Kopenhagen, Songfestival, een vrouw met een uitdagende zwarte baard wint met een onnozel liedje. Uit Oostenrijk dan nog. Conchita Wurst.
Wat doen ze ons toch aan? Alweer die anonieme ZE.
In mijn aanvoelen (je hoeft me dus niet te volgen) is dat hier een kwaadwillige aanslag op mijn spontane denk- en gevoelswereld.
Maar samen met miljoenen andere goedmenende, weldenkende mensen worden wij, kijkend naar zon onnozel Songfestival, gedwongen (geforceerd) te denken: nee nee, vrouw met baard moet ook kunnen. Ik reageer fout,in naam van mijn absolute aanhankelijkheid aan het principe van non discriminatie heeft de LGBT gemeenschap (onthoud die afkorting: LesbianGayBisexualTransgender) daar recht op. Desnoods door middel van regelrechte provocatie vraagt Conchita ons gewoon Conchita te mogen zijn.
Ik kan het niet aanzien, ik kan het zelfsniet bedenken,maar ik voel me heel de tijd verplicht mezelf in te prenten: nee jongen, dat is normaal, jouw natuurlijke weerstand is ziekelijk. Doe er iets aan.
Is het u ook al opgevallen dat je zo goed als elke dag hoort dat het vandaag de DAG is van . en dan krijg je een exotische lijst van dingen waarvan ooit iemand dacht: daar moeten we zo nodig een "de dag van..." voor opzetten.
De dag van de chronische pijn in de kuiten of dag van de zoet zure sauzen of dag van de chiwawa, niemand mag iets tekort komen. Het zijn er zoveel geworden dat we vandaag per dag meerdere "Dagen van.." moeten vieren. Hou het maar bij.
En toch wil ik er absoluut nog één dag van bij. De laatste dan. Ik weet zelfs al de datum waarop ik dat wil laten vieren: 27 juli.
En waarom 27 juli? Ik citeer een stukje uit het boek van Bart Verheyen Geschiedenis onder de guillotine (Vantilt, 176 blz., 17.89)
Onder massale belangstelling betrad Maximilien de Robespierre op 27 juli 1794 het schavot op wat toen nog Place de la Revolution heette. Dik verband verborg de schotwonde die hij de vorige dag had opgelopen en die een deel van zijn kaak verbrijzeld had. De beul wilde het risico niet lopen dat het mes door de lagen verband zou worden afgeremd. Nadat hij Robespierre in horinzontale positie had gedwongen, trok hij het daarom met een ferme ruk van diens gezicht. Een langgerekte gil volgde. Direct erna kwam de valbijl met een doffe klap neer.
Robespierre : goed voor 17.000 doodvonnissen tussen 1793 en 1794. Het aantal slachtoffers geraamd op 100.000.Alles in naam van de Liberté, Egalité, Fraternité. "Een langgerekte gil en een doffe klap" en meer moet dat niet zijn. Uitgevoerde doodstraf? Ja dan maar.
En wat gaan we die 27 juli dan juist vieren?
Dag van "het Loontje dat hoe dan ook, ooit om zijn Boontje komt".
Is dat nu niet in strijd met mijn zo vaak herhaalde ode aan het mededogen, eerste onder alle deugden? Alweer, ja dan maar, maar (alle soorten) boeven mogen, na de afschaffing van de hel, toch niet zomaar wegkomen.
(voor de jargon amateurs) Dag van de U.R. dat staat voor Dag van de ULTIEMERevanche, Rechtzetting, Rekenschap, Rechtvaardigheid, Regeling en nog zo wat Ren .
Mijn Dag wordt gesponsord door het Internationaal Hof van Justitie in Den Haag.
Als er echt helemaal niks meer is op TV, dan vind ik nog altijd soelaas in een of ander natuurprogramma. Natuurlijk zijn er daar ook van soorten. Vorige week, op uitstap met de biologiepaus van Vlaanderen, Dirk Draulans. Altijd boeiend verhaal, nooit banaal, en hij kan het zo aantrekkelijk brengen. De Jeroen Meus van de biologie zeg maar.
