Iedereen heeft in zijn emotioneel geheugenzowel een apart schuifje waarin enkele onooglijke spulletjes zitten opgeborgen waarvan je, als je er even bij stilstaat, moet toegeven dat ze voor een stuk je leven bepaald of minstens geïnspireerd hebben.
Dat kan van alles zijn, een ontmoeting, voorwerpen, plaatsen, kleine voorvallen, en natuurlijk ook woorden, zinnetjes noem het desnoods tegelwijsheden, maar die redelijk zijn doorgedrongen in jouw leven.
Ik wil er vandaag zo twee met u delen, het zijn twee citaten, en ik maak meteen een eerbiedig saluut naar de twee auteurs die vandaag, wellicht zij aan zij, reeds God aanschouwen (wat er ook te zien zij).
Het eerste is van een oude vriend, generatiegenoot, advocaat, ere-senator, prominente sociale figuur in het Lier uit de tweede helft van onze eeuw: Paul Hermans. Paul schreef:
Kies uw beminde en bemin dan uw keuze.
Het tweede is van een iets oudere vriend die in diezelfde periode enkele decennia fungeerde als mijn privé goeroe. Hoogleraar Engels aan de UIA, onvoorstelbaar erudiet man maar vooral instigator van het Creatief Denken en de geschriften van Eduard di Bono:Pros Van Osmael
La Souplesse avant toute chose
U vindt het misschien allemaal niet zo sensationeel, voor mij vat het heel veel samen van de lijnen waarlangs ik probeerde te leven. Het eerste een ode aan de TROUW, het tweede een waarschuwing tegen de STARHEID.
En de laatste dagen was ik even zoet met mijn pogen die twee te verbinden, zo nodig te verzoenen .
Niet evident. Maar wat voor belangrijks is er evident in het leven?
Een gedicht van de in Amerika uiterst populaire Robert Frost/ The Road not taken.
Het was het gedicht waarmee Wouter Bos zijn ZOMERGASTEN (Ned2 VPRO) begon. The raod not taken doet het verhaal van een moment in uw leven dat ieder van ons ooit heeft gekend. Op een bepaald punt in je leven liggen er duidelijk twee wegen open om door te gaan,
Heel on-amerikaans (en misschien typisch Europees) om zich toe te spitsen op de weg die je toen niet hebt gekozen.
Wouter Bos 26 augustus 2013
Voor Wouter Bos (°1963) was die keuze zeker heel zwaar toen hij, als briljant academicus die onmiddellijk in een alles belovende carrière bij Shell was gestapt, in 1998 koos voor de politiek. Hij nam uit overtuiging de risicovolle leiding van een zwalpende PVDA. Met een aantal ongure ervaringen, maar dat zijn ervaringen achteraf. Zo kwam hij als minister van Financiën terecht in het AMROFORTIS debacle toen hij naar Brussel moest gaan marchanderen over de verkoop van het Amro-deel in de gore Lippens deal.
Nogal begrijpelijk dat Wouter Bos met dit gedicht zijn drie uur durende uitzending begon. Hij mijmert over The Road not taken .hij is er, zo lijkt het, nog niet helemaal klaar mee.
Ik vermoed dat iedereen van ons een of meerdere dergelijke momenten in zijn leven heeft meegemaakt, Daarover mijmert Wouter Bos bij monde van deze dichter.
Vul zelf uw denkwerk achteraf maar in.
The road not taken
Robert Frost(1874 1963)
Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;
Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,
And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.
I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I--
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.
Niet ingeslagen (de wat lullige vertaling is van Ans Bouter)
Een splitsing in een goudgeel woud Helaas kon ik één weg slechts gaan Alleen op pad zijnd en benauwd Keek ik zelfs tot in t kreupelhout Om maar de juiste in te slaan
Nam toch die andere, net zo mooi En nu ik hem op waarde schat Deed hij door t gras een goede gooi Zo zocht ik naar een warm pleidooi Voor wat ik net gekozen had
t Gebladerte op beide lag Er nog niet platgetreden bij Die andere inslaan op een dag Als ik daar nu eens kans toe zag Maar kiezen maakt ons minder vrij
En later zal ik zeggen dat Nadat ik zuchten heb geslaakt Ik toen die ene weg betrad Het nog niet platgetreden pad En dat dat veel heeft uitgemaakt
Ter inleiding (ik ga dat niet telkens herhalen): En dan nog eentje.... een nieuwe rubriekje bij OPUS1932. Ik hoor vaak dat mijn posts te lang zijn. Dus compensatie. Eén zinnetje, een quote, soms slechts één woord. verzameld en opgetekend doorheen jaren lectuur.
