Vandaag naar een beurs in Nederland geweest. Een heel mooie zaal van een schuttersbeweging, waar op de liggende wip geschoten wordt. Op de muur boven de doelen staat geschreven : 'Vriendschap zij ons doel'. Mooi zeg!
Bedoeling was om devotionalia aan de man te brengen : alles wat van dicht of ver met godsdienst te maken heeft mocht hier aangeboden worden. En dat hebben ze geweten... Wat was er zoal te zien? Heel veel - vergeef me de uitdrukking - nogal ordinaire kruisbeelden, zo lelijk als ikweetniewa, echt onverkoopbaar. Niemand die zoiets in zijn huis wil hangen... alhoewel... die Nederlanders... als het niet veel kost... Plastieken en andere paternosters. Plastieken OLV-beeldjes en nog veel meer fraais! Ook een massa prentjes met gebeden en afbeeldingen van OLV, engelen en alle mogelijke heiligen, meestal niet veel waard. Gipsen beeldjes, zo lelijk dat ik er niet verder over wil uitweiden.
Gelukkig waren er ook mooie zaken zoals massa's heel oude bidprentjes en heiligenprenten. Zelf bracht ik die ook mee, naast een aantal mooie beelden en andere cultusvoorwerpen. De opkomst was bijzonder mager (al waren er wel meer dan een handvol 120-plussers...), misschien 200 bezoekers over de hele dag. Maar dat zou me worst wezen, ik kocht en verkocht al een en ander voor de beurs openging, op de parking. Niet slecht... maar natuurlijk kan ik hier geen precieze cijfers geven.
Gelukkig kon ik me wat bezig houden tijdens de beurs, ik had immers prentjes genoeg mee om te bestuderen. Een oud dametje hield me wel 20 minuten bezig. Alhoewel de tachentig al een tijdje voorbij was ze nog uiterst kwiek. Alles heeft ze in handen genomen, eens goed bepoteld en dan teruggelegd of -gegooid. Ik durfde het oudje niet op de vingers te tikken (zeker niet letterlijk) want ze keek zo triestig. Ik vroeg waarom ze zo triestig keek en ze antwoordde me : 'Moest ik jonger zijn, dan zou ik dat ook allemaal willen verzamelen.' Tja, wat moest ik daar op antwoorden? Het was duidelijk dat ze dat heel erg meende want ze probeerde hier een serieuze inhaalbeweging te maken door alles goed te bepotelen... Toen begon ze bidprentjes te bekijken. Zoals veel mensen doen als ze een bladzijde in een boek willen omdraaien of zoals hier prentjes bekijken, maakte ze haar vinger nat met speeksel... Nu werd het me toch te gortig en ik maakte haar duidelijk dat ik niet verzekerd ben voor waterschade. Het mens keek nu nog triestiger en bedrukter dan voordien... Ze vervolgde haar weg naar de buren waar ze opnieuw zorgde voor waterellende... Ik slaakte een zucht van verlichting.
Op het einde van de beurs kreeg ik een schitterend bod voor een vijftiende-eeuws beeldje. Ik legde hem uit dat het uit de vijftiende eeuw stamde en hij vroeg me of ik nog iets af kon doen van die vijftien ... euro. Wat een lefkikker! Ik antwoordde dat dat echt niet kon en hij wandelde verder, op zijn lange tenen getrapt...
Aangezien ik deze morgen al heel vroeg het bed uit moest begon ik toch wat moe te worden. Ook wilde ik zo vlug mogelijk weer naar het verre Vlaanderen terug. Moe maar tevreden keerde ik naar huis terug.
Gisteren kreeg ik bezoek van enkele gerenommeerde verzamelaars van devotionalia. Ze kwamen kijken naar mijn collectie heiligenprentjes uit de 17e en 18e eeuw. Aandachtig werd alles bestudeerd. Na afloop beweerden ze dat het een collectie is voor beginnende verzamelaars. Ik was enigszins verwonderd want ik ken er toch zelf ook wat van. En in de namiddag kreeg ik bezoek van twee andere verzamelaars die de collectie heel erg waardeerden en hun bedenkingen hadden (evenals ik trouwens) over de eerder geringschattende woorden die gisterenmorgen gezegd werden.
In elk geval kregen ze de eerste kans tot aankoop, nu gooi ik alles op de grote markt. En in het vervolg weet ik nu wel aan wie ik dergelijke zaken kan aanbieden, aan mensen die mooie dingen echt waarderen.
