In het Apenland schijnt er een wapenwet te bestaan, die o.a. toeziet op leveringen aan landen die de mensenrechten niet respecteren, of die grondgebied van hun buren willen inpikken, of iets in die zin, althans volgens de Gazet van Janssens. Zie hieronder.
Kan best zijn, maar om Israël als zon land te bestempelen, is wat kort door de bocht. Zodanig kort, dat de schriftsteller van het artikel stootert (1)tegen de vangrails en zich verslikt in zijn cijfermateriaal. Ons Apenland levert wapens aan Israël voor 5,4 miljoen in totaal waarvan 10 miljoen door Sabca in Brussel en de rest door OIP in Oudenaarde.
Dat komt er van als men niet meer weet hoe zich in welke bochten wringen, om toch maar bijgekleurde berichten te verspreiden. Alles is goed, als Israël maar op een negatieve manier kan in beeld gebracht worden .Foei! Joden zonder mensenrechten! En nog foeier Joden die land inpikken van die arme Arabieren Dat doet mij bijna denken, dat de schriftsteller gesponsord wordt door de AEL;;;;
Trouwens nooit geweten dat het lieve provinciestadje Oudenaarde met zon gevaarlijke dingen bezig was! Of zou OIP een firma zijn zo ongeveer lijk Barco (Kortrijk) die computeronderdelenfabriceert? Dan is Solingen die aardappelmesjes fabriceert eveneens gevaarlijk! En zo zou de cirkel rond zijn: Nazi-beesten die nu wapens leveren aan de Joden .Hoe dat GVA dààr niet aan gedacht heeft!
België is de vijfde grootste wapenexporteur van Europa. Dat blijkt uit cijfers van de Belgische onderzoeksinstelling Groupe de Recherche et d'Information sur la Paix et Sécurité (GRIP).In 2007 stuurde ons land voor 5,4 miljoen aan wapens naar Israël. Frankrijk, Duitsland en Roemenië zijn de grootste leveranciers van Europa.
Dat we voor zoveel geld aan wapens exporteren naar Isräel is geen nieuwigheid. Tussen 2003 en 2007 was ons land al goed voor 23,3 miljoen aan leveringen. In 2005 bedroeg dat cijfer zelfs 14,2 miljoen euro.
Het Brusselse bedrijf Sabca (10 miljoen euro) en het Oudenaardse OIP zijn de belangrijkste leveranciers.
Niet legaal
"Die wapenleveringen zijn niet wettig, aldus Ines Louwagie van Vredesactie. "In principe zijn leveringen aan landen die mensenrechten schenden of die territoriale aanspraak maken op een ander land, verboden of kunnen die zeker worden tegengehouden."
"Dat staat ook zo in onze wapenwet ingeschreven, maar we merken dat er in de praktijk weinig in huis komt van dit verbod op leveringen aan dit soort regimes. We zitten dus met een duidelijke overtreding van de principes die in onze wapenwet zijn ingeschreven."
(1)Stooteren is een nieuw, door mij ogenblikkelijk ter plaatse uitgevonden werkwoord, dat geluidnabootsend wil zeggen: tegen iets aan stoten, en schrapend blijven schuren. Een beetje zoals een ijzeren balletje in een flikkerkast op een videao-game tussen flikkerende lichtjes van hindernis naar hindernis naar beneden stootert .Hoe meer contacten, hoe meer punten. In casu de Gazet van Janssens, hoe meer builen.
Het kan soms verhelderend werken, de aandacht te trekken op de kalme rustgevende toon waarop de weekeind-berichten van het Vlaams Belang zijn neergepend. Geen opruiende taal, maat kalm en zakelijk de vinger op de wonde.
Met een paar kliks bent U in het Secretariaat, en kunt U deze mails getrouw iedere vrijdagavond binnen krijgen. Op die manier hoeft U bijna noch TV, noch gazet noch tijdschrift te bekostigen. Wat dus meteen goed is voor Uw koopkracht Hier is de link http://www.vlaamsbelang.org/
Wat schoon werk zou er al niet kunnen geleverd worden door deze mensen, moesten ze, in plaats van de gekende communicatie specialisten à la Slangen en à la Janssens, in de slangenkuil van de belse politiek, mogen+kunnen spreken in de Vlaamse politiek
Maar dat willen ze slechts doen, daags na het overlijden van de onstaat die ons al 170 jaar het bloed van onder de nagels perst.
*******
Hypocriet, hypocrieter, CD&V
Alvast inzake BHV bracht het nieuwe jaar niets nieuws. Net zoals de voorgaande jaren wordt de komedie onverminderd voortgezet. Tot voor kort nam de Vlaamse regering steeds het standpunt in dat ze niet meer over BHV wenste te onderhandelen en dat ze dus ook niet kon instemmen met parallelle onderhandelingen over de kwestie, die immers gewoon in het parlement gestemd moet worden. In het hernieuwde federale regeerakkoord is echter overeengekomen dat een werkgroep waaraan ook de Vlaamse regering deelneemt zal opgericht worden. Dat betekent dat er dus wél zal onderhandeld worden over BHV.
Dat wilde Vlaams minister-president Peeters (CD&V) natuurlijk niet gezegd hebben, maar erg geloofwaardig was zijn bochtenwerk niet. Praten is niet hetzelfde als onderhandelen, zoals De Standaard veelzeggend kopte. Of nog: Voorbereidingen voor onderhandelingen zijn voor Peeters nog geen onderhandelingen. Hypocriet, hypocrieter, CD&V
Om de kwestie BHV over de verkiezingen van juni te tillen, vinden de Vlaamse regeringspartijen CD&V op kop er ondertussen niet beter op dan de Franstaligen te vragen om opnieuw een belangenconflict in te dienen. Kortom, diegenen die bijna vijf jaar geleden BHV onverwijld gingen splitsen, smeken de Franstaligen vandaag om alstublieft een belangenconflict in te roepen, zodat de zaak nog eens enkele maanden op de lange baan wordt geschoven en de ministerpostjes gevrijwaard blijven.
Geheel in de lijn van het voorgaande, stemden CD&V, VLD en ook oppositiepartij SP.A deze week tegen het Vlaams Belang-voorstel om de splitsing van BHV opnieuw op de parlementaire agenda te plaatsen.
Van Eric Van Rompuy (CD&V) hebben we de jongste tijd maar weinig meer mogen vernemen. Hij was nochtans een van de grote pleitbezorgers van de splitsing van BHV en verklaarde in november 2004 zelfs dat de splitsing van BHV voor 1 januari 2005 een feit moest zijn. Anders durf ik mij niet meer vertonen op straat
Vier jaar later blijkt de flamingant van dienst van CD&V een aantal Vlaamse octaven lager te zingen. Naar eigen zeggen wil hij immers absoluut vermijden dat zijn broer Herman, die ondertussen Belgisch premier is geworden, door zijn uitspraken in problemen zou gebracht worden. En dus zal hij zijn communautaire toon voortaan milderen. Herman doet aan politiek in België en Eric in Vlaanderen, zo schetst hij zelf de rolverdeling op zijn webstek. Lees: Eric zwijgt voortaan.
Als we CD&V-voorzitster Marianne Thyssen mogen geloven, is de sfeer in de fameuze gemeenschapsdialoog aanzienlijk verbeterd. Een vaststelling die tot op heden door geen enkele deelnemer aan die gesprekken werd bevestigd. Dat is ook niet zo moeilijk, want de dialoog waarover Thyssen het heeft, ligt sinds november vorig jaar gewoon stil.
De voorbije dagen regende het verontwaardigde reacties na de vrijlating van verschillende zware criminelen na een procedurefout van het Gentse gerecht. En dat is naar alle waarschijnlijkheid nog maar het begin. Wellicht komen er weldra nog tientallen andere misdadigers op vrije voeten.
Wanneer gangsters lachend de cel verlaten, is de verleiding natuurlijk groot om te schieten op de betrokken advocaten. Het blijft echter een feit dat zij alleen maar handig gebruik maken van de stommiteiten van de Belgische wetgever. Met andere woorden: van de onbekwaamheid van CD&V, VLD en SP.A om goede, sluitende wetten te maken.
Het is zonder twijfel zo dat de malaise werd ingezet onder Paars. Onder Verhofstadt I leverde de VLD met Marc Verwilghen voor de galerij wel de minister van Justitie, maar was het reeds de PS die het beleid stuurde. Onder Verhofstadt II wist de PS helemaal haar klauwen te leggen op Justitie in de figuur van Laurette Onkelinx, die in geen tijd de bijnaam Patrones van dieven en gangsters verwierf. Destijds leverde ook CD&V snoeiharde kritiek op het falende veiligheidsbeleid van Paars. Toen de partij de kans kreeg om eindelijk te breken met deze linkse en lakse aanpak, liet ze het echter afweten. Kortom, ook op dat vlak is de geloofwaardigheid van CD&V nihil gebleken.
In 2007, het laatste jaar waarvoor volledige cijfers beschikbaar zijn, kwamen niet minder dan 75.350 vreemdelingen het land binnen. Dat is voor een goed begrip een instroom die te vergelijken is met het bevolkingsaantal van een middelgrote Vlaamse stad als Mechelen.
Dat cijfer bevestigt in ieder geval wat onze partij reeds jaren beweert, namelijk dat de immigratiestop in de praktijk zo lek is als een zeef. De Belgische establishmentpartijen hebben niet de wil (gehad) de immigratiestop die in 1974 werd afgekondigd, ook daadwerkelijk toe te passen en te handhaven.
Conflictimport
Naar aanleiding van het conflict dat momenteel in het Midden-Oosten wordt uitgevochten, kwam het ondertussen in enkele Vlaamse steden en gemeenten tot grimmige moslimbetogingen. Het is natuurlijk niet de eerste keer dat een internationaal conflict een verlengstuk krijgt in onze steden. Eerder waren het Turken en Koerden die hun verre oorlog op Vlaamse bodem verder zetten. Nu zijn het jonge moslims die de boel op stelten zetten uit solidariteit met hun geloofsgenoten. Wat zal het morgen alweer zijn? Buiten kijf staat in ieder geval dat de Belgische overheid met de massale import van immigranten ook problemen, criminaliteit en etnische conflicten heeft geïmporteerd.
Tijdens de nacht van oud op nieuw werden in Frankrijk niet minder dan 1.147 autos in brand gestoken. Het vernielen van autos tijdens oudejaarsnacht is ondertussen zowat uitgegroeid tot een nationale sport. Een nationale traditie die weliswaar bijna zonder uitzondering wordt beoefend door jongeren, of nieuwe Fransen zo u wil. Alhoewel het fenomeen zijn hoogtepunt kent tijdens Sylvesternacht, manifesteert het zich eigenlijk het ganse jaar door. In totaal gingen het voorbije jaar in heel Frankrijk bijna 50.000 wagens in vlammen op. Van Sarkozy, die voor zijn verkiezing tot president aankondigde de banlieues desnoods met de hogedrukreiniger te zullen aanpakken, hebben we intussen helaas niets meer
Ik denk: die staat ver genoeg opdat de grote verstanden, die ons op ondemocratische wijze zijn opgedrongen, eindelijk zouden luisteren naar de stem van het volk.
Niemand kan nog met gerust gemoed een vliegtuig nemen. We worden, uit vrees voor de terreur, allemaal gecontroleerd alsof wij de grootste misdadigers aller tijden zouden zijn. Wereldwijd. Er mag aan de andsere kant van de wereld geen conflict uitbreken, of de strijd wordt overgenomen in de straten en op de pleinen van onze steden.
Nu blijkt dat bij onze Noorderburen moslim politiediensten wel en wel niet of t moet in t geniep, op de Koran en bij Allah mogen zweren. Geloof het niet? Klik hier en lees mee.
In Engeland blijkt er sinds 1982 een sharia-rechtbank in werking te zijn, die recht spreekt voor moslims, en dat op basis van een 1400 jaar geleden ingebrachte woestijncultuur Geloof het niet? Klik hieren lees mee.
