Zoveel volk in de stad maar hier aan mijn winkel passeert geen kat vandaag, andere dagen trouwens is het niet veel beter. Denkelijk ligt dit aan de ligging van mijn winkel. Op 20 meter van de Burg waar iedereen komt kijken naar het stadhuis en de H. Bloedkapel. Door stedelijke reglementen is het echter verboden om publiciteitsborden neer te planten in de buurt van beschermde monumenten. Bovendien vertikken de meeste mensen om binnen te gaan in een galerij, ze denken immers dat ze er niets dan rommel en toeristische bazaar zullen vinden. Niets is dus minder waar want ik doe dag en nacht mijn best om een uniek aanbod te creëren.
Je kan hier een muis horen lopen of een naald horen vallen. Het is hier zo stil als op het kerkhof. Gelaten hou ik de wacht met de twaalf apostelen, Antoon met zijn Zwientje en met nog vele andere lieve heiligen van God...
Een uurtje geleden kreeg ik drie Chinese jongedames binnen. Eentje keek enorm scheel. Ik deed mijn best om de andere kant op te kijken want ik wilde haar niet in verlegenheid brengen. Maar het is net als met die oudere dame die ik net zag passeren, met een bult op haar rug als die van een kameel of dromedaris. Je kan niet anders dan er naar te kijken... Bijkomend probleem met die Chinees was dat haar ogen beide wat naar buiten keken, vreemd hoor. Als ze de prijs vroeg van enkele zaken kreeg ik het even heel moeilijk : bedoelde ze het boek aan haar rechterzijde of aan haar linkerzijde? Daarom vroeg ik haar vriendelijk om het door haar beoogde boek aan te wijzen. Een mooi geïllustreerd werk over Uilenspiegel, in het Frans. Met zijn drieën haalden ze al hun kleingeld boven, toch één boekje verkocht vandaag...
Net kwam er een kwezeltje binnen. Ze koopt liefst kapotte gipsen beelden die ze dan zelf kan restaureren. Eigenlijk bakt ze er niet veel van. Eerst probeert ze de breuken te herstellen met haar zelfgemaakte lijm, daarna werkt ze alles bij met gips, als het nodig is maakt ze ontbrekende lichaamsdelen als een hoofd of een arm met hand na, en tenslotte een ferme couche verf er over... Telkens worstelt ze met de dwanggedachte dat elke beeld dat in haar pollen komt moet overschilderd worden. De originele kleur is altijd de beste, als er slechts enkele stukjes verf mankeren dan kleur je dat best bij. Maar deze dame vindt zichzelf zo goed dat ze elk beeld volledig opnieuw beschildert, het resultaat mag ... niet ... gezien worden. Zo lelijk als je maar denken kan. Als kleuren gebruikt ze enkel donkerbruin, donkergroen, donkerblauw en donkerrood. Je kan de door haar vermassacreerde beelden er zo uit halen. Van al haar kunstwerken maakt ze digitale foto's waarmee ze dan rond gaat leuren bij andere kwezeltjes. Gelukkig zijn de foto's van slechte kwaliteit en tonen ze de beeldjes mooier dan ze zijn. Haar beste klanten zijn waarschijnlijk blinden en slechtzienden. Gipsen beelden koop ik vooral voor de toeristen, zo zijn Nederlanders tuk op een oude Vlaamse gipsen OLV, het kost niet veel geld en het is folklore, bij hen vinden ze weinig heiligenbeelden omdat het land vooral protestants is. Ook is het zo dat vele heiligen enkel of meestal enkel in een gipsen uitvoering te vinden zijn, bv. Antonius, Donaas, Rita, ... Het mooiste gipsen beeld dat ik heb is een OLV met Jezus die de zielen in het vagevuur troost en loutert met een kroon vol bloemen. Ook enkele musicerende engelen en enkele OLV-beeldjes gemaakt door Jeanne Hebbelynck.
Het is hier zo rustig als in een mortuarium, ik zweef tussen wakker zijn en indommelen. Slapend rijk worden zit er echter niet in hier. Best dat er geen vervaldatum staat op mijn boeken en antiek.
