De kraak van het jaar: consensus over global warming is doorgestoken kaart
CLARK KENT - 24 NOVEMBER 2009
Hert Vrije Volk
Al meer dan tien jaar moeten we aanhoren dat er een wetenschappelijke consensus is, dat de mens global warming veroorzaakt, het debat voorbij is en alle echte wetenschappers erkennen dat de AGW-hypothese waar is. Nu weten we wat deze consensus werkelijk betekent: het is allemaal doorgestoken kaart.
Het gaat hier niet alleen om grootschalige wetenschappelijke fraude. Het is ook een misdrijf. Tientallen prominente wetenschappers hebben een gansterorganisatie opgezet om overheidsfondsen te vergaren: miljarden aan belastinggelden voor klimaatonderzoek.
Maar de schade is veel groter dan al dat belastinggeld voor klimaatonderzoek. De frauduleuze AGW-theorie wordt gebruikt om de wereldeconomie op een hongerdieet te zetten door het gebruik van de goedkoopste en rijkst beschikbare energiebronnen uit te faseren.
Dit is de misdaad van de eeuw. Het vereist een grondig onderzoek en de boosdoeners mogen hun gerechte straf niet ontlopen.
Boeketje Digitalis
(onderkoeld en op ijs gelegd)
Ben gewoon benieuwd hoe of wat de Oude Media hierover zullen berichten. Waarschijnlijk zijn ze langs die kant Oost Indisch doof en blind meteen. Want wat baten kaars en bril als den uil niet zien en wil, nietwaar! Een wederwoord? Doodzwijgen zullen ze doen. Of hoogstens belachelijk maken. We kennen dat.
Tot de storm is gaan liggen, of men iets anders heeft uitgevonden. Fijn stof, bij voorbeeld. Of de uitputting van de fossiele brandstoffen. Als het maar iets is dat er vlot in gaat bij de goedgelovigen, zodat de aandacht kan afgeleid worden. Van de voortschrijdende Muzelmanisering. Of van de algemene verarming en de afzwakkende levensstandaard van de eigen mensen, de solidariteit ten bate. Want het gaat om de mensen, niet om de centen, nietwaar Haiku Herman .
Maar dat het om de eigen mensen zou kunnen gaan, daar ligt men niet van wakker! .
Dat volgende generaties ons zullen vervloeken omdat wij te laf zijn geweest om deze volksmisleiders en bedriegers te vuur en te zwaard te vernietigen! Maar hun vervloekingen zullen moeite hebben met aan de oppervlakte komen, want die generaties zullen leven in de catacomben van de verdrukking. Weer arm en slaafs zoals hun over-over grootouders uit de jaren na 1830. Lees er de oude kronieken op na. Hoe, als voorbeeld, de Burgemeester van Brugge zijn agenten s morgens van deur tot deur moest zenden, om de doden te noteren die de voorbije nacht van de honger gestorven waren .Zie Arm Vlaanderen van Pater Stracke .
Sinds 1974 wordt het noorden van Cyprus bezet door de Turken. De moslims daar gebruiken kerken en kloosters als stallen, wat met het oog op de door de Turkse staat gefinancierde moskeeën in het westen een schandaal van de eerste orde is! En onze begripsvolle kerkvorsten heten de islam ook nog welkom!
Iedere dag storten de kerken op Noord-Cyprus verder in. Tientallen kerken en kloosters worden door de Turkse milities gebruikt als militaire kampen of munitieopslagplaatsen. De kerken die niet veranderd zijn in moskeeën, vernietigd of door vandalisme geruïneerd werden, worden als sportclub, kantoor, theater hotel, kippenboerderij, hooischuur of stal gebruikt. De begraafplaatsen werden voor het grootste gedeelte met de grond gelijk gemaakt... Uit de kerken werden ongeveer 1600 iconen, heilige voorwerpen, evangelieboeken, liturgische kerkgewaden en zelfs de zware iconostasen geroofd. De werken van een beschaving, die 5000 jaar historie kent, werden geplunderd en in het buitenland verkocht. Tientallen kerktorens werden afgebroken om niet meer als zodanig herkenbaar te zijn...
Bovendien is het nog steeds verboden om een mis in de kerk te vieren. De vrijheid van godsdienst wordt belemmerd, de restauratie van kerken blijft verboden. Meer dan 133 kerken, kapellen en kloosters, die in het sinds 1974 door het Turkse leger gecontroleerde Noord-Cyprus liggen, werden ontwijd, 78 kerken werden in moskeeën veranderd, 28 worden als militair depot of ziekenhuis gebruikt, 13 zijn veestallen en de inventaris, inclusief meer dan 15.000 iconen, werden illegaal verwijderd en niemand weet waar ze zijn!
De koord leveren waarmee iemand wordt opgehangen .Nog 5 keer slapen en we weten wat er in Zwitserland gebeurt met het referendum over het mineretten-verbod. Maar het ziet er niet goed uit.
En daarvoor zijn, hoe bestaat het, de traditionele godsdiensten verantwoordelijk, samen met Amnesty International, die vinden, als er kerktorens mogen staan, er ook minaretten mogen zijn. Het is dus een soort alles of niets, waarbij mijn voorkeur zou uitgaan naar niets.
Zeg nu zelf, zijn wij, en dus ook de Zwitsers, echt nog godsdienstig? Hebben wij dus kerken nodig? Afbreken die boel, zodat er ook geen reden meer is om moskeeën toe te laten. We zullen zien hoe de trage massa dan reageert, als een van de grootste symbolen van onze normen en waarden moet verdwijnen .
Zwitserland kan zondag per referendum de bouw van minaretten verbieden. De populaire conservatieve partij SVP wil een verbod op de bouw van de torens van moskeeën in de Grondwet opnemen. Mensenrechtenorganisatie Amnesty International stelt dat een eventueel verbod in strijd is met de vrijheid van geloof.
Zwitserland stemt zondag over de minaret
De grootste Zwitserse partij SVP ziet minaretten, van waaruit vijf maal per dag een oproep tot gebed klinkt, als een 'religieus machtssymbool'. Omdat de torens niet in islamitische geschriften worden genoemd, beredeneert de partij dat de bouw van torens kan worden verboden zonder de vrijheid van religie te schenden.
Discriminerend Amnesty International noemt het referendum in strijd met de geloofsvrijheid. 'Een verbod op minaretten in de grondwet opnemen terwijl de bouw van kerktorens wel gewoon is toegestaan is discriminerend,' aldus Nicola Duckworth, hoofd Europese programmas van de organisatie.
Andere politieke partijen en ook christelijke, joodse en islamitische leiders hebben zich uitgesproken tegen een verbod.
Het is niet zo waarschijnlijk dat een verbod op minaretten realiteit zal worden in Zwitserland. Bij een peiling vorige week zei 53 procent van de Zwitsers tegen een verbod te zijn, 37 procent is voor en 10 procent weet het nog niet. De groep voorstanders is wel licht aan het groeien.
Islamisering Voorstanders van het verbod op minaretten zien het referendum als een symbool tegen de islam en de sharia. SVP-Kamerlid Walter Wobmann noemt het minarettenverbod een stap tegen de islamisering.
In Zwiterland is ongeveer vier procent van de bevolking moslim. Op dit moment bestaan er vier minaretten in het land, en zijn er bouwvergunningen aangevraagd voor meer.
Heb altijd van de kunst-richting Clair-Obscur gehouden, en van tegenstellingen. Vandaar dat volgend stukje gaat over de weldaden van de godsdienst van vrede, in het door oorlog veroverde Noord Cyprus, nog niet zo heel lang geleden. De agressor was Turkije die sindsdien hardnekkig weigert zich terug te trekken ..Hun Allaah wil dat zo, moet U weten!
U herinnert zich nog? Cyprus kon niet (de resterende vrije heft) bij Europa komen, zolang dat, enz MaarNoord Cyprus is nog altijd bezet gebbied, en de EU zwijgt .De Turken zijn er nog altijd en ontkleden het land van zijn verleden. Want waar ooit de Islam een voet kon zetten, of waar ooit een Moslim heeft gebeden, is voor altijd veroverd gebied. Naar Muzelmanse traditie, wordt dit uitgedrukt door minaretten!
Dit wordt een les in zinsontleding. Want De Standaer/Le Standaer, U weet wel, het zusterblad van de Le Soir, de rabiate Vlaming-haterkrant van LUnion fait la Farce, is bezig met loeven. Loeven (*), of keren in de wind, moet een woord zijn die men daar via transcendentie (**) uit het brein van Bruno Valkeniers hebben overgenomen. Maar terzake. Het Vlaams Belang dus in de actualiteit.
Nu de Oude Media met zijn allen met een kater à la De Winter (***) in het riet zijn gestuurd over de zo vurig gewenste implosie van het Vlaams Belang.
Terzake. Zie de titel hierboven. Zodat het eindelijk doordringt: het belang van ons allemaal, de Vlamingen, ligt niet in het supporteren voor de staatsvorm die ons al bijna 200 jaar als tweederangsburgers behandeld heeft en nog altijd behandelt, maar in het supporteren voor die ene zweeppartij die de andere partijen opjaagt.
Anders gezegd : zonder de voorvechters van de Vlaamse Beweging, heden het Vlaams Belang, was de officiële taal in Vlaanderen nog altijd het Frans, en mochten wij de klerken spelen van de meesters uit het Zuiden. Arm gehouden door de Franssprekende elite, en dom gehouden door de Kerk ..
Het fenomeen is bezig zich te herhalen. Mangain en Reynders stellen de wetten inzake BHV, Dehaene buldert, giet lood om oud ijzer, en buigt hzt hoofd. De Geitenboer speelt Pontius Pilatus : hij wast zijn handen in onschuld ..En Albèr II? Die herleest de mémoires van Albèr I, waar die laat registreren, dat om zij Rijk in stand te houden, hij de kant van de Socialisten kiest .Genez is dus goed geïnstrueerd als ze propageert voor die éne kieskring en samenvallende verkiezingen .
Mijn plaat is grijsgedraaid, maar ze staat wel vol hits'
woensdag 25 november 2009
Auteur: Peter De Lobel IN De Standaard online
Interview Filip Dewinter voelt zich niet aangesproken door de kritiek op het harde taalgebruik in zijn partij.
De partijraad zal zaterdag geen problemen meer hebben met de visienota die wordt voorgelegd. We hebben de tekst stevig geamendeerd zodat hij nu de lading dekt. Het hele partijbestuur staat nu achter de tekst.'
En daarin staat nog steeds dat de stijl en de taal waarin Vlaams Belang communiceert, gedateerd zijn?
Kijk, ik ben radicaal in mijn principes en als het over ons programma gaat. Maar wat de methode betreft, ben ik zo flexibel als wat. Of we nu met een bokshandschoen dan wel met een scalpel of een injectienaald naar buiten treden, dat maakt voor mij helemaal niets uit. Ik kan me perfect aanpassen. We gaan niet prutsen aan ons programma, wel aan de verpakking.'
Dus geen pocket van Mohammed' meer?
Ik spreek soms harde taal, maar ik speel altijd op de bal, nooit op de man. Die uitspraak was gedragen door de partij, de voorzitter had de tekst op voorhand goedgekeurd. Het vat voor ons ook perfect samen wat onze partij moet doen: hard werken en de zaken eenvoudig verwoorden. We hadden net die week een stevige nota over de kostprijs van immigratie, en dat onderstreepten we met een stevige uitspraak. Een volkspartij moet politiek incorrecte meningen op een volkse manier verkondigen, zonder in platitudes te vervallen.'
Is er een breuk met voorzitter Valkeniers?
Men hoopt een verdeel- en heersstrategie toe te passen op Vlaams Belang, een wig tussen ons in te drijven, maar dat zal niet lukken. Er is helemaal geen breuk met Bruno Valkeniers en er is evenmin een interne revolutie aan de gang. Wij zijn een radicale, Vlaams-nationalistische volkspartij. En binnen die partij zijn er stijlverschillen, ja. Maar dat betekent niet dat alles wat Dewinter en Gerolf Annemans zeggen plots des duivels is. Wij bedienen gewoon een ander publiek.'
Onze partij mag geen schrik hebben van haar eigen schaduw, aan zelfkastijding doen is nergens voor nodig. In het verleden zijn ongetwijfeld fouten gemaakt mag het even maar we moeten niet beschaamd zijn over het geheel. Wij staan voor dat verleden en blijven daarvoor staan. We gaan de succesformules uit het verleden echt niet overboord gooien.'
Wat met de kritiek dat Dewinters plaat is grijsgedraaid?
Dat is dan toch niet te merken in de verkiezingsuitslagen en de poppolls. Zolang ik het vertrouwen van de kiezer heb, is mijn rol niet uitgespeeld. Het mag dan misschien een grijsgedraaide plaat zijn, maar ze staat wel vol met grote hits. En zelfs vele jaren nadat ze in de top-10 hebben gestaan, worden die nog altijd gedraaid.'
(*) Loeven is geen al te modern begrip. Het is tegen den wind inkrimpen, - dichter bij de wind zeilen - dichter bij de wind sturen
Moesten wij allemaal ons op het water sneller/trager willen voortbewegen, we zouden rap ondervinden wat loeven wil zeggen.
(**) Transcendentie is een academisch begrip, hier aangewend om op het niveau van mijn lezers te blijven, zodat zij zich niet nodeloos moeten blijven vernederen om af te dalen naar het niveau van DS. Daar zou er gestaan hebben Telepathie, maar ziehier wat het is volgens Wiki ..en waaraan ik uiteraard niets heb aan toe te voegen.
Transcendentie overstijging; bovenzinnelijk bewustzijn; het zich boven de dualiteit van het zinnelijke vereenzelvigen met de getuige
(***) Dit is een allusie op het interview van gisteren avond op de Rode BRT met Filip De Winter, waar bij hem voortdurend de pap in de mond gegeven werd om zichzelf op te hemelen en de partij te kleineren. Zelfs mijn vier Duitse Herders keken verveeld! Het interview begon met De Winter in actie met de pocket van Mohammed, waarbij de bedoeling duidelijk was : de beul De Winter tegenover het arme slachtoffer Mohammed, baj, de SS-beul uit de kampen! Wanneer gaan die gasten nu eindelijk eens begrijpen, dat wat De Winter sloganesk schetst, een zachte benadering is van wat de mensen werkelijk denken! Een kolfje naar de hand van de Flupp, telkens meesterlijk omgeturnd naar elk vogeltje zingt zoals hij gebekt is ..
Enne, teksten van het Partijbestuur kunnen amenderen .Maar het Vlaams Belang was toich niet democratisch!
Gaan we ze nu zaterdag, bij de Algemene Vergadering, een les geven in democratisch bestuur? Hoe zullen ze dat interpreteren? In ieder geval, zoals de kaarten vandaag liggen, is den Bruno al een flinke stap onderweg om het cordon sanitaire te doorbreken. Want dat was precies aangelegd, omdat de partij niet democratisch was
Dit is een bericht voor vakbondsmanitous en oorlogswoekeraars. Wat in wezen koek is van één deeg. Beiden leven immers op de kap van de gewone man. Heden ten dage moeten jullie hier zijn! Italia is the place to be! Lees De Wereldkrant hieronder.
Bakkers, beenhouwers en kleine middenstanders : als de gewiekste Vliegende Hollander hierheen! (want dit artikel is wel degelijk uit een bron zo links en zo Hollands als het kan). Verwittig Uw Pelgische vrienden en als de bliksem met Uw zakken zwart geld naar hier.Vermijdt Zwitserland, want daar staat de Douane te controleren! Ondergetekende geeft U gratis logies en inwoon, mits een tweede 5% voor een goed doel. Overschrijvingen op onze (zwarte) spaarrekening AUB God zal t U lonen! ..
Een 50 Km verder ligt er in Porto San Stefano een jacht (12 meter) van koninklijken bloede, met helicopterdek en bodyguard-bewaking, waar niet ik, maar wellicht jullie, wel, welkom zullen wezen. Miljonairs onder elkaar, nietwaar Een Arabische introductie kan de kennismaking en het onthaal ten zeerste bevorderen. Er ordt Frans gesproken..
En die andere Hollander, die Wouter Bos zou zich daarmee mee moeten bemoeien? Zo maar over de grenzen heen van alle soevereiniteit? Het zal je kind wel wezen! Ho! Ik weet het al! Dat is een klus voor Haiku Herman, eenmaal die na 1 januari aan het roer van de EU komt te staan. In die tussentijd kunnen zijn geloofs- en partijgenoten nog vlug even langs komen met hun koffertjes Liefst met één en dezelfde chartervlucht, om het milieu te sparen?
Als resident in Italia kunnen wij gemakkelijk deze taxatie aanvragen. Zeg nu zelf: 5% belastingen betalen is een vooroorlogs aanbond! Het probleem is, dat wij niets hebben om aan te geven .Misschien zijn er lezers en kunnen wij elkaar wederzijds helpen?
Belastingwet Italië werkt zwartsparen in de hand
Minister Wouter Bos moet Italië op de vingers tikken over een belastingmaatregel voor zwartspaarders, vindt de CDAfractie
in de Tweede Kamer
De zwartspaarders kunnen in Italië geld aangeven voor een belastingtarief van vijf procent. Volgens de internationale organisatie FATF, die zich tegen witwassen en financiering van terrorisme inzet, vergemakkelijkt de nieuwe Italiaanse belastingamnestie witwassen van geld. Ook is er zorg over het feit dat Italië de boekhoudfraude niet aanpakt. Nederland is voorzitter van de FATF en heeft de kwestie deze zomer opgepakt.
