Na 100 jaar opnieuw gasaanvallen op Ieper : herdenken van WO I???
Met grote ontzetting verneem ik dat het stadsbestuur vaststelt dat heel wat Ieperlingen massa's gas inhaleerden...
Is dit een soort herdenking van 100 jaar start van de eerste wereldoorlog??? Wansmakelijk als dat zo is!
Bij nader toezien gaat het hier gelukkig (?) maar om flesjes met gas om aanstekers te hervullen... Blijkbaar vinden sommigen het echt leuk om van dat gas te snuiven. Weten ze dan niet wat voor gevolgen 'het gas' met zich meebrengt?
Tot grote en zeer onaangename verrassing kreeg ik vandaag het overlijdensbericht van Ingrid Dewaele onder ogen... Een klasgenote van op school in Veurne. Een heel intelligente en vriendelijke vrouw en nu... Uit het leven gestapt. Twee kleine kinderen en een echtgenoot-landbouwer alleen achterlatend... Onbegrijpelijk. Ik wens de familie van Ingrid veel moed toe, dat ze elkaar mogen steunen na dit hartverscheurend verlies.
Grote antiekbeurs op de Bastille in Parijs : weldra deze merkwaardige avonturen hier op de blog
Een kleine twee weken lang was ik in Parijs voor de antiekbeurs op de Bastille. Er gebeurde heel wat behalve dan in de verkoop, maar dat ben ik al wat gewoon aan het worden.
Binnenkort leest u meer over de zware bombardementen boven Parijs, de vele toffe (?) bezoekers, de clochards, enz.
Gisteren was het moedertjesdag. Voor de eerste keer in mijn leven moest ik verstek geven doordat ik pas tegen middernacht terugkeerde van een lange maar mooie antiekbeurs in de lichtstad Parijs. Vandaag echter heb ik dit ruimschoots goed kunnen maken. Trouwens, in mijn ogen is het iedere dag moedertjesdag, zeker als je zo'n moeder uit de duizend hebt als ik!!!
En zeggen dat er ook andere 'kinderen' zijn, de naam 'kind' onwaardig eigenlijk. Van die tiepen die niets liever doen dan hun moeder duvelen zoveel als ze kunnen, vele jaren lang. Beliegen en bedriegen, bestelen en pesten, ... hier grote voldoening in vinden... Niet beseffend wat zijn moeder voor hem heeft gedaan, zwichten voor het grote geld, met als slogan : 'Ik ben Alexander, alles voor mezelve en nieten voor den ander!!!' Grote sier maken met geld dat eigenlijk maar al te makkelijk verdiend is, geld waar een geurtje aan hangt. Hoe kan je op zo'n manier gelukkig zijn??? Ongelukkiglijk ken ik zo'n deug-voor-niet(s)... Zielig... Wanneer hij echt zal beseffen welke ravage hij aangericht heeft moet hij zich toch héél diep schamen!
Tegen zo'n zaag kan je niet veel beginnen... maar nood breekt wet!
Vandaag 1 mei : weer Sossendag. Concreet betekent dit voor mij dat je urenlang er niet moet aan denken om met de auto door 't stad te rijden.
Vandaag was het weer zover, ik arriveer rond 11u00 aan de Burg en wordt weggejaagd door een kregelige politieagent. De Burg ziet rood van de socialisten die vandaag nog meer te zeggen willen hebben dan anders.
Het mooie aan hun feestje is de muziek. Enkele muziekkorpsen spelen vrolijke deuntjes. De vele toeristen weten niet waar ze het hebben. Ze vragen aan mij of er een betoging is. Ik antwoord hen dat men enkel tijdens 'werk'-dagen betoogt en niet op feestdagen...
Velen hebben op dit toch nog vroege uur al een serieuze vlieg in hun oog maar dat zorgt voor een opperbeste en vrolijke sfeer. Enkele tientallen roodgeklede mannen en vrouwen stappen in een soort optochtje, onduidelijke woorden roepend en met de linkervuist in de hoogte zwaaiend (dus : met de LINKERvuist, niet met de rechter! Laat ons hier in duidelijk zijn...). Leuk maar ik wil nu echt naar mijn winkel want ik heb straks een afspraak met een klant.
Maar zo een dag als vandaag is geen goeie dag om zaken te doen. Het stuk dat ik de klant toon is blijkbaar niet interessant. Toen ik de man zag afkomen wist ik trouwens al meteen hoe laat het was : dat wordt uren en uren zagen en zagen en nog meer zagen... Ik kon ons 'gesprek' gelukkig al afronden na drie kwartier... Het kostte me al de moeite van de wereld maar ik kon hem gelukkig het zwijgen opleggen! Als ik een goeie zaag wil dan trouw ik wel...
Mariaverering in Eggewaartskapelle : pas op voor wolven in schaapsvel
De schilderachtige Knollekapel in Eggewaarts.
In het altijd mooie Eggewaartskapelle wordtg elk jaar de meimaand gevierd op een heel eigen wijze. Op woensdagavond wordt telkens een ander kapelletje bezocht door tientallen inwoners.
