Of
course, in zijnen tijd was er van Catalonië, een tweede Vlaams
Wingewest voor Anderen, nog zo geen sprake. Wie toen Spanje zei, dacht
alleen aan Reconquista. En beek daar wegn wabntarloe troef. Consience
zal, zoals de meesten van ons, nog altijd in de ban of is het eerder
de waan? geweest zijn van onze Grote Keizer Karel V, in wiens rijk, na
1492 en de ontdekkin van Amerika, de zon neet meer onderging in diens
Rijk. Een Vaderland
van bij de Incas tot bij de Eskimos aan de Noordpool..
Maar Karel en wist da nie meer zo goed, want krom van de jicht in Valladolid aan de Costa Brava
U
moet nameijk weten dat biuiten diens spreekwoordelijke
voortplantingsdrift, die maar n zwakke gezondjheid had. Want die was,
zo leerden we bij Louis-Paul Boon de Rooie Virtuoos-Baron, in Gent in
het Patershol, op een nacht helemaal onverwachtgeboren tussen de kak en
de pis van zijn teerbeminde moeder, Johanna-de-Waanzinnige
Ja
Ja, op die manier kunnen Rooien ook van Vlaanderen als ware het n
nachtemmer, houden. Surtout als ze er goed kunnen van leven
Wil
ik maar zeggen, dat veel Vlaams Nationalisten zich zijn beginnen blind
staren naar de niet eens gelukte onafhankelijkheidsstrijd van de
Catalanen tegenover hispania Op die manier zijn ze dan ver van huis.
Met permissie gezegd, ik bekijk dat wel even anders. Catalonië toont juist voor hoe het NIET moet.
En meer zeg ik daarover niet, want in Coburgia staat de Staatsvuligheid nog rapper aan de deur dan in Iran..
Alleen nog even dit.
Spanje, dat is inderdaad het Land van waar Sinterklaas vandaan komt.
Welnu,
in Sinterklaas geloof ik al lang niet meer. Anderzijds dan zijn er de
Zwarte Pieten, want die zijn inmiddels zo talrijk geworden, dat er voor
de Heilige Man op zijn wit paard gewoon geen plaats meer is in de
herberg .
13-07-2022
DRAAIBOEK VOOR 2024
*
Bij
de 11 juli-viering op het stadhuis van Brussel, die nog altijd
officieel de hoofdstad van Vlaanderen blijkt te zijn (hoelang nog?),
was er ook kritiek op de Vlaamse regering, o.m. van ons mateke. Die
kritiek was gedeeltelijk terecht, al had men er in één adem moeten
bijvoegen, dat Vlaanderen nog steeds ELK JAAR zon 12 miljard euro van
haar welvaart aan Wallonië afstaat, die er niet veel meer mee doet dan
uitdelen aan hun politiek en administratief benoemden. Stel eens voor
wat we daar zelf mee zouden kunnen aanvangen...
Vóór
de regionale verkiezingen van 2024 kan daar weinig aan gedaan worden.
Toch zou het geen kwaad kunnen zich daar zo goed mogelijk naar voor te
bereiden. Om te beginnen moeten we er voor zorgen dat er bij die
regionale verkiezingen een Vlaamsnationale meerderheid komt. Dat zal
alleen kunnen als de kopstukken van de N-VA hun veto tegen het VB laten
vallen. Zolang dat niet gebeurt, kunnen we alle Vlaamse kiezers, ook die
van de N-VA, aanraden tenminste bij de regionale verkiezingen voor het
VB te stemmen.
Als
de Vlaamsnationalisten in de regionale verkiezingen de meerderheid
zouden behalen conditio sine qua non - , moeten ze Vlaanderen
uitroepen tot deelstaat van het federale België (de zgz Senelle
doctrine), met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse
taalgebied. Dat is democratisch volstrekt legitiem, want het Vlaamse
parlement, verkozen om Vlaanderen te besturen, is de uitdrukking van het
soevereine Vlaamse volk. Pas daarna kan er gepraat worden.
Zoals
politicoloog Bart Maddens stelt (mijn blog van 4 dezer), moeten de
nieuwe meerderheidspartijen in die nieuwe Vlaamse regering dan stellen
dat ze geen nieuwe federale regering zullen steuren zonder eerst een
akkoord over een hopelijk laatste staatshervorming. Als de francofonen
daarmee niet instemmen en misschien zelfs niet meer met de nieuwe
Vlaamse deelregering zouden willen praten, omdat het VB erbij zal zijn,
dan houdt dit België op verder te bestaan en zal het nooit meer
uitgevonden worden.
PLAATSELIJKE NIEUWTJES
Voortgaande
op de jongste NASA-beelden waarvav ik op de TeeeVee hoorde vertellen -
niet zien en toch geloven, das nog een overblijfsel uit onze
voor-ouderlijke Christelijke opvoeing zagen we een Heelal van meer dan
13 miljard jaar geledeen, met misschien zo zei de speaster van dienst,
met vele miljonen zonnestelsels daar omheen. Zo ver en nog verder dan
het oog, nou ja, de telescopen, reikten. Echt een mirakel dat Ons Lieven
Heerke dat allemaal heeft kunnen fixen in slechts ZES werkdagen. Want
de 7de dag rustte Hij, Feit waaraan wij ieder weekeinde, zelfs de ngelovigen en de Rooien, tot op heden mee van profiteren.
Het zit zelfs ingebakken in ons pensioenstelsel, waar de 7 regerende restant-aprtijtjes bij Vivaldi, maar niet aan uit teraken.
Geen
verdere vragen dus mmer over die duiivelse hitte die nu al dagenlang
aanhoudt. Ons mini-planeetje is blijkbaar veel te dicht bij haar
vulkanich verleden terecht gekomen.
Stelt
zich dan de vraag, wat met al dat opgehhopt en door de oorlog in
Oekraïne niet verbruikt Russisch gas. Één vonkje en heel het Heeral is
met één oerknal naar de Maan
En wij maar blazen en ouffen, precies alsof dat Joe Bidenn, de Bidsprinkhaan of de Poet iets zou kunnen schelen.
Noach en de zijnen hadden toch ook dart wel zeer specifieke reddingstuig, dat bij ons bekend staat als de Ark van Noach.
Wat
ik wil zeggen, is dat Ons Heerke eigenlijk met veel ongeduld op die
twee in hun zelfgemaakte Ark des Verbonds zit te wachten voor een
zitplaatsje aan Zijn voeten. zodat de Mensheid weer tot afkoeling kan
komen.
**
GOED OM WETEN OF NIET GOED OM WETEN. HET IS MAAR HOE U HET ZIET
Vlaams Belang
@vlbelang
*
"Een V-meerderheid mag geen hefboom zijn om België te redden, meneer @JanJambon
.
Wel integendeel! Een V-meerderheid moet dienen om België te
ontmantelen. België is immers het probleem en Vlaanderen is de
oplossing." @tomvangrieken
SPANJES HISTORISCHE AFKEER VAN HET CATALAANS
*
Evolutie van de catalanofobie
Commentaar - 12/07/2022
*
In
de 21ste eeuw wordt het gebruik van het Catalaans in bepaalde Spaanse
instellingen nog steeds beschouwd als een provocatie van het begrip
Spanje. Dat is niet nieuw. Catalanofobie dateert al van voor de
dictatuur van Franco. Het is een lang verhaal.
Politieke oorsprong
Historisch
gezien ontstond catalanofobie in de Middeleeuwen en de Moderne Tijd, in
de jaren 1500. De toekomstige Staten die de moderne kaart van Europa
zouden vorm geven, vochten om bevestiging en uitbreiding. Ze wilden
allemaal de Staat worden met aanzienlijk grondgebied en een sterke
demografie die de oude droom van een verenigd Europa kon waarmaken. De
katholieke monarchen Isabella van Castilië en Ferdinand van Aragon en
hun nakomelingen creëerden een politieke entiteit een rijk dat
onafhankelijke staten verenigde. Elkeen met een eigen, verschillende
relatie tot de centrale macht. Zo ook het prinsdom Catalonië.
een zogezegde Castiliaanse superioriteit
In
dit complexe, verscheiden en moeilijk te coördineren landschap namen de
Castiliaanse heersende klassen leger, grootgrondbezitters en
oligarchie snel het initiatief. Met de waardevolle steun van hun
Duitse en Italiaanse bankiers. Castilië werd voorgesteld als centrum van
het rijk. Het feit dat de centrale macht de monarchie, de
administratie, het leger zich in Castilië bevond, speelde in het
voordeel. En Castilië wilde Hispania worden, een oud en abstract concept
dat weliswaar bijgewerkt moest worden en gekaderd binnen zijn
natuurlijke geografische grenzen, namelijk het Iberische schiereiland.
Ook werd uitgegaan van een zogezegde Castiliaanse superioriteit,
gecombineerd met een aantal middelpunt- vliedende (dominantie van de
peninsulaire periferie) en middelpuntzoekende krachten (zuivering van
etnische en religieuze verschillen).
De crises tussen Catalonië en de centrale macht resulteerden in catalanofobie. Het
Catalaans was de vijand bij uitstek van de idee van superieure
Spaansheid. Het Spanje dat in de machthebbende kringen werd besproken,
was Castiliaans, katholiek en aristocratisch. Niet Moors, niet Joods,
niet protestants. Niet zigeuner, Bask of Catalaans. Ook niet Galicisch
of Portugees. Spanje als machtsinstrument van de militaire aristocratie
en de grondbezitters. De op macht gebaseerde Spaansheid en catalanofobie
zijn nauw verbonden.
Economische oorsprong
In 1626
ging Castilië door een zware economische en sociale crisis. De
monarchie dus eigenlijk de Staat was failliet. De revolutie van de
vrije steden in de vorige eeuw was geen nationalistische revolte. Het
was een sociale revolutie tegen het imperialistische beleid. Die revolte
had de middelen en de energie van het Castiliaanse plebs uitgeput, na
duizenden oorlogen die enkel de aristocratie en de bankiers ten goede
kwamen. De graaf-hertog van Olivares deelde de nekslag uit. Hij
reactiveerde de oorlogs fronten om de aandacht af te leiden.
Om
de oorlog te financieren, eiste hij van Catalonië een bijdrage in
overeenstemming met de census. Maar zijn intendanten hadden het dubbele
van de reële bevolking geteld. De Generalitat weigerde. De handelaren
van Barcelona, die politieke controle over het land hadden, vonden deze
oorlogen slecht voor de handel. Ze schaadden immers de betrekkingen met
hun Nederlandse en Franse klanten.
het onbegrijpelijke failliet van wat ooit de rijkste staatskas in de moderne geschiedenis was
Daarop
werd een brutale anticatalaanse campagne opgezet. Het werkelijke doel
daarvan was de mislukking van Olivares en het imperialistische,
oligarchische beleid te verhullen. Ze mondde uit in het onbegrijpelijke
failliet van wat ooit de rijkste staatskas in de moderne geschiedenis
was.
