Vanmorgen in het nieuws:

Vlaming kan niet los van zijn auto.
Slechts vijftien procent van de Vlamingen maakt gebruik van het openbaar vervoer.
Dus 85 % van de Vlamingen neemt zo goed als nooit het openbaar vervoer.

Dameenzjeniet....




En dan komt Hilde Crevits aan het woord.
Dus.... zegt Hilde,
moeten wij het aanbod van openbaar vervoer nog uitbreiden en aantrekkelijker maken.

En dus zal ik, als ik voor een gesloten overweg sta, nog meer lange treinen met drie passagiers erin zien passeren.

Waar zit  de redeneringsfout?

De burger, lees de kiezer, heeft altijd gelijk. 
Dat moet zijn: de burger/kiezer heeft zelden gelijk.

Het is deze keer niet de overheid die in de fout gaat,
het is domweg de modale Vlaming die halstarrig weigert een slechte gewoonte af te leren.

En de overheid?
Die moet die burger dan maar geforceerd "beter manieren leren".
Met belastingen, desnoods.

20-09-2013, 00:00 Geschreven door torfsherman  

Driemaal IK

Eind vorig jaar schreef ik , naar aanleiding van mijn bijna 100^ste verjaardag, een boekje met als titel TIENS…  Hierin verzamelde ik 99 tips voor een min of meer goed leven. Geen 100, want ik nodigde de lezer uit zelf zijn honderdste tip te schrijven, liefst een die voor hem of haar alles resumeerde.

Een mij welbekende volger van deze blog en tegelijk lezer van mijn boekje Tiens… had mij als zijn honderdste tip gesuggereerd: treedt eens (of regelmatig) uit uzelf, neem eens afstand van jezelf.

Prachtige tip vind ik dat.

Remedie tegen egotripperij.

Maar dan doemt natuurlijk direct een nieuw probleem op: IK, wie  of wat is dat?

Wie ben ik?

Domme vraag toch, IK ben degene die hier voor u staat, spreekt, handelt, beweegt, in den Aldi wc-papier gaat kopen of zo… Enfin, degene die jij nu in beeld hebt. Dat is dus  het IK van het primaire niveau.

Maar quid als ik mijn vriend volg, en ik ga op enige afstand naar dat primaire IK kijken, ik neem dus afstand van mezelf, en ik begin daarover opmerkingen te maken? Hier komt dan het secundaire IK aan bod. Heel gepast natuurlijk, maar wie is hier dan het echte IK: datgene dat zich laat bekijken, bekeken wordt of datgene dat de opmerkingen maakt?

En dan is er nog die figuur die die twee bezig ziet en die daarbij bedenkingen heeft. Die denkt: ik vul mijn honderdste tip in. Het Ik dat nog eens afstand neemt van dat duo en wellicht geamuseerd naar het gekrakeel van die twee eerste kijkt. Jawel: het tertiaire IK. Zou dat dan het echte IK zijn?

Wil nu misschien het ECHTE IK rechtstaan?

Niet zo simpel hé?

Als u het over “mij” hebt, mij graag ziet of mij verfoeit,, wie bedoel je dan ?
Wie van ons drie moet er na een misdaad voor Assisen?

En wie gaat er bij het Laatste Oordeel naar de hel?  (naar de hemel zeker geen van de drie)

Of….

Heb ik hier, en passant, het mysterie van de Heilige Drievuldigheid opgelost? De drie personen in één natuur van Thomas, begrijpelijk uitgelegd?

  driemaal IK zei God op de nulde dag van de schepping

Allo, Paus Frans, zit daar niks in?

En of ik daar misschien kan van trekken?

13-09-2013, 07:54 Geschreven door torfsherman  

Mannekes, mannekes,

Ik vrees dat ik, na mijn hedomadaire van vorige vrijdag,

aan een aantal van mijn bezoekers een serieuze widergutmachung verschuldigd ben.

Voor de ene was het de Rode Duivelshype, voor de andere Jan Hautekiet  die volledig onterecht, voor de bijl vielen van mijn niets ontziende verzuring. En dat van OPUS1932 die zelf zo tegen de verzuring pleit.

 Een minimum aan consequentie zou geen kwaad kunnen.

Dus deze week schakelen wij over op de KIR-MODUS,

Zo bekend in facebook like-middens

Operatie ENIP,

Is een afkorting die ik enige tijd geleden poogde te lanceren onder weldenkend Vlaanderen,

Zonder succes heilaas,

ENIP, dat stond voor “en nu iets positiefs”.

Nieuwe poging nu, zuiver door het Goede Voorbeeld.

Komaan, we gaan eens niet krenterig doen.

1. de Schotten werden toch maar mooi vermorzeld door onze jongens
2. om niet te spreken van “onze” volleybal meiden. Wereldnieuws.
3. de wereld kijkt eindelijk weer op tegen ons (geleden van de Guldensporenslag)
4. en het compliment van Tom Lannoy aan onze politieke klasse die in de twee jaar Di Rupo, de premier nooit voor vuil Jeannette heeft gescholden. Wat een beheersing.
5. en Tom Boonen, met al die zweren,  die toch maar mooi terug aan het trainen is. Wacht maar tot volgend jaar. De pannen van het dak.
6. en den Beerschot die aan een foutloos parcours is begonnen, einddoel Champions League 2034.  Deze week Oosterzonen in de pan gehakt.
7. En Kris Peeters die in China als een keizer is onthaald. Als paardenkoopman.
8. en Jan Hautekiet die vanmorgen de Liga tegen Azijnpis en Verzuring ondersteunde (ik weet niet of stoppen met zijn programma een optie was).
9. En de getoonde empathie van een J.L. Dehaene die het nu zelf wellletjes vindt met zijn operaties wankele banken redden.
10. en onze Koninklijke familie die zich gisteravond zot gelachen heeft met de eerste aflevering van Albert II. Onze Laurent, da’s toch nogal ne kerel, hé?

