Vandaag de hele dag te gast op de Patersmarkt te Izegem. Heel veel verwachtingen had ik niet voor deze dag en het werd zelfs nog erger. Toen ik omstreeks kwart voor zes deze morgen op het parcours aankwam zag ik al genoeg. Weinig standhouders en nog minder bezoekers. Wellicht trok iedereen vandaag naar de rommelmarkt in het nabije Kortrijk. Het aanbod : ongelooflijke rommel en rotzooi. Ik zag werkelijk zowat niets dat me ook maar enigszins kon bekoren. Het was voor de meesten een mooie wandeling door het rijkelijk door de zon overgoten rommelmarktparcours. De organisatoren waren heel vriendelijk maar ... met vriendelijkheid koop je natuurlijk niets.... De hele dag door kreeg ik complimentjes over mijn aanbod : heiligenbeelden a volonté, mooie boeken, curiosa. Alles (redelijk) netjes opgesteld in en rond het grote portaal van het klooster van de Capucijnen. De hele dag ook werd schamper gereageerd op de aanwezigheid van de vele heiligen die ik een plaatsje gaf aan de gevel van dit klooster : 'Kijk, de paters gooien al de heiligen buiten. Ze zitten zonder geld want ze moeten zwijggeld helpen betalen aan die mottigaard uit de Bosmolens. De Kerk geraakt haar boodschap en nu ook haar intererieur niet meer kwijt. Enz. enz. Wat de Bosmolens betreft hoorde ik nadien dat dit de woonplaats zou zijn van het beruchte neefje van bisschop Vangheluwe. Eigenaardig dat die niet op tv komt, blijkbaar heeft hij de bisschop en het bisdom veel zwijggeld afhandig gemaakt... Er heerste een nogal uitgelaten sfeer, de verkopenden waren in 'form', de meesten hadden zich goed bevoorraad met allerlei drankjes en hapjes. Naast mij stond een wijnhandelaar, honerden mensen proefden er van de verschillende witte en rode wijnen. Zo ook ik, wat doe je niet allemaal als je je een 'brokke' verveelt. Ook geen gebrek aan foorkramen met etenswaren. Toen een rijdend frietekot zijn vetketels opwarmde werd de hele buurt vergast op een walm van oververhit en oud frietvetolie (of hoe noem je dat?). Blijkbaar gooiden ze in dat goedje ook olibollen. Niemand die ik echt met smaak zag eten. Het geheel leek dus nogal sterk op een braderie. Een braderie waar iedereen aan het eten en het drinken was maar waar bijna niemand andere zaken kocht. Blijkbaar vonden ze mijn boeken nogal droge kost of ... zijn er in Izegem veel mensen die nog niet kunnen lezen.... Het leuke was vooral de aanwezigheid van heel wat ... zal ik het mini-fanfares noemen... Een scoutsgroep speelde vrolijke deuntjes, een trommelkorps deed zijn ding, ... Dan passeerde er een zeer mottig ensemble, op één na getooid met een afrokapselprijk, zo'n een groot bos vuil zwart krullend haar. Ze speelden beroerd en dat zal naast hun onbekwaamheid ook wel te wijten zijn aan geestrijke dranken. Een schamel zootje ongeregeld. Een pater stond net een babbeltje te slaan met mij toen die bende voorbijtrok. Plots riep één van die typen luidop : 'Hei vule Roger!!!' Amai was me dat verschieten zeg! Ik keek naar de pater omdat ik dacht dat ze dit naar hem riepen omdat ze aan het kruis om de hals zagen dat dit een priester was. Hij op zijn beurt keek naar mij en dan naar mijn heiligenbeelden... In elk geval vond ik het een laaghartig vertoon, een schop onder de gordel voor de religieuzen die niets 'mispekkeld' hebben... Daarna schoot ik in een luide lach en riep : stelletje mislukte amateurs, is er hier geen muziekschool misschien??? Waarop heel het gezelschap en wij in een lange luide lach schoten. Gelukkig is er de humor, dit