Mijn hart bloedt bij het horen dat er weer een priester ontslag neemt na ongeoorloofd gedrag met minderjarigen. Ik ken de priester in kwestie nog vanuit mijn seminarietijd. Een man met vele talenten, dat zeker. Spijtig genoeg hervallen en daar moet hij nu de gevolgen van dragen. Ik hoop dat hij een nieuw leven kan uitbouwen en zich in vrede kan stellen met de eventuele slachtoffers. In tegenstelling tot de bisschop is hij nog jong en zal het voor hem niet gemakkelijk worden om zich te herpakken. Pas zaterdagavond vernam ik dat hij een goed onderkomen gevonden had in een klooster hier te Brugge. Deze zusters ken ik al lang en ik bewonder hen voor hun grote en eigenlijk niet vanzelfsprekende gastvrijheid. Hopelijk kunnen ze hun ontgoocheling de baas.
Het ziet er toch echt naar uit dat men de verplichting tot celibaat zal moeten herbekijken. Als men openlijk geen relatie mag hebben dan zoekt men naar een andere uitweg. Hier zijn jongeren en kinderen dan het slachtoffer. Vanuit Rome zal er wellicht niet vlug een versoepeling komen. Daarom is het misschien haalbaarder als de clerus van ons land hier samen over nadenkt en tot besluiten komt. Er moet in elk geval snel gehandeld worden of er vallen nog vele koppen...
Tenslotte nog even stellen dat het celibaat meer beschikbaarheid voor de gelovigen met zich meebrengt maar het is duidelijk dat dit celibaat voor velen niet houdbaar is. Dus : laat deze mensen vrij om te kiezen voor een partner of niet. Al besef ik dat de Kerk niet zit te springen om mijn gedacht te kennen. Velen zullen me echter wel gelijk geven.
Nabij de woning van nionkel Henri zie ik in een grote eeuwenoude stenen galg staan. Onwillekeurig denk ik dat we gelukkig geen tweehonderd jaar eerder leven of het Christen volk zou haar leider hier een kopje kleinger hebben kunnen maken. Gelukkig dat we intussen veel beschaafder geworden zijn. Nu kan je iemand kapot maken via de pers... Via enkele kleine landelijke weggetjes kom ik aan te Westvleteren, mijn hoofddoel vandaag. Ik ben benieuwd of ik de bisscihop zal zien. Omdat ik een uurtje te vroeg ben voor de vespers wordt ik door broeder vriendelijk maar kordaat letterlijk wandelen gestuurd. Dus wandel ik wat rond en kijk naar de grootse bouwwerken. Via een smal gangetje kom ik in de vroegere abdijkerk, ik meen dat hier de refter en de bibliotheek of archief komen. Alles ligt opengebroken, de tuin lijkt wel een maanlandschap.
Een halfuurtje voor de aanvang van de vespers mag ik naar binnen. Ik vraag aan de vriendelijke portier hoe het gaat met de bisschop maar hij antwoordt daar niet op. Ik zei toen dat ik het prachtig en barmhartig vond dat zij onderdak wilden verschaffen aan iemand die door de media zo hard aangepakt. Waarop de portier minzaam glimlachte. Vervolgens vroeg ik info over een oud-dorpsgenoot die hier ooit monnik was. Ik vernam dat deze man overleed in 1871 en een tijdlang in Klerken verbleef voor het oprichten van een kloostergemeenschap met school. Maar doordat men ter plaatse liever een nieuwe parochie zag werden de monniken teruggeroepen naar Westvleteren. In Klerken werd later dan de parochie Houthulst uit de grond gestampt.
In de abdijgangen zag ik geen levende ziel. Ik schreed door de gangen en tuin richting kapel. Net voor de kapel zag ik rechts het kerkhof, ergens lag daar dus een dorpsgenoot van mij. Maar ik kwam niet voor de doden, ik wilde zien of de bisschop werkelijk hier verbleef., en hoe hij het stelde In de kapel was het muisstil. Enkel twee andere mensen waren er aan het bidden. Druppelsgewijs kwamen de monniken binnen voor de vespers. Door de verbouwingen kwamen ze allen binnen via de deur onder de klokkentoren. Een viertal paters werden binnengereden met een rolstoel. Om de paaskaars aan te steken werd vreemd genoeg een alu ladder gebruikt wat ik wel wat raar vond. In mijn winkel liggen twee kaarsenaanstekers/snuiters... Misschien tijd om een schenking te doen? Enkele dames kwamen binnen oa een dame die lichamelijk ziek was, ze liep nogal houterig. Ik meen dat ze ook te zien is op een video over het abdijleven hier.
