Dus Benedictus XVI is totaal onverwacht vrijwillig op pensioen gegaan.
Juist op een moment dat onze minister van pensioenen aandringt dat we langer zouden doorwerken. Maar ja, Benedictus heeft zijn best gedaan. En dus zwaaien we hem gulhartig uit. Ciao Benedetto.
En, eerlijk is eerlijk, de manier waarop Bendetto dat deed was voorbeeldig. Voor één keer dat de kerk het goede voorbeeld geeft, met een in die kringen zelden geziene discretie. Bijna stillekes. Dat verdient voor mij een volle aflaat.
Twee, drie speechkes dus, en dat was het dan. De laatste van die drie (en meteen de laatste woorden die Benedetto in publiek sprak) was gericht tot de dorpelingen van Castel Gandolfo, waar nadien de grote poort dicht ging en de Zwitserse operettesoldaten een paar dagen congé kregen.
Frater Venantius zou zingen: "van je amen en je gloria. Joechei".
Maar ik weet niet of jij het ook gehoord hebt, in die speech daar tot die boerenmensen en winkeliers van Castel Gandolfo, de twee laatste woorden van Benedetto?
Na de miljoenen abstracte woorden die de Heilige Vader, zeven jaren lang, ex cathedra of zonder cathedra, van een papier aflas, plots, wanneer niemand het nog verwachtte, ineens twee woorden uit de losse pols. Niks van papier afgelezen, authentiek, gemeend, menselijk, echt. Gewoon Menselijk.
En wat waren de intussen al historische laatste twee woorden van Benedictus?
BUONA SERA. En hij glimlachte daarbij heel lief, wuifde nog eens en verdween.
Zolang ik pausen heb horen spreken, nooit gehoord, gewoon 'slaap wel' zeggen tegen de gelovigen. Het leek wel God die opnieuw mens was geworden....
ps. spijtig, hij had het allemaal nog mooier kunnen maken als hij daar drie kleine woordjes had aan toegevoegd.
Buona sera, signorina, buona sera... en dan had de Vaticaanse regie, met de volumeknop op 10, dat prachtig nummer van Louis Prima moeten opzetten. Zet die ploat oep....
De Oostenrijks-Amerikaanse communicatiewetenschapper, niet te verwarren met zijn broer Jos Watzlawick die in Polen een befaamd leeuwentemmer is, dus Paul (en nu serieus) is in zijn midden wereldberoemd wegens de vijf communicatieaxiomas die hij heeft opgesteld, waarvan alleen het eerste zelfs door zijn broer Jos moeiteloos kan begrepen worden.
dat is dus zijn broer Jos
Axioma 1 dat luidt: Het is onmogelijk om niet te communiceren. Alles wat je doet, ook niets doen, heeft invloed. Ieder gedrag is een vorm van communicatie.
Dat heeft de mens dan gemeen met bijv. een aardappelmesje dat ons vanuit zijn ZIJN (dasein), dus taalloos communiceert en à la limite uitnodigt, om er een aardappel mee te schillen. Je zou er niet aan denken om er bijv. mee te gaan fietsen of een leeuw te gaan temmen. Dat heeft broer Jos ook begrepen.
Anderzijds, kan een mens, anders dan dat aardappelmesje, bijv. door zijn langdurig en obstinaat zwijgen, of door zijn absoluut niets doen, een heel duidelijke en uiterst genuanceerde boodschap sturen. Ge moet alleen goed luisteren en vooral goed kijken.
En toch hoor je in een discussie vaak tegenwerpen: dat heb ik u niet horen zeggen. Je zou die man net zo goed kunnen verwijten dat hij dat hij u dat nooit per aangetekend schrijven gemeld heeft.
Waarover gaat deze blog nu eigenlijk?
Gewoon om eraan te herinneren (waarschuwen) dat we, om mekaar goed te begrijpen, opdat mijn boodschap ondubbelzinnig bij jou aankomt, de zender niet enkel zijn spraakvermogen en de ontvanger niet enkel zijn gehoor moet inschakelen. Goede communicatie speelt zich met inzet van al onze zintuigen. Met heel uw lichaam. Met uw hart. Met uw ziel.
Denk o.a. aan: het stemvolume, de toonhoogte, de klemtonen, de woordkeuze, de timing of de ingelaste pauzes, de bijhorende (of afwezige) gebaren, de blik, de stand van de mondhoeken, de stand van de voeten, het al dan niet trillen van uw bovenlip, het druppeltje zweet onder de neus, en natuurlijk ook de uitgescheiden lijfgeur, en zo kunnen we nog even doorgaan.
Heel sprekend zijn volgende uitdrukkingen in dit verband:
hebde goe gehoord wat dak niet gezegd heb? ge hebt dat toch gezien dat ik daar niet aanwezig was? uw stem proeft gelijk rauwe rabarber
Om maar te zeggen wat een boeiend gebeuren goede (of slechte) communicatie tussen twee mensen is. En dan ben ik toch zo blij dat ik een mens ben. En geen aardappelmesje.
Oefening.
Vrouw zegt tegen man: gij zegt nu nooit nog eens dat je me gaarne ziet Waarop de man antwoordt: maar schat, ik doe niet anders dan dat zeggen! Probeer eens te trancheren in deze zeer veel voorkomende discussie.
Ta ta ta TAAL(uit te spreken in het ritme van de eerste noten van Beethovens Vijfde)
Is een televisiespelletje dat al enige weken loopt bij VPRO. Het is gewoon een spelletje met taal, dus iets voor taalminnaars. Niet direct een wereldschokkend format, maar voor de liefhebbers telkens een feestje.