Voor Kamerlid Pieter Omtzigt is dat niet genoeg. Hij wil nu van minister Bos weten wat de regering verder doet aan de zaak.
De manier waarop de Arabieren het bestuur organiseren van de nieuw ver- overde gebieden gelijkt heel erg op de kolonisering van Afrika in de 20ste eeuw. De Arabieren zijn ziekelijk nationalistisch (nog altijd) en zo overtuigd van de superioriteit van de eigen nieuwe ideologie dat ze letterlijk afstand nemen van de veroverdde volkeren. Op die manier consolideren ze onbewust hun heerschap- p lange termijn.
In tegenstelling tot bijvoorbeeld de Germanen bij hun volksverhuizingen naar het Romeinse Rijk, nemen ze niet de taal of een deel van de wetgeving of de gewoontes over van de autochtonen. Ze zijn trouwens geen volksverhuizers die met vrouwen kinderen betere weidegronden zoeken. Dit zijn harde en gedisciplineerde veroveraars en plunderaars die zich haast zonder bagage verplaatsen. Ze herleiden een deel van de bevolking tot slavernij en laten die slaven gloednieuwe steden bouwen waar de Arabieren bij elkaar wonen. Ze vestigen zich niet in de oude steden. Ze lopen dus niet het gevaar bij een opstand vernietigd te worden omdat ze verspreid leven. Ze kunnen integendeel uit de eigen stadsbewoners direct een legertje op de been brengen.
Natuurlijk nodigen ze hun stamgenoten uit zich bij hen te voegen van het moment dat ze zich zeker voelen in hun macht. Lange tijd zijn de Arabieren in hun veroverde gebieden een minderheid van zo'n tien procent. En die minderheid leeft als een parasiet op de kosten van de autochtonen. Arabieren van de eerste generatie denken er niet aan te werken. In Perzië krijgen ze zelfs een uitkering op kosten van de Perzen. Maar men moet er wel bij vertellen dat de belastingen die ze heffen dikwijls
lager zijn dan de sommen die de Oost-Romeinse keizer, of de Perzische sjah, uit zijn onderdanen perste. In de meeste delen van het nieuwe rijk betalen de niet-moslims altijd het dubbele van de hoofdelijke belasting die de moslims verschuldigd zijn. In andere delen moeten moslims niets betalen. De nieuwe Arabische heerserhebben er dus geen financieel belang bij als te veel nieuwe onderdanen zich uit opportunisme bekeren, al kunnen ze zogenaamde bekeerlingen niet weigeren.
Maar het duurt bijna 400 jaar vooraleer in dat reusachtige rijk (de afstand tussen Mauretanië en Samarkand bedraagt 7.000 kilometer) een meerderheid van de mensen moslim is. Eerst 60 jaar na de verovering van de helft van het Oost-Romeinse Rijk verdwijnt het Grieks als de taal van de administratie. In Damascus nemen de Arabieren een heel lange tijd de helft van de kathedraal in beslag als moskee. De andere helft blijft christelijk.
Weinig verzet
De Arabische verovering van Syrië en Palestina wordt natuurlijk vergemakkelijkt door de permanente intriges in Constantinopel waar een keizer nooit echt zeker van zijn troon is. Dikwijls wordt daar meer energie aan interne intriges besteed dan aan de oorlog met de Arabieren. De hoofdstad van hetOost-Romeinse Rijk is zo groot en belangrijk dat ze altijd nieuwe Griekse immigranten kan absorberen en de Griekse elite die het rijk bestuurt, blijft bijna nooit ter plaatse na de Arabische overval. De Griekse ambtenaren en militairen vluchten liever zodat het bestuur overal onthoofd wordt en de Arabieren gemakkelijk hun plaats kunnen innemen.
Het in Arabische ogen schatrijke Egypte wordt door 4.000 Arabieren uit Jemen veroverd op nauwelijks twee jaar tijd. Egypte is misschien niet meer de graanschuur uit de oudheid en wordt geteisterd door epidemieën en ontvolking, maar de buit is nog altijd reusachtig. Het Griekse verzet is weer zeer slap en de machthebbers hebben er nooit aan gedacht de koptische ketters (in hun ogen) te bewapenen. De bevelhebbers van de multinationale Oost-Romeinse legertjes riskeren dikwijls het eigen hachje niet en vluchten liever. De Egyptenaren blijven passief en begrijpen eerst zo'n honderd jaar na de verovering de ware aard van de islam en de Arabieren. Ze komen in opstand, maar dan is het te laat.
Het duurt natuurlijk een tijdje voor zo'n betrekkelijk klein groepje veroveraars een reusachtig land als Egypte verteerd heeft en voorlopig beperken de Arabieren zich tot wat raids in de rest van de Noord-Afrikaanse gebieden van Constantinopel: kwestie van wat kerken te plunderen voor het goud en het zilver. En natuurlijk nemen de Arabieren graag de kostbaarste grondstof van allemaal met zich mee: slaven, om de heersers in Arabië gelukkig te maken en om de ontvolking in Egypte, Syrië en Perzië wat af te remmen.
Maar ten slotte beginnen ze in de tweede helft van de 7de eeuw aan hun nieuwe opmars. Historici wijzen erop dat de geluksfactor dikwijls de voornaamste rol speelt in de verovering van het rijk. Maar het is ook waarschijnlijk dat Arabische spionnen wel degelijk hun makkers inlichten dat dit de juiste tijd is om toe te slaan. De verovering van de vroegere welvarende Romeinse provincie Africa is dan ook een makkie. Deze andere graanschuur uit de antieke wereld is na de implosie van Rome en de verovering door de Vandalen van de provincie altijd maar achteruitgeboerd. Keizer Justinianus heeft honderd jaar tevoren de provincie laten heroveren met enorm veel oorlogsgeweld. Sindsdien is de provincie een marginaal deel van het Oost-Romeinse Rijk met een Grieks-orthodoxe elite en een bevolking van grotendeels analfabete roomse Berbers die geen schrijftaal bezitten en alleen wat Latijn kennen. Het verzet tegen de Arabische legertjes is minimaal. In 680 zijn de Arabieren al aanwezig in het huidige Marokko. De laatste Griekse vesting, de Romeinse stad Carthago, die ooit 500.000 inwoners had, valt in 698.
Zij weten het
De Arabieren hebben feitelijk maar één hardnekkige tegenstander: de tientallen Berberstammen waarmee ze langdurig oorlogen voeren, zij het dikwijls geassisteerd door andere Berbers. In deze oorlogen zijn mensen de belangrijkste buit voor de Arabieren en de animositeit tussen veroveraars en veroverden duurt tot vandaag verder in Noord- Afrika (en niet alleen daar; Arabieren en Berbers wonen in Borgerhout ieder aan hun kant van de Plantin en Moretuslei). Natuurlijk zijn er ook bij de Berbers opportunisten die zich bekeren en die wel wat zien in die nieuwe orde, want de Arabieren erkennen talent en verdiensten. Een Arabische aristocratie bestaat zeer zeker. De stamleden van ibn Abdullah, de uitvinder van de islam, hebben veel praats en zijn niet arm. Maar de heersers, gouverneurs, generaals vinden niet per definitie dat hun oudste of zelfs een jongere zoon alle talenten in huis heeft en hen moet opvolgen.
De Berber Tariq (Gibraltar dankt zijn naam aan hem) krijgt het bevel over een legertje Berberbekeerlingen dat in 711 het Iberische Schiereiland binnenvalt; aanvankelijk alleen om te roven. Maar in het WestGotische Rijk heerst er een opvolgingscrisis en weer is het verzet eerder zwak in het ook al dunbevolkte Iberië. Nadat een Arabisch legertje ook zijn deel van de buit komt opeisen, stort het rijk in elkaar. Vijf jaar later is het grootste deel veroverd. Alleen in het noordwesten houden wat christelijke staatjes stand omdat de moslims niet erg geïnteresseerd zijn in de onvruchtbare plateaus. Maar in de lente en de zomer trekken Arabische groepjes over de Pyreneeën het Frankische Rijk binnen om daar wat weg te slepen. Ze bereiken zelfs Autun in Bourgondië. Waarschijnlijk is het nooit de bedoeling het Frankische Rijk te veroveren, want de Franken kunnen wel een strijdbijl en een zwaard hanteren. De zware nederlaag tegen het leger van Karel Martel nabij Poitiers in 732 maakt de Arabieren duidelijk waar de grens van hun expansie ligt. Inmiddels gaan de veroveringen in het Oosten verder. Rond 750 is ook een groot deel van het huidige Turkmenistan en Oezbekistan verovert. De Arabieren nemen ook Kabul en Afghanistan in, plus Sind (nu WestPakistan). Maar ze botsen overal op nog niet bekeerde Turkse stammen en daar stopt het feest.
Natuurlijk eindigt niet iedere tocht op een overwinning. Soms lijden de Arabieren al eens een nederlaag en moeten ze zich terugtrekken. Maar ze komen altijd terug want hun dar-al-islamideologie verdraagt niet dat het gebied waar ooit een moslimvlag gewaaid heeft, niet meer islamitisch is. In Israël maken ze zich dan ook geen enkele illusie over de aard van de zogenaamde vrede die het land gesloten heeft met sommige Arabische staten. Zelfs Spanjaarden en Portugezen weten het. Een wapenstilstand, desnoods eentje die eeuwen duurt, is mogelijk, maar een echte vrede met ebiedsverlies wordt nooit aanvaard door de overtuigde aanhangers van een barbaarse ideologie.
JAN NECKERS
Bron: De grote Arabische veroveringen. Het ontstaan van het islamitisch rijk van Afghanistan tot Spanje (Hugh Kennedy).
Nadat Octavianus een klinkende overwinning had behaald in de slag bij Actium tegen Marcus Antonius en Cleopatra VII, vluchtte deze laatste weg naar Alexandrië gevolgd door Marcus Antonius die zijn vloot in de steek liet. Hierop zette Octavianus de achtervolging in.
Marcus Antonius pleegde zelfmoord omdat hij meende dat zijn geliefde Cleopatra hem al was voorgegaan. Toen Octavianus in Alexandrië arriveerde, en Cleopatra dit samen met de dood van haar man Marcus Antonius vernam, besloot ze hem in de dood te volgen. Door een beet van een cobra (het dier van Wadjit dat de koning van Opper-Egypte moest beschermen tegen onheil) stierf de laatste Hellenistische farao van Egypte en kwam er een eind aan de Hellenistische periode.
Octavianus nam de kinderen van Marcus Antonius en Cleopatra mee, maar liet Caesarion, de toen zeventienjarige farao en (vermeende) zoon van Gaius Iulius Caesar en Cleopatra vermoorden. Na deze kinderen in gouden kettingen geketend te hebben meegevoerd in zijn triomftocht, zou Octavianus ze aan zijn zuster Octavia geven om ze samen met hun stiefzussen op te voeden.
Nadat hij de slag bij Alexandrië had gewonnen, nam Octavianus Egypte over voor het Romeinse volk en haar senaat (S.P.Q.R.), die het echter aan Octavianus schonk als privé-domein en hem tot princeps (eerste) maakten en de titel Augustus (verhevene) toekenden bij zijn terugkeer in Rome.
Aldus ontstond de provincia Alexandria et Aegyptus die in tegenstelling tot de andere aan Augustus toegekende provinciae bestuurd werd door een praefectus Alexandreae et Aegypti die afkomstig was uit de ordo equestri in plaats van door een senatoriale legatus Augusti pro praetore. Deze praefectus stond ook in voor een groot deel van Rome's voedselvoorziening, daar Egypte de graanschuur van de wereld was.
De provincia Alexandria et Aegyptus zou haar bijzondere positie in het Imperium Romanum zeer lang behouden.
De naam Alexandria et Aegyptus ("Alexandrië en Egypte") getuigt van het feit dat Alexandrië, gelegen aan de westrand van de Nijldelta, met zijn Hellenistische cultuur als een afzonderlijke entiteit werd beschouwd. Het was een Griekse πόλίς. De Griekstalige Alexandrijnen noemden hun stad "̉Αλεξάνδρεια παρα Αι̉γυπτoν", d.w.z "Alexandrië bij Egypte" en niet "Alexandrië in Egypte".
In Alexandria et Aegyptus waren negen cohortes gelegerd, waarvan drie in Alexandrië, drie in Syene (dicht bij de grens met Ethiopië) en drie in het binnenland
Dit is het echte verhaal van een roverhoofdman, die bijna 2000 jaar geleden leefde, maar wiens nakomelingen tot op onze dagen wereldwijd op de loer liggen om te stelen en te branden. Hij is gestorven in 632, maar de verschrikkingen die hij de wereld heeft aangedaan, duren nog altijd voort. Het is echt geen sprookje van Ali Baba en de 40 Rovers .maar van duivels als Osama Bin Laden en zijn 40 miljoen rovers.
Bij hun plundertochten lieten die in het verledenzo weinig mogelijk geschreven bronnen bestaan, zodat de ontwikkeling en de geschiedenis van de overwonnen volkeren, eenmaal uitgestorven, voor goed door hun barbaarse levenswijze zou vervangen worden. Zij verstookten ganse bibliotheken met unieke geschriften sedert het begin der tijden als verwarming en waren fier daarover verslag te kunnen doen in hun veroveringsverhalen. Spottend lieten ze noteren, "Ofwel zijn de boeken in strijd met de Koran en in dat geval is het ketterij, en anders zijn ze in overeenstemming met de Koran en dus overbodig.Na te gaan over de lectuur over Alexandrië (Egypte), al moet er aan toegevoegd worden dat in de eerste Christenheid ook wel een en ander als ketterij moest sneuvelen ..
De stad is genoemd naar Alexander de Grote, die een wereldrijk vestigde waar ook Egypte deel van uitmaakte. In zijn opdracht bouwde de Griekse architectDinocrates de stad vanaf ongeveer 330 v.Chr. Alexandrië was één van de vele steden die werden gesticht door (in opdracht van) en/of vernoemd naar Alexander de Grote.
Bijna 1000 jaar was Alexandrië de hoofdstad van Egypte. Aan het begin van onze jaartelling was Alexandrië (na Rome) de tweede stad van het Romeinse Rijk, met wellicht circa 400.000 inwoners. De stad had een zeer gemengde bevolking. De Egyptenaren waren waarschijnlijk wel in de meerderheid, maar zij waren sterk gehelleniseerd. Ook woonden er veel Grieken, Syriërs en was er een vrij grote Joodse gemeenschap. De algemene omgangstaal was eerder Grieks dan Egyptisch. Men sprak vaak van "Alexandria para Aegypton", d.w.z. Alexandrië bij Egypte.
Lange tijd is de stad tevens het belangrijkste internationale centrum geweest van cultuur, kennis en geleerdheid tijdens de periode van de Oudheid en vroege Middeleeuwen. Dit was het werk van de Griekse dynastie der Ptolemaeën die wetenschap en cultuur stimuleerden, om prestige te verkrijgen onder de hellenistische buurkoninkrijken. Dit begon al minder dan honderd jaar na de vestiging van de stad. De Bibliotheek van Alexandrië was met tussen de 400.000 en 900.000 boekrollen een van de belangrijkste bibliotheken uit de geschiedenis, zo niet de belangrijkste. Deze is later verwoest, waarbij een ongekende schat aan kennis verloren is gegaan. Over de precieze toedracht hiervan zijn de meningen verdeeld.
Vanaf 30 v.Chr., toen de laatste Ptolemee de bekende koningin Cleopatra stierf, bleef Alexandrië de hoofdstad van de provinciaAlexandria et Aegyptus. Dit bleef ook zo onder de Byzantijnen. Alexandrië werd de zetel van het Patriarchaat van Alexandrië. In de 7e eeuw veroverden de Arabieren Egypte en het overige Midden-Oosten. De functie van hoofdstad werd in 969 overgenomen door het door de Fatimiden gestichte Caïro en dit bleef zo tot op de huidige dag. Hierdoor werd de stad geleidelijk aan minder belangrijk.
In de moslimwereld mogen er ook geen beelden bestaan, zodat wij niet weten hoe die roverhoofdman bn Abdullah er ooit heeft uitgezien. Nogal wiedes dat het eerste was dat de plunderaars deden, was die afgoden vernielen. Misschien voor het goud en het zilver, maar ook om de herinneringen te wissen ..
Omdat er links en rechts (!) altijd nog wel mensen zullen zijn, die t Pallieterke niet lezen, wil ik hen bij deze voor de zoveelste keer wijzen op hun vergissing. Akkoord, het is er niet allemaal goud dat blinkt, maar wekelijks vindt U er toch voldoende kaarsjes om op de taart te zetten, dat héél Uw week één taart wordt. Van dorpsmentaliteit al helemaal geen sprake want de buitenland-bijdragen zijn van de hand van de beste toch nog ergens bestaande pennen, die misschien wel bij DM zitten. Als ze hun ei daar niet kwijt kunnen (of mogen) dan hebben ze meteen vuurwerk voor t Pallieterke. De auteurs, uit zelfverweer en/of veiligheidsoverwegingen inzake broodroof, schrijven meestal onder een schuilnaam, want wat niet al lachende kan gezegd worden, is de waarheid niet .
Ook nu weer onderstaand résumé van een Islam-studie, waar de Werkende Bie Jan Neckers met open vizier grasduint in de Geschiedenis. De feiten zelf kunt U overal vinden, zelfs op Internet, maar als ze U gebracht worden onder een speciaal vergrootglas, dan vind ik dat ze nooit genoeg in het zonnetje gezet kunnen worden.
De reeks is begonnen op 11 november, en hier volgt het Eerste Deel.
