186 - HET MAANDAG BROOD BACK IN TOWN OM NET OP TIJD DE WILDERS TE KUNNEN HELPEN HET KRUIS TE DRAGEN ONDERWEG NAAR GOLGOTHA TERWIJL IN COBURGIA HET ARISOONA RAVIJN WORDT VOORBEREID
3840
186 - HET MAANDAG BROOD
*
*
VOOR SLECHT ZIENDEN, GOED ZIENDEN, BLINDEN EN VOORAL VOOR ZIJ DIE ZIENDE BLIND ZIJN
*
Maandag 13 juli 2020
Inderdaad,
Liefste Lezer. Vandaag heeft U inderdaad eindelijk weer prijs. Den
dezen is terug van even uitgeteld; want tot op dit uur heeft hij, zo
stelt hij zich voor, al meer dan 84 jaar tijdelijk van het Eeuwig Leven
genoten. Het is niet veel, maar toch al iets. Het smaakt zelfs naar den
trog. Om nog.
Heb
dus meer geluk dan biirman Fukip, oud 63 haar en vrijdag het loodje
erbij neetgeled. Harstilastend. MUG enz maar niets mocht baten. Was na
de noen een partijtje gaan vissen in het stadspark, nog n pinte gaan
pakken in zijn stamcafe. Was daar pas nergeezten, en men kwam hem
al halen. Een voltooid leven. Meekomen! En gauw! Einde verhaal. Mooie
dood, wordt gezegd. Mar zelf is hij er wel mee.
Net alsof de Corona Revival nog niet erg genoeg zou zijn.
-
Ja,
en die Elf Juli-viering van dit jaar is ook al iets voor later.Tot
2302? De Vlamingen Hebben dus nog even te gaan. Geduld is (voor anderen) een wonderzoete deugd.
-
De Geert daar tegenover . Het is berschrikkelijk. Les en huicer mee
*
Nieuwsbrief - Partij Voor de Vrijheid
wo 8-7, 13:55U
LAATSTE WOORD GEERT WILDERS
8 JULI 2020, JUSTITIEEL COMPLEX SCHIPHOL
Geert
Wilders: Ik ben mijn vrijheid al 16 jaar kwijt. De vrijheid van
meningsuiting is de enige vrijheid die ik nog heb. De belangrijkste
vrijheid van ons allemaal. Als het moet geef ik mijn leven daarvoor.
Stop deze juridische martelgang en spreek mij vrij!
Geachte voorzitter, geachte leden van het Hof.
Het blijft onwerkelijk om hier te staan.
Achter
dit gestoelte, in hetzelfde gebouw als waar niet lang geleden de
criminelen van de mocromaffia voor de rechter moesten verschijnen en het
MH17-proces wordt gehouden. Waar normaliter maffiabazen en terroristen
terecht staan.
Al
vijf jaar lang word ik afgeleid van mijn werk door deze rechtszaak.
Terwijl collega fractievoorzitters belangrijke debatten aan het
voorbereiden waren zat ik hier in de rechtszaal of bij mijn advocaat
zittingen voor te bereiden.
Al
vijf jaar, voorzitter, leden van het Hof, is dat de werkelijkheid. Is
dat mijn werkelijkheid. Vijf jaar van zittingen, onderzoeken, wrakingen
en verhoren.
Met ontelbare uren voorbereiding en keihard werk van mijzelf maar vooral van mijn advocaten.
En
al die agenten, officieren van justitie, advocaten-generaal, rechters
en het halve ministerie van Justitie die jarenlang van het
aangiftecircus tot de zitting van vandaag bezig waren met mijn
strafzaak, hadden hun tijd beter kunnen besteden aan het vervolgen en
berechten van de echte criminelen in Nederland.
Natuurlijk
sta ik niet boven de wet. Maar wat heb ik dan gedaan? lk heb niemand
beroofd of vermoord, geen bank overvallen en niet in cocaïne gehandeld,
maar ik heb op een markt in Den Haag gesproken over Marokkanen en op een
verkiezingsavond de vraag aan mijn kiezers gesteld of men meer of
minder Marokkanen wilde. Ik heb mijn vak van volksvertegenwoordiger
uitgeoefend, als leider van de oppositie en dan ook nog eens in
verkiezingstijd.
En
vanaf het begin af aan voorzitter, vanaf het begin af aan hebben wij
betoogd dat dit een politiek proces is. Een politiek proces over
politieke uitspraken.
Gedaan
in verkiezingstijd door de leider van de oppositie op een markt en op
een bijeenkomst van de PVV. Het debat daarover hoort thuis in de Tweede
Kamer, in ons parlement, niet hier in deze rechtszaal. Het oordeel
erover moet van de kiezer komen, niet van de rechter.
Maar
in tegenstelling tot de heer Oudkerk van de PvdA die sprak over
kutmarokkanen of de heren Samsom en Spekman die zeiden dat Marokkanen
vernederd moeten worden en een etnisch monopolie op overlast hebben of
premier Rutte die zei dat Turken moesten oppleuren, of de heer Pechtold
die zei dat hij de eerste Rus nog moest tegenkomen die zijn fouten zelf
rechtzet, werd ik wel vervolgd.
Want
mijn partij is niet de Partij van de Arbeid of de VVD, maar de Partij
voor de Vrijheid. Geen decennia oude bestuurderspartij, maar een
relatief jonge volkspartij. Een oppositiepartij. Met een missie.
Namelijk
op democratische wijze vechten voor het behoud van onze vrijheid en
Nederland behoeden voor het gevaar van de islam, de massa-immigratie en
het cultuurrelativisme die die vrijheid ondermijnen. En Nederland veilig
maken, door hard op te treden tegen criminelen, wie het ook zijn.
Het
is wrang om te constateren dat ik inmiddels bijna maandelijks brieven
krijg van het Openbaar Ministerie met de mededeling dat honderden mensen
die mij vanuit het binnen- en buitenland met de dood hebben bedreigd,
niet zullen worden vervolgd omdat dat teveel opsporingscapaciteit zou
kosten.
En
dat terwijl bedreigers die mijn hoofd willen afhakken of een fatwa
tegen me hebben uitgesproken waarin moslims in Nederland worden
opgeroepen mij thuis te onthoofden, of dreigen mijn familieleden te
verkrachten of te vermoorden met rust worden gelaten door datzelfde
Openbaar Ministerie. Mijn bedreigers gaan vaak vrijuit, maar ik word
jarenlang door het OM vervolgd voor het stellen van een vraag in
verkiezingstijd.
Ik
zal nooit zwijgen. lk kan dat niet en ik wil het niet. Ik zal de
problemen blijven benoemen, zoals met de Islam, de massa-immigratie en
ja, ook het Marokkanen-probleem.
Want
we hebben een gigantisch Marokkanen-probleem in dit land. Marokkanen
zijn zo ongeveer in alle verkeerde statistieken, van criminaliteit tot
uitkeringsafhankelijkheid en terreur oververtegenwoordigd. Ook als het
gaat om de bedreigingen naar islamkritische politici zoals ikzelf zijn
Marokkanen - van de Hofstadgroep in 2004 tot op de dag van vandaag -
oververtegenwoordigd.
lk
ben daar niet verantwoordelijk voor, dat zijn zij zelf. lk benoem die
problemen en draag er oplossingen voor aan. Dat is mijn vak. Dat het
benoemen en aan de orde stellen ervan en de oplossingen die ik ervoor
aandraag niet altijd door iedereen als politiek correct worden gezien
moet onderwerp zijn van het debat, niet van processen.
Spreken
is mijn plicht, daarvoor hebben anderhalf miljoen kiezers mij gekozen.
Niet om te zwijgen of met meel in de mond te praten maar om namens hen
te spreken.
Maar
de vrijheid van meningsuiting en een politieke mening worden niet
gerespecteerd als je van de oppositie bent en de multiculturele
samenleving en de Islam bekritiseert. Nee, dan moet je je verantwoorden
voor de rechter. Dan worden er geen middelen geschuwd om een politieke
tegenstander monddood te maken.
Dat
Iukte niet in het Wilders I proces, toen werd ik gelukkig
vrijgesproken. Maar wel pas nadat een raadsheer van het Amsterdamse Hof
een getuige tijdens een etentje probeerde te beïnvloeden, de rechtbank
werd gewraakt en die rechter uiteindelijk ontslag nam.
Het
enige dat daarna nodig was, was een nieuwe aanleiding. Oud-minister
Opstelten wilde dat het OM mij zou vervolgen, want ik liep ze voor de
voeten. Dat verklaarde, zoals u weet, een anonieme ambtenaar die in 2011
werkzaam was bij het departement van Veiligheid en Justitie. Die
aanleiding voorzitter, werd in maart 2014 gevonden.
Wat er in de dagen en weken na 19 maart 2014 gebeurde is amper met een pen te beschrijven.
Een
heksenjacht, een ander woord heb ik er niet voor. Aangevuurd door
ministers die geen camera onbenut lieten om een sfeer te creëren waarin
het wel tot een proces moest komen.
Premier
Rutte maakte kinderen in het Jeugdjournaal wijs dat ik ze het land uit
wilde zetten en stelde ze vervolgens gerust dat dat niet zou gebeuren.
Dat was zo vals. Alsof ik dat had gezegd. De politieke baas van het
Openbaar Ministerie, oud-minister van Veiligheid en Justitie Opstelten,
eiste zelfs dat ik mijn woorden zou terugnemen.
Er
werden aangifte-optochten georganiseerd met burgemeesters voorop. Zoals
in Nijmegen waar CDA-burgemeester Bruls de aangevers op koffie en thee
trakteerde terwijl de opgetrommelde fanfare een vrolijk muziekje
speelde. Overal lagen stapels voorgedrukte aangifteformulieren klaar.
De
politie ging naar moskeeen om te helpen met het invullen van de
formulieren en zei daar dat ze de uitspraken van Wilders zelf ook niet
prettig vonden. PvdA-raadsleden hielpen bij vertalingen. En
moskeebezoekers die vaak helemaal niet precies wisten waar het over
ging, werden onder druk gezet om de aangifteformulieren vooral toch te
tekenen.
Voorzitter,
geachte leden van het Hof. Het was een ware hetze. En achter de
schermen gebeurde, zoals we nu weten, nog veel meer. Dat weten we
ondanks alle pogingen van het Openbaar Ministerie om verder onderzoek
naar de politieke inmenging te beletten, in de doofpot te stoppen en hun
leugens in een op ambtseed opgemaakte proces-verbaal. Dat weten we
ondanks het collectieve geheugenverlies van hoofdrolspelers zoals
oud-minister Opstelten, directeur-generaal Roes en oud-voorzitter van
het college van PG de heer Bolhaar tijdens hun verhoor bij de
raadsheer-commissaris.
Dat
weten we ondanks de vooral in het begin gebrekkige en selectieve
beantwoording van de huidige minister van Justitie Grapperhaus op vele
tientallen Kamervragen. We weten het dankzij aanhoudende verzoeken van
de zijde van de verdediging en dankzij de journalist Pieter Klein van
RTL Nieuws die zich heeft vastgebeten in een Wob-procedure tegen de
Staat om alle stukken en de waarheid boven water te krijgen.
En
hoewel ik ervan overtuigd ben dat we nog niets eens alles weten, is wat
er nu boven tafel is gekomen al ronduit schokkend. Misselijkmakend.
Want
nu blijkt dat topambtenaren van het departement van Veiligheid en
Justitie, onder politieke verantwoordelijkheid van oud-minister
Opstelten, zich inhoudelijk bezighielden met deze strafzaak, een
politieke afrekening regisseerden.
In
strijd met alle regels van de scheiding der machten bemoeiden ze zich
niet alleen met mijn vervolging maar werkten ze ook mee aan mijn
veroordeling.
De
juristen van het Ministerie hielpen met het bedenken van verweren waar
de verdediging mee zou kunnen komen. Pasten persberichten aan en hielpen
bij het dichten van juridische gaten om de kans van slagen zo groot
mogelijk te maken. Zo adviseerden ambtenaren van Justitie het OM
bijvoorbeeld om de passage 'dan gaan we dat regelen' er vooral bij te
betrekken. Vonden behalve aanzetten tot haat, ook aanzetten tot
discriminatie wel denkbaar. Ze wilden zelfs 'meelezen' met het
requisitoir van het OM om me veroordeeld te krijgen. En de beslissing om
mij te vervolgen wilde het OM publiek maken ruim voor de Provinciale
Statenverkiezingen om mij politiek zo hard mogelijk te raken. En de AGs
hebben ook niet geschroomd om uw Hof de wet en de rechtspraak verkeerd
voor te houden. Zelfs vorige week stelde de AG dat het Karman-criterium
niet meer van toepassing zou zijn. Dat is totale onzin. Het advies van
de AG bij de HR zegt totaal iets anders.
Voorzitter,
in strijd met alle regels van de trias politica hielpen ambtenaren van
het ministerie van Justitie het OM niet alleen inhoudelijk maar ook
strategisch om de kans op een veroordeling zo groot mogelijk te maken.
Ze noemden me 'kwaadaardig'. Dát is pas haat voorzitter. Ambtenaren van
het Ministerie van Justitie die een kamerlid van de oppositie
kwaadaardig noemen.
En
ik, als verdachte, ik kan het niet genoeg herhalen, heb dus al die
jaren niet alleen moeten vechten tegen het Openbaar Ministerie, maar ook
tegen het Ministerie van Veiligheid en Justitie. Over een oneerlijk
proces gesproken.
Uit
alles blijkt dat de scheiding der machten met voeten is getreden. En
dat is onacceptabel. Dus ik roep u op, herstel de trias politica. Want
welk signaal geeft u af geachte voorzitter, leden van het Hof, als u het
OM na alles wat we nu weten nog steeds een vervolgingsrecht toekent?