De eerste woensdag werd er altijd gebeden aan de Knollekapel. Een eeuwenoud stenen okerkleurig kapelletje op een driesprong. Sinds mensenheugenis eigendom van en onderhouden door mijn teergeliefde voorouders. het ligt op een driesprong. De eerste straat, de Heydehoekstraat, loopt naar de Lovaart en heeft verschillende andere namen gehad, waarvan de oudsgekende de Reningheersdijkstraat was, een heel lange landelijke weg waarvan de huidige Heydehoekstraat slechts een klein deel vormt. In deze straat staat ook de hoeve van mijn voorouders, het Keershof. Deze hoeve wordt al vermeld sinds de 14e eeuw en was een leen van de 'Burg van Veurne', een leengoed dus. De twee andere straten vormen eigenlijk één en dezelfde weg, de Knollestraat, genoemd naar dit kapelletje. De ene kant gaat het richting Kruisabeele, grondgebied Alveringem dus. De andere kant gaat het door het dorp Eggewaarts tot aan de Brugsesteenweg (die van Veurne richting Brugge loopt).
Dichtbij ons kapelletje startee de film 'Het varken van Madonna'. Een onnozelaar in een roos autootje ziet er een schim van een oude maar kwieke frontsoldaat de straat dwarsen en hij rijdt pardoes in de 'gaskant' waar hij in panne valt... Maar dit natuurlijk geheel ter zijde...
Ik vertel even hoe alles vroeger verliep, hopelijk is dit nog steeds zo gebleven... De eerste woensdag, even voor 19u00, komen vanuit de drie straten mensen te voet, per fiets of per wagen naar het kapelletje. De eigenaars van het kapelletje, enkele dichte buren, landbouwers of hun vrouwen, mensen die op het dorp wonen, ... Sommigen zijn ruimschoots op tijd, anderen komen altijd wat te laat... In afwachting dat de 'meioefening' (het gebedsmoment dus) begint wordt er gezellig gekeuveld. De nonnetjes (nu spreek ik van 25 jaar geleden) en de pastoor (eerst pastoor Coulommier, dan pastoor Lepee) arriveren wat meestal betekent dat het gebed kan beginnen. Blaadjes met teksten en Marialiederen werden uitgedeeld. Er wordt gezongen en er worden weesgegroetjes gebeden. De enen zingen mooi en kunnen goed de tonen houden. Anderen zingen minder vast of nogal hoog... Samen klinkt het op zijn 'Eggewaartskapels', mooier kan het niet in mijn ogen.
Iedereen heeft zijn eigen intenties meegebracht : een ziek familielid, vraag om een goeie gezondheid voor zichzelf, zorg voor opgroeiende kinderen, God weet wat voor reden iedereen hier komt bidden. Onder de aanwezigen ook een man die heel wat op zijn kerfstok heeft. Zou hij bidden voor zijn vele slachtoffers? Of zou hij moed vragen om nog meer mensen de duvel aan te doen? In elk geval zal zijn bidden niet veel uithalen... Wolven in schaapsvacht worden immers niet gesteund door die van hierboven...
Naar ik hoor bestaat deze traditie ook vandaag nog. Een goeie zaak, veel mensen hebben hier een houvast aan en vinden hier wat kracht om verder te gaan. Zelf kan ik uiteraard niet aanwezig zijn maar elke keer ik aan 'mijn' kapelletje passeer stop ik even voor een gebedje. Een gebed voor de vele goeie mensen hier van mijn dorp maar ook een gebed voor sommige 'halve gangsters' uit de buurt...
Meimaand is Mariamaand. OLV van (censuur!), bid voor ons arme (en ook voor de rijke) zindaars!
Morgen is het weer mei. De meimaand is traditiegetrouw Mariamaand. Maria wordt vereerd in vele gedaanten. In heel wat plaatsen is er een speciale Mariaverering. Zo ook in het landelijke (censuur!) bij Diksmuide.
Eeuwenlang bestaat daar reeds een verering. Een oud houten beeld stond eeuwenlang in de kerk aldaar. Tijdens de eerste wereldoorlog kreeg het beeld voetjes en achteraf is het teruggebracht en in de nieuwe kerk geplaatst. De kerk dus die vandaag nog te zien is.
Blijkbaar was een man van twijfelachtig allooi er op uit om het beeld voor groot geld te verpatsen maar uiteindelijk werd het beeld door de nieuwe eigenaar van de kerk afgestaan. Het staat nu in een kerk in de buurt.
Moest OLV weten wat er daar allemaal gebeurt onder dat kerkdak dan zou het lachen haar vergaan. Dan zou haar gezicht dezelfde uitdrukking gaan vertonen als dat van het OLV-beeld op het kerkhof even verderop...
Onze Lieve Vrouw van (censuur!) bid voor ons, arme zondaars. Vergeet vooral ook de rijke zondaars niet. En de dwalende Diksmuidelingen...