Toen kwamen de Arabieren (1)
Dat heeft Allah toch maar mooi geregeld. Nog altijd gelooft een groot deel van de moslims dat de Arabische Blitzkrieg (632-750) geen toeval was. De veroverkng-tochten veegden eeuwenoude beschavingen weg en creëerden een rijk van oledo in Spanje tot Samarkand in Oezbekistan. Zo'n succes kon alleen maar aan de rechtstreekse tussenkomst van Allah zelf te danken zijn en is in de Ara- bische mythologie nog altijd het overtuigende bewijs dat de islam het enige en ware geloof is.
Waarschijnlijk heeft de echte uitvinder, ene Mohammed lbn Abdullah, zelf nooit verwacht of gerekend op zo een triomf. Ibn Abdullah is koopman, rover, prediker en geweldenaar. Hij slaagt erin om tegen het einde van zijn leven het hele Arabische Schiereiland onder zijn leiding te verenigen en de Arabieren een nieuwe en zeer nationalistische ideologie aan te praten. Met Ibn Abdullah begint de erfzonde van de islam: blind geweld tegenover alles wat zich gewapenderhand verzet; maar ook dikwijls diplomatie (met de dreiging van moord en plundering op de achtergrond) om dorpen en steden over te halen islamitisch te worden. Ibn Abdullah is een stedeling die lid is van een prestigieuze stam van rijke handelaars. Hij slaagt erin de geharde en vechtlustige woestijnbedoeןenen achter zijn leer te krijgen en hen in kleine, maar zeer efficiכnte legers te organiseren.
Bij zijn dood in 632 staan zijn opvolgers voor een dilemma. Op een paar plaatsen hebben wat ambitieuze dames en heren het kunstje van Ibn Abdullah gekopieerd. Ze spelen ook voor profeet en beginnen eigen kleine rijkjes te stichten. In Medina, de nieuwe hoofdstad van Arabiכ, vreest men dat de vele en talrijke Arabische clan- en stam-oorlogen uit het verleden weer herleven. De machthebbers kiezen voor de vlucht voor-uit. De rebellen worden vernietigend verslagen. Ibn Abdullahs opvolger (de kalief = leider der gelovigen) en zijn adviseurs denken terecht dat men burgeroorlogen kan vermij-den als men de aandacht van de bedoeןenen verplaatst naar de rijke territoria elders waar ze ongestoord kunnen plunderen en roven. Zo kan de oemma (gemeenschap) in vrede bij elkaar blijven en zich zelfs uitbreiden.
Verzwakte rijken
De nuchtere waarnemer die niet in die voorzienigheid van Allah gelooft, kan alleen maar constateren dat de Arabieren buitengewoon veel geluk hebben. Er grenzen twee grote rijken aan het Arabische Schiereiland. Daar is het (Oost-) Romeinse Rijk dat wij nu Byzantium noemen, maar dat is een naam die de zogenaamde Byzantijnen zelf nooit gebruikten. Het rijk omvat nog altijd het huidige riekenland, Turkije, Palestina, Libanon, Syrië (waar nogal wat Arabieren wonen), Egypte en delen van Italië en Noord-Afrika. Het prachtige Constantinopel is de hoofdstad en de elite is heel erg rijk. Ze spreekt altijd Grieks, is uiteraard christelijk en ze perst de arme boeren uit waar ze maar kan. In grote delen van het rijk spreken de meeste mensen Aramees of Koptisch en ze belijden een of andere variant van het orthodoxe christendom. In de ogen van vele Griekse machthebbers zijn ze ketters en gevaarlijker dan heidenen, want die weten niet beter. Het Romeinse Rijk is de grote tegenstander van Perzië (grosso modo het huidige Irak en Iran). De Perzische elite is aanhanger van het zoroastrisme (de vuurcultus ) en bestaat feitelijk uit een kleine militaire kaste. Op het grondgebied van het huidige Irak zijn de meeste mensen christen, ook de vele Arabieren die er in het zuiden wonen.
De beide imperia zijn op vele plaatsen bijzonder dun bevolkt. In de vroeger zo rijke steden zijn er al tientallen jaren zware epidemieën die de heersers maar niet onder controle krijgen en die enorme aantallen mensen het leven kosten. Ten tijde van de Arabische verovering van Alexandrië, de op één na belangrijkste en grootste stad van de antieke wereld, is dat vroegere centrum van beschaving al tot minder dan een derde van zijn oude omvang herleid. Ook in de Perzische steden en dorpen heeft de pest toegeslagen. Alleen in het Arabische Schiereiland zijn er geen slachtoffers omdat de ratten die de pestbacil verspreiden daar geen enkele kans hebben één korrel voedsel te vinden.
De Perzen zijn ervan overtuigd dat de Romeinen nog meer verzwakt zijn en vinden het een geschikt moment om de lange maar ongemakkelijke vrede te verstoren. In een wrede oorlog die zo'n elf jaar duurt, slagen zij erin Syrië en Egypte te veroveren. En natuurlijk ontwricht de oorlog nog verder de al broze economie van de twee rijken. Voor één keer hebben de Romeinen een soldatenkeizer met enig strategisch talent. Hij valt de Perzen in de rug aan en marcheert via de Eufraat en de Tigris naar het zuiden en verovert de Perzische hoofdstad Cstesiphon. De Perzen zijn totaal verrast en gaan tenslotte akkoord om de vooroorlogse toestand te herstellen. Ze trekken zich terug uit de veroverde gebieden. En dat is het exacte moment waarop de Arabieren hun interne problemen oplossen door op veroveringstocht te gaan.
Klein, maar doeltreffend
De legende spreekt over reusachtige Arabische legers die uit de woestijn verschijnen en als sprinkhanen de beschaving vernietigen waar ze die aantreffen. In werkelijkheid zijn de Arabische legers vrij klein. Het Schier- eiland is veel te onvruchtbaar om mensenmassa's te voeden. Meestal bestaat een Arabisch legertje uit 3.000 tot 4.000 mannen, en 12.000 strijders is zo ongeveer het maxi- mum. In tegenstelling tot de multinationale huurlingen legers van hun tegenstanders zijn de Arabische legers echter veel homogener. Alle soldaten zijn trots op hun gemeenschappelijke Arabische afkomst; soms zelfs meer dan op hun nog vrij nieuwe ideologie die sommigen onder hen uit louter oppor- tunisme aanhangen. De Arabieren zijn eenvoudig gekleed, zoals te verwachten valt bij de meeste woestijnbewoners. Hun bevelhebbers onderscheiden zich niet van de soldaten. Ze slepen geen wagonladingen zijden kledij, zilveren serviezen en uitgelezen hapjes plus een stoet dienaars met zich mee. De kleine Arabische legers leven van het veroverde land. Ze eisen graan en olie en wat belastingen op en vertrekken. Alleen bij een weigering om zich te onderwerpen overleeft niemand de slachting. Natuurlijk plunderen ze de rijkdommen waar ze die aantreffen, want ondanks de pest en de Romeins-Perzische oorlog zijn de veroverde gebieden in Arabische ogen nog ontzaglijk rijk.
De Arabische legers geloven nog in een min of meer democratische verdeling van de buit en de generaal krijgt niet veel meer dan de soldaat. Een deel van de buit wordt naar de Arabische hoofdstad Medina versleept. De Arabieren zijn goede ruiters en omdat ze niet gehinderd worden door een reusachtige bagagetrein duiken zij altijd onverwachts en meestal veel vroeger dan verwacht op. Maar ze vechten niet te paard. Voor de veldslag stijgen ze af en zetten zich gedisciplineerd in rijen. Ze vechten dus als infanterie en handelen meestal veel vlugger dan hun soms in ijzer en maliënkolder gehulde tegenstanders. Ze hebben daarenboven geoefende boogschutters en goede speerwerpers die wel weg weten met de cavalerie van de tegenstanders. Ze hanteren allemaal een lang zwaard (nog niet het bekende kromzwaard). Na hun eerste, makkelijke overwinningen leven ze in een roes van noverwinnelijkheid en natuurlijk is de agressieve ideologie van de islam een grote stut onder hun moreel. Zeker wanneer ze op de vrij pacifistische christelijke gemeenschappen botsen. Ze hebben nog het zelotisme en de solidariteit van de juist bekeerden. De kalief stuurt vanuit Medina de veroveringsoorlogen en in tegenstelling tot de Romeinse keizer of de Perzische sjah moet hij niet bevreesd zijn voor rebellies van de legers. Succesrijke generaals denken er niet aan staatsgrepen te plegen maar gehoorzamen keurig de bevelen en leggen hun bevel neer wanneer de kalief dat eist.
Jan Neckers
Bron: De grote Arabische veroveringen. Het ontstaan van het islamitisch rijk van Afghanistan tot Spanje (Hugh Kennedy).
De weg van alle vlees .Dat is een Oer-Christelijke omschrijving voor pierenland. R.I.P. wordt somtijds gezegd, maar vooral geschreven door dankbare erfgenamen , liefst met gouden letters op een hardstenen zerk. Requiescat In Pace Wij lazen als kleuter :Rap in t Pitje ..en dat stond gegarandeerd voor een draai rond onze oren als Meester dat hoorde ...
We mogen ons niet verlustigen in iemand anders ongeluk.. Dat zou in tegenspraak zijn met onze al even Oer-Christelijke Naastenliefde. Voor Niet-Christelijken mutatis mitandi van hetzelfde. Integendeel, we mogen niet terugvechten maar de andere wang aanbieden We buigen dus nederig het hoofd en mompelen tochHeden Gij, Morgen Ik ..
Maar op alles bestaan er uitzonderingen. Lees en geniet mee .
Gouden Raad aan de slachtoffers van den Boas die ne smeerlap is, doe zoals de jongens van de Vooruit (zaliger) en van Sabena (even zaliger) saboteer waar ge kunt, neem, met het oog op een maximum uitkering, een afzonderlijk domiciliatie-adrs ver weg van Uw wederhelft, sluit ook daar de watermeter af en ga voortaan leven als clochard. Sluit U aan, uit protest, bij Groen! en verschijn voortaan ongewassen, ongekamd en ongeschoren voor de cameras van Uw Rode Broeders Kortom, leef voluit volgens Uw ware aard..
Trouwens, die Aimé Van Hecke .is dat geen oude bekende? Wat is de wereld toch klein .Wel wel wel! Chief Executive Offcer worden in een private onderneming . Mag dat wel volgens het Rode Boekje?.....
Humo zwaarst getroffen door Sanoma-ontslagen
Humo wordt het zwaarst getroffen door de aangekondigde ontslagen bij Sanoma Magazines België. Dat zegt de redactie van het weekblad. Volgens het plan van CEO Aimé Van Hecke wil Sanoma 12,5 miljoen euro besparen en worden 76 personeelsleden ontslagen Het bedrijf geeft onder meer de tijdschriften Humo, Flair, Goedele Magazine, Libelle en Télémoustique uit.
Bij Humo zouden vijf mensen moeten vertrekken. Bij de radio- en tv-pool, die zorgt voor de televisiegids in het midden van Humo, en bij de documentatiedienst sneuvelen nog eens respectievelijk 14 en 9 arbeidsplaatsen. Dat "zou onvermijdelijk ook zware gevolgen hebben voor de kwaliteit van dit blad", aldus de redactie.
"Geen bedrijf in crisis" De redactie wijst erop dat Sanoma geen bedrijf in crisis is. "Vorig jaar werd er nog een aanzienlijke winst gemaakt (15 miljoen euro), en zelfs in dit crisisjaar zal er nog een miljoenenwinst zijn."
Het personeel van Sanoma Magazines besliste met een grote meerderheid om deze week dinsdag 24 en woensdag 25 november het werk neer te leggen. De gebouwen in Diegem en Berchem zullen tijdens deze twee dagen dicht blijven. "Als de directie niet op haar standpunt terugkomt, wordt er volgende week een hele week gestaakt. Dan zou ook de productie van Humo in het gedrang komen", waarschuwt de redactie. (belga/tw/sam)
Als een arend eenzaam op onnavolgbare hoogte, de valk, die met speurend oog de wemeling daar diep beneden gadeslaat, en wacht op het goede moment om neer te duiken Och Verspreking. Het gaat hieronder niet om een valk, maar om een valkenier. De man, die met het beest met de scherpe klauw en de nog scherpere bek op de vuist, naar de jacht trekt. Waar het krioelt van angsthazen en tamme konijnen .
Er is dan ook meer dan één reden waarom ik help deze column te verspreiden, maar de bijzonderste is toch wel dat ik gaarne een bezadigd man aan het woord laat. Als er daarnaast ook nog een lange termijj-visie uit zijn betoog spreekt, dan wil ik in hem de leider en de succesvolle zakenman herkennen. En erkennen.
Beroepsmatig heb ik gedurende 30 jaar het verschil leren zien tussen een Zwanzer, en een Ziener. Beiden staan niet vooraan in het alfabet (letter Z), maar wel in het zakenleven. De eersten vangen veel wind en gaan vroeg of laat onderuit,, en de tweeden maken het succes
Als Bruno Valkeniers dan ook nog zijn crew kan leiden, en als havenspecialist en ervaren zeiler moet hij dat kunnen (de bewijzen liggen voor), dab verdient hij alle lof en aanmoediging. De Zwanzers laat ik verder onbesproken, maar weet dat daarmee niemand van het Blok/Belang bedoeld is, maar de volledige meute van omhooggevallen carrière-jagers van de kleurpartijen. Vergeet niet: Een talent als Valkeniers kon lustiger geleefd hebben, moest hij in Abrahams schoot gebleven zijn
Een volgende reden dat ik deze column help verspreiden, is vanwege de Jezuïeten Korter, bondiger en correcter omschrijving van een Tjeef heb ik nooit gelezen!
Kijk, Valkeniers, die een echte fiere Vlaming is, spreekt niet van Tjeven, maar van Jezuïeten Klinkt beschaafd, maar is veel dodelijker
Ach wat! Europa als dam tegen het Flmingantisme .Is net hetzelfde als de zee willen indammen .Op kleine schaal durft het wel eens lukken, en soms, bij inpoldering bijvoorbeeld kan het zelfs nuttig zijn maar het blijft, als de Natuur het wil, altijd water dragen naar de zee met een kinderemmertje...Volkeren zijn als zeewater. Die worden maar gedwongen binnen zeer beperkte grenzen Een Staatsgrens is er al teveel aan!
Van Rompuy vertrekt, Leterme komt terug
21.11.2009 - De teerlingen zijn geworpen. Na weken van drukke speculaties wordt Herman Van Rompuy dan toch de eerste president van Europa. Ik vind het moeilijk om het bestuur van mijn land op te geven, zegt Van Rompuy, maar dat mag met een korreltje zout genomen worden. De grootste politieke uitdagingen liggen immers nog altijd onaangeroerd op tafel: fundamentele sociaal-economische maatregelen om de crisis aan te pakken, de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde en een ingrijpende communautaire staatshervorming. Zelf geloofde hij daar niet echt meer in en dus is zijn triomfantelijke overstap naar Europa voor hem wellicht een verlossing. Vlamingen en Walen die geloven in een staatshervorming als een aha-erlebnis komen van een koude kermis thuis. Op uw vraag of België er in 2020 wezenlijk anders uit zal zien dan vandaag, moet ik zeggen: ik denk het niet, zei Van Rompuy vorige week in een interview met het Nederlandse opinieblad Elsevier.
Compromis In buitenlandse commentaren wordt er op gewezen dat Van Rompuy een nobele onbekende is in Europa en misschien net daarom de eerste president mag worden. Volgens de Duitse krant Die Welt is de benoeming een compromis na een hevig gevecht. Der Spiegel roemt Van Rompuy als een bekwaam consensusmaker achter de schermen en de Franse Nouvel Observateur schrijft: Een man van het compromis wordt het gezicht van Europa. Het Belgische compromis als exportproduct dus. Maar misschien verkijkt Europa zich wel op de fameuze consensus-politiek van Haiku Herman. Filip Van Laenen (thebrusselsjournal.com) noemt verwijzingen naar de consensus ronduit hilarisch. De eerste minister beschikt(e) in Vlaanderen niet eens over een meerderheid. Toen Van Rompuy nog in de oppositie zat noemde hij dat vooruitzicht nog staatsgevaarlijk en een bedreiging voor het voortbestaan van België. Het kan verkeren. Maar dat principes een rekbaar begrip zijn bij de CD&V hoeven we u wel niet meer te vertellen. Europa verkijkt zich op de Belgische consensus-politiek, want als er de voorbije jaren iets is duidelijk geworden, is het wel dat het federale consensusmodel niet meer werkt. Wat Van Rompuy verkocht met het mooie strikje van rustige vastheid rond, is in wezen niets meer dan de Belgische status quo. Geen wonder dat nogal wat Franstaligen in pers en politiek niet stonden te juichen bij het mogelijke vertrek van Van Rompuy. Voor hen was hij de beste garantie dat alles bij het oude blijft. Maar hoe zit dat nu met de Europese roeping van Van Rompuy?
Tegengif De intellectueel Van Rompuy sluit zijn gedachten niet op binnen landsgrenzen. Hij is een Europeaan, schrijft Hugo Camps in een ware lofzang bij het reeds eerder geciteerde Elsevier-interview. Zo zijn wij opgevoed bij de jezuïeten, verklaart Van Rompuy. De Europese gedachte was een antidotum voor flamingantisme, een tegengif tegen de Vlaamse Beweging. U leest het goed. En, wat erger is, gevreesd mag worden dat Van Rompuy en een deel van zijn collegas er vandaag nog altijd zo over denken. De Vlaamse autonomiegedachte dus als een soort kanker en Europa de chemokuur om die ziekte te lijf te gaan. Europa als buffer om de Vlaamse onafhankelijkheid af te blokken. Het zou alle naïeve zielen die ervan dromen dat België wel vanzelf zal verdampen in een eenwordend Europa moeten wakker schudden.