Men inviteert telkens drie Nederlanders die beroepshalve met taal te maken hebben. Schrijvers, columnisten, journalisten en wie nog allemaal die leven van en met taal. En die krijgen een tiental vragen of opdrachten voorgeschoteld waarop ze verwacht worden, zo spits mogelijk te antwoorden.
Eén vaste opdracht is het verklaren van een weinig bekend maar officieel bestaand Nederlands woord. Wat betekent . en dan moeten de deelnemers hun verbeelding laten werken.
En toen vroeg men: wat betekent het woord: BIBBERGELD. Voor een oudere Antwerpenaar is het bijna beledigend die vraag te stellen.
Maar voor onze deelnemers toen was dat blijkbaar niet zo. En één gaf als omschrijving van Bibbergeld: dat zijn die muntjes waarnaar een bejaarde aan de kassa van een supermarkt steeds krampachtig op zoek is, ook als er een rij van twintig mensen achter hem of haar wordt opgehouden. Die minuscule koperen muntjes, dat zou dus bibbergeld kunnen zijn .
Zou kunnen.
Voor de jongere Antwerpenaar dan: bibbergeld in de jaren 1944-1945, dat was de naam die de dokwerkers bedachten voor de toeslag op hun loon die zij kregen als zij, spijt het gevaar van inslaande V1 en V2, toch aan de slag gingen in de haven voor het lossen van de goederen bestemd voor de bevoorrading van het Amerikaanse troepen.
Na de twee vorige Blogs, mag ik tenslotte een beetje theoretisch worden en de vraag stellen: De democratie werkt niet zoals het hoort. De roep naar een sterke, grote, ideale leider groeit. Waaraan herkennen wij vandaag (als die al zou bestaan) een ideale bewindsman een goede heerser, een natuurlijke machiavellist?
Maarten Luther King
De man of vrouw die de macht koestert (zonder macht gaat het niet), niet om de macht zelf of om de zelfverrijking, maar om met alle middelen uitvoering te geven aan zijn gedroomde samenleving. Maar die er dan ook rücksichtlos voor gaat en a priori compromissen afwijst. M.L. King: I have a dream .Yes we can.
Dan is de vraag: 1 wat is een gedroomde samenleving? en 2. hoever wil hij gaan met die alle middelen?
Met die gedroomde samenleving hebben we zowat alles meegemaakt. Gaande van Mao, Stalin, Hitler tot Bin Laden en Kim Yong-Ilzijn we wat schuw geworden van dit soort idealen. En toch is dat een foute conclusie. Wij dachten dat we de grote verhalen uit het leven moesten bannen, maar alras bleek dat een mens niet zonder groot verhaal kan. Dus beoordelen we de goede heerser op de intrinsieke waarde van zijn Groot Verhaal. Hoe geloofwaardig is dat verhaal en hoe geloofwaardig is de man/vrouw die het aandraagt?
Punt is dus NIET of dat ideaal overeenstemt met mijn persoonlijke visie of met mijn ideaal. Punt is na te gaan in welke mate die man of vrouw eerlijk, oprecht, authentiek zijn ideaal beleeft. Dat is waar we de ideale heerser zich onderscheidt van de platte populist.
Vooral op twee punten moet er goed uitgekeken worden:
Hanteert die man/vrouw al dan niet een verborgen agenda?(bewust of onbewust)
En dan speelt ook de schranderheid (de intelligentie) van die persoon een doorslaggevende rol. Hoe zwaar weegt zijn discours (redeneringswijze)?
Voor het antwoord op die alle middelen is het antwoord heel kort: de inzet van die middelen stuit maar op één wezenlijke grens en dat is het respect voor de gevestigde grondrechten zoals gelijkheid, vrijheid, verdraagzaamheid.
Natuurlijk schieten we met zoveel holle woorden niet veel op. Beter is te proberen, aan de hand van deze theorie, een concrete machthebber te beoordelen. Bijv. is (of zou) Bart De Wever een ideale bewindsman kunnen zijn? Een natuurlijke Machiavellist?
Aan de ene kant is in dit land, hoofdzakelijk vanuit linkse hoek en aangevoerd door een agressieve intellectuele/multiculturele bovenlaag,het NVA- of het De Wever-bashen (Bashen staat voor kwaadaardig beschadigen, compromitteren, op alle manieren neerhalen)stilaan een obsessie geworden. Aan de andere kant is de reuze NVA aanhang stilaan een weinig aantrekkelijk amalgaam van reactionairen, malcontenten, verzuurde nationalisten tot regelrechte racisten.
Los daarvan, luisterend naar zijn verhaal, kijkend naar zijn optreden, nadenkend over zijn model van gedroomde samenleving, heeft BDW allures en potentieel van een soort ideale bewindsman?
Aanzie het als een open vraag en een denkoefening. Ik heb zo een idee maar hou het voor mij.
Ik gebruik bij deze overweging drie bronnen: De Groene Amsterdammer 30/1: Bart De Wever een redelijk
nationalist, De Standaard 02/02 De mens is niet goed en de dialoog met E. Vermeersch in Reyers Laat op TV 1
De lokale politiemensen van Mortsel die twee uur met dat wrak hebben rondgezeuld,
De Antwerpse parketmagistraat die het ook niet meer weet en zucht 'dat ze hem dan maar platspuiten'. Wat anders? Breng hem naar mij thuis, mijn vrouw zal hem in bed stoppen?
De mensen van Amedeus Psychiatrische Instelling en of zij een containerpark beheren voor menselijk restafval en wat zijzelf met afval dan verder aan moeten.
De bijgeroepen dokter die het nu gedaan heeft. Alvorens zich door dat kluwen van opgestapelde BBT-konten te wringen om de verlossende spuit te geven, had die eerst toch een gesprek moeten hebben met het slachtoffer, en minstens zijn bloeddruk en pols eens meten.