Voilà, dat is dan weer widergutgemacht. Of niet soms?

09-09-2013, 15:22 Geschreven door torfsherman  

Naar Rio zuipen….

Dat schreeuwt om een woordje uitleg.
Hier dan.

Wat het niet is.

Het lijkt erop dat ik niet kan verdragen dat jonge (en minder jonge) mensen zuipen .
Zo’n vorm  van onverdraagzaamheid zou héél erg zijn.  Zuip al op gasten, als ik maar niet mee in uw bus moet kruipen.

Wat dan wel?

Heel  kort in vier puntjes:
1. Ik ben ten gronde afkerig van iedere soort nationalisme.  Omdat dit (net als religieus fundamentalisme) een domme maar vooral gevaarlijke denkvorm is die de wereld ziet in tegenstellingen: wij/zij, vriend/vijand, superieur/inferieur.

2. Vooral ook omdat eng nationalisme je zo lilliputiseert. De wereld herleidt tot je dorpsplein en dan volhouden dat jouw klokkentoren de hoogste is. Een neiging die menig Vlaming niet vreemd is. Laat ons maar goed plat dialect spreken, dan zijn we op ons gemak.

3. maar nu specifiek in dit geval van de rode duivels: hoe dit soort van opgeklopt nationalisme werkelijk NIETS dekt. Ja, een verzameling van een dozijn duurbetaalde vedetten die hun nummerkes  opvoeren, desnoods ieder jaar op een andere plaats, voor wie het meest betaalt.  En dat zou mijn land voorstellen? Supporteren? Ja, voor Hoepertingen SK of Heibos VV.  Dat respecteert tenminste de  verhoudingen.

4. maar ergst van al: hoe die rode duivelsgekte duidelijk van bovenaf gepland en met de grote middelen is aangepraat door mensen die daar belang bij hebben. Maar vooral hoe vlotjes de massa daarin meegaat. Bangelijk als dat al lukt voor iets zo onnozel als het voetbal... Ze praten u dus alles aan, als ze dat willen.


en zeg dat madame Uitepetuit het gezegd heeft....

07-09-2013, 12:52 Geschreven door torfsherman  

Je merkt het aan alles,  het grote rentree is een feit.
Ook in de media  is de winterprogrammatie gestart.

En dus ook op Radio1 waar Jan Hautekiet  weer zijn dagelijkse twee uur zendtijd krijgt om Vlaanderen op zijn smalst de kans te bieden lucht te geven aan zijn zurigheid. Over alles en nog wat. Bijwijlen niet om te aanhoren, maar ja, dat lijkt nu ook al entertainment. Zagen en doorzeiken (sorry). Dat is “om te lachen”.

Woensdagochtend was het onderwerp: de ongehoorde betutteling van bejaarden in hun rust- en verzorgingshuizen. De 89-jarige Paula Semer was erbij gehaald als ervaringsdeskundige. 

Misschien allereerst toch het goede nieuws. Nog eens bevestigd gehoord dat ik geen man of vrouw in Vlaanderen ken die het Nederlands van Paula Semer nog maar benadert. Correcte taal, perfect gearticuleerd, mooie woordkeuze, in één woord: het mooiste Vlaams dat er gesproken kan worden. Zonder een zweem van een bekakt Hollands accent. Mooi zo, Paula, een model !

Maar dan die betutteling….

Het gaat dus over de wijze waarop mensen in rusthuizen worden behandeld en aangesproken. En Paula maakte er wat van: vaak neerbuigend, kleinerend, kwetsend, respectloos… het kon niet op.

Als ik dan goed luister, dan ging het vooral over vijf punten:

1.      De aanspreking van die mensen. Ongevraagd en ongewenst gebruik van de voornaam. In het ergste geval nog in de verkleinvorm: Fientje….

2.      Het voortdurend gebruik van verkleinwoordjes: het bedje dat wordt opgemaakt, de haartjes die worden gekamd, en het pamperke dat wordt vervangen. 

3.      Ook wordt er zwaar getild aan het nodeloos gebruik van de eerste persoon meervoud: wij vinden het hier wel leuk hé, of we gaan ons eens schoonmaken tegen  dat uw dochter komt  en nu gaan wij een dutje doen. Wij, wij, wij… IK.

4.      Pijnpunt is wel het gebrek aan mondigheid van de ouderen zelf, dixit Paula, om voor hun waardigheid op te komen. “Ik ben mevrouw Uitepetuit. En als de soep koud is zal ik ze  terugsturen. En zeg dat Mevrouw Marie-Louise Uitepetuit het gezegd heeft”.  

5.      Meer algemeen: het onderschatten van wat de senior(a) nog  zelf kan of weet. Je wereld wordt ineens herleid tot een Fröbelsfeertje. Gewoon beledigend hoe ze u wegzetten. Zonder tussenstation in de seniliteit geparkeerd.

In een prachtig Nederlands, maar … ik had er een paar bedenkingen bij.
(opzij gelaten die paar aangehaalde gevallen van domme ongemanierdheid)

1.      In de uitzending zaten meerdere  korte interviews met rusthuisbewoners, en van die mensen zegden er negen op de tien net het tegengestelde. Dat zij er wel van hielden “vertroeteld” te worden en genoten van de aandacht  En dat ze niet anders zouden willen dan met hun voornaam te worden aangesproken.  Hoe anders? Madame… kom zeg.