Maar welk Europa krijgen we straks? Kritische waarnemers gaan er van uit dat we met Van Rompuy nog méér van hetzelfde krijgen. Guy Verhofstadt of Herman Van Rompuy? Veel maakt het blijkbaar niet uit. Beiden zijn voorstander van een Europese superstaat naar Belgisch model. Met alle kwalen vandien. Met nóg minder democratische inspraak, met weinig respect voor de eigen identiteit en de noden van de deelstaten. Een hoopvol toekomstperspectief is dat niet.
In de marge van de speculaties over de politieke toekomst van Van Rompuy werd er in sommige kranten op gewezen dat Herman Van Rompuy een fervent tegenstander is van de Turkse toetreding tot de EU. Van Rompuy onderstreepte in een toespraak in 2004 de fundamentele christelijke waarden van Europa. Die waarden zouden ondermijnd worden als Turkije lid wordt van de EU. Turkije is geen onderdeel van Europa en zal het ook nooit worden, klonk het stoer. Woordvoerders van de Belgische regering bevestigden dat Van Rompuy dat inderdaad gezegd heeft, maar voegden er haastig aan toe dat hij toen nog in de oppositie zat Lees: dat was gisteren en vandaag is vandaag. Of zoals Dehaene het ooit formuleerde: Principes, wat is dat? Daarmee zijn we terug aanbeland bij de jezuïeten, excuus: CD&V en de staatshervorming.
Het gebit van Leterme De bal ligt nu terug bij Yves Leterme, die naar alle waarschijnlijkheid met grote trom terugkeert naar de Wetstraat 16, een jaar na zijn smadelijke aftocht vanwege de Fortis-affaire. Leterme, nota bene, die ooit zwoer dat hij nooit in een regering zou stappen voor BHV gesplitst zou zijn en hij de garantie op een grondige staatshervorming zou hebben een kwestie van verantwoordelijkheidszin klonk het toen. En die, toen hij er toch was ingestapt, met hetzelfde gemak zwoer dat hij er niet zou uitstappen zonder splitsing en garantie een kwestie van verantwoordelijkheidszin, andermaal, merkt Jan Segers droogjes op (Het Laatste Nieuws, 20.11.09). Uitgerekend Leterme krijgt straks opnieuw de twee dossiers op zijn bord waarop hij zijn tanden stukbeet. We hopen dat hij intussen een nieuw gebit heeft aangeschaft
Het is duidelijk dat Yves Leterme zint op wraak, maar in CD&V-kringen zijn ze toch niet gerust in de goede afloop. De vraag rijst of Leterme zijn eed wel moet afleggen zónder akkoord over BHV en een (kleine) staatshervorming. CD&V zweeft op een wolk, maar zou daar wel eens erg snel weer van af kunnen donderen. Want het BHV-spook duikt op. Als Leterme er niet in slaagt om de tijdbom te ontmijnen, staat het voortbestaan van het land op het spel, vreest Eric Van Rompuy. Of dat een ramp zou zijn, is nog maar de vraag.
Confederale onderhandelingen? Eric Van Rompuy, zowat het boegbeeld van de flamingantische vleugel van CD&V en ooit nog voorstander van een communautaire big bang, is intussen aanhanger geworden van een stapsgewijze aanpak. Dat houdt ook een onderhandelde en dus met toegevingen afgekochte oplossing over Brussel-Hall-Vilvoorde in. Het angstzweet breekt Van Rompuy Eric dus uit bij de gedachte van een via stemming in het parlement afgedwongen splitsing van BHV. Want, dan trekken de Franstaligen aan de alarmbel, valt de regering en moeten we naar federale verkiezingen die eigenlijk onwettig zijn. Dat is natuurlijk het scenario waar sommigen binnen de Vlaamse beweging van dromen, gruwelt Van Rompuy (Knack, 18.11.09). Alleen de deelstaten hebben dan nog wettig verkozen parlementen en dus zouden er noodgedwongen een soort confederale onderhandelingen moeten worden gevoerd. In de praktijk zou dat het einde van de democratie in België inluiden. En dat van België tout court. Het einde van de democratie? Komaan! Even ernstig blijven. Als de Franstaligen een regimecrisis uitlokken omdat de Vlamingen voor één keer hun democratische meerderheid gebruiken in het parlement nota bene om de naleving van de grondwet af te dwingen! bewijst dat toch alleen maar dat België geen echte democratie is.
Het gezaghebbende Britse blad The Economist kwam in volle politieke crisis (2007) tot dezelfde conclusie: België kan niet omschreven worden als een goed werkende democratie. Het doet eerder denken aan een van die families waarvan de leden elkaar haten, maar die uit luiheid bij elkaar blijven, klonk het.
Wij zijn het volk! Twintig jaar na de val van de Berlijnse Muur verdrongen Europese regeringsleiders zich begin deze maand in de schaduw van de Brandenburgse Poort om de omwenteling en de Duitse hereniging met de nodige luister te vieren. Op een vleugje hypocrisie werd daarbij niet gekeken. Of was het geheugenverlies? Want de Europese leiders stonden daar in 2009 echt niet voor te trappelen. De val van het dictatoriale DDR-regime en de hereniging is niet de verdienste van de Europese regeringsleiders die zichzelf nu fier op de borst kloppen, maar in de eerste plaats de verdienste van de Duitsers zelf. die in het voormalige Oost-Duitsland massaal op straat kwamen. Dat gebeurde onder de hoopvolle leuzen Wir sind das Volk Wij zijn het Volk, en dat wordt vandaag in de berichtgeving doorgaans weggemoffeld Wir sind ein Volk Wij zijn één Volk.
Europa schreef geen geschiedenis, maar moest zich wel neerleggen bij de vreedzame omwenteling en de herschikking van de landkaarten. Net zoals het dat zou doen bij de onafhankelijkheidsverklaring van Slovenië en Kroatië, of de fluwelen scheiding van Tjechië en Slowakije.
Vandaag wordt de Vlaamse onafhankelijkheidsgedachte vaak bestreden met het argument dat Europa dat nooit zal dulden. Sommigen zoals Guy Verhofstadt en Herman Van Rompuy willen het mislukte Belgische federalisme zelfs exporteren naar Europa, als voorbeeld voor de Europese integratie. En dat terwijl België langzaam maar zeker uit elkaar valt Het is een proces dat ook Europa niet zal kunnen stoppen, want het Belgische regime is al even vermolmd als dat van de DDR twintig jaar geleden. De dag komt dat de moegetergde Vlamingen opstaan,wij zijn het volk roepen en hun lot in eigen handen zullen nemen. De dag komt dat we de Belgische staat verwijzen naar de vuilnisbelt van de geschiedenis.
Waarom zou men droevig moeten zijn om het einde van België?, vroeg The Economist zich af. Landen komen en gaan ( ). Mocht België niet bestaan, zou iemand vandaag dan nog de moeite nemen om dit land uit te vinden? Meer zelfs, zou iemand het merken?
Van Rompuy en co. voeren een krampachtig achterhoedegevecht want de wil van het volk en de loop van de geschiedenis laten zich niet in het gareel van het politieke establishment dwingen. Of, zoals The Economist schrijft: België heeft zijn tijd gehad. Een pralinezachte echtscheiding staat voor de deur.
.in het vijandelijk kamp dan moeten wij de gelederen sluiten. Sta vuist en voet de vane omtrent!, om het met de Dichter te zeggen. Er hangt een bloedreuk in de lucht en de lijkenpikkers zijn al volop aan de gang.
Nog even, en wij schrikken wakker, door de klop op de deur, s morgens om 5 uur ..De schouwen roken al! Uitroepteken of vraagteken?
Nog even, en de wielen rollen met volle paardenwagens vol mensen. Het Land moet gezuiverd worden van alle smet, zodat de Nieuwelingen zich ongestoord kunnen nestelen. Uitroepteken of vraagteken?
Nog even en de neuzen kunnen geteld worden .Uitroepteken of vraagteken?
Nog even, en dan kunnen we onze eigen krachten meten : hoe lang, hoe breed, hoe sterk zijn ze nog. Uitroepteken of vraagteken?
Om het even de uitslag, het doel blijft hetzelfde. Zelfbestuur en vrijheid om te zijn wie we zijn, in eigen land.
Straks wordt de partij, op vraag van de Franstaligen, misschien zelfs op droog zaad gezet. De Belgica echter maakt steeds meer slagzij. De boot komt stilaan in de Europese schijnwerpers en moet, voor het oog van de wereld, zoveel mogelijk gelijken op en onoverwinnelijk slagschip. Tenzij, met één welgelukte torpedo, de illusie geraakt wordt, onder de waterlijn, en de doodstrijd wordt ingezet onder het oog van de cameras Uitroepteken of vraagteken?
Er wordt dus strijd gevoerd op het scherp van de snee Vanzelfsprekend moest Valkeniers deze opportuniteit grijpen. Alle media-aandacht gaat/zal gaan naar Haiku Herman, het Voorzitterschap (voor 6 maand) van de Eu-Raad, de binnenlandse Gordiaanse knopen van BHV en de bevoegdheden, ook wel communautaire knelpunten genoemd. Wie weet zelfs over de aflossing van de Koninklijke Wacht .Daartussen zullen de restanten van de kruitdampen als witte watten wolkjes zweven van het einde van de strijd rondom het Vlaams Belang.
Daarom onderstaande oproep die zoveel mogelijk zou moeten verspreid worden. Om medestanders en gelijkgezinden te ondersteunen, de onverschilligen wakker te schudden en de tegenstrevers te doen nadenken. Ik kan het niet beter zeggen dan Angeltjes. Integendeel. Mijn taal zou meer het West Vlaams benaderen van Filip De Winter : Klinkt het niet, dan botse het!!
Als de Vlaamse gazetten en de 0000 uitgebreid aandacht schenken aan het Vlaams Belang, dan betekent dat steevast : neutrale informatie, objectieve duiding en stormweer op komst. Als de schildwachten van de politieke Vlaamse Beweging beschoten worden, zitten de Vlaamse journalisten achter de bosschages te mikken : "Het is voor de goeie zaak" spoort marketentster Liesbeth van Impe de troepen aan, terwijl ze gul azijnbekers ronddeelt. Guy Tegentvolk van de Standaard rommelt dapper mee, om zijn immer glimlachende hoofdredacteur, Peter VdM, niet te ontgoochelen.
U kent ons standpunt in deze : wij bemoeien ons niet met de interne keuken van de partij voor wie wij veel respect hebben. Ook al zijn wij het niet met alles eens, of dacht u dat wij manipuleerbare Playmobils waren ? Maar zolang er niet geraakt wordt aan de essentie van de doelstellingen, laten wij ons niet van het rechte pad afleiden door een brug of een tunnel.
Zover wij de geruchten en berichten begrijpen, gaat het niet om ideologische meningsverschillen zoals destijds de links-rechts verhoudingen de Volksunie uit mekaar gescheurd hebben. Da's al een positieve vastelling.
De door de media opgeklopte heisa betreft vooral de communicatie, de toonzetting en de geloofwaardigheid die daaraan verbonden is. Het kan niet onoverkomelijk zijn, om daar eensgezindheid omtrent te ontwikkelen en de persoonlijke happen en snappen binnenskamers te houden. Waar mensen bij mekaar zijn, ontstaan afwisselend vriendschappen en spanningen, of dacht u dat op de redacties van de gazetten een paradijselijke sfeer van roerende eensgezindheid heerste ? Om over de krabbenmand-mentaliteit bij de VRT te zwijgen.
Doe er wat aan, dames en heren, schildwachten van het VB : de media azen op sensatie, tweedracht en zij willen uw partij volledig onderuithalen. Laat u niet beetnemen en verleiden tot uitspraken om op een goed blaadje te komen bij figuren die u uitkotsen en misbruiken. Met de meest ongeoorloofde tegenwerking op politiek en mediatiek vlak, bent u overeind gebleven, ook al was de laatste verkiezing een duidelijke uppercut. Uw geloofwaardigheid staat nergens in vraag evenmin als uw onkreukbaarheid. Laat ze maar razen, die van de gazetten en de dwaze omroep.
Belangrijk is dat u de vele Vlaams-nationalisten en burgers die op uw rebelse en onafhankelijke stem rekenen, niet ontgoochelt.
Werk aan de winkel voor de kersverse zeer christelijke democraat die lijk een moderne Atlas, de wereld torst .Al zou het beeld van de met doornen gekroonde Christus onder de last van Zijn kruis, onderweg naar Golgotha, misschien toepasselijker zijn
Ik stel mij voor, dat al die EVP-mandatarissen in de EU-raad zich voortaan met neergeslagen ogen, uit eerlijke schaamte, door het landschap voortbewegen. Immers, om de 10 meter worden ze geconfronteerd met kerken en kapellen met het Kruis in top, als een vermanende vinger omhoog geheven naar de Eeuwigheid
Kunnen zij nog in onze kunststeden zelfs nog de ogen opslaan? Ik stel mij de ouaarde Ouielfried voor in de straten van Brugge, nadat hij daar juist een zoveelste deugddoend orgasme met Miet Smet heeft beleefd .Prevelt hij daar met neergeslagen ogen een devoot of een vulgair schietgebedje? Wie zal het zeggen! Want om liplezers te verschalken, houdt hij zedig zijn mond bedekt ..Of loopt zij (Ingetje Vervotje) daar, in Scherpenheuvel over het grasveldje naast de Basiliek, onderweg naar het restaurant voor een vroege partij-lunch met de Geitenboer, nadat zij beiden, uiteraard incognito, met neergeslagen ogen ter Heilige Tafel genaderd zijn? Het gezinnetje van Ingetje (de vriend met de hond) wacht ondertussen, uiteraard met neergeslagen ogen wegens de nabijheid van dat Kruis, op het einde van de Dienst Alle cameras zijn gericht op de open kerkdeur ..
Zij zijn vandaag samen in Scherpenheuvel met Danneels en Haiku Herman met zus Tine, om te beraadslagen welke sprookjes ze zullen verzinnen om de Europese Richtlijn over het verbod voor het Kruis in scholen en openbare lokalen in Vlaanderen door de strot van hun kiezers te duwen..
Op tafel ligt een geheim protocol, waarbij door de Raad van Europa aangeraden wordt één stap in de onderwerping over te slaan, om in plaats van het Kruis, overal de Halve Maan in de plaats te zetten. Danneels en Haiku Herman willen die tussenstap van blanco muren, maar de travaillisten onder hen (Leterme,Vervotje), onder druk van het ACW pleiten, uit lijfsbehoud waarschijnlijk, voor een kordate aanpak.
De consensus die er zit aan te komen wordt zwaar beïnvloed door de metaallobby, die brood ziet in het omsmeden, die gegarandeerd de tewerkstelling zou aanzwengelen. Eerst hadden zij gehoopt op het omsmeden van ploegen tot zwaarden, maar door de vrije val van de V-partijen, werd dit voornemen veiligheidshalve afgeblazen .
Verder zal er gediscussieerd worden over de invoering van één gezamenlijke tijdgordel over gans Eurabia, zulks in navolging van Rusland, die op al die verschillen uitgekeken is en ter zake reeds het voortouw genomen heeft. Hier komt het er op aan, zo dicht mogelijk het tijdverschil met Amerika zoveel mogelijk te beperken. Zulks zou de uiteindelijke wereld-globalisatie ten zeerste bevorderen. Over de ganse planeet eenzelfde tijd en een zelfde dag. Zelfs God had het niet gekund!
Er zal een speciale commissie in het leven geroepen worden, om, in het licht van deze overweging, te onderzoeken hoe de draaiende beweging van de Planeet kan stilgezet worden. Uiteindelijk zal aldus, na een beetje menselijke inspanning, de Koraan gelijk hebben, en dat het de Zon zal zijn die rond de aarde draait, en niet andersomn zoals tot hiertoe verkeerdelijk werd aangenomen ..
Il Giornale
L'appello: giù le mani dal Crocifisso (Handen af van het Kruis)
Ik kan het niet goed uitleggen, maar ergens zweeft er een flard Merlijn de Tovenaar over mijn geestelijk oogvlies telkens men mij spreekt over Het Verdrag van Lissabon. En, eerlijk gezegd, met de aanstelling van Haiku Herman is het er niet op gebeterd Integendeel, dan komen er zelfs een stel dansende bezems in beeld..maar dan is dan met audiovisuele beelden erbij zoals in De Leerling Tovenaar Voor luxe-inbeeldingen kan ik terugvallen op Peter en de Wolf van Prokofjevwant dan hoor ik de Jagers, die schiessen mit Ihren Flinten
Kortom: magie, toverkracht en illusie in wervelende kleuren. Flamenco-dansseressen en zwoele tango-dansers in langs de boorden van de Tejo (Taag).
Dan komt het beeld van een hoofdstad omhoog uit de nevelen der toekomst. Berlijn? Neen, die is te dreigend. Parijs? Neen, die is te frivool. Londen? Neen, die is de possessief. .Rome? Neen, die is te antiek Madrid, Praag? Wenen? Of misschien Lissabon? Of Zagreb? Of Tulpen uit Amsterdam?- Maar daar komt duidelijk in beeld: het Atomium Het zal dus BruxSSel zijn! De stad helemaal aan de uiterste westrand van het continent, waar ooit (in 1830) de wieg heeft gestaan van het EU-stamland, en waar om beurten La France en Das Reich ( 2 x kortstondig) en weer La France de plak hebben gezwaaid. Laatst door er de totale financiële macht ervan weg te kopen/kapen .
