Tien Marokkaanse moskeeën in Amsterdam krijgen 112.000 euro subsidie van de gemeente om aan hun imago te werken. De moskeeën willen transparanter worden, hun relatie met de buurt verbeteren en radicalisering onder moslimjongeren bestrijden.
Dat staat in het vandaag verschenen plan Voorkomen is beter dan genezen van de Unie van Marokkaanse Moslim Organisaties Nederland (UMMON), de Raad van Marokkaanse Moskeeën Noord-Holland en ACB Kenniscentrum.
Gesprekken De komende twee jaar organiseren de moskeeën activiteiten in de buurt. Ook krijgen ze allemaal een eigen website. Zo moet duidelijk worden wat zich in de gebedshuizen afspeelt. Als onderdeel van het project dat twee jaar loopt krijgen moskeebestuurders ook trainingen om radicalisering beter te herkennen. Verder worden voorlichtingsavonden, gesprekken over gevoelige onderwerpen en 'multiculturele' bijeenkomsten georganiseerd.
Imam op school In het plan staat ook dat de moskeeën betere contacten moeten opbouwen met jeugd- en onderwijsinstellingen. Bestuurders en imams moeten daar op bezoek gaan om moslimjongeren te stimuleren hun diploma te halen. De ruime euroton waarmee de gemeente Amsterdam het project subsidieert is afkomstig van het ministerie van Binnenlandse Zaken en bedoelt om radicalisering op gemeenteniveau te bestrijden. De moslimorganisaties hebben ook subsidie aangevraagd bij de provincie Noord-Holland om het charmeoffensief buiten Amsterdam te kunnen uitvoeren.
Een collectieve verdwazing is over Europa nedergedaald. In NL zegent de Overheid met milde hand, en in Antwerpen preekt men de haat op school! Daar heeft de haat een gezicht gekregen .En zelfs een naam .
Moslims maken misbruik van westerse rechtssystemen
E.J. Bron
24 juni 2009
Wanneer christelijke of joodse symbolen bekritiseerd of gekarikaturiseerd worden, interesseert dat de meeste mensen niet. Niemand gaat de straat op om met geweld tegen de misdadigers te demonstreren. Een lange historie van Verlichting en van de meningsvrijheid heeft de meerderheid van de christenen en de joden kleingekregen.
Ze accepteren vrijheid van godsdienst als een factor van het geciviliseerde leven. Dat is echter niet van toepassing op radicale moslims. Ze maken vooral in Europa gebruik van de westerse rechtssystemen en de nieuwste blasfemiewetten om vaart te zetten achter hun jihad-agenda.
Na de strafvervolgingen van Geert Wilders in Nederland en Rachel Ehrenfeld in Engeland en van vele andere islamcritici, die door agerende moslims aanhangig werden gemaakt, is er een nieuw geval in Oostenrijk te vermelden. Susanne Winter, lid van de Oostenrijkse partij FPÖ en van het parlement, werd korte tijd geleden tot een voorwaardelijke straf van drie maanden en een geldboete van
Mevrouw Winters misdaad was gewoon een vaststelling en dat moet in een samenleving die in burgerlijke vrijheden gelooft, worden getolereerd. Mevrouw Winter zei: Mohammed zou in het huidige systeem een pedofiel geweest zijn, wat immers klopt. Mohammed trouwde met Aisja, een 9-jarig meisje, en voltrok dit huwelijk voor haar eerste menstruatie. Dat is een duidelijk geval van pedofilie.
De rechter, de heer Schwentner, motiveerde zijn vonnis met de volgende woorden: Het is schandalig om een door de staat erkende religiegemeenschap haar waarde te ontzeggen.
De Oostenrijkse zender OE24 TV en de en de bekendmakingen van andere geloofsverdedigende media verwelkomden het vonnis en maakten Susanne Winter verantwoordelijk voor alle vergeldingsmaatregelen van islamitische terroristen.
Het Globale islamitische mediafront (GIMF) publiceerde een doodsbedreiging op zijn website, waarin stond: Winter te doden is de plicht van alle moslims. Het blog Muslimwelt riep ook op om de heks Winter te vermoorden. Een commentator van de Deutschlandfunk zei: Islamisten eisen het hoofd van Winter! Geen wonder, ze heeft ze beledigd.
Veel Oostenrijks politici en mainstream media haastten zich om mevrouw Winter te veroordelen en gingen voorbij aan het feit dat ze slechts gebruik gemaakt had van haar recht op vrije meningsuiting, dat door de grondwet van de staat wordt gegarandeerd. Voor geloofsverdedigers in Oostenrijk en Duitsland is Winter de misdadigster.Ze provoceerde doodsbedreigingen. Blijkbaar houden zulke mensen niet zozeer rekening met de grondwet als met de fanatieke gevoelige gevoelens van radicale moslims.