En dan nog eentje... (1)
Limburg
Mijn vrouw was achtste telg
uit een mijnwerkersgezin. Haar vaderkwam slechts naar boven om te neuken biechtte de pastoor die ons
trouwde.
We vieren dit jaar het feit dat 500 jaar geledenNicolo Machiavelli zijnIl Principe schreef. Jij ligt er niet wakker van, maar het is een boek dat zonder twijfel zijn plaats heeft in het lijstje van de tien belangrijkste boeken ooit.Nog steeds gelezen, nog steeds geciteerd.
Waarover gaat het? Een doe-het-zelf boekje voor prinsen en koningen van die tijd.Il Principe de vorst- moet , zo raadt Nicolo hem aan, vooral niet deontologisch denken maar utilistisch. Uw daden worden beoordeeld op de gevolgen die ze hebben, niet op hun ethische aanvaardbaarheid. Puur en onversneden: het doel wettigt de middelen. Een pleidooi tegen de softies.Voor de doeners.
Natuurlijk gruw je ervan, maar het idee (het doel gaat voor de middelen) is helemaal niet in onbruik. In de politiek en ook daarbuiten is het vaak: alles mag als het maar goed afloopt.
En met de dood in het hart, het standaardexcuus in zon geval, houdt zelfs de ongeveer heilig verklaarde Barak Obama (Santo subito) eraan vast. Al opgemerkt dat die Abu Ghraib gevangenis nog altijd niet dicht is? En wat gedacht van zijn doorgevoerde investering in de drone-oorlogvoering. Ongeveer de aller lafste strategie die er bestaat.Duizenden kilometers daarvandaan drukt een nerd op een knopje om, via een onbemand vliegtuigje, een bepaald doelwit in puin te schieten.Ja, gewoon alsof het om een computerspelletje ging. Want dat is het.
Maar dat komt altijd neer op een uitgevoerde terechtstelling (target killing) zonder enige vorm van proces, en dit dan nog op internationaal grondgebied. Leg mij het verschil eens uit met een huurmoordenaar. Foei Obama, en hou toch verder uw mond over al die schone principes.
Maar .
Daarmee hebben we nog geen antwoord op de vraag hoe we dan wèl moeten omgaan met een boef die zelf geen enkele regel respecteert, die moordt, brandt, rooft en verkracht waar hij de kans ziet? Mensen die onnoemelijk leed veroorzaken. Moeten we ze zomaar hun gang laten gaan? Of moeten we ze uitnodigen voor een serieus gesprek?
De beroeps ethici staan, voor de zoveelste keer, met hun mond vol.Machiavelli wist het wel:met respect voor alle heilige principes ben je altijd gegarandeerd de loser. En als het dan toch zo is dat de kinderen van het kwaad, zelf ongrijpbaar, voor niets terugdeinzen .met fatsoen maak je geen enkele kans.
Ja, dan moet het maar. Drone daarop af. Klik. Afluisteren van bondgenoten. Dan maar.
En dus vieren we, zij het met enige aarzeling, toch maar die 500 jaar Il Principe.
Eerlijk toegeven, het wordt allemaal wat warrig... SLIM zijn, doen dat ge SLIM zijt, de SLIMSTE mens, maar wat wordt er nu juist bedoeld met SLIM ?
Eerder al had ik voorgehouden dat het tegengestelde van slim: STOM veel minder problemen stelde, Stom is Stom. Einde verhaal Maar SLIM ???
Ik heb er eens diep op nagedacht en ben uitgekomen op 10 varianten van SLIM zijn allemaal even slim.
Veel (liefst alles)Weten. De wandelende Wikipedia. De ideale quizzer.
Kunnen. Dat is de ervarenheid. Komt een stuk vaardigheid/handigheid aan te pas.
Waarnemen. Dat is de scherpe blik. Scherpgestelde zintuigen. Opmerkzaamheid.
Begrijpen. Dichtst bij verstandig. Snel verbanden zien. Veel met intuïtie te maken
Verbeelding. Of creativiteit. Originele verwerking van beschikbare informatie.
De aanvoeler. In staat tot opbrengen van empathie. Invoelen van een situatie.
De intellectueel. Die alles herleidt tot intellect. Met achterstelling van het gevoel.
De probleem oplosser. De plantrekker. Dat is hij die snel de openingen ziet.
De erudiet. Wijst op een brede kennis vaak verbonden aan grote belezenheid.