Sociale oorsprong
De
meest vooraanstaande Castiliaanse kunstenaars uit die tijd werkten mee
als woordvoerders van anticatalaanse propaganda, vergelijkbaar met de
media vandaag. Catalonië, werd de zondebok die het overleven
van de Hispaanse monarchie in gevaar bracht. Jezelf openlijk
anticatalaans verklaren, stond in alle Castiliaanse kringen gelijk aan
trouw zweren aan de koning. En dat was een manifestatie van Spaans
patriottisme. De symbiose van koning, land en staat.
een element in het superioriteitsgevoel van de Castiliaanse elites
In
1640, met de Maaiers-opstand (een opstand tegen het hofstelsel en tegen
Castilië die leidde tot een onafhankelijkheidsverklaring) schreef
Quevedo om in de gunst van de koning te komen Zolang er nog één
Catalaan in Catalonië is, zolang er nog stenen in de woestijn zijn,
zullen we vijanden hebben en oorlog kennen. Catalanofobie nam de
vlucht. Van een element in het superioriteits gevoel van de Castiliaanse
elites, werd het een totem van de Hispaanse populaire verbeelding.
De overgave van Breda
Normale
zaken zoals het gebruik van het Catalaans, de Catalaanse wetgeving, of
de Catalaanse nationaliteit werden bewust gestigmatiseerd. De
opstandige, kleinzielige en verraderlijke Catalaan, die het niet waard
was deel uit te maken van het gemeenschappelijke thuisland. De Catalaan,
die een onzeker, teleurgesteld, monolithisch en monddood gemaakt
Castilië van penitentie en bloedzuiverheid lastigviel. Het beangstigende
verschil.
De
veralgemening van de catalanofobie komt aan bod in Velazquez Cuadro de
las Lanzas. Met die bijzonderheid dat de burgemeester van Breda niet de
overgave van de Nederlandse rebellen vertegenwoordigd, maar de finale
nederlaag van de lagere Castiliaanse klassen. De ontvoering van de
geschiedenis. Het Stockholmsyndroom.
Mireia Ferran
LICHT IRONISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN
De
hedendaagse zogenaamde Spaanse democrateie die in wezen niet veel
verschilt van de Tijd van Alva, de Bloedhond der Lage Landen, dus tuusen
dat matador-land, en wat we zelf In Vlaanderen al bijna 200 jaar aan
één stuk memaken, hebben vooral het wegslape,; het leegroven en het
bloedzuigen gemeen. En dat doorheen de eeuwen. Zowel Madrid als
Parijs-Brussel leven doorheen de Tijdenn als bloedzuigende bladluizen,
op de kap van respectievelijjk de Caalanen en/of de Vlamigen.
Alleen
de taal der rovers verschilt, hun werkwijze echhter is als het ware van
mekaar afgeschreven. Collaboratoren aansteellen dat is hun tovermiddel.
Het geeft aaazien, en het bataalt goed.
Voor
de slachtoffers is dat taalverschil (Spaans of Frans) geen probleem.
Weg is weg en hdt blijft maar duren, vqn generatie op ge,eratie.
Gaan
ons Bloed en onze Rechten nu naar Mardrid, of naar Parijs, dat is een
latere zorg voor Geschiedkundigen. De EU immers is een constructie
waaraan nog dagelijks verborgen onderaardse gangen worden aan
tooegevoegd.
Ooit
had ook ik de indruk dat we nar een Verenigd Europa der Volkeren
gingen, waar ieder Volk een eigen Vaderland in zou herkennen. Maar deze
na-oorlogse kunstmatigeconstructie die we nu meemaken,werd gekaapt en
dan nog wel in gemeen overleg tusssen de twwe Europese gezworen
vijanden, Parijs en Berlijn, die elkaar al honderden jaren het Oude
Avondland betwisten onder elkaar en de buit nu gezamelijk aan het
binnenhalen zijn. Elk met zjin eigen satelietjses als steun in de rug .
Zo
lang de Vrije Verkiezingen er niet zijn in gans de Eurooese Unie ,
wordt alles in de kiem gesmoord. Ofwel de gevangrnis ingedraaid splzxs
on Spanje, of achter (morele) pririkkeldraad gezet zoals in Coburgia .
Want het EU Sovjet Regime verdaagt, net zoals zjin Grote Voorbeeld, geen de minste tegesspraak.
De
Stiktofdecrten zijn terzake slecchts een voorzichtig probeersel. Als
de Burger daarin trapt, zo deken ze in Broeksèl, is er geen weg meer
terug.
Vlaandderen eindelijk Vrij? Ja, misschien. Ten vroegste na de Wapenstilstand van WO III ..
662 â MIGRATIE OF IMMIGRATIE: EEN WERELD VAN VERSCHIL MAAR VOOR SOMMIGEN JUIST NIETâ¦.
ZATERDAG 9 JULI 2022
*
62 MIGRATIE OF IMMIGRATIE: EEN WERELD VAN VERSCHIL MAAR VOOR SOMMIGEN JUIST NIET .
*
I N H O U D
Het
interview met de zeer vereerde Remi Vermeiren, de grote ex CEO van KBC,
dat U hieronder integraal kunt en moet lezen, was hem hier te lezen -
een uiterst aangename verrassing voor mij persoonlijk. Want bedoelde
persoon alle verhoudingen in acht nemend - was in mijn (welgevuld)
beroepsleven van haast 50 jaar, altijd een goede gids die wist van
aaanpakken op het hoogste niveau. Precies alsof het kinderspe was.
Zoiets werkt inspirerend aastekelijk zelfs op elk niveau en op iedereen
die verder kijkt dan zijn neus lang is.
(Zucht)
Hadden
Lernaut & Hauspie maar KBC gehad als huisbanker, in plaats van de
BCOB-onbdbuulen, die het als fin-de-carrei!re op de koop toe nog
gespresteerd hebben om hun eigen 800.000 beleggers op te lichten
Hieronder gaat hij zonder verdoving -als met een lichtgevend scalpel doorheen de Vlaamse Kwestie.
Misschien
n tikkeltje weg uit de dagdagelijkse realaiteit van de omvolking die
eerder naar een verminking is geëvalueerd dan naar een verrijking.
Na
WO II is door o,nze politici en met de stilzwijgende instemming van de
Kerkelijke Overheid, vooral de stedelijke maar ook de
plattetlandsbevolking als samenmeving doelbewust gesaboteerd. Kerken
bestaan net meer of zijn cultuurtempels of danskoten geworden. Maar in
hoofdzaak vervangen door gebedsrumten waar de grond vol ligt met
lachwekkende bidmatjes.
Kortrom,
we worden tegen wiil e, dank geconfronrteerd met een Vlaanderen dat
zichzelf her uitgevonden heeft . Maar verder nog de Francofone
dominantie blijt ondergaan precies alsof dat n gave Gods zou zou zijn .
Want
het gaat al lang niet meer om wat losstaande immigratie, maar om ee,n
doelbewustvervangingspoging van onze eifen inderdaad vergrijsde
bevolking. Precies alsof die vergrijzing niet van Hogerhand doelbewust
is ingezet met de generatie van onze ouders. Die waren allemaal
zielsgelukkig met een groot gezin en vast werk. Door hun woning speelde
dan altijd een zonnig licht. En zou men armoe lijden, om n mondje meer?
Al
mijn nu al lang overleden ooms en tantes stamden van de eesten tot de
laatsten uit en kroostrijk gezin van mistens acht kindren. Zo was
Felix Timmermans de Nr 14 in dat gezin...
Nu is het allemaal abortus die de klok slaat. Genicologen gedcragen zich as straathobdjes die het doen op elke straathoek
Ondertussen
werd onze samenleving ook gezegend met De Pil, als zaligmand
mirakemiddel voor beestelijk gedrag, zodat Moders-aan-de-Haard de facto
een fel verouderd begrip zijn geworden. Kinderen, als die er al komen,
zijn een begrip voor later. Eerst moet er uitgegaan worden. En onstaat
zo stilaan het begrip éénouder gezin en co-housing.
-
Ik heb de sterke indruk, dat aan onderstaand interview binnenkort n serieus vervolgverhaal komt. Ik zie er naar uit.
*
*
WARANDEMANIFEST
*
Remi Vermeiren
*
Remi Vermeiren: Vlaamsgezinde partijen hebben morele plicht meerderheid te proberen vormen
Maar ook: 'Vlaams Belang heeft Vlaamse zaak veel schade berokkend'
*
Interview
09/07/2022
*
Vlaanderen
staat voor grote economische en financiële uitdagingen. Daarom heeft
het als natie migratie nodig, en moet het tegelijkertijd zelfbewust
genoeg zijn om de migrant een duidelijk maar streng kader te bieden.
Mogelijk zal een van de partijen die dat mee moet bewerkstelligen, het
Vlaams Belang zijn. Dat zegt Remi Vermeiren, auteur van het
Warandemanifest (2005) en van de studie België: de onmogelijke
opdracht/Vlaamse onafhankelijkheid: Recht behoefte en noodzaak (2014).
De vergrijzingsfactuur jaagt me angst aan. De druk om in Vlaanderen
beter te presteren groeit met de dag.
Remi
Vermeiren werkte meer dan vier decennia voor de KBC-bank en was er ook
voorzitter van. Daarnaast is hij een van de oprichters van het
onderzoeksinstituut voor regionale economie Vives van de KU Leuven.
Begin eenentwintigste eeuw lag hij mee aan de basis van heel wat
denkwerk over een onafhankelijk Vlaanderen. Vermeiren deed dat steeds
onafhankelijk van partijpolitieke invloeden als rationele oefening. Zijn
boek over de onafhankelijkheid van Vlaanderen uit 2014 werd veel
gelezen in flamingantische kringen, maar bracht het debat niet in de
mainstream.
Zuivere onafhankelijkheid
Sinds
2014 is de wereld echter ingrijpend veranderd. En staat de Vlaamse
zelfstandigheid mogelijk veel dichterbij dan toen. Tijd voor een
11-juli-interview.
Moet
een Vlaamse parlementaire meerderheid van N-VA en Vlaams Belang in 2024
eensgezind naar federale onderhandelingen trekken met de boodschap: wij
regeren in Vlaanderen?
Vermeiren:
Daarvoor zouden beide partijen een ruime meerderheid moeten bereiken
en onderling ook vooraf al akkoord gaan over de te volgen koers. Dat is
al moeilijk want het zijn tenslotte politieke concurrenten van elkaar.
Om nog maar te zwijgen over de animositeit die er op persoonlijk gebied
heerst tussen de tenoren van beide partijen.
Mocht
er echter een gemeenschappelijk akkoord vooraf tot stand komen, dan is
het natuurlijk kijken naar de Franstalige reactie. Normaal gezien zullen
zij in een kramp schieten en zich vasthouden aan de politieke
schutskring. Nu al gaan er in Franstalig België stemmen op om ook N-VA
in de schutskring te steken. Normale onderhandelingen zullen het aan die
kant dus ook niet worden. Niet over confederalisme, laat staan over de
Belgische boedelscheiding.
Wie voor N-VA of voor Vlaams Belang stemt, is niet per definitie een voorstander van de zuivere onafhankelijkheid
.
Een Vlaams-nationalistische meerderheid in het Vlaams parlement zal een
uitgebreide taak hebben om de behoudsgezinde Vlaming te overtuigen van
het nut van volledige onafhankelijkheid. Ik weet ook niet of de VOKAs
van deze wereld die rit mee zullen uitzitten. Als puntje bij paaltje
komt, verwacht ik dat ook een flink deel van het Vlaamse middenveld zal
pleiten om het avontuur niet te groot te maken.