Vorige week gingen we met Dirk mee op ganzenjacht. Eerst het verhaal van de exoten in de natuur: inwijkelingen die gewoon de macht overpakken en het lokale evenwicht grondig overhoop zetten. Dus weg ermee.
Het geval met de Canadese gazen. Een regelrecht plaag. Dus zeggen de echte natuurbeheerders, met de dood in het hart: wij (de mens dus) moeten ingrijpen. Die mooie ganzen hokken samen op gigantische slaapplaatsen en daar gaan we ze pakken om nadien te euthanaseren (een voor een, een spuitje plus een kort gesprekje). Dirk wilde dat, evenzeer met een gebroken hart van dichtbij meemaken. Met enkele kanos werden de ganzen in een fuik gedreven en toen was het snel gebeurd. Niemand voelde zich er goed bij, maar T.I.N.A, no alternative.
Dus .
Exoten, zeg maar ongewenste inwijkelingen die de lokale biotoop overhoop halen, TINA, ingrijpen en verdelgen. Het moet om erger te voorkomen.
Mijn moeilijke vraag:
waarom verzoenen we ons daarmee in het planten- en het dierenrijk (met de dood in het hart weliswaar) en waarom is dat zo'n gruwelijk taboe in het mensenrijk? Waarom niet bij een aardbeving in een armoezaaiersland of bij een gezonken veerbootramp in een (veel te veel) miljoenenstad ergens diep in Azië? Waarom niet op Lapeduza?
Nogal simpel stupid: omdat mensen geen ganzen zijn. Natuurlijk. Maar wat is dan het existentiële verschil tussen een mens en een Canadese gans? En hier moeten wij onontkoombaar overschakelen op de metafysica, een domein waarop niets te bewijzen valt, enkel maar te geloven. Niks wetenschap . Dus toch maar metafysica, als ons dat toevallig goed uitkomt?
Nee, lieve bezoeker, spring niet uit uw vel, ik ben niet zot geworden. En toch blijf ik het een moeilijke vraag vinden.
Als een niet te bedwingen overbevolking ECHT het ultieme wereldprobleem is en we het met een paar serieuze wereldoorlogen niet meer bijhouden .?
Allereerst: de klapper van mijn Blog ging vanmiddag vlotjes door de 20.000 en niemand die een teken gaf... Spijtig.
Cristal Arena van Genk = 20.000 man
En dan mijn laatste post van deze week waarin ik Sabine en Frank met politici vergeleek. Voze belovers.
Ben net thuis van een van de zaligste terrasjes van de Kempen, met murmelend water vol met dikke Koi's, merels tussen de tafeltjes, en een zakkende zon,die net voor het ondergaan nog teken deed: "tot morgen". Want morgen wordt het fietsen.
Dus mijn gemeend sorry aan het sympathiekste duo van de Vlaamse televisie. Zelfs "geen verloren spatje regen" ontsiert de werkelijkheid achter hun verhaal.
ze lacht, dus is ze niet kwaad op me
Nu de politici nog.
Vijf minuten politieke moed... het ging toen om de splitsing van BHV, alweer 10 jaar geleden. Het duurde uiteindelijk tot 13 juli 2012. Vijf minuten werd acht jaar. En dus ga ik me niet excuseren bij mijnheer Leterme.
Sabine, hier met bloemetjeskleed en Frank met gebroken arm.......
Het is allemaal nog niet erg genoeg met die niet opdrogende stroom aan verkiezingsprogramma's op de VRT, en nu moeten na 25/5 nog de nabeschouwingen en de vooruitzichten komen.... Beware.
Maar nu krijgt het weerbericht van de laatste dagen ook alle trekken van een politieke verkiezingsprogramma.
Volle zon, in de buurt van de 20 graden, zo goed als droog, zet de terrasjes klaar, pomp de banden van je fiets maar op.... Intussen halen we op dit ogenblik (donderdag 11 uur) geen 12 graden. Terrasjes.
