Dit stukje gaat dus over de actuele Italiaanse rat race, in opvolging van Il Cavaliere, rat race die na de periode van de technocraat Mario Monti, waarschijnlijk als puntje bij paaltje komt, zal gewonnen worden door Il Cavaliere zelf. De TV-Belgio zal weer roodgloeiend staan .Of het al-dan-niet zal geholpen hebben, dat ze Berlusconi op afstand een Buffone, Paljas helpen noemen hebben, of niet, blijkt al meteen n die Terzake-expert, die fijntjes opmerkte dat die protesterende massa in Rome bij het vertrek van de Silvio niet zo heel groot was, en dat het plein dat daarbij in beeld gebracht werd, eerder een klein pleintje was : voor zon politiek niet correcte uitspraak had de presenterende hoernalist blijkbaar geen boodschap. De sfeer was nochtans goed in beeld gebracht : in Het Journaal leek het een honderdduizend koppige menigte te zijn geweest .! Die mediaslaaf rammelde maar door over het aanstootgevend gedrag van de gevallen staatsman, er waarschijnlijk van uit gaande, dat alleen blinde en dove stompzinnigen toekeken
Er dus wordt op deze blog nog maar eens dringend aangeraden, altijd even over het muurtje te kijken naar andere buitenlandse nieuwsbronnen, liefst , in dit geval, Italiaanse : ze zijn er in alle gewicht en in alle maten. Waar wèl wordt gezegd en herhaald, dat Berlusconi al 17 jaar de zaken goed in de hand houdt, bij zodanig dat de socialisten, tot hun grote frustratie, er niet aan te pas komen. Niettegenstaande zij alles proberen, om met achterbaks gedoe, de man ten val te brengen. Met de medehulp van de vriendjes bij Justitie, en zo .
Stel U even voor, wat de Franscouillons (en hun collaborateurs in Vlaanderen) zouden uitvreten, moest Bart DeWever 17 jaar lang het land bestuurd hebben.... Waartoe dat soort belgicisten in staat is, werd bewezen door het Hof van Beroep in Gent, dat eindelijk! als laatste in de rij van een reeks Rechtbanken, die telkens de vrijspraak wilden, bereid werd gevonden het Vlaams Blok in 2004 voor zogezegd racisme.te veroordelen. De Rechter (met nadien uit de hemel neerdalende promoties!) was tenslotte een intieme logevriend van het Gentse Liegebeest .
----------------------
Och, ze doen maar! Al vliegt de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel .Eenmaal goed en wel terug in de vertrouwde omgeving (na 10 dagen, Jos, niet na een eeuwigheid) komt de oude swung er al vlug weer in. Dat dit hier en daar wordt opgemerkt, en zelfs vermeld, doet plezier. Vooral omdat dit, de contacten in het thuisland indachtig, de kans biedt om nogmaals uit te leggen : lees : de bezieling uit te dragen, waarom er zoal een blog als deze wordt bijgehouden. Neen, niet om in de actualiteit te hekelen wat hekelbaar is, of om te bejubelen wat bejubelbaar zou zijn : daarvoor dienen de broodschrijvers die de gazetten aan de lopende band vullen en die alleen maar zichzelf herhalen in een eindeloze variatie van hun eigen als feiten verdozelde meningen.
Dat soort hoernalisten doen dat, in een hopeloze poging om via hersenspoeling, de neuzen allemaal in dezelfde richting te keren. Broodschrijvers schrijven wat hun broodheren graag hebben, zoniet worden ze simpelweg gebroodroofd. Dat was ooit wel anders : zoals hier in Italia, bijvoorbeeld; nog altijd Hier koopt men de gazet die men voor de feiten en niet voor de duiding, wil lezen, want die draagt vooruit de stempel van haar overtuiging : indoctrinatie is daarbij overbodig Il Tempo wordt gelezen door fans van de Silvio, en Il Messagero door fans van de soort van Napolitano, President en verwaterde ex-communistenleider. Voilà, nu weet U meteen waarom de BRT zo graag Napolitano opvoert! Hij is, net als zij, en ex agitprop van de USSR : de Unie van Socialistische Sovjet Republieken .
Samengevat. Ik verzorg deze blog met de bedoeling, niet om lezers te overtuigen van mijn gelijk (dat ik trouwens niet pretendeer te hebben) maar om ze te wijzen op de beperktheid als gewoontelezers van de Nederlandstalige regime-pers. Lees deze, maar wendt tezelfdertijd de blikken naar de buurlanden : na een paar dagen zullen de leugens en de halve waarheden in Uw gezicht ontploffen!
Slechts en voorbeeld : volgens de BRT, een jaar geleden of zo, werd Berlusconi in Milaan voor 10 misdrijven vrijgesproken wegens verjaring en/of oneigenlijke lange duur van de procedure. De werkelijkheid? Volgens de NOS (NL), RTL, ARD, BBC, RAI : vrijspraak voor 9 valse en of niet bewezen aanklachten en 1 vrijspraak wegens de te lange duur van de procedure .
Vandaar de bedenking die hier op deze blog al diverse keren geformuleerd werd : al kan ik maar een paar lezers overtuigen om vooral kritisch van de officiële nieuwsbronnen te genieten, zich daardoor geen oren te laten aannaaien door raddraaiers met valse pluimen op hun hoed, maar integendeel te zoeken naar de echte motieven van die bonte bende : dan nog is het de moeite geweest om bezig te blijven. Een eigen mening hebben, en daarvoor duren uitkomen : daarvoor zijn de politiek-correcten als de dood! Om die reden ook zijn ze bezig van het Vlaamse volk, een ander volk te maken, door massa-import van vreemdelingen van zowat overal ter wereld ..
De Vlamingen zijn inderdaad al veel te lang een volk van volgers gebleven : sinds 1830 zijn wij daarenboven een volk van vervolgden en uitgebuiten geworden! Het is historisch de grote verdienste van Bart DeWever en zijn Niveanen, dat zij Vlaanderen hebben kunnen doen geel kleuren op zondag 13 Juni 2010 : de goede geest is inderdaad uit de fles. Maar het is meteen zijn historische fout, niet de maandag daarop naar Laken te zijn getrokken, om als grootste partij van het land, als Premier de regeringsvorming op te eisen, en om de onderhandelingen te voeren in het Nederlands.
Misschien dat deze vergissing, na de mislukking van de Vlinder-Ballerina die er zit aan te komen, alsnog kan hersteld worden?
Nee! Ondergetekende wil bij deze geen trommeljongen voor de Niveanen spelen! Integendeel! Zij hebben daarvoor teveel en te dikwijls gespuwd in de vrienden hand van de Blokkers die hen werd toegestoken. Misschien dat tegen oktober volgend jaar de geesten zullen gerijpt zijn?
Mag ik daarbij een beetje voor orakel spelen? Geen Grieks, maar in dit geval een Italiaans orakel dan .
De Lega Nord, best te vergelijken met het Vlaams Belang, is de sparring partner van Il Cavaliere geweest. Zij wilden, met de Euro-crisisis, iets spectaculair veroorzaken, om hem te dwingen het Europa van de Bedriegers af te vallen, in de hoop dat de EU dan zou barsten. Vandaar al die pantomine .. Via de val van Berlusconi (die toch altijd als een duivel uit een doosje, weer recht stat..) de EU van Barosso en de Natte Dweil behulpzaam zijn in de ontbinding ervan. Om dan, eenmaal de ballast over boord, te herbeginnen met een propere lei ..
JaJa, orakels, hé! Die hebben het voorrecht gewoonlijk iedereen op het verkeerde been te zetten. Tot iemand zoals Oedipus, de moordenaar van zijn vader en de minnaar van zijn moeder, er toch eens achter kwam dat gezegd orakel ook soms de waarheid kon zijn .
--------------------------
Berlusconi, een dag na het ontslag: "Ik wil weer regeren"
Een dag na zijn ontslag heeft de gevallen Italiaanse premier Silvio Berlusconi in een brief aan de kleinere rechtse partij La Destra zich "fier" getoond over de prestaties van zijn regering tijdens de economische crisis.
"Ik deel uw overtuigingen en ik hoop samen de weg naar de regering te hervatten", zo schrijft Berlusconi in de brief aan secretaris-generaal Francesco Storace van La Destra, een kleinere conservatieve partij die momenteel een congres houdt in Turijn.
Volgens 'Il Cavalieri' ging hij in het Italiaanse parlement tenonder aan "de logica van chantage en overloperij die de oude kwalen van de Italiaanse politiek zijn". Hij haalt ook eens goed uit naar zijn vroegere bondgenoot Gianfranco Fini, die een jaar geleden naar de oppositie overstapte.
Net achter Duitsland Berlusconi klopt zich op de borst over de prestaties die hij de voorbije 3,5 jaar leverde. Hij wijst erop dat zijn land in termen van soliditeit zich maar net achter Duitsland bevindt indien naast de openbare schuld ook de private schuld in rekening wordt gebracht. Ook stipt hij aan dat de werkloosheid lager is dan het gemiddelde in Europa.
Stemmenmagneet Ook de nieuwe leider van zijn centrumrechtse Volk van de Vrijheid (PDL), Angelino Alfano, liet vandaag doorschemeren dat het tijdperk-Berlusconi nog niet definitief voorbij is: "Silvio Berlusconi blijft de leider van de grootste Italiaanse partij', aldus Alfano. Volgens de Siciliaan trekt Berlusconi "als een magneet duizenden stemmen" aan. "Wat moet hij dan doen, achter de geraniums gaan zitten?", aldus de door Berlusconi zelf naar voren geschoven PDL-leider, zo meldden Italiaanse media.
De eurocrisis bracht Berlusconi ten val. Italië torst een staatsschuld van 120 procent van het bbp. Door het getalm met de sanerings- en hervormingsvoorstellen verloren de financiële markten hun vertrouwen in Italië. Intussen is het land onder toezicht van Europa en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) geplaatst. (belga/odbs)
Bron : de media, dewelke precies? Om het even : ze zijn toch gewoon elkaars echo!
-------------------
Diagonaal herlezen
Of course : als Berlusconi het haalt of niet, zal mij persoonlijk eigenlijk worst wezen! Al had ik toch wel graag de smoelen gezien van al die persmuskieten bij ons, als zij, de avond van de eerste dag van zijn zoveelste nieuwe termijn, moesten toegeven dat hij er weer stond, sterker dan voorheen. Het zou ook beter zijn voor de gemoedsrust van de omgeving hier : meestal arme drommels, die zich nog heel goed, in de lange triestige jaren vòòr Berlusconi, herinneren hoe ze om de haverklap nog maar eens een nieuwe socialistische regering moesten kiezen. Hoe dan telkens, de bende der nieuwe kameraden de postjes bezette, en zij, als voorheen, op het land moesten werken tot hun 90ste .
Dat hij er de blok niet oplegt? Moest IK in zijn plaats zijn, ik zou het anders wel weten!
Dus ligt hier weer een voordeel : elke andere aan de macht komende potentaat, zou om te beginnen, weer grondig de Staatskas moeten plunderen. Berlusconi is ten privaten titel rijk genoeg om in geval van nood, de Staatskas gewoon bij te vullen .Iets wat zelfs Louis XIV niet kon ..
Weeral een reden voor ziekelijke afgunst bij de Internationale Rode Broederschap .
Trouwens, al op gelet hoe de Griekse Papandreos af en toe als socialist wordt gequoteerd, zo neutraal mogelijk uitgesproken? Een zeldzame keer wordt ook vermeld, dat hij de Leider is van de Socialistische Internationale .Een bekentenis van formaat, als U het mij vraagt ..
Hij was de Premier in een Socialistisch Paradijs waar het stilaan traditie geworden was, dat dode vrienden hun pensioen bleven voort trekken. Hoe dat ondertussen in België zit, werd mij gisteren terloops bekend gemaakt. De zweer (met 30.000 dossiers?) is uitgebroken binst mijn vakantie, naar het schijnt Benieuwd naar de lidkaart van die mensen .want in ieder geval zullen het geen Vlaams Belangers zijn geweest ..
-----------------------
Traditie uit de Westhoek, als balsem op de problemen van elke dag. Voor meer informatie over rond elk jaareinde een paar zakcentjes goed te besteden : te koop in elke boekhandel, zelfs in De Schandaard. Tot nader order verschijnt hier elke dag een van die evergreens ..
468/3Miele en Lomme hebben gevochten, en Mieles hemd hangt helemaal aan flenters. Miele wil het daarbij niet laten en hij trekt te reke naar zijn advocaat om zijn rechten te vervolgen. Kijkt, zegt Miele tot zijn advocaat, t mag mij 200 of 400 Euro kosten, maar k wil een ander hemde van die lorejas!
Dat komt dik in orde, verzekert hem zijn advocaat, betaal mij die 400 Euro, en ik zorge voor de reiste.
Miele gaat content naar huis en zijn advocaat gaat zonder verlet naar de stad om voor 20 Euro een nieuw hemd te kopen. Twee dagen later, als Miele terug komt, om te horen hoe dat het afgelopen is, ligt zijn nieuw hemde al op hem te wachten. Das nu ne keer gewerkt, juicht Miele, en voldaan omdat gerechtigheid is geschied, gaat hij zere in De Vlugge Pinte zijn verhaal en zijn historie verkondigen.
Hoe zei Camille Huiysmans dat ook weer? Populus vult decipi.
467 MET KERSTMIS KRIJGT ALBERT II ZIJN 2de ATTAQUE
.
maandag 14 november 2011
467 MET KERSTMIS KRIJGT ALBERT II ZIJN 2de ATTAQUE
De moed niet verliezen .
Den Belziek is toch het land der surrealisten!
------------------------
Met de Fête National kreeg Albert Deux bijna zijn eerste attaque, en zie : stante pede wisten de Tjeven wat van hen verwacht werd. Ze dropten Den Dikke (Z)Wever en togen manmoedig in het onderhandelingsperk (geen strijdperk!) om onvervaard en dapper toe te geven aan alle Franscouillonse verzuchtingen.
Resultaat : straks zullen die ongestraft nog twee jaar langer Vlaanderen beroofd hebben van het bedrag der transfers, de zo gezegde gedwongen solidariteit, ten bedrage van maar liefst 2 keer 12,5 à 13 miljard Euro. Met dat bedrag had Vlaanderen alle bestaande autowegen gewoon kunnen verdubbelen, door er gewoon een verdiep bovenop te bouwen .Een ideetje waarvoor J.M. DeDecker onsterfelijke hoon over zich kreeg uitgestort, maar die ondertussen in het Oosten druk wordt toegepast in regios die qua econmische sterkte en bevolkingsdichtheid treffende gelijkenissen met het dicht bevolkte Vlaanderen van werkers en middenstand vertonen.
De Stelende Eksters in Laeken moeten dezer dagen met vertwijfelde blikken het verloop der ontsporende onderhandelingen volgen. Ook zij, net als de Wallo/Brikseleirs, willen niet verarmen en dus dreigen zij tussen wal en schip te vallen, nu hun bloedeigen Europa stokken in de wielen der socialisten komt steken
Straks, tegenaan Kerstmis, als de Sire weer eens zijn gram zal tonen door bij zijn speech tot de ou-aarde landkenoten, met de vuisten op tafel zal slaan, zal hij eisen dat de Regering er moet zijn tegen Nieuwjaar. Voilà, daar vallen meteen de laatste weerstanden der Tjeven en der Riberalen : t Is gebakken, die van Lopende Zaken hebben gedaan, het worden weer, voor de resterende tijd, als van ouds, de Volheid van Bevoegdheden-dragers, alles tot meerdere eer en glorie van de Franscouillonse potverteerders .
En, net als de voorgaande keer met de Fête National, zal de hele reutemeteut dan voor 3 weken op vakantie vertrekken .
Maar Coburgland zal gered zijn!
---------------------
De Wever: 'Waarom kan het niet zonder PS?'
'Saneringsregering nodig in plaats van belastingsregering'
Bart De Wever herhaalt het N-VA-aanbod. De partij wil de huidige premier Leterme steunen als hij een echte begroting indient waarin de aanbevelingen van de Europese commissie worden gevolgd. Dat de PS dat nooit zou steunen, is niet eens jammer, vindt De Wever. Waarom kan het niet zonder de PS, vraag hij zich af.
'Men heeft deze zomer de verkeerde partij opzijgezet,' zei Bart De Wever in De Ochtend op Radio 1. Men had niet de N-VA moeten lossen, maar wel de PS. 'Maar blijkbaar durft men wel regering te maken zonder een meerderheid in Vlaanderen. Zonder een meerderheid in Wallonië, durft men niet.'
De Wever gelooft niet in het systeem van voorlopige twaalfden waar Leterme nu mee wil werken. 'Maar als Leterme een volwaardige begroting indient met de juiste maatregelen, dan wil de N-VA die steunen.'
Voor die juiste maatregelen verwijst de N-VA naar de aanbevelingen van de Europese commissie. Die gaan onder meer over een hervorming van de automatische loonindexering, een verhoging van de wettelijke pensioenleeftijd en een verlaging van de werkloosheidsuitkeringen voor langdurige werklozen.
Het zijn maatregelen waar vooral de PS bedenkingen bij heeft. Volgens De Wever is het dan ook die partij die alle belangrijke hervormingen in ons land tegenhoudt.
De Wever: 'Van Reynders (MR) zouden we nog steun krijgen voor zo'n begroting. Maar Onkelinx (PS) is het probleem. Er is immers een partij in ons land die vindt dat alles moet blijven zoals het is. We zouden moeten spurten naar hervormingen, maar we strompelen verder.'
We weten wat we moeten doen, zegt De Wever die verwijst naar eerdere maatregelen in Duitsland. Vlaanderen zou dat kunnen en willen. 'Maar door onze Belgische context zitten we in de rayon van de Zuid-Europese landen.'
De Wever vreest dat de onderhandelaars geen saneringsregering gaan op de been brengen maar een belastingsregering. Het zullen weer de middenklasse en de bedrijven zijn, die het gelag gaan betalen.
'Zo maak je onze economie kapot.' De Wever verwijst naar het blad Trends waarvan de hoofdredacteur niet lang geleden zei 'als we Di Rupo volgen, gaan we naar Griekse toestanden'
-------------------
Diagonaal herlezen
O Ja! Ik vergat bijna de HoogEdelgeboren Doorluchtige Heer Paalmans, alias de Leterminator. Die moet dringend zijn amourette waarover DagAllemaal gewaagde, bijstellen, want de paal waarvan sprake in zijn hete maar wansmakelijke mailberichten (de stoeffer!), zal vanaf 1 januari uitsluitend te bewonderen zijn in de omgeving van Place Pigalle.
En zeggen dat Silvio Berlusconi voor heel wat minder opzichtelijke prestaties, in de media veel zwaarder wordt aangepakt! Maar ja! Dat van die splinter in het oog van een ander, en de balk in het eigen oog : dat is niet voor niets een Tjevenlijke uitvinding!
------------------------
Traditie uit de Westhoek, als balsem op de problemen van elke dag. Voor meer informatie over rond elk jaareinde een paar zakcentjes goed te besteden : te koop in elke boekhandel, zelfs in De Schandaard. Tot nader order verschijnt hier elke dag een van die evergreens ..
467/2Seetie is 50 jaar getrouwd met zijn Imelda, en t is niet altijd rozengeur en maneschijn geweest in de menage in die halve eeuwe. Wanneer Seetie het mes zet in de gouden jubileum-taarte, barsten hem de tranen uit zijn ogen.
Wel Seetie, snottert Imelda ontroerd, ikke en wiste niet dat gij zo sentimenteel kost zijn, bij de gedachte aan ons lang huwelijksleven.
Jamaar, antwoordt Seetie, t en is daarom nie dat de tranen in mijn ogen komen, weie. Maar als ik peize op de den dag dat Uw vader ons op de dilt betrapte en woedend uitriep : En nu trouwt ge met mijn dochter!, of ge gaat voor 50 jaar den bak in!
Had ik toen maar voor den bak gekozen, dan was ik nu vandaag een vrij man geweest.
Of voor Vlamingen, kortom : voor Heel-Nederlanders?
----------------------------
DOEN !!! i.v.m. SNELHEIDSBOETES
LEZEN EN DOORSTUREN ! + BIJHOUDEN ! ZO EEN TIP KRIJG JE NIET ELKE DAG !
---------------------------------- Ook een beetje moe van al die onzin boetes? Voor 4 km te hard gereden op een totaal verlaten weg? Of bij zogenaamde wegwerkzaamhedenwaar echter niets te zien is? Vindt u ook dat de politie eens meer moet doen aan de criminaliteit ipv alleen maar te collecteren voor de schatkist? Er is een mogelijkheid om actie te voeren. Maar dat werkt alleen als we het allemaal doen. Dus bewaar dit mailtje enzend het door aan allen in je adresboek. Ook als je nu net even geen bekeuring hebt gehad, want binnenkort ben jij ook de klos. Er worden er meer dan 7 miljoen per jaar gegeven en dat worden er elk jaar meer.
Wat te doen (tip van een politie-inspecteur): Als je een bekeuring krijgt ("beschikking") dan kun je hiertegen inberoep gaan bij de officier van justitie. Het adres staat op de beschikking. Maak een kopie van de beschikking en doe er een simpel briefje bij. Bijvoorbeeld: Aan de officier van justitie..... Bijgaand een kopie van uw beschikking.Ik bestrijd de snelheid die op de beschikking is vermeld en vermoed dat de meetapparatuur niet in orde was. Ik ga dan ook tegen de beschikking in beroep. Ik verwacht dat u mij een foto van de overtreding stuurt en een kopie van het ijkrapport van de betrokkenmeetapparatuur, zoals dat op de dag van de overtreding geldig was.
Met vriendelijke groet ... (naam, adres,geboortedatum)
De Officier is verplicht te bewijzen dat de apparatuur goed isen moet dus deze kopie toesturen. Als uit het ijkrapportblijkt dat de apparatuur over de ijkdatum heen is heb je geluk: de boete is sowieso niet geldig. Maar belangrijker: als iedereen zo protesteert, loopt het openbaar ministerie compleet vast. Ze kunnen de meer dan 7 miljoen bezwaarschriften bijlange na niet verwerken. Misschien datmen dan eindelijk eens besluit om deze onzinnige jacht op de gewone man te staken en de Politie weer in te zetten voor echt belangrijk werk. Kunnen we misschien eindelijk eens weer veilig ¹s avonds over straat lopen. Of aangifte doen met het idee dat er kans is dat de zaak opgelost wordt. NB.: als je op deze manier in beroep gaat, dan hoef je voorlopig de bekeuring niet te betalen. Dat wordt in de brief die de officier je stuurt ook nog eens bevestigd.