Daar gaat het niet om een Rijdende Rechter (Nederland) maar om een Shaira Rechter.
Beide zaken bestàààn, en dat wordt onder de mat geveegd
Tijd voor deugdzaam (!) verzet. Met dank aan en applaus voor Doorbraak 2009/1 met daarin het Megafoontje van JvDC. Let wel, lieve mensen, als ik schrijf deugdzaam (!) verzet is de ondertoon weliswaar deugd hebben aan, voldoening vinden in, zich verlustigen in, maar altijd binnen de krijtlijntjes van onze Moeder de Heilige Kerk, die het niet kon hebben dat een christene ziel zich verlustigde in andermans ongeluk. U ziet, Meester Daniel heeft het er (een eeuwigheid geleden), goed ingeklopt!
HiHi!HaHa!
MEGAFOON
De aandeelhouders van Fortis stuurden burggraaf Etienne Davignon wandelen. Maatje baron Philippe Bodson botste op een groter non. En graaf Maurice Lippens is al helemaal ondergedoken. Wat Marc Reynebeau hierover in De Standaard schreef (7 dec.) is zeker een megafoontje waard.
Toen Lippens in 1998 de bank van de Société Générale, de aloude Generale Bonk, in een fusie met Fortis dreef, wilde hij daarmee beletten dat de Nederlandse bank ABN Amro ze zou binnenhalen...Een verjaardagsgeschenk voor de koning, meldde hij achteraf.
Koning Albert had inderdaad wat rond gebeld met de boodschap dat het hem zou behagen mocht de G-Bank niet in Nederlandse handen vallen. Het was kort daarop dat Lippens de erfelijke titel van graaf kreeg.
Het nogal zelfgenoegzaam clubje van de aloude Société Générale sprokkelde via een netwerk van stootsdragend kapitaal in 2001 centen bijeen voor de redding van Sabena. De koning gelastte Davignon en Lippens om eens te kijken hoe ze toch nog wat vliegtuigen met een Belgische vlag erop in het zwerk konden krijgen. Het duo bracht een veertigtalbedrijven bijeen om mee SN Brussels Airlines op te richten (Solvoy, Umicore, Tractebel, UCB, GBL (Albert Frère), De Persgroep, Rossel (Le Soir), Winterthur - en Fortis, natuurlijk. Zo kwam een netwerk van het staatsdragende kapitaal netjes in beeld.
In het voorjaar 2008 redden Davignon & C° prins Laurent nog uit zijn vastgoedstrik. Davignon stond dit voorjaar nog van zelfgenoegzaamheid te glimmen toen hij op tv kon uitleggen hoe hij de dubieuze vastgoedhandel had opgeruimd waarin prins Laurent zich had verstrikt en zo het vorstenhuis uit een wespennest kon helpen.
Een Brusselse, francofone elite vormde de ruggengraat van het Belgische establishment. Maar de grote Belgische holdings verliezen hun economische macht en nu stilaan ook hun politieke macht. Het had nooit oog voor de Vlaamse emancipatie, noch cultureel, noch economisch. Daarmee verloor die elite haar betekenis voor het meest expansieve deel van het land... Het hield nostalgisch vast aan zijn Belgique de papa en een ouderwetse belgicaine cultuur. Het verloor in Vlaanderen zijn relevantie, wat zelfs de Belgische idee als zodanig discrediteerde.
Het Congo-incident tussen Karel De Gucht en de familie Michel en andere Armond De Deckers is een zoveelste communautaire tweespalt in dit land. Franstaligen zijn niet vies van de egards waarmee Kinshasa hen ontvangt als ze maar niet te lastig doen over oorlog of corruptie. Zo draagt Congo de nostalgie naar de grandeur van het Belgische establishment in de koloniale stoot, de kerk en de economie. De holdings, de Société Générale voorop, werden er rijk en groeiden eruit tot een staat in de staat... Elke kritiek op dat verleden lijkt al gauw een aanval op de Belgische eenheidsstaat en op zijn krachtigste symbolen, de monarchie voorop.
Uit het antwoord op een schriftelijke vraag van Vlaams parlementslid Mark Demesmaeker (N-VA) aan minister van Onderwijs Vandenbroucke blijkt dat het hoge aantal anderstalige leerlingen in het Nederlandstalig basisonderwijs in Vlaanderen niet te miskennen valt. Volgende cijfers (februari 2008) springen hierbij het meest in het oog:
·1 op de 7 leerlingen in het Vlaams basisonderwijs is anderstalig;
·Maar liefst 2 op de 3 leerlingen in het Nederlandstalig basisonderwijs in Brussel spreekt thuis geen Nederlands. In Sint-Joost-Ten-Node bedraagt dit zelfs 90%. Extra maatregelen dringen zich op;
·1 op de 3 leerlingen in het basisonderwijs in Antwerpen stad heeft als thuistaal niet het Nederlands, in Gent en Mechelen bedraagt dit op 1 op de 4;
·
·De verfransing van Vlaams-Brabant zet zich door, al 1 op de 4 leerlingen in het basisonderwijs in Halle-Vilvoorde spreekt thuis geen Nederlands. Machelen is koploper met 42% anderstalige leerlingen.
De N-VA heeft in de Vlaamse Regering steeds sterk ingezet op de taalvaardigheid Nederlands. En terecht, zo blijkt nu. Een grondige kennisverwerving van het Nederlands is meer dan ooit een hoofdopdracht voor ons (basis-) onderwijs. De overheid moet samen met het brede onderwijsveld dan ook alle middelen aanreiken opdat scholen van een echt Nederlands taalbeleid werk kunnen maken. In onze grootsteden, maar zeker ook in Vlaams-Brabant! We denken hierbij o.m. aan taalvaardigheidstoetsen, taalbaden, zomertaalklassen
We moeten ook de ouders op hun verantwoordelijkheid durven te wijzen, o.a. via de engagementsverklaring. Hierbij moeten de ouders zich engageren om ruimte te laten voor het Nederlands in het thuismilieu, o.a. via radio, TV en boeken. De ouders spelen immers een cruciale rol in het onderwijsproces van hun kind.
Van een echt gelijke kansenbeleid in het onderwijs kan enkel sprake zijn indien we nog veel meer de klemtoon leggen op een goede Nederlandse taalvaardigheid.
Mark Demesmaeker zal minister Vandenbroucke interpelleren over zijn beleid terzake.
Ja Ja! Het druppelt niet alleen bij onze Noorderburen, ze zitten al jaren volop in een echte plensbui. Amserdam Antwerpen Brussel: het lijkt wel een sneltrein, onderweg naar onze contreien.
Zou daar misschien lijn in zitten, in die moslim-opstanden? Rellen kan men het niet meer noemen, daarvoor is het te gewelddadig en te allesomvattend Laat het mij zo stellen: een serieuze brand begint gewoonlijk ook met een klein vlammetje
Kleine vlammetjes kunnen overmeesterd worden, serieuze branden kunnen rampen veroorzaken. En op de ruïnes van al die rampen, zou de wereld-islam wel eens kunnen wortel schieten. Vonkjes voor al die vlammetjes, verspreid over het Avondland, schitteren (in moslim-ogen) in de overtalrijke moskees en gebedshuizen, waar wat er gezegd en doorgegeven wordt, door niemand van ons verstaan wordt
En de Staatsvuiligheid? Die bewaakt Vlaams-Nationalisten. Ieder jaar op de begroting stijgen hun werkingkosten (!) maar het dreigen,d gevaar onder hun ogen? Zien ze niet omdat ze niet mogen. Tot dat Buitenlandse Moggendheden hun de gebraden kiekens in de mond komen leggen. Althans in Pelgenland
Elsevier is niet altijd mijn vriend, maar deze keer citeer ik hem graag. Achteraf wist de Bommel-mens te vertellen dat Intifada niet noodzakelijk oproept tot feitelijk lijfelijk geweld. Is volgens mij een interpretatie waarvoor de moslimbroederschap hem nog dankbaar zal zijn.
zondag 4 januari 2009 12:17
Directeur Ronny Naftaniel van het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) heeft met afschuw gereageerd op verschillende acties tijdens een anti-Israëldemonstratie gisteren in Amsterdam.
Harry van Bommel roept op tot Intifada
Van Bommel en Duisenberg
Naftaniel vindt het onder meer niet kunnen dat SP-Kamerlid Harry van Bommel de Palestijnen aanzet tot een intifada. 'Het is ongehoord dat een Kamerlid tot geweld oproept. Ik begrijp niet wat hem in de bol is geslagen,' zei de CIDI-directeur.
Duisenberg Zeer actief en vol overtuiging scandeerde Van Bommel de leus Intifada, Intifada Palestina vrij, met aan zijn zijde de pro-Palestijnse Gretta Duisenberg.
Van Bommel weerspreekt dat hij zaterdag tijdens een betoging in Amsterdam heeft opgroepen tot geweld. In zijn ogen is een intifada, waar hij tijdens de mars steun aan gaf, niet per definitie gewelddadig.
Burgerlijke ongehoorzaamheid 'Het kan gaan om burgerlijke ongehoorzaamheid en vreedzame protesten,' zei hij zondag in een reactie op de kritiek van onder meer het CIDI.
Eerder hield Van Bommel minister Maxime Verhagen (CDA, Buitenlandse Zaken) ook al medeplichtig aan de in het conflict gedode Palestijnen.
Holocaust herhaald Naftaniel sprak in De Telegraaf ook zijn afschuw uit over een spandoek waarop stond dat Israël de Holocaust herhaalt met steun van ons land. Volstrekt krankzinnig en pervers om deze vergelijking te maken, aldus Naftaniel, die zegt dat Israël bezig is met het vernietigen van militaire doelen van Hamas.
Als je dat vergelijkt met de wandaden van de nazi's hoef ik niet uit te leggen hoe deze mensen in het leven staan.
Gearresteerd De vrouw die het spandoek droeg, is later die middag door de politie gearresteerd wegens aanzet tot haat en discriminatie. Ook werd een man opgepakt wegens het aanzetten tot opruiing.
Volgens de politie waren zo'n 1500 mensen op de been voor de demonstratie die gericht was tegen de bombardementen door het Israëlische leger op de Gazastrook.
De politiekorpsen hadden allemaal het niets-aan-de-hand-muziekje uit de kast gehaald. Het staatspersbureau nam die berichten klakkeloos over, en op hun beurt de nieuwssites, want de meeste daarvan betrekken hun nieuws van het ANP.
Molotovcocktails Een treinongeluk met dodelijke afloop in Rotterdam, een steekpartij met bijna dodelijke afloop op renbaan Duindigt; politieagenten, ambulancebroeders en brandweermannen die in tal van steden niet alleen werden gedwarsboomd, maar zelfs met molotovcocktails bekogeld; honderden autos die verspreid in het land in vlammen opgingen. Aantal delicten: 2.753. En dat is een tussenstand.
Wie de lijst incidenten aan zich voorbij laat trekken, kan niet anders dan constateren dat relatief rustig een relatief begrip is geworden. Wat moet er gebeuren om een gewelddadige nacht relatief onrustig te laten zijn? Wat is de norm?
Goed nieuws is dat tijdens de relatief rustige nacht relatief veel door drank en drugs opgefokte ellendelingen zijn opgepakt, zon achthonderd. Een aantal krijgt te maken met snelrecht. Ook prima, als de rechter meewerkt.
Slap optreden Minister Guusje ter Horst van Binnenlandse Zaken (PvdA), baas van de politie, stelt zich iets strenger op, en wil behalve straffen ook een meldingsplicht voor de vernielers. Zij moeten zich op 31 december melden op het politiebureau.
Maar het probleem is helaas groter dan oud en nieuw. Door decennia van slap optreden en te weinig handhaving, lage (taak)straffen, een gedoogcultuur op het gebied van drank en softdrugs en de import van honderdduizenden laaggeschoolden en hun families die een autoritaire samenleving gewend waren, is de staat zijn autoriteit kwijtgeraakt. Aan de straat, waar nihilistische vernieling van andermans spullen en het dwarsbomen van hulpdiensten kennelijk de meeste lol opleveren.
