Wij hebben, in lang vervlogen dagen, toen we hakkelden ongeriefd van woorden waren, met velen de lokstem van deze voorvechter van Vlaanderens grootheid gevolgd. Schiltz met de pijp in de mond was het boegbeeld van de Vlaamse Ontvoogdingstrijd. Zelf vereerd zijnde met een congé payé op Staatskosten in de onzalige repressie-tijden in een of ander HK (Hechteniskamp), werd hij aanzien als een der onzen .Zijn partij, de Volks Unie, kon Vlaanderen jarenlang smeden en begeesteren tot er een ogenblik kwam waarop de Held in de huid van een overtuigde belgicist kroop, nadat hij door de slogan Gedaan met geven en toegeven aan de macht gebracht, dacht dat hij zich werkelijk alles kon permitteren. Zelfs de uitverkoop van Vlaanderen.
Toen haakten de meesten af, afkerig van al dat politiek gedaas, dat louter op eigenbelang gericht scheen. We lazen interviews van de Held, vriendelijk koutend met Franscouillonse verdrukkers. Hij verscheen in de tuinen en in de salons der elite, deed zaken en zaakjes met hen en keek steeds van hoger neer op de volkse massa die hem groot had gemaakt.
Ondergetekende dacht hem definitief te hebben doorzien, toen hij beroepsmatig ergens in Brussel bij ergens een Departement van Financiën Hugo Schiltz in de gang tegen het lijf liep. Letterlijk omver liep. Hij, verstrooid-weg, lurkend aan zijn pijp de deur uitkomend en bijziend turend naar het papier in zijn hand, ik haastig de hoek omlopend met een zware boekentas. Spontaan groetten we elkaar, en mijn Dag, Mr Schitlz moet opgewekter geklonken hebben dan bedoeld, want hij reikte mij joviaal de hand, kwansuis zoekend in zijn geheugen naar mijn naam alsof ik zijn beste vriend was. Hij kwam niet verder dan : Dag Meneer , want hem helpen wilde ik niet. Toen droop hij af, nog even omkijkend, verwonderd dat er mensen waren die hem, de Grote Schiltz, durfden negligeren
Toen dacht ik : wat een komediant: die eet van alle walletjes, het is een omnivoor, die vreet wat hem voor de voeten komt. Het is een politieker, en die soort lustik niet. Ik lust ze niet, zeker niet rauw en alleszins al niet als ze badend in zelfvoldaanheid, lopen te blinken in hun eigen vat.
Een Heer-van-Stand, in zijn positie, zou de nobele onbekende die ik toch voor hem was, in die duistere gang, met een hoofdknikje voorbij zijn gelopen. Voor zo iemand had ik respect kunnen opbrengen. Nu was hij voor mij op dat ogenblik gewoon een clown.
Jarenlang heb ik me toen afzijdig gehouden, want al dat geruzie is voor niemand goed. Inzake de politiek had ik voortaan mijn eigen mening : als men iets wil, neme men het als kan. En als het niet kan, zwijge men er over. En gaat men over tot de orde van de dag.
Tot in 2004 het Hof van Beroep in Gent met zijn uitspraak tegen het Vlaams Blok mij ineens terugbracht naar de Krijgshoven van 1945-1950 : de repressie was terug in het land. Even hard als toen en even onverbiddelijk. Nog dezelfde dag schreef ik mij in als strijdend lid van de NieuwePartij, omdat ik las dat de rechtbank oordeelde dat elk lid even hard diende gestraft te worden als de mandatarissen. Zij werden gewoon buiten de Wet gesteld, en daar wilde ik bij horen!
Achteraf heeft men die redenering niet meer durven doortrekken : de verkiezingsuitslag was inderdaad niet van aard om de Flaminganten nog verder te treiteren ..
En nu lees ik de latere uitspraken van Hugo Schiltz Post mortem stijgt hij weer een beetje in mijn achting. Want hij is niet te beroerd geweest om de dwalingen zijns weegs in te zien. Al hebben we er niet veel meer aan .
En het zoontje?
Ach, met het voorbeeld van Thomas Leysen, zoon van die andere Zwarte voor ogen, durf ik wedden dat Willem-en-nog-wat zijn kinderen thuis opvoedt in het Frans .
Siegfried Bracke wil 'in de traditie van Hugo Schiltz' stappen. Willem-Frederik Schiltz (Open VLD) grijpt (DS 5 mei) deze passage aan om te benadrukken dat die traditie zou betekenen 'niet onverzettelijkheid etaleren, maar wel op zoek gaan naar banden van vertrouwen, over partij- en taalgrenzen heen'. Dat is dan toch helemaal niet in overeenstemming met wat Schiltz in een van zijn laatste interviews aan het maandblad Doorbraak (oktober 2005) vertelde. Over 'Vlaamse wil' zei hij toen het volgende: 'De socialisten plakten voor de Eerste Wereldoorlog heel Vlaanderen vol: Heel het raderwerk valt stil, als uw sterke arm het wil... Waar zit die sterke arm van de Vlamingen? Het zijn uiteindelijk de Vlamingen zelf die het zullen moeten doen hé! Als men morgen zegt: Het heeft nu lang genoeg geduurd, sorry, er komt geen regering meer!,, wat zou er dan gebeuren? Als de Vlaamse regering de macht in handen neemt, wie zou dat kunnen tegenhouden?'
Uit die passage blijkt dat vader Schiltz - in tegenstelling tot wat zijn zoon nu suggereert - alvast in zijn laatste levensjaren al helemaal niet zo'n voorstander was van 'de delicate balans tussen krachtige overtuiging en realistische haalbaarheid', maar vijf jaar voor de politieke crisis van vandaag - behoorlijk helderziend - de weg wees waar zijn zoon hem niet volgt: trek de stop uit het federale niveau. Het Vlaams Parlement moet de autonomie grijpen.
De schrik voor de internationale gemeenschap noemde Hugo Schiltz 'het meest belachelijke argument' tegen Vlaamse autonomie. 'Wat kan de internationale gemeenschap doen als men dat wil, op voorwaarde natuurlijk dat de Vlaamse bevolking aantoont dat ze dat ook wil? Tsjechië en Slowakije waren in een-twee-drie gesplitst... Nationalisme, als het goed opgevat is, leidt tot pacificatie.'
Open VLD deed de regering-Leterme vallen. Schone schijn? Dat was 'a' zeggen, maar geen 'b'. De erfenis van de 'flamingante Belg' Guy Verhofstadt bepaalt nog iets te veel het denkkader van de partij. Aangemoedigd door een vrij gunstige peiling trok Open VLD de stekker uit de regering. Tactisch slim gespeeld, zo denkt men, want CD&V had dit in het najaar liever zelf gedaan. Maar het manoeuvre was wellicht meer geïnspireerd door electorale berekening dan door een plots herwonnen Vlaams-radicale reflex.
Beide traditionele partijen willen zich blijkbaar blijven profileren als gematigd, en op zoek naar 'banden van vertrouwen over de taalgrenzen heen', op het pad van 'de dialoog'. Hugo Schiltz wist in 2005 wel beter. Het is niet denkbeeldig dat zijn inzichten meer kiezers zullen overtuigen dan die van zijn zoon. Open VLD moet nog veel pap eten om mee 'de sterke arm van de Vlamingen' te kunnen zijn. De tijd is kort.
Pleidooien voor samenvallende verkiezingen (Filip Rogiers, DS 5 mei) en een federale kieskring (Pavia-groep, idem), kaderen volledig in dezelfde sfeer van 'dialoog' en 'vertrouwen'. Maar op een gegeven moment is een mens wel eens uitgepraat. Het zijn sporen waarvoor vader Schiltz zonder de minste twijfel zou hebben gepast.
September 1955 Kazerne Etienne de Hemtinne/Heverlee. Een bende pummels bij elkaar gedreven om afgebeuld te worden binst de dag door schoonmoeders-sergeanten, en om savonds bij elkaar op een klontje, de lange uren door te brengen. Een lichting KROOs, onderweg om te leren roken als Turken en om met drie strepen op de mouw, het Vaderland te dienen.
Een kale soldaten-kamer, een van de velen op rij Links (net zoals rechts) een lange rij ijzeren stapelbedden. Met gemillimeterde gevouwen matrassen overspannen met het onderste deel van de matras-beschermer. Alles strak gespannen en militair in t gelid .Ge-inspecteerd met het liniaal en goedgekeurd Eerste bed: boven : de Karel,onder ikzelf. Aan het andere uiteinde, tegen het venster,: een West Vlaamse blozend-gezonde brul-aap, die iedereen die hem niet aankon, bij t couilloneren aansprak met Pee Krieke Die gast tiranniseerde de ganse groep .
En de Karel was zijn geprivilegieerd slachtoffer. Die zei nooit iets terug, bang voor de grove grappen, en las s avonds Goethe uit een pocket-boek. Karel was veel te stil om de plaaggeest van antwoord te dienen. Daarom nam ik het, in hetzelfde West Vlaams als de plaaggeest, op voor mijn kameraad, wat algauw de rust in de kamer terugbracht. Pie Krieke had schrik van mijn vuisten .
Karel en zijn Goethe (of was het Schiller?) is mij bijgebleven als de dag van gisteren, maar ook de onhandige rekel die hij was, om zijn lange benen in zijn te korte broek te beheersen bij de lange dagmarsen. Karel was, dat zag je zo, geen buitenjongen. De fourier had hem voorzien van een helm die veel te klein boven op zijn (groot) hoofd stond te dansen en iedere keer dat ik mijn souvenir-fotos boven haal, zie ik dat gepijnigde bezwete gezicht voor mij van de Karel. Die had een hele resem broers thuis (en zussen? daar hoorden we niets van) waar later ene rebel, ene zekere Johan Anthierens voor mij compleet het tegendeel scheen van de brave Karel.
Ennu vind ik die Karel, na al die jaren, ineens terug. Op de barricaden. En deze keer laat hij zich niet ringeloren door die andere Pee Krieken ..
Dag Karel : hoe ist jong?! Weette nog wier ik ben? Toendertijd moet ik U veel verteld hebben over mijn lief, ik was er vol van. Dat moette gij nog weten, want gij vond dat fijne zever
Lang ben ik daar op die kamer niet gebleven, want van gebuisde KRO liep mijn weg over de Gerbe de Blé-kazerne in Leuven naar de TTR Team Supply in Sijssele, voor 10 of meer lange maanden. Tot ik via het Kamp van Beverloo (Leopoldsburg) en de Pantzers begin 1956 eindelijk aan mijn burgerleven en aan een nieuw lief kon beginnen.
Weet U, in al mijn naïviteit had ik mijn toegangsexamen voor KRO in Everberg afgesloten met een verplichte verhandeling over Mijn Vaderland of zo. Ik had daar met vuur het ros bestegen van de Fronters van 14-18, zodat ik verhoopte Vlaanderen het best te kunnen dienen als Vlaams-bewuste meerdere. Dat moet minder goed bevallen zijn bij de examinatoren, want na 3 dagen werd ik uit de vlaggengroet (!) weggeroepen naar de Korps-Commandant, kreeg daar een serieuze preek over de ware vaderlandsche gevoelens en werd overgeplaatst naar de KROO-afdeling. Samen met nog een tiental balorige universitairen, die na een paar dagen naar Duitsland vlogen .
Waarom ik den Armee Belge als officier wilde vervoegen? De soldij was heel wat aantrekkelijker, want als soldaat-milicien Nr 55.53173 bedroeg deze de ronde som van 10 BEF Ons moeder had die centjes als KRO goed kunnen gebruiken! Het was trouwens zij die mij opgestookt had : het nuttige aan het aangename paren, zei ze ..Ja, ons Moeder is altijd een beetje fier geweest op haar stand .
Och, Karel, we hebben over die dingen vroeger veel en lang gepraat maar dat zal je wel vergeten zijn. Ik niet. Want sedert die tijd heb ik geleerd dat men beter vuisten maakt in zijn broekzakken
Pssst.
Onnodig te vermelden dat daar in Heverlee, in September 55, mijn laatste vlaggengroet werd gebracht?
Over Lars Vilks
(Artikel gepikt bij Angeltjes)
In de rechterbenedenhoek van pagina 43 in DM 12/5 vind ik een acht centimeter hoog berichtje: 'Zweedse Mohammedcartoonist aangevallen'. Het gaat om Lars Vilks, die ooit Mohamed heeft getekend met het lijf van een hond, en vorige dinsdag in Uppsala een lezing wilde houden over - uitgerekend - vrijheid van meningsuiting. Twintig mensen hebben geprobeerd Vilks aan te vallen, hij kreeg een kopstoot en verloor in het geharrewar zijn bril.
En dat staat dus onderaan pagina 43 (drieënveertig!), niet op de voorpagina. Zijn wij allemaal gek geworden? Vinden wij de vrijheid van meningsuiting dan geen heilig goed meer? Of hangt het er maar van af over wiens en over welke mening het gaat?
Ik heb hetzelfde, bijna misselijk makende gevoel gehad bij de reacties op de geaborteerde lezing van Benno Barnard in Antwerpen. Ineens werden ook door goede, zeg maar linkse, vrienden van mij allerlei argumenten aangedragen die er twijfel over moesten zaaien of het Barnard wel paste te praten waarover hij wilde praten, of zijn stellingname wel koosjer was en of hij zelf niet een onverdraagzaam mannetje was. Met andere woorden: wij zijn voor vrije meningsuiting, op voorwaarde dat het over een mening gaat waarmee wij het eens zijn, en over een spreker (tekenaar, schrijver) van in onze ogen onverdachte levensbeschouwelijke overtuiging.
Tot voor kort dacht ik dat het niet uitmaakt wat iemand wil zeggen en hoe hij dat wil doen, wat hij in het verleden beweerd, geschreven, verklaard heeft: iedereen moet voor om het even welke mening kunnen uitkomen. Maar ook het incident met de Zweedse cartoonist bewijst dat wij ons hoe langer hoe minder verzetten tegen aanslagen op de vrijheid van meningsuiting en dat wij er blijkbaar mee leren leven. Daarom bereiken berichten daarover hooguit nog een hoekje op pagina 43.
Karel Anthierens, voorzitter Press Cartoon Belgium
Wie gelooft die mensen nog, en nu dus ook onze vriend Roeland? Hij kletst maar wat uit zijn nek. Bijvoorbeeld dat de nobele vriendin des Konings/Du Roi gisteren bij de betoging waarover de Staatszender zo enthousiast bericht uitbracht, geld zou opgehaald hebben. Wij geloven dat niet, anders had de BRT dat wel vermeld. En wij geloven alleen wat de BRT vertelt, want gewoonlijk wordt dat de volgende dag in De Morgen bevestigd, en die gazet schrijft, zoals U weet, alleen de waarheid. Blog-schrijvers zijn stoorzenders en die moesten, zoals tijdens de Oorlog, abgeschossen worden. Of bij elkaar gertrommeld en op transport gezet, richting N und N. Nacht und Nebel, als U dat beter begrijpt.
