Antiekbeurs in Luxembourg (3) : ontmoeting met St-Jan de Doper, Jozef en Maria
Nu volgt werkelijk een ongelooflijk verhaal, je houdt het niet voor mogelijk!!!!!!!!
Terwijl ik mijn stand opbouw en de laatste zaken schik krijg ik het bezoek van een collega. Hij bekijkt mijn stand en zegt me dat hij alles wil kopen dat met Jezus verband houdt. Aangenaam verrast door de onverwachte godsvrucht van deze collega toon ik hem alles wat hij vraagt. Vooreerst mijn dertig kg wegende missaal met de vele miniaturen, dan een aantal andere zaken waaronder een tiental houten beelden en schilderijen. We zetten alles op papier en hij tekent voor akkoord. Ik wees hem vooraf op het nogal grote bedrag van zijn aankoop. Geen probleem zegt hij en hij belt enkele mensen op die me verzekeren dat hij zeker honderd procent betrouwbaar is en zeker kan en zal betalen. Ik was nogal onder de indruk want dit was de grootste verkoop die ik tot nu toe deed.
De collega eiste wel om alles onmiddellijk te mogen meenemen naar huis. Dat kon ik uiteraard niet toestaan want het betrof al de mooiste stukken van mijn stand. Omdat ik van via verschillende andere collega's verzekerd werd van zijn betrouwbaarheid liet ik hem toch enkele stukken meenemen. Hij eiste dat ik mijn Bibzilla, het missaal van een meter hoog dus, én enkele beelden mee zou nemen naar het Hilton. Hij vreesde immers dat deze zaken gestolen zouden worden als ik ze 's nachts in het expogebouw zou laten liggen. Daar er voldoende bewaking voorzien was vond ik dit belachelijk maar omdat hij zo aandrong stemde ik toe. De klant is immers koning. De rest van de beelden verstopte ik onder tafel zodat de eventuele inbrekers ze niet zouden vinden. Wat een rompslomp allemaal...
Ik dus naar het Hilton met mijn boek en die beelden. In de hall van het vijfsterrenhotel staarden het heel deftig geklede personeel me nogal verwonderd en onbegrijpend aan. Een soort aangeklede aap, in kostuum met 'sleppen'jas, kwam van achter zijn comptoir en vroeg me wat ik wilde. Ik zei hem dat ik hier een kamer heb en daar mag meenemen wat ik wil. Met een begrijpende (?) blik en lichte buiging liet hij me door naar de lift. Wat een labeur zeg! Van mijn collega moest ik het boekje in de badkuip leggen met een deken erover! Wat een idee!!! Een boek in een badkuip leggen, een boek van meer dan 100 000 euro... Ik leg het boek dus netjes onder mijn bed en plaats de beelden op een kastje en bureau. Nog steeds onder de indruk van deze belangrijke verkoop slaap ik niet erg vast. Ik zit namelijk met het probleem dat mijn stand ferm geplunderd is, dat ik maar weinig meer over heb om aan de klanten aan te bieden bij de opening de dag nadien.
De volgende morgen word ik wakker en besef dat ik van de koper het boek en de beelden op mijn kamer moet laten liggen. Ferm tegen mijn goesting en doodongerust doe ik dat en vertrek naar de beurszaal.
Een paar uurtjes later, tegen de middag, krijg ik een telefoon van mijn collega. Hij zegt dat hij ziek is, namelijk in zijn hoofd, en dat het hem heel erg spijt te moeten zeggen dat hij afziet van de hele verkoop. Hij laat me dus weten det hij de hele bestelling annuleert. Ik val bijna omver, hoe is dat nu mogelijk? Alles staat immers op papier en ik checkte gisternavond heel grondig of hij solvabel was, dus of hij die aankopen werkelijk kon betalen. Waarna dus bleek dat alles ok was. Vervolgens zei hij dat hij zich gefrustreerd voelde. Waarop ik repliceerde dat ik dat ook was.
