Overlijden van genealoog Stefaan Louagie uit Zerkegem
Deze namiddag las ik met groeiende verbijstering dat Stefaan Louagie en zijn vrouw vrijdag om het leven kwamen. Een man (Ewoud Pollentier) uit Oudenburg reed met zijn grote BMW in op de auto van Stefaan. Naar horen zeggen deze namiddag was de aanrijder wat eerder als een gek vertrokken uit Ettelgem, waar hij ergens in een café amok maakte en daar de biezen moest nemen... Nog volgens horen zeggen in Oostende zou hij zelfmoord hebben willen plegen... Ongelooflijk... Indien dit waar is... : zijn er geen andere manieren om zichzelf van het leven te beroven? Moet je dan twee onschuldige hardwerkende mensen laten verongelukken? Rijd je dan beter niet zélf tegen een boom of zo? Ik begrijp het echt niet...
Ik kende Stefaan al ruim vijftien jaar. Nadat bepaalde onverlaten me uit het grootseminarie 'kieperden' (of moet ik zeggen 'rolden', niet letterlijk te nemen aub!) kon ik me wat meer bezig houden met mijn genealogische opzoekingen, mijn grote passie tot op vandaag. Het is immers zo dat de president en bepaalde andere personen 'niet graag hadden' dat ik me bezighield met zo'n zaken... (het lef!). Tijdens het beoefenen van mijn hobby leerde ik heel wat aangename mensen kennen, mensen die ik nu nog regelmatig ontmoet.
Zo ook Stefaan. Hij was niet zoals de meeste andere genealogen. Daarmee wil ik zeggen : hij was niet enkel een fervent genealoog, hij was super-actief! Hij was steeds op jacht naar allerlei genealogische bronnen, zoals uitgegeven stamboomboeken, allerlei genealogische info op cd-rom van collega's-vorsers, enz. om het allemaal op het www te zetten. Resultaat : zo'n 200 000 personen of meer. Ook ikzelf en heel wat familieleden staan op zijn website.
Als handelaar zocht ik heel wat van die stambomen in boekvorm voor hem. Heel dankbaar kocht hij ze van mij voor een uiterst zacht prijsje want het was voor het 'goede doel'. Regelmatig vond ik bidprentjes van naamgenoten van hem, spijtig genoeg moet er straks nu eentje van hemzelf gemaakt worden...
Heel het Brugse en vele mensen daarbuiten rouwen om zijn heengaan (en dat van zijn vrouw). Stefaan was alom gekend als een goedlachs en uiterst hulpvaardig man. Een goede leraar met een groot hart voor al zijn studenten. Een goede vader voor zijn twee zonen die in één klap vader en moeder verliezen.
Deze avond ging ik speciaal naar het VVF te Oostende waar ik heel wat kennissen aantrof. Iedereen zat er wat bedrukt en verslagen bij, iedereen kende Stefaan immers heel goed, normaal gezien zou hij deze avond ook hier aanwezig zijn. Eén persoon in het bijzonder had het bijzonder moeilijk met dit grote verlies, zijn gezicht sprak boekdelen en het deed me pijn aan het hart...
We zullen Stefaan zeker niet vergeten en wensen zijn zonen heel veel moed nu ze zonder ouders verder moeten.
Booking.com is heel bekend. Je kan er voor een 'prijsje' hotels boeken. Eigenlijk klopt hier een en ander niet.
Goeie prijzen krijg je meestal op minder interessante tijdstippen, op tijdstippen waarop vele hotels weinig klanten hebben. Verder krijg je dan soms minderwaardige kamers zoals kamers aan de achterzijde van het gebouw, kamers op het derde verdiep waar geen lift is, kamers voor rokers, kamers met een lelijk uitzicht, kamers aan een drukke straat waar je geen oog dicht kan krijgen...
Verder is dan vaak het ontbijt niet inbegrepen in de prijs. Zeker weten dan dat ik daar een vinnige heel negatieve opmerking over maak en géén ontbijt tegen meerprijs, telkens onder het mom dat ik dan eindelijk maar eens begin te diëten...
Op die manier kan je natuurlijk een 'lagere' prijs aanbieden... Eigenlijk verkopen hotels enkel lucht : een ruimte met een bed. Zaak is dus als hotel je klanten wat te verwennen, ervoor zorgen dat de klant zich welkom voelt, dat hij ergens waar voor zijn geld krijgt...
Gelukkig maakte ik het gelukkig nog niet veel mee om me 'bij de aap gelogeerd' te voelen. En indien ik niet tevreden ben dan hebben ze het héél goed geweten!
Hoe is het toch mogelijk dat twee boten op volle zee op elkaar invaren? Is er dààr geen plaats genoeg misschien? Je kan elkaar van ki-lo-me-ters zien afkomen op een rustig 'vaartje'...
Op die boten stikte het van de Polen, mensen uit de Filipijnen, enz. Misschien was er op taalvlak een klein communicatieprobleem? De kapitein die zegt dat ze naar rechts moeten varen en de stuurman die er geen jota van begrijpt en het stuur naar links gooit?
