Vandaag was er voor de - denk ik ongeveer - vijfde maal een rommelmarktje in de Breydellaan en omliggende straten. Het begon heel klein, maar met heel veel rommel enkele jaren geleden. Nu is de markt uitgegroeid tot enkele lange straten met ... heel veel grote rommel. Het aanbod was echt adem-benemend : vele stinkende hopen kledij van dode oma of overleden opa, veel Wibra-kwaliteit, veel talloren en veel oude soeptassen, oude bierglazen en lelijke waardeloze bisquit beeldjes. Eentje verkocht minbokaaltjes zelfgemaakte frezegeleie, een ander stond er met een spekkekraam van 15 meter, een stokoud koppel verkocht er massa's nepjuwelen, kortom : een ware hel voor wie kwaliteit dacht te vinden...
Normaal gezien zou ik er ook staan maar door het slechte weer vanmorgen vroeg liet ik deze kelk aan mij voorbij gaan. Niettemin kon ik het dus toch niet laten om toch even te passeren... De verkopers van boeken keken me verlangend aan, ze dachten dat ik hun rommel zou aankopen. Ik wil wel kopen maar dan moeten ze wat beters meebrengen. Enkelen vroegen me wie hun boeken dan wel zou willen kopen, waarop ik antwoordde dat ze zo iemand buiten ons melkwegstelsel dienden te zoeken...
Daarna trok ik naar mijn winkel waar ik de hele tijd bezoek kreeg : familie en ander Moenaertjes uit Frankrijk... toch een geslaagde dag.
Natuurlijk wacht ik nog steeds met spanning af op nieuws over mijn twee mogelijke nieuwe locaties voor een 'iets' ruimere winkel. De vraagprijs zal uiteraard heel belangrijk zijn. Ik biedt een uitzonderlijk interessant artikel aan en wil ook een bijzondere ruimte om dit alles tentoon te stellen. Veel hangt dus af van het prijskaartje...
De foto hierbij maakt duidelijk hoe Onzelievevrouwtje keek toen ze in deze mooie meimaand zoveel rommel zag. Brugge Mariastad onwaardig...
Het nationaal congres van de Vlaamse Vereniging voor Familiekunde
Zoals elk jaar was er vandaag weer het nationaal congres van de vvf, voor genealogen uit heel Vlaanderen, maar ook voor een aantal Nederlanders en Fransen.
Elk jaar wordt hier ook een boekenmarkt aan gekoppeld. Een tiental jaar geleden mocht ik zo'n boekenmarkt organiseren toen het nationaal congres in het toen fonkelnieuwe casino van Koksijde plaats vond. Een echt succes toen.
Doordat ik nogal laat ingeschreven was moest ik genoegen nemen met een plaatsje op de eerste verdieping. Achteraf gezien ben ik heel blij met deze plaats want iedereen moest passeren tot vlak bij mijn stand wanneer ze gingen luisteren naar de referaten over allerlei genealogische onderwerpen. Met alle positieve gevolgen vandien. Ik was zoals gewoonlijk verweg de enige die uitsluitende antiquarische boeken aanbood.
Ik kocht er Stam3, een genealogische programma om eindelijk - na 22 jaar opzoekingen - alles in de computer in te voeren, ook al maak ik me geen illusies, dit werkje zal wel een paar jaar duren. Eerst nog alles controleren op fouten of onjuistheden...
Zoals gewoonlijk op boekenbeurzen was ik weer de laatste die De Spil, het cultureel centrum van Roeselare waar het congres plaats vond, verliet. Moe maar tevreden.
In de zoektocht naar uitbreiding van mijn zaak is er heel wat denkwerk aan voorafgegaan. Elke dag opnieuw zoveel zaken moeten buiten plaatsen om zelf tot aan mijn bureau te geraken. Telkens het gevaar om iets te breken of te beschadigen. En vooral : de onoverzichtelijkheid van mijn winkel. Alles staat zodanig kriskras door elkaar dat je op de duur door de bomen het bos niet meer ziet.
Toen ik eergisteren bij de bakker was ontmoette ik een oude bekende, ook hij had iets op het oog voor mij, een plaats om winkel te houden, zo mogelijk nog interessanter dan de andere plaats. Hij beloofde mij de kostprijs voor aankoop dezelfde dag nog door te bellen maar ik hoorde nog niets. Erg hoe iedereen het vertikt om te doen wat hij belooft. Moest ik zo handelen tegenover mijn klanten dan sta ik binnen een paar maanden op straat. Afwachten dus...
In de zoektocht naar uitbreiding van mijn zaak is er heel wat denkwerk aan voorafgegaan. Elke dag opnieuw zoveel zaken moeten buiten plaatsen om zelf tot aan mijn bureau te geraken. Telkens het gevaar om iets te breken of te beschadigen. En vooral : de onoverzichtelijkheid van mijn winkel. Alles staat zodanig kriskras door elkaar dat je op de duur door de bomen het bos niet meer ziet.
