Morgenvroeg begint aftredend Minister-president Kris Peeters aan de onderhandelingsgesprekken met de mogelijk toekomstige coalitiepartners. Vandaag was het 14 dagen geleden dat we ter stembus gingen. Al die tijd heb ik bewust niets geschreven over winnaars of verliezers. Die zijn immers nog steeds niet gekend.
Jawel, de stemmen zijn geteld en de naakte cijfers verschenen al overal. Maar wat betekenen die cijfers? Dan laat ik nog in het midden of ze gelijk zijn aan de stemmen zoals ze werkelijk zijn uitgebracht. Zelfs dàt doet helemaal niets ter zake. De ware winnaar of verliezer zullen we pas over enkele jaren kennen. Immers, niet de kandidaten of hun partijen zijn de inzet van de verkiezingen. Verkiezingen zijn maar een ritueel. Het is de burger die de ware inzet is. Het is de burger die wint of verliest.
Deze verkiezingen hebben in elk geval aangetoond dat het partijenstelsel tot op de draad versleten is. De kiezers hebben altijd al een ideologische voorkeur geuit. Vroeger werd die afgelijnd gedragen door een partij. Vandaag is dat niet meer zo. Partijen verloochenen desnoods het eigen gedachtegoed, als het moet hun eigen leden, om in elkaars vijver te vissen. Desnoods importeren ze vreemde gelukzoekers met gemeenschapsgeld in ruil voor wat meer stemmen.
Beleidsmatig maakt het ook nog weinig uit welke partij aan het bewind is. Er zijn bekwame mandatarissen en onbekwame, er zijn die zich voor het algemene belang inzetten en anderen die alleen voor zichzelf zorgen. De politicus van vandaag gooit alleen nog parels voor de zijnen.
Neem nu de christelijke ideologie. Die is nog nauwelijks in een partij terug te vinden. De sociale bekommernis betonen ze allemaal. De economische betrokkenheid wordt zelfs door de socialisten onderschreven. De liberalen zijn groen als het moet en de groenen zijn globalistischer dan ze zelf vermoeden. Wie kan daar nog wijs uit?
Dus stemmen op personen, ongeacht hun partij? Schaf die geldverslindende achterkamerpartijen dan ook meteen af en laat individuele kandidaten zich verkiesbaar stellen. Ze zullen échte vertegenwoordigers van het volk zijn. Bovendien zullen geniepigerds zoals de Rendersen, de Cortebeecks of logegrootmeester Goris minder kans krijgen hun vuile spelletjes te spelen.
Waarom benoemt de koning, zo doet die ook nog iets nuttigs, geen ministers op basis van hun bekwaamheid, ongeacht de electorale steun?
De laatste decennia zijn er drie ministers uit het bedrijfsleven geplukt die niet tot een politieke partij behoorden en niet verkozen werden. Op één faliekante mislukking na, deden de andere twee het beter dan veel andere ministers die zich alleen maar interesseerden aan postjes en koehandel. Akkoord, Mieke Officiers was een catastrofale miscasting. Ze werd dan ook sito presto uit de Wetstraat weggedragen. Maar Robert Vandeputte en Kris Peeters deden wat van hen verwacht werd: een goed beleid proberen te voeren met respect voor iedereen, zonder verborgen agendas, zoals ze dat ook in een onderneming zouden gedaan hebben.
Een volwassen man
Vandaag zijn alle ogen gericht op Kris Peeters. Hij kronkelt af en toe eens om de boerenkar op de hobbelige weg toch in beweging te houden. De man doet dat echter zeer tegen zijn zin omdat hij veel pragmatischer ingesteld is dan wat gebruikelijk is in de politiek: wie mij liefheeft volgt mij, wie niet volgt heeft pech!, is zijn devies. Maar in het politieke bedrijf gelden andere wetten dan in de ondernemingswereld waar hij zijn sporen verdiende.
Op een schoonheidsfoutje na, de eerste maanden toen hij dacht dat je in politiek gewoon afspraken kon maken en de zaken laten vooruit gaan, reed hij nochtans de laatste 5 jaar een foutloos parcours. Eerst als onverkozen minister, nadien als gerespecteerd Minister-president.
Ook in dit formatieberaad heeft hij bewezen een volwassen man te zijn, kordaat maar steeds beleefd.
Zelfs voorzitter Bruno Valkeniers van het Vlaams Belang was onder de indruk van het feit dat hij niet omdat het niet anders meer kon op de thee mocht komen, maar zoals elke andere voorzitter met een open geest ontvangen werd. Dat de partijstandpunten onvoldoende compatibel waren om samen scheep te gaan, wisten ze allebei vooraf. Maar Peeters stond in elk geval open voor een goed gesprek. Een duidelijke afwijzing van het totalitaire cordon sanitaire dus, en een schril contrast met Yves Leterme die zijn fysieke afkeer voor iedereen die naar VB ruikt alsof het leprozen zijn, niet kan verbergen.
Peeters had ook de moed om Guy Verhofstadt te bellen en hem te zeggen dat hij niet met Open VLD verder zou gaan. Iemand anders zou de kersverse voorzitter van de verslagen partij dat uit de media laten vernemen hebben.
Dat Verhofstadt het telefoontje lichtjes geïrriteerd beantwoordde, zegt meer over hem dan over Peeters. Vooral omdat de irritatie niets te maken had met de inhoud van de mededeling, maar met time & place: Verhofstadt bevond zich in Parijs waar hij een lezing ging geven over Europa en was al lang niet meer met zijn gedachten in België, laat staan bij een Vlaamse regering.
Iedereen gewonnen?
Kris Peeters is misschien wel de politicus die het best uit de verkiezingen is gekomen. Alleen statistici wegen winnaars en verliezers nog altijd af op basis van het aantal voorkeurstemmen. Wie denkt dat dit een objectief gegeven is, zit behoorlijk fout.
Ik heb het dan nog niet eens over mogelijke vervalsing van de uitslagen. Vooralsnog is er niets dat in die richting wijst. Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen waren er wel meer dan sterke aanwijzingen in Antwerpen. De deur naar bewijzen werd uiteraard vakkundig gesloten gehouden. Zo kwam er nooit zekerheid, maar de sluimerende twijfel is in deze nog veel erger!
In het buitenland werd het elektronische stemmen terug gedraaid naar het ambachtelijke gebruik van potlood en papier. Informatici hadden immers ontegensprekelijk aangetoond dat stemcomputers kùnnen gemanipuleerd worden.