Ja, die schrijfwijze hoort er voortaan bij. Is trouwens geen schrijfwijze, maar de vernieuwde inspirerende stadsnaam, vol van symboliek. De X wijst op het Franstalig karakter van Stad en Rand, en de SS naar een oude mythe, maar al te lang geassocieerd met het verleden, nauw verbonden met de gehate swastika, daar waar dat eenvoudig te begrijpen runenteken staat, neen niet voor de 44, de Waffen-SS, maar voor Schutz Staffel, de republikeinse Garde, die sterft maar niet wijkt, die het hoofdkwartier bewaakt. Om zo te zeggen: de SS als een hoed, een glazen koepel boven de Stad (en de Rand) zodat deze onschendbaar zijn voor elke laffe aanval. De naam BruxSSel op zich hout een waarschuwing in. Iedereen kent de SS en waarvoor die letters staan. De drie eerste letters wijzen naar de oorsprong (Bru) zoals Rome wijst naar Romulus en Remus) en de uitgang (el) naar de achterlijkheid van de oorspronkelijke bewoners, de Vlamingen. Want .
Er moet mij, als science-fictie beoefenaar, een groot geheim van het hart, dat er sedert 1958in begraven ligt. Impliciet moet U het reeds geraden hebben bij de opening van dit artikel. Maar het beeld is dermate vertrouwd en op leugenachtige wijze in het wereld-collectief geheugen gehamerd, dat U er 100 keer aan voorbijgaat zonder nadenken. Ja Ja! De Expo!
Ik bedoel wel degelijk het ATOMIUM, op de Heizel.
Vraag: is het U nog nooit opgevallen dat de Heizel en het Atomium een gedeelte zijn van de gemeente Laeken? En waar staat het Koninklijk Paleis? Luister en lees goed, want binnenkort waait daar op het Paleis niet meer die gehate driekleur, maar de blauwe vlag met hamer en sikkel, omkransd door gouden koloniale sterren, met in het midden de Muzelmanse Halve Maan. Europa, centrum van de wereld. BrxSSel, centrum van Europa ..
Want iedereen weet dat het land dat de atoombom bezit, de wereld in zijn macht heeft. Vergeet effkens Kleine Brogel, dat is maar een afleidingsmanoeuvre .Na het einde van WO II beslisten de grootmachten dat, als een land de bom bezit, zoiets veel te gevaarlijk is, en daarmee werd, in een geheim protocol overeen gekomen de atoomformule in veiligheid te stellen in wat toen nog Brussel/Bruxelles was, in geheime ondergrondse schuilplaatsen, zoals die onlangs aan het publiek getoond werdenvoor dienst binst de Koude Oorlog. Men had als voorbeeld de Sfinx in Egypte, die zelfs na duizenden jaren nog altijd haar geheim niet prijsgeeft. Gizzej zijn sfinx, BrixSSel zijn atomium ..Onder de veilige bewaking van geheime instellingen, bemand door Oost, West en de Arabische wereld. Naar buiten uit werd dit gesymboliseerd door de bouw van de Negen Bollen, onopvallend gebouwd ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling in 1958. Parijs had zogezegd zijn Eiffeltoren, Brussel/Bruxelles zou zijn Atomium hebben.
Even dreigde de rest van het scenario (zie verder) in het water te vallen, toen dit bij uitstek belse symbool zware onderhoudskosten vergde, en het dreigde door de Vlamingen te worden overgenomen. Stel U voor de Vlamingen zouden de sleutel tot de Atoomwereld in handen krijgen Op slag en stel werd de fransdolle wereld gealarmeerd en de kosten werden, zonder dat ze het beseften, toch indirect door de Vlamingen betaald via de Brusselse Begroting.
En dan kwam de Europese Unie en het Verdrag van Lissabon. En het doek ging open. De belse Premier werd President non-elect benoemd en een weinig nadien wordt de .soevereiniteit van de 27 lidstaten opgeheven.De Superstaat Europa, is geworden tot wat hij is, met een willoze Houten Klaas aan het roer en met de soort Washington DC als kernstad, die luistert naar de naam Gross BruxSSel
De dokter zegt dat mijn koorts nu toch echt niet lang meer mag duren ....
In Genève is de grootste deeltjesversneller ter wereld weer opgestart. De versneller moest vorig jaar kort na de ingebruikname worden stilgelegd. Er bleek vloeibaar helium in de 27 kilometer lange tunnel te lekken. Onderzoekers van het Europees laboratorium CERN willen de toestand direct na de oerknal nabootsen. Ze hopen
zo het antwoord te krijgen op fundamentele vragen over materie en anti-materie.
(De Wereldkrant 231/11/2009)
Bedenkingen
Als de gravitatie opgeheven is, kunnen we dan allemaal vliegen?
Hebben we dan geen aardolie meer nodig voor onze verplaatsingen?
Als iedereen kan vliegen, zullen er dan nog luchtvaartmaatschappijen nodig zijn?
Als de gravitatie opgeheven is, kunnen wij dan huizen en fabrieken bouwen in de ruimte?
Kunnen wij dan landbouwgewassen kweken op 3-doimensionele velden?
Waar bedindt zich alsdan het uitspansel?
Wat gebeurt er als iemand de gravitatie terug aan zet?
Antwoord.
Dan vliegen wij met zijn allen met onze smikkel tegen de grond en worden we bedolven onderdoor kilometers aarde en bouwpuin.
Vraag
Hoe zal die anti-materie gecommercialiseerd worden?Zoals de openbare weg, het Internet, of de Oceaan? Vrij voor iedereen?
Of zal het eigendom van de sterkste worden, met oorlogen tot gevolg?
Waar kan ik school volgen om te leren omgaan met anti-materie?
Is de waterstofbom krachtiger dan de anti-materie?
Is God, die overal is, ook in de anti-materie?
Of is de anti-materie meteen een soort Zwart Gat, zonder begin en zonder einde?
Zijn we dan waar het allemaal begon, namelijk bij de oer-knal?
CERN is een Europese organisatie die fundamenteel onderzoek doet naar elementaire deeltjes. De organisatie is gehuisvest ten westen van Genève op de grens van Frankrijk en Zwitserland.
CERN was oorspronkelijk een afkorting voor Conseil Européen pour la Recherche Nucléaire (Europese Raad voor Kernonderzoek). Op 29 september1954 werd de akte getekend die de raad ophief en verving door l'Organisation européenne pour la Recherche nucléaire (De Europese organisatie voor kernonderzoek). Niet veel later bleek dat ook deze naam de lading niet echt meer dekte (hoewel deze tot nog toe wel behouden is gebleven) en tegenwoordig wordt aan het CERN gerefereerd met: Laboratoire européen pour la physique des particules (Europees laboratorium voor deeltjesfysica). De naam CERN is al die jaren behouden gebleven als eigennaam voor het instituut en betekent tegenwoordig dus eigenlijk niets meer.
Bij CERN werken (in 2003) zo'n 3000 mensen voltijds. Ongeveer 6500 wetenschappers (van 500 universiteiten uit 80 landen) werken aan experimenten die bij CERN worden uitgevoerd. De experimenten worden uitgevoerd in een van de 6 deeltjesversnellers. Het doel van die experimenten is inzicht te krijgen in hoe de materie is opgebouwd: uit welke deeltjes bestaat de materie en wat zijn de krachten die de deeltjes bij elkaar houden.
Het onderzoek wordt gedaan door deeltjesversnellers, waarmee men deeltjes met grote snelheid (bijna de lichtsnelheid) op elkaar laat botsen. Tijdens de botsing vallen de deeltjes uit elkaar in elementaire deeltjes zoals quarks. Op deze manier hoopt men theorieën te vinden die de 4 fundamentele krachten (elektromagnetische kracht, zwaartekracht, zwakke kernkracht en de sterke kernkracht) kunnen verklaren uit één elementaire kracht.
In augustus 2008 werd de Large Hadron Collider of LHC in gebruik genomen, de grootste deeltjesversneller ter wereld. Met die versneller hoopt men het Higgs boson te vinden. Het Higgs boson is een deeltje dat andere deeltjes massa geeft en is het laatste nog niet geobserveerde deeltje van het standaardmodel van de materie.
Door een fout in de elektrische verbindingen tussen enkele supergekoelde magneten van de versneller ontstond er een lek waardoor vloeibaar helium wegstroomde. Dit had tot gevolg dat er in totaal 53 magneten vervangen moesten worden. Al met al leverde dit een vertraging van een jaar op.
Hieronder, onderaan het artikel, een poging om bepaamde altijd dezelfde ziende blinden behulpzaam te zijn in hun zoektocht naar een werkbaar compromis. Maar eerst die woelwater van een Tom Naegels op U loslaten : het water staat hem tot aan de lippen. Tracht hem te begrijpen want de man heeft hoge nood ..
Het multiculturalisme is niet dood, maar heeft nog een lange weg te gaan voor het weerwerk kan bieden aan de onheilsprofeten.
Er zit een zekere historische rechtvaardigheid in, neem ik aan. Critici van het multiculturele samenleven hebben tijdens de jaren negentig al te vaak moeten meemaken dat hun argumenten bespot werden, hun woorden verdraaid, dat ze geassocieerd werden met extremisten en, als dat niet hielp, dat hun opvattingen geneutraliseerd werden door ze verzuurd' te noemen: emotioneel dus, ideologisch verblind, zeker niet rationeel of objectief.
Kun je ze verwijten dat ze hun tegenstanders van toen van hetzelfde laken een pak geven? Dus maken de veelgeplaagde multiculturalisten, wier rangen sinds 9/11 sowieso uitgedund zijn, mee dat hun pleidooi voor pluralisme bewust verward wordt met een extreem waardenrelativisme, dat ze geassocieerd worden met het jihadisme en, als dat niet helpt, dat hun opvattingen geneutraliseerd worden door ze politiek correct' te noemen: emotioneel dus, ideologisch verblind, zeker niet rationeel of objectief.
Maar ook historische rechtvaardigheid kent zijn grenzen. We zijn acht jaar na 9/11, acht jaar na (de opkomst van) Fortuyn. De linkse kerk is leeggelopen, iedereen heeft de kans gehad om zich even lekker politiek incorrect te voelen. Ah, al die taboes die elke keer weer op dezelfde manier sneuvelden! Je kon je elke dag rebels voelen, met het intrappen van steeds dezelfde open deur. Maar nu is het goed dat er een nieuwe generatie multiculturalisten opstaat. Om een noodzakelijke correctie aan te brengen bij een manier van denken die stilaan even wijdverspreid is als de Mexicaanse griep: dat wij in een joods-christelijke beschaving' leven, die fundamenteel verschillend is van de islam', wat een soort nazisme met een baard is, dat vrouwen onderdrukt en homo's ophangt omdat het nooit de verlichting heeft gekend. Ik vat samen.
Drie Vlaamse boeken verschenen er dit najaar die zo'n correctie trachten aan te brengen: Kif Kif-stafmedewerker Ico Maly schreef De beschavingsmachine. Wij en de islam, politoloog Sami Zemni Het islamdebat, en godsdienstsociologe Nadia Fadil (en een rist andere academici) Een leeuw in een kooi. De grenzen van het multiculturele Vlaanderen. Elk doen ze een poging om het dominante denken van de troon te stoten. Dat dat met wisselend succes gebeurt, leert ons lessen over de kracht en de zwaktes van een hedendaags multiculturalisme.
De eerste les is betrekkelijk banaal: als je een slordig boek schrijft, overtuig je niemand. Het is ronduit bizar dat Ico Maly, die al jaren kritische media-analyses maakt en zich voorstelt als hoofdredacteur Mediawatch', zich bezondigt aan vrijwel alles wat hij de media verwijt. Dat gaat van al te boude, niet onderbouwde uitspraken (De berichtgeving over 9/11 en de oorlogen in Irak en Afghanistan voldeed volkomen aan de criteria van propaganda'), over onbegrijpelijke blunders (Mia Doornaert die gepromoveerd wordt tot hoofdredacteur bij De Standaard'), tot foutieve besprekingen van historische gebeurtenissen. Zo kent Maly buitensporig veel invloed toe aan de Nederlandse rechtsfilosoof en publicist Paul Cliteur, van wie hij beweert dat diens hiërarchisch cultureel denken' aan de basis lag van de opkomst van Pim Fortuyn. Fortuyn verpakte het discours van Cliteur met in charme gedrenkte oneliners' (sic). Dat Fortuyn al langer dan Cliteur publiceerde over de islamisering, dat hij al in 1994 schreef Nederland is vol': het is een bijkomstigheid.
Ook de steile opmars van Ayaan Hirsi Ali was niet te verklaren zonder Cliteur', klinkt het vervolgens. We hebben er Hirsi Ali's autobiografie op nagelezen, alsook Hans Wansinks De orkaan Ayaan. Verslag van een politieke carrière. Frits Bolkestein wordt daar genoemd als degene die in 1991 al de problemen op de agenda zette en er de hele jaren negentig over bleef publiceren. Verder Paul Scheffer, Herman Philipse, Bernard Lewis, Pim Fortuyn, Afshin Ellian, de opinieredactie van Trouw en vanzelfsprekend 9/11, de aanslag die islamkritische politici wereldwijd de wind in de zeilen gaf. Maar Cliteur? Hij was een van haar hoogleraren in Leiden, over wie ze schrijft dat hij een groot aanhanger van de rede en een scherp debater' was. Maar een beslissende invloed? Hij is gewoon een van de vele Nederlanders die sinds het eind van de jaren negentig sceptisch schrijven over multiculturaliteit en islam. Waarom hij als de grondlegger van het botsende-beschavingen-denken in onze contreien wordt genoemd: mij is het een raadsel, en Maly onderbouwt het nergens.
De twee andere boeken leveren wel diepgaande analyses van de retoriek over de joods-christelijke beschaving, en hoe de islam daarin niet thuishoort. Ze weerleggen die retoriek op een aantal fundamentele punten, waardoor er gelukkig weer aanknopingspunten ontstaan om moslims wél in de moderne samenleving te denken.
Sami Zemni toont overtuigend aan hoe heilloos het is om de islam' te gebruiken als verklaring voor elk samenlevingsprobleem, hier om de hoek of tienduizend kilometer verder. Door een scherpe scheidingslijn te trekken tussen onze traditie', die individuen de kans biedt zich te ontdoen van al wat hen beknot, en een traditie die dat niet kan, maak je het moslims de facto onmogelijk om deel uit te maken van deze samenleving.
Onder het mom van universalisme wordt er op die manier een verregaand culturalisme (of zelfs relativisme) geïnstalleerd: de moslim is anders en zal altijd anders zijn, tenzij hij ophoudt moslim te zijn. Veel constructiever en realistischer is het om oog te hebben voor de manieren waarop moslims, in het Westen en daarbuiten, zelf aan de slag gaan met hun identiteit. Om te zien hoe een grote meerderheid zich wel degelijk inschrijft in een seculiere, democratische logica. Om niet te snel in paniek te slaan als ze hun religie daar toch een plaats in willen geven. Dat hoeft geen stap uit de moderniteit te zijn. Het is veeleer een andere visie op moderniteit.
Een leeuw in een kooi volgt dezelfde analyse. Dat jonge moslims de islam herontdekken en de symbolen ervan verdedigen, betekent niet dat ze zich terugplooien' op een antimodern gedachtegoed. Het is net een manier om een plaats voor zichzelf te veroveren in die moderne maatschappij. Identity politics heet dat, en het is een normale strategie voor een groep die zich niet geaccepteerd voelt. Vergelijk het met de manier waarop de vrouwen-, homo- of Vlaamse beweging het vrouw-, homo- of Vlaams-zijn cultiveerde om weerwerk te bieden aan een cultuur waar die identiteit verworpen werd. Vergelijk het met de black pride beweging in de VS. Vergelijk het met indianen, aboriginals... Het komt zo vaak voor.
Ondanks de strenge toon het is lang geleden dat ik zo bars en veroordelend heb weten schrijven over het alomtegenwoordige racisme en seksisme in Vlaanderen biedt ook dit boek talloze aanknopingspunten voor een werkbaar compromis. Vooral omdat het vanuit een expliciet feministisch en homovriendelijk perspectief geschreven werd. De bespreking van de vele vormen van actief feminisme in de islamitische gemeenschappen (hier en in het buitenland) is een verademing voor wie al te vaak moet horen dat alleen de meest radicale vrijzinnigen, zoals Hirsi Ali, zich feministe mogen noemen.
Ook al verschijnt het als een wat aarzelend achterafje: het is ook een verademing te lezen over de worsteling van veel allochtone vrouwen, homo's en ongelovigen om seksisme, homofobie en geloofsafval binnen de eigen gemeenschappen op de agenda te zetten, zonder daarmee in de kaart te spelen van de witte mannen die bruine vrouwen redden van bruine mannen'.
De sterkte van beide boeken is dat ze de intellectuele en sociale diversiteit binnen de moslimgemeenschappen laten zien, en dat ze evoluties die vaak als een bedreiging worden gezien, duiden als een normale politieke dynamiek. Een aantal kernpunten van de joods-christelijke mantra dat de islam uniek is en kwaadaardig, dat alle vrouwen er onderdrukt worden en enkel vrij kunnen worden als ze die Koran verscheuren worden duidelijk weerlegd, ja zelfs wat belachelijk gemaakt.
