Let op!Binnenkort verschijnt op Hoeiboei'Het Grote Bat Ye'or Interview' door Barry Oostheim. Onder andere over Bat Ye'or haar nieuwe boek: Verso il Califfato Universale.
Ter introductie van Het Grote Bat Ye'or Interview plaatst Hoeiboei opnieuw Barry Oostheims artikelDhimmitude uit 2006.
Dhimmitude
Ruim twintig jaar geleden toen de inwoners van Europa nog geen idee hadden dat de islam ooit hun politieke leven zou beheersen, schreef de latere nobelprijswinnaar, V.S. Naipaul zijn reisverslag, Among the believers. De in Trinidad geboren schrijver van Hindoestaanse afkomst, onderzocht daarin de gevolgen van de islamisering van landen als Pakistan, Indonesië en Iran, waar zojuist Ayatollah Khomeiney aan de macht was gekomen. Voor de komst van de islam bestonden in die landen grote bloeiende beschavingen, die nu geheel uitgewist of ontkend zijn. Naipaul trof een vorm van kolonisatie aan, die inwoners van hun geschiedenis en daarmee hun identiteit had beroofd. Het leidde tot zijn bewering dat de Spanjaarden wat betreft hun verovering en gedwongen kerstening van Zuid-Amerika, de kunst van de moslims moeten hebben afgekeken. Destijds een ongehoorde visie die hem niet in dank is afgenomen. In ons land is hij in die jaren tijdens een publiek interview woedend weggelopen vanwege de in zijn ogen ongelofelijke domme reacties en vragen van de verzamelde Nederlandse academici. Wie heeft die achterlijke idioten op mij los gelaten, zou hij nog geroepen hebben. Nooit zou hij meer een stap in ons land zetten, heeft hij toen gezworen. Maar daar is hij vijftien jaar of wat later in een schappelijke bui op terug gekomen. De algehele opwinding over Naipauls uitlatingen viel tezamen met de hoogtijdagen van westerse boetedoening voor haar koloniale verleden. Islam behoorde immers tot de slachtoffers. Liever werd er vastgehouden aan een beeld van een tolerante religie waarin veel respect bestaat voor andere religies. Een kleine rondgang langs islamitische landen laat zien dat de werkelijkheid natuurlijk minder fraai is. Joden zijn nagenoeg uit de gehele islamitische wereld verdwenen en de overgebleven christelijke gemeenschappen en andere religieuze minderheden leiden een kwijnend bestaan.
Het moge duidelijk zijn dat er in de monoculturele islamitische wereld weinig aandrang bestaat om de confrontatie aan te gaan met de zwarte bladzijden uit hun geschiedenis. Dat ook in het Westen van overheidswege en in de media, de expansionistische totalitaire kanten van de islam worden ontkend en met de mantel der liefde worden toegedekt, is een pijnlijke vorm van dhimmitude.
De term dhimmitude is in de jaren tachtig uitgevonden door de van oorsprong Egyptisch Joodse historica, Bat Yeor. Zij omschrijft daarmee de sociaal, politieke en psychologische houding van niet-moslims onder heerschappij van moslims. Het is een samentrekking van het Franse attitude en het Arabische woord dhimmi, of te wel beschermeling, de islamitisch-juridische term waarmee wettelijk getolereerde geloofsgemeenschappen van niet-moslims onder moslimheerschappij werden gedefinieerd. Het is vergelijkbaar met de restauranthouder die bij de maffia zijn eigen bescherming afkoopt.
In tegenstelling tot de meeste van haar collegae islamdeskundigen, benadert Bat Yeor de islam niet als een ooit zo bloeiende beschaving waarin verschillende minderheden vreedzaam met moslims samenleefden tot dat het Westen daar een eind aan maakte. Zij beschrijft juist hoe de islam zelf een eind maakte aan verschillende bloeiende en minder bloeiende beschavingen. Net als de landen die VS Naipaul behandelt werd ooit de gehele islamitische wereld, bevolkt door andere culturen. De islam heeft zich in de eeuwen na haar ontstaan, voornamelijk verspreid door middel van verovering die gelegitimeerd werd door de jihad, de religieuze verplichting van moslims om zich in te zetten voor de verspreiding van de islam onder de ongelovigen. Dhimmitude, de onderdanige houding van niet-moslims ten opzichte van hun islamitische overheersers, komt voort uit de jihad.
Volgens de islamitische wet de Sharia is de wereld verdeeld in dar al-islam, het gebied van de islam en dar al-harb het gebied van de oorlog waar de ongelovigen de macht hebben. En oorlog is volgens de Sharia per definitie tegen ongelovigen, zoals de grote geleerde in het islamitisch recht, Joseph Schacht, ooit eens fijntjes opmerkte. De volkeren van dar al-harb hebben de keus tussen vrijwillige bekering of onderwerping met geweld.
Joden en christenen worden door moslims als volkeren van het boek nog getolereerd als een soort afgeweken derivaten van de islam. Mozes, Jezus en vele andere oud-testamentische profeten zijn in de ogen van moslims, islamitische profeten, alleen hebben de joodse en christelijke volgelingen van die profeten dat nog niet helemaal begrepen.
Eenmaal onder islamitische heerschappij konden zij volgens de Sharia alleen hun geloof behouden als dhimmi. Dat betekende dat zij de heerschappij van de islam moesten erkennen, en hun voortbestaan als jood en christen moesten afkopen met jizya, de voor dhimmi verplichte belasting. Ook diende zij zich te onderwerpen aan tal van discriminerende bepalingen zoals bijvoorbeeld het verbod op het bouwen van nieuwe gebedshuizen en het dragen van speciale kleding. Als zij niet aan deze eisen wilden of konden voldoen stond hun plundering, slavernij en willekeurige moordpartijen te wachten. De dhimma kon overigens elk moment opgeheven worden naar goeddunken van de moslimheerser, waardoor het in wezen niet meer is dan uitstel van executie. Via het dhimmasysteem wisten de vroege moslimveroveraars hun macht over de niet-moslimbevolking te consolideren en hun verdere veroveringen te financieren. Zoroastriërs, Hindoes, Boedhisten en animisten waren volgens de sharia, per definitie rechteloos en vogelvrij. Vandaar dat in landen als Iran, Afghanistan en Pakistan nauwelijks een spoor van deze religies is te bekennen.
Voor de dhimmi leidde het voortbestaan als christen of jood tot onderdanigheid, verarming, marginalisering, zelfontkenning en uiteindelijk tot het verdwijnen van het merendeel van haar gemeenschappen.
Hoewel door westerse overheersing in de eerste helft van de vorige eeuw in veel islamitische landen de dhimma is afgeschaft, bestaan er vandaag de dag, tot in het seculiere Turkije toe, nog steeds discriminerende wetten tegen niet-moslims die hun oorsprong hebben in de Sharia. Ook de psychische en sociale conditionering die het gevolg zijn van deze religieus bepaalde discriminerende verhoudingen zijn zowel bij moslims als niet-moslims nog springlevend. Nog steeds moeten niet-moslims in de islamitische wereld op eieren lopen, de machthebbers naar de mond praten en nederige dankbaarheid tonen, om vooral niet de toorn van hun islamitische landgenoten op te wekken. Een typisch voorbeeld van dhimmitude.
De afgelopen twintig jaar heeft Bat Yeor in boeken en artikelen er op gewezen dat de burgeroorlog in Libanon en de strijd tegen Israel onder het mom van een Palestijnse onafhankelijkheidstrijd een verkapte Jihad is, aangezien onafhankelijkheid van niet-moslims in dar al-islam volgens de islamitische wet, totaal onacceptabel is en joden en christenen daar alleen als dhimmigemeenschappen worden getolereerd.
Daarnaast is met de herleving van de islam en jihadistisch activisme, in landen als Iran, Noord Nigeria, Pakistan en Soedan ook weer de herinvoering van de dhimma te bespeuren. Ook zijn tegenwoordig weer verschillende christelijke gemeenschappen in de islamitische wereld slachtoffer van geweld, plundering en verkrachting. Misstanden die in de Westerse wereld nauwelijks aan de kaak worden gesteld.
Zoals ook de cartoonaffaire op een beschamende wijze heeft aangetoond, is Dhimmitude inmiddels in Europa niet langer een onbekend verschijnsel. Ook hier bestaat een steeds grotere zorg moslims vooral niet tegen het hoofd te stoten. Ondanks het feit dat het aantal moslims in Nederland de zes procent niet overstijgt, accepteren wij in openbare scholen en universiteiten, gebedsruimtes. De gemiddelde krantenlezer en schoolleerling weet vandaag de dag inmiddels meer over de betekenis van de Ramadan dan de Kerst. De vorige President Chirac ging zelfs zover door in Le Figaro te beweren dat de Europese wortels net zo moslim zijn als christelijk. Dankbaarheid voor wat de islam ons brengt en ontkenning van de eigen geschiedenis is een typisch voorbeeld van Dhimmitude.
Maatregelen tegen uitwassen van moslimextremisme worden zo omzichtig genomen dat voornamelijk seculieren, christenen, joden en andere groeperingen daar het slachtoffer van lijken te worden, zoals bijvoorbeeld wordt aangetoond in de huidige discussie over de vrijheid van meningsuiting en het bijzonder onderwijs. Maar Islamisten stoken zowel via het bijzonder onderwijs als het openbaar onderwijs. In de verhitte publieke debatten die hier het gevolg van zijn, geven christenen en seculieren, volgens de principes van de dhimmitude liever elkaar de schuld dan de oorzaak van de bende te benoemen waarmee zij opgescheept zitten. Christenen hekelen seculierse vrijzinnigheid en respectloosheid en seculieren hekelen religie als oorzaak van de islamwoede.
Voor de terreuraanslagen in Spanje werd de oorzaak in het Irakbeleid van de regering Aznar gezocht en niet in de jihadistische terreur waarmee voor het eerst in de Europese geschiedenis, parlementaire verkiezingen beslissend werden beïnvloed. Europese leiders wringen zich in alle bochten om vol te houden dat terreur niets met islam te maken heeft. In navolging van de islamitische wereld zoeken zij liever de schuld in de politiek van Amerika en Israel. Misstanden niet bij naam noemen om moslims niet te schofferen en de boel bij elkaar te houden, zoals dat tegenwoordig in Amsterdam heet, is een typisch voorbeeld van dhimmitude.
Om te voorkomen dat Iran geen kernwapens ontwikkelt heeft de EU het land in een bepaald stadium een nucleaire opwerkingsreactor beloofd op kosten van de Europese belastingbetaler. Voor Iran was het niet goed genoeg en onder Iraanse dreigementen wordt er koortsachtig verder onderhandeld. Er zijn nog talloze voorbeelden waarmee de Arabische wereld door het Westen massaal wordt afgekocht om het islamitisch terreur in toom te houden. Bijvoorbeeld de gigantische hulp die Egypte ontvangt om de extremisten in toom te houden en de astronomisch hoge bedragen die de Palestijnse autoriteiten ontvangen. Volgens Bat Yeor zijn dat typische voorbeelden van een verkapte vorm van jizya, de voor dhimmi verplichte belasting om hun eigen veiligheid en voortbestaan af te kopen.
Volgens Bat Yeor is Europa afgezakt tot een dhimmicultuur waar politieke leiders bewust en onbewust de vrijheid van haar burgers opofferen en verzet tegen verdere islamisering nalaten. Nu deze ontwikkeling zich duidelijk openbaart, groeit de belangstelling voor haar werk. Barry Oostheim in Het Vrije Volk
Commentaar
Mij treft de vergelijking met de Spanjaarden in Zuid- en Midden Amerika. Inderdaad, een niet al te briljante bladzijde uit de Geschiedenis der Westerse Beschaving
Maar als moderne versie (langzaam maar zeker, zoals een wurgslang) van deze Crtès-geschiedenis (door het barbaarse christendom), kan dat tellen. U hoeft maar de vraag te stellen waar de dààr bestaande beschavingen naartoe zijn Taal, cultuur, godsienst : alles ver-Spaanst .Daar gebeurde alles in een paar decennia. Bij ons zal het er meerdere duren. Omdat ze minder bloedig verloopt Maar op terrmijn zal het resultaat hetzelfde zijn .Eerst was er alleen stil protest. Nu komen de Immans op straat met omfloerste dreigtaal en morgen komt er straatgeweld. Heet begint al met Iran voor-of tegenstanders in onze straten
Ja, zo lang de vulkaan het houdt bij rookwolken en rommelgeluiden : waar zou dan het gevaar schuilen?
Berlusconi en zijn vrouwen: zijn de Italianen echt zo gek?
Eén ding is zeker, in de communis opinio van Nederland is Berlusconi niet erg populair. Logisch, want bij gebrek aan informatie ga je als Nederlandse journalist echt niet op onderzoek uit. Hoogstens om je eigen (voor)oordeel te bevestigen. Bovendien doet Berlusconi allerlei dingen met vrouwen die wij in Nederland helemaal niet interessant vinden. Waarom stemmen die Italianen dan zo massaal op hem?
Het eerste vooroordeel is dat Italië een achterlijk land is. Niets is minder waar. De zegeningen van de verstikkende bureaucratie (pardon: de hoge kwaliteit waarmee we onze ingewikkelde maatschappij inrichten) zoals Nederland die vooral de laatste tien jaren leert kennen, zijn in Italië al decennialang bekend. Zoveel wetten en regels die elkaar overlappen en tegenspreken zijn een ideale basis voor willekeur door de overheid. Net als hier pakt de rechter of ambtenaar de regel die hem het best uitkomt en de rest wordt niet van toepassing verklaard. De burger heeft het nakijken.
De zegeningen van de multiculturele heilstaat zijn ook niet aan Italië voorbij gegaan. Zijn het in Nederland vooral de Marokkanen die het land verrijkt hebben, in Italië zijn het vooral moslims uit Albanië die de misdaadstatistieken opvrolijken. Daar komt bij dat de lange grenzen en de ligging vlakbij Afrika een goede garantie bieden voor scheepsladingen Afrikanen die in alle soorten en nationaliteiten hun heil in Italië komen zoeken. Het opgeheven vingertje van Europa moet ervoor zorgen dat ze niet teruggestuurd worden, dus zitten -- in wat eens bloeiende badplaatsen waren -- nu duizenden perspectiefloze jongeren hun tijd te verdoen met voetballen op het strand.
In plaats van de badgasten die er vroeger welvaart brachten.
In de steden is het al niet veel beter: ook daar no-go areas. Een parallelle moslimmaatschappij en wijken waar grote armoede heerst door het onvermogen van dit land om in zo korte tijd zoveel nieuwe mensen op te moeten en kunnen nemen. Let wel: de rijkdom van Italië is veel geringer dan Nederland of Duitsland, hetgeen het scheppen van Melkertbanen of andere nutteloze werkverschaffing sterk beperkt.
De staatsmedia waren in handen van de politiek correcte linkse elite die vooral de heilsboodschap verkondigden en de mensen werden vermaakt met Paul de Leeuw-achtige uitzendingen.
Kortom, de situatie leek precies op Nederland.
En toen kwam Berlusconi. Hij richtte een Partij voor de Vrijheid op (Il popolo della liberta) en bood de Italianen een nieuw perspectief. En wat belangrijk is: hij toonde daadkracht en ruggengraat.
Hij maakte een eind aan de eenzijdige linkse roeptoeters van de staatsmedia, een verademing voor de Italiaan. Hij noemde Italië een land met een van oudsher katholieke cultuur die niet ontkend mag worden en waar je trots op mag zijn. Hij nam harde maatregelen op stroperige dossiers, zoals bijvoorbeeld illegalenverblijf en de huisvuilproblematiek in Napels. In sommige steden werd met harde hand de orde hersteld.
En de vrouwen? Voor een Italiaan is de vrouw het mooiste wat de schepping heeft voortgebracht. Het beste wat een man kan overkomen. De vrouw in Italië is zelfbewust en kent haar charmes. Nergens is het contrast groter tussen de in doeken gehulde moslimas en de vrijheid van de Italiaanse vrouw die haar eigen keuzes mag maken.
Berlusconi houdt van die vrouwen. Dat hij dat soms wat te letterlijk opneemt wordt hem door de meeste Italianen graag vergeven.
Bron Het Vrije Volk
Mijn beste Vanderham,auteur van dit prachtig artikel, U had het ook veel korter kunnen formuleren: ze zijn gewoon jaloers. Zowel op de persoon Berlusconi, als op zijn politiek succes, als op zijn succes bij de vrouwen, als op die vrouwen zelf .Vooral dat laatste zit hen dwars : ik lust die druiven niet, zei de vos, veel te groen. Maar ze hingen buiten zijn bereik .