Dan
zegt u, politieke sturing mag. We staan ambtelijke inmenging toe. De
scheiding der machten is alleen iets voor de studieboeken.
En
dan voorzitter, leden van het Hof, is iedereen, zeker diegenen met een
afwijkende politieke mening en zeker diegenen die niet tot de macht maar
tot de oppositie behoren, vogelvrij.
Dat
mag u niet laten gebeuren. Corrigeer dit alstublieft. Verklaar het
Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk, bescherm onze rechtsstaat.
Accepteer dit niet.
Voorzitter, geachte leden van het Hof,
Uit
de ongelakte ambtsberichten die we, dankzij uw Hof, konden inzien
blijkt ook dat het Openbaar Ministerie verre van overtuigd was van de
juridische haalbaarheid van een strafzaak. En terecht natuurlijk, want
ik heb niets verkeerds gezegd.
Uit
de stukken blijkt zelfs dat het OM 'onvoldoende aanknopingspunten' zag
voor een vervolging voor de uitspraak op 12 maart. Dat zij tot de
conclusie gekomen was dat er geen sprake was van aanzetten tot
discriminatie, na langdurig uitgebreid intern beraad.
Die
politieke sturing vanuit het ministerie van Veiligheid en Justitie
leidde tot een brede tenlastelegging, inclusief aanzetten tot
discriminatie. Vervolgens werd ik daar ook voor veroordeeld, voor iets
waarvan het OM in haar vervolgingsbeslissing van 10 september 2014 nog
vond dat er geen sprake van was geweest.
Het
advies van notabene hun eigen experts van het LECD, die o.a. vonden dat
de uitspraken op 19 maart niet onnodig grievend waren, werd van tafel
geveegd. Het OM ging ook voor een veroordeling op mijn beide uitspraken,
van 12 en 19 maart 2014.
Mede ook omdat ze bang waren voor de reacties van boze Marokkanen als ze me niet zouden vervolgen.
En
dus ging het OM er in de rechtszaal met een gestrekt been in en eist ze
o.a. een veroordeling op basis van onzinredeneringen over ras. Ras,
welk ras voorzitter? Marokkanen is geen ras. Belgen is geen ras. Geen
enkele nationaliteit is een ras. lk ben geen racist. Mijn kiezers zijn
geen racisten.
Er
is mij veel verweten ook door mijn politieke tegenstanders maar ik ben
nooit een racist genoemd behalve door de het kwaadwillende OM dat
nationaliteit gelijk stelt aan ras. Waanzin.
En,
voorzitter, geachte leden van het Hof, ik zou ook haat hebben gezaaid
tegen Marokkanen, mijn toehoorders hebben opgehitst en de goede naam van
Marokkanen hebben aangetast. Hoe verzin je zoiets.
En wat heb ik nou eigenlijk gezegd?
lk
heb alleen gesproken over Marokkanen op een markt en vragen gesteld op
een verkiezingsavond. En iedereen die ook maar een millimeter verstand
heeft van politiek weet dat verkiezingsavonden vaak vergezeld gaan van
politieke speeches met slogans, oneliners en met maximaal gebruik van de
regels van de retoriek. Verkiezingsavonden zijn geen collegezalen waar
partijstandpunten van alle kanten worden bekeken en geanalyseerd. Zo
werkt dat nu eenmaal in verkiezingstijd op politieke bijeenkomsten van
politieke partijen.
En inderdaad heb ik ook op een markt in Den Haag in de prachtige wijk Loosduinen gezegd en als het kan wat minder Marokkanen.
Nota
bene een paar minuten nadat een Marokkaanse dame naar me toekwam en
tegen me zei dat ze op de PVV zou gaan stemmen omdat ze de overlast door
Marokkaanse jeugd spuugzat was.
En
op de verkiezingsavond vroeg ik eerst aan het PVV-publiek wilt u meer
of minder EU, en ik heb toen ook niet uitgebreid toegelicht waarom het
antwoord minder zou kunnen zijn. Namelijk omdat we onze soevereiniteit
moeten terughalen en weer baas moeten worden over ons eigen geld, onze
eigen wetten en onze eigen grenzen.
lk
vroeg het publiek daarna wilt u meer of minder PvdA en heb toen ook
niet uitgebreid toegelicht waarom het antwoord minder zou kunnen zijn.
Namelijk omdat het de grootste cultuurrelativisten, wegkijkers en laffe
islamknuffelaars uit de Tweede Kamer zijn. Maar dat heb ik toen niet
gezegd.
En
ik vroeg daarna wilt u meer of minder Marokkanen en ik heb toen ook
niet uitgebreid toegelicht waarom het antwoord minder zou kunnen zijn.
Namelijk omdat mensen met een Marokkaanse nationaliteit in Nederland
sterk oververtegenwoordigd zijn in de criminaliteit,
uitkeringsafhankelijkheid en terreur.
En
dat we dat willen bereiken door criminelen met een dubbele
nationaliteit na denaturalisatie uit te zetten, dat geldt dus voor
iedereen met een dubbele nationaliteit, ook voor Zweden en Canadezen, al
zal je die niet of nauwelijks in onze criminaliteitsstatistieken
tegenkomen. Maar dat geldt dus absoluut ook voor criminelen met tevens
een Marokkaanse nationaliteit want die zijn er zwaar in
oververtegenwoordigd. En dat willen we bereiken door een strenger
immigratiebeleid voor immigranten uit islamitische landen en een actief
vrijwillig remigratiebeleid te voeren.
Punten
die notabene al vanaf de dag dat ik de Partij voor de Vrijheid heb
opgericht in ons verkiezingsprogramma staan. En die ik overigens wel
degelijk en ook meteen uitgebreid heb toegelicht in vele
televisie-interviews, zowel tussen de uitspraak op de markt en de
verkiezingsavond, als tijdens de verkiezingsavond nota bene live op
televisie een paar minuten nadat ik de betreffende vragen had gesteld op
het podium. Al doet het OM alsof dat er niet toe doet.
En
natuurlijk heb ik niet iets tegen alle Marokkanen. Wie dat beweert is
vals en kwaadaardig. Er zijn veel Marokkanen in Nederland die zich
keurig aan de wetten houden en zij zijn gelijk aan u en ik en ieder
ander. Maar feit is ook dat Marokkanen fors oververtegenwoordigd zijn in
de criminaliteit, uitkeringsafhankelijkheid en in de terreur zo'n
tachtig procent van de Nederlandse Syriëgangers waren Marokkanen.
lk heb niets verkeerds gezegd of gevraagd.
lk
heb niets gezegd wat ik niet meen en ook niet wat niet door de beugel
kan. En toch sta ik hier. En dat is wrang. Want de vrijheid van
meningsuiting, Voorzitter, leden van het Hof, is voor mij zo ongeveer de
enige vrijheid die ik nog heb.
Het
is bijna zestien jaar geleden dat ik mijn persoonlijke vrijheid
kwijtraakte. Dat ik persoonsbeveiliging kreeg in oktober 2004.
En
een maand later, na de moord op Theo van Gogh in november 2004, bleek
ik op de hitlist te staan van de Hofstadgroep en werd ik door de politie
uit mijn huis in Venlo gehaald om daar nooit meer terug te keren. lk
heb samen met mijn vrouw in kazernes en gevangenissen gewoond om veilig
te zijn. Maandenlang in Kamp Zeist in dezelfde cel en hetzelfde bed als
een van de daders van de Lockerbie-aanslag. lk heb pruiken, snorren en
brillen gedragen om onherkenbaar op andere locaties te kunnen wonen. Er
waren toen nog geen safehouses. lk leef nu wel in een safehouse, een
woning van de staat.
Mijn
agenda, zakelijk en privé, gaat iedere week naar de diensten en ieder
dag naar de DKDB. lk maak mijn eigen brievenbus al zestien jaar niet
meer leeg, maak mijn eigen voordeur niet meer open ik heb niet eens
een sleutel. Ik rij niet in mijn eigen auto, woon niet in mijn eigen
huis, slaap in een saferoom met muren dikker dan die van de Nederlandse
Bank, en als ik af en toe op vakantie ga, gaan er altijd heel veel
politieagenten mee.
En
waarom? Omdat ik spreek over de islam. Over Mohammed. Over Marokkanen.
Kritiek heb op de islam. En mensen willen je dan vermoorden.
Vaak
komen die dreigementen ook van Marokkanen trouwens. Als u in mijn
schoenen stond had dat van u ook wel wat minder gemogen, gelooft u mij.
Ook dat is de context.
Ik
vraag u: neem mij mijn vrijheid van meningsuiting niet af, straf mij
niet voor het gebruiken van de enige vrijheid die ik nog heb: de
vrijheid te denken wat ik wil en te spreken over zaken die mij en veel
van mijn kiezers raken. De islam, terreur, criminaliteit en dus ook het
feit dat Marokkanen oververtegenwoordigd zijn in zo ongeveer alle foute
statistieken, hoort daarbij.
Onze
kinderen en kleinkinderen moeten vrij zijn en veilig. Als het moet geef
ik mijn leven daarvoor, voor het behoud van de vrijheid van mijn land
Nederland en diegenen aan wie dat land toebehoort de Nederlanders.
Voorzitter, geachte leden van het Hof. Dit is mijn laatste woord. Maar ik zal nooit zwijgen.
En
ik zal blijven strijden voor de volledige waarheid als het gaat om de
politieke en ambtelijke beïnvloeding van het besluit mij te vervolgen.
Want wat we nu weten is nog lang niet alles. De beerput moet helemaal
open en dat zal ook nog wel gebeuren.
De
verantwoordelijken kunnen hun borst nat maken. Ik zal ze politiek en
juridisch achtervolgen tot de hele waarheid boven tafel is en ze daar
allemaal een hoge prijs voor hebben betaald.
En
ik doe een beroep op u, uit de grond van mijn hart. Laat u niet lenen
voor politieke of ambtelijke spelletjes. Laat u niet lenen voor een
politiek proces.
De
vrijheid van meningsuiting is een van de belangrijkste vrijheden die
wij hebben. Bescherm die. De vrijheid van meningsuiting is van ons
allemaal en ons belangrijkste bezit.
Ook
voor parlementariërs. Ik ben parlementariër, oppositieleider en ik zou
geen knip voor de neus waard zijn als ik problemen niet meer benoem. Als
ik zwijg over het Marokkanenprobleem, als ik zwijg over de islam. En
dat zal ik dus ook nooit doen. Ik controleer de regering. Ik maak
wetten.
Ik
doe voorstellen. Zo regel ik dingen, want ik ben een democraat in hart
en nieren. Ik haat niemand, ik verafschuw discriminatie, ik heb geen
probleem met welk ras dan ook, ik heb evenmin een hekel aan alle
Marokkanen noch wil ik alle Marokkanen het land uit, maar we ik zeg wel
eerlijk: we hebben een groot Marokkanenprobleem in Nederland.
Het
in die context stellen van een vraag over meer of minder Marokkanen met
de instrumenten van immigratie, remigratie en denaturalisatie is
volstrekt legitiem, valt binnen het politieke debat en dat kan toch
nooit strafbaar zijn.
Ik
vraag u dan ook: verklaar het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk.
Daar is - me dunkt - reden genoeg voor. Maar mocht u dat onverhoopt niet
willen doen, spreek mij dan vrij. Ik heb niets verkeerds gezegd of
gevraagd. Laat het politieke debat op de plek waar het thuis hoort, in
het parlement. Juridiseer het politieke debat niet. En maak een einde
aan deze juridische martelgang.
Ik dank u voor uw aandacht en wens u veel wijsheid toe bij uw beraadslagingen in de raadkamer.
*
IK PROBEER AAN VOLKSVERHEFFING TE DOEN. NIET AAN VULGAIR CHAUVINISME
ALS ER AL IETS MELDENSWAARD ZOU ZIJN, ZIT HET ONDERGESNEEUWD ONDER DE PROPAGANDISCHE LEUGENTAAL
*
DROLVAN DE VADERLANDSCHE BROL
*
Ja,
en straks mag volgens de o zo Christelijke Volkspartij, zich wanhopig
vastklampend aan de slippen van Egbert Lachtaert, het ongeboren kleine
mensje, onderweg van de moederbuik naar het wiegje nog voor het goed en
wel geland is, in striepjes uiteengerukt worden. Was ongewenst door de
Overheid. Liever meer Marochanen dan Eigen Volk Eerst.
Wachten dus maar tot 2302?
-
En
neen, zelfs een Arizona Regering voor dit Coburgia zit er niet in. De
Weversgilde wil het niet en de De Wintersen roeren niet. De al-dan-niet
bevruchte eicel wordt als aanvalswapen ingezet. Zodanig dat op die
manier zelfs 2302 niet eens meer haalbaar wordt.
Want tegen die tijd spreekt iedereen Arabisch. Is Calais Calaila geworden, Brussel Bruxelllabad en Jaaelst Hasselslech.
Vlaanderen
als Vlastambul . Ook dat is eens wat anders, zou de Karabouja uit mijn
jeugdjaren gezegd hebben. Goed voor de buika, de borsta en de kela want
die verkocht kalissestokjes van deur tot deur. En hij vaarde er goed
mee.
296 - DOORBRAAK HET CORDON SANITAIRE IS DE STROP VOOR DE VERKEERDE WAT IS, BUITEN HET TIJDSVERSCHIL - HET VERSCHIIL TUSSEN DE GUILLOTINE EN HET CORDON SANITAIRE OM DE HALS VAN HET EIGEN VOLK? ANDERE TIJDEN ZELFDE ZEDEN
1630
296 - DOORBRAAK HET CORDON SANITAIRE IS
DE STROP VOOR DE VERKEERDE
**
*
Dinsdag 30 juni 2020
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
Denkend
aan de onthoofding van Lodewijk XVI en zijn Marie Antoinette, viel mijn
oog op nog maar eens een reden waarom de verzamelde kleurenpartijen als
koningskinderen al een jaar of 20 de traag maar zeker dieperik
intuimelen. Hebben die nog eens chance dat er in onze dagen geen
guillotines meer mogen zijn. Want, net als in 1789 is het Volk woedend
en buiten zichzelf. Verandering? Ja! Maar niet boven de hoofden van de
mensen, de ene willekeur vervangen door een andere
**
*
Precies alsof criminele politieke spelletjes geen algemene politieke gevolgen zouden hebben.