Het hoogst haalbare
Confederalisme
lijkt momenteel het hoogst haalbare, zolang de Franstaligen niets
vragen of niets verwachten van de regeringsonderhandelingen. Dat kan
natuurlijk veranderen. Maar wat de Franstalige reactie ook is, ik ben er
van overtuigd dat de twee Vlaams-nationalistische partijen de morele
plicht hebben om een politieke meerderheid in Vlaanderen te vormen
wanneer de kiezer hen beide sterk maakt. De Vlaamse regering kan dan
duidelijk Vlaamse keuzes beginnen maken. De reorganisatie van België is
een ander paar mouwen. Maar dat zien we dan wel.
VB-voorzitter
Tom Van Grieken zegt natuurlijk dat het Vlaams parlement perfect een
soevereiniteitsverklaring kan afkondigen. Zeker als er een meerderheid
van Vlaams-nationalistische partijen is
Het
Vlaamse middenveld, de ondernemingen en de linkse
cultuurvertegenwoordigers zullen dwarsliggen, ondanks die Vlaamse
meerderheid. Soevereiniteit is het wagen waard, verstaat u me niet
verkeerd. Maar dan moeten we ons voorbereiden op flinke internationale
tegenwind die zal opsteken. Kijk maar naar wat Catalonië overkomen is.
Op Europees niveau kregen zij allerminst steun in hun door de Verenigde
Naties erkende streven naar zelfbeschikkingsrecht. Bovendien weet ik ook
niet of de N-VA unaniem voor zon avontuur wil gaan.
Geld
U
zegt: de Franstaligen vragen niets. Maar ze zijn wel bankroet, waardoor
ze vroeg of laat wel geld zullen moeten vragen. Dwingt hen dat met
andere woorden niet vanzelf naar de onderhandelingstafel?
Ik
weet niet of de precaire financiële situatie in Franstalig België op
hun onverzettelijkheid zal wegen, of de Vlaamse onderhandelingspositie
sterker maakt. Integendeel. Laat ons niet vergeten dat voor de
buitenwereld de nv België de debiteur is van de door de Franstaligen
veelvuldig aangegane schulden. Dat weten de Franstaligen ook, dus kunnen
zij op beide oren slapen dat Vlaanderen, als puntje bij paaltje komt,
een flink deel van die Belgische schuld mee zal moeten aflossen.
Vlaanderen
zit niet meer in de positie dat het bij een opsplitsing van het land
het grootste deel van de opgetelde Belgische staatsschuld op zich kan
nemen
Als
de kredietwaardigheid van Brussel en Wallonië in het gedrang komt, dan
wordt het verschil tussen de Duitse obligatierente niet afgemeten
tegenover de Waalse of Brusselse obligatierente, maar tegenover de
Belgische. Vlaanderen zit niet meer in de positie dat het bij een
opsplitsing van het land het grootste deel van de opgetelde Belgische
staatsschuld op zich kan nemen. Dat is een wezenlijk verschil tegenover
enkele jaren geleden.
Wanneer
Franstalig België in financiële moeilijkheden zit in tijden van een
algemene Europese recessie, en Vlaanderen houdt toch stand, dan kunnen
we natuurlijk ook zeggen tegen de internationale gemeenschap: we hebben
het jullie al jaren gezegd, laat ons nu splitsen en een degelijk
splitsingsakkoord bereiken, dan lossen we zo het probleem op van een
failliet België in plaats van nog jarenlang te blijven aanmodderen.
Dat
is wishful thinking, want dan moet Vlaanderen zich dus sterk maken voor
een veel te zware overname van de Belgische staatsschuld. Dat is koren
op de molen van onze Waalse vrienden wij staan als vanouds garant voor
schulden die zij aangaan tot het bittere einde. Maar goed. We zijn nu
toch heel hypothetisch bezig: misschien is uw redenering wel correct als
we als zelfbewust Vlaanderen tegen de Franstaligen kunnen zeggen: het
is voorbij, laat ons nu tenminste een degelijke confederatie bouwen en
het financiële wanbeleid oplossen. Want als we zo voortdoen, zal
Vlaanderen binnen enkele jaren ook niet sterk genoeg meer zijn om de
financieel-economische crisis op te vangen.
Vlaamse achteruitgang
In
2014 schreef u al dat Vlaanderen economisch voor grote uitdagingen
staat. De situatie is acht jaar later nog slechter dan toen, zegt u nu?
De
Vlaamse economie heeft geleden onder de financieel-economische crisis
van 2008. Ze groeit nog altijd, maar matig. Vlaanderen heeft het
probleem dat er overal in Europa lage groei is. De hoge groeipercentages
van vroeger zijn weg omdat de productiviteit overal in Europa daalt en
de samenleving vergrijst. Ik vrees dat we in Vlaanderen voor grote
mobiliteits-, onderwijs-, migratie- en klimaatuitdagingen staan.
Tegelijkertijd stijgen de zorgbehoeften.
Vlaanderen
mag dan nog altijd significant beter presteren dan Wallonië en Brussel,
vergeleken met andere topregios in Europa gaan we er op achteruit. Dat
is één. Twee is dat we van de weeromstuit minder marge hebben om
Wallonië nog verder te onderhouden. Laat staan om de Belgische
constructie te dragen zonder dat we fundamenteel aan de
financieel-economische knoppen kunnen draaien, zoals de pensioenfactuur
en de hoge lasten op arbeid.
Hoe komt dat, die Vlaamse achteruitgang?
We
hebben te lang in de overtuiging geleefd dat er voldoende geld is om
alle hoge levensbehoeften te dekken. We kennen een vrij hoge
werkzaamheidsgraad, maar ook geen uitzonderlijk goede. Landen als
Duitsland die een werkzaamheidsgraad van 80 procent hebben bereikt,
hebben daar jarenlang hard voor moeten werken. Willen we dat in
Vlaanderen ook, dan is dat een werk van jaren, nu te beginnen. De
vergrijzing zal nog tientallen jaren steeds meer geld kosten. We moeten
ook de mobiliteitsknoop ontwarren, en dat werk begint nog maar pas en
zal veel kosten. Zelf zijn we al niet slecht in regeltjes verzinnen als
volk, en daar komt nog eens de grote last van vele Europese regels bij.
Maar
goed: vele bedrijven doen het nog altijd goed. De Antwerpse haven
blijft nog altijd een enorme economische krachtmotor. De druk om nog
beter te presteren groeit echter dag na dag. Ik herinner er mensen graag
aan dat wij in Vlaanderen nog altijd een grote groep economisch
inactieven hebben, zoals de grote groepen mensen op een soort
brugpensioen, ook al zijn zij nog perfect gezond en inzetbaar, maar
economisch zogenaamd veel te duur. Wanneer men de pensioenhervorming
steevast uit de weg gaat, dan jaagt me dat angst aan.
Onderwijs
We hebben in Vlaanderen ook een tekort aan mensen die met hun handen werken
Vlaanderen
heeft een expansie gekend door na de Tweede Wereldoorlog zijn
arbeidsreserve hoofdzakelijk vrouwen te kunnen tewerkstellen. Dat
ging samen met de groei van de Vlaamse kmos die als toeleveranciers
voor de multinationale investeerders fungeerden. Nadien kon Vlaanderen
teren op gastarbeid voor het werk dat de Vlamingen niet graag meer
deden, of waarvoor zij stilaan te duur waren. Dat heeft geresulteerd in
een productiviteitsstijging, die nu afvlakt.
Ons
onderwijs kampt bovendien met een groot probleem. We zullen ernstig
moeten investeren in meer en betere leerkrachten die ook opnieuw iets te
zeggen hebben in hun klas. Bovendien weegt de diversiteit in het
Vlaamse onderwijs op de kwaliteit. Goed opgeleide wetenschappers en
stielmannen zijn onontbeerlijk, zo ontdekken we nu.
Goesting
om te werken moet je afdwingen, maar ook belonen. De
werkloosheidsvergoedingen zijn veel te lang veel te goed. En werken is
van de weeromstuit duur. De linkerzijde hoort dat niet graag. Als de PTB
in Wallonië machtiger wordt, zal de situatie er niet op verbeteren. Het
is makkelijker om afgunstig naar de rijken te kijken en te verwachten
dat die alles gaan betalen. Ook de media gaan veel te makkelijk mee in
die vermeende tweedeling tussen armen en rijken. Terwijl zeker in
Vlaanderen die kloof meevalt. Dat is pervers.
Wat
met Brussel, is een klassieke vraag die vaak terugkomt, zoals u ook in
2014 al aanhaalde in uw boek. Toen schreef u echter dat Brussel de
middelen heeft om een zelfstandige stadsstaat te worden. Anno 2022
constateren we dat de Brusselse schuldgraad met 180% tegenover de
inkomsten de hoogste is van alle deelstaten. Daarom: wat nù met Brussel?
In
absolute bedragen is het bedrag van de Brusselse schuld beter behapbaar
dan in Wallonië (8,9 miljard euro brutoschuld tegenover 45,4 miljard
euro, red.). Brussel heeft het niet geringe voordeel van een jonge
bevolking, waardoor de vergrijzingsfactuur er redelijk is. Daardoor is
Brussel in feite solidair tegenover de verouderde Waalse bevolking, en
zeker tegenover de verouderde Vlaamse bevolking, want de jonge
Brusselaars die werken betalen mee. We hebben hen nodig. Al moet het
Franstalig onderwijs in Brussel veel beter.
Vlaanderen moet Brussel zelfstandigheid en een eigen identiteit gunnen, in ruil voor samenwerking
Brussel
heeft vooral ergere bestuursproblemen omdat de rol van het
Hoofdstedelijk Gewest nooit duidelijk is: zijn het nu negentien
gemeenten samen, une région à part entière, een Europese hoofdstad, een
Belgische hoofdstad, of vooral een eigen gemeenschap? Brussel wil alles
tegelijkertijd zijn, terwijl de vele bestuursniveaus met geld morsen,
ook dankzij de vele fondsen die verbonden zijn aan deze of gene rol van
Brussel. Een interne bestuurlijke herstructurering dringt zich op. Als
de Brusselaars met Vlaanderen willen samenwerken, dan is veel mogelijk.
Vlaanderen moet Brussel zelfstandigheid en een eigen identiteit gunnen,
in ruil voor samenwerking. Samenwerking tussen twee zelfstandige staten
die elkaar nodig hebben.
Vlaams Belang
Uiteindelijk bent u een vooruitgangsoptimist.
Dat
is vriendelijk van u (lacht). Weet u: het boek dat ik in 2014 heb
geschreven, is een goede basis voor een rationeel debat over Vlaamse
onafhankelijkheid. Het is eigenlijk het enige werkstuk dat ik geschreven
heb samen met Mark Deweerdt en Geert Jennes waarover ik echt
tevreden ben. Jammer genoeg hebben de media niet echt geholpen om dat
rationele debat te promoten. Al moet ik zeggen dat ook ikzelf misschien
meer inspanningen had moeten doen om de boodschap in de markt te zetten.
Het is voor iedereen die Vlaamsgezind is een enorme moeilijkheid om
beredeneerd een punt te maken in de huidige media.