Kunstboekenmarkt in Gent : over ramptoerisme en hardleerse pogingen om me te bekeren tot het 'ware' geloof
Vandaag was er naar aanleiding van Erfgoedzondag weer de jaarlijkse kunstboekenmarkt aan het SMAK te Gent. Vele tientallen standhouders uit Vlaanderen en Brabant kwamen er boeken verkopen ivm kunst en zo. Vooral verzamelaars maar ook enkele handelaars zoals ik.
Vele honderden verzamelaars kwamen traditiegetrouw een bezoekje brengen. De enen kwamen echt boeken zoeken, anderen kwamen zichzelf en ons wat bezighouden maar dat heb je overal tegenwoordig. Heel wat bezoekers kon je klasseren onder de noemer 'chipoteur'. Dat wil zeggen 'potelaars' : ze komen alles bepotelen zonder dat ze van plan zijn om ook maar één iets aan te kopen. En ze hebben verstand van 'chipoteren' : ze kiezen steevast de kostbaarste boeken uit, betasten het, doorbladeren het en soms beschadigen ze de boeken ook.
Om dat 'gechipoteer' tegen te gaan plaatste ik achterin mijn stand een lange tafel waar ik de meest waardevolle zaken op deponeerde. Maar die bepotelaars hou je zomaar tegen, ze komen tot achterin je stand en slaan daar toe. Dus plaatste ik een stapel lege dozen in de ingang zodat ze met lede ogen moesten toezien niet meer aan hun trekken te kunnen komen...
Heel wat bezoekers ken ik al jaren en ik weet steevast wat ze zoeken en of ze komen om te kopen of om te kijken... Ook ontmoette ik enkele mensen die ik nog niet kende. Zo was er een bijna-zestiger die me kwam vertellen dat hij al meer dan een jaar werkloos is en zicht amuseert met heel het land af te reizen op zoek naar interessante (lees : goedkope) boeken. Als werkloze kan je immers aan halve prijs reizen met de trein en nog voordeliger met bus/tram. Leuk voor hem! Het hele jaar door schuimt hij 'meer dan 80' kringloopwinkels af in Vlaanderen. Ook dat van Hasselt. Daarna gaat hij steevast langs bij een andere 'weldadigheidsinstelling', De Snuffel, aan de andere kant van het station. De boeken vindt hij schandalig duur, te meer hij weet dat ze de boeken gratis krijgen, net zoals de kringwinkels. Uren en uren moet hij dan zoeken om vijf boeken te vinden zodat hij dan twintig procent korting kan krijgen. Amai, als je zo moet verzamelen...
Zijn grootste hobby is echter het ramptoerisme. Wanneer hij hoort van een of andere ramp dan springt hij in zijn 'beste kleren', koerst naar het station en weg is hij. Bv. naar Ciney een paar jaar geleden, toen daar de kerktoren afwaaide en enkele daken van andere gebouwen. Toevallig was ik daar ook in de buurt kort na die storm, maar om daar speciaal zo'n reis voor te maken??? De man vertelde me dat er bij zijn bezoek op een weekdag geen kat op straat was. Wat me natuurlijk niet verwondert want tijdens weekdagen zijn de Walen natuurlijk allemaal hard aan het werk... Om dan tijdens het weekend allemaal tegelijk op straat te racen en mekaar de duvel aan te doen met hun autootjes. Ik zeg de man dat hij hier 'chance' heeft : dat hij hier een grote ramp kan aanschouwen, namelijk de verkoop belooft hier een heuse ramp te worden...
Een vriendelijke dame van rond de vijftig kwam me vragen welk heiligenbeeld er daar op mijn stand te zien was. Toevallig had ik een doos mee met wat antiek. Ik antwoord : 'Sint-Paulus.' Het mens vraagt me hoe ik dat weet en ik zeg haar dat ik dat weet doordat de kale man een zwaard in zijn handen heeft. De dame zegt nu : 'Je weet toch dat er in de bijbel staat dat je geen afbeeldingen of afgodsbeelden mag maken?' Ik weet meteen hoe laat het is : een Jehovahgetuige komt me hier de les spellen! Ik antwoord : 'Je weet toch ook wel dat er in de bijbel staat dat je niet moet komen zagen hier!' De vrouw heeft het onmiddellijk begrepen dat ik haar doorzie maar ze geeft nog het nog helemaal niet op wanneer ik zeg dat ik katholiek ben... 'Je kan toch veranderen?' Nu is de maat vol : ik zeg dat ik voor priester studeerde en dus heel goed weet waar ik wil in geloven. Het mormel snapt eindelijk dat ze mij niet kan bekeren en blaast de aftocht.
Heel veel wordt er niet verkocht, ook ik ben niet echt tevreden. Gelukkig komt er op het einde van de markt nog een goede klant opdagen zodat ik toch wat winst maak.
Het arme weesmeisje blikt terug... hoe meer ze zag hoe min ze sprak.
Het arme weesmeisje uit de mooie Westhoek blikt terug...
Ooit werkte ze dag en nacht om haar gezin welstand te brengen. Een eeuwenoude boerderij in de Westhoek. Zij was de sterke vrouw daar, zij hield de boel daar recht, ook als manlief domme daden pleegde...