Plots zie ik de bisschop in de deuropening, hij heeft me duidelijk gezien en kijkt even verrast, dan slaat hij zijn ogen neer en stapt binnen. Hij neemt plaats tussen de monniken. Hij in zijn gewone zwarte clergy pak tussen de monniken die in witt koorgewaad zijn. Met schroom om hem niet lastig te vallen maar toch nieuwsgierig kijk ik naar mgr Vangheluwe. Hij ziet er wat vermoeider uit dan anders maar niet echt gebroken, gelukkig maar.
Het is zo dat ik na de grote onthullingen heel hevig teleurgesteld was, heel terecht ook. Maar ttoch kijk ik nu met gemengde gevoelens terug op heel die heisa. Wat gebeurd is is natuurlijk hel ernstig maar ik frnk dat het nu tijd is om te bezinnen en te kijken hoe de hele zaak nu best geregeld kan worden. Volgens mij zal de bisschop hier niet blijven, er zal zeker een zware druk neerkomen op de abdij indien hij wél zou blijven. Daarom denk ik dat hij beter af is in een buitenlandse abdij, bv. op de Catsberg. We zien wel.
Na d evestpers bleven de meeste paters zitten om te mediteren, zo ook de bisschop. Dus verliet ik de kapel en maakte nog een babbel met de gastenpater. Zo vroeg hij me welke kerktorens hij zou kunnen hebben gezien tijdens de twee keren dat hij tot bovenaan de enorme bouwtorenkraan had geklommen de afgelopen weken. Volgens de beschrijving (een toren bovenop een heuvel, wat links van de Ijzertoren) sei ik hem dat dit Klerken zou moeten zijn. Eigenlijk had ik de bisschop graag persoonlijk kunnen spreken maar de gastenpater raadde me aan om dit via een brief te doen, hij is schriftelijk wel degelijk bereikbaar.
Vandaag deed ik een toertje door mijn geliefde Westhoek. Zoals gewoonlijk kies ik dan voor de kleine baantjes. Eerst naar het Oosthof te Snellegem waar het naar het schijnt zo lekker eten is. Het gerucht klopt. Daarna via via tot in Eernegem. Ik doe niet liever dan kerken bezoeken : + wat tot rust komen en het interieur bekijken. Rechts vooraan een merkwaardig basreliëf : pausen, een nonnetje en heel wat andere figuren die staren naar de verrrezen Christus, heel bijzonder. Links vooran een soort Lourdesgrot met lichtinval vanuit een opening in het dak... Een heel mooie preekstoel afkomstig van uit een verdwenen kerk te Brugge, zo lees ik in een brochuurtje. Een merkwaardig dorp : kilometers lintbebouwing. Daarna via Westkerke, Gistel, Zevekote, Sint-Pieterskapelle en Schore naar Pervijze. Dit is de bakermat van mijn voorouders aan vaderskant. Spijtig dat die verdomde Duitsers hier zo lelijk huis hielden waardoor zoveel kerken in de Ijzerstreek vernietigd werden, en daarmee ook bijna alle eeuwenoude grafzerken. Heel wat genealogische info ging op die manier verloren. Dus : als ik Duitsers zie...Verrassend hoe men de kerk schitterend heropbouwde, vooral de mooie glasramen zijn uitzonderlijk mooi qua afbeeldingen en kleur. Ook het hele interieur oogt heel mooi en verzorgd.
Dan via Avekapelle naar het mooie lieflijke Eggewaartskapelle. In de kerk mocht ik de pastoor ontmoeten, een aangenaam weerzien. In de kerk zelf bevindt zich een marmeren grafplaat van rechtstreekse vooruouders die overleden in 1722 en 1761, de plaat is in perfecte staat bewaard. Daarna naar buiten naar de graven van mijn grootouders, betovergrootouders en andere familieleden. Ik zag overal rare planten tussen de graven. Nadat ik er een aantal uittrok besefte ik dat het een soort bloemen waren De stadswerklieden waren wat verder naar me aan het kijken met verbaasde blikken en ik stak de groene dingen vlug terug in de grond.