-------------------
Diagonaal herlezen
U las hierboven een zojuist binnengekomen mailberichtje van een goede vriend, een man uit één stuk, met een hart van goud en met een naam als een klinkende bel, die in zijn jonge jaren met vader en de vele broers in groep er op uit trokken, om Waalse Rijkswachters te paard die op Vlaamse betogers in Voeren inreden, als volleerde jongleurs (hard maar vredevol) van hun paarden te krijgen Voor aalvlugge onverschrokken paardenvrienden met een koene blik en vaste hand (lang geleden dus), was dit een koud kunstje naar het schijnt. Links en rechts op afspraak uit het niets opduikend, om dan onverwacht, (vòòr het dier blijvend waar de ruiter hen niet kon raken) het hoofd van het paard met de riemen van zijn gebit neerwaarts te dwingen, tot het desnoods knielde op de voorbenen, en voor hij het besefte, lag de ene na de andere ruiter op straat .Na die bliksemactie was het telkens wel zaak zo vlug mogelijk weg te komen in de menigte .Het waren heroïsche tijden, die net als hun jeugd, alleen maar met veel piëteit kunnen herdacht worden.. Echt een vlotte kerel, de man van dat mailtje!
Mag ik (naast zijn uitgebreid advies over snelheids-bekeuringen), ook dit advies meegeven, deze keer aan de jeugd van nu die, balorig door de vele festivals, een kanjer van een kick zoekt om zich te kunnen uitleven? De vroegere Rijkswachtpaarden, nu Politiepaarden geworden, zijn dol op dappere betogers, zo lang ze er kunnen op instormen. Maar bij stilstaand ruiterijgeweld : niet de ruiter naar de benen grijpen (die slaat U gegarandeerd lam!), maar de kop van het paard grijpen : het dier zal er alles aan doen om zich meteen van de last op zijn rug te bevrijden .
Aandacht! Aandacht! Net zoals bij het opvragen van die flits-fotos, zullen de Superieuren van Oom Agent deze daden van burger-protest maar matig appreciëren Zaak is dan ook, na volbrachte taak, om zo vlug mogelijk in de massa te verdwijnen
--------------------
Traditie uit de Westhoek, als balsem op de problemen van elke dag. Voor meer informatie over rond elk jaareinde een paar zakcentjes goed te besteden : te koop in elke boekhandel, zelfs in De Schandaard. Tot nader order verschijnt hier elke dag een van die evergreens ..
466/1 Toone heeft het weer allemaal te vertellen in zijn stamkroeg. Kijk, bluft hij, ik ga U een raadsel opgeven dat enkel hoogbegaafden kunnen oplossen.
Ziehier : ge rijdt, steeds aan dezelfde snelheid, in nn otto met aan Uwen rechterkant eendiepte, en aan Uw linkerkant een brandweerwagen die aan dezelfde snelheid als de uwe, naast U blijft rijden; voor U loopt een groot varken steeds maar aan dezelfde snelheid van Uwen otto; en ge wordt op ne meter afstand gevolgd door een heliocopter die vlak boven de grond vliegt, weeral aan dezelfde snelheid als Uwen otto.
Hoe kunt ge nu stoppen, zonder dat er ongelukken gebeuren? Iedereen in de kroeg probeert zijn hoogbegaafdheid te bewijzen, maar het lukt niemand.
Kijk, triomfeert Toone, ge vraagt gewoon aan den baas van de draaimolen dat hij gewoon het geval stil legt.
Hallo! Hebben de jaarlijkse trip naar de Heimat (en terug! vooral terug!) goed overleefd.Net als onze Silvio, ook een kat met 9 levens, zijn we dus terug in het thuisland van Homo-Elio; waaruit die eigenlijk nooit had mogen weggaan, nog vòòr zijn geboorte . Wij : gezond en wel, en zelfs een dag vroeger dan gepland. Dat komt door de zo goed als verlaten auto-snelwegen gisteren, die ons toelieten van in een trok de bijna 1300 Km in een keer af te leggen. Wilde wa wete? Alleen in Vlaanderen waren de banen archie-slecht en over-bezet. In WalloBrux, bij LOncle Sarko, bij Führer-in Merkel, bij de Zwitsers en vooral bij de Italiaanse Spagettis waren het precies zoevende glijbanen. Zij wij, Vlamingen, dan zon arm volkje, dat onze eigen wegen meer lijken op kip-kap-tarmac? Dat voor wat betreft de stads- en of secundaire wegen. Voor de snelwegen onderscheiden wij stilaan twee soorten : die waarop enkel stilstaand verkeer (de meesten) is toegelaten, en die waarop wèl gereden mag worden, mits men zich begeeft van flitspaal naar flitspaal om zich te laten flitsen. Verder moet het werk van de Overheids-Straatcriminelen (dit zijn wegenis-specialisten met sadistische neigingen ten opzichte van de gewone weggebruikers) nog uitvoeriger in aanbesteding wordengegeven, te oordelen naar de rem-en sleepsporen in de buurt van die hindernissen. Mits enig doorzettingsvermogen kan binnenkort elke auto van de weg worden gehouden wegens onherstelbaar beschadigd. Is ook een optie!
Er zou op de Vlaamse Begroting veel geld kunnen uitgespaard worden door gewoon alle onderhoudswerken aan de wegen gewoon stop te zetten : nu worden er zoveel kosten gemaakt, om precies hetzelfde resultaat te bekomen .In de kortste keren zullen die dan zodanig toegetakeld zijn, dat alleen nog verplaatsingen te paard zullen mogelijk zijn. Nog maar goed ook, want een paard verbruikt veel minder fossiele brandstof, gaat langer mee en is niet zo onderhevig aan mode-verschijnslen. Geen flitspalen meer nodig, zodat de politie kan ingezet worden, voor het echte politie-werk .
Ziedaar, beste ex-landgenoten, de eedle gevoelens van vaderlandsliefde die spontaan opwelden bij het laatste weerzien van dit jaar : het zijn slechte tijden, maar de restaurants zitten proppensvol, en op de wegen rijden alleen bovenste beste en meestal grote tot zeer grote muxe-wagens. Weinig of geen FIAT 500-tjes! Vlaanderen betaalt zich arm voor vreemden, en slipt er anderzijds van vol. Raar, hé? Is dat dan de anti-politiek van de politiek-correcten?
Enfin, Oost West, in t Zuiden best! Hier maakt het land zich op, na 17 jaar Berlusconi, op een nieuw Post-Berlusconi model. Met misschien Weer die diezelfde Berlusconi, Redder des Vaderlands als Deus ex machina?
Wat mij, bij het heropstarten van mijn computer op het Internet, het meest opviel, was de alledaagsheid der dingen : Di Rupo kan het niet, de EU kan het niet, BDW verdwijnt in de coulissen en de Vlamingen zitten weer braafjes op, klaar om op elk moment pootjes te geven aan om het even wie. Alleen de Vlaams-Bewegers bewegen in de goede richting, het Belang op kop. Zie afbeelding bovenaan.
Tot me de naam van Nigel Farage opviel. En dan nog wel in het twijfelachtig gezelschap van de man waarop ooit Vlaanderens hoogste hoop was gevestigd : Frak Vanhecke, de wandelende lijk-aanbidder.
Kijk, beste mensen, Marie Rose Morel is niet meer, en misschien, heel misschien, had zij, bij leven en welzijn, iets geweldigs kunnen ontketenen voor ons, Vlamingen. Zij had iets primitiefs over zich, iets van de geboren Leidsvrouwe, zoals ooit Evita Peron had betekend voor het Argentijnse volk. Dat Frank voor haar viel, is menselijk, maar tezelfdertijd dramatisch! Eerst jarenlang hun relatie verloochenen (doorheen hun beider echtscheidingen?) om later, eenmaal gestorven, die relatie op TV met terugwerkende kracht te beklemtonen : delicate zaak!
Daarom noem ik vandaag Frank Vanhecke sindsdien De Kuise Jozef, die de vrouw van de Egyptische Legeroverste Putifar begeerde maar tezelfdertijd afwees, of adersom : zo Bijbelvast ben ik nu ook niet. In ieder geval, Jozef was de jongeste van de Joodse broers, die voor zaken naar Egypte togen, uit afgunst hem onderweg dropten in een diepe leegstaande waterput midden de woestijn, en later, toen de kleine eenmaal Onderkoning van Egypte was geworden, weer probeerden bij hem in de gunst te komen. Tot de Putifaarse op zijn weg kwam : zij was voor hem het begin van het einde
Arme Jozef. Arme Frank!
--------------------------
Frank Vanhecke bij Europese fractie Nigel Farage
zaterdag 12 november 2011, 12u55
Bron: belga
Europees parlementslid Frank Vanhecke, die sinds zijn vertrek uit Vlaams Belang als onafhankelijke zetelt, treedt in het Europees Parlement toe tot de EFD-fractie met als voorzitter de bekende Nigel Farage van UKIP.
'Ik verdedig verder de belangen van de Vlamingen tegen de bemoeienissen van de spilzieke EU-superstaat', zo zegt hij. 'Alleen des te sterker nu vanuit de positie van een volwaardige politieke fractie.' In de EFD-fractie gaat Vanhecke zetelen met vertegenwoordigers van Lega Nord, de Deense Volkspartij en de Ware Finnen.
Politiek rechts zit in het Europees Parlement verspreid over drie groepen: de politieke fractie ECR (Europese Conservatieven en Hervormers) met 56 leden rond de Britse Conservatieven, waarvan ook LDD-verkozene Derk-Jan Eppink deel uitmaakt; de politieke fractie EFD (Europa van Vrijheid en Democratie) met 28 leden rond de Britse UKIP-partij; en de restgroep van de 'niet-fractiegebonden leden', met zo'n 30 leden waarvan de helft een uiterst rechts profiel heeft zoals Geert Wilders (PVV) en Philip Claeys voor Vlaams Belang.
De EFD-groep ontstond rond het Britse UKIP en haar flamboyante vertegenwoordiger Nigel Farage is er de fractievoorzitter van. Die liet zich niet alleen opmerken door enkele bedenkingen bij de kwaliteit van Belgische politici en Europees Raadsvoorzitter Herman Van Rompuy, die volgens hem de uitstraling van een natte dweil heeft, maar heeft ook vastgesteld dat België eigenlijk een gammele constructie is - net als de EU zelf
-------------------
Diagonaal herlezen
The show must go on!
Met het uur wordt het duidelijker : Bart Dewever staat zwaar in het krijt bij zijn eigen volk en bij de Vlaamse Leeuw, die nu gewurgd dreigt te worden met de strik die door hem werd gespannen : een valstrik. Hopelijk wordt het duidelijk voor de meeste mensen : zonder de standvastigheid van de Rechtlijnigen van het Vlaams Belang (Annemans, DeWinter e.a.) valt binnenkort het doek over onze welstand.
Wat de Tjeven werkelijk zijn, kunt U best nalezen bij
SAMEN IN EEN HOTELKAMER STOEIEN IS SUPER Kortrijkse Tjeven
--------------------
Wie zou het zijn? Beke, Decrem, De Clerck of iemand anders? Of misschien Mark Eyskens of Wilfried Martens?
Hooggeplaatste CD&V'er zet 'leuke vrouwen' aan tot prostitutie
Gepost op 09 nov 2011, 13u24
CD&V, de Vlaamse partij die zich lang de grootste van het land mocht noemen en die zich profileert als dé gezinspartij, heeft het laatste jaar net op dat vlak veel van haar pluimen verloren. De gloeiend hete sms'jes van Leterme bleven even nazinderen, terwijl het torengestoei van Ilse Uyttersprot het hele land aan het lachen kreeg. Maar zij zijn niet de enigen die last hadden om hun lusten te bedwingen Onze redactie kon beslag leggen op conversaties via Facebook tussen een vooraanstaand CD&V'er en zijn (mogelijke) prooi. Alles begon met een kort bericht waarbij de politicus met een vals profiel de jongedame wou ontmoeten. "Ik vind je heel aantrekkelijk. Wil je me ontmoeten als escorte? Ik ben lief en betaal goed. Kusje" gaf onmiddellijk aan waar de man naar toe wou.
De jongedame die ons deze tip bezorgde, was geprikkeld door deze vraag en wou weten wie de man achter het valse profiel was, dus speelde ze het spelletje mee, vooral omdat ook haar vriendin al een soortgelijk voorstel had gekregen van datzelfde profiel. Al snel volgde de eerste poging tot afspraak, waarbij onze politicus heel concreet omschreef wat hij van die avond verwachtte: "Als je drie uur komt en we drinken champagne, hebben fun en we hebben tweemaal leuke sex (ik ben zeer lief), dan heb ik daar graag 800 euro voor over". Recht op hun doel af, die CD&V'ers
Toen het wat te heet onder de voeten werd van onze jongedame, gaf ze hem een website van een professionele escorte door. Maar dat was niet naar wens van de geile christen-democraat: "Ik heb ervaring met escortes, maar dan via agency. Maar een escorte doet dit als bandwerk Ik zoek een leuke vrouw die dit doet als extraatje Niet als beroep."
Ondertussen wou de politicus zijn identiteit niet bekend maken, dus ging zijn prooi over tot een mogelijke afspraak: het duurde niet lang vooraleer ze de bevestiging kreeg dat hij in Antwerpen op haar zou wachten. Op haar vraag om eerst in een café af te spreken, kwam het volgende antwoord: "Ik moet opletten, want ben gehuwd en ken heel veel mensen, die me niet mogen zien met een knappe vrouw".
Omdat de afspraak dichterbij kwam, begon de geile bok fouten te maken: hij gaf zijn GSM-nummer. Cruciaal, want zo kwam zijn naam aan de oppervlakte drijven. Om zeker te zijn dat het geen opgezet spel was om de betrokken politicus zwart te maken, werd er nog een SMS verstuurd, waar al snel antwoord op kwam: vanop zijn nummer vroeg hij om af te spreken in het Marriott hotel te Gent.
De naam van de betrokken politicus is bekend bij onze redactie, wij kunnen alvast melden dat het gaat om een CD&V'er die wel eens in koninklijke kringen vertoeft. Om het met de woorden van CD&V zelf te zeggen: 'iedereen verlangt naar een warme thuis' Maar sommigen nog meer naar een heet hotelbed! (SF)
Naar jaarlijkse gewoonte zal deze blog begin november niet verschijnen. Dat is het goede nieuws. Het slechte nieuws is dat wij ons al die tijd tussen onze lezers zullen begeven in het Oude Vaderland om er van hot naar her te reizen. Er zal geen tijd zijn om interviews te geven. Onnodig aan te dringen. Wij reizen trouwens incognito. Alleen de telefoniste in Laeken kan ons bereiken. Bede deze tip niet al te veel te misbruiken : Sire staat op discretie.
De heropening is voorzien voor Zondag 13/11. Gelieve zolang geduld te oefenen AUB .Merci!
We zijn er van overtuigd, dat een 10-daagse kuur boven en buiten de actualiteit alleen maar de eetlust kan bevorderen. Tenzij wij, om in hoogsteigen persoon het Land te redden, door Het Hof , in het Land zijnde, zouden aangesproken worden U weet maar nooit - om als formateur Di Rupo, die er toch niks van bakt, te vervangen. Wij zijn minstens even goede prutsers als hij! Dat er ondertussen besprekingen aan de gang zouden zijn in die richting, wensen wij noch te bevestigen noch te ontkennen. Onze trouwe Lezers weten voldoende dat Laeken enthousiaste supporters zijn van deze blog. Ik wil wel toegeven dat dergelijke uitnodiging, vooral financieel gezien, van aard zou zijn om Sire een ferme kool te stoven.
Gelijkenis met politieke figuren is louter toevallig.
-----------------------------
EU-dictatuur
30.10.2011 13.43u - Als rebelse anti-establishmentpartij willen we ook in Europa onze reputatie hoog houden. Wij spreken waar de anderen zwijgen. En dus bomen we nog even door over de autoritaire trekjes van de EU en de Europese crisis. Een crisis die verre van bezworen is. De gulle steun aan Griekenland kan straks ook de gezonde lidstaten en economieën meesleuren. Er is al veel te veel geld naar Eurolanden gevloeid die enorme tekorten hebben in hun begroting, waarschuwt de prominente Duitse econoom Hans-Werner Sinn. Het wordt tijd om de geldkraan toe te draaien. Noodhulp is blijvende hulp geworden. Zonder een ommekeer in het beleid dreigt Europa straks met een grote knal uit elkaar te spatten.
Gevaarlijke fictie
Dat de euro in zijn huidige vorm niet kan en niet zal overleven, lijkt geen vraag meer. De verschillen tussen de landen van de eurozone - economisch en cultureel zijn eenvoudigweg te groot. Het onvermijdelijke einde van de euro in zijn huidige vorm zal pijnlijk duidelijk maken dat het Europese project op een fictie is gebaseerd, aldus journalist Hans Roodenburg (De Dagelijkse Standaard). Die fictie is de zogenaamde Europese identiteit. En de EU en de euro zijn de instrumenten om die collectieve identiteit gestalte te geven. Eurofielen zoals Herman Van Rompuy en Guy Verhofstadt zijn er rotsvast van overtuigd dat de EU de wil en de capaciteit moet hebben om alle nationale en regionale identiteiten uit te vlakken, zodat niets de Europese collectieve identiteit nog in de weg kan staan, merkt Victor van der Sterren terecht op (De Dagelijkse Standaard, 26.10.11).
België in het groot
Onder het mom van de Europese solidariteit worden enorme geldstromen georganiseerd van goeddraaiende landen naar landen waar luiheid, fraude en corruptie welig tieren. Het lijkt België wel, maar dan in het groot. Het einddoel is om de lidstaten te reduceren tot machteloze provincies van één Europese superstaat, stelt Van der Sterren. Dat klopt, en het is dan ook geen wonder dat de vurigste belgicisten zich vandaag ook ontpoppen tot de vurigste eurofielen. De EU is hun vluchtheuvel als België straks uit elkaar valt. Of beter nog een dam tegen het Vlaamse autonomiestreven, zoals Herman Van Rompuy openlijk toegaf in een interview met Elsevier. Het is dan ook uiterst bizar én pijnlijk dat de N-VA zich achter dat project schaart, samen met de eurofundis
-------------------
Diagonaal herlezen
Ja Ja, ik weet het! De term Gross Belgien doet denken aan Gross Deutschland van het Duizendjarige Dritte Reich van den Dolf, dat precies 12 jaar heeft stand gehouden : van 1933 (?) tot 1945 en dat slechts wilde ondergaan, nadat half Europa in puin lag. Gross Belgien, met zijn Europa-allures, is dus stilletjes bezig dezelfde weg te gaan, zij het wat langzamer, en wat minder spectaculair.
De Orde van de Frietzak (zie afbeelding boven) is echter aan zijn opmars bezig. Zij zullen het land en de transfers redden!Wij zijn in goede handen!
Nog even geduld : Der Untergang van zowel Hitler-Duitsland als van Nazi-Europa ging ook gepaard met een heel gedruis. Even geduld, dus .
Halve waarheden, hele leugens, en alles besausd met een dikke laag vaagheid : de Lynxe redeneertraditie is weer pijnlijk duidelijk.
De man schrijft dat hij de IJslandse remonte ter plaatse is gaan bestuderen : hij moet dus precieze details kennen, maar die geeft hij niet. Waarom? Passen die niet in zijn theorie? Hij blijft dus maar bij vage omschrijvingen over werkloosheidcijfers (nadien) en in algemene bewoordingen beschrijft hij hoe goed de onderklasse uit het debacle is gekomen : het had veel erger kunnen zijn .Als bewijs van de betere oplossing is dit een gezegde om U tegen te zeggen!
Dat IJsland de Lynx-Rode hoofdverantwoordelijke voor de bakencrisis strafrechterlijk vervolgt? Daar wil de man niets over schrijven : wij kennen zijn antwoord zonder ernaar te vragen! volgens de geldende (en trouwens) Linxe logica is iedereen onschuldig tot het tegendeel bewezen is. Welnu : het onderzoek is nog bezig, en dus behoort heel de santekraam tot het geheim van het onderzoek. Heet Witse ons geleerd!
Later zien we wel .Ondertussen is dit artikel hieronder wel een wervende tekst in De Morgen Reden, denk ik, om bij enkele tientallen lezers de ogen te openen om af te haken .
--------------------
Wat Europa van IJsland kan leren
Paul Krugman − 30/10/11, 11u25
Op het moment van economische wanhoop liet IJsland de banken failliet gaan en breidde zijn sociaal vangnet zelfs nog uit. Paul Krugman is New York Times-columnist en de Nobelprijswinnaar economie van 2008.
De financiële markten juichen het akkoord toe dat donderdagochtend bereikt werd in Brussel. En inderdaad, vergeleken met wat had kunnen gebeuren - een bitter onvermogen om het over iets eens te geraken - is het feit dat de Europese leiders het over iets eens waren, hoe vaag de details ook zijn en hoe ontoereikend het ook mag blijken, toch een positieve ontwikkeling.
Toch is het de moeite waard om even een stap terug te zetten en het ruimere plaatje te bekijken, namelijk de rampzalige mislukking van een economische doctrine - een doctrine die enorm veel schade heeft berokkend in Europa en de VS.
De doctrine komt eigenlijk neer op de bewering dat in de nasleep van de financiële crisis banken gered moeten worden, maar dat het grote publiek de prijs daarvoor moet betalen. Een crisis die het gevolg is van een gebrek aan regels wordt dus een reden om nog meer naar rechts op te schuiven; een tijd van massale werkloosheid, waarin alles in werk gesteld zou moeten worden om banen te creëren, wordt een tijd van besparingen, waarbij de hakbijl wordt gezet in overheidsuitgaven en sociale programma's.
Die doctrine werd verkocht met het argument dat er geen alternatief was - dat zowel de reddingspakketten als de beperking van de uitgaven noodzakelijk waren om de financiële markten tevreden te stellen - en met het argument dat budgettaire gestrengheid banen zal creëren. Het idee daarachter was dat een vermindering van de uitgaven de consument en de bedrijven meer vertrouwen zou geven. En dat vertrouwen zou de privé er zogezegd toe aanzetten om meer uit te geven in plaats van zich in te graven vanwege de depressie-effecten van de overheidsbezuinigingen.