Het crimineel verleden van deze mieve hondsgetrouwe belgica-vriendin ophalen, dat kan ie, maar de aanwezigheid in de rangen bij de Goede Vaderlanders van zowel Bracke als De Tjever laat ie onverlet Als dat geen kiezersbedrog is!
Vandaar dat wij bij deze oproepen om beginselvast en standvastig te blijven : Lijst N° 1 wil geen revolutie (zoals Dewever beweert), maar stelt gewoon de Vlamingen Eerst! Als U Vlaming bent en dat bent U toch, zelfs als U dat niet wil!) kan dat alleen in Uw belang zijn! Wij willen gewoon in vrede leven met iedereen, maar ook baas zijn in eigen huis!
Wat een flop die belgenbetoging
De betoging kwam op initiatief van Marie-Claire HOUARD, de Luikse madam die in 2007zogezegd 140.000 (voornamelijk Franstalige) handtekeningen verzamelde voor haar petitie voor de eenheid van België.
Vandaag stapten er 1800 (nieuwe belgen inb.) mee in de betoging voor de eenheid van dit onzalige land.
Het persagentschap belga heeft met een vergrootglas moeten zoeken naar bekende belgen. Ze vonden er drie: oud-judokampioene Ingrid Berghmans, madame Non en Isabelle Durant (die het luchtverkeer in Zaventem om zeep heeft geholpen).
Misschien was de aanwezigheid van de initiatiefneemster Marie-Claire HOUARD een doorn in het oog van de eventuele deelnemers die hun tricolore kat stuurden. De angst om bestolen te worden. Ja, want een mens vergeet vlug.
Even ter herinnering: dat vrouwmens kwam in opspraak omdat ze in 2000 200.000 oude belgische franken (zowat 4.900) gestolen had van klanten van De Post. .
Houarddie in die periode in een Luiks postkantoor werkte haalde onrechtmatig geld van de rekeningen van voornamelijk oudere klanten. Zij misbruikte het vertrouwen van deze bejaarden.
Ook op de betoging van vandaag was ze geld aan het ophalen. Voor wie dat bestemd is laat ik in het midden.
We zullen het geweten hebben! En de kleine man is weer de pineut!
Beide kunstmatige opgeblazen waterhoofden staan op springen: de vraag is alleen wie als eerste de lucht ingaat. Halen ze zelfs 1 Juli, de datum waarop het on-land belgië de voorzittershamer mag hanteren van het groter geheel, geschapen naar zijn beeld en gelijkenis, namelijk op de uitbuiting van de gewone man, die overal buiten gehouden wordt.
Inspraak in de open gezette sluizen der volksverhuizingen? Inspraak in de opgelegde regelneving en hoogmoedswaanzin van een natte dweil als Président? Inspraak in het opzij zetten van elk nationaal volksbesef? Inspraak in de werkingskosten en de verloning van deze seuper hovaardigheidsbekleders?
Op Amerika willen gelijken, maar dan reus zijnde op lemen voeten: geen leiding, geen gezag, geen leger .maar wel veel bla-bla-bla .
Moeten wij nu triomferen?
Verre van! Integendeel! De idee van een Verenigde Staten van Europa is een noodzakelijk kwaad, maar dan moet het geheel gebaseerd zijn op een Europa der Volkeren en niet op een Europa der Nationale Staten, die allemaal gebaseerd zijn op een 19de of 20ste Eeuwse diplomatie à la Bismarck die al jaren zonder zin of betekenis elkaar in wankel evenwicht proberen te houden. Het zijn die artificiële Staten die in 2 verschroeiende wereldoorlogen elkaar hebben geprobeerd uit te roeien en vandaag onderduims elkaars bloed nog altijd kunnen drinken.
Het is spijtig om zeggen: maar laat inderdaad de Amerikaanse natie-vorming als voorbeeld dienen. Na een harde confrontatie tussen Noord en Zuid was daar het menselijk potentieel aanwezig die een duurzame vrede kon bewerkstelligen die alle verschillen kon overbruggen.
Ik hoop dus dat men op het hoogste niveau tot inzicht komt. Zo niet wacht ons eenzelfde pijnlijke bevalling als die waarin The Founding Fathers de teugels opnamen. Weet dat The Constitution amper meer woorden telt dan het Onze Vader. En die woorden zijn universeel en voor iedereen duidelijk zonder meters dikke wetboeken.
Weet U, de Europese Grondwet mocht niet verwijzen naar de christelijke wortels van onze beschaving In Amerika lezen we als eerste zin : In God we trust .
En als vandaag onze Superman Guynokkio uit na-ijver de Europese Leiders vraagt te stoppen met hun gekakel dan weten we pertinent dat deze Staatsman die de wereld ons benijdt, klaar staat om de fakkel over te nemen en om Europa definitief te kelderen, zoals hij zijn eigen no country om zeep heeft geholpen.
Mensen als Nigel Fargare hebben we nodig! En Presidenten als natte dweils dienen afgevoerd naar het borstelkot, waar ze thuishoren!
EU-ministers radeloos: Hoe komen we uit de 'euro-hel'?
zondag 16 mei 2010 11:31 ELSEVIER
De ministers van Financiën in de eurolanden gaan maandag opnieuw in overleg over de eurocrisis en de aanhoudende ellende op beurzen. Ze snappen niet waarom de munt in waarde blijft dalen ondanks de reddingsplannen.
De euro zit in een 'hel' en de EU-ministers hebben geen oplossing
Redding? Maandag komen de ministers bijeen op zoek naar een oplossing voor de eurocrisis. Namens Nederland neemt minister Jan Kees de Jager (CDA, Financiën) plaats in het overleg. Vorige week kondigden de zestien eurolanden een groot reddingspakket voor de euro aan, dat bestaat uit een investering van 500 miljard euro. Het IMF pompt nog eens 220 miljard euro in de euro.
De munteenheid en de Europese beurzen zakten de afgelopen weken steeds verder weg door de schuldencrisis in landen als Griekenland, Spanje en Portugal.
Einde euro De reddingsplannen van vorige week leken een eind te maken aan die vrije val, maar dat bleek van korte duur. Vrijdag sloten alle Europese graadmeters in de min en de euro staat momenteel op 1,236 dollar. Dit is het laagste niveau sinds september 2008, toen de Amerikaanse bank Lehman Brothers failliet ging.
Onlangs waarschuwde de Duitse bondskanselier voor het einde van de EU en de euro en dreigde de Franse president Nicolas Sarkozy uit de euro te stappen.
De president van de Europese Centrale Bank, Jean-Claude Trichet, noemt de huidige gang van zaken 'de meest moeilijke situatie sinds de Tweede Wereldoorlog'.
Een oud symbool wordt verboden, in de tricolore schuilt
voortaan zeker geen Leeuw meer .
LE CVP NOUVEAU EST ARRIVÉ
Als Yves Desmet een zeldzame keer een citaat correct weergeeft, is dat 1° een uitzondering, en 2° kan U gerust zijn dat er iets achter steekt. Een dubbele bodem, een geheime agenda? Die man is dermate vervalst ingesteld, dat hij van niemand een hand mag krijgen, zonder dat deze zijn vingers natelt. Of controleert op aids, of erger.
Dat hij Marianneke-sausepanneke, die notabene zwaar moet afdokken om haar politieke boodschap in De Morgen verkocht te krijgen, dezelfde dag een sneer nageeft : je moet maar Desmet heten! Niet getreurd echter, als de ene krokodil de andere aanvalt en verslindt : het spektakel kan maar leerzaam zijn.
En of het leerzaam is!
Even vertalen : Marianne, aan het vissen naar stemmen, bedreigt haar stemmers die de afgelopen jaren misschien gedacht hebben dat de CVP Vlaamser zou geworden zijn : daar mag geen twijfel over bestaan : die Vlaamse houding (extremisme voor haar) wordt afgezworen, en vervangen door het verlangen naar evolutie in de zin van het mordicus in standhouden van toestanden die het land linea recta naar de afgrond voeren Ik heb die zinsnede in vetjes gezet, hieronder en onderlijnd.
De eigen ruiten insmijten, beste troela, noemen wij dat.
Inderdaad, nu er vandaag nog 28 dagen te gaan zijn, wordt het zicht op de landing steeds helderder. Kan het nog helderder? De naam zelfs van het Vlaams Belang, is gewoon het Vlaams belang. De Vlaming 1st, op Lijst N° 1 ..
Marianne
In een interview met Zeno (vandaag in De Morgen op Zaterdag) schetst Marianne Thyssen duidelijk de campagneboodschap van haar partij: "Kiezen we voor extremisme, voor nog meer blokkeringen, voor de grote clash en uiteindelijk voor het uitblijven van oplossingen? Of willen we een kans geven aan de redelijkheid en de dialoog, aan oplossingen?" Het spreekt vanzelf dat CD&V voor het tweede staat, mocht daar de afgelopen jaren enige twijfel over gerezen zijn.
Het helpt wanneer je in de politiek met een stalen gezicht en zonder blos op de wangen keihard kunt afbranden wat je tot gisteren bewierookt hebt.
Want we hebben toch niet gedroomd dat in 2007 diezelfde CD&V uit de oppositie brak met de slogan van haar kopman Yves Leterme dat "slechts vijf minuten politieke moed voldoende was" om de communautaire impasse rond B-H-V op te lossen? Diezelfde Leterme die vervolgens "nooit in een regering zou stappen zonder grote staatshervorming" en die enkele maanden later "nooit uit een federale regering zou stappen zonder een grote staatshervorming"? Het was toch diezelfde man die een federale regering zonder Vlaamse meerderheid met alle wapens zou bestrijden, om er vervolgens zelf zo een te vormen?
De electorale strategie van 2007 heeft de partij veel stemmen opgeleverd, maar tegelijk het land drie jaar lang zogoed als onbestuurbaar gemaakt, met een triest wereldrecord tot gevolg: liefst vijfmaal moest Leterme in drie jaar tijd zijn ontslag bij de koning gaan geven. Na die glansprestatie is hij teruggekeerd naar West-Vlaanderen, bang voor de confrontatie met zijn eigen 800.000 voorkeurstemmen, en moet Marianne Thyssen de kastanjes voor hem uit het vuur halen, in een onmogelijke communicatie: 180 graden van koers veranderen zonder haar voormalige voorman af te branden.
Daarom wordt nu een Rik Torfs bovengehaald, van wie men hoopt dat hij enig intellectueel weerwerk kan leveren tegen N-VA. Daarom wordt de meer Vlaamsvoelende fractie van de partij vriendelijk opgedragen al te Vlaamse oprispingen even achterwege te laten. Na drie jaar communautair radicalisme en electoraal opbod wil CD&V weer de partij van het goed bestuur worden. En wie weet lopen er genoeg kiezers zonder geheugen rond, die niet de vraag opwerpen: "Wie gelooft die mensen nog?".
(Tot zover deze lezing volgens Yves Desmet in De Morgen.)
Omdat het Vlaams Belang zoveel mogelijk wordt doodgezwegen, moeten wij, de Overtuigden, zoveel mogelijk op de barricaden klimmen om de boodschap met eigen middelen te verspreiden. Ik had gehoopt dat de procedure om de partij-fianciereing af te nemen van het Vlaams Belang, zogezegd wegens racisme (!) dezer dagen zou voorgekomen zijn, desnoods met een veroordeling, zoals door di Rupo en Genez (maar ook door de NV-A) geëist, maar het Establishment durft zich geen tweede arrest in die zin veroorloven. Ze zitten immers met de vrees, dat, zoals in 2004, het Arrest van Gent een golf van sympathie bij de bevolking zou opwekken met als resultaat de stijging tot bijna 25%, ei zo na meer dan de almachtige CVP ..
Het tweede proces door Freddy Willockx (Socialist) aangespannen voor het vermeende pers-delict onder verantwoordelijkheid van onze ex-voorzitter, Frank Van Hecke, blijft eveneens achterwege ..
Zou het misschien kunnen, dat de Heren Rechters met een bang hartje de uitslag der verkiezingen afwachten?.....Voor geval van meevallende verkiezingen (voor het Vlaams Belang) zouden beide zaken wel eens in de doofpot kunnen geraken : wie riskeert er nu zijn vel als hij plotseling in het verkeerde kamp blijkt te zitten? Maar o wee als het Vlaams Belang klappen zou krijgen (wat zij vurig verhopen en waaraan Ward De Bever en Siegfried Schiltz dapper meewerken) : dan zouden zij onder luid gejuich de genadeslag toedienen : het Vlaams Belang voor een jaar op droog zaad zetten, en Van Hecke voor 10 jaar zijn burgerrechten ontnemen.
Wie kan de zaken helderder formuleren dan de onvoprezen Gerolf Annemans? Hij is niet voor niks meer dan 30 jaar volksvertegenwoordiger voor het Vlaams Blok/Belang en als hij spreekt over Hugo Schiltz, dan spreekt hij uit eigen ervaring. Inderdaad : die had het eindelijk door, en het speet hem de klok niet te kunnen terugdraaien.
Die getuigenissen werden later vakkundig de kop ingedrukt, verdraaid en verzwegen. Maar er is nog één levende getuige van diens ommezwaai op het einde van zijn leven, waarin hij toegaf verkeerd te zijn geweest. Dat is de compagnon van het advocaten-kantoor Schiltz, die, als hij niet gemuilkorfd wordt, vroeg of laat als een duivel-uit-een-doosje kan tevoorschijn springen .In dat geval zou dat het einde betekenen van de Schiltz-manie, en meteen van de NV-A Moet die man dan niet vrezen voor zijn leven? We weten uit ondervinding dat, in s Lands belang, en/of in t belang der Sex-en Coburgers, er niet terug geschrikt wordt voor moord.
Wie zei daar ook weer: TO BE OR NOT TO BE, THATS TGE QUESTION ..Ja waarlijk, ook deze keer weer gaat het ons ons naakte bestaan!
Tataa ! Wie had dàt gedacht ?
zaterdag 15 mei 2010
De incidenten rond de vrij metselende Siegfried Bracke leggen - reeds enkele dagen na zijn aantreden in de politiek - het probleem bloot waar de wijze en nadenkende kiezers (dat zijn de meesten volgens mij) de komende weken mee zullen worstelen.
Bij de vorige verkiezingen voor Kamer en Senaat van 2007 hebben de Vlamingen massaal de rekening gepresenteerd aan Verhofstadt. Die had met een aangescherpt Vlaams imago (herinner u: De Belgische Ziekte) heel wat stemmen behaald in 1999 maar hij had ze vrijwel meteen misbruikt om een neo-belgicistisch alternatief van onderhandelde oplossingen op grond van Franstalige desiderata te introduceren. Resultaat was een status quo, want Franstaligen wilden geen verandering meer. Meer autonomie, de resoluties van het Vlaams Parlement en zeker een splitsing van BHV werden door hen als Vlaams extremisme afgeschilderd. Dus veegde Verhofstadt alles onder de mat van zijn paarse goed-nieuws-show.
