We vieren dit jaar het feit dat 500 jaar geledenNicolo Machiavelli zijnIl Principe schreef. Jij ligt er niet wakker van, maar het is een boek dat zonder twijfel zijn plaats heeft in het lijstje van de tien belangrijkste boeken ooit.Nog steeds gelezen, nog steeds geciteerd.
Waarover gaat het? Een doe-het-zelf boekje voor prinsen en koningen van die tijd.Il Principe de vorst- moet , zo raadt Nicolo hem aan, vooral niet deontologisch denken maar utilistisch. Uw daden worden beoordeeld op de gevolgen die ze hebben, niet op hun ethische aanvaardbaarheid. Puur en onversneden: het doel wettigt de middelen. Een pleidooi tegen de softies.Voor de doeners.
Natuurlijk gruw je ervan, maar het idee (het doel gaat voor de middelen) is helemaal niet in onbruik. In de politiek en ook daarbuiten is het vaak: alles mag als het maar goed afloopt.
En met de dood in het hart, het standaardexcuus in zon geval, houdt zelfs de ongeveer heilig verklaarde Barak Obama (Santo subito) eraan vast. Al opgemerkt dat die Abu Ghraib gevangenis nog altijd niet dicht is? En wat gedacht van zijn doorgevoerde investering in de drone-oorlogvoering. Ongeveer de aller lafste strategie die er bestaat.Duizenden kilometers daarvandaan drukt een nerd op een knopje om, via een onbemand vliegtuigje, een bepaald doelwit in puin te schieten.Ja, gewoon alsof het om een computerspelletje ging. Want dat is het.
Maar dat komt altijd neer op een uitgevoerde terechtstelling (target killing) zonder enige vorm van proces, en dit dan nog op internationaal grondgebied. Leg mij het verschil eens uit met een huurmoordenaar. Foei Obama, en hou toch verder uw mond over al die schone principes.
Maar .
Daarmee hebben we nog geen antwoord op de vraag hoe we dan wèl moeten omgaan met een boef die zelf geen enkele regel respecteert, die moordt, brandt, rooft en verkracht waar hij de kans ziet? Mensen die onnoemelijk leed veroorzaken. Moeten we ze zomaar hun gang laten gaan? Of moeten we ze uitnodigen voor een serieus gesprek?
De beroeps ethici staan, voor de zoveelste keer, met hun mond vol.Machiavelli wist het wel:met respect voor alle heilige principes ben je altijd gegarandeerd de loser. En als het dan toch zo is dat de kinderen van het kwaad, zelf ongrijpbaar, voor niets terugdeinzen .met fatsoen maak je geen enkele kans.
Ja, dan moet het maar. Drone daarop af. Klik. Afluisteren van bondgenoten. Dan maar.
En dus vieren we, zij het met enige aarzeling, toch maar die 500 jaar Il Principe.
Eerlijk toegeven, het wordt allemaal wat warrig... SLIM zijn, doen dat ge SLIM zijt, de SLIMSTE mens, maar wat wordt er nu juist bedoeld met SLIM ?
Eerder al had ik voorgehouden dat het tegengestelde van slim: STOM veel minder problemen stelde, Stom is Stom. Einde verhaal Maar SLIM ???
Ik heb er eens diep op nagedacht en ben uitgekomen op 10 varianten van SLIM zijn allemaal even slim.
Veel (liefst alles)Weten. De wandelende Wikipedia. De ideale quizzer.
Kunnen. Dat is de ervarenheid. Komt een stuk vaardigheid/handigheid aan te pas.
Waarnemen. Dat is de scherpe blik. Scherpgestelde zintuigen. Opmerkzaamheid.
Begrijpen. Dichtst bij verstandig. Snel verbanden zien. Veel met intuïtie te maken
Verbeelding. Of creativiteit. Originele verwerking van beschikbare informatie.
De aanvoeler. In staat tot opbrengen van empathie. Invoelen van een situatie.
De intellectueel. Die alles herleidt tot intellect. Met achterstelling van het gevoel.
De probleem oplosser. De plantrekker. Dat is hij die snel de openingen ziet.
De erudiet. Wijst op een brede kennis vaak verbonden aan grote belezenheid.
De Wijze. Hij of zij die een aanvoelen heeft voor het natuurlijke evenwicht.
Eerste bemerking: dat het quasi onmogelijk is om onder deze tien een hiërarchie aan te brengen. Er zijn geen soorten slimheid die primeren op andere. Ieder soort heeft zijn verdiensten. En zwakke punten.
Tweede bemerking: hoe weinig diplomas er hier toe doen. En hoe zwaar persoonlijkheid en authenticiteit doorwegen. Een diploma bewijst alleen dat jij op één bepaald ogenblik het verwachte antwoord hebt geweten op een vraag van de leraar. Vijf minuten mocht je alles vergeten.
Derde bemerking: eens nagaan hoe elk van die tien soorten van slim zijn, een eigen sociale waardering kent. Hoe anders er naar de kunner (2) als naar de kenner (1) wordt gekeken. Of de probleemoplosser (8) afgewogen wordt tegen de erudiet (9).