Alleen nog maar het vermoeden van deze mogelijkheid zou in een democratie moeten volstaan om elke twijfel uit te sluiten. Nederland en Duitsland hebben hun conclusies getrokken. Zij kozen overtuigd voor de democratie. België trok ook zijn conclusies
Maar zelfs als de uitslagen correct het stemgedrag weerspiegelen, leren ze weinig. Yves Leterme haalde bij een vorige verkiezing 700.000 voorkeurstemmen en was, achteraf bekeken, de grote verliezer.
Het vroegere Agalev, thans Groen!, heeft als politieke partij nooit iets betekend omdat het de enge doctrine van een wereldvreemde beweging niet kon overstijgen, maar leverde op zeker ogenblik wel ministers die zich onsterfelijk belachelijk maakten door o.a. voor te stellen chocolade sigaretten te verbieden
Bart De Wever wordt vandaag afgeschilderd als de golden wonderboy van de Vlaamse politiek. Of hij een winnaar is, zullen we pas bij de volgende verkiezingen weten. In hoeverre heeft hij Vlaanderen kunnen overtuigen van zijn staatsmanschap, of welke invloed heeft gangmaker Woestijnvis gehad op zijn voorkeurstemmen? Zal zijn partij het verschil kunnen maken in een Vlaamse regering of zal zij in een tweede Egmontpact geluisd worden? Pas bij de volgende verkiezingen zal duidelijk zijn of het Slimste-menseffect gespeeld heeft, of dat Vlaanderen bewust voor De Wever koos.
Alleen Kris Peeters kreeg duidelijk het vertrouwen van de kiezer. Die weet echt wel dat politiek een zaak is van geven en nemen, maar hij wil dan dat dit integer gebeurt. Peeters heeft daar nog niets op ingeboet.
De kiezer heeft duidelijk willen meegeven, dat hij het hele zootje niet meer gelooft. Dat hij alleen voor individuele mensen kiest, omdat hij ze vertrouwt of omdat ze hem minstens eens doen lachen en weinig kwaad kunnen uitrichten. Minder alleszins, dan pretentieuze breedsmoelkikkers die openlijk liegen, stelen en bedriegen.
Valse gemiddelden
De kiezer heeft ook de partijgrenzen overschreden, nadat de partijen zelf al voor mengkleuren hadden gekozen en mekaars hoofdlijnen hadden ingepikt.
De kiezer heeft gewoon zijn stem uitgebracht voor het linkse of voor het rechtse kamp. Links was overduidelijk in de minderheid. Klassiek-linkse partijen werden van afgestraft tot totaal genegeerd omdat links geen oplossing biedt voor de huidige problemen, maar zelf een van de problemen is.
Klassiek-rechtse partijen kregen de dubbele rekening gepresenteerd omdat ze zelfs al met de billen bloot en ontmaskerd in al hun hypocrisie nog arroganter werden.
De cijfers zijn duidelijk: links en rechts. De verdeling over partijen is evenwel genuanceerder dan de naakte cijfers.
Ik kan, geen Antwerpenaar zijnde, zonder chauvinisme zeggen dat Antwerpen de belangrijkste stad van Vlaanderen is, zowel economisch, cultureel als qua internationaal belang. Eigenlijk is ze de enige stad, het centrum van de hele regio die Vlaanderen heet. Wie stemmen haalt in Antwerpen, krijgt de voorkeur van Vlaanderen. Wie er uit de boot valt, betekent te weinig. Zo simpel is het.
Een partij die niet in de gunst ligt van de Antwerpenaar, maar toch nog een mooie gemiddelde score haalt omdat van Bachten-Maria-Leerne tot in Voorshoven nog wat trouwe aanhangers wonen, kan het gewoon schudden.
Triomferen met de zware slag die het Vlaams Belang werd toegebracht, is bijgevolg zelfbedrog. In Antwerpen heeft deze partij gewonnen. Al de rest is onbelangrijk.
Van sp.a en Open VLD kan dat niet gezegd worden. Daar vallen de klappen in alle hoeken van Vlaanderen. Bart Somers heeft dat begrepen. Het is zeer de vraag of de rest van zijn partijtop dat ook begrijpt.
Arrogantie
De reden waarom de kiezer zich van Open VLD heeft afgekeerd, hoeft niet ver gezocht te worden. Op grote en kleine schaal heeft Open VLD zich gedragen als de PS van Vlaanderen. Sterker nog: bij de PS lekken soms schandalen uit, Open VLD verbergt ze niet eens.
Bovendien heeft Open VLD nauwelijks politiek personeel meer van enig gewicht. Verhofstadt vlucht naar het rust- en verzorgingstehuis dat Europa heet, Patrick De Wael is na een zoveelste malversatie weggepromoveerd, Karel De Gucht heeft net iets te fel zijn hand overspeeld en de kiezer is zijn arrogantie kostbeu, Bart Somers zal alle konijnen uit zijn hoed moeten toveren om in Mechelen de aandacht van stinkende potjes af te leiden. De nieuwe generatie met Matthias De Clercq en Jean-Jacques De Gucht bestaat nog uit politieke kerstekinderen zonder enige levenservaring. De tussengeneratie met Moerman, Keulen, Ceyssens heeft bewezen ofwel onbetrouwbaar te zijn ofwel het soortelijk gewicht van een suikerspin te hebben.
Zelfs na de verpletterende verkiezingsnederlaag hield de arrogantie van Open VLD niet op. Een partij die zo vernederd werd, had nooit een plaats in de regering mogen opeisen en ze nog minder afdwingen met chantagepraktijken. Kris Peeters heeft groot gelijk gehad dat hij deze partij niet in zijn regering wilde. Waar haalde ze immers de pretentie om de federale premier de bibber in de kuiten te jagen door te dreigen deze regering te ontwrichten als ze haar zinnetje niet kreeg in de Vlaamse Regering?! En toen dat dan uiteindelijk toch niet gebeurde, voerde ze haar dreigement niet eens uit onder het mom van verantwoordelijkheid nemen. Wie gelooft die mensen nog?
Niet Bart Somers moet een tocht door de woestijn beginnen. De enige man die Open VLD in de vernieling heeft gereden en blijft rijden is Karel De Gucht.
Als Open VLD opnieuw op de rails wil komen, moet er dringend een voorzitter komen met de propere handen en de kordaatheid van een Kris Peeters. Zijn eerste daad moet zijn om De Wael, De Gucht en Moerman uit de partij te zetten. En vervolgens vanuit een oprèchte nederigheid stilaan beginnen op te bouwen.
De verzwegen partij
CD&V, sp.a, Open VLD, N-VA, LDD, Vlaams Belang, Dit zijn zowat de partijen die overblijven na de verkiezingen. Groen! hangt in de touwen en SLP ligt in de lappenmand. De namen van andere partijtjes kennen we niet eens meer.
