Eerder had ik het al eens over mijn dorpje Eggewaartskapelle. Met Will Tura's woorden mag ik zeggen : Daar waar mijn dorpje ligt, daar ligt mijn hart... Ik ben zeer aan mijn dorpje gehecht én aan al haar bewoners. Wanneer ik in de buurt ben spring ik steeds binnen bij enkele inwoners om er te vernemen wat er allemaal gebeurt in het dorp. Ondanks het feit dat ik er al meer dan 15 jaar weg ben blijf ik graag op de hoogte van het wel en het wee van de Eggewaartskapellenaars. In die tijd zijn al een tiental inwoners overleden, wat toch veel is voor een dorpje van 150 inwoners. Vele jongere mensen weken uit, oa naar dorpen en gemeenten in de buurt maar ook naar oa Brugge en Gent. Graag zou ik iedereen eens laten samen komen, terug in het dorp. Makkelijk is dat niet maar via internet kon ik toch al enkelen opsporen. Als ik er echt mijn werk van wil maken dan zullen er heel wat mensen opgetrommeld worden en moet er naar een heel ruime lokatie uitgekeken worden. Misschien de kerk? Lijkt wel geschikt daarvoor : veel plaats in elk geval, genoeg om een paar honderd mensen te herbergen. Dan moeten we ook niet uitwijken naar het nabijgelegen restaurant-feestzaal te Zoutenaaie. Dat een kerk hiervoor gerust mag gebruikt worden is me ingegeven door een missiefeest met maaltijd in de kerk van Nieuwkapelle, waar ik een paar jaar geleden uitgenodigd was. Heel gezellig en een vertrouwde plaats voor de inwoners en oud-inwoners. Vijftien jaar geleden kende ik zowat iedereen op de parochie. Ook vandaag wonen meestal nog dezelfde mensen in dezelfde huizen. Enkele mensen zijn intussen echter overleden of verhuisd. Nieuwe gezinnen kwamen zich hier vestigen. In de dorpskom heb ik min of meer een goed zicht op deze veranderingen. Een aantal nieuwkomers zijn leeftijdsgenoten uit Veurne, ook Zoutenaaie en andere dorpen, ik ken deze mensen van op school hier of in Veurne. Op de buiten, aan de kant van Avekapelle en Zoutenaaie zijn er enkelee woningen en boerderijen waar ik minder goed thuis ben. Door mijn grote interesse voor mijn dorp begon ik een lijst op te stellen van alle mensen die ooit in ons dorp woonden of nu wonen. Al vlug kan ik uit het hoofd enkele honderden namen opsommen. In totaal zijn dat er natuurlijk duizenden. Gemakkelijkheidshalve zal ik mijn lijst laten beginnen circa 1599, uit dit jaar stammen de oudst bewaarde parochieregisters van Eggewaarts, meer bepaald de doop- en huwelijksregisters. De overlijdensregisters die we voorhanden hebben starten pas in 1668. Sowieso al een indrukwekkende lijst met namen. Ook zijn er natuurlijk veel mensen die niet in die registers voorkomen omdat ze niet héél hun leven in het dorp woonden, elders geboren zijn of elders overleden, enz. Het interessantste hieraan is wellicht de laatste honderd jaar. Als we deze lijst opmaken kan meteen nagegaan worden hoeveel dorpsgenoten er momenteel in leven zijn, dat zullen er toch ook een paar honderd zijn. En als die mensen allemaal kunnen samenkomen in Eggewaarts, wat een feest zou dat zijn! Ik ben beniewd hoeveel tijd het zal vergen om zo'n lijst op te stellen...
Opvallend hoe doods Brugge er bij ligt de laatste weken. Natuurlijk is het koude weer de grote boosdoener. Ook hoor ik van andere handelaars dat januari en februari elk jaar heel kalm zijn; Voor mij persoonlijk geldt dat niet : de verkoop hangt voor een groot deel af van het aanbod, van de aankopen. Momenteel heb ik heel interessante archieven binnen van adelijke families uit West-Vlaanderen. Welnu, het is werkelijke luide storm in Vlaanderland. Heel wat gegadigden zijn uit op dezelfde zaken, en eventjes is het heel druk in de winkel en aan de telefoon. Daarna weer doodse stilte. Soms onderbroken door het gescharrel van een of ander beest boven mijn hoofd. Op het appartement boven mijn winkel zit namelijk een dier maar ik weet niet of het een nogal struise muis, een dikke kat, een luie hond of een hangbuikvarkentje is. Ik weet dus niet wat er me boven het hoofd hangt. Nu het brengt toch wat leven in huis.