kan veel relativeren. Rond zestien uur kwam er plots een jonge gast verkleed in een buitensporig nonnetje. Een zwarte gordijn rond zijn lichaam, een zwarte kap op zijn kop en onder zijn 'rok' zwarte 'netkousen'. Over zijn kleed een groot koperkleurig kruis van een halve meter hoog. Natuurlijk was het mormel stomdronken en vergezeld van een meute dronken vriendjes. Ze liepen recht op mijn kraam af en eisten een fotosessie. Ik antwoordde de zuster dat ze voor mijn part naar de maan kon vliegen en de pret kon niet op. Daarna trok ik de nepnon aan haar kap over een tafel met boeken en liet hem heel duidelijk weten dat ik het niet kon appreciëren dat ze nonnetjes belachtelijk maakten met hun dwaas vertoon. Natuurlijk lach ik ook graag maar er zijn grenzen. Intussen waren er enkele allochtonen of zo door mijn kraamomheining geslopen en waren een grote paternoster aan het bekijken. Eentje zei dat zij 'véél geloviger" zijn dan wij katholieken. En dan nog iets over een bisschop of zo. Daarop vroeg ik wat voor daden hun geloof met zich meebracht, behalve terroristische aanslagen en blemmering om te werken zodat sommigen (of meer) gewoon profiteren van onze welvaartsstaat. En hoe het ziet met de mensenrechten in al die Islamitische landen. Omdat ze hier niet onmiddellijk konden of wilden op antwoorden verlegden ze da aandacht weer naar die paternoster. Blijkbaar was de gebruikte houtsoort niet goed voor hen, ze noemden een rare naam van een soort hout waarvan de door hen gezochte gebedssnoeren moeten gemaakt zijn. Wat een onzin. Indien goed bevonden worden deze paternosters dan in hun thuisland verkocht voor woekerprijzen. Ook vragen ze steeds maar de prijzen van mijn wierookvaten en monstransen. Wat steken ze daar in Godsnaam mee uit? Voor mij is het duidelijk : wellicht zoek ik volgend jaar een andere lokatie om mijn zaken te slijten. De verkoop was werkelijk ondermaats. Gelukkig heb ik enkele contacten kunnen leggen en werd me beloofd dat ik een interessant document uit de 17e eeuw over Izegem zou kunnen kopen. Blijbaar een legger of terrier met alle bezittingen van een adelijke familie, privéarchief dus. Ik ben benieuwd.
Met loodzware schoenen maar toch overtuigd dat ik kans maak om deze zaak tegen proximedia te winnen stapte ik om half zeven deze morgen de trein op. Omdat ik toch iets deftigs wilde meemaken deze dag stapte ik uit in Brussel Zuid om een bezoekje te brengen aan de markt op het Vossenplein. Bergen, letterlijk bergen oude vodden en kledij, stinkende tapijten, schilderijen met gaten in, door regen en water aangetaste zaken allerlei, je kan het je bijna niet voorstellen. Ook duizenden waardeloze of bijna waardeloze boeken, recht uit vochtige kelders en vuile zolders, beschadigd en vies, wat een rotzooi. Af en toe kan je gelukkig een mooi item op de kop tikken. Ik vond - heel toepasselijk vandaag - een boekje over gerechterlijke dwalingen en een heel bruikbaar boekje 'Humor in de Kerk' van de pastoor van Meetkerke zaliger.
In een cafeetje op het Vossenplein bestel ik een kom soep, lekker... Naast mij zitten twee Nederlandse dames, twee zuur kijkende dames op leeftijd. Ze staren naar hun glaasjes met groene thee. Eentje zegt : 'Daar kikker ik nu echt van op.' En - haar zuurgroene gelaat en de thee bekijkend - kan ik daar volledig in komen.... De andere zegt : 'I k vraag lekker nog een extra klontje want ik val bijna flauw van de honger en zo'n klontje is toch zo ontzettend lekker meegenomen.... Amai niet te geloven ...