Eigenaardig toch hoe cijfers soms wel, soms niet meetellen om te bepalen of een partij de verkiezingen gewonnen of verloren heeft.
CD&V haalde de meeste stemmen. Maar N-VA wordt als de grote winnaar afgeschilderd met ongeveer de helft. LDD doet het ondanks alles ook nog wree goe. Over hoeveel procent praten we dan?
Er is echter één groep kiezers die steeds wordt doodgezwegen, maar die ondertussen al evenveel betekent als de groep die voor de middenklassenpartijen stemde en veel meer dan voor de speelgoedpartijtjes.
Het gaat namelijk over de 12,5 procent (jawel!) stemmen die niet of blanco werden uitgebracht.
Dat is één achtste van het aantal kiezers, meer dan een half miljoen mensen. Zij zouden op zich al een belangrijke politieke partij kunnen vormen.
Natuurlijk wordt er geen wetenschappelijke studie, voor wat dit soort gesubsidieerde wetenschap nog waard mag heten, uitgevoerd naar de beweegredenen van wie niet of blanco stemt. Professoren maken er zich van af, dat die mensen niet in politiek geïnteresseerd zijn.
Ik betwijfel dat. Ik ben er namelijk, door mijn veelvuldige contacten met een massa mensen in alle lagen van de bevolking, van overtuigd dat deze mensen meer dan ooit geïnteresseerd zijn in de politiek. Zij betrouwen het alleen niet meer, ze vertrouwen er niet meer op dat hun stem het verschil kan maken, zij beseffen dat ons parlement een geprogrammeerde stemmachine is die helemaal niet het volk vertegenwoordigt.
Zij brengen, met heel veel politieke interesse, doelbewust een stem uit om hun protest te betekenen. Niet eens uit een antipolitieke instelling of om het beleid lam te leggen, maar om luid te zeggen dat ze zich misbruikt voelen, want dat in de partijcenakels toch beslist wordt ondanks de verkiezingsuitslag.
Ze hebben geen ongelijk. Hoe zou immers anders een partij zoals sp.a, die zon ongenadige afstraffing kreeg en door de kiezer helemaal terug naar af werd weggefloten, dan nu in een coalitie kunnen stappen?
Deze 12,5 procent kiezers kunnen, precies door hun stilzwijgen, het democratische proces van volks-vertegenwoordiging niet beïnvloeden. Zij kunnen zelf ook geen enkele verantwoordelijkheid nemen of invloed uitoe op het beleid.
Zij laten wel in een oorverdovende stilte hun blanco stem horen. En dan is het aan de politici om uit te maken of ze met die massa rekening willen houden door zich wat nederiger te gedragen, of er hautain op neer te kijken als waren het allen strontvliegen.
Eerbiedig stilzwijgen en de tekst meenemen op een A4-tje, om in de woestijn te herlezen en te mijmeren. Vlaanderen, mijn land, zo ver, en zo dichtbij!
Blijft alleen een wrang gevoeld bij die blanco-analyse.
De blanco-stemmers zijn.... lijk God. Want op de vraag in de Mechelse Catechismus (Eerste Studiejaar) Waar is God luidde het antwoord steevast: God is op alle plaatsen. In de hemel, in de hel en op alle plaatsen. Ondertussen weten we beter. Maar de medemens? Die onbekende blanco-stemmer : ik had hem/haar eens willen ontmoeten. Tussen pot en pint. Om een soort vierkantswortel te trekken.
Maar in navolging van veel geleerde professoren, (die beweren van de exacte wetenschap politiek iets meer te weten dan ondergetekende, maar feestelijk nalaten dit te bewijzen), vrees ik dat de meerderheid der blanco-stemmers, juist de goede democraten zijn. Kan er duidelijker een neus gezet worden? Want blanco stemmen staat gelijk met stemmen voor partijen die meer dan 15% halen .Waarmee bewezen is, dat die partijen (die 15% halen), partijen zijn die niet door de brede volksmassa worden gedragen. Omdat ze voorbij gestreefd zijn, zoals de SP, en de PVV. Dat geldt niet voor het Vlaams Belang, omdat deze partij overal gedomioniseerd wordt omwille van haar boodschap. De zaak is dus deze boodschap anders te verpakken, om voortaan aansluiting te vinden bij nieuwe leiders-met-logica. Bedrijfsleiders onder elkaar. Valkeners en Peeters. Met nog anderen. Want Vlaanderen is een welig huis, met vele rijk gevulde tafelen .
In feite zegt Luc Van Balberghe: Geef ons bekwame leiders.
Mooier anti-compliment kan niet.
Stelt zich de vraag (de enige vraag nog mogelijk) Hoelang moeten wij dat nog verdragen?
Als woorden niet hepen, moeten dan geen daden volgen? Perzië, dat Iran geworden is, geeft het voorbeeld. Maar dat betekent revolutie. En daar houden de Vlamingen niet van.
Besluit.
Ik heb niet zo maar verwezen naar Vrij van Zegel. Ik neem Vrij van Zegel over, en maak die woorden tot de mijne. Integraal.. Ik wou dat ik zelf Vrij van Zegel was! Wat niet belet om deze site meer dan warm aan te bevelen, voor gewoon alles wat daar verschijnt! Maar wat ik daar deze keer vond, aanzie ik als mijn onvervreemdbaar eigendom, mij ter beschikking gesteld op het Internet. En wat op mijn vaste schijf staat, staat in mijn geheugen gebrand. Luc Van Balberghe zal mij begrijpen! Hoop ik.
Maar dat ik nu Kris Peeters als CEO van de N.V. Vlaanderen moet aanzien, is mij een brug te ver. Alhoewel er voor het ogenblik geen betere kandidaat is. Mocht hij zich maar Renders en Cortebeeck van het lijf kunnen houden .
De laatste 30 jaar zit de Israëlische politiek gevangen in een DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN- doctrine. Iedere beslissing met verstrekkende gevolgen van de regering weerspiegelde dit wensdenken en zijn onwrikbare geloof jezelf iets wijs te maken. Hieronder volgt een korte samenvatting van Israëlische beslissingen die op deze doctrine gestoeld zijn.
Wanneer Israël de Sinai aan de Egyptenaren teruggeeft, DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN de op nazipropaganda lijkende antisemitische propaganda in hun media stopzetten.
Wanneer Israël akkoord gaat met de beperkte autonomie van de Palestijnen, DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN stoppen om Israëls vernietiging na te jagen. Dan zal de wereld ook niet proberen een onafhankelijke Arabische terreurstaat te vestigen.
Wanneer Israël wapens en geld geeft aan de Palestijnse instanties, DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN niet worden ingezet bij terroristische aanslagen tegen Israël.
