De vele durvers die vandaag deelnamen aan de Zandfeesten hadden het niet onder de markt... Afgeschrikt door de weersvoorspellingen kwam de markt maar heel traag op gang. Zowel de standhouders zelf als de bezoekers lieten nogal lang op zich wachten. Standhouders hadden veelal tenten en grote marktparaplu's mee om hun rommel of noem het antiek... en zichzelf te beschermen tegen eventuele regenbuien. Aanvankelijk bleef het droog en ik liep op het gemak enkele malen het parcours af op zoek naar interessante zaken. Meer dan twee uren rondparaderen en niets gevonden behalve dan een triestigaard van een heiligenbeeld met nen noend, de H. Rochus die blijkbaar (ook) de pest in had, gelukkig enkel hij letterlijk...
Dus, niet veel soeps, dat wordt stilaan een trieste gewoonte. Ik heb soms - en meer veel dan soms - de mottige indruk dat vele standhouders weinig moeite doen om interessante zaken aan te bieden. Veelal komen ze met echte rommel opdraven, de afval dus, hetgene wat niet in hun kraam (... thuis) past en die ze dus hier zo mooi mogelijk etaleren in hun 'boetiekje' op de markt. Zelf zou ik zo niet willen werken en zo kan ik natuurlijk niet werken want dan mag ik de boel sluiten.
De hele godganse mottige regendag kreeg ik complimentjes naar het hoofd geslingerd dat ik het mooiste 'kraam' van de markt had, dat hoor ik wel vaker natuurlijk maar daar ben ik v.. mee. Verkopen, dat is de boodschap, dàt wil ik zien gebeuren want er moet brood (of frietjes) op tafel komen. Gelukkig kwamen veel trouwe klanten langs om een en ander mee te nemen. Sommige klanten zie ik enkel op de rommelmarkten hier op het Zand, anderen zie ik ook regelmatig op antiekbeurzen en in de winkel. Werkelijk honderden mensen kwamen gedag zeggen en een aantal onder hen nam een en ander mee naar huis, gelukkig maar.
Rond elf uur deze morgen kreeg ik het ferm te verduren. Eigenlijk had ik er zelf om gevraagd... De laatste weken bestormen ik en nog anderen de hemel om hulp van hierboven. Ze hebben ons daarboven heel goed gehoord en leven mee met ons. Hele hordes hemelingen barstten echter rond elf uur allen samen in een onbedaarlijke schreibui uit en een ferme stortvlaag was het resultaat. Gelukkig kreeg ik de hulp van een engelbewaarder om in allerijl mijn kraam af te dekken met plasticfolie zodat ik eigenlijk geen schade leed. Nog uren lang diende de boel af en toe afgedekt te worden wanneer de hemel warme tranen plensde. Dankbaar om de steun en begrip van de hemelingen maar ook een beetje kwaad om de slechte timing, gedurende mijn deelname aan de rommelmarkt dus, droogde ik zo goed en zo kwaad als het kon alle 'traantjes' op. En, enkele goeie vrienden zullen snappen hoe blij ik was dat diegene waarvoor de hemel dagenlang geweld aangedaan werd (in de positieve zin natuurlijk) plots voor mijn neus verscheen, stralend van geluk. Mijn dag kon niet meer stuk... Engelbewaarder van ....... En wat ik nog niet eerder meemaakte, een hele reeks verkopen gebeurd als het ware zonder veel 'moeite'. Mensen namen iets vast, vroegen de prijs en ze betaalden zonder veel morren (normaliter is er nogal vaak gemor, 'geween' en tandengeknars bij het vernemen van de prijs... Dus, ik denk hier weeral de hand van hierboven in te herkennen...
Vorige keer was ik even voor drie uur 's nachts thuis van de rommelmarkt. Nu was het even over eenentwintig uur. Moe en tevreden. Met dank aan de klanten en het aangename gezelschap deze dag!
Morgen is het weer zover : de tweede rommelmarkt op het Zand. Traditiegetrouw de minste van de drie. Overal is het moeilijk om handel te drijven zo ook hier op deze markt, alhoewel deze beurs toch een stevige reputatie heeft.
De hele dag was ik flink in de weer om alles klaar te zetten. Op de vorige markt op het Zand, een maand geleden, had ik werkelijk massa's materiaal mee. Veel bewondering, veel interesse, veel praatjes maar weinig boemboem... Dus dit keer vat ik het niet zo groots op en beperk me tot kleinere devotionalia en boeken. Welke boeken ik meeneem staat nog niet vast, ik moet ze straks nog gaan uitzoeken. Keuze genoeg trouwens maar ik zal toch de nadruk leggen op boeken over lokale geschiedenis.