Die komedie van Verhofstadt werd door de CD&V ontmaskerd. Leterme kreeg in 2007 vanwege een wat dwalende NV-A een Vlaams kwaliteitslabel opgespeld in ruil voor een kartel. Hij beloofde een beter bestuur voor Vlaanderen, een staatshervorming en een splitsing van BHV. Leterme won de verkiezingen, maar werd bijna meteen gesaboteerd door de Franstaligen. Hij beging ook een fatale vergissing door alvast in een federale regering te stappen. De Franstalige politieke elite hield woord alsmede het been stijf; dus kwam er niks in huis van de beloofde hervormingen. Leterme schoof alles voor zich uit, maar belandde in de sloot.
En wat gebeurt er nu? Alle Vlaamse partijen treden opnieuw aan en zeggen aan de kiezers dat ze gààn voor (dat zeggen ze zo tegenwoordig : we gààn er voor) een beter bestuur voor Vlaanderen, een staatshervorming en een splitsing van BHV! Tataa !
Nu vraagt de wijze en nadenkende kiezer: is dat niet hetzelfde als drie jaar geleden ? CD&V, Open VLD, SP-a en zèlfs N-VA: beloven die nu net hetzelfde als in 2007? Ja, inderdaad, ze beloven hetzelfde als in 2007.
Maar er is een verschil. Er is een accentverschuiving. Nu nog het woord Franstalige gebruiken wordt als nationalisme veroordeeld. Ook het been stijf houden of geen toegevingen wordt als radicale taal bestempeld. De opper-goeroe van de paarse duiding Yves Desmet stelt zelfs onomwonden dat deze verkiezingen gaan over toegevingen. Vlamingen moeten leren toegeven. Niet meer een beter bestuur voor Vlaanderen, maar de dialoog met de Franstaligen staat voorop in de communicatie van de CD&V.
Zèlfs de NVA doet mee. Met een verwijzing naar Hugo Schiltz gaf Bracke al aan dat Vlaamse-Waalse autonomie met unilaterale Vlaamse toegevingen mag ontsierd worden. En wie niet op de N-VA stemt, maar op het Vlaams Belang, die kiest voor revolutie of voor chaos, aldus een behoorlijk zelfvoldane Bart De Wever, die er nog aan toevoegt dat het verbodsbord met het strikje (van 2007) een vergissing was, want dat Di Rupo en de PS niet meer een deel van het probleem zijn. Wat hem betreft mag Di Rupo premier worden. Sinds gisteren komt daar dus nog iets bij. Als het in een groter pakket zit, mogen Vlaamse toegevingen inzake BHV geen taboe zijn volgens Bracke.
Hoe dan ook: u voelt het. Niet 'meer Vlaanderen' is zoals dat in 2007 nog het geval was - the issue. Niet 'meer Vlaanderen' is het uitgangspunt, maar België. Mogen we de dialoogproblemen van België oplossen door de Franstalige eisen in te willigen ook als die eigenlijk strijdig zijn met de Vlaamse belangen? Dàt lijkt de vraag te zijn die de onderhandelingspartijen voorleggen aan de kiezer.
De partijnaam van het Vlaams Belang krijgt dus deze keer een zeer uitgesproken symboliek.
Want de keuze van de wijze en nadenkende Vlaming wordt dus steeds duidelijker afgelijnd. Aan de ene kant staan alle partijen van het establishment. De meesten in een of andere regering, het weze de federale Belgische regering, het weze de Vlaamse regering. En liefst volgens hun eigen wensen blijkbaar ook de nieuwe Belgische regering. De meeste van hun lijsten zijn opgeleukt door TV-sterren. Journalisten, actrices, quiz-panel-clowns. Het zijn de onderhandelingspartijen.
Aan de andere kant staat wellicht slechts één partij. Een partij die naar zon onderhandelingen zou trekken met een alternatief in de binnenzak. Een alternatief voor eindeloze onderhandelingen waar in een groot pakket Vlaanderen het gelag zou betalen. Zo mag het niet langer meer zijn. Niet teruggrijpen naar Hugo Schiltz, maar vooruitkijken. Want zelfs Schiltz zei op het einde dat België voor Vlaanderen geen meerwaarde meer had
De keuze is simpel: Belgische onderhandelingspartijen. Of Vlaamse vrijheidspartij. België besturen of Vlaanderen besturen.
Net als vorig jaar bij de regionale verkiezingen staat Jos Verstraeten (70), de Vlaamsgezinde pastoor die in 2002 door kardinaal Danneels in die functie werd afgezet in de Sint-Pietersparochie in faciliteitengemeente Wezembeek-Oppem, ook dit keer op de N-VA-lijst.
Verstraeten is met name lijstduwer bij de opvolgers op de Kamerlijst die de N-VA heeft ingediend in de kieskring Leuven. Theo Franken is lijsttrekker.
De minderbroeder Verstraeten werd in 1995 pastoor in Wezembeek-Oppem waar hij in aanvaring kwam met Franstalige katholieken omdAt hij onder meer weigerde eentalige Franse misvieringen te doen. Hij werd er door het aartsbisdom uit zijn functie ontheven op beschuldiging zijn pastoorsfunctie te misbruiken voor politieke doeleinden. Diverse solidariteitsacties konden Danneels niet van gedacht doen veranderen en hij werd overgeplaatst naar Vossem
Wezembeek-Oppem, zoals U ziet aan de naam een door en door Franse Gemeente, wordt sedertdien geclaimd als gebied voor de droit des gens en dus Franstalige .droit du sol .Anders gezegd : had de Kardinaal zijn Ambt niet misbruikt om de Franscouillons ter wille te zijn, dan had Pastoor Verstraeten op zijn eentje deze gemeente Vlaamser kunnen houden.
Het is maar dat we het weten en vooral dat we het blijven onthouden Misschien een hint voor Voorpost? Om met vlag en slaande trom in Vossem Pastoor Verstraeten te vieren?
De dag dat als die noodlottige onderhandelingen er ooit komen waarop de Tjeven zitten te wachten om Wezembeek-Oppem zijn criminele burgemeester te geven, eenmaal overgeheveld bij le très grand Bruxelles, zal deze corridor met Waals-Brabant als hefboom gebruikt worden om Brussel aan Wallonië te hechten. Vergeet niet dat de stafkaarten reeds bestaan waarop de jonction staat uitgetekend.
Waarom zouden we de Godfried-de-Afvallige daar niet eens aan herinneren? Hem belonen bijvoorbeeld. Met een uitkijkpost bijvoorbeeld aan de boord van de verbindingsweg door het Zoniënwoud. De hoogste boom bijvoorbeeld is wel genoeg! De man is van Kanegem (West Vlaanderen) maar heeft zijn afkomst ten eeuwigen dage verbeurd. Iedereen die daar langs komt, kan in het Gulden Boek in de kerk van Kanegem zijn mening kwijt.
En Pastoor Verstraeten? Al staat hij verkiesbaar op een lijst die niet onze voorkeur wegdraagt, wij wensen hem het allerbeste! Dank zij SeniorenNet.be kan hij misschien een paar stemmen méér krijgen. In ieder geval : als aanmoediging voor de Lauwen in zijn partij, kan hij het goede voorbeeld geven!
Misschien eens op bedevaart gaan naar Kanegem? Om een par lijntjes mee te schrijven over de landverraders-carrière van een aan kindermisbruik medeplichtige Kardinaal?
Ik Zou zeggen: mê hiel Aaantwaarpe, mô nie mê ma .
Natuurlijk is droit des gens een andere manier om droit du sol op te eisen, dat is klaar als een glas troebel pompwater, maar om ons gezicht te redden voor de stricte toepassing van de Grondwet, daarvoor drie Gemeenten moeten laten voorgoed afnemen, stelen dus, is niet een brug te ver, maar een hele stroom vol bruggen te ver!
Daarvoor komt dit artikel hieronder goed op tijd. Als we als Vlaming niet opletten, worden we er in geluisd!
Alleen het Vlaams Belang wil geen millimeter toegeven, om, zoals de andere partijen willen, het on-land te redden, maar juist om de onzin te doen ophouden! Nu toegeven is het koloniaal verleden een nieuwe kans geven!
Als de verfransing toegelaten wordt in de Phériferie (*) zitten de Franscouillons meteen in een nieuwe loopgracht om verder te kunnen oprukken .Dat is de manier waarop bezetters zich gedragen tegenover te bezetten grondgebied.
06-05-2010 - Philippe van den Abeele - In Flanders fields
Bron : ISKANDER
De Vlamingen zijn (minstens) nationalisten, als verdedigers van le droit du sol, terwijl de Franstaligen het o-zo-nobeler "droit des gens verdedigden. Waardoor zij overal in het Frans terecht moeten kunnen. Ook Dehaene haalt deze tegenstelling aan in zijn 'afscheidsnota'. Twee prominente Franstaligen prikken dit echter door. Vincent de Coorebyter (CRISP) stelt vast dat de Franstalige partijen alleen opkomen voor stemrecht van Franstaligen in Halle-Vilvoorde voor Brusselse kandidaten, en ze de enigen zijn die meer grondgebied opeisen, meer 'droit du sol' dus... Prof. Philippe Van Parijs prijst de wijsheid van het invoeren van het territorialiteitsbeginsel. Zowel in België als elders, is «le droit des gens» een kolonialistische houding die eens en voor goed verlaten moet worden voor een duurzame pacificatie. Er zijn veel belangrijker uitdagingen dan het taalcomfort van de bewoners van enkele van de rijkste gemeenten in dit land. Een samenvatting, met commentaar.
In zijn 'afscheidsnota' op het einde van zijn gesprekken over een onderhandelde oplossing om BHV te splitsen, einde april '10, vermelde Jean-Luc Dehaene de tegenstelling in de uitgangspunten van de twee taalgemeenschappen: "De ene gemeenschap gaat uit van het territorialiteitsbeginsel; de andere van het personaliteitsbeginsel. Beide staan haaks op elkaar. Een compromis is maar mogelijk als elke partij bereid is voor een deel haar eigen logica te verlaten, om elementen van de logica van de gesprekspartner te integreren en omgekeerd. Dit was het geval in de compromisakkoorden die bij elke fase van de staatshervorming werden afgesloten."
Het territorialiteitsprincipe primeert
Bij die uitspraak van Dehaene heeft Vincent de Coorebyter, algemeen directeur van het socio-politiek onderzoeks- en informatiecentrum (CRISP) nogal wat kanttekeningen (Le Soir, 27 april '10). Historisch gezien geeft hij Dehaene gelijk, vooreerst wat het territorialiteitsbeginsel betreft. Voor de Vlaamse beweging moest, eenmaal de taalgrens vastgelegd in 1962-63, het territorialiteitsbeginsel worden toegepast. Vlaanderen was eentalig Nederlands, behalve voor enkele afgesproken punten. De Franse Gemeenschap kon hier geen enkele bevoegdheid uitoefenen. Historisch gezien geeft hij Dehaene ook gelijk, dat het personaliteitsbeginsel het basisprincipe was van de Franstaligen. Vooral sommige Franstalige partijen hebben lang gemeend dat de bevoegdheid van de Gemeenschappen ook toeliet voorbij de taalgrens activiteiten te steunen. Er zijn herhaalde tussenkomsten van het Arbitragehof nodig geweest voor alle Franstaligen aanvaardden dat elke Gemeenschap niet alleen een territorium heeft waarop ze bevoegd is, maar er ook een exclusieve bevoegdheid heeft. Ook de Gemeenschappen zijn dus bevoegd volgens het principe van territorialiteit.
Toch bleef er in de jaren 1980 en 1990 een bepaalde Franstalige tendens bestaan om het personaliteitsprincipe te verdedigen, ten minste met de bedoeling een zekere band met de Franstaligen in de Brusselse rand te behouden.
Maar dat is geschiedenis volgens de Coorebyter, en het personaliteitsprincipe heeft geen juridische erkenning gekregen. Maar kan men los van geschiedenis en recht stellen dat de Franstaligen vandaag nog verdedigers zijn van het personaliteitsprincipe? Als de Franstalige partijen vandaag de rechten van de Franstaligen rond Brussel verdedigen, en het recht van tussenkomst van de Franse Gemeenschap in de faciliteitengemeenten, is het niet zeker dat dit nog gebeurt in naam van het personaliteitsbeginsel. Er zijn twee indicaties hiervoor. De Franstaligen vragen in de onderhandelingen over BHV niets buiten het arrondissement Halle-Vilvoorde, en ze eisen al helemaal geen rechten op, op basis van het personaliteitsbeginsel, voor de Franstaligen in Vlaanderen in het algemeen. Bovendien hebben alleen de Franstaligen een territoriale eis gesteld: de uitbreiding van het Brussels Gewest. Hij ziet eerder een tegenstelling in de verschillende interpretaties van de grondwet aan beide kanten van de taalgrens, op basis van de afgesloten akkoorden bij de opeenvolgende staatshervormingen.
Terecht of ten onrechte, zegt hij, menen de Franstaligen dat het behoud van de kiesomschrijving en het gerechtelijk arrondissement BHV, alsook de faciliteiten, integraal deel uitmaken van het 'compromis' van 1962-63, waarbij onder Vlaamse druk de taalgrens werd vastgelegd. Dat was niet een echt compromis met de Franstaligen, maar toch moeten minstens deze rechten behouden blijven bij nieuwe Vlaamse eisen. Voor de Vlamingen daarentegen is de splitsing de logische voleinding van de in 1962-63 ingezette hervormingen, de verdere taalhomogeniteit van Vlaanderen, ingevoerd met de vastlegging van de taalgrens. Het zijn volgens de Coorebyter vooral deze verschillende interpretaties van de geschiedenis, veel meer dan het personaliteitsbeginsel, die een zekere oppositie van de Franstaligen tegen de Vlaamse eisen voedt: de enen hebben het gevoel onderdrukt te zijn sinds tientallen jaren, aan herhaaldelijke invraagstellingen van hun verworven rechten onderworpen te zijn, terwijl de anderen in de traagheid van de veranderingen die ze eisen, er de slechte wil van de Franstaligen in zien om het primaat van het territorialiteitsbeginsel te aanvaarden.
In zijn artikel (Le Soir, 29 april '10) maakt prof. Philippe Van Parijs de vergelijking van België met Israël/Palestina. Dat kan u in zijn artikel nalezen, daar ga ik hier niet verder op in. Het gaat hier bij ons gelukkig wel om compromissen, en niet om gewelddadige acties. De ene institutionele hervorming, gebaseerd op die compromissen, is al verstandiger dan de andere om de verhoudingen vreedzaam te houden. Maar tot de meest verstandige behoren volgens hem deze die gradueel het principe van taalterritorialiteit hebben ingevoerd, vanaf de taalwetten in 1932 tot de taalgrens in 1962 en de gedwongen verhuis van de UCL in 1968. De Franstaligen hebben er lang over gedaan om de wijsheid van die maatregelen te verstaan. Zowel in België als elders, is «le droit des gens» een kolonialistische houding die eens en voor goed verlaten moet worden voor een duurzame pacificatie.