Wanneer Israël zijn Arabische staatsburgers een voorkeursbehandeling garandeert in de zin van doelbewuste stimuleringsmaatregelen, DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN stoppen met het toejuichen van terroristen en het vaart zetten achter de vernietiging van Israël en zijn bevolking.
Wanneer Israël duizenden Palestijnse gevangenen vrijlaat, DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN het geweld afzweren en geen joden meer vermoorden.
Wanneer Israël bereid is met vertegenwoordigers van de PLO te praten, DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN de Palestijnse terreur stoppen.
Wanneer Israël het de Palestijnen toestaat verkiezingen te houden, DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN niet Hamas kiezen.
Wanneer de Palestijnen Hamas kiezen, DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN geen agressief terreurprogramma tegen Israël meer nastreven.
Wanneer Israël met terroristen praat, DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN hun volkerenmoordambities afzweren en vrede zoeken.
Wanneer Israël zich eenzijdig uit Zuid-Libanon terugtrekt en aan de terroristen van Hezbollah toestaat raketten langs de grens te stationeren, DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN geen enkele afvuren.
Wanneer Israël niets doet, terwijl de Syriërs hun hegemonie over Zuid-Libanon vestigen, DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN de Hezbollah matigen en ertoe doen besluiten te stoppen met hun aanvallen op Israël.
Wanneer Israël ervan afziet om terug te slaan tegen Hezbollah-terroristen, nadat ze Israëlische soldaten in koelen bloede vermoordden, DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN niet meer proberen nog meer soldaten te ontvoeren.
Wanneer Israël de ene na de andere wapenstilstand met de Arabieren sluit, DAN ZULLEN DE ARABIEREN ZICH MISSCHIEN ooit aan eentje houden.
Wanneer Israël het aan Arabieren toestaat te bouwen op openbaar land, DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN een gematigde, pro-Israël houding ontwikkelen.
Wanneer Israël de stationering van VN-troepen in Libanon toestaat, DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN iets doen om de terroristische aanvallen op Israël te stoppen.
Wanneer Israël de grensschendingen van Hezbollah ignoreert, DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN stoppen.
Wanneer Israël de controle over de Tempelberg in Jeruzalem aan de moslims overlaat, DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN antwoorden met vriendschap en matiging.
Wanneer Israël als vriendschappelijk gebaar tegenover de Palestijnen alle joden uit Gaza verwijdert, DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN antwoorden door zich vriendschappelijk tegenover de joden te gedragen
Wanneer Israël de Gazastrook aan de Palestijnen overdraagt, DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN de strook niet als basis voor terroristische aanvallen op Israël gebruiken.
Wanneer Israël na de aanvallen met Kassam-raketten vanuit Gaza ook de andere wang toekeert, DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN geen raketten meer afvuren.
Wanneer Israël de Palestijnse Autoriteit toestaat delen van de West Bank te controleren, DAN ZULLEN DE SYRIËRS MISSCHIEN vrede sluiten en de heuvels niet meer gebruiken voor nieuwe aanvallen op Israël.
Wanneer Israël ermee instemt om zijn nek in de Oslo/Road Map/Saoedi-Arabië-strop te steken, DAN ZULLEN DE ARABIEREN MISSCHIEN de strik niet aantrekken.
Wanneer Israël officieel te kennen geeft dat de Palestijnen een staat krijgen, DAN ZULLEN ZE MISSCHIEN hun plan opgeven Israël te vernietigen.
Behoudens de indruk dat we dreigen 1.000 jaar terug geworpen te worden in de Geschiedenis (met Hoofdletter!). Over de strijd met Muzelmannen en de met hen afgesloten akkoorden staat daar alles geschreven wat nodig is om met dat soort mensen overeen te komen. Gewoon : niet luisteren naar hun woorden, maar kijken naar hun daden. En daar uit de nodige besluiten trekken. Zonder verder tijdverlies. Met dat soort mensen moet men gewoon hun eigen taal spreken. Het is de enige taal die ze verstaan. Dat was in het verleden, en zo is het wat er heden omgaat in Perzië (Iran).
Terwijl de Zevende Dag beweerde geen gehoor te krijgen bij CD&V noch bij N-VA voor een politiek gesprek/debat (zij moesten zich behelpen met monologen van Gennez en Gatz en met een breed uitgesmeerd tattoo-hoofdstuk) zaten Bart De Wever en zijn (huidige stads- en toekomstige regerings-) coalitiegenoot Patrick Janssens wèl samen in de studio van ATV.
Een kwestie van prioriteiten zo mag men aannemen, want het gesprekje (een "debat" kon met het met zoveel wederzijdse loftuitingen nauwelijks noemen) was door Bart De Wever zorgvuldig uitgekozen om twee ideeën ingang te doen vinden. De idee van Bart De Wever als minister en de idee van Bart De Wever als burgemeester.
Janssens vindt het helemaal niet erg dat De Wever minister zou worden en zelfs niet dat hij alle centrumkrachten gaat verzamelen voor de volgende gemeenteraadsverkiezingen, zolang het maar ten nadele is van het Vlaams Belang en van Filip Dewinter wier politieke lijk al gretig en in grote brokken door de beide heren werd verdeeld. Dat leek, net als de Vlaamse regering die er aankomt, allemaal al zo goed als in kannen en kruiken. Daar kwamen dan nog tussendoor wat complimentjes van De Wever voor Vandenbroucke bij. En in ruil begon Patrick Janssens een ode aan het Vlaams-nationalisme af te steken dat hem -zo blijkt nu- altijd nauw aan het hart heeft gelegen. Het scheelde niet veel of zijn strijd voor het socialisme en het burgemeesterschap van Antwerpen werden voorgesteld als een strijd voor de "democratische" zuiverheid van het Vlaams-nationalisme. Dit "kijk eens hoe lief we zijn voor elkaar"-gesprek had zonder dat het geforceerd zou zijn geweest, kunnen afgesloten worden met -vanwege de beide heren- een dikke kus op elkaars wangen. Het zou helemaal niet storend, ja zelfs perfect logisch zijn geweest.