Nee, dit is geen pleidooi om van Nederland een politiestaat te maken. Het is wel een pleidooi voor een gestructureerd politiek initiatief om met behulp van politie en justitie de samenleving weer een beetje in het gareel te krijgen. Een initiatief dat iets verder gaat dan wat gratis gewauwel over normen en waarden of ellenlange discussies over de wenselijkheid van cameras op politieautos en ambulances.
Yves Leterme en de zijnen hebben het beginsel van de scheiding der machten met voeten getreden. Goed, maar wat betekent dat precies? En hoe heeft de Belgische grondwetgever het vertaald? Hendrik Vuye heeft het over samenwerking en zelfs vermenging der machten: 'Hoe komt het toch dat we op mondaine aangelegenheden zo makkelijk horen fluisteren van welke signatuur een magistraat is? Dat is nefast, men zet de kat bij de melk', aldus Hendrik Vuye, gewoon hoogleraar Rechtsfaculteit UHasselt.
Digitalia heeft daarvoor een zeer adequate oplossing. De examen- en benoemingsformaliteiten gebeuren, lijk bij de bakker en de beenhouwer, met nummertjes. Allez!Is er tegentjok? Goed dan. Voor de tragen van begrip. Examens gebeuren uitsluitend schriftelijk en de naam v/d kandidaat is vervangen door een nummer. Dat blijft geheim, tot nà de benoeming. Ieder mandaat (gerecht politie -onderwijs provincie gemeente, enz) in functie draagt persoonlijke verantwoordelijkheid en verloning naar verdienste. Een Hoog Comité van Toezicht, aangesteld op dezelfde manier, evalueert of straft. Geen beroep mogelijk.
De scheiding der machten is waarschijnlijk een van de meest geheimzinnige concepten van ons juridisch arsenaal. Het beginsel wordt aan flarden geciteerd van zodra er een meningsverschil bestaat tussen parlement, regering of magistratuur. Wanneer één van deze groepen het niet eens is met een handeling gesteld door een andere, dan luidt steevast dat de scheiding der machten in het gedrang komt. Men noemt deze scheiding een basisbeginsel van de Belgische rechtsstaat, maar toch staat deze regel niet eens uitdrukkelijk bevestigd in de Belgische grondwet. Men leidt de scheiding der machten af uit wat men dan maar 'de geest' van de Belgische grondwet noemt.
'L'esprit des lois'
Montesquieu heeft dit principe vorm gegeven in zijn L'esprit des lois (1748). Veelal denkt men dat dit boek uitsluitend aan de scheiding der machten is gewijd. In werkelijkheid besteedt de auteur maar enkele luttele bladzijden aan de scheiding der machten. Waar gaat het precies om? Volgens de auteur kent elke staat drie functies: een wetgevende functie, een uitvoerende functie en een rechtsprekende functie. Deze eenvoudige premisse is ongetwijfeld juist. Ook in de meest primitieve staatsvormen zijn er organen die regels uitvaardigen en organen die deze regels doen naleven. Zelfs in een staat als Somalië, waar er al jaren geen sprake meer is van een centraal bestuur, zijn er nog steeds krijgsheren die regels uitvaardigen en doen toepassen.
Montesquieu argumenteert dat wanneer deze drie functies toebedeeld zijn aan eenzelfde orgaan, de machtsconcentratie dermate groot is dat zij zal leiden tot schendingen van de rechten van de burgers en tot het beperken van de politieke vrijheid. Het is dan ook noodzakelijk om te zoeken naar technieken die de politieke vrijheid waarborgen.
Volgens Montesquieu kan men de politieke vrijheid verwezenlijken door het volgen van een principe: 'il faut que le pouvoir arrête le pouvoir'. Vrij vertaald: men moet de staatsorganen dermate organiseren dat de macht van het ene orgaan de macht van het andere orgaan gaat beperken zodat machtsmisbruik onmogelijk wordt. Dit kan in alle eenvoud door de drie functies toe te kennen aan drie verschillende organen: de wetgevende macht, de uitvoerende macht en de rechterlijke macht.
Meer samenwerking dan scheiding
De Belgische Grondwetgever van 1831 heeft dit systeem zeker niet in al zijn zuiverheid overgenomen. In België is er veel meer sprake van een samenwerking der machten dan van een scheiding. De wetgevende macht wordt in België gezamenlijk uitgeoefend door Kamer, Senaat en Koning (art. 36 G.W.). Ook tussen uitvoerende macht en rechterlijke macht bestaan er samenwerkingen: zo bijvoorbeeld benoemt de Koning (uitvoerende macht) de rechters (art. 151 G.W.) en worden de vonnissen en arresten uitgevoerd in naam des Konings (art. 40, lid 1 G.W.).
Misschien is er in België zelfs sprake van een vermenging der machten. Magistraten worden gedetacheerd naar ministeriële kabinetten of zetelen in allerhande werkgroepen opgericht door de uitvoerende macht. Ook in parlementaire commissies zijn ze steeds meer graag geziene gasten. Cabinetards schoppen het wel eens tot de Staatsraad of worden rechter in het Grondwettelijk Hof. Er is wel meer aan de hand dan een politierechter die zich al te graag profileert als de echtgenote van de Minister van Buitenlandse zaken. Er bestaat een soort verwevenheid tussen sommige leden van de hogere magistratuur en sommige politici. Hoe komt het toch dat we op allerhande mondaine aangelegenheden zo makkelijk horen fluisteren - want daar spreekt men niet over - van welke signatuur een magistraat is? Dat is nefast, men zet de kat bij de melk. Was het devies van Montesquieu echter niet dat men net dit dient te vermijden?
Magistraten moeten onafhankelijk zijn van allerhande drukkingsgroepen. Zij moeten tevens onpartijdig zijn. Onpartijdigheid betekent niet alleen dat de magistraat een geding met open geest moet beslechten. Het betekent tevens dat de burgers er kunnen op vertrouwen dat zij door onpartijdige rechters worden berecht. Indien niet wordt voldaan aan deze beginselen van onafhankelijkheid en onpartijdigheid, dan verliest de rechterlijke macht haar bestaansreden.
Magistraten zijn natuurlijk ook kinderen van hun tijd. Voor het Dutrouxtijdperk waren benoemingen en bevorderingen van magistraten politieke beslissingen. Na Dutroux kwam er de Hoge Raad voor de Justitie. Deze Raad heeft alvast de niet geringe verdienste om de benoemingen en bevorderingen toch enigszins te objectiveren. Er is dus hoop voor de toekomst.
De gebeurtenissen van de laatste dagen werpen alvast een verfoeilijk beeld op van de magistratuur. Dat is bijzonder spijtig voor die vele magistraten die plichtsbewust hun werk doen. Dit vaak met heel veel inzet, ondanks de beperkte middelen die Justitie hen ter beschikking stelt.
De politiek bevestigt het beeld dat al bestaat sinds de verkiezingen van juni 2007. Onze staat van goed bestuur wordt niet echt bestuurd. Maar had er dan iemand gedacht dat diegenen die er na anderhalf jaar nog niet waren in geslaagd om een kieskring te splitsen, er wel in gingen slagen om de mondiale bancaire crisis op te lossen? In plaats van deze crisis op te lossen is er een nieuwe crisis bijgekomen, de crisis van de rechtsstaat. Wat betekent goed bestuur nog in een land waar de regering druk uitoefent op de magistratuur? En toch is er nog een sprankeltje hoop. Uiteindelijk heeft de rechtsstaat gewerkt en verdwijnt het boegbeeld van deze regering. Maar toch zal nog veel puin dienen geruimd. Men zal er nu nog de burgers van moeten overtuigen dat we nog steeds in een rechtsstaat leven. Dat zal overtuigingskracht kosten.
Dat Turken ook voor 99,9% islam-aanbidders zijn, is genoegzaam bekend. Dat zij zich daarnaar gedragen ook, zij het dan op een minder agressief/possesief dan hun rasgenoten uit Algerije of Marokko.
Dat hun gezamenlijke godsdienst als camouflage dient voor hun totale manier van leven, het totaliteit stelsel dat hen onder Allahs wrakend oog (en het wrakend oog van zijn Ayatollahs, Kaliefen en Groot Moeftis) begeleidt van in de wieg tot in het graf, zowel binnenshuis als buitenshuis, wordt al snel wat minder graag gehoord .Dat geluid zou immers sympathie kunnen kosten voor de linkse intelligentsia die henniet alleen met open armen ontvangen, maar zelfs naar hier willen halen als met een alles vernietigende magneetkracht.
Nu de strijd om Gaza de zielen in beroering heeft gebracht, vallen, al-dan-niet met opzet veroorzaakt, de schellen van voor de ogen. Zelfs Elsevier vindt het niet te beroerd, (de vlucht vooruit?) om de trom te roeren: de terroristen leven onder ons .
Wij, die die dingen al veel langer aanklagen, kunnen alleen hopen dat het niet nog erger wordt. Zodat wij niet straks als nieuwe kruisvaarders ons verweer moeten organiseren. In militaire termen uitgedrukt, wel te verstaan. Dat voor wanneer eenmaal de Westerse wereld niet meer kan weerstaan aan de vele provocaties, waarvan Gaza slechts het voorspel dreigt te worden.
Wij zien ook niet graag dat de steden in Gaza ausradiert of gecoventrierd worden, want dat zijn termen uit te spreken met licht-Teutoonse maar niet met Jiddische tongval.
Wij zouden ons IJzersymbool als teken van vrede en verzoening kunnen aanvoeren, maar verdorie, dat gaat niet. Met die kruiskop, en die letters AVV-VVK krijgen we niet alleen de Palestijnse en de rest van de Arabische wereld op onze kop, maar daarenboven de aanvalsdrift van Il Leader Maximo, de Heilige Osama Bin Laden.
Nooit meer Oorlog. Niemals wieder Krieg. No more War. Plus jamais la Guerre
*******
'Bestuurders Milli Görüs betrokken bij steun Hamas'
vrijdag 9 januari 2009 07:06
Verschillende bestuurders van de Turkse islamitische organisatie Milli Görüs werken nauw samen met een Duitse stichting die de Palestijnse terreurorganisatie Hamas zou steunen.
Milli Görüs was betrokken bij anti-Israëlbetoging afgelopen weekend
Omstreden Afgelopen september bleek nog uit een analyse van de Regionale Inlichtingendienst dat Milli Görüs banden heeft met financiers van terrorisme en extremisme.
De Duitse bestuurder Ibrahim El-Zayat zou volgens een inlichtingenrapport een vertegenwoordiger zijn van de extremistische Moslim Broederschap.
Eerder kwam de Nederlandse Milli Görüs-voorzitter Fatih Dag in opspraak toen hij dreigde met rellen door moslims als de bouw van de omstreden Amsterdamse Westermoskee niet zou doorgaan.
De Turkse moskeevereniging Milli Görüs was een van de organisatoren van de betoging tegen Israël afgelopen zaterdag, waar SP-Kamerlid Harry van Bommel samen met Gretta Duisenberg de Palestijnen opriep tot een intifada tegen Israël.
Verboden Volgens de krant zijn twee bestuurders van Milli Görüs Amsterdam ook bestuurslid van Stichting Internationale Humanitaire Hulporganisatie, die nauw samenwerkt met het Duitse Internationale Humanitäre Hilfsorganisation (IHH).
Volgens Israël maakt IHH deel uit van een netwerk van organisaties die Hamas financieren. De Israëlische Defensieminister heeft IHH daarom verboden.
Ook Amerika heeft het netwerk van organisaties - de Union of Good - op de lijst van terroristische organisaties geplaatst.
