Gehoord dat ik niet alleen ben met mijn ervaring dat ik het liefsten ook het comfortabelst lees in een volle brasserie, omringd door allemaal tafeltjes met pratende mensen en rinkelende kopjes. Liefst aan het raam,nog liever op terras. Dat geroezemoes leidt mij helemaal niet af, integendeel het concentreert me.
bekende materie?
In diezelfde geest zijn waarschijnlijk die leeszalen in onze bibliotheken bedoeld. Doorgaans gezelligingericht, met naar keus een rechte stoel aan een ruime tafel of in een doorgezakte zetel. Vast ingrediënt het verzorgdedrankenbuffet.
van alle tijden
De beste plaats in de stad om te toeven, denk ik soms. Je ziet er allemaal gelijkgestemde zielen van alle leeftijden, rangen en standen. Gemeenschapsbevestigend noemen ze dat.
Maar er is daar een probleem. Vaak is die leeszaal door het stadsbestuur ook bedoeld als een ontmoetingsruimte voor de burgers. En wie ontmoeten zegt die zegt conversatie. En wie converseertbreekt de stilte.
Vandaar de paradox:
ik zoek de volle brasserie op als ik eens echt intens wil lezen of schrijven,maar in de leeszaal van de bib erger ik mij dood aan kakelende koffiekransjes of gepensioneerden die er al hun gemeenplaatsen nog eens op een rijtje zetten. Ik krijg geen letter meer gelezen.En nog merkwaardiger, vanaf een bepaald ogenblik erger ik me dood.
Ik heb er geen uitleg voor. Zon vreedzaam persoon als ik ben. In zon leeszaal apprecieer ik enkel het geritsel van omgedraaide bladen en à la limite het getingel van een neergezet kopje op een onderbordje. En verder stilte.
In dezelfde geest: de incompatibiliteit tussen lezen/schrijven/denken en muziek. Het mag klassiekof Tibetaanse monnikengezang zijn, ik verdraag NIETS.Ik heb ook last van klassieke muziek die bijwijlen toch zo opdringerig kan zijn. Krijsende violen, schetterende kopers, gillenden zangeressen die zinloze teksten brengen. Vooral de romantiek speelt bijwijlen zwaar op mijn systeem, meestal grijs gedraaid repertoire, barok en renaissance genieten een licht gunstregime.
Of . beste bezoeker, ben ik misschien wat overspannen en moet ik zohaast mogelijk deskundige hulp zoeken?
Ik zal eens beginnen met een half valiumke als ik nog eens naar de bib trek.
Of rubber oordopjes, dat help ook en die hebben praktisch geen bijwerkingen. Maar de ervaring met zon rubber dopjes is een oneindig gevoel van alleen zijn. Zo moet ongeveer doof zijn aanvoelen, vermoed ik.
Marie Pinson. Onthoudt die naam. Ze is nu 15 maanden oud, maar alleen haar naam al belooft volgens mij een niet gewone carrière. Marie is het jongste kleinkind van Suzanne, mijn levensgezellin, en ik mag, nog voor een laatste keer vermoed ik, een ontluikend leven meemaken.
Vooral interessant om te kijken is hoe dat klein nieuwe mensje zichzelf die grote wereld inkruiffelt (niet zoeken in van Dale). Zo merk je dat Marie vooral geboeid is door variatie, veelheid van inkomende impulsen die ze dan probeert te schikken in haar nog kleine wereldje.
Een voorbeeld: ouders, familieleden, vrienden putten zich uit in het bedenken van altijd nog snoeziger speelgoed dat Marie zou moeten boeien. Maar haar grote speelgoed is nou net die wereld waar ze elke dag verder verkent. Papa die hout hakt of mama die de kippen voert.
Of de oma dat erop uit kwam dat Marie het liefst van al speelt met een korfje plastiek wasknijpers in vier kleuren. Om dat mandje telkens leeg te maken en weer te vullen of zon speld ergens op te knijpen. Liefst op de tien vingers van oma. Uren als je wilt.
deel van La Vie de Marie
Maar Marie is niet alleen met dit soort voorkeur. Wat heeft de spelletjesindustrie allemaal niet bedacht om ons bezig te houden. Hetzelfde met de entertainindustrie. Gewoon money making business is dat. Terwijl ook wij onze mandjes met wasknijpers hebben als we ze maar willen zien.
Taalspelletjes bijvoorbeeld.
Amper materiaal nodig. Desnoods een oude Dikke Van Dale. Kan je alleen, met twee of met de hele familie spelen. Bestaat in verschillende variaties. De groep krijgt een willekeurig woord, bijvoorbeeld Boosaardig.
uren spelplezier....
1. Variant één: iedere deelnemer zet in zijn woorden en zo accuraat mogelijkzijn definitie op een papier. Men verzamelt de verschillende definities en voegt er de versie van Dale aan toe. Opdracht is nu de van Dale versie eruit te halen. 2. Variant twee: je kan ook een discussie beginnen wat er volgens de groep aan de verschillende definities teveel of te weinig is. 3. Variant drie: welke definitie is van wie? Potje Karakterologie.