Sommige economisten waren niet overtuigd. Een sarcastisch criticaster zei dat het geloof in de stimulerende effecten van besparingen eigenlijk neerkwam op een geloof in de 'vertrouwensfee'. Oké, dat was ik.
Maar de doctrine is niettemin extreem invloedrijk. Stimulerende besparingen hebben de steun van zowel de Republikeinen in het Congres als van de ECB, die vorig jaar bij alle Europese overheden - en niet alleen de noodlijdende - aandrong op 'budgettaire consolidatie'.
En toen David Cameron vorig jaar premier van Groot-Brittannië werd, begon hij meteen aan een besparingsprogramma, in de overtuiging dat dat de economie zou opkrikken, een beslissing die geprezen werd door vele Amerikaanse experts.
Nu zijn de resultaten binnen, en het plaatje oogt niet zo fraai. Griekenland zit dankzij de besparingsmaatregelen in een almaar dieper wordende crisis, en die crisis, niet een gebrek aan inspanningen vanwege de Griekse regering, was de reden waarom een geheim rapport aan de Europese leiders vorige week tot het besluit kwam dat het bestaande programma onwerkbaar was. De Britse economie is stilgevallen door de besparingen, het bedrijfs- en consumentenvertrouwen zijn gedaald, niet gestegen.
Misschien is het meest veelbetekende wel iets wat nu doorgaat voor een succesverhaal. Een paar maanden geleden begonnen de waarnemers met lof te zwaaien voor de prestaties van Letland, dat er na de verschrikkelijke recessie toch in slaagde het begrotingstekort terug te dringen en de markten er van te overtuigen dat het op budgettair vlak gezond was. Dat was inderdaad indrukwekkend, maar de prijs was wel een werkloosheid van 16 procent en een economie die, hoewel ze eindelijk aan het groeien is, nog altijd 18 procent kleiner is dan voor de crisis.
De banken redden en de werknemer pesten is dus geen recept voor welvaart. Maar was er een alternatief? Wel, daarom ben ik in IJsland, voor een conferentie over een land dat iets anders deed.
Als u verhalen hebt gelezen over de financiële crisis, of films erover gezien hebt zoals de uitstekende Inside Job, dan weet u dat IJsland zogezegd het ultieme economisch rampenverhaal was: zijn op hol geslagen banken zadelden het land op met enorme schulden en deden het land in een schijnbaar hopeloze positie belanden.
Maar er gebeurde iets vreemds op weg naar het economisch Armageddon: precies de wanhoop van IJsland maakte conventioneel gedrag onmogelijk. Het land had de vrijheid om regels te breken. Overal elders werden banken gered en betaalde het publiek de prijs, maar IJsland liet de banken failliet gaan en breidde zijn sociaal vangnet zelfs nog uit. Terwijl iedereen elders geobsedeerd was door het bedaren van internationale investeerders, legde IJsland tijdelijke beperkingen op aan het verkeer van kapitaal om manoeuvreerruimte voor zichzelf te creëren.
Elementair fatsoen En hoe gaat het nu? IJsland is er niet in geslaagd grote economische schade of een aanzienlijke verlaging van de levensstandaard te vermijden. Maar het is er wel in geslaagd de stijging van de werkloosheid te beperken en het leed van de meest kwetsbare mensen. Het sociale vangnet is nog intact, en dat geldt ook voor het elementaire fatsoen van de samenleving. 'Het had veel erger kunnen zijn', mag dan niet de meest wervende slogan zijn, als iedereen een catastrofe verwachtte, dan is het toch een triomf van het beleid.
En daar schuilt een les in voor de rest van ons: het leed dat zo veel burgers ondergaan, is niet nodig. Als dit een tijd is van ongelofelijk veel pijn en een veel hardere samenleving, dan was dat een keuze. Het moest en moet niet per se zo gaan.
-------------------
Diagonaal herlezen
Strafrechterlijke vervolging van alle schuldigen, om het even tot welke kleur of obediëntie ze behoren : dat is de enige remedie. Banken, die hun eigen graf hebben gegraven, en daar rijkelijk voor betaald zijn geworden, met bonussen bovenop waar gewone mensen maar kunnen van dromen mogen en moeten kunnen failliet gaan, maar dan moeten eerst de spelregels veranderd worden. Wat niet wil zeggen, dat iedereen zo maar vrij-uit kan gaan : zie P. Janssens van de Stad van A., hieronder : die wil zijn knikkers teruggeven, want, zegt hij, hij is akkoord fouten gemaakt te hebben .
Over Economie.
De Lynxe stelregel van laten we maar produceren (en op die manier de werkloosheid bestrijden en de consumptie aanwakkeren) rekent er op dat de markt wel hun stock-goederen zal afnemen. Precies alsorf de markt niet balanceert op de wet van vraag en aanbod. Wereldwijd overaanbod steenkool? De mijnen sluiten! Overproductie staal? De hoogovens gaan dicht, de minst rendabele eerst! Overproductie vliegenmeppers? Men geraakt ze aan de straatstenen niet meer kwijt! Onverzadigbare vraag naar aardolie? De prijzen gaan de hoogte in . Voldoende of grote vraag naar winterhandschoenen? De productie moet omhoog en de prijzen stijgen
Vraag en aanbod is de eerste Wet inde economie, die nog dateert van de tijd der ruilhandel : boer met teveel eieren en visser met teveel aan verse vis? Zelfs in de kleuterschool zullende gastjes het begrijpen .
Maar onze economen, Grote Geesten, hebben het vergeten. Zij hebben die Wet zodanig geamendeerd dat een kat er haar jongen niet meer in terugvindt.
Voorbeeld : hoe lang is het geleden dat de officiële interest op ,de wereldmarkt 1%, of zelfs tijdelijk 0% was? En dan ineens stelt men vast dat er teveel leningen in omloop zijn, en dat de mensen hun schulden niet meer kunnen betalen .
Top of the bill is dan de huichelachtigheid, zoals deze van Patrick Janssens. Hij heeft, als beheerder van Dexia, wel fouten gemaakt (!) en denkt door zijn loon terug te betalen, dat hij effen is. Vertel dit maar eens aan de eerste de beste gefailleerde zelfstandige, die door de curator tot de laatste cent is uitgewrongen!
En neen, Meneer Janssens, in de sociale en fiscale wet is nergens ook maar één enkele bepaling opgenomen waardoor U bijdragen kunt terugbetaald krijgen U weet dat pertinent goed en dus bent U niet alleen een oplichter (U 15 jaar lang laten betalen, voor non-diensten) U bent bovendien een groot komediant. Maar dat wisten we al lang.
----------------
Parick Janssens: 'Wil vergoeding Dexia teruggeven, als men belastingen en sociale bijdragen terugbetaald.'
Patrick Janssens (SP.A) erkent dat hij als lid van de raad van bestuur van Dexia Bank België fouten heeft gemaakt. Dat zei hij maandag in De Ochtend op Radio 1. Hij wil zijn vergoedingen afstaan, als hij de belastingen en sociale bijdragen erop ook terugkrijgt.
De burgemeester van Antwerpen wil zijn verantwoordelijkheid niet uit de weg gaan. Er zijn in dat dossier op alle niveaus fouten gemaakt, wie zou ik zijn om te zeggen dat dat ook voor mij niet het geval is.
Vergoeding
Janssens is blij dat hij eindelijk duidelijk kan stellen wat hij verdiende bij DBB: 'Ik krijg jaarlijks een brutovergoeding van 20.000 euro. Ik krijg geen zitpenningen. Van die 20.000 euro gaat 10.000 euro naar belastingen en een 5.000 euro naar sociale bijdragen, want ik ben zelfstandige in bijberoep moeten worden door dat beheerdersmandaat.'
Ik hou daar dus een 5.000 euro aan over,' stelt Janssens. Ik wil die heel graag terugstorten, als men mij voor die voorbije jaren dan ook telkens die 15.000 euro terugbetaalt die ik aan belastingen en sociale bijdragen heb betaald. Dat gaat mij misschien zelfs nog een spaarpotje opleveren.
'Geen domme, zakkenvullende politicus'
Janssens stoort zich aan de perceptie dat politici niets te zoeken hadden in de raad van bestuur van Dexia. Ik heb vijftien jaar lang bedrijven geleid, ik heb heel veel financiële instellingen geadviseerd. Ik ben geen domme achterlijke politicus die daar alleen maar zit om zijn zakken te vullen.
Om te zeggen dat als politicus X,Y of Z niet in die Raad van Bestuur had gezeten, dat dit dan niet gebeurd zou zijn, dat getuigt van een simplisme dat niet echt ernstig is.
Janssens begrijpt wel dat er vraag is naar een onderzoekscommissie: Dat is door SP.A in het federaal parlement ook gesteund.
Bij de 40 procent van de Vlamingen meent dat de 'gewone mensen' het beter weten dan politici en experts. Er lopen dus nogal wat populisten rond. Maar wie zijn ze, die populisten? Mark Elchardus is socioloog aan de Vrije Universiteit Brussel en auteur van De dramademocratie.
Overal in Europa oogsten populisten succes. Populisme als vaste ingrediënt, daarnaast wisselende cocktails van andere standpunten: tegen de islam, tegen immigratie, voor law and order, tegen Europa, tegen belastingen, tegen regelneverij, regionalist, nationalist... De kern van het populisme is een kloof die wordt geponeerd tussen enerzijds de goede en verstandige en opmerkzame "gewone mensen" en anderzijds de moedwillig blinde, wereldvreemde, indien al niet ronduit corrupte elite. Die laatste wordt ook omschreven als de "intellectuelen", "de experts", "het establishment" en bovenal "de politiekers". Breng de "gewone mensen" samen, tien, honderd, desnoods duizend van dat slag, en - wonder boven wonder - onze problemen smelten als sneeuw voor de zon.
Populisme wordt niet zelden beschouwd als een louter retorische strategie van demagogen. Waar de oude politieke structuren wankelen, tappen ambitieuze politici (die niet snel genoeg aan de bak komen) uit het populistische vaatje. Er schuilt halve waarheid in die bewering. De meest talentrijke populisten - een wijlen Pim Fortuyn, misschien ook wel een aankomende Marine Le Pen - treden op als culturele entrepreneurs die het populisme gebruiken om zich op de electorale kaart te zetten en het denken en voelen van hun electoraat te sturen. Het is echter onwaarschijnlijk dat zij dat kunnen doen als er al niet een vruchtbare voedingsbodem aanwezig is, als een aantal mensen de samenleving al niet door een populistische bril bekijkt en waarneemt als scherp verdeeld tussen de reddende "gewone mensen" en de corrupte elite. Die voedingsbodem werd nog maar zelden onderzocht.
Beschouwingen over het populisme volgen bijna steeds een kronkelend pad. Men klasseert eerst partijen als populistisch, kijkt dan naar wat die partijen doen en beschouwt de electorale en retorische strategieën van die partijen dan als de kenmerken van het populisme. Die aanpak heeft het grote nadeel dat men populisme verwart met de andere standpunten die de als populistisch geboekstaafde partijen innemen: anti-islam, eurosceptisch, tegen belastingen, regionalistisch en dies meer. Het is best mogelijk die standpunten te verdedigen zonder populistisch te zijn. Populisme is niet inherent met die standpunten verbonden. In het verleden en vandaag nog in Latijns-Amerika is populisme overwegend links. Hier en nu, in deze uithoek van de wereld, is het rechts. Daar is geen dwingende reden voor. Dat is een gevolg van omstandigheden en roept de boeiende vraag op waarom Europees populisme vandaag overwegend rechts is. Om daarop te kunnen antwoorden moet het populisme echter los van de partijvoorkeur worden bestudeerd, als een houding van mensen.
'Gewone mensen weten het beter' We hebben dat gedaan, het populisme niet bestudeerd op basis van de klap van politici, maar als een houding van kiezers. We deden dat door steekproeven van de bevolking uitspraken voor te leggen die enerzijds wijzen op het geloof dat de "gewone mensen" het beter weten dan de elite, anderzijds stellen dat politici meer naar die "gewone mensen" zouden moeten luisteren. Eentje daarvan luidde: "Ministers zouden beter wat minder in hun bureau zitten en zich wat meer onder het gewone volk begeven". In 2006 stemde 71 procent van de mensen daarmee in (in een steekproef van 2.330 Vlamingen, 18 tot 80 jaar oud), in 2010 73 procent (in een steekproef van 1.967 Vlamingen, 18 tot 75 jaar oud). Er lopen dus nogal wat populisten rond in Vlaanderen. 70 à 85 procent stemt in met uitspraken die stellen dat politici en ministers meer moeten luisteren naar de "gewone mensen" en bij de 40 procent is het eens met uitspraken die stellen dat de "gewone mensen" het beter weten dan politici, experts en hooggeschoolden. Geen wonder dat ministers zich graag laten filmen terwijl ze zich onder het gewone volk begeven. Bij noodweer worden daarvoor gezwind de rubberlaarzen aangetrokken.
Dat betekent niet dat alle partijen in dezelfde mate populistische kiezers aantrekken. We vinden de populisten vooral bij de twee extremistische partijen, het Vlaams Belang en de PvdA, en ook bij de groepen die niet meedoen, niet naar de stembus gaan of als ze zich daar toch naartoe slepen, blanco of gewild ongeldig stemmen. Populisten stemmen zich weg. De electoraten van alle andere partijen zijn nagenoeg even populistisch. Dat geldt voor CD&V, N-VA, Open Vld, sp.a en zelfs voor Lijst Dedecker. In tegenstelling tot wat nogal eens wordt beweerd is de N-VA geen populistische partij; zij trekt alleszins niet meer populistische kiezers aan dan de traditionele partijen.
Maar wie zijn ze dan, die populisten? In Europese kringen worden zij nogal eens voorgesteld als sukkels, verliezers van de moderniteit, mensen die niet meekunnen met de kenniseconomie, die slachtoffer werden van de globalisering en door de nieuwe wereldorde in een kwetsbare positie werden gedrongen, daarom een beetje verloren door de "nieuwe" samenleving van twitterende wereldburgers dolen. Voor Vlaanderen geldt dat alvast niet. Een zwakke, kwetsbare economische positie werkt populisme niet rechtstreeks in de hand. Radeloosheid evenmin. De populist is niet ontevreden met zijn leven, integendeel.
Drie factoren zijn daarentegen wel heel belangrijk. Populisten zijn, ten eerste, mensen die van oordeel dat zij niet krijgen wat hen toekomt: de wereld is "nie just" met hen. Zij combineren, ten tweede, een relatief laag onderwijsniveau met een sterke voorkeur voor zeer populaire media, kranten en de "boekskes". De media waarvan zij houden zijn die welke ze goed begrijpen en waarin ze een echo van de eigen overtuigingen horen (die mede door die media zijn gevormd). Populair in hun soort televisie is onder meer het realitygenre, dat opvallend gewone mensen toont die toch iets buitengewoons aan het doen zijn of hebben gedaan. Die capaciteit om het ogenschijnlijk heel gewone toch boeiend en belangwekkend te maken vernielt de ongelijkheid tussen het oordeel van de "gewone mensen" en dat van de elite; het plaatst het eerste in de kijker en boven het tweede. Het zal geen toeval zijn dat in dergelijke programma's opvallend veel moet worden gestemd, vooral weggestemd. Dat soort massamedia maakt mondig, zo wordt beweerd. Alweer een halve waarheid. Populisten verkwanselen die mondigheid immers, zeker in Vlaanderen, meteen door uitermate onnuttig stemgedrag. Het gaat niet om mondigheid, maar veeleer om wat de Canadese communicatiewetenschapper Lance Bennet de "democratisering van de waarheid" noemt: de waarheid van de "gewone" man en vrouw is evenveel, ja zelfs meer waard dan die van de experts.
Ten derde, en veruit de belangrijkste reden om populist te worden, is dat men van oordeel is dat het bar slecht gaat met de samenleving. Dat is, uiteraard, de fout van de huidige politici en elite. Die hebben het voor 't zeggen, maar zien de problemen niet, willen ze zelfs niet zien. Daarom rest slechts één hoop: luisteren naar de "gewone mensen". Het zijn vooral de mensen die van oordeel zijn dat het steil bergaf gaat met onze samenleving, die populist worden.
Wat te doen met populisme? Niet zelden wordt meer directe democratie als remedie aanbevolen. Al te gek. We zagen immers dat populisten een voorkeur hebben voor niet-deelname, voor blanco en ongeldig stemmen. Daarenboven blijkt dat populisten nogal autoritair zijn aangelegd. Zij zien wel iets in sterke mannen en zakenkabinetten. Liever dan geregeld op te draven voor volksraadplegingen luisteren ze naar een charismatische leider die het gezond verstand belichaamt en durft te zeggen wat de "gewone mensen" wel durven te denken, maar niet altijd kunnen of durven onder woorden te brengen.
Een andere weinig praktische aanbeveling om het populisme te lijf te gaan is op zich best edelmoedig: verminder ongelijkheid, geef mensen meer houvast en zekerheid en het populisme zal afnemen. Waarschijnlijk wel, maar hoogstwaarschijnlijk op lange termijn en in homeopathische dosis.
Er wordt ook gepleit voor meer laaggeschoolde parlementariërs, partijvoorzitters en ministers. Hoe doen we dat? Met quota? En zullen de laaggeschoolden die zich aldus onderscheiden, representatief zijn voor alle laaggeschoolden? Waarschijnlijk niet. In dit verband is er trouwens enige ervaring om van te leren. De laatste keer dat een jongen van de vakschool het tot minister en partijvoorzitter schopte, werd zijn vermeende populisme hem zeer kwalijk genomen. Hij nam "intellectuelen" ook graag op de korrel en bleek uiteindelijk te volatiel voor het politieke werk van lange adem.
Nee, er zijn slechts drie gepaste manieren om op het populisme te reageren... en slechts één daarvan is vandaag haalbaar én doeltreffend.
De eerste aanpak is oprechtheid. Weten de "gewone mensen" het beter dan de elite, de experts, de intellectuelen en de politici met ervaring? Nee, natuurlijk niet. De democratisering van de waarheid is een onding. Niet iedereen is even goed in het vinden, verwerken en gebruiken van informatie. Uiteraard weet iedereen wat hem dwarszit. Het is onvergeeflijk dom van politici daar niet aandachtig en gevolgrijk naar te luisteren. De bekwaamheid om te klagen is universeel, gelijk verdeeld. De bekwaamheid haalbare oplossingen voor te stellen is dat spijtig genoeg niet. Het probleem met populistische politici is niet dat ze inspelen op de problemen die de mensen ervaren - alle politici zouden dat moeten doen - het probleem is dat ze in de naam van het gezond verstand schabouwelijke onzin kwijlen.
Zij kunnen dat doen omdat de beleidspartijen zich onvoldoende tot de zorgen van de mensen hebben gericht, de gegrondheid van die zorgen niet zelden hebben ontkend, en nu, als die zorgen niet langer kunnen worden genegeerd, niet goed weten wat te doen. Waarover maken de populisten zich zo al allemaal zorgen? Groeiende normloosheid, verlies van samenhorigheid, van respect en solidariteit, verloedering van het milieu, de onbetrouwbaarheid van het eten, de enorme toename van het aantal regels en regeltjes, de groeiende internationale competitie, het risico op delokalisatie, de afbouw van de sociale zekerheid, het vooruitzicht meer en harder en langer te moeten werken voor minder, de problemen van diversiteit, de groeiende spanningen en conflicten tussen culturen en religies, het verworden tot vreemde in eigen land en buurt. Die zorgen hangen onderling heel sterk samen. Wie op een van die vlakken achteruitgang ziet, onderkent die doorgaans ook op de andere gebieden. Samen gaat het om een wijdverbreid en bijzonder pessimistisch achteruitgangsdenken. Wie zo denkt heeft heel veel kans populist te zijn. Het populisme is in feite de politieke uitdrukking van dat achteruitgangsdenken. Van al die problemen kreeg enkel het milieuprobleem voldoende politieke én technocratische aandacht. Zou het toeval zijn dat zich rond dat probleem geen populistische partij profileert, terwijl al de andere problemen centraal staan in het hedendaagse Europese populisme?
De elite heeft die andere problemen onvoldoende onderkend en erkend. Waarschijnlijk is het hedendaagse Europese populisme daarom overwegend reactionair en rechts: de hoop wordt gesteld op minder hufterigheid, op nationale grenzen en nationale soevereiniteit; de multiculturaliteit wordt beschouwd als volkomen mislukt, we moeten hard zijn nu, meedogenloos... Het gaat om problemen waarvoor de vertrouwde (rechtse en linkse) denkkaders niet meteen oplossingen aanreiken.
Politieke vernieuwing De tweede manier om populisme aan te pakken is daarom grondige politieke vernieuwing, niet in de spelregels van de democratie, maar in de visies, de aanpak, het beleid, de instellingen. Dat veronderstelt dat ideologische vooringenomenheid wordt geruild voor compromisloze waarneming en innoverend denken. Voor de gesignaleerde problemen moeten haalbare oplossingen worden voorgesteld. We zijn daar, vrees ik, lichtjaren van verwijderd. Beleidspartijen, maar ook intellectuelen en wetenschappers staan vandaag met de mond vol tanden. Ratingbureaus kelderen staten, staten liquideren die bureaus niet en reguleren evenmin de financiële markten. De nare gevolgen van al het onbekwame en onverantwoorde gedrag worden doodleuk naar de burgers doorgeschoven. Dat is de maat van onze onmacht. We falen politiek, maar bovenal intellectueel.
Voorlopig hebben we maar één (cynisch) verweer tegen het populisme: het Europese democratische deficit. Een politiek die inmiddels voor bij de zeventig procent van onze wet- en regelgeving zorgt, maar die vorm krijgt - far from the madding crowd - ver weg van de media en nog verder weg van de opvattingen van de "gewone mensen". We gaan een kleine revolutie tegemoet, een nieuw sociaal pact zowaar; we moeten bij de 22 miljard per jaar zien te besparen tegen 2015. Onze welvaartsstaat stond nooit voor een grotere uitdaging. Niet omdat we dat samen hebben beslist, niet omdat het past in ons maatschappijproject, maar omdat Europa het oplegt en de financiële markten het op hun beurt aan Europa opleggen.