De Wijze. Hij of zij die een aanvoelen heeft voor het natuurlijke evenwicht.
Eerste bemerking: dat het quasi onmogelijk is om onder deze tien een hiërarchie aan te brengen. Er zijn geen soorten slimheid die primeren op andere. Ieder soort heeft zijn verdiensten. En zwakke punten.
Tweede bemerking: hoe weinig diplomas er hier toe doen. En hoe zwaar persoonlijkheid en authenticiteit doorwegen. Een diploma bewijst alleen dat jij op één bepaald ogenblik het verwachte antwoord hebt geweten op een vraag van de leraar. Vijf minuten mocht je alles vergeten.
Derde bemerking: eens nagaan hoe elk van die tien soorten van slim zijn, een eigen sociale waardering kent. Hoe anders er naar de kunner (2) als naar de kenner (1) wordt gekeken. Of de probleemoplosser (8) afgewogen wordt tegen de erudiet (9).
En als u echt aandringt geef ik hierna mijn strikt persoonlijke (en uiterst subjectieve) Top-3
3. De scherpe blik (3 hierboven) Mensen die al hun zintuigen permanent op scherp hebben.
2. Begrijpen (4 hierboven). Voor dit soort moet je nooit een tekeningske maken. Comfortabel.
1. De Wijze (10 hierboven). Maar dat zal met mijn leeftijd te maken hebben.
Maar ik schik mij moeiteloos naar jouw afwijkende waardering.
Zomaar
opgekomen toen ik op de parking van de Carrefour, waar heel praktisch een
aantal glascontainers staan opgesteld, merkte hoe mensen daar, omheen die
containers, een compleet stort hadden gemaakt. Een verzameling van alle soorten
stinkend restvuil. In Aldi zakken.
De
redenering: men ziet mij niet, dus hier kan ik dus mijn gang gaan.
Ik dacht
toen: dat is nu toch een voorbeeld van en ik miste het Nederlandse woord dat
de negatie van beschaving bedoelt. Onbeschaving, maar ja, mijn corrector
onderribbelt dit direct.
(hij
onderribbelt ook onderribbelt, maar dat trek ik me niet aan, ik vind dat een
exactwoord: een ribbel onder iets
zetten, hoe zou je dat anders noemen?)
Dus wij
hebben geen negatie voor beschaving.
Tenzij onbeschoftheid.
En dat is
nu juist het woord dat ik zocht voor die toestand.
Omdat daar
de stam schoft, en het adjectief schofterig in voorkomt.
Tijdens een druk bijgewoonde academische zitting opende Rik Torfs, op de forse tonen van Paul "Boogie Boy" Ambach in onvervalste boogie woogie stijl, zijn eerste academiejaar als rector.
Uit zijn,
uiteraard, opgemerkte openingsrede enkele citaten:
ik verkies professoren
die goed les geven boven professoren die papieren kunnen voorleggen waarop te
lezen staat dat ze goed les kunnen geven, terwijl dat niet strookt met de empirische
werkelijkheid.
Wie vrijheid beknot, zal
braafheid oogsten.
Iemand vertrouwen
schenken lijkt naïef, en dat is wel het laatste wat we ons kunnen veroorloven
te zijn. Cynisch, waarom niet? Maar naïef? Nooit. Het blijft opmerkelijk hoe we
geen vertrouwen meer durven te schenken als we niet eerst alles en iedereen tot
in het kleinste detail hebben gecontroleerd, via verslagen, rapporteringen of
audits. Er is geen hond die we nog vertrouwen. Of toch. Een hond.
Als we elkaar meer
willen gaan vertrouwen in het vermoeide Europa, moeten we ergens beginnen. Dan
maar bij het meest betrouwbare onderdeel van de samenleving. En misschien is
dat eerder dan de kerk of de politiek of de georganiseerde misdaad, doodgewoon
de universiteit. Zelf heb ik een blind vertrouwen in onze universiteit. Blind.
Omdat ze dat verdient. En ook wel omdat vertrouwen altijd blind is, anders is
het niet langer vertrouwen.
Compleet gelijke
behandeling van ongelijken is een vorm van wreedheid. Eén enkel tennistornooi
waarin mannen tegen vrouwen spelen, zou Justine Henin en Kim Clijsters van al
hun titels hebben beroofd.
De universiteit bereidt
jonge mensen niet enkel voor op een succesvol beroepsleven, maar ook op het
tegendeel ervan, op een gebrek aan succes, op donkere dagen, op tegenslagen die
met de eindigheid van het menselijke bestaan onlosmakelijk zijn verbonden.