Kijk om U heen, ieder voor zich, en neem de nodige beslissing. Laat verandering verandering zijn.
Links
is zwaar in de minderheid in Vlaanderen. Al sinds de invoering van het
enkelvoudig stemrecht na WO I haalt links in al zijn oude vormen en
gedachten opgeteld amper een dik kwart van de Vlaamse kiezer. Als een
linkse partij verkiezingen wint, is dat altijd ten koste van andere
linkse partijen. Maar het linkse blok als geheel wint niet.
Bij
de dioxineverkiezingen van 1999 haalde Groen met 11,6% nooit meer
stemmen. Maar dat ging ten koste van de socialisten. Bij de volgende
verkiezingen in 2003 kwam de sp.a op een climax van 24%. Steve is God,
titelde De Morgen triomfantelijk. Maar de groenen zakten tegelijk onder
de kiesdrempel. Ook de doorbraak van de communistische PVDA in 2019
ging ten koste van de SP.A en leidde zoals altijd tot een min of meer
even kleine linkerzijde in Vlaanderen met amper 26%. De inzet voor
linkse partijen in Vlaanderen is enkel tactisch: het leiderschap op
links veroveren. Daarvoor moeten ze andere linkse partijen
kannibaliseren. Hoe komt dat?
Linkse dwergen op de schouders van Waalse reuzen
De
strategische winst ligt voor elke linkse partij elders. Meer bepaald in
Wallonië. Dat is het spiegelbeeld van Vlaanderen. Daar haalt links
immers sinds WO I een meerderheid. Dat verklaart ook meteen de innige
liefde van Groen voor Ecolo. Conner Rousseau gaat zijn hele partij zelfs
huisvesten bij de schoonmoeders op het PS-hoofdkwartier. De linkerzijde
in Vlaanderen moet daarom gehoorzamen als de Waalse heren dat wensen.
Daardoor moet ze fundamenteel tegen de belangen van de eigen Vlaamse
bevolking kiezen. Daardoor is ook de sociologie van de linkse stem in
Vlaanderen fundamenteel gewijzigd.
het verraad van de sociaaldemocraat
Vlaamse
arbeiders die de Vooruit opgebouwd hebben stemmen al lang niet meer
socialist, maar ondertussen Vlaams-nationalist. Elke poging om dat
historische electoraat terug te winnen botst altijd op het verraad van
de sociaaldemocraat. Conner Rousseau trok zijn standpunt over een
hoofddoekenverbod sneller in dan de kranten erover konden berichten. In
de nipte tactische strijd om het leiderschap op links in Vlaanderen kan
hij het zich niet permitteren allochtoon electoraat te verliezen. PVDA
met de BLM-betoging en Groen met praktijktesten sprongen meteen in het
gat. Als het erop aankomt, liggen de prioriteiten van links bij een
allochtone agenda, en tegen de belangen van de Vlaamse werkende klasse.
Quid CD&V?
De
echte machtsverschuivingen in Vlaanderen gebeuren immers aan de
rechterzijde. Daar zit al evenzeer sinds WO I zowat driekwart van de
Vlaamse kiezer. Centraal hier is de Vlaamse christendemocratie die
decennia de dominante politieke macht was. In 1978 haalde Leo Tindemans
nog 45% van de stemmen, bij de laatste verkiezing bleken zijn opvolgers
daar maar liefst twee op de drie kiezers van toen kwijt te zijn
gespeeld. En de bodem is nog niet bereikt. De Vlaamse
christendemocratie flirt in de peilingen met de irrelevantie op de grens
van 10%. De verzuiling bestaat enkel nog in de structuren, niet langer
in de hoofden en al zeker niet in de harten van de mensen.
Ooit
was de CVP de emanatie van de grondstroom in Vlaanderen. Niet
revolutionair, maar conservatief. Ondernemend maar sociaal
verantwoordelijk. Vlaams-bewust maar met mate. In de psychologie van
vele lokale CD&V-bestuurders zijn ze dat nog steeds gezien hun
relatieve sterkte op dit niveau. Maar als het niet over de
spreekwoordelijke straatstenen gaat, dan kiest de Vlaming massaal voor
andere, duidelijk Vlaamse en rechtse partijen. Tegenover de 45% van
Tindemans in 1978 haalden Volksunie en Vlaams Belang samen met moeite
15%. Nu zijn de rollen precies omgekeerd. De kiezer heeft de
christendemocratie niet verlaten, de CD&V heeft de Vlaamse kiezer
verlaten.
CD&V en VLD betalen de prijs van het cordon
Het
cordon sanitaire werd voor links eind jaren 80 opgelegd, zogenaamd om
de democratie te beschermen tegen het Vlaams Belang. Gezien de duurzame
opgang van Vlaams Belang is dit compleet gefaald. Maar daar draaide dat
cordon sanitaire natuurlijk helemaal niet over. Het ging wel over het
verdelen van de rechts-Vlaamse meerderheid vanuit een eigen linkse
machtslogica. Links betaalt immers de prijs niet voor het manipuleren
van de Vlaamse democratie. De gewone Vlamingen betalen de financiële
prijs met steeds hogere staatsschulden en belastingen om Waalse putten
te vullen en de maatschappelijke prijs met steeds meer vervreemding en
verlies van identiteit. De Vlaming op zijn beurt vertaalt dat door de
partijen CD&V en Open Vld af te straffen. Beide partijen zijn
ondertussen in een existentiële crisis terechtgekomen door zich te
onderwerpen aan deze linkse cordon-strategie.
Zelfmoord van de traditionele partijen
Het ongenoegen borrelt ondertussen op bij de basis. Kamerlid Hendrik Bogaert
stelde onlangs het duidelijk inhoudelijk oneens te zijn met Vlaams
Belang, maar niet langer het cordon sanitaire te willen handhaven. Zo
worden immers kiezers genegeerd, uitgesloten en functioneert de normale
werking van onze democratie niet volgens Bogaert. Ook met Vlaams Belang
moet een compromis mogelijk zijn vond hij.
Pacificatiedemocratie
is de wijze waarop men, ondanks grote verschillen, er toch in slaagt
consensus middels compromis te vinden. Het behoort tot het DNA van de
Vlaamse christendemocratie. Partijvoorzitter Joachim Coens reageerde
echter scherp door elke dialoog te weigeren, en elk compromis met Vlaams
Belang op voorhand af te wijzen. Elke letter van wat het Vlaams Belang
voorstelt namens 800,000 Vlaamse burgers is volgens hem dus per
definitie 100% tegengesteld aan wat de CD&V daar over denkt.
Hetzelfde geluid konden we bij zijn kersverse liberale collega Egbert
Lachaert horen.
Uit tal van onderzoeken blijkt dat de Vlamingen dat cordon sanitaire moe zijn
CD&V
en Open Vld geven daarmee blijk van een vreemdsoortig extremisme
waarbij hun voormalige kiezers afgeschilderd worden als totale onmensen,
complete onwetenden, of alleszins burgers waar op geen enkele wijze ook
maar enige rekening mee moet gehouden worden. Uit tal van onderzoeken
blijkt dat de Vlamingen dat cordon sanitaire moe zijn, Maar de partijtop
luistert niet. En dus loopt die kiezer weg.
Laat de zon opkomen in Vlaanderen
Politici
moeten het niet eens zijn met elkaar om toch verschillen te overbruggen
en een eerbaar compromis te kunnen sluiten. Want hun functie is het
algemeen belang dienen. Zelfs als Vlaams Belang de zon kan doen opgaan,
zou ik nog niet meestemmen snauwde Bart De Wever Tom Van Grieken toe
in hun eerste duel op de Zevende Dag in 2015. Het is hem slecht
bevallen. Omdat de grondstroom in Vlaanderen centrumrechts is, en die
heeft geen boodschap aan het arrogante extremisme van het cordon
sanitaire. De Wever luisterde naar de Vlaamse kiezer, en knoopte
volwassen onderhandelingen met het VB aan. CD&V en Open Vld
negeerden de kiezer nogmaals. Mogelijks voor de laatste keer.
In
2024 staan immers zowel Vlaamse als lokale verkiezingen op de agenda.
In elke peiling sinds 2019 is Vlaams Belang de grootste partij en is er
bovendien een meerderheid met N-VA in het Vlaams Parlement. Voor het
eerst in de geschiedenis zijn alle traditionele partij dan overbodig om
een coalitie te vormen. Een machtspartij zonder macht is nutteloos en
gedoemd, zo weet CD&V sinds paarsgroen. Lokale besturen vormen nog
steeds de ruggengraat van de traditionele machtspartijen. Bovendien is
het goed mogelijk dat de lokale verkiezingen van 2024 danig beïnvloed
zullen worden door de Vlaamse verkiezingen enkele maanden ervoor. Als
Coens en Lachaert blijven weigeren om de zon in Vlaanderen te doen
opgaan, zullen ze de laatste zijn om het licht uit te doen in hun
partij.
Tom Vandendriessche
NA GESCHRIJFSEL
*
Zou
Jos Geysels van Agalev reeds ter ziele, nu Groen, ook al op zn Turkse
zwammigheid op apegapen, dan niet weten, dat elke revolutie haar eigen
jongen opvreet? Of, op zn Vlaams gezegd, dat wie het gevaar bemint, er
ook zal in vergaan?
Ja, dat is nu eenmaal zo. Wie in de natuur naar de zaken groen opkijkt doet dat meestal met kikvorsperspectief.
En
och Gottekes, die Hasseltse kanaalduiker . Is het niet beter dat die
nooit geboren was? Idem dito voor Frank VandenBroucke, de
geldverbrander. Of voor Willy Claes, de veroordeelde Minister-Crimineel
en ex-Grote Navo-Baas?
Nochtans komen die voort uit het volk dat ze als Judassen verkocht hebben aan de onderdrukkers ervan.
-
Tot
inkeer komen en de rangen vervoegen Het zou hen sieren. Zo lang er
geen overwinnaars zijn, zijn er ook geen verliezers. Ideaal dus om samen
op te trekken.
Maar
dan moet de pretentie worden opgeheven. Niet verder doen zoals de
Openbare Omroep. Van de daken schreeuwen omdat GROEN in Frankrijk de
verkiezingen zou gewonnen hebben; omdat ze in coalitie met andere
mini-partijtjes, de zittende Linkse burgemeester in een paar steden
hebben kunnen van de Macht verdringen. De toon alleen al van de melding
sprak boekdelen.
-
En
toch kan ik me van de indruk niet ontdoen, dat er elders nog een paar
rattenvangers van Hamelen bezig zijn. Altijd richting afgrond, verblind
door de rode lichten
184 - HET DINSDAG BROOD BART DEWEVER SMIJT MET LOSSE SCHIETSPOELEN TIJDENS âDE AFSPRAAKâ MAAR ZONDER NOCH DE POLITIEKE POTENTATEN NOCH HET BEGRIP RESPECT TE RAKEN
3638
184 - HET DINSDAG BROOD
*
*
VOOR SLECHT ZIENDEN, GOED ZIENDEN, BLINDEN EN VOORAL VOOR ZIJ DIE ZIENDE BLIND ZIJN
*
Dinsdag 30 juni 2020
Olieraffinaderij Gunvor schrapt tot 230 jobs in Antwerpse haven (GVA)
Ik schreef een wat langere tekst over het huidige identiteitsdebat. Reacties zijn welkom. Hier te lezen in http://o.ly/C5RT50Aewrq.
N-VA-partijvoorzitter
Bart De Wever mengt zich met een essay in het Black Lives Matter- en
racismedebat dat wereldwijd uitbrak na de dood van de zwarte Amerikaan
George Floyd in de VS.
In
de Verenigde Staten is er een probleem met geweld in de samenleving.
Het bezit en het gebruik van vuurwapens zijn er naar Europese normen
onbegrijpelijk hoog. Het jaarlijkse aantal doden door geweld is
navenant, de uitdagingen waar politiediensten mee geconfronteerd worden
inzake hun fysieke veiligheid evenzeer. Dat vertaalt zich in een naar
onze smaak zeer gespierd optreden van de politie bij het handhaven van
de wet. Het jaarlijkse aantal mensen dat het leven laat door toedoen van
het optreden van de politie is zeer hoog voor een democratische
rechtsstaat. Een deel van die slachtoffers valt door ongelukken en
ongewild foutief optreden, maar ook door misbruik van politiegeweld. Bij
dat laatste kan racisme zeker een drijfveer zijn. Flagrante gevallen
daarvan leiden derhalve periodiek tot grote maatschappelijke beroering.
Met
het vreselijke overlijden van George Floyd waaide die beroering ook
over naar West-Europa, veel meer dan naar de rest van de wereld. Dat er
in Europa en in eigen land ook politiemensen zijn die ongeschikt zijn om
de dunne blauwe lijn te bewaken is zeker waar. Het monopolie van het
geweld in een rechtsstaat is een zeer zware verantwoordelijkheid. Wie
dat misbruikt om subjectieve voorkeuren of afkeuringen bot te vieren,
beschaamt het politieambt. Zowel in de opleiding van als later in het
intern en extern toezicht op politiemensen kan men daar niet genoeg
aandacht aan besteden. Dan nog zal het af en toe fout lopen. Er zijn dus
uiteraard ook hier legitieme klachten over het optreden van
ordediensten, soms met dramatische gevolgen en soms met kwaadaardig
opzet.