Of nog simpeler: de leider slaat van Dale open op een willekeurig bladzijde en leest de definitie die bij een bepaald (onbekend) lemma hoort. Opdracht is wie tijdens het lezen als eerste het lemma herkent.
Of nog zoiets: weer van Dale: drie willekeurige gekozen woorden en opdracht van de spelers is een mooie volzin te schijven, desnoods een verhaaltje, waarin de drie woorden zinvol en liefst met een snuifje humor voorkomen.
Ik probeerde het zelf met BOOSAARDIG(uit het vuistje) adjectief dat de onvriendelijke tot bedreigende aard van het bijhorende object benadrukt. Nadien lees ik bij van Dale is dat: kwaadwillig, venijnig, boos in de betekenis vijandig, kwaadwillig met de bijgedachte van sluwheid of van het zich vermeien in eens anders leed
Ik geef toe: van Dale OPUS1932 tussenstand 1 0.
Je ziet, het mandje met wasknijpersis nooit ver weg. Alleen wat verbeelding.
De boekskes en hun lezers zijn er blijkbaar dol op: een interview met een BV die eindelijk eens openhartig vertelt over zijn leven achter de schermen van zijn bekendheid. Het interview waar iedereen op wachtte. Dat is dan met een snol of een macho die een grote rol kreeg in een soap van 38 afleveringen, op een zender waar een normale mens nooit passeert, op een uur dat diezelfde mens nooit voor zijn TV zit. Soit.
Maar het zijn natuurlijk niet alleen snollen en machos die dit soort belevingsjournalistiek garneren. In de serieuzere bladen en op meerwaardezoekende zenders gebeurt hetzelfde met politici, succesvolle zakenmannen en vrouwen, professoren, wetenschappers, kunstenaars en natuurlijk, vaste waarde: sportmannen.
Op de vragen zit doorgaans niet zoveel variatie of inspiratie; wanneer hebt u voor het eerst of ook altijd prijs gelooft u in God en die toestanden. En als het een paus of een non is, is de klassieker: en bent u ooit verliefd geweest. Brrrr.
Is het u bij die laatste categorie ook al opgevallen hoe daar acht keer op tien sprake is van een ASEAverechts Status Exposee? Mijn ouders waren simpele mensen. Hoog scoort altijd : mijn vader was een simpele werkman, mijn moeder een eenvoudige huisvrouw die haar handel vol had met zeven kinderen. Maar altijd had mijn vader niet gestudeerd maar was zeer verstandig of mijn moeder moest op haar 14 van school om voor haar 12 broertjes en zusjes te zorgen, maar ik herinner me dat mijn moeder, tussen der strijk en de was, Shakespeare of Spinoza las.Dat soort werk, niet geleerd maar zo verstandig.
Nog nooit heb ik zon beroemdheid horen zeggen dat zijn vader ne lompen boer was of zijn moeder een slons of een trut. En nog nooit heb ik een horen zeggen dat zijn vader sacochen verkocht op de zaterdagse markt in Zelzate, of buitenwipper was in een hoerenkot. Maar ja, dat soort volk heeft wellicht nooit zon geniale zonen of dochters dat ze de boekskes halen.
Averechtse status, bewijst dat dan ook dat vaders of moeders die ooit wel carrière maakten, onmogelijk kinderen kunnen maken die wél de boekskes halen? Met Mark Eyskens dan als enige uitzondering. En dan nog.
Ineens zou het plein voor het Atomium wereldnieuws zijn. Opgeroepen door de sociale media verzamelen zich daar een grote menigte jongeren die duidelijk tegen iets of iemand zijn maar niet zo duidelijk waar ze wel voor zijn. Maar ze zijn met velen en ze roepen luid. Er het gaat er plezant aan toe alhoewel ze zeggen heel boos te zijn.
zoiets maar dan veel wilder, met kampvuur en zo
Kader bekend: tentenkamp, kampvuur, gitaarmuziek, zingen en dansen en wat drinken, nerveuze Brusselse politie, gretige internationale pers moet het verder vertellen: dat wij hier niet weggaan tenzij voor volgende zondag België (niet) gesplitst wordt ..
De wereld houdt de adem in,wat gebeurt daar, die gasten menen dat ?
In Pervijze en in Zoerle Parwijs weten de mensen van niets. Die kijken zoals gewoonlijk naar Blokken, Thuis of naar Familie.
Déja vu natuurlijk, Tahrirplein in Caïro, Marjehplein in Damascus, Tacsimplein in Turkije, Kiev en Donetsk en Bangkok en nu weer de Grote Markt van Brazilië. De twitter revolutie is een feit, weet je wel.
Ik denk dan
dat ergens in het noorden van Canada of in het zuiden van Japan de lokale media verslag willen uitbrengen en aan hun bevolking uitleggen hoe hetin België allemaal zo ver is kunnen komen met die communautaire tegenstellingen. Wie er gelijk heeft en wie ongelijk. De goeden en de slechten.