En... ongelooflijk : van de ene op de andere dag stond deze vrouw op straat, van God en alleman verlaten... Gelukkig had ze drie zonen die haar zouden steunen.
Iedereen in de streek weet hoe de vork daar precies in de steel stak... iedereen zag met lede ogen hoe een hele familie teloor ging.
Maar waarom mensen helpen als je er zelf geen profijt uit kan halen? Waarom niet gewoon het hoofd afwenden of zelfs enig leedvermaakt hebben? Hoe laf kunnen mensen toch zijn!!!
Gelukkig waren er de kinderen die haar opvingen. Maar spoedig begonnen ook daar problemen te komen... De zoon waar ze introk had twee gezichten!
Voor de ogen van zijn broers en voor buitenstaanders was hij de liefhebbende en zorgzame zoon die zijn arme moeder liefdevol opving. Maar... in werkelijkheid duvelde hij zijn moeder de hele dag door... Stiekem hielp hij zijn papa met het duvelen van de arme ex-wees. Zijn moeder 'lekker' uithongeren totdat ze handtekeningen zou plaatsen die haar naar de totale armoede zouden brengen...
Gelukkig kon ze rekenen op haar andere kinderen die haar wegleidden uit dat oord van verderf.
Nu brengt ze haar dagen door in peis en vree, wachtend op gerechtigheid...
Maar nog was haar lijdensweg niet ten einde, want op tv ziet ze allerlei rare dingen. Veel rare mensen. Soms ook mensen die haar precies ergens bekend voorkomen. Personen die het gebod 'Eert uw vader en uw moeder' maar voor de helft begrepen hebben... Die geen kaas gegeten heeft van wat recht is en wat krom.
Zo, ik dacht en hoopte al dat het zover zou komen. Eigenlijk is hij niet echt een voorbeeld voor het Brugse volk.
Wie de huidige burgemeester Moenaert zal willen opvolgen zal meer gewicht in de schaal moeten kunnen gooien. PVDD is gewogen en ... te licht bevonden... Geen reclame trouwens om zo'n een figuur in je politieke partij te hebben.
Maar daarmee is het probleem van de opvolging van aftredend burgemeester Moenaert allerminst opgelost... Wie kan zijn werk verderzetten op een waardige wijze? Naar mijn mening blijft hij toch nog korte tijd burgervader, intussen kan hij dan uitkijken naar een opvolger die de nodige kwaliteiten bezit én een goeie naam heeft.
Vanavond op tv discussie over Pol Vandendriessche.Hij zou dames lastiggevallen hebben op verschillende plaatsen waar hij werkzaam is.
Volgens mij heel terecht dat dit in de media komt.Hij wil immers burgemeester worden. Een publiek figuur. Iemand die toch een voorbeeldfunctie moet hebben.
Dhr Antonissen van Humo schreef hierover een artikel.Volgens mij terecht want moet zon man, een man die zijn personeel niet gerust kan laten, burgemeester willen worden???
En, blijkbaar sleurde hij Doenja Van Belleghem van haar fiets om haar te zoenen.Wat een schoft!Honderd procent juist dus dat deze zéér achtenswaardige dame hier zwaar aan tilt en terecht opmerkt dat Vandendriessche dus zijn gal niet moet uitspuwen over het gedrag van Mgr Vangheluwe!
En Tijl Waelput, voorzitter van de Brugse NVA neemt het op voor Vandendriessche, hopelijk voor hem verbrandt hij zijn vingertjes niet.
Persoonlijk zou ik het héél spijtig vinden voor de NVA dat ze massas stemmen verliezen door zon man als VDD als burgemeester naar voor te willen schuiven Bart Dewever zou hier zijn conclusies uit moeten trekken!!!!!!!
Guido Belcanto : gelijkenissen met Raymond van het Groenewoud
Met een half oor volg ik het programma 'De vrienden van Van de Veire'. Guido Belcanto zingt zijn nieuwste hit. Een half godvergeten zangtalent uit Nederland.
Wanneer ik de blik even naar het grote scherm wend schrik ik me een goedje : die lelijke smoel kan ik vergelijken met de lelijke tronie van Raymond van het Groenewoud : even lelijk, te lelijk om te helpen donderen. Dus : ik neem genoegen met hun getsjilp dat niet onaardig klinkt. Maar op die 'lelijke mulen' zitten kijken, sorry dat is een brug te ver! Twee apen gelijk...
Vergiffenis in het bisdom Brugge... kan er Pasen gevierd worden?
De kathedraal van Brugge, nog deels in de stellingen... er is nog veel werk aan de 'winkel' (= bisdom Brugge), voor er plaats is voor vergiffenis...
Vandaag werd een beeldje onthuld in de kathedraal van Brugge, op verzoek van de mensen die opkomen voor mensenrechten in de Kerk. De bisschop was blijkbaar zeer vereerd hiermee maar woonde de 'opening' van deze 'permanente tentoonstelling' bij in burgerkledij... Wéér gaat alle aandacht bijna uitsluitend naar één persoon, onze vroegere bisschop. En dat beeldje in de doopkapel plaatsen... Erg ok, maar er waren véle anderen ook. De leider van een bisdom kan niet verantwoordelijk worden gesteld voor wat zijn 'werknemers', zoals die diaken uit Poperinge, heeft mispeuterd. Beschuldig dan gewoon wie écht schuldig is!