En als u echt aandringt geef ik hierna mijn strikt persoonlijke (en uiterst subjectieve) Top-3
3. De scherpe blik (3 hierboven) Mensen die al hun zintuigen permanent op scherp hebben.
2. Begrijpen (4 hierboven). Voor dit soort moet je nooit een tekeningske maken. Comfortabel.
1. De Wijze (10 hierboven). Maar dat zal met mijn leeftijd te maken hebben.
Maar ik schik mij moeiteloos naar jouw afwijkende waardering.
Zomaar
opgekomen toen ik op de parking van de Carrefour, waar heel praktisch een
aantal glascontainers staan opgesteld, merkte hoe mensen daar, omheen die
containers, een compleet stort hadden gemaakt. Een verzameling van alle soorten
stinkend restvuil. In Aldi zakken.
De
redenering: men ziet mij niet, dus hier kan ik dus mijn gang gaan.
Ik dacht
toen: dat is nu toch een voorbeeld van en ik miste het Nederlandse woord dat
de negatie van beschaving bedoelt. Onbeschaving, maar ja, mijn corrector
onderribbelt dit direct.
(hij
onderribbelt ook onderribbelt, maar dat trek ik me niet aan, ik vind dat een
exactwoord: een ribbel onder iets
zetten, hoe zou je dat anders noemen?)
Dus wij
hebben geen negatie voor beschaving.
Tenzij onbeschoftheid.
En dat is
nu juist het woord dat ik zocht voor die toestand.
Omdat daar
de stam schoft, en het adjectief schofterig in voorkomt.
Tijdens een druk bijgewoonde academische zitting opende Rik Torfs, op de forse tonen van Paul "Boogie Boy" Ambach in onvervalste boogie woogie stijl, zijn eerste academiejaar als rector.
Uit zijn,
uiteraard, opgemerkte openingsrede enkele citaten:
ik verkies professoren
die goed les geven boven professoren die papieren kunnen voorleggen waarop te
lezen staat dat ze goed les kunnen geven, terwijl dat niet strookt met de empirische
werkelijkheid.
Wie vrijheid beknot, zal
braafheid oogsten.
Iemand vertrouwen
schenken lijkt naïef, en dat is wel het laatste wat we ons kunnen veroorloven
te zijn. Cynisch, waarom niet? Maar naïef? Nooit. Het blijft opmerkelijk hoe we
geen vertrouwen meer durven te schenken als we niet eerst alles en iedereen tot
in het kleinste detail hebben gecontroleerd, via verslagen, rapporteringen of
audits. Er is geen hond die we nog vertrouwen. Of toch. Een hond.
Als we elkaar meer
willen gaan vertrouwen in het vermoeide Europa, moeten we ergens beginnen. Dan
maar bij het meest betrouwbare onderdeel van de samenleving. En misschien is
dat eerder dan de kerk of de politiek of de georganiseerde misdaad, doodgewoon
de universiteit. Zelf heb ik een blind vertrouwen in onze universiteit. Blind.
Omdat ze dat verdient. En ook wel omdat vertrouwen altijd blind is, anders is
het niet langer vertrouwen.
Compleet gelijke
behandeling van ongelijken is een vorm van wreedheid. Eén enkel tennistornooi
waarin mannen tegen vrouwen spelen, zou Justine Henin en Kim Clijsters van al
hun titels hebben beroofd.
De universiteit bereidt
jonge mensen niet enkel voor op een succesvol beroepsleven, maar ook op het
tegendeel ervan, op een gebrek aan succes, op donkere dagen, op tegenslagen die
met de eindigheid van het menselijke bestaan onlosmakelijk zijn verbonden.
Studenten hebben recht op vorming, op wat ons rest nadat we alles kwijt zijn
geraakt.
Ik ben een groot
bewonderaar van Piet De Somer, de eerst rector na de splitsing van de Leuvense
universiteit. Precies omdat ik hem bewonderde, trad ik af en toe met hem in het
strijdperk toen ik tijdens het academiejaar 1979-1980
studentenvertegenwoordiger was in de academische raad. De discussie tegen hem
verloor ik altijd, maar hij vernederde mij nooit, daarvoor bleef de ironie die
hem nooit verliet ver genoeg verwijderd van sarcasme.
Intellectueel, dat zijn
we zonder complexen. We hoeven ons daarvoor niet plotseling minder precies te
gaan scheren of over te schakelen op witte wijn. Met andere woorden: er als een
hedendaagse intellectueel uit te zien. ( )
Een intellectueel aan de universiteit neemt kennis van andere
wetenschapsgebieden dan het zijne, kijkt over het muurtje, ontdekt de kracht
van analogie, die overigens ook in kunst en literatuur te vinden is.
What a wonderful World, croonde Paul Boogie Boy een tot de nok gevulde aula zong mee...
Ze draaien intussen
alweer op volle toeren op alle zenders. Thuis, Familie, Blokken, Spoorloos,
Vermist, Familiediner, Komen Eten, Buren en eindeloosdurende voetbalmatches, ge
moogt inderdaad niets tekort komen vinden ze aan de andere kant van de buis
(nog zon in onbruik geraakt beeld: de buis).
Maar ik pik
er twee uit.
Blikvanger
dit najaar is zeker het groots opgevatte, waar gebeurde verhaal van Albert II met de crème de la crème van
het Vlaamse acteurendom. De makers en spelers putten zich dan wel uit in alle
soorten praatshows waarin zij worden opgevoerd, dat het hier om FICTIE gaat.