Wie moeten zij dan aanspreken om dat eens netjes uit de doeken te doen?
Wat komen zij aan de weet als zij alle Belgische kranten uitpluizen?
En wat gaan zij vernemen uit een aantal lukrake straatinterviews van modale Belgen?
NIETS.
al wat zij hierover aan hun kijkers en luisteraars verder communiceren is gewoon uit hun mediatieke duim gezogen.
Omdat elke informant die zij aanspreken gewoon zijn mening geeft. Of vaker nog geen mening heeft.
Bestaat er dan geen Belgische waarheid?
Neen dus.
Intussen heeft vorige zondag in Hongarije een perfide gevaarlijke boef (houden linksige onze media ons voor)met 66% meerderheid de verkiezingen gewonnen.
Ge zou voor minder seingever worden bij de Ronde van Vlaanderen.
Ik geloof dat ik in mijn hele leven nog nooit met een spandoek of een bord door een straat ben gelopen. Laat staan op een marktplein overnacht.
Niet dat ik denk dat alles in de wereld volgensmij ideaal is Evenmin omdat ik geen idee heb hoe het allemaal beter zou kunnen. (zoals bijvoorbeeld: geen gezeik, iedereen rijk) En alvast niet omdat ik te pretentieus ben om in een betoging voor of tegen ik weet niet wat te stappen.
Ik heb daar wel drie redelijk goede redenen voor, denk ik.
1. om de triviale redenen dat die spandoeken en borden en zo, bijna altijd te smal om heel mijn overtuiging te bevatten. 2.Wegens een te diep bewustzijn van de complexiteit van elk probleem dat mij raakt en het vermoeden dat ik nog te weinig weet 3. Omdat ik schrik heb dat ik gefilmd wordt met zon spandoek en dat ik over een maand helemaal anders denk.
nog te weinig uitgelegd....
Dus bel mij niet op voor zon uitstapje. Occupy Alone.
Het zat eraan te komen dat er grondige renovatiewerken aan het oude gebouw van de traditionele zeven goddelijke deugden van doen waren (met de hoofdzonden is men ook al enkele decennia bezig en staat men heel wat verder).
Een van de grote nieuwigheden is dat ieder mens nu voor zich zijn lijstje mag opstellen, je bent dus niet langer gebonden aan een of andere canon. En de paus is nog maar goed voor één lijstje, het zijne.
Einde verhaal.....
Ik ben ondertussen ongeveer klaar met mijn lijstje met wel dat eigenhandig toegevoegd beding: dat dit, mijn dus, lijstje geen enkele absolute waarheid claimt en dat het op elk ogenblik voor wijziging vatbaar wordt verklaard. Maar vandaag ziet het er ongeveer zo uit:
Mijn Goddelijke Deugden vandaag zijn:
1. het mededogen
2. de zelfironie
3. aandachtig luisteren en correct weergeven
4. het uitstel van oordeel
5. de verwondering
6. het respect (gewoon beleefdheid)
7. de beheerste passie
8. het zorgzaam omgaan met taal
Dit lijstje vangt aan met eentje dat ik, in een wat vinnigere versie, heb overgenomen uit het lijstje Zaligsprekingen dat ons via de Bergrede toekwam.
Misschien voor de goede orde, toch ook mijn wat oudere lijstje met de nieuwe Zeven Hoofdzonden:
Mijn Zeven Hoofdzonden zijn: (waarvan er opvallend genoeg, geen enkele een echte zonde is)
1. de Jaloezie
2. het Geweld (elk soort geweld dat zich als argument voordoet)
3. de Trivialiteit
4. de inauthenticiteit (de namaak, het faken)
5. the carelessness het niet omkijken. ( >< inclusiveness)
6. de geëtaleerde domheid
7. het onderdrukken.Het zich boven een ander achten en stellen.
Hier heb ik wel een aantal serieus genomineerden die in de wachtrij staan. Zoals:natrappenmeeheulenwoordbreuken ook te slechte smaak
De redactie heeft beslist dat er over geen van deze lijstjes gecorrespondeerd wordt. Ik bemoei mij ook niet met jouw lijstjes.
Om nog even de trend van de laatste weken aan te houden, Deze week een grijs gedraaide kleinkunsttekst van
Juul De Corte 1924 - 1996
Ik zou wel eens willen weten, waarom zijn de bergen zo hoog Misschien om de sneeuw te vergaren Of het dal voor de kou bewaren Of misschien als een veilige stut voor de hemelboog Daarom zijn de bergen zo hoog
Ik zou wel eens willen weten, waarom zijn de zeeën zo diep Misschien tot geluk van de vissen Die het water zo slecht kunnen missen Of tot meerdere glorie van God die de wereld schiep Daarom zijn de zeeën zo diep
Ik zou wel eens willen weten, waarom zijn de wolken zo snel Misschien dat 't een les aan de mens is Die hem leert hoe fictief een grens is Of misschien is het ook maar eenvoudig een engelenspel Daarom zijn de wolken zo snel
Ik zou wel eens willen weten, waarom zijn de mensen zo moe Misschien door hun jachten en jagen Of misschien door hun tienduizend vragen En ze zijn al zo lang onderweg naar de vrede toe Daarom zijn de mensen zo moe
Drie reflecties.