Zelfs de Oostenrijkse president Heinz Fischer veroordeelde mevrouw Winter en brandmerkte haar uitspraak als onacceptabel.Met andere woorden, Oostenrijkse geloofsverdedigers geven de islamitische extremisten te kennen: jullie hebben gelijk. Winter heeft ongelijk.
Het groeiende aantal aanklachten tegen critici van de islam (zijn leer en praktijk) laat heel duidelijk de confrontatie tussen westerse principes van godsdienstvrijheid aan de ene kant en de tactiek van de jihadisten aan de andere kant zien om informatie over de radicale islam te censureren en te onderdrukken.
Het doel is heel duidelijk: godsdienstvrijheid moet tot zwijgen worden gebracht en kritiek op de radicale islam en moslims wordt gebrandmerkt als racisme en verloochening van een gevestigde religie.
Blasfemiewetten in Groot-Brittannië, Oostenrijk, Nederland, Zwitserland en Duitsland bekronen dit nog en helpen de jihadisten vaart te zetten achter hun theocratische agenda.
Radicale moslims hebben in de liberale westerse rechtssystemen een openbaar forum en een legaal instrument ontdekt om zichzelf en hun radicale meningen als slachtoffers van de islamofobie voor te stellen.
De laatste tien jaar is het aantal strafvervolgingen van critici van de radicale islam toegenomen, en wel in de meeste gevallen met succes. De tactiek is heel duidelijk: islamcritici tot zwijgen brengen!
Om geen tijd te verspillen, een faillissement te vermijden en niet te riskeren vermoord te worden door islamitische fanatici, geeft menig criticus er de voorkeur aan toe te geven aan de aanklagers, ongeacht de verdienste van hun kritiek.
Enkele critici van de rijke Saoedische zakenman Khalid Bin Mahfouz, die hem in verbinding hadden gebracht met de financiering van islamitische terroristen, gaven er de voorkeur aan de geldboete buiten de rechtbank van Londen om te betalen. Enkele van hen betaalden zelfs bijdragen aan zijn liefdadigheidsorganisatie.
Ook mainstream-publicisten wagen het niet om boeken te publiceren die de gevoelige gevoelens van radicale moslims zouden kunnen kwetsen. De Random House uitgeversgroep trok Het juweel van Medina (http://www.pi-news.net/2008/08/vorauseilende-unterwerfung-bei-bertelsmann/) van Sherry Jones terug uit angst om moslims te beledigen en vergeldingsmaatregelen uit te lokken.
Na 9/11 lieten westerse wetgevers, rechtbanken en de mainstream media zich gewoon door radicale moslims intimideren. Om zon vreselijke daad en andere zelfmoord- en autobommen in westerse steden te vermijden, proberen ze radicale moslims met rechtvaardigende argumenten te paaien.
De strikte, ongelooflijke, blasfemiewetten, zoals die in Saoedi-Arabië, Soedan, Pakistan, Egypte, Somalië, Koeweit en in andere islamitische landen worden toegepast, zijn zo lijkt het in ieder geval door de westerse rechtbanken gekopieerd. Zelfs westerse staatshoofden, zoals Obama en de Duitse minister van Binnenlandse Zaken Schäuble, zingen onophoudelijk en hypocriet het loflied van de vreedzaamheid van de islam.
In Saoedi-Arabië worden personen die de islam beledigen onthoofd. In Soedan werd een Britse lerares (http://www.sueddeutsche.de/panorama/758/425516/text/) die een teddybeer Mohammed noemde, opgesloten. Islamitische critici van de radicale islam worden vervolgd. Hierbij is te denken aan Nasser Hamed Abu Zeid.
Arabische en islamitische denkers en schrijvers nemen uiteindelijk hun toevlucht tot het internet om de radicale islam en jihadisten te bekritiseren. Zie:http://www.ahewar.org/eng/main.asp?code=eng.
In plaats van zulke websites te stimuleren, in plaats van Arabische en islamitische critici van de radicale islam te steunen, sluit het westen een bondgenootschap met de onderdrukkers van de godsdienstvrijheid en vervolgt westerse critici zoals Wilders, Winter en anderen.
Erger nog. Terwijl Duitse instanties bijvoorbeeld de propaganda van extremistische groepen aan de rechterkant van het politieke spectrum verbieden, sluiten ze de ogen voor de islamitische propaganda, die erger is en tot haat en geweld opstookt.