Maar de splitsing van het kiesarrondissement BHV heeft volgens hem allemaal niets te maken met «le droit des gens». Het verandert het taalregime van geen enkele school, geen enkele administratie, geen enkel parlement. Met of zonder splitsing behouden de Franstalige inwoners van Halle-Vilvoorde het recht om voor Franstalige kandidaten op Franstalige lijsten te kiezen. Maar natuurlijk is het laten stemmen van de Franstalige inwoners van Halle-Vilvoorde op dezelfde lijsten als de andere inwoners, eerder dan op dezelfde lijsten als de Brusselaars, de bevestiging van het onomkeerbaar Nederlandstalig karakter van dit gebied.
Het is volgens hem evident dat BHV moet gesplitst worden. De kleinste reden is de anomalie in ons kiessysteem. De grootste reden: het moet duidelijk zijn dat wie zich in Vlaams-Brabant komt vestigen, evenzeer als in Waals-Brabant, dit inhoudt dat men aanvaardt dat men volwaardig Vlaamse of Waalse burger wordt, en de moed en de nederigheid moet opbrengen om de officiële taal van zijn streek te leren. De splitsing moet echter gebeuren in het kader van een compromis, waarbij elk er met geheven hoofd uit komt. Maar het moet vooral een intelligent compromis zijn, dat duurzaam de problemen oplost, en er geen nieuwe creëert. Men kan dus van de gelegenheid gebruik maken om van een ongelukkige componenten van het compromis uit 1962 af te geraken: de 'faciliteiten' voor de Franstaligen in de zes randgemeenten. Een voorstel is, zoals Etienne Vermeersch (De Standaard, sept '07) voorstelde, de vier kleinste faciliteitengemeenten bij Brussel voegen, en in de twee grootste de faciliteiten laten uitdoven (*). Een tweede voorstel komt van historicus Bruno De Wever (Kanaal Z, 16.11.07), waarbij alle zes faciliteitengemeenten bij Brussel gevoegd worden, gezien het percentage Nederlandstaligen er maar ongeveer 20% meer bedraagt. Een evenwichtig compromis volgens Van Parijs, als dit gepaard gaat voor de Franstaligen met de erkenning dat de 'rechten van de minderheden' perfect compatibel zijn met maatregelen die overal in Vlaanderen de kennis en het gebruik van het Nederlands aanmoedigen, Wooncode inbegrepen. Als Franstalige geste zouden dezen de Duitstalige Gemeenschap als volwaardig Gewest moeten kunnen erkennen.
Als een dergelijke stap vandaag nog niet haalbaar lijkt, kan men ondertussen rustig het arrondissement BHV splitsen, en als overgangsmaatregel elke inwoner van de zes faciliteitengemeenten de individuele keuze geven om zijn stem uit te brengen voor kandidaten uit Brussel of uit Vlaams-Brabant, naar analogie van de situatie vandaag in Brussel, waar de kiezer bij de regionale verkiezingen kan kiezen voor Franstalige of Nederlandstalige kandidaten. Maar dat men dus zeker niet het aantal gemeenten met een bijzonder statuut nog uitbreidt. Een akkoord op die basis zou de leidingevende politici de schaamte besparen het Europees voorzitterschap niet eervol te kunnen vervullen, maar vooral de ramp niet tijdig de andere veelvoudige en veel belangrijkere problemen voor de Belgische bevolking aan te pakken dan het taalcomfort van de bewoners van enkele van de rijkste gemeenten in dit land
Zover een samenvatting van hun betoog
Ik ben het niet eens met de analyse van Dehaene, die stelt: "De ene gemeenschap gaat uit van het territorialiteitsbeginsel; de andere van het personaliteitsbeginsel. Beide staan haaks op elkaar. Een compromis is maar mogelijk als elke partij bereid is voor een deel haar eigen logica te verlaten, om elementen van de logica van de gesprekspartner te integreren en omgekeerd. Dit was het geval in de compromisakkoorden die bij elke fase van de staatshervorming werden afgesloten. De grote verdienste van de Belgische politici sinds 1970 is dat zij er in opeenvolgende fasen in geslaagd zijn de nodige institutionele hervormingen door te voeren op basis van onderhandelde politieke compromisakkoorden die door een ruime meerderheid in Kamer en Senaat werden goedgekeurd."
Bij de Staatshervormingen vanaf 1970 waren de taalwetten (jaren '30) en de vastlegging van de taalgrens (jaren '60) reeds achter de rug. De staatshervormingen hadden niets meer te maken met territorialiteits- versus personaliteitsbeginsel. In geen enkele staatshervorming ging het nog om gebiedswijzigingen of veranderingen van taalregime, maar om machtsverdeling tussen de federale en de 'gefedereerde' instanties Gewesten en Gemeenschappen. Meteen al bij de eerste staatshervoming in 1970 kregen de Franstaligen pariteit in de regering en de alarmbelprocedure, in 'ruil' voor autonomie op het vlak van taal en cultuur van de drie cultuurgemeenschappen, met cultuurraden, met wetgevende bevoegdheden door decreten en één minister van cultuur voor elke taalgroep, in de nationale regering. Pariteit, alarmbel, dat heeft niets te maken met 'le droit des gens' (het personaliteitsbeginsel), zelfs verstaan als het recht om overal in België in het Frans bediend te worden, maar alles met het blokkeren van een Vlaamse meerderheid op federaal niveau...
Dat een compromis maar mogelijk is als elke partij bereid is voor een deel haar eigen logica te verlaten, om elementen van de logica van de gesprekspartner te integreren en omgekeerd, heeft met de discussies van vóór de staatshervormingen te maken: taalwetten, taalgrens. Daarna gaat het om machtsverdeling, niet meer om discussies over grondgebied of taalstatuten. Natuurlijk waren er nog rellen in Voeren en de faciliteitengemeenten, en bleef voornamelijk het FDF, partij opgericht als reactie op het vastleggen van de taalgrens, vanaf zijn ontstaan in 1964 een uitbreiding van Brussel eisen, maar bij geen enkele staatshervorming werd die eis ingewilligd. Brussel bestaat nog steeds uit 19 gemeenten, dezelfde tweetalige gemeenten als bij de vastlegging van de taalgebieden in 1962-63. Pas met BHV komen nu schijnbaar de oude tegenstellingen territorialiteit versus personaliteit weer hun kop opsteken. Alleen schijnbaar, want het gaat nu niet meer om taalrechten voor Franstaligen in (heel of gedeelten van) Vlaanderen, maar om terreinafstand en -verovering. Les 'gens' willen nu 'du sol'... Het is duidelijk dat Brussels FDF-kopstuk Maingain een van de grote stemmenverliezers wordt bij de splitsing van BHV. Daarom de eis voor een 'onderhandelde oplossing' met minstens het overhevelen van de faciliteitengemeenten naar Brussel om een deel van de stemmen te behouden en meteen ook meer geld te ontvangen. En liefst nog een inschrijvingsrecht in heel Halle-Vilvoorde om in Brussel te mogen blijven stemmen. Desnoods uitdovend, tot Maingain met pensioen gaat? Zo kan Maingain geruster zijn dat hij zijn politieke carrière kan verder zetten met een zitje in het federaal parlement. Dat heeft dus allemaal niets met 'les droits des gens' te maken, ook niet in de foutieve Franstalige interpretatie, maar alles met geld en stemmen halen.
Dat de beide schrijvers de 'nobele' eisen gebaseerd op 'le droit des gens' doorprikken, is hierbij een hele - en binnen Franstalig België een moedige - stap. Zoals in een eerder artikel uitgelegd, is de tegenstelling tussen 'droit du sol' en 'droit des gens' een kwakkel, die helemaal niet opgaat ('België IS gebarsten'). Ook de Gemeenschappen hebben een gebied, en de grenzen hiervan respecteren is de enige basis om vreedzaam samen te leven. Vincent de Coorebyter stelt op een diplomatieke manier de vraag of de Franstaligen vandaag nog wel de verdedigers zijn van het personaliteitsprincipe. Prof. Van Parijs gaat een stap verder en stelt duidelijk dat de splitsing van het kiesarrondissement BHV helemaal niets te maken heeft met «le droit des gens», en taalterritorialiteit een basiselement is om in vrede samen te leven. Voor hem hoeft er dus geen grote 'prijs' betaald te worden voor de splitsing van BHV, hoogstens wat wisselgeld in de zes faciliteitengemeenten, met een tijdelijke keuze voor twee lijsten.
Als het helemaal losgekoppeld wordt van de splitsing van BHV is er veel te zeggen voor het voorstel van Van Parijs om enkele faciliteitengemeenten bij Brussel aan te hechten, in ruil voor het uitdoven van de faciliteiten in de andere gemeenten. Dan zijn we van al die herrie af. Maar waarom in die zes gemeenten geen referendum organiseren met de vraag: of naar Brussel gaan, of bij Vlaanderen blijven, maar dan ook de faciliteiten afschaffen? Dan is Vlaanderen al minstens een klein stapje aan het zetten op weg naar een federatie naar Zwitsers model. Of is men hier bang voor meer democratie?
(*) De 2 die bij Vlaanderen zouden blijven: Sint-Genesius-Rode en Wemmel. De 4 die bij Brussel zouden komen: Linkebeek, Kraainem, Wezembeek-Oppem en Drogenbos.
Beide hiervoor samengevatte teksten verschenen als 'Carte Blanche' in Le Soir. Territorialité contre personnalité : lopposition ultime ? Vincent de Coorebyter Directeur général du Centre de recherche et dinformation sociopolitiques (Crisp), mardi 27 avril 2010
BHV : place à la sagesse et à lambition Philippe Van Parijs Université de Louvain Chaire Hoover déthique économique et sociale (Tevens woordvoerder van de Pavia-groep en van Re-Bel), jeudi 29 avril
(*) Het woord alleen draagt reeds de betekenis in zich, als de rand van iets, een rand die niet meer bestaat op zichzelf, maar toebehoort tot het eigenlijke centrum ..
Als een Nederlander een Vlaamse school bezoekt, houdt hij daar meestal een positieve indruk aan over. Vlaamse docenten zijn net zo hartelijk op hun leerlingen betrokken als hun Nederlandse collega's, maar zij blijven beter in hun rol. In het algemeen lijkt het Vlaamse onderwijs meer structuur bewaard te hebben en behoedzamer te zijn omgegaan met de onderwijskundige modes en ideologische bevliegingen, die in Nederland zoveel schade hebben aangericht. Niet voor niets sturen ouders in de grensstreken hun kinderen graag naar een Belgische school.
Maar natuurlijk wordt het Vlaamse onderwijs geteisterd door dezelfde maatschappelijke problemen. Drie op de tien Vlaamse scholen geven aan het onderwijs nauwelijks meer aan te kunnen. De actualiteitenrubriek Terzake liet afgelopen week een reportage zien van de lagere school Maria Boodschap in de Antwerpse wijk Luchtbal. Van de 256 scholieren uit 36 nationaliteiten daar zijn er welgeteld drie autochtoon. De directeur van deze pikzwarte school (maar met kruisbeeld in het klaslokaal) liet zich daar kijk je als Nederlander toch van op interviewen terwijl de leerlingen achter zijn rug rustig hun gang gingen, zonder te storen. Van alle kinderen die bij de schoolpoort worden afgeleverd, is de kennis van het Nederlands volgens deze directeur nul. Het onderwijs kan dus nooit normaal beginnen: eerst moet de talige communicatie op gang worden gebracht. Alleen jonge leerkrachten houden het er vol. Want tegelijk spelen er dezelfde leerproblemen als op alle andere scholen: het hele palet aan labels waaraan maar weinig kinderen meer ontsnappen: ADHD, dyslectie, ADD enzovoort. En natuurlijk zijn de kinderen vaak afkomstig uit gebroken en sociaal zwakke gezinnen, die zich met een uitkering door het leven slaan.
De reportage raakte aan nog een complicerend aspect. Net als Nederland heeft België in VN-verband het Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap' ondertekend. Dat verdrag definieert handicap' zeer fluïde, en eist dat iedere discriminerende' behandeling van bijvoorbeeld leerproblemen wordt tegengegaan. Speciaal onderwijs voor moeilijk lerenden is in die visie een vorm van discriminatie en stigmatisering. Daarom heeft België zich verplicht tot inclusief onderwijs'. Tegen ieders belang in, betekent dit dat leerlingen met soms zeer zware leerproblemen moeten instromen in het reguliere onderwijs om dat zo nog verder te ontregelen. Om dat weer op te vangen, dreigt het onderwijs er nu dezelfde weg op geduwd te worden als het Nederlandse is gegaan: afschaffing van klassikaal, en doordrijving van zelfstandig' onderwijs op het eigen niveau' en competentiegericht'. In de praktijk betekent dat een dramatische niveaudaling.
Een schip op het strand is een baken in zee, luidt het spreekwoord. Laat Nederland in die zin een baken zijn voor het Vlaamse onderwijs. Zijn we toch nog gidsland geworden
O_O_O_O_O_O_
Schrijver van dit artikel, de Heer Henk Rijkers, mag blij zijn dat hij s morgens om 05 uur (= Gestapo-methode) niet van zijn bed werd gelicht door de Nederlandse Staatsvuiligheid! Want noch min noch meer ondermijnt hij, net als Gregorius Nekschot, de illustrator, de Veiligheid van de Staat!
Waar gaat het immers naartoe, als iedereen zo maar kritiek kan spuien op ons zo geroemd onderwijs-systeem! Dat notabene gepatroneerd wordt door de Europese bobos in Strassburg en in Brussel. .
Ja, goed, in de verre Middeleeuwen leerde men lezen, schrijven en rekenen op school : maar waar is dat thans nog goed voor? In Antwerpen zou men dat moeten leren in minstens 36 talen, en zeg nu zelf: welke leerkracht zou dat kunnen? Beter is het dus de jeugd in klas (en dus van de straat) te houden van uit de wieg tot hun meerderjarigheid (18 jaar) zodat ze allemaal, onafgezien hun ras of afkomst, als debielen de klas verlaten en als debielen en nutteloze eters door het leven gaan. Als men de eigen Vlaamse jeugd op dezelfde manier behandelt, dan zijn die op dezelfde manier klaar gestoomd voor de samenleving : op het niveau van ongeletterde woestijn- of oerwoud-bewoners. Onderwijs of niet : allen zullen ongeschoold zijn, zodat dat kostelijk Ministerie evengoed kan afgeschaft worden.
Er gaan zelfs stemmen op, om het Arabisch als eebheids-onderwijstaal te gebruiken. Meteen kan de 3% Vlaamstaligen meteen gelijk geschakeld worden met de 97% vreemdelingen!
Na verloop van tijd kan op die manier de Islam ingevoerd worden, die zal overkomen als een welkome verademing. Zodat er dan in Koranscholen, kan geoefend worden om de Koran van voor naar achteren, en van achteren naar voor op te zeggen .
