Ik vind gedachtenissen van mensen die ik goed gekend heb, oa van een dame uit St-Pieters bij Brugge, jarenlang bezocht ik haar elke week toen ik aan het grootseminarie studeerde.  Ook toen ze minder mobiel werd en verhuisde naar het rusthuis Ter Potterie, vlakbij het seminarie.  Ook van een buurman van mijn grootmoeder uit Veurne, blijkbaar ook al overleden.  En van een man uit Oostende, die ik jarenlang kende als mede-amateurgenealoog, ik zag hem al jaren niet meer maar wist niet dat hij overleden was. 

Veel bidprentjes van kinderen en jongeren.  Jongeren die zelfmoord pleegden, maar meestal staat de doodsoorzaak er niet letterlijk te lezen.  Vaak staat 'plots thuis overleden'.  Eén keer staat er 'bewust gekozen om uit het leven te stappen', héél dapper om zoiets neer te schrijven, het leed is immers al erg genoeg zonder het nog eens expliciet te vermelden.  Af en toe weet ik hoe de vork in de steel zit omdat de dame die deze verzameling samenstelde soms in potlood de doodsoorzaak vermeldde.  Heel vaak zocht ze ook het krantenartikel op en voegde het bij de gedachtenis.  Een aantal jongeren overleed op reis : hotelbrand, treinongeval, vliegtuigcrash, verongelukt op ijspiste of tijdens bergbeklimming, verdronken in zee tijdens de vakantie, enz.

Veel verkeersongevallen natuurlijk, opvallend veel meer dan nu.  Immers vandaag zijn vele gevaarlijke verkeerskruispunten veiliger gemaakt, moet men trager rijden dan vroeger en zijn de auto's veiliger gebouwd.

Ongelukken met dieren : dodelijke trap van een paard, wespensteken.

Familiedrama's : moord zoals landbouwer Roger Kerckaert uit Oostkamp, pannenkokenbakker Lef... uit Pervijze, dierenarts en inspecteur Karel VanNoppen, de slachtoffers van Dutroux...  Of een boerin uit Oudekapelle die zelfmoord pleegde uit wanhoop, uit vrees voor de onzekere toekomst voor het landbouwbedrijf van haar en haar man en kindjes...

Werkongevallen op bouwwerven, klusjes op dak thuis, val onder tractor, ...

(wordt vervolgd)

Enkele bidprentjes vallen op omdat de tekst en foto elk jaar nog in de krant komt, soms 20 jaar na het overlijden. Bv. Serge Marysael, vakbondafgevaardigde die in 1993 in Brugge verongelukte tijdens een betoging.  Of Kris Debaenst uit Veurne, een jongen die ik kende van op school en van tijdens de zondagsmis te Veurne, zo'n dertig jaar geleden overleed hij als gevolg van een beenderziekte, hij was nauwelijks een jaar ouder dan mij.  Of twee broers die verongelukten te Veurne, tijdens het leegmaken van beerputten op een hoeve, de nagedachtenis aan deze drie personen wordt in ere gehouden door een jaarlijkse aankondiging in de krant, het ontroert me telkens opnieuw.

26-07-2014 om 00:00 geschreven door Lieven Moenaert  

Even voor Kerstmis vorig jaar kocht ik een miljoen bidprentjes.  Een miljoen stuk volgens de verkoper, volgens mij de helft minder maar niettemin nog steeds een enorme hoop!  Vele bananendozen en meer dan zestig grote volle albums met gedachtenissen.  Gedachtenissen van overleden personen uit alle rangen en standen en beroepen en leeftijden... vooral Westvlamingen.

Honderden stuks van edellieden, duizenden van priesters, broeders en nonnetjes.  Voorbeelden : Mgr Laridon, gewezen hulpbisschop van Brugge, pastoor Geldof van Meetkerke, paster Pype van Oostende, Freddy Malfait.  Twee oud-medestudenten uit het grootseminarie : Ghislain Deleye uit Jonkershove en Kurt Desmet uit Tielt.  Vele dorpsgenoten, mensen uit Eggewaartskapelle dus, ook enkele Zoutenaaienaars die ik nog 'miste' in mijn collectie.  Veel naamgenoten Moenaert en vele andere familieleden zoals nonkels en tantes van mijn ouders. 

