Over muizenissen gesproken... spannende avonturen op beurs in Namen
Elk jaar is er in de expo van Namen een grote beurs met antiek en mooie brocante. Dit jaar aangevuld met een beurs met moderne kunst. Een mooie combinatie van twee heel verschillende zaken. En voor al meer bezoekers voor twee beurzen. Eén ticketje gaf toegang tot de twee beurzen.
Donderdag werd alles uitgeladen en opgesteld. Daar het zinloos is de verwarming aan te 'zetten' als de poorten openstaan om auto's en vrachtwagens binnen te laten was het erg koud tijdens het opstellen van de stand.
Zowat alle standhouders ken ik van andere beurzen te Ciney en Doornik. Eigenlijk geen echte antiquairs, wel heel wat brocanteurs en mensen die als bijberoep van alles en nog wat verkopen. Ik denk dat velen van deze laatsten wel wat graag volledig zelfstandig zouden werken maar bang zijn (terecht!) dat ze daar niet van zouden kunnen leven. Handelaar zijn en daarvan leven is niet enkel wat oude rommel opkopen en dan weer verkopen. Neen, je moet er echt goed in zijn, er veel tijd in stoppen en aan voldoende materiaal kunnen komen. En ook verkopen gaat niet van zelf, het is een beetje een gave denk ik.
Onder de standhouders zijn er enkele Nederlanders. Ze vormen op de markten steeds letterlijk één blok. Ze stellen hun standen rug aan rug, en zij aan zij op. Ze verkopen allerlei opzet, meubels, verlichtingsartikelen zoals lusters, enz. Altijd maken ze veel plezier, ook als de verkoop niet echt meezit (zoals maar al te vaak het geval is de laatste tijden...). Ook zijn er wat zigeuners. Ze verkopen tapijten en bronzen beelden. Veel mensen betrouwen die typen niet echt want er zijn er maar al te veel die nep en namaak verkopen... Je hoort de gekste dingen vertellen. Een koppeltje dat een stand dicht bij die van mij had zouden van Luxemburgse afkomst zijn. Ze spreken een raar taaltje, het is soms moeilijk om alles meteen te begrijpen als ze weer eens komen babbelen. Eigenlijk hebben ze geen echt mooie stukken mee maar alles is heel mooi gepresenteerd. Als je ook maar een halve blik werpt op hun materiaal krijg je meteen een heel verhaal voorgeschoteld en dan is het moeilijk om er onder uit te muizen zonder aankoop...
Van muizen gesproken... deze beurs had ik wat last van muizenissen... Op hotel neem ik ruimschoots de tijd om uitgebreid te ontbijten voor ik naar de beurs vertrek. De rest van de dag heb ik eigenlijk niet zoveel meer nodig, ik heb enkel wat koekjes en zo mee, als tussendoortjes. De eerste dag van de beurs, vrijdag dus, wilde ik na de middag een chacha eten, kwestie van niet uit te hongeren. Groot was echter mijn verbazing toen ik tot de vaststelling kwam dat iets of iemand mij voorgeweest was. Ik meende trouwens iets zachts en beweeglijks gevoeld te hebben in de plastic tas waar ik dat snoepgoed uitgehaald had... Ja dus, een muis! Zo'n een roste huismuis of hoe noem je dat? Het beestje nam de benen (of moet ik zeggen 'poten'). Ik alarmeerde onmiddellijk de buren die verschrikt hun eten controleerden op soortgenoten van mijn bezoeker/bezoekster. Het kleine knaagbeest knabbelde een grote hoek van die chacha op, ook het omhulsel was verdwenen. Toen ik een werknemer van Namur Expo confronteerde met mijn muizenissen, lachte hij eens en zei 'Désolé, het spijt me maar ik kan daar echt niets aan doen'. Wat ongetwijfeld waar was... Wellicht verplaatsen deze beesten zich in de kabelgoten, goten in de betonvloer waar electrische kabels kunnen gelegd worden voor de standhouders.
De bezoekers. Enkele antiquairs waaronder enkele goeie vrienden. Ook heel wat verzamelaars uit Vlaanderen en Walenland, uit Frankrijk, Duitsland en Nederland. Ook enkele ambetanterikken die altijd komen zeuren en zagen. Een paar Bruggelingen belden me op om te vragen of het 'de moeite was om naar Namen te komen' waarop ik hen verzekerde geen moeite te moeten doen... Heel veel volk kwam er niet en een puur zei me dat het allemaal 'slecht' volk was, mensen die niet komen om te kopen maar om te kijken en zich bezig te houden... Ik vrees een beetje dat mijn buurman, die toch al veertig jaar in het vak zit, wat meer ervaring en mensenkennis heeft dan ik, en het bij het rechte eind heeft.
Dus niet veel verkoop. Gelukkig was ik al spoedig uit de kosten want deze beurs kost toch een aardige duit. Maar... veel meer gebeurde er niet meer zaterdag en vandaag zondag... Volgens mij hebben de mensen wel geld genoeg maar ze geven het moeilijk uit. Ze zijn overdreven voorzichtig en spaarzaam geworden. Een uitdaging dus om toch verder te doen!
