Dat is natuurlijk allemaal goed mogelijk.  En vandaag zijn veel verzamelaars en liefhebbers steeds meer en meer geneigd om in hun luie stoel te blijven zitten omdat ze bij bezoekjes aan winkels allerhande vaak van een kale reis thuiskomen.  Reden?  Veel handelaars hebben een karig aanbod vandaag de dag.  Dit omdat ze ofwel zelf niet genoeg actief zoeken naar goed materiaal maar dus ook doordat veel zaken niet meer in de handel verschijnen doordat de eigenaars hun collectie zonder tussenpersonen verkopen.  Of via veilingen ook dus.  Dus vele verzamelaars kijken online de catalogi van veilingen in, en als het interessant genoeg is bieden ze eveneens via internet of verplaatsen ze zich naar de lokatie waar de veiling doorgaat. 

Gelukkig - voor mij toch - zijn er ook mensen die graag écht zien waar hun boeken terecht komen, die niet willen dat hun waardevolle boeken door tientallen of honderden 'liefhebbers' bepoteld worden tijdens de kijkdagen van de veilingen.  Daar heeft namelijk elke bezoeker het recht om daar om het even welk waardevol stuk in te kijken, ook al zijn de meesten niet echt geïnteresseerd in aankoop.  Resultaat?  Boeken kunnen zo op een week tijd veel meer beschadigd worden dan de eventuele schade die er is na vierhonderd jaar bewaring door vele opeenvolgende eigenaars...   Dan is de koper op de veiling de dupe...  Maar als het boek dan niet verkocht raakt krijgt de eigenaar misschien een 'vod' of beschadigd exemplaar terug...

Zo kreeg ik onlangs een telefoontje van iemand : of ik wilde gaan kijken naar een mooi getijdenboekje uit het begin van de vijftiende eeuw, mooi verlucht (versierd dus) en in goeie staat.   Ongelooflijk prachtig en na wat discussie over de prijs werd de verkoop gesloten...  en even later was het kostbare boek al verkocht.  Met spijt in het hart want zoiets in eigen bezit hebben ware fantastisch.  Het betrof een uiterste zeldzaam werk, met eerder ongewone afbeeldingen....  De nieuwe eigenaar is er in elk geval heel tevreden over.

Nauwelijks was dit werkje de deur uit of dezelfde verkoper liet me weten nog een zeldzamer getijdenboekje in bezit te hebben.  Ditmaal niet in het Latijn maar in het Nederlands, middelnederlands dus, ook vroeg vijftiende-eeuws.  Het werk bevat geen miniaturen maar een groot deel van de gebeden zijn niet bekend, zijn niet gebruikt in andere getijdenboeken wat het werkje bijzonder waardevol maakt.  En ja, weer aan dezelfde persoon verkocht.  En de prijs?  Véél goedkoper dan je op een veiling zou moeten ophoesten,  dus iedereen was tevreden!!!

Ik vreesde wat voor regenweer maar het bleef gelukkig bij een grijze lucht.  Even zelfrondneuzen voor het uitpakken van mijn eigen materiaal leverde niets op, door het verwachte regenweer had niemand echt mooie boeken mee, en na twee vorige edities van deze markt zag het er naar uit dat velen enkel nog wat overschotten en afdragertjes meehadden.  Leuk dus voor mijn financiën want geen centen moeten uitgeven he!

Opvallend was dat er minder volk was dan anders.  Pas rond tien uur begon er wat leven in de brouwerij te komen, en wat later weerklonk als altijd het feestelijke klokkengelui van de kathedraal.  Ik ken die klokken wel want heb ze nog met eigen handen beroerd toen ik seminarist was.  Door de herstellingswerken aan de toren was het mogelijk om via de stellingen tot in de toren te 'kruipen' en dan via stenen trappen naar boven te hollen.  Boven gekomen was het uitzicht werkelijk adembenemend : een schitterend uitzicht op de mooie binnenstad.  Uiteraard kon ik toen niet aan de verleiding weerstaan om met enkele broeders-in-crime (enkele medeseminaristen waarvan ik hier de naam niet zal verklappen he) de klokken in beweging bracht.  Iedereen dacht dat de klokken naar Rome waren (Goede Vrijdag he) maar niets was minder waar!!!   Langzaam maar zeker brachten we een drietal klokken in beweging.  Enkele ogenblikken later zagen we Mgr Laridon, de toenmalige en betreurde hulpbisschop, molenwiekend in zijn tuin staan...  Hij snapte niet hoe op zo'n dag die klokken aan het luiden waren.  Als duiveltjes in een wijwatervat amuseerden we ons ten zeerste en bleven een vijftal minuten de vrolijke tonen over de stad galmen...  Dan werd het immers stilaan tijd om af te zakken (!!!) naar het doksaal in de kathedraal om er de Goede Vrijdagdienst op te luisteren met ons engelengezang.  Beneden gekomen waren we overdekt met kobbenetten (spinrag voor de vrienden in Nederland) en moesten we elkaar wat helpen om die dingen te verwijderen zodat niet iedereen onmiddellijk zou zien waar we net vandaan kwamen he...

Heel wat oude en minder oude bekenden kwamen goeiedag zeggen en ik leerde een aantal mensen kennen waarmee ik zeker nog veel zaken zal kunnen doen enz.

Meer en meer boekenliefhebbers begonnen zich stilaan te verdringen rond mijn stand en die van mijn teergeliefde buren.  Veel kooplust was er echter niet,  en zeker niet voor de antiek...  De omzet was dan ook maar de helft van die van de vorige edities maar ...  we zijn niet veel gewend en rappe content!