Beloven, altijd maar beloven, en wij maar geloven, altijd maar geloven (merk nu dat geloof en hoop gewoon synoniem zijn)
Alleen, eerlijk is eerlijk, heb ik meer aan het kijken naar Sabine dan naar Ben Weyts of Wouter Beke (om die maar te noemen). Zou het dat bloemtjeskleed zijn?
Ik had het vorig jaar rond deze tijd al aangeklaagd
(te lui om exact op te zoeken wanneer)
maar het is weer van dat.
Deze namiddag een autoritje door hartje Kempen, Turnhout Herentals.
Wat een mooie streek toch.
Minder mooi is het gegeven dat ik,
alweer maanden te vroeg naar mijn zin,
de eerste hectaren mais aangeplant zag.
Niet groter dan 3 centimeter boven de grond steken ze
(ze proberen het dus te camoufleren) mag ik zag het direct
een meute onverantwoordelijke landbouwers luidde rijkelijk vroeg de komende herfst en winter in. Want mais, doet me onwillekeurig denken aan de maand november, de tijd dat die geoogst wordt.
Kon men ons nu eens niet nog één maandje onbezorgd laten genieten van een zomer die nog moet beginnen, zonder nare bijgedachten? Asperges, aardbeien, tarwe, jonge sla, oké, maar toch geen mais.
Ik heb tijdens het zappen eens een kanaal gezien dat zich Plattelands TV noemde met quasi ononderbroken mijnheer Vantemsche in beeld. Kreeg ik maar eens vijf minuten spreektijd op dat kanaal, ik zou ze het eens goed zeggen.
Bekend: ik hou niet van programma's die zuiver inspelen op het "gezeikdenken" van "de mensen". Voedt de negativiteit, schaadt het geluksgevoel. Lost niks op.
Vanmorgen de geweldig interessante vraag of jouw politieke voorkeur een rol speelde bij de keuze van een universiteit (want iedereen heeft toch ooit een universiteit gekozen...)
Komt een geitje met een zwaar Kempische tongval aan de lijn.
"Ik zit in Antwerpen en koos niet voor Leuven. Ten eerste makkelijker bereikbaar (het verstandigste wat het kind zei in haar bijdrage), en ik had mijn buik vol van het katholiek onderwijs na zeven jaar bij de nonnen, en ik heb ook iets tegen die oude Tobback".
Een inkopper voor een alerte VRT-er: "mag ik u erop wijzen dat je dan wel voor Bart De Wever hebt gekozen". Of was u dat helemaal ontgaan?
En zo gaat dat de hele dag door.
Je zou gaan wensen dat de NVA glorieus wint, alleen om die gasten van de Reyerslaan een neus te zetten. Zo ga je niet om met een monopolie van neutraliteit.
Vorige week, ik heb het niet willen aanhalen, tussendoor in een gewoon muziekprogramma, een bijdrage van Hugo Camps. En die outlaw kennende, die ging er he-le-maal over. Op de man, beledigend, beschadigend, de razernij frôlerend. Humor, ironie, je moet dat niet serieus nemen... geen sprake van. En toch gaat dat er op een luchtige toon mee door.
Eerlijk, ik weet nog altijd niet wie op wie ik ga stemmen, en zelfs niet op wie ik niet ga stemmen, maar als ik nog veel op de Reyerslaan afstem begint er bij mij een lichtje te komen.
Vorige week nam ik mijn bezoekers mee naar het kippenhok van Suzanne.
Aanleiding was het schielijk overlijden van Constance (morsdood op de nest).
Even opfrissen, Constance was bij leven (en ook daarna nog) het volle zusje van Beatrice en het nichtje van Albertine, alle drie raskippetjes afkomstig van een kampioenkweker uit Lommel. Maria daarentegen had minder stamboom, was een ordinaire huis-keuken-tuinkip van bij ons. Maar die legde eieren.
Wel, vorige maandag, bij onze thuiskomst van een minireisje, vonden wij Beatrice (zusje van), op haar beurt morsdood in het midden van het ren.