Populisten weten dat Europa hun enige echte vijand is. Wat als zij, samen met de financiële markten, het nu kwetsbare Europese project kelderen? In de coulissen maken de charismatische leiders al hun opwachting. Ironisch. Als dam tegen erger rest ons een democratisch deficit, pijnlijke besparingen, hogere belastingen en jaren van lage groei. Een ander duidelijk en afdoend antwoord op het populisme hebben we voorlopig niet. Oh ja, toch wel... we kunnen verontwaardigd zijn.
-------------------
Diagonaal herlezen
Feitelijk had het veel korter gezegd kunnen worden : populisme is elke idee, zelfs zonder ook maar één daad daarbij, die niet in overeenstemming is met de socialistische heilsleer. Kortom : populisme is alles wat niet denkt zoals zij.
Dat is een. Ten tweede zou ik de Weledele Hooggeboren Heer Elcherdus even te willen nadenken over het begrip democratie, de volkswil, die niets anders is dan..wat het volk wil : het isme van de populos, het volksisme .
Maar dat zal wel te simpel zijn, denk ik .
Maar mijn beste man, waarom iets gemakkelijk maken, als het ook moeilijk kan?
Anders gezegd : als blijkt wat tussen het volk leeft, geen bevlieging is (zoals Spielberg een grandiose ontvangst bereiden), waarom moet de Leiding daar dan geen gehoor aan geven?
Slechts één voorbeeld : onder de mom van massa-immigratie sluipt in Europa een achterlijke woestijngodsdienstbinnen die onze beschaving dreigt honderden jaren terug te dringen. Zie o.a. hun Slachtfeest op 6 novemberwaar opnieuw, zoals ieder jaar, duizenden schapen onverdoofd de keel zullen worden overgesneden, meestal door onervaren slachters, die deze gebeurtenis als een feest beleven, om vooral niet te vergeten hoe bloed doen vloeien met eigen handen voldoet aan een primitieve begeerte, zelfs voor hun opgroeiende jeugd die voor het eerst zelf het mes mao hanteren, onder het goedkeurend oog van de (mannelijke) familie-leden
Vraag : stemt dit (invasie en achterlijke gebruiken) overeen met de volkswil, zoals deze tot uiting zou komen bij een referendum?
Dus waarde heer Elchardus : wat U verdedigt, is puur de macht van een dictatuur. De dictatuur van de nomenclatuur, de politieke kaste die van besturen bijna een familie-bedrijf heeft gemaakt, en vooral onder elkaar de postjes verdeelt. LEtat, cest Moi, ziet U .
U zou er goed aan doen, in Uw vrije tijd eens de bestuursvorm van onze Middeleeuwen Steden wat dieper na te gaan. Neem, om te beginnen, Firenze, en de Medici-familie, ook een elitair gezelschap, eens onder ogen. Verdiep er U eens in, hoe die aan de macht kwamen, en vooral : hoe ze ervan verdreven weden . Niet dat onze huidige maatschappij moet terugkeren naar de Middeleeuwen, maar we zouden er wel een en ander kunnen van opsteken .
De scheepslift van Srépy (Borinage), kostprijs 624 miljoen, Gebouwd tussen 1984 en 2002 met o.a. geld van Dexia, was bedoeld voor het vervoer van kolen en staal .dat er toen zelfs niet meer was.
Na te lezen op Wikipedia Leest als een roman!
Voornaamste doel heden : schoolreizen.
----------------
De begrotingstekorten liggen in Wallonië en Brussel
Dus moeten ze daar opgelost worden
Nieuwsbrief van het Aktiekomitee Vlaamse Sociale Zekerheid (AK-VSZ)- 29 oktober 2011
Waarom die domme uitdagingen?
-------------------
In Knack van 24 augustus 2011 zei Guy Vanhengel (open-VLD), minister van uit de hand lopende begrotingen, dat "Vlaanderen het dankzij de gunstige financieringswet vrij gemakkelijk heeft om een sluitende begroting voor te leggen". Zijn voorzitter, Alexander De Croo, zei n.a.v. het akkoord over de nieuwe financieringswet hetzelfde. Ofwel weten ze het niet, ofwel liegen ze. Volgens de oude financieringswet krijgt Vlaanderen slechts 58,7 % van de middelen; in de nieuwe financieringswet zal dit bij de start ook zo zijn (want niemand mag verarmen of verrijken) en in de eerste tien jaar zal er weinig veranderen. Daartegenover dragen de Vlamingen 63,5 % bij in de vorm van personenbelasting en BTW. In verstaanbare taal: de Vlamingen worden voor 1,6 miljard benadeeld. Met de nieuwe overdrachten in de vorm van dotaties wordt het nadeel nog 500 miljoen groter. Ook de rest van de transfers, 12 miljard, blijft bestaan.
De heer Vanhengel vertelde nog meer dwaasheden. Bijvoorbeeld: dat de federale overheid de belastingen drastisch zal moeten verhogen en in de zakken van de Vlamingen zitten omdat de Vlaamse regering het geld erdoor jaagt, zelfs een peuterpremie geeft en weigert overschotten opzij te zetten. Met de begrotingstekorten van het Brussels en het Waals Gewest had de heer Vanhengel geen probleem..
Niet de bijzaak
We laten ons niet verleiden tot een discussie over een paar honderd miljoen meer of minder op de Gewestelijke begrotingen. Alle gewestelijke begrotingen moeten tegen 2015 in evenwicht zijn. Punt.
Als de nieuwe financieringswet zoveel fiscale autonomie bevat en zo responsabiliserend werkt als de zelfgenoegzame onderhandelaars beweren, kan dat geen probleem zijn.
Wel de hoofdzaak
Het probleem ligt elders en is honderd keer groter.
De jaarlijkse transfer van 12 miljard naar Wallonië en Brussel betekent dat in deze Gewesten jaarlijks 12 miljard meer uitgegeven wordt dan wat de inwoners zelf aan belastingen en sociale bijdragen bijeenbrengen. Dat heet boven zijn stand leven. Zoals in Griekenland. De Franstaligen noemen dit hun recht. In Vlaanderen gebeurt het omgekeerde. Jaarlijks wordt 12 miljard weggegeven. De Franstaligen (en een valse meerderheid van Vlamingen) noemen dit een plicht.
Griekenland aan Samber & Maas
Men kan naar dezelfde feiten ook op een andere manier kijken. Namelijk door naar de primaire saldi en de daaruit volgende begrotingstekorten te kijken in de veronderstelling dat alle financiële stromen binnen ieder Gewest zouden blijven en er dus geen transfers zouden zijn. De Universiteit van Namen heeft dit gedaan voor de periode 2006-2010. Wij hebben het onderzoek gedaan voor de periode 1990-2010. (Zie onze Nieuwsbrief van 22 september: Finland aan de Noordzee - Griekenland aan Samber & Maas)
Sinds 1990 (maar eigenlijk al veel langer) heeft Wallonië altijd een negatief primair saldo gehad. Dit wil zeggen dat het totaal van de opbrengsten (alle belastingen en alle sociale bijdragen) nooit voldoende was om alle lopende uitgaven (infrastructuur, onderwijs, sociale uitkeringen, justitie, milieu, ouderenzorg, overheidsadministraties, enz. met uitzondering van de interestlasten) te betalen. Dus bleef er nooit één euro over om de interest op de overheidsschuld te betalen. Dus was er altijd een begrotingstekort dat steeds hoger opliep met de voortdurende stijging van de overheidsschuld als gevolg. Een gezin dat jaar na jaar een tekort heeft en bovendien de interesten op de bouwlening niet kan betalen gaat onvermijdelijk de dieperik in, met de gedwongen verkoop van het huis als gevolg. Griekse toestanden. In het Brussels Gewest was de toestand gelijkaardig maar minder erg. Sinds 1990 (maar eigenlijk al veel langer) heeft Vlaanderen altijd een positief primair saldo gehad. Gedurende meerdere jaren zelfs groter dan de totale interestlast op de Belgische overheidsschuld.
Het gevolg van dit alles is, dat indien in 1990 de Belgische overheidsschuld zou verdeeld geweest zijn over de drie gewesten, het Waals deel in de overheidsschuld in 2010 zou opgelopen zijn tot 480 miljard, het Brussels deel tot 55 miljard en dat Vlaanderen al lang schuldenvrij zou zijn en in 2010 zelfs over een tegoed zou beschikken van 194 miljard. Wallonië zou in 2012 een begrotingstekort hebben van 25 % van zijn bbp (Griekenland 10,5 %) en een schuldratio van 500 (Griekenland 143). 1/2/3
Verantwoordelijkheden op de juiste plaats
Met gescheiden beurzen zouden deze feiten zichtbaar zijn. Nog beter: ze zouden Wallonië, maar ook Brussel, al lang gedwongen hebben om de nodige saneringsmaatregelen te nemen. In het Belgisch huishouden waar alles in een grote pot gegoten wordt en iedereen er evenveel mag uitpikken, sommigen zelfs wat meer, worden de feiten verborgen achter de Belgische cijfers. Met als gevolg dat problemen die als Belgisch worden voorgesteld in feite reuzengrote Waalse en Brusselse problemen zijn.
"Het is geen overdrijving te stellen dat Wallonië vandaag (in 1991) financieel rechtgehouden wordt door de Vlaamse budgettaire inspanningen. - Vlaanderen heeft er te weinig belang bij om nog verder te saneren wanneer het gros van de lasten door haar zal moeten gedragen worden. Tegelijk komt deze situatie goed uit voor Wallonië, zodat van die regio ook weinig budgettaire inspanningen kunnen verwacht worden. - Een regionalisering van de overheidsschuld zou elke regio dus confronteren met de harde wet van de budgettaire verantwoordelijkheid. Dit zou de druk om te saneren opdrijven". (Prof. Paul De Grauwe in 1991 )
Van nu tot 2015 moet er voor 24 miljard gesaneerd worden. Aan de Vlamingen moet men geen inspanning vragen want zij hebben de problemen niet veroorzaakt. Men moet de problemen oplossen waar ze zich stellen. Als Wallonië en Brussel boven hun stand leven kunnen zij dat op drie manieren oplossen: minder uitgeven, meer belastingen, meer werken, of een combinatie hiervan naar hun eigen inzichten. Dit is de brute, eenzijdig financiële aanpak van Europa t.a.v. Griekenland.
Splitsing van de sociale zekerheid is een evenwichtige oplossing van de federale begrotingsproblemen.
Wij zijn voorstander van een aanpak die niet alleen rekening houdt met de plaats van de problemen maar ook met de oorzaken en die de mensen aanspreekt in hun verantwoordelijkheden.
Veruit de grootste oorzaak van de gestegen begrotingstekorten ligt in de stijging van de uitgaven in de sociale zekerheid. Dit is geen tijdelijk probleem. Met de vergrijzing die nu al goed voelbaar is, is dit een structureel probleem voor de komende vijftig jaar. Het probleem is ook verschillend in de drie Gewesten. In Brussel met een jongere bevolking is dit probleem het kleinst. In Vlaanderen is het probleem het grootst. De invloed van de vergrijzing is niet even groot voor alle takken van de sociale zekerheid. Ze is het grootst voor de geneeskundige verzorging en de pensioenen, het kleinst voor de kinderbijslagen. Het tewerkstellingsbeleid is samen met de werkloosheid de krachtigste hefboom om te zorgen voor een financieel draagvlak.
Splits de sociale zekerheid en confronteer de Gewesten en de Gemeenschappen met de uitgaven die ze doen en met de financiële middelen die ze hiervoor opbrengen. Geef ze dus ook de verantwoordelijkheid om te zorgen voor een budgettair evenwicht op de manier die ze zelf verkiezen. Dan zullen de mensen in Wallonië en indien nodig ook in Vlaanderen begrijpen dat er moet gesaneerd worden, hoeveel er moet gesaneerd worden en dat ze er zelf belang bij hebben. Laat ze dan volgens hun eigen politieke voorkeuren de gepaste middelen kiezen. Misschien minder uitgeven. Zeker meer werken. Hoewel, zo zeker is dit laatste niet. Als ze in Wallonië tevreden zijn met een lagere welvaart en een lager welzijnsniveau dan is dat een zeer eerbiedwaardige keuze. Bovendien is het voor hen de enige manier om er weer bovenop te geraken.
Op die manier wordt het grootste deel van het begrotingstekort bij het federaal niveau weggehaald. De sociale zekerheid is bovendien een persoonsgebonden materie bij uitstek. Leg ze bij de Gewesten en de Gemeenschappen, bij de mensen die belang hebben bij de oplossing. Deze structurele hervorming zal op sommige plaatsen veel meer pijn doen dan op andere. Dit is niet alleen logisch en redelijk. Het is ook de enige manier om een dynamiek op gang te brengen. Duizend keer beter dan alle prutsmaatregelen die krampachtig gericht zijn op het behoud van een onhoudbare toestand.
In ieder geval willen wij de sociale zekerheid in Vlaanderen niet laten afbouwen. Wij willen het geld waar de Vlamingen voor werken, besteden aan een Vlaamse Sociale Zekerheid. Opdat ze sociaal zou zijn in het belang van alle Vlamingen. (Niet opdat er een leeuwtje op de stempelkaart zou staan.)
Wat in Europa niet kan, kan in België nog minder
Europa kan niet blijven bestaan als de noorderlingen de putten in het zuiden moeten vullen. Voor België geldt hetzelfde met dit verschil dat de putten in verhouding nog veel groter zijn en de capaciteit van Vlaanderen om die putten te vullen in verhouding veel kleiner is.
Het duurt nu al veel te lang. Het is nu genoeg. Ze hebben ons een institutioneel akkoord in de maag gestampt. Daar zijn we al twee keer gepakt:
we krijgen minder dan we bijdragen
wat we krijgen bevat al besparingen t.o.v. de huidige federale uitgaven. (bijvoorbeeld: er zijn geen middelen voorzien voor de administratie- en betaalkosten voor de Kinderbijslagen; ook niet voor de bijdrage voor de pensioenen van de statutaire ambtenaren van Gewesten en Gemeenschappen)
Wij willen de belastingen en de sociale bijdragen die de Vlamingen betalen (dus inbegrepen de transfers van 12 miljard) vergelijken met onze uitgaven. Als er dan moet gesaneerd worden zullen we er hard voor pleiten. Niet eerder en niet voor een groter bedrag.
De Vlaamse onderhandelaars zullen niet meer wegkomen met hun zelfgenoegzame boodschappen. We zullen ze afrekenen op het geld dat ze uit de zakken van de Vlamingen kloppen.
(1) Voor wie deze cijfers als ongeloofwaardige Spielerei wil wegwuiven verwijzen we naar een studie van Prof. Paul De Grauwe die in 1991 een projectie heeft gemaakt van de schuldratio's per Gewest over de periode 1991 - 2000. Voor Wallonië kwam hij in het jaar 2000 op een schuldratio tussen 150 en 333 afhankelijk van de gebruikte hypothesen. "Wallonië zou bankroet zijn. Vlaanderen daarentegen zou op rozen zitten". (p 11) (Denkoefening over de regionalisering van de Belgische overheidsschuld / Leuvense economische standpunten / 1991/60 / november 1991.
(2) Dit betekent ook dat als de federale regering Dexia Bank België koopt voor 4 miljard en hiervoor een lening aangaat, de interesten hierop door de Vlamingen moeten betaald worden. Als deze bank ooit verkocht wordt, vermoedelijk met verlies, en de opbrengst gebruikt wordt om de lopende uitgaven te financieren, die opbrengst dan ten goede zal komen aan alle Belgen maar de Vlamingen wel verder de interesten op de lening zullen betalen. Dit betekent ook dat als de waarborg van 54 miljard op de Dexia-rommelbank aangesproken wordt, wat zeker is, de kosten uiteindelijk door de Vlamingen zullen betaald worden.
(3) Dit betekent ook dat Vlaanderen niet dezelfde kredietwaardigheid geniet als Duitsland en Nederland en dus ruim 2 % meer interest moet betalen op zijn leningen.
-------------------
Diagonaal herlezen
Herinnert U zich nog de woorden van Di Rupo : Wallo/brux mag in geen geval verarmen . Vandaag heeft hij ons, de Vlamingen, bijna gestrikt, maar is hij verder dan ooit van zijn Premierschap. Wat hij wel bereikt heeft, is 1 ½ jaar gewonnen tijd om de miljarden tegennatuurlijk d.i. berg op,te laten stromen Als hij nu nog een beetje tijd kan winnen om het NMBS station in Mons opgeleverd te krijgen, zal de Borinage hem eeuwig dankbaar zijn. Kan hoogstens nog een jaar duren. En dan zal Elio-Ville een treinstation bezitten die de wereld haar benijdt, maar zonder treinen, want die zullen daar niet meer rijden wegens treinkaartjes die het stroomverbruik niet eens dekken Als, ik herhaal ALS tegen dan de NMBS überhaupt nog bestaat
Kortom : Wallonië is rijk aan Grote Nutteloze Werken : ze staan allemaal op Wikipedia. Naast Strépy, de Scheepslift, is er Het Hellend Vlak van Ronqui!res, de Métro Léger de Scharrelroi, het sper-de-grand-luxe station aldaar, idem dito het station van Luik, de verkkerskonnoppunten aldaar, enz. Kortom : de vreemdeling die in Wallonië (en in Bruxelles) toevallig voorbij komt, moet denken dat hij/zij in een superrijke regio is terecht gekomen : de rijkdom groeit er zo aan de bomen!
Wie kan het ook schelen : om de Ster van het Witte Doek Speilberg te ontvangen, had Brussel een paar dagen geleden 400.000 Euro over. Dat werd betaald met een put in de kas, want de 461.000.000 per jaar die ze, dank zij Di Rupo, tegoed hebben van de Vlamingen, zijn nog niet binnen .Hoeveel dat is in oude Befkes, laat ik aan Uw verbeelding over
.
Mise en platop 30/10/2011 8:21:11
Gepeperd en gezouten, opgediend op 31/10/2011 11:10:38
Als de huidige formatiepoging al iets aangetoond heeft, dan wel dat formateur Elio di Rupo er een ietwat speciale leidersstijl op nahoudt. Hoewel hij geen deel uitmaakt van de regeringLeterme II, bestond er weinig twijfel over dat hij de man was die achter de schermen de touwtjes stevig in handen hield. Maar nu hij zelf de leiding moet nemen slaagt hij er niet in zijn reflexen als intrigant achter zich te laten.
Aan de vaststelling dat Elio di Rupo een komediant is, hoeven we niet veel woorden vuil te maken. Wie de persconferentie gezien heeft waar hij de ondertussen beruchte «Comment est-ce qu'il ose?» uitsprak over de notaDe Wever weet immers genoeg. In dat opzicht is Elio di Rupo niet meteen de meest geschikte man om alle clichés over Italianen of homo's als ijdeltuiten en drama queens naar de vuilnisbelt te verwijzen. Dat hij die gewoonte niet meteen van zich zou afwerpen werd niet verwacht, omdat deze trek te fundamenteel is voor Elio di Rupos persoonlijkheid. Uiteindelijk is dit ook niet van zo groot belang voor het komende regeerakkoord of het beleid van de toekomstige regeringDi Rupo I. Ik betwijfel echter wel of dit een stijl is die in Vlaanderen lang in goede aarde zal blijven vallen, als ze dat al ooit gedaan heeft. De dag dat de modale Vlaming er finaal zijn buik van vol krijgt zal Bart de Wever massaal kunnen oogsten.
Opmerkelijker is echter dat hij, nu hij formateur is, gebruik blijft maken van intriges allerhande om in de «Wetstraat 16» te raken. In de plaats daarvan zou hij immers ook kunnen kiezen voor de directe onderhandelingen, voorstellen doen en af en toe zijn wil proberen doordrukken om tot een resultaat te komen. De klacht die al lang meegaat is echter dat Elio di Rupo zich niet wil «smijten», waardoor de onderhandelingen tot in het oneindige blijven aanslepen. Veel tastbaar bewijs hebben we daar als kiezer natuurlijk niet voor, behalve dan dat deze formatie nu al een eeuwigheid duurt. Verder is er nog de manier waarop enkele sleutelmomenten voor deze onderhandelingen tot stand zijn gekomen.
Zo zijn er bijvoorbeeld de liberalen van Open Vld en MR. Eerst mochten ze er niet bij, om uiteindelijk toch te mogen deelnemen aan de gesprekken over de staatshervorming. Het was echter formateur Elio di Rupo niet die hen ten lange leste uitnodigde, maar wel N-VA-partijvoorzitter Bart de Wever. (Achteraf gezien bijzonder ironisch natuurlijk, want precies daardoor kon de N-VA uiteindelijk uit de onderhandelingen geloosd worden, en was het bovendien de Open Vld die als eerste de N-VA als een baksteen liet vallen.) Bovendien moest er eerst nog een rondje komedie met de koning opgevoerd worden vóór de liberalen ook echt mee aan de onderhandelingstafel mochten aanzitten. Officieel «onderging» Elio di Rupo die beslissing, en had hij hen eigenlijk liever niet aan tafel gezien.
Op een gelijkaardige manier verdween de N-VA van de onderhandelingstafel. Officieel had hij hen er liefst bij gehouden, maar wat kon hij eraan doen dat zij zijn uiterst evenwichtige en alleen maar te goeder trouw geschreven nota zomaar pardoes verwierpen? Het zal je als formateur inderdaad maar overkomen! Van een herkansing voor de N-VA kon echter geen sprake zijn daarvoor was de regeringsvorming natuurlijk te dringend.
Vervolgens was er dan de beruchte donderpreek van koning Albert II de Boze, waarin de vorst een regering hic et nunc eiste, om de volgende dag reeds de onderhandelaars tot maar liefst drie weken vakantie te verplichten. Opnieuw zat er de formateur niets anders op dan de beslissing van een ander te ondergaan, waarna hij gezwind zijn koffers pakte om in Italië weer een beetje bij te kunnen bruinen.
Ei zo na werd aan die drie weken vorstelijk verplichte vakantie nog een vierde week toegevoegd, omdat CD&V-voorzitter Wouter Beke zo dom was geweest een jaar eerder al zijn vakantie een beetje ongelukkig te plannen. Opnieuw een geval van overmacht voor de formateur, zo leek het, tot Wouter Beke de bal terugkaatste en liet weten dat hij dichtbij een TGV-station logeerde, en dus altijd beschikbaar was om snel over en weer te reizen naar Brussel voor een vergadering. Exit vierde week vakantie dus, en Elio di Rupo was bijna betrapt op een beslissing.
