Net zag ik op een franse televisiezender een merkwaardige film.  'Habemus papam'.  Over een pausverkiezing dus.  

Eerst zie je de kist van Johannes Paulus II buitendragen, wat later zie je massa's kardinalen bijeen in conclaaf.  Ze moeten een nieuwe paus kiezen en mogen het Vaticaan niet verlaten voor ze werkelijk een nieuwe leider hebben verkozen.  Na enkele kiesrondes komt er een witte rook 'uit de schouw' : habemus papam!

Maar dan gebeurt het : de paus wil het 'balkon' niet op, hij zet het op een lopen, letterlijk!   Hij loopt de stad in en ontmoet er allerlei mensen, hij worstelt met zichzelf : hij vindt zichzelf onwaardig. 

Intussen geeft de veilingheidsdienst de indruk dat de paus in zijn appartement is.  Een pauselijke zouaaf moet daar regelmatig wat gordije-nen open en dicht doen en af en toe wat zwaaien vanuit de vensters.  Daartoe moet hij zijn uniform afdoen en iets wits aantrekken.  Hij 'jeunt' zich in zijn rare taak : hij vreet de hele dag door, probeert al de zetels uit en laat muziek weergalmen in de hele vleugel van de pauselijke residentie.

Intussen amuseren de kardinalen zich met kaartspelletjes, voetbal enz.   Niet echt geloofwaardig maar wel amusant.

Na drie dagen vindt men de nieuwgekozen paus terug en kan men hem overhalen terug te keren.  Massa's halfhysterische mensen wachten al dagenlang op zijn verschijning op het pauselijke balkon op het St-Pietersplein.

De paus verschijnt en steekt een rare speech af over zonden enz, en ...  dat hij zich onwaardig voelt om paus te zijn.   Enkele kardinalen op de andere balkons worden onwel als ze deze woorden horen.   De paus verdwijnt van het 'toneel' en het verhaal is uit. 

Heel bizar maar niet onmogelijk...  zo opeens zo'n enorme verantwoordelijkheid krijgen, en dit op een leeftijd waar 'normale' mensen al 20 jaar op pensioen zijn...  En ik vraag me af hoe ze dit alles mochten opnemen in het Vaticaan, volgens mij is lang niet alles in scene gezet kunnen worden op andere lokaties!