1.de berg (het grote, de machtige) die zich inzet om het dal (het kleine kwetsbare) voor de kou te bewaren. Behoeden.
2.misschien een veilige stut voor de hemelboog, suggereert een hogere entiteit die ons overstijgt, een god, een hemel, maar die gewoon geen stand houdt, die niet kan bestaan zonder het menselijke. Dieu a besoin des hommes, sinon on parle dun dieu fait-néant. Een nutteloze god.
3.jagende wolken die ons tonen, leren hoe fictief een grens is. Hoe nooit iets vaststaat, hoe alles voortdurend beweegt. Wolkenspel.
Minister van Financiën zijn is eigenlijk de gemakkelijkste baan van de wereld. Er is maar één ding wat je moet kunnen en dat is nee zeggen. Je moet maar één keer ja zeggen. Dat is als ze vroegen: zei je nee?
W. Duisenberg tot Gerrit Zalm (2003)
Ik zou zo zeggen, niet uitsluitend van toepassing op ministers van Financiën.
Alhoewel . altijd nee zeggen?
En de zingende Frater Venantius dan?
zeg maar ja tegen het leven,
ja tegen het leven
In de Amen en de Gloria. Joechei
Inspireert u niet ?
Wie zegt er nu nog joechei (courant gezegde als wij jong waren)
De afgelopen week vernam de wereld het overlijden van twee hoogbejaarde persoonlijkhedendie elk op hun manier de twintigste eeuw kleurden. Aan elk van hen wijd ik een respectvolle reflectie.
Regine Beer(1920 2014)
Bij het overlijden van Mevrouw Beer maak ik, met volle respect voor deze dame, twee bedenkingen. 1. Tot in haar laatste dagen activiste om als overlevende vooral bij de jeugd het verhaal van de kampen levend te houden. En hoe dat in Vlaanderen tot vandaag met gemengde gevoelens werd gewaardeerd. Door het domme feit dat, vooral dan bij mijn generatie en soms nog bij hun kinderen, de oorlog voortduurde in het verhaal van wittenen zwarten.Een halve eeuw lang nuanceloos doorgegeven in termen van goed en slecht. Held en fout. Verzet,collaboratie, repressie. Mijn verdriet, hun verraad. En wat een vreselijke polarisatie dit teweeg bracht.Eigenlijk is er nooit iets als een verzoening gekomen. Niet het mooiste hoofdstuk uit onze geschiedenis.
2. Op haar uitvaart werden beelden vertoond waarop zij haar lijflied zong: Die Gedanken sind Frei. Ze mogen u in een krocht onder de grond stoppen, uw denken daar kunnen ze niet aan, dat blijft vrij. Bewaar dit als teken van ultieme waardigheid en verzet.
Hierbij toch één vervelende vraag en tegelijk een vervelend antwoord: geldt die leuze ook voor het massaal gescandeerde antwoord aan Wilders: Minder. Minder. Minder? (Marokkanen in Nederland) Of zijn dat geen Gedanken? Ja dus, ook voor Wilders en zijn gevolg. Tegen dit soort Gedanken passen enkel in redelijkheid aangedragen argumenten.
Adolfo SuarezGozales (1932 2014)
Als jet mij vraagt de Spaanse Mandela. De man die in 1976 door een klaar kijkende Juan Carlos bijgeroepen werd om Spanje vanuit het verslagen Franco fascisme naar de democratie te leiden. De man van de Transicion. En zo werd hij de eerste democratisch gekozen premier van 1977 tot 1981. Suarezwas jong, relatief onbekend, politiek onervaren, maar Juan Carlos (zelf een Francist) had goed gezien dat deze man alle kwaliteiten bezat om een uiteengereten land te verzoenen. Verstandig, charmant, weinig pretenties, luisterend. Een streep onder een gitzwart verleden, uitgestoken hand naar de communisten en naar gekweld rechts, een oor voor een opkomend streven naar regionale zelfstandigheid
En dan toch weer een vervelende vaststelling: 50 jaar later, en zien hoe het allemaal anders afliep. Alles, maar dan ook alles werd er in dat land verkwanseld, opgesoupeerd, gecorrumpeerd, verkocht aan het vlugge grote geld en een niet in te tomen hebzucht. En nu, van geen hout meer weten pijlen te maken.
Je zou er moedeloos bij worden, de mens (of hij nu Spaans, Russisch, Vlaams of Afrikaans bloed heeft) kan het niet. Keer voor keer haalt zijn dierlijke staat de bovenhand op de mooiste idealen, spijts bevlogen leidersfiguren, ondanks een eerste roes van beter willen en samenhorigheid het wordt alleen maar erger.