In Duitsland stemde het stadsbestuur (van Keulen) in met de bouw van een van de grootste moskeeën in Europa. ( ) De mensen die tegen deze moskee protesteren, worden omschreven als fascisten.
Ralf Giordano, een joodse atheïst, en Mina Ahadi, een ex-moslima, veroordeelden de beslissing van het stadsbestuur. Tijdens een demonstratie in Keulen benadrukte Giordano dat tweehonderd tekstpassages in de koran oproepen tot haat en geweld tegen de joden: Dood de joden. Dood ze! Dood ze! Hij zei ook: De hoofddoek (hijab), die Obama van ganser harte verdedigt, is de eerste stap tot de gezichtsversluiering (niqaab) en later tot de boerka. Dat is islam!
Een reusachtige moskee, zoals de moslims die in Keulen willen bouwen, kan men van veraf als zichtbaar symbool van geweld herkennen, voegde hij eraan toe.
Mina Ahadi wees erop dat kleuters door islamitische ouders worden gedwongen de hoofddoek te dragen, zogenaamd om er aan te wennen. Kleine kinderen worden gedwongen een symbool van geweld en onderdrukking te dragen. Dat heeft niets met godsdienstvrijheid te maken. Dat is indoctrinatie en kindermisbruik.
Ahadi viel Wolfgang Schäuble aan, de Duitse minister van Binnenlandse Zaken, omdat hij heeft gebogen voor de radicale islamitische organisaties, die doen alsof ze de moslims in Duitsland vertegenwoordigen. Heel veel moslims vluchtten voor de islamitische onderdrukking uit hun geboorteland, en hier in Duitsland moeten ze zich door dezelfde soort islam laten vertegenwoordigen waarvoor ze gevlucht zijn, zegt Ahadi.
Alle geschriften van de islam, inclusief de koran en de hadith, verwerpen het concept van de democratie en zijn voor de shura ( overleg tussen de machtigen). Obama, Schäuble en hun gelijken proberen, uit angst voor radicale moslims, de radicale islam te bagatelliseren, en schaven deze voor de wereld bij als vredelievend.
Potter Stewart (http://de.wikipedia.org/wiki/Potter_Stewart) zei: De censuur weerspiegelt het gebrek aan zelfvertrouwen van een samenleving. Zij is een kenmerk van een autoritair regime. Kennelijk geldt dat niet alleen voor islamitische, maar ook in toenemende mate voor enkele westerse landen. Ze censureren de religieuze vrijheid in naam van de kerkhofvrede.
Aan het einde van bovengenoemde demonstratie zei Giordano: Men kan de democratie dood liberaliseren door toe te geven aan een gewelddadige religie als de islam.
Dr. Sarni Alrabaa is redacteur van http://familysecuritymatters.org/ en ex-moslim. Hij is professor in de sociologie en specialist voor Arabisch-islamitische cultuur. Hij doceerde aan de universiteit van Koeweit, aan de King Saud universiteit en aan de universiteit van Michigan. Hij schrijft ook voor de Jerusalem Post.
Het zal u niet ontgaan zijn. De krant is op sterven na dood. De redenen daarvoor zijn talloos te noemen. In dit rijtje redenen komen wij ook de opkomst van het internet tegen. Dit is weliswaar een zeer voorname, maar bij lange na niet de enige reden.
Een aantal andere voorname redenen:
De krant is oubollig, vies en onhandig.
De 9 van de 10 kranten brengen sedert jaar en dag sterk links gekleurd nieuws.
Wat de krant niet wil dat u weet vermeld men gewoon niet.
In de kranten staat een selectie van hetgeen de redacties van belang achten en niet wat werkelijk voor u van belang is.
De berichtgeving in kranten heeft een diepgang van een kwaliteits muggenbeet.
De krant staat vol met van elkaar geleende, gejatte en geknipte en geplakte berichten.
Echte onderzoeksjournalistiek en kritische berichtgeving bestaat al decennia niet meer.
De enige scoops/ primeurs zijn al jaren alleen terug te vinden op de roddelpaginas.
De krant blaat de gevestigde politiek na en functioneert als doorgeefluik van Den Haag.
De krant is duur in verhouding tot andere nieuwsbronnen.
De krant kan ook gratis, zo bewijzen Metro, De Pers, Spits, het internet en tientallen lokale sufferdjes.
In de krant leest u het nieuws van, als u geluk heeft gisteren of eergisteren.
