Vroeger heb ik de 'deballages', antiekbeurzen voor handelaars, al enkele keren bezocht.   Er is telkens een enorm aanbod van de meest uiteenlopende zaken.   Heel veel antieke meubels, ijzeren tuinornamenten, porselein, enz.    Iedere standhouder doet zijn best om het betere materiaal mee te brengen, maar je ziet er ook heel veel namaak, veel van wat geld waard is wordt nagemaakt.  Eigenlijk zou men namaak moeten verbieden, en wie toch van die brol meebrengt van de beurs moeten verwijderen en de toegang ontzeggen voor latere deelname.

Maandag was de beurs in Chartres, in Chartrexpo, een grote naam voor een grote oude versleten loods met een groot plein voor en links van dit gebouw, met een grondbedekking van keitjes vooral, dus niet zo leuk om over te wandelen.   Ditmaal waren er veel meer standhouders dan normaal, wellicht omwille van het mooie weer.  Het weer was vandaag echter té goed, bloedheet met een stralende (!) zon,  bij de start om 8u  was het eigenlijk al lastig warm, zaak dus om zo vlug mogelijk alles te bekijken en voor de middag te kunnen vertrekken.  Ik had medelijden met de handelaars want met zo'n hitte is een beurs dubbel lastig.  Gelukkig werd het rond 9u bewolkt.

Om acht uur, bij de start, werden alle vrachtwagens en auto's opengemaakt en alles zo vlug als moglijk uitgestald.   Met dit principe heeft iedereen zogezegd gelijke kansen om een koopje te doen.  In werkelijkheid worden vooraf al zaken gedaan want de meubelen die op aanhangwagens stonden kon je vooraf al keuren.  Zoals gewoonlijk stonden een aantal transportfirma's paraat om aangekochte meubelen mee te nemen naar België.   Alhoewel je niet veel lege ruimtes zag op de standen werd er toch redelijk wat verkocht, daar ik tientallen werknemers van die transportfirma's grote meubelen zag vervoeren met kleine karretjes.

Zelf vond ik ook een en ander, een koppel houten engeltjes, een mooi oud gebedenboekje belegd met schildpad, een groot schilderij met engelen en een groot beeld van Guido Gezelle.   Dit gipsen beeld viel me onmiddellijk op maar het was me niet meteen duidelijk wat de Guido te zoeken had in Chartres.  De verkoper was een Fransman uit de buurt en hij diste een heel verhaal op...  Het was een religieus ('un homme réligieux') uit de streek, heel bekend...   Onderaan links staat een gotische 'B', hij zij dat dit te verklaren was doordat die brave man in Bretagne geboren was...   Toen ik hem zei dat het een bekende Brugse priester-dichter was stopte hij met zijn verhaaltje!

Tot slot wilde ik nog een houten beeld kopen dat nogal beschadigd was maar doordat een onguur type, een zwartwerker uit het Poperingse die heiligenbeelden verpatst en soms nogal agressief te werk gaat, achter mijn rug 'gestes' deed, liep ik het beeld mis.  Ik zag hoe de vrouw van dat sujet 'gestes' deed achter mijn rug en toen zei die verkoper, een Duits, ik heb het verkocht aan een Amerikaan.   Ik antwoordde hem enkel : 'Leuk dat je als Duitser zo goed overeenkomt met de Amerikanen'.   Hij draaide zijn hoofd en durfde me niet meer aankijken...   De Poperingenaars zullen het beeld wellicht wel aanbieden op de rommelmarkt op het Zand binnen tien dagen.   Eigenlijk is dat hun specialiteit : verkopen van gewone beeldjes, en vooral : de mensen oplichten …  aan mij verkochten ze een paar jaar geleden een paar beschadigde beelden, ondanks ze duidelijk gezegd hadden dat er 'niets aan was'...  er was wél iets 'af'.   Eigenlijk heb ik zin om hen op het Zand eens onaangenaam te verrassen en die onverkoopbare beelden keihard in duizend stukken te gooien voor hun neus aan hun 'kraam'.   Ik hoorde al van verschillende verzamelaars dat ze niets meer aan hen willen kopen omdat ze ook al meermaals bedrogen zijn.