Wij schreven toen al dat we de indruk hadden dat het overlijden van haar zusje bij Beatrice niet zo goed aankwam. En nu inderdaad, je kan er niet omheen, gestorven van verdriet, van eenzaamheid, door verlies aan zin in het bestaan. Altijd gedacht dat dat bij mensen niet kon: doodgaan van verdriet, zo'n rationalist als ik ben, en nu: ja het kan!
Maar het is nog niet alles. Nu zijn dus nog met twee. Twee wildvreemden. En wat zagen we gisteravond?
Albertine mag (of wil?) niet meer in het hok om te slapen. Ze heeft een slaapstek gevonden in open lucht, ergens achteraan op een betonnen plaat in het ren. Maria bewoont en beslaapt nu alleen haar intussen veel te ruime hok. Die twee zeggen ook geen woord meer tegen elkaar (dat zie je). Stomme kippenfilm.
Wat is hier gebeurd?
Een verkeerd woord, een dreigement, een oude niet afgeloste schuld, te veel onverschilligheid, wie zal het zeggen. Wij, domme mensen, zien enkel maar de empirie, na het overlijden van de zusjes: scheiding van tafel en bed.
Nu serieus even.
Wat weten wij eigenlijk van wat er omgaat in zo'n kippenbrein? Die kippenemotie? Het machtsspel op kippenniveau? Het spel van neuronen en synapsen bij kippen.
Er is zoveel wat we niet weten. Ga eens na: wat weten wij eigenlijk na vijfhonderd jaar moderne wetenschap over de vragen die er echt toe doen? Heeft de wetenschap één antwoord op een van onze existentiële vragen? Die moeten we zelf maar bedenken. Niet te verwonderen dat sommige mensen terug naar God willen.
Echt tot vervelens toe putten de media zich, nee ons uit met de ontleding van de verschillende partijprogrammas. En nu hebben de professoren economie een gat gevonden om zich te doen opmerken: ze gaan eens wetenschappelijk uitrekenen wat de uitvoering van die programmas zou kosten. En waar die partijen dat geld vandaan zouden halen.
Complete lulkoek natuurlijk, zoiets zou alleen relevant zijn in de veronderstelling dat die partij een volstrekte meerderheid zou halen en dat Europa niet bestond, dat de economie weer full aanzwengelde en zo nog wat loze vooronderstellingen.
Iedereen weet het, dit is gewoon woordenkramerij, het is op 26/5 dat de kat op de koord komt, als er coalities moeten worden gevormd, gewestelijk en federaal. De vraag die er voor de kiezer echt toe doet is zeer eenvoudig: wat zijn die partijen bereid in te slikken van hun beloofde partijprogramma als ze aan tafel zitten? Wat is het die partijen waard om een paar ministers te mogen leveren? En waar wijken ze onder geen beding één duimbreed?
Dat zou ik vandaag graag van elke partij vernemen: hun breekpunt, een over-my-dead-body, hun te nemen of te laten, meer hoef ik eigenlijk niet te weten om mijn stemgedrag te bepalen.
Dat elke partij zich dus eens heel klaar en duidelijk uitspreekt, in read-my-lips termen, dat punt of die paar punten uit hun programma waarop ze onder geen beding, in geen enkele omstandigheid iets willen afdoen, zelfs niet nuanceren. Dat is met ons te nemen of te laten. Met ons in de regering ben je tenminste van één ding heel zeker: dat punt zal met ons letterlijk in het regeerprogramma staan.
Kris Peeters zou kunnen zeggen: met ons in de regering blijft de werkloosheidsuitkering onverminderd in de tijd doorlopen.
Bart De Wever zou kunnen zeggen: ons zie je niet in eender welke regering zonder een aanname van een begin van een zevende staatshervorming.
En Bruno Tobback zou dan zeggen: reken er maar op met ons in de regering er met geen topje van een pink wordt geraakt aan de huidige indexering der lonen.
En dat meisje van de VLD moet dan ook maar garanderen dat met blauw in de 16, ik wit op zwart in 2015 netto minder belasting zal betalen. Lager overheidsbeslag dus.