Niet waar gebeurd dus. Maar intussen putten ze zich even hard uit om alles zo
geloofwaardig te maken. En dat is het ook bij pozen. En geen mens die na tien
minuten kijken niet overtuigd is dat het daar zo echt aan toe gaat. Dat die Laurent ècht zot is. samen op de bank...
Ik moet
denken aan een ander hoogtepunt uit de voorbij televisiemaand: Wintergasten met
een persoonlijke favoriet van me Wouter Bos. Bos toont een fragment van een Britse
scheidsrechter op een groot toernooi die een betwist buitenspel laat passeren
en het doelpunt goedkeurt en die nadien in de toegevoegde tijd nog een penalty
fluit. De match eindigt in het grootste tumult en de Brit mist zo zijnkans voor het fluiten van de finale. Wat
blijkt nu uit de vertraagde beelden: dat buitenspel betwistbaar was maar die
penalty was 100% juist geblazen. Bos wil alleen tonen dat wat er echt gebeurt
totaal onbelangrijk is, het is enkel wat men nadien in 1001 commentaren zegt
wat er gebeurd is, dat uitmaakt of je goed of slecht gepresteerd hebt. Hij dacht
natuurlijk aan de politiek. Die moordende beslissende commentaren.
Ik vrees
dat heel onze Koninklijke familie met dit feuilleton in de kleren van die
scheidsrechter zit. Ze gaan nadien de finale niet blazen, vrees ik.
En dan is
er dat andere lievelingsprogramma van mij De
Rechtbank op Vier.
Eerder door mij al bewierookt op deze plaats. En nu
weer: niks dan goeds over dat levende programma recht uit de gerechtszaal, bij
de onderzoeksrechter of voor de probatiecommissie. Eerste en grootste pluspunt
van die reeks: een grondige hersteloperatie aan het imago van ons justitiële
apparaat bij het grote publiek . Zo degelijk, zo luisterbereid, zo menselijk ,
maar ook zo onverbiddelijk als het moet. En hoe die rechters, ook maar mensen,
dat geval na geval uit elkaar houden. Grote mijnheren en grote madammen daar in
die rechtbank. Zou onze minister Annemie Turtelboom zich daar ookzo van bewust zijn? Sponsoren dat ding, zou
ik zeggen.
Maar ik
moet nu nog een link leggen tussen Albert en De Rechtbank.
Het
acteurschap (in de zin van geloofwaardigheid) van de personages in Albert zakt
naar het zuiverste patronaatsniveau als je het naast het in beeld komen van de
personages voor de Rechtbank zet. Natuurlijk die mensen acteren niet, die ZIJN
zichzelf in die omstandigheden. Daar valt niets te spelen. Een processie van
kleine luiden, schlemielen, rare rakkers en regelrechte boeven speelt al die
grote namen van het Vlaamse theaterlandschap zomaar naar huis.
Ik zou wel
eens graag een proef zien hoe een echte acteur voor zon rechtbank zo'n
armetierige dopper-zwartwerker vertolkt. Je had het vorige zondag moeten zien
hoe een echte dat doet. Sublieme TV.
Een van de
beklijvende citaten uit het TV-feuilleton De Ronde - naast dat andere: ik ben
nogal ne kerel he? uit Vlees en Bloed - een studie waard waarom uitgerekend
die zinnetjes blijven hangen.
Na bijna
vier jaar heb ik aan mijn autoradio nog een knopje gevonden waarmee je al
rijdend de sterkst doorkomende zenders op die plaats op dat ogenblik kunt
afzappen. Praktisch, dat wel.
En zo kom
ik al zappend regelmatig voorbij Radio Maria.
En dan zeg
je: dameenzjenie
Bijvoorbeeld
wordt op die zender drie keer per dag het compleet rozenhoedje gebeden en
integraal live uitgezonden, met alle mysteriën, de blijde, de droeve en de glorierijke - sorry voor de min tachtigers- .
Tot daar aan toe, ik moet toegeven dat zoiets rust geeft. Nu heet dat een
mantra. Ik verkies het zelfs boven een half uur Van Tilt om er maar een te
noemen.
Maar daar
tussendoor rijgen de zedenpreken zich aan elkaar. Over alles en nog wat: de
goddeloosheid, de bandeloosheid, de zedenverwildering en de onkuisheid van deze
tijd. Vorige week fulmineerde een uitgedroogde vrouwenstem een half uur lang
over de ronduit schaamteloze kleding die onze meisjes tegenwoordig dragen. Nu
denk ik eraan: weten min vijftigers nog wat kuis en onkuis is? Niks met poetsen
te maken hoor.
Dameenzjeniet ofwel is hier een steengoede standup comedian
bezig aan een heel geestige act?
Overigens
niet alleen in deze context krijg je vaak die indruk als je fundamentalisten of
extremisten bezig hoort: meen die dat of is hier een cabaretier bezig?
Geef nu
eerlijk toe: een toespraak op de IJzerbedevaart, daar moet je toch amper iets
aan veranderen om ermee naar een kleinkunstfestival te trekken.Frater Venantius, jawel.
En toch ..