Die mannen van de BBT die niet opgeleid zijn om kibbelende dames op een Koffiekransje tot bedaren te brengen.
De politici die het geval ineens rijp zien voor scoringskansen: geschokt, onverwijld, tot op het bot, wet veranderen, opleiding aanpassen, schorsen, tuchtprocedure.
De vader van Jonathan, drie jaar geslapen? Waar kwam hij in het drama voor? Al aan Jef Vermassen gedacht voor burgerlijke partijstelling?
De media, de mannen van Panorama. Yess gescoord, misschien zit er wel een prijs in op een of ander poepchique gala met veel schoon volk in de zaal. Toegegeven: met Kim De Gelder hoogseizoen voor de likkebaarden.
Bart De Wever die commentaar weigert (dus toch de ideale machthebber ?)
Drie jaar, weet je wel hoe lang dat dat is? En nu ineens, zo boenk, knots, patat, hete actualiteit. Maatschappij bedreigd. Heeft iedereen ondertussen dan 36 maanden op een andere planeet geleefd?
Ah ja, dan is er nog Jonathan zelf, was er nog dus die kunnen we niks meer vragen.
Laatste optie: wie of wat belet ons het hoofd te buigen en vast te stellen dat we hier een dramatische samenloop van omstandigheden meemaakten, met noodlottige afloop. Nu een broodnodige schuldige aanwijzen dient enkel om ons gemoed te sussen, maar brengt Jonathan niet terug. En wilde die zelf nog wel terug?
Niet die Prins is een half millennium oud, wel het boek van Nicollo Machiavelli daarover schreef.
In 1513 was Machiavelli 44 jaar en uitgerangeerd als politicus. Zijn rol als secretaris van de Florentijnse Republiek was hem het jaar tevoren ontnomen, hij had in de gevangenis gezeten en was gemarteld, en hij was uit de gratie geraakt van de oppermachtige Medici-prinsen.
De Heerser was bedoeld als sollicitatiebrief , maar het pakte uit als een boemerang. Machiavellis tips aan de Medicis hoe de macht te behouden en je doelen te bereiken werden verontwaardigd afgedaan als abject cynisme, juist omdat hij de waarheid sprak. Wat bedekt moest blijven legde hij bloot en daar houden heersers niet van.
Misschien is het adjectief machiavellistisch u beter bekend. Dat is geen mooi begrip, het staat voor niets of niemand ontziend, genadeloos met alle middelen het eigen doel nastrevend. Maar eigenlijk is die pejoratieve betekenis heel onterecht want je kunt Il Principe ook anders lezen. Het gaat dan over Il Principe als de goede heerser. De heerser, of de vooraanstaande die het beter weet dan zijn ongeïnformeerde en kortzichtige onderdanen en die de plicht heeft voor zijn juiste inzicht te gaan. Desnoods met alle middelen. Het belang dat op spel staat is te groot om het over te laten aan een dubieuze consensus of een gammel compromis. Machiavelli doet en aantal technieken aan de hand om de massa op zijnhand te krijgen. Ja, en dan gaat het er wel eens machiavellistisch aan toe, alleen het finale resultaat is wel de moeite waard.
Uiteraard zijn die tips en trucs van Machiavelli vandaag niet zomaar inzetbaar. Het brede democratische bewustzijn is veel groter dan 500 jaar terug en vooral is er de waakhond van de vrije pers die jouw goedbedoelde kuiperijen snel onderuit zal halen.
Het is niet bekend of Abraham Lincoln (zie vorige Blog) Machiavelli gelezen heeft, maar hij was een natuurlijke machiavellist, die met een van de meest ingewikkelde politieke schaakspelen die ooit zijn gespeeld (de Amerikaanse burgeroorlog) iets onmogelijks voor elkaar heeft gekregen: afschaffing van de slaverbij.
Gegroet mijnheer Machiavelli, was er bij de aanstaande verkiezingen in Italië maar één kandidaat die Il Principe grondig en goed gelezen had .
Ben natuurlijk deze nieuwe film van Spielberg gaan zien. Grandioos spektakel, dat Amerika uit midden 19de eeuw, met daar in het midden die legendarische 16de president van de VS en zijn rabiaat gevecht om dat 13de amendement, dat de gelijkheid voor de wet proclameert van alle mensen die zich op het Amerikaans grondgebiedbevinden, in de Constitution te zien opgenomen.
We zitten aan het eind van de Burgeroorlog die van 1860 tot 1865 Noord en Zuid van de VS in een bittere en vooral bloedige burgeroorlog dompelde (600.000 doden, de meeste in brutale lijf aan lijf veldslagen). En waarom gingen die twee mekaar te lijf? In het Noorden (meer industrieel) wilde men komaf maken met de schandelijke slavernij terwijl voor het Zuiden (meer landbouw - katoenvelden) die slaven onmisbaar waren. Een oorlog waarvan talloze boeken en films (Gone with the Wind De Hut van oom Tom) ons het verhaal vertelden. Maar nu gaat de focus op president Lincoln die gezworen heeft door te bijten om dat fameuze 13de amendement, koste wat kost, in de Grondwet te krijgen zodat de facto de slavernij tegen de Grondwet moet aanzien. Aan de individuele staten nadien om die grondwettelijke richtlijn in hun wetgeving toe te passen. Het duurde tot 1901 eer de laatste staat (Delaware) hieraan gevolg gaf.
We maken gedurende twee uur, prachtig in beeld gebracht, dat gevecht van Lincoln mee. Hij moet zijn obstinaat plan naar alle kanten verdedigen. Hij heeft namelijk voor een grondwetswijziging 2/3 van de stemmen van het Huis van Afgevaardigden nodig, en die heeft hij niet. En toch wil hij doorzetten. Ook in zijn eigen kamp heeft hij af te rekenen met fundamentalisten die maar meteen ook het stemrecht voor zwarten willen op de agenda zetten, waardoor hij ook in het Noorden aanhangers zou verliezen.