Er zijn teveel kranten die zich ook nog eens nauwelijks onderscheiden van elkaar.
Nadere toelichting:
Nederlandse kranten zijn te kenschetsen als een saaie eenheidsworst. Werkelijke interessante meningen of observaties zult u er nauwelijks in aantreffen. Dat is niet verwonderlijk. Tenminste 6 van de 13 grote nationale kranten en tenminste 26 lokale nieuwsbladen en honderden andere media-uitingen vallen onder de PCM /Persgroep/ Stichting Democratie en Media. Diverse andere media-bronnen zijn linksom of rechtsom gelinkt aan de eerdergenoemde overkoepelende media-baronnen.
Met een stevige rechtse mening komt u er niet in op de redactie-burelen van de gemiddelde Nederlandse krant. Zogenaamde weldenkendheid is nog altijd voorbehouden aan links dragende napraters. Rechtse politieke entiteiten en initiatieven worden doodgeschreven, gedemoniseerd, of op zn best doodgezwegen. Linkse entiteiten worden op handen gedragen, worden opgehemeld en schandalen en missers vermeld men simpelweg niet of men geeft er een positieve wending aan. Hoort u hier wel eens iets over de toenemende kritiek op Obama & Co?
Een voorbeeld:
Gedurende de regeerperiode van de CDA/ VVD/ D66 coalitie werden we overstelpt met berichten over voedselbanken, schrijnende armoede in binnen en buitenland, asielzoekers, het Generaal Pardon en diverse andere meeslepende dramas die voortkomen uit de linkse activistische koker. Na het aantreden van de huidige CDA/ PvdA/ CU coalitie, waarbij het CDA sterk opgeschoven is naar links lijken al deze dringende issues lang niet meer zo dringend te zijn. U leest er niets of nauwelijks meer iets over terwijl de problemen feitelijk ongewijzigd of juist verergerd zijn.
Nieuwe initiatieven:
De reguliere dode boom pers en gevestigde linkse media missen de boot finaal als het aankomt op het zichzelf vernieuwen, op het gebied van innovatie en het enthousiasmeren van het grote publiek voor haar vernieuwde wijze van berichtgeving, voor zover daarvan als sprake zou zijn. Internet en multimedia initiatieven van kranten en gevestigde media is als nieuwe wijn in oude zakken en zijn zonder uitzondering allemaal mislukt. De enige die nog enigszins weten te slagen in het aan zich binden van een jonger en nieuw publiek zijn de Elsevier en de Telegraaf.
Met name de Telegraaf heeft grote stappen weten te zetten door het immens populaire Geenstijl aan zich te verbinden. Geenstijl is het schoolvoorbeeld van een geslaagde en vernieuwende wijze van, op een lucratieve manier publiek aan zich weten te binden door controversieel te zijn, een eigen gezicht en uitstraling en een eigenwijze manier van presenteren te hanteren. Geenstijl wordt verguist door de gevestigde media. Dat zou wel eens voort kunnen komen uit afgunst dat men doorgaans omkleed met weinig steekhoudende argumenten, zoals we wel gewend zijn van de reguliere media en pers.
Nu is Geenstijl zonder twijfel geen schoolvoorbeeld voor het bedrijven van serieuze journalistiek. Maar dat is ook niet noodzakelijk. Feit blijft dat de reguliere media en pers, grotendeels aan elkaar gelinkt via politieke achteraf steegjes, finaal de boot missen als het aankomt op innovatieve wijze vernieuwen van haar aanbod. Het zegt alles over de rigiditeit en oubolligheid van deze onneembare vestingen. Als je in deze tijd, waar de mogelijkheden slechts beperkt worden door de eigen fantasie, niet mee kunt komen in de vaart der volkeren dan is dit per definitie en terecht een doodvonnis.
Bestaansrecht oude media:
Over het bestaansrecht van de oude media kunnen we kort zijn. Die heeft ze niet. Net zo min als Geenstijl dit heeft. Om het lekker plastisch uit te drukken als ze slootwater schenkt alsof het een kwaliteitswijn betreft dan verdient ze het om ten onder te gaan aan haar eigen wanprestaties. De oude media is, in al haar despotisme en koppigheid niet instaat gebleken te profiteren van de nieuwste multimediale ontwikkelingen. In de diepste kern geeft dit weer dat de oude media haar bestaansrecht niet alleen verloren maar vooral ook verspeeld heeft.