Maar alles in acht genomen kan niemand ernstig beweren dat onze
samenleving, onze omgang met geweld of het optreden van onze
politiediensten vergelijkbaar zijn met de toestand in de VS. Hoe
shockerend de beelden van de doodsstrijd van Floyd ook zijn, het
overwaaien van de maatschappelijke beroering kan weinig of niets te
maken hebben met een herkenning van burgers hier in wat in de VS gaande
is.
De
paradox is dat racisme en discriminatie minder sterk zijn dan ooit,
maar dat het verscherpt aanvoelen van de problematiek de
verontwaardiging erover voedt
Opvallend
is dat het debat zich hier snel entte op het koloniale verleden. We
wisten wel dat koning Leopold II al in zijn tijd ontmaskerd is als een
inhalige, gewetenloze schurk. Dat er verbetering kwam nadat België het
bestuur had overgenomen en mensen zich decennialang oprecht hebben
ingezet voor het lot van de Congolese bevolking, kan niet verbloemen of
goedpraten dat het kolonialisme een onverdedigbare vorm van imperialisme
was, gericht op het eigen gewin. Bovendien heeft België in de
postkoloniale periode in Congo een beschamend parcours gereden dat
bijdroeg tot de erbarmelijke toestand van het land vandaag.
Beeldvorming
Congo
is dus een geschikt onderwerp voor wie wil aantonen dat er minstens in
ons verleden structureel racisme bestond. De toenmalige beeldvorming van
de zwarte Afrikaan als een soort groot en eeuwig kind - pijnlijk
treffend uitgebeeld in Kuifje in Afrika - dat voor zijn eigen goed het
best toezicht en (bege)leiding krijgt, werkt overigens nog door. Dat
ontneemt mensen van Afrikaanse origine nog altijd kansen en maakt hen
het voorwerp van al dan niet bewuste vernederingen. Een uitbarsting van
ongenoegen daarover is derhalve begrijpelijk. De eis om Leopold II niet
louter van de nodige duiding te voorzien, maar samen met allerlei andere
fysieke herinneringen aan het kolonialisme uit het publieke domein te
verwijderen is vanuit die emotie te verklaren.
Misschien
verdient Leopold II moreel zelfs een damnatio memoriae. Het hernoemen
van straten of infrastructuur of het verplaatsen van kunstwerken naar
een museale context is een legitieme optie als de persoon die erdoor
vereerd wordt ook naar de normen van zijn eigen tijd al laakbaar
handelde en als de slachtoffers (of hun directe nazaten) van dat
handelen ons in het heden fysiek nabij zijn. Een symbolische
verwijdering kan dan de burgerlijke verzoening en verbinding bevorderen.
In Antwerpen gebeurde zoiets recentelijk met het herdopen van het
Delwaidedok in het Bevrijdingsdok, nadat historisch onderzoek
onmiskenbaar het zeer laakbare optreden van de oorlogsburgemeester ten
aanzien van de Joodse bevolking had aangetoond. Elders verdwenen
straatnamen die verwezen naar Cyriel Verschaeve, die eveneens door
historisch onderzoek definitief van zijn voetstuk is gevallen.
Het
verleden verdwijnt echter niet door het uit te wissen. Leren van wie we
vroeger waren, is een essentiële opdracht als we in de toekomst beter
willen worden.
Het
verleden verdwijnt echter niet door het uit te wissen. Leren van wie we
vroeger waren, is een essentiële opdracht als we in de toekomst beter
willen worden. François Mitterrand zei dat ooit treffend nadat hij was
geconfronteerd met zijn verleden als ambtenaar in het collaborerende
Vichyregime: men keert niet de rug naar wie men was in het verleden,
maar men verandert en dat is alles.
Bovendien loert het gevaar van het iconoclasme. Nu al sleurt men
beelden van sokkels van mensen die naar de normen van onze tijd
onaanvaardbare zaken deden, maar die in de eigen tijd perfect legitiem
dachten en handelden. De Griekse filosofen beschouwden slavernij als
onontbeerlijk. Smijten we Plato uit onze bibliotheken? Julius Caesar
organiseerde een genocide in het huidige Limburg. Vragen we een
historisch pardon aan de Italianen? Filips II stuurde ons de hertog van
Alva. Beitelen we het wapenschild van de Spaanse Habsburgers van het
Antwerpse stadhuis? Het is een straatje zonder einde, tenzij dan in het
schrikbeeld dat George Orwell beschreef in 1984: een eeuwigdurend,
politiek gecorrigeerd heden, waarin alles wordt herschreven en hernoemd
dat niet in het plaatje van het regime past.
Motor
De
vraag is evenwel hoeveel van de Brusselse Black Lives Matter-betogers
door dit soort bespiegelingen werden gedreven. Want als een correcte
lezing van en goede lering uit het verleden bij ons een motor van de
verontwaardiging was, dan had men toch ook in Congo beroering mogen
verwachten? Kinshasa is echter de plek waar Leopold II de jongste tijd
nog het meest onbezorgd op zijn sokkel staat, overigens op Tripadvisor
aangeprezen als 'father of the Congolese nation. Hoeveel van de
betogers zouden daadwerkelijk een link hebben met dit specifieke
verleden van ons land? Of zoniet er toch voldoende kennis van hebben om
er met enige geloofwaardigheid over te spreken, laat staan zich erover
op te winden. Naar alle waarschijnlijkheid bitter weinig.
Terecht
protest moet de vinger zorgvuldig op de wonde leggen. In dit geval het
liefst op een manier die ook de mensen aanspreekt voor wie het
samenleven in diversiteit in hun eigen leven geen aanwijsbare troeven
oplevert.
Wat
overblijft, is boosheid over racisme en discriminatie. Laat het
duidelijk zijn dat de slachtoffers daarvan alle recht hebben om zich te
laten horen. Onterechte bespiegelingen over een zogezegde cultuur van
politiegeweld helpen daar echter niet bij. Net zo min als het zich
onbesuisd en ondoordacht toe-eigenen van historische verontwaardiging
over het kolonialisme. Terecht protest moet de vinger zorgvuldig op de
wonde leggen. In dit geval het liefst op een manier die ook de mensen
aanspreekt voor wie het samenleven in diversiteit in hun eigen leven
geen aanwijsbare troeven oplevert. Mensen die zich in hun identiteit
bedreigd voelen en die de oprechte verontwaardiging van veel betogers
gemakkelijk hertalen als een onterechte aanval op alles wat hen
vertrouwd en dierbaar is. Die mensen worden steevast vergeten in het
maatschappelijke debat, tenzij als oorzaak van alles wat fout loopt. Zij
hebben voor de brexit gestemd, zij luisteren naar de sirenenzang van
extreem rechts, zij zijn te bekrompen om de koek eerlijk te verdelen in
de wereld, zij hebben in het verleden ongeveer alles verkeerd gedaan en
weigeren dat halsstarrig in te zien, zij willen zich niet aanpassen, zij
spuwen online hun gal als het Europees Parlement een resolutie
goedkeurt om tradities als Zwarte Piet af te schaffen...
Vrijheid
en gelijkheid voor alle burgers zijn relatief recente waarden. Ze
werken almaar dieper door in onze samenleving en veranderen onze manier
van denken. Dat creëert de paradox dat racisme en discriminatie vandaag
minder sterk zijn dan ooit tevoren, maar dat het verscherpte aanvoelen
van de problematiek de verontwaardiging erover meer dan ooit voedt. Wie
vandaag als parlementslid van allochtone origine stelt dat het racisme
hier structureel is, moet zich toch eens afvragen hoe hij of zij dan
ooit verkozen is geraakt en waarom het parlement met een grote
meerderheid racisme in de strafwet opnam. Tenzij we collectief
onwaarschijnlijk hypocriet zijn, betekent dat toch dat de bereidheid om
in de samenleving vrijheid en gelijkheid ook te waarborgen voor burgers
van niet-Europese origine groter is dan ooit. Dat een jongere die
vandaag gediscrimineerd wordt geen boodschap heeft aan bespiegelingen
over de maatschappelijke evolutie op lange termijn is uiteraard perfect
normaal. Maar van opiniemakers en parlementsleden zou men mogen
verwachten dat ze niet louter vanuit de buik spreken.
Identiteit
Hier
wringt dus iets. Vrijheid en gelijkheid bestaan alleen in een context
van burgerschap. Burgerschap wordt gedragen door een gemeenschap waarvan
de leden zich met elkaar verbonden weten en voelen. Finaal gaat het dus
over het delen van een identiteit. Wie harmonie tussen mensen wil, moet
streven naar een wederzijdse (h)erkenning tussen die mensen. Onze
publieke cultuur moet een sokkel bouwen van gedeelde
verlichtingswaarden, waarop mensen elkaar tegemoet treden en leren
vertrouwen als huurder, als werknemer, als vriend, als huwelijkspartner.
Maar het postmodernisme sinds mei 68 heeft de intellectuele elite zich
radicaal doen afzetten tegen deze manier van denken. Identiteit geldt
als een verzonnen constructie die alleen kan dienen om machtsstructuren
te bestendigen en mensen uit te sluiten. Alles wat wij als het eigene
beschouwen, is vals en leugenachtig. Identiteit mag alleen nog bestaan
als een louter civiele structuur, als cultureel instrument moet het
worden bestreden. In die heersende cultuur van zelfafwijzing is de
burger van niet-Europese origine bijna per definitie een slachtoffer.
Zijn thuisland onderging in het verleden de misdadige arrogantie van het
Europese imperialisme. Aangekomen in Europa wordt hij lastig gevallen
met achterhaalde concepten over identiteit en geschoffeerd door
racistische restanten in onze cultuur. De migrant is slachtoffer, zelfs
al neemt hij hier deel aan een samenleving die inzake sociale
verzekering, onderwijs en burgerlijke rechten oneindig meer kansen biedt
dan zijn land van oorsprong.
Een
vicieuze cirkel versmoort een empathisch en diepgaand debat in geroep
en wederzijdse vijandigheid. Extreme strekkingen tellen hun winst uit.
Zou
het kunnen dat, naast terechte verontwaardiging over racisme en
discriminatie, in het protest ook de echo van deze zelfafwijzing
doorklinkt? Dat we de boemerang waarmee we onze identiteit hebben
weggesmeten terug in ons gezicht krijgen? De identity politics die uit
de VS overwaaien, dreigen mensen hier nog meer in feitelijke apartheid
te bestendigen. Minderheden worden bevestigd als slachtoffergroepen, de
autochtonen zijn de dadergroep. Wie aan de goede kant van de
geschiedenis wil staan, put zich uit om afstand te nemen van de
dadergroep. In Mechelen krijgt de burger van de stad een sticker waarmee
hij toonbaar kan maken dat hij tegen racisme is. Ongetwijfeld een
goedbedoeld initiatief, maar het labelen van burgers in goede en slechte
zal alleen tot de polarisering bijdragen. Wie zich al in de steek
gelaten voelde door een elite die zich tegen het eigene lijkt te keren,
blijft nog meer verweesd achter en reageert soms op een manier die lijkt
te bevestigen dat hij zich tegen de moderniteit heeft gekeerd.
Een vicieuze cirkel versmoort een empathisch en diepgaand debat in
geroep en wederzijdse vijandigheid. Extreme strekkingen tellen daarbij
online hun winst uit. Als we die cirkel niet doorbreken, staan we er
niet goed voor.
*
Met
het goede weer vindt U mij minder achter de computer maar des te meer
regelmatig zoveel mogelijk in Moeders Vrije Natuur. Liefst zo weinig
mogelijk in drukkere woonwijken of in de bont gekleurde wemelende
straten van de bewoonde centra. Gezondheids- wandelingetjes, zeg maar.
Voor ontdekkings-tochtjes in mijn eigen vroegere leef- en werkwereld
uit een overvol en druk beroepsleven. Niet meer gehaast van hot naar her
met de kop vol zorgen en meestal even te laat om ergens op tijd op een
of ander zakelijke afspraak te zijn. Met de snelle auto, vol dossiers en
mappen tot aan de rand gevuld met de belangrijke papierwinkel van de
dag.
Nu
worden de verplaatsingen gedaan met het 4-wiel-scooter, in geel jasje
gestoken en met de Witte Stok in het daartoe bestemde houdertje. Volgens
de wijkagent mag en moet er op de openbare weg worden gereden, tenzij
daar op zeldzame plaatsen een veilig fietspad ligt. En daar gaat het
om . Iets waarover BDW nalaat erover te spreken in zijn betoog in De
Afspraak. Zie DE TIJD hierboven. Goed om weten. TV is al langere tijd
voor mij not done, (oor- en oog-probleem), maar sedert Twitter
loopt, kunnen de dingen weer beter onder mijn neus. Waar, wanneer en
hoe, zoals naar wens. Niet gebonden aan uur, tijd en ruimte. Lijkt een
beetje op Aladin in Toverland. Waarbij zelfs een lamp niet eens meer
nodig is.
Ja, BDW .
Zie voormeld artikel in De Tijd
van 22/6: ondergetekende heeft er vruchteloos gezocht naar het woordje
respect voor het Gezag. Zwartjes moeten ook durven mea culpa slaan, want
van het generaties lange missioneringswerk is ook niet veel
overgeschoten. Lood om oud ijzer.
En dat van die ouwe Coburger uit het jaar stilletjes: wat houdt hen tegen om er van onder te muizen?
-
Mais revenons à nos moutons ..
Voor
onderweg. Alles piek en fijn. Maar om omver te vallen van de
ondertussen gewijzigde wereld. Zowel van ver, zeer ver, nog verder. Maar
ook van dichterbij onder de eigen 45ërs.
Nu
is dat allemaal even totaal helemaal anders. Nu gaat het, eenmaal de
deur uit, op wandel-snelheid, met veel bedachtzaamheid, zeer voorzichtig
tastend en voelend. Meestal, gezien de bodemgesteldheid (!) zo goed als
schoorvoetend. Achterdochtig als het ware met voelhorens vooruit.
