|
Antiekbeurs van Namen
 Expo Namur
Inrichting van de stand. In tegenstelling tot vorig jaar verloopt de opbouw heel vlot. Een en ander heeft natuurlijk te maken met het feit dat ik reeds s morgens om 5 uur uit Brugge die Schone vertrok. Rond 6u30 arriveerde ik aan het beursgebouw. Dus nog ruim de tijd voor een dutje voor de poorten opengingen rond 8u00. Daar ik heel vroeg arriveerde kon ik mijn wagen bij de poort plaatsen zodat ik niet onnodig ver moest lopen om alles naar mijn stand te brengen. Eigenlijk is het niet te begrijpen hoe men rond het beursgebouw zo weinig plaats voorzag om te laden en te lossen. Dit zorgt voor heel wat ergernis en geruzie wanneer het druk is
Blijkbaar heeft iedereen de vorige dagen al alles binnengebracht, de meeste standen waren al mooi ingericht. Des te beter want zo kon ik rustig werken. Langzamerhand komen meer en meer collegas binnen, ik zie natuurlijk veel bekende gezichten. Ook enkele nieuwkomers. Gelukkig ligt de klemtoon hier echt op antiek, en is er niet te veel moderne kunst (van die dingen waarmee je op een uur de hele beurshal kan volhangen). Ik voel het meteen : dit wordt een topbeurs. Althans wat het aanbod betreft. Hopelijk wordt er ook veel verkocht zodat iedereen op het einde tevreden kan zijn.
De volgende dag, donderdag, wordt alles nog wat afgewerkt zodat s avonds de voor-voor-opening plaats kan vinden. Hiervoor kregen alle standhouders kaarten om gasten uit te nodigen. Ook waren er massas mensen van Fortis Paribas, wellicht omdat deze bank de beurs sponort. Het was gezellig druk en iedereen liet zich de hapjes en drankjes (walking dinner welgevallen. Ondertussen werd ook al wat verkocht, zo zag ik een bankdirecteur die een mooie achttiende eeuwse kast kocht. Of dames die wat kantwerk kochten. De bezoekers werden echt tot de laatste minuten van de opening achtervolgd door kelners die de glazen telkens opnieuw vulden.
Op vrijdag was er de vooropening. Heel wat meer volk nog dan op donderdag. Vele duizenden kaarten werden gul rondgestrooid. De ver)koop kon losbarsten. Het publiek was echt op jacht naar mooie zaken. Flink wat Westvlamingen, heel wat bekenden uit Brugge : zowel handelaars als particuliere verzamelaars.
Ook in het weekend was het op de koppen lopen. Heel veel franssprekenden natuurlijk maar volgens mij evenveel Vlamingen. Ook wat Duitsers en Nederlanders.
Op maandagavond wist men ons tijdens de receptie voor de standhouders al te melden meer dan 15000 bezoekers over de vloer (over het tapijt dus) te hebben gehad. Inderdaad, massas bezoekers. Veel stokoude mensen maar ook veel vijftigers en zestigers. Ook heel wat jongere mensen. Interesse voor zowat alles op mijn stand. Enkele zaken vonden een nieuwe eigenaar.
Zo mocht ik een stuk leveren in de buurt van Bastogne. Ik werd er buitengewoon hartelijk onthaald. Deze mensen waren zo blij dat ik eens kwam kijken naar hun mooi ingerichte woning. De buitenkant van het huis in leisteen leek aanvakelijk eerder bescheiden. Eens binnen in het huis moest ik mijn vooroordeel aan de haak hangen, naast mijn jas dus. Buitengewoon prachtig, een écht droomhuis. Het was vroeger een kleine boerderij. De muren zijn niet bepleisterd zodat je de mooie stenen kan zien. Overal mooie antieke kasten afkomstig uit de streek. Reeds dertig jaren is het koppel de woning aan het inrichten, op een heel smaakvolle wijze. Veel plaats voor grote zaken is er dus niet meer. Hier en daar zag ik wel nog een plaatsje voor een en ander, en ik nodigde deze mensen dan ook uit om eens naar Brugge te komen, waar ik enkele zaken heb die hier echt een mooi plaatsje zouden kunnen vinden.