Wat is het
probleem eigenlijk? Er komt zoveel onzin de huiskamers binnen waar we de
schouders voor ophalen. En als er hier, aan Radio Maria, 25 oude mensen plezier
beleven, en je vindt een gek gek genoeg om dat ding te sponsoren inderdaad, wat
is dan het probleem?
Ja, dat zap-knopje op mijn auto radio. Meer niet.
Inderdaad,
wie zegt er nu dat gij Dag Allemaal moet kopen?
Vlaming kan niet los van zijn auto. Slechts vijftien procent van de Vlamingen maakt gebruik van het openbaar vervoer. Dus 85 % van de Vlamingen neemt zo goed als nooit het openbaar vervoer.
Dameenzjeniet....
En dan komt Hilde Crevits aan het woord. Dus.... zegt Hilde, moeten wij het aanbod van openbaar vervoer nog uitbreiden en aantrekkelijker maken.
En dus zal ik, als ik voor een gesloten overweg sta, nog meer lange treinen met drie passagiers erin zien passeren.
Waar zit de redeneringsfout?
De burger, lees de kiezer, heeft altijd gelijk. Dat moet zijn: de burger/kiezer heeft zelden gelijk.
Het is deze keer niet de overheid die in de fout gaat, het is domweg de modale Vlaming die halstarrig weigert een slechte gewoonte af te leren.
En de overheid? Die moet die burger dan maar geforceerd "beter manieren leren". Met belastingen, desnoods.
Eind vorig
jaar schreef ik , naar aanleiding van mijn bijna 100ste verjaardag,
een boekje met als titel TIENS Hierin
verzamelde ik 99 tips voor een min of meer goed leven. Geen 100, want ik
nodigde de lezer uit zelf zijn honderdste tip te schrijven, liefst een die voor
hem of haar alles resumeerde.
Een mij
welbekende volger van deze blog en tegelijk lezer van mijn boekje Tiens
had mij als zijn honderdste tip gesuggereerd: treedt eens (of regelmatig) uit
uzelf, neem eens afstand van jezelf.
Prachtige
tip vind ik dat.
Remedie
tegen egotripperij.
Maar dan doemt
natuurlijk direct een nieuw probleem op: IK, wieof wat is dat?
Wie ben ik?
Domme vraag
toch, IK ben degene die hier voor u staat, spreekt, handelt, beweegt, in den
Aldi wc-papier gaat kopen of zo Enfin, degene die jij nu in beeld hebt. Dat is
dus het IK van het primaire niveau.
Maar quid als
ik mijn vriend volg, en ik ga op enige afstand naar dat primaire IK kijken, ik
neem dus afstand van mezelf, en ik begin daarover opmerkingen te maken? Hier
komt dan het secundaire IK aan bod.
Heel gepast natuurlijk, maar wie is hier dan het echte IK: datgene dat zich
laat bekijken, bekeken wordt of datgene dat de opmerkingen maakt?
En dan is
er nog die figuur die die twee bezig ziet en die daarbij bedenkingen heeft. Die
denkt: ik vul mijn honderdste tip in. Het Ik dat nog eens afstand neemt van dat
duo en wellicht geamuseerd naar het gekrakeel van die twee eerste kijkt. Jawel:
het tertiaire IK. Zou dat dan het
echte IK zijn?
Wil nu
misschien het ECHTE IK rechtstaan?
Niet zo
simpel hé?
Als u het
over mij hebt, mij graag ziet of mij verfoeit,, wie bedoel je dan ?
Wie van ons drie moet er na een misdaad voor Assisen?
En wie gaat
er bij het Laatste Oordeel naar de hel?(naar de hemel zeker geen van de drie)
Of .
Heb ik hier,
en passant, het mysterie van de Heilige Drievuldigheid opgelost? De drie personen
in één natuur van Thomas, begrijpelijk uitgelegd? driemaal IK zei God op de nulde dag van de schepping
Ik vrees
dat ik, na mijn hedomadaire van vorige vrijdag,
aan een
aantal van mijn bezoekers een serieuze widergutmachung
verschuldigd ben.
Voor de ene
was het de Rode Duivelshype, voor de andere Jan Hautekiet die volledig onterecht, voor de bijl vielen
van mijn niets ontziende verzuring. En dat van OPUS1932 die zelf zo tegen de
verzuring pleit.
Een minimum aan consequentie zou geen kwaad
kunnen.
Dus deze
week schakelen wij over op de KIR-MODUS,
Zo bekend
in facebook like-middens
Operatie ENIP,
Is een
afkorting die ik enige tijd geleden poogde te lanceren onder weldenkend
Vlaanderen,
Zonder succes
heilaas,
ENIP, dat
stond voor en nu iets positiefs.
Nieuwe poging
nu, zuiver door het Goede Voorbeeld.
Komaan, we
gaan eens niet krenterig doen.
de Schotten werden toch maar mooi
vermorzeld door onze jongens
om niet te spreken van onze
volleybal meiden. Wereldnieuws.
de wereld kijkt eindelijk weer
op tegen ons (geleden van de Guldensporenslag)
en het compliment van Tom
Lannoy aan onze politieke klasse die in de twee jaar Di Rupo, de premier
nooit voor vuil Jeannette heeft gescholden. Wat een beheersing.
en Tom Boonen, met al die
zweren,die toch maar mooi terug
aan het trainen is. Wacht maar tot volgend jaar. De pannen van het dak.
en den Beerschot die aan een
foutloos parcours is begonnen, einddoel Champions League 2034. Deze week Oosterzonen in de pan gehakt.