Spoor-zoekend als een oude straathond. Alles komt me wel bekend voor,
maar ànders. De onderliggende verbanden tussen de punten A, B en C zijn
eerder verwarrend. Moet dringend mijn vaste schijf laten adjusteren.
Google Maps laten inplanten?
Gelukkig
maar. Het leven zelf is, met de jaren veel trager geworden. Niemand
herkent mijn persoontje, en ik herken ook niemand meer. Voordeel of
nadeel, Johan Cruyff, wa denkte gij?
Waarom
ik dit allemaal zeg? Wel, heu, zelf ben ik veranderd (de brillenkas op
mijn neus is weg wegens nutteloos geworden, maar de wereld om mij heen
is niet meer dezelfde. Het is een dagelijkse vaststelling voor iemand
die zijn kot onlangs weer heeft mogen en kunnen verlaten. Alles is
neerwaarts geworden. Zowel materieel als intellectueel. De prijs van de
vooruitgang? Nergens nog respect vanwege andere weggebruikers, vooral
fietsers. Oud en jong. Alleen links (en voorzichtig) inhalen en voorbij
steken? Is larie en apekool geworden. Koning FIETS is als dictator heer
en meester op de weg. Fietsers hebben vooral hun jeugd voor, maar
respect voor om het even welke verkeersregel is hen totaal vreemd. Van
in de wieg? Gebrek aan opvoeding of teveel overal en in alles hun zin
gekregen?
Dezelfde
vaststelling is, aangaande de toestand der wegen, banen en weggetjes,
ook toepasselijk op de plaatselijke Overheden. Of moet ik eerder
spreken van plaatselijke potentaten? Noem het nonchalance bovenop hun
verspilzucht en je krijgt, hobbelend en slingerend, de resultaten onder
je wielen. Jaren geleden werden, door de vroegere politieke kopstukken
die voor heel andere dingen verkozen werden (bvb om toen ook al - het Eigen Volk meer toekomst te geven),
die in niets verschillen van de tegenwoordige, de wegen verbeterd,
uitgebreid of breder gemaakt hebben. Voor vlotter verkeer van mens en
dier. Een latere generatie gemeentelijke potentaten, net als hun Grote
Bazen van alle kleur en slach in Brussel, begaan om hun eeuwigdurende
beroemdheid, heeft daar verbeteringen aan aangebracht. Te kunst en te
keur want the sky was the limit en het geld kon niet op: Openbare
Werken, bulldozers, graafmachines. Verkeershinder. Stakingen, Jaarlijkse
Verloven: alles was goed om aan burgertje-pesten te doen. Was en dus
altijd goed om van U te doen spreken. Ze weten daar maar al te goed hoe
werkzaam naambekendheid is Overal alles kop over staart. Teveel om
goed te zijn, maar goed voor de vakbondskas en de werkverschaffing van
ieders achterban. Wegversmallingen, uitwijk plaatsen met veel
schilderwerk op het asfalt, drempels tegen het verkeer, bloembakken op
een verhoogde middenberm, bloembakken rechts en dan iets verder links.
Alles niet verlicht en in het donker gehuld. Goed voor vertraging van
de verkeersstroom en van vooral veel zwenkend ontwijkingsgedrag. Veel
remsporen in alle richtingen en hopen dossiers bij de Verzekeringen Om
nog maar niet te spreken van de enorme uitlaatgassen bij al die
vertragingen en daarop terug versnellen
Weer
een halve stemronde later, andere Meesters, andere eeuwige reputaties
die op het spel staan en dus weer verbeterende openbare werken. Nu
waren er nieuwe slijtlagen nodig. Nieuwe asfalt waar er nog geen was,
alhoewel de dag nadien die wordt opengebroken voor bepaalde kleine
graafwerken (elektr., gas, internet ). Nieuwe bouwvergunningen voor
luxe-kasten te lande waren schering en inslag. Met straatschendingen
overdwars voor aanvoer van nutsvoorzieningen maar even verder voor de
afvoer van de resultaten der bewoning naar de riolen. Resultaat: putten,
bulten, plassen en kapotte schokdempers. Pijnlijke ruggen voor
chauffeurs maar vooral voor fietsers. En niet te vergeten: de bejaarde
scooter-rijders op wielen zonder schokdempers. Overal midden de
rijvakken dieper of hoger geplaatste riooldeksels, knetterend als gekken
bij elke wiel-aanraking van om het even welk voorbij glijdend voertuig.
Beton en tarmac, vol gekladderd met strepen, enkele of dubbele
onderbroken strepen en andere strepen, dooraderde of verboden zones;
selectie-zones, verbod & gebod-pijlen, waarschuwingsymbolen,
haaientanden, enz. Borden meer snelheidsbepalingen die liefst onderling
in tegenspraak zijn; al naar gelang het naderen van den politoloog van
de ene of van de andere strekking De meesten schaamteloos verwaarloosd
en dus meestal door iedereen genegeerd.
Controles?
Ja, op snelheid en drankmisbruik. Vooral op verlaten fietsstraten
waar flikken uit de naburige Gemeenten zich bedekt hebben opgesteld om
overtreders op de bon te zwieren, zelfs in containers van groen-afval
steken ze flitscameras!). Met flitsfoto en al waarop datum en uur de
Rechter moeten overtuigen van de ernst van de feiten. Het zijn meestal
fotos waarop in velden of wegen zelfs maar een klein kinderfietsje te
zien is. Gewoon toezicht op het naleven van de reglementen? Niet aan
gedacht. Of misschien wel maar geen middelen daartoe. Al is de
Gemeenteraad ondertussen we uitgebreid met een paar tientallen
schepen-ambten. Nieuwe departementen Milieu, Immigratie, Natuur &
Bosbeheer, Seksualiteit en Gezinsplanning, Bejaardenzorg en vooral de
Bestrijding van de Werkloosheid via Leefloon en dergelijke.
Oom
Agent? Dakanie, want alle manschappen zitten, indien niet te kaarten,
allemaal vast achter hun buro, bezig met parkeerboetes GASboetes of
onderweg boodschappen doen voor de Dames en Heren Schepen.
Kapotte
landwegen, scheef gezakte oplapstroken, verzonken weggedeelten? Geen
tijd en vooral geen geld voor. Want de opgelegde dapper aan de gang
zijnde omvolking heeft voorrang. Er bestaat wel al lang geen
feldgrauwe bezetting meer, er loopt wel geen Gestapo meer rond, zoals in
mijn kindertijd, maar wat Merkel zegt, dat moet gebeuren.
*
*
Kort
en goed. Het Circus-Reglement is vastgelegd bij Wet. Snelheid 120; 90;
70, 50 of 30 Km/u, al naar gelang de plaats waar de weggebruiker zich
bevindt. Stop dus het oerwoud aan verkeersborden. Doe er regelmatig en
adequaat controle. Liefst met zoveel mogelijk omhaal. La peur du
gendarme, weet U
*
*
PROBEER AAN VOLKSVERHEFFING TE DOEN. NIET AAN VULGAIR CHAUVINISME
ALS ER AL IETS MELDENSWAARD ZOU ZIJN, ZIT HET ONDERGESNEEUWD ONDER DE PROPAGANDISCHE LEUGENTAAL
*
*
DROLVAN DE VADERLANDSCHE BROL
zijn
al die beslagmakers aan de top niet eens nodig. Laten we Leiders
aanstellend die kunnen Leiden in plaats van praatjes te verkopen.
Ra Ra Ra waar die te vinden zijn
AFSLUITERKE
Pas op: kan de gezondheid van de Dienst Openbare Financiën zware schade toebrengen.
Boetes.
Alle voorgaande worden afgeschaft maar wat volgt geldt voor alle
overtredingen, van klein tot groot. Die komen onvoorwaardelijk op ieders
strafblad. Voorvallen met gekwetsten zijn ten allen tijde voer voor de
Rechter.
1ste overtreding: 25
2de overtreding 2500 + rijbewijs 1 jaar ingetrokken
3de overtreding: levenslang rijverbod + voertuig in beslag genomen
Geschatte
impact: daling van het aantal verkeersslachtoffers met 95%. Stijging
van de tewerkstelling in de politiekorpsen met 200%
Onrechtstreeks
politiek gevolg: recht bij leven op een standbeeld van 10 meter hoog
voor deze Minister van Verkeer & Waterstaat.
Herkomst van het vereiste brons? Is na te vragen in Laken na de vlucht des Konings.
Voor
de verstrooide lezer die soms niet zou gemerkt hebben dat hierboven een
tekstje stond die er verleden week dinsdag had moeten staan
Nederige
bede om excuses, maar ik en was er niet en ben nog steeds niet in staat
tot schrijven. Wegens verboden te lachen - een bed-ongevalletje.
Opname in de SPOED + 24/24 platte rust, rechter-onderbeen omhoog.
Waarschuwing
voor alle even beklagenswaardige stervelingen als ikzelf. Hoedt U voor
moderne stalen dubbelbedden met comfortabele zwaar overhangende
matrassen. Ze zijn des duivels. Onverhoeds prikken ze de toevallige
slaapdronken niets vermoedende voorbijganger met hun scherpe hoeken.
En
ik zit er maar mee. Woensdag mogen de hechtingen er uit en ik zweer om
mijn Plechtige Communiezieltje om deze keer niet van mijn stokken te
zullen gaan.
Moet nog veel rusten van de Dokter en mij vooral niet moe maken.
Gelukkig
is er voor het hele land bijlange nog altijd geen land in zicht en het
zal dus niemand opvallen dat deze hens nog niet aan dek zijn. Sta dus
waar de beste stuurlui gewoonlijk staan, aan wal
183 - HET M A A AN D A G BROOD WAAR BLIJFT DE BURGERZIN EN HET RESPECT VOOR MENS EN DIER? GONE WITH THE WIND?
838
183 - HET M A A N D A G BROOD
*
*
VOOR SLECHT ZIENDEN, GOED ZIENDEN, BLINDEN EN VOORAL VOOR ZIJ DIE ZIENDE BLIND ZIJN
*
Maandag 22 juni 2020
gisteren
De Standaard Online(15:37:10)
Van Ranst over honderden feestvierders op Flagey: Lijkt een bevrijdingsfeest terwijl de strijd nog woedt
*
Het Nieuwsblad(15:37:12)
Viroloog
Marc Van Ranst niet te spreken over feestje met honderden mensen in
Brussel: Het leek wel op een kleine versie van Tomorrowland, compleet
onverantwoord
*
BusinessAM.be(15:37:19)
Spanje weer open voor toeristen
@destandaard
Van Ranst over honderden feestvierders op Flagey: Lijkt een bevrijdingsfeest terwijl de strijd nog woedt
*
demorgen.be 9:00 PM · Jun 2
Zijn onze kerncentrales voldoende beschermd tegen een zware vliegtuigcrash?
Engie
Electrabel bekijkt samen met nucleaire waakhond FANC hoe het zijn
kerncentrales beter kan beschermen tegen crashes met zware types
vliegtuigen...
Theo Francken MP Retweeted 15h ()
@SvenPletincx
Nooit gedacht dat Leopold II zijn excuses ging komen aanbieden in de studio van #7dag
-
@Ecolo
Faisons le choix de mettre la #santé
👩🏽🔧
au centre, de prendre soin de l'#environnement
Herb
, mais aussi de nous ouvrir aux nouvelles façons de vivre nos vies grâce au #télétravail
👨🏼💻
, au droit à la déconnection
🧘🏿♀️
ou à une nouvelle #mobilité
🚴🏽
...
Green heart
Choisissons notre horizon.
Translate Tweet
Jun 20, 2020·
Duitsland worstelt met opflakkerend virus
De vleesfabriek van Tönnies in Westfalen, het epicentrum van de virusopflakkering in Duitsland
1.331
besmettingen met het nieuwe coronavirus vloeiend voort uit
vleesverwerkingsreus Tönnies in de deelstaat Noordrijn-Westfalen. Toch
komt daar voorlopig geen nieuwe lockdown.
Er
komt voorlopig geen nieuwe lockdown in de Duitse deelstaat
Noordrijn-Westfalen. Dat kondigde Armin Laschet, de minister-president
van de deelstaat, zondag aan tijdens een persconferentie. De
aankondigi**ng komt er na een uitbraak van het coronavirus bij Tönnies,
een groot vleesverwerkend bedrijf.
Laschet
benadrukt dat hij niet koos voor een nieuwe lockdown omdat alle
gevallen te herleiden zijn naar de vleesfabriek van Tönnies. 'Een nieuwe
lockdown kunnen we niet uitsluiten, maar zolang we er alles aan doen om
te voorkomen dat er meer mensen besmet raken, kunnen we beter andere
doelgerichte maatregelen nemen', aldus de minister-president.
*
*
Nieuwste Peilingen Le Soir VTM- HLN
21-06-2020, 00:03 Geschreven door guido van alphen
Her Vlaams Belang blijft de grootste, maar SPA-BRUIS overstijgt lichtjes de overige slapjanussen
-
Waardeloos Europa?
22-06-2020, 00:10 Geschreven door Guido van Alphen
Voor dit Europa geldt stilaan hetzelfde als voor dit België: hou ermee op!
Voor
dit Europa geldt stilaan hetzelfde als voor dit België: hou ermee op!
750 miljard bijeen gescharreld door de Lijders / Voor dit Europa
geldt stilaan hetzelfde als voor dit België: hou ermee op!
Horeca: consumenten-gedrag tart alle verbeelding
Vacantiejobs in de Bouw zijn harder dan ooit nodig
Covid-19 wereldwijd her-uitgevonden. Vooral in Trumpia
Zomerweer, hier of elders. Keihard.
*
*
IK PROBEER AAN VOLKSVERHEFFING TE DOEN. NIET AAN VULGAIR CHAUVINISME
ALS ER AL IETS MELDENSWAARD ZOU ZIJN , ZIT HET ONDERGESNEEUWD ONDER DE PROPAGANDISCHE LEUGENTAAL
*
DROLVAN DE VADERLANDSCHE BROL
*
Leefloon !!!!