Een huis in leisteen in de Ardennen (voor alle duidelijkheid aan mijn lieve collegas-Antiquairs : dit is niet het huis van mijn klant, onnodig dus te hengelen naar de juiste ligging van dit gebouw!)
Ook waren heel wat bezoekers op jacht naar een afnemer van allerlei waardevolle zaken. Zo was er een doktersvrouw uit de buurt die een zestiende eeuwse Sint-Nicolaas wilde verkopen. Ik maakte een afspraak voor dezelfde avond. Na een halfuurtje kwam ze terug naar mijn stand en vroeg me haar kaartje terug, ik dacht dat ze er iets op wou schrijven, zoals een gsmnummer of zo. Maar neen, ze snakte het kaartje uit mijn handen. Ze zei me dat ze van gedachten veranderd was en het beeld pas na de feestdag van Sint-Niklaas wou verkopen. Ze was immers bang dat haar kleinkinderen heel hard zouden wenen als ze op die dag het beeld niet meer zouden zien
Wat een pietpraat! Want : wat indien ik het beeld dan op 7 december zou mogen kopen? Dan wenen die kinderen toch ook het jaar daarop? En als ik het beeld twee weken later zou mogen komen kopen, waarom mocht ik dan haar kaartje niet houden? Ik zei haar vriendelijk dat ik het adres toch van buiten kende en dat ze me later niet moest langskomen voor dat beeld. Ze mag het houden, het kost haar waarschijnlijk toch niets, haar man zal het wel ergens afgedroogd hebben bij een of andere sukkelaar van een klant. In elk geval heel merkwaardig dat dat mens plots van gedachten veranderde, wellicht een collega die een betere prijs of zo in het vooruitzicht stelde.
Een achttal mensen had een fotoalbum mee van allerlei waardevolle zaken. Meestal echte rommel, valse beelden of zaken waarvoor ze een astronomisch bedrag wilden binnenrijven. Dat is natuurlijk hun goed recht maar ik ben er ferm gerust in om zaken te kopen waar voordien al twintig andere collegas kwamen kijken
Daar de beurs tijdens de week pas om 14u00 begon, kon ik in de voormiddag ik de binnenstad van Namen verkennen. Een leuk stadje met heel wat winkels. Vooral restaurantjes, pralinenwinkels, klere(n)winkels. Wat ik héél merkwaardig vond was wat er zich blijkbaar allemaal afspeelt onder de kathedraal
Onder wat op de sacristie lijkt bevindt zich een restaurant. Wat verder aan de zijkant stond onder het vloerniveau een deurtje open. Ik ben niet nieuwsgierig maar dacht even dat ik daar middeleeuwse grafkelders of zo zou aantreffen. Mis dus : grote rekken met vele honderden flessen wijn. Miswijn of iets anders? Er hing een bordje met verboden ingang, dus liet ik de wijn maar voor het was. Het is voor mij wel de eerste keer dat ik een eet- en drinkgelegenheid zie onder een kathedraal! Voor zover ik weet is de Kerk hier eerder wat conservatief (missen in het Latijn en zo) maar dit lijkt toch op wat anders
Ik zag ook een drietal bedelaars. De eerste een vrouw van vreemde oorsprong (= allochtoon dus). Nauwelijks 25 jaar. Ik zei haar dat ze werk moest zoeken in plaats van te vegeteren op die arme Walen
alhoewel ze wellicht niet veel ving van de plaatselijke bevolking maar veeleer teerde op het goede hart van de toeristen zoals wij Vlamingen. Ze lachte vals en draaide haar hoofd. Een dame van rond de zestig, een plaatselijke schone, amuseerde zich kostelijk. Nabij een antiquariaat, op een pleintje, wenste ze iedereen een goeiendag. Dan begon ze te zingen, wat ze helemaal niet slecht deed. Een natuurtalent? Of een operazangeres over datum en aan lager wal geraakt? Dan een man van in de zeventig, helemaal in lompen gekleed. Slapend op en onder een hoop oude dekens op een zitbank. Een veertiger, een goede ziel, vroeg hem mee te komen. Alle dekens werden in de vuilnisbak gepropt en arm aan arm vertrokken de mannen richting een busje. Misschien iemand van het OCMW of gewoon een goedhartige mens die de man verder wilde helpen. Dan een jonge zwarte man, hij wilde mijn handtekening. Om hier te kunnen komen wonen. Ik zei : Sorry man, maar daar kan ik niet achter staan, ons land heeft het al moeilijk genoeg! Waarom ben je weggegaan uit je eigen land? Hij vertelde me dat hij uit Kameroen kwam, hier illegaal was en hoopte hier een beter bestaan te kunnen leiden. Ik zei hem dat hij hier op de beste plaats van de wereld was om een onbezorgd leventje te leiden maar dat al die illegalen mij niet echt vrolijk maken. Vooral omdat ze ook aan mijn eigen centen knabbelen, want van waar komt het geld van de Walen? Natuurlijk van wij Vlamingen, de wilde weldoeners van de Walenpays!