Ontkenning Leider van de Union of Good is sjeik Yusuf al-Qaradawi. Al-Qaradawi is de ideoloog van de Moslim Broederschap, en ook inspiratiebron van de PvdA'er Ahmed Marcouch. Marcouch en Milli Görüs probeerden de omstreden sjeik in 2005 nog naar Nederland te halen.
Milli Görüs ontkent in De Telegraaf dat er banden zijn met de Duitse IHH. Ook zou de Nederlandse IHH geen geld overmaken naar Hamas.
Bij deze steun ik ten volle en uit volle borst de kandidatuur van de schriftsteller van de weblog van het Anti Fascistisch Front (AFF) om lid te mogen worden van het Vlaams Belang. Weer druipt de nostalgie zo met bakken uit volgend opstel. Al beweert de schrijver vroegtijdig te zijn afgezakt (uit noodzaak) naar Café De Duifkes iets verderop.
De zaal Horta is ons bekend, dat Café iets verderop niet. Ik ken het niet, maar het laat veronderstellen dat daar een luchtiger, linkser en meer AFF-gezinde sfeer hangt. In ieder geval, een minders, niet bestaande, of zelfs een anti-Bloksfeer. Het moet wel, want een linkse die gratis spijs en drank versmaadt, zoals op de pas verlaten Nieuwjaarsreceptie van het Vlaams Belang: zoiets is bijna godslastering in een linkse kerk!
Ik denk eerder, dat de verkassing te maken heeft met de noodzaak om tegenover de bazen en de partijleiding te bewijzen dat men toch uit het goede linkse hout gesneden is.
Moest U, bij het lezen van het AFF-artikel, het niet eens zijn met mij, gelieve dan een reactie (bij hen) te plaatsen om hen te wijzen dat al dat dansen op een slappe koord ook rats verkeerde gevolgen (voor hen) kan hebben. Als VB-mol bij dat AFF doen ze het niet slecht!
Het kan natuurlijk ook zijn, dat zinnige repliek op de receptie zelf hun petje te boven gaat, of dat ze werkelijk niet weten wat schrijven, en er dus maar op los kletsen.
**************
UIT NOODZAAK NAAR DE NIEUWJAARSRECEPTIE VAN HET VB-ANTWERPEN
De voorlopig laatste nieuwjaarsreceptie die deze redactie heeft afgeschuimd was natuurlijk de nieuwjaarsreceptie van het Vlaams Belang Antwerpen. Voor de verandering eens niet in de chique lokalen van het OCMW-centrum Elzenveld, maar in de niet minder chique Art Nouveau-zaal van café Horta). Een 7 à 800 mensen wilden de nieuwe locatie wel eens bekijken.
De nieuwjaarsreceptie zou de start zijn van Philip Dewinters campagne voor de Vlaamse verkiezingen op 7 juni eerstkomend, maar wie er voor slogans als Vlaanderen onafhankelijk! Nu! kwam, kwam bedrogen uit.
De actualiteit had Dewinter verplicht (nouja) om de nieuwjaarsreceptie te veranderen in een protestmanifestatie tegen de geweldplegingen van de AEL en de laksheid van burgemeester Patrick Janssens die terzake een gedoogbeleid voert. Er zijn de voorbije week meer allochtone jongeren in Antwerpen door de politie opgepakt dan er ooit Voorpost- en andere VB-vrienden zijn aangehouden in de Scheldestad, Janssens legt aan de AEL voorwaarden op om te mogen betogen die nooit eerder als voorwaarde zijn gesteld (een lijst met namen en adressen van honderd mensen ouder dan twintig die de ordedienst zouden verzorgen bij de voor morgen aangevraagde betoging ), maar toch wordt Janssens een gedoogbeleid verweten. Het was niet de enige keer dat Dewinter een loopje met de waarheid nam. Zo zei hij nog maar eens dat in het stedelijk onderwijs het kruis op de mijter van Sint-Niklaas en de kerststalletjes bij de kerstbomen niet meer mogen, terwijl de bevoegde schepen dit intussen schriftelijk en met de nodige persaandacht heeft tegengesproken. Dat men de helft van de Antwerpse kerken zou sluiten en er moskeeën van zou maken, is alweer een veronderstelling die Dewinter voor volle waarheid aannam en bij de aanwezigen als zoete koek inging.
Dewinter opende echter met een verwijzing naar het Ziekenkas-lied van De Strangers dat een paar weken geleden aan de ijspiste op de Antwerpse Grote Markt was gedraaid, een aanvankelijk als satirisch geïnterpreteerd lied dat na de Nationalistische Conventie van het Vlaams Blok op 24 november 1992 als racistisch ervaren wordt. Philip Dewinter: "Op de ijspiste op de Grote Markt mag het niet, maar hier wel. Vanavond dus bij wijze van inleiding De Ziekenkas van De Strangers, speciaal op aanvraag van heel politiek niet-correct Antwerpen! Van De Strangers was het voor Dewinter maar een kleine sprong om vervolgens uit te weiden over de christelijke bisschop Nicolaas van Myra die leefde in de vierde eeuw in Turkije, dat toen nog deel uitmaakte van het Romeinse rijk. Sint-Niklaas dus. We bleven bij de folklore. Sinds die vierde eeuw in Turkije "dat toen nog deel uitmaakte van het Romeinse rijk" is echter veel veranderd. In de woorden van Dewinter: Europa is ziek en zwak geworden. Multi-cultureel, verdraagzaam en tolerant heet dat volgens de newspeak. Voor al de moslims en allochtonen die ons land, onze manier van leven maar niets vinden had Dewinter de boodschap dat ze over een recht beschikken: het recht om te vertrekken. Inderdaad, als het u niet bevalt in dit land en in deze stad, vertrek en keer terug naar uw land van herkomst! Merkwaardig is anders wel dat alhoewel er volgens Dewinter niets goed is in Antwerpen, hijzelf niet terugkeert naar Brugge. Dewinter is bijgevolg niet echt een inspirerend voorbeeld voor de moslims en allochtonen.
Over de manier waarop de Antwerpse politie de AEL- en andere betogingen aanpakt, zei Dewinter dat het is alsof men aan de gendarmes van Saint-Tropez uit de films met Louis De Funés zou vragen om de nazis tegen te houden of aan inspecteur Clouseau de opdracht zou geven om Osama Bin Laden te vatten. Volgens Dewinter pampert Janssens de moslims en kijkt hij neer op het eigen volk. Hij levert onze stad uit aan Arabische vreemdelingen die nu ook al in de schaduw van onze kathedraal zwaaien met de groene vlag van het islamo-fascisme. Volgens Dewinter mag de AEL best betogen, maar dan ter hoogte van de Rode Weelweg, vlakbij de Hooge Maey (de stortplaats voor vuilnis van de stad Antwerpen en nog een pak gemeenten en instanties, red.). Daar horen ze thuis, op 15 km van hier. In the middle of nowhere. Maar geen betogingen meer in Antwerpen. 't Is dat de campagne voor de Vlaamse en Europese verkiezingen op 7 juni niet meer ter sprake kwam, maar de vrijheid van meningsuiting zal daar weer opgevoerd worden als een campagnethema van het VB. Zoals we natuurlijk wel wisten: vrijheid van meningsuiting voor het VB, niet voor anderen. Voor anderen is er enkel vrijheid van meningsuiting in the middle of nowhere. Nog volgens Dewinter moeten we in verzet durven gaan. Want onze stad is in nood. In nood kennen de Antwerpenaren hun vrienden en dat zijn wij het Vlaams Belang uit noodzaak! En zo kwamen dan toch nog de woorden over Dewinters lippen waarrond Dewinter campagne wil voeren voor de komende Vlaamse verkiezingen: Uit noodzaak.
Uit noodzaak hebben we de VB-nieuwjaarsreceptie dan maar verlaten en zijn we iets gaan drinken in café De Duifkes iets verderop. Zo werd het toch nog een gezellige avond.
**************
Psst Ik hen de vele storende linken naar vroegere epistels van hen weggelaten. U mocht eens goesting krijgen om dat allemaal te gaan lezen. Indien U toch Uw lage lusten wilt botvieren: ga dan naar de site zelf: http://aff.skynetblogs.be/
Het Molenaar-manneke in GVA van vandaag doet me denken aan het Manneke uit de Mane. Het ziet wel wat er diep beneden hem op aarde gebeurt, maar hij weet zich ver boven dat gewoel verheven. Zij luisteren toch niet naar hem. Niemand luistert naar hem.
Waarschijnlijk nogal onder de indruk van al die lezers, die, hoe is t in Godnaam mogelijk, nog altijd niet willen denken als hij (en zijn bazen) voorhoudt, durft hij hen toch niet al te luid tegen te spreken (kwestie van de verminderende oplage) , ook niet hen in het gelijk te stellen: hij verwijst naar iets, een soort hogere rechtsmacht die als een Deus ex Machina water met vuur zal verzoenen.
Enne, Lekkie, dat geld dat ingezameld zou worden voor de kinderen van Gaza, zal dat toch nooit afgewend kunnen worden voor iets anders? Voor wapens of munitie, bijvoorbeeld .
Lekkie zou beter eens goed de namen overlopen van de 15 vrijgelaten criminelen, door de fout van de Linkse Wetgever en van Just-is-Just, en daar uit de juiste conclusies trekken
Geniet mee van zijn proza, vrij weg geplukt van uit de cyber-wereld waarin we leven.
*************
AEL maakt zich niet populair
Hoe moet Antwerpen omgaan met de AEL? Uit de vele reacties in onze mailboxen en op gva.be blijkt dat de organisatie niet bepaald populair is bij onze lezers. De beweging wordt - onder veel meer - verweten dat ze geen verantwoordelijkheid wil dragen voor de ongeregeldheden die in de marge van haar acties plaatsvinden. De Arabisch- Europese Liga hitst op in plaats van zich constructief in te zetten voor een betere verstandhouding tussen de gemeenschappen, vinden veel lezers.
De AEL zou zich beter spiegelen aan de joodse gemeenschap in Antwerpen, die nooit voor problemen zorgt en die een uitgebreid palmares van vreedzame manifestaties kan voorleggen. Het GvA-publiek is het ook zo goed als unaniem eens met onze stelling dat de Antwerpse joden niet met de vinger mogen worden gewezen voor het beleid van de Israëlische regering. Antwerpen is Jeruzalem niet.
Over de beslissingen van burgemeester Janssens in deze kwestie zijn de meningen meer verdeeld. Sommige lezers vinden Janssens veel te tolerant tegenover de AEL en schrijven dat toe aan zijn vrees om allochtone stemmen te verliezen. Anderen oordelen dat de burgemeester geen betogingen mag tolereren in de drukke binnenstad. Iemand suggereert om alleen nog manifestaties toe te staan die zich niet verplaatsen, zoals de bijeenkomst die het Forum der Joodse Organisaties zondagnamiddag organiseert in het Albertpark. Eén lezer stelt voor om de amokmakers binnen de moslimgemeenschap naar Gaza te sturen om daar tot inkeer te komen, maar we moeten hem teleurstellen: die bevoegdheid heeft een burgemeester niet.
Veruit het meest omstreden aspect van deze zaak zijn de voorwaarden waaraan het stadsbestuur de AEL heeft onderworpen om te mogen betogen. Het gaat dan vooral om de verplichting om een lijst in te dienen met honderd namen van twintigplussers, die zaterdag de orde moeten handhaven. De AEL vindt dat een schending van het recht op privacy en van het recht om te betogen. Volgens heel wat lezers kan het overhandigen van zon lijst geen probleem zijn voor een organisatie die niets te verbergen heeft, en daar ben ik het mee eens. Het is alleen de vraag of Patrick Janssens de wet overtreedt door deze eis te stellen.
