Ik hoor net (23u00) op de radio dat er in de athletiekwereld een mooie prestatie is neergezet door een man met plasieken benen. Inderdaad gemakkelijk om rondjes te lopen zonder pijn in de benen te krijgen. Hoe ze dat willen toelaten is mij een raadsel. Misschien spelen ze nog meer vals dan we kunnen zien, misschien zitten er veren ('ressoors') of zo in die valse benen...
Wat indien alle lopers hun benen laten vervangen door plastieken 'poten'?????
MO : Nu, om middernacht, durven ze (in het nieuws) die beschamende plastiekenbenenprestatie niet meer herhalen!!!
Daarnet kreeg ik een nieuw koosnaampje doorgespeeld : Tijl Moenaertspiegel. Lijkt me heel goed gevonden. Na de 40 brave jaren komen nu de ... ??? 40 stoute jaren?
Koppige Waalkop doet hopelijk de hele boel ontploffen!
Op het nieuws op de radio voorspellen ze een 'relatief' heldere nacht, terwijl boven de onderhandelingen in Brussel in de 'Wet'Straat donkere wolken samenpakken... Natuurlijk hoop ik dat al die problemen daar zo vlug mogelijk opgelost geraken, maar als bepaalde waalkoppen een bom onder de onderhandelingen leggen zal ik niet echt rouwig zijn. De walen moeten beseffen dat ze, als ze willen blijven profiteren van ons Vlamingen, ze zich best héél koest houden...
Als het écht vlug moet gaan is er maar één remedie : zeg aan die neppolitici daar in Brussel dat ze niet meer betaald worden totdat ze met een degelijke oplossing komen voor al die problemen!
Dat sparen van de Belgen begint me serieus parten te spelen!
Ik heb de flauwe indruk dat de Belgen gaan sparen tot ze er bij neervallen... Iedereen wil z'n brol verkopen om zijn spaarrekening te spekken. Rommel verpatsen ja maar mooie zaken kopen neen oeioeioei we moeten toch zo sparen want het worden slechte tijden meneer!
Vanavond was daar weer een typisch voorbeeld van, alhoewel ... in den beginne ... ik zag dat alles goed was. Eerst dus een bidprentje ophalen van een overgroottante nonneke, een mooie aanwinst voor mijn eigen collectie. Het nonnetje wordt op het prentje meteen de hemel ingeprezen... en terecht ook want ze zette zich vele tientallen jaren in voor weeskinderen, in Poperinge wellicht, want daar is ze ook gestorven toen ik tien jaar oud was. Ik dus content, maar de pret zou niet lang meer duren...
Dan gaan kijken voor 'héél interessante boeken die je nergens meer kan vinden'. En hier begon de klucht die een hele avond zou duren... Allemaal waardeloze rommel, ik zei haar dat ze alles maar moet schenken aan Oxfam of de kringwinkel. Deze organisaties krijgen alles gratis en vragen er nog serieuze prijzen voor, en de opbrengst is telkens voor een 'goed werk (???). Eigenlijk voor een groot deel al te oneerlijke concurrentie en ik denk dat de boel meer kost aan organisatie, personeel en gebouwen dan het opbrengt...
Daarna naar een dame die een hele bibliotheek erfde van haar 'tante nunnetje'. Onmiddellijk bij aankomst zag ik dat deze 'madame' niet dood zou gaan van de eerste leugen... Die erfenis zag er namelijk niet al te katholiek uit. Rotzooi tot in het oneindige. Ongelooflijk welke waarde vele mensen hechten aan totaal waardeloze boeken. Ik zag er alle mogelijke oude davidsfondsboeken uit de jaren vijftig en zestig, honderden mottige beduimelde reisgidsjes (net alsoof de nonnetjes het hele jaar door op reis zijn...), en vele oude 'leerboeken' van scholen, bijna zonder uitzondering in een lamentabele staat. Het gemakkelijkste ware de boel in brand te steken maar dat kan natuurlijk niet. Dus zei ik haar dat ze de boel in de container mocht deponeren. Toen ze me vroeg of ik dat voor haar kon doen was de maat vol voor mij. Ik nam meteen afscheid.
