|
Enkele trouwe lezers dachten dat ik op reis ben geweest omdat ze hier al twee weken geen nieuws meer lezen. Niets is echter minder waar. De échte reden is te vinden in een woedeaanval van een buurvrouw. Ze deed namelijk een afgrijzelijke ontdekking. Alhoewel ze helemaal niet nieuwsgierig is en zich nooit met een ander zijn zaken bemoeit, keek ze enkele weken heel toevallig (wellicht met een verrekijker of zo) van op de straat naar mijn vensters. Hevig geschrokken moet ze dan zowaar in elkaar gezakt zijn, het bewustzijn verloren hebben en heeft men de MUG laten komen! Na een hectische reanimatie ter plaatse zal ze met ogen zo groot als die van de koeien in de wei sprakeloos met haren vinger naar boven gewezen hebben... En vele buren zullen met grote ontzetting naar mijn vensters gestaard hebben. Onder hen zeker ook die buurvrouw die er een viertal buitenechtelijke relaties op nahoudt, zonder dat haar (nogal simpele) man er erg in heeft... Zo druk bezig in het leven maar toh nog tijd genoeg over om zich te vergapen aan de vensters van de buur. Ook ene commere eerste klasse.
Het was pas enkele dagen later dat ik er erg in had dat er iets serieus mis was met mijn vensters... Enkele buren staarden me met vreemde ogen aan, de buurvrouw hierboven beschreven was in geen straten te bekennen... en ik verstond er niets van. Totdat, enkele dagen later, iemand me liet weten dat er me een serieuze zaak boven het hoofd hing, een zaak van groot algemeen belang...
Wat bleek nu? Dat mens van hierboven had met haar spionagemachien enkele grote 'kobbenetten' gezien. Voor de duidelijkheid : voor onze vrienden uit Nederland : een kobbenet is een spinneweb. Voor wie niet kan lezen : ga (terug) naar school!
Twee grote kobbenetten, op een meter van elkaar. Amai, nu viel mijn euro, vandaar al die rare gedragingen bij enkele buurvrouwen.... Vandaar al die onrust en angst in hun ogen... Ik stormde dus naar boven en zag - achter het zware overgordijn - inderdaad die twee kunstwerkjes hangen. Wat hoger verstopten zich de bewoners of bewoonsters : de spinnekoppen. Wellicht - maar ik kan enkel gissen daar ik niet beschik over de uiterst gesofistikeerde apparatuur van mijn buurvrouw ) waren de arme spinnetjes daar halfdood van de honger hun laatste dagen aan het
slijten. Uitgehongerd wachten op de klanten die maar niet komen, dat gevoel komt me wel wat bekend voor... Wachten tot er een argeloze voorbijganger in hun netten vast raakt en de bezoeker dan helemaal uitschudden tot hun laatste snik... (Zover zou ik het echter echt niet drijven hoor, dus kom gerust onbevreesd naar de winkel, ik zal echt waar niet bijten!)
Vol compassie kon ik de beestjes bij hun lurven vatten en door het raam kieperen. Ik ben werkelijk benieuwd of de beestjes het nu goed stellen en of ze tijdens hun vrije val onderweg, bij imijn onderburen bijvoorbeeld, niet blijven hangen zijn... Arme beestjes toch.
08-06-2010 om 22:21
geschreven door Lieven Moenaert 
|