Wat is er nu van aan? Gisteren volgens de VRT waren dat er 400.000 die
400 per maand gingen bijkrijgen vanwege Corona. Zojuist gehoord in De
Kranten Commentaren dat er slechts 200.000 van hen zijn, en dat het
slechts om 200 per maand zou gaan.
Entre les deux, mon cur balance
Of
zijn de Bazen boven Bazen van de VRT bang geworden voor nóg slechtere
resultaten voor de vrienden bij de nu wel onafwendbare verkiezingen?
-
Leefloon.
Hoe moeten we dat verstaan? Staatsmanna, omkoopgeld boven-op het (zwart
verediende) klusjesgeld dat de meesten van hen bijverdienen?
Moment,
Walter. Even navragen bij Neef, chef-de-buro bij een Welzijnswerk in de
omgeving. Antwoord, op een eeuwig zwijgen. Tja, wisten ze ook wel en al
langer dan van vandaag. Mo wawilde? t Is Brussel die de lakens
uitdeelt. En wie hen iets durft te zeggen, vliegt aan de deur.
Nee,
de brave gast sprak hier van de deur, maar van t gat van de
timmerman Allemaal biechtewaar, want zelf dweept die gast als op
vrijersvoeten, diep gemeend met die Anuna DeWever van de klimaat hype .
COVID-19 & werkloosheid
*
Modegroep FNG uit Mechelen, moederbedrijf van Brantano, wil tot 47 winkels sluiten: 287 jobs bedreigd
Vandaag om 09:45 door krs
De
directieraad van FNG heeft zopas bekendgemaakt dat de groep boven onder
meer Brantano en Fred & Ginger gebruik zal maken van de procedure
van gerechtelijke reorganisatie om haar Belgische activiteiten te
reorganiseren.
De
voorgenomen herstructurering houdt ook een intentie in tot collectief
ontslag en de sluiting van maximaal 47 winkels over verschillende
Belgische merken. Deze intentie tot collectief ontslag kan leiden tot
het ontslag van maximaal 287 medewerkers in België. Een herstructurering
is nodig om met een sterker bedrijf de activiteiten op een duurzame
manier te kunnen voortzetten, klinkt het in Mechelen
Ook
de tentoonstelling 'Het geheugen van Congo' in het Koninklijk Museum
voor Midden-Afrika werd een tijd geleden gezien als voorbeeld van de
Belgische blackouts.
Qui
oubliera enfin les fusillades où périrent tant de nos frères, les
cachots où furent brutalement jetés ceux qui ne voulaient plus se
soumettre au régime dune justice doppression et dexploitation.
(Patrice Lumumba 1960, Leopoldstad)
Het
koloniale verleden beroert momenteel de gemoederen en dat is eigenlijk
geen nieuw gegeven. Zo werden enige tijd geleden nog de aanwezigheid van
een standbeeld van Leopold II en een tentoonstelling in het Koninklijk
Museum voor Midden-Afrika, Het geheugen van Congo, gezien als
voorbeelden van Belgische blackouts. Het museum diende trouwens
gedekoloniseerd te worden. Ook lokale overheden staan bloot aan druk. De
voltallige gemeenteraad van Vilvoorde besliste recentelijk, op voorstel
van de PVDA, om het portret van Leopold II te verwijderen uit het
stadhuis. De gemeenteraad wilde op deze wijze het beleid van Leopold II
in Congo aanklagen. In november 2019 kwam te Gent een werkgroep van de
stad voor het eerst samen om te bespreken hoe Gent wil omgaan met het
koloniale verleden van België. Her en der ziet men dergelijke platformen
ontstaan.
Verwijdering of contextualisering?
Enkele
jaren geleden inventariseerde het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika
de protesten tegen bepaalde koloniale relicten. In bepaalde gevallen
stelde men vast dat er sprake was van een bekladden of beschadigen van
een monument. In andere gevallen pleitte men voor een contextualisering.
Het
verwijderen van koloniale gedenktekens werd en wordt blijkbaar niet
overal overwogen. Wel verdwijnen nu en dan storende beelden. Een
gekend voorbeeld is het Congo-monument in het Brusselse Jubelpark. Dat
monument kwam er na het overlijden van Leopold II en werd opgericht ter
herinnering aan de rol van de Belgen in Congo. Hier komen we terecht bij
Baron Dhanis, een Belgisch koloniaal officier die onder meer actief was
tijdens de zogeheten Congo-Arabische oorlog, een strijd tussen de
troepen van de Belgische koning Leopold II en Arabische
slavenhandelaren. De verwijzing naar de rol van de Arabieren in de
slavenhandel zorgde in 2005 zelfs voor politieke controverse en een
parlementaire tussenkomst.
Opsplitsing van Afrika
Misschien
is de huidige protestgolf een goed moment om even dieper in te gaan op
een eerder minder gekende conferentie, namelijk de conferentie van
Berlijn die eind 1885 samenkwam en waar 15 landen (ook de Verenigde
Staten) de verdeling van Afrika onder de toenmalige grootmachten
regelden. Deze koloniale conferentie samengeroepen op verzoek van
Portugal leidde tot de opsplitsing van Afrika. Zeker Duitsland,
Frankrijk en Engeland waren geïnteresseerd in een deel. Koning Leopold
II kreeg er Kongo Vrijstaat (overdracht naar België in 1908) in handen.
De
opsplitsing van dit continent met potlood en lat (kijkt u maar naar de
landsgrenzen) hield helemaal geen rekening met de bevolking. Op
economisch vlak werd het een waar wingewest. Na de handel in ivoor
zorgde zeker de rubberhandel voor een belangrijke inkomstenstroom. De
overdracht in 1908 werd door Leopold II zeer handig opgezet. Er werden
strikte voorwaarden opgelegd (zie de Koninklijke schenking) waardoor
zijn erfopvolgers rekenen konden op enkele zekerheden. Leopold II
richtte ook twee maatschappijen op, namelijk de Union Minière du Haut
Katanga (metalen) en de Forminière (hout en diamanten). Het leverde
aardig op.
ontwrichting van de inheemse samenleving
Het
kolonialisme gekenmerkt door een paternalistische houding, dat geweld
niet schuwde, zorgde voor de ontwrichting van de inheemse samenleving.
Burgeroorlogen en koloniale oorlogen zorgden decennialang voor ware
slachtpartijen. Congo was en bleef een wingewest. Het einde van de
koloniale periode verliep evenmin vlekkeloos. De rondetafelconferentie
en de Dipenda in 1960 (men vreesde eigenlijk voor een
onafhankelijkheidsoorlog zoals in Algerije) droeg in zich de kiemen van
vele problemen.
Worstelen met het koloniale verleden
Vanaf
de tachtiger jaren van de vorige eeuw kreeg de koloniale en
postkoloniale periode terecht meer en meer aandacht. De positieve
benadering moest plaatsmaken voor een negatievere benadering.
Voorstellen om portretten dan wel niet te verwijderen, maar toch te
voorzien van een aangepaste tekst, circuleren dan ook regelmatig. In
de discussies wordt dan steevast gewezen op het gebrek aan gevoeligheid.
Anderen hebben het dan weer over een politiek correcte beeldenstorm
zonder eind tegen onze geschiedenis en onze cultuur. Nu en dan wijst
men ook op een geïmporteerde roep om publieke excuses en reparatie
omtrent de koloniale geschiedenis. Men koppelt immers de vraag om over
te gaan tot schuldbekentenis soms aan materiële consequenties.
Ook
Nederland worstelt met zijn koloniale verleden. De Amsterdamse J.P.
Coenschool veranderde van naam wegens het koloniale verleden van Coen
(Gouverneur-generaal van de Verenigde Oost-Indische Compagnie). De
school definieert zich immers als buurtschool, met vele nationaliteiten
en culturen. De naam J.P. Coenschool paste niet langer: Daar voelen wij
ons niet meer senang (prettig, blij) bij, aldus de directrice van de
onderwijsinstelling. Jur van Goor, historicus, die een biografie over
Coen schreef, ziet het allemaal anders en nuanceert. Coen is kind van
zijn tijd. Coen schuwde inderdaad, indien nodig, geweld niet. Hij was
echter ook een manager en vooral een politicus, die de basis legde voor
de Verenigde Oost-Indische Compagnie.
Woorden doen ertoe
Plannen
om over te gaan tot een naamsverandering van het Mauritshuis en het
verplaatsen van het borstbeeld van Johan Maurits van Nassau-Siegen uit
de foyer van het Mauritshuis in Den Haag zorgden voor protest en een
behoorlijk dispuut. Men verklaarde de verwijdering verwijzende naar de
groeiende maatschappelijke discussie en de grotere bewustwording over
het slavernijverleden van Maurits. Tegenstanders gaven toe dat hij in
Brazilië betrokken was bij slavenhandel, maar onderstreepten dan weer
dat hij ook voor godsdienstvrijheid en goed onderwijs had gezorgd. Het
museum kreeg het verwijt dat het de rol van Johan Maurits van
Nassau-Siegen wegpasteuriseerde.
Het komt een museum echter niet toe de geschiedenis te herschrijven
In
het Tropenmuseum te Amsterdam werd dan weer onderzocht hoe men, in een
gewijzigde context, met taal diende om te gaan. Men stelde de vraag of
bepaalde woorden nog van deze tijd zijn. Dit resulteerde in een
taalgids: Woorden doen ertoe: een incomplete gids voor woordkeuze binnen
de culturele sector. In concreto komt het er op neer dat in de
catalogus van de musea de gewraakte termen (sic) zichtbaar blijven,
alleen worden er soms andere woorden gebruikt om de objecten of
afbeeldingen te beschrijven in begeleidende teksten. Er wordt niks
weggenomen, alleen iets toegevoegd. Critici betoogden dat het hier om
taalfnuiken gaat waarbij, in voormeld geval, het eigenlijk om de
dekolonisatie van het museum gaat. Het komt een museum echter niet toe
de geschiedenis te herschrijven.
Feiten vs. pamfletten
De
Nederlandse stichting Civis Mundi boog zich over dit verleden dat als
politiek incorrect gebrandmerkt wordt en vrij moeizaam wordt verwerkt,
en bracht enkele overwegingen samen in een jaaruitgave. De studie is
interessant omdat deze zowel rechtsfilosofen als historici betrekt.
Ingegaan wordt op het verwerkingsproces, de wijze van beoordeling en
nagegaan wordt hoe diverse landen omgaan met dit verleden. Hierbij wordt
o.a. gefocust op de waarden en normen die gehanteerd worden bij de
oordeelsvorming.
De
postmoderne mens raakt echter moeilijk los uit het heden en is geneigd
dit heden, op het vlak van waarden en normen, als ultieme maatstaf te
hanteren. Het resultaat van deze tunnelvisie is een vaak verwarrende
oordeelsvorming over dit verleden.
De
Nederlandse (emeritus) hoogleraar Piet Emmer ergerde zich enige tijd
geleden aan de manier waarop men soms naar het verleden kijkt en
frauduleuze geschiedschrijving niet schuwt. Niet gespeend van de nodige
feitenkennis, stort men zich in pamflettistische beuzelarij. Hij pleitte
voor een aanpak die niets schuwt, maar die wel het zwart-wit denken
achter zich laat.
Historische constructie
In
een interessante masterscriptie maakt historicus Davy Verbeke (UGent,
2011) duidelijk hoe ons beeld van de kolonisatie grotendeels gevormd
wordt door het tijdsgewricht waarin wij leven en hoe het koloniaal
collectief geheugen van België een historische constructie is die
doorheen de tijd ook in de Belgische media naar voor werd gebracht.
Het
wegnemen van portretten, standbeelden of schilderijen zijn leuke
eenmalige stunts, dat wel. Maar het is beter en belangrijk, zonder
schroom de kennis van dit verleden te verfijnen en uit te dragen.
Historici houden dan ook terecht regelmatig pleidooien om de kennis van
het verleden zelf aan te vullen met een onderzoek naar de wijze waarop
deze kennis tot stand is gekomen en/of dienstbaar is gemaakt binnen een
specifieke sociale, culturele en politieke ruimte.
Politieke instabiliteit, landroof en uitbuiting blijven schering en inslag
De
geschiedenis van dit continent eindigt echter niet met het afsluiten
van de koloniale periode. Financiële belangengroepen, al dan niet
gesteund door lokale politieke corrupte leiders en dito aanhangers,
internationale strategische allianties en hebberige aandeelhouders
zuigen, zonder schroom, Afrika verder leeg. Het mondiale krachtenspel
plaatst de bevolking op de tweede plaats. Bepaalde Afrikaanse leiders
hebben de plaats van de koloniale plunderaars ingenomen. Politieke
instabiliteit, landroof en uitbuiting blijven schering en inslag. Ook
dit verdient aandacht.
288 - DOORBRAAK GEZONDSHEIDSZRG VERDIENT BETER WEGENS DE PANDEMIE HRFERALISEREN IS DE KLOK 170 JAAR TERUGDRAAIEN. EN TOEN BESTONDEN ER NOG GEEN MONDM SKERS
Een
spook waart door de Wetstraat het spook van de her-unitarisering van
het gezondheidsbeleid. Bevoegdheidsversnippering en gebrek aan eenheid
van commando zou de coronacrisis alleen maar erger gemaakt en
mensenlevens gekost hebben. Zeker in de woonzorgcentra (Maggie De
Block in De Tijd, 14 juni). Daarom moet de gezondheidszorg weer in
handen van de centrale regering komen, zeggen de herunitaristen. Laten
we de gammele grondslag van hun kreupel besluit tegen het licht der
feiten houden.
