Kunstboekenmarkt in Gent : over ramptoerisme en hardleerse pogingen om me te bekeren tot het 'ware' geloof
Vandaag was er naar aanleiding van Erfgoedzondag weer de jaarlijkse kunstboekenmarkt aan het SMAK te Gent. Vele tientallen standhouders uit Vlaanderen en Brabant kwamen er boeken verkopen ivm kunst en zo. Vooral verzamelaars maar ook enkele handelaars zoals ik.
Vele honderden verzamelaars kwamen traditiegetrouw een bezoekje brengen. De enen kwamen echt boeken zoeken, anderen kwamen zichzelf en ons wat bezighouden maar dat heb je overal tegenwoordig. Heel wat bezoekers kon je klasseren onder de noemer 'chipoteur'. Dat wil zeggen 'potelaars' : ze komen alles bepotelen zonder dat ze van plan zijn om ook maar één iets aan te kopen. En ze hebben verstand van 'chipoteren' : ze kiezen steevast de kostbaarste boeken uit, betasten het, doorbladeren het en soms beschadigen ze de boeken ook.
Om dat 'gechipoteer' tegen te gaan plaatste ik achterin mijn stand een lange tafel waar ik de meest waardevolle zaken op deponeerde. Maar die bepotelaars hou je zomaar tegen, ze komen tot achterin je stand en slaan daar toe. Dus plaatste ik een stapel lege dozen in de ingang zodat ze met lede ogen moesten toezien niet meer aan hun trekken te kunnen komen...
Heel wat bezoekers ken ik al jaren en ik weet steevast wat ze zoeken en of ze komen om te kopen of om te kijken... Ook ontmoette ik enkele mensen die ik nog niet kende. Zo was er een bijna-zestiger die me kwam vertellen dat hij al meer dan een jaar werkloos is en zicht amuseert met heel het land af te reizen op zoek naar interessante (lees : goedkope) boeken. Als werkloze kan je immers aan halve prijs reizen met de trein en nog voordeliger met bus/tram. Leuk voor hem! Het hele jaar door schuimt hij 'meer dan 80' kringloopwinkels af in Vlaanderen. Ook dat van Hasselt. Daarna gaat hij steevast langs bij een andere 'weldadigheidsinstelling', De Snuffel, aan de andere kant van het station. De boeken vindt hij schandalig duur, te meer hij weet dat ze de boeken gratis krijgen, net zoals de kringwinkels. Uren en uren moet hij dan zoeken om vijf boeken te vinden zodat hij dan twintig procent korting kan krijgen. Amai, als je zo moet verzamelen...
Zijn grootste hobby is echter het ramptoerisme. Wanneer hij hoort van een of andere ramp dan springt hij in zijn 'beste kleren', koerst naar het station en weg is hij. Bv. naar Ciney een paar jaar geleden, toen daar de kerktoren afwaaide en enkele daken van andere gebouwen. Toevallig was ik daar ook in de buurt kort na die storm, maar om daar speciaal zo'n reis voor te maken??? De man vertelde me dat er bij zijn bezoek op een weekdag geen kat op straat was. Wat me natuurlijk niet verwondert want tijdens weekdagen zijn de Walen natuurlijk allemaal hard aan het werk... Om dan tijdens het weekend allemaal tegelijk op straat te racen en mekaar de duvel aan te doen met hun autootjes. Ik zeg de man dat hij hier 'chance' heeft : dat hij hier een grote ramp kan aanschouwen, namelijk de verkoop belooft hier een heuse ramp te worden...
Een vriendelijke dame van rond de vijftig kwam me vragen welk heiligenbeeld er daar op mijn stand te zien was. Toevallig had ik een doos mee met wat antiek. Ik antwoord : 'Sint-Paulus.' Het mens vraagt me hoe ik dat weet en ik zeg haar dat ik dat weet doordat de kale man een zwaard in zijn handen heeft. De dame zegt nu : 'Je weet toch dat er in de bijbel staat dat je geen afbeeldingen of afgodsbeelden mag maken?' Ik weet meteen hoe laat het is : een Jehovahgetuige komt me hier de les spellen! Ik antwoord : 'Je weet toch ook wel dat er in de bijbel staat dat je niet moet komen zagen hier!' De vrouw heeft het onmiddellijk begrepen dat ik haar doorzie maar ze geeft nog het nog helemaal niet op wanneer ik zeg dat ik katholiek ben... 'Je kan toch veranderen?' Nu is de maat vol : ik zeg dat ik voor priester studeerde en dus heel goed weet waar ik wil in geloven. Het mormel snapt eindelijk dat ze mij niet kan bekeren en blaast de aftocht.
Heel veel wordt er niet verkocht, ook ik ben niet echt tevreden. Gelukkig komt er op het einde van de markt nog een goede klant opdagen zodat ik toch wat winst maak.
Het arme weesmeisje blikt terug... hoe meer ze zag hoe min ze sprak.
Het arme weesmeisje uit de mooie Westhoek blikt terug...
Ooit werkte ze dag en nacht om haar gezin welstand te brengen. Een eeuwenoude boerderij in de Westhoek. Zij was de sterke vrouw daar, zij hield de boel daar recht, ook als manlief domme daden pleegde...
En... ongelooflijk : van de ene op de andere dag stond deze vrouw op straat, van God en alleman verlaten... Gelukkig had ze drie zonen die haar zouden steunen.
Iedereen in de streek weet hoe de vork daar precies in de steel stak... iedereen zag met lede ogen hoe een hele familie teloor ging.
Maar waarom mensen helpen als je er zelf geen profijt uit kan halen? Waarom niet gewoon het hoofd afwenden of zelfs enig leedvermaakt hebben? Hoe laf kunnen mensen toch zijn!!!
Gelukkig waren er de kinderen die haar opvingen. Maar spoedig begonnen ook daar problemen te komen... De zoon waar ze introk had twee gezichten!
Voor de ogen van zijn broers en voor buitenstaanders was hij de liefhebbende en zorgzame zoon die zijn arme moeder liefdevol opving. Maar... in werkelijkheid duvelde hij zijn moeder de hele dag door... Stiekem hielp hij zijn papa met het duvelen van de arme ex-wees. Zijn moeder 'lekker' uithongeren totdat ze handtekeningen zou plaatsen die haar naar de totale armoede zouden brengen...
Gelukkig kon ze rekenen op haar andere kinderen die haar wegleidden uit dat oord van verderf.
Nu brengt ze haar dagen door in peis en vree, wachtend op gerechtigheid...
Maar nog was haar lijdensweg niet ten einde, want op tv ziet ze allerlei rare dingen. Veel rare mensen. Soms ook mensen die haar precies ergens bekend voorkomen. Personen die het gebod 'Eert uw vader en uw moeder' maar voor de helft begrepen hebben... Die geen kaas gegeten heeft van wat recht is en wat krom.