Bij het laatste referendum in Berlusconi-land, over de kieswet en zo, was de opkomst abdominabel laag: amper 24% van de kiezers kwam opdagen. Maar waar ze opkwamen, onder andere in streken waar de Roden aan de macht waren, was het succes van Berlusconi gewoon overweldigend Enwat schreef de Vaderlandse pers? Dat het referendum van Berlusconi een flop was, wat bewees dat zijn succes begon af te zwakken. Als U dit geluid, die valse noten, naast de echos legt in de Italiaanse pers, dan is het besluit niet moeilijk. Vanzelfsprekend leest U hier ook kritiek op Il Cavaliere, maar dat is datook altijd kritiek naast de kwestie, meestal gebaseerd op geruchten over omkoping
Als ik dan terugdenk aan het Hof van Beroep in Gent tegen het Vlaams Blok (2004), dan denk ik de hemel, dat het Italiaans Parlement een wet gestemd heeft, meerderheid tegen minderheid, dat een Staatshoofd in functie onschendbaar is. Zodat de gieren hem slechts na zijn presidentschap zullen kunnen aanvallen
Zijn er tussen mijn lezers nog twijfelaars over de Italiaanse joie de vivre? Laat ze dan een paar keer de Rai I (Staatszender!) of de Rai 5 (Vrije zender, eigendom Berlusconi) bekijken, om te vergelijken met de VBRT en VBTM .Let op de ongedwongenheid, de spontane vrolijkheid, de vlotheid, de mooie vrouwen maar vooral op de gentleman-houding van hun mannelijke collegas Onze zenders hebben het nadeel van de stugheid van de taal, in vergelijking met het zangerige opgewekte Italiaans. Maar zijn ze daarom verplicht als houten Klaassen en gestresseerde étalagepoppen te acteren? De Vlaamsche tale is wonderzoet, voor wie heur geen geweld en doet .De weer-clown in het bijzonder verdient dagelijks verschillende keren zijn verbanning naar Timboektoe, Heu Timbektoe .Kan er na 60 jaar televisie nog altijd geen soort Academie af, waar men leert te presenteren? Bij www.geenStijl.nl kan men af en toe eens zien hoe het moet. Spits en to the point. Maar vooral creatief! Om de 20 jaar een natuurtalent als Jan Thys of Paula Semer meemaken is onvoldoende. Vooral als men in de tussentijd opgescheept zit met een nitwit als Marcel Van Thilt of een spuwmachine als Bart Peeters, wier talent omgekeerd evenredig is aan hun pretentie. Maar natuurlijk! Als het kijkvee tevreden is met de elfendertigste herhaling van de herhaling van de ondermaatse presentaties van een stupide voetbalploeg
Dringend gevraagd: een volksoproer die de redactie van beide platbroek-zenders kort en klein gaat slaan, inclusief de poppemiekes en de lulverkopers, van klein tot groot. Zo n kleine 4.000 man, weet U! Dan kunnen de twee nieuwe Minister van Opvoeding en Cultuur in de Vlaamse regering vanaf nul herbeginnen. Een Minister met Opvoeding maar zonder Cultuur, terwijl de tweede er een zal zijn met Cultuur maar zonder Opvoeding ..
Kronkelige boontjes en kromme wortels mogen vanaf woensdag weer in winkels in de Europese Unie liggen. De EU heeft per 1 juli de marketingstandaarden afgeschaft voor 26 soorten groente en fruit, waaronder ook spruitjes, meloenen, paddenstoelen en knoflook.
Voor tien soorten fruit en groenten blijven de verplichte 'schoonheidsregels' nog bestaan.
Vreemdgevormde appels, peren, aardbeien en tomaten mogen wel in de winkels, maar moeten dan wel een apart etiket krijgen om de consument te waarschuwen.
Zonde De Europese Commissie wil snijden in overbodige regels en heeft daarom een einde gemaakt aan de regels voor welgevormde groente.
Het is ook zonde om in tijden van voedseltekort fruit en groente weg te gooien alleen maar omdat er een bochtje in zit, meent EU-commissaris Mariann Fischer Boel (Landbouw).
Bron Elsevier
Commantaar
Ja, waar zouden we staan zonder Europa!
Misschien zouden er minder werklozen zijn, omdat onze bedrijven niet her en der zouden uitgeweken zijn naar lage loonlanden. Misschien zou het aantal gelukzoekers in onze landen dan niet zo verpletterend hoog zijn. Misschien zouden onze landen dan iet volgepropt worden met vreemde lichamen, zoals moskeeën.
Gelukkig maar hebben we de EU met de opperklasse van almachtige ambtenaren en volontaristische parlementairen die als faraos resideren boven onze hoofden. Maar wel op onze kosten! Gelukkig leven we in het besef dat bananen niet boven een bepaalde kromming mogen gaan. Dat appels er uit moeten zien als appels, en peren als peren Niet als een soort mix van de twee: peerachtige appels en appelige peren
Vraag: waarom wordt er dan niet opgetreden tegen travestieten en holibis? Een man is een man, en een vrouw is een vrouw..
Na de vele eeuwen van donkere (of zoete) slavernij in Roomse geloofspunten, kunnen we ons nu oefenen in Brusselse geloofspunten. Verboden om iemand ook maar één hoofdhaartje te krenken. Uitgenomen als men Moslim is. Dan mogen handen en voeten afgekapt voor het minste vergrijp, of eindigt men met het hoofd in een strop (man) of wordt men gestenigd (vrouw).
Het aantal importbruiden dat naar Nederland wordt gehaald is vorig jaar met dertig procent gestegen naar 15.330. Vorig jaar kwam er een recordaantal van 140.000 immigranten naar Nederland. Dat blijkt uit de Migratiekaart van het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC) van Justitie.
Het aantal importbruiden nam vorig jaar met dertig procent toe
Elseviers opinie 'Volgens Van der Laan is integratiebeleid vergeefs, zolang niets wordt gedaan aan instroom kansarme immigranten. Dat ziet hij goed. Nu Albayrak nog.'
Dat heeft minister voor Integratie Eberhard van der Laan (PvdA) bekendgemaakt, schrijft de Volkskrant woensdag. Volgens Van der Laan kan Nederland deze mensen onmogelijk allemaal inburgeren.
Vestigingsoverschot In de Migratiekaart van het WODC blijkt dat er vorig jaar een einde is gekomen aan het sinds 2003 bestaande vertrekoverschot. Oorzaak van het vestigingoverschot is onder meer het stijgende aantal importbruiden.
Nieuwe herkomstlanden Maatregelen tegen deze migratie uit met name Turkije en Marokko, hadden volgens Van der Laan tijdelijk succes. Die maatregelen verloren hun effect door het hoge aantal partners uit nieuwe herkomstlanden als Irak, Somalië en Afghanistan.
Ook weten veel vreemdelingen de Nederlandse immigratieregels te omzeilen door de nieuwe partner eerst naar een ander EU-land te laten komen.
Geschokt VVD-Kamerlid Paul de Krom laat in de Volkskrant weten geschrokken te zijn van de nieuwe cijfers. Dit kabinet van CDA, PvdA en CU is een restauratie-kabinet. We gaan terug naar de jaren negentig. Kennelijk is er van de Fortuyn-periode niets geleerd.
Eerder deze week nam Van der Laan al een voorschot op de cijfers. In een interview noemde hij de constante instroom van laagopgeleide Marokkanen in het kader van gezinshereniging een ondraaglijke last voor de Nederlandse samenleving.
Kraan open 'Het is dweilen met de kraan open,' zei Van der Laan toen. 'Deze voortdurende immigratie gaat onze spankracht te boven.' Hij vroeg zich af of de investering in inburgering niet verloren gaat, wanneer er 'zoveel laagopgeleide nieuwkomers zijn'.
Minister wil einde aan 'constante' instroom importbruiden
zondag 7 juni 2009 10:30
Minister Eberhard van der Laan (PvdA) voor Integratie vindt de constante instroom van laagopgeleide Marokkanen in het kader van gezinshereniging een ondraaglijke last voor de Nederlandse samenleving.
Proef Om te voorkomen dat moslimmeisjes op vakantie worden uitgehuwelijkt in hun land van herkomst, is Rotterdam een proef begonnen.
Leerlingen krijgen op school de mogelijkheid een verklaring te tekenen dat ze tegen uithuwelijking zijn, zodat wanneer zij niet terugkomen van vakantie er actie kan worden ondernomen.
Het Amsterdamse stadsdeel de Baarsjes wil ook met de proef beginnen.
'Het is dweilen met de kraan open,' zegt Van der Laan in een interview met De Telegraaf.
Verscherpen Van der Laan vraagt zich af of de investering in inburgering niet verloren gaat, wanneer er 'zoveel laagopgeleide nieuwkomers zijn'.
De aangescherpte eisen voor gezinshereniging die door oud minister Rita Verdonk zijn ingesteld, werken onvoldoende. Het is nog steeds mogelijk om de inkomens- en opleidingseisen te ontduiken, door bruiden via België binnen te smokkelen, erkent de minister.
Marokkaanse mannen zoeken een 'traditionele' vrouw en dat is volgens Van der Laan een probleem voor 'goed geïntegreerde, ambitieuze meiden'.
Discussie In november vorig jaar laaide de discussie over importbruiden weer op. De PvdA, SP en GroenLinks waren toen fel tegen het aanscherpen van de eisen om een buitenlandse bruid of bruidegom naar Nederland te halen.
Het lijkt nog niet door te dringen; maar het debat na de Europese Verkiezingen bewijst het totale onvermogen van de tegenstanders van Wilders. Verlamd door interne strubbelingen zullen deze partijen doorrollen naar de komende verkiezingen. Het gevolg: Een absolute meerderheid voor Wilders als reële mogelijkheid.
Herinnert u zich nog het lijsttrekkersdebat in die nacht na de gemeenteraadverkiezingen van 2002? Ja, wie niet. In de hoofdrol: Fortuyn en Melkert. Op de tweede rang Dijkstal, De Graaf. Zo goed als afwezig Balkenende en Rosemöller. Het blijft leuk om dat debat nog eens terug te zien.
Onvergetelijk was natuurlijk Melkert. Zijn weerzin tegen Fortuyn was zo groot dat hij weigerde hem aan te kijken. Arrogant, langzaam uitleggend, alsof hij een kind toesprak, gaf Melkert een ongekend brevet van onvermogen af. Dijkstal was een goede tweede qua weerzinwekkendheid. Zijn totale desinteresse (hij stond zijn jas al aan te trekken toen de camera nog draaide) bewees zijn dedain voor de kiezer.
Fortuyn was de enige die begreep dat je een debat niet over de hoofden van de kiezers moet voeren, maar dat je moet benoemen waarover het gaat in dit land. Zijn tegenstanders vervielen als het even kon in het onnavolgbare cijferfetisjisme van het ambtenarenapparaat.
Het debat was een waterscheiding. Er volgde een kaalslag onder de zittende partijleiders. Alleen Balkenende wist vanuit de luwte te overleven door handig politiek spel. Enfin, dat is bekend.
Kijk nu eens naar het nachtelijke debat na de Europese Verkiezingen. Ook dit is een waterscheiding. Het begint geleidelijk door te dringen.
Net als toen was het ook nu weer een gesprek van allen tegen één. En net als toen tegen Fortuyn gaven ook nu alle tegenstanders van Wilders een totaal brevet van onvermogen af.
Het rijtje dames Hamer, Halsema en Kant zwalkte tussen hysterie en zwijgen. Bij het CDA en de CU scheen ook nog iemand te zitten. Pechtold bleef maar doorzuigen over Wilders als nazi. Markje schurkte slaafs tegen Wilders aan. Zelden had iemand zoveel vrij spel. Wilders bepaalde het debat. Zelfs gespreksleider Mingelen zat er lamgeslagen bij. Wat nu? Volgend jaar zijn er gemeenteraadsverkiezingen. De parlementaire verkiezingen laten nog even op zich wachten. Er is nog tijd zat voor een leiderswisseling.
De omtrekkende bewegingen zijn nu al ingezet.
Marijnissen profileert zich weer volop en drukt zo de falende Kant in de schaduw. Zo ongeveer als Kok zich ten koste van Melkert nog in de eindstrijd probeerde te laten gelden en daarmee zijn partij nog verder in de stront drukte. Als partijleider heeft Marijnissen binnen de SP feitelijk nog steeds de grootste macht. Hij laat Kant in het openbaar spartellen. Een naar gezicht. Het enige alternatief is Van Bommel, die achter gordijnen staat te trappelen. De slag zal bloedig zijn en gaat hoe dan ook de SP geen extra zetels opleveren.
Bij de PvdA speelt iets anders. De partij wil van Bos af. Maar met de val van Bos, zakt het kabinet ineen en gaat de PvdA onmiddellijk zijn grootste verlies in de geschiedenis tegemoet. Dat scenario is dus uitgesloten. Hamer won vorig jaar als fractievoorzitter van Samson. Als debater en gezichtsbepalend politicus was Samson natuurlijk superieur. Maar interne partijpolitiek bepaalde anders: Hamer vertegenwoordigt het oud linkse denken binnen de partij, en daarmee hoopte de PvdA zich -Bos en Hamer!- als tweesporenpartij te profileren. Het gevolg: Met de luie, zelfingenomen Hamer heeft de partij zichzelf een kat in de zak cadeau gedaan van ongekende allure. De patstelling met Bos in het kabinet maakt bovendien dat de partij geen kant uit kan en machteloos de afgrond in dondert.
Pechtold heeft het makkelijk. Hij heeft al zijn kaarten gezet op het anti-Wilders zijn. In zijn rol van parasiet hoeft hij alleen maar te hopen op het succes van Wilders, net zoals Balkenende destijds meeliftte met Fortuyn door vooral niks te zeggen.
Halsema en GroenLinks hebben een huwelijk voor het leven. Het levert de partij weinig op, maar het kost ook niet veel, en met de blunderende SP hopen ze daar toch weer iets terug te pikken. Gewoon rust uitstralen en niksig zijn zal daar in de linkse marge al voor genoeg interne tevredenheid zorgen.
Bij het CDA dreigt de grootste crisis als Balkenende straks naar Europa verdwijnt. Van Geel wordt al op tijd weggeschoven naar Brabant. Men is als de dood voor hem als opvolger. Maar wie zal bij het CDA degene worden die Wilders aankan? Er werd tot een half jaar geleden veel gesproken over de gladde Eurlings.
Maar de ideologische leegte in de partij, als het gaat om de grote vragen van immigratie en integratie lijkt daar vooralsnog het grootste probleem. Je kunt wel een nieuw glad ventje naar voren schuiven, maar als woordvoerder van wat?
Bij de VVD heeft de grote strijd al plaats gevonden. Door te kiezen voor Rutte en niet voor Verdonk, heeft de bestuurderselite gewonnen. Omdat de VVD bovendien nooit in staat is geweest tot het ontwikkelen van een inhoudelijke visie op de maatschappij (Bolkestein uitgezonderd) zal de VVD ook nu een reageerderspartij blijven. Of Rutte nu wel of niet vervangen wordt door een Rutte 2, doet er al niet meer toe.
Bij de ChristenUnie en de SGP groeit intern het gemor over de islam. Hun partijleiders blijven de kwestie uit de weg gaan, ook nu het zo prominent op de agenda staat. Terecht groeit in die partijtjes de twijfel over hun kader: Waar blijft de ideologische invulling van het christendom nu een andere godsdienst zich in Europa zo sterk loopt te profileren?
Het hele veld overziend: de PvdA en het CDA op instorten, de VVD zoekend naar een nieuwe identiteit en in onmin verkerend met het traditionele partijkader, de SP aan de vooravond van een bloedbad, D66 afhankelijk van het succes van Wilders, GroenLinks vaag als immer, SGP en CU worstelend met de islam.
Het kan niet anders of Wilders gaat een overwinning tegemoet, waarvan we de proporties nu nog niet eens kunnen overzien. Ik acht een absolute meerderheid niet uitgesloten.
Dit artikel ligt in mijn bovenste schuif omwille van het politieke landschap bij onze lieve Noorderburen. Het is het beste overzicht dat ik tot hiertoe vond. Enne voor wat betreft de overeenkomst met Vlaanderen : de kruik gaat zo lang te water tot ze breekt .
Het zou best eens kunnen, dat na de revolte, die er onvermijdelijk in beide landen zit aan te komen, er iets moois kan beginnen bloeien tussen het Noorden en het Zuiden der Nederlanden En omdat de respectieve koningshuizen niet zouden ruziën, weze van meet af aan verkondigd dat wij beiden, Noord en Zuid, niet langer als domme royalisten wensen verslaten te worden. Hoogstens als federalisten-repiblikeinen, maar in ieder geval als vrije burgers van een vrij land.