Vele tientallen kunstenaars zoals Verschinghel uit Veurne, José Vermeerch, Felix De Boeck.  Schrijvers : oa Frans 'Sus' Verleye, Stijn Streuvels.  Michiel Mispelon, baanbreker voor genealogische vorsers, uit Handzame.  Heemkundigen als Albert Dawyndt die vele jaren in Eggewaarts woonde, Magda Cafmeyer, Karel De Lille, Antoon Lava oud-schoolhoofd uit mijn dorpje.  De vrouw van 'boer Clerck' van Beaulieu, Alberic Florizoone die de Meli stichtte, Willem Denys van Peegie uit Roeselare, Guido Depraetere, rector Henk Brugmans van het Europacollege van Brugge, en vele andere bekende mensen.  Hieronder ook 't Rood Madamtje uit Oostende, Margareta D'Hossche, die altijd in 't rood gekleed was en met helrode lippen en dito kledij afgebeeld is op haar gedachtenis. 

Wordt vervolgd (drie vierden van mijn tekst werd per ongeluk niet bewaard en ik zie het niet zitten om al die gegevens vandaag allemaal nog een keer op te snorren!)

25-07-2014 om 00:00 geschreven door Lieven Moenaert  

Deze zware misdaad beroert de hele wereld : alle wereldleiders hebben intussen deze criminelen zwaar veroordeeld.  Hopelijk kan men de daders oppakken en berechten, écht berechten dus!  

De lijken van de slachtoffers lagen vele uren lang in open veld, op tv zag je gewoonweg hompen menselijk vlees en rompen...  Onschuldige mensen die hopelijk niet te veel geleden hebben... alhoewel... midden in de vlucht een bom nincasseren en neerstorten...  het is te wreed voor woorden...

De Nederlandse Staat doet er alles aan om het terugbrengen van de lichamen en de identificatie spoedig tot een goed einde te brengen.  Twee militaire vliegtuigen brachten 40 lichamen terug en dan werden de kisten in 40 begrafeniswagens naar Hilversum overgebracht.  Heel plechtig, heel sereen zonder toespraken want woorden schieten hier te kort.  De Nederlandse koning en zijn vrouw hebben het heel moeilijk, ze staan dicht bij hun 'onderdanen', wat diepe indruk maakt.  De stilte op het vliegveld is loodzwaar en beklemmend.  Het is stil, je hoort enkel de ringen van de vlaggen tegen de vlaggenmasten 'kletteren'.   De identificatie zal gebeuren in de gebouwen van een (oude) legerkazerne en zal wel heel wat tijd in beslag nemen.  Deze taak zal heel veel inspanningen vergen gezien de omstandigheden van dit ongeval.

Er is veel woede en verdriet, heel begrijpelijk natuurlijk.  Prachtig hoe heel het land de getroffen families steunt door massaal de vlag halfstok te hangen, een minuut stilte te houden (zelfs treinen blijven even staan, vele auto's blijven even stilstaan op pechtstrook op autoweg, enz.).  Heel treffend ook en typisch voor Nederland molenland : de wieken die in 'rouwstand' staan.  Dit zag je vroeger ook in Vlaanderen.  Aan de stand van de wieken van de windmolens kon je allerlei zaken afleiden : bv. rouw.   Reden ook waarom tijdens oorlogstijd molenaars soms narigheid kregen wanneer legers meenden dat men met de wieken bepaalde boodschappen overbracht naar de vijand...

De vijand nu is de mens die zonder mededogen onschuldige medemensen afmaakt.  Laat ons hopen dat de schuldigen berecht worden!  En laat ons denken aan de vele getroffen mensen : vaders, moeders, kinderen, vrienden, ...  dat ze steun mogen vinden bij elkaar, dat ze dit ondraaglijke verlies voor elkaar draagbaar maken en een plaats kunnen geven en verder kunnen leven.

24-07-2014 om 02:18 geschreven door Lieven Moenaert