En Kris Peeters die in China als een keizer is onthaald. Als paardenkoopman.
en Jan Hautekiet die vanmorgen de
Liga tegen Azijnpis en Verzuring ondersteunde (ik weet niet of stoppen met
zijn programma een optie was).
En de getoonde empathie van een
J.L. Dehaene die het nu zelf wellletjes vindt met zijn operaties wankele
banken redden.
en onze Koninklijke familie die
zich gisteravond zot gelachen heeft met de eerste aflevering van Albert
II. Onze Laurent, das toch nogal ne kerel, hé?
Voilà, dat
is dan weer widergutgemacht. Of niet soms?
Het lijkt erop dat ik niet kan verdragen dat jonge (en minder jonge) mensen zuipen . Zon vorm van onverdraagzaamheid zou héél erg zijn. Zuip al op gasten, als ik maar niet mee in uw bus moet kruipen.
Wat dan wel?
Heel kort in vier puntjes: 1. Ik ben ten gronde afkerig van iedere soortnationalisme.Omdat dit (net als religieus fundamentalisme) een domme maar vooral gevaarlijke denkvorm is die de wereld ziet in tegenstellingen: wij/zij, vriend/vijand, superieur/inferieur.
2. Vooral ook omdat eng nationalisme je zo lilliputiseert. De wereld herleidt tot je dorpsplein en dan volhouden dat jouw klokkentoren de hoogste is. Een neiging die menig Vlaming niet vreemd is. Laat ons maar goed plat dialect spreken, dan zijn we op ons gemak.
3. maar nu specifiek in dit geval van de rode duivels: hoe dit soort van opgeklopt nationalisme werkelijk NIETS dekt. Ja, een verzameling van een dozijn duurbetaalde vedetten die hun nummerkes opvoeren, desnoods ieder jaar op een andere plaats, voor wie het meest betaalt. En dat zou mijn land voorstellen? Supporteren? Ja, voor Hoepertingen SK of Heibos VV. Dat respecteert tenminste deverhoudingen.
4. maar ergst van al: hoe die rode duivelsgekte duidelijk van bovenaf gepland en met de grote middelenis aangepraat door mensen die daar belang bij hebben. Maar vooral hoe vlotjes de massa daarin meegaat. Bangelijk als dat al lukt voor iets zo onnozel als het voetbal... Ze praten u dus alles aan, als ze dat willen.
Je merkt het aan alles,het grote rentree is een feit.
Ook in de mediais de winterprogrammatie
gestart.
En dus ook op Radio1 waar Jan Hautekietweer zijn dagelijkse twee uur zendtijd krijgt
om Vlaanderen op zijn smalstde kans te
bieden lucht te geven aan zijn zurigheid. Over alles en nog wat. Bijwijlen niet
om te aanhoren, maar ja, dat lijkt nu ook al entertainment. Zagen en doorzeiken
(sorry). Dat is om te lachen.
Woensdagochtend was het onderwerp: de ongehoorde betutteling
van bejaarden in hun rust- en verzorgingshuizen. De 89-jarige Paula Semer was
erbij gehaald als ervaringsdeskundige.
Misschien allereerst toch het goede nieuws. Nog eens
bevestigd gehoord dat ik geen man of vrouw in Vlaanderen ken die het Nederlands
van Paula Semer nog maar benadert. Correcte taal, perfect gearticuleerd, mooie
woordkeuze, in één woord: het mooiste Vlaams dat er gesproken kan worden.
Zonder een zweem van een bekakt Hollands accent. Mooi zo, Paula, een model !
Maar dan die betutteling .
Het gaat dus over de wijze waarop mensen in rusthuizen
worden behandeld en aangesproken. En Paula maakte er wat van: vaak neerbuigend,
kleinerend, kwetsend, respectloos het kon niet op.
Als ik dan goed luister, dan ging het vooral over vijf
punten:
1.De
aanspreking van die mensen. Ongevraagd en ongewenst gebruik van de voornaam. In
het ergste geval nog in de verkleinvorm: Fientje .
2.Het
voortdurend gebruik van verkleinwoordjes: het bedje dat wordt opgemaakt, de
haartjes die worden gekamd, en het pamperke dat wordt vervangen.
3.Ook
wordt er zwaar getild aan het nodeloos gebruik van de eerste persoon meervoud:
wij vinden het hier wel leuk hé, of we gaan ons eens schoonmaken tegen dat uw dochter komt en nu gaan wij een dutje doen. Wij, wij, wij
IK.
4.Pijnpunt
is wel het gebrek aan mondigheid van de ouderen zelf, dixit Paula, om voor hun
waardigheid op te komen. Ik ben mevrouw Uitepetuit. En als de soep koud is zal
ik ze terugsturen. En zeg dat Mevrouw
Marie-Louise Uitepetuit het gezegd heeft.
5.Meer
algemeen: het onderschatten van wat de senior(a) nog zelf kan of weet. Je wereld wordt ineens herleid
tot een Fröbelsfeertje. Gewoon beledigend hoe ze u wegzetten. Zonder tussenstation
in de seniliteit geparkeerd.