Dan naar Beauvoorde waar men sinds jaren een boekwinkeltje heeft, de opbrengst gaat naar Opbouwwerk Ijzerstreek. Duizenden boeken wachten er op een nieuwe thuis, het is echter zo dat de winkel gerund wordt door vooral leraren op rust van het college van Veurne. En ik vermoed dat zij zelf ook fervente verzamelaars zijn. Tot aan de grote vakantie is het enkel open op zondag, spijtig. Dan maar eens goeiendag zeggen in het oude dorpswinkeltje, bij Paula. Ze verkoopt er onder andere lekkere Beauvoordse pannekoeken, wat ik zeker apprecieer. Voor de prijs moet je het niet laten : vijf euro per kg. Flesjes drank aan één euro, hoe bestaat het nog? Iedereen die ik vandaag al ontmoette had me in de krant gezien met mijn Bibzilla.
Dan via Izenberge en Gijverinkhove naar Beveren aan de Ijzer, waar mijn moeder geboren is. Mijn grootouders liggen er begraven : mijn grootvader sinds 1972 en mjn grootmoeder sinds ... 1950. Mijn moeder was pas zes, haar broer een jaartje ouder, toen ze haar lieve moeder moest afgeven. Haar vader hertrouwde en het leven werd voor haar tot een hel gemaakt. Moeder wil het zelf niet luidop eggen maar het is de waarheid. Natuurlijk was het 'mooi' en een zelfopoffering' vanwege de stiefmoeder om voor twee 'vreemde' kinderen te zorgen, maar ze wist dit goed genoeg voordien en de opvoedubgt gebeurde echt 'manu militari', met ijzeren hand dus. Mijn moeder werd heel haar jeugd en jonge leven achtergestoken en uitgebuit als goedkope werkkracht. Intussen deed ze zich voor als een goede en zorgzame 'moeder'. Het belangsrijkste was dat de buitenwereld overtuigd bleef van haar goedheid. Moeders broer en halve broer hadden het veel beter. Een fantastische vrouw, mijn moeder, ik kan nog steeds niet vatten hoe ze dit alles kunnen verwerken heeft. De familie van haar stiefmoeder dacht blijkbaar dat er heel goed gezorgd werd voor mijn moeder, deze familie was en is trouwens altijd heel hartelijk geweest. Toen de boze stiefmoeder overleed ca 2007 kwamen bij de begrafenis al die nare herinneringen in één klap samen boven bij moeder en dit resulteerde in een haast onstuitbare huilbui achterin de kerk wanneer het stoffelijk overschot voor een laatste keer begroet werd. Eerlijk gezegd werd ik toen heel boos : hoe was het mogelijk dat dat mens zelfs nà haar dood mijn moeder nog zo kon doen ontredderen. Van de erfenis van haar ouders zal niet veel meer overschieten : doordat moeder onterfd werd door de stiefmoeder krijgt ze maar één zesde in plaats van één derde. Haar halve broer krijgt vier zesden en haar volle broer ook één zesde. Wat een onrecht allemaal. En intussen laten haar halve en volle broer tegen iedereen uitschijnen dat mijn moeder te veel wil pakken... De wereld op zijn kop. Duivels zak is nooit vol, zijn ze nu gelukkig met al hun geld???
Via Roesbrugge, Haringe en Proven gaat het richting Westvleteren.
Ik denk dat er eens serieus moet nagedacht worden over het al dan niet in stand houden van de verplichiting tot celibaat voor de priesters.
In het semaenccddddeg ik ooit les hierover : een aantal argumenten werden gegeven pro celibaat. In elk geval is er mij maar één argument bijgebleven : je honderd procent kunnen inzetten voor de Kerk, in de zin van dag en nacht onverdeelde aandacht voor iedereen. In een huwelijksrelatie is er die tijd niet, je meot immers veel tijd inversteren in die relatie. Dus daar kan ik wel wat inkomen.
Maar : hoeveel leed veroorzaakt deze door mensen opgelegde wet? Ik ken heel veel priesters, volgens mij de helft of twee derden van de Westvlaamse priesters. De enen heel goed, anderen als voormalige medestudenten en nog anderen ken ik wat minder. Ik hoor heel veel praten over priesters door mijn bezoekers omdat ze mijn verleden kennen. Ik vraag hen steeds veel van hen priesters te houden, er voor te zorgen dat heun priesters gelukkig te maken, priester te laten zijn... Mensen moeten hun priesters eigenlijk verdienen.
Door die vele contacten zie ik dat veel priesters gelukkig zijn : ze hebben een mooie loopbaan achter de rug en weten zich geliefd. Velen zijn geboren vrijgezellen. Maar evenveel priesters lijden onder dat alleen-zijn, ze functioren niet zoals het moet. Sommigen treden uit zodat er wéér een priester minder is.