Volgend wapenfeit waar Elio di Rupo voor niets tussen zat: het vertrek van de groenen van de onderhandelingstafel eens het luik van de staatshervorming afgerond was. Opnieuw had de formateur zowel Groen! als Ecolo er liever wel bij gehad in de komende regering, maar Open Vld en in mindere mate ook CD&V hadden nu eenmaal een veto gesteld tegen Groen!, en Ecolo was niet bereid in een regering te stappen zonder hun fractiegenoten uit het Noorden.
Als we het dus allemaal moeten geloven zullen maar liefst drie van de negen partijen die in aanmerking kwamen om deel te nemen aan de volgende federale regering in de oppositie zitten (N-VA, Ecolo en Groen!). Twee anderen waren niet gewenst (MR en Open Vld), maar nemen nu toch deel aan de gesprekken, zij het met de nuance dat één van hen ondertussen met een afscheiding te maken kreeg (FDF). Slechts vier van de negen partijen waren echt gewenst (PS, CD&V, sp.a en cdH), en konden ook aan boord blijven. In aantal kamerleden uitgedrukt betekent dit dat 40 afwezige gewenste kamerleden uitgewisseld werden met 28 ongewenste aanwezigen, terwijl een kern van 65 gewenste aanwezigen behouden werd. Je vraagt je af waar die man feitelijk mee bezig is, want wie de optelsom maakt zal merken dat het aantal afwezigen en ongewensten groter is dan het aantal gewenste aanwezigen. En dat allemaal dus zogezegd buiten zijn wil om!
Een nieuw staaltje van hoe Elio di Rupo liefst elke verantwoordelijkheid van zich afschuift zonder echter de controle te willen verliezen, kregen we deze week te zien. Toen MR-voorzitter Charles Michel op de proppen kwam met zijn eis dat de gewesten en de gemeenschappen een grotere begrotingsinspanning moesten leveren, produceerde Elio di Rupo prompt twee sets met handpoppen. Het ene setje is beter bekend onder de naam Hoge Raad van Financiën (HRF), en werd eigenlijk gevraagd een nieuwe kopie van een rapport van enkele maanden geleden te maken. Zuiver tijdverdrijf dus, want Elio di Rupo had net zo goed aan Charles Michel kunnen zeggen dat hij gewoon vast zou houden aan het vorige rapport, tenzij Charles Michel goede redenen op tafel zou kunnen leggen om dat niet te doen.
Het tweede setje handpoppen van Elio di Rupo bestond uit het drietal gewestelijke minister-presidenten dat ons landje telt. Twee daarvan, met name de Brusselse minister-president Charles Picqué en zijn Waalse collega Rudy Demotte, zijn van PS-signatuur, en staan bovendien aan het hoofd van twee gewesten die eerder bekend staan om hun chronisch geldgebrek dan hun besparingsijver. De derde minister-president, Kris Peeters, zou wel een inspanning kunnen leveren, was het niet dat hij zich onsterfelijk belachelijk zou maken als hij op het eenvoudige signaal van Charles Michel de Vlaamse buiksriem nog eens zou aanhalen. Zoiets zou geheid voor gerommel binnen de Vlaamse regering zorgen, nog afgezien van het feit dat het ook in zijn voordeel is als de milde sinterklaaspolitiek van volgend jaar ongestoord door zal kunnen gaan zoals reeds jaren geleden gepland. Of toch als hij graag in 2014 herkozen zou willen raken.
Het liet zich dan ook raden dat tweemaal tot dezelfde conclusie werd gekomen: de federale overheid zal zelf de bijdrage moeten leveren die ze moet leveren. Dat stond natuurlijk al van in het begin vast, alleen werd er nog maar eens een week tijd verloren om die dringend noodzakelijke zegt men toch federale regering te vormen. Charles Michel kan men echter niet verwijten dat hij voor zijn partijbelangen opkwam, hoe doorzichtig het spelletje dat hij speelde ook was. Dit tijdverlies kan slechts op één iemands conto geschreven worden, en wel dat van Elio di Rupo. In plaats van een stukje dubbel poppenkast op te zetten, had hij Charles Michel onmiddellijk kunnen vertellen waar het op stond. Zich even profileren mag, maar men moet ernstig blijven. En als Charles Michel met dat antwoord geen vrede had kunnen nemen, had hij het bericht moeten krijgen dat hij zich altijd nog naar hartenlust mocht gaan profileren in de oppositie. Met de groenen op de reservebank is de MR nu ook weer niet zo onmisbaar.
Wat betekent dit voor de toekomst? Allereerst dat men zich bij de N-VA nog gelukkig zal mogen prijzen dat men ontsnapt is aan een deelname aan de komende regeringDi Rupo I. Het is best mogelijk dat Open Vld-voorzitter Alexander de Croo deze zomer de vruchten in de bomen zag hangen, maar ondertussen zal misschien toch al het besef gegroeid zijn dat die druiven toch maar zuur smaken. Ga het maar eens aan je achterban uitleggen dat er alweer geen ruimte was voor één van je partijstandpunten na een nieuw stukje theater van Elio di Rupo. De ene keer wordt er één of andere raad van experten opgevist om het liberaal varkentje te wassen, de andere keer een groepje politici van een ander bestuursniveau om zich met een kluitje in het riet te laten sturen. En als wat verteld wordt Elio di Rupo niet zint, zoals recent nog met de Europese aanbevelingen voor de sanering van de overheidsuitgaven, speelt hij gewoon Oost-Indisch doof of voert hij een nieuw nummertje drama op. Het zal dus al goed zijn als de Open Vld in 2014 de kiesdrempel nog haalt.
Ironisch is het trouwens dat Alexander de Croo de regeringLeterme II liet vallen omdat hij onvoldoende liberale accenten kon leggen. Uiteindelijk zal hij terecht komen in precies dezelfde regering, maar dan wel één aangevuld met de sp.a en aan het hoofd ervan een Waalse socialist. Van een centrum-rechts-linkse regering naar een centrum-links-rechtse regering dus. Het is nu al uitkijken naar welke «strategische» zet Alexander de Croo in 2012 zal doen. We wensen hem in ieder geval nu al veel plezier toe in de regering van komediant-intrigant Elio di Rupo. Of zoals ze in het Engels zeggen: May you live in interesting times
-------------------
Diagonaal herlezen
Neen, neen, duizendmaal neen! Dat zogezegd getreuzel van de Maestro is geen getreuzel : het is integendeel het bewijs dat de man de kampioen is van het geduld. De Siper Patienzia! Dat geheim werd veropenbaard door Onkelynx, die met de Meester alle geheimen deelt, uitgenomen, dat ziet U zo, zijn bedgeheimen.
Wie denkt dat hij uit is op tijdwinst, miskent dus de Meester ten gronde : hij fladdert licht als een vlinder boven de transen van de ene versterkte vesting naar de andere, galant als een Italiaans sterdanser, naar weer een andere vriend. Hij is een knuffelbeer, die niets liever wenst dan bij zijn gesprekspartners, als een kat (kater?) zich neer te vleien op hun canapé om koppekes te geven en zich te laten strelen.
De man bewijst dagelijks dat hij, clown zijnde, een waardige gesprekspartner is van koningen en prinsen. Met prinsessen trekt hij liever niet op : hij houdt zich liever ver van de leefwijze van die andere landgenoot van hem, ook Premier, die doorgaat als rokkenjager en uitsluitend daarop wordt afgerekend. De Meester jaagt geen rokken na : als Heer en Meester van de Schepping houdt hij zich als divertimento, uitsluitend bezig met zijns gelijken.
Dat hij daarbij enigszins lachwekkend overkomt? Dat is ingecalculeerd en maakt deel uit van zijn strategie. Dat is het 6deZintuig van elke Jeannette : zijn doel bereiken via het lichaam en de lichaamstaal. Wie daarvoor niet valt, is zeker geen dankbare gesprekspartner.
Mogen wij daaruit besluiten dat La Cour/Het Hof en de 6 onderhandelaars = 7, gelijk zijn aan de Zeven Dwergen, die dansend en zingend naar hun werk in het bos gaan, terwijl hun Sneeuwwitje-met-de-gitzwarte haren thuis de afwas staat te doen? Dan weten we allemaal hoe zon sprookjes aflopen : om het even hoe, maar lang duren is er niet bij ..
.
Mise en platop 30/10/2011 18:14:50
Gepeperd en gezouten, opgediend op 31/10/2011 10:47:31
Justitie-en veiligheidsbeleid: geen sprake van ommekeer
Straffeloosheid blijft de norm
-------------
Het veiligheids- en justitieakkoord van gisteren zal niet leiden tot een drastische ommekeer in het veiligheidsbeleid van het land. Wel worden inzake de organisatie van Justitie een aantal stappen in de goede richting gezet, maar ook hier gaat het vooral om opgewarmde kost.
Vooreerst dit: we betreuren ten zeerste dat Justitie nog steeds een federaal bastion blijft. Met het Strikakkoord van Di Rupo werd een kans gemist om Justitie toe te wijzen aan de deelstaten; de overgehevelde bevoegdheden zijn uiterst fragmentarisch en komen niet te tegemoet aan de diepgaande meningsverschillen inzake Justitie tussen Vlamingen en Franstaligen.
Over de noodzaak van de interne herstructurering van de rechtbanken met directie- en managementfuncties en van een grotere flexibiliteit en mobiliteit voor magistraten was iedereen het reeds lang eens. Daartegen heeft geen enkele partij de voorbije jaren nog bezwaren geuit. Men kan zich enkel afvragen waarom deze operatie nog steeds niet werd doorgevoerd. Wel zijn we verheugd met het principe dat de organisatie van de rechtbanken voortaan op provinciale leest zou gebeuren. Het Vlaams Belang was ter zake vragende partij en heeft zich in het verleden verzet tegen de dubbelzinnige plannen van de minister van Justitie die enerzijds 16 arrondissementen wou behouden en anderzijds een hergroepering van de arbeids- en handelsrechtbanken per hof van beroep voorzag. Vandaag wordt blijkbaar en zeer terecht gebroken met deze waanzinnig complexe oplossing en wordt een eenvoudig provinciaal model vooropgesteld. Alleen moeten we vaststellen dat dit provinciale model nagenoeg overal zal gelden, behalve in Vlaams-Brabant. Deze Vlaamse provincie wordt nog steeds niet voor vol aanzien. Blijkbaar moet Halle-Vilvoorde ook in de toekomst een aanhangsel van Brussel blijven. Voor het Vlaams Belang is deze discriminatie onaanvaardbaar. Ze verhindert dat Vlaanderen ooit zelfstandig zou worden op vlak van Justitie. Wij blijven dan ook eisen dat het gerechtelijk arrondissement BHV verticaal zou worden gesplitst. Wat de politie betreft, zijn wij niet gekant tegen de mogelijkheid om politiezones gemakkelijker te laten samensmelten. Wel hebben wij grote vragen bij de herberekening van de verloning van de politie. Een vereenvoudiging en een grotere transparantie zijn wenselijk, maar het kan niet zijn dat het beroep van politie-inspecteur minder aantrekkelijk zou worden gemaakt door een gemaskeerde loonsverlaging. Dit zou de ontmoediging en de demotivatie bij de politiemensen fel in de hand werken, wat de veiligheid in onze steden allerminst ten goede zou komen.
Straffeloosheid blijft duren
Het Vlaams Belang is niet gerust gesteld wat betreft de strafuitvoering. Een ruimere toepassing van het enkelbandarrest voor zogenaamde kortgestraften is haast letterlijk een pleister op een houten been. Dat zal de aantrekkelijkheid van ons land voor criminele gelukzoekers niet doen verminderen, wel integendeel. We kunnen enkel hopen dat deze maatregel in het buitenland zo weinig mogelijk ruchtbaarheid zal krijgen.
Het blijft hallucinant dat in dit land effectieve gevangenisstraffen tot drie jaar in de praktijk niet worden uitgezeten. Dit is de negatie van de rechtsstaat. Zulke absurde straffeloosheid bestaat nergens ter wereld. Het Vlaams Belang ziet ook geen heil in de vermindering van het aantal voorlopig gehechten via enkelbanddetentie. Vandaag reeds worden er veel te weinig criminelen in hechtenis gehouden omwille van de capaciteitsproblemen. Nog meer verdachten vervroegd op de samenleving loslaten, zou neerkomen op een regelrechte sabotage van het werk van politie, parketmagistraten en onderzoeksrechters. Het Vlaams Belang blijft er dan ook bij dat de celcapaciteit veel drastischer moet worden opgevoerd. Het huidige bouwprogramma is haast uitsluitend gericht op de versterking van het comfort van de gedetineerden en op vervanging van oude instellingen.
In Brussel, waar de nood aan extra capaciteit het hoogst is, zal het aantal cellen in de nieuwe gevangenis van Haren zelfs lager liggen dan de actuele capaciteit in Vorst en Sint-Gillis. Daarnaast stellen we vast dat er geen aanzet is tot de invoering van een daadwerkelijk jeugdsanctierecht, zodat de gemeenschappen gebonden blijven aan de volkomen achterhaalde jeugdbeschermingswet uit de flower-powerperiode. In alle ons omringende buurlanden kunnen aan jongeren celstraffen worden opgelegd. Borgerhoutse veelplegers kunnen op die manier langdurig uit de samenleving verwijderd worden. Bij ons zal dit, zelfs na het Strik-akkoord, onmogelijk blijven. Dat 14-jarigen een overlastboete kunnen krijgen, zal geen indruk maken, net zomin als deze boetes vandaag indruk maken op 16-jarigen. En ook aan het al te lakse vrijlatingsbeleid op basis van de wet-Lejeune komt vooralsnog geen einde: over de evidente noodzaak aan onsamendrukbare straffen werd immers geen overeenstemming bereikt. De dogmas van links, uiterst links en Onkelinx blijven nog steeds onaangetast.
Het Vlaams Belang is bijgevolg alles behalve onder de indruk van het nieuwe veiligheids- en justitie-akkoord en blijft van oordeel dat een echte modernisering van Justitie binnen een Belgisch kader onmogelijk is.
Bart Laeremans Senator
0476 46 98 85
Gerolf Annemans
Fractievoorzitter Kamer
-------------------
Diagonaal herlezen
De dogmas van links, uiterst links en Onkelinx blijven nog steeds onaangetast. Dat zal zo blijven zolang de PS de zaken domineert. Dat doen ze waarschijnlijk ten gerieve van hun achterban. Al zou het ook kunnen, dat ze, hun eigen reputatie indachtig zijnde, terzake een beetje vooruitziend zijn tegen de dag dat zij ontmaskerd worden.
Wallonia teert op de PS en de PS teert op de onderlaag van de bevolking, met hoog daarboven de nomenclatura der kaviaar-socialisten. De gewone Waalse mens, die daartussen geprangd zit, zou zelfs, moest dat mogelijk zijn, stemmen voor de NV-A, zoals het blijkt Zo ver is gekomen, dat zelfs het Vlaams Belang daar stemmen zou halen
De kruik gaat zo lang te water, tot ze breekt .De Franscouillonse oop is gevestigd, om met een ferme bruidschat aan te sluiten bij Frankrijk. Dat land is wel overwegend socialistisch met rechtse trekjes, maar het valt nog wel te bezien als men daar zo happig is om nog eens 4 à 4 miljoen nietsnutten erbij te nemen .Brussel inpalmen kan misschien een belangrijk argument zijn, maar in Parijs weten ze wel dat zoiets niet zonder slag of stoot zou kunnen. Alhoewel, nu Leterminator Parijs als standplaats heeft
Dat BNP Parisbas zijn rekencentrum in Bastogne zou vestigen, is anderzijds een veeg teken aan de wand : wordt Wallonia deel uitmakend van Frankrijk, misschien reeds beschouwd als vaststaand feit in bankmiddens? Met de Tjeven in de onmiddellijke nabijheid van Fortis, enz, zullen de Vlamingen moeten oppassen om niet verkocht te worden waar ze bijstaan .
tSCHELDT! Voor wie nog niet overtuigd was van de kwaliteit van het tweede beste Antwerps satirisch tijdschrift : ziehier, al is het zondag namiddag, een overtuigend bewijs
Om de dreiging van een STRIK-REGERING te helpen afwenden, moeten wij, Vlamingen, zoveel mogelijk de openbare opinie mobiliseren. Het filmpje, want daarover gaat het, kan gewoon via E-mail doorgestuurd worden naar vrienden en bekenden. Wil wel iedere keer verwijzen naar t SCHELDT, waarvan U de gegevens gemakkelijk terugvindt op het Internet .
-------------------
Diagonaal herlezen
Ik vraag mij alleen af, waarom het zo lang heeft geduurd, voor men deze dreigende decadentie aan het hoofd van ook het Vlaamse land, heeft aangeklaagd. Dat de man zo is, is zijn probleem (of misschien wel niet), maar de overgrote meerderheid der Vlamingen is anders. Dat hij socialist is, en Waal, mag volstaan!
Deze keer zwijgen de Muzelmannen, die anders de hele wereld op de kop zetten als hun geloof in het vizier komt .. Verhopen ze misschien nadien daarvoor beloond te worden met subsidies en inschikkelijkheid? Of wachten ze gewoon een goeie gelegenheid af om uit te voeren wat hun geloof hen voorschrijft : met het hoofd voor van het hoogste gebouw naar beneden zwieren .
Voor ons hoeft dat niet, als wij de man op een of andere manier maar onsterfelijk belachelijk kunnen maken .
.
Mise en platop 30/10/2011 15:46:30
Gepeperd en gezouten, opgediend om 30/10/2011 15:46:43
Een flinke Duitse Herder zetten met bijt-instructies
-----------------
In België regeert de nomenklatoera
By Ph. Van den Abeele
De belastingsbetaler draait op voor wanbeheer bij Dexia, bij Arco en de Gemeentelijke Holding (GH), terwijl de bestuurders vrolijk vrijuit gaan, nadat ze zichzelf onbekwaam en/of onbevoegd hebben verklaard om een bank te leiden. Jos Leys (UGent): "Het is corrupt om zitpenningen te aanvaarden voor een taak die men niet kan uitvoeren omdat men zich incompetent weet." En nu blokkeert de meerderheid de vraag naar een parlementaire onderzoekscommissie over Dexia. Alle meerderheidsfracties hebben bevriende politici in de raad van bestuur van Dexia, Arco en de GH zitten. De nomenklatoera zal collega's van hun kaste niet bloot stellen aan kritiek. Contrast: in IJsland wordt de man die eerste minister was tijdens de bankencrisis nu strafrechtelijk vervolgd en voor de rechtbankgedaagd. Hij was op de hoogte en heeft niet ingegrepen, luidt de aanklacht.
Elke dag komen er meer onthullingen over wanbeheer bij Dexia, Arco en de Gemeentelijke Holding. Enkele kritische stemmen hierover:
Ivan Van de Cloot, hoofdeconoom van het Itinera Institute (De Morgen, 11 okt '11, titel: 'Dexiacommissie is onvermijdelijk'): 'In de raad van bestuur van Dexia Bank zaten evenwel grote referentieaandeelhouders zoals Arco en de Gemeentelijke Holding. Zij proberen nu de regels van het spel aan te passen om als aandeelhouder opnieuw vruchten te kunnen plukken van een doorstart terwijl de belastingbetaler wel het puin moet ruimen. In elk geval is het zo dat hun bestuurders het verschil niet gemaakt hebben. Een oud-directielid heeft deze week publiekelijk berouw getoond omdat hij de uitbouw van de bank tot een hefboomfonds (volgens de woorden van CEO Mariani) had laten passeren. Dergelijk berouw hebben we nog niet gehoord bij de mensen van Arco, noch bij de bestuurders van de Gemeentelijke Holding. En dat laatste is wel heel wrang omdat die bevolkt wordt door burgemeesters van steden en gemeenten als Charleroi, Antwerpen, Genk, Waterloo enzovoort. Als zij vandaag stellen dat zij niet de expertise hadden om te weten dat de bank zich op glad ijs begaf, dan is de vraag uiteraard wat ze dan zaten te doen in de raad van bestuur..... Gezien de fundamentele inzet en de plicht van ons allen om te vermijden dat we in de toekomst nogmaals een herhaling van dit schouwspel krijgen, kunnen we niet anders dan het parlement zijn werk te laten doen om een nieuwe relatie tussen politiek en bankwezen te ontwikkelen, in volle transparantie.... Daarnaast is het uiteraard essentieel dat we tot een nieuw debat komen omtrent financiële hervormingen zoals in landen zoals Zwitserland en Groot-Brittannië, waar men tot het inzicht is gekomen dat de banksector zelf moet kunnen instaan voor de gevolgen van haar risicogedrag in plaats van dit keer op keer te moeten afwentelen op de belastingbetaler. Als dat in die landen, waar de banklobby veel omvangrijker is dan in eigen land, kan dan zie ik niet in waarom we daar in ons land niet in zouden slagen.'
Jos Leys, specialist bedrijfsethiek en onderzoeker aan het Center for Ethics & Value Inquiry (CEVI) van de UGent (De Morgen, 21 okt '11, titel: 'Dexia, spektakel van goklust en corruptie'): 'De bestuurlijke fouten zijn dermate evident dat er geen ontkennen aan is. De reden ervan is gelegen in de onbekwaamheid, ongeïnteresseerdheid en mogelijk ook kwade trouw van de betrokken bankofficieren. Die blijkt nu van hoog tot laag. Er is de potsierlijke onbekwaamheid en cynische goklust aan de top en zowel Arco als de Gemeentelijke Holding bleken gretige schrijvers van puts, en wel op een aandeel van wat zelf een hedgefund was, Dexia. Er is brede medeplichtigheid aan de transfer van Vlaams spaargeld naar Franse casino's en zwarte gaten.... De onbekwaamheid van de bestuurslagen en functionarissen in de Arco-Dexiaconstructie laat zich makkelijk tonen. Met kwade trouw is dat moeilijker. Maar een redelijk mens kan niet anders dan tot kwade trouw besluiten wanneer hij demissionaire bestuurders hoort verklaren dat het al een puinhoop was toen ze arriveerden en dat er met alle wil van de wereld niets meer aan te verhelpen viel. Dat is manifest in tegenspraak met hun beweringen, kort geleden, dat er helemaal niets aan de hand is en dat zij, omdat ze het zo goed doen en zoveel waarde toevoegen, recht hebben op een bovenmenselijke bonus. Wel, dat is kwade trouw. Ook is het contradictoir om zich nu onbekwaam te verklaren en eerder zitpenningen te hebben ontvangen. Want het is corrupt om een loon te aanvaarden voor een taak die men niet kan uitvoeren omdat men zich incompetent weet. De bestuurders hebben dus heel wat om rekenschap over af te leggen en de verwijten waartegen ze zich moeten verdedigen, klinken niet licht. Ze hebben recht op serene en eerlijke rechtsgang.'