Waterscheiding vind ik een porachtig woord, in een politieke context .Ik had het graag doorgespeeld gezien naar de Partijleiding, die het woord ogelooflijk mooi kan gebruiken rondom de taalgrens. Maar dan in verband met het stroomgebied van de fameuze transferts.Water, geachte Heren potverteerders, stroom nooit bergopwaarts. Water stroom altijd naar de zee. Please keep in mind, als ge straks met hangende pootjes voor de eerste keer oui zegt, in plaats van het obligate non .
Alhoewel, persoonlijk gesproken, ik liever nog veel nons had gehoord. Want in 2011 ligt gesowieso, onder het oog van gans de wereld, er uit. Omdat gij Uw eigen Vaderland onbestuurbaar hebt gemaakt. Geen splitsing BHV is geen grondwettelijke verkiezingen meer mogelijk. Dus geen federale regering. Dus geen belgië meer. Aan U de eer! Vlaanderen moet niks en niemand onder curatele stellen en moet zeker nergens willenusurperen. Vlaanderen moet gewoon op zijn strepen staan. En vooral, Vlaanderen moet de knip op de beurs houden!
Ach man! Altijd hetzelfde te moeten zeggen met andere woorden! Het begint de keel uit te hangen van
Jacques Monash, oud-PvdA campagnestrateeg, constateert deze week in de Volkskrant dat de politiek niets van Fortuyn heeft geleerd. Hij adviseert partijen dan ook om tegenover Wilders te stoppen met moddergooien en met een strategisch inhoudelijke repliek te komen. Ik zeg: doe geen moeite. Zolang je niet begrijpt dat de PVV-politiek complementair is aan je eigen politiek zal iedere reactie zijn doel missen.
Als er op een marktkraam tussen al het fruit honderd appels liggen uitgestald waarvan er vijf wormstekig en vijf beurs zijn, welke appels vallen dan op? Simpel, de tien bedorven appels vallen op. Zo zit de menselijke waarneming nu eenmaal in elkaar. We zien beweging en we zien uitzonderingen. Hoe mooi je die negentig goede appels ook oppoetst, je krijgt daarmee de tien aangetaste exemplaren niet van het netvlies.
De marktkraam staat symbool voor het politieke landschap in Nederland. Erachter staan de verkopers. Het gros prijst de negentig glimmende exemplaren aan, vertelt hoe ze straks nog stralender zullen glimmen en dat het ondanks de gebutste exemplaren een koopje blijft. Eén verkoper echter roept niet naar het winkelend publiek maar naar zijn collegas: haal die rotte appels weg, ze steken de hele mand aan! Die verkoper heet Geert Wilders en zijn collegas zijn verbijsterd. Want zo zit het vak van koopman toch niet in elkaar? Je gaat toch niet de aandacht vestigen op de slechte exemplaren? En onderling ruziemaken dat doe je al helemaal niet, ook op de markt gelden regels.
Nog steeds is een meerderheid van het publiek bereid de kooplui te geloven en weg te kijken van de slechte exemplaren. Zij vinden het onfatsoenlijk hierop te wijzen. Een groeiend percentage van de kopers begint zich echter zorgen te maken over de rotte appels; vooral omdat het er kort geleden nog maar een paar waren. Zij ontkennen niet dat de mooie exemplaren prachtig glimmen en vast heel goed zullen smaken, maar zij vrezen dat de hele oogst bederft als de kooplui volharden in nietsdoen. Dus jij vindt appels walgelijk krijgt de opstandige verkoper nu te horen, smerige appelhater, jouw soort hebben we hier eerder gehad. Jij zou graag zien dat er alleen peren verkocht werden! Nou ik heb nieuws voor jou, er bestaan ook rotte peren. O zo!
Bizarre conversatie, zonder meer. Toch is dit precies het appels-en-peren verhaal dat zich rondom de PVV afspeelt wanneer het gaat om de drie Is: integratie, immigratie en islam. Wilders concentreert zich op wat fout gaat en stelt maatregelen voor om die fouten te herstellen en de gevolgen weg te nemen. Wilders bemoeit zich niet, ik herhaal: niet, met wat goed gaat. En dat is een aanpak die niet helemaal begrepen wordt. Wilders aanpak is complementair aan het bestaande beleid. Het richt zich niet op de emancipatie van de willigen, maar op repressie van de onwilligen.
Verander je inkoopbeleid zegt Wilders, we moeten een moratorium instellen op immigratie uit moslimlanden. Ai, ai, ai, een moratorium, Wilders is een racist. Even afgezien van het feit dat de gehele mensheid uit slechts één ras bestaat, vraag ik mij af of Wilders hier iets anders zegt dan Eberhard van der Laan. Deze PvdA-bewindsman opperde vorige week namelijk dat we maar eens moesten stoppen met het toelaten van laagopgeleide, analfabete kansarme immigranten. Toegegeven, andere woorden, maar volgens mij betreft het hier dezelfde mensen.
Dezelfde instromers die PvdA-coryfee Ien Dales twintig jaar geleden al deed verzuchten het is moeilijk soep koken als iemand steeds koud water in de pan giet. Of nog eerder, in 1983, in het SP-rapport Gastarbeid en Kapitaal waar we lezen: Bij ons onderzoek zijn wij al vrij snel tot de conclusie gekomen dat de problemen vooral groot worden bij die mensen die van het platteland komen, de islamitische godsdienst belijden en zich waarschijnlijk daardoor moeilijk kunnen aanpassen aan de werk- en leefgewoonten van ons land. Het enige verschil met Wilders is dat Dales en de SP zich de mond hebben laten snoeren; Wilders laat zich dat - zeer ostentatief - niet gebeuren.
Op de rotte appels die al op tafel liggen past de PVV dezelfde aanpak toe. Vertaald in termen van integratie hebben we het over sociale ontsporing enerzijds, en islamisering anderzijds. In het geval van sociale ontsporing eisen PVV en maatschappij maar één ding: handhaving van de rechtsorde. Zeker wanneer de misstanden zich richten tegen de samenleving en haar dienaren. Zonder eenduidige handhaving verliest de overheid haar gezag en de burger zijn vertrouwen. De rotte appels die buschaufeurs bespuwen, ambulancebroeders bedreigen en agenten bekogelen verdienen geen respect of een hand boven het hoofd. Ongeacht godsdienst en sociale positie past hier, ter bescherming van de willigen, slechts een eenduidig repressief optreden.
"If you abide by our laws, if you abide our values, by our constitution, you are very welcome to stay and you are equal to everyone else and we will even help you zei Wilders bij zijn omstreden interview voor de Deense TV. Wie mee wil doen mag mee doen. Voor sommige van zijn tegenstanders is dit nieuws, anderen begrijpen het als de taqiyya van een racist. Vergezocht lijkt mij, misschien een gevalletje zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten, ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat de uitspraak perfect past in het beeld dat de PVV complementaire politiek bedrijft. Beloon de goedwillenden, beperk de kwaadwillenden. Het eerste gebeurt al dertig jaar, het laatste is nieuw.
Ook in de benadering van islamisering is de zienswijze van de PVV complementair. Voor de meeste politici is de islam een godsdienst als alle andere. En omdat Artikel 6 de vrijheid van godsdienst garandeert is het onderwerp vanuit politiek oogpunt niet interessant. Waar zou je je druk over maken? Fout, zegt de PVV. De islam is slechts voor eenvijfde deel godsdienst. Het complement, de andere tachtig procent, bestaat uit maatschappelijke normen, waarden en voorschriften. En daarmee is het wel degelijk een politieke aangelegenheid.
Zo heeft de islam haar eigen ideeën over mensenrechten, kent het specifieke kleding- en gedragsvoorschriften, heeft het regels voor bankieren en biedt het zelfs een volwaardig alternatief voor Grondwet en Wetboek. De democratie kan afgeschaft worden want de islam voorziet in alles. Door dit gesloten en zelfdragende karakter is ghettovorming onvermijdelijk. En dat wil de PVV koste wat kost voorkomen. Vooral ook omdat Leer en traditie zich in zeer negatieve bewoordingen uitlaten over andersdenkenden en in onverdunde vorm ronduit strijdig zijn met de Europese cultuur.
Tachtig procent van de islam is politiek, twintig procent valt onder de vrijheid van godsdienst. Totdat wij hebben uitgemaakt waar religie eindigt en sociale dwang begint, totdat we hebben uitgemaakt welke uitheemse tradities we tolereren en welke we verbieden, tot die tijd is het devies: better safe than sorry. En al zullen ze het niet toegeven, deze andere wijze van kijken begint nu ook door te dringen tot de gevestigde politiek.
Rouvoet vatte het deze week als volgt samen: zet de democratische rechtsstaat in als wapen tegen islamisering. Geef godsdienstvrijheid aan iedereen maar wijs de sharia af. Wel maakte de Minister daarbij de kanttekening dat hij het rechtspluralisme, zoals de PVV dat voorstaat, afwijst. Wat hem betreft geen regels of restricties speciaal voor moslims. Met deze uitspraak geeft Rouvoet aan nog niet helemaal op streek te zijn immers, als je de sharia afwijst neem je een flinke hap uit de islam en pas je wel degelijk een vorm van rechtspluralisme toe (zeker in de ogen van moslims die menen dat de sharia gewoon in Artikel 6 past).
Complementaire politiek, dat is wat de PVV bedrijft. Politiek gericht op de onwilligen en op alles wat haaks staat op de democratische rechtsstaat. Het is geen dankbare vorm van politiek, dat moge duidelijk zijn, maar het is zeker geen populistische anti-politiek. Aan beleid inzake rotte appels heeft het in Nederland tot op heden ontbroken. Te veel Yin, te weinig Yang.
Het is daarom goed te zien dat deze boodschap ook bij de overige partijen begint te landen. Het volk wist het al maar haar vertegenwoordigers nog niet. Rouvoet met zijn sharia-standpunt, van der Laan over immigratie en recent het CDA met betrekking tot straatterrorisme. Stuk voor stuk onderwerpen die door de PVV zijn geagendeerd.
En als men nu nog tot het inzicht zou komen dat de PVV zich primair richt op wat mis gaat, en niet tegen wat goed gaat, dan komt er misschien een tijd dat dit land weer bestuurbaar wordt.
Ik zou zeggen : Pak vast, Dames en Geren Hrote Heesten (=West Vlaams voor Heren Grote Geesten) die in Vlaanderen de pretentie van goed bestuur uitdragen .Wat geldt in NL, geldt bij definitie ook (iets later) in VL, met in Vlaanderen de bijkomende dimensie der uitbuiting door de Franstaligen, met hulp van voor eigen rekening en profijt collaborerende Vlamingen. Naast het Hollands mandje met appelen enperen van het artikel, mag er in Vlaanderen nog eentje bij gezet worden met druiven. Meest zoete druiven, maar ook veel zure! Dan geldt binnenkort het besluit (de laatste zin) van bovenstaand artikel, ook in Vlaanderen: dan komt er een tijd dat het land weer bestuurbaar wordt..
Ik hoop dat veel Vlamingen ondertussen de weg gevonden hebben naar Het Vrije Volk. Mensen van alle slagh en soort, terwijl het op de studiediensten van de verscheidene partijen verplichte lectuur zou moeten zijn. Als een soort dagelijks gewetensonderzoek. En waar de media tot hiertoe slechts 3 officiële nieuwsbronnen kennen, waar ze al hun wijsheid en kennis uit blijken te halen (Belga, Reuter en ?) zou het hen sieren, en wie weet, ook in hun geldelijk voordeel spelen, moesten ze deze vrijspreker als Vierde Bron willen aanboren .
Op 6 en 7 mei 1945, toen de Duitsers die ons land hadden bezet weer besloten de Heimat op te zoeken, bleek ineens dat we in Nederland met zn allen collectief in Het Verzet hadden gezeten!
Geen landverrader meer te bekennen ineens. Ook geen Jood trouwens.
Op de een of andere manier waren die allemaal verdwenen, daarbij overigens braaf bijgestaan door Nederlandse ambtenaren.
En omdat we ons in Nederland eigenlijk collectief schuldig hadden gemaakt aan collaboratie
met de Duitsers, of in elk geval wegkeken toen we de Joden konden helpen, gingen we extra vlijtig op zoek naar zondebokken. Daar zijn we in Nederland bijzonder bedreven in.
Alle kleine NSBers en SSers die we konden vinden werden in kampen gestopt, bewaakt door de Binnenlandse Strijdkrachten, een verzameling van echte verzetsstrijders en t uig van de richel dat zich na september 1944 bij het verzet had aangesloten. Ze gingen een vreselijke tijd tegemoet, en droegen hun schuld over op hun kinderen.
De vele duizenden Nederlandse collaborateurs met connecties bleven zoals altijd buiten
schot. Sommigen brachten het nog ver na de oorlog. Toen bekend werd dat Joseph Luns, de Nederlandse secretaris-generaal van de NAVO lid was geweest van de NSB, de Nationaal
Socialistische Beweging van landverrader Anton Mussert, kwam hij ermee weg door
te zeggen dat zijn broer hem als lid had opgegeven. Minder goed verging het de christelijke politicus
Wim Aantjes. Volgens eigen zeggen had hij zich in Duitsland in september 1944 aangemeld bij de
Germaanse SS. Dat zou namelijk betekenendat hij een politie-opleiding zou kunnen volgen in Nederland. Alleen werd hij ingedeeld bij de Landstorm Nederland, een onderdeel van de Waffen SS. Aantjes weigerde dat uniform aan te trekken en werd daarom als strafgeval opgesloten in het kamp Port Natal bij Assen. Daar werd hij uiteindelijk bevrijd. Zoals gezegd bleek op 7 mei 1945 dat alle Nederlanders ineens zwaar in Het Verzet hadden gezeten.
Ook Aantjes kreeg, net als al die andere brave burgers, last van acuut geheugenverlies, en heeft zijn min of meer besmette verleden altijd verzwegen. Dat was een domme fout.
In 1978 maakte historicus Lou de Jong, ons nationale Tweede Wereldoorlog-geweten, bekend dat Aantjes bewaker was geweest in Port Natal en bij de Waffen SS had gezeten, en daardoor viel Aantjes politieke carrière in duigen. Later bleek dat Lou de Jong een beetje voor zijn beurt had gesproken en dat de lezing van Wim Aantjes klopte. Nu was meneer De Jong sowieso al niet helemaal bevoegd om oordelen te vellen, want hij was (a) een socialist en (b) hij had de hele
oorlog zeer zwaar in Het Verzet gezeten. Vanuit Londen. O kunnen wij ook dapper zijn!
Enfin, die arme Aantjes ging vervolgens vlijtig op zoek naar een nieuwe bestuursfunctie, en dat leidde tot veel flauwe grappen, zoalsvan de destijds beroemde cabaretier Wim Kan:
/
Overgenomen uit tSCHELDT
Commentaar
De overname van dit wel zeer verhelderend artikel heeft een tweeledig doel. Eerstens U er nogmaals op wijzen, dat dit Internet-abonnement (tSCHELDT dus) U alleen maar voordeel kan brengen. Daar komen onderwerpen aan bod die U elders nooit zult vinden, tenzij misschien, hoogst zelden dan, bij www.geenStijl.nl en dat zijn dan ook typisch Noord Lagelanderse situaties. Voor onze Vlaamse Uylenspiegels moet U bij r Scheldt zijn. Dit wordt gezegd zonder nochtans ook maar één tiende millimeter afbreuk te willen doen aan de verdiensten van t Pallieterke. Maar, naar ouder Vlaamse gewoonte, kunnen die twee elkaar niet rieken. Ook hier is het al-oude gezegde van toepassing : moesten de Vlamingen onderling met mekaar in vrede kunnen leven, dan beheersten ze de Zeven Wereldzeeën Daarop zeg ik : misschien niet die 7 Wereldzeeën, maar dan toch tenminste de kramakkige schuit, de Belgica.
Ja! Ook waar! Van die Belgica gesproken! Die schijnt de laatste tijd niet veel meer met de Gerlache en de Noordpool te maken te hebben, maar met Vlaamse mosselen van de hangcultuur voor de kust van Nieuwpoort en Duinkerken. Dat soort mosselen, dat schijnt te luisteren naar de merknaam Belgica schijnt alles te hebben wat een Vlaamse mossel boven de Zeeuwse mossel onderscheidt : zandvrij, goedkoper, malser, groter, beter van smaal en zwakkere sluitspier, zodat, wordt gezegd, ze een kortere bereidingstijd vandoen hebben. Wat goed is voor het milieu. Toen dacht ik : lees ik daar nu de omschrijving van een Vlaams politicus, van een mossel, of van beide?