In een prachtig Nederlands, maar ik had er een paar bedenkingen
bij. (opzij gelaten die paar aangehaalde
gevallen van domme ongemanierdheid)
1.In
de uitzending zaten meerdere korte
interviews met rusthuisbewoners, en van die mensen zegden er negen op de tien
net het tegengestelde. Dat zij er wel van hielden vertroeteld te worden en genoten
van de aandachtEn dat ze niet anders
zouden willen dan met hun voornaam te worden aangesproken.Hoe anders? Madame kom zeg.
2.In
zon rusthuis komen uiteindelijk alle (nou, alle?)sociale klassen nog even samen en dan is het
toch passend dat iedereen zich een beetje aanpast aan de nieuwe omstandigheden.
En een stuk van zijn prerogatieven inlevert. Maar toch niet naar de radio
trekken om er een nationale zaak vanmaken.
3.Als ik Paula zo bezig hoorde, kreeg ik toch de indruk van enige intellectuele
pretentie en aanstellerij. Weten jullie
wel wie ik ben? Een eis van erkenning waaraan zij in haar actieve leven zo overvloedig
gewend was. Negen op de tien van haar
medebewoners zijn nooit door iemand erkend.
4.Het
ergste vind ik nog het gebrek aan aanvoelen van die klagers. Dat in het
aanschijn van de ultieme gelijkschakeling (in een kist of in een potje) zij
nog altijd geen zicht hebben op hun bevoordeelde levensstandaard . Mijn
personeel noemde mij ook niet Jeanneke .
En dat is nu zo weer gestart voor zes maanden,vijf dagen op de zeven, dat de lilliputters
hun gal kunnen spuwen.
Gisteren ging het over onze natioanle Delphine. Een belster eiste, met
overslaande stem, dat dat vaderschap van Albert tot op het bot zou moeten
worden uitgespit.
Tot op het bot dat hebben ze ook nog van Dutroux en de Witte Mars
overgehouden.
Waarom doen we dat mekaar toch allemaal aan?
Waarom geen twee uurtjes leuke plaatjes gedraaid?
Voelt u vanochtend ook die warme opstoot van sympathie met die hordes primairen die vannacht en masse zijn afgezakt naar Schotland om "onze jongens" naar Rio te zuipen?
en nu allemaal samen...
Echt waar... (heel 'naar' karaktertrekje....) ik wou dat ze vanavond op hun appel kregen daar in Glasgow. Kwestie van afkoeling.
Begin deze
week was ik, als CEO van OPUS1932, verplicht onze Raad van Bestuur samen te
roepen.
Aanleiding
was een gezamenlijk schrijven dat wij ontvingen van De Standaard en De Morgen
waarin, voor één keer, deze kranten één front vormen: de twee hoofdredacteuren
drukten hun grote bezorgdheid uit over de zeer recente dramatische terugloop van hun
verkoopcijfers.
Onderzoek
had snel uitgewezen dat dit alles te maken had met het gegeven dat OPUS1932 nu
steevast om de 48 uur een nieuwe post beloofde. Gevolg: het gedeelte
meerwaardezoekers onder hun lezers schakelde prompt over naar deze onverantwoord
interessante Blog.
En of wij,
tegenover Vlaanderen, onze verantwoordelijkheid beseften, als wij de laatste twee
kwaliteitskranten om zeep hielpen?
Navraag
wees uit dat Dag Allemaal en zelfs De Gazet van Antwerpen nauwelijks enig
nadelig effect van OPUS1932 ondervond.
Na een tumultueuze
vergadering die uitliep tot vanmorgen 4 uur, verklaarde een doodvermoeide maar
gelukkige voorzitter van onze Raad van bestuur, dat binnen OPUS1932 een
compromis was bereikt en dat de nodige werden schikkingen getroffen om aan de
onvoorziene noodlottige gevolgen van onze tweedaagse periodiciteit tegemoet te
komen.
Zodoende
moeten wij onze overtalrijke volgers informeren dat wij onze periodiciteit, met
ingang van vandaag, terugbrengen op één post per week. Besloten werd meteen dat
die post er zou komen op vrijdagochtend.
De
eerstvolgende, hebdomadaire post, mag
je dus verwachten overmorgen 6 september.
Nu al staat
vast dat wij daarin Jan Hautekiet en Paula Semer onder handen gaan nemen voor
hun Radio1 uitzending van gisterochtend over betutteling van oudjes.
(niet gaan opzoeken: ik heb zelf betutteling al opgezocht, 1 en dan 2 t's)
In een vorige blog had ik me verwonderd over het feit dat in De Standaard Boekhandel , inde Vlaamse TOP-10 Non Fictie, er zeven kookboeken zaten.
Das wel heel veel, hoe zou dat komen?
Onderzoekers van de Universiteit Hasselt hebben dat probleem nu opgelost.
Blijkt nu dat de zomerprogrammatie van TV1 daar alles mee te maken heeft.
Dat onderzoek wijst uit dat de Vlamingen, na vier maanden elke avond hetzelfde stramien van : de Premiejagers, de Kampioenen en dan nog eens die HDH-er Marcel Van Thilt (die heeft die aandoening naar het schijnt vannaar zijn eigen programma te kijken), na het Weerbericht massaal de woonkamer uitvluchten en toevlucht zoeken in de keuken.