Mark Grammens (Journaal, 20 okt '11 'De ondergang van Dexia): 'Het zou aanbeveling verdienen als daar onderzoek naar werd gedaan. De banken hebben onverantwoorde risico's genomen, risico's "die geen zinnig mens ooit zou hebben genomen," en deze "risico's van de hebzucht hebben zeer zware gevolgen voor het hele land" (Luc van der Kelen, in Het Laatste Nieuws, 10.10.11). "Het is niet normaal dat wij de zwakste financiële instellingen van heel Europa herbergen" (Bart Sturtewagen, in De Standaard, 5.10.11). Het publiek heeft recht om te weten hoe dat komt. Wie heeft het cataclysme bij Dexia veroorzaakt? De bestuurders "hadden het verschil kunnen maken, maar dat hebben ze niet gedaan" (Van de Cloot, in Het Laatste Nieuws, 11.10.11). Waren ze niet ongeveer allemaal politiek benoemd? En is dat wel een waarborg voor bekwaamheid? Sommigen komen er, naar het schijnt, privé voor uit dat zij niet de expertise hadden om te weten wat er gebeurde, en Dehaene is zichtbaar gegeneerd voor de wijze waarop hij het voorzitterschap van Dexia heeft uige-oefend. Maar betekent dit dan niet dat hoogdringend de politiek en het financieel beheer van banken uit elkaar moet worden gehaald? Nu Dexia genationaliseerd wordt en we een PS-regering krijgen (aldus Van Besien, van Groen, in De Morgen, 15.10.11), dreigt het alleen nog allemaal erger te worden. Nu zal op elk niveau bij Dexia de partijkaart tot referentie dienen, niet de bekwaamheid. In IJsland is de man die eerste minister was toen daar met geld gespeeld werd en ten gevolge daarvan de welvaart van allen in het gedrang kwam, Geir Haarde, voor de rechtbank gedaagd. Hij was op de hoogte en heeft niet ingegrepen, luidt de aanklacht. Daarvoor wordt hij thans strafrechtelijk vervolgd.'
België, het land bestuurd door een nomenklatoera
De federale oppositiepartijen Vlaams Belang, N-VA, Groen!, Ecolo en FDF pleitten in de plenaire zitting van de Kamer donderdag, 20 oktober '11, voor een onderzoekscommissie die het Dexiadrama onder de loep moet nemen. Vlaams Belang en FDF dienden al een wetsvoorstel terzake in, de groenen zouden dat volgende week doen. De meerderheidspartijen hebben de vraag van Vlaams Belang en FDF verworpen om zich hoogdringend te buigen over hun wetsvoorstel. De Morgen laat de PS-fractieleider Thierry Giet aan het woord, die opwierp op dat de commissie Financiën al hoorzittingen organiseert over Dexia en volgende woensdag de NBB en FSMA aan de beurt komen. "Laten we eerst hierop wachten vooraleer eventueel te beslissen om verder te gaan. We zullen volgende week de situatie evalueren", verklaarde de socialist. De Standaard legt veel explicieter de schuld voor de afwijzing in de schoenen van de PS. Inleiding van het artikel hierover (DS 21.10.11): 'De PS van Elio Di Rupo blokkeert de vraag naar een parlementaire onderzoekscommissie over de dure splitsing van Dexia.' Verder in het artikel: 'Vooral de PS is een hevige tegenstander van een parlementaire onderzoekscommissie. 'Een onderzoekscommissie heeft geen zin', zegt kamerlid Yvan Mayeur. 'We kunnen noch Pierre Mariani (huidig ceo van Dexia) noch de Franse toezichthouder opvorderen. Toch twee belangrijke stemmen. Wat gaat er bijgevolg gebeuren? De commissie zal haar pijlen richten op onze politici, onze leden in de raad van bestuur, en onze administratie. Daar doen we niet aan mee.' Eenzelfde redenering bij de andere regeringspartijen. Elke meerderheidsfractie heeft dan ook bevriende politici in de raad van bestuur van Dexia zitten, of heeft collega's die actief zijn in andere afdelingen van de grootbank.' (DS 21.10.11)
We worden dus bestuurd door een graaibende die overal extra vergoedingen bij elkaar sprokkelt in (semi)overheidsbedrijven als Eandis, Belgacom, De Post, NMBS, Dexia, Gemeentelijke Holding, om maar enkele van de velen te noemen, maar als ze verantwoordelijkheid zouden moeten opnemen voor hun beslissingen niet thuis geven. "Hoe komt het dat wij ons geld, of als aandelenkapitaal, of als spaargeld, of als belastinggeld, hebben toevertrouwd aan een zootje ongeregeld dat een casino runt en zijn klanten beliegt? Onze onverschilligheid is de oorzaak," schrijft Jos Leys (zie hoger). Daar ben ik het niet mee eens, ik ben niet onverschillig maar zeer boos op deze nomenklatoera. Alleen ben ik machteloos om in hun plaats als een goed huisvader over onze belastingen te waken. Bij deze protesteer ik niettemin hevig tegen hun onverantwoord gedrag dat ons allemaal wel eens heel zuur zou kunnen opbreken.
(Nomenklatoera[1] volgens Wikipedia: De nomenklatoera vormde een kleine politieke en bestuurlijke elite, die de bevolking van de Sovjet-Unie en andere Oostblok-landen met strakke hand regeerde en middels de door hun leden ingenomen sleutelposities ook vrijwel alle belangrijke domeinen van het openbare leven in die landen wist te beheersen: overheid, industrie, landbouw, onderwijs, etc. )
Ik zal maar alvast beginnen met excuses, zeker? Mijn titel is zwaar oneerlijk, en was dus beter geweest : De helft van de politici zijn geen dieven .
Maar verder heb ik aan het artikel van Ph. Van den Abele niets toe te voegen. Als het maar voldoende doordringt bij wie het schoentje past, dat er een Ijslands precedent is inzake strafrechterlijke vervolging .Het zou trouwens nog maar normaal zijn, dat banken, zoals bepleit in Engeland en Zwitserland, zelf instaan voor hun risico-gedrag.
Tiens: wie is verantwoordelijk dat ze dat niet zijn? Welke partij leverde de laatste 60 jaar de Eerst Minister (buiten het accident Verhofstadt) en wie had, naast de Parti Scandale, het meest macht en invloed in dit land? Wie was de grote vriend des Konings? Meer dan die partij finaal afstraffen in het stemhokje zit er wel niet in. Maar het zou alvast een goed begin zijn .Denkend aan ARCO (Tjeefbank) en ETHUAS (het vroegere OMOB (PS/SP) : de gedupeerde spaarders zullen hen, de bestuurders met potsierlijke onbekwaamheidwaarschijnlijk zeer dankbaar zijn
Het cataclysme bij Dexia waarvan Marc Grammens spreekt, moet toch elke CVP-aanbidder de ogen openen? Het woordgebruik alleen al .
Besluit :
We worden dus bestuurd door een graai-bende die overal extra vergoedingen bij elkaar sprokkelt in (semi)overheidsbedrijven als Eandis, Belgacom, De Post, NMBS, Dexia, Gemeentelijke Holding, om maar enkele van de velen te noemen, maar als ze verantwoordelijkheid zouden moeten opnemen voor hun beslissingen niet thuis geven.
Voilà : nu hopen dat in oktober 2012 in zoveel mogelijk steden en gemeenten hun Tjeven-clan zal afkalven. Als de CVP (CD&V) onder de 10% zakt (onder de 15% zou ook mooi zijn), dan is de PS haar macht over Vlaanderen kwijt. Dat is allemaal nog wel ver weg in de toekomst, maar als die onderzoekscommissie er komt of niet komt : wat JM DD deed, verdient navolging : niet wachten tot er vanzelf iets gebeurt, maar in eigen naam de strijd aanbinden.
.
Mise en platop 29/10/2011 12:24:13
Gepeperd en gezouten, opgediend op 30/10/2011 13:53:54
Terwijl Italië steeds verder in de economische crisis verzinkt, raakte bekend dat Silvio Berlusconi miljoenen euro's rondstrooide. Bijna drie miljoen euro gaf de premier aan een hele reeks modellen, actrices en televisiepresentatrices. Daarbovenop deelde hij voor 337.000 euro aan juwelen uit.
Uit de bankdocumenten die zijn vrijgegeven, blijkt dat Berlusconi tussen januari 2007 en juni 2008 maar liefst 17 miljoen euro uitbetaalde aan vrienden en zakelijke contacten. Van dat bedrag kwam 2,7 miljoen euro terecht bij zijn mooie vriendinnen. Onder hen Rasa Kulyte, voormalig Miss Litouwen, Isabella Orsini, een Italiaanse actrice die getrouwd is met de Belgische prins Edouard de Ligne, en Virginia Sanjust, een voormalige televisiepresentatrice.
Het nieuws raakte bekend de dag nadat Berlusconi in Brussel een hervormingsplan voorstelde dat de gewone Italianen hard zal raken. De plannen maken het gemakkelijker om werknemers te ontslaan, en de pensioenleeftijd wordt opgetrokken van 65 tot 67.
-------------------
Diagonaal herlezen
Ach die toch o zo objectieve pers in de Belziek : als Berlusconi zoveel centjes uitgeeft aan de vrouwtjes, is dit in onze ogen inderdaad zeer decadent : maar waarom verzwijgt men dat het vooral zijn eigen privé centjes waren? De man heeft niet, zoal de (meestal) Rode Belse politici, daarvoor belastingsgeld of, zoals in Hasselt, misdaadgeld nodig!
Vooral de omschrijving uit vrij gegeven documenten blijkt is een zinsnede die verraadt van waar de wind komt : zekerlijk niet van mensen die van zijn vrijgevigheid geprofiteerd hebben! Meteen weten we hoe zwaar we die onthullingen , die van Lynx komen, moeten nemen.
De hoernalist die durft schrijven over de feestjes die in Brussel of in Strassburg gehouden worden, moet waarschijnlijk nog geboren worden. Die zou zich, in voorkomend geval, best een soort Watergate-inbraak opleggen, bijvoorbeeld bij de duurste escort bureaus, waarbij vanzelfsprekend voordien enig undercover-werk aangewezen zou zijn .Dat dààr betaald wordt met privé-geld mag betwijfeld worden!
Om te besluiten : best dat waarschijnlijk niet één Italiaan die dwaasheden kan lezen. Anders ontstond waarschijnlijk een beweging om heel die Schandaand winkel ter plaatse te komen opstoken. Want, zoals mijn titel het reeds deed vermoeden : met dergelijke prietpraat beledigt men niet alleen de Cavaliere zelf en zijn volgelingen, maar meteen ook elke Italiaan, t zij dat die nu in de wieg of in het graf ligt!
Kortom : bij De Schandaard zijn het echte kloefkappers, als ze nu nog altijd niet weten, dat voor de doorsnee Italiaan, M/V, succes bij de vrouwtjes gelijk staat met eeuwige roem. Naast de Paus van Rome, de Formula Uina (autorennen), hun calcio (voetbal) staat het beledigen van Amor/Venus in alle mogelijke vormen en maten, gelijk aan heiligschennis., die vroeger alleen met bloed kon uitgewist worden.
Dat men zich op voorhand tegen dergelijke laffe onderduimse aanvallen heeft willen wapen, ligt besloten in de naam zelf van hun bloedeigen Godin van de Liefde die ze niet VENUS noemen, maar VENERE .. Zo weet U meteen waar vandaan het begrip Venerische Ziekte komt. Dat zal alle anderstalige niet-Italianen leren geen of te weinig respect op te brengen voor de Liefde ..
Pssst
Dat van Italië, de zachte onderbuik van Europa, heb ik gehaald uit de Mémoires van Sir Winston Churchill. Dat was de omschrijving waarmee hij Eisenhower overtuigde om eerst op Siciliëe (5de Leger) en daarna in Anzio (8ste Leger) in te zetten om Hitlers Festung Europa aan te vallen. Dat was het zo beroemde Eerst Front, waar later in Normandië het nog bekender Tweede Front zou losbarsten.
.
Mise en platop 29/10/2011 9:05:27
Gepeperd en gezouten, opgediend op 30/10/2011 11:52:36
We schreven hier op deze blog dat we onlangs nog maar eens in Assisi waren : zonder al die hopen bedevaarders en/of toeristen want het hoogseizoen voorbij, is het weer een doodgewoon Italiaans stadje, lijk er zovele zijn in Umbrië, een gewest dat nog poëtischer en romantischer is dan het veel bezongen Toscana. Umbrië is, gezien van boven op de berg Subasio tegen wiens flank het kleine stadje Assisi ligt aangevleid, één grote wijngaard met velden als wiegende zeeën vol rijpe druiventrossen.
Hier wordt de grootste heiden in de kortste keren zo zacht als boter!
Om kort te zijn, Sint Fransciscus is al vele eeuwen voltooid verleden tijd, maar de geest van armoede is ondertussen al even lang overdekt met Roomse praal en pracht. Alleen in de St Chiara-kerk, een beetje achterop aan de overkant van het stadje, is die beter bewaard en door de eenvoud is Sinte Clara bijna tastbeer aanwezig als 800 jaar geleden. Een beetje als De Wenende Vrouwen aan de voet van de gekruisigde Christus.
Toen al hingen de aanplakborden (graffiti komt er niet voor) vol met affiches over dat Pausbezoek van 27 oktober. Assisi zou weer eens vol lopen!
Nu vonden wij daarover op vrijdag 28/10 een eerste verslag in De Morgen, en een tweede in De Schandaard, die ik geef voor wat ze waard zijn. Niet veel dus. Het eerste legt (wat had U gedacht!) de klemtoon op een détail als modeverschijnsel : excuses voor wat eeuwen geleden gebeurd is maakt de Paus een beetje ridicuul voor de gewone alledaagse mens, en en passant wordt nog eens zijdelings aan de Inquisitie herinnerd ). Het tweede artikel, toch ietwat objectiever, wordt U geserveerd omdat het op een onderkoelde manier de klemtoon vergeet te leggen op de moorden in Egypte op de Koptische Christenen : de Islam-vertegenwoordiger is gestoord op Ratzinger omdat die daarvoor niet staat te applaudisseren
Wat al die andere godsdiensten, inclusief de gilde der ongelovigen, daarbij zijn komen doen, tenzij zorgen voor de show, wet ik ook niet.
-------------------
Paus Benedictus XVI heeft op een bijeenkomst met ongeveer 300 geestelijke leiders in het Italiaanse Assisi toegegeven dat het christendom geweld heeft gebruikt in zijn lange historie.
"Nooit meer geweld. Nooit meer oorlog. Nooit meer terrorisme. In de naam van God, moge elke religie op aarde rechtvaardigheid, vrede, vergeving, leven en liefde brengen", zei de 84-jarige paus, die eraan toevoegde dat er bij het geweld duidelijk sprake was van misbruik van het christelijke geloof en dat het tegenstrijdig was met "het ware karakter" ervan.
De geestelijke leiders zijn in Assisi, thuisstad van de heilige Franciscus, bijeen gekomen om te herdenken dat het 25 jaar geleden is dat de vorige paus Johannes Paulus II voor het eerst sprak met aanhangers van andere geloven. Aanwezig waren leiders van islam, jodendom, hindoeïsme, boeddhisme, taoïsme, confucianisme, sikhisme, jainisme, zoroastrianisme en baha'i.
Een van de belangrijkste islamitische leiders was echter niet aanwezig. De imam van de soennitische universiteit al-Azhar in Caïro verbrak begin dit jaar de banden met het Vaticaan, nadat de paus kritiek had geuit op de positie van christenen in het Midden-Oosten.
Waar het vorige overleg 25 jaar geleden werd afgesloten met een gezamenlijk gebed, gebeurde dat deze keer niet. De huidige paus is conservatiever dan zijn voorganger wat betreft de katholieke relaties met andere religies. Zijn kritiek is dat een gezamenlijk gebed suggereert dat alle religies min of meer gelijk zouden zijn. (sps)
------------------
De Wereldgebedsdag voor de vrede in Assisi is geëindigd met een gemeenschappelijke oproep voor gerechtigheid en vrede. In hun slotverklaring verwerpen de leiders van de belangrijkste wereldgodsdiensten religieus fanatisme en elke vorm van terreur en geweld.
"Vrijheid en vrede zijn slechts mogelijk dankzij wederzijds vertrouwen", zo meldt Kerknet.
Driehonderd leiders van verschillende godsdiensten en levensbeschouwingen, onder wie voor het eerst ook niet-gelovigen, en meer dan tweeduizend gasten namen aan deze interreligieuze ontmoeting deel.
Van de belangrijke religieuze leiders ontbraken slechts de dalai lama, de Russisch-orthodoxe patriarch Kyrill en de sjeik van de Al-Azharmoskee in Caïro Ahmed Al-Tayeb.
In de slotverklaring onderstreepten de religieuze leiders het belang van de gedeelde 'gulden regel'. Die luidt: 'Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet'. De religieuze leiders veroordeelden het misbruik van godsdienst ter rechtvaardiging van terreur en geweld en beloofden zich onvermoeibaar te blijven inzetten voor de vrede. Zij spraken ook hun steun uit voor al wie strijdt tegen egoïsme en misbruik, haat en geweld. Wereldleiders werden opgeroepen zich in te spannen voor een wereld van vrede en solidariteit, zowel in eigen land als internationaal.
Paus Benedictus XVI zei in zijn slotwoord dat dit evenement duidelijk maakt dat de spirituele dimensie de sleutel tot vrede is. "Dankzij deze unieke bedevaart konden wij deelnemen aan deze broederlijke dialoog, konden wij onze vriendschap verdiepen en waren wij één in stilte en gebed. Laten wij verenigd blijven in de dialoog, de dagelijkse vredesopbouw en onze toewijding aan een betere wereld
-------------------
Diagonaal herlezen
Natuurlijk zijn zon bijeenkomsten niet helemaal onnuttig, al had ik liever gezien dat Mohbama, Erdogan, Poetin, Koning Feisal van Saoud Arabia, Hamas e.a. daar ook bij waren geweest. Zelfs Kolonel Crembo en Dweil Van Rampaaai hadden niet misstaan.
Of het veel zal helpen om de Godsdienst van de Wrede tot betere gevoelens te brengen? Het antwoord op die vraag zullen we pas binnen een dikke 500 jaar weten. Maar nu al kunnen we zeggen : zoiets zal pas kunnen, als de Koran ondertussen dezelfde weg zou zijn opgegaan als Mein Kamf. We weten ondertussen dat binnenkort de auteursrechten hierop vervallen, zodat, zonder specifieke wet terzake, er weldra wereldwijd wel de nodige herdrukken zullen verschijnen. De Koran heeft dus nog een hele weg af te leggen : eerst verboden worden, om later als curiosum terugin de belangstelling te komen .. Misschien dat de zaken in een stroomversnelling komen, als eenmaal de pettrol-voorraden uitgeput zijn, en de Arabieren zoals voorheen, alleen nog hun zandbak hebben om te gelde te maken .
In onze eigenste omgeving is sedert onze kinderjaren zoveel verloren gegaan,dat bijna niemand zich nog herinnert dat die twee vastenperioden die de Pastoors ons oplegden, goed waren voor de gezondheid. De wereldvreemde Ramadam was nodig om daarover te mogen berichten. Dat Vrijdag=visdag goed was voor onze cholesterol. Dat zondag = Dag des Heren goed was voor de harmonie in de gezinnen en in de samenleving. Dat er Geboden en Verboden waren, buiten Wetten en tradities Dat de sociale controle in die zin, veel misdrijven hielp voorkomen. Allemaal vergeten, en er zijn bijna geen Pastoors meer om ons daaraan te herinneren. Neen : nu hebben we voor al die dingen NGOs, burger-initiatieven e leken-helpers : evenvele zinnen als er hoofden zijn, die tetteren dat het verboden is te verbieden .
Wie herinnert zich nog wat dat was : een wraakroepende zonde?
Het was, als mijn herinnering me niet bedriegt, een vergrijp waarvoor er geen menselijke vergiffenis, noog gerechterlijk, noch moreel, mogelijk was. Alleen God kon dat eventueel, maar dan wel in een later leven. In een leven na de dood. Ik heb het opgezocht op Wikipedia, en inderdaad, ergens ver-weg waren dat begrip nog te localiseren. Nog altijd onder dezelfde afschrikwekkende benaming van Wraakroepende Zonde.
Hier gaat het : dat zijn zonden die volgens de Heilige Schrift om de wraak van God roepen, te weten: doodslag, tegennatuurlijke onkuisheid, verdrukking van de armen het onthouden van rechtvaardig loon.
Het zou mij een grote troost zijn, moesten deze vier zaken terug boven gespit geraken, want als iemand zoekt naar de fundamenten van een samenleving : wel : maak van die vier korte maar keiharde omschrijvingen het eerste artikel in om het even welke grondwet
Mij is, heel mijn leven, vooral één van die wraakroepende zonden bijgebleven (de 3 anderen staan in het geweten van elke mens gebeiteld) bijgebleven : het achterhouden van het rechtvaardig loon der werklieden.
Maar ja, Art 1 van zon Grondwet is toegeven dat de Scheiding tussen Kerk en Staat op zoveel punten flinterdun is .En O wee : alle ethische verworvenheden zouden meteen ook moeten geschrapt worden .Dus mag de Staat vrolijk verder boeren om de fundamenten van de Kerk te slopen .
.
Mise en platop 28/10/2011 10:45:40
Gepeperd en gezouten, opgediend op 30/10/2011 11:12:49
Sinds eergisteren komt volgend zinnetje spontaan in me op: "Hij kan het niet" en wel telkens wanneer ik iets over Di Rupo hoor of lees. Di Rupo kan het niet.