Ik
vergeet echter nooit dat een groot deel van de Vlamingen nog altijd
redeneert vanuit België. Daar kan ik weinig aan veranderen. Politiek
links en de Vlaamse cultuurwereld zijn de Vlaamse idee niet genegen. Dat
heeft te maken met de harde boodschappen van het Vlaams Blok en Vlaams
Belang over migratie. Dat is jammer, want het remt Vlaanderen zijn
eerlijke streven naar zelfstandigheid, zorgt ervoor dat vele mensen in
de eerste plaats nooit aanstoot nemen aan de inefficiëntie en het
surrealisme van het Belgische verhaal, en alleen maar focussen op alles
wat in Vlaanderen mis gaat.
Dat
het Vlaams Belang op een bepaalde manier een boodschap over migranten
in de markt zet, maakt ook dat andere Vlaamse partijen zich afkeren van
de Vlaamse zelfstandigheidsgedachte. Laat ons dat niet vergeten. De
Vlaamse zelfstandigheidsgedachte wordt vereenzelvigd met racisme als
gevolg van overdrijvingen van zowel het VB, als politiek links. En dat
is kwalijk voor de Vlaamse beweging.
U zegt: het Vlaams Belang heeft de Vlaamse zaak veel schade berokkend?
Dat
vind ik spijtig genoeg een historische vergissing, ja. Ik heb hen dat
destijds trouwens gezegd. Het Vlaams Blok deed aan politieke
koppelverkoop: streven naar Vlaamse onafhankelijkheid was meteen ook een
agressief etnisch verhaal. Terwijl het soms loont om ook eens wat
zachter te oordelen over de sociale aspecten achter migratie. Wij hebben
immigratie nodig. Dat klinkt tegenwoordig niet zo goed, maar toch is
het zo.
U
hebt eerder al het gebrek aan handenarbeid in Vlaanderen aangekaart. De
tekorten in handenarbeid moeten mee opgevuld worden door migratie. Die
moét gekoppeld zijn aan sociale migratie; de migrant moet hier
integreren, uiteraard. Dat creëert bepaalde problemen, dat ontken ik
niet. Maar als je dat zelfbewust aanpakt, dan heeft een bepaalde
migratie van arbeidskrachten en echt knappe koppen ook voordelen. Maar
in de perceptie heeft Vlaanderen een moeilijke omgang met migratie.
Daardoor haken bijvoorbeeld bedrijfsleiders en het middenveld vaak af.
Geen progressief Vlaams project
Politiek
links doet anders ook weinig moeite om daar een volwaardig Vlaams en
progressief project tegenover te stellen. Men wacht tot rechts een
inclusief Vlaanderen aanbiedt. Misschien moeten ze er mee vorm aan
willen geven
Links
blijft graag aan de zijlijn staan, en geniet mee van de welvaart die
door de centrumrechtse Vlaming wordt gecreëerd. Men zou bij links wat
meer respect mogen tonen voor het feit dat een zelfbewuste generatie
Vlamingen die huidige welvaart mee mogelijk heeft gemaakt. Nu lijkt men
die waarden te verkwanselen uit verzet tegen het Vlaamse racisme. Zo
biedt men bij links uiteindelijk zelf weinig aan aan de Vlaming die
werkt, en aan de migrant die hier wil integreren. Men biedt de facto dan
maar de Belgische constellatie aan, die steeds minder waard wordt.
Hoe komen we daaruit?
Landen
als Canada en Australië tonen ons dat een streng migratiebeleid,
patriottisme en inclusiviteit hand in hand kunnen gaan. Maar goed: een
groot deel van het verhaal is natuurlijk ook het feit dat Europa vele
steken heeft laten vallen in de migratiepolitiek.
Dat
het Vlaams Belang op een bepaald moment heel weinig stemmen had,
bewijst voor mij dat die partij niet alleen maar permanent racistische
Vlamingen aantrekt met een agressief programma. Daarom is het VB nu
slimmer geworden in hun communicatie en strategie, en daardoor onderdeel
van het Vlaamse politieke landschap. Zij halen nu veel stemmen. Als zij
echter alleen maar buiten het systeem zullen willen blijven staan, dan
zullen zij echter de kans op een akkoord met die andere Vlaamsgezinde
partij missen. U weet wel, die partij die meer binnen het systeem
staat.
Christophe Degreef
*
*
LICHT IRONISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN
Digithalys
*
HOE TREKT VLAANDEREN NAAR HET ULTIEME COMMUNAUTAIRE EINDSPEL?
*
Bart De Wever: Wij vragen om te kiezen voor zelfbestuur, voor Vlaanderen
ANALYSE
11/07/2022
*
-
Op
11 juli wordt het weer eens tijd om het streven naar zelfbestuur wat op
te peppen en van de nodige botox te voorzien. De Wever riep op het
zomerfeestje van zijn partij op tot zelfbestuur. Het is een opwarmertje
voor het ultieme communautaire eindspel van 2024. Maar of het zover
komt, is zeer de vraag.
Op
het zomerfeest van zijn partij zette Bart De Wever nog even voor alle
duidelijkheid de puntjes op de i: Zijn wij als Vlamingen werkelijk
gedoemd om ons voor eeuwig te laten knechten? Zijn we gedoemd om een
federaal beleid te blijven ondergaan waarvoor we in meerderheid niet
gestemd hebben? Zal onze zuurverdiende welvaart de komende jaren
onherroepelijk verloren gaan? Als je federaal beleid vervangt door
Belgische overheid, kan het citaat zo geplukt zijn uit de toespraak
van toenmalig voorzitter van het IJzerbedevaartcomité Jozef Coene van 4 juli 1976.
Noch rust noch duur
Het
citaat gaat gebukt onder wat oubollige dramatiek en draagt reeds de
apotheose in zich, vertaald in de oproep tot zelfbestuur. De Wever op
zijn zomerfeestje: Wij vragen om te kiezen voor zelfbestuur. De
ultieme ontknoping moet er komen na de verkiezingen van 2024. De Vlaamse
autonomie kan lopen via langdurige onderhandelingen op federaal niveau,
maar als dit op niets uitdraait, kan Vlaanderen nog steeds voor het
Catalaanse scenario kiezen en in eigen assemblee de onafhankelijkheid
uitroepen.
Het streven naar een zelfstandig Vlaanderen is intussen meer dan 100 jaar oud. Het embryonaal verlangen ontstond in de loopgraven aan het IJzerfront.
In 1919 trok een Rodenbachstoet door Gent met een spandoek waarop
stond: Noch rust noch duur zonder zelfbestuur! De eis tot zelfbestuur
weerklonk ook steevast op de IJzerbedevaarten. Vanaf dan keert ze met de
regelmaat van een klok terug op de politieke agenda. In 1981 drukt de
Volksunie hem onder een andere gedaante af op een verkiezingsaffiche:
Geen Belgische armoede maar Vlaamse welvaart. De onafhankelijkheid van
Vlaanderen werd complexloos door het Vlaams Blok naar voor geschoven.
Onvervalste bezettingscultuur
De
analyses over het einde van België zijn in de loop der jaren
inhoudelijk wat bijgesteld, maar de teneur bleef dezelfde. In 1990
schreef Mark Grammens in zijn essay Gedaan met geven en toegeven: De
financiële ineenstorting van de Belgische staat kan niet anders dan een
chaos veroorzaken waarin alles op de helling komt te staan en Vlaanderen
zijn eigen lot in handen zal moeten nemen. Volgens Grammens moest
Vlaanderen gered worden van de financiële en maatschappelijke ondergang
waarin het door België wordt meegesleurd. Het klinkt wat
apocalyptisch, maar geeft toe, de uitspraken van De Wever leunen wel erg
dicht bij die van Grammens aan.
Enkele
jaren later riepen Jan Jambon en Peter De Roover in hun essay
Vlaanderen staat in Europa op om ons niet passief op te stellen, want:
Hoe langer we wachten, hoe slechter de startomstandigheden voor de
Vlaamse staat. Volgens Jan Jambon en Peter De Roover moesten we ons
actief ontdoen van de onvervalste bezettingscultuur van de Belgische
overheid. Beide heren pleitten niet voor een revolutie maar voor een
Catalaanse aanpak.
Het
Vlaams parlement moet dan ook het middel bij uitstek worden om
fundamentele stappen op weg naar de Vlaamse onafhankelijkheid te
zetten. Dit moest gebeuren door het proclameren van een echte Vlaamse
Grondwet. De Vlaamse onafhankelijkheid is eerder een kwestie van
willen. Dit scenario lijkt toch wel erg veel op wat het Vlaams Belang
momenteel naar voor schuift. Hebben Jambon en De Roover zich dan niet
van partij vergist? Nu Jambon minister-president is, kan hij een oude
jongensdroom verwezenlijken.
Een New Deal voor België
In 2005 werd het Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen in Europa van de werkgroep In de Warande onder leiding van Remi Vermeiren
op applaus onthaald. De analyse van Jambon en De Roover werd verder
uitgewerkt. Het manifest ging niet over het hoe, maar over het waarom
van een splitsing. Recent legde Remi Vermeiren in Doorbraak uit waarom
Vlaanderen nog niet onafhankelijk is. De Vlaamse
zelfstandigheidsgedachte wordt vereenzelvigd met racisme als gevolg van
overdrijvingen van zowel het VB, als politiek links.
Het Manifest van de denkgroep In de Warande deed
heel veel stof opwaaien, maar datzelfde stof ging al snel liggen. De
auteurs hadden gehoopt dat de bal voor meer zelfbestuur door de
publicatie van het manifest aan het rollen ging, maar daar kwam niets
van in huis. De ultieme strategie ontbrak. Vermeiren en de Warandegroep
hadden gehoopt dat de politiek na dit manifest over zou gaan tot de
splitsing van het land.
Een
jaar later pleitte Eric Van Rompuy voor een New Deal voor België,
waarbij de gemeenschappen belangrijke sociaaleconomische instrumenten
zouden verwerven, waardoor de financiële transfers automatisch zullen
afnemen. Het Belgische Huis staat sluimerend in brand maar niemand wil
dat inzien, schreef Van Rompuy. De tegendraadse christendemocraat
pleitte voor een vergaande staatshervorming om België in een definitieve
plooi te leggen. Daarom moet Vlaanderen bij de volgende
regeringsvorming spijkerharde garanties krijgen Deze woorden klinken
toch wel erg bekend in de oren.
De eindstrijd
De
federale verkiezingen van 2024 moeten de eindspurt voor zelfbestuur
worden om zo de sociale, economische en democratische blokkade op te
heffen die België de afgelopen eeuw heeft geïnstalleerd. Doorgaans
worden twee strategieën naar voor geschoven. De N-VA behaalt een
klinkende verkiezingsoverwinning en onderhandelt met de PS om België om
te bouwen tot een confederatie. In tegenstelling tot de N-VA, heeft het
Institut Destrée een scenario klaar. Het notoir instituut pleit voor
een federalisme met vier dat vertrekt van een evenwichtige en
transparante solidariteit en een federale loyaliteit. De Vlaamse
partijen lezen die tekst van amper 14 A4s maar beter eens grondig,
meent Rik Van Cauwelaert. Gezien de Waalse partijen economisch en
politiek op een andere planeet leven is het geloof in het welslagen van
deze piste eerder klein.
Dan
is er nog het Catalaans scenario waarbij de N-VA en het Vlaams Belang
een meerderheid in het Vlaams parlement verwerven. Het Vlaams parlement
kan beslissen om de Belgische constitutionele orde opzij te schuiven en
zich soeverein verklaren. Op basis van dat fait accompli kunnen ze
dan vanaf een wit blad met de Franstaligen onderhandelen om een
confederale constructie op poten te zetten, meent Bart Maddens. Als
deze ultieme kans zich voordoet, zal De Wever zo vermetel zijn om een
samenwerking met het Belang af te wijzen?