Eraan toevoegend . en u mag er ons in 2019 letterlijk op afrekenen.
Meer moet dat voor mij niet zijn. Al de rest is toch maar wisselgeld om over en weer te schuiven aan de onderhandelingstafels. Maar ja, de A-nummerplaten op de autos worden toch zo duur betaald en wie zit nu graag 5 jaar in de oppositie?
En wij maar die berekeningen van die economen geloven.
Soms gebeurt het dat ik, bij gebrek aan onmiddellijk leesvoer, een willekeurig oud boek uit mijn bibliotheek trek en begin te lezen. Dikwijls boeken van 40 jaar geleden die ik toen geweldig vond. En dan zien wat dat nu doet. Dat soms vaak heel erg tegen, nu pas doorzie je de prietpraat , maar soms beleef je toch een kleine aha-Erlebnis.
Zoals nu.
Een boek uit de jaren 70, De Morgenmensen van Luc Versteylen, jezuïet. Het is de volle opkomst van de Groene Fietsers, een aanzettend AGALEV, een tijd van de idealisten, de alternatievelingen, de naïevelingen. We zien in die tijd ook de opstart van het niet onbetwiste opvangcentrum De Brouwerij van Viersel. Allemaal met Versteylen als vliegwiel. De want-er-komen-andere-tijden tijd .
In Morgen mensen trekt deze felle jezuïet (o.a.) ten strijde tegen alle vormen van vervuiling, zo ook van de taal. Hij gaat verschrikkelijk tekeer tegen het jargon dat enkel bedoeld is om gewone mensen op afstand te houden. Ook en vooral in de middens van wollige maatschappij- en vooral kerkhervormers. Hun jargon van ergens en voor een stuk.
Zo bedacht Luc een spelletje. Driekolommen met telkens 10 heel courante maar nietszeggende jargon woorden in die sfeer. Voorgesteld wordt drie willekeurige termen, uit elke kolom één, te combineren. Alles kan, alles mag en dan proberen, met wat verbeelding, er nog iets zinnigs bij te bedenken. Speeleens even mee.
Dat heb ik gewoon overgepend uit De Morgen mensen van Luc Verstyeylen.
In dezelfde sfeer rekent Luc af met "de Ergens-zeggers". Die soort is vandaag een jaartje ouder geworden, en uiteindelijk toch uitgetreden.
Luc tracteert ze zo:
Ken je die de ergenszeggers? Ergenszeggers zijn mensen die altijd ergens zeggen zo evenwichtig zijn ze een heeft er zelfs gezegd "ergens staan we nergens" wat de reactie uitlokt het is beter ergens nergens te staan dan nergens ergens want als je ergens nergens staat dan sta je tenminste ieverans maar als je nergens ergens staat dan sta je pas nieverans.
tussen haakjes: ieverans en nieverans.... twee woorden om te zoenen, en in hun volle betekenis onvervangbaar.
Als ik de sportmedia mag geloven (en waarom zou ik twijfelen)
dan wordt het vandaag wereldwijd een dag om te rouwen.
op 1 mei 1994 crashte op het circuit in Imola de Braziliaanse Formule 1 God
Ayrton Senna.
Dat is vandaag dag op dag 20 jaar geleden. Daar word je stil van.
Wie weet nu niet waar hij was toen hij dat vreselijke nieuws vernam?
Toeval wou dat de dag voordien ook Roland Ratzenberg, een Oostenrijks iets kleiner godje, op hetzelfde circuit zich de hemel inracete. "Zijn afgerukte hoofd hing nog scheef aan zijn lichaam" vernam ik op de radio.
Help.
Ik voel daar zo goed als niks bij.
Mijn commentaar :
Helaas, pindakaas.
Ik zie het de wereldkampioen pingpong niet overkomen.
Klik op DEREDACTIE.BE en binnen een paar minuten zal de computer je eens duidelijk zeggen hoe jij politiek denkt en op welke partij jij best zou stemmen. Dat gebeurt aan de hand van een aantal forse statements waarop jij alleen mag antwoorden met EENS /ONEENS /GEEN OPINIE.