Walter, een oude vriend van mij, historicus en filosoof, zei het me zo vaak: mededogen met de zwakke, kleine mens, dat is het enige wat je kunt proberen op te brengen Ik geloof echt dat hij niet beter kan .
Nogal begrijpelijk dat vandaag de toon van de commentaren in Spanje er een is van nostalgie. Het had zo mooi kunnen zijn.
En wat dan . Allemaal, samen in de Schelde springen of Doel 3 in brand steken?
INTEGENDEEL,
Sisyfusweet je wel, bleef ook de rotsblok de berg opduwen, ook al tuimelde hij telkens weer naar onder. Goed om van onderaan te herbeginnen. Echt Christelijk, Echt Marxist, Echt Liberaal, Echt humanist , die naam verdien je enkel als je de utopie niet loslaat.
Goede vraag: waarom koopt Loesje dan een krant? Luistert ze naar de radio? Omdat ze blijft hopen daar ooit eens een journalist te horen zeggen of te zien schrijven
Een grammaticale figuur: goed/beter/best mooier/mooier/mooist en ook dom/stom/lomp (eigen interpretatie)
Iets meer dan louter grammatica, het is net zoveel een levenswijsheid, die luidt dat niets vaststaat, dat alles vloeit, dat alles beweging is. Of nog duidelijker: dat je altijd alles op een glijdende schaal moet zien. Alles (en ik bedoel alles) bestaat enkel in een flow.
Het zijn de beroemde trappen van vergelijking die dat taalkundig een beetje opvangen.
Vorige week, geen fietsweer, wat doet een mens dan? Spelen met de trappen van vergelijking.
Ik nam het begripINCLUSIVENESS(Nederlands equivalent niet direct bij de hand), een voor mij heel duurzaam en duurbaar begrip waarmee bedoeld wordt: allesomvattendheid, niemand uitsluitend, niemand achterlatend, iedereen proberen mee te krijgen, en nog een stapje verder: alles proberen te omsluiten in een groot geheel, ook dieren, planten en zelfs de dingen. Include . (>< exclude)
En zo zitten we filosofisch heel dicht bij Spinoza: deus sive natura: wat zou God anders zijn dan de natuur, al het bestaande? Een allesomvattend godsbeeld.
Baruch Spinoza 1632 - 1677
En daarvan heb ik dan de Trappen van Vergelijking voor opgesteld. Dat zijn dan:
Agressie
Negatie
Tolerantie
Acceptatie
Integratie
Inclusie
Assimilatie
Natuurlijk is dit maar een taalspel. Maar wat hebben anders/beter dan taal?
(deze post komt er op instigatie door een vriend die mij suggereeerde dat tolerantie het schaamplapje was voor onverschilligheid. Quod non dus, zoals nu blijkt)
(heb van een goede leverancier een USB stick gekregen met ik denk wel 15 uur alle soorten muziek door elkaar. Maar het was wel mijn verdienste dat ik de opening vond waar ik dat ding moest insteken)
Boudewijn De Groot: Hoe sterk is de eenzame fietser
1973
Het slot:
als hij maar geen voetballer wordt ze schoppen hem misschien half dood . Maar liever dat nog Dan een bord voor zn kop van de zakenman Want daar ie alleen maar slechter van
En dat laatste zinnetje wordt dan 12 keer herhaald in crescendo, eerst met solo gitaar en dan stijgend met een hele band die het uitschreeuwt
want daar wordt ie alleen maar slechter van
Tijdsgeest. Heb het nagekeken 1973
Vandaag zijn het de helden van Kanaal Z .
En eerlijk gezegd, de contestatairen van die tijd waren wel behoorlijk elitair.
Op het gevaar af als een vermolmde, uitgeprate retro fetisjist door te gaan zit ik de laatste weken iets te vaak te foefelen in het lichte muziek genre uit de jaren 60-70 van vorige eeuw.
Je hebt ze hier al zien passeren: de Sonnevelds, de Van Veens, de Brassens, de Guy Béarts, de k weet al niet meer wie allemaal die mij, tot vandaag,in vervoering brengen met hun teksten en muziek.
Wel heel opvallend in mijn lijstje is de quasi afwezigheid van het Angelsaksische repertoire. Geen uitleg.
En toch fout.
Een heel trouwe bezoeker, hij is bijna medewerker aan deze blog, bezorgde mij een aanzet tot correctie op deze eenzijdigheid
Billy Joel samen op het podium onze Toots Tielemans in het nummer Leave a tender moment alone
En s anderendaags, stoemelings in mijn wagen,weer diezelfde Billy Joel metShes always a women(alweer op die fameuze USB stick) Wat mooie muziek is dat.
En om mijn bekering helemaal compleet te maken, snel nog deze meegegeven Our House van Crosby, Sills, Nash & Young. Uit 1970 (na Christus)
Een paar jaar geleden had ik, samen met een muzikale vriend, ieder voor zich, onze TOP 100 Aller Tijden opgesteld om die eerste onderling te vergelijken en nadien die lijsten naast die van de Radio2 te leggen.Leuk spelletje. En toevallig, nee helemaal niet toevallig,stond in mijn Top 100 A.T. Our Houselos aan de kop. Dus zo anglofoob zal ik dan wel niet wezen. Luister maar eens mee
Ja kippenvel. Ik aarzel geen ogenblik, dat is kip-pe-vel..