De andere Franstalige politici kunnen het echter ook niet, maar voorlopig valt dit minder op, gewoon omdat zij niet de leider van de grote Franstalige overwinnaar zijn.
Wat kunnen ze dan wel niet? Om te beginnen: evenwichtige compromissen sluiten in plaats van de schijncompromissen van destijds waarbij het vooral de Vlamingen waren die toegevingen deden. Maar bij Di Rupo is het nog iets meer, zie verder.
De N-VA heeft zich in Vlaanderen als politiek alternatief gepositioneerd op een moment dat het communautaire dood en begraven was verklaard en het dus electoraal bijna suicidaal leek te zijn om zowel een alternatief te formuleren voor de klassieke partijen, alsook voor het VB dat maar nooit aan de bak kwam. Na een riskante start bleek het uiteindelijk om een gigantisch gat in de markt te gaan dat Verhofstadt links had laten liggen.
Gevolg: in de huidige constitutionele crisistijd hebben de Vlamingen keuze uit vier communautaire opties: eerder het Belgicistische status-quo met wat cosmetische aanpassingen (sp.a en Groen?); lauwe federalisten (CD&V en Open VLD), confederalisten die desnoods België zullen opdoeken (N-VA) en meteen brekende separatisten (VB).
De Franstaligen daarentegen hebben geen dergelijke electorale keuze, want alle vier de partijen staan eigenlijk voor een zo groot mogelijk behoud van het Belgische status quo, waarbij voor elke communautaire toegeving zwaar zal moeten worden betaald. Enkel op dit laatste punt bestaan er wat nuances in de gevraagde prijs: geld (PS) of grond (MR). Socio-economisch had de Franstalige kiezer met de MR onder Reynders twee opties: links of ietwat rechts. Nadat Reynders hiervoor door de kiezer werd afgestraft, zal Michel jr. zich economisch nooit zo liberaal opstellen. Kortom: electoraal is het er armoe troef, zelfs op de socio-economische as.
Het politiek systeem in Franstalig België gelijkt dan ook sterk op wat destijds in het Oostblok bestond: de communisten met wat satellietpartijtjes voor de mooie schijn. Partijtjes die inhoudelijk nauwelijks nog afweken van waar de communisten voor stonden. Totdat de boel er ineenstortte.
Indien de irrealistisch communautaire opstelling van de vier Franstalige partijen nog wat langer aanhoudt, zal dit op relatief korte termijn tot het einde van België leiden. Voor de Franstalige kiezers staat dit gelijk met het failliet van het communisme in het Oostblok: een ideologisch wereldbeeld dat in elkaar stort zonder kant-en-klaar politiek alternatief dat in de eigen gemeenschap is gegroeid en geworteld (behalve Solidarnisoc in Polen). En dan, wat zal dan de reactie van de Franstalige kiezers zijn?
Kortom, omwille van het ontbreken van enige echte communautaire keuzevrijheid dreigt er in Franstalig België een enorme kloof tussen burger en politiek open te scheuren op het moment dat België uiteenvalt. Een kloof vergelijkbaar met die in de Arabische landen, namelijk het complete failliet van een politieke kaste. Een gevaar dat geen van de Franstalige partijen nu lijkt te beseffen.
Voor de gezondheid van de Franstalige politiek zou het dan ook goed zijn moesten er zich in Franstalig België eindelijk eens wat meer politieke alternatieven aanbieden: een gezond ecosysteem vereist een grote diversiteit van inheemse soorten. Dit is ook zo voor de politiek.
Bijvoorbeeld politici (of meer academici) die openlijk zouden pleiten voor een vergaande staatshervorming zonder gebiedsuitbreiding, maar met homogene bevoegdheidspaketten en responsabilisering; maar evengoed politici die een post-België zouden bepleiten.
Een Gendebien met zijn minuscule groep die staat voor "le rattachement à la France", hebben we al. Nu nog een"Retour au Luxembourg", iets voor een Benoît Lutgen? (Die zal immers toch nooit CdH voorzitter worden. Milquet is Reynders niet.) Voor de Oost-Kantons, maar ook voor Namen zou dit een aantrekkelijke optie zijn voor in een post-België scenario. Aantrekkelijker dan te verdwijnen in de Franse, respectievelijk Duitse massa, of dan alleen de Luikse en Henegouwse financiële last te moeten torsen. In de Ardennen wordt de grond stilaan vruchtbaar voor zo'n politiek initiatief. Of nog andere opties.
Zonder dergelijke politieke alternatieven wacht bij het uiteenvallen van België slechts de anti-politiek, zowel in Wallonië als in Brussel, maar niet in Vlaanderen.
DE PS EN HET VOORTBESTAAN VAN BELGIË
Ja maar, jij hebt hier toch al zo vaak geschreven dat het de PS worst kan wezen of België voort blijft bestaan? Klopt.
Laurette Onkelinkx heeft al duidelijk genoeg gesteld dat de PS zich op een post-België aan het voorbereiden is. De voortdurende eis van de Franstalige politici voor een corridor tussen Brussel en Wallonië wijst toch ook op een actieve voorbereiding van wat hen na de splitsing van België te doen staat? Absoluut.
Mijn indruk is dat de PS liever heeft dat ze het einde van België opgedrongen wordt, dan dat ze een evenwichtig communautair compromis zou moeten slikken, want zo'n compromis kan in het huidige België enkel maar inhouden dat de Franstaligen extra zullen moeten besparen in het Waalse en Brusselse gewest alsook in de Franstalige gemeenschap, terwijl de MR er in de oppositie zit.
Electoraal durft de PS dit niet aan, want dit zou inhouden dat zij heeft ingestemd met het feit dat de Franstaligen bijkomende financiële offers zullen brengen. Zoiets moet haar worden opgedrongen: binnenkort door de EU, maar nog meer door een splitsing van België doordat de Vlamingen zich zullen hebben afgescheurd. Enkel dan durft de PS die besparingen aan, denkt ze die aan haar achterban te kunnen verkopen.
Heel die filosofie zat vervat in dat ene zinnetje van Di Rupo toen hij vorige zomer toelichtte waarom hij zijn koninklijke opdracht had terug gegeven. Het was iets in de zin van: "Je kan niet verwachten dat iemand in ruil voor het premierschap toegevingen zou doen die ingaan tegen de belangen van zijn taalgroep."
De Vlaamse kandidaat-premiers hebben nooit iets anders gedaan, het werd van hen verwacht, terwijl Di Rupo het hen met die verklaring onmogelijk maakte om dit ooit nog te doen. En daarmee heeft Di Rupo toen het doodvonnis over België uitgesproken.
Wat we sindsdien hebben meegemaakt is één langgerekt stukje theater om de splitsing van België aan de PS-achterban verkocht te krijgen in de zin van: "Ze werd ons opgedrongen, terwijl we er alles aan hebben gedaan om ze te voorkomen, maar de CD&V heeft België verraden." Dat zelfs sp.a boegbeeld Vande Lanotte daartoe voor schut wordt gezet, doet er niet toe.
Dit belet niet dat de PS ondertussen hoopt dat de CD&V alsnog voor de oude politieke aanpak zou kiezen en toch weer een aloud Belgisch compromis zou sluiten. Dit zou voor de PS een mooi alternatief zijn voor de splitsing van België.
Net zoals een onmiddellijke splitsing van België ook voor de N-VA niet hoeft, zolang de N-VA voor het eerst in de Belgische geschiedenis een evenwicht communautair compromis uit de brand zou kunnen slepen. Iets wat voor de PS niet kan, omwille van de daarmee gepaard gaande financiële gevolgen. Elk federaal bevoegdheidsdomein dat zou kunnen worden gesplitst, is blijkbaar door die financiële impact besmet. Daarom dat de Franstaligen hoogstens wat her en der verspreide bevoegdheidsoverdrachten kunnen dulden, maar zeker geen homogene pakketten.
QUID CD&V?
Een half jaar geleden heb ik hier al gesteld dat de CD&V uiteindelijk wel weer communautair zou toegeven, gewoonweg omdat haar linkervleugel haar hiertoe zou dwingen, want zonder de steun van het ACW kan de CD&V onmogelijk haar electorale machtsbasis behouden, namelijk haar dominante positie in de meeste Vlaamse gemeenteraden.
Nu zie ik me gedwongen om mijn mening te herzien. Blijkbaar vreest de CD&V en zelfs het ACW dat de N-VA deze machtsbasis zou kunnen bedreigen zoals nog nooit een andere partij dit heeft kunnen doen.
Zal in die vrees hebben meegespeeld: de vaststelling dat tot 46,9% van de Vlamingen vorig jaar overwogen hebben om op de N-VA te stemmen, maar dit toen uiteindelijk lang niet allemaal hebben gedaan. Volgende keer echter... En volgende keer zouden wel eens de gemeenteraadsverkiezingen kunnen zijn. 2012 komt steeds dichter bij, met andere woorden, hoe meer Vande Lanotte er in slaagde om tijd te winnen, hoe minder de CD&V bereid kon worden gevonden om communautair over stag te gaan. Wat uiteindelijk ook bleek.
Bart De Wever had dan ook gelijk toen hij stelde dat hij geen nieuwe verkiezingen wenst. Hij heeft ze gewoonweg niet nodig om zijn korte termijn doel te realiseren (staatshervorming) en misschien zelfs niet voor zijn lange termijn doel (exit België).
De PS heeft die echter wel nodig: een CD&V die communautair niet genoeg wil plooien, is niet demonisch genoeg om een splitsing van België aan de eigen achterban te verkopen als zijnde enkel de schuld van de Vlamingen. Een gedominiseerde N-VA (voor de Franstaligen bijna zo erg als het VB) is dit echter wel, maar daartoe moet die de volgende verkiezingen eerst zo overtuigend mogelijk winnen, waarna enkel de onderhandelingen over een boedelscheiding resten.
Het is vooral in dit opzicht dat ik van Di Rupo zeg: "Hij kan het niet."
Di Rupo is te emotioneel (geraakt? geblokkeerd?) waardoor hij ook voor de eigen achterban fouten begint te maken. Hij speelt zijn toneelrol niet goed genoeg. Daarom wordt het risico steeds groter dat een einde van België ook aan hem zal worden aangerekend.
Voor de PS kunnen nieuwe verkiezingen dan ook niet vroeg genoeg worden gehouden, maar eerst moet de MR nog wat in het bad worden getrokken om aan te tonen dat het ook met hen niet lukt om met de Vlamingen tot een klassiek Belgisch compromis te komen. (Is niet moeilijk met die hun annexatie-eisen.)
Niets, maar ook niets in deze strategie van de PS kan een klimaat van anti-politiek voorkomen. Voor de PS is dit niet zo erg, zolang de FN zo'n zootje ongeregeld is en zolang MR, CdH en Ecolo zich min of meer op dezelfde communautaire lijn zetten als de PS. Voor de democratie in Franstalig België is het echter een ramp.
Franstalige politici die gebruik willen maken van de nakende electorale post-België opportuniteit, zullen zich dan ook moeten haasten om hun politiek alternatief te ontwikkelen, te verkondigen en zich te organiseren. De tijd dringt.
Wie durft het aan?
Pierre Saelen
-------------------
Diagonaal herlezen
Dit is de tekst, waarover ik gisteren schreef dat hij gemaakt was met bewegende beelden en in de Derde Dimensie. Hij is zelfs beter dan al wat er tot hiertoe op de markt was, want om hem te genieten, dient de lezer/kijker niet eens zon speciaal brilletje op te zetten. Gewoon het licht op U laten schijnen Tot zover de lof. Want er is ook nog die weg spurtende wortel van de afbeelding hierboven .
In De Litanie van alle Heiligen aan het Vlaamse Firmament, mag Meneer Pierre Saelen van mijn part gerust naast Marc Grammens, Paul Beliën, Peter De Roover, Jean Pierre Rondas, Johan Sanctorum, Frans Crols e.a. staan. Misschien dat een chirurg, gespecialiseerd in micro-chirurgie, ook een dergelijke kijk-operatie zou kunnen uitvoeren. Dat kan, maar als na de operatie de kwaadaardigheid volledig zou zijn weggesneden, durf ik betwijfelen : er zouden altijd deeltjes, kleiner dan een atoom, kunnen over gebleven zijn. Bij Pierre Saelen is de zaak loepzuiver afgehandeld : de Homo Erectis Horizotalis is herleid tot zijn ware proporties : een te verwaarlozen aanhangsel van de tot verdwijnen gedoemde Coburg-clan.
Maar QUID VB? Gaat de doorsnee blokker akkoord met die wegspurtende wortel? Ik wil positief denken!
Volgens mij, schrijver van dit blogje, komt de dag in sneltreinvaart nader, dat de V-partijen positie zullen moeten kiezen omwille van het gemeenschappelijk einddoel. Echt onoverkomelijk zijn de problemen niet, ware daar niet het vreemdelingen-standpunt.
De Niveanen berusten in de toestand (ze zijn hier nu eenmaal) en het Vlaams Belang legt de nadruk op de inperking (stop de aanvoer, snijdt in de excessen). De communicatie langs beide kanten echter verloop stroef. Bij de Niveanen omwille van hun geïnplanteerd Tjeven-gehalte, en bij de Blok/Belangers vanwege niet kunnen verbranden wat we vroeger aanbeden hebben .
Me dunkt dat wij, Vlamingen, lauwen en harden,niet moeten trachten het warm water weer uit te vinden. Wij kunnen immers in de leer gaan bij de Helvetianen Daar worden de zaken democratisch aangepakt : als bij referendum blijkt dat er geen minaretten meer mogen bijkomen : dan is dat maar zo, en Europa? Daar trekken de Zwitsers zich niets van aan. En als weer bij referendum moest blijken dat de grenzen potdicht moeten? Of dat moskeeën verboden worden, zodat de Islam met gelijke munt betaald wordt? Of dat wie niet 100% geïntegreerd is, uitgewezen wordt?
Wat dodelijk is voor onze doorsnee Vlaamse mensen, is de redenering : ze zijn hier nu eenmaal, en wij moeten dat leren aanvaarden. Lees : niet zij, maar wij moeten ons aanpassen!
Marc Grammens redeneert dat onze jonge mensen stilaan samen met hen zijn opgegroeid en dus geen graten meer zien in een veelkleurige samenleving. Is inderdaad gedeeltelijk waar. Voorlopig toh.
Maar quid etnisch verband naar criminaliteit? Quid straks de lege sociale kassen? Quid de onderdrukte vrouwelijke helft der jonge Moslims? Quid het Islam-fanatisme? Quid hun traditites die primeren op de onze? Quid als de christelijkheid eens mocht hernemen? U ziet hoe lang het duurt vooraleer indignados de revolutie van het proletariaat, of weer eens een of andere Arabische Revolutie verspreiden .
Ik moet het Pierre Saelen nageven : er steekt een heerlijke visie in zijn proza. Alleen zou ik daaraan de factor tijd willen aan vastknopen. Heeft Vlaanderen tijd genoeg om het tijdperk Di Rupo te overleven?
Ik geloof het niet!
En daarom moet de zweep gelegd worden op de lauwen van de NVA. Wij kunnen niet eeuwig een wortel voor de neus gehouden worden!
Twee affiches : Brabant is Belgisch-tweetalig : een Vlaams en een Waals Brabant. Er is echter maar één CD & V, vandaar dat van de tweede affiche (bestemd voor Franscouillons zieltjes) de V van Vlaams schijnbaar aan het verdwijnen is in de coulissen .
hermes-verdeellijst@politiek.net
BHV? alstublieft en zwijg. CD&V houdt niet van kritiek
CD&V zegt trots te zijn op de manier waarop de kieskring BHV zal gesplitst worden en bezorgde de inwoners van Vlaams-Brabant daarover een brief. Ook op een aparte, pas opgestarte pagina van haar webstek bejubelt de partij zichzelf met het resultaat (http://www.cdenv.be/actua/nieuws/bhv-alstublieft). Daar staat (zodat de herauten-vervalsers der Geschiedenis voor altijd bekend zouden blijven):
woensdag 26 oktober 2011
Vandaag ontvingen 15 mandatarissen van CD&V (waaronder staatssecretaris Carl Devlies, volksvertegenwoordigers Sonja Becq en Peter Van Rompuy, gedeputeerde Monique Swinnen, burgemeesters Michel Doomst, Marc Van Asch, Koen Van Elsen, Bart Coopman, André De Roubaix, Lutgarde Van der Borght, schepenen Eddy De Knopper, Jaak Van Cauwenbergh, Bert Meulemans raadsleden Heidi Elpers, Koenraad Van Coppenolle, Philippe Scheys, Michel Vanderhasselt) en provinciaal voorzitter Tom De Saegher in Vilvoorde de nationale CD&V voorzitter Wouter Beke.
Wouter Beke ontving er een brief van de mandatarissen waarin men het engagement op zich neemt om werk te maken van een warm en gastvrij Vlaams-Brabant, waarin anderstaligen zich vlugger en beter zullen integreren.
Burgemeester Michel Doomst toonde zich zeer verheugd met het bereikte akkoord rond de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde. Het is een heel zuivere splitsing, waarbij Brussel niet wordt uitgebreid en de omzendbrieven gerespecteerd blijven. Toch is het werk niet af: we moeten zorgen dat we morgen niet meer naast elkaar leven, maar samen leven. En dat betekent onder meer resoluut gaan voor een vriendelijk maar kordaat onthaalbeleid en voor een beleid dat er voor zorgt dat jonge gezinnen in de eigen regio kunnen blijven wonen.
Wouter Beke beklemtoont: Er is een politiek akkoord. Die noodzakelijke voorwaarde is vervuld maar is nog niet voldoende. Nu het akkoord in wetten omzetten en daarna stemmen.
In Vlaams-Brabant start vandaag een campagne van CD&V, die haar tevredenheid uitdrukt over het bereikte akkoord. Provinciaal voorzitter Tom De Saegher: De komende dagen zullen 500 affiches in het straatbeeld van Vlaams-Brabant verschijnen met het opschrift BHV? AUB. En vandaag vinden de inwoners van Vlaams-Brabant in een aantal kranten de brief van de CD&V-mandatarissen. De komende weken en maanden zullen onze volksvertegenwoordigers het akkoord uitleggen aan hun lokale bestuursleden en vrijwilligers
Aanvankelijk konden surfers reacties kwijt op het forum van de 'BHV? Alstublieft'-pagina. Na amper enkele uurtjes werd die mogelijkheid echter stopgezet. Er waren toen vijf webbezoekers die een reactie hadden geplaatst. Wellicht waren die niet naar de zin van CD&V, wegens te kritisch.
De Vlaamse Volksbeweging - die momenteel de actie 'Di Rupo-akkoorden: niet in mijn naam' (http://www.vvb.org/kort/218/36259) voert - stelt vast dat CD&V in haar communicatie kiest voor eenrichtingsverkeer. Blijkbaar is de partij toch niet zo gerust in de hoerastemming die ze naar eigen zeggen verdient voor de BHV-regeling.
Dat ze zich afsluit voor kritische opmerkingen is uiteraard veelzeggend en uitermate betreurenswaardig. De informatiecampagne had dan ook beter de naam gekregen: 'BHV? Alstublieft en zwijg!'
Voor 'Di Rupo-akkoorden: niet in mijn naam'
Peter De Roover (0497 45 11 13) Politiek secretaris Vlaamse Volksbeweging
-------------------
Diagonaal herlezen
Spreken in een taal waar de linkerhand niet mag weten wat de rechterhand doet : een even verwrongen beeldspraak als de partij zelf : hoog tijd dat de Tjeven geleerd worden dat zoiets niet meer aanslaat!
Hun abtwoord is altijd : Ja, maar, of Neen, maar .Hun Ja is nooit zuiver, en hun neen nog minder! Nooit IN de pot, altijd er naast, nietwaar omhoog gevallen collega-Ieperling?
Laten wij vooral niet vergeten, dat al de miserie die over Vlaanderen gekomen is, te wijten is aan Eyskens Sr & Jr (CVP), Martens (CVP) DeHaene (CVP) Van Rumpuy (CVP), Leterminator (CVP) Beke (CVP), afgelost (wegens de blunders van de dioxine-crisis) door dat andere genie, het Liegebeest der Riberalen.
Is het U niet opgevallen, dat zij altijd hun Eerste Ministerschap konden afkopen door baar geld toe te stoppen aan de Franscouillons? Alleen de laatste (Beke) lukt dat niet meer : al is hij onlangs (op papier) nog vader geworden : zijn partijtje is veel te klein geworden om wat dan ook op de wereld te zetten
Dat gaat van +50 % van eind der jaren 50, tot -10% waarvan de peilingen vandaag gewagen .Dat is, zelfs voor een tegenstander, geen reden tot feesten! Integendeel : net in de gouden jaren, dat Vlaanderen uit zijn winterslaap van eeuwen kon ontwaken, zijn zij er in gelukt om het eigen volk nog voor jaren in Franscoullonse slavernij te dompelen.
Kon ik nu op het eigenste moment maar over een toverformule beschikken om hen op de achterkant van de maan te de zetten, zij en alle regeringsleden van de laatste 60 jaar samen met hen, ze waren daar op slag allemaal geweest. Met een noodrantsoen voor 24 uur, maar zonder zuurstofmasker.Want de O² zouden we allemaal hier houden, we zouden alle zuurstof kunnen gebruiken als België als geheel straks ook naar de maan is.
Wilt noteren, dat wij, als West Vlamingen, niet gemakkelijk iets of iemand naar de maone wensen. Of zeggen dat iets naar de moane is : dat is veel te bepalend van plaats. Veel te nauwkeurig, en nog altijd te achterhalen en dus vatbaar voor recuperatie. Wij zeggen dat iets noa de wuppe is. Ooit al iemand gehoord die weet waar dat ligt?
Zelfs als jullie zeggen : België Barst, is dat niet zuiver op de graat : wie denkt U dat het afval en de brokstukken zal moeten ruimen? Veel beter is te zeggen : België naar de wuppe : dat is hetzelfde als met de snelheid van het licht verdwijnen naar Nooit Geweest .
Heerlijke taal, toch,dat Werst Vlaams! Een beetje vierkant, maar gezond!
.