En nog was Zijn (hier : mijn) Lijden niet ten einde! In Moerkerke moest ik gaan kijken naar een grote collectie bidprentjes. Ter plaatse aangekomen bleek dat het koppel eigenlijk niets van de hand wilde doen maar dat ze me in hun testament zouden zetten omdat ze me zo sympathiek vonden!!! Niet te geloven! Ik probeerde hen te overtuigen dat ze zolang niet hoefden te wachten maar dat bracht geen zoden aan de dijk.
Vandaag bezocht ik de jaarbeurs in Gent. Normaal gezien interesseert zoiets me maar matig maar ik kreeg enkele vrijkaarten en daarom...
Aan de ingang van de beurs hoorde ik een enorm kabaal, net een hele stam Indianen die uitgemoord wordt... Er wordt woest gedanst en heel luid geroepen naar elkaar. Eerst denk ik dat het van die verklede Peruvianen of hoe noem je dat, Bolivianen? Enfin, je weet wel, van die soort halve wilden die je op al de rommelmarkten en braderijen ziet. Maar deze typen zijn de helft groter en wilder. Het zijn blijkbaar Arabieren want de beurs staat in het teken van Arabië. Het kabaal is werkelijk oor-ver-dovend en ik maak me uit de voeten. Ik passeer tenten die lijken op die van de nomaden in de zandwoestijnen. En het lijkt des te echter doordat er overal van die halfverdoofde en klef kijkende Arabieren met tulbanden zitten en liggen tussen al de koopwaar, echte rotzooi allemaal. Ook standen van immo's die optrekjes in het Verre Oosten aan de man willen brengen. Een aantal reisbureaus voor wie naar één of meer van die apenlanden wil reizen, mij niet gezien! Ook een deftig reisbureau : Lauwers uit Boechoute. Ik deed er al een ideetje op voor een reis volgend jaar...
De beurs leek op een grote braderie en pensenkermis : overal eet- en drankgelegenheden. Zeker tien standen van wijnhanelaars en - boeren. Allerlei bedrijven prijzen er hun waren aan, zo oa Biscuiterie Destrooper uit Lo luilekkerstad. Ik vroeg de twee mooie dames die de stand be-man-den of zij eigenlijk ook maar enige behoefte hadden aan publiciteit, daar iedereen hun produkt toch kent. De dames glunderden na dit complimentje en boden me meteen een heel bord van hun lekkernijen aan. Ik ben ook maar een mens en het is dus onnodig te vermelden dat ik alles tot de laatste kruimel opsmikkelde. Voortdurend kwam ik kennissen tegen : Bruggelingen, een familielid, enkele klanten en kennissen. Leuk.
Het plezantste was hoe talloze standwerkers hun waren aan de man en nog veel meer aan de vrouw probeerden te brengen. Ik geef hier enkele zaken die ik zelf mocht meemaken.
Een zeer knappe jongedame roept naar een kalende man : Hier, moet je effe proberen, hiermee kan je je feilloos ontharen!' De man roept boos dat hij haar daarvoor niet nodig heeft en dat hij al bijna geen haar meer over heeft. Gelach alom natuurlijk.
Heel wat mensen, vooral gepensioneerden die, zoals we in het nieuws zagen de laatste dagen, werkelijk op een ziekelijke manier al hun centen oppotten (en dat merk ik in de verkoop de laatste tijd... ) en hier komen om zoveel mogelijk gratis proevertjes binnen te spelen zodat ze weer dagen verder kunnen zonder één cent uit te geven. Net de kaasmarkt in Brugge vorige week, massa's veelvraten... Vooral de kaasboeren mochten het hier ontgelden : iedereen was druk aan het proeven maar ik zag niemand iets bestelllen... En als ze dan doodvallen door te veel te eten, zullen ze dan al die zakken uitgespaard geld meenemen in hun graf? Op de wijnstanden was het opmerkelijk rustig wat echter niet wil zeggen dat de verkopers met de handen in het haar zaten. Neen, de wijn dronken ze dan maar zelf uit en plezant dat dat was... Leuke job hoor. Eentje die me de vrijkaarten bezorgde bood me enkele glazen aan 'om eventjes te proeven'. Ik bedankte en zei dat hij maar zelf een paar extra glaasjes moest degusteren waarvoor hij zeker geen bezwaren maakte.
