Een groot feest zou je denken?  Jaja normaalgezien wél natuurlijk...  Maar veel reden om feestvieren zit er natuurlijk niet in.  Misschien volgend jaar : 20 jaar echtscheidingsellende?  Ook niet echt iets om te vieren!

De tijd vliegt enorm snel.  Op 26 augustus 1944 werd mijn teergeliefde moeder geboren in het kleine mooie lieflijkogende (!) dorpje Beveren-aan-de-Ijzer.  Haar ouders runden er een mooi en groot landbouwbedrijf.  Maar al gauw was er heel wat kommer en kwel...  de jonge moeder werd ziek en moest enkele jaren later haar twee spruiten achterlaten in dit aardse tranendal...  In 1950 vertrok deze liefhebbende moeder naar de hemel...  De weduwnaar, mijn grootvader hertrouwde, maar wel met de voorwaarde dat eventuele volgende kinderen gelijkwaardig zouden behandeld worden als de twee weesjes... 

De geschiedenis wees uit dat onrechtvaardigheid en wreedheid overal voorkomen...  Veel meer uitleg kan ik hier niet geven maar om een lang en vreselijk verhaal kort te maken : het levenspad van mijn moeder ging niet bepaald over rozen...   Een héél boek kan hierover geschreven worden...   het is niet ondenkbaar dat dit ook ooit gebeuren zal want de waarheid heeft zijn rechten.

Op vierentwintigjarige leeftijd (1968) treedt mijn moeder in het huwelijk met een landbouwer uit het Veurnse.  Het gaat om échte liefde (zeker vanwege moeder).  Ze krijgt drie 'wolken' van kinderen (al zeg ik het zelf...) : drie flinke zonen.  Maar na een grote twintig jaar komt abrupt (?) een einde aan het 'geluk' op de grote boerderij in Eggewaartskapelle!!!  De boerin van 50 is afgeschreven blijkbaar en gaat gedwongen in ballingschap.

Tot op vandaag verblijft ze in ballingschap, hoop op de oogst van wat zij zoveel jaren trouw gezaaid heeft...

Gelukkig mag ze op de onvoorwaardelijke liefde en steun rekenen van twee van haar zonen (van de rest zal ik wijselijk zwijgen).   Eigenlijk verdient ze een standbeeld!

26-08-2014 om 23:58 geschreven door Lieven Moenaert