Toen ik eergisteren bij de bakker was ontmoette ik een oude bekende, ook hij had iets op het oog voor mij, een plaats om winkel te houden, zo mogelijk nog interessanter dan de andere plaats. Hij beloofde mij de kostprijs voor aankoop dezelfde dag nog door te bellen maar ik hoorde nog niets. Erg hoe iedereen het vertikt om te doen wat hij belooft. Moest ik zo handelen tegenover mijn klanten dan sta ik binnen een paar maanden op straat. Afwachten dus...
In de zoektocht naar uitbreiding van mijn zaak is er heel wat denkwerk aan voorafgegaan. Elke dag opnieuw zoveel zaken moeten buiten plaatsen om zelf tot aan mijn bureau te geraken. Telkens het gevaar om iets te breken of te beschadigen. En vooral : de onoverzichtelijkheid van mijn winkel. Alles staat zodanig kriskras door elkaar dat je op de duur door de bomen het bos niet meer ziet.
Toen ik eergisteren bij de bakker was ontmoette ik een oude bekende, ook hij had iets op het oog voor mij, een plaats om winkel te houden, zo mogelijk nog interessanter dan de andere plaats. Hij beloofde mij de kostprijs voor aankoop dezelfde dag nog door te bellen maar ik hoorde nog niets. Erg hoe iedereen het vertikt om te doen wat hij belooft. Moest ik zo handelen tegenover mijn klanten dan sta ik binnen een paar maanden op straat. Afwachten dus...
Reeds enkele jaren en zeker sinds ik sinds 2 maart 40 kaarsjes mocht uitblazen verlang ik naar een betere en geschiktere winkelruimte. Mijn huidige zaak barst uit zijn voegen vanaf de eerste weken dat ik er was. Duizenden boeken en nu ook stilaan meer antiek staan al te veel op elkaar gestapeld zodat men door de bomen het bos niet meer ziet. Veel zaken komen niet tot hun recht doordat ik over veel te weinig ruimte beschik.
Ik zoek dan ook dringend een grotere ruimte. Eerst dacht ik : zeker in Brugge blijven! De huur is heel laag, lager kan bijna niet : 250 euro per maand. Ook is er altijd veel volk in de stad. Anderzijds heb ik een hekel aan de vele onattentvolle toeristen die mijn winkel als het ware terroriseren. En mijn goede klanten komen meestal pas naar de winkel doordat ik hen zie op gespecialiseerde antiek- en antiquariaatsbeurzen (bv. Luxembourg, Hasselt, Brussel, Mechelen, Tielt, ...) en meer algemene beurzen. En... niet te vergeten : ik hou zielsveel van mijn Westhoek!!! Mijn familie woont er al meer dan 400 jaar : Eggewaarts, voordien in Oostkerke en nog daarvoor te Pervijze. In zowat elk dorpje rond Veurne en Diksmuide woonden of wonen familieleden : Avekapelle, Bulskamp, Wulveringem, Alveringem, Lo, Nieuwkapelle, Oudekapelle, St-Jacobskapelle, Lampernisse, Oostkerke, Pervijze, Ramskapelle, Wulpen, Stuivetjes, Kaaskerke, enz.
Vandaag kwam ik een ruimte die mij uitermate geschikt lijkt, ik kan er nog niet veel over uitweiden omdat er nog niets vaststaat. Er is heel wat restauratie nodig, de kostprijs van het gebouw is niet min, er zal heel wat gedurig onderhoud nodig zijn... maar de lokatie is gewoon zalig. Hopelijk mag ik rekenen op de goodwill van enkelel mensen en mag ik er vlug mijn tenten opslaan!
I have a dream!!!
PS : enkele zaken die er zéér mooi zouden staan... zie bijvoegde foto's
Morgen ga ik op zoek naar ene grotere winkelruimte. Mijn huidig winkeltje barst immers al jaren uit zijn voegen : alles ligt er wat ordeloos door elkaar en bezoekers zien op die manier onvoldoende wat er allemaal te koop is. Dus uitkijken naar een grotere ruimte. Belangrijk is natuurlijk dat dit betaalbaar is en dat de klanten mij niet uit het oog verliezen indien ik zou verhuizen.
De plaats die ik morgen bezoek is voorlopig nog geheim maar loont echt wel de moeite. Het zou de nodige allure geven aan mijn zaak...
Omdat we nog steeds in de meimaand zijn plaats ik hier nog een afbeelding van een OLV.
Vervelende en ongepaste maar vooral ook lachwekkende opmerkingen van de Engelse toeristen
Brugge wordt platgelopen door de Engelsen, Spanjaarden en Jappen. Zonder al deze cultuurbarbaren, in antiek en oude boeken lijken ze niet geïnteresseerd, en als ze wel interesse tonen hebben ze geen geld..., zonder deze toeristen zou het niveau ferm stijgen. Bovendien staan ze ook altijd klaar om volop commentaat te geven. Over de Spanjaarden en Jappen zal ik het hier niet hebben want ik versta hun taaltje toch niet. Het kan me trouwens gestolen worden wat ze allemaal te vertellen hebben, zolang ik het maar niet begrijp....