Dat deze seance bij ATV plaatsvond, doet onwillekeurig terugdenken aan de Panorama reportage waarin De Wever, Dewinter en Dedecker - met een microfoontje op hun vest - wekenlang werden gevolgd door een VRT camera. Daarin komt een scene voor waar Caroline Gennez in de schmink-stoel van ATV wat wordt bijgewerkt en De Wever bij die stoel over toekomstige coalities speculeert en zij daar spontaan op inpikt. Zonder dat hij het woord VLD in de mond neemt presenteert hij zich als een alternatief in de verhouding tussen Peeters en Vandenbroucke. Op een gegeven ogenblik realiseert hij zich dat het gesprek wordt opgenomen en stopt hij de voortzetting ervan, zich excuserend, bevestigend dat hij vergeten was dat er werd opgenomen en Caroline Gennez geruststellend dat de reportage pas na de verkiezingen zal worden uitgezonden. (Na 32:40 min in reportage "Rechts marcheert" http://multiblog.vrt.be/canvasactua/category/panorama/ )
Waarom haal ik dit hier aan? Omdat de geschiedenis van deze verkiezingsuitslag en deze (snelle) coalitievorming nog lang niet duidelijk is en vooral heel veel vragen oproept over wat er achter de schermen van de macht plaatsvindt en plaatsvond. Ik zal het bijvoorbeeld tot mijn laatste snik verdacht blijven vinden dat Dehaene drie dagen voor de verkiezingen plots opriep om niet voor de N-VA te stemmen. Op dat moment hing er meteen een sfeertje dat mij in mijn ervaring terugleidde naar de gemanipuleerde dioxine-verkiezing van 1999. Ook toen was na de verkiezingen de "regime change" op enkel dagen geflikt... Is het kartel wel ooit echt dood geweest? En heeft het vroegere kartel en de huidige "combinatie" CD&V-N-VA niet gewoon -divide et impera (verdeel en heers)- VLD en SP.a netjes in een positie gewrongen van tegelijk regeren en oppositie voeren wat na de SP.a nu ook VLD in een wurgende spreidstand brengt?
***
De smekkerige gretigheid waarmee dus nu ook Patrick Janssens vlijtig over de zogenaamde wedergeboorte van het "democratische" Vlaams-nationalisme kwam staan meehuilen, plaatst hem in de snel lang geworden rij van politieke analisten die dat thema verder willen versterken.
Het verhaal is bekend: Bourgeois en De Wever lanceerden aan de hand van begrippen als "marginaal" en "humanitair" hun versie van het Vlaams-nationalisme als het grote alternatief voor het Vlaams Belang. Zij weten dat het dat is wat de media en vooral de "opgeluchte" machtspolitici willen horen. De klassieke politici denken dat ze na de woelige rivier van een radicaal en onomkoopbaar nationalisme nu kunnen verder dobberen in een rustig watertje. Een kwade droom lijkt voorbij. Dank u N-VA. Vaarwel Vlaams Belang.
Mag ik deze analisten echter kortstondig wijzen op een denkfout? Dat de N-VA haar project nu definieert in polemische termen, als een anti-partij, een anti-Vlaams Belang-partij, wijst op een grote schraalheid en gaat voorbij aan de kern zelf van Vlaams-nationale partijvorming. Dat gezwets over "humanitair" of "niet-humanitair" doet helemaal niet ter zake want het Vlaams Belang is ideologisch helemaal niet in conflict met humanisme in de brede culturele betekenis waarin het begrip wordt gebruikt. Integendeel: humanisme en zelfs humanitair denken is een belangrijk element van de normen en waarden die wij verdedigen in bijvoorbeeld het debat met de islam. Ook dat wij marginaal en nutteloos zouden zijn kan De Wever alleen maar zeggen omdat hij zelf daarbij de voorwaarden en de werking van het cordon sanitaire aanvaardt en zelfs ten eigen bate misbruikt. Essentieel slaat dat gezwets allemaal nergens op.
Wel relevant lijkt mij de links-rechts indeling maar om tactische redenen waagt De Wever zich daaraan niet. Hij gebruikt wel het begrip "centrum" als hij solliciteert naar een kartel-lijst bij de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen, maar riskeren dat hij "rechts" genoemd wordt kan hij niet. Durft hij niet. Mag hij niet. Zeker nu hij een regering met socialisten -volledig onder auspiciën van ACV en ABVV- moet gaan ondersteunen, wordt dat soort accenten best vermeden en zit hij in dezelfde schuit als waarin zijn vroegere moederpartij de Volksunie zich bevond, namelijk in alle hevigheid ontkennen dat de links-rechts tegenstelling zelfs nog maar relevant zou kunnen zijn.
Als De Wever nog een stapje verder gaat en schijnt te menen -zoals vanmorgen bij ATV- dat Vlaams-nationalisme zelfs niet mag (kan) gekoppeld worden aan het aansnijden van het vreemdelingenthema, dan komt hij in een Vlaams-nationalisme terecht dat zich wel èrg -laat ik het beleefd houden- pragmatisch opstelt.
Maar dan nog is er een tegenstelling die wellicht naar de wortels gaat van de Vlaams-nationale partijvorming. Veel ouder dan het vreemdelingenthema, veel ouder ook dan het cordon sanitaire of dan Woestijnvis is het debat in Vlaams-nationale kringen over participatie, deelname aan de macht. De methode om het doel te bereiken, de weg naar het realiseren van de doelstelling, is altijd een hevige strijd geweest en is zelfs de oorsprong geweest van de diepe tweedeling die na de stichting van het Vlaams Blok is ontstaan. Zelfs na het uiteenvallen van de Volksunie werd de N-VA geconcipieerd niet als "een humanitaire" versie van het rechtse Vlaams Blok, maar als een Vlaams-nationale partij die uit het cordon sanitaire wou blijven want die wou mee regeren en dan ook in de Vlaamse regering van Leterme stapte zelfs al had ze beloofd dat niet te zullen doen zonder een splitsing van B-H-V. De neiging tot machtsdeelname zit er heel diep in en het mag dan ook niet verwonderen dat Bourgeois zegt altijd een bewonderaar van Schiltz te zijn geweest (en gebleven ondanks alles). Bourgeois en konsoorten achten zich superieur. "Ze vinden ons maar de morsige broertjes", zei Karel Dillen mij reeds in 1985...
De peetvader van die Vlaams-nationale machtsdeelname, Hugo Schiltz, zou ooit hebben gezegd: "Wegen op de politieke agenda is niet voldoende, op de cruciale momenten moet je deelnemen aan het machtspel. En dan, dan wordt het pas echt gevaarlijk" (cit. Knack 17 juni 2009 p.20)
Nog afgezien van het feit dat "wegen op de politieke agenda" zeker wèl voldoende kan zijn (al is een dosis idealisme daarvoor wel van doen) is het volkomen waar dat het machtspel een gevaarlijk spel is en Schiltz heeft het aan den lijve mogen ondervinden: de Volksunie verschrompelde helemaal. Maar het is enkel gevaarlijk omdat er een alternatief is waarmee Vlaams-nationale kiezers de rekening kunnen aanbieden wanneer de belangen van Vlaanderen genegeerd of erger nog verkwanseld worden. Dat alternatief was het Vlaams Blok en is vandaag het Vlaams Belang. Een waakhond is nodig in het Belgische machtspel.