Vandaag (ik bedoel natuurlijk gisteren dinsdag) iets heel moois op de kop kunnen tikken. Sint-Antonius met zijn varkentje, een meter hoog, in eikenhout. Een pareltje en echt zeldzaam. Hier en daar zijn er sporen van polychromie, er zijn vooral groene verfresten merkbaar. Toontje kiekt zoals hij altijd zou moeten kieken, tistezeggen verstandig, kalm en bedaard. Zijn zwientje is, zoals alle zwientjes trouwens, ook niet van de domste. Met spits(vondige) oogjes kijkt het je aan. Het beeld stond al lang te koop maar viel nogal duur uit. Velen (vele antiquairs) zijn geroepen maar weinig uitverkoren. Meestal wil men alles voor een prikje kopen en er dan grove munt uit slaan. Maar zo werkt dat volgens mij niet. Zo zag ik in Damme een soort antiquair rondlopen, op zoek naar een koopje, boeken over antiek wellicht. Vol leedvermaak keek ik hoe hij - om 16u00 notabene - nog alle boeken in de dozen ondersteboven haalde. Wat laat om nog iets interessants te vinden. Op veilingen koopt hij lelijke beschadigde schilderijen op voor een prikje. Nadat ze gerestaureerd of beter gezegd opgelapt zijn en een nieuwe lijst gekregen zijn ze plots dertig maal meer waard. Ik help graag zoeken met de mensen als ze iets specifieks willen maar voor deze man kan geen enkele hulp baten : of hij heeft het al of het is te duur of t's maar dit of maar dat... Telkens als ik hem zie denk ik 'Laat deze kelk aan mij voorbij gaan'.
Heel zeldzaam zoniet uniek is mijn aanwinst van twaalf mooie beelden van de apostelen. Ik denk dat ik ze beter voor me zelf hou want zoiets kom je geen twee maal tegen. Elke apostel is voorzien van zijn attributen. Ook de Judas zit er bij. Een dame vandaag wilde het apart kopen om het aan haar man te schenken als een laat verjaardagsgeschenk. Dat spreekt natuurlijk boekdelen. De beelden zijn een halve meter hoog en naast elkaar geplaatst is het best wel indrukwekkend.
Verder nog een mooi ja-knikkertje gekocht, een antiek exemplaar, een afbeelding die ik nog nooit eerder zag. Eén telefoontje morgenochtend en 't is verkocht.
Blij dat de NVA zo goed gescoord heeft. Hopelijk kan Bart De Wever zijn beloften waarmaken. De Walen bibberen en beven, en daar hebben ze allr reden toe. Het is voldoende bewezen dat de Walen ferm profiteren van onze welvaart en ze beseffen dat héél héél goed. Natuurlijk proberen ze hun luizenleventje te behouden. Ik heb het hier duidelijk over de luie Walen want er zijn ook veel Walen die harde werkers zijn, denken we bv. aan al de landbouwers.
Spijtig ook dat het Vlaams Belang zo veel stemmen verloor, al is hun resultaat nog behoorlijk gezien de omstandigheden. Dewinter beweert terecht dat de NVA met een groot deel van hun stemmen is gaan lopen. Natuurlijk is het VB zelf grotendeels verantwoordelijk voor die terugval. Vooreerst de onvrede met Frank Vanhecke die nochtans een heel goed politicus is, ook als mens wordt hij door al zijn kennissen diep gewaardeerd. En tenslotte is er natuurlijk de te harde taal die het VG hanteert. Misschien kunnen ze best eens kijken naar de NVA, Bart De Wever pakt de zaken veel subtieler aan.
Hopelijk moet De Wever niet te veel toegevingen doen bij de vorming van de nieuwe regering. Gelukkig staat hij veel sterker in zijn schoenen dan Leterme destijds, de tijd zal uitwijzen of er eindelijk verandering kan komen in dit apenland : rechtvaardigheid, respect en veel meer zelfstanidgheid voor de Vlamingen.
Doordat het vadertjesdag was én wegens de verkiezingen wellicht was er heel weinig volk in Damme. Weeral! Waar je zou verwachten dat op moedertjesdag vorige maand en gisteren op vadertjesdag dat mensen zich een extraatje veroorloven, wel : mis poes!