De zwakte ligt in de manier waarop er gepraat wordt over die verlichte tegenstander. Die wordt voorgesteld als machtiger, onredelijker en, o ironie, homogener dan hij is. Zoveel aandacht er is voor de verschillen tussen jihadistische en dociele salafisten, voor de nuances binnen het islamitische feminisme en de internationale context waarbinnen een en ander plaatsvindt, zo weinig is er voor de posities aan de andere kant. Cliteur, Hirsi Ali, Doornaert, Scheffer, Barnard, Wilders of Dedecker: het is allemaal één pot nat. De verschillen tussen de vrijzinnige, de conservatieve, de nationalistische, de christendemocratische of de liberale filosofieën: onbelangrijk. Provocatieve columns staan op gelijke hoogte met beleidsteksten, een wat feller verwoord citaat geldt al snel als een algemene teneur.
Opvallend is, bijvoorbeeld, dat geen van de drie boeken reageert op analyses die meer het centrum opzoeken. Paul Scheffers opiniestuk Het multiculturele drama' uit 2000 wordt in alle drie de boeken genoemd als kantelmoment waarop ook de linkerzijde voor de bijl ging maar zijn uitgebreide en genuanceerde boek Het land van aankomst speelt nergens een rol. Terwijl dat boek, dat het nauwelijks over de eeuwige islam' heeft en ook de autochtone cultuur bekritiseert, toch meer invloed gehad heeft dan dat ene opiniestuk van Benno Barnard en Geert Van Istendael, dat wel in alle drie de boeken aangehaald wordt. Als we toch in Nederland blijven: Hirsi Ali, Geert Wilders en Theo Van Gogh worden breed gekapitteld, maar over Job Cohen, die als burgemeester toch meer objectieve macht heeft om zijn visie in de praktijk te brengen, gaat het nergens. Of ik kan verwijzen naar het werk van Ian Buruma, Bas Heijne, Geert Mak, Tom Lanoye of Willem Schinkel, die evenveel hun stempel drukken op het debat als Ayaan Hirsi Ali of Paul Cliteur, maar opnieuw niet besproken worden.
Door die stemmen niet mee te nemen in hun analyse, creëren deze boeken een overdreven negatief en eenzijdig beeld van het islamdebat. Het is te verleidelijk om je blind te staren op de extreemste stemmen.
Bovendien miskennen deze analyses het oprechte, en terechte, van veel van de kritiek op allochtonen, ook al wordt die soms bot geformuleerd. Een blanke Vlaming die zich zorgen maakt over de manier waarop allochtone homo's zich verborgen moeten houden, of over de agressie die blanke homo's op straat ervaren, doet dat niet noodzakelijk omdat hij zich bezondigt aan homonationalisme', het hypocriet inzetten van de homorechten om de westerse superioriteit te bewijzen.
De verhalen over homostellen die verhuisd zijn naar een blankere wijk, of die expliciet aangeven dat ze niet meer hand in hand durven te lopen op straat, hebben ook hun rechten. Net als die van wetenschappers die zich zorgen maken over de opkomst van het creationisme of kunstenaars die bedreigd worden om wat ze maken... Het is waar dat dat soort verhalen op dit moment vaak het beeld domineren, maar ze maken wel deel uit van het beeld, en het helpt niet om ze van de weeromstuit weg te wuiven.
Op die manier lopen deze analyses en het geldt voor de bredere multiculturele beweging het risico dat ze zichzelf, bewust of onbewust, gaan marginaliseren. Ze stellen de tegenstander voor als oppermachtig, onredelijk en extreem. Ze ontkennen dat die tegenstander soms ook begrijpelijke redenen kan hebben om te vinden wat hij vindt. Ze zien de verschillen niet meer tussen de diverse posities; wel bij zichzelf, niet aan de overkant. Ze weerleggen de meest verregaande stellingen de islam is nazistisch, de islam onderdrukt vrouwen maar negeren de kleinere wrijvingen en storende verhalen'. Ze weerleggen, maar dialogeren niet. Waarom zouden ze ook hun best doen om bondgenoten te zoeken, of een synthese te vinden? De hele samenleving is immers doordesemd van het racistische, islamofobe eenheidsdenken?
Die marginalisatie toont zich zelfs in de vorm. Een leeuw in een kooi, zonder twijfel een van de relevantste boeken over het onderwerp die recent in Vlaanderen werden geschreven, krioelt van het academisch jargon. Voor de lol citeren we daar nu een van de meest verregaande voorbeelden van: Deze zoektocht naar het endemische en het hereditaire (in tegenstelling tot het epidemische en het peripatetische), naar roots (in plaats van routes), vinden we helemaal terug in de progressieve verdieping van het begrip allochtoon aanwijsbaar in Allochtoon1 en vermoedelijk in Allochtoon2.' Is dat werkelijk een poging om het brede debat te beïnvloeden? Of heb je je er al bij neergelegd dat dat toch niet lukt?
Een leeuw in een kooi leent zijn titel, op een voor deze groep academici opvallend frivole manier, aan de hit van Willy Sommers, waarin de zanger zit te wachten op een jij' die zich niet laat horen of zien. Als we Willy vervangen door Vlaanderen' en de jij' door de moslim, schrijven ze, dan is het een parabel over hoe Vlamingen omgaan met multiculturaliteit: wanhopig wachtend tot de ander zich wil laten zien.
Laat mij daartegenover een andere Vlaamse hit plaatsen: Het water is veel te diep, ook al van Willy Sommers, een miskend commentator van de multiculturele samenleving. Ik zie wat zij niet ziet, zij kent mijn wereld niet, het water is veel te diep.' Het geldt voor moslims en niet-moslims, maar ook voor mono- en multiculti's: Men kan er niet omheen, wij hebben niets gemeen, de afstand is te groot.' We zien allebei totaal andere dingen. In nochtans identiek dezelfde realiteit. Na tien jaar optimistische these, en tien jaar pessimistische antithese, wordt het misschien geen tijd voor een begin van een nieuwe synthese?
Meulenhoff/Manteau, 232 blz., 19,95 .
Boeketje Digitalis
(liefst zonder somnifere nawerking)
O Kijk! Wat zei die lieve Alice Nahon weer over s avonds in het eigen hart te kijken? Zelfkennis is inderdaad een goed begin naar redelijkheid. En eenmaal Tomme Nagels die spijker in zijn houten kop heeft gekregen, zal hij wel vlug inzien dat zijn geraaskal niet thuishoort in DS, maar veeleer in de Humo. Althans zo lang die nog verschijnt. Nadien kan hij, wat mij betreft, verkassen naar Tertio, of Kerk en Leven ..
Wel, voor wie hier nog niet in slaap is gevallen, kopieer ik hierna een collega, als reflexief spiegelbeeld voor ons Tommeke.
Volgens de officiële statistieken bestaan ze niet, maar in de Arabische en islamitische wereld is sprake van een grote golf bekeringen tot het christendom. Katholiek Nieuwsblad citeert in de editie van komende vrijdag een aantal islamitische leiders die zich grote zorgen maken. Er voltrekt zich een ramp binnen de islam, zegt een van hen. In een land als Soedan stoot de wreedheid van het islamitische regime tegen christenen vele moslims af. 800.000 van hen zijn christen geworden.
In alle Arabisch-islamitische landen is evangelisatie verboden en wordt bekering tot het christendom wettelijk bestraft. Bekeringen worden dan ook niet officieel geregistreerd en velen durven er niet openlijk voor uit te komen. Ook in Europa niet: volgens Magdi Allam, de Egyptische moslim die in de paaswake van 2008 door de paus werd gedoopt, is er in het continent een nieuwe catacombekerk ontstaan.
NB M.E.S. Deze golf van bekeringen kan alleen maar aangemoedigd worden. Het is wellicht de enige weg naar wereldvrede
-o-o-o-o-o-o-o-
Bij Angeltjes klinkt het enigszins anders. Brutaler, als U wilt? Maar wel juist .Zou dat iets zijn in de richting van
ISLAMOFOOBISME?
In voorkomend geval zeg ik, foei Angeltjes! Waarom redeneert U niet zoals de gewezen belse Premier, net toen die de laatste regularisatiegolf, zoals de duiven uit Qiévrain, gelost had.
Het gaat niet om centen, maar om mensen!
. Ga illegaal naar Marokko, Turkije, Pakistan, Afghanistan of een van de vele Prachtlanden van deze planeet
b. Trek je niets aan van immigratieregels, visa, internationale wetten of andere belachelijke voorschriften.
c. Een je daar bent, eis je van de lokale overheid kosteloze medische bijstand voor jou en je hele familie.
d. Eis dat alle gezondheidswerkers vloeiend Nederlands spreken en dat in hospitalen en verzorgingshuizen al de voeding klaargemaakt wordt volgens jouw westerse eetgewoontes.
e. Eis dat alle wettelijke formulieren, aanvragen en inschrijvingsdocumenten in jouw taal vertaald worden.
f. Laat je bijstaan door advocaten en straathoekmadelieven om àlle sociale voordelen voor je op te eisen : leefloon, werkloosheidsvergoeding, terugbetalking van niet-betaald belastingen, etc.
g. Wijs elke kritiek af met de woorden: "Dit heeft te maken met onze cultuur en godsdienst, daar verstaan jullie niets van."
h. Behoud je oorspronkelijke identiteit. Hijs een grote vlag van je eigen land boven op je huis, hang ze voor je raam of aan je wagen.
i. Spreek thuis en in het publiek alleen Nederlands en zorg ervoor dat je talrijke kinderen hetzelfde doen.
j. Eis lessen over westerse cultuur in de moslimscholen.
k. Vraag een plaatselijk rijbewijs en het equivalent van een SIS-kaart.
l. Aan de hand van deze documenten eis je al de andere legale voordelen op en beschouw je het bezit van deze documenten als een rechtvaardiging voor je onwettige aanwezigheid in Pakistan, Afghanistan of Irak.
m. Rijd met de wagen rond zonder verzekering of keuring en beschouw de plaatselijke verkeersregels als uitsluitend geldig voor de inboorlingen.
n. Dring erop aan dat alle lokale ambtenaren, gerechtsdienaars, agenten en iedereen die met je in contact komt Nederlands leert.
o. Organiseer protestmarsen tegen uw gastland en haar inwoners, zet je soortgenoten aan tot geweld tegen niet-blanken, niet-christenen en tegen de regering die je binnenliet.
p. Verlang dat je vrouwelijke familieleden zich niet moeten bedekken in het openbaar en dat ze geen burka, sluier of hoofddoek moeten dragen.
Tuur Van Wallendael had zijn manier om het VB voor schut te zetten. In De Morgen van 12 september 2009 vertelde hij: Jaarlijks zitten we in de stad met het probleem van onze moslimvriendjes die schaapjes de strot oversnijden voor het Offerfeest. Het Belang had jaren geleden ineens de dierenbescherming ontdekt en sprak zich in de gemeenteraad uit over die wrede slachtpraktijken. Ik, met mijn bevoegdheid van schepen van erediensten, moest reageren. Ik zei tegen de mevrouw die het geval aankaartte: Mevrouw, ik moet iets vertellen. Een paar weken geleden was ik in een restaurant lekker aan het eten en daar kwam ineens de top van uw partij binnen. Dewinter, Marijke Dillen, Annemans en nog een paar. En weet je, de helft van dat gezelschap heeft oesters gegeten als voorgerecht. Nu, mevrouw, die oesters slachten we niet hé, die vreten we levend op. Idem voor de door en door Vlaamse garnaal: die gooien we levend in kokend water. En vis, beste mevrouw, die laten onze vissers gewoon stikken. Wanneer gaat u daartegen optreden? (lacht) ( ) Als ik ze kon pakken, liet ik dat zeker niet liggen
Op mijn schrijftafel staat, een beetje verlegen in een hoekje achter stapels oude lectuur, de namaak hardstenen buste van de Grootste Vlaamse dichter Aller Tijden, Kapelaan Guido Gezelle. Hij heeft me al dikwijls aan Einstein doen denken : alles is relatief in het leven. Gezelle en Einstein, twee handen op één buik Mij dunkt dat hij vandaag, toen hij me bezig zag met het AFF, weer die speciale goedmoedige monkellach had opgezet net als die dag toen hij schreef:
IK JEUNE MIJ DAARIN
Ik jeune mij daarin,
ik jeune mij daaran,
als ik een liedtje mag dichten;
ik jeune mij daarin,
ik jeune mij daaran,
als ik het liedeke kan.
Niet dat ik de Meester wil naäpen, mij met hem vergelijken of op een of andere manier minder eerbiedig zijn tegenover zijn vereerde nagedachtenis, maar toen ik bij de meisjes en jongens en de tussensoort van het AFF deze tekst vond die ze toeschrijven aan Tuur Van Triestendael; dacht ik: Hoe kunde nu zo stom zijn om Uw eigen al lang vergeten dwazigheid terug op te rakelen ..
Want dat is typisch voor dat soort wereldhervormers.Een non-argument van een totaal andere orde en naast de kwestie aanwenden om aan een klaarblijkelijke ongemakkelijke situatie te ontsnappen .Want aan dat sluikslachten is tot op de dag van vandaag niet veel veranderd
Over de repliek die het Groot Verstand Tuurke toen kreeg wordt niet gerept, maar het had kunnen geweest zijn: Nooit zelf oesters in Uw eigen restaurant gegeten of nooit in de keuken geweest als garnalen of kreeften bereid worden? Gevolgd door En nooit staan kijken aan de rand van het voetpad hoe het ene schaap na het andere, met grote verschrikte ogen, door veel sterke handen op zijn zij in de goot gedwongen wordt, de kop^achterover gerukt en de doodsreutel gedurende vele seconden met het laatste bloed uit de doorgesneden keel gutst? Ga dan maar eens zien de volgende dag wat er in de goot is achtergebleven .Tracht eens een reportage voor Koppen te maken, een voor wild slachten in de straatgoot of thuis in de badkuip en een voor slachthuis-afhandeling .Of vraag een optocht in elke stad met veel witte ballonnen en hele horden Gaia-mensen als schapoen verkleed Liefst met begeleiding van het Leger en veel tanks, want gewone politie zal niet volstaan om de Muzelbevolking op afstand te houden
Dan dacht ik, neen, omwille van al dat dierenleed over geheel de Islamwereld,, mag ik mij niet langer verlustigen met het versje van de Meester!Ik jeune mij in de ongelofelijke naïviteit van het AFF en tja, dat daarbij onwillekeurig dat versje in mij opkomt, dat is sterker dan mezelf .
Zoals Ons Heer zuctte op Zijn kruis: Vader, vergeef het hen, want zij weten niet wat zij doen ....
Volgens de H. Augustinus, Kerkleraar, komt het berouw altijd nà de zonde, nooit er voor. De brave man was verkeerd door onvolledigheid. Berouw kan ook bestaan binst, gedurende de zonde .Zoals in voorkomend geval, waarbij ik bij deze beken wetens en willens en met voorbedachten rade te zondigen tegen de belse auteurswetten. Maar zondigen tegen belse wetten wordt ons voorgedaan door de eigen Regering (BHV), zodat de kans op een veroordeling miniem , ja zelfs onbestaande zou moeten zijn. Ten andere mijn zonde is verschoonbaar, want ik zondig alleen in onder-aanneming en in navolging van Angeltjes. Dit voor geval er nog lezers van mij zijn, die nalaten daar dagelijks zuurstof te gaan happen, namelijk http://blog.seniorennet.be/angeltjes/
Verder, Edelachtbare, heb ik nog een verschoningsgrond. Twee zelfs. Maar van de eerste (blanco strafblad) durf ik niet gewagen, want die loopt risico door mijn van kindsbeen-af on-patriottisch gedrag, waarvoor ik dat blanco strafblad reserveer. Dus is die ene verschoningsgrond die ik voor Uw rechterstoel aanbreng, Edelachtbare, de onweerstaanbare drang waaraan ik niet wil noch kon weerstaan.
Het argument dat ik ook in dit artikel de reden vond waarom ik John Lennon en meteen de bloempot Beatles nooit heb gemogen, zal waarschijnlijk niet meetellen? Het spijt mij, Edelachtbare, ik had vroeger naar hun gewauwel (teksten, naar het schijnt) moeten luisteren .Alhoewel. De uiterlijke tekenen waren al voldoende om bij mijn besluit te blijven: schandalig rijk worden zonder werken, dat is toch een typisch LINKS verschijnsel .Links lullen en rechts zakken vullen .
Het telt zeker ook niet dat ik het als mijn verdomde plicht aanzie, om de spiegel die Paul Beliën aan de wereld voorhoudt in een perfect Engels, even een duwtje te geven zodat ook de eigen mensen kunnen meelezen?
Maar kijk, beste Paul, ik wil penitentie doen zelfs zonder te hebben gebiecht. Door nogmaals mijn lezers te dirigeren naar http://www.brusselsjournal.com/dutch waar er voor elk wat wils is. En, zoals U weet, heb ik zelfs een boontje voor Mevrouw Beliën, geboren Alexandra Colen, die U, mits een habbekrats, driemaandelijks PEPER EN ZOUT zal toesturen. U vindt er artikels die bijna uit de pen van Haiku Herman kunnen komen, zodanig dicht stond die ooit bij onze eigen leefwereld .Storten op 979-6080380-37 van vzw Comité voor Christelijk Initiatief. 54 HOUTUM 2460 KASTERLEE
Correctie. Het blad is gratis, en wordt toegestuurd op eenvoudige aanvraag. Financiële bijdragen zijn in feite bedoeld als steun bij de verspreiding. Steunen dus!