Dan via de Blaastraat, passerend langs winkeltjes met namen als 'De volle blaes' naar de Zavel, tot in de Regentschapstraat nr 4 alwaar ik de Rechtbank van Koophandel binnenstapte. Een mierennest van geheimzinnig doende advocaten en zenuwachtige mensen, wellicht allemaal handelaars gezien de locatie hier. Blijkbaar zijn er afzonderlijke zittingsdagen voor nederlands- en franstaligen. Vanmorgen waren er een tachtigtal zaken die moesten voorkomen. Mijn zaak stond ergens op de veertigste plaats. Om negen uur zou de zitting / vertoning beginnen maar een kwartier later was er nog geen woord gevallen. Plots riep de greffier 'De rechtbank' en iedereen veerde recht. Het was een echte marathonzitting : de meeste beklaagden gaven verstek en werden bijgvolg in het ongelijk gesteld. De 'zittende' (of hoe noem je dat?) was een charmante dame van zo'n vijftig jaar, ze bleek heel begripvol en met behulp van een drietal bijzitters probeerde ze steeds de beste oplossing te vinden.
Na een half uur zitting hoor ik mijn naam roepen door de griffier. Blijkt dat de advocate van de tegenpartij, van Proximedia dus, was aangekomen. Een heel mooie jongedame in mooie zwarte toga wenkte me naar de wachtzaal. Deze advocate was nog piepjong en verving de eigenlijke advocate. Blijkbaar had laatstgenoemde geen zin om zelf naar de rechtbank te komen, ook al heeft ze haar bureau in dezelfde zaal. De vervangster was heel vriendelijk, zoals alle advocaten natuurlijk, en vroeg me of ik akkoord ging met de eisen van haar klant. Waarop ik - enigszins gehinderd door de oogverblindende en ontwapenende schoonheid van dit mooie schepsel - mijn hoofd bij mijn zaken probeerde te houden. Mijn antwoord klonk als volgt. Mevrouw, met alle respect voor uzelf, maar ik kan moeilijk akkoord gaan met de praktijken van uw opdrachtgever. Als je proximedia op google intikt krijg je spontaan de vraag 'bedoel je proximedia klachten' of zo. En binnen 0,17 seconden krijg je 1400 hits, 1400 gevallen dus over de wanpraktijken van Proximedia. Doordat ik me zodanig bedot voel door Proximedia kan ik helemaal niet akkoord gaan. Ze belde de eigenlijke advocate van Proximedia op en legde mijn voorstel voor. Ik stelde namelijk voor om de zaak als volgt te regelen. De betalingen die vroeger door mij al gebeurden laten we zo. De betalingen die men nu nog van mij eist + schadevergoedingen en zo voor een bedrag van meer dan 6000 eurootjes of zo wordt door Proximedia kwijtgescholden. Ook wil ik niet opdraaien voor de gerechtskosten. Indien Proximedia hiermee akkoord gaat wil ik de zaak laten rusten (alhoewel ik dat toch een beetje laf vind van mijnentwege, een gemakkelijkheidsoplossing). Indien Proximedia hier niet wil op ingaan, zal de zaak door de rechtbank moeten beslist worden. Het spreekt vanzelf dat ik dan alles uit de kast haal om een heel uitvoerig beeld te schetsen van de wanpraktijken die ik moest ervaren. En dan dient Proximedia héél goed te beseffen wat voor negatieve reclame dit voor haar bedrijf zal meebrengen.
Na een paar lange telefoons gaf de lieftallige advocaten mij poeslief te kennen dat de rechtbank zou moeten beslissen. Ok voor mij, niets aan te doen. Even later komt mijn zaak voor en we stappen tot bij de balie met de rechters. De advocate vertelt de rechter dat ik in fout ben doordat ik geen premies meer betaalde ondanks mijn handschriftelijke akkoord bij het begin van het contract. Toen keek de rechter naar mij, eindelijk. Ik haal een hele map papieren voor en begin gewoon met te zeggen dat ik geen waar voor mijn geld gekregen heb, een waardeloze website dus én dat de prijs voor dat onding schandalig hoog is. En dat ik dat nu allemaal eens haarfijn zou uitleggen. De tegenadvocate, die duidelijk niet veel nederlandz verstaat, knikt altijd maar vriendelijk... Ik wil mijn betoog beginnen maar de rechter oordeelt dat er geen tijd was vandaag om te pleiten en dat we dat op een andere manier moesten oplossen. 'Volgende'...