Wat ik bedoel met de landnaam Belgica is de naam van een ondergaande mosselschuit, die 179 jaar geleden tewater werd gelaten, in de mening dat het een slagkruiser zou worden .
'Justitie sluit deal: gevangenen moeten halal eten'
Zaterdag 27 juni 2009 13:14
In 'tal' van Nederlandse gevangenissen staat uitsluitend halal voedsel op het menu. Justitie heeft voordelige contracten, waarbij leveranciers alleen nog halal eten leveren. Twee menu's serveren zou te duur worden. Dat schrijft De Telegraaf vandaag.
Gevangenen kunnen ritueel geslacht rund- of schapenvlees krijgen, of niks. Varkensvlees staat niet op het menu, omdat het volgens moslims onrein vlees is.
Advocaat Advocaat S. van Berge Henegouwe heeft een rechtszaak aangespannen tegen de gevangenis van Sittard, omdat zijn cliënt zich beklaagde over de gedwongen halalmenu's. 'Mijn cliënt wil geen religie opgedrongen krijgen, hij wil gewoon een gehaktbal.' De advocaat eist dat zijn cliënt 25 euro vergoed krijgt per halalmenu dat hij krijgt voorgeschoteld. Het ministerie van Justitie meldde na 'intensief onderzoek' dat in het gevang in Sittard per direct weer varkensvlees op het menu komt.
'Islamisering' PVV-Kamerlid Sietse Fritsma roept op het 'zoveelste trieste voorbeeld van de islamisering van de samenleving' te stoppen. 'Het is bekend dat de Nederlandse gevangenissen overvol zitten met moslims, maar dat betekent natuurlijk niet dat je iedereen vlees van ritueel geslachte dieren moet voorschotelen.'
Waarom moeten misdadigers niet eten wat de pot kookt? Er is in t West Vlaams nog altijd een spreekwoord bij veel moeders : lust ge t niet? Leg er dan Uw kop bij. Dan hebde nog heufvlakke
JaJa Muzelmanse oorlogsvoering. Vrouwen en gevangenen voorop! Vrouwen om de bevolking in aantal te doen toenemen, e gevangenen om te laten zien wie baas is in t land
Tiens! Varkensvlees is tegen hun godsdienst stelen, verkrachten, moorden, dealen soms niet?
Wanneer gaan de pedofielen nu in staking, omdat zij in verzekerde bewaring geen kinderen ter beschikking krijgen? Wat hebben die Muzelmannen dat zij niet hebben?
De oplossing is anders niet moeilijk. Na elk vonnis het vliegtuig in. Al is de strafmaat nog zo kort, ze wordt uitgeboet in het land van herkomst. Met verbod nog ooit één voet op onze bodem te zetten. Waarschijnlijk zal het voedsel daar (als dat er al is) overeenstemmen met de wensen van de Heren .Als dat niet gaat (overbrenging) moet er volgens mij nog plaats zat zijn in de vaderlandse ondergrond. Op die manier kan er zelfs op de bewakingskosten bespaard worden. Gewoon één man, die boven de knop van de lift in de mijnschacht bedient .Verlening? Op basis van de met de hand opgedolven steenkool .
De precieze uitwerking van dit veilige en economisch verantwoorde gevangenis-beheer kan, mijns inziens, gerust overgelaten worden aan de slachtoffers. En zo kweekt men een systeem dat zichzelf in leven houdt .Een win-win situatie dus. En op de dag dat hun geloofsbroeders ooit de oliekraan dicht draaien, hebben wij onze steenkoolmijnen netjes onderhouden terug in handen voor sttenkolenwinning
In het jaar 2002 heeft de stichting Ben jij bang voor mij? in Paradiso in Amsterdam een bijeenkomst gehouden, waar ook nog Theo van Gogh en Ahmed Aboutaleb het woord gevoerd hebben. Zou Mohammed Bouyeri, de moordenaar van Theo van Gogh, in de zaal gezeten hebben?
Wie er beslist wel in de zaal zaten, waren vriendelijke, naïeve toeschouwers, die aan het schrikken werden gemaakt door assertieve Marokkaanse meiden. Deze assertivibos liepen met draaiende camera en professionele felle belichting op een toeschouwer af, bij voorkeur een met krulletjespermanent, en vroegen dan streng: Ben je bang voor mij?.
De slachtoffers wisten zich geen houding te geven. Ja zeggen was politiek incorrect. Nee zeggen gaf de situatie ook niet helemaal weer. Het was een kledderige vertoning, en je vraagt je af of er één belastingbetaler deze flauwekul de moeite van zijn belastingpenningen waard heeft gevonden. Of vindt, want het ziet er op Internet uit alsof de stichting nog steeds bestaat.
Maar Ben jij bang? was een interessante vraag, al hebben we van de stichting Benjijbangvoormij na het startsucces in 2002 weinig meer gehoord. Wat zegt de Koran er eigenlijk over?
Ondanks de gebruikelijke kromspraak waarvan de Koranvertalers zich bedienen, is het antwoord glashelder. De Koran (3:151) wil dat de andersdenkenden bang zijn. Er staat daar: Wij (=God) zullen angst werpen in de harten van wie geen moslim is omdat hij geen moslim is want hij is geen moslim.
Inderdaad, de Koran is onvertaalbaar, en van een onnavolgbare schoonheid. De Koran gebruikt dan ook drie keer een andere Arabische uitdrukking voor is geen moslim.
De eerste keer staat er alladhiina kafaroe, degenen die ongelovig zijn, of die ondankbaar zijn, of wat dan ook. Betekenis: is geen moslim.
De tweede keer staat er bi-maa ashrakoe bi-Llaah, omdat/doordat zij aan God [verkeerde eigenschappen of collega-goden] toekennen, omdat zij verkeerde opvattingen over God hebben. Betekenis: Omdat zij geen moslim zijn.
De derde keer staat er maa lam yunazzil bihii sulTaan, waarvoor [God] geen toestemming heeft geopenbaard, of: want [God] heeft [aan Mohammed] iets anders geopenbaard. Betekenis: [Wat hij zegt] is niet islamitisch [dus hij is geen moslim].
Dit is wel zeker een van de meest transparante verzen uit de Koran. De betekenis laat aan duidelijkheid niets te wensen over: Wie geen moslim is, is bang. Moslims in Europa weten uit eigen waarneming dat het wel meevalt, maar moslims in het Midden-Oosten geloven echt dat het inderdaad zo is.
Bijvoorbeeld in gesprekken in het thee- of koffiehuis of in preken zult u menigmaal meegedeeld kunnen krijgen dat westerlingen gek zijn van angst: voor de islam en voor de moslims, maar ook voor de dood en het hellevuur.
Dit is in de islamitische wereld de gangbare opvatting. Alleen zelf moslim worden kan aan deze angsten een einde maken. Eigenlijk heel aardig dat ze ons van onze angsten af willen helpen.
Voor wie zou willen gaan ontkennen dat de Koran het hier over angst heeft, het woord voor angst dat de Koran gebruikt in 3:151 luidt ru'b. Toegegeven, geen woord dat ook in de spreektaal dagelijks gebruikt wordt, maar toch ook weer niet zo bijzonder.
Wat zullen de imams onder hun baard, tabberd en toga geschuddebuikt hebben terwijl die mevrouwen met krulletjespermanent braaf zeiden niet bang te zijn. Dat komt nog wel mevrouwtje, moeten ze gedacht hebben, want als die angst niet komt, staat er een onwaarheid in de Koran. En alles wat er in de Koran staat is waar of zal op de lange duur waar worden.
Daarom horen we natuurlijk ook niet zo veel meer van de stichting Benjijbangvoormij. Mohammed, de profeet van de moslims, had het niet zo op lachen. De imams en hun hofhoudingen vonden dit soort komieke voorstellingen die zo op hun lachspieren werkten, ongepast. En u weet, als de imams iets ongepast achten, dan verdwijnt het uit het openbare leven.
P.S. M.E.S. Of anders gezegd: islamofobie is opgelegd door de Koran. Wie islamofobie aan de kaak stelt handelt dus tegen de Koran. M.E
In het leven van Bart Somers is een nieuwe periode aangebroken: die van de diepmenselijke interviews na de klap. De media zijn zo: eerst breken ze iemand tot onder de grond af, en dan moet hij ook nog vertellen hoe erg dat was. Waarna de betrokkene sympathie wint bij de lezer en er even later gewoon opnieuw staat. Het overkwam Jo Vandeurzen, Yves Leterme, Zuster Vervotte, en het overkwam al verscheidene keren Bert Anciaux.
Nu ook Bart Somers, de man die bewees niet het minste respect te hebben voor de democratie. In plaats van zo iemand met pek en veren ingesmeerd voorgoed het land uit te jagen, mag hij via bevriende media al aan zijn comeback timmeren. En de eerste bereidwillige collaborateur uit ons vakgebied was vanzelfsprekend Yves Desmet, de commanditaire loftsocialist van De Morgen . Woont zelf in Mechelen, en was altijd opvallend mild voor zijn burgemeester. Voor alle duidelijkheid: dat was niet omdat zijn eigen vrouw lid is van de Mechelse Open VLD en voor die partij in de Hoge Raad voor Justitie zetelt. Dat heeft er niets mee te maken, wie het anders suggereert is te kwader trouw, en voor kwade trouw is geen plaats in Knack.
Wat lezen wij nu, in het twee bladzijden lange zelfbeklag dat Somers van Desmet krijgt? Eerst en vooral dat hij inderdaad de persen van De Standaard heeft doen stilleggen, waardoor nu toch echt bewezen is hoe de marketeer kruipt voor elke politieke druk. Maar ook dat hij zijn midlifecrisis drie jaar geleden heeft gekend.
Tiens, drie jaar geleden, wanneer was dat? In 2006. Was het niet toen dat hij zijn schepencollege moest samenstellen? Was het niet toen dat hij daarin 'een goede vriendin' opnam die over het hoofd sprong van meerdere partijgenoten met veel meer voorkeurstemmen? Was het niet toen dat die vriendin zichzelf domweg verraadde door onze chef-Wetstraat op te bellen? En nu zegt hij dat hij uitgerekend in die periode zijn midlifecrisis beleefde. Tel één en één bij elkaar op, en wat u krijgt is een fameuze bekentenis.
Koen Meulenaere
Commentaar
Denk aan mijn achteloos voort getrapt verfrommeld leeg blikje Cola, ergens in een eenzaam steegje Ik geef dan ook dit artikel weeral in extenso, maar louter en alleen voor zijn roddel-waarde! Stel U voor! Smetje van t Gazetje heeft een Pest Voor Vlaanderen-vrouw thuis in huis en beidenn man en vrouw (met kinderen en met huisdieren en met kamerplanten?), huizen in Mechelen! Als dat geen roddel-wwarde is van de bovenste plank!
U acht het niet mogelijk! Heren top-hournalisten, en dan nog niet van de minsten, die elkaars vuile was beginnen uit te hangen! Begin van de kentering? Het gild dat eindelijk begint door de bomen het bos te zien, Alhoewel ik vrees dat in dit geval het gild is dat door het donkere bos de individuele boom begint te zien, deze keer.
Wat er ook van is : zoiets smaakt naar de trog. Om nog!
Wat niet wil zeggen, dat Smetje van t Gazetje onderwijl niet mag terug meppen. Misschcien, wie weet, is Meuelaeres vrouw wel bij de PvdA, of, God-beware-hem, bj Groen! Want dan krijgt hij vroeg of laat de vrouwelijke politica Van Rompuy over de vloer, of, nog erger, Mie Vogels, alias Mevrouw DeWinter .
Nederland en Zwitserland zijn overeengekomen om informatie over bankrekeningen van buitenlandse rekeninghouders uit te wisselen voor fiscale doeleinden. Een triomf voor staatssecretaris van Financiën Jan Kees de Jager (CDA).
In een euforisch persbericht meldt staatssecretaris van De Jager dat Zwitserland zich niet langer beroept op het bankgeheim. Zwitserland schikt zich overigens na zware pressie van de Verenigde Staten naar de zogeheten Oeso-normen voor de uitwisseling van informatie voor de belastingheffing. Nederlanders die hun spaargeld in Zwitserland hebben gestald om belastingheffing te ontwijken, moeten er rekening mee houden dat de Belastingdienst hen een forse naheffing kan opleggen, tot wel 12 jaar terug, plus een forse boete.
Uitwijken naar andere landen wordt lastiger voor zwartspaarders, want De Jager sloot al eerder soortgelijke overeenkomsten voor informatie-uitwisseling met België, Luxemburg, Guernsey, Jersey en zelfs Bermuda. Met een aantal andere landen wordt op dit moment nog onderhandeld.
Meer dan 7 miljard Hoeveel geld Nederlanders in het buitenland hebben gestald, is moeilijk te schatten volgens De Jager. Hij gaat uit van een bedrag van tenminste 7 miljard euro, maar hij vermoedt dat het bedrag nog veel groter is. Om zwartspaarders aan te moedigen zich vrijwillig te melden bij de Belastingdienst, geldt een zogeheten inkeerregeling. Wie nog niet betrapt is, kan een forse boete ontlopen door zich vrijwillig te melden en een naheffing te betalen. Via deze regeling haalde De Jager dit jaar al 230 miljoen euro zwart spaargeld naar Nederland terug. De Jager hoopt dit jaar nog veel meer geld terug te halen. Op 1 januari 2010 versobert hij de inkeerregeling namelijk aanzienlijk. En verhoogt hij bovendien de boete voor notoire zwartspaarders tot maximaal 300 procent van de naheffing. Dan wordt in feite hun hele vermogen geconfisceerd.
Kommer en kwel over de Lage Landen! Weer eens geklopt door de kaaskoppen!
Waarom wil men een systeem dat al eeuwen zijn degelijkheid bewezen heeft (!) nu ineens opheffen? Het ging zo goed! Zelfs Hitler heeft het nooit kunnen doorbreken, dat Zwitsers bankgeheim! Waarom wil men perse die arme rijke spaarders zo erg treffen? Ik voorzie een forse stijging van de rondbrei-machines, noodzakelijk voor de stijgende vraag naar spaarkousen! Misschien een zaak voor de slabakkende Vlaamse textiel-industrie, die aldus door een man meteen wel zeer toepasselijke naam (De Jager) aan een reddende boei geraakt ..Rondbrei-machines ten andere zijn hoofdzakelijk Zwitsers fabricaat .Zo ziet U maar dat die Zwitsers altijd dubbel prijs hebben. Ze zijn net zo handig als hun spreekwoordelijke handige Zwitserse messen! De rijkere modale burger (!) kan zich nu redden met de spaarkous, en de verkwistende Overheid kan weer de tering naar de gestegen nering zetten. Naast gas en olie, hebben de Nederlanders nu een derde onuitputtelijk natuurlijke bron van rijkdom: het zwart geld van hun meer begoeden!
Meteen breken er gouden tijden aan voor dieven, inbrekers, overvallers, enz, alsmede voor fabrikanten van en handelaars in brandkoffers. Wat dan weer, de combinatie van die twee (brandkoffers en inbrekers) aanleiding zal geven tot gestegen statistieken moord en kneveling .
Wat er echter positief aan is, is het feit dat het financie-personeel weer drukke tijden zal beleven. Misschien een idee om een surplus aan ambtenaren van bij ons over te nemen? Deze tweede transactie met onze Noorderburen zou, naast de opvang van onze nog niet vrijgelaten of ontsnapte gedetineerden, misschien lucratief kunnen zijn ook voor onze Schatkist?....
De argumenten waarmee ontredderde politici over Wilders en de PVV spreken, zijn een exacte kopie van de strijd van de gevestigde orde tegen Fortuyn. Weer waarschuwt de benauwde elite dat bevolkingsgroepen tegen elkaar worden opgezet, dat Wilders net als Fortuyn gevaarlijk is en dat de PVV angst zaait. Maar is Wilders wel hét gevaar? Biedt Wilders wellicht hoop waar de bestuurlijke middenpartijen falen?
Wilders krijgt het verwijt dat hij geen oplossingen heeft voor de problemen die hij aansnijdt. Laat ik een aantal problemen schetsen die in de afgelopen jaren zijn ontstaan en tot grote maatschappelijke ergernis hebben geleid. Gouden handdrukken en topsalarissen voor bestuurders van woningbouwcorporaties. Verstikkende grootschaligheid in het onderwijs waarbij leraren hun positie zijn kwijtgeraakt. De tweedeling in het onderwijs door de invoering van het vmbo. De problemen met de privatisering in de thuiszorg, de grote problemen in de achterstandswijken, de toegenomen inkomensongelijkheid in Nederland sinds de jaren negentig.