***
De N-VA heeft dus een eigenaardige rit gereden. Zij heeft "meegegeten aan de ruiven van de macht" maar is als maagd herboren. In de Vlaamse regering sinds 2004, in CD&V-zetels in 2007, met zetels en al uit het kartel gestapt een jaar later toen het onhoudbaar werd en dus net op tijd uit de Vlaamse regering gegooid om nog met succes een oppositie-kleed aan te trekken en zelfs het label "consequent" op te eisen. Een zwalpende rit met name en volgens mij is het nog erg vroeg om -zoals Patrick Janssens- te doen alsof er al definitieve conclusies moeten of zelfs nog maar kunnen getrokken worden.
Wie de uitslag van LDD mee in rekening neemt kan moeilijk beweren dat de daling van het Vlaams Belang niet complex is en dat die volledig in de richting van de N-VA is gegaan. Wie de CD&V-score nuchter analyseert kan moeilijk ontkennen dat de N-VA ook vanuit de CD&V is "gevoed", een afrekening van de flamingantenvleugel met de CD&V-moederpartij. Het is niet omdat de CD&V de grootste is gebleven of omdat Marianne Thyssen vroeg op de verkiezingsavond luid schreeuwde dat ze de verkiezingen had gewonnen, dat de cijfers tot diezelfde conclusie hoeven te leiden. De CD&V zit historisch laag, zeker in vergelijking met de tijden van Leterme en vandaar dat het dom zou zijn te beweren dat de N-VA het Vlaams Belang heeft "geveld". Nog veel dommer is te beweren dat het Vlaams Belang ontdaan is van Vlaams-radicale stemmen of invloed.
Het participeren aan de macht is een sterke impuls gebleven bij de N-VA. De kaarten liggen momenteel op tafel. De nota Peeters wordt door N-VA aanvaard. Een staatshervorming hoeft niet meer zo nodig. Ze zal er ook niet komen want ze wordt zonder engagementen verwezen naar het communautaire vriesvak bij uitstek: het overlegcomité.
(Van "curatele" of "usurpatie" is al lang geen sprake meer. In de nota Peeters staat er (ten behoeve van Jambon) duidelijk dat de bevoegdheden van Vlaanderen zullen moeten uitgeoefend worden binnen niet alleen het grondwettelijk maar zelfs binnen het "wettelijk" kader van de Belgische afspraken. Er staat zelfs in dat Vlaanderen zal participeren aan de federale schuldafbouw... Dat de N-VA haar keelgat maar al open zet. Ze zal namelijk moeten leren slikken. Want ACV en ABVV kijken toe. En zij zagen dat het goed was....
Geen. Volledige instemming. De Heer Annemans heeft, spijtig voor hem, de kracht van zijn overtuiging tegen hem. Moest hij zijn vele talenten aangewend hebben in een profitariaats-partij, dan was hij nu een schatrijk man. Maar een schatrijk man, zonder geweten. Wij duimen voor hem, als de eerstvolgende President van Vlaanderen, eenmaal het tweestemmig maar vals klinkend liedje van Bart Dewever, de nieuwe Schiltz, uitgezongen is. Vlaanderen wordt eens te meer uitverkocht, en wij staan erbij en kijken er naar!
Om de krantensector te kunnen redden, moet er een heffing komen op internetaansluitingen. Dat is het kernpunt van het advies van de commissie-Brinkman aan de sector. Daarvoor pleit de commissie Brinkman in een advies aan het ministerie van OCW.
Met de extra toeslag die internetgebruikers voor hun aansluiting zouden moeten betalen, moet 'innovatieve initiatieven' in de krantensector worden betaald.
Commissie Vandaag komt de commissie onder leiding van oud-minister Elco Brinkman (CDA) met het advies aan minister Ronald Plasterk (PvdA) van Media. Volgens Trouw doet de commissie geen uitspraak over de concurrentieverhoudingen in de massamedia die volgens sommige uitgeverijen worden verstoord door reclame-inkomsten bij de publieke omroep.
Programmagegevens Wel stelt de commissie dat publieke omroepen de programmagegevens voor alle media gratis beschikbaar moeten stellen. De coalitiepartijen CDA, PvdA en ChristenUnie stelden in december voor dat er een noodfonds moet komen die de noodlijdende dagbladen financieel steunt.
'Plasterkjournalisten' Vorige maand kwam Plasterk al met een plan om de krantensector te hulp te schieten: hij wil zestig jonge journalisten aanstellen bij Nederlandse dagbladen op kosten van de overheid. Lees het Elseviercommentaar over de plannen van Plasterk voor de dagbladsector in Cadeau Plasterk aan kranten is ondoordacht
Voor alle zekerheid: Deze Brinckman hoort thuis bij de CDA, het zogeheten Christen Democratisch Appel. Nou moe! Mooe democratisch is dat, 80% van de burgers en bedrijven die Internet hebben doen betalen voor de, door eigen schuld, kwakkelende schrijvende pers. Er wordt in NL zo maar eventjes 30 miljoen Euro verwacht, mocht deze wanheffing van kracht worden.
We zien in het hulp-geroep van de Oude Media weer een bekend patroon opduiken. Wanbeheer, want ze schrijven wat de lezer niet lust, en als die afhaakt, weigeren ze de hand in eigen boezem te steken. Dan komt een eindje later een algemene recessie, en voilà: hun slecht beheer is nogmaals niet hun eigen fout, maar de schuld van de crisis .
Een beetje hetzelfde in de bank- en verzekeringssector. De sjoemelaars dreigen met rampscenarios, maar de naarstige en voorzichtige Werkende Bieën doen stille voort Om er maar twee te nomen HBK (Antwerpen) en Argenta. Ze bieden daarenboven nog de beste service! In de geschreven media kan ik ook 2 voorbeelden, zo het hoofd citeren. Journaal van Marc Grammens, en t Zwart Moniteurke (t Pallieterke) die beiden bestaan, en goed voortboeren, zonder één Eurocent subsidie of publiciteit.
En weest gerust! De Linkse Progressieve Kerk zal zeker de kans niet laten voorbijgaan, noch in NLK, noch in VL, om op die kar te springen. Eenmaal die geld geroken hebben! U kent toch het gezegde, dat het veel moeilijker is, een socialist voorbij een bank te loodsen, dan een hond voor een berg saucissen ..Want zeg nu zelf: de maatregel, die wel zal opbrengen, kan in de verste verte geen nieuwe belasting genoemd worden, en dat is mooi meegenomen.Temeer daar ze, door die heffing, zoveel honderden jobs veilig stellen!