De tegenadvocate neemt nu een blaadje van een grote stapel en legt me in heel gebrekkig nederlands uit dat we beiden besluiten moeten neerleggen. Eerst moet ik mijn ding doen, zeggen wat ik over de hele zaak denk en dan mag zij antwoorden. Dan ik weer en dan weer zij. Tenslotten kom ik als laatste aan het woord, t'is te zeggen op papier natuurlijk. Steeds moet een kopietje naar de rechtbank gestuurd worden. Omdat we allen voldoende tijd noidg hebben om te antworden op elkaars bemerkingen werd er een tijdsschema voorgesteld : dit liedje zal dus minimum duren tot eind november.... Na het invullen van dat schema nemen we heel vriendelijk afscheid. Daar gaat ze en zo'n schoonheid ... (heb ik hier in de rechtbank ... niet gezien). Hopelijk zie ik haar de volgende keer terug al moet ze haar boontjes niet te weken leggen, geheime wapens zal ik niet toelaten. Het zal hard tegen ?onzacht? zijn.
Wanneer ik de zaal verlaat krijg ik onvermoede bemoedigingen in de vorm van enkele schouderklopjes. Een advocaat spreekt me aan : 'Meneer, je hebt dat goed aangepakt, kan niet beter. Ik ben advocaat en hier heb je mijn kaartje.' Waarop ik droogweg repliceer : 'Als ik het zelf zo goed heb gedaan dan heb ik toch geen advocaat noidg?' Maar kom, je weet toch nooit, en ik neem zijn kaartje mee.
Hoe dat het mogelijk is dat Proximedia haar oplichterij ongebreideld voort kan zetten begrijp ik niet.
Als ze in de rechtbank te Brussel honderden zaken per jaar moeten behandelen ivm één bepaald bedrijf, moeten er toch vragen rijzen???
Ik ben benieuwd of politiekers hier iets aan kunnen doen.
Uiteraard heb ik niets tegen webdesigners maar ze moeten een eerlijke prijs hanteren. En 10 000 euro voor een stomme statische ouderwetse site is ronduit oplichterij. Het enige wat telt is geld incasseren, klachten worde genegeerd of afgewimpeld. Verschillende professionele webdesigners hebben me verzekerd dat ze eenzelfde website kunnen leveren aan 200 euro, wat een verschil zeg met die gangsters van Proximeia, je moet enkel een domeinnaam laten registreren, zo'n flutwebsite opmaken in een uurtje en klaar is kees. De kosten voor het 'onderhoud' van zo'n website zijn quasi nihil. De opleiding door Proximedia slaat nergens op, waarvoor is er opleiding nodig??? Vijftig keer goedkoper dus bij een eerlijk bederijf.
Proximedia zoekt mensen die niet bekend zijn met het maken van websites en die niet weten wat zoiets waard is.
Het ergste is dat ze heel sluw te werk gaan : ze proberen de potentiële klant in heel korte tijd domme beslissingen te laten nemen. Je krijgt gewoon de tijd niet om alles te overwegen. Deze gehaaide mannen zijn heel hard getraind om mensen bij het zesennegenste te zetten. Wellicht tegen een mooi procentje op de te genereren omzet.
Een groot bedrijf zal zich niet druk maken om 10 000 eurootjes maar de gewone handelaar - zoals ik - met een heel bescheiden inkomen - voelt deze oplichterij extra hard aan.
Ik kan enkel maar hopen dat ik morgen een woordje mag placeren. Tijdens mijn studies in het grootsemainarie zouden later nog cursussen preken volgen maar ik heb dit niet meer mogen meemaken. Maar ik denk niet dat ik veel zou bijleren in die lessen. Wacht maar af tot morgen.
De rechtbank (ik hoop dat ze die naam waardig is) van Koophandel is gelegen in de Regentschapstraat 4 te Brussel, blijkbaar vlakbij de Sablon, de Zavel dus. Wanneer ik morgen met de trein in Brussel-Zuid arriveer zal ik op het Vossenplein heel wat rommel zien liggen, ik kan maar hopen dat het niveau in de rechtbank wat hoger zal liggen...