En wat doet een mens zo lange avonden in zo'n keuken?
Koken natuurlijk. En omdat je na een tijdje het wel gehad met spiegeleieren, wil je uiteindelijk ook wel eens iets anders uitproberen. En dan is een goed kookboek onmisbaar.
En zon ontsond die rush op de boekhandel met steevast dezelfde vraag: geef mij een goed kookboek.
Voilà, probleem opgelost. Dank u, Universiteit Hasselt. geef mij maar de boerinnenbond.
Goede vraag: wat vind OPUS1932 dan wèl goede televisie?
Mijn absolute voorkeur gaat naar Zomerbeelden, waar je om de halve minuut kunt wegdromen van het strand in Den Haan naar Het Matsbos in Breda of een groen skioord met een onuitsprekelijke naam ergens hoog in Tiroolse bergen. Voor mij is dat de waardige opvolger van dat andere succesprogramma uit de oertijd van de televisie: toen kon het gebeuren dat zij een kwartier aan een stuk, bewegende beelden gaven van een goudvis in een schermvullend aquarium. Interludium heette dat. Verveelde nooit.
Eigenlijk is er voor mij slechts één voorwaarde voor een goed TV-programma: dat er geen BV's in voorkomen.
Je mag je van
mij doodergeren aan reclame, maar als zon clip, op radio of TV,goed gemaakt is, wordt het al een stuk
draaglijker.
En het eerste ingrediënt dat sine qua non aanwezig moet zijn is een vleugje
(geen klad) humor.
Zonder is geen enkele pub boodschap te pruimen.
En tweede ingrediënt is een slogan die beklijft. En wat is beklijven? Beklijven
is wat een goede slogan doet. Blijven plakken dus.
(ook opgemerkt dat een boodschap met een onnozel deuntje makkelelijker
beklijft?)
Een paar voorbeelden:
Van den Borre .
U heeft goed gekozen
Of De
Standaard. Niet toevallig de Standaard.of deze: Onverantwoord interessant.
OfJupiler. Mannen weten waarom
Of Radio 2 ,
altijd dicht bij jou
Of nog eentje :
Carglass herstelt. Carglass vervangt
Ik denk dat
iedereen deze sologans wel thuis brengt.
Dus heeft hij beklijfd(niet gaan
opzoeken, ik heb het zelf al opgezocht)
En nu mijn
persoonlijke favoriet.
Ik haal hem,
jawel, bij Radio Minerva.
Het is een spot voor de bekende Antwerpse Ruim- en Ontstoppingsfirma Het
Ruimerke. (die firmanaam alleen al, toch geld waard)
Die spot gaat
zo:(cafégeluid
op de achtergrond)
-Patron,
uw toilet is verstopt.
-Allez
na, daar onder den trap zie.
-Nee,
uw toilet is ver-stopt.
-Ah,
dan rap bellen nor t Roimerke.
-(peinzend)t Roimerke, begot.
Zopas stond ik
aan het raam en over de Grote Markt reeds een van die bekende oranje wagens van
Het Ruimerke.
En zonder nadenken zei ik, luidop:t
Roimerke begot.
dSB heeft hier een
behoorlijk groot filiaal, druk bezocht, rekken goed gevuld, uitbating verzorgd.
Altijd een genoegen erdoor te lopen.
Je kent die
standjes van alle soorten TOP-10 die aan de ingang staan opgesteld.
Ook nu weer:heel aanlokkelijk
voorgesteld.
De TOP 10 Non
Fictie van deze week.
Benieuwd waarnaar lezend Vlaanderen benieuwd is.
Wel, dat is in dat standje zeer duidelijk
7op de 10 van de Top Tien zijn kookboeken,
liefst gecombineerd met slank blijven. Met op nummer één: "den boerinnenbond" natuurlijk.
lag thuis vast op het aanrecht, maar dan zonder slank blijven
De drie buitenbeentjes:
op de 6de plaats het boek horend bij de televisiereeks Ten Oorlog
(steen goede reeks overigens), maar iets dat ze dus al uitgebreid gezien hebben
op TV.
Op de 8ste plaats: De 666 leugens die iedereen gelooft. De leugen
interessanter dan de waarheid.
Op de10de plaats: Philippe van België. Dat is zo goed als een kookboek voor
zoetigheden.
Voilà, nu weet
je waarvan de Vlaming,anno nu, na 100
jaar moeizame emancipatie, wakker ligt.
Is dat erg?
Bijlange niet, zegt mijn kozijn, zaakvoerder van de winkel .
Toen ik 30 jaar geleden als zelfstandig boekhandelaar begon, kreeg ik
regelmatig een passant die zijn hoofd naar binnen stak en vroeg of al die
boeken te huur waren.
Mensen wisten
gewoon niet wat eenboekenwinkel
was.Die drempel is nu dus magistraal
genomen.En laat ze dan en masse maar
De Boerinnenbondmeenemen, ze zijn in de
buurt geweest van echte boeken. De rest volgt wel omdatvandaag, vanaf de kleuterklas al,
kinderen/peuters vertrouwd worden gemaakt met boeken(jes). Dat komt goed, ik
ben er zeker van.