Nonsens. Alleen al de aanmatigende veronderstelling dat de oude media zou staan voor deze zogenaamde kwaliteit is voldoende om braakneigingen op te wekken. Het is juist deze tekenende arrogantie, deze incestueuze zelfverheerlijking en navelstaarderij die menigeen de lust ontneemt om de oude media te steunen door zich te abonneren op een krant of lid te worden van een publieke omroep.
Oude media is sta in de weg
De oude media is sedert jaar en dag een obstakel voor nieuwe initiatieven. Ze heeft eerst de markt gedecimeerd waardoor deze gekrompen markt vanzelf oververzadigd is geraakt. De oude media heeft nog altijd de reclamemarkt in de tang. Voornamelijk veroorzaakt doordat ook in de politieke, maar zeer zeker ook in de reclamewereld het oude denken heerst en het nieuwe denken maar zeer langzaam doorsijpelt. Tezamen gaat men ten onder aan haar gedeelde futloosheid, gebrek aan fantasie, ontbrekende visie in combinatie met de eerdergenoemde stuitende arrogantie.
Oneerlijke concurrentie:
De oude politiek, tezamen met de oude media maken zich al sedert decennia schuldig aan oneerlijke concurrentie. De oude politiek doet er alles aan om haar spreekbuizen via krant en staatsomroep in stand te houden op de kosten van de Nederlandse en zelfs Europese belastingbetaler. Dit middelsdikkesubsidies en miljarden euros die men onttrekt uit de staatskas, dus uw portemonnee.
Wat u ervoor terugkrijgt is om te huilen. Men schotelt u programmas voor die u doorgaans nog niet gratis zou willen zien. Bovendien bedrijft men, doorgaans linkse propaganda en links activisme op onze kosten. Ondertussen heeft men de mond vol en spreekt men schande over de vermeende politieke invloed op de media door selfmade mediamannen en prominente politici als Berlusconi. Op zn best, maar ook dat is een understatement van formaat, is men geen haar beter.
De werkelijke reden voor de ondergang:
U kunt zo nodig al het bovenstaande vergeten. Er is namelijk een veel voornamere reden waarom de oude media en pers op sterven na dood is.
Sedert de opkomst van met name het internet zijn mensen instaat te vergelijken wat de oude media en de nieuwe media ons brengt en bericht. In veruit de meeste gevallen komt dit niet met elkaar overeen. In de oude media worden geen harde noten gekraakt. Van enige oppositie tegen het nog altijd heersend policor gedachtegoed is in de oude media geen spraken. Nog altijd hangt men vooral zelf het adagium wat in de krant staat is waar aan.
Tegenwoordig heeft de kritische burger de mogelijkheid deze waarheden op haar houdbaarheid te toetsen. De oude media valt aanhoudende door de mand als propagandisten van het policor multiculturele, milieu-radicalistische linkse ideologische gedachtegoed en de waarheid van de boven ons gestelden. Mits deze natuurlijk het gedachtegoed deelt.
De cartoon boven dit artikel spreekt boekdelen. Meer hoeven wij er niet aan toe te voegen. De oude media in al haar verschijningsvormen heeft keer op keer bewezen geen nieuws en feiten te presenteren maar met name linkse politieke propaganda te produceren. Hoe geraffineerd men dit ook doet, want maakt u zich al zorgen om de thans in de oude media populaire rechtstreeks aan de klimaatzwendel ontleende UV-index/ zonkracht?, menigeen trapt er niet meer in. Men is juist door de nieuwe media instaat haar eigen mening en politieke positie te bepalen. En misschien, beste mensen, is dit wel wat men zo onwenselijk acht aan de nieuwe media en doet men verwoede pogingen de oude media te reanimeren.
Oude media redden?
Moeten wij, zoals Elco Brinkman ons oplegt de oude media redden? Het antwoord is wat ons betreft eenduidig, en er zit geen woord Spaans bij.
Nee. De oude media pleegt al jaren zelfmoord. Het is veeleer tijd de oude media te euthanaseren. De subsidiestekker moet er uit. We mogen de oude politiek niet toestaan op onze kosten een nieuw subsidie infus aan te leggen. We bedanken de oude media voor haar bewezen diensten maar we mogen er niet aan voorbij gaan dat haar uiterste houdbaarheidsdatum verre overschreden is. Wat rest is het ontbindende lijk. En zoals wij allen weten is dit slecht voor de volksgezondheid.
Aangezien de oude media heeft bewezen in dienst te staan van de oude politiek en niet instaat te zijn zich te vernieuwen heeft ze haar bestaansrecht verloren. Punt. Ze dient ruimte te maken voor de nieuwe media en het liefst de oude politiek in haar kielzog mee te trekken in haar graf.