Het niveau daalt nog méér!  

Eerst lekker faken : Het lijkt dat de dealers allemaal in een mooie kamer op het gelijkvloers hun gasten ontvangen.  Maar niets is minder waar : eerst moest je de trappen op en via een donkere gang op zoek naar de kamer waar dan opnames gebeurden.   Achteraf moest je 'voor de vorm' in de hall de grote deuren openen, terugkeren en opnieuw openen, tot vervelens toe.  Dan alle stukken aan elkaar rijgen en dan heb je een 'spontane' reeks ontmoetingen.

Eerst een 'échte litho' van de hand van John Lennon die zijn madam op papier zette...  Zeldzaam?  Tja, er werden er 300 van gemaakt, ik noem dat niet 'zeldzaam'!   De man wil er 25 000 voor, de eerste 'topdealer', Bie Baert, biedt 1200, beschamend!  Zo'n afbraakpolitiek berokkent veel schade voor het imago van kunsthandelaars.  Vreemd genoeg bieden daarna de anderen ook maar een klein bedrag.  Bie verklaart achteraf : 'Dat is een man die te veel wil!'  Pure projectie!!!   De man kan zijn litho dus niet aan de man of de vrouw brengen in het krottekasteel.  Evy Gruyaerts besluit : 'Dat is kut!'  Wat een ordinair taalgebruik...

Omdat die loosers van Vier hier niets deftigs vinden laten ze zelfs een Deen komen met zijn designstoeltje, een totale beginneling die wil 'doorbreken' door in dit krottekasteel te komen bedelen...  De man zegt wel bekend te zijn in Japan maar komt wél leuren nog in België??? Weeral is het Bie die de boel forceert.  Met de oogjes flipperen en het slappe handje uitsteken...  misschien werkt dat weeral? Maar Bie vangt bot, komt er van als je geen serieus bod wil doen!  Allen willen ze de Deen aan zich binden maar pas de derde lukt er in, door de helft van de winst te beloven aan de maker.  Bie toont zich een héél slechte verliezer : ze hield wel van die designstoel maar niet van de maker!  Wat een lage houding!

Rocky V.  Een groot karton met publiciteit, dat in de hall van een bioscoop geplaatst wordt.  Ik sprak die mensen de hele dag, sympathieke mensen.  Zélf vond ik daar niets aan, maar ik zie nu op tv dat er nog 300 bananendozen materiaal bij hoort...  Benieuwd wat ze er voor krijgen!  Bie gaat weer lekker de schooitoer op en vangt bot, weeral!  Eerst probeerde ze al de beste beetjes weg te kapen voor een prijsje, zaken dien hier niet aanwezig zijn!    En mijn beeld...  dat is niet 'wel' genoeg voor dit programmaatje!  De Londense Vlaming koopt het onding voor 600 euro en mag de rest veilen, mooie deal dus en 't is de koper gegund.  

Dan komen twee oudjes wat glazen uit 1894 verkopen, ze willen er 100 euro voor, belachelijk hoe ze zo'n rotzooi mogen aanbieden!!!  De Gentenaars vrezen dat hun brol op de container 'vliegt' als ze - binnen een volgens mij niet onafzienbare tijd - het tijdelijke met het eeuwige verwisselen!!!   En de opbrengst is voor een goed doel, 't is nogal de moeite, 100 eurootjes!  Eerst komen ze bij Bie en ze zeggen 'Prettig weerzien!'  Daarmee verraden ze dus zichzelf...  Bie wil de arme meisjes in Sri Lanka helpen en schrikt zichtbaar als haar enorme bod van 200 euro meteen aanvaard wordt!   Ongelooflijk dat die brol van 100 euro hier verkocht mag worden!  En als toemaatje schenken de drie anderen ook elk 200 euro.  Leuk!

Volgende week méér 'schatten!!!

Eigenlijk is het verre van een 'antiekbeurs' maar eerder een 'kunst- en antiekbeurs', àlles is dus toegelaten als het maar 'kunst' of 'antiek' is.  Ik kom al een achttal jaar naar Hasselt, met uitzondering van vorig jaar, toen zag ik het eventjes niet zitten na een heel zwakke beurs twee jaar geleden.