En hier vind ik aansluiting bij mijn vorige blog: het dilemma van het doel dat het inzetten van al dan niet gewettigde middelen toelaat. En daarover gaat dus de film.
Het is overduidelijk dat Lincoln op wettige wijze die 2/3 nooit haalt. Dan maar op onwettige wijze. En dat is de onderwereld inschakelen om afgevaardigden uit het andere kamp om te kopen met geld of met beloofde postjes. Tegen de gevreesde datum van de stemming(31/1/1865) ziet Lincoln, één per één die overlopers komen. Alle middelen zijn nu toegelaten omdat het DOEL (afschaffing van de slavernij) gewoon HEILIG is.
Maar er is nog meer aan de hand. De beide kampen zijn, na zoveel vernieling en doden, oorlogmoe en iedereen smeekt om vrede. Tegen elke prijs. Het moet stoppen. Bovendien zitten de Zuidelijke troepen op hun knieën en generaal Lee biedt onderhandelingen aan. Maar dat is niet volgens het plan van Lincoln. Hij blijft koppig volhouden: na al die miserie, na al die slachtoffers, nu eerst dat 13de amendement erdoor en pas dan de oorlog beëindigen. Want een keer die oorlog voorbij krijgt hij geen mens meer warm voor zijn 13de amendement en was alle moeite voor niets. En dus aarzelt hij niet om vierkant te liegen voor het Congres als daar gevraagd wordt of het waar is dat Generaal Lee op weg is naar Washington voor onderhandelingen. Weet ik niets van is het koele antwoord van Lincoln terwijl de delegatie al in Washington was aangekomen.
Het probleem van mijn dilemma in XXXL-size: met dat hoogst verheven doel voor ogen (einde maken aan slavernij) zijn dan alle middelen geoorloofd?
Ik durf niet zo één-twee-drie antwoorden. Ga de film zien en geef zelf uw antwoord.
Ah ja, en hoe het daar afliep in de lente van 1865?
31 januari Het Huis van Afgevaardigden keurt met 2 stemmen meerderheid, het 13de amendement goed. De omgekochten hebben dus woord gehouden. 9 april: Generaal Lee, opperbevelhebber van de Zuidelijken tekent de overgave. Einde oorlog. 14 april : Abraham Lincoln wordt tijdens een bezoek aan een theatervoorstelling, door een fanaticus neergeschoten.
Ga even zitten en aanhoor mijn verhaal. En wind u vooral niet op.(ik probeer er geen plat demagogisch stukje van te maken)
Kent u de jonge Britse installatiekunstenaar Roger HIORNS. Nee? Onthoud dan die naam. Was in 2009 genomineerd voor de prestigieuze Turner Prize.
De vorige keer als hij in Nederland was binnen een groepstentoonstelling, had hij de TL-buizen van de tentoonstellingsruimte ingesmeerd met zijn sperma. De curator toen sprak toen van een allesomvattende sculpturale aanwezigheid.
En nu dus een solotentoonstelling. De Nederlandse progressieve kunstscène is het orgasme nabij. Kernstuk zou zijn een aantal vierkante schilderijen geschilderd met het geleiachtig vocht van koeienhersenen. Hiorns stond er wel op dat hij in het slachthuis kort voor het slachten een tijd in gesprek kon gaan met die koe.
Tot daar mijn eerste verhaal na de panne.
= = = =
Net twee weken geleden verscheen in de Groene Amsterdammer een artikel met als titel: KUNST en de MAMON (het grote geld).
Frieze Art Fair 2013
Thema was: Art follows the money. Niet toevallig dat vandaag het grote internationale kunstgebeuren zich afspeelt In New York en Londen op een boogscheut van dat andere gebeuren in Wallstreet en The City. Parijs en de rest van de wereld staat erbij en kijkt ernaar. De museale dependances van al wat naam heeft in de hedendaagse kunstwereld bevinden zich vlak in de buurt van het groot kapitaal dat zich op de kunst gestort heeft om te investeren, te speculeren en meteen sociaal en cultureel prestige te kopen. (ik citeer dGA) Daar zitten de providers.
Een insider kunstenaar legt uit: wij maakten kennis met een overheid die plotseling essentiële geldstromen kan stopzetten, kunstenaars tot parasieten verklaren, een op publieksaantallen gericht kunstbeleid installeert en die kritische podia decimeert. Welke kant kun je dan nog op?
Een andere, financiële insider beklaagt zich dat tot nu toe de kapitaalkrachtige Grieken die de laatste maanden zich massaal in Londen gevestigd hebben nog niet op de kunstmarkt verschenen zijn. Maar ja, dat komt wel, ook met de Russen heeft dat even tijd gevraagd.
En dan, tot slot, een goede vraag: En wat gebeurt er dan verder met de kunst?
En of de aanslepende crisis dan toch niet één voordeel heeft opgeleverd, dat eindelijk dat perverse wereldje ontkoppeld is van het overheidsinfuus. Dat het minder en minder met gemeenschapsgeld gebeurt. En dat de overheid nu ongegeneerd bij zijn subsidiëring toch even de belastingbetaler mee in beeld mag nemen. Een op publieksaantallen gericht kunstbeleid. Inderdaad.
En kom nu niet af met de tegenwerping dat enkel nog het Echt Antwerps Theater, Frits en Franky of André Rieu zal overblijven.En dan nog liever dat dan sperma tegen de TL-lampen.
