Afgelopen zondag was er weer de grote rommelmarkt in Kemmel. Eigenlijk wou ik ditmaal niet zo ver gan lopen en wilde me inschrijven voor de markt in Sint-Michiels hier bij Brugge. Maar daar werd mijn aanvraag afgewimpeld want ze willen daar geen handelaars!!! Dat is toch de omgekeerde wereld he : handelaars die geen handel mogen drijven! Ik antwoordde dat er op die rommelmarkt tientallen handelaars staan, hetzij handelaars in hoofdberoep of in bijberoep. Het mens vroeg me naar namen van die mensen maar ik zei dat ik geen nummertje 'namen noemen' wilde opvoeren en dat ze het maar zelf moest uitzoeken he. Ze willen dan mooi materiaal op hun markt en wie dan een serieuze inspanning wil leveren wordt geweerd...
Maar ja, ik belde dan maar naar Kemmel en daar kreeg ik meteen een mooi plaatsje aangeboden, pal middenin het kilometerlange parcours, op de baan tussen Ieper en Kemmel. En voor de prijs moet je het niet laten : 16 eurootjes voor tien meter stand, en de auto kan bij de stand staan. Gegarandeerd ook een paar tienduizend bezoekers van overal : massa's Nederlanders natuurlijk want die vinden in hun eigen land geen deftig of betaalbare rommel. Ook veel Fransen, wat Engelsen en zelfs een paar Chinezen.
Vele tientallen bekenden passeerden de revue, of beter mijn stand. Vele verzamelaars en opkopers die ik soms al jaren niet meer gezien had, sommigen ken ik al dertig jaar of meer... de meesten zijn natuurlijk ferm verouderd, sommigen lopen met krukken of vlammen voorbij in elektrische karretjes. Ook enkele nozems die met fietsen overal de eerste bij willen zijn, eentje is nogal gekend voor zijn lange vingers. Maar je ziet hem gelukkig van ver aan komen, met zijn roodblauwe grote bijna haarloze kop. Of je hoort zijn agressieve schelle stem van tientallen meters ver... handig hoor dan kan je tijdig je voorzorgsmaatregelen treffen he. Dan een bleutje die ik veel te veel zie eigenlijk, zowel op rommelmarkten als op mooie antiekbeurzen. Hij probeert me wat na te apen door allerlei beelden op te kopen en denkt dan dat ik op hem jaloers zou worden. Maar niets is minder waar natuurlijk, als hij zijn kot met brol wil vullen moet hij dat maar doen he, ik heb hem nochtans heel goed uitgelegd wat hij moet aankopen om wat succes te boeken. Maar als de uil niet hoort en wil... Tot mijn groot jolijt zie ik hem passeren met een grote koperen pot om konfituur te maken, echt, hij komt jaren ten achter... wedden dat hij die pot nog heeft staan binnen twintig jaar? Ondertussen zal hij zijn lieve stiefmama wel aan het werk zetten zodat ze voor haar nieuwe zoon, meneer de krekel, de rest van de zomer nog confituur kan maken. Zodat meneer de krekel, wanneer het straks gaat winteren, toch nog elke dat zijn buikje rond kan smullen. In de Westhoek noemen ze zo'n gast een 'taarteklaai' of nog beter een 'kerkuil' (let op het woord...).
Het circuit was zeker tien kilometer lang, dus twintig kilometer standen, eigenlijk bijna niet te doen, zeker niet voor oudere mensen. Heel wat handelaars deden bij mij hun beklag dat ze niets of zo goed als niets hadden gevonden. Dat de rommelmarkten niet meer rendeerden. Dat ze er de brui zouden aan geven... Tja, misschien moeten de organisatoren wat selectiever zijn he, bv. verbod om nieuwe waren mee te brengen en vooral verbod tot verkoop van oude kledij. Er geen 'schlunse markt' van maken. Of hogere deelnameprijzen vragen zodat men verplicht is om meer kwaliteit mee te brengen.
Zelf had ik door omstandigheden niet zo veel boeken mee, wat ik wel spijtig vond, maar achteraf gezien was dat niet zo erg want er waren relatief weinig boekenliefhebbers. En blijkbaar hadden de meeste bezoekers de 'plaag van Kemmel gevangen', de Kemmelnaars worden immers 'Kemmelsae Gapers' genoemd...
Doordat er zoveel bekenden rondliepen heb ik me geen moment verveeld. Velen kwamen een babbeltje slaan met mij en ik vernam op die manier weer heel wat nieuws over kennissen en familieleden...
Na een lange dag keerde ik tevreden naar huis terug.
Een paar weken terug stond ik op de boekenmarkt van Damme, twee dagen naeen, nav 'Damme boeken zoeken', en inderdaad wie echt kwaliteit zoekt kan daar soms héél lang naar zoeken... Maar laten we dat even buiten beschouwing laten he.
De dame die momenteel geen woord meer kan uitbrengen...