2.      In zo’n rusthuis komen uiteindelijk alle (nou, alle?)  sociale klassen nog even samen en dan is het toch passend dat iedereen zich een beetje aanpast aan de nieuwe omstandigheden. En een stuk van zijn prerogatieven inlevert. Maar toch niet naar de radio trekken om er een nationale zaak van  maken.

3.       Als ik Paula zo bezig hoorde,  kreeg ik toch de indruk van enige intellectuele pretentie   en aanstellerij. Weten jullie wel wie ik ben? Een eis van erkenning waaraan zij in haar actieve leven zo overvloedig gewend was.  Negen op de tien van haar medebewoners zijn nooit door iemand erkend.

4.      Het ergste vind ik nog het gebrek aan aanvoelen van die klagers. Dat in het aanschijn van ‘de ultieme gelijkschakeling’ (in een kist of in een potje) zij nog altijd geen zicht hebben op hun bevoordeelde levensstandaard . “Mijn personeel noemde mij ook niet Jeanneke….”

En dat is nu zo weer gestart voor zes maanden,  vijf dagen op de zeven, dat de lilliputters hun gal kunnen spuwen.

Gisteren ging het over onze natioanle Delphine. Een belster eiste, met overslaande stem, dat dat vaderschap van Albert “tot op het bot” zou moeten worden uitgespit.
Tot op het bot… dat hebben ze ook nog van Dutroux en de Witte Mars overgehouden.

Waarom doen we dat mekaar toch allemaal aan?
Waarom geen twee uurtjes leuke plaatjes gedraaid?

06-09-2013, 14:19 Geschreven door torfsherman  

Voelt u vanochtend ook die warme opstoot van sympathie met die hordes primairen
die vannacht en masse zijn afgezakt naar Schotland om "onze jongens" naar Rio te zuipen?

 en nu  allemaal samen...

Echt waar...

06-09-2013, 13:54 Geschreven door torfsherman  

Overantwoord

Begin deze week was ik, als CEO van OPUS1932, verplicht onze Raad van Bestuur samen te roepen.

Aanleiding was een gezamenlijk schrijven dat wij ontvingen van De Standaard en De Morgen waarin, voor één keer, deze kranten één front vormen: de twee hoofdredacteuren drukten hun grote bezorgdheid uit over de zeer recente dramatische terugloop van hun verkoopcijfers.

Onderzoek had snel uitgewezen dat dit alles te maken had met het gegeven dat OPUS1932 nu steevast om de 48 uur een nieuwe post beloofde. Gevolg: het gedeelte meerwaardezoekers onder hun lezers schakelde prompt over naar deze “onverantwoord interessante” Blog.

En of wij, tegenover Vlaanderen, onze verantwoordelijkheid beseften, als wij de laatste twee kwaliteitskranten om zeep hielpen?

Navraag wees uit dat Dag Allemaal en zelfs De Gazet van Antwerpen nauwelijks enig nadelig effect van OPUS1932 ondervond.

Na een tumultueuze vergadering die uitliep tot vanmorgen 4 uur, verklaarde een doodvermoeide maar gelukkige voorzitter van onze Raad van bestuur, dat binnen OPUS1932 een compromis was bereikt en dat de nodige werden schikkingen getroffen om aan de onvoorziene noodlottige gevolgen van onze tweedaagse periodiciteit tegemoet te komen.

Zodoende moeten wij onze overtalrijke volgers informeren dat wij onze periodiciteit, met ingang van vandaag, terugbrengen op één post per week. Besloten werd meteen dat die post er zou komen op vrijdagochtend.

De eerstvolgende, hebdomadaire post, mag je dus verwachten overmorgen 6 september.

Nu al staat vast dat wij daarin Jan Hautekiet en Paula Semer onder handen gaan nemen voor hun Radio1 uitzending van gisterochtend over “betutteling van oudjes”.

04-09-2013, 00:00 Geschreven door torfsherman  

Moest nog even langs de bloemist, voor een paar viooltjes.
Nog rap een uitgebloemde bloembak gevuld voor het najaar.
Kleur tot Allerheiligen. Leuk.

Voor mij, aan de kassa,

Een jong snolletje, kort rokje,

Koopt nog rap een grote orchidee,

Als cadeau inpakken

Rekent af

Bloemist zegt iets van: mooi weertje, maar “ze geven” voor het weekend regen.

Snolletje: kan mij niet schelen, ik vertrek op reis.

Bloemist: en, waarheen gaat het?

Snolletje: naar Bali

Bloemist: ben ik ook geweest, drie weken, prachtig hotel, groot zwembad, rust

Snolletje: cho (cho !!!) ik ga al 25 jaar naar Bali

Bloemist: dan zuldet wel kennen.

Snolletje: ik ben daar helemaal thuis.

Opus1932….. (met zijn viooltjes -0,40 per stuk x 8 = 3,20)

Vind ik nu alleen dat wij in een tijd van “TE” leven?
TE van alles.

Gaan al die snolletjes en hun vriendjes (de snulletjes?) zich later nog over iets kunnen verwonderen? Over kleur op Allerheiligen?

Bali begot….

't is eens iets anders dan ’t Roimerke. 

31-08-2013, 10:25 Geschreven door torfsherman  

Opgelost

In een vorige blog had ik me verwonderd over het feit dat in De Standaard Boekhandel , in de Vlaamse TOP-10 Non Fictie, er zeven kookboeken zaten.

Da’s wel heel veel, hoe zou dat komen?

Onderzoekers van de Universiteit Hasselt hebben dat probleem nu opgelost.

Blijkt nu dat de zomerprogrammatie van TV1 daar alles mee te maken heeft.