Enne de ondertitel van het blad is DE NIEUWBRIEF VOOR DE VRIJHEID. Verschijnt openlijk zolang vrije mengsuiting niet strafbaar is. Daarna waarschijnlijk clandestien Dat is echter wel mijn persoonlijke mening ...
Maak kennis met de Europese President
Herman van Rompuy. Wen maar aan deze naam. Hij is de eerste President van de Europese Unie, die door de ratificatie van het Verdrag van Lissabon door de 27 EU-lidstaten omgevormd wordt tot de onvervalste Verenigde Staten van Europa. De Europese President is niet verkozen : hij is aangeduid in een niet-openbare bijeenkomst van de regeringsleiders van de 27 EU-lidstaten. Zij verkozen een van de hunnen. Herman van Rompuy was de Eerste-Minister van België. Ik heb hem gekend toen hij, met een lichte tegenzin, zijn politieke loopbaan aanvatte. Om Herman van Rompuy te begrijpen, moet men iets afweten over België, een klein land in West-Europa, en een miniatuur-voorafbeelding van de Europese Unie. Belgen bestaan niet als een volk. België is een kunstmatige staat, opgezet door de internationale grootmachten in 1830 als een politiek compromis en een experiment. In het Noorden van het land leven 6 miljoen Nederlandstaligen en in het Zuiden 4 miljoen Franstaligen. De belgische Nederlandstaligen worden Vlamingen genoemd (Flemings) die liever deel hadden blijven uitmaken van Nederland zoals dit het geval was tot 1830 en de belgische Franstaligen, die men Walen noemt, zouden liever bij Frankrijk behoord hebben. Helaas, beide volksgroepen werden gedwongen samen te leven in één staat. Belgen houden niet van hun land. Ze voelen er misprijzen voor. Volgens hen stelt het land niets voor. Er zijn geen belgische patriotten, omdat niemand bereid is te sterven voor een vlag die niets betekent. Omdat België niets voorstelt, zijn de multiculturele ideologen verliefd op België. Zij beweren dat er geen oorlogen zouden losbranden als er geen vaderlandsliefde bestond en dat de wereld een betere plaats om te leven zou worden. Zoals John Lennon het bezong : "Stel je voor dat er geen landen zijn, dat is niet moeilijk om te verwezenlijken, niets om te moorden of voor te sterven, en geen godsdienst evenmin". (Imagine theres no countries, it isnt hard to do, nothing to kill or die for, and no religion too)
Belgische politici stonden in 1957 aan de wieg van de Europese Unie. Het streefdoel was gans Europa om te vormen tot een Groot-België, zodat er geen oorlogen meer zouden ontstaan tussen de Europese grootmachten, de landen zouden opgeheven worden en ondergebracht in een grote kunstmatige superstaat. Bij nader toezien blijkt België, het labo voor Europa, echter meer te ontberen dan alleen vaderlandsliefde. Er is ook een gebrek aan democratie, geen respect voor het naleven van de wetten, geen politieke moraliteit. In "De Afwezige Meerderheid" argumenteert de Vlaamse filosoof-politicus Lode Claes (1913 - 1997) dat zonder identiteit en een nationaal gevoel, er ook geen sprake kan zijn van democratie en moraliteit. Een van de mensen die diep beïnvloed was door de opvattingen van Dr. Lode Claes was de jonge politicus Herman van Rompuy, een in 1947 geboren conservatieve katholiek, actief in de jongerenbeweging van de Vlaamse CVP. Hij schreef boeken en artikels over het belang van traditionele waarden, de rol van de godsdienst, de verdediging van het ongeboren leven, de christelijke oorsprong van Europa en de noodzaak deze te behouden. Het ondemocratische en a-morele karakter van de belgische politiek stootte hem af en leidde tot een soort gewetenscrisis. Lode Claes die weldra op pensioen zou gaan, bood Herman de kans hem op te volgen als directeur van Trends, een belgisch financieel-economisch weekblad. Het is in deze samenhang dat ik Herman heb leren kennen. Herman nodigde me uit voor een lunch en vroeg me of ik wilde meewerken, als hij op het aanbod van Claes zou ingaan. Het was toen dat hij me toevertrouwde, dat hij overwoog de politiek vaarwel te zeggen en aan het uitkijken was hoe hij zijn beroepsleven verder zou aanpakken. Ik ben niet helemaal zeker over wat er verder gebeurd is. Misschien bereikte de top van de partij het gerucht, dat Herman, een briljant econoom en intellectueel, overwoog de politiek te verlaten en werd hem een aanbod gedaan dat hij niet kon weigeren. Herman bleef actief in de partij. Hij werd senator en kwam in de regering als jong minister. In 1988 werd hij voorzitter van de CVP. Onze paden kruisten zich met tussenpozen tot in 1990, toen het belgische Parlement een erg liberale abortuswet stemde. De belgische koning Boudewijn (1930-1993), een vroom katholiek, ging gebukt onder het feit dat zijn vrouw en hij geen kinderen konden verwekken en hij had aan vrienden verteld dat "hij liever troonsafstand zou doen dan deze wet ondertekenen". De belgische politici, overtuigd dat de koning blufte, probeerden halsstarrig te verhinderen dat de bevolking op de hoogte zou geraken van de tegenwerpingen van de koning over de abortuswet.
Ik heb over deze kwestie een opinie-artikel geschreven voor The Wall Street Journal en werd onmiddellijk op de vingers getikt door de Belgische krant voor wie ik werkte. De toenmalige belgische Eerste-Minister, een christen-democraat, had een boos telefoongesprek gevoerd met mijn hoofdredacteur, die voorheen woordvoerder was geweest voor die Eerste-Minister. Het werd mij niet langer toegestaan over de belgische toestanden te schrijven voor buitenlandse kranten. In april 1990 werd dan het merkwaardige scenario uitgevoerd, waarbij de koning voor 1 dag afstand nam van de troon, zodat de liberale abortuswet kon ondertekend worden door de voltallige ministerraad, conform de Grondwet, en een dag later werd de koning terug tot de troon geroepen. Dit alles greep plaats met medewerking van de Christelijek Volkspartij, geleid door de goede katholiek die Herman van Rompuy steeds pretendeerde te zijn. Ik schreef opnieuw een vervolgartikel over deze affaire voor The Wall Street Journal en werd onmiddellijk ontslagen door mijn werkgever "wegens ernstige fout". Enkele weken later ontmoette ik Herman bij het huwelijk van een gemeenschappelijke kennis. Ik stapte op hem toe voor een praatje en ik zag onmiddellijk dat hij erg ongemakkelijk reageerde. Hij vermeed oogcontact en verbrak zodra hij kon het gesprek. Sinds die keer hebben wij mekaar nooit meer gesproken. De politieke loopbaan van Herman ging verder. Hij werd Begrotingsminister en vice-premier, Kamervoorzitter en tenslotte Eerste-Minister. Hij bleef intellectuele en inteliggente boeken schrijven, maar in plaats van "het goede" te verdedigen, nam hij het nu op voor "het minste kwaad". En hij vermeide zich in het maken van haiku's. Twee jaar geleden maakte België de grootste politieke crisis uit zijn bestaan door. Het land stond op het punt ineen te storten, ingevolge een beslissing van het Hoog Gerechtshof uit 2003, dat het kiesdistrict BHV (omvattend de tweetalige hoofdstad Brussel en de omringende Nederlandstalige rand van Halle-Vilvoorde) ongrondwettelijk was en door het Parlement moest gesplitst worden. Deze beslissing was het gevolg van een klacht, ingediend door een Vlaamse inwoner van het district Halle-Vilvoorde : Herman van Rompuy. In 2003 maakten de Christen-democraten geen deel uit van de regering en Herman van Rompuy was leider van de oppositie. Zijn klacht was bedoeld om de liberale belgische regering in de problemen te brengen. De regering weigerde inderdaad de splitsing omdat de Fransalige partijen de uitspraak van het Hoog Gerechtshof niet aanvaardden.
Bij de federale verkiezingen van 2007 maakten de Christen-democraten van de splitsing hun hoofdthema en zij werden succesvol de grootste partij in Vlaanderen. Herman had mede campagne gevoerd rond het thema van BHV. De belgische crisis die nadien ontstond, sleepte zich voort van juni tot december 2007, gezien het onmogelijk leek een regering te vormen met voldoende Vlaamse en Waalse politici die het eens waren. De Vlamingen eisten dat BHV zou gesplitst worden, zoals opgedragen door het Hoog Gerechtshof en de Walen weigerden. Tenslotte gaven de christen-democraten toe, zij kamen terug op hun verkiezingsbelofte en traden toe tot een regering zonder dat BHV gesplitst werd. Om de afgang volledig te maken, stapten zij in een regering met meer Franstalige dan Nederlandstalige leden. In de Kamer beschikt deze regering evenmin over een meerderheid Vlamingen, alhoewel 60% van de belgische bevolking tot de Vlaamse Gemeenschap behoort. Herman werd Kamervoorzitter. In die positie moest hij er over waken dat het Parlement en de Vlaamse verkozenen niet op eigen houtje een voorstel tot splitsing van BHV zouden stemmen. Hij wendde alle mogelijke parlementaire maneuvres aan om de initiatieven terzak te fnuiken. Hij liet zelfs op een dag de sloten van de vergaderzaal wijzigen, zodat het parlement niet kon bijeenkomen om te stemmen over de kwestie. Hij presteerde het ook om gedurende een ganse week niet te komen opdagen in zijn kantoor zodat hij de brief niet zou lezen die de aanvraag bevatte om de kwestie op de agenda te plaatsen. Al zijn tactieken hadden succes.
Toen in december 2008 de belgische Eerst-minister ontslag moest nemen, ingevolge een financieel schandaal, werd Herman van Rompuy de nieuwe premier van een overwegend Franstalige regering, die niet representatief is voor de meerderheid Vlamingen in dit land. Gedurende de voorbije 11 maanden, heeft Van Rompuy handig gemaneuvreerd om elk parlemenair initiatief in de BHV-materie weg te drukken. Hiermede weigert hij de toepassing, opgedragen door het Hoog Gerechtshof, toe te passen ingevolge zijn eigen klacht... Nu is Herman aangeduid om Europa te leiden. Net zoals België is de EU een ondemocratische instelling, die gewiekste politici nodig heeft die zonder verpinken alles waar ze ooit in geloofd hebben, terzijde schuiven en die gewetenloos beslissingen opleggen aan de burgers die dezen helemaal niet wensen. Wij hebben lak aan democratie, moraliteit, het respect voor de wet, wij weten wat goed is voor de mensen. En Herman behoort nu tot hen die weten wat goed is. Hij heeft een hele weg afgelegd sedert de dagen dat hij de stijl van de belgische politiek verafschuwde. Herman is zoals Saruman, de wijze tovenaar uit Lord of the Rings van Tolkien, die overliep naar de andere kant. Hij gaf destijds om zaken die ook ons aan het hart gingen. Maar helaas nu niet meer. Hij heeft zich opgesloten in een hoge zelfgebouwde toren en hij regeert over ons. Paul Beliën (vrije vertaling Ray)
Hieronder volgt een bloemlezing over een Tjeef-Harlekijn, waarin begot een normaal mens blijkt te zitten! De Heilige Mohbama weze gewaarschuwd!
En De Standaard kan bij tijd en wijle een echte étandard, de krijgsterm, een echte standaard zijn, die uitsteekt boven het strijdgewoel en die de weg toont. Ik word er bijna lyrisch van, zodanig is het ongewoon, deze borrelende bron van memorabele woorden! Ze komen dan ook van een memorabel man die ik tot hiertoe als een arlekino zou willen omschrijven. Wat in mijn persoonlijke visie een wereld van verschil zou maken, moest hij tussen de juiste wapenbroeders, staan voor zijn volk, de volksdemocratie en de Vrijheid, volgens Diogenes het mooiste op aarde.
Stel U voor: die hournalisten van DS houden een bibliotheek met citaten bij uit alle teksten die ooit door of andere politieke pipo werden uitgesproken of neergeschreven. Als die pipo dan ofwel overlijdt ofwel omhoog valt, kunnen ze deze netjes bewieroken. Of in zijn hemd zetten, al naar gelang het hen uitkomt.
Dat heet dan journalistiek goê bezig zijn! Wijlen LDL zaliger had het moeten meemaken! Die had geen computer, maar een hart!
Besluit : bij de Oude Grieken liep voornoemde Diogenes, die andere cynicus, op de markt rond, met een brandende lantaarn, om bij klaarlichte dag een mens te zoeken. Wedden dat, moest die nu geleefd hebben, hij bij Haiku Herman zou uitgekomen zijn!
Met de lyriek komt ook de herkenning aan dat college-gastjen de kleine Herman, in korte broek en met ziekenfondsbrilletje, zoals hij zichzelf beschrijft. Bij mij heette dat gastje geen Herman, maar verder klopt alles authentiek met mijn herinnering, inclusief de keren dat ik hem ongezien voetje heb gezet, omdat hij mij net iets te slim, te braaf, te onderdanig en te alwetend overkwam. Die jongen hoorde daar niet thuis, maar in een meisjespensionaat!
En van dat vlees maakt men Presidenten ..
-o-o-o-o-o-o-o-o-o-
'Ik ben een pessimist wat de menselijke natuur betreft. De mens heeft nood aan hulp van iemand anders, van een norm of van God. Hij komt niet op eigen kracht tot het goede. Als hij zich laat gaan, is de kans groter dat het kwade eruit komt in plaats van het goede'
(De Standaard, 31 december 1988)
'Ik was de primus van de klas maar ook de meest verlegene. Zes jaar lang durfde ik nooit mijn vinger op te steken' (De Standaard, 31 december 1988)
'Diep in zijn hart is de Vlaming een conservatief, iemand die niet van grote of bruuske veranderingen houdt. hij heeft behoefte aan een ruggensteun en een houvast.' (De Standaard, 31 december 1988)
'Het is mijn diepe overtuiging dat de christen-democratie de enige drager is van een aantal waarden die essentieel zijn voor de mens.' (De Standaard, 31 december 1988)
'Mijn grootvader en grootmoeder hielden café in Betekom en als kinderen gingen we daar veel met vakantie. Mijn vader is de eerste van een generatie die gestudeerd heeft en thuis leidden we helemaal geen mondain leven.' (De Morgen, 9 mei 1992)
'Het falen van de mens hebben de katholieken nooit gedramatiseerd. we kennen de zonde, maar ook de genade en de vergiffenis. Dat is het wat ons van de anderen onderscheidt. Zo heeft André Cools ooit gezegd: Je ne suis pas un Chretien; moi, je ne pardonne pas.,' (De Morgen, 9 mei 1992)
'Ik ben vrolijker dan u denkt. Gerard Deprez heeft eens gezegd dat ik de meest geestige van de Vlaamse politici ben. Maar mijn analyse van de samenleving en de beschaving is niet vrolijk.' (Humo, 19 november 1996)
'Ik heb in mijn leven de dingen altijd gemakkelijk gekregen: directeur van de studiedienst, partijvoorzitter, minister, vice-premier. wellicht ben ik een politiek zondagskind.' (Humo, 3 maart 1998
- voor hij kamervoorzitter, premier en president werd)
'Eén van de grote fouten van onze samenleving bestaat erin dat we geloven dat sociale hervormingen in de plaats kunnen komen van morele hervormingen. Als we wetten hebben gemaakt en structuren hebben gewijzigd, denken we iets te hebben veranderd. Terwijl de problemen grotendeels bij de mensen zelf liggen. Zolang we daar niets aan doen, hebben we niets gedaan.' (Knack, lente 1998)
'Ik verzet me tegen politici die om de haverklap in spelprogramma's opdraven of die het nuttig vinden om een traantje weg te pinken voor de camera's. Dat zou de politici dichter bij de mensen brengen. Ik geloof het niet. Het enige en echte contact is praten met de mensen.' (Gazet van Antwerpen, 26 september 1998)
'Laat de franjes vallen en dring door tot de essentie. Laat de waarheid primeren. De mensen zijn allemaal op zoek naar authenticiteit, naar eenvoud. Dat moeten we weten en erop inspelen.' (Gazet van Antwerpen, 26 september 1998)
'Ik besef dat ik voor sommigen nooit helemaal van het imago van een vroegmiddeleeuwse fundamentalist zal afgeraken. Tegen de karikatuur die bepaalde media van je maken, moet je je hele leven blijven vechten.' (Humo, 1 juni 1999)
'Ik denk dat men moet leven alsof men eeuwig zou leven. Anders neemt men geen initiatieven meer, is men niet levenskrachtig.' (Het Belang van Limburg, 1 april 2000)
'Ik ben er mij van bewust dat men mij soms een cynicus noemt. Ik bestrijd dat. Ik ben geen cynicus, maar mijn humor is soms wel uitermate ironiserend, soms cynisch. Maar een cynicus is iemand die zich in de macht wentelt en daar alles voor doet. Wie cynische humor heeft, doorprikt zoiets met cynisme.'