Neen, de Heer Henk Rijkers, noch Het Katholiek Nieuwsblad zullen ooit geridderd worden, noch door Trezebees Trix, noch door Albert de Sexer : ze kunnen hoogstens rekenen op een vrijkaart als erelid van de PVV of van het Vlaams Blok/Belang.
Hoe echter dit ooit kan goed gemaakt worden? Ik geloof nooit dat iemand dat nog weet. Tenzij er op 13 juni een aardbeving gebeurt .Zodat dit feit alleen al dermate ontradend werkt, dat er een spontane terugkeer in gang wordt gezet naar de prachtlanden van herkomst .Want treinwagons voor paardenvervoer (4 Paarden 73 personen) inzetten voor de eliminatie, dat blijft voorbehouden voor Linkxe wereldverbeteraars
Psst
In Rdam werd het bombardement van 14 mei 1940 herdacht : Duitse socialistische bommen voor de vrede zullen we maar zeggen Wat deed, 70 jaar later een Arabische burgemeester op deze herdenking? O Ja! De Heer Achmed Markouch zal een dubbeldekker zijn met 2 nationaliteiten
Zeg nu zelf: de overgang van Nederlandse identiteit naar die nieuwe Multi-Culti non-identiteit is met deze figuur toch in goede handen?
Op die avond, verkiezingsavond en verkiezingsnacht 13 Juni, zal de Partij die nooit opgeeft omdat ze een eindeloos geduld heeft, de wet van de logica moeten ondergaan.
Dezelfde logica die Yves Desmet van De Morgen plotsklaps ontwaart als hij kijkt in de glazen bol van Madame Blanche. Zeg niet dat hij niet heeft gewaarschuwd! Al vergeet hij daarbij natuurlijk de consensus van wat de mensen denken : die kleurpartijen hebben ons blijkbaar in Juni 2007 niet goed begrepen (of niet willen begrijpen) : we zullen dus duidelijker moeten zijn. En dat houdt in : dat meer en meer kiezers afvallen. Vlaanderen heeft genoeg van de CVP en van het geven en toegeven.
Gedaan dus met luisteren naar de zwanenzang van al de versleten kleurpartijen : die hebben er met zijn allen niets van gebakken, we geven die anderen, de standvastigen en de rechtlijnigen, nu een kans De anderen, die, zoals Smetje zegt, de bginselvaste niet-toegevers zijn .We zouden in deze omstandigheden zelf supporters van De Morgen kunnen worden .want als de oplossing te moeilijk wordt, is er altijd een partij die de juiste remedie heeft. Kijk, de sympathie werkt al : hij mag het zelfs twee keer zeggen :
Hoe meer versnipperd het politieke landschap, hoe groter het gewicht van beginselvaste niet-toegevers, hoe moeilijker een oplossing wordt. Dat is niet eens een politieke overtuiging, maar een simpele toepassing van de elementaire wetten van de logica
Foei
(zegt Smetje van t Gazetje,
terwijl hij schaapachtig grijnst op de foto)
Dom was dat, van de kopstukken van de christelijke arbeidersbeweging, Luc Cortebeeck en Jan Renders, om een oproep te lanceren om te stemmen voor partijen die verantwoordelijkheid willen nemen en compromissen sluiten, en niet op radicale zweeppartijen die ieder compromis afwijzen. Bart De Wever, die zich niet onterecht geviseerd voelde, had hem er maar in te koppen: "De tijd dat vanop de kansel werd opgeroepen voor wie je moest stemmen, is inmiddels voorbij."
Strategisch en psychologisch is de oproep vanuit het christelijke middenveld inderdaad een staaltje van wat reverse psychology heet: het zorgt ervoor dat je misschien net het omgekeerde bereikt van wat je wilt. Ook Stijn Meuris mag dat inmiddels ondervinden. Het aantal mensen dat op socialenetwerksites weet te melden dat ze deze keer zeker gaan stemmen, is inmiddels vele malen groter dan de fanclub van de mensen die ditmaal met hun voeten willen stemmen.
Maar dat neemt niet weg dat Cortebeeck en Renders inhoudelijk wel perfect juist de inzet van de kiesstrijd hebben benoemd, en de kiezer met zijn neus op zijn verantwoordelijkheid hebben gedrukt. Een kiezer die immers nog steeds blijft geloven dat zijn twee primaire opdrachten aan de politici, met name 'Los het op' en 'Geef niet toe', allebei tegelijk in de praktijk omgezet kunnen worden. Nochtans is dat niet het geval, omdat de twee opdrachten elkaar wederzijds uitsluiten. De twee tegelijk kunnen namelijk niet, het is het een of het ander. Hoe meer versnipperd het politieke landschap, hoe groter het gewicht van beginselvaste niet-toegevers, hoe moeilijker een oplossing wordt. Dat is niet eens een politieke overtuiging, maar een simpele toepassing van de elementaire wetten van de logica. Die, voor zover dat nog nodig was, de afgelopen drie jaar op overtuigende manier hun geldigheid hebben bewezen.
Wil men een radicale stem uitbrengen, dan is dat eenieders volste democratische recht, maar dat moet men daarna niet komen zeuren dat de oplossingen verder af zijn dan ooit. Kiest men voor partijen die een vergelijk willen en dus compromissen willen sluiten, dan moet men daarna niet komen zeuren dat er ook toegevingen zijn gedaan. Veel moeilijker dan dat is politiek deze keer niet.
Beter laat dan nooit. Precies vandaag komen de Tjeven met hun wit konijn uit hun hoge hoed getoverd : geduld moeten wij als Vlamingen beoefenen .Ze zeggen er net niet bij dat het een goddelijke deugd is die best door alleen de Vlamingen beoefend wordt. Dat cynisme laten ze alleen onderbelicht doorschemeren .
Hebben we nogal wat geduld moeten oefenen voor wij deze slogan van de laatste kans mochten horen! .De schrik zit er inderdaad diep in! Nietszeggender dan heb geduld kan men echt niet brengen om de eigen besluitloze schrik te camoufleren .Of is het onkunde, zoals bij de BRT, als er op het scherm verschijnt even geduld .
Hun spitsbroeders, die veeleer langs onze kant zouden dienen te staan, vragen naar change .terwijl de Rode Broederschap het nogmaals probeert à la Tobback, die ooit beweerde: Kies socialist, omdat wij nodig zijn Deze keer tappen ze à la Leterme uit het vaatje der loze verkiezingsbeloften .Vijf minuten politieke moed om voor iedereen 200 meer pensioen te beloven, uit een lege pensioenkas .
Drie partijen; drie keer uit hetzelfde vaatje verschaald bier, waarop in onzichtbare letters geschreven staat: Redt ons postje, want wij zijn tot niets anders in staat
Één partij steekt er met kop en schouders boven uit, nochtans ook weer met hetzelfde enig programmapunt als strijdmotief: eigen volk, de Vlaming, eerst ; De rest komt vanzelf! Wij zijn er klaar voor, op alle gebied!
De rest, dat is werk, welvaart, eigen baas in eigen huis, rechtvaardigheid en eerlijkheid. Waar de leiders politiek bedrijven voor het volk, en niet voor hun eigen glorie. Waar hun aantal en dat van hun kabinetten beperkt blijft tot het strikt noodzakelijke. Waar de hefbomen van de macht aan het volk toebehoren, en niet aan een Brusselse elite die neerkijkt op datzelfde volk.
Waar er niet alle soorten verkiezingen om de haverklap gehouden worden voor nog maar eens een ander parlement, maar éénmaal om een beperkt aantal jaren, en voor de ganse legislatuur. Waar de blanco check aan Europa voor herziening voorgelegd wordt bij referendum aan het volk. Waar de natte dweil terug in het bezemkot gaat en de territoriale Vlamingen die in het verkeerde kamp gediend hebben in het Rijk der Sex-en Coburgers ter verantwoording worden geroepen.
Kiezen is delen!
We houden het goede, en verwijderen het slechte! Als zelfstandige natie zijn wij beter geplaatst om rechtsreeks met Wallonië te onderhandelen van natie tot natie, zonder de bemoeienissen van de Brusselse stiefmoeder.
Het Volk der Lage Landen heeft, na jaren slavernij, de kracht in zich om te herleven. Weg met de Zuiderse francofone dwingelandij à la Mangain. De Onkelinxen, de Milquets, de di Rupos mogen hun kuren voortaan tonen in eigen land, beneden de taalgrens. Nous en avons marre! Ik verhoop dat ze de toespraak in het Parlement van de afscheidnemende Francis Van den Eynde (VB) in hun eigen taal goed beluisterd hebben. Wij zijn haast allen Flamingant geworden door de schuld van de Francouillons. En deze klok kan niet meer teruggedraaid worden! Belgie moet niet meer barsten, het IS gebarsten! Want alles, zelfs het weerbericht, is communautair ..
Klein kind Luc Van der Kelen van het Laatste Nieuws, die zich vrolijk miek over de slogan van het Vlaams Belang (ze zouden bij de lottrekking best eens het laatste nummer kunnen krijgen : zou me dat mooi zijn: N°1 op de laatste plaats waar ze thuis horen ). Wel, Klein klein Kleuterke : we horen U niet!? Belachelijk ventje! Onnozel manneke!
My kingdom for a horse of, zoals Willem van Saeftinge zong:
1. "Jutho, vooruit en dapper, Jutho, mijn paard! Mijn harte draaft nog rapper Te strijdewaart. Te Kortrijk in de beemden Wordt 't pleit beslecht; Daar gaapt een graf voor vreemden Of voor ons recht".
2. 't Was Willem, die uit 't klooster Kwam van ter Doest. Een vrome zieletrooster, Die strijden moest. Hij droeg op priesterkleren Het pantser zwaar, Om 't Vaderland te weren Uit groot gevaar.
3. Harop ! De zwaarden sidd'ren, daar valt het hoofd Van Robrecht, 't hoofd der ridd'ren. God zij geloofd! Nu met gerust geweten naar 't klooster weer. Is niet mijn plicht gekweten naar recht en eer?"
4. En toen uit elke toren De zege klonk, De slag der Gulden Sporen De vrijheid schonk, Toen bad in 't stille duister Van 't kloostergraf De held die roem en luister Aan Vlaand'ren gaf .
Robbrecht = dat was toen Robert dArtois (Artesië), onze Zuiderbuur, die als leider der Franse ridders, bij Philips le Bel probeerde op een goed blaadje te komen. Enfin, nu zijn er een heleboel prominenten die op kap van hun Vlaamse volksgenoten, bij die andere Philps op een goed blaadje trachten te komen. Die is wel vanaf zijn geboorte Graaf van Vlaanderen! Philps de Taaie, Comte de Flandres, vazal van Sarco, de Hongaarse edelman uit Parijs .
De pen die onderstaand artikel heeft geschreven, loopt groot gevaar. Trouwens, niet alleen de pen loopt gevaar omdat ze de Islam beledigd heeft, maar de hand die haar vastgehouden heeft en aan die hand een volledig lichaam, bekroond met een mensenhoofd. Want Moslims houden niet van waarheid die ze beledigend weten.. Die onthoofden ze .stuk per stuk. Tot ze alleen overblijven om onder elkaar het moorden verder te zetten. Zie Irak.
Als argument bestaat er geen beter om iemand te doen zwijgen.
Is Uw buurman, de brave ja zelfs bij uitzondering werkzame huisvader dan een moordenaar? Dat kan toch niet! Hij wenst U en Uw huisgenoten trouwens iedere dag een vriendelijke goedemorgen
De vraag is alleen als hij dat zal blijven doen, de dag dat de GSMs de Jihad-wachtwoorden zullen doorgegeven hebben : de kant kiezen van zijn geloofsbroeders die in de straten het kromzwaard hanteren, of de kant van zijn gastheren die hem opgevangen en gevoed hebben .
Ook op die vraag dient U te antwoorden op 13 Juni : wacht niet tot het te laat is! Geef, samen met ons van Lijst N° UNO, het juiste signaal : tot hier en niet verder!
Kan islam verboden worden?
ENCINA NAVAN - 13 MEI 2010
Een paar suggesties om een begin te maken.
Recent werd in de VK weer eens betoogd dat het niet mogelijk om mensen te verbieden ergens in te geloven. In zijn algemeenheid klopt dat, maar dat betekent niet dat anderen zich moeten neerleggen bij elke tekstinterpretatie die de gelovigen voortbrengen. Het betekent ook niet, dat de seculiere samenleving zijn eigen beginselen moet verlaten om toch maar in alle opzichten ruimte te bieden voor geloof. En het betekent ook zeker niet, dat de seculiere samenleving elke religieuze organisatie ruimte moet geven om opvattingen over te brengen op zijn volgelingen, die strijdig zijn met de seculiere samenleving.
Allereerst moeten we onderscheid maken tussen geloof, religie en godsdienst. Het geloof is een persoonlijke overtuiging in de vorm van een wereldbeeld. Religie is de overlevering van hoe het geloof wordt beleefd in de vorm van rituelen en gedragingen. Godsdienst tenslotte voegt hier aan toe gebouwen, organisaties en sociale bijeenkomsten.
De hoofddoek valt onder religie (van religere, verplichten tot) (bron) en heeft dus niets met geloof (in westerse zin) te maken. Vandaar dat een verbod op het dragen van de hoofddoek geheel buiten artikel 7 GW staat.
Bovendien heeft de scheiding van kerk en staat niets te maken met de scheiding van geloof en staat. De scheiding van kerk en staat, zoals voortgekomen is uit de Franse Revolutie, houdt in dat kerkelijke ambtdragers geen wereldlijk ambt zoals vorst of tweede kamerlid mogen uitoefenen. De Jacobijnen en Napoleon en de socialisten van Blanqui vonden katholicisme prima maar wel in privé.
Formeel zijn er nog een enkele westerse landen die een christelijk geloof in hun grondwet hebben opgenomen als staatsgodsdienst, maar dit is feitelijk geannuleerd doordat de seculiere staat is ingevoerd. Geheel anders is de situatie in de islamitische landen, die hebben bijna allemaal de sharia in de grondwet opgenomen als toetssteen voor de wetten. Het Burgerlijk Wetboek zoals we dat in Europa kennen wordt ook veel gebruikt in die landen, maar bij de toepassing ervan wordt telkens opgelet of het niet strijdig is met de sharia. Aangezien moslims hun gedrag conformeren aan de regels van de koran, ontstaan er in die landen niet vaak situaties waarin de civiele wetgeving in conflict komt met de sharia.
Een mogelijke oplossing voor het probleem is de invoering van een officiële erkenning als godsdienst zoals in België al lang bestaat. Islam kan dan de erkenning ontzegd worden en elke moskee zal dan moeten functioneren als elke andere vereniging. Voor de volledige argumentatie waarom islam geen godsdienst is, verwijs ik naar dit artikel.