Maar
er is helaas nog een derde scenario. De kans is niet ondenkbaar dat
Vivaldi na 2024 verder gaat. Een horrorscenario voor de N-VA en het
Vlaams Belang. Dan verdwijnt de eis voor zelfbestuur andermaal in de
diepvries. Het Vlaams Belang en de N-VA denken maar beter goed na over
hun strategie.
Het
zal de trouwe lezer heel zeker al lang niet ontgaan zijn, dat er de
laatste tijd steeds meer shrijffouten vvorkomen in mijn schrijfsels om
zo het Internet te teisteren. Hoezeer ik ook mijn best doe bij het
herlezen. Maar god-nog-aan-toe, ik overkijk ze keer op keer
Heeft niets te zien met vroegtijdige senilitiet, maar met een steds verminderend gezichtsvermogen.
Al-bij-al
niet eenvoudig. Vooral niet nu daar boenop nog de zoeg lomy om met de
kop erbij te blijven. Vooral nu de zaken met ons Geliefde Vadermand op
het punt staan om . naar de Maan te vliegen. Zie Siegried Bracke hier
onder .
Een adem benemende rumtevlucht, waar die de NASA met beelden van 13 miljoen jaren geelden, nog klein bier bij zijn.
O luna rossa, Reine des Nuits .
**
Blind worden!!!!
Vandaar
de probatie zoals U al sedert vrijdag heeft kunnen zien, om het scherm
180° om te draien. Wit wordt zwart, en dus zijn de contrasten heel wat
scherper.
So far so good.
Dus is de waarneming gevoelig verbeterd.
*
POSTJES, DE WAALSE VERSIE
*
In
deze rubriek heb ik al meermaals gepleit om die Franse Gemeenschap af
te schaffen. Vlaanderen heeft zoiets nooit gehad, waarom de Francofonen
dan wel? De reden daarvoor vond ik in t Pallieterke van vorige week. In
een interview verklaarde Lorenzo Terrière, een jonge politicoloog
verbonden aan de UGent, dat de Waalse regering en de Franstalige
Gemeenschapsregering begin jaren 2000 de facto wél waren samengevoegd,
net zoals dat in Vlaanderen gebeurd was. De splitsing kwam er pas in
2014 toen de PS naast de federale regering van Michel greep en een deel
van haar politiek benoemde personeel uit de boot viel. Sindsdien heeft
Francofonië alles dubbel: minister-presidenten, ministers, regeringen en
kabinetten, zonder dat daar ook maar iets tegenover staat. Als Wallonië
consequent was, had het bij de daarop volgende verkiezingen; toen de PS
er niet alleen weer bij was, maar zelfs de grootste regeringspartij
werd, die Franse Gemeenschap weer kunnen laten deel uitmaken van het
Waalse gewest, maar dat gebeurde niet. Het ging dus louter om de
postjes, Daardoor verliest het Waalse gewest jaarlijks enorm veel geld
dat men via België van Vlaanderen hoopt terug te krijgen en wat meteen
verklaart waarom de PS, volgens Magnette, een volgende staatshervorming
niet meer wil. Dan zou het immers gedaan kunnen zijn met potverteren op
de kap van Vlaanderen.
En dan hebben we het nog niet gehad
over de Belgische werkzaamheidsgraad van 80% die Crootje aan Europa
beloofd heeft tegen 2030. Wallonië haalt nu zelfs de 70% niet en rekent
erop dat Vlaanderen weer het verschil zal maken, terwijl ze mee blijven
profiteren. De tijd om daarover te debatteren zal er niet meer zijn als
er geen hopelijk laatste staatshervorming komt. Het wordt dan de finale
confrontatie
*
11 JULI, IN 1302 WOORDEN
Column - 12/07/2022 Siegfried Bracke
*
Twaalf
jaar geleden heb ik mijn eerste 11 juli-toespraak geschreven. (Terug te
vinden in de onvolprezen verzamelbundel Open het Debat.) Ik was toen
kakelvers volksvertegenwoordiger. En noblesse oblige, nietwaar.
Mijn
eerste zinnen toen? Ik weet het, ik heb het zelf gezocht, maar ik ga
het toch zeggen: u heeft mij wat aangedaan! U heeft mij namelijk de
eerste 11 juli-toespraak uit mijn bestaan doen houden, een zogeheten
feestrede. Maar tegelijk moet ik u danken, want u heeft mij verplicht
over een en ander na te denken. Twaalf jaar na datum, en bevrijd van
elke obligerende noblesse, wil ik nog eens nadenken.
Maar eerst
terug naar 2010. Dat was, al zeg ik het zelf, geen slechte toespraak. Ze
was au fond het werk van Etienne Vermeersch: ideologisch, filosofisch.
De naakte waarheid is trouwens Dirk Verhofstadt en Maarten Boudry
zullen nu naar adem snakken dat Vermeersch mij op geheel eigen wijze
in de richting van de N-VA heeft geduwd. Ook toen ik al goed en wel
verkozen was, bleef Vermeersch mij dwingen door te denken
Nationalisme
Maar
wat mij opvalt in die toespraak uit 2010 is wat er niet instaat. Ik had
het over identiteit, over de morele grondslag van nationalisme, over
wat nationalisme beslist niet is, over hoe nationalisme alleen maar
inclusief kan zijn, en over hoe nationalisme helemaal niet in strijd is
met de Europese gedachte. Maar geen woord over economie, welvaart en
welzijn, handel en nijverheid, geld, armoede. Zelfs niet over wat we
zelf doen, of over wat we beter zelf zouden kunnen doen. Terwijl dat
allemaal samen wel het punt is. In toenemende mate.
Ik heb volstrekt niets tegen België, dat weet u. Alleen heb ik geleerd uit het zestiende-eeuwse Hollandse Plakkaat van Verlatinghe en
uit de (daardoor sterk beïnvloede) achttiende-eeuwse Amerikaanse
Declaration of Independence dat decent respect requires that [one]
should declare the causes which impel [ ] to the separation. En dat
whenever any Form of Government becomes destructive , it is the Right
of the People to alter or to abolish it.
er is van alles in te
brengen tegen de Vivaldi-regering, maar de allergrootste verdienste is
dat ze bewezen heeft dat beleid, van welke kant ook, in België niet meer
kan
We moeten de dingen zeggen zoals ze zijn: er is van alles in
te brengen tegen de Vivaldi-regering, maar de allergrootste verdienste
is dat ze bewezen heeft dat beleid, van welke kant ook, in België niet
meer kan. De tegenstellingen (vooral die tussen noord en zuid) zijn zo
groot dat alleen stilstand of muizenstapjes haalbaar zijn. Resultaat? We
boeren in ongeveer alle statistieken in hoog tempo achteruit.
Club Med
Maar
kan je dat die regering verwijten? Ze doen wat ze kunnen, ze willen er
iets van maken, ze willen bewijzen dat het toch nog kan. Maar ze krijgen
de verschillen niet meer weggewerkt. En het resultaat is wat het is:
België zit almaar vaker bij de Club Med-landen, met de hoogste
belastingen en de hoogste staatsschuld, maar vooral ook het minst
perspectief op herstel en/of verandering.
Ik geef het u op een blaadje: de rekening komt eraan! En in deze beroerde tijden zal de ober weldra aan onze tafel verschijnen.
En dan is er Vlaanderen.
Waar
het zelden geciteerde maar allerbelangrijkste cijfer is dat we 3,6% van
ons BBP spenderen aan onderzoek en ontwikkeling. Niemand in Europa doet
dat ons na. Het belang daarvan kan nauwelijks worden overschat. En we
hebben bovendien onderzoeksinstellingen en ook topbedrijven die veelal
terug te vinden zijn in en om onze havens. Havens die elkaar niet langer
domweg beconcurreren, maar die een grensoverschrijdend
samenwerkingsmodel hebben gevonden, en die, onder meer dankzij slimme
fusies, ook tot de wereldtop behoren.
En we hebben hersens. Als we
aan onze universiteiten de moed hebben het onderscheid te maken tussen
wat top is en veel minder top (tot en met volstrekt waardeloos) en
niet de schijn op te houden dat aan al onze universiteiten alles per
definitie top is en we kunnen dat, onder meer via spin-offs,
economisch vertalen, dan is dat een onderbouw om u tegen te zeggen.
Na Zwitserland en het oosten van Nederland zijn er trouwens nergens elders in Europa zo weinig mensen die in armoede leven
Dat zijn er nog altijd te veel: in een rijke regio moet echt iedereen een menswaardig bestaan kunnen leiden.
Tanende onderwijskwaliteit
Vlaamse
zelfgenoegzaamheid is trouwens, ondanks wat hierboven staat, volkomen
misplaatst. Want er is nog veel werk, en er loeren velerlei gevaren,
bovenal de tanende onderwijskwaliteit. (En dat betreft niet alleen
rekenen en spellen. Het is gênant dat zelfs een Vlaams-nationaal
gekleurd ministerie van Onderwijs aan onze jeugd zo tergend weinig
(Vlaamse) cultuur, letteren, traditie kan meegeven.)
Veel van wat
de Vlaamse overheid doet rendeert ook niet genoeg. Er is de vaak idiote
regelgeving, ooit opgezet om politieke willekeur te voorkomen, die heeft
geresulteerd in onwerkbare kafkaëske systemen.
Maar de gedachte dat er in Vlaanderen al even slecht wordt bestuurd als in België is gewoon feitelijk onjuist
Maar
de gedachte dat er in Vlaanderen al even slecht wordt bestuurd als in
België is gewoon feitelijk onjuist. Ook al is ze in onze media
gemeengoed, en gaan we door de kracht van de herhaling dat op den duur
nog zelf geloven ook.
Vanzelfsprekend is Vlaams beleid niet beter
omdat het Vlaams is. Natuurlijk niet. Maar de feiten wapperen als
wimpels aan alle statistieken. Elke factchecker is bij deze uitgedaagd.
Wallonië en Brussel
Feiten
en getallen die tegelijk het verschil aantonen tussen Vlaanderen en
België. Wat er helaas op neerkomt dat Wallonië en Brussel er echt erg
aan toe zijn. Wat tegelijk het Franstalige vasthouden aan België zeer
begrijpelijk maakt: elk jaar krijgen ze daar 7 miljard cadeau.
Zeker
in economisch beroerde tijden is dat bedrag op zichzelf al één van de
grote causes which impel to the separation. Je hoeft geen
begrotingsexpert te zijn om te weten wat je met 7 miljard niet één
keer, maar elk jaar kan doen.
De dag dat de grote meerderheid
van de Vlamingen beseft dat we er met die hefbomen in eigen handen echt
veel beter aan toe zijn, is misschien niet meer zo ver af
Eén van
de Want er zijn nog meer causes. Vlaanderen kan immers alleen maar zijn
beleid voeren met de handrem aangetrokken. Na zes staatshervormingen
zijn de echte beleidshefbomen op het federale niveau gebleven. De dag
dat de grote meerderheid van de Vlamingen beseft dat we er met die
hefbomen in eigen handen echt veel beter aan toe zijn, is misschien niet
meer zo ver af. Het hek is dan van de dam.