En dan begon ik met die Blogmederwerker die verder onbekend wil blijven, de discussieof wij bereid waren de hele pianoliteratuur van Schubert in te ruilen voor deze drie nummers ???? Onfatsoenlijke voorstel, maar toch wie durft er doordenken? Nagaan.
Misschien dat ik een van de weken toch eens mijn Top 100 meestuur. Kun je daar ook eens rondneuzen.
Er is in deze wereld nogal wat verboden geweest. Dat is natuurlijk een erfenis van onze joods-christelijke cultuur, waar men het deed met 10 geboden (waarvan er nog 7 als een verbod zijn geformuleerd) en 1000 verboden.
Al eens afgevraagd waarom men er bijvoorbeeld wel opkwam om te verbieden op vrijdag vlees te eten en waarom er geen gebod was dat gebood op maandag biefstuk friet te eten? En waarom in de seks zo goed als alles verboden was maar er geen spoor is van een gebod om seks altijd te koppelen aan gaarne zien ?
Goed, we hebben dus al wat meegemaakt in dat geboden en verbodendom. Maar niet wat wij vorige week beleefden.
Mini weekend, onmogelijk te negeren voordelige condities (min 66%), ik ben er niet tegen bestand en ik heb er voor dit voorjaar al drie gepland, een in Nederland, een in Sauerland en een in Normandië. Bon. Nederland. Berg-op-Zoom, Fletcher Hotel, zoveel sterren voor een all in, authentiek wellness verblijf. In de prijs begrepen, een volle dag full wellness beleving. Alle soorten baden plus een warm binnen en buitenzwembad. Wij gepakt en gelaarsd naar dat Fletcher Park Hotel.
dat soort werk
Achter de balie twee copy book onthaalmevrouwen in piekfijn uniform,met dat soort glimlach die je er in elk sterrenhotel gratis bij krijgt.
- Vraagje, wanneer dachten jullie naar de wellness te gaan? Misschien er toch even op wijzen dat in dit hotel het dragen van badkledij verboden is. - Pardon? - Ja, badkledij verboden. - Dus in je blootje? - Als u het zo wilt uitdrukken: in je blootje.
En inderdaad, op de balie, een duidelijk plaatje waarop ik zowaar lees: Wellness Badkledij Verboden. Verboten Gelukkig, zoals zo vaak, als de wanhoop te groot wordt is de redding nabij.
- Maar, overmorgen is het zaterdag, en zaterdags is badkledij verplicht .
- Oef, doe ons dan maar voor zaterdag.
Ik bespaar u de rest van ons verhaal. Zwembad, dan denkt een sportieve boerenjongen toch aan baantjes trekken. - Nee, dat is geen bad voor baantjes, dat is voor onderdompeling.
Onderdompeling dus. En 12 soorten baden waar je op 12 manieren onder stoom wordt gebracht. In alle geuren en smaken. Een cultuur, weet je wel, een mens, zelfs op hoogbejaarde leeftijd is nooit te oud om bij te leren. Dus dampen en onderdompelen.
Maar nu nog die verboden zwemkledij. Ik deel u in alle oprechtheid mijn leerzame ervaring: eenmaal, gebadkledijt in zon wellness besef je de stupiditeit van die badkledij, en van zoiets niet in je blootje te doen. Dat badpak komt daar echt niets doen. Je gaat thuis toch ook niet met badkledij onder de douche of in bad? Awel dan?
En ik zweer u, lieve bezoeker,dat als je ooit niet op zaterdag zou meegaan, je gêne of je pudeur gegarandeerd geen vijf minuten zouden stand houden. Je moet die hele context nemen, toch voor de hand liggend dat ze daar kledij verbieden .
Om maar te zeggen hoe een mens op zekere leeftijd, nog op zo hardnekkige en op compleet luchtledige vooroordelen steunt
Dus volgende keer, vooral niet op zaterdag naar de wellness !
Filosofen hebben zich al eeuwen suf gedacht om uit te maken: wat is een goed mens?
Ze zijn er geen van allen uitgekomen.
En ook Jezus Christus niet. De andere wang, dat was niet zon briljant idee. En spelen met een onwaarschijnlijke hemel, een betwistbaar hiernamaals als verleidingsmiddel om goed te zijn niet zo geweldig als motivatie. Uitgestelde berekening noem je dat.
En toch, laat ons daar tenminste van uitgaan: er moet er aantoonbaar onderscheid bestaan tussen een goed mens en een slecht mens. Maar om dan in detail te gaan .
Bijvoorbeeld:
zijn al die klokkenluiders van de laatste tijd goede mensen? is di Rupo, bisschop Leonard, was Jan Hoet, een goed mens? Ben ik een goed mens?
Daarom, eens anders proberen, doe de zelftest: ben ik een goed mens?