Al deze problemen hebben twee zaken gemeen. Ze zijn ontstaan onder verantwoordelijkheid van de middenpartijen VVD, CDA, D66 en PvdA. En geen van de kabinetten van deze partijen heeft er in de afgelopen twintig jaar voor gezorgd dat deze problemen opgelost werden. Voor de potentiële Wilders-stemmer is het argument dat de PVV geen oplossingen biedt ronduit lachwekkend.
Ten tweede krijgt Wilders vanuit de gevestigde orde tegengeworpen dat hij angst zaait. Door het benoemen van raddraaiers hoofdzakelijk van Marokkaanse en Antilliaanse afkomst zegt hij niets anders dan wat heel Rotterdam allang weet. Maar door het benoemen van het probleem wordt angst gezaaid, aldus de elite. Angst zaaien is slecht, dus mag het probleem niet benoemd worden, is de impliciete boodschap. Voor de mensen die zwaar lijden onder de straatterreur, is de boodschap kristalhelder: van de gevestigde politiek mogen we er niet over praten, laat staan er iets aan doen.
Een aantal politici heeft deze politiek correcte opstelling verlaten en heeft de verdedigingslinie verlegd. Ja, zo zeggen zij, het klopt dat het veelal raddraaiers van Marokkaanse en Antilliaanse afkomst zijn, maar het is een kleine groep van veertig tot zestig jongeren, die het verpest voor de rest. Impliciete boodschap die hier wordt afgegeven: de gevestigde politiek kan niet eens een oplossing vinden om veertig tot zestig jongetjes aan te pakken. Slapjanussen! Dit moet Wilders beter kunnen, denkt menigeen.
De derde tegenwerping is dat de feiten van Wilders niet kloppen. Zeven jaar geleden betoogde Fortuyn dat we een tijdje de grenzen dicht moesten houden, anders is het dweilen met de kraan open. Die opmerking joeg de gevestigde politiek de gordijnen in. Zeven jaar later moeten de grenzen voor importbruiden dicht, anders is het dweilen met de kraan open, zegt integratieminister Van der Laan. De aanval op de juistheid van de cijfers hielp niet tegen FortuynWie had er gelijk?
Er wordt gejuicht want Wilders zou zich vergaloppeerd hebben op de Deense tv door te stellen dat miljoenen moslims Europa uit moeten als zij de sharia bepleiten. Zijn de aantallen overdreven? Daar gaat het helemaal niet om. De PVV-stemmer denkt, Wilders verdedigt ons tenminste tegen de sluipende islamisering. De communicatie van Wilders gaat over wie er opkomt voor de vrijheid van meningsuiting en optreedt tegen islamisering. Dat is de politieke emotie achter de getallen. De aanval op de juistheid van de cijfers hielp niet tegen Fortuyn (Voetnoten professor), ze helpen niet tegen Wilders.
Ten vierde, de PVVers krijgen het verwijt dat zij populisten zijn. Ze beloven veel, maar kunnen niks waarmaken. De kiezer kent partijen die hebben beloofd dat er een onderzoek naar de inval naar Irak zou plaatsvinden, of dat de Bosbelasting (belasting op AOW-premies) niet zou worden ingevoerd, dat de kinderopvang gratis zou worden, dat er een nieuw referendum zou komen bij een aangepast Europees verdrag. Het rijtje niet waargemaakte beloften is eindeloos. De potentiële Wilders-stemmer denkt: jullie durven te beweren dat de PVV haar beloften niet nakomt? Waar haal je het lef vandaan!
Dit soort aanvallen op Wilders heeft twee neveneffecten die de strategie van Wilders verder versterken. Door Wilders te blijven attaqueren op zijn eigen agenda, sluiten partijen zich op in zijn speelveld. Die wedstrijd zal niet snel gewonnen worden omdat de kiezer Wilders vertrouwt danwel als eigenaar van dat debat ziet. Zelfs als de gevestigde politiek er iets aan doet, denkt de potentiële Wilders-stemmer: goed dat de PVV het heeft aangekaart, nu gebeurt er eindelijk iets. En dus is Wilders de onvermijdelijke winnaar.
Het meest ongewenste effect is dat de kiezer achter Wilders niet serieus genomen wordt. Oprechte zorgen van burgers over het onderwijs, de veiligheid op straat, de kwaliteit van de verpleeghuizen, de identiteit van Nederland, worden door het demoniseren en uitsluiten van Wilders en eerder Fortuyn gebagatelliseerd. De bestuurlijke elite verwijdert zich steeds verder van de zorgen en het contact met vele goedwillende en bezorgde Nederlanders. De gretigheid en verbetenheid van de potentiële Wilders-kiezer wordt zo alsmaar groter. Dat blijkt ook uit het groeiende potentieel van de PVV. De partij won de schaduwverkiezingen onder scholieren, wint onder hoger opgeleiden terrein en zegeviert bij verkiezingen met een lage opkomst.
Gevestigde politieke partijen zullen het debat met Wilders niet winnen door hem aan te vallen in een voor de potentiële Wilders-kiezer doorzichtige poging de eigen onmacht te camoufleren. Meer en meer is de agenda en de positie van deze partijen een afgeleide van Wilders agenda geworden. Zij zullen met een nieuwe en overtuigende strategie moeten komen en het initiatief in het politieke debat hernemen, met gezaghebbende politici, een geloofwaardige visie en tastbare oplossingen.
Jacques Monasch was betrokken bij campagnes van de PvdA en campagnes in het buitenland.
In de Belgische grondwet staat dat er vrijheid is om godsdienst te belijden in het privéleven én het openbaar leven. Ik zou er toch twee keer over nadenken voor we dat overboord gooien
Jozef De Witte
"Er is nood aan een sereen en breed maatschappelijk debat, én politici moeten stilaan hun verantwoordelijkheid opnemen. Nu behoort een eventueel hoofddoekenverbod tot de autonomie van de scholen, maar ik denk dat het ondertussen zo'n maatschappelijk probleem is geworden dat je dit niet meer aan een individuele school kunt overlaten." Dat zegt Jozef De Witte van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding. "Er moet een besluit genomen worden waarvoor een grote meerderheid begrip kan opbrengen."
Twee keer nadenken Voor De Witte lijkt dat alvast geen verbod te zijn. "In de Belgische grondwet staat dat er vrijheid is om godsdienst te belijden in het privéleven én het openbaar leven. We hebben in 1831 geen uitzondering gemaakt voor de islam en ik zou er toch twee keer over nadenken voor we dat overboord gooien."
De onderwijsverstrekkers en de overheid reageren voorlopig omzichtig. Het Gemeenschapsonderwijs houdt zich op de vlakte: "Er is inderdaad een domino-effect aan de gang met dat hoofddoekenverbod", zegt woordvoerster Ann Van Driessche. "Tot nu toe hebben we nooit de nood gevoeld aan een gemeenschappelijk standpunt, maar onze reflectiegroep zal moeten bekijken of dat nu ook nog het geval is."
"Geen centrale beslissing" Ook uittredend minister van Onderwijs Frank Vandenbroucke (sp.a) houdt vast aan de autonomie van de scholen, én van het vrije net. "We kunnen geen centrale beslissing nemen over de hoofddoekenkwestie, want dat is tegen de vrijheid van onderwijs", aldus nethoofd Mieke Van Hecke van het katholiek onderwijs. "Belangrijk is dat de beslissing binnen de scholen op een participatieve manier genomen wordt."
De noodzaak aan een gemeenschappelijk standpunt lijkt echter met de dag groter te worden. Gisteren besliste ook de Spectrumschool, de laatste Antwerpse secundaire school waar een hoofddoek kon, een verbod op te leggen. (Kim Herbots)
26/06/09 10u06
Bron DM
Besluit
(Geen commentaar)
In 1830, enz. dixit SeppeWeiss(wat kan ik er aan doen, dat mijn vaste schijf telkens Jozef DeWitte omslaat in Seppe Weiss, naar analogie met zijn voorgangers van de Geheime Staats Polizei) van het bels Spionnencentrum en voor deze keer heeft hij gelijk! Wegkieperen, die Grondwet, want oubollig en voorbij gestreefd! Wegkieperen! en meteen de ganse Belgica!
Het zal jullie misschien verwonderen: maar volgens mij hebben die moslimas gelijk! Zij dragen wat zij willen, dat is hun zaak.
Als ze maar in die herkomstlanden blijven waar zulke karnaval gebruikelijk is.
Maar kan er geen vergelijk getroffen worden?
Eerst bewijzen dat in hun herkomstlanden onze meisjes en vrouwen er bij mogen bij lopen zoals zij dat gewoon zijn. En als dat experiment gelukt is: en avant la musique!
Andere benadering.
Volgens Ievke van de DM moeten die vrouwen hun vrouwelijkheid bedekken. Akkoord! En de mannen?! Moeten die hun mannelijkheid niet bedekken?!
Wat een flauwekul! Volgens mij (maar ik kan mij vergissen) wordt er allen in nudisten-kampen gedaan aan onbedekte mannelijkheid, of liefst nog onbedekte vrouwelijkheid. Waarbij ik steevast denk aan die troela van plus-minus 150 kilo, die onbedekt over de plage dweilt een voetspoor als een drachtige schildpad achter zich latend Maar misschien kan onze collega van SeniorenNet.be (Sociaal) daar verandering in brengen?
Mannen en vrouwen in lange tabbaarden: een mens zou zich afvragen waar ze de tijd vandaan halen om te zorgen voor een dergelijke voortzettingpolitiek lijk we die actueel meemaken! Procreatie kan toch zo simpel zijn. Maar de Islam moet er zo weer de Korân bijhalen!
De liefhebbers van stampende laarzen, lange jassen en gleufhoeden, die zich na de fiscalisatie van de omroepbijdrage in 2000 wat minder konden manifesteren, hebben een nieuwe doelgroep ontdekt. De Haagse Gestapo gaat op woninginspectie...
Nadat de brute en gewelddadige invallen bij eerst Gregorius Nekschot en recent Jolande van der Graaf het volk er al op attendeerden dat Nederland inmiddels tot een fascistische schurkenstaat is afgegleden blijken de ware proporties van de controledrang uit recente acties op de A1, waar willekeurig auto's werden aangehouden en doorzocht, en woninginspecties door de gemeente Den Haag, die tegen de gewone burger zijn gericht. De politiestaat ziet elke burger als crimineel, tenzij deze zijn of haar onschuld kan aantonen. De wereld op zijn kop.
Terwijl ook Geert Wilders verklaard voorstander is van het "Ausweis bitte!" (de PVV heeft voor opname van vingerafdrukken in het biometrische paspoort gestemd) gaat de gemeente Den Haag nog een stapje verder en zet gewoon de nog van de Dienst Kijk- en Luisterbijdragen bekende Gestapo-methoden weer in om bij gewone burgers in de woning binnen te dringen.
Een lezer van Vrijspreker zond zijn ervaringen met de 'Haagse Pand Brigade' naar de redactie van die website, compleet met scans van dreigbrieven. Al lezende gaan je haren overeind staan. Alle bewoners van 'krachtwijken' (sic) worden als criminelen gezien, en alleen door mee te werken aan een inspectie van hun woning, waarbij alle kamers zullen worden onderzocht, kan men die verdenking opheffen. Bij weigering kan men ook zonder toestemming, en zelfs bij afwezigheid van de bewoner, het pand met geweld betreden. Allemaal zonder dat daar enige rechtsgeldige grond voor bestaat of zelfs maar opgegeven wordt.
Lees Wij komen de woning controleren en het vervolg (met scans), en huiver. Als men Hitler zo verwerpelijk vindt, waarom koestert men dan tot op de dag van vandaag zijn ideeën en methodes?
Is er nog iemand die met droge ogen durft te beweren dat Nederland nog steeds een rechtsstaat is? Dat Nederland geen dictatuur is? Dat de burger de 'zegeningen' van 'onze democratie' moet koesteren? Dat de PVV wel voor vrijheid is? Ik heb nog geen kamervragen van die zijde gehoord.
Who is John Galt?
Reageren kan onder de Vrijspreker artikelen.
Update: zojuist is een vervolg op de site geplaatst, een telefoongesprek met de heer (wethouder?) Kool.
Commentaar
We beleven rare tijden! Alle hier aangemellde links zijn geblokkeerd Alleen de officiële, die ik hieronder weergeef, voor ze geschrapt wordt
Persbericht Gemeente Den Haag:
Wethouder Norder geeft startschot voor Haagse Pand Brigade
Nieuwsbericht | 23-04-2009
Vanaf vandaag is de Haagse Pand Brigade actief in drie Haagse krachtwijken: Transvaal, Stationsbuurt/Rivierenbuurt en Schilderswijk. De Haagse Pand Brigade (voorheen Inhaalslag Handhaving) richt zich onder meer op overbewoning, hennepkwekerijen en uitkeringsfraude. Door deze zaken aan te pakken, wil de gemeente de wijken leefbaarder en veiliger maken. Wethouder Norder: Overbewoning, hennepteelt, verloedering van panden en illegale praktijken zorgen voor veel overlast in een wijk. De goedwillende bewoners hebben er simpelweg last van en vertrekken. Dit soort problemen komen vaak voor in toch al kwetsbare wijken. We hebben in andere wijken in Den Haag gezien dat de Haagse Pand Brigade bijdraagt aan een betere buurt. De overlast vermindert, de wijk ziet er beter uit en bewoners voelen zich veiliger. Dat is de reden om ook in de krachtwijken volop in te zetten op deze aanpak.
In de aanpak van de Haagse krachtwijken speelt handhaving een belangrijke rol. Notoire overtreders worden opgespoord en aangepakt. Hiermee wordt een vruchtbare bodem gelegd voor verdere investeringen in de krachtwijken. De Haagse Pand Brigade richt zich op de problemen die door de bewoners naar voren zijn gebracht. Overbewoning, illegale kamerverhuur en hennepkwekerijen worden opgespoord en aangepakt. Ook bedrijven en horeca worden gecontroleerd, onder andere op brandveiligheid. Tenslotte controleert de Haagse Pand Brigade of bewoners zijn ingeschreven in de Gemeentelijke Basis Administratie en wordt uitkeringsfraude opgespoord. Hiervoor is een integraal team opgericht uit verschillende gemeentelijke diensten dat samenwerkt met de politie, brandweer, Belastingdienst en Eneco. Door deze integrale aanpak kunnen uiteenlopende problemen effectief worden aangepakt.
Al eerder zijn in Den Haag drie wijken door het integrale team gecontroleerd (Regentesse- Valkenboskwartier, Rustenburg/Oostbroek en Laak). Hierbij worden alle panden in een wijk onder de loep genomen. Eerst digitaal door koppeling van bestanden van de verschillende diensten en waar nodig door middel van huisbezoeken. Sinds eind 2005 zijn op die manier ruim 19.000 controles uitgevoerd. Bij de controles in de krachtwijken zal meer nadruk worden gelegd op het sociale aspect. Als de Haagse Pand Brigade in een pand sociale misstanden constateert, dan wordt dit gemeld bij de gemeentelijke meldcode van Den Haag OpMaat. Via deze meldcode wordt de juiste hulpverlening ingeschakeld. Bijvoorbeeld psychologische hulp, verslavingszorg of Centra voor Jeugd en Gezin. Op die manier bereikt de gemeente bewoners die op dit moment nog niet bekend zijn met de hulp en ondersteuning die de gemeente biedt.
Tot de zomer van 2010 worden alle 27.804 adressen in Transvaal, Schilderswijk en Stationsbuurt/Rivierenbuurt gecontroleerd. De verwachting is dat er ruim 13.000 adressen bezocht zullen worden. Hierbij werkt de gemeente ook nauw samen met de corporaties. De controles worden uitgevoerd door een team van inspecteurs uit de verschillende gemeentelijke diensten. De teams worden samengesteld naar behoefte. In 2010 wordt gestart met controle in Den Haag Zuid-West
*
***
Raar maar waar .Nederland is tot nader order nog altijd een vreemde mogendheid (!) maar ik weet nu niet of ik blij of triest moet zijn moest zon bericht bijvoorbeeld op Ieper, Brugge, Gent of Antwerpen slaan .Persoonlijk mag men mij 10 keer per dag controleren: ik sta niet bekend als fraudeur, ik kweek geen wied en ben geen huisjesmelker .Als ik die Dames/Heren telkens vriendelijk ontvangen, met een potje troost of zo, zullen ze op de lange duur wel opgeven, zeker?
