De voorbije weken is het eerder wat kalmpjes geweest in de zaak en in de zaken. Wellicht wil men mij wat laten uitrusten nadat ze in de Tam-Tam vernomen hebben dat ik een mooie en zware reis achter de rug heb. Ook zullen de klanten me ook niet bestormen om mijn uitgaven terug te laten verdienen... want de reis kreeg ik cadeau... Ook waren er gisteren, vandaag en morgen nog solden in de stad. Iedereen koopt zich te pletter aan zaken die ze niet echt nodig hebben. Leve de platte commerce dus!
Bijna iedere passant kwam uit Duitsland, nog steeds(!) vinden ze het heel erg leuk om wat hautain en minachtend mijn winkel te komen keuren. Eigenlijk heb ik nog nooit iets verkocht aan die Duitsers, en ik heb dan ook een gloeiende hekel aan dat Herrenvolk. En dit vooral omwille van de vele schade die hun vooroudertjes hebben aangericht in mijn mooie Westhoek. Tussen die Duitse 'ouden van dagen' lopen er misschien nog enkele van die ras(!)echte oorlogsmisdadertjes van tijdens WO II tussen.
Een verpleger, werkzaam in een Westvlaamse kliniek, kwam binnen en we spraken over koetjes en kalfjes, over priesters en nonnetjes. Toen hoorde ik dat niet enkel ik een heel rare en beangstigende indruk kreeg telkens ik in het seminarie bij een bepaalde president over de vloer kwam... Hijzelf kende hem van voordrachten en van zijn boeken. Die priester loop ik eerlijk gezegd liever niet meer tegen het lijf, ik gruw van dergelijke hooghartige verwaande tiepen.
Een Luxemburger kwam goeiendag zeggen en vroeg of ik hem nog herkende. Ook toen hij me zei dat hij rond Kerstmis iets was komen kopen in de winkel wist ik nog niets méér. Toen zei hij dat we over koetjes en kalfjes hadden gesproken en ook over de vele verschillen in kwaliteit in beenham. Hij heeft een broer die slager is en die volgens hem 'de beste boerenhesp' van Luxemburg maakt. Allemaal praatjes moet ik gedacht hebben en toen moet ik hem uitgedaagd hebben dat te bewijzen. En nu stond hij verdorie in mijn winkel met een grote beenhesp van 12 kilo!!! Ik bedankte hem hartelijk en dacht : Wat is dat voor een tiep? Hij kuchte eventjes en zei dan : dat is dan 122 euro. Lap, weer meer geld uitgegeven dan ik verdiend heb vandaag... De komende weken weet ik dus wat te eten...
Sluikschrift tegen de decade-vieringen tijdens de Franse Revolutie
In een Brugs archief vond ik een sluikschrift tegen de decade-vieringen, gedateerd februari 1799. Dit clandestiene blaadje werd destijds verspreid in het Veurnse. De decadi zouden de zondag vervangen.
Die viert de decadi die moet van honger sterven : die haat den Christen dienst, die komt zyn ziel verderven. Dus viert geen decadi, verwerpt doch Plutos feest toont dat gy leven wilt, met vader, zoon en geest. Amen
Juni is traditioneel een heel kalme maand in de zaak. Ook dit jaar is het niet anders. Blijkbaar zijn vele landgenoten op reis, voor het te warm en te duur wordt. Toeristen zijn er wel, massa's... maar daar koop ik geen brood mee... Vorige week zag ik veel Duitsers, wat arrogant zoals altijd. Deze week veel Nederlanders en Engelsen.
Daarnet kwam er een Engelsman binnen met op zijn t-shirt een afbeelding van Jezus in een soort Starwars-uniform en met vlammend zwaard in de hand. De toerist komt binnen en zegt, lichtjes het hoofd buigend : 'May The Force be with you!' Totaal geschift.
Momenteel zie ik geen licht meer buiten, niets... een horde Afrikaanse hypervolslanke dames met lelijke grijnzende gezichten staren me aan vanuit de deuropening en doorheen de vitrine. Eventjes denk ik dat het de gospelkoorleden uit Rome zijn... Ik kijk terug en probeer hen te bewegen om wat verder te gaan flaneren want de lucht en het licht zijn er voor iedereen, dus ook voor mij... Volslanke dame Ze weten van geen wijken en ik doe alsof ik met een boek naar buiten wil, wijken moeten ze! Het is een boek over varkens, 'Het alomtegenwoordige varken' met op de kaft een mooie afbeelding van een deftig roos varken. De bende begint te lachen en snappen het plaatje...