Meerderheid
Het
is een dag die Karel De Gucht al in 2001 heeft beschreven: Op een
bepaald ogenblik zal Vlaanderen de moed moeten hebben om te zeggen dat
wij de meerderheid vormen in dit land. Ofwel volg je onze normen,
ofwel
Het zal ook de dag zijn dat men in Vlaanderen over de
grenzen van partijen en instituties heen een groot sociaal-economisch
akkoord voor de lange termijn moet sluiten. Zoals men dat eerder al
heeft gedaan in Nederland, Duitsland en in de Scandinavische landen. Dat
is een conditio sine qua non om er zeker van te zijn dat iedereen kan
volgen, in alle betekenissen.
Je moet echt stekeblind zijn
om niet te zien dat een dergelijk alomvattend akkoord op het Belgische
niveau niet meer mogelijk is. Zelfs bij de vakbonden zien ze dat. Is het
trouwens niet veelzeggend dat het discours van Vooruit zeer geregeld
wezenlijk verschilt van dat van de PS?
Uiteraard is het politiek
volkomen legitiem om, zoals Groen en de Open Vld, de andere keuze te
maken: meer België. Net zoals het pleidooi voor het eenzijdig uitroepen
van de onafhankelijkheid, het Bye Bye Belgium-model ook legitiem is.
Het zijn twee tegenstrijdige scenarios met een gemeenschappelijk
kenmerk: door economisch negationisme donderen we twee keer de afgrond
in.
Daarom gaat 11 juli niet over gulden sporen, over foute
vlaggen en aloude symbolen, of over weiden als wiegende zeeën (die er
eigenlijk nooit zijn geweest). Wel over welvaart en welzijn, en over
kansen die we niet mogen laten liggen.
Ik schrijf dit op 10 juli
rond de middag. Het VTM-Nieuws staat op. Danny Verstraeten schakelt
rechtsreeks over naar Wetstraat 16. Waar men er niet uitraakt; deze
keer de pensioendiscussie. Verstraete vraagt Hannelore Simoens waarop
het vastloopt? Simoens eerste zin: Op alles eigenlijk.
Duidelijker kan het niet.
LICHT IRONISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN
Eindelijk tijd dus omnog een paar stukjjeb in verabnad met 11 Juli, die op de wac htlijststaan, de vriie loop te geven.
664 â FEEST VIEREN. HET VERSCHIL TUSSEN DE DIFERTNTIE AN DE WERKELIJKHEID
*
DAGELIJKSE VAN HOREN ZEGGEN SATIRE
*
MAANDAG 11 JULI 2022
*
664 FEEST VIEREN. HET VERSCHIL TUSSEN DE DIFERTNTIE AN DE WERKELIJKHEID
*
I N H O U D
Een
Vlamse Hoogdag in mineur, dat is wel het minste wat men erover kan
zeggen. Stil, weest stil. En stoort de stilte niet, want in Bx zijn in
het Heilgste der Heiligen, de negen Staatsdragende Partij Overscotjes
aan het overeekomen dat er geen overeenkmen meer aan is. Bijgevolg is de
Bevolking de wil er om te vieren, maar het mag niet. Niet de eigenheid,
maar de diversiteit is van belang.
Leg
dat maar eens uit aan n boer, die liever vlas en tarme op zijn velden
ziet staan, dan een mengeling van alle soorten wild opschietendonkruid.
Wat
brengt ons het verst, denklt U? Breed opgevatte Eigenheid of een nooit
eindigende diversiteit? Uw koffie aanlengen met (riool)water, tot het
geen koofie meer is?
Volgens
de leiende Sovjet EU optentaen die achter onze rug de Macht gegrepen
hebben, is voor hen het beste dat er zoveel mogelijk onkruid groeit,
daarbij voelen ze zich het veiligst .
De Natuur immers heeft haar rechten, zelfs al lopen er met de dag meer wilde woven tot in onze sreden.
Even goed nadneken, beste medeburgeer, zelfs voor hen die van het boerenleven geen kaas hebben gegeten.
En
het ergste is, dat ROUND UP als onruidbestrijder bij Wet verbbden is.
Want nefast voor het milieu dat zij op hun manier willen vernietigen.
Ooit
al gehoord van rond de pot of rond de hete brij draaien? Dat doen ze
met ons. Al jaren lang. Tot we, duizelig geworden, er in tuimelen .
11-07-2022
11 juli
*
En
zo zijn we weer beland bij de Vlaamse feestdag, een gebeurtenis waarbij
we nog steeds niet veel te vieren hebben. Het is nog altijd de feestdag
voor de happy few, geen officiële. Zoals ik al meer heb geschreven,
hoeft men van 11 juli geen extra feestdag te maken, maar men zou hem wel
kunnen wisselen met bv de Belgische van 11 november, wanneer het toch
meestal kil en nat is. Die herdenking van WO I zou men dan kunnen
blijven houden, maar tijdens het weekeinde vóór of na de dag zelf, zoals
men dat ook doet in de U.K.
Op
11 juli zal er geen spectaculair nieuws te rapen vallen. Misschien wel
tegen 21 juli als Paarsgroen+ zijn hervormingen zou bekend maken, al is
ook dat twijfelachtig..
*Het
wordt hoog tijd dat men België hervormt en als dat niet lukt ermee
ophoudt. Met zijn districten (in de steden), gemeenten, fusiegemeenten,
intercommunales, provincies, bestuurlijke regios (uitvinding van Bart
Somers), gewesten, een overbodige senaat en een federatie, ziet men het
bos niet meer door de bomen. Wat zou daar kunnen bespaard worden, al
blijft die kans klein dat het effectief zal gebeuren. De PS van Magnette
wil nl geen staatshervorming meer. Het enige wat Vlaanderen daartegen
kan doen is na de verkiezingen van 2024 één centrumrechts blok te vormen
om de confrontatie, niet het debat, met de francofonen aan te gaan. De
kans bestaat trouwens dat die niet eens met ons nog zullen willen praten
als ook het VB er dan bij zal zijn. Een reden te meer om rechts te
stemmen en te stoppen met dit land dat men als het niet bestond
nooit meer zou uitvinden (dixit The Economist).
PLAATSELIJKE NIEUWTJES
*
*
*
Gisten
had ik het hier, in verband met het verschil tussen praten en doen,
over Tacklen in plaats van Googelen. U zult het nooit meer vergeten,
telkens U de naam van de Ieperse Weefautomataen PiICANOL nog tetenkomt.
Over F.F.F. in plaats van w.w.w.
From Flanders Fields .
En
ja, het had goed gekund, dat de woke Nieuwe Wereld rondom ons
dagdagelijks onder de neus gewreven werd, dat door Hun wanbestuur, onze
rijke Vlaamse Velden tot diep in de grond, voor eeuiwig veranderd zijn
in dodenvelden..
En
het zijn precies die dodenvelden, o.a. in Steenstraete, rond het
Monument van de Gebroeders van Raemdonck waar met moeite mocht worden
samengekomen om de violen te stemmen maar vooral in Diksmuide in de
IJzervlate zelf, dat ik als een deus ex machina, van uit de crypte onder
het IJzerkruis, in mijn verbeelding, Bart en Tom zie verschinen, klaar
om in steen te worden febeiteld, hand in hand en met een brede gluimlach
op het gelaat.
De
inspiraite heeft gewerkt en de trein, met loveren overdakt, vertrekt
meteen om daar ergens in de Branbantse warboel, het puin te ruimen.
Daar
hoeven, net als op het Groeningheveld in 1302, niet veel woorden bij.
Maar nagels met koppen liefst er in de kloppen met die goode oude
Goedendags .
Magniette of de Châtillon, what matters!!!! Voortdoen doen we met de levenden.
WELKE ERFENIS KRIJGEN ONZE (KLEIN)KINDEREN?
Standpunt 11/07/2022
*
11
juli is het feest van de Vlaamse gemeenschap. Ons feest, want wij zijn
de Vlaamse gemeenschap. Maar ook de dag om een evaluatie te maken. Er is
nog veel werk als we de erfenis van onze kinderen goed willen beheren.
Identiteit
Identiteit
is een geladen woord. Maar het wil zeggen dat we niet gewoon als een
wit blad op deze wereld geworpen zijn. Je wordt geboren in een context.
In een gezin, een familie in een gemeente, stad, provincie, land,
werelddeel. Dat kunnen allemaal lagen zijn van onze identiteit. Het zijn
wortels waarmee je vast hangt, een geschiedenis die je vormt of gevormd
heeft. Die maakt dat je bent wie je bent.
Onze
plaats is hier, bij elkaar. Bij wie er is, wie er was en wie er zal
zijn. Identiteit is geen betonnering van hoe het is, Het is meer een
uitgangspunt, onze wortels die ons voeden, dan dat het alles bepaalt.
Onze identiteit is ook een opdracht, een engagement naar wat we kregen
van onze voorouders.
Erfenis
Op
11 juli moeten we de erfenis van de generatie onze grootouders
koesteren: de democratische rechtsstaat en de welvaartsstaat. Die zijn
er niet vanzelf gekomen en zullen niet vanzelf blijven. Wij kregen die
erfenis in de schoot geworpen we moeten die beheren voor onze kinderen.
Hier herinner ik aan het oude en Bijbelse concept van het
rentmeesterschap. Een goed principe waarin we niet de eigenaar van
Vlaanderen of de wereld zijn, maar het beheren voor onze kinderen en
kleinkinderen.
Maar beheren we die erfenis goed? Als we eerlijk zijn, ziet het er minder goed uit dan een tiental jaar geleden voor ons land.
Versplinterd
Een
regering vormen wordt alsmaar moeilijker in een politiek versplinterd
landschap, met partijen die regelmatig van overtuiging lijken te
veranderen. Afhankelijk van de peilingen die ze laten uitvoeren of van
de politieke omstandigheden zijn ze voor of tegen confederalisering,
kernuitstap, lagere btw-tarieven, meer uitgaven voor defensie,
begrotingsdiscipline, fiscale hervormingen, politieke hervormingen
Regeren wordt niet makkelijker als je met 7 partijen een regering moet
partijen uit twee tot drie gemeenschappen, sommigen zeggen democratieën,
die dan nog af en toe van standpunt wisselen.
België
heeft een langetermijnbeleid nodig. We hebben in België een groot
begrotingstekort. Dat veroorzaakt een groeiende staatsschuld. Dat alles
wordt mee aangewakkerd door een inefficiënt belastingsysteem en
stijgende kosten van vergrijzing. Een pensioenplan dat de toekomstige
kosten binnen de perken houdt, is een absolute moet.
Mobiliteit
Vlaanderen
staat stil. Ons gebrek aan mobiliteit wordt een rem op de economie. Het
gebrek aan ruimtelijke ordening maakt openbaar vervoer zowat onmogelijk
in Vlaanderen. En met de auto sta je stil. Missing links aanleggen
wordt onmogelijk vanwege natuurbescherming. Net zoals Europese
stikstofnormen voor natuurgebieden onze landbouw en industrie straks
dreigen de das om te doen.
Hoe
krijg je aan een ernstige mens uitgelegd dat we enkele gigawatt
elektriciteit van kerncentrales zullen sluiten in deze tijd waarin de
gasprijs piekt
Hetzelfde
kunnen we opmerken over het onduidelijke energiebeleid. Hoe krijg je
aan een ernstige mens uitgelegd dat we enkele gigawatt elektriciteit van
kerncentrales zullen sluiten in deze tijd waarin de gasprijs piekt en
energie in Europa schaars dreigt te worden.