Een paar ordinaire spekkekramen en bergen met mattetartjes (wellicht allemaal écht in Geeraardsbergen gebakken...), grote aarden kommen met Aalsterse vlaaien, bergen olijven en gedroogde tomatten, enz. Soms vermengden al die geurtjes zich door elkaar en vormden samen een minder aangename walm... Waar er geen gratis proevertjes aangeboden werden was het héél rustig.
Tientallen jonge gasten waren aan het joggen en fietsen en allerlei andere sporten aan het beoefenen, blijkbaar publiciteit aan het maken voor een fitnesszaak of speciaal sportopleidingsbedrijf of zo. Een mooie jongedame begeleidde een hele groep, iedereen moest haar nadoen maar dat liep voortdurend uit de hand : om de haverklap botsten de 'sportievelingen' tegen elkaar op. Weer jolijt alom.
Twee sukkels verkochten schoenpoetsartikelen. Ze poetsten gratis iedereens schoenen. Dikke pech voor mij want ik poetste ze gisteren nog... Rijen en rijen oude profiteurs verdrongen zich voor deze stand om een graantje mee te pikken.
Een matraswinkel. Een komisch ventje met grote snor ambeteerde alle mannen : 'En ventje ja gij daar! Heb je al een goede matras in huis?' Ik vraag hem over welk soort matras hij het heeft en iedereen lacht brullend. Gratis lachen natuurlijk... lachen kost geen geld!
Dan een man met een microfoon, door de micro brullend want zijn stem moet optornen tegen die dansende Arabieren, hij maakt reclame voor een poetsprodukt voor elektrische kookplaten. Megaluid roept hij naar al die madammen die zich rond hem staan te verdringen : 'Ewel maskes, ik zal jullie nu iets vertellen... iedereen kijkt ... dat jullie aan NIEMAND mogen vertellen!!!!' Wat een klucht! Iedereen knikt heftig dat ze zullen zwijgen... alsof vrouwen kunnen zwijgen!!!!!!!! Maar geen erg natuurlijk, het is voor de goeie zaak.
Aan een grote drankgelegenheid staan een paar grote bakken met daarop 'Gratis bierviltjes'. Enkele dames zijn grote zakken aan het vullen en grissen zowaar de helft van de hele voorraad mee. Ongelooflijk!
Een pralinekot prijst zijn - in mijn ogen héél gewoon en dus goedkoop ogende - pralientjes aan. Bij nader toezien, en om zeker te zijn dat ik geen leugens zou vertellen op de blog, kijk ik nog eens goed met bril op, zie ik de merknaam van die bruine dingen : 'Cher'!!! Raar die naamgeving!
Op het einde van mijn bezoek passeer ik opnieuw die Arabierententen, typisch voor België eigenlijk! In België is het goed leven, als God in Frankrijk. Voor iedereen : of je nu werkt of niet, je kan ook de dag doorbrengen met dansen en zingen, of het gemakkelijkste : gewoon op je luie krent zitten en je laten dienen... de gebraden kippen vliegen je hier in de mond! Leve België!!!
Een 'uitgelezen' (!!!!!!!!!) publiek op de Damse boekenmarkt
Gisteren was er weer de maandelijkse boekenmarkt in Damme. Alle verwachingen werden perfect ingelost! Het was namelijk zo dat ik totaal geen verwachtingen had!!!!