Aan argumenten naast de kwestie, zoals U ziet, ontbreekt het weer niet. En nu eenmaal het idee is geconcipieerd ofte bevrucht is, kan het hoogstens zijn tijd duren voor het wangedrocht ter wereld komt. Het was te mooi om waar te zijn .Het www.be als reddingsboei voor de hopeloze begroting .
Thomas von der Dunk denkt slim te zijn. De laatste Staatsmannen die in Europa aan deportaties deden, waren Hitler en Stalin. Volgens Thomas heeft de kiezer niet altijd gelijk. Het zou goed zijn als de ambtenarij de boel gaat saboteren, wanneer PVV aan de macht komt. De rechtsstaat, zo beweert Von der Dunk, is belangrijker dan de democratie.
Vraag het aan een willekeurig linkspersoon, en Rita Verdonk was één van de laatsten die aan deportaties deed in Europa, toen zij nog Minister was. Links staat niet bekend om haar zuinigheid, ook niet in kwalificaties.
Dat niet alleen. Is het moreel juist dat ambtenaren een Kabinet Wilders 1 gaan saboteren omdat de maatregelen tegen hun principes indruist?
Dat is natuurlijk afhankelijk van welke morele standaard je toepast. Bescherming van het rechtssysteem is een nobel streven, maar Thomas Von Der Dunk romantiseert het begrip, om zijn argument waarde te geven. Het is niet meer dan een rookgordijn.
Volgens het hoogste moraal, hechten mensen waarde aan lijf en eigendom. Dat is het hoogste moraal, omdat dit moraal is aangeboren en niet aangeleerd. Nu maken mensen nog wel eens fouten, als in het plegen van misdaad, of valse beschuldigingen. Het rechtssysteem is uitgevonden om onschuldigen te beschermen tegen straf, en ook om slachtoffers van een misdaad via de overheid het recht op wraak te geven. Niet het emotionele slachtoffer bepaalt de strafmaat, maar de overheid bepaalt dit. Dat is één van de vele redenen waarom de meeste mensen niet barbaars omgaan met de dingen, waar ze toevallig een gloeiende hekel aan hebben.
Het is het zeker waard om een rechtssysteem te beschermen. Het is nota bene één van de weinige dingen, waar de overheid beter kan presteren dan de vrije markt. Als de overheid dat tenminste zou willen. De problemen waar Wilders over spreekt, gaan in de kern om bescherming van lijf en goed. Overige partijen hebben laten zien dat zij niet goed zijn in die taak te vervullen, en vormen door hun laksheid juist een bedreiging voor lijf en goed. De rechtsstaat faalt in haar effectiviteit om de hoogste normen toe te passen.
Als ambtenaren Kabinet Wilders 1 saboteren, dan rest de Wilders-kiezer, wiens problemen dan niet worden opgelost, nog maar één conclusie: de overheid helpt niet.
Die conclusie zal de rechtsstaat niet helpen. Als mensen bij hoge nood, met water tot aan de lippen, de conclusie trekken dat de overheid hen niet kan helpen, dan gaan mensen zichzelf helpen. Als er iemand is die zich dat zou moeten realiseren, dan is het wel oom Thomas de historicus.
Thomas heeft daarmee zowat het slechtste plan bedacht, om de rechtsstaat te redden. Dit plan zal op den duur, vooral eigenrichting oogsten.
Bron Het Vrije Volk
COMMENTAAR
De verder mij nobele onbekende Heer Thomasvon der Dunk, waarschijnlijk verwant aan deze naar wie het gezegde :een ongelovige Thomas is uitgevonden, spuwt in de Nederlandse media een stelling, die vroeg of laat in Vlaanderen zou kunnen gelanceerd worden tegen de Vlaams Nationalisten. Het is maar beter dat we gewaarschuwd zijn .
Eerst dacht ik een uittreksel uit de Woef van de gezellige Jaak Pijpen onder ogen te hebben. Daar krioelt het immers van namen an kweekscholen van Duitse Herders, die graag zivchzelf aanprijzen als Oer-Duits, met namen als Bento von der Volkmaarshoeve,, of Birka vo,n der Taelmanshoeve, enz. VAllemaal veredelde merknamen , allemaal met von der in de aanloop naar een ellenlange naam met allemaal Dansende Hoofdletters, om maar te bewijzen hoe Oer-Duits, dus degelijk, hun ras wel is. Niet dus die Thoms von der Dunk,
Omdat wij, nationalisten Moeder aan de Haard, waarmee ik bedoel zowel de Moeder als de Haard te willen beschermen, zouden daarvoor Siberië verdienen? Links mensen zien het anders dan wij. Eert zoveel mogelijk afnemen, of afromen van wat de burger heeft, om er zelf beter van te worden, en dan het overschot aan de Gemeenschap terug te schenken. De Bolsjewistische Revolutie (1917) in Rusland is daar het sprekendste voorbeeld van geweest. Of nog de Culturele Revolutie van Mao in onze dagen
Kijk, als ik moest kiezen tussen twee hitorici, von der Dunk of Bart DeWever, dan wist ik het niet meer. De eerste denkt dat hij het ei van Colombus gevonden heeft, en de twee denkt dat hij dat ei is. De eerste heeft mooi in zijn kaarten laten kijken. De tweede spreekt nog assertieve taal, doorspekt met moeilijke woorden, en denkt dat daarmee zijn belagers, heel alleen, zonder hulp van strijdmakkers, op het verkeerde spoor kan zetten. Het is alleen maar tijdverlies, en om tde Belgica oin het sloopdok
Maar inderdaad, als de Overheid, zowel in NL als bij ons, Moeder bij de Haard niet kan of wil beschermen, dan moeten wij het overnemen.
Wij, Vlaams Nationalisten (cfr de Maddens-doctrine) zijn nog onderweg om de meerdrheid te halen. De PVV in NL heeft die al. Alles is dus gewoon een kwestie van tijd .
Ondertussen zitten we, in VL, met drie cordons. Ze zijn, respectievelijk in volgorde van ouderdom: het cordon sanitaire tegen het Vlaams Belang. Het tweede, dat dateert van pas nà de laatste verkiezingen, is het condon réel tegen LDD, en het derde (met dank aan t Pallieterke voor de reuze-inval!) is het cordon bleu vanwege de Pest voor Vlaanderen (PVV alias Open VLD) voor de NV-A van Bart DeWever .Om het nogmaals met de woorden van wijlen Pim Fortuyn tegen Walter Zinsen te zeggen: Mooie democratie is dat, in dat landje van jullie .
