Deze avond bracht ik een bezoek aan de antiek- en (vooral) kunst-beurs te Knokke. Dit gerenommeerde evenement vindt plaats op twee locaties : Scharpoord (mij wel bekend daar ik drie jaar in de bib werkte, de bib huist onder hetzelfde dak) en de Réserve, luxehotel, gelegen aan de andere kant van het Zegemeer.
Moderne kunst is niet echt mijn ding maar ik kan het (soms) wel smaken... Schilderijen, sculpturen in metaal en andere materialen, ... Ook enkele standen met juwelen. Waarvoor ik eigenlijk kwam zijn de antiekstanden. Heel veel zijn er niet maar ze hebben wel mooi materiaal mee. Engelse antiek, houten heiligenbeelden, zilver, enz.
Ik zag er heel veel kennissen. Enkelen vroegen me waar mijn stand was, wat me wel charmeerde, blijkbaar vinden antiekliefhebbers het tijd dat ik hier ook mijn waren uit kom stallen... We zien wel. Anderen vroegen me hoe het nu met mijn winkel zat... of ik al verhuisd was naar mijn nieuwe 'stek'... Natuurlijk kan ik hier niet veel meer over vertellen maar ik legde al deze mensen uiteraard haarfijn uit hoe de vork helaas in de steel zit...
Veel volk uit de betere klasse, da's duidelijk. Ook wat mensen die enkel komen drinken maar dat heb je natuurlijk met elke beurs. Ook enkele 'verzamelaars' die zeker nooit zaken boven de 100 euro zullen kopen... en dan is de keuze in de antiekbeurs natuurlijk eerder beperkt.
De sfeer zat er in elk geval in. Ik hoop dat àlle standhouders goed mogen verkopen, dat ze een succesvolle beurs mogen hebben.
Eindelijk weer een dagje vrijaf, alhoewel... Ik werd gisterenavond uitgenodigd om wat oude heiligenbeelden te gaan bekijken. Altijd interessant natuurlijk... Gisterenavond mocht ik trouwens ook al te gast zijn bij een heel sympathieke gast die een en ander in de aanbieding had. En... gisterenmorgen was ik op bezoek bij enkele heel sympathieke dames waar ik van alles en nog wat zomaar mocht meenemen, oa een mooi eeuwenoud heiligenbeeld met reliek. Als dat geen meevaller is!
Maar vandaag moest ik dus in de buurt van de Schelde zijn, ik verklap hier natuurlijk niet precies waar. Alles wat ik hier vertel kan immers tegen mij gebruikt worden. Denken we maar aan het feit dat ik hier mijn wens om een bepaalde kerk te kopen neerpende... De gevolgen zijn gekend... Welnu, ik had ogen te kort : deze mensen hebben meer dan vijftig jaar lang boeken en antiek verzameld. Ook enkele fameuze privé-archieven uit hun streek, ik ken zeker enkele liefhebbers. Jammer genoeg betaalden ze héél veel voor hun hebbedingetjes. En nog veel jammerder : ze noteerden alle aankoopprijzen... En het jammerste van al is dat ze 'winst' willen maken : ze willen nu nog meer dan hetgene dat ze vroeger betaalden. Tja... Ik gaf hen de goede (?) raad om alles in een veiling te steken, om alles openbaar te verkopen. Daar hadden ze wel oren naar : duizenden mensen die kunnen bieden... Natuurlijk weet ik wel beter, de prijzen zijn ferm gedaald vergeleken met dertig jaar geleden en ze zullen zeker geen goeie zaak doen hiermee.
Onderweg deed ik enkele 'kapelletjes' aan, want van al dat stof-vreten was ik dorstig geworden.
Voor de tweede maal dit jaar was er een grote rommelmarkt op het Zand in Brugge. Tot bijna acht uur regende het en ik twijfelde of ik wel uit zou pakken. Dus liet ik mijn wagen op mijn stand aan het concertgebouw staan en liep rond tussen de standjes.
Heel velen hadden een dure marktkramersparasol meegebracht. Zo'n parasol kost al gauw 700 euro. Eigenlijk wel ironisch dat heel veel particulieren heel commercieel uitgerust zijn en een 'commercieel' als ik helemaal niet. Tot nu toe behelp ik me met grote stukken plastic wanneer een plensbij op komst is. Dit is echt prutsen, eer je het plastic zeil over je stand hebt getrokken is er natuurlijk al wat waterschade. En als de zon dan weer schijnt is het snikheet en heb je geen beschutting tegen de hitte. Daarom kijk ik nu uit naar zo'n grote parasol of tent. En daar het op mijn standplaats altijd heel 'winderig' is in de namiddag zal er ik maar best voor zorgen dat mijn parasol of tent goed verankerd is...