Maandagavond laat keerde ik terug van de antiekbeurs van Tielt, dinsdag was ik dicht en woensdag heb ik alles uitgepakt. Gisteren donderdag weer alles ingepakt. Dit weekend ga ik naar een beurs in Wieze. Ik ben er nog nooit geweest en ik weet niet wat ik er van moet verwachten. Deze namiddag mochten de standen opgesteld worden. Amai wat een rommel en brol, hoe is het mogelijk dat mensen zo'n rotzooi meeslepen en denken er nog iets voor te krijgen. Van andere standhouders hoor ik dat dit normaal een goeie markt moet zijn, zeker 3000 bezoekers. We zullen zien. Ik nam in elk geval heel mooie zaken mee : oa boeken tussen 1 en 5200 euro. Ook enkele anderen hebben boeken mee. Een buurvrouw heeft zeker 500 moderne puntgave romans mee. Een andere standhouder heeft oudere boeken mee die hij kreeg in een abdij in de buurt. enkele oplopers / pseudo-handelaars willen me te snel af zijn en kopen vlug alle oude rommel op. Ik glimlach en zeg enkel 'je bent er nu mee getrouwd'. Eentje van die wijsneuzen volgt me overal en komt telkens naast me staan om boeken voor mijn neus weg te grissen. Ik neem af en toe een boek in handen en leg het dan terug waarop hij deze vastpakt en koopt. Arme man...
Ik ben benieuwd hoe deze markt voor mij zal zijn. Voor de gelegenheid heb ik wat oude landkaarten van deze streek meegenomen, oa een dertigtal Poppkaarten.
Enkele mensen komen me zeggen dat mijn stand op de antiekbuers te Tielt vorig weekend daar de mooiste en interessantste was.
Waar ik dinsdag spijtig genoeg niet geraakt ben is in mijn dorp Eggewaartskapelle. Dit dorpje ligt bachten de kupe en is altijd authentiek gebleven. Met zijn ca 140 inwoners is het altijd een mooi en leefbaar dorpje gebleven. Zalig om op te groeien in zo'n dorp. Waar ik ook ga wonen of hoe oud ik ook moge worden ik blijf altijd Eggewaartskapellenaar in hart en nieren. Mijn familie woont er sinds 1777 op een grote hoeve. Daarvoor woonden mijn voorouders in Oostkerke en nog daarvoor in Pervijze. Een honkvaste familie dus. In 1777 werd mijn voorouder Pieter geboren. Zijn vader Pieter senior en later hij en nog later zijn zoon Hubert waren er burgemeester tot aan hun dood. De hoeve draagt de naam 'Keershof' en staat vermeld op vele oude kaarten van de streek van Veurne. Er hoort ook een allerbekoorlijkste veldkapel bij, deze staat op 800 meter van de hoeve, richting dorp, midden een driesprong van wegen. Het dorp heeft een mooie neogotische kerk uit 1874, met daarrond het kerkhof ommuurd met een mooie bakstenen muur. Op dit kerkhof rusten mijn grootouders aan vaderskant. Mijn overgrootouders zijn begraven te Veurne omdat ze daar toen rentenierden. Mijn betovergrootouders zijn hier begraven : burgemeester Hubertus Moenaert en zijn twee echtgenotes Rosa Huyghe °Steenkerke en Justina Deeren °Wulveringem. Het voormalig klooster en schooltje doet nu dienst als pastorij en ontmoetingscentrum. De voormalige pastorij wordt bewoond door mensen die uit het Antwerpse afkomstig zijn. De dorpskom bestaat uit een veertigtal woonhuizen. Voor de rest een vijftiental boerderijen. Een aantal boerderijen zijn niet langer in bedrijf, bv. de boerderijen Vandecapelle en Ghyssaert: In de nabije toekomst zullen nog meer bedrijven verdwijnen. Om rendabel te zijn is steeds meer grond nodig per bedrijf, de prijzen van de grond gaat pijlsnel de hoogte in. Gisteren hoorde ik nog dat men onlangs 1 miljoen euro neertelde voor ca 22 hectaren in Beauvoorde. Wat een hoge prijzen. Ook al zijn de kopers zeker niet onbemiddeld, toch kan ik me niet voorstellen hoe deze jonge mensen ooit winst kunnen maken als ze zulke woekerprijzen neertellen. Een molentje achter de dorpsplaats trekt de aandacht. Het oorspronkelijke molentje werd opgericht in 1903, het was stukken kleiner dan een gewone molen en daarom heel bijzonder. Rachel Decroos, dochter van de molenaar en molenbouwer, vertelde me dat een smal tegelpad naar het molentje en het huisje leidde. Om dit molentje te kunnen bereiken met een paard werd een speciale kar gebouwd waarvan de wielen onderaan naar binnen stonden om met die wielen op die betonnen tegels te kunnen rijden. Het molentje waaide om bij een storm en werd enkele malen hersteld. Uiteindelijk gaf het molentje de geest en lagen de brokstukken jarenlang blootgesteld aan weer en wind. Het huidig molentje is dan ook een volledige 'nieuwbouw', volgens mij zijn enkel de molensteentjes nog originele stukken. Toch is het lovenswaardig dat dit monumentje heropgericht werd. Later vertel ik wel nog meer over mijn dorp. Het is de bedoeling dat ik een heus boek schrijf en ik ben al vele jaren info aan het verzamelen, ook heb ik al veel opzoekingen verricht in allerlei archieven. Maar uitstel is geen afstel en ik hoop toch binnen een vijftal jaar mijn doel te bereiken.