Volgens mij moet een prieste kunnen trouwen. Men moet ze vrij laten : ze moeten zelf kunnen kiezen of ze een relatie willen of niet, en hoever dier relatie mag gaan.
In elk geval zijn er veel priesters die een relatiek hebben, ik scchat hun aantal zeker op de helft en ik heb er zelf zker geen probleem mee.
Ik denk dat de vele problemen met misbruiken door priesters kunnen opgelost worden door het celibaat op te heffen zodat de priester niet steeds in het verbrogene contacten moet zoeken.
Brugge heeft er sinds een tweetal weken een attractie bij! Mijn 'Bibzilla" scoort bijzonder goed bij het Westvlaamse publiek. Sinds het artikel in de kranten vrijdag en de televisiereportage op Focus/WTV dezelfde avond komen er massa's volk naar de winel afgezakt. Omzeggens al de bibliotfielen die naar de lokale veilingen komen zag ik reeds over de vloer komen. Ook enkele Nederlandse en Franse collega's kwamen kijken de jongste dagen. Ook twee Spanjaarden uit Barcelona kwamen een kijkje en een kiekje nemen.
Iedereen is het er over eens : dit is een uitzonderlijk werk. De kolossale afmetingen, de overvloedige versieringen, het grote aanal miniaturen, enz. Ook het overdadige gebruik van bladgoud valt extra op. Er zijn ook enkele merkwaardigheden : het gregoriaans, de notenbalken wijken af van het klassieke gregoriaans. Blijkbaar zijn er nogal wat hervormingen geweest. Elke bezoeker merkt wel iets speciaals op, ik geef graag toe dat ik niet te beroerd ben om te bekennen dat ik nog veel kan leren. Veel bezoekers zijn al decennia beziig met antiquarische boeken en geven graag wat van hun ervaringen/ hun kennis aan mij door, waarvoor dank.
Een Nederlander zong een deuntje : 'Weet je wel wat ik allemaal zie als ik gedronken heb .... allemaal beestjes.' Daarmee doelde hij op de tientallen verschillende afbeeldingen van dieren die hij opmerkte tijdens het doorbladeren van Bibzilla. Een schaap, libel, tor, sprinkhaan, kip, pauw, schildpad, krab, ... Hij snapt er de zin niet van, volgens hem moet dit een bijzondere betekenis hebben. Mij is het nog steeds een raadsel....
Mijn mening over Mgr Vangheluwe en over zijn opvolging.
Wat een miserie nav het gedwongen ontslag van de bisschop...
Als ik de vele tientallen reacties hoor van priesters en andere kennissen en klanten die speciaal naar de winkel komen om hun hart te luchten...
Hoe denk ikzelf nu over deze zaak? Na een viertal dagen dat deze zaken niet van het televisiescherm weg te branden waren wil ik hierover het volgende kwijt : - Mgr Vangheluwe heeft als bisschop heel veel goeds gedaan. Hij was graag onder de mensen en luisterde naar hen. - Toen ik (de tweede maal) weggestuurd werd uit het seminarie om volgens mij onrechtvaardige redenen heeft de bisschop mij niet kunnen / willen helpen, wat ik hem nog altijd heel kwalijk neem. Enkel hij had de macht om me verder te laten studeren. Omdat ik zo ontgoocheld was in hem en dacht dat ook de kardinaal hetzelfde - niets dus ) zou doen voor mij, heb ik me de moeite niet willen getroosten om hulp te vragen in Mehcelen. Had de bisschop mij toen wél geholpen dan was ik nu priester. Gelukkig heb ik de draad weer kunnen opnemen en heb ik een andere weg gevonden. Maar ik denk nog ELKE dag aan wat ik het liefst van al geworden was, elke dag opnieuw... - Zoals iedereen heeft hij fouten, hier gaat het echter wel om heel zware feiten. Eigenlijk moest hij zijn aanstelling tot bisschop geweigerd hebben en zich niet hebben laten wijden. Een bisschop hoort immers een onberispelijk gedrag te hebben. Ook blijkt vandaag uit de berichtgeving in een krant dat hij misbruiken door andere priesters door de vingers moet gezien hebben, wellciht bang dat bepaalde minder frisse dingen uit zijn eigen verleden zou den opgerakeld worden. Hij moet constant de dreiging van zijn neef/familie ondervonden hebben. - Laten we mild zijn voor de gebreken van de ander, in dit geval de bisschop. De feiten zijn heel