Tijdens de opbouw was er eventjes een woordenwisseling en enkele seconden later een hevig gevecht tussen twee familieleden op de parking.  Eventjes schrikken natuurlijk.  De twee vechtersbazen uit elkaar halen lukte niet en toen ik hulp haalde troffen we eentje aan dat bloedde als een varken (hoofdwonde)?  De ander muisde er van onder en deed (figuurlijk) alsof zijn neus bloedde.  De hele beurs liep de eerstgenoemde met een heel grote glitterbril rond, nogal opvallend maar beter dat dan met twee grote blauwe ogen en een toegenaaide snee boven zijn linkeroog zichtbaar aan zijn stand te staan...

Maar aangezien men nogal sterk aandrong om deel te nemen, nam ik de 'draad' weer op.  Zonder grote verwachtingen weliswaar maar toch vol goede moed want ik merkte weinig concurrenten.  Een beurs met enkel antiek slaat blijkbaar niet echt meer aan vandaag, en daarom is het misschien goed dat er een heel verscheiden aanbod is hier.   Moderne kunst zoals schilderijen, bronzen beelden, ...  Heel mooie engelse antiek, heel oude keramiek (of hoe heet je dat), meubels en andere antiek zoals heiligenbeelden.  Een stand met mooie nieuwe boeken over antiek, iemand met oude boeken, een stand met heel mooie grafiek en landkaarten, enz.

Vroeger duurde de beurs zo'n twee weken, vorig jaar voor het eerst maar 6 dagen meer en ditmaal 5 dagen.  Gevolg : het leek veel drukker want iedereen bezocht ons nu op de helft minder dagen.  Een goede zaak.  En met als gevolg dat ik geen oog meer dicht kon doen doordat er voortdurend volk was.

Gedurende de twaalf jaar dat ik antiquair ben is de stiel altijd moeilijk geweest maar ik zie een evolutie die niet me niet meteen vrolijk maakt : de mensen komen niet meer om te kopen maar om te kijken.  Ze vergelijken met wat ze thuis hebben staan (of hangen), ze vragen de prijs en vragen dan of wij standhouders zin hebben om hun zaken aan te kopen.  Ook wordt de grootst mogelijk rommel en brol aangeboden, sommigen kennen géén schaamte en zijn te lui om hun brol zélf naar de kringloopwinkel te brengen!

Veel bezoekers zeiden me blij te zijn dat ik terug present ben, ze hadden me gemist vorig jaar...  Maar kopen, da's wat anders.  Niemand heeft nog écht iets nodig zo blijkt.   Jammer want de prijzen van antiek vallen heus wel mee vandaag de dag.  Hopelijk komt er door mijn deelname aan deze beurs heel wat volk naar de winkel...

En ik was heel blij terug naar huis te kunnen want mijn hotel viel nogal tegen.  Ik pingelde wat af van de prijs (voor de eerste keer dat ik dat doe in een hotel) maar na enkele dagen bleek dat het ontbijt daardoor niet langer gratis was waardoor ik eigenlijk geen profijt had van mijn prijsbemiddeling.  Daarom ging ik 'op een ander' ontbijten vanaf de derde dag.   Verder verkoos ik ook het avondmaal in een andere zaak te nemen.  En 's avonds was er veel lawaai, soms hoorde ik de borden en het bestek 'klasseren' tot op mijn kamer op het eerste verdiep.  Verder veel kabaal van dronken Nederlandse gasten in het weekend.  Buiten het weekend had ik het gevoel daar de enige gast te zijn, doodsstil was het dan soms.   Eigenlijk vallen de meeste hotelletjes hier ferm tegen : ofwel te veel lawaai, ofwel onvriendelijk personeel, ofwel te duur, ofwel slechte internetverbinding, of gebrek aan parkeerplaats, of je verstaat geen yota als ze 'plat' limburgs brabbelen...   Eigenlijk betaal je beter iets méér voor een hotel als Ibis, luxe hoeft niet maar je weet ongeveer wél wat je er kan verwachten.