Rond de middag van de eerste dag kreeg ik een telefoontje van een antiquair uit de binnenstad. Hij zei me dat hij 'een inboedel opgekocht had en dat er waarschijnlijk een stuk tussenzat die mij zou kunnen interesseren'. Het ging om een kader achter glas, gevuld met tien mooie relieken. Dat interesseerde me natuurlijk. Hij vroeg er honderd eurootjes voor en daar ik het heel sympathiek vond dat hij me daarvoor speciaal opbelde stemde ik in met de prijs en beloofde hem de woensdag daarop het stuk te komen betalen en ophalen. Normaal koop ik niets zonder het gezien te hebben maar ik vertrouwde er op dat zijn beschrijving correct was.
De volgende dag kreeg ik echter een telefoontje van dezelfde 'collega'. Hij zei dat hij een ongelukje had gehad. Ik dacht meteen aan zijn vrouw die maanden geleden een soort beroerte had gehad. Dat mens was wijd en zijd bekend omwille van haar speciale talent om klanten en bezoekers in de watten te leggen (en naar ik hoor mag je dat wel héél letterlijk opvatten...). En babbelen en tateren, haar mond stond geen moment stil (en hier mag je je ook vanalles bij voorstellen maar daar ga ik hier niet op in want ik wil het deftig houden hier). En plots : geen woord meer, geen complimentje meer en zelfs geen commentaar... de dame werd met stom-heid geslagen... (mag je ook vrij interpreteren...). Haar teergeliefde echtgenoot vertrouwde me toen toe : 'Ja, vroeger kon ze geen minuut zwijgen, ze was niet te stoppen als ze op dreef was... maar nu zegt ze helemaal geen gebenedijd woord meer... en dat is nog veel erger!!!' Tja... een straf van God? Al zal God hen worst wezen denk ik want volgens mij zijn het geen echte pilaarbijters.
Dus ik dacht dat het over zijn vrouw zou gaan, maar neen hoor! Hij vertelde me dat hij na zijn telefoontje naar mij met dat aanbod hij zijn auto is gaan 'lossen', dus dat hij alles uit zijn auto naar de winkel bracht. En 'terwijl hij zijn auto aan het lossen was kwam daar toevallig een andere antiquair langs die dat kadertje met relieken zag'. Die ander vroeg hem de prijs daarvan en mijn teergeliefde 'collega' dacht - zo vertrouwde hij me toe - 'om eens een enorm, ongehoord hoge prijs voor te stellen, 300 euro'. Dus drie keer meer dan de prijs die hij aan mij vroeg. En de andere antiquair stemde daarmee toe en nam het stuk mee!!!
Ik stond versteld : Eerst verkoopt hij het stuk aan mij, want ik stemde toe met zijn vraagprijs zonder het te hebben bekeken. En dan, als een ander het wil kopen, verkoopt hij het aan die ander!!! Hij moest aan die ander gezegd hebben : sorry maar 't is al verkocht aan een ander. Maar neen... En mijn 'collega' vervolgde : 'Ja, Lieven, we mogen dan al dikke vrienden zijn, maar 8000 frang is 8000 frang he! En mijn vrouw kost me veel geld tegenwoordig, ik kan dat geld dus goed gebruiken!'
Akkoord, er zijn veel kosten aan zijn vrouw... Maar hij mag er nog een fortuin aan 'hangen', het is en blijft een ... ding, die 200 euro zal haar spraak niet terugbrengen he!
Verontwaardigd antwoordde ik hem dat hij nu echt veel te ver gegaan is. Een woord is een woord! Zelf heb ik ook al dezelfde situatie meegemaakt : al meermaals kon ik na de verkoop van een stuk een hogere prijs krijgen maar verkocht is verkocht he. Het kon de ander echt niet veel schelen en ik zei hem dan ook dat ik geen zaken meer wil doen met hem en dat hij geen geluk zou hebben met die schamele 200 euro.
Van kennissen en klanten hoorde ik al regelmatig klachten over de man, als zou hij al vele mensen bedrogen en opgelicht hebben maar ik beschouwde dat eerder als praatjes en jaloezie. Maar nu blijkt heel duidelijk dat hij echt niet te betrouwen is he, spijtig hoor maar voor mij is het dan uit met de 'liefde'...
Intussen hoor ik nog veel meer minder positieve zaken over dit 'verdachte sujet'. Eentje probeerde het mormel te vergoeilijken door zijn daad als volgt uit te leggen : die collega koopt zijn zaken vooral in Frankrijk en daar is het schering en inslag om iets dat je verkocht hebt zomaar aan een ander door te verkopen van zodra je een hoger bod krijgt... Wat een onzin!
Maar gelukkig zijn er ook veel eerlijke collega's...
Hallo allemaal, door allerlei bezigheden kwam ik er de laatste weken niet toe om mijn blog aan te vullen maar vanaf vandaag probeer ik mijn schade in te halen hoor.
Hallo allemaal, door allerlei bezigheden kwam ik er de laatste weken niet toe om mijn blog aan te vullen maar vanaf vandaag probeer ik mijn schade in te halen hoor.