Studenten hebben recht op vorming, op wat ons rest nadat we alles kwijt zijn
geraakt.
Ik ben een groot
bewonderaar van Piet De Somer, de eerst rector na de splitsing van de Leuvense
universiteit. Precies omdat ik hem bewonderde, trad ik af en toe met hem in het
strijdperk toen ik tijdens het academiejaar 1979-1980
studentenvertegenwoordiger was in de academische raad. De discussie tegen hem
verloor ik altijd, maar hij vernederde mij nooit, daarvoor bleef de ironie die
hem nooit verliet ver genoeg verwijderd van sarcasme.
Intellectueel, dat zijn
we zonder complexen. We hoeven ons daarvoor niet plotseling minder precies te
gaan scheren of over te schakelen op witte wijn. Met andere woorden: er als een
hedendaagse intellectueel uit te zien. ( )
Een intellectueel aan de universiteit neemt kennis van andere
wetenschapsgebieden dan het zijne, kijkt over het muurtje, ontdekt de kracht
van analogie, die overigens ook in kunst en literatuur te vinden is.
What a wonderful World, croonde Paul Boogie Boy een tot de nok gevulde aula zong mee...
Ze draaien intussen
alweer op volle toeren op alle zenders. Thuis, Familie, Blokken, Spoorloos,
Vermist, Familiediner, Komen Eten, Buren en eindeloosdurende voetbalmatches, ge
moogt inderdaad niets tekort komen vinden ze aan de andere kant van de buis
(nog zon in onbruik geraakt beeld: de buis).
Maar ik pik
er twee uit.
Blikvanger
dit najaar is zeker het groots opgevatte, waar gebeurde verhaal van Albert II met de crème de la crème van
het Vlaamse acteurendom. De makers en spelers putten zich dan wel uit in alle
soorten praatshows waarin zij worden opgevoerd, dat het hier om FICTIE gaat.
Niet waar gebeurd dus. Maar intussen putten ze zich even hard uit om alles zo
geloofwaardig te maken. En dat is het ook bij pozen. En geen mens die na tien
minuten kijken niet overtuigd is dat het daar zo echt aan toe gaat. Dat die Laurent ècht zot is. samen op de bank...
Ik moet
denken aan een ander hoogtepunt uit de voorbij televisiemaand: Wintergasten met
een persoonlijke favoriet van me Wouter Bos. Bos toont een fragment van een Britse
scheidsrechter op een groot toernooi die een betwist buitenspel laat passeren
en het doelpunt goedkeurt en die nadien in de toegevoegde tijd nog een penalty
fluit. De match eindigt in het grootste tumult en de Brit mist zo zijnkans voor het fluiten van de finale. Wat
blijkt nu uit de vertraagde beelden: dat buitenspel betwistbaar was maar die
penalty was 100% juist geblazen. Bos wil alleen tonen dat wat er echt gebeurt
totaal onbelangrijk is, het is enkel wat men nadien in 1001 commentaren zegt
wat er gebeurd is, dat uitmaakt of je goed of slecht gepresteerd hebt. Hij dacht
natuurlijk aan de politiek. Die moordende beslissende commentaren.
Ik vrees
dat heel onze Koninklijke familie met dit feuilleton in de kleren van die
scheidsrechter zit. Ze gaan nadien de finale niet blazen, vrees ik.
En dan is
er dat andere lievelingsprogramma van mij De
Rechtbank op Vier.
Eerder door mij al bewierookt op deze plaats. En nu
weer: niks dan goeds over dat levende programma recht uit de gerechtszaal, bij
de onderzoeksrechter of voor de probatiecommissie. Eerste en grootste pluspunt
van die reeks: een grondige hersteloperatie aan het imago van ons justitiële
apparaat bij het grote publiek . Zo degelijk, zo luisterbereid, zo menselijk ,
maar ook zo onverbiddelijk als het moet. En hoe die rechters, ook maar mensen,
dat geval na geval uit elkaar houden. Grote mijnheren en grote madammen daar in
die rechtbank. Zou onze minister Annemie Turtelboom zich daar ookzo van bewust zijn? Sponsoren dat ding, zou
ik zeggen.
Maar ik
moet nu nog een link leggen tussen Albert en De Rechtbank.