Vandaag ging in Damme de jaarlijkse meerdaagse boekenmarkt van start. Het weer was niet optimaal want deze namiddag heeft het hier in Brugge geregend, dus in Damme wellicht ook. Ik kreeg deze namiddag enkele mensen over de vloer die deze morgen naar Damme trokken. En weer datzelfde liedje : heel veel rommel, weinig kwaliteit. Wel veel romannetjes en goedkope brol die iedereen wel kan betalen. Mooie collectie zullen die thuis hebben... Enfin, ik had deze morgen al zo'n voorgevoel en ben lekker in bed blijven liggen.
Morgen verwacht ik heel wat klanten die weer speciale zaken zullen komen zoeken. Eentje, een goeie vriend, zal er niet zijn wegens ziekte. Heel spijtig en ik hoop dat hij er spoedig weer bovenop geraakt.
Na vier dagen antiekbeurs in Ciney was het tijd om eventjes uit te blazen. Dus ging het richting Normandie en Bretagne. Een familiezaak en wat rondtoeren.
Boulogne, op de achtergrond de koepel van de kathedraal. Eerst ging het naar Boulogne waar de mooie kathedraal bezocht werd. Spijtig genoeg was de crypte gesloten : in deze crypte staan immers heel wat mooie houten heiligenbeelden, afkomstig van kerkjes in de buurt. Om veiligheidsredenen werden de beelden hier ondergebracht, hier kunnen ze niet gestolen worden. De crypte is heel groot, volgens mij is de kathedraal quasi volledig onderkelderd. Dan via de kust richting Dieppe. In Dieppe bestaat het strand volledig uit grote witte keien. Wellicht wat oncomfortabel als je ze vergelijkt met onze Vlaamse zandstranden. Je kan er met de auto tot helemaal tegen het strand rijden, net als in Le Touquet.
De Pont de Normandie over de Seine.
Dan verder, nog steeds via de kust, en over de indrukwekkende Pont de Normandie, om hierover te rijden betaal je 5,5 euro. Je kan de muntstukken gewoon in een soort grote trechter gooien en de slagboom gaat open. Aan de overkant van de brug ligt Honfleur. Honfleur is een heel mooi stadje aan de zee met gezellige winkelstraten. Opmerkelijk is ook een heel oude kerk, voor het grootste deel in hout gebouwd. Er is een piepklein antiquariaat maar met weinig interessante boeken en nogal prijzig. Inschecken dan in het hotel waar een barman of zo bezig is aan het 'bereiden van een avondmaal'. Eerst een platic zakje rijst opwarmen in de microgolfoven, dan de rijst in een koffietas prakken en pletten. Dan de koffietas ondersteboven op een eetbord uitkloppen. Dan enkele stukjes kip opwarmen op dezelfde manier en dan een zakje saus uitkieperen over dit alles. Lekker!!! Maar dan toch beter op een ander gaan eten...
Honfleur : de klokkentoren van de kerk.
Mont St-Michel
De dag nadien gaat het richting Mont-St-Michel. Een hele reeks dorpjes en stadjes wordt doorkruist en af en toe wordt halt gehouden aan antiekzaakjes. Velen zijn enkel open tussen 15u00 en 18u00, pech dus, maar ook goed voor de portemonnee... De Mont St-Michel zie je van vele kilomters ver. Eerst als een kleine spitse rots in de zee en al naderend alsmaar groter wordend. Aan de voet van de rots is staan een paar duizend auto's geparkeerd, ook hier dient betaald te worden maar het is dan ook de moeite waard. Binnenkort wil men van de rots opnieuw een echt eiland maken, de verzande baai wordt dus deels uitgegraven zodat er rondom rond water zal zijn. Een brug zal het vasteland met de rots verbinden.