Nu is het wel ver gekomen, ik heb een computer nodig om te weten wat ik denk, of iets pittiger uitgedrukt (voortgaande op de raad van Loesje van vorige week) of ik mijn politiek denken mag geloven. Ik denk ik ga voor de PVDA stemmen, maar ik moet het eerst aan mijn computer vragen of ik dat wel kan.
Ik deed de twee testen: Vlaams en Federaal, en voor Vlaams zou ik SPA moeten stemmen en voor federaal is dat CD&V. Ik viel haast van mijn stoel.
Vorige week schreef ik dat ik nog nooit met een spandoek in een optocht liep, omdat die dingen altijd te smal zijn om er heel mijn mening op te schrijven. Net hetzelfde met die stemtesten, dat kon je raden. Eens/Oneens, ik sterf een halve dood voor mijn scherm als ik een van die twee opties aanklik. Ik zou er nog zoveel willen bijzeggen en afdoen en vooral vragen.
Neem nu: - Moeten de regels voor privé crèches versoepelen. Allo ! - De begroting mag in crisistijd in het rood gaan. - Europa moet meer sociale bevoegdheden krijgen. - En dan de uitsmijter: België moet de oude F16 niet vervangen. Enz. enz.
Ik vind dit een zwarte mis voor de democratie. De cafétoog aan de macht! Buik vervangt de hersenen. Zo simpel is dat: oneens + !!!!) .
Van toeten of blazen weten en toch het laatste woord opeisen.
En toch is het dat waar het op 25 mei over gaat. Het parlement is vorige week ontbonden, en zelfs op die laatste bijeenkomst was niet de helft van de parlementsleden aanwezig. En toen zijn ze vertrokken, al die gekozenen, op kampanje om opnieuw 5 jaar pluche in de wacht te slepen. A quoi faire?
Probeer eens een naamlijst van die parlementsleden te bemachtigen en stip eens de namen aan waarvan u ooit iets gehoord heeft. Vier op de vijf kwamen en verdwenen in het totale anonimaat. En wij maar stemtesten invullen.
En dan de dooddoener: weet u iets beter voor 25 mei? Nee dus.
Wat dan? Stemtesten invullen. En een Blog schrijven.
Ik stelde voor een kleine groep vrienden de ultieme LINKS/RECHTS test op. Peilen hoezeer uw spontane reacties naar links of naar rechts neigen.
Probleem is natuurlijk vooraf te definiëren wat we verstaan onder links en rechts. Theoretisch onbeantwoordbaar. Maar in mijn test omzeil ik dat theoretische probleem.
Kijk, het gaat zo: Ik maakte een Blauwe test en een Rode test. Tweemaal vijf statements die in de Blauwe test onmiskenbaar extreem rechts klinken en in de rode tekststevig links. En dan moet jij je al dan niet instemming geven, uitgedrukt op een schaal van 10 (volledig enthousiast akkoord) tot 1 (hartsgrondig oneens en afwijzend), plus de 8 gradaties daartussenin.
Na afloop trekken we het totaal cijfer van de Rode test af van het totaal cijfer van de Blauwe. De meest extreme rechtse zal 45 scoren (5 x 10 op blauw min 5 maal 1 op rood) en de diep rode rakker zal eruit komen met -45. Jouw rechtse of linkse instelling zal zich vertalen in een quotering tussen 45 en -45, met0 als het volledige midden.
Met enige intellectuele pretentie beweer ik dat deze score veel relevanter is dan de stemtest van DEREDACTIE. Je denkt dat links en rechts vandaag niet meer spelen, u vergist zich, het gaat eigenlijk alleen daarover. Je kan ongeveer alles herleiden tot een links/rechts standpunt.
Voor de amateurs, hieronder de 10 statements van mijn exclusieve LINKS/RECHTS test. Antwoord met een cijfer tussen 10 en 1.
