xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

.

KIEZEN IS DELEN

De dagteller is reeds onder cijfer 30….

Beter laat dan nooit. Precies vandaag komen de Tjeven met hun wit konijn uit hun hoge hoed getoverd : geduld moeten wij als Vlamingen beoefenen….Ze zeggen er net niet bij dat het een goddelijke deugd is die best door alleen de Vlamingen beoefend wordt. Dat cynisme laten ze alleen onderbelicht doorschemeren….

Hebben we nogal wat geduld moeten oefenen voor wij deze slogan van de laatste kans mochten horen!….De schrik zit er inderdaad diep in! Nietszeggender dan ‘heb geduld’ kan men echt niet brengen om de eigen besluitloze schrik te camoufleren….Of is het onkunde, zoals bij de BRT, als er op het scherm verschijnt ‘even geduld’….

Hun spitsbroeders, die veeleer langs onze kant zouden dienen te staan, vragen naar ‘change’….terwijl de Rode Broederschap het nogmaals probeert à la Tobback, die ooit beweerde: ‘Kies socialist, omdat wij nodig zijn’ – Deze keer tappen ze à la Leterme uit het vaatje der loze verkiezingsbeloften….Vijf minuten politieke moed om voor iedereen € 200 meer pensioen te beloven, uit een lege pensioenkas….

Drie partijen; drie keer uit hetzelfde vaatje verschaald bier, waarop in onzichtbare letters geschreven staat: “Redt ons postje, want wij zijn tot niets anders in staat”…

Één partij steekt er met kop en schouders boven uit, nochtans ook weer met hetzelfde enig programmapunt als strijdmotief: “eigen volk, de Vlaming, eerst” ; De rest komt vanzelf! Wij zijn er klaar voor, op alle gebied!

De rest, dat is werk, welvaart, eigen baas in eigen huis, rechtvaardigheid en eerlijkheid. Waar de leiders politiek bedrijven voor het volk, en niet voor hun eigen glorie. Waar hun aantal en dat van hun ‘kabinetten’ beperkt blijft tot het strikt noodzakelijke. Waar de hefbomen van de macht aan het volk toebehoren, en niet aan een Brusselse elite die neerkijkt op datzelfde volk.

Waar er niet alle soorten verkiezingen om de haverklap gehouden worden voor nog maar eens een ander parlement, maar éénmaal om een beperkt aantal jaren, en voor de ganse legislatuur. Waar de blanco check aan ‘Europa’ voor herziening voorgelegd wordt bij referendum aan het volk. Waar de natte dweil terug in het bezemkot gaat en de territoriale Vlamingen die in het verkeerde kamp gediend hebben in het Rijk der Sex-en Coburgers ter verantwoording worden geroepen.

Kiezen is delen!

We houden het goede, en verwijderen het slechte! Als zelfstandige natie zijn wij beter geplaatst om rechtsreeks met Wallonië te onderhandelen van natie tot natie, zonder de bemoeienissen van de Brusselse stiefmoeder.

Het Volk der Lage Landen heeft, na jaren slavernij, de kracht in zich om te herleven. Weg met de Zuiderse francofone dwingelandij à la Mangain. De Onkelinxen, de Milquets, de di Rupo’s mogen hun kuren voortaan tonen in eigen land, beneden de taalgrens. Nous en avons marre! Ik verhoop dat ze de toespraak in het Parlement van de afscheidnemende Francis Van den Eynde (VB) in hun eigen taal goed beluisterd hebben. Wij zijn haast allen Flamingant geworden door de schuld van de Francouillons. En deze klok kan niet meer teruggedraaid worden! Belgie moet niet meer barsten, het IS gebarsten! Want alles, zelfs het weerbericht, is communautair…..

Klein kind Luc Van der Kelen van het Laatste Nieuws, die zich vrolijk miek over de slogan van het Vlaams Belang (ze zouden bij de lottrekking best eens het laatste nummer kunnen krijgen : zou me dat mooi zijn: N°1 op de laatste plaats…waar ze thuis horen…). Wel, Klein klein Kleuterke : we horen U niet!? Belachelijk ventje! Onnozel manneke!

My kingdom for a horse – of, zoals Willem van Saeftinge zong:

1.
"Jutho, vooruit en dapper,
Jutho, mijn paard!
Mijn harte draaft nog rapper
Te strijdewaart.
Te Kortrijk in de beemden
Wordt 't pleit beslecht;
Daar gaapt een graf voor vreemden
Of voor ons recht".

2.
't Was Willem, die uit 't klooster
Kwam van ter Doest.
Een vrome zieletrooster,
Die strijden moest.
Hij droeg op priesterkleren
Het pantser zwaar,
Om 't Vaderland te weren
Uit groot gevaar.

3.
Harop ! De zwaarden sidd'ren,
daar valt het hoofd
Van Robrecht, 't hoofd der ridd'ren.
God zij geloofd!
Nu met gerust geweten
naar 't klooster weer.
Is niet mijn plicht gekweten
naar recht en eer?"

4.
En toen uit elke toren
De zege klonk,
De slag der Gulden Sporen
De vrijheid schonk,
Toen bad in 't stille duister
Van 't kloostergraf
De held die roem en luister
Aan Vlaand'ren gaf….

Robbrecht = dat was toen Robert d’Artois (Artesië), onze Zuiderbuur, die als leider der Franse ridders, bij Philips le Bel probeerde op een goed blaadje te komen. Enfin, nu zijn er een heleboel prominenten die op kap van hun Vlaamse volksgenoten, bij die andere Philps op een goed blaadje trachten te komen. Die is wel vanaf zijn geboorte Graaf van Vlaanderen! Philps de Taaie, Comte de Flandres, vazal van Sarco, de Hongaarse edelman uit Parijs….