00 euoMorgen mag ik plaats nemen in het beklaagdenbankje;
Om 9u00 moet ik me gaan verantwoorden voor het niet naleven van mijn contract met Proximedia.
Proximedia is een bedrijf dat websites maakt. Als je Proximedia intikt in Google vraagt men of je Proximedia Oplichters, Oplichterij, Klachten enz. wil zien. Honderden hits krijg je op nog geen seconde...
Een paar jaar geleden kwamen een paar aangeklede apen, een stelletje gladde jongens in maatpak met nederige stulp binnen, mijn winkeltje dus. Ze hadden een unieke aanbieding voor mij, ik zou als enigste in mijn branche het voorrecht krijgen om bij hen een website te bestellen. Niet duur en grote kwaliteit...
Doordat het bijna sluitingstijd was werd de uitleg zeer vlug en - zoals nu blijkt - heel onvolledig naar voor gebracht. De prijs, 2500 euro, vond ik heel hoog maar ik kreeg er wel een laptop voor.
Wat bleek achteraf? Ik tekende een contract van 4 jaar, dus vier maal 2500 te betalen!!! Tienduizend euro, of vierhonderduizend oude Belgische franken voor een prullewebsite. De website oogde heel kinderachtig, er stonden spellingsfouten in, de beloofde catalogusruimte kwam er maar niet, de foto's trokken nergens op. De laptop heeft nooit gemarcheerd en was van een goedkoop merk. Wat een bedrog!!!!!!
Waar deze gangsters 10 000 euro voor vragen is slecht 500 euro waard. Voor grote firma's of voor bedrijven die niets kennen van informatica is dat een peulschilletje. Voor mij, als kleine handelaar, is dat een monsterlijk bedrag.
Wanneer je belde naar de helpdesk hoorde je telkens dat de webdesigner op vakantie was of ziek, gaan lunchen of op bezoek bij een andere klant. Ongelooflijk wat een uitvluchten allemaal.
Telkens als iemand wilde reageren op mijn site kreeg ik het volgende mailadres : undeliverable@proximedia.be, wat een mottige bedoening is me dat?
Tientallen malen telefoneerde ik die bedriegers en evenveel malen werd ik afgewimpeld. Nu weet ik dat ik aangetekende brieven met mijn grieven had moeten verzenden.
Morgen moet ik dus voor de rechtbank verschijnen maar ik heb er niet veel goede moed in want op internet lees ik dat de rechtbank die rotfirma keer voor keer in het gelijk stelt. Heel eigenaardig allemaal. Hopelijk krijg ik morgen de kans om mijn versie van de feiten te geven. Ook Testaankoop kent de wanpraktijken maar kan de gedupeerden blijkbaar weinig helpen.
Proximedia staat in de Brusselse rechtbank van koophandel in de Top 3 van de trouwste klanten. Wat een schande dat deze bedriegers altijd maar voort hun gangetje kunnen gaan, ook in Nederland en Frankrijk zijn ze actief.
Indien ik hier berooid (letterlijk en figuurlijk) uit kom dan zal het kot te klein zijn, dan gaan we de mediatoer op. Wil voor me duimen morgen.
Zo, ik ben terug van weg geweest, wat problemen met mijn computer maar die zijn nu opgelost.
Ik krijg nogal veel reacties ivm mgr Vangheluwe. Iedereen keurt uiteraard volledig af wat hij deed met zijn neef(je?) maar velen zijn ook terecht bezorgd over zijn lot nu.
Ik hoorde eergisteren dat hij verhuisd is naar een andere abdij, op de Catsberg, dat is een twintigtal km over Poperinge, nabij het mooie stadje Kassel. Ik hoop dat hij daar wat rust vindt en kan nadenken over wat hij nog verder kan doen. Misschien is het beter om wat verder weg te trekken.
Zondagnamiddag hoorde ik dat mgr Vangheluwe afgeperst werd door zijn neefje. Doordat er op een bepaald moment geen geld meer werd gestort in ruil voor stilzwijgen zou het neefje de zaak naar buiten gebracht hebben. Indien dit waar is dan is het neefje niet veel beter dan de dader, dan treft hij zelf ook schuld.