Gewoon één vraag beantwoorden:
Je kent de spreuk: wie goed doet, goed ontmoet.
Do ut des, facio ut facies, dat komt uit het Romeinse recht: ik geef opdat ik zou krijgen, ik doe opdat jij zou presteren. Een alleszins gezond rechtsprincipe. De test is dan: in welke mate, en tot hoever ben ik, in normale omstandigheden, spontaan bereid om een voorschot op het goede te geven, met nauwelijks een zekerheid dat je ook goedheid gaat ontvangen?
Dus een geven zonder direct te rekenen op een return.
Daarbij toch deze beperking aan dat principe: het is niet goed maar dom om bij een bestelling de volle prijs als voorschot te geven lang voor de levering.Niet doen.
Waar begint dan het goede voorschot
Voorbeeldje.
Ik begin, bij voorkeur eenzijdig, met in een gespannen verhouding als eerste het strakke touw wat te lossen. Ruimte te maken. Lucht te geven. Niet tot-op-het-bot of over-my-dead-body. Zonder stok achter de deur.
Dat kan soms héél verkeerd uitpakken. De andere triomfeert en besluit dat jij je onredelijk standpunt eindelijk loslaat en dat je je ongelijk eindelijk inziet. Dat is erg natuurlijk.
Wel, zo goed zijn is dan het risico dat een goed mens durft lopen.
Of een beetje directer uitgedrukt:
begin zelf altijd met toe te neigen, aan te reiken, te relativeren
En om het vorige verheven stukje in enkele woorden kort te sluiten
Het goede voorschot, zou kenmerkend zijn voor een goed mens. Die houding van aanreikend, niet tot-op-het-bod, geen lik-op-stuk, geduld, dat is enkel een kwestie van karakterinborst of temperament.
Je zit zo ineen of je zit zo niet ineen. Korte tenen, lange tenen, kort lontje lange lont. Dat is niet van kiezen of willen, dat is een gegeven waar je leert mee leven. En wat wij er bij de andere ook altijd moeten bijnemen.
Toevallig staat dat zinnetje in het Duits, maar de hierna volgende beschouwingen gaan ons allen aan, zonder onderscheid. En dit zowel in de macro als in de micro sfeer. Ik bedoel dat het geen verschil uitmaakt of de situatie zich voordoet in barre oorlogsomstandigheden ofwel in een alledaagse huis- keuken- en tuincontext. In je privé zeg maar.
Ich habe es nicht gewusst,
maar dat hebbekik niet geweten, dat maakt het wat directer. IK pleit onschuldig omdat ik van niets geweten heb.
Ik hou het dus liever in de privésfeer,
denk aan grauwe armoede in uw directe buurt, eenzaamheid, wanhoop, diepe depressie, maar ook pesten of zich gepest voelen, discriminatie, oneerlijkheid, bedrog en bedrogen, gekwetst of iemand die ik gekwetst heb.
Het doet zich voor onder mijn neus, maar ik had het niet door. Ik heb het niet geweten. Men heeft het mij ook niet meegedeeld, niemand in mijn buurt had wat door.
Daarop passen deze messcherpe antwoorden:
-jij kon dat weten
-jij moest dat weten
-jij hebt geen vragen gesteld (aan jezelf)
-jij wou het inderdaad liefst niet weten
-je suste jezelf met de gedachte dat het misschien niet zo erg was
Daarop kun je manmoedig nog enkele vragen riskeren
-Moet ik dan alles weten wat rondom mij om gaat?
-Wat niet weet niet deert is toch een populair gezegde?
-Moet ik mij dan de hele wereld aantrekken?
-Ben ik de hoeder van mijn broeder?
-En waren er geen andere beter geplaatst dan ik om in te grijpen?
-En is het ook niet een beetje hun eigen schuld?
En dan de vraag die alles kortsluit: kan een mens de plicht hebben een HELD te zijn, een soort GOD? Hoever dwingt mij mijn ethische plicht? Honderden andere mensen kijken weg, stellen geen vragen en hebben geen probleem. Waarom uitgerekend IK?
Als ieder zijn stoepje veegt in het straatje toch proper?
Ben ik de hoeder van mijn broeder?
près de chez vous.....
Illustratief.
(mijn bron is een lezersbrief in de Groene Amsterdammer 20/2/2014) In Deventer (Nl) is onderzoek gedaan naar het aantal onderduikadressen in de stad waar in de periode 1942 tot 1945 effectief Joden ondergedoken zaten. Men kwam uit op een totaal van 55 adressen, dat is een half procent van alle huizen in Deventer. Van die 55 adressen behoorden er 15 adressen toe aan mensen die in het verzet zaten. Dus bleven er 40 adressen over van mensendie dat gewoon, spontaan als hun plicht hebben aangezien. Noem dat dan de veertig RECHTVAARDIGEN ; Dat is doorgerekend0,35% van de bevolking. 3,5 rechtvaardigen op 1000.