BLAUWETOETS
1. Zoveel mogelijk overlaten aan de Vrije Makt VraagAanbod Minimale overheid,Maximaal Privé initiatief
3. Gelijke Kansen. Non Discriminatie , oké Maar Ik neem (niet) in dienst wie ik (niet) wil Ik verhuur (niet) aan wie ik (niet) wil
4. Eerste taak Justitie is straffen, vergelden, afschrikken. Niet heropvoeden.
5. Meritocratie Loon naar werken, prestatie, inbreng .
RODE TOETS
1. Positieve Discriminatie Voorkeurbehandeling voor achtergebleven groepen
2. De kloof tussen hoogste en laagste verdiener binnen een bedrijf moet wettelijk vastgelegd De Balkenende norm: niemand (in Nederland) mocht meer verdienen dan de Minister President.
3. Zwaarste last op sterkste schouders Niets mis met eerlijkverdeelde Vermogensbelasting
4. Milieubezwaren Burgerprotest hebben voorrang op Economisch belang
5. Armoede is wereldprobleem nr. EEN Nivellering (herverdelen) via Transfers : Politieke agendapunt een
Zei Bart De Wever vorig weekend op het congres van zijn NVA in Brugge(goed gevonden: niet het congres over maar van de NVA, foei Kris .).
Read my lips en als je niet kunt liplezen, dan zeg ik het u: met de NVA in de regering wordt er aan het ASO (lees de traditionele humaniora) niet geraakt. Verklaring van Bart: ik bracht het zover door ons goed onderwijs en ik wil dat zo houden, en ik vind dat mijn kinderen daar ook recht op hebben, nee, ik eis het. Applaus. De Vlaamse huiskamer glundert.
Dus met ons nooit of nooit een brede eerste graad met uitstel van studiekeuze in het middelbaar. Natuurlijk klinkt dat als hemelse muziek in Vlaamse traditionele middens. De Jezuietencolleges, weet je wel. En er zit op 25/5 dan ookklinkende verkiezingsmunt in. Maar is dat stoere standpunt ook juist, en hoe zwaar weegt de argumentatie van De Wever? Wat als dat systeem vandaag nu eens nefast uitpakt bij andere mensen uit andere middens met een andere achtergrond?
Minste wat je kan zeggendat dit een bijzonder technisch probleem is waarbij je ongeveer heel de evolutie van de samenleving moet mee in rekening nemen. En waar vooral emotie niet mag meespelen: mijn bezielende leraar Latijn in de vierde, zoals die Caesar voorlas, mijn bevlogen leraar Nederlands inde poësis die ons bij Marsman bracht. Van wiskunde en fysica zwijgen we doorgaans heel zedig.
Voor je over dit soort zaken zulke stoere verklaring aflegt moet je alle meespelende factoren wel duidelijk op een rijtje hebben en aannemen dat het rondstrooien van Latijnse spreuken geen waarde op zich is. En moet je vooral eens over de grenzen gaan kijken. In Finland bijv., waar al decennia lang de hele wereld op studiebezoek komt om naar het Finse onderwijswonder te kijken. Het symbool van het Finse gelijkheidsdenken is de peruskoula, een soort middenschool waar leerlingen van verschillende niveaus bij elkaar in de klas zitten. Pas op hun zestiende scheiden hun wegen.
Ik mijn vorige post suggereerde ik dat uiteindelijk elke politieke keuze herleidbaar is tot rechts of een links uitgangspunt. Is het Finse gelijkheidsdenken dan nee een ideaal? Daarover mag je van mening verschillen, maar niet over de erkende Finse kernwaarden van hun onderwijssysteem, dat zijn niet concurrentie, verantwoording en controle maar billijkheid, professionele autonomie en vertrouwen.
En dan zwijgen we nog van het feit dat over luttele jaren een meerderheid van de instromendeleerlingen een allochtone achtergrond hebben. Totaal nieuw gegeven. En meenemen.
NOOIT, het woord kwam van Geert Bourgeois, wordt er met ons aan het ASO getornd Persoonlijk ken ik niets in de samenleving waarvan je dat mag zeggen.