Aan deze verenigingen kunnen beperkingen worden opgelegd, zoals met elke vereniging het geval is. Geen enkele vereniging mag activiteiten organiseren of informatie verspreiden die tot bedoeling hebben om het seculiere karakter van de Europese samenleving en het beschikkingsrecht van individuen aan te tasten. Het verbieden van een vereniging is veel eenvoudiger dan van een godsdienst.
De vrijheid van godsdienst in Europa kan alleen bestaan binnen het seculiere raamwerk. Islam is strijdig met dit raamwerk omdat het tawhid (de eenheid van god en wereld) als centrale doelstelling heeft en dit bovendien door middel van uitvoerige instructies (haatteksten in de koran), indoctrinatiemethoden (dagelijks gebed) en propagandacentra (moskee) overbrengt op de gelovigen. Zelfs academisch opgeleide moslims kunnen de fatale lokroep van het streven naar tawhid niet weerstaan, zoals blijkt uit de uitingen van de bekende Hosein Nasr (tweede helft van dit artikel).
De westerse samenleving moet beseffen dat de tawhid de drijvende kracht is achter de politieke islam, achter het terrorisme, achter het kalifaat.
Een volgende stap kan zijn om islamitische gebruiken die we in het westen ongewenst vinden, te belemmeren of te verbieden, zodat moslims deze minder snel zullen overdragen op hun kinderen. Als islam geen erkende godsdienst is, dan zijn deze gebruiken niet meer dan gebruiken, en kan artikel 7 GW niet meer in stelling gebracht worden.
Ik denk hier bijvoorbeeld aan besnijdenis, het dragen van de hoofddoek en het verbod op trouwen met niet-moslims en het verlaten van de islam. Dit zijn inbreuken op het recht op zelfbeschikking van het individu en dienen verboden te worden.
Moslims zullen dan eindelijk ontdekken wat secularisatie nu eigenlijk betekent hier in het westen. Meestal zien ze secularisme als een vorm van atheïsme.
We moeten ophouden een overeenkomst te zien tussen een kruis in het klaslokaal en een hoofddoekje in een klaslokaal en dat te verdedigen met de generalisatie alle geloven zijn gelijk.
Het christendom heeft nooit een tawhid gekend, maar juist uitdrukkelijk de scheiding der machten erkend en gerespecteerd. De ondersteunende bijbelteksten in dit opzicht zijn:
Mattheus 22:21 Geef Caesar wat voor Caesar is, maar God datgene wat van God is.
Johannes 18:36. Mijn Koninkrijk is geen deel van deze wereld.
II Timotheus 2:4 Een soldaat van Christus verwikkelt zich niet in bestuurlijke (wereldse) activiteiten.
De tawhid maakt dat de moslim naar goddelijke wetten leeft, terwijl westerlingen leven naar wetten die door mensen gemaakt zijn en dus inferieur zijn. Hieruit volgt dat democratie inferieur is aan het kalifaat; dat de westerse samenleving, ondanks zijn technologische overmacht, inferieur is aan de islamitische samenleving; dat de nederlagen die islam heeft geleden in de recente eeuwen door het westen alleen maar tijdelijk zijn (artikel) en dit alles verklaart waarom moslim het westen haten en bereidt zijn ertegen te vechten.
Het verschil tussen islam en de overige levensbeschouwingen moet duidelijk gesteld worden. Moslims is altijd ontraden om onder bestuur van een niet-moslim vorst te leven. Als het maar even mogelijk was, dienden zij een woonplaats tussen andere moslims te zoeken, omdat alleen dan het nastreven van een islamitische levenswijze goed mogelijk was. Dit geeft aan dat islam meer een sociale leefwijze is dan een individueel geloof.
Bovendien zijn ze nu bezig met de omgekeerde actie: omdat ze met tegenzin tussen niet-moslims leven, halen ze net zo lang nieuwe moslims naar hun nieuwe habitat, totdat ze wel tussen uitsluitend moslims leven.
Islam is totalitair omdat het geloof, godsdienst en sociale doctrine in zich verenigt. Deze combinatie staat altijd op gespannen voet met andere levensbeschouwingen.
Gaarne help ik via deze blog dit historisch artikel verspreiden over de hopelijk laatste belse federale verkiezingen. We moeten (zijn aan onszelf verplicht) om zoveel mogelijk mensen te informeren : dit zijn de verkiezingen van de laatste kans. Want de partij, die vandaag bekend maakt dat ze leeft voor geduld zal beroep doen op de Partij die Verandering wil door evolutie, staat klaar om niet met de Maddens-doctrine, maar met de doctrine van geven en toegeven het land over te leveren aan de Franscouillons. Omwille van het smeer likt de kat de kandeleer!
De namen die onderaan ondertekenen loochenen niet! Zij zeggen recht-toe-recht-aan waar het op staat! Klinkt het niet, zo botse het de waarheid is rechtlijnig en heeft haar rechten!
De Ondertekenaars zijn niet de eersten die hun nek uitsteken, maar ook niet de laatsten. Niet zoals de Partij der Nieuwe Alliantie-Schiltzen die het lied der verdamping voorzingen, want dat is met andere woorden de verknechting in stand willen houden. Al meer dan 180 jaar wordt die geleidelijkheid benaarstigd (met de mond) en in tegendeel werd stap per stap ons grondgebied prijs gegeven. Is er nog iemand in leven van de generatie, die het beleefd heeft dat in Brussel werkelijk ooit het Vlaams de boventoon voerde? Toen Ernest Claes zijn novelle Jeroom en Banzamien (1923) situeerde, was de verfransing reeds volop ingezet, maar dat sappig Brussels dialect bleef taai voortbestaan in de volksmond. Nu is de verfransing haast compleet, zodat de Rand, thans als Phériphérie aangeduid dreigt als een rijpe appel in handen van de verfranste Beulemansen te vallen .Zij eisen, naast de nodige miljoenen om de chiqué te blijven voeren, de aanhechting van ons grondgebied. Om redenen van annexatie werd in 40 een wereldoorlog begonnen!
Res Publica
Een stem voor een van de V-partijen kan het verschil maken.
Luttele weken scheiden ons nog van de federale verkiezingen die nu al historisch worden genoemd, vooral omdat ze het feitelijk bankroet van de Belgische rechtstaat illustreren. Dat ze ongrondwettelijk zijn, staat buiten kijf: de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde (die eigenlijk niets meer is dan een erkenning van het Vlaamse territorium binnen het Belgisch staatsverband) was een conditio sine qua non om ze te organiseren,- zo luidde de uitspraak van het Grondwettelijk Hof.
Terecht hebben een aantal personen, organisaties, en zelfs politieke partijen, verbonden met de Vlaamse beweging, al aangekondigd dat ze de uitslag zullen aanvechten met alle mogelijke middelen. Inbegrepen daarin allerlei reflexen van burgerlijke ongehoorzaamheid en organisatorische boycot. Juridisch is dat verdedigbaar, psychologisch stelt het een probleem. De vraag is immers, of de van de politique politicienne balende burger die nieuwe obstructiemanoeuvres niet zal rangschikken bij de belangenconflicten, alarmbellen, grendels, en ander gereedschap waar het gehate Wetstraat-establishment zich zo mee amuseert. De vraag is tevens, of een beweging die het voortbestaan van het huidige België ter discussie stelt, zich wel moet blijven vastklampen aan dat oude constitutionele kader van de Belgische federale staat.
Een andere definitie van deze verkiezingen zou dat dilemma kunnen oplossen. Het is billijk om de ongrondwettelijkheid ervan aan de kaak te stellen. Maar tegelijk moeten deze verkiezingen door de Vlamingen geher-legitimeerd worden. Op 13 juni krijgen zij namelijk de kans om de Gordiaanse knoop door te hakken en ervoor te zorgen dat dit de laatste federale verkiezingen worden.
Het flagrant virtueel karakter van een democratie die zelfs geen wettelijke verkiezingen meer georganiseerd krijgt, vraagt immers om een daadwerkelijk no pasaran. Een proteststem dus, tegen het systeem, tegen de instellingen die dit soort situaties voortbrengen, tegen de politieke klasse die ervoor verantwoordelijk is. In die optiek gaat het dus niet meer om het kiezen van zitjes en postjes in de Wetstraat, in de loze veronderstelling dat alles terug in zijn normale plooi zal vallen. Niets laat veronderstellen dat zich echte oplossingen zullen aandienen in het traditionele Belgische kader: in die zin is de uitslag op zich, als basis voor een federale zetelverdeling, zelfs ronduit irrelevant. De enige echte keuze, waar wij op 13 juni voor staan is: verder gaan met België, en er alle anomaliën bij nemen,- ofwel de stekker uittrekken. En daarmee is het constitutioneel deficit rond deze stembusgang van de baan: laten we er gewoon een volksraadpleging van maken, boven en buiten de politieke waan van de dag.
Deze verkiezingen zijn, wat Vlaanderen betreft, meta-electoraal: ze hebben nu al de impliciete betekenis van een onafhankelijkheidsreferendum verworven. Partijpolitiek is de grens dan vrij gemakkelijk te trekken. ACV-voorzitter Luc Cortebeeck, een van de absolute steunpilaren van het Belgische establishment, heeft het voor ons al gedaan (zie De Standaard van 12/5). Wie voor het status-quo kiest, heeft de keuze tussen de drie partijen die sinds het ontstaan van dit land het politieke spel bepalen (CD&V, open-VLD en SP.A) plus het neo-unitaristische Groen! De drie traditionele partijen hebben de Belgische constructie bepaald en ons gebracht tot waar we vandaag staan: faites vos jeux.
Wie genoeg heeft van het geknoei en van een propere canvas wil vertrekken, heeft een duidelijk alternatief ter beschikking: hier dienen zich drie politieke formaties aan die, elk op hun manier, afstand nemen van het huidige bestel en de monarchie: Vlaams Belang, Nieuw-Vlaamse Alliantie, en Lijst Dedecker.
Met moet er niet aan twijfelen dat de establishmentpartijen een gematigde, on-Vlaamse uitslag zullen aangrijpen als een mandaat van de kiezer om voort te gaan met het Belgische verhaal, in de richting van een hypothetische staatshervorming, inclusief nachtelijke vergaderingen, institutionele creativiteit, surrealistische deals die aan elk van beide kanten anders worden uitgelegd, enz. Het is anderzijds evident dat de drie V-partijen een gelijkaardige analyse maken als het in hun voordeel uitdraait: een Vlaams-radicale uitslag, boven de 50%, wie van de drie ook de meeste stemmen verzamelt, moet gelezen worden als een plebisciet pro onafhankelijkheid. Wat er verder in de federale kamer en senaat gebeurt, is dan marginaal: het politieke zwaartepunt komt op dat moment sowieso in het Vlaamse Parlement te liggen, waar de drie V-partijen gezamenlijk hun moreel gezag kunnen aanwenden om het onafhankelijkheidsdebat op te starten.
Kunnen zij voldoende traditionele parlementsleden overtuigen, dan kan dit leiden tot de geboorte van de Vlaamse republiek, via een verklaring met de allure van een Magna Charta of een Bill of Rights of een Plakaat Van Verlatinghe. Geen bye,be, Belgium dus, maar Hello Flanders, het geboorte-attest van een nieuwe natie zoals Europa er toch al een aantal kent. Koudwatervrees is hier niet meer aan de orde. Natuurlijk zullen er dan nog noten zoals Brussel te kraken vallen. Maar onderhandelingen van staat tot staat zijn eerlijker, dan deze waar een minderheid een meerderheid intern gijzelt.
Science-fiction? De geschiedenis leert dat Zwarte Zwanen uitvliegen als niemand ze verwacht. Vooral als de dingen onnoemelijk traag evolueren, kan het soms ineens rap gaan, denken we maar aan de val van de Berlijnse muur. Dit is een ondubbelzinnig appèl aan alle Vlaamse burgers: stem tegen de Belgische impasse, laat dit soort verkiezingen nooit meer opnieuw gebeuren, geef het Vlaamse zelfbeschikkingsrecht een kans. Zelfs wie in normale tijden traditioneel stemt, moet beseffen dat de inzet op 13 juni elders ligt. Een stem voor een van de drie V-partijen kan het verschil maken tussen verder afglijden in de institutionele chaos, en een Vlaams-republikeins project waar wij allemaal beter van worden. De sociaal-economische themas, het armoedeprobleem, de migratie, onveiligheid, het juridisch apparaat, de ecologische uitdagingen , ze verdienen om hoog op de politieke agenda te komen. Een systeem dat alleen nog met zijn eigen overleving begaan is, raakt steeds verder verwijderd van de reële maatschappelijke themas.
Thuisblijven of blanco stemmen is geen optie. Traditioneel stemmen, is stemmen voor het status-quo dat dit land al jaren lam legt, en het politiek establishment honoreren dat voor de impasse verantwoordelijk is. Alleen een V-stem kan gehoord worden als een krachtig Neen aan de chaos. Vlaanderen heeft op 13 juni een afspraak met de geschiedenis.
Bedoeld spreekwoord Cherchez la femme dreigt er bij elk zelfstandig denkend mens een variant bij te krijgen. Net zoals in veel banale ruzies de feitelijke oorzaak in de jaloerse sfeer moet gezocht worden, dienen wij door jongeren of ontevreden patiënten ietwat verder te denken .
Moest het gaan om jonge Poolse onderdanen, dan zouden we lezen : Poolse jongeren, of in voorkomend geval, over Roemeense ontevreden patiënten .Aalleen als het gaat om Magreb-afkomstigen, mogen we dat niet weten Dan worden die ineens alleen maar relschoppers ..
Beseffen de Oude Vermolmde Media dan niet, dat juist deze onnatuurlijke vaagheid er de aandacht op trekt, dat het eens te meer om vreemdelingen gaat? Men wil dus tot in het ridicule toe, te kennen geven politiek correct te zijn : er bestaan geen rassen, iedereen is gelijk aan iedereen. Behalve ls het om Europeanen gaat. Dan is nationaliteit ineens een relevant gegeven .De ene jongere is ineens gelijk aan de andere, en dat van dat ene kleurtje die zich 80 % misdraagt .tja, dat is niet relevant. Het zou alleen de gewone mens in de straat de ogen kunnen openen
Ze doen er meer kwaad dan goed mee, met deze omfloerste berichtgeving : de mensen zijn niet dom! Die verdringing van die dagdagelijkse realiteit wordt opgekropt en samengeperst in de collectieve beleving van het gevoel van onveiligheid, wat een eufemisme is voor ANGST. En angst is een slechte leermeester!
De kruik gaat zo lang te water tot ze breekt .
Knokpartij in ziekenhuis Aalst
In het stedelijk ziekenhuis van Aalst is het tot een vechtpartij gekomen. De politie moest massaal tussenbeide komen. De vechtpartij brak donderdagavond laat uit in de spoedafdeling van het stedelijk ziekenhuis van Aalst. Enkele ontevreden patiënten maakten amok en de politie moest massaal tussenbeide komen.
Een aantal relschoppers werd opgepakt. Bij de incidenten heeft de politie pepperspray gebruikt en de afdeling moest een tijdje gesloten worden tot de spray verdwenen was. (belga/De Morgen.