Dat onderzoek wijst uit dat de Vlamingen, na vier maanden elke avond hetzelfde stramien van : de Premiejagers, de Kampioenen en dan nog eens die HDH-er Marcel Van Thilt (die heeft die aandoening naar het schijnt van  naar zijn eigen programma te kijken), na het Weerbericht massaal de woonkamer uitvluchten en toevlucht zoeken in de keuken.

En wat doet een mens zo lange avonden in zo'n keuken?

Koken natuurlijk.
En omdat je na een tijdje het wel gehad met spiegeleieren, wil je uiteindelijk ook wel eens iets anders uitproberen. En dan is een goed kookboek onmisbaar.

En zon ontsond die rush op de boekhandel met steevast dezelfde vraag: geef mij een goed kookboek.

Voilà, probleem opgelost.
Dank u, Universiteit Hasselt.

  geef mij maar de boerinnenbond.


Goede vraag:  wat vind OPUS1932 dan wèl goede televisie?

Mijn absolute voorkeur gaat naar Zomerbeelden,
waar je om de halve minuut kunt wegdromen van het strand in Den Haan naar Het Matsbos in Breda of een groen skioord met een onuitsprekelijke naam ergens hoog in Tiroolse bergen.
Voor mij is dat de waardige opvolger van dat andere succesprogramma uit de oertijd van de televisie: toen kon het gebeuren dat zij een kwartier aan een stuk, bewegende beelden gaven van een goudvis in een schermvullend aquarium. Interludium heette dat.
Verveelde nooit.

Eigenlijk is er voor mij slechts één voorwaarde voor een goed TV-programma:
dat er geen  BV's in voorkomen.

29-08-2013, 00:00 Geschreven door torfsherman  

Je mag je van mij doodergeren aan reclame, maar als zo’n clip, op radio of TV,  goed gemaakt is, wordt het al een stuk draaglijker.
En het eerste ingrediënt dat sine qua non aanwezig moet zijn is een vleugje (geen klad) humor.
Zonder is geen enkele pub boodschap te pruimen.
En tweede ingrediënt is een slogan die beklijft. En wat is beklijven? Beklijven is wat een goede slogan doet. Blijven plakken dus.
(ook opgemerkt dat een boodschap met een onnozel deuntje makkelelijker ‘beklijft’?)

Een paar voorbeelden:

Van den Borre . U heeft goed gekozen

Of De Standaard. Niet toevallig de Standaard.   of deze: Onverantwoord interessant.

Of  Jupiler. Mannen weten waarom

Of Radio 2 , altijd dicht bij jou

Of nog eentje : Carglass herstelt. Carglass vervangt

Ik denk dat iedereen deze sologans wel thuis brengt.
Dus heeft hij beklijfd  (niet gaan opzoeken, ik heb het zelf al opgezocht)

En nu mijn persoonlijke favoriet.

Ik haal hem, jawel, bij Radio Minerva.
Het is een spot voor de bekende Antwerpse Ruim- en Ontstoppingsfirma Het Ruimerke. (die firmanaam alleen al, toch geld waard)

Die spot gaat zo:  (cafégeluid op de achtergrond)

-         Patron, uw toilet is verstopt.

-         Allez na, daar onder den trap zie.

-         Nee, uw toilet is ver-stopt.

-         Ah, dan rap bellen nor ‘t Roimerke.

-         (peinzend)  ’t Roimerke, begot.

Zopas stond ik aan het raam en over de Grote Markt reeds een van die bekende oranje wagens van Het Ruimerke.
En zonder nadenken zei ik, luidop:  “t Roimerke begot.

Dat is dus “beklijven”.

En….

Torfs. Schoenen met Naam.     ……              kon beter.

27-08-2013, 08:26 Geschreven door torfsherman  

Moest net even langs bij De Standaard Boekhandel.

dSB heeft hier een behoorlijk groot filiaal, druk bezocht, rekken goed gevuld, uitbating verzorgd.
Altijd een genoegen erdoor te lopen.

Je kent die standjes van alle soorten TOP-10 die aan de ingang staan opgesteld.
Ook nu weer:  heel aanlokkelijk voorgesteld.

De TOP 10 Non Fictie van deze week.
Benieuwd waarnaar lezend Vlaanderen benieuwd is.
Wel, dat is in dat standje zeer duidelijk

7  op de 10 van de Top Tien zijn … kookboeken, liefst gecombineerd met slank blijven.
Met op nummer één: "den boerinnenbond" natuurlijk.

  lag thuis vast op het aanrecht, maar dan zonder slank blijven


De drie buitenbeentjes:
op de 6^de plaats het boek horend bij de televisiereeks Ten Oorlog (steen goede reeks overigens), maar iets dat ze dus al uitgebreid gezien hebben op TV.
Op de 8^ste plaats: De 666 leugens die iedereen gelooft. De leugen interessanter dan de waarheid.
Op de10de plaats: Philippe van België. Dat is zo goed als een kookboek voor zoetigheden.

Voilà, nu weet je waarvan de Vlaming,  anno nu, na 100 jaar moeizame emancipatie, wakker ligt.

Is dat erg?
“Bijlange niet”, zegt mijn kozijn, zaakvoerder van de winkel .
“Toen ik 30 jaar geleden als zelfstandig boekhandelaar begon, kreeg ik regelmatig een passant die zijn hoofd naar binnen stak en vroeg of al die boeken te huur waren.”