Alsof
het lijstje problemen nog niet lang genoeg is, blijkt ook de kwaliteit
van ons onderwijs te dalen, zowel voor wiskunde als voor taal. De tijd
dat we piekten in de PISA-rapporten op wiskunde, begrijpend lezen en
wetenschappen zijn helaas voorbij. Net zoals de tijd voorbij is dat de
Vlaming bekend stond om de goede kennis van zijn talen. Terwijl dat
voor onze regio, een kruispunt in Europa, een troef zou moeten zijn.
Particratie
Onze
democratie is een particratie geworden. Enkele partijvoorzitters
bepalen wie de kiezer kan verkiezen. De regels zijn zodanig dat enkel
wie in de gratie van de partijleiding staat ,een verkiesbare plaats
krijgt. Dat is geen recept voor sterke parlementsleden. Wel een dat
trouwe partijsoldaten oplevert. Dat zorgt voor een parlement dat een
schim is van zichzelf. De meedogenloze meerderheid-minderheid logica
verstikt er elk initiatief.
Onze
democratie herstellen betekent dat de stem van de kiezer opnieuw de
doorslag moet geven, niet het dictaat van de partijvoorzitter
De
partijvoorzitters en de regering controleren het parlement. De
kiesomschrijvingen per provincie en de royale partijfinanciering
ondersteunen die particratie. Die partijfinanciering maakte van de
partijen KMOs, rijke ondernemingen met een heel gamma aan vastgoed en
andere investeringen. De Vivaldi-regering heeft in haar regeerakkoord
opgenomen dat ze daar iets wil aan doen. Onze democratie herstellen
betekent dat de stem van de kiezer opnieuw de doorslag moet geven, niet
het dictaat van de partijvoorzitter. Dat een volksvertegenwoordiger het
volk en niet zijn partij vertegenwoordigt. Het is tijd en nodig, maar we
hoorden al veel woorden en zagen weinig daden.
Rechtsstaat
We
erfden niet alleen de democratie, ook de rechtstaat. Die kwam de
voorbije jaren onder druk te staan. En dan begeef ik me op glad ijs als
ik het over de coronamaatregelen heb. De overheid is daar te ver gegaan.
Dat een partijvoorzitter gewone rechten voorstelt als een gunst die de
overheid verleent bij goed gedrag van een burger, zou ons in opstand
moeten brengen. We zijn de rechtsstaat zo gewoon dat we een aantasting
ervan niet eens herkennen. Wij behoren hier in Vlaanderen, Europa, het
Westen, tot een minderheid in de wereld die geniet van de vrijheden die
een rechtsstaat ons geeft. We moeten die bewaken. Streng bewaken.
Ook
de taalwetten zijn geen frivoliteit in onze staat. Ze zijn er gekomen
met een reden. Die taalwetten worden door de diversiteit, die zich
overal in Vlaanderen doorzet, opnieuw belangrijk. Ze wijzen ons op de
essentie: Hier in Vlaanderen is de gezamenlijke taal in onze gemeenschap
Nederlands. Thuis spreekt iedereen wat hij wil. Voor wie hier een
toekomst wil opbouwen, is Nederlands de taal, voor zichzelf en voor hun
kinderen.
Toren van Babel
Vlaanderen
is vandaag een beetje een toren van Babel. Als we het principe
thuistaal is onderwijstaal volgen, dan stort de toren in door de
chaos. Er zijn zeer diverse klassen met verschillende thuistalen. Dat
kan maar werken als we het eens zijn dat er 1 taal is die overkoepelt.
Net door alle diversiteit is inzetten op de kennis van het Nederlands
heel erg belangrijk. Meer dan ooit moeten we daar op inzetten. Zeker in
het onderwijs. Kinderen die met een taalachterstand aan hun
onderwijstraject beginnen, halen die soms niet meer in. Op die manier
kunnen ze nooit hun potentiële kansen ontplooien. Dat is een gemiste
kans voor hen en voor onze samenleving.
Het
pensioendossier, de broodnodige fiscale hervormingen, het energiedebat,
koopkracht en concurrentiekracht, de begroting, het blijken
geblokkeerde dossiers. De federale regering zit samen om te proberen een
akkoord, neen een zomeragenda uit te voeren voor 21 juli. Hopelijk
hebben we die dag een reden om opgelucht adem te halen.
Hoe lang nog?
Hoe
lang nog moeten wij toekijken hoe alles in dit land gestold lijkt en
hoe echt federaal beleid bijna niet meer mogelijk is. Hoe lang nog
moeten we telkens weer horen dat deze regering het anders zal doen. Dat
deze regering de problemen kordaat zal aanpakken. Alvorens zich vast te
rijden in tegengestelde belangen en ideologieën.
Wordt
het geen tijd dat we elkaar in de ogen kijken? Ofwel vinden de partijen
een consensus over waarheen we willen met België op de lange termijn.
Ofwel moeten we vaststellen dat zoiets onmogelijk geworden is en daar de
conclusies uit trekken. Dat hoeft geen ramp te zijn als dat ordentelijk
kan. Gewoon afspraken maken over wat we samen doen en wat niet. Of
afspreken dat samenwerken niet meer kan of hoeft.
Maar
op deze manier kan het niet verder. Niet voor ons en niet voor onze
kinderen. Het helpt niet de andere kant op te kijken. Dat is duidelijk
in de uitslag van de verkiezingen. Meer en meer blijkt daaruit dat de
burger de stilstand beu is. Nu zou wel eens de laatste kans kunnen zijn
om toekomst te bouwen, positieve toekomst, zonder te vervallen in
antistemmingen en negativiteit, aangewakkerd door stijgende inflatie en
dalende koopkracht.
Als
we willen dat onze kinderen en kleinkinderen ook van de erfenis van
onze voorouders kunnen genieten, wordt het tijd om in te grijpen.
Pieter Bauwens
LICHT IRONISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN
In
Broeksèl, stel U dat even voor, dat rampgebied wordt voor de
gelegenheid voorgesteldals de Vlamse Hoofstad, werd op vandag, n
doodgewone werkdag dus, de niet eens bestaande Vlaamse Feestdag
besproken. Veel bla-bla en een gezellig samenzijn onder
vrienden-gelijkgezinde profiteurs, op zijn Vlaams, in de pluche, het
glas heffend op elmkaar gezondheid, al minnrkozen maar de poesje snelle
dienstertjes van dienst. Het zal hen maar overkomen! Zitten zuipen en
doorbetaald worden!
De
dag voordien in Kortijk weer van t zelfde: de Minister-President van
de niet eens bestaande Vlaamse Staat aan het woord. Ook met veel
bla-bla, maar deze keer dan bla-bla met veel lintjes en srikjes er rond.
Aan dubbel betaalde uren, want niet eens n werkdag .Even tevoren waren
uit vrije wil en onbezoldigd- in Brugge, via de Vlaams Nationalisten
de leeuwen ook aan het dansen, met veel uirerlijk vertoon en diep
gemeende woorden. Maar echt zoals in 1302, bij de Brugse Metten, neen,
zo erg was het nu ook weer niet. Jammer. Heel jammer. Maar het had er
heel zeker kunnen in zitten!
Ooit moet er ergens toch wel n begin aan komen. Op woorden bouwt men geen huizen, maar slechts dromen.
En nun hop naar de Stembusslag om er de volgende keer alles, ja werkelijk àlles uit te halen wat er nu al in zat.
Want de tijd dringt.
-
Op
Lampedusa, het eerste euilandje in volle Middellandse Zee, dichtst bij
Donker Afrika, zegt de VRT, zijn er dit jaar al meer dan 30.000 gelukasielzokers
als bij (georganiseerd) toeval en tegen contante betaling van 3.000,
aangespoeld, opgevangen en goed verzorgd, klaar om verder door gesluisd
te worden naar d rest van de Opvangmanden. Op dat stukje Italiaans
grondgebied is er vaste consrante opvang & huisvesting voorzien voor
3.000 hulpzoende avonturiers die blijven komen en komen. Maar daar
hokken in de biossen daarrond nog 3 keer zoiveel illiegale amateurs voor
een goed leven op onze kosten.
En
wie is het kind van deze rekeninng? Niet de EU Topambteaaar of zijn
Doorluchtige Opdrachtgevers, maar de gewone belstingbetaler in al onze
Gewesten.
Ja maar, zegt PIETER BAUWENS hierboven, immigratie is een inherent onderdeel van onze eigen bevolking
Deze uirtspraak doet er mij aan denken, dat we in onze jeugd strijdliederen zogenn in de zih van Naar Oostland willen wij varen
Bij
nader teozien is ook dàt n oplossing voor onze kinderen en
kleinkinderen: politiek asiel aanvragen bij Victor Orban . Want die
staat aan de Goede Kant van de Geschiedenis. Als heet inderdaad ooit zo
ver komt, dat het Sovjet Imperium Numero Duo hetzelfdde lot als dat van
Numero Unio heeft ondergaan.
-
De
Vlaamse Feestdag vieren we dan in afwachting in Hongarijne Polen of
Slovakije. Of wie weet, trekken we hoger op, zoals onze voorvaderen,
naar IJsland om daar dat land het ras der leeuwen te leren kennen .
Tenware de Baas van Doorbraak op het gepaste moment het signaal geeft om werkelijk door te breken.
Want van wachten op Godot zou ne mens weerkelijk de krul krijgen .
663 â HERDENKINGS PAROOL VOOR 11 JULI: ALLEEN ' N ITALIAANSE PORNOSTER KRIJGT NOG IETS RECHT BIJ VIVALDI
*
DAGELIJKSE VAN HOREN ZEGGEN SATIRE
*
ZONDAG 10 JULI 2022
**
Wat Haat vernielde
Heeft Liefde weer opgebouwd
*
663 HERDENKINGS PAROOL VOOR 11 JULI: ALLEEN ' N ITALIAANSE PORNOSTER KRIJGT NOG IETS RECHT BIJ VIVALDI
*
I N H O U D
Ach,
Vivaldi en heel die bataclan, pensioenhervorming en zo: laten we daar
geen woorden meer aan vuil maken. Het is zo al erg genoeg.
Neen,
Van Grieken krijgt BDW niet over de brug. Want die heeft hoogtevrees.
Het water is anderzijds ook veel te diep om ondergronds iets te
proberen.
Misschien
dat n teken uit de Hemel . Je weet immers maar nooit of Dr. August
Borms van uit zijjn voor de zoveelste keer teschionden graf geen teken
geeft?
-
Morgen,
11 Juli, is niet het einde van de Wereld. Maar gewoon de (niet eens
offocieel erkebnde) Vlaams Nationale Feestdag. Het is zelfs een gewone
werkdag. Wat typisch is voor de Vlaamse Eigenheid in dit Kloteland.
Eigenlijk heb ik woord aan toe te voegen of af te breken aan wat Doortbraak hieronder publiceert.
Dit
Kloteland is inderdaad gebouwd op de lankmoedigheid der Vlamijngen. Die
er bovenop trouwens al bijna 200 jaar n zware prijs voor betalen
0-07-2022
RIK II
*
Ik ga nog even door over Rik Van Looy, want ik heb daar toch iets speciaals mee meegemaakt.