Het KMI beloofde weinig goeds : kans op onweer in de namiddag. Welnu, er waren enkele heel kleine buitjes. Maar wat helemaal voldeed (!???!) aan de verwachtingen was de opkomst van bezoekers. Heel duidelijk was te merken dat het Vlaamse Openmonumentendag was : weinig volk en dus weinig verkoop voor de meesten, met uitzondering van één collega die heel tevreden was. Welke monumenten hier in Damme te bezichtigen waren weet ik niet maar wat ik wel zag dat waren enkele hoogbejaarde bezoekers, monumenten van onverschilligheid, te oud zelfs om zelf voor monument te spelen... Ook enkele 'schartelaars' die zelfs geen drie euro op zak hadden... Gelukkig voor die schartelaars was er toch iemand die hen voor één euro schitterende zaken aan te bieden had, vodden en lorren voor een twat van niks. Vodden-rapers dus... Hoe het komt dat er te Damme zo weinig volk blijft komen blijft me een raadsel, elke keer opnieuw!
Dan een ventje uit een heel bosrijke streek, te lelijk om te helpen donderen, dat elke markt opnieuw slachtoffers zoekt om een potje te zagen over zijn - nog lelijkere - dochter die maar niet van straat geraakt. Tijdens het vertellen, dat gepaard gaat met enige productie van rondvliegend mondvocht, sluit hij vol zelfbeklag triestig de ogen en ziet op die manier niet dat de toehoorders zo vlug mogelijk de wijk nemen en hij eigenlijk voor de muren staat te brallen. Hij zoekt een geschikte (geschifte?) partij voor zijn dochter en twee zonen, maar vooral voor zijn oogappel van een dochter. Ik hoop echt voor hem dat zijn dochter van de straat geraakt, het ware beter voor iedereen, al wens ik geen enkele man toe dat zoiets op zijn nek valt... Voor wie het toch zou interesseren : het meisje is zo lelijk als de nacht, heeft van die 'Chinese' oogjes, heeft vast werk (in een wcborstelfabriek), kan heel lief zijn (totdat ze je aan de haak geslegen heeft), heeft een moeder om 'u' tegen te zeggen (als je haar op de weegschaal plaatst), een man die de H. Godelieve heel veel leed en werk had kunnen besparen moest hij een handje hebben willen toesteken als vogelschrik voor de boze kraaien op de landerijen rond Gistel. Kortom, een uniek geval!
Jean-Marie du Bois en gezinnetje
Ook een stokoud mannetje dat bijbels zoekt maar soms weet hij zelf niet goed meer wat hij eigenlijk wil : vodden aan een meeneemprijsje of het betere boek aan een iets hogere prijs. Hij kan zo triestig kijken dat je hem een frank zou geven of een euro. Een rare kwibus. Gelukkig dat hij na vier uur mensen ambeteren al weer naar huis trekt. Ik wuif hem nog eens uit terwijl hij passeert op de bus, zorgvuldig toeziend dat de deuren goed gesloten zijn zodat hij niet hervalt, zodat ik zeker ben dat hij veilig (voor ons!) en wel de stad uitrijdt.
Een ander ventje komt me zijn diensten aanbieden : hij wil mijn boekhouding voor zijn rekening nemen. Die vlieger gaat niet op. Het mannetje is er enkel op uit om uit te vlooien waar ik mijn mosterd haal. Héél goed geprobeerd zeg ik hem maar wist je dat er vandaag van die machines bestaan, computers genaamd? En ik hou niet van boek-houden, ik wil boeken verkopen, waarmee kan ik jou van dienst zijn? Het ventje voelt zich ontmaskerd en neem de beentjes.
Dan het bezoek van een hele slimmen. Hij kijkt wat 17e eeuwse boekjes in en vraagt of de prijzen 'in euro' zijn. Dat is een brug te ver... Ik ben overdonderd, het lef!
Kortom, Damme kon weer volop genieten van een 'uit-gelezen' publiek.
't Is weer feest in Eggewaartskapelle! De tweede zondag van september is het de eigenlijke feestdag en de dag er na, de maandag, vandaag dus, ontmoeting van de Eggewaartskapellenaars.
Onderweg van Brugge naar de mooie Westhoek zie ik donkere wolken samenpakken boven mijn dorpje. Wat heeft er de hemelingen zo kunnen grieven dat ze op 'Eggewaartskapelle's Mooiste Dag' al die onheilspellende wolken uithangen boven dit oord?