Mensen wisten gewoon niet wat een  boekenwinkel was.  Die drempel is nu dus magistraal genomen.  “En laat ze dan en masse maar De Boerinnenbond  meenemen, ze zijn in de buurt geweest van ‘echte’ boeken. De rest volgt wel omdat  vandaag, vanaf de kleuterklas al, kinderen/peuters vertrouwd worden gemaakt met boeken(jes). Dat komt goed, ik ben er zeker van.”

Ik hoop het met hem.

25-08-2013, 09:27 Geschreven door torfsherman  

Opus1932 in Wonderland

Zo kan je het bekijken: jonge mensen uit mijn omgeving hadden mij overgehaald om in het facebook gebeuren te stappen. 
Jezus , wat heb ik nou aan mijn fiets hangen?
Ik heb me toch laten overhalen vanuit de ervaring dat jonge mensen het zeer vaak beter weten dan ikzelf. Komt er alleen op aan uw “jonge mensen” goed te kiezen.

Dus eind Augustus 2013:  Blijde Intrede van 'de eerste (?) 80-jarige op Facebook'.

En wat heeft hij na enkele dagen ‘foefelen’ (weer zo’n onvervangbaar dialectwoord) te melden? Voldoende alleszins om nu al de 12 artikelen des Geloofs in Facebook te redigeren.
Mijn leven lang heb ik verenigingen en clubs opgericht met als eerste –en soms laatste—activiteit: het opstellen van de statuten. Wij deden in onze tijd niets anders dan statuten opstellen.

 En nu weer,  na 8 dagen zijn ze er: De 12 artikelen van het Facebook.

1.      Eerste artikel: de niet te negeren metafoor: Facebook doet me onweerstaanbaar denken aan een grote druk bezette cafétoog waar je je verzamelt met vrienden en doet wat je met vrienden doet aan een cafétoog: klappen.

2.      Facebook is dus een en al communicatie, dus minstens altijd twee partijen. Voor monologen en egotrippers is  Facebook niet the place to be.
               Ook aan de toog zal men raar opkijken als je de hele tijd in jezelf zit te klappen.

3.      Niemand is verplicht op Facebook te komen,  Er is leven na en zonder Facebook, Maar als je erop komt moet je wel de 12 artikelen van Facebook kennen en  onderhouden.
               Is op café niet anders. Op café hou je best je cafémanieren

4.      Er is vast en zeker nog een (goed) leven denkbaar na of zonder facebook.  Best mogelijk dat men je niet uitgelegd krijgt waarvoor Facebook eigenlijk dient: er is toch brief, mail, telefoon of gewoon een goed direct gesprek? Inderdaad, en nu is er dus ook nog Facebook.
               Ik heb op café niets verloren, wat zou ik er dan vinden? Blijf dan thuis.

5.      Facebook is altijd een aangeven en, per definitie haast, mag je op een RE rekenen. Uw aangeven verdwijnt niet in the deep blue. Maar gewoon een like moet desnoods volstaan.
               Café en vooral de toog lijkt me per definitie een sociaal gebeuren. RE en RERE.

6.      Zeer snel aangevoeld dat je als Facebookklant heel goed privé- en publiek-bestemd moet uit elkaar houden. Dingen bestemd voor het hele café en andere dingen die je best fluistert.
               Aan cafétoog heeft niet Iedereen die meeluistert het even goed met je voor.

7.      Soms heb ik de indruk dat, alweer zoals aan de cafétoog, de hardste roeper of de strafste uitdrukker gelijk krijgt. Of minstens  denkt dat hij gelijk heeft.
               jawel, een goed stemorgaan doet aan de cafétoog ook wonderen.

8.      Na enkele dagen is zoveel duidelijk: als je’t met Facebook goed meent  pakt het vreselijk veel tijd en aandacht. Je laat Facebook geen veertien dagen ongelezen liggen.  Zoiets als twee kippen houden, je moet er ook naar omzien.
               En of cafébezoek veel tijd pakt… alleen is het voor de adept geen verloren tijd

9.      Na heel korte tijd  heb ik de indruk dat serieux, ernst, diepgravend op Facebook niet de standaardmodus . Het is zoals bij Van Tilt: er moet eens gelachen kunnen worden.
               Ik zou op café ook niet proberen Martin Heidegger te gaan uitleggen.

10.   Tête à tête is niet het preferente format van Facebook. Het mag en het kan maar daar bestaan eigenlijk betere formats voor.  Vraag het maar aan Leterme.
               Hier wijkt Facebook radicaal af van het café, maar niet van de cafétoog. Dat is

11.   Zoals ongeveer alles in het leven maakt Facebook opening naar het beste maar ook naar het meest triviale in een mens. Komt er dus enkel op aan hoe je het gebruikt.
               Omdat uw vader, elke week in zijn stamcafé zijn “pree” erdoor zoop , daarom
               gaan we ook niet alle cafés sluiten.  Of alle vaders dood doen.

12.   De mentaliteit waarmee je op Facebook toe stapt is de ideale parameter om je graad van introversie of extroversie, je sociabiliteit te meten.  Hoe bereid ben je je open te stellen naar het en vooral de onbekende?
               De cafétoog beste leerplaats om met diverse soorten mensen leren om te      
               gaan.

----------------------------------------------

Nu nog eens goed nadenken op de vraag waarom ze dat allemaal zonodig moeten communiceren?
Waarom zonodig naar het café als je thuis nog zo’n mooi boek hebt liggen?
Ik moet die vraag overigens  ook over dit blog-gebeuren blijven stellen. Waarom ?

Waarom alles?
Die vraag die altijd terugkeert.

23-08-2013, 10:26 Geschreven door torfsherman  

Misschien ben je niet zo vertrouwd met het Nederlandse partijlandschap.

Geheel verschillend van het Belgische dat tot en met verweven zit in het communautaire.