Een drukke dag vandaag. Heel wat bezoek in de winkel. Om een te hoge drukte vermijden plaatste ik aan de deur een bordje 'No english spoken', wat al aardig resultaat opbracht. Ik ben immers helemaal niet gevierd op bezoek van Engelsen die hier op hun gemakje hun stinkende frieten willen opeten... Die na de aankoop van een zak frieten en een pintje in het grootwarenhuis al hun geld erdoor gedraaid hebben en die dan voor de rest van de dag gaan 'shoppen' of beter gezegd overal binnenstappen, alles bepotelen onder het roepen van 'Oh my God!'s... Of 'Oh my goodness!' Ben daar ferm gerust in, dat ze dan beter thuis blijven en hun soortgenoten lastig vallen... Ook de Amerikanen kunnen me eigenlijk gestolen worden. Ze zijn er trots op me mee te delen dat ze 'Poor Americans' zijn en dat ze 'Just looking'...
Plots komt er toch een engelsman of ten minste een engelssprekende binnen. Ik mompel 'Oh my God, this can't be true!' Kunnen ze niet lezen misschien? Is de boodschap niet duidelijk genoeg. Ik veer recht en ga naar de bezoeker. Hij zegt dat zijn vrouw een Finse is. Heel interessant allemaal! En jij, vraag ik dan. Hij zegt dat hij eigenlijk overal en nergens thuishoort. En dat hij hier komt met een speciale missie. Ik vraag hem of hij soms een boodschap meekreeg van aliens of zo die engelsonkundig zijn. Hij snapt het gelukkig niet en zegt dat hij Nazijager is. Ik vraag hem dat nog eens te herhalen en hij zegt doodkalm dat hij op zoek is naar Nazi's en collaborateurs uit de tweede wereldoorlog. Dat er hier nog veel zitten en dat ze sinds een mooi leventje hebben kunnen leiden zonder gestoord of vervolgd te worden. En dat dat tijdperk nu definitief afgesloten is. Ik zeg hem dat hij er niet uit ziet als een detective of spion of zo. Dat hij beter van venster naar deur naar venster loopt en er zijn oor te luisteren legt om te checken of er geen Nazi's aan het woord zijn. Zonder verpinken verklaart hij dat hij ze wel zal krijgen... 'En wat doe je daar dan aan?', vraag ik, 'Heb je een crematorium of zo om ze dan te verbranden of ga je ze enkel maar wat vergassen?' 'Je hoort nog van mij', antwoorddde hij wat gepikeerd in gebroken Nederlands. En hij trekt zijn pet diep over zijn oren en loopt verder naar de Burg... Genoeg gekheid voor vandaag denk ik en ik ga verder mijn aanwinsten (bidprentjes en heiligenprentjes) bekijken.
Wat later komen er liefhebbers voor mijn bidprentjesverzameling. Een pastoor komt ook langs en doen wat lacherig tegenover hem maar hij kan het heel goed verdragen. Eigenlijk wil ik heel de net verworven collectie ineens verkopen aan een redelijke prijs maar als dat niet lukt zal ik per stuk moeten verkopen wat finaal véél meer zal opbrengen natuurlijk. Er zitten heel wat pareltjes tussen, vooral de vele honderden meer dan honderd jaar oude bidprentjes van priesters en deze van vele tientallen edellieden, oorlogsgesneuvelden, nonnetjes, enz. enz. Soms begrijp ik niet dat iets bij een goeie prijs niet meteen verkocht wordt... zelf zou ik bij dergelijk aanbod niet lang moeten nadenken. In het vervolg hou ik hier rekening mee. Eerstdaags haal ik een scanner in huis zodat ik alles op internet te koop kan aanbieden, op termijn zal dit een mooie cent opbrengen.
Een klant die zou langskomen stuurde zijn kat... Ja, zo gaat dat in een antiekzaak. Je kan vanalles aanbieden maar verkopen is nog iets anders. Gelukkig maar staat er geen houdbaarheidsdatum staat op mijn waren, gelukkig dat mijn zaken verbeteren (meer waard worden dus) met te verouderen.