Ook vrees ik maar dat er na A, ook B, en C, enz, zal gezegd worden. Zodat ik begint te twijfelen of ik dan nog een zwarte medemens als een zwarte zalmogen aanspreken, zonder tegen k niet welke wet te zondigen .Of moet ik dan een Muzelman een driedubbel gedraaide anders-gelovige binnen heten
Voor 4.000 euro per dag kunnen Russische rijkelui piraten gaan neerknallen voor de Somalische kust. Hun luxejacht vaart in de meest gevaarlijke wateren in de hoop dat het aangevallen wordt. Vanop hun zwaar bewapend schip binden ze dan de strijd aan met de raiders. Dat meldt de Oostenrijkse zakenkrant Wirtschaftsblatt.
Extra betalen voor kogels Passagiers die vijf euro per dag extra betalen, mogen er op los knallen met een AK-47. Voor een supplement van acht euro krijg je 100 kogels. Op het varende luxeparadijs vertoeven ook voormalige paracommando's van het Russische leger. Je weet maar nooit wat er mis kan gaan.
Gevaarlijkste wateren De luxecruisers doen er alles aan om piraten aan te trekken. Ze varen aan een 'slakkengangetje' in de gevaarlijkste zones tussen Djibouti (Somalië) en Mombasa (Kenia).
De bizarre cruises vallen niet bij iedereen in goede aarde. "De piraten zijn ten minste zo 'beleefd' om mensen te gijzelen", zegt een Russische kapitein. "Die 'toeristen' schieten gewoon mensen dood". (eb)
Tien Marokkaanse moskeeën in Amsterdam krijgen 112.000 euro subsidie van de gemeente om aan hun imago te werken. De moskeeën willen transparanter worden, hun relatie met de buurt verbeteren en radicalisering onder moslimjongeren bestrijden.
Dat staat in het vandaag verschenen plan Voorkomen is beter dan genezen van de Unie van Marokkaanse Moslim Organisaties Nederland (UMMON), de Raad van Marokkaanse Moskeeën Noord-Holland en ACB Kenniscentrum.
Gesprekken De komende twee jaar organiseren de moskeeën activiteiten in de buurt. Ook krijgen ze allemaal een eigen website. Zo moet duidelijk worden wat zich in de gebedshuizen afspeelt. Als onderdeel van het project dat twee jaar loopt krijgen moskeebestuurders ook trainingen om radicalisering beter te herkennen. Verder worden voorlichtingsavonden, gesprekken over gevoelige onderwerpen en 'multiculturele' bijeenkomsten georganiseerd.
Imam op school In het plan staat ook dat de moskeeën betere contacten moeten opbouwen met jeugd- en onderwijsinstellingen. Bestuurders en imams moeten daar op bezoek gaan om moslimjongeren te stimuleren hun diploma te halen. De ruime euroton waarmee de gemeente Amsterdam het project subsidieert is afkomstig van het ministerie van Binnenlandse Zaken en bedoelt om radicalisering op gemeenteniveau te bestrijden. De moslimorganisaties hebben ook subsidie aangevraagd bij de provincie Noord-Holland om het charmeoffensief buiten Amsterdam te kunnen uitvoeren.
Een collectieve verdwazing is over Europa nedergedaald. In NL zegent de Overheid met milde hand, en in Antwerpen preekt men de haat op school! Daar heeft de haat een gezicht gekregen .En zelfs een naam .
Moslims maken misbruik van westerse rechtssystemen
E.J. Bron
24 juni 2009
Wanneer christelijke of joodse symbolen bekritiseerd of gekarikaturiseerd worden, interesseert dat de meeste mensen niet. Niemand gaat de straat op om met geweld tegen de misdadigers te demonstreren. Een lange historie van Verlichting en van de meningsvrijheid heeft de meerderheid van de christenen en de joden kleingekregen.
Ze accepteren vrijheid van godsdienst als een factor van het geciviliseerde leven. Dat is echter niet van toepassing op radicale moslims. Ze maken vooral in Europa gebruik van de westerse rechtssystemen en de nieuwste blasfemiewetten om vaart te zetten achter hun jihad-agenda.
Na de strafvervolgingen van Geert Wilders in Nederland en Rachel Ehrenfeld in Engeland en van vele andere islamcritici, die door agerende moslims aanhangig werden gemaakt, is er een nieuw geval in Oostenrijk te vermelden. Susanne Winter, lid van de Oostenrijkse partij FPÖ en van het parlement, werd korte tijd geleden tot een voorwaardelijke straf van drie maanden en een geldboete van
Mevrouw Winters misdaad was gewoon een vaststelling en dat moet in een samenleving die in burgerlijke vrijheden gelooft, worden getolereerd. Mevrouw Winter zei: Mohammed zou in het huidige systeem een pedofiel geweest zijn, wat immers klopt. Mohammed trouwde met Aisja, een 9-jarig meisje, en voltrok dit huwelijk voor haar eerste menstruatie. Dat is een duidelijk geval van pedofilie.
De rechter, de heer Schwentner, motiveerde zijn vonnis met de volgende woorden: Het is schandalig om een door de staat erkende religiegemeenschap haar waarde te ontzeggen.
De Oostenrijkse zender OE24 TV en de en de bekendmakingen van andere geloofsverdedigende media verwelkomden het vonnis en maakten Susanne Winter verantwoordelijk voor alle vergeldingsmaatregelen van islamitische terroristen.
Het Globale islamitische mediafront (GIMF) publiceerde een doodsbedreiging op zijn website, waarin stond: Winter te doden is de plicht van alle moslims. Het blog Muslimwelt riep ook op om de heks Winter te vermoorden. Een commentator van de Deutschlandfunk zei: Islamisten eisen het hoofd van Winter! Geen wonder, ze heeft ze beledigd.
Veel Oostenrijks politici en mainstream media haastten zich om mevrouw Winter te veroordelen en gingen voorbij aan het feit dat ze slechts gebruik gemaakt had van haar recht op vrije meningsuiting, dat door de grondwet van de staat wordt gegarandeerd. Voor geloofsverdedigers in Oostenrijk en Duitsland is Winter de misdadigster.Ze provoceerde doodsbedreigingen. Blijkbaar houden zulke mensen niet zozeer rekening met de grondwet als met de fanatieke gevoelige gevoelens van radicale moslims.
Zelfs de Oostenrijkse president Heinz Fischer veroordeelde mevrouw Winter en brandmerkte haar uitspraak als onacceptabel.Met andere woorden, Oostenrijkse geloofsverdedigers geven de islamitische extremisten te kennen: jullie hebben gelijk. Winter heeft ongelijk.
Het groeiende aantal aanklachten tegen critici van de islam (zijn leer en praktijk) laat heel duidelijk de confrontatie tussen westerse principes van godsdienstvrijheid aan de ene kant en de tactiek van de jihadisten aan de andere kant zien om informatie over de radicale islam te censureren en te onderdrukken.
Het doel is heel duidelijk: godsdienstvrijheid moet tot zwijgen worden gebracht en kritiek op de radicale islam en moslims wordt gebrandmerkt als racisme en verloochening van een gevestigde religie.
Blasfemiewetten in Groot-Brittannië, Oostenrijk, Nederland, Zwitserland en Duitsland bekronen dit nog en helpen de jihadisten vaart te zetten achter hun theocratische agenda.
Radicale moslims hebben in de liberale westerse rechtssystemen een openbaar forum en een legaal instrument ontdekt om zichzelf en hun radicale meningen als slachtoffers van de islamofobie voor te stellen.
De laatste tien jaar is het aantal strafvervolgingen van critici van de radicale islam toegenomen, en wel in de meeste gevallen met succes. De tactiek is heel duidelijk: islamcritici tot zwijgen brengen!
Om geen tijd te verspillen, een faillissement te vermijden en niet te riskeren vermoord te worden door islamitische fanatici, geeft menig criticus er de voorkeur aan toe te geven aan de aanklagers, ongeacht de verdienste van hun kritiek.
Enkele critici van de rijke Saoedische zakenman Khalid Bin Mahfouz, die hem in verbinding hadden gebracht met de financiering van islamitische terroristen, gaven er de voorkeur aan de geldboete buiten de rechtbank van Londen om te betalen. Enkele van hen betaalden zelfs bijdragen aan zijn liefdadigheidsorganisatie.
Ook mainstream-publicisten wagen het niet om boeken te publiceren die de gevoelige gevoelens van radicale moslims zouden kunnen kwetsen. De Random House uitgeversgroep trok Het juweel van Medina (http://www.pi-news.net/2008/08/vorauseilende-unterwerfung-bei-bertelsmann/) van Sherry Jones terug uit angst om moslims te beledigen en vergeldingsmaatregelen uit te lokken.
Na 9/11 lieten westerse wetgevers, rechtbanken en de mainstream media zich gewoon door radicale moslims intimideren. Om zon vreselijke daad en andere zelfmoord- en autobommen in westerse steden te vermijden, proberen ze radicale moslims met rechtvaardigende argumenten te paaien.
De strikte, ongelooflijke, blasfemiewetten, zoals die in Saoedi-Arabië, Soedan, Pakistan, Egypte, Somalië, Koeweit en in andere islamitische landen worden toegepast, zijn zo lijkt het in ieder geval door de westerse rechtbanken gekopieerd. Zelfs westerse staatshoofden, zoals Obama en de Duitse minister van Binnenlandse Zaken Schäuble, zingen onophoudelijk en hypocriet het loflied van de vreedzaamheid van de islam.
In Saoedi-Arabië worden personen die de islam beledigen onthoofd. In Soedan werd een Britse lerares (http://www.sueddeutsche.de/panorama/758/425516/text/) die een teddybeer Mohammed noemde, opgesloten. Islamitische critici van de radicale islam worden vervolgd. Hierbij is te denken aan Nasser Hamed Abu Zeid.
Arabische en islamitische denkers en schrijvers nemen uiteindelijk hun toevlucht tot het internet om de radicale islam en jihadisten te bekritiseren. Zie:http://www.ahewar.org/eng/main.asp?code=eng.
In plaats van zulke websites te stimuleren, in plaats van Arabische en islamitische critici van de radicale islam te steunen, sluit het westen een bondgenootschap met de onderdrukkers van de godsdienstvrijheid en vervolgt westerse critici zoals Wilders, Winter en anderen.
Erger nog. Terwijl Duitse instanties bijvoorbeeld de propaganda van extremistische groepen aan de rechterkant van het politieke spectrum verbieden, sluiten ze de ogen voor de islamitische propaganda, die erger is en tot haat en geweld opstookt.
In Duitsland stemde het stadsbestuur (van Keulen) in met de bouw van een van de grootste moskeeën in Europa. ( ) De mensen die tegen deze moskee protesteren, worden omschreven als fascisten.
Ralf Giordano, een joodse atheïst, en Mina Ahadi, een ex-moslima, veroordeelden de beslissing van het stadsbestuur. Tijdens een demonstratie in Keulen benadrukte Giordano dat tweehonderd tekstpassages in de koran oproepen tot haat en geweld tegen de joden: Dood de joden. Dood ze! Dood ze! Hij zei ook: De hoofddoek (hijab), die Obama van ganser harte verdedigt, is de eerste stap tot de gezichtsversluiering (niqaab) en later tot de boerka. Dat is islam!
Een reusachtige moskee, zoals de moslims die in Keulen willen bouwen, kan men van veraf als zichtbaar symbool van geweld herkennen, voegde hij eraan toe.
Mina Ahadi wees erop dat kleuters door islamitische ouders worden gedwongen de hoofddoek te dragen, zogenaamd om er aan te wennen. Kleine kinderen worden gedwongen een symbool van geweld en onderdrukking te dragen. Dat heeft niets met godsdienstvrijheid te maken. Dat is indoctrinatie en kindermisbruik.
Ahadi viel Wolfgang Schäuble aan, de Duitse minister van Binnenlandse Zaken, omdat hij heeft gebogen voor de radicale islamitische organisaties, die doen alsof ze de moslims in Duitsland vertegenwoordigen. Heel veel moslims vluchtten voor de islamitische onderdrukking uit hun geboorteland, en hier in Duitsland moeten ze zich door dezelfde soort islam laten vertegenwoordigen waarvoor ze gevlucht zijn, zegt Ahadi.
Alle geschriften van de islam, inclusief de koran en de hadith, verwerpen het concept van de democratie en zijn voor de shura ( overleg tussen de machtigen). Obama, Schäuble en hun gelijken proberen, uit angst voor radicale moslims, de radicale islam te bagatelliseren, en schaven deze voor de wereld bij als vredelievend.
Potter Stewart (http://de.wikipedia.org/wiki/Potter_Stewart) zei: De censuur weerspiegelt het gebrek aan zelfvertrouwen van een samenleving. Zij is een kenmerk van een autoritair regime. Kennelijk geldt dat niet alleen voor islamitische, maar ook in toenemende mate voor enkele westerse landen. Ze censureren de religieuze vrijheid in naam van de kerkhofvrede.
Aan het einde van bovengenoemde demonstratie zei Giordano: Men kan de democratie dood liberaliseren door toe te geven aan een gewelddadige religie als de islam.
Dr. Sarni Alrabaa is redacteur van http://familysecuritymatters.org/ en ex-moslim. Hij is professor in de sociologie en specialist voor Arabisch-islamitische cultuur. Hij doceerde aan de universiteit van Koeweit, aan de King Saud universiteit en aan de universiteit van Michigan. Hij schrijft ook voor de Jerusalem Post.
Het zal u niet ontgaan zijn. De krant is op sterven na dood. De redenen daarvoor zijn talloos te noemen. In dit rijtje redenen komen wij ook de opkomst van het internet tegen. Dit is weliswaar een zeer voorname, maar bij lange na niet de enige reden.
Een aantal andere voorname redenen:
De krant is oubollig, vies en onhandig.
De 9 van de 10 kranten brengen sedert jaar en dag sterk links gekleurd nieuws.
Wat de krant niet wil dat u weet vermeld men gewoon niet.
In de kranten staat een selectie van hetgeen de redacties van belang achten en niet wat werkelijk voor u van belang is.
De berichtgeving in kranten heeft een diepgang van een kwaliteits muggenbeet.
De krant staat vol met van elkaar geleende, gejatte en geknipte en geplakte berichten.
Echte onderzoeksjournalistiek en kritische berichtgeving bestaat al decennia niet meer.
De enige scoops/ primeurs zijn al jaren alleen terug te vinden op de roddelpaginas.
De krant blaat de gevestigde politiek na en functioneert als doorgeefluik van Den Haag.
De krant is duur in verhouding tot andere nieuwsbronnen.
De krant kan ook gratis, zo bewijzen Metro, De Pers, Spits, het internet en tientallen lokale sufferdjes.
In de krant leest u het nieuws van, als u geluk heeft gisteren of eergisteren.
Er zijn teveel kranten die zich ook nog eens nauwelijks onderscheiden van elkaar.
Nadere toelichting:
Nederlandse kranten zijn te kenschetsen als een saaie eenheidsworst. Werkelijke interessante meningen of observaties zult u er nauwelijks in aantreffen. Dat is niet verwonderlijk. Tenminste 6 van de 13 grote nationale kranten en tenminste 26 lokale nieuwsbladen en honderden andere media-uitingen vallen onder de PCM /Persgroep/ Stichting Democratie en Media. Diverse andere media-bronnen zijn linksom of rechtsom gelinkt aan de eerdergenoemde overkoepelende media-baronnen.
Met een stevige rechtse mening komt u er niet in op de redactie-burelen van de gemiddelde Nederlandse krant. Zogenaamde weldenkendheid is nog altijd voorbehouden aan links dragende napraters. Rechtse politieke entiteiten en initiatieven worden doodgeschreven, gedemoniseerd, of op zn best doodgezwegen. Linkse entiteiten worden op handen gedragen, worden opgehemeld en schandalen en missers vermeld men simpelweg niet of men geeft er een positieve wending aan. Hoort u hier wel eens iets over de toenemende kritiek op Obama & Co?
Een voorbeeld:
Gedurende de regeerperiode van de CDA/ VVD/ D66 coalitie werden we overstelpt met berichten over voedselbanken, schrijnende armoede in binnen en buitenland, asielzoekers, het Generaal Pardon en diverse andere meeslepende dramas die voortkomen uit de linkse activistische koker. Na het aantreden van de huidige CDA/ PvdA/ CU coalitie, waarbij het CDA sterk opgeschoven is naar links lijken al deze dringende issues lang niet meer zo dringend te zijn. U leest er niets of nauwelijks meer iets over terwijl de problemen feitelijk ongewijzigd of juist verergerd zijn.
Nieuwe initiatieven:
De reguliere dode boom pers en gevestigde linkse media missen de boot finaal als het aankomt op het zichzelf vernieuwen, op het gebied van innovatie en het enthousiasmeren van het grote publiek voor haar vernieuwde wijze van berichtgeving, voor zover daarvan als sprake zou zijn. Internet en multimedia initiatieven van kranten en gevestigde media is als nieuwe wijn in oude zakken en zijn zonder uitzondering allemaal mislukt. De enige die nog enigszins weten te slagen in het aan zich binden van een jonger en nieuw publiek zijn de Elsevier en de Telegraaf.