Vroeger
was er bij het wielrennen ook de klassieker Sassari-Cagliari, een tocht
van ± 200 km van noord naar zuid Sardinië én bestond er daarenboven ook
nog een Ronde van Sardinië. Dat was ergens in de jaren 1960, toen wij
daar zon negen jaar gewoond hebben. Rik Van Looy heeft die klassieker
een paar keer gewonnen en ook één keer de ronde. Die vertrok in Cagliari
en de eerste rit dat jaar bracht de renners vanuit de hoofdstad naar
een plaats aan de noordoostkust van het eiland. Speciaal aan die rit
was, dat die grotendeels plat was, met uitzondering van een stuk over
een uitloper van de Gennargentu, het centrale gebergte van het eiland.
Daar ging de weg zelf van het zeeniveau naar 1.000 meter erboven. Dat
was geen steile klim maar een lang stuk vals plat. Wetende dat Van Looy
geen echte klimmer was, maar zo iets wel baas zou kunnen, hadden we
buiten Cagliari langs de weg een groot plakkaat in het Nederlands
geplaatst waarop in grote letters stond : Win vandaag en win de ronde.
En effectief, uitgerekend waar dat vals plat begon, plaatste Rik zijn
demarrage en, met één Italiaan in zijn wiel, was hij vertrokken, Hij won
die eerste rit met een voorsprong van zon 7 minuten en zou ook die
ronde winnen.
Nu
vroeg ik mij af, of Rik ons plakkaat zou gezien hebben en toen we later
in Kasterlee kwamen wonen, dus in zijn regio, nam ik me voor hem dat
zelf eens te vragen als ik hem bij gelegenheid zou zien. Dat gebeurde
ook, jaren later, toen ik hem met zijn Mimi tegen kwam in een Kastels
restaurant. Hij wist nog de naam van de Italiaan die met hem ontsnapt
was Venturelli maar van dat plakkaat herinnerde hij zich niets. Ge
kunt niet geloven wat daar allemaal langs zon parcours staat, zei hij,
Op den duur zie je daar als coureur niet meer naar. Jammer, maar Ik
kon me wel troosten met de gedachte dat ik toch goed geraden had waar
hij zou toeslaan, de rit én de ronde zou winnen.
PLAATSELIJKE NIEUWTJES
Gisteren
had ik het hier over het Tweede Leven van de Ieperse Weefautomaten
Picanol enover de persoon van Luc Tack, de wonderbare mirakeldoener van
de heropstanding.
Eerder
kon U hier al - tot vervelens toe waarschijnlijk? - lezen over mijn
persoonlijke frustratie in verband met de schandelijke torprdering door
BX van het innovarieve soraaktechnologie bedrijf Lernaut & Hauspie
uit mijn vaderstad, ja zelfs uit de straat waar ik ben opgegroeid.
Het
is natuurlijk klinkklare onzin, maar stel U even voor, dat Luc Tack en
die twee geniëen uit de Piilkemstraat elkaar op de juiste plaats op het
juuste moment hadden ontmoet
Dan zou de hele wereld vanaf die dag niet Gegoogeld, maar GGetackeld hebben met woorden als From Flanders Fields F.F.F in plaats van w.w.w.w .
Maar
het is zoaols het is, en en niet anders. Gedane zaken nemen nu eenmaal
geen keer. Tot er n nieuwe kans komt? Want van dat Tackske hebben we
nog het laatste eindje niet gezien .
GOED OM WETEN OF NIET GOED OM WETEN. HET IS MAAR HOE U HET ZIET
Filip Dewinter
@FDW_VB
Kijk
en luister naar de reacties van kleine kinderen in een
#IS-vluchtelingenkamp op een vrouwelijke journaliste die geen hijab
draagt En deze kinderen halen we terug naar hier
De begrafenis van Vivaldi en zijn partijen
België Bananenrepubliek
-
De
burgerbevraging over een staatshervorming van Annelies Verlinden was
een doodgeboren kind dat men tegen wil en dank in een coma aan de
beademingsmachine in leven heeft gehouden. Het kindje werd door de
koning ook nog een wijsvinger geamputeerd omdat een vraag over het
behoud van het koninklijke circus kennelijk een doodzonde was. Het
frankensteinkindje kreeg zo weinig bezoek in de kraamkliniek dat
Verlinden uit pure schaamte de gordijnen achter haar dichtrok.
Een land zonder toekomst
Het
moest een nationale brainstorm worden, maar het werd een absurdistische
schertsvertoning. De Vivaldisten verkochten het als een hoogmis van de
democratie over een land van de toekomst. Het werd een afrit naar een
land zonder toekomst.
0,1
procent van de Belgen die 82,19 procent van de vragen onbeantwoord
lieten is niet alleen een fenomenaal fiasco, het is een waardeloze
wetenschappelijk flutstudie
Amper
14.515 burgers waagden zich aan de 30 vragen 29 na koninklijke
correctie van de 3,4 miljoen euro kostende burgerbevraging. Het
leverde 75.000 antwoorden op, wat betekent dat amper 17,81 procent van
de vragen werd beantwoord. 0,1 procent van de Belgen die 82,19 procent
van de vragen onbeantwoord lieten is niet alleen een fenomenaal fiasco,
het is een waardeloze wetenschappelijk flutstudie waar geen zinvolle
visie of realistisch besluit kan uit gefilterd worden. 3,4 miljoen euro
op de vuilnisbelt van Vivaldi.
Maar
knettergekke Clarinval wil deze antwoorden toch nog laten analyseren en
de scheefgetrokken en compleet niet representatieve resultaten laten
verwerken tot enkele basisstellingen. Eind dit jaar moeten dan gelote
burgerpanels van woke-wappies met deze luchtledige loze besluiten als
uitgangspunt, debatteren over een nieuwe staatstructuur van België. Met
dat resultaat moet de Vivaldi-regering dan aan de slag.
Het
kleinste kind met een laag IQ zal je uitleggen dat wanneer je start met
niets en er niets aan toevoegt, je met niets zal eindigen. Ondanks dit
alles denk ik dat premier De Croo, om tijd te winnen, dan nog een
expertengroep zal aanstellen om het luchtledige leeg te zuigen en een
strikje rond het zwarte gat te weven.
De gifbeker van naïviteit
Bij
de liberalen is het stilaan doorgedrongen waarom niemand in 2020 de
Wetstraat 16 wou en de zevende partij van het land, als zevende wiel aan
de wagen, het land mocht besturen. Alle andere partijen hadden door dat
het een mission impossible was en duwden met plezier de gifbeker in de
handen van naïeve Alexander.
Het
bevriezen van het grote zomerakkoord bevestigt de impotentie van de
paars-groene toren van Babel. Alleen een Italiaanse pornoster krijgt nog
iets recht in de Wetstraat 16
Buiten
het totaal mismeesteren van de coronacrisis en het afnemen van
grondrechten van hun burgers, deed Vivaldi tot op vandaag niks, niente,
nougatbollen. Ze deelden cadeautjes uit tijdens de coronacrisis, na de
waterbomramp in Wallonië en nu met de Oekraïnecrisis. Sinterklaasspelen
lukte nog net. Maar goed, dat kan elke idioot met een witte baard,
mijter en staf. Van de grote hervormingsregering is niets van in huis
gekomen. Alles wordt constant uitgesteld. Het bevriezen van het grote
zomerakkoord bevestigt de impotentie van de paars-groene toren van
Babel.
Deliriant isti Vivaldi
Van
het partijbestuur van Open Vld krijgt Alexander tot oktober de tijd om
te bewijzen dan paars-groen werkt. Maar alles zit gebetonneerd. Iedereen
graaft zich steeds dieper in en komt, zo dicht bij de verkiezingen,
niet meer uit de loopgraven. Geen enkele partij gunt een andere nog een
overwinning.
Alexander
De Croo houdt zijn hoofd boven water door het zwembad te laten
leeglopen en linkse kwallen als reddingsboeien te gebruiken
Uitstellen
is de enige optie voor saletjonker De Croo. Vivaldi is zo een ruiswoord
geworden voor een zesjescultuur van monomaan uitstelgedrag.. Maar hoe
lang nog? En welke electorale prijs betaalt zijn partij daarvoor?
De
Croo moet nu over alles onderhandelen onder tijdsdruk. Tegen het
zomerreces moet hij een akkoord hebben rond kernenergie en
pensioenhervorming. Maar de groenen hebben geen haast bij de
onderhandelingen met Engie. Wel integendeel, ze zien ze liever
mislukken. Magnette liet weten dat hij liever geen hervorming van de
pensioenen ziet. Hij is demandeur de rien. Als De Croo toch een
akkoord wil forceren moet hij plat op zijn liberale buik smekend een
socialistische blauwdruk goedkeuren.
De liberale rouwstoet
Egbert
Lachaert denkt dat de politiek vastzit omdat er te veel politieke
partijen zijn. Ik ben het zelden of nooit eens met Egbert, maar nu heeft
hij gelijk. Als Open Vld, Vooruit, Groen, CD&V en PVDA stoppen dan
krijgen we een beter Vlaanderen. Dan krijgen we eindelijk het beleid
waar de Vlaming al decennia voor stemt, maar niet krijgt omdat kleine
onnozele minipartijen op elkaar schouders gaan staan. Paars-groen van
Verhofstadt was het begin van het einde voor de liberalen. Paars-groen
van De Croo wordt de begrafenis ervan.
De
liberale partij, geboren op 14 juni 1846 en op 176-jarige leeftijd
godvruchtig overleden tijdens een symfonie van Vivaldi. Dit melden u
zijn voorzitter Egbert Lachaert, en zijn ministers Alexander De Croo,
Vincent Van Quickenborne, Eva De Bleeker, Bart Somers, Lydia Peeters en
Sven Gatz. Amen.
*
Dit was niet op de afbraak:
Plastieken Liekens kwam in Terzake onvertogen muilpruimen hoe we een
islamterrorist van een schurkenstaat moeten vrijlaten in ruil voor een
onschuldig gevangengenomen ontwikkelingshelper. Er is maar één vaccin
voor het hallucinogene hersenvretende Vivaldi-virus: de kiesdrempel.
De nieuwe variant van het coronavirus heet Centaurus. Alles wat eindigt op rus moet ons tegenwoordig angst aanjagen.
Onze overheid heeft vier atoomschuilkelders. Twee daarvan zijn in
gebruik als asielcentrum en een als archief. Bij een atoomaanval zijn we
ten minste zeker dat de asielzoekers en ons archief het overleven.
Het is beslist! De politici dragen geen schuld aan de doden in de
kinderopvang. Het is het agentschap opgroeien. De paraplu van de
schande.
Jasmijn Walldorf
*
LICHT IRONISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN
Over
die Burgerlijke Bevraging is inderdaad bijlange nog het laatste woord
niert gezegd. Ik denk zelf dat die woorden in de Geschiedneisvbieeken
terecht komen als de stem uit de andere wereld die voor de gewone
Vlaamse medeburger niets anders dan nare herinnerinfen oproept. De
voorspiegeling die, daags voor de verkiezingen, doet dromen van
inspraak
Wat overeenkomt met iemand stroop aan de mond snmeren. Wat nogal doorzichtig is.
Digithalys
Digithalys
Digithalys
Digithalys