Wat een situatie!!! Wettelijk gezien moest hij me alles betalen want alles stond duidelijk op papier. Het nodige geld was ter beschikking maar meneer was veranderd van idee... Wat moest ik nu doen? Omdat ik geen onmens ben en met grote moeite probeerde te vatten waarom hij van de verkoop afzag, en na enkele telefoontjes met de personen die me daags voordien verzekerden (?!?) dat alles in orde was, besloot ik om hem zijn zin te geven. Hij zou ergens toch een kleinigheidje kopen om de 'pijn' wat te verlichten. Een lachertje dus maar toch beter dan niets.
Ik zei hem dat hij onmiddellijk naar Luxemburg moest komen met de beelden die ik hem had meegegeven, zodat ik die alsnog kon aanbieden aan de bezoekers / professionelen die om drie uur naar de beurs kwamen. Hij beloofde dat te doen. Zelf keerde ik onmiddellijk terug naar het hotel om mijn boek en beelden van op mijn kamer mee te nemen naar de beurs. Wat een zinloos ern verloren werk allemaal gisteren...
Tegen drie uur kwam hij de beelden terugbrengen. Hij was vergezeld van zijn vrouw en zijn ouders. Deze drie laatsten waren niet erg vriendelijk, een bedanking of verontschuldiging kon er niet van af. Ik had echt goesting om een donderpreek af te steken, een woordje te placeren over elementere (on)beleefdheid. Ik liet hun weten dat alles op papier stond en dat het enkel en alleen aan mijn goede wil en begrip te danken is dat ik dit wangedrag door de vingers zie. Enkele medestandhouders staan rond ons, kokend van woede omwille van de manier waarop een aankoop zomaar naast zich neergelegd wordt. Tegen dat het avond is weet heel de zaal het en enkele tientallen medestandhouders komen mij hun steun betuigen. Ze wensen me proficiat dat ik mijn goede hart toon en verzekeren me dat zoiets bij hen niet zou pakken.
Nog steeds dringt de ernst van de zaken nog niet tot me door, ik kan maar niet begrijpen hoe iemand in staat is om zomaar een duidelijke overeenkomst naast zich neer te leggen. Daarom bel ik de een en ander op, spreek met de dader en ook met het koppel bejaarden die zijn stand opstellen. Ik hoor dat het familie is, een nonkel en tante of zo. Ze vertellen me dat de dader een zware inzinking heeft en denkt dat hij Johannes de Doper is. Daarop vraag ik dan of dat zij, als nonkel en tante, dan soms Jozef en Maria zijn. Waarop ze me heel raar aanstaren.
Nog dezelfde avond hoor ik dat de dader - ik zal zijn naam niet noemen - beweert dat de Arabieren in 2012 over heel de wereld alle kruisbeelden en andere katholieke beelden zullen opkopen om de katholieke eredienst te doen verdwijen. De dader wilde de Arabieren voor zijn door alles zelf in te kopen. Wat een onzin zeg!!!!!
Wat moet ik daar nu - in hemelsnaam - over denken. Eerst denk ik dat hij me voor de gek aan het houden is. Door zich voor te doen als gestoord, labiel, godsdienstgek wil hij afgeraken van zijn verplichtingen. Hij houdt me echt voor het lapje....
Ofwel is hij echt gestoord en gelooft hij alles wat hij zelf zegt. En dat is nog erger...
Laat op de avond komt de dader zijn kleine aankoop betalen, na wat aarzelen om mij te forceren om te zeggen dat hij helemaal niets meer moet kopen. Hij vraagt me ook nog - en nu is hij plots zeker niet meer labiel - of ik het blad met zijn aankopen aan hem wil terugbezorgen. Ik zeg hem dat ik het weggegooid heb. Ik vond het echter terug en ik denk dat ik de aankoopakte laat inlijsten om me te laten dienen als waarschuwing en als herinnering aan mijn domste en grootse verkoop aller tijden.
Antiekbeurs te Tielt : gezelligheid en diversiteit troef
Volgend weekend is het weer antiekbeurs te Tielt. Voor de derde maal neem ik hier aan deel. In de zes jaar dat ik mijn zaak heb bezocht ik al heel wat antiekbeurzen in binnen- en buitenland. Welnu, deze te Tielt is voor mij echt de gezelligste. In omvang is ze zeker nit de grootste maar de Europahal zit wel proppensvol.
