Steeds weer minder waardevolle of speciale objecten. 

Eerst een zeil van een surfplank, met tekening van Keith Haring, die ooit surfles volgde bij de eigenaar van dat zeil.  Onverkoopbaar, want wat moet je in hemelsnaam met zo'n onhandig ding?

Dan een 'druipsteen'.  Gevonden bij een rivier, die steen was afkomstig van een waterval en werd meegesleurd door de stroming en - wonder boven wonder - het verkeert in een héél mooie staat!   De eigenaar was zo dom om dus te zeggen dat het hem geen euro kostte.  Gevolg : heel kleine biedingen.  Zoals verwacht bood Bie Baert een belachtelijke prijs van 200 euro!  Ze zei trots dat je als antiquair 'nooit schrik mag hebben', wellicht bedoelde ze 'nooit schaamte'!  Het stuk werd ver onder de waarde verkocht.

Dan een emailbord met reclame voor koekjes.  Weer dezelfde Bie Baert die de eigenaar schaamteloos forceerde door hem op een bijna gemeen schaamteloze manier in zijn ogen te blijven lonken.   Bij mij zou dit een zéér averechts effect hebben!  Toen stak ze 'heel verleidelijk' (?) haar handje uit om de verkoop te bespoedigen.  De man, die hier een familiestuk verkocht, bezweek onder de druk en verkocht, weeral voor een klein prijsje.

Dan soldatenbrieven uit WO 1, de meest originele zaken tot nu toe, maar niet echt superveel waard.  De dealer die in Engeland woont, sloot echter een mooie deal : 400 euro + een overnachting in Engeland voor de verkopers.  En dan de overhandiging van die brieven aan een museum daar in Londen.  Heel mooi maar die brieven zouden beter geschonken worden aan het museum in Ieper...

Het lijkt steeds meer op een schamele schooipartij, waarbij men de verkopers zoveel mogelijk plukt...  weinig smaakvol!

Afgelopen weekend was er het jaarlijks congres van Familiekunde Vlaanderen.  Dit keer samen met de Waalse 'tegenhanger' van Géniwal.  In de 'feestzaal' van Waver, 20 km over Brussel, vond heel het gebeuren plaats.  Een feestzaal gebouwd aan een voormalig klooster met pandgang.  Tientallen vereningingen uit Vlaanderen, Wallonië, Frankrijk, ... waren aanwezig om de vele bezoekers wegwijs te maken in de werelde van de genealogie.

Ook waren er enkele standen met tweedehandsboeken : eentje uit Deventer, een Waalse gast en ik.  De man uit Deventer is gespecialiseerd in heraldiek, de Waal in lokale geschiedenis (Wallonië enkel).  Ik had vanalles mee : lokale geschiedenis, woordenboeken, boeken uit 17e en 18e eeuw, vele tientallen gedrukte familiestambomen, Poppkaarten, enz.   Voor elk wat wils dus.

De eerste dag, zaterdag dus, waren er 800 bezoekers, een waar succes dus.  Veel Westvlamingen ook, heel veel kennissen en vrienden uit België, Frankrijk en Nederland.  Naast de vele genealogische standen bezoeken kon men ook naar lezingen over genealogie.

Zoals op elke nationaal genealogisch congres van Familiekunde krijgt een plaatselijke bekende, veelal een politicus voor zoveel ik me nu herinner, een kwartierstaat aangeboden.  Hierop staan je voorouders in rechte lijn.  Een mooi en origineel geschenk.

Ditmaal viel deze eer te beurt aan eerste minister Michel.  Hij kon echter niet persoonlijk komen door al die heisa met Engeland die al dan niet bij Europa wil blijven.  Daarom kwam zijn broer en zijn vader om het geschenk.  Toen ik ze aan mijn stand zag dacht ik eventjes dat het dubbelgangers waren, wat wil je, met al die fakers op tv!  Al spoedig merkte ik dat het de échte waren. 

En even voordien had ik de eer om Jan Peumans te ontmoeten.  Een heel joviale man.  Al gauw ging het over Brugge en mijn winkel en...  over problemen die er kunnen zijn als handelaar... 

Op zondag, de tweede dag, was het heel wat kalmer.  Weinig mensen die interesse hadden in boeken en veel 'fotografen'.  Zelfs enkele mensen van 'de adel'...  De aandacht wat afleiden en dan vlug foto's nemen van wat hen interesseerde in mijn boeken...  De schaamte voorbij toch?  

Ik was dan ook blij toen de beurs op zijn einde liep, het waren twee leuke maar zware dagen.  Ondanks die akkefietjes van de laatste dag toch voor herhaling vatbaar!