|
Tegenwoordig heb ik steeds nogal weinig verwachtingen wanneer ik me voorbereid op een antiek- of ander beurs. Vandaag duurt het lang eer mensen beslissen tot aankoop van een waardevol boek of stuk antiek.
Afgelopen weekend was het weer zover : rommelbeurs in de beurshallen te Brugge. De Oekraïne-werkgroep zette voor de zoveelste keer haar beste beentje voor om er iets moois van te maken. Heel wat vrijwilligers zetten zich belangeloos in olv Luc Sneppe.
Tijdens het opstellen was er een drukte van jewelste. Antiquairs en pseudo-antiquairs, verzamelaars en ook enkele echte ambetanterikken, enkelen met 'lange vingertjes', en vele anderen maakten jacht op koopjes. Zonodig met wat elleboogwerk. Kwestie van de eerste te zijn. Zo was er iemand die een collectie Liebigprentjes vond. Hij nam ze in de handen, men vroeg er een groot bedrag voor en hij wilde 'wat' afpingelen. Maar dat werd hem onmogelijk gemaakt door enkele 'collega's' die aan de verkoper teken deden en hem toeriepen dat zij ook 700 euro wilden geven. Dus was er geen sprake meer van afpingelen en moest de man de volle pot betalen.
Zelf vond ik wat boeken en zo. Men kwam me zeggen dat er iemand met grote heiligenbeelden gearriveerd was. Ik repte me naar die stand, bekeek de beelden. Loodzwaar want in massieve eik... maar voor mij toch 'te licht bevonden' want ik vemoedde dat de beelden veel jonger waren dan ik aanvankelijk dacht. Zo zag ik een bisschop met een zowaar bijna woeste gezichtsuitdrukking... wat me onmiddellijk deed denken aan de Sint-Rochusbeelden die men tegenwoordig invoert uit de Filippijnen. Precies dezelfde lelijke tronie en baardje. Aanvankelijk bracht ik een bod uit op die bisschop maar gelukkig ging men hier niet op in.
Het publiek. Heel wat verzamelaars dus, ook nogal wat 'beroeps'. Maar ook veel rare tiepen, op de duur leek het wel een freakshow. Enkele mensen met een handicap passeerden de revue, sommigen van hen achtte ik echt niet in staat om op hun eentje, zonder begeleiding dus, zomaar rond te lopen. Eentje passeerde gisteren zaterdag zeker 30 keer voor mijn 'kraam', vandaag weer zo eentje.
Velen klaagden over de verkoop maar meestal was dit hun eigen schuld, je kan immers niets verkopen als je enkel waardeloze rommel aanbiedt. Met uitzondering dan van oud of nieuw kerstmisgerief, oude 'kleren' en bucht van boeken (eentje had enkel franstalige voddeboeken bij...). En allerlei andere brol ging ook vlot over de toog. Mooiere zaken echter bleven meestal onaangeroerd, uiteraard omdat het kostenplaatje meteen veel hoger was.
Enkele mensen spraken me aan over het ongeval van Stefaan Louwagie en zijn vrouw, vorige week vrijdag. Ze snappen niet hoe iemand zomaar van rijstrook veranderde en hierdoor twee brave achtbare burgers het leven ontnam. Ik kan enkel hopen dat het gerecht de dader passend aanpakt, zodat die tiep passend gestraft wordt.
Een jonge moeder en kind kwamen aan mijn stand. De moeder vroeg me opeens : 'Kan dat zijn dat jij in de dierentuin van Antwerpen werkt?' Ik : 'Ja, soms val ik in tijdens de weekends en hang er de aap uit!' De dame verduidelijkte daarna wat ze precies bedoelde : in de zoo zou er iemand werken die nogal op mij lijkt. Weet ik veel... maar vind het wel grappig.
Ik zag er vele tientallen kennissen en het was gezellig babbelen. De verkoop viel wat tegen, mijn winkel een viertal dagen sluiten voor wat kleine verkopen is natuurlijk niet de max, maar er komt zeker 'wat' naverkoop. Ook kreeg ik enkele aanbiedingen, o.a. twee houten heiligenbeelden van meer dan 700 jaar oud. Waw! En waarom zo oud, vroeg ik, bij deze mensen thuis op bezoek? Ewel, omdat de kerk zelfs nog ouder was! Wat een uitleg...
16-12-2012 om 22:58
geschreven door Lieven Moenaert 
|
