|
Collega :
hij zal het niet graag horen want hij waant zich beter dan ieder ander
Ook ik wil dat woord liever niet gebruiken
want met zon handelaar wil ik zeker niets te maken hebben!
Wat er eergisteren
precies gebeurde? Op de deballage te Le
Mans waren volgens de organisatie 1000 standhouders present. Dat is natuurlijk heel veel maar het waren er
in elk geval honderden. Het aanbod
bestond vooral uit grote meubelen, allerlei decoratieve zaken en wat
antiek. Echt mooie en interessante
stukken voor mijn zaak zag ik er niet.
Vooral meubelhandelaars konden hier hun hartje ophalen.
Ik deed twee
keer de toer en op het laatste zag ik een standhouder die een klein kadertje
met wat relieken meehad. Drie uur
voordien vroeg hij me zowat 200 euro wat het zeker niet waard was. En nu bekeek ik het stuk nog eventjes
opnieuw. Enkele meter verder dacht ik na
of ik het eigenlijk wel zou kopen want er was toch wat schade aan.
Intussen was
een ouder koppel het kadertje aan het monsteren en ik dacht : Ojé ik ben het
kwijt nu!, maar ze legden het ding terug op tafel en gingen wat verderop
discussiëren. Ik dacht dat het een
koppel van die halfruige zigeuners waren
zoals je die hier nog wel eens ziet.
Daar ze het
stuk teruglegden kwam ik terug en nam het in handen. Daarop draaiden ze zich plotseling om en tandde
het rare koppel mij toe dat het aan hen verkocht was. Ik keek even om me heen om te zien tegen wie
ze aan het praten waren en tot mijn verwondering besefte ik dat ze tegen mij
aan het spreken waren. Maar ik had het stuk in handen, het was dus
van mij, en zij eisten het nu op
Ik
probeerde vriendelijk uit te leggen dat
enkel ik het recht had om het te kopen omdat ik het in mijn handen vasthield.
En dan
begonnen ze me verwijten te maken in het frans : Et ça pour un Belge!!!. Ik kende dat koppel niet, behalve dan dat ik
ze die morgen al enkele keren tegenkwam en ik ze toen al meteen als rare
kwistenbiebels beschouwde
En plots
begon hij in het Westvlaams : Ik heb dat gekocht! Weet je eigenlijk wel wie ik ben? B
.
.n!
Wellicht verwachtte hij dat ik
onmiddellijk op mijn knieën vallen en hem vergiffenis zou vragen
Die naam zei me wel iets
ahja dat is die man
die in een bepaalde winkel massas antiek en zo te koop aanbiedt, ik had echter
tot nog toe nog geen kennis gemaakt met hem.
Zijn naam
zeggen had op mij een heel ander effect!
Wie bekend staat als een belangrijke handelaar zou toch wat eerlijker
mogen zijn! Wat een manieren! Meneer wilde me de haren kammen, me
overdonderen met zijn naam
Dan zegt hij
dat ik moest gewacht hebben om het stuk in handen te nemen totdat zij de stand
volledig verlaten hadden
!!!
Vermoedelijk hoopten ze door het stuk neer te leggen de handelaar nog te
puschen tot een lagere prijs
maar ja
dat kan ik natuurlijk niet ruiken
En
daarmee hoef ik zeker geen rekening te houden.
Zelf maakte ik het vroeger al meermaals mee dat ik een stuk misliep
nadat ik het even neerlegde om na te denken.
Boodschap dus is : als je iets wil kopen, houd het dan vast in je handen
en dan zijn er geen misverstanden!
Onmiddellijk
haalt de collega met een grote geste 50 eurootjes uit zijn zakken en loopt
er zwaaiend mee naar de eigenaar.
Ik herhaal
echter dat ik het stuk in mijn handen draag en ik het zelf wil kopen. De eigenaar zit danig verveeld met de kwestie
en geeft mij gelijk. Andere handelaars
komen nu kijken wat er aan de hand is.
Daarop leg ik de situatie uit en iedereen kijkt misprijzend en afkeurend
naar het het koppeltje vroedzakken.
Daarop doe
ik een geste. Wanneer ik gelijk heb dan
wil ik ook gelijk krijgen
En dat gelijk
kreeg ik dus van alle omstaanders, behalve dan van Mr B. Alhoewel ik het stuk mag kopen daar ik het
zelf in handen heb, steek ik het
kleinood in de handen van die grote antiquair. De omstaanders wensen me proficiat met mijn
geste. De twee mopperpotten zijn echter
nog niet uitverteld en het vrouwmens gooit me enkele woorden naar het hoofd
over een kerk of zo
Ze is dus
behoorlijk dom daar ze denkt dat ik mijn zaak run van uit een kerk
Hoe triestig als je als grote antiquair op
zon manier aan je materiaal moet geraken
Toevallig
was ik vorige week enkele zaken van die mopperpotten aan het bekijken en
overwoog al om deze aan te kopen, héél dure stukken. Welnu, ze mogen hun rommel houden want met
zon volk wil ik geen zaken doen! Ik
hoop dat ze gelukkig zijn met hun kadertje van 50 euro!
11-07-2013 om 21:02
geschreven door Lieven Moenaert 
|
