Hier een échte Waals haan, niet te verwarren met de Hollandse kip (want de Hollanders zijn op deze beurs opnieuw in grote getale aanwezig).
Deze avond had ik zin in een lekkere kippitta, nou ja lekker je begrijpt wel wat ik bedoel... niet zo lekker als in Vlaanderen natuurlijk. Ook al is het hier ook een Marrokaan die de plak zwaait, je ziet duidelijk dat hij zich volledig aangepast heeft aan de Waalse manier van leven : 'Jaag me niet op, ik ben niet van een haze ge....t'!!! Resultaat : twintig man wachtend op hun avondeten. Hoe langer het duurde hoe meer volk er van onder trok zonder pitta... goed voor mij dus want dat scheelde : ipv drie kwartier wachten slechts een halfuurtje. De uitbater, overigens heel vriendelijk, verontschuldigde zich voor gisteren. Ik was hier gisteren namelijk ook en ben na een half uur weggelopen omdat mijn goesting over was...
Ik vroeg dus een kippitta met zonder groenten want die zagen er maar mottig uit en het loonde echt de moeite niet want je krijgt hier naar schatting slechts tien heel kleine snippertjes wortel, drie verfrommelde blaadjes sla en twee uienringetjes die een rare oranje kleur hebben... Wel wat annanas, feta(kaas) en mais. En looksaus. Een durum, dus zo'n pannekoek. Plots hoor ik hem tegen zijn hulpje roepen : 'Fucking asshole!!!' Er is geen kip meer. Nu krijg ik het ook op mijn heupen, ik kom speciaal voor die kip want ik lust die gemalen 'lam' en 'kalf' of is het toch varken??? helemaal niet. Gemalen en dan geperste rotzooi dat gerust kan bestaan uit dooie muskusratten en dooie muizen, aangevuld met katten, hond en zwienevlees... ik mag er niet aan denken. 'Vind je het niet erg meneer', vraagt de patrong. Ik antwoord : 'Had ik dat eerder geweten dan had ik die twee kiekens die ik vanmorgen ondersteboven reed in Haïd, een dorpje tussen Rochefort en Ciney, uit de grachtkant gehaald, geplukt en meegebracht zodat ik toch deftig eten had vanavond... Een stelletje stomme kippen, te lui om te lopen en zeker om op te vliegen als er een auto op hen afkomt, raakten onder mijn wielen. Wellicht waren ze nog hun ogen aan het uitwrijven want in Wallonië kan je meestal met alle gemak in bed blijven liggen tot een gat in de namiddag. De kippen waren wellicht onderweg om voor het dagelijkse eitje voor hun baasjes te zorgen. En een ongeluk is dus blijkbaar snel gebeurd... 'Soit', zoals ze hier zeggen, het zij zo, en ik betaal de pitta en ga deze op mijn kamer opeten. De vettige pannekoek vloog al meteen de afvalemmer in, gevolgd door de raar geurende pitta zelf en de feta. Enkel de mais en de annanas bleven nu over... Gelukkig had ik nog wat voorraad bij om de gaatjes te vullen.
Morgenavond eet ik terug goeie Vlaamse boerenkost.
Advocaat Thomas uit Koksijde verongelukt op spoorweg
Rechtvaardigheid. Daar draait het allemaal om. Of het zou toch moeten...
Vandaag kreeg ik verschillende telefoontjes uit de Westhoek met het nieuws dat advocaat Thomas het tijdelijke met het eeuwige verwisseld heeft, al twijfel ik heel erg dat hij geloofde in dat 'eeuwige'. En moest hij daarin geloofd hebben zou hij naar mijn bescheiden mening ook nooit in de hemel geraken want daar zitten geen advocaten (of toch niet veel). En... moest hij door de barmhartige God toch in het hemelrijk opgenomen zijn intussen dan zal hem wel aangeraden worden het zwijgen te bewaren want op aarde heeft hij misschien soms wel te veel het woord gekregen...
Advocaat Thomas was heel bekend en berucht in de Westhoek, mensen verwikkeld in echtscheidingen duvelen (ik bedoel hiermee : gewoon zijn werk doen natuurlijk!!!), dat was echt zijn specialiteit. Het gaat al decennnia de ronde dat hij, wanneer hij vanachter zijn donkergeblindeerde venstertjes van zijn kantoor aan de milleneumpoort in Koksijde een ontevreden klant zag aankomen of slechter nog... iemand van de tegenpartij, zich repte naar de garage aan de andere kant van zijn kantoor en er vanonder muisde. Eieren voor zijn geld kiezen natuurlijk.