Je hebt het allicht zelf al eens meegemaakt dat je voor een verscheurende, niet te ontkomen keuze werd gesteld. Een situatie waarin het onmogelijk was de beste keuze te maken.
Zeg niet nee, want gewoon de keuze van een levenspartner is, sorry WAS in onze tijd, zo'n hartverscheurende keuze: het was die ene witte prins(es) of die 3 miljard andere prinse(se)n waaraan je moest verzaken. Gelukkig is daar nadien op verschillende manieren aan tegemoet gekomen.
(dat is eigenlijk de foute redenering in zo'n situatie: je denkt dat je maar keus hebt tussen twee mogelijkheden, terwijl er bijna altijd een derde keus is en dat is niets doen. "Wette wada woale goan doen? Woale goan woale nitch doen")
Hoe dan ook, zo'n situatie noemt men een dilemma.
Dat is, zoals Van Dale dat zo netjes omschrijft een toestand waar tussen twee wegen een keus moet worden gemaakt die beide grote bezwaren opleveren.
Als ik het doe neem ik een verpletterend risico, maar als ik het niet doe is het risico nog verpleterenderderder.
Zo overkwam het ook Winston Churchill.
De operatie Katapult.
We zijn in de zomer 1940. Het geallieerd front stort over de ganse lijn in onder de druk van het oprukkende Duitse leger. In juli is alleen Engeland nog geen bezet gebied maar de Duitsers kunnen zo het kanaal overwippen.
En dan ziet Churchill zich voor volgende situatie geplaatst: de grote Franse vloot ligt totaal gedesoriënteerd rond te dobberen voor de Algerijnse kust en kan zo in handen van de Duitsers vallen.
Als dat gebeurt vestigen de Duitsers meteen hun heerschappij over de oceaan, dus geen aanvoer meer van grondstoffen, voedsel en eventueel militaire hulp vanuit de USA. En wat nog erger was, Europa werd afgesloten van zijn koloniën.
Dilemma dus.
3 juli 1940: Churchill geef bevel voor een Engelse aanval op Mersz-el-Kebir.
De Britse luchtmacht ziet zich verplicht de Franse vloot te bombarderen en te vernietigen.
Er vallen welgeteld 1297 doden aan Franse zijde. En de Franse vloot zakt naar de bodem van de Middellandse Zee. Het is nadien nooit meer goedgekomen tussen Churchill en Frankrijk.
Goede vraag.
Welke onbeschaafde maatregelen mag je nemen om de beschaving te redden?
Waar begint het doel dat alle middelen wettigt?
Hoe voelt u bijvoorbeeld mee m:et de Amerikaanse president Harry Truman, die een paar jaar nadien het sein op groen moet zetten om twee atoombommen te droppen op Hiroshima en Nagasaki? Gewoon omdat in het andere geval, de oorlog met Japan vandaag nog zou voortduren? Zegt men.
Eén troost: het leven kan lastig zijn, ook voor de Groten der aarde.
Natuurlijk geen woord kwaad van televisiemaakster Annemie Struyf. Allemaal mooi in de stijl en het inlevingsvermogen van Annemie. Toch bleef ik deze keer met een aantal, beetje wringerige nagevoelens. (twee woorden die mijn spellingcorrector weigert, maar jullie verstaan mij, niet?)
Mag ik ze op een rijtje zetten?
1.Dat kind, die twee ouders, die situatie, die pijn en die emotie. Moet dat allemaal zo in de brede openbaarheid gegooid? Is dat nu mediavoer? Zou jij er mee akkoord gaan om dat allemaal zomaar ten toon te spreiden voor 5 miljoen Vlamingen? Meespelen in een soap? Morgen op de cover van Dag Allemaal?
2.Hoe ging dat tijdens die opnames? Die kleine Julie (8 jaar!) moet daar heel diep gaan in het exploreren van haar gevoelens. Omringd door hoeveel personen: een cameraman, ene voor het geluid, ene voor de belichting, allicht Annemie daar ook in de buurt, en wie nog allemaal? En als een sequens niet goed was, moest dat kind dat dan opnieuw doen?
3.Wat moeten we nu onthouden? Zoals die kleine Lucie zijn er vandaag in Vlaanderen een paar honderdduizend kinderen in deze of nog ergere situatie. Kunnen die allemaal op zoveel aandacht, tijd, begeleiding, zorgvuldigheid rekenen? Moet er dan in ieder dorp, in iedere wijk een Bleekweide komen,met eskadrons therapeuten?
4.En wat als één van de ouders of beide niet meespelen? Wat met ouders die amper voor zichzelf kunnen instaan? Bijv. vierde-werelders. Geen woorden, geen gevoelens, geen denkvermogen, geen benul van wat op spel staat? Wat bij een rauwe vechtscheiding waar ouders uitsluitend oog hebben voor afrekening? Gaan die op hun knieën spelletjes spelen?
5.Tenslotte: zulke intense therapie zal altijd een extreem gepersonaliseerd gebeuren zijn: Julie is vast een uniek kind, en haar ouders zijn unieke mensen in een unieke situatie. En wat is er nog wat wij niet weten? En wat met die hele wijde omgeving rond dat gebeuren? De nieuwe partners aan weerskanten, de broertjes en zusjes, de grootouders, en wie nog allemaal? De materiële problemen die om het hoekje loeren bij een scheiding en de periode erna (het eenoudergezin) enz. Zou allemaal mee in kaart moeten.
Was het maar zo simpel .. toch geboeid blijven kijken. En uitkijken naar Aflevering 2.
Prof. Anne Marie Schaerlaekens is Leuvense emeritus die haar leven lang bezig was in het domein taalontwikkeling en stoornissen.
Mw. Schaerlaekens maakt melding van een Facebookpagina "Poëzie van een kleuter".