Met name de Telegraaf heeft grote stappen weten te zetten door het immens populaire Geenstijl aan zich te verbinden. Geenstijl is het schoolvoorbeeld van een geslaagde en vernieuwende wijze van, op een lucratieve manier publiek aan zich weten te binden door controversieel te zijn, een eigen gezicht en uitstraling en een eigenwijze manier van presenteren te hanteren. Geenstijl wordt verguist door de gevestigde media. Dat zou wel eens voort kunnen komen uit afgunst dat men doorgaans omkleed met weinig steekhoudende argumenten, zoals we wel gewend zijn van de reguliere media en pers.
Nu is Geenstijl zonder twijfel geen schoolvoorbeeld voor het bedrijven van serieuze journalistiek. Maar dat is ook niet noodzakelijk. Feit blijft dat de reguliere media en pers, grotendeels aan elkaar gelinkt via politieke achteraf steegjes, finaal de boot missen als het aankomt op innovatieve wijze vernieuwen van haar aanbod. Het zegt alles over de rigiditeit en oubolligheid van deze onneembare vestingen. Als je in deze tijd, waar de mogelijkheden slechts beperkt worden door de eigen fantasie, niet mee kunt komen in de vaart der volkeren dan is dit per definitie en terecht een doodvonnis.
Bestaansrecht oude media:
Over het bestaansrecht van de oude media kunnen we kort zijn. Die heeft ze niet. Net zo min als Geenstijl dit heeft. Om het lekker plastisch uit te drukken als ze slootwater schenkt alsof het een kwaliteitswijn betreft dan verdient ze het om ten onder te gaan aan haar eigen wanprestaties. De oude media is, in al haar despotisme en koppigheid niet instaat gebleken te profiteren van de nieuwste multimediale ontwikkelingen. In de diepste kern geeft dit weer dat de oude media haar bestaansrecht niet alleen verloren maar vooral ook verspeeld heeft.
Nonsens. Alleen al de aanmatigende veronderstelling dat de oude media zou staan voor deze zogenaamde kwaliteit is voldoende om braakneigingen op te wekken. Het is juist deze tekenende arrogantie, deze incestueuze zelfverheerlijking en navelstaarderij die menigeen de lust ontneemt om de oude media te steunen door zich te abonneren op een krant of lid te worden van een publieke omroep.
Oude media is sta in de weg
De oude media is sedert jaar en dag een obstakel voor nieuwe initiatieven. Ze heeft eerst de markt gedecimeerd waardoor deze gekrompen markt vanzelf oververzadigd is geraakt. De oude media heeft nog altijd de reclamemarkt in de tang. Voornamelijk veroorzaakt doordat ook in de politieke, maar zeer zeker ook in de reclamewereld het oude denken heerst en het nieuwe denken maar zeer langzaam doorsijpelt. Tezamen gaat men ten onder aan haar gedeelde futloosheid, gebrek aan fantasie, ontbrekende visie in combinatie met de eerdergenoemde stuitende arrogantie.
Oneerlijke concurrentie:
De oude politiek, tezamen met de oude media maken zich al sedert decennia schuldig aan oneerlijke concurrentie. De oude politiek doet er alles aan om haar spreekbuizen via krant en staatsomroep in stand te houden op de kosten van de Nederlandse en zelfs Europese belastingbetaler. Dit middelsdikkesubsidies en miljarden euros die men onttrekt uit de staatskas, dus uw portemonnee.
Wat u ervoor terugkrijgt is om te huilen. Men schotelt u programmas voor die u doorgaans nog niet gratis zou willen zien. Bovendien bedrijft men, doorgaans linkse propaganda en links activisme op onze kosten. Ondertussen heeft men de mond vol en spreekt men schande over de vermeende politieke invloed op de media door selfmade mediamannen en prominente politici als Berlusconi. Op zn best, maar ook dat is een understatement van formaat, is men geen haar beter.
De werkelijke reden voor de ondergang:
U kunt zo nodig al het bovenstaande vergeten. Er is namelijk een veel voornamere reden waarom de oude media en pers op sterven na dood is.
Sedert de opkomst van met name het internet zijn mensen instaat te vergelijken wat de oude media en de nieuwe media ons brengt en bericht. In veruit de meeste gevallen komt dit niet met elkaar overeen. In de oude media worden geen harde noten gekraakt. Van enige oppositie tegen het nog altijd heersend policor gedachtegoed is in de oude media geen spraken. Nog altijd hangt men vooral zelf het adagium wat in de krant staat is waar aan.
Tegenwoordig heeft de kritische burger de mogelijkheid deze waarheden op haar houdbaarheid te toetsen. De oude media valt aanhoudende door de mand als propagandisten van het policor multiculturele, milieu-radicalistische linkse ideologische gedachtegoed en de waarheid van de boven ons gestelden. Mits deze natuurlijk het gedachtegoed deelt.
De cartoon boven dit artikel spreekt boekdelen. Meer hoeven wij er niet aan toe te voegen. De oude media in al haar verschijningsvormen heeft keer op keer bewezen geen nieuws en feiten te presenteren maar met name linkse politieke propaganda te produceren. Hoe geraffineerd men dit ook doet, want maakt u zich al zorgen om de thans in de oude media populaire rechtstreeks aan de klimaatzwendel ontleende UV-index/ zonkracht?, menigeen trapt er niet meer in. Men is juist door de nieuwe media instaat haar eigen mening en politieke positie te bepalen. En misschien, beste mensen, is dit wel wat men zo onwenselijk acht aan de nieuwe media en doet men verwoede pogingen de oude media te reanimeren.
Oude media redden?
Moeten wij, zoals Elco Brinkman ons oplegt de oude media redden? Het antwoord is wat ons betreft eenduidig, en er zit geen woord Spaans bij.
Nee. De oude media pleegt al jaren zelfmoord. Het is veeleer tijd de oude media te euthanaseren. De subsidiestekker moet er uit. We mogen de oude politiek niet toestaan op onze kosten een nieuw subsidie infus aan te leggen. We bedanken de oude media voor haar bewezen diensten maar we mogen er niet aan voorbij gaan dat haar uiterste houdbaarheidsdatum verre overschreden is. Wat rest is het ontbindende lijk. En zoals wij allen weten is dit slecht voor de volksgezondheid.
Aangezien de oude media heeft bewezen in dienst te staan van de oude politiek en niet instaat te zijn zich te vernieuwen heeft ze haar bestaansrecht verloren. Punt. Ze dient ruimte te maken voor de nieuwe media en het liefst de oude politiek in haar kielzog mee te trekken in haar graf.
Zo hoort U het nog eens van een ander .Alhoewel, de verandering zit er aan te komen. Binnen nog een paar 100 jaar!
Ergens moet ik toch lachen met een van de voornaamste argumenten van de geschreven dagbladpers : papier bewaart! Maar zeg nu eens: wie spaart er, buiten een paar zonderlingen, nu oude kranten? Ja, vroeger werd dat gedaan, en deze zijn inderdaad een bron van inlichtingen, in onze dagen. Maar hedendaagse kranten? Ik heb jarenlang al de Pallieterkes bewaard, met het gedacht die ooit eens cadeau te doen aan bvb een of ander Vlaams Museum. Dienstig dacht ik, voor het nageslacht. Tot ik in t Pallieterke zelf een aankondiging vond, van erfgenamen van hun grootvader; die de complete jaargangen, sedert de stichting, gratis voor niks aanboden, en ze zelfs aan de straatstenen niet kwijt geraakten...
Als ik hier echter schimp op de Oude Media, daar bedoel ik daar geenszins de boeken mee. Integendeel zelfs! Zelfs pulp mag voor mijn part gedrukt en bewaard blijven. Want ik ben opgevoed met respect voor het boek .Als ik mij-al-dan-niet moet bekeren tot de digitale boekerij, durf ik vandaag nog niet te overwegen. Het is wel praktisch! Maar als er ergens ook maar één knop omgedraaid wordt : zitten we dan niet terug in het steentijdperk? En ook : op die elektronische boeken kan ik in de marge geen geschreven commentaar kwijt! Want weet, hij of zij die nà mij boeken van mij in bezit krijgt, zal er de opmerkingen bij moeten nemen. Alhoewel ik de laatste tijd overgeschakeld was op losse blaadjes, waar de Bladzijde en het Waarom werden opgetekend. Een prachtige bladwijzer, en vooral praktisch voor latere raadplegingen
Leopold II (1835-1909) wilde Nederland binnenvallen schrijft de christelijk geïnspireerde krant Nederlands Dagblad vandaag. De krant onderzocht documenten in het Koninklijk Huisarchief in Brussel. Die werden gevonden door de Vlaamse journalist en historicus Kris Clerckx. Bij de Belgische "revolutie" in 1830 had België zich van Nederland afgescheurd.
De tweede Belgische koning Leopold stuurde spionagemissies om de Nederlandse militaire kracht in kaart te brengen, stelde een aanvalsplan op en zette een topdiplomaat in om de goedkeuring van grootmacht Frankrijk te verwerven. In paar dagen Amsterdam veroveren Het Belgische leger moest Nederland bij verrassing nemen en liefst binnen een paar dagen Amsterdam veroveren, "zodat het nieuws van de aanval gelijktijdig komt met het nieuws van de overgave (door Nederland). Het Europese evenwicht blijft zo behouden", zo beschrijft Clerckx de aanvalsplannen in een nieuw boek over Leopold II.
Wat betreft de troepensterkte moest de verovering van Nederland geen probleem zijn, zo meldde een spionagemissie aan Leopold in 1854. Het Belgische leger telde 2.127 officieren, het Nederlandse slechts 1.397 - en dat waren volgens de spionnen nog vooral oude mannen.
Het budget van het Belgische Ministerie van Oorlog bedroeg ruim 34 miljoen goudfranken, het budget van Nederland slechts 29,6 miljoen. Bovendien ging van het Nederlandse budget meer dan 10 miljoen naar de marine, die bij een Belgische invasie volkomen nutteloos zou zijn. "Fel verzet door Nederlandse vaderlandsliefde" Kolonel Chauchet, de hoogste militair in de spionagemissie, constateerde echter dat de forten van de Hollandse Waterlinie goed onderhouden waren, en, misschien nog belangrijker, dat de vaderlandsliefde van de Nederlanders hen tot fel verzet zou bewegen. Leopold rekende er daarentegen op dat de rooms-katholieken in Nederland in opstand zouden komen als hij het land binnenviel.
Dat het plan uiteindelijk niet werd uitgevoerd, lijkt te danken aan de Franse keizer Napoleon III. Leopold vroeg zijn hoogste diplomaat in Frankrijk, de Prins van Chimay, de aanvalsplannen aan te kaarten bij de keizer. De verovering had alleen maar kans van slagen als Frankrijk niet zou ingrijpen. Chimay zag echter weinig in het plan. Na een direct overleg tussen Leopold en Napoleon besloot de koning der Belgen het plan in de ijskast te zetten.
De documenten in het Koninklijk Huisarchief geven de reden daarvoor niet, aldus de krant. "Wel leert de geschiedenis dat van het uitstel afstel kwam." (belga/mvdb)
24/06/09 09u25 DM
En de Nederlandse Wereldkrant schrijft daar over (*)
Leopold II van België wilde Nederland
veroveren, blijkt uit oude documenten
De Belgische koning Leopold de Tweede (1835-1909) blijkt gedetailleerde plannen te hebben
beraamd om Nederland binnen te vallen en in te lijven.
De Vlaamse journalist Kris Clerckx heeft in het Koninklijk Huisarchief in Brussel documenten
gevonden waaruit blijkt dat Leopold met een verrassingsaanval binnen een paar dagen Amsterdam
wilde veroveren. Later stelde hij zijn plannen bij: de grote rivieren in Nederland zouden de noordelijke grens moeten worden.
Al jong was hij jaloers op de wereldwijde handelspositie van Nederland en wilde hij vooral de koloniën in bezit krijgen. De latere koning der Belgen stuurde in 1854 een spionagemissie om de Nederlandse militaire kracht in kaart te brengen. Ook maakte Leopold een aanvalsplan en stelde
hij een topdiplomaat aan om goedkeuring van de bevriende militaire grootmacht Frankrijk
te krijgen. Na overleg met de Franse keizer Napoleon de Derde besloot Leopold de aanval
op Nederland uit te stellen. In de documenten wordt geen reden voor dat besluit gegeven.
Vermoedelijke waren de Fransen niet overtuigd van de haalbaarheid van deze plannen.
(*)De bewerking van deze tekst met onderlijnen en in vetjes zetten, is mijn werk.
Commentaar
Ergens rinkelt er bij mij een belletje maar ik weet niet waar de klepel ha,gt. Sedert ik Internet (draadloos) in deze negorij in huis heb kunnen halen, is mijn boekenkast één ruïne .Ja! Wat moet een mens daar (op die gebaarde Coburger) nu op zeggen! Dat de plannen alleen uitgesteld zijn, denk ik! Alhoewel nu ze in Nederland uitgelekt zijn, er toch iets anders zal moeten bedacht worden Er zullen nieuwe plannen moeten worden opgemaakt. Alhoewel. Het Plan Schlieffen dat mislukte in 1014 (de omsingeling van Frankrijk via de Ardennen) mits een kleine wijziging, in 1940 wèl lukte...Als de Nederlanders nu maar niet denken dat de aanval de beste verdediging is! Voor hun kolonieën moeten ze het niet meer doen. Want zij noch wij hebben er (gelukkig) geen meer!
Spreken is zilver Zwijgen is goud. Mar wat zo vele jaren in het verborgen heft geleefd, is daarom niet minder waar. Het siert de Koning der belgen niet, dat hij noordwaarts uiteraard- vele morzels grond heeft willen inpalmen, om deze toe te voegen aan zijn eigen morzels. Stel U voor dat Willem van Oranje op datzelfde idee was gekomen! Hoe zou de Koning-Baard (en wij met hem) dan hebben staan blèiren bij de Keizer van La Douce France
Van de doden niets dan goed. Als we maar onthouden, dat de druk van het Zuiden naar het Noorden een vaststaand gegeven is, net zoals het van links naar rechts draaien van de aardbol dat ook is.
Vandaar de lollige opmerking: zouden we, ook in verband met de uitbreiding van Gross Brïssel, geen corridor voorzien, voor de vrije passage zodat alles en iedereen tot zelfs in het Hoge Noorden kan doordringen, ja zelfs tot in de Noordelijke IJszee waar ze kunnen afkoelen? Zijn we eindelijk op ons gemak, en laten ze ons zelfs met BHV gerust.
Morgenvroeg begint aftredend Minister-president Kris Peeters aan de onderhandelingsgesprekken met de mogelijk toekomstige coalitiepartners. Vandaag was het 14 dagen geleden dat we ter stembus gingen. Al die tijd heb ik bewust niets geschreven over winnaars of verliezers. Die zijn immers nog steeds niet gekend.
Jawel, de stemmen zijn geteld en de naakte cijfers verschenen al overal. Maar wat betekenen die cijfers? Dan laat ik nog in het midden of ze gelijk zijn aan de stemmen zoals ze werkelijk zijn uitgebracht. Zelfs dàt doet helemaal niets ter zake. De ware winnaar of verliezer zullen we pas over enkele jaren kennen. Immers, niet de kandidaten of hun partijen zijn de inzet van de verkiezingen. Verkiezingen zijn maar een ritueel. Het is de burger die de ware inzet is. Het is de burger die wint of verliest.
Deze verkiezingen hebben in elk geval aangetoond dat het partijenstelsel tot op de draad versleten is. De kiezers hebben altijd al een ideologische voorkeur geuit. Vroeger werd die afgelijnd gedragen door een partij. Vandaag is dat niet meer zo. Partijen verloochenen desnoods het eigen gedachtegoed, als het moet hun eigen leden, om in elkaars vijver te vissen. Desnoods importeren ze vreemde gelukzoekers met gemeenschapsgeld in ruil voor wat meer stemmen.
Beleidsmatig maakt het ook nog weinig uit welke partij aan het bewind is. Er zijn bekwame mandatarissen en onbekwame, er zijn die zich voor het algemene belang inzetten en anderen die alleen voor zichzelf zorgen. De politicus van vandaag gooit alleen nog parels voor de zijnen.
Neem nu de christelijke ideologie. Die is nog nauwelijks in een partij terug te vinden. De sociale bekommernis betonen ze allemaal. De economische betrokkenheid wordt zelfs door de socialisten onderschreven. De liberalen zijn groen als het moet en de groenen zijn globalistischer dan ze zelf vermoeden. Wie kan daar nog wijs uit?