Het nieuws alsof de broer van het neefje mogelijks zelfmoord pleegde na mogelijk misbruik vanwege zijn oom, dat dient nog bewezen te worden. Het is achteraf makkelijk om dingen te beweren die niet meer kunnen geverifieerd worden... En dat er nog een ander slachtoffer zou zijn, ook dat is niet duidelijk.
De Kerk verkeert nu in een heel diepe crisis, het is nu zaak om klaarheid te scheppen en orde op zaken te stellen. De komende tijd zullen er wellicht nog andere weinig fraaie zaken boven komen drijven. Schuldigen moeten gestraft worden zodat de Kerk de draad weer kan opnemen en verder gaan.
De vele priesters die geen enkele blaam treffen moeten verder gaan met hun belangeloze inzet. Ik bedoel hiermee dat priesters eigenlijk leven voor hun medemensen. Rijk zullen ze er op financieel vlak niet van worden, je kan veel meer verdienen door een 'gewone' job te doen. Leve de vele priesters die hun taak met hart en ziel uitvoeren.
Hopelijk komen er in september enkele nieuwe seminaristen bij, ik ben benieuwd.
Hoe dat het mogelijk is dat Proximedia haar oplichterij ongebreideld voort kan zetten begrijp ik niet. Door haar quasi criminele manier van zakendoen moet Proximedia niet raar opkijken als bedrogen klanten dit wangedrag aan de kaak stellen...
Als ze in de rechtbank te Brussel honderden zaken per jaar moeten behandelen ivm één bepaald bedrijf, moeten er toch vragen rijzen??? Bestaat er nog rechtspraak????? Ik hoop van wel....
Ik ben benieuwd of politiekers hier iets aan kunnen doen.
Uiteraard heb ik niets tegen webdesigners maar ze moeten een eerlijke prijs hanteren. En 10 000 euro voor een stomme statische ouderwetse site is ronduit oplichterij. Het enige wat telt is geld incasseren, klachten worde genegeerd of afgewimpeld. Verschillende professionele webdesigners hebben me verzekerd dat ze eenzelfde website kunnen leveren aan 200 euro, wat een verschil zeg met die gangsters van Proximeia, je moet enkel een domeinnaam laten registreren, zo'n flutwebsite opmaken in een uurtje en klaar is kees. De kosten voor het 'onderhoud' van zo'n website zijn quasi nihil. De opleiding door Proximedia slaat nergens op, waarvoor is er opleiding nodig??? Vijftig keer goedkoper dus bij een eerlijk bederijf.
Proximedia zoekt mensen die niet bekend zijn met het maken van websites en die niet weten wat zoiets waard is.
Het ergste is dat ze heel sluw te werk gaan : ze proberen de potentiële klant in heel korte tijd domme beslissingen te laten nemen. Je krijgt gewoon de tijd niet om alles te overwegen. Deze gehaaide mannen zijn heel hard getraind om mensen bij het zesennegenste te zetten. Wellicht tegen een mooi procentje op de te genereren omzet.
Een groot bedrijf zal zich niet druk maken om 10 000 eurootjes maar de gewone handelaar - zoals ik - met een heel bescheiden inkomen - voelt deze oplichterij extra hard aan.
Ik kan enkel maar hopen dat ik morgen een woordje mag placeren. Tijdens mijn studies in het grootsemainarie zouden later nog cursussen preken volgen maar ik heb dit niet meer mogen meemaken. Maar ik denk niet dat ik veel zou bijleren in die lessen. Wacht maar af tot morgen.
De rechtbank (ik hoop dat ze die naam waardig is) van Koophandel is gelegen in de Regentschapstraat 4 te Brussel, blijkbaar vlakbij de Sablon, de Zavel dus. Wanneer ik morgen met de trein in Brussel-Zuid arriveer zal ik op het Vossenplein heel wat rommel zien liggen, ik kan maar hopen dat het niveau in de rechtbank wat hoger zal liggen...