Hier kunnen ouders allerlei grappige, rake, soms gênante opmerkingen van hun kleuter kwijt. Een soort humor die een inkijk geeft in de denkwereld van zo'n kleuter. Naar het schijnt krijgt een kleuter slechts vanaf zijn zes jaar aanvoelen van humor, dat wil zeggen dat ze bedoelen iets grappigs te zeggen. Daarvoor is het meestal een consequent doordenken in hun eigen leefwereldje.
Twee pareltjes pluk ik uit de Campuskrant van de K.U.Leuven (die ze zelf oppikten bij Het Laatste Nieuws)
Een kleintje op vakantie bij haar grootouders bij het zien van de maan... zegt apetrots dat ze die thuis ook hebben.
Een ander kleintje (3 jaar) vraagt aan haar mama waarom ze de regen niet afzet. als mama de tv, de stereo en de wasmachine aan en uit kan zetten, dan toch ook de regen?
Maar ook gelezen in de Campuskrant, ook over mensen opgesloten in hun leefwereldje
In Campuskrant is er een vaste rubriek De Congresganger. Hierin komen professoren en onderzoekers vertellen over de ervaringen die ze hebben opgedaan en welke nieuwe wetenschappelijke stromingen ze ontdekten tijdens een recent wetenschappelijk congres dat ze bijwoonden.
Aan het woord deze week prof. G.K., de man is onderwijspedagoog. Zijn onderzoeksdomein is de schoolontwikkeling. In welke mate beïnvloeden organisatiestructuren en relaties tussen directies en leraren de leerlingen. Het Congres voerde als titel: International Conference for School Effectiveness and Improvement. Eindelijk jubelt G.K., want het stond al langer op mijn lijstje. Vooral het tweede luik School Improvement- is helemaal mijn ding: hoe kan je onderwijs verbeteren.
En ik citeer nu even letterlijk G.K. : Welke informatie heb je daar voor nodig buiten de resultaten van de leerlingen. Het aangename was dat er niet alleen over meetmethodes en technieken werd gediscuteerd, maar ook over de theoretische onderbouw. Pedagogen moeten niet alleen meten, ze moeten ook nadenken over wat wenselijk is, waar ze naartoe willen met het onderwijs.
De match Anderlecht Standard van 4 februari ll (2-2) en vooral daarin de uitsluiting van sterspeler Jovanovic (verder Jov genoemd).
Heel kort de feiten (maar over die feiten zullen we verder nog hebben): het draait niet lekker voor Anderlecht, de 11e zege op rij is alles behalve zeker. Frustratie. Zwaar contact Jov met de struise Standard achterspeler Daniel Opare (verder Opa). Op een moment werkt Opa Jov nogal onzacht buiten de lijnen, knal tegen de reclameborden van de afsluiting. Jov kruipt recht, loopt in gestrekte draf richting Opa en ramt hem tegen de vlakte. Opa valt kermend en voor dood neer. Rode kaart. Einde verhaal.
Maar wat is daar nu juist gebeurd?
Je kan het op You Tube beeld per beeld terug bekijken. En toch lopen de versies van de waarheid over dit geval nogal uiteen.Allemaal over dezelfde feiten.
Anderlechtsupporter: En wat als Jano nu eens een open schedelbreuk had opgelopen tegen die reclameborden? Een rode kaart voor die reclamebroden misschien?
Standardsupporter:Le bourreau du Parc Astrid est de retour. Un digne compatriote de Milosovic.
Racist 1 : nu heeft die Opa nog chance, want die Oost-Europenaen hebben doorgaans een groot mes op zak
Racist 2 : Nen Oost-Europese gangster en ne neger die mekaar de kop inslaan, wat is het probleem ?
De Pastoor: U hebt gehoord dat er gezegd is : Oog om oog en tand om tand. Maar ik zeg u verzet u niet tegen wie u kwaad doet. Als iemand u op de rechterwang slaat, draai hem dan ook de linkerwang. (Matteüs 5:38-39)
De Neuropsychiater: Een courant geval van hormonale doorwerking. Een lichte opstoot van adrenaline dan is deze reactie onvermijdelijk. Geen sprake van vrije wil. Schuld bestaat niet, dus straffen al helemaal uit den boze.
De Servische nationalist : (maar dan in het Servisch)Onze broeder Jov deed het juiste wat gedaan moest worden. Verdedigen van de eer van de familie) Jovanovic. Doet hij dat niet dan kan hij bij ons in Belgrado of in Novi Sad niet meer veilig op straat komen. Watjes, dat zijn jullie.
De Moralist : Na die Turnhoutse jongeren in Eindhoven nu dit nieuwe geval van zinloos geweld. Hopelijk komt er de komende dagen spontaan een stille tocht met allemaal Anderlecht en Standard supporter, met kaarsjes. Tegen het zinloos geweld.
Anderlechttrainer van den Brom : Die zei niets. Die wierp enkel een blik, of beter die gunde Jano geen blik , toen die voorbij de trainersbank naar de kleedkamer strompelde. Een niet geworpen blik die gelijk stond voor klootzak.
Jano zelf: (maar dan weer in het Servisch) Godverdomme, t is weer van dat.Leer ik dat nu nooit af?
Guy Cassiers van Toneelhuis: genoteerd die naam van Daniel Opare. Als we nog eens een acteur nodig hebben om voor dood neervallen te acteren .
Opus 1932 : Hoogdag van het Voetbal. Meer van dat. Dan kan er eindelijk eens zinnig over het Voetbal gediscuteerd worden. Bijv. wat is Waarheid in het voetbal. Bestaat schuld in het voetbal? Wat heeft Matteüs te zeggen aan het moderne voetbal?