Morgen wordt een leukere dag : weer bezoekjes in voor- en namiddag voor mijn enorme collectie heiligenprenten uit de 17e en 18 eeuw. Indien alles morgenochtend weg is moet ik de twee bezoekers 's namiddags verwittigen... Weg is weg voor mij. En indien eerstdaags niet weg plaats ik heel de boel op het wereldwijde net. Over de middag zouden de gebraden kippen moeten binnenvliegen, of beter gezegd verrukkelijk bezoek met heel wat verrukkelijks... (dank alvast!) en 's avonds mag ik de voeten onder tafel schuiven bij mijn beste vrienden. Mij is verteld dat de jongedame des huizes met een verrukkelijke visschotel over de brug (letterlijk) komt. Dus na vandaag kan morgen de dag al niet meer stuk.
Gisteren was een topdag voor mij. Ik kon de hand leggen op twee mooie verzamelingen.
Eerst een prachtverzameling van vele honderden heiligenprenten uit de 17e en 18e eeuw. Meestal ingekleurd en vele op perkament. Schitterende afbeeldingen van alle mogelijke heiligen uit de hemel... Een uitzonderlijk grote collectie. Normaal zou alles naar een of meerdere veilinghuizen gaan maar ik kon de eigenaar overhalen om eieren voor zijn geld te kiezen. Zaken in een veiling steken kan een serieuze stuiver opbrengen maar je kan er ook ferm je broek aan scheuren. In deze onzekere tijden kun je dus beter van de eerste keer je mooie zaken aan mij verkopen : een heel goede prijs en onmiddellijk cash. Goeie rekeningen maken immers goeie vrienden.
De tweede collectie bevat een vierduizendtal bidprentjes. Vele honderden oude prentjes van broeders, priesters, bisschoppen en abten, nonnetjes, begijntjes, gesneuvelden, edellieden, vele mooie exemplaren met foto's. Zowat 800 stuks uit de periode 1837-1900 (= overlijdensdatum). Ik was gisterenavond vijf uurtjes zoet en ook deze avond een drietal uurtjes om alles te bekijken. Ik ben vooral heel gelukkig met enkele vondsten voor mijn eigen verzameling, nl. de bidprentjes van een Capucijn geboren van Eggewaarts, een onderpastoor die nauwelijks één jaar op ons dorp was in 1867 en waarvan ik nog nooit gehoord had. Ook nog een zentje van een kloosterzuster uit Aartrijke die er ooit overste was, een zus van Boschvogel uit Aartrijke.
Verder nog de gedachtenissen van Louis Van Haecke, kapelaan van het H. Bloed en humorist, Hugo Verriest, Cyriel Verschaeve en Serafijn De Quidt uit Oeren. Staf De Clercq van het V.N.V. De schrijver Maurice Roelants. Dan iemand die eind 19e eeuw vermoord werd in Langemark... Dan een prentje 'ter eeuwige gedachtenisse van de zedelijke dood der drij klokken van St-Baafs-Vijfve' : met hun namen, datum van gieten en hergieten, ... Op vrijdag 31-8-1917, straks dus dag op dag 94 jaar geleden, om 5u 's morgens, luidden de drie klokken voor de laatste keer, een uur lang. De klokken die op zaterdag 30-7-1914 de soldaten opriep om ten strijde te trekken, zouden er niet meer zijn om de terugkerenden welkom te heten... De moffen probeerden de klokken kapot te slaan in de toren maar ze lukten daar niet in. Daarom waren ze verplicht om de klokken naar beneden te halen, de sukkels!
Ook enkele bidprentjes van pauselijke Zouaven en eentje van een jongen van 18 jaar die sneuvelde aan het Oostfront tijdens WO II. Enkele bidprentjes ook met heuse stambomen : families Ghesquiere en Van Caillie. Een scheepsramp in 1906,...
Om te eindigen nog enkele opmerkelijke familienamen die ik ontdekte tijdens het bekijken van dit alles : Vuylsteke, Calle-ns, Van Paeschen, Portelantie, Verrot-e, Schoonheyt, Hondekijn, Haud-huyse, Harinck, Vesschemoet (!!!), Vrijdaegs, Genot, Boterberg, Peperstraete, Schaubroeck, Voermantrouw, Vink, Vinkebos, Vingerhoets, Violla, Hickson, Vis-poel, Vinte-vogel, Blaere, Inne-graeve (!), Worme, Wullepit, Quicke, Hellebuyck, In het panhuis, Cneut, Bouvier, Den Dooven, Cruycke, Poppe, Vreugde, Craeye en Wildemauwe.
En dan zijn er nog de schitterende afbeeldingen van symboliek rond sterven, dood en verdriet op de ommezijden van de prentjes...