Wat me héél erg stoort zijn bepaalde woorden van ene Linda Opdebeeck. Dat mens zegt - op de vooravond van Pasen notabene - dat ze geen vergiffenis kan schenken aan Mgr Vangheluwe : 'Vergeven kan ik niet...'. Dit omdat Mgr Vangheluwe niet in zou zien dat hij fout was. Natuurlijk ziet hij wél in dat hij verkeerd was, ook al zei hij vreemde dingen in de media.
Hoedanook, hoe kan dat mens, die Linda, straks Pasen vieren. Beseft ze nog altijd niet dat Mgr Vangheluwe intussen ferm afgezien heeft na alles wat er gebeurd is? Dat hij hierdoor (zonder te spreken van al dat zwijggeld) al een mooi deel van de rekening heeft vereffend. Zielig wat dat mens zegt!
Hopelijk tonen andere mensen wel bereidheid om fouten, hoe zwaar ook, te vergeven... ook al kan het gebeurde daarmee niet ongedaan gemaakt worden. Wat voor gelovige ben je als je blijft weigeren om mensen hun fouten te vergeven en blijft haat zaaien? Zalig Paasfeest!
Hongerstakers : waarom niet ingrijpen tegen deze onzin!
Ingebeelde zieke?
De laatste weken hoor ik veel praten over die hongerstakers in Brussel. Wanneer ik dan hun mening vraag hieromtrent hoor ik steeds weer hetzelfde antwoord. Een mening waar ik zelf ook achter sta.
Die hongerstakers willen zichzelf boven de wet stellen. Illegalen horen hier niet thuis. Als ze uitgeprocedeerd zijn moeten ze daar in berusten en ons land verlaten. Indien ze dit niet uit vrije wil doen moet de overheid ingrijpen.
Dat 'honger-staken' is trouwens in zekere zin een lachertje. Zeker wat betreft die onnozelaar die zijn mond dichtnaaide of liet dichtnaaien. Hij krijgt vloeibare voeding en kan het zo nog jaren uithouden, net zolang tot Magda Deblock nog een ons (= circa een halve kilogram) weegt!
Dat hongerstaken moesten ze trouwens verbieden. Jezelf laten kapotgaan en dan nog de schuld op een ander schuiven... Die illegalen geven aan ons land een heel slecht imago. Gewoon op het vliegtuig plaatsen en zien of ze in hun eigen land durven hongerstaken...
Van waar ik me nu bevind hoor ik de feestelijke paasklokken. Minstens een vier a vijf verschillende klokken strooien hun vrolijk en feestelijk lied, de Paasvreugde, uit over de daken van het stadje...
Deze tekst kreeg ik onlangs van iemand die me heel nauw aan het hart ligt. Hele mooie woorden, heel herkenbaar, heel diep... die uit het hart komen van een heel speciale priester, de abt van Westvleteren.
Wansmakelijk gewoon wat ik nu op tv zie : Franse 'restauranthouders' die enkel opgewarmde kost serveren. De mensen wijsmaken dat alles 'levende vers' is maar in hun keuken niets anders doen dan blikken en dozen en plastic zakken openen en die boel verwarmen in de microgolf. Met een stuk of vijf van die toestellen, of beter nog tien, kan je een groot restaurant 'runnen'.
Bij ons in Brugge zal dat soms ook niet anders zijn... Ik kijk wel uit voor ik mijn tanden zet in een lekker brokje eten. En indien ik dan zou vermoeden dat ik van die heropgewarmde kost geserveerd krijg dan zullen ze het goed geweten hebben! Dan zorg ik voor een passende publiciteit...
En dan is er nog dit : zowat twintig jaar geleden waren er in de streek van Veurne en Diksmuide hier en daar nog écht dorpswinkeltjes, nog vroeger ook soms 'schepwinkels' (je kon er bv. suiker of ik weet niet wat allemaal in de zelf gewenste hoeveelheid krijgen). Zo herinner ik me nog het winkeltje in Eggewaartskapelle, maar dat zal wel dertig jaar geleden zijn. Maar een vijftien of twintigtal jaar geleden dus doorkruiste ik de hele streek met de fiets, als hobby. Soms stapte ik zo'n winkeltje binnen om een reep chocolade en een drankje te kopen. Op een keer zag ik in een rek tientallen conservendozen staan, alle zonder etiket en sommigen waren precies wat aan het roesten of occideren... Heel vreemd en zeker niet appetijtelijk. Wat later hoorde ik dat haar kelder jarenlang onder water stond en dat de etiketten op die manier verdwenen waren. Toen het grondwater zakte (hahaha!) of - en deze tweede denkpiste zal dichter bij de werkelijkheid liggen - toen men het water uit de kelder pompte, werden de conserven netjes afgewassen en mooi in het rek in de winkel geplaatst. Toen het madamtje het een paar jaar later voor bekeken hield met haar handeltje stonden er nog steeds van die conserven... Veel van die handelaars aten hetgene wat niet goed verkocht zélf op, kwestie van niets te verspillen. Deze dame echter wist wel beter en was slimmer dan dat, zoiets lepelde ze zelf niet binnen! Sommige van die conserven waren bijna negen jaar over datum!!! Schmakelijk! Dat dametje leeft nog steeds, wie het water in de mond voelt komen of wie met een klein budget een horecazaak wil beginnen kan van mij naam en adres krijgen, al hoef je dan niet op mijn klandizie te rekenen!