Die man had je beter aan jouw zijde staan want hij maakte het de tegenstrevers soms héél moeilijk. Dat heet dan natuurlijk een 'goede advocaat'. Mensen die op hem een beroep deden waren wellicht héél tevreden over hem.
Thomas verongelukt vlak bij zijn boerderij (hij heeft duidelijk goed geboerd...), met zijn auto onder een trein gevlamd. Maar desondanks wens ik niemand zo'n dood toe.
Om je een idee te vormen van wat ik vandaag bijna op mijn dak kreeg...
Vandaag beleefde ik een bang moment in de Wollestraat in het mooie Brugge. Omdat ik er nog steeds niet in slaag om in geval van regen tussen de druppels te lopen neem ik bij onweersdreiging graag een paraplu mee, eentje dat ik kocht op de Yzerwake in augustus. Een fraai exemplaar met de Vlaamse kleuren geel en zwart.
Op een gegeven moment kreeg ik een dreun op de schouder, ik kijk om en kijk op tegen een monstergrote dame. Eentje dat twee koppen groter is dan ik en met een lelijk mannengezicht dat me nijdig aankeek. Ik vraag : 'Kan ik u ergens mee helpen?' Het mens antwoordt : 'Nou ventje weet je eigenlijk wel hoe gevaarlijk je rondzwaait met je parapluutje?' Blijkbaar had ik al wandelend dat mens bijna een prikje gegeven met mijn paraplu.
Ik bekijk dat mens van kop van teen, doordat ze zo fors gebouwd is duurt dat wel enige ogenblikken en ik antwoord : 'Madamtje, vooreerst wat doe je hier in Brugge? Met uw postuur waag je je beter niet in de kleine straatjes van Brugge. Wat kom je hier in feite doen? Ik zie dat je geen tas of pakje meehebt, dus je komt niet om te kopen, enkel om te kijken... niet echt interessant voor de handel hier. Dus kom je hier om te eten of zo, alhoewel je beter voorzichtig bent zo te zien! (Het mens is héél struis gebouwd en haar voorgevel stoot me bijna ... tegen de borst... als je begrijpt wat ik bedoel...) Ik neem die voorgevel goed in me op en zeg : moest je je in een strakker corsee kunnen torsen dan wordt je minder vlug slachtoffer van parapluprikjes...' De dame windt zich nu op en ik maak me uit de voeten. Wat denkt dat stukje (...) toerist wel om mij te willen terroriseren!
Verjaardagen onthouden is niet makkelijk. Ik ken er maar een vijftal uit het hoofd. Hopelijk neemt niemand het me kwalijk als ik er af en toe eentje uit het oog verlies.
Erger is natuurlijk wanneer een verjaardag algemeen gekend is en bewust wordt verzwegen... Doodzwijgen noem ik dat. Hopelijk komt het niet zo ver! Zo is er binnenkort een grote meneer die 75 wordt... maar of die verjaardag uitbundig en feestelijk gevierd zal worden is een andere zaak. Gelukkig zijn er een kransje van mensen die deze gebeurtenis niet zo maar voorbij laten gaan!
De Kesel en Leonard : voorouders uit Eggewaarts???
In de parochieregisters uit de 17e eeuw vond ik een tijdje terug al een 'De Kesel', naamgenoot dus van de huidige Brugse bisschop. Net vond ik ene 'Leonard', afkomstig van ... Namen, die getuige is bij een doopsel in 1633 in het mooie Eggewaartskapelle.
De pastoor in 1633 is EH De Vin... mooie naam voor een pastoor!
T'is niet al geen haar snijden... zei ooit een coiffeur aan mij.
Ik zal jullie nu een verhaaltje vertellen over een klant (ik zal maar geen namen noemen zeker? - beroep : bestaat uit zes letters...) uit een gemeente vlakbij Gent, waar Eddy Wally zijn thuis heeft. Spijtig genoeg valt er niet veel te lachen in dit droevige verhaal en is het allemaal écht gebeurd.