Mise en platop 28/10/2011 7:53:15
Gepeperd en gezouten, opgediend om 28/10/2011 13:50:29
De onafhankelijke nieuwssite De Rechtzetting is dringend op zoek naar een verantwoordelijke uitgever. We hebben een zondebok nodig om processen en klachten op te vangen, zegt de redactie.
Uitgever Gianni Caspaer zit met de handen in het haar. Ik run hier wel de keet, maar je kunt me bezwaarlijk een verantwoordelijk type noemen, zucht de man. Ik zou zó graag eens hebben dat een misnoegde BV me een proces aan mijn kloten lapt, maar ik weet mijn eigen klokkenspel niet eens hangen.
Omdat Caspaer enkel bestaat in het universum van De Rechtzetting en geen tegenhanger heeft in de fysieke werkelijkheid heeft de redactieraad hem ongeschikt bevonden als verantwoordelijke uitgever. Een harde klap, ja, erkent de gedreven driftkikker. Mijn hart en mijn ziel heb ik gegeven voor deze onderneming. Dat een tiep uit de echte wereld nu met de pluimen gaat lopen, doet pijn.
Het is echter van moeten. We hebben een zondebok nodig om processen en klachten op te vangen, zegt redacteur Jonas Aepenbroot. Vandaag nog kregen we de volgende brief in onze brievenbus: (leest voor) Kan u mij de namen van de verantwoordelijken doorgeven (liefst geen pseudoniemen) die wij kunnen aanspreken via gerechtelijke weg? Ook graag de naam van de eigenaar van de website zodanig dat wij eventueel ook klacht kunnen neerleggen bij de CCU. Tja, wat moeten wij daar nu mee aanvangen? In ons universum bestáát er geen Computer Crime Unit, maar die brief is wel echt.
Steeds vaker, zo beweert Aepenbroot, wordt de redactie belaagd door bekende Vlamingen uit de échte werkelijkheid die zichzelf verwarren met hun gecorrigeerde versie op De Rechtzetting. Weet je, sommige mensen beseffen niet dat wij ons uiterste best doen om zo ver mogelijk van de feiten te blijven. Wij wantrouwen de feiten. Vermeld één luttel feitje en Gianni Caspaer de duivel hale zijn ziel doet je ongebluste kalk gorgelen.
Om een tussenschot te installeren tussen de fysieke werkelijkheid en de rechtzetting erop schrijft de redactie een vacature uit voor een verantwoordelijke uitgever. Wij mikken op een goedige eenzaat die wel een grapje kan smaken en verder niet te veel verstand heeft van wetgeving en deontologie. Een handicap, overgewicht of de een of andere aanstootgevende huidskleur is geen bezwaar, stelt Caspaer. Die mens zal met naam en toenaam op de site vermeld worden. Zelfs zijn adres zal erbij staan zogezegd voor fanmail. Als er vodden zijn, komen alle klachten en gerechtelijke vorderingen in zijn bus terecht. Laat de deurwaarder zíjn tv en frigo maar meepakken, zolang wij maar corrigerende artikels kunnen blijven produceren.
Gianni Caspaer: Wij mikken op een eenzaat die niet te veel verstand heeft van wetgeving en deontologie
Jonas Aepenbroot hoopt snel een geschikte of desnoods ongeschikte kandidaat te vinden. Thans moeten wij bij sommige artikels expliciet vermelden dat het om satire gaat en nóg dreigt men ermee onze site plat te leggen. Dan hebben we liever dat men onze verantwoordelijke uitgever plat legt. Zo heeft zn ellendige leven toch een heel klein beetje zin gehad.
----------------
En dan zit ik mij suf te piekeren op een verhaal dat vandaag bij Angeltjes stond : het is zo zot als een achterdeur, het trekt op niets en zou misschien juist daardoor de aangewezen ontsnappingsroute kunnen zijn voor de aanstormende wereldwijde recessie
Het reddingsplan
Herman van Rompuy over het deze nacht bereikte akkoord :"De uitbreiding van het EFSF is zeer complex en niet gemakkelijk om uit te leggen, maar wel zeer spectaculair"
Ik zal proberen het uit te leggen aan hand van dit voorbeeld :
Het is een mooie dag in een klein Grieks plaatsje. Alle straten zijn leeg. Het zijn slechte tijden, een ieder heeft schulden en allen leven op de poef. Op deze dag rijdt een welgestelde Vlaamse, toerist, Jeanke, door het Griekse dorpje en stopt bij een klein hotelletje. Hij zegt tegen de eigenaar dat hij de kamers graag bekijken wil, om er misschien een voor een nacht te huren en legt als onderpand 100 Euro op de desk. De eigenaar geeft hem een paar sleutels. Als de bezoeker de trap op is, neemt de Hotel-eigenaar het geld, rent naar zijn buurman de slager en betaalt zijn schulden. De slager neemt de 100 Euro, loopt de straat uit en betaalt de boer. De boer neemt het geld en betaalt zijn rekening bij de koel opslag. De man daar neemt het geld en rent naar de kroeg om zijn drank rekening te betalen. De kroegbaas schuift het bedrag door naar een aan de bar zittende prostituee, waarbij de hij nog schulden had. De prostituee rent naar het Hotel om daar haar uitstaande rekening van 100 euro te betalen. De hotelbaas legt het geld weer op de balie. Op het eigenste moment komt de toerist de trap weer af, zegt dat de kamers hem niet aanstaan, neemt het geld van de balie en hij verlaat het dorpje. Niemand heeft iets geproduceerd. Niemand heeft iets verdiend. Iedereen is zijn schulden kwijt en ziet de toekomst optimistisch tegemoet. Zo, nu weten jullie hoe het zit. Het reddingsplan kan maar zo simpel zijn.
-------------------
Diagonaal herlezen
Dergelijke blogs zijn het zout op mijn patatjes! Meer zelfs : ze zijn even onmisbaar als de zuurstof in de lucht. Want die lucht : die is vergiftigd van de maakbare mens zo allemaal dagelijks te slikken krijgt
Of als U het anders gezegd wil hebben : ze zijn lijk een hoogte-stage op bvb een paar meter hoogte, waar de lucht zuiver is, en war alleen adelaars en arenden nog kunnen vliegen.
Wij wensen ze een lang leven!
.
Mise en platop 27/10/2011 15:37:19
Gepeperd en gezouten, opgediend op 28/10/2011 12:53:41
Door de indiscretie van een of andere persmuskiet kwam ik vandaag op deze site terecht. Een aanrader! Mag gerust overal bij de favorieten staan. Of : bete nog : schrijf in op de RSS service : weeral een ANDER VULGAIR geschreven dagblad dat U kunt opzeggen!
Volgens de vermaarde Britse natuurkundige Stephen Hawking vertoont de Belgische politiek grote overeenkomsten met zwarte gaten. Ook België heeft een denkbeeldig oppervlak dat als grens optreedt.
Stephen Hawking vergelijkt België met een kosmologische singulariteit: 'Dit land is een punt in het ruimte-tijdcontinuüm waar de normaal geldende wetten niet meer van toepassing zijn.'
Vanavond geeft de beroemde professor Stephen Hawking een lezing aan de KU Leuven. Op een persconferentie lichtte de aan zijn rolstoel gekluisterde geleerde alvast een tipje van de sluier op.
Ik verwacht vanavond een dankbaar publiek, liet Hawking weten via zijn spraakcomputer. Belgen zijn het gewend om complexe zaken voorgeschoteld te krijgen. In al mijn jaren van theoretisch onderzoek ben ik nog nooit een fenomeen tegengekomen dat zo complex is als het Belgische systeem. Dit kleine gebied telt meer paradoxen dan er tegenstrijdigheden zijn tussen de speciale relativiteitstheorie en de kwantummechanica.
Volgens de gerenommeerde fysicus valt België gemakkelijk te vergelijken met een singulariteit, een punt in de ruimte-tijd waar de natuurwetten hun geldigheid verliezen. Ook dit land is een punt in het ruimte-tijdcontinuüm waar de normaal geldende wetten niet meer van toepassing zijn, sprak Hawking. Dat betekent niet dat er geen specifieke wetten zijn, alleen spreken zij elkaar gedurig tegen. Voor elke wet die één ding zegt, vind je er één die het tegenovergestelde zegt. Het systeem houdt zichzelf echter in stand doordat het rond één centrale as blijft draaien, namelijk de hoofdstad Brussel. Neem die weg en de hele zaak implodeert, waarop onvermijdelijk een oerknal zal volgen.
Wanneer je België beschrijft binnen het kader van de algemene relativiteitstheorie, is de conclusie dat het een zwart gat is. Een gebied waaruit niets, zelfs het licht niet, kan ontsnappen, verduidelijkte Hawking. Rond een zwart gat is er een denkbeeldig oppervlak dat als grens optreedt, de waarnemingshorizon. Ook België heeft een denkbeeldig oppervlak dat als grens optreedt. Omdat Vlamingen, Walen en Brussel andere denkbeelden koesteren, zien zij ook andere grenzen. Telkens proberen zij hun event horizon te verleggen, waardoor die op den duur zijn gaan overlappen, met vele wetkundige singulariteiten tot gevolg.
Daarnaast heeft België een zeer compacte, maar enorme massa, vervolgde Hawking. De dichtheid van de bevolking is groot, zodat er een extreme vervorming van de gedeelde tijd ontstaat. Evenzeer bewegen er zich merkwaardig veel exotische deeltjes in het Belgische systeem. Je zou kunnen zeggen dat België die exotische deeltjes vanuit het hele universum aantrekt, maar nooit meer laat gaan. Enkel licht kan ontsnappen uit het Belgische zwarte gat, maar sinds de verlichting op de autosnelwegen is gedoofd, is ook dat problematisch.
Hoe de Belgische singulariteit verder zal evolueren, durft Hawking nog niet te voorspellen. Daarvoor is het wachten op verder onderzoek van de Large Hadron Collider, voorziet de wetenschapper. In de LGC brengt mijn uiterst kleine deeltje met elkaar in botsing om experimenteel te testen welk resultaat dat geeft. Ook België laat zich beschrijven als een botsing van uiterst kleine deeltjes.
Stephen Hawking: Dit kleine gebied telt meer paradoxen dan er tegenstrijdigheden zijn tussen de speciale relativiteitstheorie en de kwantum-mechanica
Hawking sloot de persconferentie af met de gevleugelde uitspraak Walen buiten!, wat voor enige ophef zorgde onder de Franstalige journalisten.
Even later kwam de veiligheidsdienst van de KU Leuven met een verklaring op de proppen. Een communiqué meldde dat het Vlaams Katholiek Hoogstudentenverbond (KVHV), een Vlaams-nationalistische studentenvereniging, de spraakcomputer van Hawking gehackt had. De schade zou tegen vanavond hersteld moeten zijn.
Het geheel doet nogal geleerd aan : om door het bos de bomen te zien, moet U dus wel goed opgelet hebben. Maar als U weet dat de Grote Aula van de KUL stampvol zat, en dat er buiten een enorme massa geboeid aan dat grote TYV-schem hing, dan weet U toch genoeg!
O ja : met satire moet men altijd een beetje opletten : daar kan soms ook wel hier een daar eens een boemerang tussen zitten
.
Mise en platop 27/10/2011 15:13:49
Gepeperd en gezouten, opgediend op 28/10/2011 12:33:54
Het Gentse filmfestival vertoonde vorige week Page One. Inside The New York Times, een documentaire van Andrew Rossi (1). Een aanrader.
The New York Times geldt al decennialang als dé referentie voor journalistieke kwaliteit. Maar het gaat niet goed met deze krant. Dalende verkoopcijfers en dalende reclame-inkomsten bedreigen haar voortbestaan. Zou het kunnen dat ze verdwijnt? Toegegeven, de NYT heeft in het verleden steken laten vallen die haar geloofwaardigheid aantastten, zoals foute berichtgeving van J. Miller over vermeende nucleaire wapens in Irak, vlak voor de Amerikaanse inval in 2003. Met deze foute berichtgeving voedde de krant de indruk dat mediabedrijven een andere agenda hebben dan het objectief weergeven van feiten.
Maar de belangrijkste oorzaak van de malaise ligt elders: het streven naar winst bemoeilijkt dure onderzoeksjournalistiek. Ook de opkomst van nieuwe media zet georganiseerde, professionele(re) media onder druk: liever dan de papieren krant te lezen, halen vooral jongeren hun nieuws op internet, via blogs en sociale media. Voorlopig heeft nog geen enkele krant of tijdschrift een manier gevonden om via internetsites voldoende inkomsten te genereren om een hele redactie te onderhouden. Goed nieuws is wel dat betalend internetbezoek stijgt (DS 21/10/2011, gegevens over de Verenigde Staten).
Media en democratie
Het mogelijk verdwijnen van grote nieuwsredacties bedreigt de democratie. Waarom? Tenslotte lijken die nieuwe media precies vanuit democratisch oogpunt een goede zaak. Zo hebben twitter en facebook een belangrijke rol gespeeld tijdens de Arabische lente. Burgers kunnen nu optreden als activist, met hun gsm beeldopnamen maken en de wereld rondsturen, medeburgers verwittigen, ideeën delen, betogingen en protestacties organiseren. Burgers delen informatie zonder de goedkeuring van redacties of overheden. Is dat geen antwoord op al te sterke invloeden van bedrijven en lobbygroepen op de media: dat vrije individuen met elkaar communiceren? Natuurlijk wel, en sociale media hebben dan ook heel wat te bieden.
Toch blijft de professionele media een onvervangbare functie vervullen. Op haar beste momenten neemt de media namelijk een taak op zich die voor een blogger of burgerjournalist bijna onhaalbaar is: de machtsstrijd winnen die je aangaat als je concrete gevallen van machtsmisbruik in de politiek of in het bedrijfsleven viseert. Ik geef drie voorbeelden.
New York Times tegen corrupte bedrijfsleiders
Een eerste komt uit de genoemde documentaire, waarin NYTimes-journalist David Carr een artikel voorbereidt over het failliet van een ander mediabedrijf, de Tribune Company. Enkele jaren voordien werd dat bedrijf overgenomen door managers die alleen in winst geïnteresseerd waren, en niet omkeken naar de journalistieke deontologie. Uiteindelijk ging het bedrijf ten onder en verloren vele mensen hun baan. En streken de ceos miljoenen dollars op in bonussen Ontevreden werknemers stuurden aan Carr informatie over wanpraktijken, zoals corruptie en seksuele intimidatie. Carr besloot een artikel te schrijven. Eerst vroeg hij een reactie aan de betrokkenen, zoals het journalistiek hoort. Het resulteerde in dreigementen met juridische acties vanwege de Tribune Company. Maar dat hoefde Carr zich niet aan te trekken: zijn redactie steunde hem. En dan begint de kracht van de NYT als bedrijf te spelen, in het voordeel van de journalist. Carr stelde rustig dat hij zijn taak had voltooid. Hij publiceerde zijn explosieve stuk. Twee weken later moest de bedrijfsleider van de Tribune Company, Randy Michaels, ontslag nemen.
Washington Post tegen een corrupte president
Tweede voorbeeld. In 1974 deed de Republikeinse president Richard Nixon afstand van het presidentschap. Na jaren onderzoek en enkele honderden artikels hadden twee journalisten van The Washington Post aangetoond dat Nixon betrokken was bij een inbraak in het hoofdkwartier van Democrats, de oppositiepartij, om afluisterapparatuur te installeren: het Watergate-schandaal. Nixons positie was onhoudbaar geworden: de artikels leidden tot allerlei onderzoekscommissies die feiten als corruptie aan het licht brachten.
Carl Bernstein en Bob Woodward, de twee jonge, ijverige journalisten van The Washington Post werden helden. Alan J. Pakula verfilmde hun avontuur in All the Presidents Men (2). Op dat ogenblik was hun krant nog in handen van Katharine Graham. Ze steunde haar journalisten honderd procent: mocht er druk komen om bronnen vrij te geven, bijvoorbeeld, was ze zelfs bereid om naar de gevangenis te gaan (3). Haar houding was een onmisbare schakel in het hele gebeuren: wie het opneemt tegen de corruptiepraktijken van een zetelende president, heeft de bereidheid van een hele instelling nodig om zon gevaarlijke gevecht aan te gaan.
Panorama-uitzending over klokkenluiders in Hasselt
Ten derde, recenter en veel dichter bij huis.
Op 6 oktober verscheen een reportage van Panorama over het moeilijke lot van klokkenluiders bij de Hasseltse politie (4). Een uitzending die praktijken toont die elke verbeelding tarten in een democratie. Ook de burgemeester van Hasselt, Hilde Claes, en procureur Rubens werden vernoemd. Meteen na de uitzending volgde commentaar die tot doel had de geloofwaardigheid van de journalisten te ondermijnen. Procureur Rubens noemde de reportage tendentieuze, zwakke journalistiek. (5) In een open brief beschuldigde Hugo Lamon, advocaat van de bekritiseerde Hasseltse politiezone Hazodi, de journalist Wim Van den Eynde ervan de rechsgang te willen beïnvloeden. Een zware aanklacht. Van den Eynde antwoordde met een verwijzing naar de nageleefde deontologische code voor journalisten en herleidde de kritiek tot een grap (DS, 7/10/2011).
Het strekt de VRT-redactie tot eer dat ze pal achter de journalisten van deze Panorama-uitzending bleef staan, ondanks de kritieken (hbvl, 9/10/2011). Opnieuw blijkt hoe belangrijk het is voor journalisten om de steun te hebben van een geloofwaardige instelling.
Kostenplaatje
De gekozen voorbeelden zijn uitzonderlijke journalistieke omstandigheden. Meestal brengt een reporter minder gecontesteerd nieuws. Maar de mogelijkheid om, indien nodig, ook zulke reportages te brengen, maakt het hele verschil tussen het hebben van een pers die de democratie versterkt, of niet.
Misschien iets om aan te denken als sites van kwaliteitskranten of tijdschriften uit financiële noodzaak betalend worden. Want dat betalen ligt moeilijk: we zijn gewend dat nieuws gratis is. We beseffen te weinig welk prijskaartje aan goede journalistiek hangt. Maar we zouden ongetwijfeld een veel hogere prijs betalen, indien dergelijke journalistiek verdween: het einde van kritische vragen over machtige bedrijven of politici, dus het einde van de democratie. Echt een buitengewoon kostelijke zaak.
Bronnen
(1) Page One. Inside the New York Times, regisseur: Andrew Rossi, 2011, met David Carr, Carl Bernstein, Tim Arango ea. (2) All the Presidents Men, regisseur: Alan J. Pakula, 1976 met Dustin Hoffman, Robert Redford, Jack Warden ea. (3) Aldus Carl Bernstein over een gesprek met Ben Bradlee, hoofdredacteur van The Washington Post, in de documentaire Out of the shadows: the man who was deep throat van Gary Leva, 2006. (4) Panorama, VRT, Voor wie de klok luidt, uitzending VRT, op 6 oktober 2011, door Wim Van den Eynde. Dit programma is op internet opnieuw te bekijken, zowel op de website van deredactie, in videozone, als op canvas. (5) Procureur over Panorama-reportage: Tendentieuze, zwakke journalistiek, Het Belang van Limburg op 7 oktober 2011. De hele reportage is een aanrader
-------------------
Diagonaal herlezen
Dit artikeltje om maar te zeggen hoe de persmuskieten ingenomen zijn met zichzelf.
Nixon, toevallig geen Democraat, maar een Republikein?! Ik stel mij de vraag, moest het andersom zijn geweest, of Watergate ooit wel het daglicht zou gezien hebben! De media, in dienst van een bepaalde helft van de waarheid .
De politie-perikelen in Hasselt?! Toch raar dat de 4 klokkenluiders, na hun vrijspraak, door de overige oud-collegas uitgespuwd blijven . Vraag : werd hier, in de schoot van een bende Lynxe graaiers in allerlei parastatalen, in en rond het Stadhuis, met de hulp van bepaalde Brrrr-T hoernalisten, geen broedermoord op het getouw gezet? Zonder dit te weten, gis ik op het aureool rond God Stevaert :Cherchez la femme .Journalistiek in dienst van een wel bepaalde waarheid? De toekomst zal het wel uitwijzen .
Juffrouw Tinneke Beeckman heeft op haar blog gewoon de feiten naar haar hand gezet. Zij doet juist wat de gewone mens zo verafschuwt : elkaar na-tateren, zonder de feiten te dubbel-checken, of zelf maar bij de feiten te blijven. Te spitten, desnoods tot op het bot! Over Watergate had ze beter gezwegen, want daarin is iedereen veroordeeld door voor waar aan te nemen wat Amerika kwijt wil. Gooi er een kwak vulgariteiten over, en U bent bij HOMU beland .OverHasselt had ze best wat objectiever kunnen zijn, door bijvoorbeeld aan onderzoeks-journalistiek te doen. Of door minstens iets of wat origineel te doen.
Waarom en waarom juist dan kwam Panorama op de proppen met die reportage? Wat is het verband met Steve Stevaert? Zijn er (waren er) links met Pukkelpop? Hoe kwam Hilde Claes in het vizier? Uit welke hoek werd de aanval gelanceerd?
Over Watergate schrijven is vijgen na Pasen. Maar Hasselt : daar staan de groene vijgen nog aan de boom, en misschien komt er een vervolgverhaal naarmate de verkiezingen 10/2012 naderen .
Als illustratie tussen echte journalistiek en hoernalistiek gewauwel verwijs ik bijvoorbeeld naar mijn Kolommetje N°452 (zonder de minste verdienste mijnentwege, omdat ik daar louter kopieerwerk aflever..Titel : Di Rupo kan het niet) dat in de pipeline steekt, en van de hand is van een zekere Pierre Saelen, tot vandaag een mij onbekende naam. Ik heb een appelblauw zeegroen vermoeden, dat we in ons midden die naam nog wel meer zullen horen U vindt deze man terug op
waar ik verder niet veel kan mee doen, omdat dat soort sites (twitter,facebook) mijn niet liggen. Veel te veel en veel te kleine lettertjes voor mijn arme ogen .
Kortom :
Juffrouw Beekcman van hierboven schrijft over zaken van horen zeggen, al heeft ze niets, of in ieder geval niet veel te vertellen, en Pierre Saelen geeft bewegende beelden over eigen waarnemingen met woorden in 3-D (derde dimensie) : het is alsof we zelf deel uitmaken van wat hij schrijft .
Mise en platop 27/10/2011 14:32:36
Gepeperd en gezouten, opgediend op 28/10/2011 11:41:41