De dag begon goed deze morgen... Een kwartier lang zat ik met de wagen vast in een begrafenisstoet. De auto's voor mij bleven stil staan en ik wist niet wat er scheelde en begon vrolijk te toeteren. Toen dat niets uithaalde stapte ik uit de auto om wat 'van mijn tak te maken' of tenminste de bestuurders voor mij wat aan te moedigen zich voort te bewegen... Honderd meter verder zag ik een corbeillard staan en toen viel mijn euro. De familie van de overledene was bezig in wagens te stappen om dan de corbeillard naar het kerkhof te volgen. Oeps!
Wat later, op de bus, richting winkel, volgde ik een gesprek van een bejaarde tegen een jonge dame met een puppie. Eén van de oren van de puppie hing wat naar beneden wat heel grappig was. Maar het oude mannetje zei dat dat niet mooi was en dat het meisje die oren moest 'inkorten'!!!!! Hijzelf had vroeger een dobberman en hij liet de oren 'inkorten' om dat die anders 'naar beneden hingen' en dat vond hij niet mooi. Arme hond!!! Ik was verontwaardigd en zei tot hem dat hij zijn eigen grote oude flaporen dan ook maar moest laten inkorten indien hij echt zo consequent was... De hele bus lachte hem vierkant uit.
Op de markt stond ik stil aan een groot 'fruitkraam', de verkoper was aan het roepen en tieren om zijn 'frezen' aan de man of aan de vrouw te brengen. Heel amusant telkens. Zijn gebrul zorgde er voor dat ik even bleef kijken naar de aangeboden aardbeien. De man tiert : 'Aaaaaaaaaaaa krullekop, da's lang geleden eeeeeeee? Eje int gevang gezeten de?' En ik : 'Jaak, want ik heb mijn coiffeur vermoord!' De brulaap : 'Ewe en eje een enkelbandje gevraagd?' Met dat brullen bereikte hij ruimschoots zijn doel, iedereen kwam aan zijn kraam luisteren en lachen. De buren keken wat kwaad en gelaten, want bij hen stond er geen kat...
Een oud dametje oefende deze namiddag blijkbaar voor een rol in de H. Bloedprocessief. Ze passeerde voor mijn winkel en stampte met haar voeten alsof haar leven er van af hing. In de processie zijn er immers altijd groepjes mensen nodig die in romeinse outfit soldaatje spelen en hard stampend rondhollen... Zonder onbeleefd te willen zijn vroeg ik de dame of ze misschien haar voeten kan opheffen als ze in de galerij passeert... kwestie om de rustige sfeer te bewaren... Het dametje is dementerende en gebaart zich doof. Na al die affronten van vandaag geef ik het op, dat ze maar verder blijft stampen met die voeten van haar, het is tenslotte goed voor de commerce (schoenverkoper)!
Als je geen ogen op je rug hebt... Opruiming van antiekbeurs in Brussel.
Vanmorgen haalde ik de rest van mijn stand leeg. Vroeg opstaan was dus de boodschap want de poorten in Brussel gingen open om 8u00 en de morgenstond heeft goud in de mond.
Wanneer ik arriveerde op de Heizel was de beurszaal bijna leeg, er restten enkel nog de houten, met stof aangeklede wanden. Op een twintigtal standen was men nog aan het werk. Wat me nogal verwonderde is dat vele standhouders derden inhuren om hun standen op te ruimen : alles inpakken en wegvoeren. Waarom dit niet zelf doen als de tijden wat moeilijker zijn, waarom al die extra kosten? Het is duidelijk dat al die inpakkers - veelal allochtonen - het heel goed gewend zijn antiek in te pakken (ik herhaal : IN), alles verliep heel vlotjes. Wel is het zo dat ze graag héél de gang gebruiken dus als je hen wil passeren is dat soms moeilijk. Iedereen moet voor hen wijken...
De kleinste en duurste zaken nam ik gisteren al mee naar huis, nu restten nog wat zaken die hoog aan de wanden hingen. Zo onderandere de Poppkaart van Waardamme. Ik maakte de kaart voorzichtig los en omdat ik nog een andere kaart wil afnemen terwijl ik boven op de ladder sta te wiebelen liet ik de Poppkaart voorzichtig vallen op een hoop dekens. Maar wat zag mijn lodderig oog??? Een inpakker van de stand tegenover mij snelt naar de ladder en raapt de Poppkaart aan en maakt aanstalten om die mee te nemen. Ik roep : 'Ewel ventje wat denk je dat je aan het doen bent?' De nozem antwoordt dat hij dacht dat ik die kaart niet meer nodig had gezien ik hem liet vallen op de grond. Waarop ik hem héél duidelijk uitlegde dat ik mijn materiaal leg waar ik wil, dat ik doe met het mijne wat ik wil en verzocht hem mijn kaart onmiddellijk terug te bezorgen, wat met hangende pootjes gebeurde. Het lef!