ernstig maar we moeten toch ons verstand gebruiken en zoeken hoe we uit deze zaken kunnen leren en verder gaan. De feiten zijn onomkeerbaar en iedereen moet vergiffenis kunnen vragen. - Wat nu met Mgr Vangheluwe? Mij lijkt het duidelijk dat na al die heisa hij nergens nog in dit bisdom of in ons land kan verblijven zonder nog méér te moeten lijden onder de gevolgen van zijn daden. Misschien is het beter om bv. naar het buitenland te trekken, waar hij zich ten dienste kan stellen in bv. een rusthuis of als mislezer in een klooster of zo. Indien hij - en ik hoorde al van verschillende zusters dat hij hier bij hen welkom is - in Vlaanderen blijft wonen zal hij zeker nooit rust vinden. Vandaag werd door de krant mijn vermoeden bevestigd dat het 'klooster' waar hij zich sinds zijn bekentissen terugtrok wel degelijk de abdij van Westvleteren is. Ik geloof dat de abt of de vorige abt of een andere monnik aldaar zijn biechtvader is. Ergens las ik dat zijn verblijf aldaar gedoogd wordt door de abt en dat het van de abt zal afhangen hoelang hij er blijven kan. Volgens mij zal hij er niet voorgoed kunnen blijven, om de reden dat de abdij héél scheef zal bekeken worden,...alsof dat men onderdak biedtt aan een soort misdadiger. - Wat het neefje van de bisschop betreft... natuurlijk heeft hij het volle recht om het hem aangedane onrecht naar buiten te brengen. Alleen had hij dat beter veel veel veel vroeger gedaan. Zo kon hij bv. aan zijn oom gevraagd hebben om zijn ambt op te geven op zijn zeventigste, zo kon het neefje misschien genoegdoening vinden in het prijsgeven van vijf jaar bisschopsambt vanwege zijn oom. Want we weten dat de bisschop heel erg graag zijn ambt bekledde en ik dacht al jaren : Mgr Vangheluwe zal niet graat stoppen op zijn 75ste, men zal hem moeten dwingen op pensioen te gaan, ik bedoel dit niet negatief want ik denk dat een bisschop - denken we hier bv. aan kardinaal Danneels - gerust nog wat jaren langer zijn ambt waardig kan uitvoeren... Of het neefje kon nog een jaartje gewacht hebben om klacht in te dienen... na dertig jaar komt het toch niet meer op een paar maanden. Of net wél? Misschien vond het neefje dat het de laatste kans was om honderd procent wraak te nemen op zijn oom, door zijn oom op de meest oneervolle wijze ontslag te laten nemen. Hij was immer nooit willen ingaan op de verschillende vragen om vergiffenis. De bisschop weigerde immers zijn ambt op te geven als compensatie. Ook begrijp ik wel dat het neefje het moeilijk kon verkroppen dat zijn nonkel overal ini het nieuws kwam nav van zijn jublileum als bisschop, terwijl hij zelf destijds heel nare ervaringen meemaakte door de schuld van dezelfde bisschop. Ik heb gemakkelijk praten natuurlijk maar is het niet zo dat we bang zijn om meer toe te geven / genade te verlenen dan wat we daarvoor terug mogen of kunnen verwachten? Indien het neefje zijn oom zou vergeven was het immers onmogelijk voor de bisschop om evenveel terug te geven... - Velen zullen het met mij oneens zijn maar ik denk dat de bisschop nu misschien genoeg geleden heeft, ongetwijfeld zal hij zijn misstappen al die decennia met zich meegedragen hebben als een loodzwaar kruis. Zo zei hij - denk ik tijdens een of andere dienst wellicht op Goede Vrijdag - elk jaar opnieuw 'en mij uw onwaardige dienaar'. En hij zal dat veel dieper gemeend en beseft hebben dan wij allemaal denken. De media hebben hem nu in elk geval zo diep de grond in geboord als maar mogelijk is. De meeste harde beschuldigingen en zelfs gorttige praat was niet van de lucht. Zelfs als hij niet veroordeel wordt door de rechtbank - en zo lijkt het er nu toch op wegens verjaring van de feiten en wegens het uitblijven van andere wél nog bestrafbare feietn - zal hij toch tot zijn laatste dag hier op aarde zich geconfronteerd weten met zijn verleden. En daar we geloven in een hiernamaals zal ook daar nog een hartig woordie vallen bij de goede God.