Kunst wisselt af met antiek. Een zeer geslaagde combinatie die werkelijk iedereen aanspreekt, jong en oud. Je vindt er zowel marmeren en bronzen beelden, meubels, opzet als moderne sculpturen en schilderijen.
De openingsavond, voor de genodigden (beroepslui, sympathisanten en klanten van de exposanten), lokt heel veel volk. Je kan er over de koppen lopen en iedereen loopt er met een drankje door de wandelgangen tussen de standen.
Wat de verkoop betreft daar kan ik niet zoveel over kwijt, behalve dan dat ik kan zeggen dat het voor mij steeds een goede beurs is. Zoals iedereen al weet doe ik mijn vak heel graag. Elke dag opnieuw wijd ik me met veel liefde en plezier aan mijn job. Natuurlijk verkoop ik graag maar ik ga ook voor het plezier van werken. Telkens als ik iets verkoop en ik een klant/vriend tevreden zie met zijn/haar aanwinst voel ik me de koning te rijk. Wat ben ik blij voor dit beroep gekozen te hebben. Rijk ben ik er nog niet van geworden maar ik heb toch al heel wat mooie dingen in handen gekregen gedurende die zes jaren.
Dit weekend zal ikdan ook weer mijn beste beentje voorzetten : ik zal de bezoekers vergasten op een grote verzameling aan mooie religieuze antiek. Beurzen zoals die te Tielt zijn telkenjare weer echte hoogdagen, ik mag er mijn kunnen aanbieden aan een talrijk en waarderend publiek.
Moge deze beurs weer een groot succes zijn! Proficiat aan Marc De Jonghe, zijn familie en andere medewerkers!!!!!
Vandaag was er een militaire parade op de Burg. Op het derde verdiep, boven de ingang van de galerij waar ik mijn winkel heb, had ik een schitterend uitzicht op het hele gebeuren. Een lange overdekte tribune werd gisteren al opgericht en de hele morgen werd alles in gereedheid gebracht om de parade goed te laten verlopen. Het was goed te zien dat militairen dorstige wezens zijn : overal zag je van die marsmannetjes zitten in de café's in de binnenstad, ook in het koffiehuis hier in de galerij.
Om halftwee begon het spectakel toen de Koninklijke Muziekkapel van de Gidsen het plein op stapte. Schitterend en heel professioneel, van een hoogstaand niveau. Doel was het huldigen van de Belgische militairen die vorig jaar van juni tot september naar Afghanistan trokken om er de luchthaven te beschermen. Heel nobel allemaal maar ik wil niet weten hoeveel dat grapje gekost heeft. Een aantal militairen werd afzonderlijk gehuldigd en de korpsoverste hield er zijn afscheidstoespraak. De paar honderd genodigden in de tribune en de soldaten die de hele tijd roerloos op het plein stonden opgesteld hadden het duidelijk niet erg warm.
De muziekkapel gaf tussen de toespraken ferm van katoen, ook speelden ze de verschillende regimentsmuzieken. Op het einde was er het defilé : allle militairen marcheerden voor de tribune, begeleid door de muzikanten.
Een mooi gebeuren in een prachtig kader, dat van de Burg met stadhuis, Brugse Vrije en H. Bloedkapel.
Tenslotte nog dit : heel duidelijk werd verwezen naar de oorsprong van de verschillende regimenten en de verwezenlijkingen in de eerste wereldoorlog (Slag van Reigersvliet bij Diksmuide, ...).
Eigenlijk schreef ik me voor de antiekbeurs in Luxemburg maar een maand geleden in. In Namen ontmoette ik toen de organisator van de antiekbeurs van Hasselt. Die sprak me over Luxemburg. Er was geen plaats meer en er was zelfs een lange wachtlijst. Ik drong aan om me desnoods een heel kleine stand te bezorgen en ik kreeg zes vierkante meter, een stand van twee meter breed en drie diep. Toch een dure grap want het kostte me meer dan duizend euro.