Zo kan je het bekijken: jonge mensen uit mijn omgeving hadden
mij overgehaald om in het facebook gebeuren te stappen.
Jezus , wat heb ik nou aan mijn fiets hangen? Ik heb me toch laten overhalen vanuit de ervaring dat jonge mensen het zeer
vaak beter weten dan ikzelf. Komt er alleen op aan uw jonge mensen goed te
kiezen.
Dus eind Augustus 2013:Blijde Intrede van 'de eerste (?) 80-jarige op Facebook'.
En wat heeft hij na enkele dagen foefelen (weer zon
onvervangbaar dialectwoord) te melden? Voldoende alleszins om nu al de 12
artikelen des Geloofs in Facebook te redigeren.
Mijn leven lang heb ik verenigingen en clubs opgericht met als eerste en soms
laatsteactiviteit: het opstellen van de statuten. Wij deden in onze tijd niets
anders dan statuten opstellen.
En nu weer,na 8
dagen zijn ze er: De 12 artikelen van het Facebook.
1.Eerste artikel:de niet te negeren metafoor: Facebook doet me onweerstaanbaar denken aan
een grote druk bezette cafétoog waar je je verzamelt met vrienden en doet wat je met
vrienden doet aan een cafétoog: klappen.
2.Facebook is dus een en al communicatie, dus
minstens altijd twee partijen. Voor
monologen en egotrippers isFacebook
niet the place to be. Ook
aan de toog zal men raar opkijken als je de hele tijd in jezelf zit te klappen.
3.Niemand is verplicht op Facebook te komen,Er is leven na en zonder Facebook, Maar als
je erop komt moet je wel de 12 artikelen van Facebook kennen enonderhouden. Is
op café niet anders. Op café hou je best je cafémanieren
4.Er is vast en zeker nog een (goed) leven
denkbaar na of zonder facebook.Best
mogelijk dat men je niet uitgelegd krijgt waarvoor Facebook eigenlijk dient: er
is toch brief, mail, telefoon of gewoon een goed direct gesprek? Inderdaad, en
nu is er dus ook nog Facebook. Ik
heb op café niets verloren, wat zou ik er dan vinden? Blijf dan thuis.
5.Facebook is altijd een aangeven en, per definitie
haast, mag je op een RE rekenen. Uw aangeven verdwijnt niet in the deep blue.
Maar gewoon een like moet desnoods volstaan. Café
en vooral de toog lijkt me per definitie een sociaal gebeuren. RE en RERE.
6.Zeer snel aangevoeld dat je als Facebookklant
heel goed privé- en publiek-bestemd moet uit elkaar houden. Dingen bestemd voor
het hele café en andere dingen die je best fluistert. Aan
cafétoog heeft niet Iedereen die meeluistert het even goed met je voor.
7.Soms heb ik de indruk dat, alweer zoals aan de
cafétoog, de hardste roeper of de strafste uitdrukker gelijk krijgt. Of
minstensdenkt dat hij gelijk heeft. jawel,
een goed stemorgaan doet aan de cafétoog ook wonderen.
8.Na enkele dagen is zoveel duidelijk: als jet
met Facebook goed meentpakt het
vreselijk veel tijd en aandacht. Je laat Facebook geen veertien dagen ongelezen
liggen.Zoiets als twee kippen houden,
je moet er ook naar omzien. En
of cafébezoek veel tijd pakt alleen is het voor de adept geen verloren tijd
9.Na heel korte tijdheb ik de indruk dat serieux, ernst,
diepgravend op Facebook niet de standaardmodus . Het is zoals bij Van Tilt: er
moet eens gelachen kunnen worden. Ik
zou op café ook niet proberen Martin Heidegger te gaan uitleggen.
10.Tête à tête is niet het preferente format van
Facebook. Het mag en het kan maar daar bestaan eigenlijk betere formats
voor.Vraag het maar aan Leterme. Hier
wijkt Facebook radicaal af van het café, maar niet van de cafétoog. Dat is
en blijft
een publiek forum. Hoe meer volk, hoe beter.
11.Zoals ongeveer alles in het leven maakt Facebook
opening naar het beste maar ook naar het meest triviale in een mens. Komt er
dus enkel op aan hoe je het gebruikt. Omdat
uw vader, elke week in zijn stamcafé zijn pree erdoor zoop , daarom gaan
we ook niet alle cafés sluiten.Of alle
vaders dood doen.
12.De mentaliteit waarmee je op Facebook toe stapt
is de ideale parameter om je graad van introversie of extroversie, je sociabiliteit te
meten.Hoe bereid ben je je open te
stellen naar het en vooral de onbekende? De
cafétoog beste leerplaats om met diverse soorten mensen leren om te gaan.
----------------------------------------------
Nu
nog eens goed nadenken op de vraag waarom ze dat allemaal zonodig moeten communiceren?
Waarom zonodig naar het café als je thuis nog zon mooi boek hebt liggen?
Ik moet die vraag overigensook over dit
blog-gebeuren blijven stellen. Waarom ?
Machiavelli 
Leuven 23 september 2013
samen op de bank...
.jpg)
driemaal IK zei God op de nulde dag van de schepping
en nu allemaal samen...
hand in hand
geef mij maar de boerinnenbond. 
lag thuis vast op het aanrecht, maar dan zonder slank blijven