Hartelijke inwoners, waarvan velen hier al generaties voorouders hadden.
Vandaag dinsdag. Dinsdag is rustdag bij mij. Soms moet ik mezelf wat forceren om niets te doen. Dus maakte ik een tochtje met de auto. Nieuwe paden verkennen of beter gezegd nieuwe wegen. Richting Torhout eerst en dan Gits en Hooglede. Verbazend het verschil met Veurne-Ambacht : de streek is werkelijk heel heuvelachtig. Ik nam kleine landelijke weggetjes en zag er veel boerderijen. De boerderijgebouwen zijn er kleiner tot veel kleiner dan in het Veurnse. Ook een andere kleur van baksteen : voornamelijk rood hier. Dan belandde ik in Staden en van daaruit naar Houthulst. Houthulst is een relatieve jonge gemeente. Veel kleine huisjes, ik vermoed veel armoede ook. Lintbebouwing, zo lijkt het dorp veel groter dan in werkelijkheid. Een raar wegenpatroon en soms eenrichtingsverkeer dat ervoor zorgt dat je je moeilijk kan oriënteren. Enkele kennissen bezocht en er wat boeken gekocht voor de eigen verzameling. Morgen terug naar de winkel. Ik ben benieuwd of de beurs ook nu nog wat vruchten zal afwerpen. Mensen die nu nog beslissen om zaken aan te kopen die ze bij mij op de beurs zagen.
Gisteren laatste dag van de antiek- en kunstbeurs. Tot nu toe maar zwakke verkoop. Om toch een goede beurs te hebben belde ik enkele klanten op. Zij komen ook wel uit zichzelf naar mijn winkel maar ik wilde per sé een goeie beurs hebben in Tielt. Tegen de avond mocht ik dan inderdaad tevreden zijn met de resultaten. Over het algemeen hoorde ik weinig tevreden deelnemers. Redenen van de minder goede verkoop : mensen toonden weinig interesse, sommigen schrokken wanneer men bv. 1200 euro vroeg voor een schilderij, relatief weinig bezoekers. Voor wie echt iets wilde kopen was er genoeg voor handen. Ik denk dat ik veruit de goedkoopste zaken meehad en een heel divers aanbod. Ook anderen hadden waardevolle zaken mee. Feit is dat de organisator kosten noch moeite spaarde om de beurs te promoten. Wat is de echte reden dan? De crisis vermoed ik want als je genoeg geld hebt, laat je het rollen. En aangezien er weinig geld rolde de afgelopen dagen... In elk geval ben ik zelf heel tevreden. Een aangename sfeer, nieuwe mensen leren kennen (collega's-standhouders en bezoekers) en uiteindelijk een goede verkoop. Volgend jaar kom ik zeker terug. Na de beurs was het inpakken en wegwezen. Ik huurde hiervoor een kleine vrachtwagen zodat ik voldoende plaats had om alles zonder veel schade naar Brugge terug te voeren. Na de beurs moest ik nog even gaan kijken voor de aankoop van een lot relieken. Toen ik de relieken zag was ik telerugesteld want het stuk bevond zich in een slechte staat en ... ze wist niet hoeveel ze er voor wilde vragen. Ik deed enen bod en toen zei de bejaarde dame leukweg : mooi, dan vraag ik aan de dochter of ze hiermee akkoord gaat. Dus... geen aankoop. Nu naar Brugge.