Rond halfelf wilde ik vertrekken maar een Franse dame versperde met haar auto de weg en zei dat we maar wat geduld moesten hebben totdat zij haar aankopen opgehaald had...  wat een arrogantie.   Na een half uur wachten verliet ik Chartres om op mijn duizend gemakken naar Le Mans te rijden, ongeveer 120 km.   Onderweg waren er een aantal brocante-antiekzaken open, meestal in kleine voormalige boerderijtjes.   Soms waren verschillende handelaars in één pand te vinden.  Het was een leuke verstrooiing op de lange weg naar Le Mans.   Sommige 'zaken' waren van een heel bedenkelijk allooi.  Eentje kon je enkel bereiken na het dwarsen van grote hopen oud ijzer, oude kleren, omgekapte bomen en oude bouwmaterialen.   Dan kwam je in een oud schuurtje, dat ongeloof naar schimmel rook.   De grootste rommel, waardelozen klederen en waardeloze meubeltjes waren zodanig opgesteld dat je enkel via een nauwe 'gang' die rotzooi kon 'bewonderen'.  Andere brocanteurs deden hun best om 'mooiere' rommel bijeen te harken en mooi op te stellen in allerlei rekken.   Uiteindelijk vond ik enkele kleine zaken zoals ene mooie steen met fossielen.   

Enkele keren week ik af van het 'rechte pad' en bezocht ik mooie dorpjes die naast de hoofdweg gelegen waren, ook enkele kleine brocantezaken die wat afgelegen waren.

Rond 16u30 arriveerde ik in Le Mans, eerst deed ik wat boodschappen in een Intermarché en dan naar mijn hotel.   Het hotel kostte normaal 125 euro voor een kamer, maar ik kon reserveren voor 45 euro, wat een koopje leek.    Het was eigenlijk een studio, een klein appartementje.   Dichtbij het station, héél dichtbij zo bleek al spoedig.  Ik vond het hotel eerst niet meteen, heel de buurt is namelijk één grote bouwwerf, ik moest me door dranghekkenz wurmen (niet simpel voor mij...), anders moest ik vele honderden meters omlopen.   Het hotel was gloednieuw, leuk!   Maar op de kamer gekomen was het snikheet!  Er stond een grote ventilator die de warme lucht wat rondblaasde en het raam kon slechts op een kiertje, twee meter verder lag namelijk het station met een tiental sporen, dat belooft voor vannacht.   De oordopjes die klaarlagen in de badkamer zullen zeker wel van pas komen... Nu hoor ik alvast nogal wat goederentreinen voorbijdenderen, wellicht rijden die op diesel gezien het kabaal.   De passagierstreinen storen nauwelijks, die rijden op elektriciteit.

Om 8u start de deballage op het expo-terrein : ca 1000 standhouders.  Veel meubels en mooie antiek en brocante, maar niet superzeldzaam of van topkwaliteit.  Veel meubels vinden een nieuwe eigenaar, honderden mensen sleuren karren met meubels naar hun auto of vrachtwagen of naar opliggers van transportfirma's.   Voor mij duurt het meer dan een uur voor ik iets vind.  

Ook die Poperingenaars waren weer van de partij, heel onrustig zoekend naar een of ander goedkoop heiligenbeeld.  Opeens zag ik de vrouw bij een groot beeld van de pastoor van Ars staan.   Het beeld paste enigszins bij haar want het was leliik en aftands...   Ze hield het goed vast tot haar man kwam kijken, ze was blijkbaar bang dat een ander het zou kopen 'onder haar neus'...   Haar gierige man verscheen na een tijdje en na een tien minuten kijken naar het beeld besloten ze om het niet te kopen.  Geamuseerd sloeg ik het tafereeltje gade vanop een afstand. 

Het is alweer stikheet geworden en tegen de middag vertrek ik.   In de namiddag arriveer ik in Honfleur.  Een leuk stadje om te wandelen, veel mooie winkeltjes en vooral veel restaurantjes...    Ideaal dus om te genieten van een lekkere maaltijd met verse vis en een lekker wijntje.  In het hotel is er een goede airco en de volgende dag vertrek ik naar huis.  Via binnenbaantjes naar Dieppe.  Vroeger waren er daar heel wat leuke antiekzaakjes maar ditmaal waren de meeste dicht of gewoon verdwenen, jammer.   Ter hoogte van Dieppe terug op de autoweg en 'recht naar huis'.

Morgenochtend dan de tweede deballage.