Het leven gaat verder en er moet een oplossing gezocht worden voor het bisdom, kortom er moet een nieuwe bisschop komen, een figuur die alle partijen kan verzoenen en de rust kan terug brengen. Als administrator werd ZEH Koen Vanhoutte aangesteld, een zeer bekwaam en begeesterd priester, Nu zal men uitkijken om een geschikte nieuwe bisschop te vinden, volgens mij is dit - en zo denk ik al jaren - dezelfde Koen Vanhoutte. Een minzaam priester, zich totaal inzettend voor de Kerk, vooral als president van het Grootseminarie en als vicaris. Een goed hart, een groot intellectueel, een verzoeningsfiguur, een goed man. Enkele jaren geleden zei ik eens tegen hem 'Meneer Vanhoutte, overal gaat het gerucht dat de mieter in je zit.' Met mieter bedoel ik zeker niet dat er houtworm mee gemoeid is, maar wel dat velen hem zien als toekomstig bisschop. De priester antwoordde hierop dat hij met deze geruchten niet echt gediend was, dat hij het ambt van bisschop zeker niet ambieerde. Ook zal hij er bj gedacht hebben dat ik helemaal niets te zeggen heb in ons bisdom. Maar ... dat deert me niet, ik zeg immers steeds wat ik wil, in tegenstelling tot de tijd dat ik seminarsit was kan niemand me vandaag nog de mond snoeren. Al bij denk ik - en ik ben er eigenlijk zeker van - dat hij dit ambt wel zal aanvaarden als men hem hier om verzoekt vanuit Rome. Dan volgen er natuurlijk nog andere benoemingen, zo zie ik dan Sttefaan Franco de nietuwe president van het seminarie worden.
Andere kandidaten uit ons bisdom zie ik niet onmiddellijk. Ook al waren er een tiental jaar geleden drie priesters die met elkaar zouden gewed hebben om een paar bakken Westvleteren (...) wie er eerst bisschop zou worden. Zij legden hun boontjes te weke en doen dit nu ongetwijfeld nog en vandaag / deze dagen nog veel meer dan voorheen. Deze drie kandidaten hebben momneteel een benoeming als vicaris, geven les in het seminarie en hebben volgens mij alle dire banden met de normaalschool te Torhout. Ik zal geen namen noemen maar zeker twee van die drie hebben een ego van hier te Brugge tot ik weet niet waar, ze denken onmisbaar te zijn en toch zo geschikt om bisschop te worden. Welnu, volgens mij kunnen ze nog héél lang wachten, wachten tot de kiekens tanden krijgen en de hanen eieren leggen. Bescheidenheid is een mooie deugd. Indien Koen Vanhoutte niet de volgende bisschop wordt - indien hij dus iets zegt in de trant van 'Laat deze kelk aan mij voorbij gaan' of 'God, waarom hebt Gij mij verlaten?' dan vrees ik dat er een priester buiten het bisdom moet gezocht worden. En dan dient die zich helemaal in te werken in een bisdom dat hij helemaal niet kent, wat zeker een groot nadeel lijkt. En ik wil hier terloops nog een lans breken voor het in overweging nemen van de volgende priester als geschikte opvolger. Hij is afkomstig van Knokke, was reeds in zijn seminarietijd heel goed op de hoogte van alles wat het bisschopsamct betrof, was toen ook al héél begaan met de priesters en alles wat er gebeurde in de Kerk. Hij had zeker genoeg capaciteiten om verder te studeren te Leuven maar ondanks verschillende vragen vanwege het professorenkorpts (zo hoorde ik toch) wilde hij niet naar Leuven of Rome. Volgens mij wilde hij zo vlug mogelijk priester worden om zijn volk te kunnen voorgaan. Na een heel vruchtbare ambtstermijn in Ruddervoorde is hij nu dus in Beernem. Hij is wellicht een jaartje jonger dan ik, ca 38 jaar, en dus oud genoeg om ... Maar ik vrees dat enkel de oudgedienden van Rome (studenten die lessen volgenden in Rome) enige kans maken. Het is maar een idee maar ik denk dat dit nog zo gek niet is... Maar ... zoals ik hoger al aanhaalde : niemand zit te wachten op mijn mening, de mening van een oudstrijder van het seminarie...
Ongetwijfeld komen er de komende dagen en wegen nog een aantal onverkwikkelijke zaken aan het licht. Vanwond werd op het nieuws verteld dat er te Roeselare in het VTI ook een en ander gebeurde wat niet door de beugel kan. Doordat ik zelf zoveel priesters ken, jammer genoeg ook een aantal die hun boekje te buiten gingen, voel ik deze gebeurtenissen extra pijnlijk aan.