Woonzorgcentra
Dat
minder mensen aan Covid-19 gestorven hadden kunnen zijn, wie durft het
tegen te spreken? Maar die vermijdbare sterfte is niet exclusief
Belgisch. Geen enkel land was optimaal voorbereid op de
Covid-19-pandemie. Overal is er wel iets misgelopen in België
kennelijk iets meer dan elders.
In
sommige woonzorgcentra hebben zich inderdaad dramas voltrokken. Omdat
de bewoners dicht bij elkaar wonen en een hoge leeftijd en vaak wankele
gezondheid hebben, kon het coronavirus er ongemeen hevig toeslaan en was
hoge mortaliteit niet te voorkomen. Ook in onze buurlanden en zelfs het
aanvankelijk voor zijn alternatieve aanpak bewonderde Zweden,
resideerde 35 tot 50 procent van de Covid-19-doden in een
verzorgingshuis. Ons hoge sterftecijfer in de woonzorgcentra
toeschrijven aan de federale staatsinrichting of de bevoegdheid van de
deelstaten (voor de erkenning en financiering), zoals tussen
herunitariserende regels te lezen of horen valt, gaat (te) kort door de
bocht.
Negen ministers
Symptoom
en symbool van de complexe en verwarrende bevoegdheidsverdeling en
het feit dat onze staatsstructuur niet efficiënt is, zijn de negen
ministers van Volksgezondheid. (Wat tussen aanhalingstekens staat, komt
uit de pers.) In feite zijn het er maar acht. Philippe De Backer, de
federale minister van Digitale Agenda en nog wat meer, neemt ter wille
van zijn occasionele opdracht voor Taskforces Testing en Shortages
deel aan de vergaderingen van de Interministeriële Conferentie
Volksgezondheid, maar is er geen lid van en niet bevoegd voor het
gezondheidsbeleid.
Aangezien
het gezondheidsbeleid is opgedeeld tussen de federale overheid en de
drie gemeenschappen, zouden vier ministers volstaan. Omdat in het
stadsgewest Brussel de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC) de
instellingen beheert die zich niet tot de Vlaamse of de Franse
Gemeenschap bekennen, willen we de vijfde er nog bijnemen.
Dat
het er niettemin acht zijn, komt omdat 1. de GGC met twee ministers,
één van elke taalgroep, vertegenwoordigd wil zijn; 2. de Franse
Gemeenschap een deel van haar bevoegdheid voor gezondheidszorg heeft
overgedragen aan het Waals Gewest en de Franse Gemeenschapscommissie in
Brussel (COCOF); 3. de Franse gemeenschapsregering haar restbevoegdheid
voor het gezondheidsbeleid over twee ministers spreidt.
Niet de federale structuur op zich is niet efficiënt, wel de institutionele architectuur van Francofonië.
Samengevat:
Wat minister Wouter Beke in Vlaanderen in zijn eentje doet, daar heeft
Francofonië vier ministers voor nodig. Niet de federale structuur op
zich is niet efficiënt, wel de institutionele architectuur van
Francofonië. Dat men bezuiden de taalgrens het Waals Gewest niet wil
laten opgaan in de Franse Gemeenschap, zoals het Vlaams Gewest in de
Vlaamse Gemeenschap is opgegaan, kan geen reden zijn om het
gezondheidsbeleid te herunitariseren.
Duitsland
Vier,
vijf of acht: veel verschil maakt het eigenlijk niet. Duitsland (80
miljoen inwoners) heeft zeventien ministers die gezondheidsbeleid
voeren, Zwitserland (8 miljoen inwoners) zevenentwintig. Beide federaal
ingerichte staten hebben de coronacrisis efficiënt aangepakt: 8.856
sterfgevallen in Duitsland, 1.678 in Zwitserland (stand 18 juni). Aan
het aantal ministers kan het dus niet liggen, en dus ook niet aan de
federale staatsinrichting integendeel.
Juist
de federale inrichting heeft eraan bijgedragen dat Duitsland beter door
de coronacrisis is gekomen dan andere landen. Dat poneerden de
professoren Thomas König (universiteit van Mannheim) en Lars Feld
(universiteit van Freiburg) in Die Zeit (11 mei). Waarom daar wel en in
België niet?
Subsidiariteit
Ook
in Duitsland zijn de beleidsbevoegdheden gespreid, maar dan wel volgens
het subsidiariteitsbeginsel en met een heldere afbakening en
verantwoordelijkheid.
Op
de eerste lijn in de coronacrisis stonden en staan de ruim honderd
grote en middelgrote steden en de bijna driehonderd Landeskreise, zeg
maar federaties van kleinere steden en gemeenten. Die hebben elk een
gezondheidsdienst, samen goed voor 17.000 medewerkers. Deze
Gesundheitsämter staan in en hebben ervaring met onder meer
contactopsporing. Dat is een operatie die wij helemaal uit de grond
hebben moeten stampen. Ze hebben een cruciale rol in het indijken van
lokale infectiehaarden.
Op
de tweede lijn stonden en staan de deelstaten (Länder). Die zijn
bevoegd voor de bescherming tegen infectieziekten en de bestrijding van
epidemieën. Zij hebben het gros van de crisismaatregelen genomen. Hun
minister-presidenten voeren het commando, elk in zijn deelstaat, en
overleggen om de violen gelijk te stemmen. (kanselier Angela Merkel
neemt, zoals vorige woensdag nog, deel aan het overleg als moderator, om
de standpunten op één lijn te krijgen)
Op
de derde lijn stond en staat de Bondsregering. Zij komt alleen in actie
wanneer er sprake is van een epidemische toestand van nationale
draagwijdte, zoals wettelijk is bepaald. Het komt het parlement toe die
toestand vast te stellen. Dat is voor deze coronacrisis gebeurd.
Daardoor kon de Bondsregering algemene, in de wet opgesomde maatregelen
nemen. Onder meer een inreisverbod in heel Duitsland.
Zesde staatshervorming
Niet
de bevoegdheidsverdeling an sich is het Belgische probleem, maar het
gebrek aan helderheid ervan. De aanvaring tussen Vlaams minister Beke en
federaal minister De Backer in de Interministeriële Conferentie
Volksgezondheid over de bevoegdheid voor contactopsporing is daar een
pijnlijke illustratie van.
Bij
de zesde staatshervorming (2011-2012) en de uitbreiding van de
gezondheidszorgbevoegdheid van de deelstaten is uitdrukkelijk bepaald
dat de federale overheid bevoegd blijft voor het crisisbeleid wanneer
een acute pandemie dringende maatregelen vereist. Zo staat het in de
toelichting bij het desbetreffende voorstel van bijzondere wet.
crisisbeleid geen exclusieve bevoegdheid van de federale overheid
In
zijn advies over dat voorstel heeft de Raad van State er evenwel op
gewezen dat dit crisisbeleid geen exclusieve bevoegdheid van de federale
overheid kan zijn. En dat in geval van een pandemie ook de deelstaten
maatregelen kunnen nemen in hun bevoegdheidsdomeinen. Indien het de
bedoeling is het crisisbeleid uitsluitend bij de federale overheid te
leggen, is het aangewezen dat uitdrukkelijk in de bijzondere wet te
bepalen, zei de Raad van State.
Crisisbeleid
Bovendien,
ging het advies verder, verdient het aanbeveling te preciseren wat
onder crisisbeleid wordt verstaan. Heeft dit enkel betrekking op
bijvoorbeeld noodplanning, het opzetten van een coördinerende crisiscel
(die al dan niet bestaat uit vertegenwoordigers van de verschillende
betrokken overheden en kan optreden ten aanzien van de verschillende
overheden), enz, of ook op het nemen van concrete maatregelen, ook al
behoren die tot de materiële bevoegdheid van andere overheden dan de
federale overheid?, staat er letterlijk.
De
toenmalige institutionele meerderheid, dit wil zeggen: de partijen
van de regering-Di Rupo (socialisten, liberalen en christendemocraten)
en de groenen, hebben gemeend de aanbevelingen van de Raad van State
niet te moeten volgen. In de bevoegde Senaatscommissie hebben zij
weliswaar erkend dat ook de deelstaten maatregelen kunnen nemen, maar
ook gesteld: De federale overheid is elk geval bevoegd voor de
coördinatie en het beheer van een crisissituatie met betrekking tot een
pandemie. Is het verkeerd in coördinatie en beheer een synoniem te
zien van eenheid van commando? En was het verkeerd van Wouter Beke te
menen dat contactonderzoek onder het beheer van een crisissituatie valt?
Mondmaskers
Van
een overheid die bevoegd is voor het crisisbeleid bij een acute
pandemie mag worden verwacht dat zij zich op een dergelijke crisis
voorbereidt. Niet zo onze federale overheid.
De
vernietiging van de laatste voorraad mondmaskers, in november 2018, is
genoegzaam bekend. Niet de vernietiging is het probleem, wel het verzuim
een nieuwe voorraad aan te leggen. Minister De Block zegt dat dit in
lopende zaken niet mogelijk was, maar dat is een drogreden. De
regering-Michel is pas op 22 december 2018 in lopende zaken gegaan.
Bovendien begint goed bestuur met de bestelling van nieuwe mondmaskers
vóór beslist wordt de oude te vernietigen.
Van schuldig verzuim getuigt eveneens dat er geen wetgevend kader is voor crisisbeleid bij pandemie
Van
schuldig verzuim getuigt eveneens dat er geen wetgevend kader is voor
crisisbeleid bij pandemie. De wet van 16 oktober 2009 geeft de federale
regering volmachten om bepaalde gezondheidszorgmaatregelen te nemen. Dit
evenwel enkel bij een griepepidemie of -pandemie, niet bij een andere.
Om lockdownmaatregelen te kunnen nemen, heeft de regering, als nood- of
kunstgreep, de wet op de civiele veiligheid van stal moeten halen een
wet die na de gasexplosie in Gellingen (2004) is gemaakt om de
hulpverlening bij rampen te verbeteren.
Tot besluit
Uit de coronacrisis blijkt in genen dele dat er reden is de
gezondheidszorg te herunitariseren. Integendeel: Dat de federale
overheid tekort is geschoten, wijst eerdere in de omgekeerde richting.
Het Duitse model kan tot voorbeeld dienen en navolging strekken, ook wat
de stedelijke en bovengemeentelijke gezondheidsdiensten betreft.
Reden
is er wel om het advies van de Raad van State ter harte te nemen en
helder te regelen welke aspecten van crisisbeleid bij pandemie federaal
en welke deelstatelijk zijn.
287 - DOORBRAAK KAREL VAN DE WALLE VAN AAN DE ANDERE OEVER DE ONDERGROND VAN DE HANH NAAR LA MEEE PATRIE ZOWEL BIJ REYNDERS ALS BIJ DE TWEE MICHELS EN DE GEHELE MR-OPEN VLD
287 - DOORBRAAK KAREL VAN DE WALLE VAN AAN DE ANDERE OEVER
*
Zondag 21 juni 2020
*
Charles de Gaulle, Waalse hoop tegen flaminganten
de
Gaulle wordt dit jaar drie keer herdacht. Hij werd 130 jaar geleden
geboren. Hij stierf 50 jaar geleden. En daarbovenop viert Frankrijk de
80ste verjaardag van zijn Appel van 18 juni 1940. Wat betekende die 18 juni in België? Was hij een groot man? En wat blijft er van het gaullisme over?
Luc
Pauwels vroeg het gisteren aan de Franse filosoof Alain de Benoist en
vandaag aan de Vlaamse journalist en Frankrijk-kenner Alain Mouton
(Trends).
Waalse beweging
Heeft De Gaulle invloed gehad op de Belgische politiek?
Zeker
wel. Vooral in de periode kort na de Tweede Wereldoorlog binnen de
Waalse beweging. De Gaulle was de icoon van het verzet tegen de Duitse
bezetter. De Waalse beweging beschouwde zichzelf als één van de
belangrijke vertegenwoordigers van het verzet in België. Het toeval wil
dat de wallingantische organisatie Wallonie Libre werd opgericht op 18
juni 1940. Wallonie Libre stond dicht bij het latere verzet tegen de
Duitse bezetter. En 18 juni was net de datum dat Charles de Gaulle
vanuit Londen zijn legendarische radio-oproep deed om de strijd verder
te zetten.
De wallinganten waren maar emotionele rattachisten
In
België zaten we bovendien met de Koningskwestie. Dit stimuleerde het
wallingantisme dat vreesde voor een Vlaamse dominantie in België. Men
pleitte op een Waals Congres in oktober 1945 in eerste instantie voor
een aanhechting bij Frankrijk. Daarna werd er realistischer gestemd
voor een federalisme in België. De wallinganten waren maar emotionele
rattachisten en hoopten dat De Gaulle als sterke man in Frankrijk een
gebaar richting Waalse bevolking ging stellen. Maar Frankrijk heeft zich
altijd gehoed om zich te mengen in de binnenlandse aangelegenheden van
België. Althans toch voor zover we weten
Tweede
element: België was in de naoorlogse periode een trouwe NAVO-bondgenoot
en als stichtend lid van talrijke Europese organisaties een voortrekker
van de Europese eenwording. De Gaulle stond op een andere lijn en liet
dat graag merken. Dat zorgde regelmatig voor spanningen met de Belgische
regering.
Waalse liberalen
Zijn er bijvoorbeeld in de MR mensen die een beroep doen op het gaullisme?
Vandaag niet meer, denk ik. Wel in de jaren 80 en 90, ten tijde van Jean Gol
(1942-1995). Hij profileerde zich als zeer pro-Frans en was eigenlijk
een neogaullist. Niet enkel Fransgezindheid op zich, maar ook de rest
van de erfenis van Charles de Gaulle. De Franstalige liberalen zijn
altijd uitgegaan van de nood aan een sterk staatsgezag en controle over
de instellingen. Een vergeten element in de reden waarom de MR als enige
Franstalige partij in 2014 in een federale regering stapte heeft net te
maken met dat etatisme. Het was de kans om allerlei figuren uit eigen
rangen in de overheidsinstellingen te benoemen. Dat is vintage
gaullisme. Van de generatie-Didier Reynders en vader en zoon Michel is
bekend dat ze 4goede contacten4 hebben met Parijs. Tijdens de financiële
crisis zou zeker Reynders de Franse bancaire belangen niet hebben
gehinderd. Maar dat is geen neogaullisme, eerder francofilie.