Het samenstellen van een lijst met namen van een ordedienst is geen beproefde voorwaarde voor het toestaan van een manifestatie. De organisaties die we gisteren met het idee confronteerden - vakbonden, studentenverenigingen, PVDA+ - fronsten verbaasd de wenkbrauwen en betwijfelden of ze onder die voorwaarde wel een manifestatie zouden willen organiseren. Want waarvoor moet zon lijst dienen? Niet om achteraf eventuele schade op die mensen te kunnen verhalen, want dat is flagrant in strijd met de wet. Is het dan louter een poging tot intimidatie van de AEL? Ik zie het niet zo, volgens mij is deze eis vooral bedoeld als een extra motivatie voor de AEL om alles te doen om de betoging van zaterdag netjes te houden. Maar nogmaals, het zou best kunnen dat een rechter gehakt maakt van dat argument.
Een positief signaal kwam gisteren van Nordine Taouil, een imam met veel gezag in de moslimgemeenschap. Hij roept op om te betogen zonder geweld en om in de moskeeën geld in te zamelen voor de getroffen kinderen in Gaza. Laten we hopen dat zijn oproep wordt gevolgd, en dat de AEL en het stadsbestuur het eens worden over de modaliteiten van de manifestatie van zaterdag. Het ergste wat Antwerpen dit weekend kan overkomen, zijn wilde acties in de drukke binnenstad vol koopjesjagers.
Opdat (met het doel dus dat) zoveel mogelijk Vlaams voelende krachtenin te lichten over een vanzelfsprekende linkse taal-reflex, reproduceer ik hieronder een belangrijke bijdrage over de taal is gans het volk .
Ik heb deze tekst al verschillende keren herlezen, en moet zeggen: hij legt de vinger op de wonde, en ik voel mij daarbij gelukkig. Hij is het waard verspreid, besproken en bewaard te worden. Want hij dient het Goede Doel.
Over die Belgique in Wikepedia: die zal daar zeker niet lang meer zo staan, want ze flagrant onjuist want voorbij gestreefd. Of liever: ze mag er blijven staan, maar moet aangevuld worden met een paar zinnen desnoods in t Frans die de synthese zijn van wat Prof. Van Doorslaeer hier heeft aangetoond.
Zo krijgt Leterme postuum nog gelijk, dat de francofoon van nature intellectueel onbekwaam is om Nederlands te leren ..
De taalgraaicultuur en de Belgische loftreflex
Luc van Doorslaer over het belang van taal in de Belgische politiek en samenleving. Van Doorslaer is als docent-onderzoeker in de vertaalwetenschap en journalism studies verbonden aan Lessius Antwerpen en de KU Leuven. Hij werkt ook als zelfstandig tv-journalist.
'Vanuit ons postmoderne, progressieve en internationalistische wereldbeeld ontkennen we graag dat vandaag de dag het taalgegeven nog een doorslaggevende rol speelt', schrijft taalwetenschapper Luc van Doorslaer. 'Wij associëren taalgrenzen met belemmeringen die niet passen bij een mondiale burger.' Met twee recente, hedendaagse voorbeelden wijst hij er echter op dat we ons vaak bezondigen aan wishful thinking als we er van uitgaan dat taal en cultuur in onze mondiale 21ste eeuw verwaarloosbare categorieën geworden zijn.
Het eerste voorbeeld komt uit Wikipedia, zoals bekend veruit de meest gebruikte bron van informatie onder jongeren. Onder het trefwoord 'Belgique' lees ik in verband met de talensituatie het volgende:
D'un point de vue territorial, le français est en progression, en Flandre (près de Bruxelles, ou dans les environs de la frontière française à côté de Lille), mais également en zone germanophone. Cette tendance est une tendance naturelle constatée depuis des siècles avec l'augmentation des communications et de la facilité de voyager, qui exige de plus en plus une homogénéisation des langues, les langues importantes gagnant toujours progressivement sur les langues locales ou les patois. Ik wrijf mijn ogen uit en lees dit opnieuw: 'le français est en progression', 'une tendance naturelle', 'les langues importantes gagnant toujours', 'les patois'. Dit is het discours dat ik in 19de-eeuwse teksten vaker ben tegengekomen, maar het staat vandaag de dag in de meest gebruikte bron van informatie. Nu weet ik ook wel dat Wikipedia een online-encyclopedie is waar iedereen in kan schrijven. Maar tegelijkertijd hebben meerdere wetenschappelijke studies aangetoond dat de zelfcorrigerende werking van Wikipedia enorm groot is. Schrijf iets verkeerds in Wikipedia en binnen de kortste keren (meestal een kwestie van uren of dagen) wordt het door iemand anders gecorrigeerd.
Welnu, de hierboven geciteerde passage heb ik meer dan drie maand geleden voor het eerst gelezen, ik kan alleen maar vaststellen dat ze door geen enkele Franstalige ooit is gecorrigeerd. Het gaat ook niet om een of ander obscuur trefwoordje, maar om 'Belgique', een trefwoord dat in zowat 150 talen in Wikipedia beschreven staat. De distributiekracht van Wikipedia is enorm. Met al mijn respect voor de stilletjes groeiende minderheid van Franstalige Belgen die wel degelijk eerlijk probeert om talen op dezelfde hoogte te plaatsen, dit invloedrijke voorbeeld toont aan dat het dominante discours duidelijk nog altijd een ander is. Frans is voor vele Franstaligen kennelijk nog altijd de belangrijke cultuurtaal die het lange tijd in Europa geweest is, en het is een natuurlijke evolutie dat de taalgrens verder naar het noorden opschuift, dat Brussel en Vlaanderen verfransen ten koste van de lokale patois.
De dagdagelijkse ergernissen van vele Vlamingen in Brussel en in de Rand zijn geen toeval, maar zijn het gevolg van een onderliggende dominante filosofie in Franstalig België. Geen algemene, maar wel een dominante. Het is dus bijzonder naïef als een groot deel van progressief Vlaanderen de taaltegenstelling afdoet als iets uit de vorige eeuwen.
Er is de laatste tijd vanuit linkse hoek heel terecht zwaar gereageerd tegen de graaicultuur in de financiële en bedrijfswereld. Maar de historische en nog altijd aan de gang zijnde taalgraaicultuur wordt niet of slechts met mondjesmaat aan de kaak gesteld. Aangezien de sociale dimensie in dit geval nog een stuk groter is, zou het bij uitstek een thema voor progressief Vlaanderen moeten zijn.
Het is integendeel, o ironie, de katholieke Luikse bisschop Léonard die vanuit een sociaal-culturele bewogenheid de voor de hand liggende links-kritische analyse gemaakt heeft: dat vele Franstaligen in België hun "complex van taalsuperioriteit" zouden moeten leren opgeven
Gelijkheid in de geesten
Mijn tweede voorbeeld is het resultaat van wetenschappelijk onderzoek. Het afgelopen academiejaar werd in drie Meesterproeven Journalistiek een onderzoek uitgevoerd naar de buitenlandberichtgeving in de Belgische kranten, onder meer het bronnengebruik en de landen waarover bericht werd. Het onderzoek is gebaseerd op een corpus van meer dan 1.000 buitenlandartikels in de eerste maanden van 2008 (dus nog niet bepaald door de Amerikaanse presidentsverkiezingen). Nu net bij buitenlandberichtgeving was mijn verwachting dat deze de klassieke Belgische communautaire tegenstellingen zou overstijgen. In een debat in De Zevende Dag zei Geert van Istendael me vorig jaar dat hij zich meer verwant voelde met een lezer van Le Monde dan met een lezer van Het Laatste Nieuws. Dat leek mij toen erg plausibel, maar de resultaten van dit onderzoek plaatsen grote vraagtekens bij dit soort beweringen. Welke belangrijkste vaststellingen kunnen afgeleid worden uit de grafieken in die studies?
1. In de Vlaamse pers wordt vooral over de VS geschreven, gevolgd door Frankrijk, dat opvallend genoeg ook in de Vlaamse pers nog heel wat meer aandacht krijgt dan de andere buurlanden het Verenigd Koninkrijk, Duitsland en Nederland. In de Franstalige Belgische pers daarentegen verplettert Frankrijk op een overweldigende manier alle andere buitenlanden. De Verenigde Staten en Congo volgen op grote afstand.
2. Er bestaat een grote mate van correlatie tussen de gebruikte persagentschappen en de landen waarover geschreven wordt. Op de eerste plaats in Vlaanderen staat het Amerikaanse persagentschap AP (bij de landen op één de VS), op de tweede plaats het Franse persagentschap AFP (bij de landen op twee Frankrijk), op de derde plaats het Britse persagentschap Reuters (bij de landen op drie het VK). De Franstalige pers daarentegen gebruikt bijna uitsluitend (ca. 85 procent) Franstalige persagentschappen als bron (AFP en de Franstalige versie van Belga) en schrijft hoofdzakelijk over Frankrijk. AP en Reuters zijn hier marginaal.
3. De buurlanden waarvan de persagentschappen niet of nauwelijks gebruikt worden (Nederland en Duitsland) komen veel minder aan bod, maar staan in de Vlaamse pers wel nog wat verderop in de top-10.
4. Alle niet-Franstalige buurlanden (Nederland, VK en België's belangrijkste handelspartner Duitsland) komen in de Franstalige pers niet voor in de top-10. Zij worden voorafgegaan door landen als Congo, Iran of Pakistan.
Deze twee beklemmende voorbeelden over Wikipedia en de buitenlandberichtgeving in de Belgische dagbladpers geven aan dat alvast in Franstalig België nog een uitzonderlijk sterke taallogica primeert. Dit plaatst elke communautaire onderhandeling in België in een ander perspectief. De zogenaamde gelijkheid in de geesten als basis voor de zoektocht naar een compromis, blijkt in de praktijk een illusie.
Het verklaart tegelijkertijd waarom elk communautair compromis in het beladen Belgische kader telkens weer snel achterhaald zal blijken te zijn. Het is allemaal mooi en idealistisch als de groene partijen samen zeggen dat ze streven naar een veralgemeende tweetaligheid in Brussel of in het Brusselse onderwijs. Maar de realiteit is net iets prozaïscher: Benoît Cerexhe pleit er onomwonden voor om de tweetaligheidsvereiste van de Brusselse ambtenaren af te schaffen. Cerexhe is geen FDF-er, maar de Brusselse CDH-onderhandelaar bij de communautaire dialoog. Hij illustreert hiermee het dominante taaldiscours in Franstalig België dat ook bleek uit het Wikipediavoorbeeld.
In progressieve kringen in Vlaanderen wordt hier erg lauw tegen gereageerd, vanuit een sussende overtuiging dat het communautaire thema toch niet ons kopje thee kan zijn. Maar zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Natuurlijk bestaat er in Vlaanderen een niet te onderschatten stroming die alleen maar op zichzelf wil terugplooien en kneuterig alleen maar Vlaams wil zijn. Deze stroming is gevaarlijk en moet zo efficiënt mogelijk bestreden worden. Maar uit het onderzoek van de buitenlandberichtgeving in de Belgische pers blijkt dat deze stroming immens veel sterker staat bij onze Franstalige zuiderburen. Op basis van dit media-onderzoek staat Vlaanderen alleszins heel wat dichter bij de open, meertalige en internationaal gerichte samenleving die elke moderne en progressief denkende medemens nastreeft.
Als de linkse partijen in Vlaanderen zich afvragen waarom ze zo jammerlijk gemarginaliseerd worden in opiniepeilingen, moeten ze misschien overwegen om de Franstalige navelstaarderij, het taalexpansionistisch denken en de taalgraaicultuur met veel meer overtuiging aan te klagen. Zoals ze dat terecht, maar te selectief doen met vergelijkbare stromingen in Vlaanderen. Dat aanklagen is door en door links, maar veronderstelt wel het opgeven van de sussende Belgische reflex. Een salonreflex, in geactualiseerde vorm de loftreflex.
Deze tekst is een (licht aangepaste) passage uit een ruimer essay. Volgende week verschijnt het in een bundeling van essays met als titel De Vlaamse Republiek: van utopie tot project (Leuven: Van Halewyck, red. J. Sanctorum). Alle exacte gegevens over opbouw en samenstelling van het corpus, methodologie, onderzochte periode enz. zijn te vinden in de Meesterproeven van Jinse Renders, Eveliene Renders en Tim Bernaers, Master Journalistiek van Lessius Antwerpen en de K.U. Leuven, 2008.