In den beginne was er ...  mogelijkheid om commentaar te geven op mijn blog.  Ik heb me vele uren vergenoegd en ook verkneukeld met het lezen van de vele positieve reacties en commentaren waaruit bleek dat mijn blogs door velen gesmaakt worden...  Daarna schakelde ik deze mogelijkheid uit omwille van een paar heethoofden die hier 'hun zotzak kwamen uitschudden', en daar werd ik niet echt vrolijk van...   Maar ik heb een olifantenhuid (...) en ik geef graag een gepast antwoord terug he.   Dus, vuur maar af die vragen, opmerkingen of wat dan ook!!!

Met 19 standhouders zorgden we voor een mooi en heel gevarieerd aanbod.  Zo zag je engelse antieke meubelen, antieke juwelen, schilderijen en beelden, muziekdozen, oude landkaarten en decoratieve grafiek, antieke meubels, vitrineobjecten, oude boeken, 'tafelcultuur', Limburgse kunst, zilver, archeologie, antieke heiligenbeelden, enz.

Het hotel waar ik vorig jaar logeerde was ditmaal niet betaalbaar, de prijs was dubbel zo hoog nu...  Dus dan maar een ander hotel geboekt, net over de Duitse grens.  Op booking.com leek alles netjes, ook de prijs...  Het hotelletje lag in een klein dorpje, pal op het drukste kruispunt(je)...  Onbegrijpelijk dat er in zo'n klein dorpje zoveel auto's moeten passeren...  Net voor het arriveren zag ik een raar bestelwagentje langs de weg staan, op een plaats waar parkeren niet toegelaten was.  Ik vlam er voorbij en lap!  Flits! Ja die gangsters hebben me dus te pakken gehad!!!  Benieuwd of ze mijn adres te pakken kunnen krijgen hier in Duitsland...  

Wanneer ik aanbel doet er niemand open, mooi is dat!  Ik ben moe en wil wat platte rust.  Ik blijf dus aanbellen totdat een oud venijnig lelijk wijf de poort openrukt en me woest vraagt wat ik wil.  Dan wordt ze rustiger en laat ze me binnen.  Alle lokalen en zaaltjes staan bomvol gepropt met de meest onmogelijke kitch...  hertengeweien, everzwijnkoppen, opgezette keuns, allerlei rare vogels, lelijke vazen, glasraampjes voor de vensters, kerstversiering van decennia oud, ongelooflijk wat een troep zeg.  Er is een restaurant waar je schnitsels en andere bucht kan eten, de keuken ziet er netjes uit maar mijn goesting is over, ik zoek wel een winkel in het dorp!  Ik vraag en krijg de sleutel en zoek me een weg naar boven achteraan in een biljartzaaltje.  De kamers zijn gelukkig heel modern ingericht, beter dan vele andere hotels.  

Op internet stond dat er gratis wifi is, een dienst die tegenwoordig overal wordt aangeboden.  Heel handig want je betaalt je anders blauw aan verbindingskosten in het buitenland.  De internetverbinding duurt welgeteld een kwartiertje en dan is het uit met de pret.  Omdat ik dat lelijke takkewijf, het is een Tjechische of Russische vrouw of zo, niet meer wil zien log ik dan maar in via mijn eigen internetabonnement, ik moest toch mijn mail kunnen lezen he.

's Morgens vraag ik aan dat mens hoe dat zit met die wifi en haar nog dikkere man met walrussnor begint daar een onverstaanbaar verhaaltje over slechte verbinding door de bewolking buiten...  wat een onzin!  Het ontbijt is het vreemdste dat ik tot nu toe voorgeschoteld kreeg : peperkoek, heel raar bruin (oorlogs?)brood, smout, ajuintjes en augurken, olijven in drie kleuren (verse, oudere en overdatum?), fetakaas, allerlei salami, ham, kaas, pruimen, peren, appels, karnemelk, magere en volle melk, 't was écht moeilijk om te kiezen!  Andere gasten waren er weinig.  De baas en zijn 'matrone' zaten aan een aparte tafel op mijn handen te kijken : hun achterdochtige oosteuropese oogjes volgden elke beweging van mijn handen...  de volgende dag zouden ze me dat niet meer lappen want zou ik met mijn rug naar hen zitten...  

En 's avonds was er steevast 'ambiance' op straat.  In dit hol van Pluto valt niets te beleven, behalve dan pintelieren tot een gat in de nacht... en dan lallend langs de straten zwalpen en liedjes zingen en roepen en tieren...  een echte varkensboel.  

Zo zie je maar dat je altijd erg goed moet opletten als je een hotel boekt.  De hotels tonen zich altijd van hun mooiste kant (ook als er geen mooie kant is...) en proberen je zo naar hun hol te lokken...   Wacht maar tot ik na de beurs dit hotel moet beoordelen op booking.com, ze zullen er rooie oortjes van krijgen!!!  Maar de waarheid heeft ook zijn rechten, ja toch?

Op de beurs is het redelijk rustig, je kan het natuurlijk niet vergelijken met Eurantica of Antica of zo. Het is veel kleinschaliger natuurlijk en gelukkig ook veel betaalbaarder (een tiende van de prijs van Antica Namur).  De bezoekers zijn stuk voor stuk geïnteresseerde en aangename mensen.  Dus geen bosjes verveelde dames op leeftijd die wat komen zeuren en kniezen, geen freaks zoals je die in grotere steden altijd binnenkrijgt, kortom een heel aangenaam publiek!