Eerst is er mis om 10u30. De kerk loopt vol met 'oude' en minder oude parochianen die allemaal gezellig zitten te kletsen, zij het toch dat ze de stemmen wat dempen want ze zitten immers in een kerk... De pastoor neemt plaats achter het altaar en de stemmen verstommen. Buiten waait de wind en de zon zit gevangen achter de wolken. Totdat het 'Heilig...' wordt aangeheven, daarna muist de zon er weer van onder. Bij het uitspreken van de woorden van de consecratie van brood en wijn wordt ik bedolven onder een bijzonder warme zonnestralenbundel. Goeie timing hier boven!!! De mis wordt opgedragen aan de overledenen van het afgelopen jaar (één overledene, Rachel Snauwaert) en voor de gesneuvelden van beide wereldoorlogen.
Ik zie heel veel mensen die telkens weer van de partij zijn, allemaal vriendelijke mensen, dankbaar en blij dat ze elkaar terugzien.
Eén koppel echter past niet in het plaatje. Een klein schriel ventje zat daar op de achterste rij met zijn bijzit, een gemeen uitziend, geblondeerd, opgetut, enorm gerimpeld scharminkel. Naar het schijnt zou ze azen op zijn fortuin. Of... hoe een koe (!!!!!) een haas kan of wil vangen... Iedereen keek de hele tijd vol afschuw naar het duivelse koppel. De vrouw keek zo schuldig als kweetniewa, ze voelde zich duidelijk heel ongemakkelijk onder de vele afkeurende en misprijzende blikken van de ingezetenen van het mooie polderdorp. Na de mis maakten ze zich dan ook heel vlug uit de voeten. En wat deed ik? Ik kon enkel maar bidden opdat ze ooit het licht mogen zien, opdat ze hun boze plannen met elkaar en met anderen niet ten uitvoer zouden kunnen brengen...
Ook zag ik een arme landbouwster, ooit één van de meest gegeerde partijen van de Ijzerstreek en nogal wat kilometers daarbuiten... Weemoedig en een beetje afwezig volgde ze de dienst. Ik had er oprecht veel compassie mee want ik ken heel haar verhaal... Een verhaal zoals ik nog nooit nergens heb gehoord, een opeenvolging van weinig benijdenswaardige gebeurtenissen... Heel vroeger speelden er zich heel wat kleine (?) drama's af achter de gesloten (let op dit kleine detail) hoevehekkens. Hekken dicht en terreur à volenté! Voor vrouw en kinderen, niemand was dan nog veilig... Boerderijen liggen veelal wat afgelegen en lenen zich daardoor helaas ook soms tot misbruiken allerhande... Maar ook in het minder verre verleden speelden zich nog dergelijke tragedies af in de mooie Westhoek...
Op het einde van de mis weerklinkt het nationaal volkslied, en tot nader order is dat nog steeds het belgisch volkslied, bach... Ik knijp de oren dicht want dit klinkt me niet als muziek in de oren, en vol hoop wacht ik op 'Zij zullen Hem niet temmen' maar ik zou daar nog lang kunnen op blijven wachten. De mis is afgelopen en de mensen hervatten de gesprekken van daarnet.
Daarna een gezellig samenzijn in het restaurant te Zoutenaaie. Heel wat volk was niet naar de mis gekomen en was rechtstreeks gaan aperitieven. Tijdens het aperitief piepte ik even in de grote feestzaal en merkte dat er hier en daar enkele stoelen schuin tegen de tafel geplaatst waren, ter reservatie dus. Ik dacht : dat moet ier gedaan zijn met dat voorbehouden van plaatsen. En wat deed ik? Ik zette àlle tafels in de hele zaal schuin! Na het aperitief ontstond een licht tumult : door mijn snode daad was er nu dus geen enkele plaats meer voorbehouden en iedereen kon dus gaan zitten waar hij of zij wilde... Tot spijt van wie het benijdt... Een grote honderd mensen ging samen aan tafel en het werd - zoals elk jaar - een heel gezellige dag. Zo een dag geeft me steeds opnieuw een heel apart gevoel vanbinnen.
Jean-Marie du Bois en gezinnetje