Overvallen door vier vreemde eenden : de pluimen vlogen in het rond.
Gisterenavond was de galerij waar mijn winkel zich in bevindt uitzonderlijk lang open door omstandigheden. Normaal sluit die al rond 18u30 maar gisterenavond was het nog opendeur tot middernacht. Ik kwam alles afsluiten en wandelde op mijn dooie gemak - zoals ik altijd doe trouwens - van de ingang aan de Burg naar de Wollestraat. Het eerste deel is mooi verlicht, geen probleem. De wijzers op de klok in het koffiehuis wezen tien voor twaalf aan. Wist ik veel dat het voor mij even later ook zo laat kon zijn... Tien meter verder, ter hoogte van het alomgekende etablissement en toevluchtsoord van Athos de Musketier schrok ik mij een hoedje!!!! Links tegen de deur stonden vier donkere figuren (in alle opzichten!) tegen de muur gedrukt. In dat stuk van de galerij is het dus pikdonker en een van de vier komt op mij toe en sist 'Money!!!' Ik schrik met het pleuris maar moet toch lachen : 'Ik antwoord in het Vlaams, want ondanks de vele hanen op de kerktorens blijft het Vlaams hier nog altijd de voertaal : 'Wienedadde, ik heb gin geld bij me wi, allez van mijn erf!' De eerste geeft me een duw zodat ik langs de andere kant tegen het venster van de musketier kwak. Nu hebben ze dus prijs, tenminste als ze geen mes of andere stekkers bij zich hebben. Ik vat de tegenaanval aan en begin kloppen uit te delen, overal waar ik ze maar raken kan. De vier schat ik zo rond de 30 en allemaal hadden ze (wellicht gestolen?) lederen jassen aan. Ze roepen in een soort koeterwaals, ik begrijp er niet van. Twee van de vier krijgen een rake schop op een plaats waar ze het wellicht niet graag hebben. Ik voel me in form en deel prentjes uit 'à volenté'. Ik drum ze gewoon tegen de muur en duw ze plat. Ze proberen weg te komen en krijgen elk nog een paar patatten van mij. Uiteindelijk geraken ze weg van onder mijn handen, gelukkig voor hen want ik was nog niet uitverteld... Te lope ging het richting Wollestraat. Ik achtervolgde hen nog enkele tientallen meter en sloot toen vlug de deuren. Wat een avontuur! Maar gelukkig was mijn uur nog niet gekomen. Bij de wagen gekomen merkte ik dat de smeerlappen mijn busabonnement en enkele bankbriefjes uit mijn hemdzakje geschoept hadden. Hopelijk riskeren ze het niet meer om me daar nog eens op te wachten want dan krijgen ze andere kost te vreten!!!
Daarna vlug terug naar huis want ik had eerder op de avond duizenden oude bidprentjes gekocht en die wilde ik nog verder bekijken.
Om aan te tonen dat ik de slechtste nog niet ben : bij een volgende bezoek krijgen ze van mij een gratis verblijf in een luxehotel met zwembad aangeboden!
Haringe wil de torenhaan vervangen door een leeuw.
Heel mooi, reden is dat de haan te veel doet denken aan de Walen, goed gezien eigenlijk. Misschien denken de Walen al dat alles ooit van hen wordt als ze al die haantjes zien pronken. Het zijn echter geen rode maar gouden haantjes...
Schitterende collectie heiligenprentjes uit 17e en 18e eeuw
Gelukkig maar dus dat ik gisteren niet uitgepakt heb gisteren op de rommelmarkt... Deze morgen ging ik kijken bij mensen die me gisteren uitnodigden te komen kijken naar hun collectie heiligenprenten.
Wat een verzameling : vele honderden meestal ingekleurde heiligenprenten op papier en perkament! Een uitzonderlijke collectie... en de prijs was ook niet niks maar... het loont echt de moeite. Uiteraard probeer ik de hele collectie ineens te verkopen. Anders appart maar dan tegen een ietwat (!) hogere prijs... Hopelijk is alles vlug weg want deze uitgave was niet voorzien in mijn budget.
Heel veel afbeeldingen van minder bekende heiligen als Amelberga, Gertrude, ... en ook nogal wat zinnebeelden. Moest ik zwemmen in het geld dan hield ik alles voor mezelf, het zal toch wel pijn doen afscheid te moeten nemen van dit alles.