Aansluitend bij voorgaand artikel, hieronder weer een ander stinkend potje, waar de Oude Media het stilzwijgen zullen over doen .We weten allemaal dat de chemonots (=spoormannen) in hoofdzaak links lullen om rechts hun zakken te vullen maar dat hun Rode Broeders van de Rode Media hierover zullen berichten? Hoe zouden ze! Dan zou immers de pot de ketel verwijten zwart te zijn! Als Rood de rug krabt van Geel, en Geel de rug van Rood : syndicalisten onder elkaar bijten elkaar de strot niet over .Zij leven gewoon als parasiet op de rug van de werkende klasse. Zetten vooral een grote muil op en trappen op de ruggen van de leden naar omhoog, naar de vetbetaalde postjes. Zie De Leeuw (ABVV), Cortebeeck en Renders (ACV-ACW) de duivel hale hen!
De misbruiken in dit apenland, deze keer belicht van uit het seinhuis in Buizingen : er komt gewoon geen einde aan .Buizingen .een wel erg beladen begrip, waar een machinist pertinent beweert dat het sein voor hem op groen stond wat daarna nog minstens twee keer gebeurde, maar dan zonder ongelukken te veroorzaken De man, die het overleefde, werd eerst van op zijn ziekbed leugenachtig gemaakt. En daarna doodgezwegen ..Deze keer geen Etienne Schouppe dagenlang op het scherm .Het onderzoek is immers geheim. Zelfs het Meisje Ingetje Vervotje gedroeg zich als een echt motje : een nachtmotje, weggedoken in de wolligheid van haar ACW-beschermheren .Porno in het seinhuis en bam! Als ontlading, 2 treinen op elkaar .
Weer een van de uitwassen van dit kapot geregeerde land, dat op barstten staat omdat het in de sterren geschreven staat dat het eenmaal moest barsten!
Het is bekend van uit de Oudste Tijden dat macht corrumpeert, en dat absolute macht absoluut corrumpeert. Al meer dan 60 jaar is het Linkx gespuis aan de macht en klampt zich uit verlatingsangst vast aan de zinkende Belgica.
o-o-o-o-o-o-o-
Een mens vraagt zich soms af waarom wij in België DRIE peperdure managers nodig hebben voor het spoor. Het ene schandaal volgt het andere op, maar niemand neemt zijn conclusies of wordt tot aftreden gedwongen. Nu dit:
Porno, seksspelletjes en gestolen sterke drank in seinhuis Brussel-Zuid
Stapels porno, een verantwoordelijk die tijdens de diensturen een escortebureau runde, mannelijke personeelsleden die op het werk masturbeerden en vrouwen dwongen toe te kijken, of gewoon niet met hun handen van die vrouwen konden afblijven, een zwendel met gestolen sterke drank uit de Eurostar ... het zou volgens de krant Het Laatste Nieuws allemaal tot de orde van de dag behoren in een seinhuis van de spoorwegen dat betrokken was bij de treinramp in Buizingen.
Eén van de grootste pestkoppen had een verantwoordelijke functie bij Infrabel. Maar dat belette hem niet om tijdens zijn diensturen ook ongegeneerd een escortebureau te organiseren. Hij was een pooier met een job bij het spoor.
Niet zelden zaten ze dronken achter hun schermen, terwijl ze treinen met honderden passagiers in het oog moesten houden. Dat kon allemaal.
Het gebeurde soms dat twee mannen zich tijdens de middagpauze in de keuken terugtrokken", vertelt de getuige. "Daar ging de broek op de knieën en speelden ze met hun geslachtsdeel. Verscheidene vrouwen werden daarop de keuken binnengeduwd en verplicht toe te kijken.
De politie is binnengevallen in het seinhuis Brussel-Zuid, op zoek naar bewijs van seksuele intimidatie. Volgens een getuige masturbeerden mannen terwijl de vrouwen moesten toekijken. Enkele personeelsleden dienden een klacht in en het gerecht heeft massa's porno in beslag genomen. Het is net dat seinhuis dat betrokken was bij de treinramp in Buizingen. Dat schrijft de krant Het Laatste Nieuws. "Je mag er niet aan denken dat die mee daardoor veroorzaakt is", luidt het in gerechtelijke kringen.
Al vijf jaar bezig De seksuele intimidatie begon volgens de krant al vijf jaar geleden. "Verschillende vrouwen van de dienst waren steevast het slachtoffer", vertelt een bron bij het spoor aan Het Laatste Nieuws. "Ze kregen ongevraagd pornomails op hun computerscherm en werden ook lichamelijk lastiggevallen. Eén van de grootste pestkoppen had een verantwoordelijke functie bij Infrabel. Maar dat belette hem niet om tijdens zijn diensturen ook ongegeneerd een escortebureau te organiseren Hij was een pooier met een job bij het spoor."
Dronken aan scherm De pesters organiseerden daarenboven ook een zwendel met sterke drank die ze stalen uit de Eurostar schrijft de krant. "Een groot deel dronken ze simpelweg zelf op. Niet zelden zaten ze dronken achter hun schermen, terwijl ze treinen met honderden passagiers in het oog moesten houden. Dat kon allemaal." De zwendel was het laatste jaar wel wat afgenomen, weet de bron. "Want de grootste pesters zijn na vele klachten toch overgeplaatst. Maar de seksuele intimidatie bleef wel duren en ging zelfs van kwaad naar erger."
Spelen met geslachtsdelen Een getuige die ook in het seinhuis Brussel-Zuid werkt, spreekt onomwonden van 'seksspelletjes' in Het Laatste Nieuws. "Het gebeurde soms dat twee mannen zich tijdens de middagpauze in de keuken terugtrokken", vertelt die getuige. "Daar ging de broek op de knieën en speelden ze met hun geslachtsdeel. Verscheidene vrouwen werden daarop de keuken binnengeduwd en verplicht toe te kijken."
Al die jaren dienden de slachtoffers wel klachten in, maar nu pas - vijf jaar na de eerste klacht - ging het parket tot actie over. Vorige week, op vijf mei, viel de politie binnen in het seinhuis. Ze nam er computers, documenten en cd-roms in beslag. "Er staat een massa porno op. Het wordt een heel tijdrovende zaak om alles te doorploegen", zegt een speurder. Behalve in het seinhuis werden ook op vier andere plekken huiszoekingen verricht, onder meer bij de chef van de dienst. Het is niet bekend of daar iets in beslag genomen is.
Vragen Overal wordt onthutst gereageerd op de inval. "Los van het leed voor beide dames die jarenlang seksueel beschimpt werden, kan je je enorme vragen stellen over de sérieux waarmee het personeel in dat seinhuis zijn werk deed", zegt iemand bij het spoor.
Ook in gerechtelijke kringen stelt men zich vragen: "Het is op dit moment nog niet duidelijk waar de pestkoppen met hun handen zaten op het moment van de treinramp in Buizingen. Laten we hopen dat hun wandaden in de verste verte niets te maken hebben met dat drama op 15 februari, waarbij achttien mensen om het leven kwamen. Tot nu toe wijst gelukkig niets in die richting, maar het onderzoek is uiteraard nog maar net begonnen."
Het parket in Brussel bevestigt het nieuws, maar stelt dat het onderzoek naar de treinramp en dat naar de seksuele intimidatie twee compleet verschillende onderzoeken zijn die elk door een andere onderzoeksrechter gevoerd worden.
Voor alle duidelijkheid : de Belgica is het kapseizende wrak van een tot op de draad versleten constructie, die thans binnengesleept wordt in het sloopdok. De aanbesteding voor het slopen is uitgeschreven voor 13 juni 2010 .De meerderheid van 6 miljoen Vlamingen hebben het schip meer dan 180 jaar bevolkt, tewerk gesteld als ze waren aan de roeiriemen, lijk galei-boeven. De 4 miljoen Franscouillons hebben zich al die tijd een luxe cruise-leventje veroorloofd, maar thans komt het moment der waarheid.
Hieronder, overgenomen van http://blog.seniorennet.be/angeltjes/ (de onvolprezenen) een rondblik in het ruim van dit spookschip. Zodat niemand op 12 Juni vergeet welke unieke kansen in zijn bereik liggen.
Kijk, ik geloof niet in magische voortekenen, maar een Partijdie met Cijfer EEN op jop naar de verkiezingen trekt, kan geen toeval zijn. VLAMINGEN EERST, op LIJST EEN : wie in pool-positie de race kan beginnen, heeft de beste kansen! Ja toch! Of gelden er andere wetten in de politiek dan in de auto-racerij? Minder eerlijke misschien?
Onze collegas met Vlaams hart maar vooral begaan om de Belgica zo lang mogelijk drijvende te houden, dienen zich in eer en geweten te bevragen welke richting ze nu uitwillen. Abstractie gemaakt van hun persoonlijk individueel belang. Hun kansen liggen goed, nu ze de Loge aan hun kant hebben maar mag ik ze in deze wijzen op de WET DER TRAAGHEID? Die wet schrijft voor, dat een lichaam in beweging, die beweging wil verderzetten. Denk aan Uw hoofd die tegen de voorruit knalt als U de gordel niet draagt .Nonkel Siegfried zou na 13 Juni wel eens lastig in toom te houden zijn, om als bedreven tacticus, bekroond met een respectabel aantal voorkeurstemmen, de leiding niet meer af te staan. Het zou niet het eerste kind zijn, dat zijn moeder opvreet ..
Mag ik aan onze geestesgenoten bij deze gelegenheid het verhaal voorhouden van de Italiaanse extreem-rechts partij, de Lega Nord? Die was/is ook het Zwarte Schaap van de Italiaanse politiek, maar via de Partito del Popolo van Silvio Berlusconi (Centrum-Rechts) bepaalt ze op een indringende manier de Italiaanse politiek mee .En, tot spijt van wie het benijdt, de Internationale Pers moet toegeven dat Italië meer dan behoorlijk bestuurd wordt Alleen de BRT is een andere mening toegedaan .
Vive la Belgique !
(leve belgie)
BELGIË met meer gevangenen op straat dan opgesloten. BELGIË met een justitie die niet werkt noch hervormd geraakt. BELGIË met ministers die tussenkomen in bankvonnissen. BELGIË met onderzoekscommissies die hun werk niet mogen doen. BELGIË met de op één na hoogste belasting van Europa. BELGIË met een openbare schuld van 32.100 euro per inwoner. BELGIË met vakbonden die geen belasting betalen op hun inkomen . BELGIË met bijna geen belastingscontroles in Brussel en Wallonië. BELGIË met 30 % meer ambtenaren in Wallonië dan in Vlaanderen. BELGIË met het grootste aantal ambtenaren in heel Europa. BELGIË met 30 miljard fiscale fraude waar niemand iets aan doet. BELGIË met een verdubbeling v d ziekteverzekering in 12 jaar tijd. BELGIË met soms 3 generaties werklozen in één gezin. BELGIË met ministers die illegale asielzoekers bezoeken en hen aanzetten tot burgerlijke ongehoorzaamheid. BELGIË waar Waalse politici van mening zijn dat werklozen een premie moeten krijgen om werk aan te nemen. BELGIË waar belastingcontroleurs zelf hun computer kopen. BELGIË waar vonnissen v h hoogste gerechtshof -B.H.V- niet uitgevoerd worden, maar politiek 'onderhandeld'. BELGIË waar jonge criminelen die een scholier neersteken 'per vergissing' uitgeleverd worden, vóór hun berechting. BELGIË waar Waalse ministers zoete broodjes bakken met Zaïrese dictators. BELGIË waar ministers de gemeentewet laten wijzigen zodat ze als Europees commissaris ook burgemeester kunnen blijven. BELGIË waar jaarlijks 3 miljard werkloosheidsvergoedingen ten onrechte worden uitgekeerd. BELGIË waar 80 miljoen wordt gespendeerd aan studies voor een wapperbrug die er waarschijnlijk nooit komt. BELGIË waar justitiepaleizen verkocht worden aan duistere Ierse maatschappijen om ze dan terug te huren aan woekerprijzen. BELGIË waar brandstof hoger belast wordt dan de grondstof waard is. BELGIË waar ministeriële kabinetten dubbel zoveel medewerkers hebben als bijvoorbeeld in Frankrijk. BELGIË waar het laagste pensioen van Europa wordt uitgekeerd bvb: Luxemburg 97,2 % van het laatste loon België 66,1 % van het laatste loon BELGIË waar Vlamingen meer betalen aan Brusselaars en Walen dan West-Duitsers aan Oost-Duitsers. BELGIË waar Vlamingen meer aan Brussel en Wallonië betalen dan Nederland betaalt aan Europa.
HetVlaams Belang heeft een moeilijke tijd achter de rug. Wie dat ontkent, spreekt de waarheid niet. Maar het zijn juist die moeilijke momenten die ons dichter bij mekaar moeten brengen. De geruchten die ik op het terrein opvang zijn in elk geval zeer positief. Voor vele Vlamingen is het spel van De Wever en zijn nieuw belgië te doorzichtig. Vele militanten, onbaatzuchtige mensen van het eerste uur, hebben er terug goesting in gekregen. Terug de beuk erin verdomme! Solidair in alles wat ons bindt. Solidair tegen de vijand !
De prioriteiten:
1. Onafhankelijk Vlaanderen
2. Stop de multicul
3 .Halt aan de islam
4. Harde aanpak van de criminaliteit
5. Een leefbaar Vlaanderen met respect voor normen en waarden.
Het wordt dan ook tijd dat anderen dat beginnen te beseffen. Het spel van de vlotte jongens en knappe madammen, wat ook hun verdienste mag geweest zijn, moet maar eens ophouden. De verruimingsoperatie is een dode mus gebleken. Bon, iedereen kan zich eens vergissen. De spons daarover.
Maar dat uitgerekend de vertrouwensman van wijlen Karel Dillen, die ook het vertrouwen genoot van de hele basis, zich laat meeslepen in deze opgezette vaudeville,maakt de zaak nog droeviger. Met bepaalde geruchten uit de privésfeer wens ik geen rekening te houden, dat gaat mij niet aan. Maar als die privéaangelegenheden de partij schaden, moet er opgetreden worden.
Heeft de partij ideologische fouten gemaakt ? Bij mijn weten niet. Heeft de partij haar programma verloochend ? Bij mijn weten niet. Is de partij afgeweken van haar radicale lijn ? Bij mijn weten niet.
Bijgevolg kunnen alleen nog opportunistische motieven aan de basis liggen van de afbraakwerken.
Ofwel blijft u, en bent u solidair. Ofwel gaat u. Het spel heeft lang genoeg geduurd.
Sans rancune
Roeland Van Walleghem Oud-senator en radicaal militant van het Vlaams Belang
o-o-o-o-o-o-
Eigenlijk zegt deze elite-soldaat van het Vlaams Blok/Belang wat iedereen aan de basis voelt : hoe kan men nu bij ons horen, als er dekking gezocht wordt als de strijd ontbrandt?! Straks zal ik mij veroorloven hier een artikel van Marc Grammens, die nu toch niet bekend staat als extremist, te publicerenn waar die schrijft dat dat Vlaanderen op dit ogenblik een der cruciaalste ogenblikken uit zijn Geschiedenis beleeft .Precies op die ogenblikken wordt er vaandelvlucht gepleegd.