Wie gelooft nog in sprookjes van Moeder de Gans? Scheiding der Machten?! Goed Bestuur!? Wie gelooft die mensen nog!
Er is zelfs meer! Onze Wettenmakersgooien er gewoon met de pet naar. Lees wat Mter Riedel hierover denkt. Elders gebruikt hij de vergelijking met 2 Nazi-oficieren, die gewetenloos de bevolen executies uitvoeren: ze handelen, met uitsluiting van hun eigen menselijke gevoelens, uitsluitend op basis van en wet. Zij het dan een duivels verkeerde wet. Dura Lex? Sed Lex!
Wat mij verwondert, is dat Advocaat Jef Vermassen nog nergens is opgedoken .Zelfs niet nu blijkt dat er nog n paar honderd criminelen zullen moeten vrijgelaten worden. Het valt weer op, dat het Hof van Beroep (Gent) weer eens in de schijnwerpers staat .De Ster der Assisen is wellicht beducht zijn hand te overspelen?
Gevangenen moeten nu niet eens meer per tientallen ontsnappen (Dendermonde) Just-is-Just zelf zal wel zodanig blunderen, dat ze vrijelijk naar huis, deBokma en moeder-de-vrouw kunnen .
Misschien moet het kakelen ophouden
De uitspraak van het hof van beroep te Gent zorgt voor commotie. Er kon niets anders worden verwacht. Tengevolge daarvan wordt maar wat gekakeld. Neofieten en specialisten, dat is het ergerlijke, kunnen zich niet beheersen en roepen maar wat zonder echt te weten waarover het gaat.
Laat ons dus eerst beginnen met: 'waarover gaat het?'. Het is eenvoudig en het kan door ieder welwillende vrouw en man begrepen worden. Nadat de wetgever met een arrest van het Grondwettelijk Hof op de vingers was getikt voor onbehoorlijk wetgevend werk slaat diezelfde wetgever de handen aan de ploeg en stemt een aanpassing van de wet op de bijzondere opsoringsmethoden (de zogenaamde BOM-wet). Die nieuwe wet bepaalt: '( ) De kamer van inbeschuldigingstelling hoort, afzonderlijk en buiten de aanwezigheid van de partijen, de opmerkingen van de procureur-generaal. Zij hoort, op dezelfde wijze, de burgerlijke partij en de inverdenkinggestelde ( ).' Afzonderlijk (op dezelfde wijze) werd door de Kamer van Inbeschuldigingstelling te Gent terecht gelezen zoals ieder Nederlandskundige dat zou lezen. Afzonderlijk wil zeggen niet samen. De partijen, openbaar ministerie, burgerlijke partij en inverdenkinggestelde werden afzonderlijk, dus niet samen gehoord. De wetgever had dat zo gewild en het werd dus ook zo verstaan. Het verdient om benadrukt te worden dat ook uit de parlementaire voorbereidingen blijkt dat de wetgever het zo heeft gewild.
Het Hof van Cassatie heeft daar nu een andere uitleg aan gegeven. Ook dat is begrijpelijk omdat het Hof van Cassatie terecht, naar mijn mening, inzag dat een procedure waarbij partijen worden gehoord zonder van elkaar te weten wat ze zeggen geen zin heeft. Naar mijn mening heeft het Hof van Cassatie vermoedelijk op soevereine wijze beslist dat, om Europeesrechtelijk en Grondwettelijk conform te zijn, de wet diende geïnterpreteerd te worden dat de partijen samen worden gehoord, zo kunnen ze tenminste beperkt tegensprekelijk voor de kamer van inbeschuldigingstelling een min of meer zinnig debat voeren.
Die bekritiseerde uitspraken van de Kamer van Inbeschuldigingstelling en het Hof van Cassatie zijn dus alleen en uitsluitend het gevolg van wetgevend werk dat niet voldoet aan de Europees rechtelijke en Grondwettelijke vereisten.
Terecht heeft het hof van beroep te Gent de strafvordering die het Hof in strijd achtte met de Europeesrechtelijke en Grondwettelijke principes ontoelaatbaar verklaard met als naar gevolg dat eventueel schuldige mensen worden vrijgesteld en met als bijkomend naar gevolg dat de burgerlijke partijen op strafrechtelijke vlak in de kou blijven staan.
De publieke opinie en kakelende advocaat moeten niet schieten op de rechter en de advocaten die de pertinente argumenten hebben beoordeeld en aangebracht maar op de wetgever die schromelijk in gebreke bleef en blijft.
Want laten we het nog even hebben over de argumenten van die kakelende advocaat, die in casu nota bene als advocaat van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding optreedt.
Volgens die advocaat zouden 'Proceduregevechten ( ) de facto volledig abstractie van rechten en waarheid (maken)'. Procedureregels zijn er alleen om de burger te beschermen tegen een arbitrair optreden door de overheid (lees politie). Zij mogen dus niet uitgehold worden en zeker niet vervangen worden door 'goede trouw' als norm. Ik raad de betrokken ongelijke kansen en racisme bestrijdende advocaat aan het boek van Jonathan Littell, Les bienveillantes (in het Nederlands De welwillenden) te lezen. Het hoofdpersonage SS-officier Maximilian Aue argumenteert met zijn andere SS-collegas gedurende lange paginas over het feit of de Bergjuden in de Caucasus nu al dan niet Joden zijn die mogen worden uitgeroeid. Hun discours is het discours van mensen die denken dat ze te goeder trouw zijn. Ze zijn overtuigd van hun gelijk. Omdat er geen Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens was en omdat er geen door een Grondwet gewaarborgde rechten waren hebben die in hun ogen goedmenende nazis hun gang kunnen gaan en zonder vorm van proces ontelbare medeburgers voor een gemeend goed doel kunnen vermoorden.
Ik geef dit extreem voorbeeld om het nu voor eens en altijd duidelijk te maken dat goede trouw, goedmenende mensen, gerechtigheid, rechtvaardigheid en ander willekeurig in te vullen filosofische termen niet als rechtsnorm kunnen gelden. Wie dat kakelt stelt de deur bewust of onbewust (hopelijk) op een kier voor autoritair optreden. Zijn dat de gelijke kansen en het antiracisme waarvoor men staat?
Het is de verantwoordelijkheid van de wetgever om ervoor te zorgen dat er duidelijke, evenwichtige rechtsregels worden gestemd die moeten verhinderen dat Europeesrechtelijke normen en Grondwetnormen worden geschonden. De wetgever moet daarbij ook oog hebben voor de mens die wordt opgepakt en die geacht wordt onschuldig te zijn tot zijn schuld is bewezen, evenzeer als er aandacht moet zijn voor de rechten van het slachtoffer en de gemeenschap in haar geheel.
In onze dierbare liberale democratie wordt de wetgever gecontroleerd door het Grondwettelijke Hof. De rechters passen dat recht toe. Al die rechters hebben terecht alleen oog voor de checks and balances. Dat is de democratische rechtsstaat en the rule of law (de heerschappij van het recht). Daardoor zijn we vandaag nog min of meer vrij en zijn we voorlopig gespaard van autoritair optreden. Niet aanvaarden dat dit systeem af en toe ook nare gevolgen heeft die we met het grootmoedig hart van democraat moeten toedekken is gevaarlijk populistisch . Autoritaire regimes schakelen altijd in eerste instantie de advocaten en de onafhankelijke rechterlijke macht uit. Decennia geleden gebeurde dat door het rechtse en linkse fascisme vandaag dreigt dat te gebeuren door het kleurloze populistische fascisme dat welig gedijt in de oppervlakkige debatcultuur onder het motto 'roep maar wat'.
We hebben opnieuw begeesterende redenaars nodig die de burger kunnen overtuigen van het waardevolle karakter van de rechtsstaat met haar gebreken.
Om het nu ook eens populistisch te zeggen: 'Hou u minder bezig met telefoneren naar rechters en procureurs, studeer in eenzaamheid en maak goede wetten en kom ze passioneel als democraat verdedigen in het plenum van het Parlement.'
De 27-jarige Karima Bouhannouch (zie hieronder, en probeer de naam uit te spreken zonder Uw tong te breken ) is het aanminnig wicht dat, met open vizier en wapperende Arafat-sjaal, de strijd aanbindt tegen de verdorven Westerse samenleving. Deze keer geen Dolle Mina, maar een Dolle Karima ofte Flower Power in Oosterse verpakking.
Had het mens de zaken niet veel eenvoudiger kunnen houden, door bijvoorbeeld in haar land van herkomst die hoofddoek te dragen? Wedden dat ze daar echter weer ging protesteren, deze keer tegen de beknotting van de vrouwelijke vrijheden, zoals gebruikelijk in Moslimlanden .
Enfin, nu weet U waar ook deze klepel hangt. In Schiedam. En daar is nochtans zon goeie jenever, die daar gebrouwen wordt, dat weet toch iedereen!
En zou, ter binst Karima in het strijdperk bezig is, zij meteen kunnen ijveren dat de sportscholen ook gemengd zijn? Neen, ik bedoel niet gemengd oud en jong, dik of dun, mager of mollig! Maar gemengd gemengd. Vrouwtjes en ventjes doorheen .Dat maakt wel geen deel uit van haar koeltoer, maar een beetje water bij de wijn doen, dat mag wel hé! Het is maar de zon die voor niets opkomt!
Bussemaker: Sporten met hoofddoekje moet kunnen
dinsdag 6 januari 2009 07:46
De overheid is bezig meer allochtonen aan het sporten te krijgen en daarom moeten sportscholen het dragen van een hoofddoekje niet verbieden.
Allochtonen moeten juist aangemoedigd worden te sporten, vindt Bussemaker
Vindt u dat hoofddoekjes in de sportschool moeten kunnen? Geef uw mening in de poll
Dat vindt staatssecretaris Jet Bussemaker (PvdA) van Volksgezondheid en Sport., schrijft het AD.
De 27-jarige Karima Bouhannouch uit Schiedam probeert via de Commissie Gelijke Behandeling (CGB) het sporten met een hoofddoekje op af te dwingen, omdat de sportschool Fit for Free in Rotterdam haar weigerde.
Bussemaker gaat op verzoek van de CGB sportscholen aanmoedigen het dragen van hoofddoekjes niet te verbieden. Overigens heeft de CGB geen juridische mogelijkheden om een bindende uitspraak te doen.
Verbod Bussemaker gaat op verzoek van de Commissie het verbod aankaarten bij de fitnessbranche.
Rotterdamse sportschool heeft alle vormen van hoofdbedekking verboden en het toestaan van alleen hoofddoekjes zou leiden tot irritaties bij de andere sporters.
Hoofddooekvrij De website GeenStijl vond op de site van haar werkgever een foto van Bouhannouch waarop ze zonder hoofddoekje staat. 'Dat ben ik helemaal niet,' zegt ze in het AD.
Een collega bevestigt dat de sportende moslima niet de vrouw op de foto is.
Laten we zeggen, dat hij terug is van weg geweest, deze knappe bol van Boiling Points .com, op http://boilingpoints.wordpress.com/ . Op zijn eigen onnavolgbare manier gaat hij tekeer tegen vreemde uitwassen, en wat meer is, hij heeft nog gelijk ook. Lees wat hij zegt over de trainings-toestellen .
Wat denken die moslimas, oud of jong, knap of aartslelijk, dom of slim wel! Stel U voor! Wij mannen kunnen onze hitsigheid niet bedwingen bij het zien van, hoe zegt hij het? hun verleidelijke heerlijkheden. Volgens mij, doen vrouwen die om deze redenen hun hoofd bedekken aan zelfoverschatting. Tenzij zij het doen (die hoofddoek) omdat ze voor de concurrentie van de Westerse vrouwen vluchten .