  Abraham Kuyper een Nederlands icoon
 

Binnen dat Nederlandse partijbestel is er één opvallend buitenbeentje: de A.R.P., wat staat voor de Anti Revolutionaire Partij, de oudste Nederlandse politieke partij (1879)

De term Antirevolutionair werd in de 19e eeuw nog in eerste instantie gezien als een partij die zich verzette tegen de beginselen van de Franse Revolutie. Met name die van de menselijke soevereiniteit en daar tegenover de soevereiniteit van God plaatsten. De antirevolutionairen erkenden overigens wel dat de Revolutie ook nuttige gevolgen gehad had en voortgekomen was uit gerechtvaardigde kritiek op de toestanden ervoor. Ze waren dus niet 'contra-revolutionair' of tegen alle verandering, maar vonden het beter verandering geleidelijk door te voeren, niet schoksgewijs.

En daar wilde ik komen. Geloof in de geleidelijkheid.

Kijk naar de catastrofale afwikkeling van de Arabische Lente. Wat in Egypte begon als een uit de hand gelopen kampvuurnummerke is uitgedijd in een horrorscenario. Ineens krijgen we zicht op de gruwelijkheid van het fenomeen burgeroorlog. En het ergste is dat daarin nooit expliciet de goeden en de slechten aan te wijzen zijn. Alleen het leger en de wapens zijn een constante.

 wat vind je daarvan...
 

Een onontwarbare cocktail met razend gevaarlijke ingrediënten: nationalisme, religieus fundamentalisme, sociale wantoestanden, hautaine volksvreemde machthebbers, primitieve bevolking, grimmige opruiers en daar bovenop een barbaars gevecht om brute MACHT.

Dus is de vraag van de ARP terecht: is revolutie wel het beste pad richting verandering? Is het niet verkieselijk in te zetten op de geleidelijkheid?

Ik lees in Foreign Affairs (ik beloofde er op terug te komen) een groot artikel over de situatie vandaag in Cuba, in het post Castro, of beter gezegd in het (Raul)Castro#2-tijdperk. Raul is dus geen dubbelganger van Fidel. En dus kwamen na de terugtrekking van Fidel de zaken zachtjes in beweging. In zoverre dat nu Obama met het probleem zit zijn medeburgers mee te krijgen om de Cubaanse deur op een kier te zetten. Maar het komt goed, dat staat vast. Niet morgen, het moet zelfs niet overmorgen.

Het recept: niet bruuskeren. Laat niemand gezichtsverlies lijden, laat de oude vertrouwde leuzen nog maar even dreunen,  zin niet op revanche of wraak, laat rancune en afrekeningen achterwege, in één woord: de verstandige geleidelijkheid.

Maar daar zijn die schreeuwende, verblind opgehitste moslims te dom voor. Sorry. Maak mekaar dan maar kapot.

En stem voor de ARP.

Ps en met onze zesde staatshervorming en de zevende, achtste, negende in de maak, is België een voorbeeld van die geleidelijkheid. We komen er vast ook wel uit.

20-08-2013, 00:00 Geschreven door torfsherman  

Gisteren, op een familiefeestje, nog een discussie gehad over een bewering in mijn blog van 9/8 (Geloven of Kritisch zijn).
Daar beweer ik dat er voor het Antwerps dialectwoord "stoeffer" en liever nog "ne stoeffer),
geen volwaardig Algemeen Nederlands equivalent voorhanden is. 

Aangedragen werd: een pocher, een snoever, een opschepper, een grootspreker...

 dat is gene stoeffer   heel zeker ne stoeffer


Nachtje over geslapen, en... nee, die doen het geen van de vier voor mij. Weet je wat nog het dichtst in de buurt komt? Een "jan-mijn-voeten" maar dat staat zeker ook niet in De Dikke.

Maar laat mij nu niet gaan uitleggen wat "ne stoeffer" of een "jan-mijn-voeten" meer of minder heeft dan zijn vier collega's. Ook heel moeilijk onder woorden (alweer woorden) te brengen. Maar ik weet, of beter, ik voel het wel aan. Dat is heel subtiel.

Weet je wat ik uit deze kleine discussie onthoud?

Dat heel veel woorden, naast een zuiver semantische betekenis (Van Dale), ook nog eens zware gevoelslading meeslepen.
Maar gevoel, dan zijn we so wie so subjectief bezig.
En er bestaat, gelukkig maar, geen Dikke Van Dale om onze gevoelens definitief te catalogeren.

Gun ieder van ons zijn of haar unieke gevoelens.
Dat maakt het menselijk verkeer ook zo spannend.
En gun dus ook eenieder zijn privé taalidioom (dwz taalpersoonlijkheid).

19-08-2013, 22:08 Geschreven door torfsherman  

Het zal je natuurlijk maar overkomen als je blijft volharden in je weigering u over te leveren aan het spellen van een dagelijkse lijfkrant…. Op een mooie dag val je zonder lectuur.

Je kan dan natuurlijk nog altijd in 800 bladzijden Tolstoi duiken, maar daar is het te mooi weer voor.  Dus OP! naar de  krantenwinkel om de hoek op zoek naar leesvoer.

Een huis vol bedrukt papier. Je gaat eerst consequent voorbij de vette titels van Het Laatste Nieuws, omzeilt nadien de uitgebreide afdeling borsten-en-billen, negeert Woef en de poezenliefhebbers, je voelt niets bij het onbegrijpelijke computer abracadabra, en ja, helemaal achteraan staat er nog wat…..