Je hadhet kunnen denken dat het niet bij die vorige blog zou blijven.
Ik moet erop terugkomen en ik kom er graag op terug na het beluisteren van het persoverzicht op Radio 1 waar ik Yves Desmet hoor beweren dat Bart De Wever een fantoomprovocateur is. Iemand die er een sport van maakt om fenomenen die er niet eens zijn te problematiseren en erover te provoceren.
Ik had het in die voorgaande blog uitdrukkelijk niet over Bart De Wever, laat dat allereerst duidelijk zijn, ik had het over een (groot) deel van zijn aanhang die ik niet omarm. Die onverdraaglijke en het onverdraagzame variant van het flamingantisch nationalisme. Maar dat is een mening, dus ga er niet op in als het je niet zint. Maar gelijkelijk afstotend in deze materie die culturele monopoliehouders in Vlaanderen, die bende verslaafden aan het subsidie-infuus (dat is een uitdrukking van Wilders ).
Dit weekend toevallig twee verhelderende artikels over Bart De Wever in de kwaliteitspers. Een interview in De Standaard en een grote reportage in De Groene Amsterdammer. Vooral die laatste is heel relevant. Je kent de basiskleur van dit Amsterdams weekblad: stevig links-liberaal-progressief, het grachtengordeldenken, die een van hun topredactieleden naar Antwerpen sturen om, tegen een berg van vooringenomenheden in, BDW te ontdekken. Ze ontmoeten een redelijk nationalist.
Ik stuur u hierbij de twee artikels bij in attachment. Lees ze als je de moed hebt, en zo niet, zwijg dan verder over BDW, je weet er niks van. Aanbevolen lectuur ook aan alle Lannoyes, Van Istendaels, Tuymanssen maar de kans is redelijk klein dat zij mijn blog bezoeken. Toch .
De Royalty's,Blauw Bloed,De Boekskes, het kapsalon .
Weer even helemaal in de aandacht: dag Beatrix, kom-erin Willem Alexander En bij ons? Na 2014. Misschien. 30 jaar opwarmen. We zien wel En dat was, samen met de Receptie voor de Gestelde Lichamen , woensdag ll. het onderwerp in de Kruitfabriek bij VT4. Rond de tafel : Jan Peumans van de NVA, voorzitter van het Vlaams Parlement en Frederik De Swaef, die piepjonge hoofdredacteur van Story. Spijtig genoeg had Dag Allemaal zijn kat gestuurd.
Jan Peumans, die omhoog gevallen tuinkabouter uit Riemst, mocht weer eens zijn nummerke doen: vier keer uitgenodigd als gesteld lichaam, en vier keer vierkant geweigerd. Wat een heldendaad. Dat gastje krijgt stilaan een Jan Breydel statuur.
En wat vind jij, mijnheer Peumans,van die troonswissel in Nederland? vraagt Tom Lenaerts.
Dat laat mij steenkoud. Ik heb diezelfde morgen nog naar Guy Tegenbos van de Standaard gebeld met de vraag waar die het haalt om, uitgerekend in mijn krant, eerst zes bladzijden over dat koningsgedoe te brengen en dan pas het serieuze nieuws. Ik lees dat dus niet. Ja, mijn moeder leest dat wel.
Repliek Frederik De Swaef. Maar de mensen die de boekskes kopen, en dat zijnalleen voor Story en Dag Allemaal,wekelijks meer dan een half miljoen Vlamingen, die lezen dat wel. En graag.
En wat lees jij dan wel? vraagt Tom.
Ik lees alleen wetenschappelijke werken over de verhouding van het koningshuis en de Vlaamse Beweging.
En dat ging zo maar door met die Kabouter Knorpot in een glansrol, die overtuigd is dat De Standaard ZIJN krant is en hij dus de inhoud kan bepalen, en die meteen miljoenen Vlamingen plus zijn oude moeder, die wel die boekskes lezen, tot in de grond van hun ziel schoffeert. Beledigt.
Drie persoonlijke reflecties (dat zijn opinies, geen feiten, en daar mag je het dus vierkant oneens mee zijn .)
Dat unanieme NVA bashen in de media en in de weldenkende kringen staat mij ook niet aan. Maar, toegegeven, hetmaakt mij ook niet vrolijk hoe in Vlaanderen extreem rechts met zijn vuile manieren opnieuw aan bod is. Een onaangename vorm van arrogant flamingantisme met alles erop en eraan, een stijl Vlaams Blok wat ons land zoveel reputatieschade bezorgde. Zolang de Leeuw kan klauwen.... op de loer naar weer een kaakslag.
Schofferen. Vroeger kenden wij dat woord niet, dan zegden we tegen het zere been stampen.Peumans doet dat hier op een stuitende manier tegenover zoveel simpelen en minder simpele Vlamingen. Hij leest wetenschappelijke boeken, god-nog-aan-toe. Laat ieder toch eens zijn aparte voorkeur: ik hou van veldrijden, jij van het Briggs deeltje. Et alors.
Royalties. Ook zoiets, je houdt ervan of je haalt je schouders op. Of het modieuze republicanisme dat ook zo intellectueel klinkt. Maar ook hier: die Gedanken sind frei. Maar dan moet je ook wel even verder kijken dan je neus lang is. Bijvoorbeeld eens naar Nederland kijken (zou je vaker moeten doen ) en het editoriaal lezen van de Groene Amsterdammer van deze week. Hoe de redactie van dat blad, fors links liberaal en republikeins denkend, over de monarchie spreekt. En hoe die drie woorden die Willem Alexandergebruikte centraal in hun waardering staan: samenbindend, vertegenwoordigend en aanmoedigend optreden. Willen de tegenstanders rechtsstaan. Als je de link hieronder aanklikt kun je dat korte editoriaal lezen. En denk dan nog eens na, mijnheer Peumans. Zo stom is uw moeder ook weer niet.