De Engelsen hebben de grootste mond, je hoort ze van verre afkomen. De meesten zijn trouwens lelijke mensen, ze zitten wellicht de hele godganse dag op hun 'leeg gat'. 's Morgens naar de dop, dan goedkoop bier en andere drank halen in de winkel, en de rest van de dag pintjes drinken. Als ze aan mijn winkel komen zeggen ze meestal dingen in de zin van : kijk, allemaal uit de kerken geroofd. Of : de kerken houden uitverkoop. Of : wie koopt dat nu nog? Maar vandaag hoorde ik een andere klok : een slimmerik riep vol bewondering : Look, rescued from church. Ik heb volgens deze wiseguy alles gered uit handen van de Kerk. Natuurlijk kon ik niet anders dan reageren met een vriendelijk en minzaam knikje.
Net kwamen twee engelse dametje, of zeg maar dames, de winkel ingewurmd. Ze waren zodanig moddervet dat ze de winkel bijna niet inraakten. Onmiddellijk maande ik hen aan héél voorzichtig te zijn tijdens het rondkijken, kwestie van geen kasten omver te duwen of geen beelden tot stof te knijpen met hunne derrière. Natuurlijk hadden ze weer emmers vol commentaar en daardoor aangewakkerd besloot ik ook mijn zegje te doen. Ik vroeg hen of ze al in Oostende geweest waren. Ze zeiden van neen en vroegen wat er daar wel te doen was die de moeite waard loonde of zich tot daar te verplaatsen (of rollen?). Daarop sprak ik hen van de grote zeeweringswerken in Oostende, het is namelijk zo dat er eens om de honderd jaar een stormvloed verwacht wordt aan onze Belgische kust en dat men daarom de kustlijn aan het versterken was. Toen ik hen voorstelde om samen met hun andere volumineuze familieleden één breed front te vormen voor de kust van Oostende, om zo de stad te vrijwaren tegen die stormvloed, toen werden ze héél héél boos. Daarna werd het stil en wat later bulderden ze van het lachen. Ze vonden mijn voorstel schitterend en zouder er met de familie over praten. Ik ben benieuwd. Moesten ze dat voor ons willen doen...
De meimaand is de traditionele Mariamaand. In Vlaanderen wordt aan vele kapelletjes gebeden in dorpsverband. Zo ook in Eggewaartskapelle. Er zijn vier kapelletjes en iedere woensdagavond gaat men in mei op bedevaart, eerst naar ons kapelletje, de 'Knollekapel' en de weken daarna naar de andere. Toen ik klein was en zo lang ik thuis op de boerderij woonde was het traditie om de week voor dat mei begon ons kapelletje, een van de mooiste van de streek door zijn okerkleurige geveltjes, op te frissen. Altijd was mijn groot- en suikertante Irma (Moenaert uiteraard) van de partij. De hele buitenkant werd herschilderd indien de kleuren niet meer zo fris waren, de voegen tussen de dakpannen wit geschilderd (heb ik nog nooit elders gezien) en indien nodig het eenvoudige maar mooie smeedijzeren kruisje 'geterd' (met teerverf ingewreven). De binnenkant werd opgefrist : speciale kandelaars en zijden bloemen geplaatst enz. Vroeger stond hier een straatoude Christus op de Koude Steen, maar om dieven niet aan te moedigen werd deze mee naar huis gebracht. Ook de 'geklede' OLV is verdwenen. Eveneens om dieven niet in bekoring te brengen staat er heden een lelijk gipsen beeldje. Waar ik zelf niet vrolijk over wordt want het kapelletje verdient volgens mij toch wel wat meer versiering. Een paar jaar geleden vroeg iemand wie dat 'lelijk takkewijf', een lelijk oud mens, was die de kapel aan het opfrissen was een tijdje daarvoor. Ik antwoordde dat ik een vaag vermoeden had maar dat ik daar spijtig genoeg niets kon aan doen. In bijlage plaats ik een foto van een OLV-beeld die mooi tot zijn recht zou komen in 'ons' (van de Moenaert's) kapelletje...
Vandaag was er voor de - denk ik ongeveer - vijfde maal een rommelmarktje in de Breydellaan en omliggende straten. Het begon heel klein, maar met heel veel rommel enkele jaren geleden. Nu is de markt uitgegroeid tot enkele lange straten met ... heel veel grote rommel. Het aanbod was echt adem-benemend : vele stinkende hopen kledij van dode oma of overleden opa, veel Wibra-kwaliteit, veel talloren en veel oude soeptassen, oude bierglazen en lelijke waardeloze bisquit beeldjes. Eentje verkocht minbokaaltjes zelfgemaakte frezegeleie, een ander stond er met een spekkekraam van 15 meter, een stokoud koppel verkocht er massa's nepjuwelen, kortom : een ware hel voor wie kwaliteit dacht te vinden...