Een of andere vamp, maar misschien ook wel een lelijk oud zwartje stuurde me vandaag dit mailtje.
Spijtig genoeg heb ik helemaal geen interesse in iemand die nog niet eens deftig een tekst kan opstellen, blijkbaar gebruikte dit mens een soort vertaalprogramma. Een vertaling van een of ander mottig Afrikaans dialect naar het 'nederlands'... Dat ze eerst eens probeert haar voornaam correct te spellen, dat zou al een héle voortuitgang zijn.
Het moge duidelijk zijn dat ze hier zeker naast het net zal vissen, misschien zoekt deze 'Vanessa' beter een wat meer wanhopig type voor haar snode plannetjes!
Hieronder de tekst van het mailtje :
Hallo mijnliefstevriend. Mij een genoegen omu te ontmoeten,enhoe gaat hetvandaag? Mijn naam isVanessaMpenza,enkeljong meisje.Ikben eerlijk, zorgzaam, beleefd, bescheiden, liefdevol, kalmen op zoek naareen volwassenpersoon met eengoed gevoel voor humoren liefdein plaats,zie het alseen manier vanleuk, ikzag je profielop de sitetijdens het surfenen besloot omcontact op te nemenje.Ikzou willen dat wevrienden zijn.Neem contact met mijmethet bovenstaandee-mailadres,ik zaldetailmeer over mezelfaan uin mijn volgendeantwoord.hopenvan u te horenbinnenkort.Dank u eneen mooie dag verder. Met vriendelijke groet. Venassa
Vrijdag is in Eggewaartskapelle Patrick Nevejan overleden, nauwelijks 54 jaar oud. Toen ik nog in dit mooie dorpje woonde stond, in mijn verste herinneringen, een oud bouwvalling 'doeningske' bijna op het einde van onze straat, dichtbij de hoeve van Rafaël Devloo en nabij de Loovaart.
Patrick gooide heel de boel plat en bouwde er een mooie woning en paardenstallen. Al spoedig kwamen er twee kindjes, ik herinner me nog dat we, nav hun geboorte, uitgenodigd werden bij hen thuis. Rond de gebouwen werd heel wat groen aangeplant : bomen en hagen. Na enkele jaren kon je vanop straat dan ook niet veel meer zien van het huis, zo welig tierde die mooie groene gordel rond zijn huis. Wanneer we Patrick zagen als we naar school fietsten zwaaide hij altijd heel hartelijk naar ons. Paarden houden was zijn grote liefhebberij.
Naar ik vandaag hoorde van verschillende kennissen zou hij iets aan zijn hart gekregen hebben terwijl hij afgezaagde takken uit de sloot aan het verwijderen was. Zijn vrouw Mireille en het urgentieteam van de kliniek in Veurne konden helaas niets meer voor hem doen.
In Eggewaarts wonen veel oudere mensen, die allemaal een speciale plaats innemen in mijn hart. Ik ben er goed van bewust dat iedereen eens moet sterven... Maar hier sterft een jonge inwoner, totaal onverwacht. Sinds ik weg ben van het dorp is de helft van de straat al overleden... Eerst Christine, de vrouw van beeldhouwer Luc Ledene, waar ik veel respect voor had en die ik goed kende, nauwelijks veertig jaar. Georges Vandamme, op gezegende leeftijd. Lea Herreman-Pouchele, onze dichtste buurvrouw. Gaston Decoene en zijn vrouw. En nu Patrick.
Straks wordt hij begraven in de kerk, gecremeerd en bijgezet op het kerkhof te Eggewaarts. De ruitervereningen waar hij lid van was zullen een erehaag vormen aan de kerk.
Hieronder het overlijdensbericht.
Veel te snel zullen we je warmte en liefde moeten missen
Bedroefd nemen wij afscheid van
de heer Patrick Nevejan
partner van mevrouw Mireille Melis
geboren te Diksmuide op 15 april 1958
en onverwacht overleden te Eggewaartskapelle op 4 januari 2013.
Regent L.O. en Instructeur paardrijden in het V.L.T.I. te Torhout
Lid van de Poloruiters te Lo-Reninge
Dit melden u:
Mireille Melis,
zijn partner
Lien Nevejan en Laurant Pouyadou,
Joke Nevejan en Richard Nagels,
zijn kinderen
Gilbert en Maria () Nevejan - Boddez,
zijn vader en moeder
Ingrid Nevejan en John Vanoverschelde,
Jens en Thibaut,
zijn zus, schoonbroer en neven
Wendy Dezutter en Kenneth,
Karlien Dezutter en Bram,
Sander Dezutter en Charis,
De families Nevejan en Boddez.
Met dank aan het urgentieteam van het A.Z. Sint-Augustinus te Veurne.
Wij willen Patrick een laatste maal liefdevol omringen en samen met u afscheid nemen
tijdens de uitvaartviering in de kerk Sint-Jans Onthoofding te Eggewaartskapelle
op vrijdag 11 januari 2013 om 11 uur,
gevolgd door de teraardebestelling van de asurne op de begraafplaats aldaar.
Rouwgroet na de plechtigheid.
U kunt Patrick een laatste groet brengen in het funerarium Kesteloot,
Patrick Nevejan