Maar ja, het klinkt goed en het levert stemmen op . Ach die democratie.
Sedert enige tijd had ik de gewoonte mijn blog één keer per week en liefst op een vaste dag in te vullen.
Door die vogeltjes en dat naar buiten wordt dat wat steeds moeilijker.
Daarom, voor de tijd van de zomer, zie ik af van die regelmaat en plaats ik nieuwe berichten als ik zo nu en dan nog eens binnen ben (of als de vogeltjes even niet fluiten....)
Passeer dus maar langs OPUS1932 als het u even uitkomt er zal regelmatig wel wat te rapen vallen.
En voor de rest ga ook naar buiten in plaats van bloggen te lezen.
da's een tijdje geleden, nog eens une petite histoire....
Een lokale kleine Delhaize. Twee scholieren, boekentassen nog bij zich,staan voor mij aan de kassa. De ene heeft twee flessen goedkope schuimwijn in zijn armen, de andere een fles met een oranjeachtig soort likeur. Duidelijk samen goed voor een stevige cocktail. Aan de kassa zit een jong kind, zelf geen twintig. Kijkt beteuterd.
Hoe oud zijn jullie
Zeventien Mag ik jullie ID kaart even zien?
Die ligt thuis
Ja, dan mag ik van de baas die flessen niet aan jullie verkopen
Er ontstaat wat discussie. Het jong meisje belt haar bazin en dan is het rap beklonken: geen alcohol zonder ID bewijs.
Laat die flessen maar hier staan, en ga eerst thuis jullie ID kaart halen Jongens verlaten de winkel, zonder buit.
Ik ben aan de beurt met mijn boodschappen.
Nog voor ik klaar ben zijn die twee jongens daar terug nu in gezelschap van een grote lobbes die ze al snel in het naburige café hebben opgehaald. In minder dan een minuut staan de jongens buiten met hun drie verboden flessen.
Et alors?
Ik stelde me spontaan deze rechtsfilosofische vraag: hoe groot kan de afstand zijn tussen goede bedoelingen en een sluitende wettekst om deze uit te voeren?
Wat kan het recht, wat kan een in woorden gevatte tekst eigenlijk wel? Niet veel, zolang bij de rechtshorige echt niet de intentie bestaat om met die goede bedoelingen in te stemmen.
Eigenlijk staan de wettenmakers voor een mission impossible.
Hoe zou je het echte leven, de mens van vlees en bloed, kunnen vatten in een tekst?
Dat kan alleen bij momenten een begenadigd romancier
Neem nu dit voorval. Probeer maar eens deze wetsontwijking te vatten in een sluitende wettekst. Dat geldt voor elk soort wetsontwijking. Denk aan het leger gespecialiseerde top advocaten-fiscalisten en boekhouders die klaar staan om de grote lobbes uit het belendend café erbij te halen.
Niks aan de hand. Niet te vatten. Ze gaan vrijuit en het is de meest rendabele branche in de advocatuur. Toppunt is daarbij dat die grote verboden-flessen-kopers nog vinden dat ze zich ethisch niets te verwijten hebben. En dat ze maar betere wetten moeten maken .
Gelukkig denk ik dan, dat er een hemel en een hel is waar dat later allemaal wordt goedgemaakt. Als ook daar weer geen advocatenbureaus naast de hemelpoort hun goede diensten aanbieden.
Dat is eigenlijk de ratio achter die affiche van het BIVV: MINDER ZUUR ACHTER T STUUR.
Probeer wat je wil om een veiliger verkeer ad te dwingen, zonder de passende mentaliteit van dat groen ventje achter zijn stuur is het allemaal boter aan de galg.
De wet kan toch zo weinig . Ik denk dan aan die ene wet uit de geschiedenis die dat wel kon, en dat waren de Stenen Tafelen van Mozes. Maar ja, daar heette de wettenmaker van dienst dan ook God.
Gij zult niet echtbreken . dat is toch duidelijk? Of niet soms?
Cristal Arena van Genk = 20.000 man