Het moge een magere troost zijn : 1300 splikspinternieuwe auto's naar de haaien! Een gat in de markt, de automarkt dus. Extra werk aan de winkel dus!
Ik ben heel blij een winkel te hebben in het hartje van Brugge, waar elke dag mensen uit werkelijk héél de wereld op bezoek komen. Eventjes leek het of ik zou verhuizen naar een oude lelijke kille kerk in de Westhoek, kwestie van wat meer plaats te hebben om alles mooi uit te stallen. Intussen is echter overduidelijk gebleken dat ik van een geluk bij een ongeluk mag spreken dat ik op een nog steeds onbegrijpelijke wijze mijn slag niet hen thuisgehaald toendertijd... Politiek blijft helaas echter heel vaak een 'vuil spelletje' te blijven. Soort zoekt soort, het is allemaal één pot nat daar in dat verre steedje. Ik zou zo niet kunnen leven...
Een nadeel hier in Brugge is echter dat massa's toeristen de 'gewone mensen' overrompelen... Drie vierden van de bezoekers komt enkel kijken naar een soort Bokrijk. En ondertussen maar smikkelen en sneukelen, op de Kerstmarkt van die vettige worsten en hamburgers binnenschrokken, goeikope gluhweintjes binnenkletsen, genevertjes achterover kappen, vieze reuzegarnalen opvreten, ... Wafels die niet echt lekker geuren en vettige frieten met ketchup rondzeulen langs de etalages... Sommigen durven (ik bedoel : proberen) mijn winkel binnen te komen met die stinkende bazaar. Meestal is één blik van mij genoeg om hen buitensdeurs te houden, om hen wandelen te sturen.
Vooral de Chinezen komen overal ongegeneerd binnenlopen, sommigen zitten dan drie minuten te peuzelen aan een pralientje. Dan is hun voorraad half op. In een doorzichtig plastiek zakje zit dan nog een pralientje, goed voor nog eens drie minuten peuzelplezier wanneer ze bij een volgende winkel komen.
Ook zijn er meer en meer Russen. In de media hoor ik dat het meestal kapitaalkrachtige mensen zijn maar daar heb ik in mijn zaak nog helemaal niets van gemerkt.
Personeelslid van de Belgacomwinkel in Sint-Michiels, ontsnapt uit zottekot?
Het is tegenwoordig heel erg gesteld met de service van Belgacom. Zolang je maar mooi je factuurtjes betaalt is er geen vuiltje aan de lucht. Veel geld voor weinig of geen service. Bijna twee weken lang had ik geen internetverbinding. Héél vervelend want iedereen die een mailtje stuurt verwacht dat ik heel vlug antwoord, wat ook normaal is.
Zonder aanwijsbare reden liet mijn 'internet' het dus plots afweten. Ik ging naar drie verschillende 'gevestigde' zaken in Brugge om mijn probleem op te lossen. Maar telkens werd ik 'afgepoeierd' met de meeste idiote uitvluchten : 'Sorry, maar wij kunnen daar ook niets aan doen!' of 'Ik en mijn collega's zijn niet echt technisch onderlegd.' of 'Er zijn vaste procedures : wij mogen jou niet helpen, je moet dat oplossen via de telefoon.' Niet te geloven!
Dus bel ik dat gratis 0800 nummer van die sukkels. De eerste keer moet ik 50 (VIJFTIG) minuten wachten voor er een levend wezen aan de lijn komt. Ik ben nog niet uitgesproken of er wordt ingehaakt. Daarna weer meer dan een kwartier. De dame zegt dat ze me niet kan helpen en dat het aan mijn computer ligt... Dus ga ik naar het hoofdkantoor van Belgacom aan de achterkant van het station. Daar zie ik dat hun winkel verhuisd is naar een pand een paar kilometer verderop. Geen zorg natuurlijk, wat is nu een paar kilometer als je met de wagen bent.
Aangekomen in de nieuwe zaak op St-Michiels zie ik drie 'loketten' met één personeelslid. Wanneer ik aan de beurt ben zijn we weer een uur verder. Ik besluit niet te vertrekken voor ik weer internetverbinding heb, daarom heb ik mijn laptop bij zodat ze me niets meer op de mouw kunnen spelden. De dame aan het loket, zo'n lui loeder, met van die domme koeienogen, een 'zittend gat' en een saaie stem, kijkt me - ja wat wil je - dom aan. Ze zegt dat ik mijn laptop weer mag opbergen want dat dat haar werk niet is. Ze 'troont' me enkele meter verder mee naar een wand met ... een telefoontoestel. Ik moet daar op een knop drukken en mijn problemen uitleggen. Niet te geloven! Het is een franstalige die met moeite wat nederlands spreekt. Ik vraag hem om een 'nederlandssprekende' collega door te geven maar dat begrijpt hij niet. Ik haak in en verlaat de winkel.
Thuis pieker ik me suf over wat ik nu moet doen. Dan maar eens 'Systeemherstel' proberen... en je zal het niet geloven maar meteen kon ik weer surfen!
Moest ik mijn klanten zo behandelen als dat gespuis van Belgacom dan was ik al lang aan de dop!