Met enige regelmaat stuit je op mensen die in Nederland anno 2009 een herhaling van Duitsland anno 1933 zien. Met het historisch besef van dergelijke mensen is het slecht gesteld.
De PVV van Geert Wilders wordt groter en groter, dus moet het gevaar dat Wilders heet, bestreden worden. Omdat het veel politici en andere opinielijders aan een echte boodschap ontbreekt, grijpt men terug op schelden. Wilders = Hitler, u kent dat wel. Sommige van deze mensen, die in hun eigen wereldje leven, denken dat ze daarmee een taboe doorbreken (...).
Een subtielere manier om precies hetzelfde te zeggen, is door een vergelijking met de Weimar Republiek te trekken; de periode in Duitsland die vooraf ging aan het Derde Rijk. Maar ook die vergelijking gaat niet op.
De politiek in de Weimar Republiek werd beheerst door twee krachten: de conservatieven en de socialisten/communisten. Beiden verwierpen democratie als regeringsvorm. Democratie was immers de regeringsvorm van het decadente Westen, de wereld van de Zivilation en niet van de Kultur.
De conservatieven wilden geen democratie, maar terugkeren naar het oude keizerrijk of een soortgelijke autoritaire vorm van regeren. Zij vormden de heersende elite in Duitsland en beheersten het ambtenarenapparaat en de rechterlijke macht, waardoor zij de democratie constant konden saboteren.
De andere groep, extreemlinks, was ook niet in democratie geïnteresseerd, maar wilde van Duitsland een Sovjetrepubliek maken naar Russisch voorbeeld.
Tussen deze twee antidemocratische uitersten in zaten machteloze sociaal-democraten en liberalen, die het vuile werk binnen Weimar mochten opknappen. De leden daarvan liepen constant het risico slachtoffer te worden van geweld en moordaanslagen uit conservatieve of communistische hoek.
Weimar is dus ten onder gegaan omdat Duitsland geen democratische traditie had en veel Duitsers überhaupt geen democratie wilden. De democratie is dus niet om zeep geholpen door Hitler: ze was al dood en Hitler was de derde hond die er met de botten vandoor ging.
Nu terug naar onze interessante tijd. Is de PVV antidemocratisch? Willen PVV-kiezers de dictatuur? Is Nederland pas sinds gisteren een democratie? Neen.
Alleen wiens historisch besef niet veel verder gaat dan dunne oppervlakkigheid ziet constant overal herhalingen van de geschiedenis.
Weimar toen en Nederland nu vergelijken heeft niets met historie te maken, maar alles met hysterie en stemmingmakerij.
Bron Het Vrije Volk
Commentaar
Hoe is Hitler in Duitsland aan de macht kunnen komen? De Weimar-Republiek! Zo hoort U het eens van een ander!
Spreekwoordelijk door een klassiek links manoeuvre : als twee honden vechten voor een been, loopt de derde er mee heen! Het Duitse Volk kende geen democratie: het was maar al te blij met een sterk centraal gezag (Ein Volk, Ein Reich, Ein Führer) en het juichte, tot en met Den Totalen Krieg de landsuitbreiding naar alle richtingen, toe. Uns gehört Heut das Land und Morgen die ganse Welt. Dat zongen ze toch toen ze de wereld onder hun laarzen vertrapten!.En de Vlamingen huiverden :Onverfranst, onverduitst en kregen slaag van beide kanten ..
Ziet U zo iets (dat marcheren) bij de nuchtere Hollanders (Wilders) mogelijk : Of bij de zakelijke goedmoedige Vlamingen (VB/NV-A/LDD? Uitzondering misschien gemaakt voor de Oostendse brulboei, die gestoken in een zwart fascisten-uniform, een prachtige imitatie van Mussolini zou kunnen afgeven. Dictators en sporthelden : het verschil zit hem in kleine nuances. Terwijl Jean Marie, ik moet het toegeven, nog geen vlieg kwaad zie doen. Tenzij misschien het een blauwe vlieg is Maar die zijn, de PVV (Pest voor Vlaanderen) op kop, nog erger dan een horde tijgermiggen
Besluit.
Ik ben ik goed gezelschap om te verklaren, dat, moest den Dolf in 1938-39 gestorven zijn, hij niet alleen over gans Duitsland, maar over de rest van de wereld zijn standbeeld zou gekregen hebben. Sir Winston Churchill beweerde dat,tenminste in zijn mémoires, als hij sprak over Herr Hitler .Al kan ik mij van de indruk niet ontdoen, dat hij daarmee zijn eigen glorie, als overwinnaar van die onsterfelijke held, probeerde ietwat auf zu kricken .Maar gezegd is gezegd! En wij zitten met de brokken.
Het valt mij trouwens op, dat nergens ter wereld zoveel gefilmd en geschreven wordt over WO II als in het Verenigd Koninkrijk. Ze kunnen er gewoon niet over zwijgen. En ook bij Moedertje Rusland kan er niet over gezwegen worden! Ook een manier om aan nationalisme te doen! Alleen Frankrijk is verbroederd als geen een! Van aartsvijand tot boezemvriend. Dat moet deugd doen aan de harten van al die gesneuvelden! En zo kom ik tot die andere massa-moordenaar, Keizer Napoleon Bonaparte (neen, niet die van Berlare in B), wiens nederlaag nog maar pas een paar dagen geleden in Waterloo (afgrijselijk klinkend voor de franscouillons! En die Leeuw staat dan nog met zijn voorpoot klauwend klaar, gericht naar het Zuiden!) met 50.000 gesneuvelden op één enkele dag .En dan vergeet ik nog Austerlitz; de Borodina en de lijken die aan elkaar geregen, tussen Moskou en Parijs onder sneeuw en ijs bevroren lagen, tot de lente kwam. JaJa, Elba, hier in de geburen, was een mooie beloning voor de verslagen massamoordenaar!
JaJa, de Hollanders en de Vlamingen! Ze zijn geen haar beter! Stel U voor dat ze de Brabantse Omwenteling van 1830 willen terugdraaien, de Fransen uit het land gooien en een Hollands bewind weer in ere herstellen! En wat gebeurt er dan met Brüssel DC? Gaan ze dat mooie Berlaimontgebouw, dat nu asbestvrij is gemaakt, zomaar afbreken? Gaan ze al die goudhaantjes van Eurocraten het land uitwijzen? Willen ze Europa slechten? Willen ze morzels grond afnemen van de Wallo/Brux-mensen?!
Kan! De Vlamingen ze zouden wel willen. Maar tussen droom en daad, staan wetten in de weg. En vooral; praktische bezwaren. Dat zegt ook