Bijna alle standen waren dus aangekleed met stoffen : rode, zwarte, paarse, grijze, enz. Na de beurs zou alles weggegooid worden dus scheurde ik hier en daar nog een mooie lap stof van de panelen om beelden en zo in te pakken (= inpakken).
Met een eerder wrang gevoel rijd ik voor de 14e keer (!) terug naar Brugge, het is nu echt welletjes geweest! Na alles uitgepakt te hebben kan ik de winkel openen. Er zijn veel Duitsers 'op toer', hopelijk zijn het geen 'Uhlanen', van die Duitse verkennners...
Ik ben blij dat alles voorbij is, het feit dat door de deelname aan deze beurs een flinke smak geld verloren ging is voor mij niet echt een aanmoediging om het volgend jaar nog eens te proberen. Tijd breng raad.
Vandaag is het Palmzondag. De eerste dag van een op liturgisch vlak héél mooie week, de Goede Week. Een heel zwaarbeladen week, smartelijk maar op het einde heel hoopvol. Om de misviering op de radio te kunnen volgen vertrok ik vanmorgen even voor tien uur naar Brussel voor de laatste beursdag. Drie mooie lezingen en de mis werd voorgegaan door EH Bart Rombouts, in de kerk van Hoogstraten. Ik ken die priester doordat ik aanwezig was op zijn wijding een tiental jaar geleden, dat was ergens in de buurt van Antwerpen geloof ik.
De woorden die me vooral bijbleven waren 'Heden Hosanna, morgen Kruisig Hem!' Woorden die ook vandaag heel actueel zijn, ik denk dat iedereen onmiddellijk snapt over wie ik het hier nu heel speciaal heb... Hoge bomen die veel wind vangen. Men ontdekte een fout, een menselijke fout en men wil hem meteen op het kruis nagelen. Dat nagelen gebeurde gelukkig niet letterlijk maar het resultaat is dat iemand totaal gebroken werd...
Op de beurs was het weer armoe troef. Ik snap helemaal niet hoe bepaalde bezoekers in hemelsnaam aan een gratis toegangskaart geraakt zijn... Een aantal bezoekers is zeker totaal niet geïnteresseerd in Christelijke kunst, ik zal hier geen verdere uitleg geven maar ik denk dat de reden voor de hand ligt... Ook opnieuw enkele blinden op bezoek gehad. Wellicht wilden hun begeleiders eens naar wat antiek komen kijken en moesten die slechtzienden blindelings volgen... Tja, veel keuze zullen die blinden niet hebben zeker? Nadeel was dat ze alles wilden betasten en dat was dus buiten de waard gerekend en de waard dat was ik... Gefrustreerd liepen ze verder...
Uren lang kon ik me gelukkig aangenaam bezighouden met het bekijken van de collectie bidprentjes die ik gisterenavond kon kopen aan een bezoekster van de antiekbeurs. Mijn belangstelling ging vooral uit naar de bidprentjes van begijntjes. Er zijn er werkelijk massa's geweest, ik ken een verzamelaar die al duizenden van die prentjes bezit, hij heeft er een fortuin aan uitgegeven hoor ik. Een oud ventje komt meekijken en vraagt of ik die prentjes verkoop. Ik zeg hem dat hij nog een uurtje moet wachten en nog een toertje door de beurs mag doen want ik wil zelf eerst alles eens op mijn dooie gemakjes bekijken. Het ventje verlaat me met tegenzin en ik geniet van de vele mooie gedachtenissen. Een negental begijntjes wordt afgebeeld met een soort tekening, de zantjes dateren allen van ca 1865-1885. Nogal zeldzaam in mijn ogen. Na een halfuurtje is het ventje daar al terug en ik laat hem dan maar meekijken. Hij koopt de mooiste exemplaren voor een zacht (!) prijsje en zo draai ik toch nog een klein beetje omzet. De man zegt dat hij eens per maand 'zuster' Marcella bezoekt. Dat is het laatste begijntje van de hele wereld! Intussen is ze 91 en verblijft ze in een rusthuis in Kortrijk. Ik heb wat moeite met dat 'gezuster', dat is immers niet de juiste term om een begijntje aan te spreken, ze is immers geen kloosterzuster of zo. Maar ja, als ze dat zo wil... Ook vond ik haar kledij niet echt mooi, zeker geen 'begijnenoutfit', eerder dat van een schamel arm sukkelachtig nonneke! Ik ken dat begijntje al ongeveer 23 jaar, van in de tijd toen ik in Kortrijk studeerde. Toen was er nog een ander - nogal dik - begijntje, Laura Deconinck, afkomstig van welgestelde landbouwers uit De Klijte (Heuvelland). Laatstgenoemde is echter al jaren pap met gouden lepeltjes aan het eten hierboven en het Kortrijks begijntje zal binnen afzienbare tijd wellicht ook haar valiezetje klaarzetten... Hopelijk bestaan er in de hemel ook brillen want het begijntje ziet al van in haar jeugd bijna geen steek voor haar ogen!