Veel volk deze editie ook al zag ik enkele 'trouwe klanten' of moet ik zeggen 'trouwe bezoekers' niet... heel speciaal denk ik dan aan een nieuwe zelfstandige. Eigenlijk te 'leeg' om te werken maar nu heeft hij een schitterende bloeiende horecazaak opgericht. Wat minder plezant is voor wie niet graag werkt want in zo'n zaak moet je elke dag zijn voor je klanten. Een soort regelmaat opbouwen qua openingsuren. Geduldig wachten op je klanten. Poen pakken zoveel je kan. Op je tanden kunnen bijten als het succes niet zo groot is als je eerst dacht. Ook als dat succes in geen verten te bespeuren is en/of blijft. Misschien eieren kiezen voor je geld en... nog eens veranderen van beroep? Een ezeltje zoeken dat geld s...... Hopen dat de gebraden kiekens binnenvliegen... ideaal natuurlijk als je een horecazaak hebt!
Heel wat aangename contacten gehad met vrienden en kennissen, nieuwe klanten ook. Aanbiedingen bij de vleet alhoewel men meestal hun rommelzolder wil leegmaken zonder zelf de handen vuil te maken. Deze morgen ging ik in twee plaatsen kijken. Mijn eerste bezoekje leverde heel wat op, heel vriendelijke mensen die mooie spullen in huis hadden (hàdden dus!). Mijn tweede adresje was ook niet mis, het kostte me andermaal helemaal niets maar vier vijfden van deze boeken 'vliegen' binnenkort naar het stort. Dan nog honderden bidprentjes gekregen waarvan heel wat stukken me goed van pas komen voor mijn eigen verzameling en die van enkele kennissen.
Een standhouder, een zot van een vent die allemaal nieuw en nep verpatst, kon het weeral niet laten commentaar te geven toen hij mij zag passeren. Het ventje mag op sommige plaatsen zelfs geen poot meer zetten omwille van zijn uiterst agressief karakter, zo hoorde ik reeds verschillende malen. Omdat hij zelf een beetje lui is, er zijn dus nogal wat luilakken te zien geweest gisteren, huurt hij vaak allochtonen in die slaafje moeten spelen in zijn 'oudijzerkraam' : de hele dag slepen en sleuren met waardeloze metalen rotzooi. Maar we moeten niet zeuren, werk is werk! De man kan dus zijn mond niet dichthouden, ondanks de scherpe vermaningen van zijn lelijke vrouw die bijna haar pruik van haar hoofd rukt om hem het zwijgen op te leggen. Ikzelf kan dan natuurlijk ook niet zwijgen en roep : 'Is dat waar dat jullie elkaar hebben leren kennen in het verbeteringsgesticht?' Een rethorische vraag eigenlijk want ik hoorde jaren geleden dat dit echt zo was. Het ventje staat met zijn mond vol tanden en draait de rug. Ja, dus! Zijn verblijf daar in het gesticht heeft hem dus niet veel aan manieren bijgebracht en nu nog zijn leven beteren, dat wordt wat moeilijk vrees ik.
In de namiddag word ik vergast op een klein buitje, net genoeg regen om de straten nat te maken maar wel genoeg om mijn boeken te beschadigen. Sneller dan mijn schaduw reageer ik : een zeil van 10 op 4 meter wordt vliegensvlug over mijn stand getrokken en na een vijftal minuutjes stopt het met regenen.
Massa's volk passeren aan mijn stand en ik krijg verschillende malen complimentjes met mijn mooie boeken en andere zaken. Mensen zien heel goed wat kwaliteit is en wat niet. De meesten weten ook dat kwaliteit 'geld' kost. Enkelen geven wel schampere reacties : 'Wablief, 25 euro voor een boek? Nieuw hebben ze minder gekost!' En dit laatste is natuurlijk waar maar na 50 jaar vind je ze natuurlijk niet meer in de gewone boekhandel. Twee klanten reclameren bij mij over de onfrisse praktijken van een 'collega' (alhoewel ik die collega niet terugvind op de lijst van handelaars in antiquarische boeken...). De man zou de bezoekers 'forceren', de mensen lastigvallen door de voorbijganger te 'pushen' om te kopen. Bovendien beweert hij de 'beste en goedkoopste' boeken van héél de rommelmarkt aan te bieden. Tweemaal gelogen dus (alhoewel hij een bepaald boek idd wel héél goedkoop zou kunnen aanbieden want het kostte hem gene eurocent!).
Rond 18u00 werd de lucht nogal zwart van kleur en wijselijk begon ik voorzichtjesaan wat in te pakken. Wanneer ik rond 20u00 alles in de auto heb gepropt valt een eerste druppel... Net op tijd dus. Ik ben tevreden dat het avond is, die rommelmarkten op het Zand zijn immers zware dagen, heel vroeg opstaan en vele uren water, wind en zon weerstaan.