Dus stemmen op personen, ongeacht hun partij? Schaf die geldverslindende achterkamerpartijen dan ook meteen af en laat individuele kandidaten zich verkiesbaar stellen. Ze zullen échte vertegenwoordigers van het volk zijn. Bovendien zullen geniepigerds zoals de Rendersen, de Cortebeecks of logegrootmeester Goris minder kans krijgen hun vuile spelletjes te spelen.
Waarom benoemt de koning, zo doet die ook nog iets nuttigs, geen ministers op basis van hun bekwaamheid, ongeacht de electorale steun?
De laatste decennia zijn er drie ministers uit het bedrijfsleven geplukt die niet tot een politieke partij behoorden en niet verkozen werden. Op één faliekante mislukking na, deden de andere twee het beter dan veel andere ministers die zich alleen maar interesseerden aan postjes en koehandel. Akkoord, Mieke Officiers was een catastrofale miscasting. Ze werd dan ook sito presto uit de Wetstraat weggedragen. Maar Robert Vandeputte en Kris Peeters deden wat van hen verwacht werd: een goed beleid proberen te voeren met respect voor iedereen, zonder verborgen agendas, zoals ze dat ook in een onderneming zouden gedaan hebben.
Een volwassen man
Vandaag zijn alle ogen gericht op Kris Peeters. Hij kronkelt af en toe eens om de boerenkar op de hobbelige weg toch in beweging te houden. De man doet dat echter zeer tegen zijn zin omdat hij veel pragmatischer ingesteld is dan wat gebruikelijk is in de politiek: wie mij liefheeft volgt mij, wie niet volgt heeft pech!, is zijn devies. Maar in het politieke bedrijf gelden andere wetten dan in de ondernemingswereld waar hij zijn sporen verdiende.
Op een schoonheidsfoutje na, de eerste maanden toen hij dacht dat je in politiek gewoon afspraken kon maken en de zaken laten vooruit gaan, reed hij nochtans de laatste 5 jaar een foutloos parcours. Eerst als onverkozen minister, nadien als gerespecteerd Minister-president.
Ook in dit formatieberaad heeft hij bewezen een volwassen man te zijn, kordaat maar steeds beleefd.
Zelfs voorzitter Bruno Valkeniers van het Vlaams Belang was onder de indruk van het feit dat hij niet omdat het niet anders meer kon op de thee mocht komen, maar zoals elke andere voorzitter met een open geest ontvangen werd. Dat de partijstandpunten onvoldoende compatibel waren om samen scheep te gaan, wisten ze allebei vooraf. Maar Peeters stond in elk geval open voor een goed gesprek. Een duidelijke afwijzing van het totalitaire cordon sanitaire dus, en een schril contrast met Yves Leterme die zijn fysieke afkeer voor iedereen die naar VB ruikt alsof het leprozen zijn, niet kan verbergen.
Peeters had ook de moed om Guy Verhofstadt te bellen en hem te zeggen dat hij niet met Open VLD verder zou gaan. Iemand anders zou de kersverse voorzitter van de verslagen partij dat uit de media laten vernemen hebben.
Dat Verhofstadt het telefoontje lichtjes geïrriteerd beantwoordde, zegt meer over hem dan over Peeters. Vooral omdat de irritatie niets te maken had met de inhoud van de mededeling, maar met time & place: Verhofstadt bevond zich in Parijs waar hij een lezing ging geven over Europa en was al lang niet meer met zijn gedachten in België, laat staan bij een Vlaamse regering.
Iedereen gewonnen?
Kris Peeters is misschien wel de politicus die het best uit de verkiezingen is gekomen. Alleen statistici wegen winnaars en verliezers nog altijd af op basis van het aantal voorkeurstemmen. Wie denkt dat dit een objectief gegeven is, zit behoorlijk fout.
Ik heb het dan nog niet eens over mogelijke vervalsing van de uitslagen. Vooralsnog is er niets dat in die richting wijst. Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen waren er wel meer dan sterke aanwijzingen in Antwerpen. De deur naar bewijzen werd uiteraard vakkundig gesloten gehouden. Zo kwam er nooit zekerheid, maar de sluimerende twijfel is in deze nog veel erger!
In het buitenland werd het elektronische stemmen terug gedraaid naar het ambachtelijke gebruik van potlood en papier. Informatici hadden immers ontegensprekelijk aangetoond dat stemcomputers kùnnen gemanipuleerd worden.
Alleen nog maar het vermoeden van deze mogelijkheid zou in een democratie moeten volstaan om elke twijfel uit te sluiten. Nederland en Duitsland hebben hun conclusies getrokken. Zij kozen overtuigd voor de democratie. België trok ook zijn conclusies
Maar zelfs als de uitslagen correct het stemgedrag weerspiegelen, leren ze weinig. Yves Leterme haalde bij een vorige verkiezing 700.000 voorkeurstemmen en was, achteraf bekeken, de grote verliezer.
Het vroegere Agalev, thans Groen!, heeft als politieke partij nooit iets betekend omdat het de enge doctrine van een wereldvreemde beweging niet kon overstijgen, maar leverde op zeker ogenblik wel ministers die zich onsterfelijk belachelijk maakten door o.a. voor te stellen chocolade sigaretten te verbieden
Bart De Wever wordt vandaag afgeschilderd als de golden wonderboy van de Vlaamse politiek. Of hij een winnaar is, zullen we pas bij de volgende verkiezingen weten. In hoeverre heeft hij Vlaanderen kunnen overtuigen van zijn staatsmanschap, of welke invloed heeft gangmaker Woestijnvis gehad op zijn voorkeurstemmen? Zal zijn partij het verschil kunnen maken in een Vlaamse regering of zal zij in een tweede Egmontpact geluisd worden? Pas bij de volgende verkiezingen zal duidelijk zijn of het Slimste-menseffect gespeeld heeft, of dat Vlaanderen bewust voor De Wever koos.
Alleen Kris Peeters kreeg duidelijk het vertrouwen van de kiezer. Die weet echt wel dat politiek een zaak is van geven en nemen, maar hij wil dan dat dit integer gebeurt. Peeters heeft daar nog niets op ingeboet.
De kiezer heeft duidelijk willen meegeven, dat hij het hele zootje niet meer gelooft. Dat hij alleen voor individuele mensen kiest, omdat hij ze vertrouwt of omdat ze hem minstens eens doen lachen en weinig kwaad kunnen uitrichten. Minder alleszins, dan pretentieuze breedsmoelkikkers die openlijk liegen, stelen en bedriegen.
Valse gemiddelden
De kiezer heeft ook de partijgrenzen overschreden, nadat de partijen zelf al voor mengkleuren hadden gekozen en mekaars hoofdlijnen hadden ingepikt.
De kiezer heeft gewoon zijn stem uitgebracht voor het linkse of voor het rechtse kamp. Links was overduidelijk in de minderheid. Klassiek-linkse partijen werden van afgestraft tot totaal genegeerd omdat links geen oplossing biedt voor de huidige problemen, maar zelf een van de problemen is.
Klassiek-rechtse partijen kregen de dubbele rekening gepresenteerd omdat ze zelfs al met de billen bloot en ontmaskerd in al hun hypocrisie nog arroganter werden.
De cijfers zijn duidelijk: links en rechts. De verdeling over partijen is evenwel genuanceerder dan de naakte cijfers.
Ik kan, geen Antwerpenaar zijnde, zonder chauvinisme zeggen dat Antwerpen de belangrijkste stad van Vlaanderen is, zowel economisch, cultureel als qua internationaal belang. Eigenlijk is ze de enige stad, het centrum van de hele regio die Vlaanderen heet. Wie stemmen haalt in Antwerpen, krijgt de voorkeur van Vlaanderen. Wie er uit de boot valt, betekent te weinig. Zo simpel is het.
Een partij die niet in de gunst ligt van de Antwerpenaar, maar toch nog een mooie gemiddelde score haalt omdat van Bachten-Maria-Leerne tot in Voorshoven nog wat trouwe aanhangers wonen, kan het gewoon schudden.
Triomferen met de zware slag die het Vlaams Belang werd toegebracht, is bijgevolg zelfbedrog. In Antwerpen heeft deze partij gewonnen. Al de rest is onbelangrijk.
Van sp.a en Open VLD kan dat niet gezegd worden. Daar vallen de klappen in alle hoeken van Vlaanderen. Bart Somers heeft dat begrepen. Het is zeer de vraag of de rest van zijn partijtop dat ook begrijpt.
Arrogantie
De reden waarom de kiezer zich van Open VLD heeft afgekeerd, hoeft niet ver gezocht te worden. Op grote en kleine schaal heeft Open VLD zich gedragen als de PS van Vlaanderen. Sterker nog: bij de PS lekken soms schandalen uit, Open VLD verbergt ze niet eens.
Bovendien heeft Open VLD nauwelijks politiek personeel meer van enig gewicht. Verhofstadt vlucht naar het rust- en verzorgingstehuis dat Europa heet, Patrick De Wael is na een zoveelste malversatie weggepromoveerd, Karel De Gucht heeft net iets te fel zijn hand overspeeld en de kiezer is zijn arrogantie kostbeu, Bart Somers zal alle konijnen uit zijn hoed moeten toveren om in Mechelen de aandacht van stinkende potjes af te leiden. De nieuwe generatie met Matthias De Clercq en Jean-Jacques De Gucht bestaat nog uit politieke kerstekinderen zonder enige levenservaring. De tussengeneratie met Moerman, Keulen, Ceyssens heeft bewezen ofwel onbetrouwbaar te zijn ofwel het soortelijk gewicht van een suikerspin te hebben.
Zelfs na de verpletterende verkiezingsnederlaag hield de arrogantie van Open VLD niet op. Een partij die zo vernederd werd, had nooit een plaats in de regering mogen opeisen en ze nog minder afdwingen met chantagepraktijken. Kris Peeters heeft groot gelijk gehad dat hij deze partij niet in zijn regering wilde. Waar haalde ze immers de pretentie om de federale premier de bibber in de kuiten te jagen door te dreigen deze regering te ontwrichten als ze haar zinnetje niet kreeg in de Vlaamse Regering?! En toen dat dan uiteindelijk toch niet gebeurde, voerde ze haar dreigement niet eens uit onder het mom van verantwoordelijkheid nemen. Wie gelooft die mensen nog?
Niet Bart Somers moet een tocht door de woestijn beginnen. De enige man die Open VLD in de vernieling heeft gereden en blijft rijden is Karel De Gucht.
Als Open VLD opnieuw op de rails wil komen, moet er dringend een voorzitter komen met de propere handen en de kordaatheid van een Kris Peeters. Zijn eerste daad moet zijn om De Wael, De Gucht en Moerman uit de partij te zetten. En vervolgens vanuit een oprèchte nederigheid stilaan beginnen op te bouwen.
De verzwegen partij
CD&V, sp.a, Open VLD, N-VA, LDD, Vlaams Belang, Dit zijn zowat de partijen die overblijven na de verkiezingen. Groen! hangt in de touwen en SLP ligt in de lappenmand. De namen van andere partijtjes kennen we niet eens meer.
Eigenaardig toch hoe cijfers soms wel, soms niet meetellen om te bepalen of een partij de verkiezingen gewonnen of verloren heeft.
CD&V haalde de meeste stemmen. Maar N-VA wordt als de grote winnaar afgeschilderd met ongeveer de helft. LDD doet het ondanks alles ook nog wree goe. Over hoeveel procent praten we dan?
Er is echter één groep kiezers die steeds wordt doodgezwegen, maar die ondertussen al evenveel betekent als de groep die voor de middenklassenpartijen stemde en veel meer dan voor de speelgoedpartijtjes.
Het gaat namelijk over de 12,5 procent (jawel!) stemmen die niet of blanco werden uitgebracht.
Dat is één achtste van het aantal kiezers, meer dan een half miljoen mensen. Zij zouden op zich al een belangrijke politieke partij kunnen vormen.
Natuurlijk wordt er geen wetenschappelijke studie, voor wat dit soort gesubsidieerde wetenschap nog waard mag heten, uitgevoerd naar de beweegredenen van wie niet of blanco stemt. Professoren maken er zich van af, dat die mensen niet in politiek geïnteresseerd zijn.
Ik betwijfel dat. Ik ben er namelijk, door mijn veelvuldige contacten met een massa mensen in alle lagen van de bevolking, van overtuigd dat deze mensen meer dan ooit geïnteresseerd zijn in de politiek. Zij betrouwen het alleen niet meer, ze vertrouwen er niet meer op dat hun stem het verschil kan maken, zij beseffen dat ons parlement een geprogrammeerde stemmachine is die helemaal niet het volk vertegenwoordigt.
Zij brengen, met heel veel politieke interesse, doelbewust een stem uit om hun protest te betekenen. Niet eens uit een antipolitieke instelling of om het beleid lam te leggen, maar om luid te zeggen dat ze zich misbruikt voelen, want dat in de partijcenakels toch beslist wordt ondanks de verkiezingsuitslag.
Ze hebben geen ongelijk. Hoe zou immers anders een partij zoals sp.a, die zon ongenadige afstraffing kreeg en door de kiezer helemaal terug naar af werd weggefloten, dan nu in een coalitie kunnen stappen?
Deze 12,5 procent kiezers kunnen, precies door hun stilzwijgen, het democratische proces van volks-vertegenwoordiging niet beïnvloeden. Zij kunnen zelf ook geen enkele verantwoordelijkheid nemen of invloed uitoe op het beleid.
Zij laten wel in een oorverdovende stilte hun blanco stem horen. En dan is het aan de politici om uit te maken of ze met die massa rekening willen houden door zich wat nederiger te gedragen, of er hautain op neer te kijken als waren het allen strontvliegen.
Eerbiedig stilzwijgen en de tekst meenemen op een A4-tje, om in de woestijn te herlezen en te mijmeren. Vlaanderen, mijn land, zo ver, en zo dichtbij!
Blijft alleen een wrang gevoeld bij die blanco-analyse.
De blanco-stemmers zijn.... lijk God. Want op de vraag in de Mechelse Catechismus (Eerste Studiejaar) Waar is God luidde het antwoord steevast: God is op alle plaatsen. In de hemel, in de hel en op alle plaatsen. Ondertussen weten we beter. Maar de medemens? Die onbekende blanco-stemmer : ik had hem/haar eens willen ontmoeten. Tussen pot en pint. Om een soort vierkantswortel te trekken.
Maar in navolging van veel geleerde professoren, (die beweren van de exacte wetenschap politiek iets meer te weten dan ondergetekende, maar feestelijk nalaten dit te bewijzen), vrees ik dat de meerderheid der blanco-stemmers, juist de goede democraten zijn. Kan er duidelijker een neus gezet worden? Want blanco stemmen staat gelijk met stemmen voor partijen die meer dan 15% halen .Waarmee bewezen is, dat die partijen (die 15% halen), partijen zijn die niet door de brede volksmassa worden gedragen. Omdat ze voorbij gestreefd zijn, zoals de SP, en de PVV. Dat geldt niet voor het Vlaams Belang, omdat deze partij overal gedomioniseerd wordt omwille van haar boodschap. De zaak is dus deze boodschap anders te verpakken, om voortaan aansluiting te vinden bij nieuwe leiders-met-logica. Bedrijfsleiders onder elkaar. Valkeners en Peeters. Met nog anderen. Want Vlaanderen is een welig huis, met vele rijk gevulde tafelen .
In feite zegt Luc Van Balberghe: Geef ons bekwame leiders.
Mooier anti-compliment kan niet.
Stelt zich de vraag (de enige vraag nog mogelijk) Hoelang moeten wij dat nog verdragen?
Als woorden niet hepen, moeten dan geen daden volgen? Perzië, dat Iran geworden is, geeft het voorbeeld. Maar dat betekent revolutie. En daar houden de Vlamingen niet van.
Besluit.
Ik heb niet zo maar verwezen naar Vrij van Zegel. Ik neem Vrij van Zegel over, en maak die woorden tot de mijne. Integraal.. Ik wou dat ik zelf Vrij van Zegel was! Wat niet belet om deze site meer dan warm aan te bevelen, voor gewoon alles wat daar verschijnt! Maar wat ik daar deze keer vond, aanzie ik als mijn onvervreemdbaar eigendom, mij ter beschikking gesteld op het Internet. En wat op mijn vaste schijf staat, staat in mijn geheugen gebrand. Luc Van Balberghe zal mij begrijpen! Hoop ik.
Maar dat ik nu Kris Peeters als CEO van de N.V. Vlaanderen moet aanzien, is mij een brug te ver. Alhoewel er voor het ogenblik geen betere kandidaat is. Mocht hij zich maar Renders en Cortebeeck van het lijf kunnen houden .