Het publiek bestond vooral uit verzamelaars die alles al hebben en eens willen kijken wat een ander in huis heeft. De hele tijd reacties als 'A ja dat heb ik ook, oh ja dat heb ik al lang, ewe ja mien boek is meer versleten... Maar daar bak ik geen brood mee.
Dikwijls ervaar ik dat mensen zelfs geen vijf euro meenemen naar de boekenmarkt, hoe kan dat nu toch? Waarom komen ze dan eigenlijk? Als ik wat krap zit, letterlijk dus, dan blijf ik liever thuis of in de winkel, in plaats van de mensen te gaan ambeteren. En geld om te gaan sneukelen of pinten te pakken dat hebben ze dan wel. Eigenlijk amusant om de mensen te bestuderen : hoe ze boeken behandelen; commentaar geven en dan weer verder lopen.
Dat beloofde dus : geen kat te zien en wie er wel was kocht niets. Zelfs de honderden boeken aan één euro, sterk afgeprijsde boeken allemaal, konden de bezoekers nauwelijks bekoren. Gelukkig kon ik wat verkopen aan collega's en was er één heel goeie klant die een mooi lithootje van Jean Milo kocht. Na een uurtje inpakken vertrok ik rond negentien uur richting Brugge die Schone.
Ingebruikname van de gerestaureerde beiaard te Brugge
Zaterdagavond was het eindelijk zo ver : de beiaard zou weer spelen, na maanden van hard werken. De oude historische klokken kregen een grondige opknapbeurt, nieuwe klokjes werden gegoten en massa's draden of kabels en andere stukken werden vervangen. Nog is alles niet af maar tegen september zou alles af zijn.
Ik was een halfuurtje voor aanvang van het concert aanwezig op de binnenkoer van de hallen. Ideale plaats om rustig naar de beiaard te luisteren. Vele honderden mensen vulden de volledige ruimte. Er werden mantels uitgedeeld aan mensen die het wat koud hadden.
Intussen schouwde ik de grote grijze voorbijrazende wolken rond de beiaardtoren. Vooravond van de verkiezingen. Dreigende onweerswolken, dat beloofde voor de volgende dag...
Rond halfnegen rolden de eerste klanken als een zacht tapijt van uit de halletoren over de hele stad. Zalig gewoon en inderdaad : de klokken klonken veel zuiverder dan voorheen. Frank Deleu, de zeer aangenamen en onvolprezen nieuwe stadsbeiaardier, verdient een flinke pluim. Samen met zijn twee medewerkers en een brass band die muziek van rond 1500 evoceerde zorgde hij voor een heel bijzondere en door iedereen fel gesmaakte avond. Ik bleef niet tot het einde want ik had geen jas mee en was nogal fris. Tijd om de wagen te laden voor de boekenmarkt te Damme.
Zoals reeds vroeger gemeld ben ik naarstig de boel aan het kuisen. De schrik zit er in : als de buurvrouw nog eens een kobbenet ziet hangen is ze in staat me aan te klagen wegens bezit en houden van dieren in huis, wat ten strengste verboden is in dit gebouw... Met nieuwjaar schenk ik haar een scherp brilletje of een betere telescoop, zo kan ze me nog beter stalken en ambeteren. Dat ze eens leert lezen of een andere hobby zoekt...
Het opruimen van mijn appartement verloopt heel heel moeizaam. Niet omdat er zoveel stof ligt of zo maar omdat ik ontzettend veel zaken heb bijgehouden de laatste vijftien jaar. En telkens zit ik te snuffelen in al die zaken. Duizenden bladzijden nota's die ik maakte in het rijksarchief hier en in andere archieven, ivm met de eigen stamboom of met de geschiedenis van Eggewaarts en de Westhoek. Of gewoon interessante zaken die ik vond. Heerlijk, neuzen in eeuwenoude documenten, misschien als eerste en misschien ook soms als laatste. Natuurlijk wil ik al deze vondsten niet voor mij alleen houden, ooit - als ik eens vijf minuten tijd heb - zaal alles uitgegeven worden in tijdschriften en andere publicaties. Binnen hier en een paar dagen zal het meeste leed geleden zijn.