Mag ik nog even doorgaan op mijn vorige inlas: Oorzaak Gevolg?
Ik stelde voor eens goed na te denken.
Ik struikelde zelf achteraf over dat zinnetje: drie redenen waarom wij soms , dat automatisch samenvallenoorzaak/gevolg moeten afwijzen.
1. Iets afwijzen, wil nog niet zeggen dat het niet bestaat.
Een vrouw wijst de mogelijkheid van ontrouw van haar man af
2. Je kan er ook niet omheen:Verliefdheid is onbetwistbaar een hersenfunctie, wat zou het anders zijn? Idem voor elke schoonheidservaring, elkesoort altruïsme, elk zelfbewustzijn is niets anders dan een verhaal van neuronen en synapsen. Dus heeft Dick Swaab, die Nederlandse neurobioloog en hersenonderzoeker, gelijk als hij zijn laatste bestseller de titel geeft Wij zijnons brein. Daar veranderen we met dat afwijzen niets aan.
3. En dan de comble: dat afwijzen is op zich ook een breinfunctie. Wie of wat zou er anders iets afwijzen?
En toch, denk ik, dat ik het juist voorheb als ik stel dat wij, als beschaafde mensen, die ijskoude herleidingSOMS moeten afwijzen. Zie de voorbeelden, die spreken voor zichzelf. Goedheid, schoonheid, het sublieme.
Of willen we nu werkelijk heel ons bestaan ONTLUISTEREN (ontdoen van luister)?
Vergelijk: welke normale ouder wil zijn kind die paar jaar Sinterklaasplezier ontzeggen? Of nog duidelijker: een prachtige film gezien, welke zot(tin) gaat nu heel de tijd zitten memmen dat het toch allemaal maar gespeeld isen in feite niks meer dat een lichtstraal op een plat wit doek. Doe maar zo, dat is dan het einde van alles.
Alleen....
is er nog dat woordje SOMS,
Wanneer WEL, wanneer zeker NIET ?
toch een beetje oppassen met het te zeer koesteren van illusies......
Hoort er, volgensu, bij ELK GEVOLG een (of meerdere) OORZAAK(aken) ?
Niet moeilijk maken: er gebeurt iets, jij stelt iets vast, MOET daar altijd een oorzaak aan voorafgaan? Omdat daardoor. Eén oorzaak of een sliert van oorzaken (meestal het geval), daar gaat het nu niet over. Maaktook niet uit of ik die oorzaak ken, feit alleen is dat ik ervan uitga dat er een oorzaak moet zijn. En dat de wetenschap niets anders moet doen dan alle onzichtbare oorzaken opsporen. Zodat we op de (heel) lange duur het hele bestaan begrijpen als een lange oorzaak gevolg keten.
..........
Soms is een oorzaak heel zichtbaar: gasvuur vergeten af te zetten, soep overgekookt. Soms is dat iets ingewikkelder: ik sta aan de kook, er wordt aan de deur gebeld, het is de postbode met een aangetekend schrijven, en dat aangetekend schrijven komt van mijn huisbaas om de achterstallige huur te eisen, en zo ben ik vergeten dat mijn soep op het vuur stond. Dus is mijn huisbaas de oorzaak van die soep. Of ikzelf? ik had stipter mijn huur moeten betalen, dan was er geen aangetekend schrijven gekomen enz Snapt u?
Ik wilde u dus alleen vragen of u denkt dat er zich iets kan voordoen of iets kan bestaan, zonder enige aanwijsbare of zelfs niet aanwijsbare oorzaak? Dus zomaar, stoemelings, van zijn eigen, plomp verloren toeval.BOENK, en dat gebeurt? Het is er. Dat impliceert dan dat zoiets uit zichzelf, zonder toedoen van eender wat,tot stand komt. Een luster die zomaar van het plafond naar beneden valt .. kan dat?
Waarom ik die onnozele vraag stel?
Omdat ik drie redenen wil aangeven waarom wij soms , dat automatisch samenvallen oorzaak/gevolg moeten afwijzen.
1.Wegens het betoonde chagrijn. De claimcultuur. Omdat wij de slechte gewoonte hebben om oorzaak en schuld gelijk te schakelen. Er mag gebeuren wat wil, of dat nu over Kim De Gelder, de Fyra trein of de sluiting van Ford Genk gaat, wij rusten niet voor we de schuldige te pakken hebben. Wij willen de slechte in het verhaal kunnen aanwijzen, zodat wij ons zeker niets verwijten hebben.
2.Wegens de domme pretentie. Omdat wij daardoor niet meer accepteren dat iets gebeurt wat wij niet begrijpen. Dat ons overstijgt. Omdat we verslaafd zijn aan het idee dat alles meetbaar en kenbaar is. En dus maakbaar. En vergeten dat de echte grote wetenschap, vanuit elke oplossing naar een nieuw en nog groter raadsel opschuift.
3. Wegens de ontluistering. Omdat wij daardoor elk soort betovering, vervoering, transcendentie, geheim en mysterie ontkennen. Omdat wij negeren dat wij schepsels zijn met ideeën, fantasieën en onverwachte vergezichten. Dat schoonheid, goedheid, altruïsme, mededogen, liefde geen oorzaak behoeven. Dat ik weiger mezelf te herleiden tot een klomp neuronen en synapsen in actie.
dat is dus zijn broer Jos
Maarten Luther King
Abraham Lincoln (1809-1865)
Frieze Art Fair 2013
Prof. Anne Marie Schaerlaekens is Leuvense emeritus
een ervaring om nooit te vergeten.....
Santiago de Chile
......
....