En soms, heel soms doe je daar een vondst. Op het hoogste rek zie ik een op eerste gezicht aantrekkelijk magazine, op glanspapier (hou ik van): ik ben uitgekomen bij FOREIGN AFFAIRS. Er staan twee exemplaren van, ik neem er een van. Geen idee wie ooit dat tweede exemplaar zal nemen.

Een Amerikaans (New York) blad, tweemaandelijks, 170 pagina’s, published by the Council on Foreign Relations. Met een bijzonder overzichtelijke inhoudsopgave: Comments – Essays – Reviews & Responses..

Ik doe even de moeite om uit het colofon het Mission Statement van het blad over te tikken. Het komt uit het eerste nummer van dat blad dat verscheen op 1 september 1922.

Dat is een tekst die 91 jaar oud is.  

Ik heb nog nooit een mission statement gelezen dat in die mate mijn verwachtingen invulde.

Ik heb er de dagen nadien mijn vakantie mee vol gelezen.
Permitteer mij dat ik in de komende weken nog een paar keer uit dit blad zal citeren.

In diezelfde krantenwinkel lag een stapel van zeker een halve meter hoog, helemaal vooran met de Dag Allemaal van deze week. Gegarandeerde CIM cijfers voor dit blad: gemiddelde oplage vorig jaar 435.538 exemplaren per week,  maal minstens zes lezers per exemplaar -denk aan de kapper en de dokterswachtzaal = 3 miljoen Vlamingen of ongeveer 50%  van het prinsenvolk als vaste klant.

Mag ik even uit het nummer van deze week, het moet plezant blijven op deze Blog, enkele titels:

-          Astrid Bryan over de Filippijnse minnares van John. Het was een steek in mijn hart.

-          Lesley-Ann Poppe. De kans bestaat dat ze haar man vergiffenis schenkt.

-          Els, de zus van Mark Uytterhoeven. De schaamte na haar slippertje

-          Deken Mathieu Plessers uit Hamont (getooid in volledig gewaad) Ja, ik ben verliefd geweest. Ik ben ook maar een mens.

En nu de vraag van 1 miljoen: geef mij één beslissende reden waarom Foreign Affairs zich “beter” dan Dag Allemaal zou mogen noemen.

17-08-2013, 09:43 Geschreven door torfsherman  

Ik moet nog denken aan dat meisje, Erasmus studentje in Cairo, enkele weken geleden. Erbij gehaald door de mannen van de nieuwsdienst van de VRT. Op dat Tahrirplein.

Zij vond  het allemaal zo spannend en toch ook wel leuk.
“We hebben de hele nacht gezongen en gedanst op dat plein…”

Een maand later liggen er 600 van haar medestanders tegen Moebarak, dood op de grond in de grote Rabaa Adawiya moskee. Hoeveel zuller er vanavond nog bijkomen?

Spannend, dat zeker.  Leuk, iets minder.

Maar onze Radio1 berichtgeving laat niets onverlet om ons op de hoogte te houden
Gisteren mijn oren niet geloofd:

“En nu schakelen we over naar onze correspondent Jens Franssen, die naar Caïro is afgereisd  om verslag te doen van de gebeurtenissen aldaar."

En gisteren was Jens al aan de lijn vanuit de Rabaa Adawiya moskee.

“Allo Jens, kun jij ons nog nieuws brengen over de gebeurtenissen daar?”
“Ik sta hier nu in de moskee die bezaaid ligt met lijken. Ik zal proberen, LIVE (!) de lijken te gaan tellen.”
En  zowaar, Jens begon te tellen:
“een, twee,  drie… zesendertig, zevenendertig, negenenzeventig,  tachtig (Jens moest adem scheppen),  honderd tien, honderd elf… en aan honderd vijfendertig moest hij het opgeven…
“Het zijn er echt teveel.”
“En Intussen zie ik  jongetjes rondgaan,  met spuitbusjes déodorant tegen de ondraaglijke lijkengeur”.

Dubbele prijs voor VRT Nieuwsuitzendingen:
1. Korter op de bal kan dus niet, luisteraar mocht meetellen. Arme Jens die bezweek aan 135. Maar tot zeshonderd doorgaan, dan haken de luisteraars af, zoveel is zeker.
2. En op het aanstaande Radio en TV Gala in het Kursaal in Oostende einde dit jaar kan Jens de prijs van de goede smaak niet meer mislopen .

Déodorant, begot. Kan het meer live?
Eindelijk geur op Radio en TV.

16-08-2013, 00:00 Geschreven door torfsherman  

 
Half Oogst.

Nee, in Antwerpen willen ze van geen wijken weten:
15 augustus, O.L.V. Hemevaart is de enige echte Moederkesdag.

En als toemaatje mag je er ook een Mariekesdag van maken.
Dubbele pret als je moeder Marie heet.

Ik hield onderstaande tekst al een hele tijd in reserve
om hem vandaag met u te delen.
Het is een gedicht van de Nederlandse dichter Rutger KOPLAND


Laat u met mij ontroeren,
en kijk hoeveel meer, met minder woorden, een echte dichter uitdrukken kan.

Moederkesdag 2013

Ik ging naar moeder om haar terug te zien

Ik zag een vreemde vrouw. Haar blik was wijd en

Leeg, als keek zij naar de verre overzijde

van een water, niet naar mij, Ik dacht misschien

 - toen ik daar stond op het gazon, pilsje gedronken
in de kantine van het verpleegtehuis, de tijd
ging langzaam in die godvergeten eenzaamheid -
misschien zou’t goed zijn als er nu Psalmen klonken.

Het was mijn moeder, het lijfje dat daar roer-
loos stond in ’t gras, alleen haar dunne haren
bewogen nog een beetje in de wind, als voer

zij over stille waatren naar een oneindig daar en
later, haar God. Er is geen God, maar ik bezwoer
Hem Zijn belofte na te komen, haar te bewaren.