Wat denken jullie, mannen? Of eten jullie ook liever een pralientje waar het papiertje nog rond zit? Boiling Point is, naar gewoonlijk, aan het overkoken .Maar zijn website is altijd de moeite waard. En het CGKR kan hem lekker niet pakken
*******.
Landgenoten Een moslima met een haatlap op de kop is nooit grappig. Vroeg of laat levert dit schermutselingen op. Nu moet u weten; hulpminister Jet Bussemaker is bezig om meer allochtonen aan het bewegen te krijgen In de sportschool. Het eerste schaap heeft zich al gemeld. Mét een haatlap op de kop. De bewuste sportschool hanteert strenge kleding voorschriften en heeft alle, lees alle vormen van hoofdbedekking verboden. Dus een kopvod annex haatlap is niet toegestaan.
Terug naar hulpminister Jet B. Die gaat op verzoek van de CGB sportscholen aanmoedigen het dragen van hoofddoekjes niet te verbieden. Anders gezegd; haal het niet in je onbeschofte kaashersens om een moslima met haatlap de deur te wijzen. En los daarvan, stel je voor dat dit Islamitisch vlagvertoon tussen de draaiende delen der fitness-apparatuur komt Het arme schaap zou wel eens gewurgd kunnen worden Dan heeft de sportschool meteen een aanklacht aan de broek, wegens dood door schuld. Verbieden dus.
En laten we wel wezen; een kopvod dient om de verleidelijke heerlijkheden der moslima te verbergen. Om de vleeschelijke lusten van de man in toom te houden. Ik vind dit een zeer provocerende en tevens beledigende gedachte. Alsof wij mannen zich niet kunnen beheerschen bij het aanschouwen van een bloothoofdige moslima.
Waarvoor ik hem nederig om excuus vraag (om het zo maar te doen). Maar ere wie ere toekomt: het is een welkome gelegenheid om dat codewoord Talibandat we horen op TeeVee en lezen in de media, eens nader te belichten. Zou het kunnen, dat er in feite moslim-extremisten mee bedoeld zijn? Of mogen we dat niet weten? Onze jongens gaan in Afghanistan dus niet de Taliban bevechten, maar de moslim-extremisten .En de Antwerpse kansarùe hangjongeren die periodisch op kamp gaan naar daar gaan ze instructies halen? Kennis op de werkvloer?
De Staatsvuiligheid (zoals U ziet zijn het niet mijn beste vrienden, wegens enerzijds de moordenaars in hun rangen, en anderzijds omdat zij ons belastingsgeld verkwanselen door brave Flaminganten te bespionneren, terwijl ze de echte criminelen en staats bedreigende gangsters zelfs nog bescherming bieden) , dus de Staatsvuiligheid zou beter eens zowel in ons land als op de nabije internationale vlieghavens, de vliegtickets controleren van wie op en af reist naar die landen. Alleen al de middelen controleren waarmee die snoepreisjes betaald worden, zou ganse dossiermappen kunnen vullen .Aan de hand van die data-bases zou men ganse gevangeniskampen kunnen bevolken .
Desnoods voor deze zaken aan de politiekers vragen dat ze een nieuw maar beter BOM-wetje maken voor hun Buitengewone Opsporings Methoden, BOM). Liever dan dat er hier vroeg of laat geen BOM-wetten, maar echte bommen vallen.
Taliban willen alle schoolgaande meisjes dood.
De Taliban dreigen ermee meisjes die in Afghanistan en Pakistan naar school gaan, te vermoorden. Ze krijgen nog tot midden volgende maand de tijd om de school vaarwel te zeggen. In Afghanistan zijn al honderden meisjesscholen gesloten onder druk van de Taliban. "U hebt tot 15 januari de tijd om te stoppen met het naar school sturen van meisjes. Als u geen aandacht besteedt aan deze waarschuwing zullen we dit soort meisjes doden", zei een talibanleider op de radio. "We waarschuwen ook scholen om geen meisjes aan te nemen, anders blazen we de gebouwen op", ging de verklaring verder. Volgens Talibanleider Maulana Fazlullah moet in de regio de sharia, strenge islamitische wetgeving, nageleefd worden.
De Taliban hebben inmiddels honderden scholen verwoest. Mensen proberen hun dochters thuis op te leiden, maar ook dat is gevaarlijk. Afghaanse vrouwen en meisjes hebben een levensverwachting van 46 jaar en amper 12,6% van de vrouwen kunnen lezen en schrijven. In juni werden twee meisjes gedood voor het schoolgebouw in Logar nabij de hoofdstad Kaboel. Iemand iets van gehoord of gezien op onze staatszender?
Vraagt Bart Debie zich vandaag donderdag, af op zijn blog en als oud Antwerps politiecommissaris kan hij het weten. Spijtig genoeg werd hij door de belse Just-is-Just opzij geschoven, in het kader van een zeker Hoger Belang.
Meneer Debie, met erketelijk respect, we verwachten U eerstdaags terug.
Ordnung muss sein
Maar nu vandaag ook in Libanon de poppen aan het dansen zijn gegaan (in onderhavig geval zijn de poppen wel serieuze raketten) denkt de import-belg Dyab Abou Jahjah, waarvan Wikipedia weet te vertellen
Weerzin tegen Israël werd een rode draad in zijn politieke leven. Hij heeft contacten met de Hezbollah-beweging
dat zijn ogenblik gekomen is om op de internationale scène op te komen. En daar zal geen Antwerps burgemeestertje een stokje kunnen voor steken. Over stukgeslagen straatmeubilair, ingeslagen ruiten en in brand gestoken voertuigen, marcheert AEL, in het zicht van de cameras, op tegen Israel. Net zo lang tot de laatste Jood gekeeld is.
Wie is kandidaat om hierna de Joden op te volgen?
Waarop wacht de lieveling van deze nieuwe Antwerpenaren om de paracommandos om hulp te vragen? Zou voor hen een goede voorbereiding zijn op hun missie naar Afghanistan
Ziehier wat Bart ons te zeggen heeft.
De islamitische hooligans van de Arabisch Europese Liga verwerpen het voorstel met voorwaarden van het Antwerpse stadsbestuur m.b.t. hun aanvraag om te mogen betogen in Antwerpen komende zaterdag. De korpschef en Patrick Janssens hadden o.a. een lijst gevraagd met namen van AEL'ers die verantwoordelijk zouden zijn voor de interne ordedienst. Zoiets is normaal. Als mijn partij een manifestatie organiseert, moeten we ook een interne ordedienst voorzien. Het verschil is dat wij geen hooligans zijn die de stad afbreken.
De AEL vindt zoiets ongehoord en een schending van hun privacy. Natuurlijk verwerpt de AEL dit voorstel. Op die manier kunnen ze zeggen dat het hun fout niet is als de boel weer uit de hand loopt. De politie had hen immers gevraagd om het "onmogelijke" te doen. Bovendien is de kans groot dat de AEL geen 100 namen kan vinden die niet gekend zijn in de politiecomputer voor minder fraaie dingen of misschien maakt de helft van hun lijstje wel deel uit van het bestand "geseinde en gezochte criminelen"....
Kortom, er wordt weer een perfecte voedingsbodem gemaakt om vernielingen aan te richten, rel te schoppen en Joodse onderdanen aan te vallen. En Janssens trapt er met zijn voeten in. Wat baten
Voorpost Vlaanderen enVoorpost Nederland organiseren:
01-03-09
Betoging te Maastricht
Ons land drugsvrij!
De burgemeester van Maastricht gaat twee koffieshops uit het centrum van zijn stad verplaatsen naar de Vlaamse grens. Eén komt vlak bij Voeren de tweede bij Lanaken. De burgemeesters zijn woedend. Voorpost ook!
Vanwege een verre vriend kwam, na weer eens een paar dagen netloos te zijn verbonden met de buitenwereld, onderstaand versje binnen. Dat draadloos Internet hier is zodanig draadloos, dat er maar al te dikwijls niets meer is. Draadlood & werkloos!
Bedankt vriend José, en doe de auteur (Marc 2009) de groeten! Mocht de muze nog gezongen hebben: niet twijfelen, doorsturen!
In Hooglede (W-Vl) heeft er eertijds een jonge advocaat geleefd, die in pittig West-Vlaams wondermooie kortgedichtjes uit zijn mouw kon schudden. De naam? Karel Omer De Laey. (187-1909, precies 100 jaar geleden). Via Google komt U bij Wikepedia terecht, en daar vinden we (zie kader) een heerlijke levensbeschrijving. Hier een klein voorbeeldje, illustratief voor vroegere tijden:
Het beste middel dat ik ken - gij zult het ook getuigen - om, in de wereld, recht te gaan is: goed te kunnen buigen
Leevn
E wos de zeune van e rykn boer, die nog burgemêester en provinscheroadlid ewist is. En is ebôorn me reuma en etwot an zyn erte, woadeure dat 'n mo 33 joar oud ekommn is. Achter dat 't no 't Klêen Seminoarie in Roeseloare egoan wos (woa dat 'n Grieks-Latyn dei en indeliks goeie puntn oald voun algebra en fysica, mo surtout geirn Nederlands en Latyn dei), gienk 'n no Leuvn (e dei doa Rechtn). Ze studentejoarn woarn de beste van ze leevn, e kuste doa werkn, wandeln, schryvn en discuteern me jounge gastn van 't zeste niveau lik nem. E kwam in 1900 doctor in de Rechtn, mo deur ze slicht erte moest 'n no de Gête werekêern.
Deze aangrijpende reportage over Oorlog en Vrede is geen onbekend verhaal voor mensen uit de Wersthoek. Dat het nu aan de andere kant van de wereld voorvalt, en in onze dagen, is angstwekkend.Ik denk aan Het Paard van Troye dat wij zelf in het Westen hebben binnengehaald, en hoop maar dat de voortekenen bedriegen.
Ik huiver voor de dag dat er beelden en verslagen komen van uit Gaza zelf, dat er nu reeds moet bijliggen zoals de Verwoeste Gewesten, de frontstreek waar 4 jaar oorlog heeft gewoed (14-18).
Deze voor de Palestijnen op voorhand verloren zaak, deze mensen die op het schaakbord van de strijd om de wereldheerschappij door hun leiders opgeofferd worden, is dat de provocatie-lont die wordt aangestoken, die moet zorgen voor een gerechtvaardigde oorlog? Gerechtvaardigd in hun ogen .Zoiets die in WO II in 1939 door Hitler uitgelokt werd door zijn eisen voor een corridor naar Dantzig (Gdansk) en zijn aanval en bezetting van Polen?
Dan was deze provocatie door Hitler tenminste nog menselijker voor zijn eigen volk, dan wat er nu als tactiek gebruikt wordt door de Jihad-roepers. De geschiedenis is de beste getuigenis. Hen zit de wreedaardigheid in de genen zelf ..
11/9, de Twin Towers in New York, de spectaculaire kaping van maar liefst 4 burgervliegtuigen in volle vlucht: hoe gewelddadig ook, Amerika is niet ingegaan op deze provocatie. Tenminste niet zoals gehoopt werd. Maar het vuur is smeulende gemaakt, en het is voorlopig gestopt met de omknelling van een paar schurkenstaten die nog altijd in het gareel kunnen gehouden worden.
Dan nu DS On Line van vandaag aan het woord, waar het artikel eindigt met Inwoners Gaza zijn kapot .Vandaar de emo-stijl van deze penneridder, zoals er (voor mij) meer mochten zijn.
De stemming in het stadje Sderot, vlakbij Gaza, was gisteren haast euforisch. Er kwam geen Hamas-raket meer over. Maar wat met de honderden doden die even verderop vallen, door de explosies in Gaza die duidelijk te horen zijn in Sderot? 'Hamas heeft erom gevraagd.'