Twee zondagen geleden op de rommelmarkt op het Zand, tegen 'sluitingstijd', kwam iemand kijken naar het mooiste stuk dat ik meehad. Een aangename klant die ook op de vorige twee markten al iets kocht, steeds na een gezellige babbel. Iemand die enkel koopt wat hem persoonlijk heel erg aanspreekt. Zo ook acht dagen geleden. Hij vroeg me de prijs en zou de volgende dag, vorige week maandag dus, terugbellen om te beslissen. Maandag was er een ander iemand die heel erg geïnteresseerd was in de winkel maar ik moest de man wandelen sturen omdat ik dat telefoontje verwachtte.
Maar het duurde tot donderdag eer ik opgebeld werd. Eigenlijk ben ik nogal geprikkeld als afspraken niet nageleefd worden. En toeval of niet maar een van mijn beste klanten was net in de winkel hetzelfde aan het bekijken en zou dezelfde avond nog beslissen. De klant zei me dat ik de klant in de winkel mocht vertellen dat hijzelf het stuk zou aankopen. De man in de winkel keek me ongelovig aan, was ferm op zijn tenen getrapt en stoof boos weg na me te verzekeren dat niets meer te zullen kopen in mijn zaak. Héél spijtig want dat is - ik bedoel WAS - een van mijn beste klanten... Daarna werd over de prijs gesproken : er werd zowat 20 procent afgepingeld wat me niet echt vrolijk maakte, de prijs werd verlaagd van 3750 eurootjes naar ... 3000 patatten. Nu had ik hier geen enkele winst meer op... Maar daar de klant aandrong gaf ik maar toe, het zou hem echt gelukkig maken zo voelde ik aan.
Dus afspreken maar om het stuk op te halen in de winkel : gisteren zondag rond 17u00. Ik haastte me dan ook om tijdig terug te zijn in Brugge na een lange dag die reeds begon om 4u00 's morgens. Om ca 18u45 was er nog niemand ten tonele verschenen en ik trok dan maar naar huis, teleurgesteld.
Over de middag stuurde ik een berichtje en deze avond zou het stuk afgehaald worden, ten laatste tegen 21u00. Mooi maar wat veel minder leuk was : de klant verminderde de prijs nu weer met een ferm stuk, wat een serieus verlies betekende. De prijs werd zomaar van 3000 naar 2500 euro gebracht. Ongezien en ook ongehoord... Eigenlijk heb ik nog nooit met verlies gewerkt maar ik dacht, allez 't is toch een toffe gast... Nu nog mijn plannen voor deze avond wijzigen : ik had een uitstapje naar de zee gepland, daar het nu nog mooi weer is. Maar bij mij is de klant koning! Vlug naar huis om 18u00, de auto gehaald en terug naar de winkel gereden tegen 18u45. Dan opnieuw gewacht en gewacht en gewacht... en moest ik nog niet weg zijn uit de winkel, dan wachtte ik nu nog!
Enkele weken kreeg ik de opmerking dat ik enkele grijze haren zitten heb in mijn haardos, ja hoe zou dat komen??? Hallo herken je me nog?
Laat het duidelijk zijn : nu is het echt welletjes geweest!!! Als ik zelf ergens te laat dreig te komen, al is het maar vijf minuutjes, dan bel ik op en verwittig ik dat ik wat later zal zijn. Als ik iets aankoop en ik leg een prijs vast, dan ga ik daar later niet meer over discussiëren, een prijs is een prijs. En ik zal zeker niet nog een tweede keer de afgesproken prijs verlagen...
Bovendien ben ik door heel dat gedoe een heel goeie klant verloren en dat zint me helemaal niet. Ik zal de stukken alsnog proberen te lijmen... Gelukkig is het iemand die ik al heel lang ken...
En wat die klant betreft... tja... ik voel me lelijk de baard afgedaan!
Het zit er dus dik in dat ik er binnenkort zo bij loop... Kwestie dat iedereen me nog herkent!!!
Hier een échte Waals haan, niet te verwarren met de Hollandse kip (want de Hollanders zijn op deze beurs opnieuw in grote getale aanwezig).
Rechtvaardigheid. Daar draait het allemaal om. Of het zou toch moeten...
Om je een idee te vormen van wat ik vandaag bijna op mijn dak kreeg...