Rutger Kopland



Bijhorende foto deze keer totaal overbodig,
wat kan een beeld aan deze woorden toevoegen?

....en eerlijk is eerlijk,
 ik pikte dit gedicht op in de aanhef van de Elcker-Ik Herfst brochure 2013
de fijne smaak van Hugo.

15-08-2013, 18:56 Geschreven door torfsherman  

  Ongelovige Thomas, patroon van de kritische geesten

Geloven, kritisch zijn, waarheid of verzinsel, intelligente klap of uit uw nek staan lullen…

Geef toe, we geloven allemaal zo snel wat we graag geloven (goede eigenschap !)

Of soms volstaat zelfs het dat het goed gezegd is of mooi klinkt om het zomaar te geloven.

Zoals in de citaten hierna, opgepikt in Vrij Nederland van 3 augustus 2013.

Aan het woord is de 69-jarige schrijfster Coot van Doesburgh.

Lust en Wellust

Is dat meer mannelijk of meer vrouwelijk?

Ooit probeerden ze naast de Playboy een Playgirl te maken. Met blote mannen erin.
Dat verkocht voor geen moer – ja, aan homo’s -.
Vrouwen hebben die visuele prikkels van naakt helemaal niet, die zijn eerder geprikkeld doordat een man iets leuks zegt of door hoe hij kijkt.

Jaloezie en ‘Stoeffen’
Een lelijke karaktertrek?
Laat uw streng  oordeel maar achterwege, jaloezie is altijd een teken van onzekerheid.
Net zoals ‘stoeffen’ (sorry voor het dialect, ik ken geen juister woord in het Nederlands) een teken is van een woekerend minderwaardigheidscomplex.

Al wat een mens doet is compensatie voor een tekort.

Het klinkt telkens leuk en daardoor ben je geneigd het aan te nemen.

Maar is het wel zo?  
Het zou wel plezant zijn als het waar was, dat is het probleem.

09-08-2013, 09:29 Geschreven door torfsherman  

Om die 10.000 te vieren…

   PI  of....



Drie reflecties over het getal PI
(ik weet echt niet waar ik dat Griekse teken op mijn azerty moet vinden)

          intussen opgelost dankzij de reactie van een trouwe bezoeker.
          kies als lettertype SYMBOL en je kunt het hele Griekse alfabet en nog veel meer intikken.
          tik in  pppppp en je krijgt    ppppppp     of naar keus   aaaa   bbbbbb   yyyyyy

PI is een begrip uit de meetkunde. 
Om bijv. de omvang van een cirkel te berekenen moet je  2 x straal x PI vermenigvuldigen
Voor de oppervlakte is dat  r²xPI of straal x straal x PI.

PI = 3,14… (en een oneindig aantal cijfers achter de komma)

So far, so good. Het werkt. Dat is al veel.

Maar zo simpel is het nu ook weer niet.
Ik heb drie probleempjes.

1. Een verbazend wiskundig raadseltje.
Nee nee, je moet er geen wiskunde voor kennen om u met mij te verbazen.

Vergroot nu die omvang met 1 (één)cm, dat wordt dan 44,98 cm
Grotere omvang, dus grotere straal.
Maar hoeveel groter is die straal nu?

Begin niet te rekenen: die straal zal ALTIJD exact 0,16 groter worden , 
ALTIJD 0,16  ook bij een cirkel met straal 87 kilometer:  + 0,16.

Een cirkel met omvang 43,98 had als straal 7
Een cirkel met omvang 44,98 zal altijd een straal hebben van 7,16.

Kun jij daar een verklaring voor bedenken? Heeft natuurlijk alles met PI te maken.
En zo zie je hoe verwant wiskunde en logica zijn.

2. De cijfertjes na de komma.

Omdat PI (3,14… ) een oneindige reeks cijfertjes na de komma heeft, zul je NOOIT de 100% exacte omvang van een cirkel kunnen kennen.
Je zult altijd nog een aantal cijfertjes na de komma niet meerekenen.
Dus uw uitkomst is ALTIJD bij benadering juist. 

Wat wil dat zeggen?
Natuurlijk heeft een cirkel een exacte omvang.
Kijk naar uw tekening: die omvang staat daar te blinken.
Alleen, en dat is de tweede verbazing, zul je die omvang NOOIT exact in een getal kunnen uitdrukken. Dat getal bestaat niet. (???)

Filosofisch betekent dat dat niet alles in cijfers is uit te drukken, alhoewel het er gewoon is.
Dat heeft een cirkel dus gemeen met bijv. geluk….

3. En dan de ultieme vraag. En dan zijn we bij GOD.

Wie heeft nu dat getal PI bedacht, dat dat 3,14…. (+ oneindig aantal cijfers na komma) moest zijn?
En altijd is en zal zijn.
Ook in een ander sterrenstelsel, en ook vlak na de Big Bang was dat 3,14…..

Was het dan God op de zoveelste scheppingsdag die dacht als hij de cirkel (wellicht de zon) schiep ?
laat ons de verhouding omvang/middellijn nu eens op  3,14…. pakken. 
En ’s avonds zag hij weer dat het goed was.
Straffe God, toch.

Alleen vrees ik dat zelfs God aan die 3,14…. niets te zeggen had.
God kan ook niet buiten de logica.
Zou PI dan soms de ultieme godheid zijn? Iets of iemand die God bevelen geeft?

07-08-2013, 00:00 Geschreven door torfsherman  

02-08-2013, 14:35 Geschreven door torfsherman