Aan de Israëlische kant van de grens met Gaza is het picknickweer. De zon schijnt, de velden staan groen, gezinsauto's en trucks rijden rustig over de autoweg die parallel loopt met de grens met Gaza, nauwelijks een kilometer of wat verderop. Dichter bij de grens mag niemand komen, daarvoor zorgen de talloze wegversperringen van het Israëlische leger. Buitenlandse journalisten moeten noodgedwongen de heuvels opklimmen, om als ongewenste pottenkijkers Gaza-Stad enkele kilometers verderop te zien liggen, met rookwolken boven de gebouwen.
Geregeld klinkt het diepe doffe geluid van zware beschietingen. Vlakbij vallen doden en zitten burgers in de val, maar aan de Israëlische kant van de grens staan religieuze joden met sterrenkijkers het spektakel te aanschouwen, als ramptoeristen.
Het stadje Sderot, even verderop, lijkt zowat de status van martelaarsoord van Israël te krijgen. Acht jaar lang kwamen hier de geïmproviseerde raketten van Hamas neer. Overal langs de straten van het stadje staan betonnen schuilhutten. 'Bij een alarm hebben de burgers van Sderot vijftien seconden de tijd om in veiligheid te komen', zegt luitenant-kolonel Olivier Rafowicz van het Israëlische leger. 'Ook als ze onder de douche staan.'
Gisteren vielen er nog twee raketten neer in de stad Ashkelon, verder naar het noorden. Maar Sderot bleef voor het eerst sinds lang een dag raketvrij.
Er heerst een uitgelaten stemming. Israëlische militairen stromen toe naar het informatiecentrum van Sderot, omhelzen elkaar, drukken hun zonnebril nog even dieper over de ogen en gooien hun M-16-mitrailleur nonchalant over de schouder. De burgers van Sderot zitten koffie te drinken op de terrasjes en schrikken nauwelijks nog op van de doffe knallen enkele kilometers verderop. 'Dat zijn de onzen', zegt Izik, net afgestudeerd als student communicatiewetenschappen.
Enkele bekende parlementsleden zijn naar Sderot afgezakt voor een spontane 'werkvergadering'. Onder hen Amir Peretz, de socialistische ex-minister van Defensie die in 2006 de invasie in Libanon leidde. Volgens velen, ook in Israël, is de oorlog tegen Hamas in Gaza ook een revanche voor dat fout gelopen offensief tegen de Hezbollah in Libanon. Silvan Shalom, ex-minister van Buitenlandse Zaken van de huidige oppositiepartij Likud, zegt ons dat 'deze militaire operatie tegen Hamas er veel te laat is gekomen'.
'Wij zijn de slachtoffers', zegt oud-student Izik in Sderot. 'In de laatste acht jaar heeft Hamas zevenduizend raketten afgeschoten op Israël. Daarbij zijn 27 doden gevallen. Hoelang kan een land zoiets dulden? Israël is als een leeuw. Als hij op de grond zit, ziet hij er aaibaar en lui uit. Maar pas op als hij eenmaal besluit aan te vallen.'
In een buitenwijk van Sderot woont Atara Orenbuch (36), met haar man en zes kinderen, tussen de twee en de vijftien. 'Mijn kinderen zijn opgegroeid met de wetenschap dat ze elk moment moeten gaan schuilen', zegt Orenbuch. 'Ook als we 's morgens met het hele gezin naar de school en de peutertuin rijden. Een Hamas-raket viel op het appartementsgebouw hier net achter ons huis. Nu hebben we eindelijk het gevoel dat ons leger iets doet tegen die terroristen.'
Begrijpelijk, maar wat met het bloedbad dat enkele kilometers verderop, duidelijk hoorbaar, voortgaat? Begrip en medeleven bestaan nauwelijks in het Israëlisch-Palestijnse conflict, zo blijkt ook in Sderot. In Gaza staat het dodental intussen boven de 650, in twaalf dagen tijd. Naar schatting de helft van de doden zijn burgers - en honderd van hen kinderen. 'Wij betreuren alle burgerdoden', zegt kolonel Rafowicz. 'Maar wij schieten op terroristen, terwijl zij raketten afschieten op onze onschuldige burgers.'
En wat met de Israëlische beschieting van een VN-school in het vluchtelingenkamp Jabiliya, dinsdagavond, die de Israëlische regering ertoe aanzette gisteren plots een 'humanitaire corridor' en opschorting van de beschietingen van drie uur tijd in te stellen? 'De school werd gebruikt door Hamas voor raketbeschietingen', zegt kolonel Rafowicz. 'We hebben er twee van hen gedood.' Inderdaad kwamen bij de beschieting twee Hamas-militanten om in de buurt van de school, samen met een veertigtal vluchtelingen in de school. De VN spreken de Israëlische versie van de feiten overigens tegen en eisen een onafhankelijk onderzoek.
Een anonieme officier getuigde gisteren in de krant Haaretz dat het incident geen toeval is, maar militaire strategie. Anders dan in Libanon in 2006 wil Israël niet de steun van de eigen bevolking verliezen door een toevloed van body bags van eigen soldaten, dus wordt ook in geval van twijfel maximale vuurkracht gebruikt - in een van de dichtstbevolkte gebieden ter wereld.
'Zijn er dinsdag veertig doden gevallen in een VN-school in Jabaliya (vlak over de grens, nvdr.)? Dat wist ik niet. Ik luister niet naar het nieuws', zegt Atara Orenbuch, de moeder van zes. 'Ook kinderen? Waarom zorgen die ouders er niet beter voor dat hun kinderen niet zo dicht in de buurt van terroristen komen?'
Onze goede vriend Luc Van Braekel werd geroepen tot de eer der altaren in Doorbraak 2009/1, en mocht er volgende bedenkingen kwijt. Wonder boven wonder, ze passen van naaldje tot draadje in mijn eigen gedachtegang. In te kaderen en boven ons bed te hangen, in afwachting dat nieuwe publicatievormen in het maaiveld van de radar komen ..
Het onderlijnen hier en daar gebeurde door mijn hand ..
PROBLEEM OF OPPORTUNITEIT
Nauwelijks was het nieuws bekend over 60 afvloeiingen bij Corelio en 28 bij De Morgen, of de alarmkreten stegen op. Van parochieblad Kerk en Leven tot journalistenvakbond VVJ, van Bart De Wever tot Luc Van Balberghe, allen waren ze het erover eens: die inkrimping zou de pers- vrijheid ondermijnen, het kwaliteitsniveau bedreigen. Bovendien was de financiële crisis slechts een voorwendsel voor overdreven kostenbesparingen en - horresco referens winstnaximalisatie. Dat de geschreven pers het niet alleen in Vlaanderen moeilijk heeft, bewijst ook het nakende faillissement van de Los Angeles Times, de vierde grootste krant in de VS.
De evolutie is duidelijk: nieuws en duiding worden steeds vaker verspreid via de bits en de bytes van het internet in plaats van via de pulp van dode bomen.
Papier zal altijd een rol blijven spelen voor boeken en kwaliteitsmagazines. Maar waar snelheid en massadistributie cruciaal zijn, -heeft het internet een technische voorsprong. Die verschuiving van papier naar internet vormt voor de kranten de belangrijkste uitdaging voor hun overleven op lange termijn.
Moeten we ons dan zorgen maken over die afslankingen op de Vlaamse krantenredacties? Komen de persvrijheid, het kwaliteitsniveau, of de opiniediversiteit in het gedrang? Moet de staat de subsidiebuidel nog verder openzetten? Sta me toe deze alarmkreten wat overdreven te vinden. De allereerste verantwoordelijkheid van uitgevers is natuurlijk om de continuïteit van hun publicaties te verzekeren. Wat ben je met een redactie van 90 in plaats van 6o man, indien dat impliceert dat de krant over een jaar failliet gaat? En moeten slecht draaiende kranten in leven worden gehouden met de opbrengst van goed draaiende kranten? Nee, dit is een verhaal van de krekel-en-de-mier waarbij Coreho en De Persgroep blijk geven van vooruitziendheid en goed bestuur, en waarbij de achterblijvers die pas volgend jaar de tering naar de nering zullen zetten, het zwaarst zullen bloeden.
Overigens, welke opiniediversiteit? Inzake opiniëring is de hele Vlaamse krantenwereld eenstemmig centrum-links. Tegenover elke Bart De Wever of Marc De Vos die eens een keer een centrumrechtse mening mag vertolken, staan er tien Revnebeaus, pdws, Pinxtens en Van den Boogaards klaar om het linkse verhaal met de grootste vanzelfsprekendheid als de norm te presenteren en elke afwijkende rechtse stem als idioot, extreem of getuigend van de slechtste bedoelingen neer te sabelen. Zelfs een zakenkrant als De Tijd geeft antiglobalistische wereldverbeteraars kritiekloos een platform, terwijl verdedigers van de vrije markt of van conservatieve waarden er steevast in het defensief worden gedreven.
Het is precies die kloof tussen de centrumlinkse opiniemakers en de gematigd rechts-conservatieve onderstroom van de Vlaamse publieke opinie die websites, discussieforums en weblogs de wind in de zeilen heeft gegeven. Geïnteresseerden in actualiteit, politiek of economie laten steeds vaker de voorgekauwde brij van de kranten links liggen en zoeken hun weg door wat - toegegeven - op het eerste gezicht als een onoverzichtelijke jungle kan overkomen. Het is inderdaad voor de leek niet eenvoudig om op het internet het kaf van het koren te scheiden. Maar het zogenaamde amateurisme van veel bloggers en opiniemakers op het internet is tegelijk een positieve kracht. De beroepsjournalist zit ingekapseld in werknernersstructuren, redactiestatuten, vakbondsstructuren, sectorafspraken en het ons-kent-ons-wereldje van mediamakers en politici. Bovendien is een beroepskeuze voor journalist vaak het resultaat van een bepaald maatschappelijk engagement en een bepaalde kijk op de samenleving die vaker links dan rechts is georiënteerd. Dat volgens een recent onderzoek een meerderheid van Vlaamse journalisten in 2007 rood of groen stemde, is dus niet het resultaat van een complot of van een selectieve aanwervingspolitiek, maar een automatisch gevolg van de zelfselectie in de keuze voor een carrière als beroepsjournalist.
Meer pro-ams, professionele amateurs of amateurs die de zaken ernstig aanpakken vanuit een ander perspectief dan dat van de beroepsjournalist, zijn dus broodnodig om meer zuurstof te brengen in het troebele en links-verzuurde water van het Vlaamse opinieaquarium. Het nadeel van de versnippering, de chaos en de sterk wisselende kwaliteit van veel internetpublicaties kan voor een stuk worden opgevangen door initiatieven te bundelen in zogenaamde groepsblogs. In Flanders Fields (inflandersfields.eu) en The Brussels Journal (brusseisjournal.com) zijn op die manier uitgegroeid van experimentele beginners tot toonaangevende Vlaamse opinieblogs met tientallen schrijvers en duizenden lezers in binnen- en buitenland.
De economist Joseph Schumpeter populariseerde de notie van de creatieve vernietiging in de economie. Bedrijven die in een crisis verkeren, moeten volgens Schumperer nier worden ondersteund met subsidies of uitzonderingsmaatregelen. Net zoals het vallen van de verdorde bladeren in de herfst ruimte en een voedingsbodem schept voor nieuwe, jonge blaadjes in de lente, zo is het verdwijnen van niet-competitieve bedrijven ook noodzakelijk om nieuwe initiatieven een kans te geven en om de broodnodige innovatie te laten spelen. Zo is het ook met de kranten. De economische crisis, waarvan we nu nog maar de eerste schokken hebben gezien. vormt een opportuniteit voor nieuwe mediavormen die de opiniediversiteit alleen maar ten goede kunnen komen. Of her breekijzer dat het Vlaamse medialandschap zal openbreken zal worden gevormd door weblogs, digitale televisie. internetradio, of nieuwe pubhicatievormen die tot nu toe nog onder de radar bleven. zal de toekomst moeten uitwijzen.
Luc Van Baekel is Burgerlijk Ingenieur , ICT-Consultant, ondernemer en websitebouwer en blogger op www.lvb.net