Er zijn enkele antiquariaten. Natuurlijk enkel franstalige literatuur en dus weinig interessant voor mij. Ook wat prenten en tekeningen oa van Rops. Maar hier valt niets meer aan te verdienen, de prijzen swingen hier echt de pan uit. Voor zon stad als Namen vind ik het aanbod echt beneden alle peil maar tegenwoordig resten er in heel het land nog weinig interessante antiquariaten. Antiekwinkels zag ik al helemaal niet, blijkbaar werken de meeste antiquairs tegenwoordig zonder winkel. Het is natuurlijk ook zo dat je tegenwoordig maar weinig volk meer over de vloer krijgt in de winkel. Velen kopen enkel op veilingen en via internet, ze denken dan dat alles véél goedkoper is, wat een grote misvatting is natuurlijk. In de winkel kan je de hele dag met je vingers zitten spelen zonder dat er een kat langskomt en dat is natuurlijk niet plezant. Gelukkig heb ik altijd vanalles om handen, ik ben met veel dingen ineens bezig.
Iedereen beroemd. Thuis kijk ik niet naar tv, ik heb wel interessantere dingen te doen. Op hotel liggen de zaken anders : tijdens het avondeten zap ik wat
Iedereen beroemd
Een rare docteur, hij beweert dat hij professor is aan verschillende uniefen in Ecuador. Hij komt hier wat studeren, vier jaren lang! Zijn gezin wordt in twee keer overgevlogen uit dat apenland. De hele familie komt er dus aan! Hopelijk is het hijzelf die al die rekeningetjes betaalt. Ik heb zon vermoeden dat hij wel wat steun zal krijgen van de Belgische Staat. Verder tonen ze nog een rugbyclubje : Rugby voor homos : wat een idee! Enkel homos kunnen in die club! Kunnen ze niet normaal doen? Het doet me denken aan die jongerenbeweging Wel jong maar niet hetero! Wie discrimineert er hier eigenlijk? Dan : dames die allerlei rommelmarktbrol omtoveren tot andere brol, wie begrijpt dit? Stel je voor dat er mensen zijn die élke godganse dag deze flut-tv slikken!
Vanaf dinsdag is er wat minder volk. Precies museumbezoekers, gratis inkomkaartjes en rondgapen en alles bepotelen
het is begonnen met de vrouwendag. Moesten ze echt afschaffen want voor de standhouders is dit een echte beproeving. Al die dames met een al te hoge dunk van zichzelf. Ze weten alles beter.
In het weekend wordt het weer drukker : iedereen hoopt op een goeie verkoop om de beurs goed af te ronden. De meesten zijn inmiddels al uit de kosten maar het is de bedoeling om wat winst over te houden. Wellicht wachten veel liefhebbers tot de laatste dag om nog over te gaan tot de aankoop van een mooi boek of stukje antiek.
19-11-2012 om 21:57
geschreven door Lieven Moenaert 
|