In Sodom en Gommora kwamen ze ongeveer op dezelfde score
Maar Jahweh vond dat niet genoeg
en de stad werd verwoest.
Ik heb geen benoeming, en zeker geen oordeel over die 996,5 anderen. Wel allemaal lezers van Het Dagboek van Anne Frank .
Paul Magnette gaat met de PS naar de verkiezingen van 2014 met een onversneden donkerrood discours: laat de rijken de crisis betalen. Niet akkoord ? Wie moet ze dan wel betalen? Rijk Arm, have - have not, ongelijkheid, achteruitstelling of zich achteruitgesteld voelen.
Het blijft bitter. Hard.
Maar kijk eens hoe dat was in 1929
Zware tijd voor de kleine man, en het zal alleen maar erger worden
De roaring twenties, de charleston, de kwantummechanica en de eerste radios van die tijd, het was allemaal niet aan hem besteed.
Louis Davids (1883-1939) een Joods straatschoffie dat na de oorlog was opgeklommen van klein straatzangertje, kermisartiestje tot een gevierd revue-artiest, gaf taal aan die massa kleine mannetjes die in die tijd op weg waren van de ene loopgraven naar die volgende slachting.
Louis Davids, Amsterdam, Jordaan, Mokum en het zwaar Amsterdamse accent (vraouw, gaoud, naou) het was voor die massa zo herkenbaar. Het levenslied, term die toen nog niet bestond, bevatte alles wat dit milieu rijk (of arm) was: liefde, haat, armoede, drankzucht, overspel en ook berusting.
Als je voor een dubbeltje geboren bent, bereik je nooit een stuiver (Davids).
Davids kreeg nadien overvloedig navolging ook bij de groten van het Nederlands cabaret, Jasperina de Jong, Wim Kan, Wim Sonneveld en ook Toon Hermans die het levenslied een nieuwe invulling gaven, zij het met Lou Davids steeds op de achtergrond.
Lees eens goed de tekst van een liedje uit de revue Lach en Vergeet uit 1929, liedje dat zowat de handtekening is van Louis Davids en dat vandaag nog door iedere Nederlander voorbij de zestig integraal wordt meegezongen. Let vooral op de heerlijke details in de tekst, alles zit erin. En humor is nooit ver weg.
(of ga naar You Tube als je het liedje wilt horen zingen door Davids zelf)
De Kleine burgerman
Louis Davids (1929)
Het is op ons klein wereldje een beetje raar gesteld
Want de ene mens neemt veel te grote happen
De een woont in een villa, en de ander bij de belt
En die moet zich op zn teentjes laten trappen
De een die slaat zijn slag, doet soms wat ie niet mag
De ander, dat is en feit, betaalt steeds het gelag
Dat is de kleine man, die kleine burgerman
Zon hele kleine man met een confectiepakkie an
Die man die niks verdragen kan blijft altijd onder Jan
Zon hongerlijer, zenuwlijer van een kleine man.
De verkiezingen in Holland zijn altijd grote pret
Want dan hoor je deze heeren candidaten
Elkaar uitschelden voor leugenaar voor schoffie enzovoorts
Zoeken gaatjes om hun gifgas uit te laten
En zitten zop de stoel, hoe veilig zon gevoel
Wie moet de rekening betalen van hun grote . Mond (smoel kon er echt niet door toen)
Dat is de kleine man, die kleine burgerman Zon hele kleine man met een confectiepakkie an
De man met zon achttien gulden C&A-tje an
Zon zenuwlijer, hongerlijer van een kleine man.
De minister van Defensie vraagt weer onderzeeërs aan
Mocht een vreemdeling zich men den Oost bemoeien
En als wij die vloot dan hebben en er komt een beetje mot
Kunnen wij er in de Amstel mee gaan roeien
Dat heet voor t ideaal, voor Neerlands grond en taal
Maar wie betaalt het pakki van den vice admiraal.
Dat is de kleine man, die kleine burgerman
Zon hele kleine man met een confectiepakkie an
Zon ordinaire man met van die doodgewone Bata schoenen an
Zon zenuwlijer, minimumlijer van een kleine man.
Dempsey gaat weer aan het boksen en krijgt weer een dik miljoen
Om zich n kwartiertje suf te laten stompen
En zijn tegenstrever als die wint een half miljoentje meer
Want die kereltjes laten zich niet lompen
Wie snakt er naar zon baan, zou, kreeg ie het gedaan
Voor twee tientjesal zijn kiezen uit zijn kaken laten slaan.
Dat is de kleine man, die kleine burgerman
Zon hele kleine man met een confectiepakkie an
Die man met zon uitgesneden linnen frontje an
Zon zenuwlijer, hongerlijer van een kleine man.
Wij verzorgen onze medeburgers tegenwoordig best
Als je niet werkt krijg je achttien gulden premie
En dan zijn er veel slampampers die zijn liever lui dan moe
Want die denken: nou die achttien gulden die neem ie!
bekende materie? 
zoiets maar dan veel wilder, met kampvuur en zo
Einde verhaal.....
dat soort werk
près de chez vous..... 
