In tegenstelling met mijn voornemen om de Saga van Rompuy (let op de kleine v) te laten voor wat ze is, komt ik er nogmaals op terug, omdat het mooiste wat ik er over vond; de mail van het Vlaams Belang is.
Die Roestige Vastheid jongens wat zal den Herman (inwendig) nijdig zijn voor dat monument.
De vastgeroeste rust / niet langer is nog een klus / waarbij rust is roest
Wat zegt U? Betekent niet veel? Herman en heel dat haiku-gedoe ook niet.
Roestige vastheid
Donderdagavond viel dan uiteindelijk toch het verdict: Van Rompuy wordt wel degelijk de eerste Europese president. Het Vlaams Belang heeft er uiteraard geen moeite mee om Herman Van Rompuy persoonlijk te feliciteren, maar wenst niet deel te nemen aan de lofzang op de Belgische premier, alsof zijn aanstelling zou te wijten zijn aan zijn grote bestuurlijke kwaliteiten.
Van Rompuy stond immers garant voor het absolute immobilisme in dit land. Van zijn vijf aangekondigde werven zijn er maar drie afgewerkt (begroting, asiel, immigratie) en zelfs die liggen er deplorabel bij. Aan twee werven (BHV en de staatshervorming) werd zelfs nog niet begonnen. Meer zelfs: Inzake de staatshervorming was het precies Herman Van Rompuy die het hardst op de rem is gaan staan. En in de kwestie BHV schoof hij als parlementsvoorzitter en nadien als eerste minister de democratie bewust opzij, aldus Gerolf Annemans in een reactie.
Meer dan welk ander dossier staat de kwestie B-H-V symbool voor het stilstandbeleid van de eerste minister. Daarom onthulde het Vlaams Belang vandaag met een knipoog een kunstwerk aan de Wetstraat 16, dat de stevige verankering van de verroeste letters B-H-V in beton voorstelt en luistert naar de naam Roestige vastheid.
Rustige slaafsheid
In een reactie wijst Frank Vanhecke er bovendien op dat Van Rompuy zijn post slechts in de wacht sleepte omdat hij wordt gezien als een trouwe vazal van de eurocratie: Van Rompuy is een man die zeker geen stokken in de wielen zal steken en die na zijn politieke benoeming allicht ook niet zal aandringen op een democratisering van de Europese besluitvorming.
Tekenend in dat verband is het feit dat Van Rompuy nu reeds terugkrabbelt wanneer hij aangesproken wordt op zijn vroegere verklaringen tegen het Turkse EU-lidmaatschap.
Assertief beleid spoorloos
Zoals elke waarnemer ondertussen kon vaststellen, begeeft de federale regering zich met haar recente begroting opnieuw op het terrein van de Vlaamse overheid. Vermits in het Vlaams regeerakkoord uitdrukkelijk werd opgenomen dat de Vlaamse regering tegen zulke bevoegdheidsoverschrijdingen zal optreden, ondervroeg Joris Van Hauthem deze week minister-president Kris Peeters (CD&V) over zijn plannen ter zake. Uit zijn antwoord bleek niet bepaald dat het deze Vlaamse regering écht menens is met haar zogenaamde assertieve beleid, zoals dat onder meer door Bart De Wever in het vooruitzicht werd gesteld. Peeters is duidelijk niet van plan om het federale niveau waar zijn partijgenoten de dienst uitmaken onder druk te zetten.
De lakmoesproef volgt over een tweetal weken, wanneer het Vlaams parlement moet stemmen over het belangenconflict dat het Vlaams Belang ondertussen tegen de federale bevoegdheidsoverschrijdingen indiende. Tegen die tijd zal blijken hoe ernstig de Vlaamse regering en dan in het bijzonder regeringspartij N-VA haar eigen (regeer)programma neemt.
Redelijk onnozel
Naar aanleiding van het immigratiedebat in het Nederlandse parlement gaf de socialistische minister Van der Laan deze week openlijk toe dat Nederland vrij onnozel is geweest om geen integratie-eisen te stellen aan immigranten. Nieuwe Nederlanders moeten volgens de socialist duidelijker kiezen voor Nederland en er mag best iets van hen gevraagd worden, aldus nog Van der Laan.
Nu maar wachten op het moment dat de socialistische bewindsman aan zijn nieuw verworven inzichten praktische beleidsdaden verbindt.
Geschiedenis herhaalt zich
In dit land met de meest lakse immigratiewetgeving ter wereld draait de regularisatiemachine ondertussen op volle toeren. Na een rustige start, gaat het aantal regularisatieaanvragen de jongste dagen pijlsnel de hoogte in. Nu reeds is duidelijk dat deze regularisatieronde minstens even groot wordt als die van 2000, toen meer dan 50.000 illegalen werden geregulariseerd.
Dat de nieuwe collectieve regularisatie wel degelijk een aanzuigeffect heeft, blijkt uit de sterke stijging van het aantal asielaanvragen. De reguliere opvangcentra zitten overvol, terwijl ook in de hotels waar ondertussen reeds zon 2.000 asielzoekers verblijven geen plaats meer is.
Van Rompuy vertrekt, Leterme komt terug
is de titel van de nieuwste column van Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers. U kan hem vanaf dit weekeinde lezen op www.vlaamsbelang.org