Remeber het woord van de Dichter : het leven is de krijfgsbanier, gescheurd, bevlekt, ontvallen schier, tot in Gods handen (tot het einde toe) dragen .
Om het even de persoonlijke motieven (en daar verschilt ondergetekende grondig met steler van voorgaand artikel, het persoonlijke staat NIET boven het gemeenschappelijke. Zelfs niet naast het gemeenschappelijke. Het persoonlijke moet naadloos overgaan in het publieke .Waarmee ik wil zeggen, dat wat gebeurt in de persoonlijke sfeer, en kwalijk dreigt te zijn voor het gemeenschappelijke, reden, absolute reden moet zijn om in stilte (en tijdig) de rangen te verlaten. Een echtschender en hoerenloper kan geen Leider meer zijn in een Christelijke Volkspartij, net zoals een crimineel dat niet meer kan zijn in een andere sociale partij, noch een bisschop zijn Ambt kan blijven waarnemen na kindermisbruik. Het is FOUT de Linkxe Progressievelingen na te bouwen, die verkondigen dat het publek gedrag van iemand totaal kan/mag verschillen van zijn privé-gedrag. Men is eerlijk, of men is het niet. Men gedraagt zich in daad, zelfs s nachts (!) als overdag, ttz. in het donker van de huiskamer zoals in het licht van de cameras. Wie het anders zegt, illustreert alleen maar dat men moet luisteren naar zijn woorden, maar niet mag kijken naar zijn daden!
Hoge bomen vangen veel wind en wie, zelfs als het kleinste lid van een biljard-club, de reglementen van die club niet wil naleven, moet die club verlaten. En zijn marbelen teruggeven! Want die behoren niet hem toe, maar de club!
Zelfs al blijft men het gedachtegoed getrouw in woord en daad, dan nog, als men de rangen verlaat, wordt van de ware Vlaamse Vaderlanders verwacht dat ze er alles aan doen om dat gedachtegoed niet te schaden, noch in verlegenheid te brengen. Dit geldt voor een gewone frontsoldaat, maar des te meer voor iemand die ooit een voortrekkersrol werd toegedicht.
De verruiming is voorbij. Na een Streepje dient nu een Uitroepteken te worden geplaatst. Want wie niet voor ons is, is tegen ons!!!!!
Vanwege het Bestuur verwachten we eindelijk klare taal. Een taal zo helder als het programma, dat geen 4 of meer punten bevat, maar slechts één : welvaart door zelfbestuur. Als de hefbomen der macht in Vlaamse handen zijn, valt de rest als rijpe vrucht in onze schoot. Als dat de carrière van carrière-jagers schaadt, des te beter. De korte pijn is de beste pijn. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden!
De partij gaat winnen? Zeker : de partij zal niet vergaan en als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Daarvoor gezegd artikel van Marc Grammens : Klokke Roeland, kleppe brandt en k luide storm in Vlaanderenland!
Luc Cortebeeck, de voorzitter van de christelijke vakbond, spreekt vanavond in Gent op de jaarlijkse herdenking van Rerum Novarum, het feest van de christelijke arbeidersbeweging ACW. Vakbondsleider Cortebeeck is een van de absolute kopstukken van het ACW.
In een interview met De Standaard haalt hij uit naar de Vlaamse zweeppartijen' en roept hij de kiezers op om te stemmen voor een partij die verantwoordelijkheid wil opnemen'.
De tijd is lang voorbij dat we als ACW oproepen om voor één welbepaalde partij te stemmen. Maar ik wil tegengas geven aan de oproepen om niet te gaan stemmen, ook al heb ik veel begrip voor de reacties van ontgoocheling of verontwaardiging over de val van de regering over BHV. Niet gaan stemmen op 13 juni is geen antwoord. Ik roep dus iedereen op om te kiezen voor een partij die verantwoordelijkheid wil opnemen. En in dit land betekent dat compromissen (durven) sluiten. Of het nu CD&V of Groen of SP.A is. A la limite Open VLD, al delen die ons sociaal gedachtegoed niet.'
Cortebeeck neemt bewust geen andere partijen in dat verantwoord lijstje op. Geen N-VA, dus, geen Vlaams Belang of Lijst Dedecker.
Toch vreest hij voor een radicaal stemgedrag. Juist daarom moeten wij tegengas geven. Vergeet niet dat de versnippering van het politieke landschap door de kiezer in de hand wordt gewerkt. Al die stemmen op een van de Vlaamse zweeppartijen. Op harde roepers die niet in de regering (willen) zitten.'
De vakbondsvoorzitter is enerzijds mild voor de gevallen regering-Leterme al bij al heeft zij de economische crisis niet zo slecht opgevangen' maar huivert voor een lange communautaire onderhandelingsronde na de verkiezingen. De nieuwe regering moet snel aan de slag.'
Le Standaer/De Standaard
o-o-o-o-o-o-o-
In t Antwerps zou men zeggen : t heeft gene naam Vrij vertaald: ge moet maar durven! In t West Vlaams : Sakkerdjieë da goa nu toch te verre .
Maar laat ons redelijk blijven. We weten allemaal dat dieven en inbrekers het liefst werken met medeplichtigen die op de uitkijk staan. Typisch de rol voor Cortebeeck in dienst van Marianne-de-Bidsprinkhen en haar kornuiten
Het blijft maar te bezien, als de leden van de bond van deze valsspeler zullen blijven volgen. Het lijkt er sterk op, dat ze stilaan de leugens doorzien. Zodat ze eindelijk zelfstandig kunnen oordelen
Wat moeten de Tjeven met een reuzengroot ei zitten, dat ze zelfs aanraden om voor de Roden, en horesco referens, voor de Pest Voor Vlaanderen te stemmen, liever dan hun Vlaamse medemensen die toch ook strijden voor het welzijn van de eigen mensen, het licht in de ogen te gunnen. Dat is dan de partij die van solidarité haar strijdmotief heeft gemaakt. Solidarité ten nadele van het eigen volk, met solidarité in het voordeel van vreemden .Met daar boven-op, solidarité met de bende beurzensnijders van Laeken
Het Systeem ACW is thans duidelijk het Systeem DDR geworden, want gebaseerd op dezelfde Goelag-democratie . Wie besmet is met teveel Vlaams-Vaderlandse gevoelens, wordt uitgesloten als een pestlijder : daar helpt zelfs de Christelijke naastenliefde niet meer!
Och, het staat iedereen natuurlijk vrij om weer voor dezelfde klungelaars te kiezen. Om morgen te ontwaken in een DDR-democratie!
En toch begaat schurk Cortebeeck hier een enorme tactische blunder door EN BLOC de V-partijen uit te sluiten. Want op die manier benadrukt hij juist hun gezamenlijke sterkte, die zijn vrees uitmaakt. De lichte economische relance (als die er al is!) durven toeschrijfvijven aan de regeringen der Roestige Vastheid is ronduit bedriegerij, terwijl zijn haast om na de verkiezingen vlug-vlug met de Franscouillons opnieuw te onderhandelen (en toegevingen te doen) alleen ingegeven is door hun panische angst om op 1 Juli 2010 al vechtend over de straatstenen te moeten rollen. Op die datum inderdaad moeten hun voormannen in alle glorie al over de ruggen van de kleine Vlaming, op de Europese podia kunnen schitteren.
Dan immers moeten ze op de familie-foto staan, naast de Natte Dweil-Harlekijn, als de Verzameling Grote Leiders waarop de ganse Europese bevolking fier moet zijn dat ze geregeerd wordt door zon verzameling Verheven Geesten als de belse regering van een no-country .
Misschien dat Nigel Fargare kan uitgenodigd worden als gastspreker?
Van zon regering, zon land, zon Europa, verlos ons, Heer!
Psst
Als er al een hemel bestaat, dan moet Paus Leo XIII zich daar nu op zijn nagels zitten bijten van colère, dat zijn goed-gemeende encycliek Rerum Novarum zo schandalig misbruikt wordt voor laag-bij-de-grondse-politiek, door sujetten die zich voordoen als leiders der Arbeidersbeweging. Daar waar zij in feite slechts hun eigen zaak beschermen ten koste van die arbeiders .
Anecdotisch ..
De sarcofaag van deze Paus staat ingemetseld boven de deur in de linker zijbeuk langs waar de sacristie ligt. Door deze gang vol met aan weerszij 2.000 jaar oude relieken van alle slach en soort, komen dagelijks verschillende celebranten op vaste tijdstippen naar het hoogkoor in de Basiliek van Lateranen om de Mis op te dragen voor pelgrims van over de ganse wereld. De zwarte marmeren draperieën die over de stenen lijkkist hangen, zijn bedruppeld met paarlen tranen Ik denk dat Die van Hierboven wel weet waarom ..Too little, and too late .denk ik dan.
In mijn verbeelding zie ik uit een van die draperieën een koord neerdwarrelen, in de vorm van een lu (strop) om een na een rond bepaalde nekken te hangen. Als er nog Gerechtigheid bestaat op deze wereld : laat dan Paus Leo XIII op XIII Juni 2010, de dag der verkiezingen in Belgio, een speciaal strop zakken voor elke volksmisleider die onder Zijn vlag het Volk der Lage Landen heeft misbruikt, tot in zijn kinderen toe. Het spijt mij, dat ik door ziekte die dag in Vlaanderen moet zijn, zodat ik bedoeld mirakel niet zal kunnen meemaken. Lateranen was, lang vòòr Vaticano, de eerste 1.300 jaar van het Christendom, het centrale gezag van de Roomse Kerk. Tot de geschiedenis van Avignon zich voordeed. Deze authenticiteit is veel sprekender dan de barokke Sint Pieter, zinnebeeld van de Rijke Kerk. Wij komen daar graag terug, en geloof me : onderweg naar de eeuwenoude rustige kloostergang in open lucht (een aanrader!) kan men niet voorbij de Tombe van deze Paus der Rechtlijnigheid, zonder deze te groeten. De Lateraanse Heuvel, een van de 7 waarop Rome gebouwd is, herbergt niets anders dan Geschiedenis. In een der vergaderzalen werd immers in 1929 het Concordaat tussen Mussolini en Paus Pius X gesloten, aangaande de eenmaking van Italië en de afstand der Pauselijke Staten.
Paus Leo XIII (Leo = Leeuw?) zit daar boven bij U niet ergens in Uw omgeving een zekere Urbanus de Zoveelste, die in 1095 opgeroepen heeft voor de Eerste Kruistocht? Wil er Hem eens op wijzen, dat er thans weer werk aan de winkel is!
R.I.P. Recuiesquat In Pace, Paus Leeuw XIII. Uw opvolgers doen dat reeds op aarde Zij Rusten in Vrede, als voorschotje op de Eeuwige Rust als lammeren die ter slachtbank worden geleid!
Morgen, Hemelvaartsdag, het uitgelezen moment om Die daarboven eens wakker te schudden?!
De sfeer is koet! Verandering van tacktiek bij de Franscouillons.. Men wil nu ineens wel onderhandelen. Weer tijd winnen, om later des te taaier te kunnen weerstaan. Want Le Beau Didier vaincra! ZijWaalse Legioenen zullen stermenderhand de Vlaamse laagvlakten overstromen. Na REX en Le Beau Léon, de ultieme zege op les Boches du Nord .
In deze koorstige dagen waar het aftellen (*) rapper en rapper begint te gaan, komt onderstaand leuk scheppingsverhaal over intelligentie en eerlijkheid precies op tijd. Ze werd geleend bij de blog-vriend die zich dagelijks ophoudt in de Tuin van Eden en het ongerepte natuurschoon aldaar. Zich daar te mogen vermeien is echt het gedroomde tegengif nu we dagelijks de bonte bende geilaards in het graaien moeten verteren.
Wat blijven ze zwaar op de maag liggen!
Want van de Rechtlijnigen mogen we niets weten. Tenzij van de stokken in het hoenderhok Die wilden en mestkevers bestaan niet. Ze worden compleet weg gezwegen. Want La Volksunie Nouveau est arrivée en met die kunnen er zaakjes gefixt worden, la Belgique de Papa ten bate. De Geitenboer zal ze doodslaan, en Marianne zal ze, net als Paaseieren in de wei, oprapen! A bas les culottes!
Dat is democratie in dit non-land Zo dat, om aan de macht te komen, er gzwaaid wordt met ene 200,- per maand méér pensioen. Carolientje in de rol van Eva in het Aards Paradijs, niet met een appel, maar met Euros als verleiding!
Vandaar dat http://blog.seniorennet.be/sociaal/ , want dat is de blog-vriend die ik bedoel, iedere dag als geroepen komt om met de ene verleiding de andere te smoren.
SCHEPPINGSVERHAAL
En toen schiep God de Waalse medemens .
Toen God na de 7de Dag de Schepping voltooid had, besloot hij, met de hulp van Petrus, de volkeren te sheppen. Hij zette zich aan het werk en schiep elk volk met zijn eigen gaven en gebreken.
Hij sprak:
Dit hier zijn Zwitsers : spaarzaam en financieel goed onderlegd.
Dit daar zijn Canadezen : taai en levenslustig.
Dit ginder zijn Duitsers : moedig en uitstekende techniekers.
Deze hier zijn Amerikanen : machtig en met verheven vrijheid-idealen.
Toen kwam het Waalse volk aan de beurt. Er bleven nog drie hoedanigheden over : intelligentie eerlijkheid en socialisme. De Heer, in zijn onmetelijke goedheid besloot de drie ineens aan de Walen te geven.
Maar Heer, zei Petrus, dat is niet eerlijk! Aan de Walen geeft Gij drie hoedanigheden, terwijl de andere volkeren er slechts twee hebben gekregen
Neen, zei God, laat het mij uitleggen. De Walen willen altijd meer dan de andere volkeren dus ik geef hen nu ook meer. Maar Ik heb wel voorzien dat er slechts twee hoedanigheden tegelijk zullen kunnen gebruikt worden.
En zo komt het dat men in Wallonië :
-Intelligent en eerlijk kan zijn maar dan is men geen socialist .
-Intelligent en socialist kan zijn, maar dan is men niet eerlijk
-Eerlijk en socialist kan zijn, maar dan is men niet intelligent .
o-o-o-o-o-o-o-o-
(*) Aftellen : is bedoeld in de eerste plaats het tot stand komen van de Vrije Herenigde Republiek der Lage Landen, maar ook het aftellen tot 13 Juni, die deze blijde gebeurtenis zal inluiden. Als de Vlamingen eindelijk gebruik maken van hun numerieke meerderheid in dit land. Want, Sire, il ny a pas des Belges, il ny a que des Flamands et des Wallons, en die tussensoort der Beulemansen, de gilde der Baas Gansendoncks!