Vorige woensdag vertrok ik heel vroeg, om vier uur 's mo rgens verliet ik Brugge en kon zo rond Brussel rijden voor de dagelijkse files. Onderweg rustte ik wat uit op een parking langs de snelweg en rond negen uur arriveerde ik uiteindelijk in Luxemburg-stad. Het motregende de hele tijd en er was ijzel op sommige plaatsen, hier en daar waren er slippertjes geweest : vrachtwagens die problemen hadden door de ijzel. Op verschillende plaatsen in de provincies Namen en Luxemburg stonden lange rijen vrachtwagens langs de snelweg geparkeerd. Om uit te rusten en wellicht ook omdat ze sommige steile hellingen niet opraakten door de ijzel.
Eerst wou ik mijn hotel terugvinden, het Hilton met name. Dit vijfsterrenhotel bood immers de goedkoopste overnachtingen aan! Tweehonderdvijftig euro voor vier nachten. Net na die boeking besloot ik een dag eerder te vertrekken en dus nog een extra overnachting te boeken, dit kostte me honderdvijfendertig euro zonder ontbijt... Ik nam afslag drie en reed via een drukke invalsweg tot in het centrum. Na wat zoeken vond ik mijn hotel terug, het ligt op een heuvel en telt zowat 330 kamers. Zelf logeerde ik op het zestiende verdiep.
Vervolgens gezocht naar Lux Expo, waar de beurs plaatsvond. Een heel ruim gebouwencomplex met restaurant op het eerste verdiep. Ik kon vlot parkeren en begon mijn wagen te lossen. Twee derden van de standhouders waren al druk bezig met het inrichten van hun stand, de rest kwam later op de dag toe. Mijn stand was zoals eerder vermeld heel klein, de kleinste van heel de antiekbeurs. Ik plaatste enkele zelfmeegebrachte tafels tegen de wand en bracht heel mijn santenboetiek naar mijn stand. Eerst enkele schilderijtjes aan de muren hangen, daarna enkel beelden. De muren bestonden uit twee houten platen met een vide daartussen. De nagels die ik meehad moest ik door beide muren slaan om mijn zaken enigszins veilig op te kunnen hangen. Daarna de tafels volgepropt met boeken en heiligenbeelden.
Intussen wat rondgekeken bij collega's of die interessante dingen meehadden voor mij. Zoals eerder al gezegd liep er ook een ongenode collega rond die niet aan de beurs deelnam. Hij had dus geen recht om de zaal te betreden, heel vervelend dus.
Maar het meest vervelende moest nog komen. Bijna ongelooflijk...
Zo, ik ben net terug van de antiekbeurs in Luxembourg. Een verrijkende ervaring, maar dan niet letterlijk...
De beurs startte donderdagnamiddag voor de 'genodigden', alhoewel er ook ongenoden waren waaronder iemand die precies hetzelfde zoekt als ik. Ik krijg er de kriebels van telkens wanneer ik een bepaalde 'handelaar' langs een achterpoortje (letterlijk en figuurlijk) zie binnenglippen. 'Nou breekt mijn klomp'!!!!!! Hoe die er nu in geslaagd is om via het nochtans goed bewaakte achterste parkeerterrein het gebouw te betreden is me een raadsel. Het was echt een onaangename verrassing. Als ik deelneem aan een beurs en hier dus pakken geld moet voor neertellen, dan wil ik dan ook een 'graantje meepikken' als er zich interessante kansen voordoen. Voordeel is hier dus dat je bij de collega's kan rondneuzen voor het grote publiek binnenkomt. Maar die Piet Wijsneus was er dus ook al. Gelukkig was ik net iets vlugger geweest en had ik al een en ander op de kop getikt. Piet Wijsneus kwam van 150 km ver en keerde een uurtje later dus noodgedwongen van een kale reis terug. Maar goed ook. Als ik hem nog een keer betrap wijs ik hem het gat van de deur want dit kan echt niet. Als hij eerder binnen wil zoals ik moet hij maar een stand huren.
De volgende keer verhaal ik over de interessante dingen die ik zag...