St-Malo
Na dit bezoek, het is intussen avond aan het worden, gaat het verder, richting St-Malo. Er wordt gereden via de kust waar er heel wat ronde stenen windmolens te zien zijn, weliswaar slechts eentje mét wieken. Sommige zijn omgevormd tot woonhuizen. St-Malo is een heuse vestingsstad. Bordjes met de vermelding 'Intra Muros', binnen de muren dus, verwijzen de bezoekers naar de ommuurde versterking. De huizen zijn er heel hoog, dikwijls vijf verdiepingen tellend. In het midden staat de mooie kathedraal. Binnen deze kerk is het nogal donker, ik merk er een paar mooie reliekenkapellen. Er zijn enkele winkelstraten met allerlei horecazaken. Nabij de toegangspoorten tot de vestingstad zijn er heel wat gezellige terrasjes met live optredens. Tijdens het avondmaal komt een kunstenaar me vragen te poseren voor een portret. Ik weiger eerst maar hij blijft aandringen. Dan zeg ik dat hij een foto mag nemen en daarmee zijn plan trekken want ik heb helemaal geen zin om daar een half uur stil te gaan zitten... De man zegt een uurtje werk te hebben, dus dan maar een mooie wandeling maken op de vestingmuren. Je kan zowat om heel de stad wandelen, heel mooi, vooral de zeekant waar een paar eilandjes liggen. De kunstenaar blijkt veel meer werk aan het hoofd (mijn hoofd dus) te hebben dan voorzien. Uiteindelijk is de krabber bijna vier uur aan het werk, maar het resultaat mag dan ook gezien worden. Ik vind zijn tekening bijna beter dan het origineel... Hieronder zie je het resultaat :
Bezoek aan boekendorp of -stad Bécherel. Heel gezellig maar zoals àlle boekendorpen weinig aantrekkelijk aanbod van boeken : veel rommel. Enkele boekenverkopers verkopen ook thee en taart, anders komen ze wellicht niet rond... Een luie kat op één van de tafeltjes buiten slaat met haar klauwenpoot op mijn hand als ik haar wil aaien. Vlug kijk ik eventjes rond : gelukkig voor het zwarte mormel dat haar baasje net aan het kijken is want anders lag ze met enen schop aan de andere kant van het plein...
Bucht van boeken...
De laatste dag gaat het riching Caen, hier zijn enkele antiquariaten en antiekzaken gevestigd. Bij aankomst is het zoals gewoonlijk zoeken om een parkeerplaats te vinden. Een kranige tachtiger maakt echt obscene gebaren omdat ze denkt dat ze uitgelachen wordt omwille van haar bedenkelijk parkeergedrag (het mens staat met de helft van haar vehikel op de rijweg), om je ... rot te lachten!
Caen.
Enkele zaken zijn verdwenen. In het mooiste antiquriaat wordt je door de zowat 60-jarige uitbaatster zowaar 'buitengekeken' voor je binnenkomt. Iets aanraken is nauwelijks toegelaten. Ok dus, ze mag het allemaal houden. Een ander antiquariaat is eveneens peperduur en ik zie dezelfde boeken liggen als de jaren voordien, een 'vaste' collectie noemen ze dat... De antiekzaken hadden weinig moois in huis. Veel peperdure schilderijen, enkele houten beelden, ... maar ook heel duur zodat er helemaal niets aan te verdienen was. Tijd dan om naar huis terug te keren. Zoals steeds bij een bezoek aan Caen is het even zoeken om de juiste weg riching Belgie te vinden. Op de ring zie ik een afrit 'Douvre la Délivrande' staan, hier woonde of woont nog familie. Ook een bordje 'Creuilly', daar woont een nicht van mijn vader die er met haar man een hotel en restaurant oprichtte, nu overgenomen door haar dochter en Westvlaamse (Wevelgemse) schoonzoon. De verleiding is groot om een bezoekje te brengen maar dan ben ik voor dagen zoet... daarom onmiddellijk richting Pont de Normandie en dan verder via de snelweg naar ons mooie Vlaanderen...
Zozie, 't heeft lang geduurd maar hier zijn enkele foto's van mijn reis naar Italië. Ik voeg ze later ook nog toe aan mijn mijn reisverslagen zelf.
Ons eerste hotel, in Zwitserland. Blij dat we konden uitrusten na een hele dag rijden.
Zicht op Florence bij onze aankomst. We daalden de heuvel af en kwamen zo aan de Arno en het oude stadscentrum.
Zichtje op het kolossale Collosseum.
De Sint-Pietersbasiliek te Rome.
Een tochtje met de gondel te Venetië. Ik zwaai heel enthousiast maar houd tegelijk mijn hart vast. Dat ding schommelt geweldig en ik durf me nauwelijks bewegen uit vrees dat de boel kapseist.
Toevallig vond ik een rouwbericht van een familielid op internet. In de rechtermarge massa's publiciteit, oa advertenties voor vrijgezellen (kwestie van niet zonder te blijven), renovatie van heel het huis (met een nieuwe lei beginnen...), hoe je huis verkopen (?door de versbakken erfgenamen?).
Grappig op het eerste gezicht maar of het ook grappig is voor de partner van de overledene? Het zou alvast niet grappig mogen zijn...
Engelbewaarder van .......
Boulogne, op de achtergrond de koepel van de kathedraal.
De Pont de Normandie over de Seine.
Mont St-Michel
Bucht van boeken...
Caen.