Dit is een foto van het laatste begijntje, Marcella Pattyn.
Voorlaatste beursdag Eurantica in Brussel : Oh my God!!!
Achterzijde van een oud bidprentje
Verschrikkelijk die verkoop op Eurantica, arm arm Vlaanderen en nog armer Brussel en het arme Wallonië... Vandaag was er redelijk veel volk op de been, wat wil je ook : koud weer buiten en gratis kaarten...
Ik arriveerde nochtans welgemutst, voordien bezocht ik immers de ruilbeurs in Sint-Michiels hier in Brugge en ontmoette er heel wat kennissen. Naast een drietal kleine boekjes vond ik er een viertal negentiende-eeuwse bidprentjes (overleden dus voor 1900) van Eggewaartskapellenaars. Een heel bescheiden maar mooie aanwinst. Jammer echter dat ik er dubbel zoveel moest betalen dan ik zelf vraag voor prentjes uit dezelfde jaren... En... ik moet er van leven en die verkoper niet, maar goed, elk vraagt natuurlijk wat hij wil. Dat ze echter nog één maal durft zeggen dat ik 'te duur' ben, dan zal ze eens wat meemaken... (voor alle duidelijkheid : dan krijgt ze een donderpreek!).
Dus ik welgezind plaatsnemende op mijn stand. De laatste zes dagen heb ik gewoonweg niets verkocht, ongelooflijk toch! Maar je blijft lachen... Hopelijk regent het pijpestelen vandaag en vriest het dat het kraakt, dan moet iedereen wel naar binnen komen.
En ja, er is nogal wat volk. Twee stokoude dames duwen karretjes met nog oudere dametjes voor. Zuchten en kreunen, zagen en klagen, krakend en piepend, snuivend en ... Wellicht zijn ze met zijn viertjes ontsnapt uit het rusthuis van Wemmel. De dames zien al lang niet meer klaar (letterlijk en figuurlijk)... ze kijken nog nooit scheef als ik hen hartelijk welkom heet tussen al de (andere) antiquiteiten. Lap, nog enkele voortvluchtigen, eentje heeft zo'n wit stokje mee, dus dat mens ziet geen meter meer voor haar ogen. Ze kijkt alle kanten uit : vooral naar boven, precies alsof ze denkt dat ze in het atomium rondhost...
De standhouders klagen en zagen dat het een lieve lust is. Alhoewel we reden hebben om niet supervrolijk te zijn ben ik het toch wel wat beu, al dat zagen en klangen brengt immers geen zoden aan de dijk. De zeer lage verkoopscijfers zijn het resultaat van verschillende elementen. Vooreerst is het heel de week warm weer geweest, dus de mensen komen dan niet in een donkere beurszaal. Ook is de paasvakantie begonnen sinds gisteren en velen vertrokken al een of meerdere dagen eerder... Er is de 'crisis' alhoewel de mensen nog nooit méér geld bezaten dan nu, ze zijn bang om geld uit te geven, de slimmerds. En dan heb je natuurlijk ook al die luizigaards en gierigaards die op hun geld zitten, die elke euro in twee bijten, die enkel superkoopjes willen doen. Die de standhouders willen doen lijden en enkel maar willen kopen als de verkoper verlies lijdt (of als ze dénken dat de verkoper verlies lijdt, hahahahaha!).
Op het einde van de beurs krijg ik het bezoek van een lieve dame van een stuk in de zeventig. Enkele dagen geleden beloofde ze me een hele hoop bidprentjes te brengen. Ik dacht al dat het dametje me vergeten was of gewoon zat op te scheppen zoals zoveel bezoekers de afgelopen dagen... Maar ik stond stomverbaasd bij de aanblik van de grote hoop bidprentjes : een zeshondertal stuks waarvan zeker een derde van edellieden, een dertigtal begijntjes en heel wat priesters, allemaal overleden tussen 1825 en 1875, formidabel!!! De keerzijden zijn vaak echte juweeltjes.
Onderweg naar huis kon ik er al een deel van kwijt. Dan verder op bezoek bij een goeie klant maar deze keer ving ik - met alle respect hoor - 'bot' : 'geen geld meer'. Pech dus voor haar maar nog veel meer voor mij. Daarna bij de buren aangeklopt, goeie vrienden van jaren ver, medestudent van de bibschool te Gent met zijn lieve vrouw, zalig om elkaar nog eens te zien.
Zo hier eindig ik vandaag mijn blog want ik kan nauwelijks wachten om mijn aanwinsten volledig te onderzoeken!
De kathedraal van Brugge, nog deels in de stellingen... er is nog veel werk aan de 'winkel' (= bisdom Brugge), voor er plaats is voor vergiffenis...