Het
acteurschap (in de zin van geloofwaardigheid) van de personages in Albert zakt
naar het zuiverste patronaatsniveau als je het naast het in beeld komen van de
personages voor de Rechtbank zet. Natuurlijk die mensen acteren niet, die ZIJN
zichzelf in die omstandigheden. Daar valt niets te spelen. Een processie van
kleine luiden, schlemielen, rare rakkers en regelrechte boeven speelt al die
grote namen van het Vlaamse theaterlandschap zomaar naar huis.
Ik zou wel
eens graag een proef zien hoe een echte acteur voor zon rechtbank zo'n
armetierige dopper-zwartwerker vertolkt. Je had het vorige zondag moeten zien
hoe een echte dat doet. Sublieme TV.
Een van de
beklijvende citaten uit het TV-feuilleton De Ronde - naast dat andere: ik ben
nogal ne kerel he? uit Vlees en Bloed - een studie waard waarom uitgerekend
die zinnetjes blijven hangen.
Na bijna
vier jaar heb ik aan mijn autoradio nog een knopje gevonden waarmee je al
rijdend de sterkst doorkomende zenders op die plaats op dat ogenblik kunt
afzappen. Praktisch, dat wel.
En zo kom
ik al zappend regelmatig voorbij Radio Maria.
En dan zeg
je: dameenzjenie
Bijvoorbeeld
wordt op die zender drie keer per dag het compleet rozenhoedje gebeden en
integraal live uitgezonden, met alle mysteriën, de blijde, de droeve en de glorierijke - sorry voor de min tachtigers- .
Tot daar aan toe, ik moet toegeven dat zoiets rust geeft. Nu heet dat een
mantra. Ik verkies het zelfs boven een half uur Van Tilt om er maar een te
noemen.
Maar daar
tussendoor rijgen de zedenpreken zich aan elkaar. Over alles en nog wat: de
goddeloosheid, de bandeloosheid, de zedenverwildering en de onkuisheid van deze
tijd. Vorige week fulmineerde een uitgedroogde vrouwenstem een half uur lang
over de ronduit schaamteloze kleding die onze meisjes tegenwoordig dragen. Nu
denk ik eraan: weten min vijftigers nog wat kuis en onkuis is? Niks met poetsen
te maken hoor.
Dameenzjeniet ofwel is hier een steengoede standup comedian
bezig aan een heel geestige act?
Overigens
niet alleen in deze context krijg je vaak die indruk als je fundamentalisten of
extremisten bezig hoort: meen die dat of is hier een cabaretier bezig?
Geef nu
eerlijk toe: een toespraak op de IJzerbedevaart, daar moet je toch amper iets
aan veranderen om ermee naar een kleinkunstfestival te trekken.Frater Venantius, jawel.
En toch ..
Wat is het
probleem eigenlijk? Er komt zoveel onzin de huiskamers binnen waar we de
schouders voor ophalen. En als er hier, aan Radio Maria, 25 oude mensen plezier
beleven, en je vindt een gek gek genoeg om dat ding te sponsoren inderdaad, wat
is dan het probleem?
Ja, dat zap-knopje op mijn auto radio. Meer niet.
Inderdaad,
wie zegt er nu dat gij Dag Allemaal moet kopen?
Vlaming kan niet los van zijn auto. Slechts vijftien procent van de Vlamingen maakt gebruik van het openbaar vervoer. Dus 85 % van de Vlamingen neemt zo goed als nooit het openbaar vervoer.
Dameenzjeniet....
En dan komt Hilde Crevits aan het woord. Dus.... zegt Hilde, moeten wij het aanbod van openbaar vervoer nog uitbreiden en aantrekkelijker maken.
En dus zal ik, als ik voor een gesloten overweg sta, nog meer lange treinen met drie passagiers erin zien passeren.
Waar zit de redeneringsfout?
De burger, lees de kiezer, heeft altijd gelijk. Dat moet zijn: de burger/kiezer heeft zelden gelijk.
Het is deze keer niet de overheid die in de fout gaat, het is domweg de modale Vlaming die halstarrig weigert een slechte gewoonte af te leren.
En de overheid? Die moet die burger dan maar geforceerd "beter manieren leren". Met belastingen, desnoods.
Eind vorig
jaar schreef ik , naar aanleiding van mijn bijna 100ste verjaardag,
een boekje met als titel TIENS Hierin
verzamelde ik 99 tips voor een min of meer goed leven. Geen 100, want ik
nodigde de lezer uit zelf zijn honderdste tip te schrijven, liefst een die voor
hem of haar alles resumeerde.
