Uit de 'oude doos' : ik vond een verslag terug van de antiekbeurs in Rosmalen, vorig jaar in april, een beurs waaraan ik mooie herinneringen aan over houd.
Antiekbeurs in Den Bosch (april 2012).
De antiekbeurs in s Hertogenbosch heeft een heel goede reputatie en bestaat al bijna 50 jaar. Op Eurantica kwamen de organisatoren van de beurs van Den Bosch me inschrijven. Ik hoor al jaren praten over deze beurs, nogal gekend van haar strenge selectiecriteria.
Omdat ik een heel mooie stand wilde inrichten besloot ik enkele eiken meubels mee te nemen. Handig om daarop beelden en boeken te presenteren. Daartoe diende ik een vrachtwagen met laadbrug te huren wat een serieuze meerkost met zich meebrengt. Om de kleinere zaken te presenteren bracht ik enkele glazen vitrines mee. Het standgeld was ook niet van de poes. Elke beursdeelname, de deelname aan de serieuze beurzen dus, kost telkens duizenden euro. De duurste stand tot nu toe kostte me zowat 6000 euro, en er is natuurlijk nooit enige garantie dat er winst geboekt wordt. Veel bezoekers aan die beurzen zijn dan ook aangenaam verrast als ze ontdekken dat ik deelneem. Voor mij is het telkens een harde dobber
veel geld ineens om zomaar uit te geven. Collegas zeggen me soms dat ze heel veel geld uitsparen
door NIET deel te nemen aan bepaalde beurzen. Maar als je niet naar buiten komt verkoop je zeker niets
Daarenboven is er nog de kost van het verblijf ter plaatse. Tien dagen op hotel, begin maar te rekenen
.
De dag van de opbouw. Met een hele lading trek ik naar Den Bosch. Daar ik in Nederland de weg niet echt goed ken is het uitkijken geblazen. Via de autowag naar Antwerpen, Breda en Tilburg, en dan via een gewone weg een twintigtal kilometer tot bij Den Bosch. Dan weer de autoweg op en de ring rond den Bosch, richting Nijmegen. De beurs vindt voor de eerste maal plaats in Autotron, een vroeger museum voor oldtimers in Rosmalen. Tot vorig jaar was dit nog in de Brabanthallen in Den Bosch. Autotron ligt naast de autoweg, midden een groot groen gebied met bomen en
zo te ruiken lopen er daar ook massas varkens rond
De organisatie is tiptop in orde. Je komt het gebouw niet binnen zonder legitimatie via voorafbestelde opbouwkaarten. Het gebouw oogt nogal modern. De inkleding is heel modern. Mooigekleurde wanden van de standen en heel kleurrijke tapijttegels in stof of zo. Het aanbod is heel gevarieerd. Er is evenveel ruimte voorzien voor moderne kunst als voor echte antiek. Bronzen sculpturen, ikonen, schilderijen, antieke meubels, antiek brons, heiligenbeelden,
Gekende antiquairs, de grotere namen in de Nederlanden zoals dhr Roelofs, de familie Müller, enz. Enkele standhouders ken ik heel goed en ik ben blij dat ik er me op die manier heel vlug thuis voel. Benieuwd wat er van deze beurs gaat worden
Vol moed begin ik de hele stand in te richten maar plots realiseer ik dat de achterwand, de belangrijkste wand van de stand slechts uit één dunne triplexplaat bestaat waardoor ik niets kan ophangen met het materiaal dat ik bijheb. Rondvraag bij de collegas wijst uit dat zij geen geschikte haken voor mij hebben en dat er in de buurt geen speciaalzaken zijn waar ik dergelijke zaken kan aankopen. Daarom beslis ik om onmiddellijk terug te keren naar Vlaanderen, mijn vrachtwagen terug te bezorgen bij de verhuurfirma en haken te kopen in Brugge. Net Brugge genaderd rond 15u00 ruik ik onraad
t is te zeggen ik ruik iets verbrands, de koppeling werkt niet meer en ik rijd meteen naar het verhuurcentrum. Daar aangekomen weigert de motor dienst. Verdorie, gelukkig dat ik door gebrek aan wandhaken zo vroeg terugkeerde. Voor hetzelfde geld viel ik s avonds ergens in panne onderweg. Aan de vrachtwagenverhuurder vroeg ik om binnen tien dagen niet dezelfde vrachtwagen te reserveren voor mij, ik had namelijk geen vertrouwen meer in dat vehikel. Deze vrachtwagen was zo goed als nieuw maar lijdt blijkbaar nog aan een paar kinderziekten
Vrijdag de dertiende. Vandaag terug naar Den Bosch met de eigen wagen, dat rijdt veel leuker dan zon kleine vrachtwagen. Weeral strenge controle aan de toegangspoort. Intussen zaten de standen bouwers duidelijk niet stil. Overal mooie aankleding met textiel. Honderden bloemen zoals hyacinthen en narcissen of zo sierden de ingang. Mijn stand bevindt zich vlak bij de ingang, tussen een bedrijf dat werkzaam is in de horeca/catering en een uitgeverij van tijdschriften ivm kunst en antiek. Enkelen vinden het heel raar dat ik hier sta en niet tussen de andere antiquairs in de grote zaal. Uiteraard heeft dit te maken met mijn late inschrijving. Eigenlijk ben ik niet helemaal tevreden met deze plaats maar ik bedenk dat ik misschien toch één groot voordeel heb door zo vlak bij de ingang te staan. Alle bezoekers moeten immers eerst via mijn stand passeren.
Tussen het opbouwen door loop ik even in de grote zaal rond. De standen zijn heel mooi ingericht, het is werkelijk grote klasse. Enkele collegas verklaren me dat deze beurs van een hoger niveau is dan de meeste andere, ook dan de meeste in België.