(Het Belang van Limburg,
1 april 2000)
'Ik geef u een waarschuwing: ken mij niet te goed. U zou van mij kunnen houden. Mensen zeggen mij altijd: U bent helemaal anders dan u eruitziet., Waarmee ze wellicht bedoelen dat ik beter, ben dan ik eruitzie.' (Knack, 4 december 2000)
'Ik lijk misschien een zuurpruim, maar ik kan ook leuk doen of emotietjes rondstrooien. Heel veel mensen zijn op zoek naar authenticiteit. In de politiek zoeken ze hetzelfde. Van politici die alleen maar leuk uit de hoek komen, hebben ze inmiddels de buik meer dan vol'
(Humo, 22 april 2003)
'Waarschijnlijk ben ik te gelukkig om een echte dichter te zijn. Het ware dichterschap ontstaat vanuit een tekort of een gemis.' (Het Laatste Nieuws, 23 november 2003)
'Mijn dochters zeggen soms dat er een monnik in mij zit, maar ik heb zeker geen roeping. Er zit misschien een stukje monnik in mij, maar het is ruim onvoldoende om er een leven van te maken. Deze mensen leven in onthechting van het ik. Dat zit niet in mij. Ik heb wel geen jumbo-ego om premier te worden, maar het is voldoende ontwikkeld om in de politiek mee te draaien.' (De Standaard, 4 juli 2006)
'Op mijn veertigste werd ik plots gecoöpteerd. Ik zie mij nog altijd binnenkomen in de Senaat, met die hoge stoelen en al die senatoren. Dat dat moment zo'n indruk op mij heeft gemaakt, geeft wellicht aan dat ik echt naar dat mandaat verlangd had. Tot die eedaflegging was ik een technocraat, toen werd ik een echte politicus.' (De Standaard, 4 juli 2006)
'Ik kan geen 14 uur per dag bezig zijn met politiek. Ik heb daar doodgewoon geen goesting voor. Ik kan dat niet en ik wil dat niet. Ik moet nog andere belangstellingen kunnen ontwikkelen. Ik wil een persoonlijk, familiaal leven hebben. Een keer kunnen zeggen: vandaag doe ik niets.' (Het Laatste Nieuws, 28 juli 2007)
'Mijn buikgevoel zegt me dat ik me het beste voel in de rol die altijd mijn rol is geweest: een soort van Supreme Counsellor,.'
(Het Laatste Nieuws, 28 juli 2007)
Om te besluiten, even leentje-buur spelen bij een geboren haiku-dichter, onze goede vriend Guvaal van SeniorenNet Ga daar gerust eens langs.De Bokma (geestelijk) staat altijd klaar! (http://blog.seniorennet.be/guvaal/ ) Onderstaand pareltje is er eentje waar Hermanneke nog een puntje kan aan zuigen!
Rustige vastheid regeert over avondland Er hat es geschafft!
Mijn spontane afkeer voor Roularta heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken en ook uitgelegd het hoe en het waarom. Maar verdorie, de tijd heelt alle wonden en na vandaag ben ik bereid af en toe een woordje goeds te vertellen over die haaien.
Veel woorden hoeven er niet aan vuil gemaakt te worden. Geef vooral een uitprint aan al jullie vrouwen en verder zeg ik: Santé!
Alcohol is goed voor mannen
20/11/2009 11:00 KNACK
Elke dag een alcoholische consumptie is goed voor het hart, vooral voor mannen. Overmatige alcoholinname heeft wel nadelige gevolgen voor andere organen.
Mannen die gemiddeld (drie glazen per dag) tot veel (elf glazen) drinken verminderen hun risico op hartziekten met 50 procent. Mannen die minder dan drie glazen per dag nemen, verminderen het risico met 35 procent.
Dit blijkt uit een Spaans onderzoek onder meer dan 40.000 mensen. Het onderzoek was door het Baskisch instituut voor Publieke Gezondheidszorg uitgevoerd in Spanje, omdat mensen daar relatief veel drinken en relatief weinig hartproblemen hebben.
15.500 mannen en 26.000 vrouwen tussen de 29 en de 69 hebben hun drinkgewoontes tien jaar lang gedocumenteerd.
Vrouwen
Bij vrouwen werd wel een positief effect van drank gevonden, maar in veel mindere mate.
De soort alcoholische drank maakte geen verschil.
Waarom alcohol zo goed is tegen hartziekten, weten de onderzoekers niet precies. Ze vermoeden dat een dagelijkse alcoholinname de productie van goed cholesterol (HDL) stimuleert, wat slecht cholesterol (LDL) vervoert. Slecht cholesterol hoopt zich op in bloedvaten.
Slecht voor andere organen
Overigens kan overmatige alcoholinname wel nadelige gevolgen hebben voor andere organen dan het hart. Medische wetenschappers waarschuwen dat mensen die veel drinken weliswaar minder aan hartziekten lijden, maar toch eerder dan gemiddeld sterven door andere problemen , bijvoorbeeld aandoeningen aan de lever.
Het was met een grimmig bokkenlachje à la Desmet van De Morgen dat ik van regel na regel van onderstaand artikel kennis nam. Een beetje zoals men als bij nectar zou proeven uit een bloemenkelk.. Geleerd bij de bijtjes en de bloemen : zo lang mogelijk laten duren.
Met Victa Causa echter moet men altijd opletten. De datums die hij gebruikt zijn dikwijls zo verwarrend. Om maar één voorbeeld te noemen: Karel V (°1500) die weerwraak neem voor Het Belg van Wenen door de Turken in 1683 .Hé, denk je dan Dat kan niet. Heb er een halve dag Wikipedia aan verspeeld (*), om te ontdekken dat Wenen tweemaal is belegerd. Eenmaal in 1529 en de laatste definitieve keer in 1683. Maar verdorie, het is met Wenen 1683 lijk met Poitiers in 732: jaartal en stad zijn één begrip .
Mag ik hier, nu we het toch over datums hebben, van de gelegenheid gebruik maken om hier twee andere datums in evidentie te stellen, die bewijzen dat de Islam een Godsdienst van Oorlog is geweest, altijd al?
Mohammed in Mekka en in Medina: tot max 632 na X. en kop 100 jaar later staan de Moslimlegers gepakt en gezadeld (dus zonder openbaar vervoer) reeds in Midden-Frankrijk, nl. in Poitiers in 732 is de slag al achter de rug ..Werk dus voor Smetje van t Gaazetje om die reisroute, inclusief zijsprong naar het Iberisch Schiereiland, te bestuderen
Verder over de tekst. Ik vind het een fijne vondst (let op de alliteratie). Om in deze Sinterklaastijden te schrijven over de maand die door de bomen schijnt .Vooral als blijkt dat beducht moeten zijn door halve manen .is bijna een sterk vereenvoudigde haiku? niet,
Zie de halve maan / schijnt door de bomen liefelijk / wacht ze op de zon?
Akkoord, dit gedicht is wel niet van het niveau van Haiku Herman, maar die is dan ook Herman I van Europa.
Tenslotte, Heer van Fraethem, mag ik U toch laten opmerken dat wij stilaan onze stijl tegenover Smetje van t Gazetje zouden moeten verzachten? Straks staat die vent nog op straat. Hij zit nu al op de schuif-af Een oud spreekwoord zegt dat, we als we niemands brood kunnen geven, wij het ook niet mogen afnemen.Trouwens, de overstap naar Kerk en Leven zou die nooit overleven!
Alhowel. Langs de andere kant kunt U gelijk hebben. Het beetje kwaliteit dat de DM nog in huis heeft, kan best zo vlug mogelijk verdwijnen Des te vlugger U weet wel het ding kan overgenomen worden door een andere wind .
Wie, zoals Yves Desmet, een essay van drieduizend vierhonderd vijfendertig woorden begint met .Het langzaam de kop opstekende islamdebat in dit landje..., geeft meteen twee zaken te kennen: ten eerste dat hij pas uit een lange slaap is ontwaakt, en ten tweede dat hij graag verkleinwoordjes gebruikt, misschien in de hoop dat hijzelf dan wat groter lijkt. Wat Desmet verwijt aan diegenen die al een poos hun warme bedje uit zijn gekomen, is dat ze onder het raam van zijn slaapkamer islamieten staan uit te schelden. Zo kan hij niet verder dutten. Heel begrijpelijk.
Zelf is Desmet in het jaar onzes Heeren 2002 ook even klaarwakker geweest, deelt hij ons fier mee: Dat punt is zeer lang onbespreekbaar geweest, zoals ik zelf mocht ervaren in april 2002, toen ik het, jaren voor de huidige islamcritici zich outten, al had over de problemen van de rot-Marokkaantjes in de grootstad. Maar Yves moet zijn 3435 woorden met een wat suffe kop geschreven hebben, want in 2002 had hij het niet over rot-Marokkaantjes maar over kutmarokkaantjes, een scheldterm die hij uit Nederlandse kranten opgevist zal hebben toen dat woord hadden ze ginds op overschot, en het was er op zijn retour. Onze zevenslaper meent nu dat hij een pionier is geweest, en zijn lezers jaren geleden al wakker heeft geschud.
Ja, journalisten en correct citeren! Dat zijn aparte werelden. Iets verderop citeert hij niet zichzelf, maar Sami Zemni, een wetenschapper, zoals men politicologen wel eens noemt: Als mensen van links, zoals Benno Barnard en Wim Van Rooy, beginnen te schrijven dat Philip Dewinter gelijk heeft over de islam, wordt het gevaarlijk. Volgens slaapdronken Desmet kun je dit aldus samenvatten: Zoiets hebben Barnard en Vermeersch vooreerst nooit geschreven, en hun islamkritiek meteen gelijkschakelen aan... Goed, de schuld ligt hier gedeeltelijk bij Barnard, die inderdaad veel schrijft, en dan werk je bij sommigen verwarring in de hand.
Laten we daarom een ander citaat bekijken, dat Yves misschien wél goed heeft: "Het is merkwaardig", liet professor Mark Elchardus onlangs optekenen, "hoe mensen die twintig jaar geleden nog migranten waren, en tien jaar geleden allochtonen, nu uitsluitend als moslims worden aangesproken, zonder dat er eigenlijk iets aan hun leefwereld en overtuiging is veranderd." Hier zou ik de goede professor er op willen wijzen, dat de meeste waarnemers wel degelijk een verschuiving zien in de overtuigingen en gedragingen van de Maghrebijnen en Turken die zich hier hebben gevestigd. Er is onmiskenbaar sprake van radicalisering, en daar zijn ook redenen voor. Vooreerst is die groep nu veel en veel talrijker dan Desmet ons graag wil laten geloven: Volgens demografische berekeningen van het Planbureau zal in 2030 ongeveer 5 procent van de Belgische bevolking van Marokkaanse of Turkse oorsprong zijn. Dit is een manifeste leugen, misschien tot stand gekomen door het trucje met de term nieuwe Belgen toe te passen op de kinderen van allochtonen. Die blijven dan netjes buiten de statistieken. In werkelijkheid is het percentage allochtonen vandaag een stuk hoger dan de ridicule 5% van het Planbureau. Als een journalist zulke cijfers al ernstig neemt, wordt een zinnig gesprek moeilijk. En ten tweede brengt dat mee dat die mensen zich ook als groep gaan opstellen, met groepsrechten, ingaande tegen die van de bestaande maatschappij, en overigens tegen het grondwettelijk gelijkheids-beginsel.
Maar daar blijft het niet bij. Desmet verwijt aan mensen die daadwerkelijk iets hebben gelezen over de islam ...dat zij over de islam iets gelezen hebben: Barnard en Vermeersch argumenteren vaak op basis van een exegese van Koranfragmenten. In dat boek vind je inderdaad nogal gruwelijke voorschriften en fragmenten, dat heeft het met het Oude Testament gemeen Zoals op Desmet na iedereen weet, bevat het Oude Testament hij zal dat nog niet vaak ter hand genomen hebben, vermoed ik ...bevat het histories en verhalen over wat vroeger was gebeurd. Die vertellingen kunnen inderdaad wreed zijn. Maar voorschriften zijn het niét, en dat is het verschil met de koran die Yves evenmin al vaak heeft gezien, vermoed ik. In de koran namelijk, zijn zulke wreedheden gedragsregels, voorschriften. En die worden ook opgevolgd, niet in de eerste plaats door de achterlijke islamieten in hun thuislanden (dar al islam), maar wel door diegenen die in het Westen (dar al harb: het huis van de oorlog) een opleiding genoten hebben. Misschien kan de brave Elchardus hier ten behoeve van Yves wel een illustratie geven? al zal hij dan noodgedwongen over een gedragsverandering bij de islamieten moeten spreken.
God! Desmet is te repetitief om hem volledig onder handen te nemen, en om hem ernstig te nemen is hij te slordig. Wat moet je als lezer bijvoorbeeld denken, als je de naïeve knaap ziet schrijven: De moslimcultuur rond het Alhambra was in de vroege middeleeuwen de meest vooruitstrevende en open samenleving die er destijds bestond, en het katholicisme was niet zo lang daarna verantwoordelijk voor de inquisitie. Dat die mooie en verdraagzame cultuur van Andalusië enkel een vroom XVIIIde E.'s verzinsel is, weet ongeveer iedereen die al eens een boek heeft gelezen dat niet van Lucas Catherine afkomstig is. Maar dat de Vroege Middeleeuwen zó laat vielen, wist werkelijk nog niemand.
Het is moeilijk praten met iemand die de betekenis van zijn eigen termen niet snapt
(*) Wikipedia is lijk een verleidelijke mooie vrouw. Beiden laten iets miniems zien en lokken U dan altijd verder mee. Van Alhambra naar Wenen en van Granada naar Alfred & Isabella .Jongens ik kan mij de wereld zonder Wiki (en zonder mooie vrouwen) niet meer voorstellen. Wiki is noig slimmer dan de Sint en dan de Belastingen samen. Die weten nu eens werkelijk àlles! Is dat geen oneerlijke concurrentie met God-de-Vader?
In tegenstelling met mijn voornemen om de Saga van Rompuy (let op de kleine v) te laten voor wat ze is, komt ik er nogmaals op terug, omdat het mooiste wat ik er over vond; de mail van het Vlaams Belang is.
Die Roestige Vastheid jongens wat zal den Herman (inwendig) nijdig zijn voor dat monument.
De vastgeroeste rust / niet langer is nog een klus / waarbij rust is roest
Wat zegt U? Betekent niet veel? Herman en heel dat haiku-gedoe ook niet.
Roestige vastheid
Donderdagavond viel dan uiteindelijk toch het verdict: Van Rompuy wordt wel degelijk de eerste Europese president. Het Vlaams Belang heeft er uiteraard geen moeite mee om Herman Van Rompuy persoonlijk te feliciteren, maar wenst niet deel te nemen aan de lofzang op de Belgische premier, alsof zijn aanstelling zou te wijten zijn aan zijn grote bestuurlijke kwaliteiten.
Van Rompuy stond immers garant voor het absolute immobilisme in dit land. Van zijn vijf aangekondigde werven zijn er maar drie afgewerkt (begroting, asiel, immigratie) en zelfs die liggen er deplorabel bij. Aan twee werven (BHV en de staatshervorming) werd zelfs nog niet begonnen. Meer zelfs: Inzake de staatshervorming was het precies Herman Van Rompuy die het hardst op de rem is gaan staan. En in de kwestie BHV schoof hij als parlementsvoorzitter en nadien als eerste minister de democratie bewust opzij, aldus Gerolf Annemans in een reactie.
Meer dan welk ander dossier staat de kwestie B-H-V symbool voor het stilstandbeleid van de eerste minister. Daarom onthulde het Vlaams Belang vandaag met een knipoog een kunstwerk aan de Wetstraat 16, dat de stevige verankering van de verroeste letters B-H-V in beton voorstelt en luistert naar de naam Roestige vastheid.
Rustige slaafsheid
In een reactie wijst Frank Vanhecke er bovendien op dat Van Rompuy zijn post slechts in de wacht sleepte omdat hij wordt gezien als een trouwe vazal van de eurocratie: Van Rompuy is een man die zeker geen stokken in de wielen zal steken en die na zijn politieke benoeming allicht ook niet zal aandringen op een democratisering van de Europese besluitvorming.
Tekenend in dat verband is het feit dat Van Rompuy nu reeds terugkrabbelt wanneer hij aangesproken wordt op zijn vroegere verklaringen tegen het Turkse EU-lidmaatschap.
Assertief beleid spoorloos
Zoals elke waarnemer ondertussen kon vaststellen, begeeft de federale regering zich met haar recente begroting opnieuw op het terrein van de Vlaamse overheid. Vermits in het Vlaams regeerakkoord uitdrukkelijk werd opgenomen dat de Vlaamse regering tegen zulke bevoegdheidsoverschrijdingen zal optreden, ondervroeg Joris Van Hauthem deze week minister-president Kris Peeters (CD&V) over zijn plannen ter zake. Uit zijn antwoord bleek niet bepaald dat het deze Vlaamse regering écht menens is met haar zogenaamde assertieve beleid, zoals dat onder meer door Bart De Wever in het vooruitzicht werd gesteld. Peeters is duidelijk niet van plan om het federale niveau waar zijn partijgenoten de dienst uitmaken onder druk te zetten.
De lakmoesproef volgt over een tweetal weken, wanneer het Vlaams parlement moet stemmen over het belangenconflict dat het Vlaams Belang ondertussen tegen de federale bevoegdheidsoverschrijdingen indiende. Tegen die tijd zal blijken hoe ernstig de Vlaamse regering en dan in het bijzonder regeringspartij N-VA haar eigen (regeer)programma neemt.
Redelijk onnozel
Naar aanleiding van het immigratiedebat in het Nederlandse parlement gaf de socialistische minister Van der Laan deze week openlijk toe dat Nederland vrij onnozel is geweest om geen integratie-eisen te stellen aan immigranten. Nieuwe Nederlanders moeten volgens de socialist duidelijker kiezen voor Nederland en er mag best iets van hen gevraagd worden, aldus nog Van der Laan.
Nu maar wachten op het moment dat de socialistische bewindsman aan zijn nieuw verworven inzichten praktische beleidsdaden verbindt.