Een mij
welbekende volger van deze blog en tegelijk lezer van mijn boekje Tiens
had mij als zijn honderdste tip gesuggereerd: treedt eens (of regelmatig) uit
uzelf, neem eens afstand van jezelf.
Prachtige
tip vind ik dat.
Remedie
tegen egotripperij.
Maar dan doemt
natuurlijk direct een nieuw probleem op: IK, wieof wat is dat?
Wie ben ik?
Domme vraag
toch, IK ben degene die hier voor u staat, spreekt, handelt, beweegt, in den
Aldi wc-papier gaat kopen of zo Enfin, degene die jij nu in beeld hebt. Dat is
dus het IK van het primaire niveau.
Maar quid als
ik mijn vriend volg, en ik ga op enige afstand naar dat primaire IK kijken, ik
neem dus afstand van mezelf, en ik begin daarover opmerkingen te maken? Hier
komt dan het secundaire IK aan bod.
Heel gepast natuurlijk, maar wie is hier dan het echte IK: datgene dat zich
laat bekijken, bekeken wordt of datgene dat de opmerkingen maakt?
En dan is
er nog die figuur die die twee bezig ziet en die daarbij bedenkingen heeft. Die
denkt: ik vul mijn honderdste tip in. Het Ik dat nog eens afstand neemt van dat
duo en wellicht geamuseerd naar het gekrakeel van die twee eerste kijkt. Jawel:
het tertiaire IK. Zou dat dan het
echte IK zijn?
Wil nu
misschien het ECHTE IK rechtstaan?
Niet zo
simpel hé?
Als u het
over mij hebt, mij graag ziet of mij verfoeit,, wie bedoel je dan ?
Wie van ons drie moet er na een misdaad voor Assisen?
En wie gaat
er bij het Laatste Oordeel naar de hel?(naar de hemel zeker geen van de drie)
Of .
Heb ik hier,
en passant, het mysterie van de Heilige Drievuldigheid opgelost? De drie personen
in één natuur van Thomas, begrijpelijk uitgelegd? driemaal IK zei God op de nulde dag van de schepping
Ik vrees
dat ik, na mijn hedomadaire van vorige vrijdag,
aan een
aantal van mijn bezoekers een serieuze widergutmachung
verschuldigd ben.
Voor de ene
was het de Rode Duivelshype, voor de andere Jan Hautekiet die volledig onterecht, voor de bijl vielen
van mijn niets ontziende verzuring. En dat van OPUS1932 die zelf zo tegen de
verzuring pleit.
Een minimum aan consequentie zou geen kwaad
kunnen.
Dus deze
week schakelen wij over op de KIR-MODUS,
Zo bekend
in facebook like-middens
Operatie ENIP,
Is een
afkorting die ik enige tijd geleden poogde te lanceren onder weldenkend
Vlaanderen,
Zonder succes
heilaas,
ENIP, dat
stond voor en nu iets positiefs.
Nieuwe poging
nu, zuiver door het Goede Voorbeeld.
Komaan, we
gaan eens niet krenterig doen.
de Schotten werden toch maar mooi
vermorzeld door onze jongens
om niet te spreken van onze
volleybal meiden. Wereldnieuws.
de wereld kijkt eindelijk weer
op tegen ons (geleden van de Guldensporenslag)
en het compliment van Tom
Lannoy aan onze politieke klasse die in de twee jaar Di Rupo, de premier
nooit voor vuil Jeannette heeft gescholden. Wat een beheersing.
en Tom Boonen, met al die
zweren,die toch maar mooi terug
aan het trainen is. Wacht maar tot volgend jaar. De pannen van het dak.
en den Beerschot die aan een
foutloos parcours is begonnen, einddoel Champions League 2034. Deze week Oosterzonen in de pan gehakt.
En Kris Peeters die in China als een keizer is onthaald. Als paardenkoopman.
en Jan Hautekiet die vanmorgen de
Liga tegen Azijnpis en Verzuring ondersteunde (ik weet niet of stoppen met
zijn programma een optie was).
En de getoonde empathie van een
J.L. Dehaene die het nu zelf wellletjes vindt met zijn operaties wankele
banken redden.
en onze Koninklijke familie die
zich gisteravond zot gelachen heeft met de eerste aflevering van Albert
II. Onze Laurent, das toch nogal ne kerel, hé?
Voilà, dat
is dan weer widergutgemacht. Of niet soms?
dikke bult....
Wouter Bos 26 augustus 2013
Machiavelli 
Leuven 23 september 2013
samen op de bank...
.jpg)
driemaal IK zei God op de nulde dag van de schepping