Vandaag is er vetting, in gewone mensentaal : keuring. Een aantal specialisten komt de antiek keuren. Ik ben er nogal gerust in : mijn zaken mogen gezien worden. Later blijkt echter dat enkele zaken niet toegelaten worden wegens niet oud genoeg : het betreft neogotische zaken. Wel goeie kwaliteit maar niet oud genoeg. Voor mij geen erg al had men dat wel beter secuurder omschreven in het beursreglement. Ik werk de stand verder af en verlaat rond 17u00 de beurs, vol verwachtingen voor de komende week. Morgen is er vooropening en dan duurt de beurs nog acht dagen.
Nu op zoek naar mijn hotel. In Den Bosch en dichte omgeving was geen slaapgelegenheid meer te vinden, althans niets betaalbaars. Sorry maar ik heb geen 145 euro per overnachting over, gewoon om enkele uren te slapen! Bovendien zijn er steeds grote parkeerproblemen indien je hotel midden in de stad ligt
Ik vond een hotel op de buiten, een kleine vijftien kilometer van het beursgebeuren. Ik kijk even op de kaart en rijd op gevoel naar mijn overnachtingsplaats want de wegbeschrijving die ik bij me heb is alles behalve duidelijk. Na twintig minuutjes arriveer ik en check in. De dame des huizes vertrouwt me toe dat er vandaag en in het begin van de nacht wat lawaaihinder zou kunnen zijn daar er een trouwfeest zou plaatsvinden. Ik antwoordde dat ik zelf ook behoorlijk veel kabaal kan maken als ik wil. Geen erg ik kijk wel naar tv. En werk wat verder aan mijn transcriptie van de Eggewaartskapelse parochieregisters. Dat karwei duurt nu al veel langer dan ik aanvankelijk verwachtte maar geen enkelel moeite is me te veel als het om mijn eigen dorpje gaat. Daar waar mijn dorpje ligt, daar ligt mijn hart. Zo zingt Will Tura
Opening van de antiek- en kunstbeurs :
Het is zaterdag. Om twee uur s namiddags is er vooropeng.
Dag twee van de antiekbeurs :
Vandaag is het zondag. Ondanks het luide kabaal gisterenavond hier achter het hotel, in de feestzaal waar een soort technofuif werd gegeven, sliep ik als een roosje. Rond negen uur naar beneden voor het ontbijt. Twee jongedames zitten gezellig te babbelen achter de toog van het restaurant. Wanneer ze mij zien binnenkomen zetten ze in een mum van tijd heel mijn tafel vol met allerlei broodjes en lekkers. Blijkbaar ben ik de enige gast. Ik geniet van de rust en laat me alles smaken.
Vanaf 11 uur is er een massa volk. Leuk voor mij dat iedereen bij het binnenkomen éérst via mijn stand moet/mag passeren. Zowat heel de file draait in de gang ter hoogte van mijn stand af, passeert door mijn stand en gaat dan verder naar de eigenlijke beurszaal. Velen maken de opmerking dat ik hier op een rare plaats sta, niet tussen de andere antiquairs
en dat ik me moet gedragen als een échte Bruggeling : Zie je van Brugge zet je vanachter! zoals Lustenhouwer zong
Dan antwoord ik dat ik geen échte Bruggeling ben en nooit zal worden. En dat ik hier sta omdat ik laat inschreef voor de beurs, en zo terecht kwam in een nog lege plaats hier vooraan nabij het onthaal. En dat ik hoop dat de laatsten (wat betreft inschrijving dus!) de laatsten (wat verkoop b etreft) de eersten mogen zijn!
Er is dus vele passage maar heel weinig verkoop. Het enige wat ik zie passeren zijn kaders met fotos van oa appelen
In mijn ogen niets waard maar de klant blijft natuurlijk koning! Zalig zij die dolen.
s Avonds kijk ik op hotel naar de film Titanic, het is vandaag immers 100 jaar geleden dat dit schip zonk en ca 1500 mensen verdronken. Aangrijpende film eigenlijk. De sfeer wordt echter erg verstoord door al die pauzes met reclame. Ik besluit goed op te letten voor wie reclame gevoerd wordt en deze produkten zeker niet te kopen! Moest iedereen dat doen dan konden we voortaan misschien ongestoord tv kijken
De volgende dagen is het op de beurs heel rustig, dat is trouwens meestal zo als de beurs zo lang duurt.
Op tv is er een discussie over Pol Vandendriessche. Hij zou dames lastiggevallen hebben op verschillende plaatsen waar hij werkzaam is.
Volgens mij heel terecht dat dit in de media komt. Hij wil immers burgemeester worden. Dhr Antonissen van Humo schreef hierover een artikel. Volgens mij terecht want moet zon man, een man die zijn personeel niet gerust kan laten, burgemeester willen worden???
En, blijkbaar sleurde hij Doenja Van Belleghem van haar fiets om haar te zoenen. Wat een schoft! Honderd procent juist dus dat deze zéér achtenswaardige dame hier zwaar aan tilt en terecht opmerkt dat Vandendriessche zijn gal niet moet uitspuwen over het gedrag van Mgr Vangheluwe!
En Tijl Waelput, voorzitter van de Brugse NVA neemt het op voor Vandendriessche, hopelijk voor hem verbrandt hij zijn vingertjes niet.
Persoonlijk zou ik het héél spijtig vinden voor de NVA dat ze massas stemmen verliezen door zon man als VDD als burgemeester naar voor te willen schuiven
Op het einde van de beurs ben ik tevreden : ik ben uit de kosten en kreeg heel veel positieve reacties.
29-01-2013 om 00:00
geschreven door Lieven Moenaert 
|