Neogaullisme
En hoe ziet dat neogaullisme er in Frankrijk uit? Wat rest daarvan bij de Républicains?
De huidige generatie presidenten waagt zich niet meer aan referenda
Het
neogaullisme was gebaseerd op een twee pijlers: de nationale
soevereiniteit en het principe van de sterke president als leider met
een directe band met de bevolking. De opvolgers van de gaullistische
partij van De Gaulle (RPR, UMP, vandaag Les Républicains) hebben die
principes erg uitgehold. Ten eerste door een zeer pro-Europese en
supranationale houding. Dat heeft geen voeling meer met het oude
gaullisme. Ten tweede is de figuur en functie van de president nog
altijd zeer machtig. Maar De Gaulle had een truc om telkens weer via een
referendum de bevolking achter zich te scharen. De huidige generatie
presidenten waagt zich niet meer aan referenda.
Anno
2020 proberen verschillende politici de erfenis van Charles de Gaulle
te claimen. Tot huidig president Macron toe. Hij bezocht vorige maand in
het departement Aisne de plaats waar toenmalig kolonel De Gaulle in de
zomer van 1940 een tankslag verloor. Alle Franse presidenten na De
Gaulle hebben geprobeerd zijn grandeur te instrumentaliseren en zich
eigen maken. Maar dat lukt niet echt bij Macron. Op zijn statieportret
staat Macron aan zijn bureau in het Elysée. Op tafel liggen ostentatief
twee boeken. Deel 1 en 2 van De Gaulles memoires. Velen vonden dat
belachelijk.
Les
Républicains is een kleine partij geworden die zich amper nog beroept
op de gaullistische erfenis. De partij die dat nu het meest doet is
paradoxaal genoeg het Rassemblement National (RN) van Marine Le Pen.
Zij verwijst regelmatig naar De Gaulle die vocht voor Franse grootheid
en nationale eenheid. Dit is paradoxaal omdat het Front National, de
voorganger van het RN, werd opgericht door felle tegenstanders van
Charles de Gaulle. Aanhangers van het Vichy-regime, oud-kolonialen uit
Algerije die De Gaulle heeft laten vallen. In zijn memoires schrijft
Jean-Marie Le Pen dat hij De Gaulle zag na het einde van de Tweede
Wereldoorlog en dat het in zijn ogen een lelijke kerel was. Die aversie
voor De Gaulle is bij de nieuwe generatie van het RN weg.
Wat stelt die partij van Nicolas Dupont-Aignan voor, Debout la République, nu Debout la France?
Zeer
weinig. Hij zit geprangd tussen het Rassemblement National en Les
Républicains. De man wordt in Frankrijk niet echt ernstig genomen. Laat
staan daarbuiten.
Quebec
Wat
weten we precies over de belangstelling van De Gaulle voor Wallonië? Is
er een parallel te trekken met zijn interesse voor een Quebec libre?
Sommige Walen hadden inderdaad gehoopt dat De Gaulle naar Luik zou komen
Sommige
Walen hadden inderdaad gehoopt dat De Gaulle naar Luik zou komen (waar
men ook nu nog elk jaar 14 juli viert, de Franse nationale feestdag) en
daar Vive la Wallonie libre! zou roepen. Dat is nooit
gebeurd, om twee redenen. Ten eerste was zijn kreet Vive le Quebec
libre een provocatie van een oude man die graag keet wou schoppen. In
Europa lagen de diplomatieke verhoudingen gevoeliger.
Ten
tweede kent De Gaulle zijn geschiedenis goed. Hij weet dat de Franse
interesse verder ging dan louter het Franstalige deel van de zuidelijke
Nederlanden. De haven van Antwerpen was het doel, niets anders. Enkel
Wallonië aanhechten had weinig zin in zijn ogen.
Al
zegt hij wel tegen zijn minister Alain Peyrefitte dat een
democratische Waalse meerderheid gehoord moest worden indien ze naar
Frankrijk lonkte. De Gaulle zag in België een constructie van de
Britten. Dat zei hij ook in volle woorden: België is een Engelse
uitvinding om de Fransen te pesten.
Nog
een weetje: in de brieven aan zijn moeder tijdens de Eerste
Wereldoorlog had De Gaulle het als jonge officier soms over België. Hij
vond het Belgisch leger maar niets. Te veel beïnvloed door
flaminganten, beweerde hij. En dat terwijl De Gaulle zelf Vlaamsewortels had,
vermits zijn familie uit Rijsel kwam. Hij is ook daar geboren. Sommigen
beweren dat zijn familienaam doorheen de eeuwen een verbastering en
verfransing was van het Vlaamse Van de Walle. Het zal je lot maar wezen.
182 - HET ZONDAG BROOD ALS HEMELREIKER EEN ZONDAGS RONDBLLIK VAN HET BRUGSE VRIJE OVER DE CONDROZ NAAR DE BLOEDEIGEN GAVERSTGREKE
2233
182 - HET ZONDAG BROOD
*
*
VOOR SLECHT ZIENDEN, GOED ZIENDEN, BLINDEN EN VOORAL VOOR ZIJ DIE ZIENDE BLIND ZIJN
*
Zondag 21 juni 2020
**
Burgemeester van Brugge Dirk Defauw neergestoken, toestand slachtoffer stabiel
Gisteren om 12:58 door jve
Kort
na de middag werd Dirk De Fauw (CD&V), burgemeester van Brugge,
neergestoken. Het incident zou gebeurd zijn in zijn advocatenkantoor.
Zijn toestand is stabiel.
**
*
Hoe
de steekpartij tot stand kwam, is nog niet duidelijk. Het parket
bevestigt de feiten en wil de dader vervolgen voor poging tot moord. De
dader werd opgepakt. Het parket communiceert later vandaag over de
precieze omstandigheden. Uur
Niet
gezegd: zaak van de Drie Gs? De man was Burgemeester, dus in dienst
van de Overheid. Ook leerkrachten zijn in dienst van de Overheid. In
Overheidsdienst mogen geen tweede jobs voorkomen. Toch niet in het
Onderwijs. In de politiek mag dat blijkbaar wel. Politiek staat dus
boven de Wet. Waarom moeten er dan nog Wetten zijn? O, Walter, k weet
het al. Wetten zijn gewoon werkzekerheid voor advocaten en politiekers.
Drie
jonge Waalse boeren zochten een nieuwe markt voor hun pover betaalde
aardappelen. Hun artisanaal Belgische chipsmerk Les Chips de Lucien -
naar hun Vlaamse grootvader - ligt in 500 Carrefours, Delhaizes en
Intermarchés. Op elke ton verkochte aardappelen verloren we 95 euro. Er
moest iets gebeuren.
Een
anonieme loods aan de rand van een industrieterrein in Mettet, tussen
Dinant en Charleroi. Achter een deur, met daarop een bordje Atelier de
la Pomme de Terre, schuilt de micro-chipsmakerij van drie neven, de
landbouwers Thomas Cnockaert (34), Stany Obin (29) en Antoine Van den
Abeele (27). Van daaruit weten ze de aardappelen die ze in deze hoek van
de Condroz verbouwen te slijten.
Cnockaert,
een enthousiaste dertiger, gidst ons door het atelier, langs machines
in blinkend inox. Aan de ene kant staat een container vol zanderige
aardappelen, aan de andere kant een machine die de verse chips - licht
gezouten, paprika, peper en gemengde kruiden - doseert en verpakt.
Tussenin worden de aardappelen machinaal gewassen, geschild, gesneden,
gefrituurd, gekruid en gedroogd. In een gezapig tempo van duizend pakjes
per dag.
Traditie
'Een
investering met zeven cijfers', zegt Cnockaert. Een stevig bedrag voor
drie jonge landbouwers. Maar veel keuze hadden ze niet. Een jonge kerel
die de akkers en de boerderij van zijn vader erft, zet die voort, zegt
Cnockaert in het benepen kantoortje naast het atelier. Aan die
traditie ontkom je niet. Maar je kan er wel mee spelen en variëren. Om
dat goed te doen moet je de vinger aan de pols hebben bij de
eind-consument.'
'We
verbouwen op onze 500 hectaren samen elk jaar 22.500 ton aardappelen.
Die leveren we aan grote producenten van diepvriesfrieten: Lamb Weston,
Farm Frites, McCain, Ecofrost en Agristo. Als teler blijf je altijd
anoniem. Nooit krijg je feedback over je product. Dat wilden we anders.
"
Eerlijke, lokale voeding, dat spreekt steeds meer consumenten aan. We
zijn ook ecologisch: onze velden liggen minder dan 3 kilometer van ons
atelier. "
Thomas Cnockaert
Oprichter Les Chips de Lucien
Maar
er was ook een economische noodzaak. De aardappelprijs bengelt de
jongste jaren rond 150 euro per ton, terwijl een ton de boeren ongeveer
125 euro kost aan plantgoed, bewerking van de akkers, verwerking,
magazijnen, enzovoort. De prijs is ook volatiel en onvoorspelbaar. In
slechte seizoenen zakt hij onder de kosten. De voorbije maanden stortte
de markt ook nog eens in door de coronacrisis. De prijs staat op 30
euro per ton. Op elke ton die we verkopen, verliezen we 95 euro. Er
moest iets anders komen.
Het
besluit een eigen chipsmerk te ontwikkelen, dateert al van twee jaar
geleden, maar nu blijkt het de voorzienigheid zelve. Het gaat traag,
zegt Cnockaert. We zetten nog maar 1 procent van onze oogst om in
chips. Ons product ligt in 500 winkels in Wallonië, vooral Delhaize,
Carrefour en Intermarché. Elke dag verwerken we duizend kilo
aardappelen. Ter vergelijking: bij Croky is dat 200.000 kilo.
Croky
Maar
de drie neven willen dat hun chipsmerk meer wordt dan een nieuwe Croky
of Lay's. Om ons te onderscheiden moesten we het artisanaal aanpakken:
geen smaakversterkers of bewaarmiddelen, 100 procent natuurlijke
ingrediënten. Onze chips bevatten 15 procent minder vet en geen
kankerverwekkende acrylamide - eigen aan de klassieke chips - doordat ze
op lage temperatuur gefrituurd zijn. Eerlijke, lokale voeding, op
artisanale manier gemaakt, dat spreekt steeds meer consumenten aan. We
zijn ook ecologisch: onze velden liggen niet verder dan 3 kilometer van
ons atelier.
" Eerst moesten we de warenhuisketens overtuigen. Daarna winkel per winkel veroveren. "
Thomas Cnockaert
Oprichter van Les Chips de Lucien
Om
de techniek onder de knie te krijgen ging Cnockaert een jaar gratis
werken in een Zuid-Franse chipsfabriek. Ook commercieel en logistiek was
de onderneming een serieuze tour de force, zegt hij. We hebben de
warenhuisketens moeten overtuigen ons een kans te geven. Eerst moet je
bij het hoofdkwartier langs. Heb je de mensen daar mee, dan moet je
winkel per winkel veroveren. Elke filiaal-manager heeft de vrijheid te
weigeren.'
Ondanks hun pittige prijs, 2,30 euro voor een zakje van 125 gram, sloegen Les Chips de Lucien
aan. In de eerste vier maanden na de lancering in december bestelden
bijna alle winkels bij. 'We hebben nu een jonge West-Vlaming
aangetrokken om de Vlaamse markt op te gaan. En er zijn nog extra handen
nodig, boven op de tien mensen die al voor ons werken. Onze dagen
beginnen om halfvijf en eindigen om halftien. Dat kan je even volhouden
op je ondernemersdrive, maar niet te lang.
PAPRIKA
Cnockaert wijst op het zwart-wit beeld op de verpakking: een boer op zijn tractor.
Dat is mijn grootvader Lucien Van den Abeele, zegt hij. Ook hij was
de zoon van een landbouwer. Maar hij had zeven broers en twee zussen, en
er was simpelweg niet genoeg landbouwgrond in Vlaanderen. Daarom verhuisde hij in 1960 van Kruishoutem naar hier.
Wat wij doen is net hetzelfde: op zoek gaan naar een manier om de
boerenstiel voort te zetten. Dit is dus ook een eerbetoon aan onze
grootvader.'
Vandaag zes uur
Dodelijk
tumult na racistische betoging ergens in La Douce France: 6
slachtoffers, waarvan minstens 3 dodelijk. Messteken. Geen racistische
motieven. Dader gevat. Blijkt, na gender onderzoek, n jongeman te zijn,
geen Jonge Dame. Sporenonderzoek is volop aan de gang. En neen, de
dader was geen VBëer, anders hadden wij U dat wel gemeld
-
Weersvoorspelling: mottig, maar met veel uitleg. Bij ons volop zon. Prachtige dag in het vooruitzicht.
-
8 uur
Den
Trump is de Kiescampagne ingezet. Ergens, om te beginnen in Oklabama.
Weinig volk. Stoeft op zn eigen om dat vuile Chinese virus te hebben onder de knie
gekregen te hebben maar noemt verzetters tegen politiegeweld gewoon
schoten. De schurk !!!! Dank zij hem komen er nu rijke gelukkige jaren
vol bloeiende economie. Wel niet mooi van hem om zo zijn tegenkandidaat,
Joe Biden, zoals U weet, te kleineren .Zou deze zelf, evenmin als
wijzelf, ooit doen. Trump heeft geen greintje respect in heel zijn lomp
lijf, hoe gewichtig en gemaakt hij ook doet.
* RECHT VAN NADENKeN & SPREKEN.....
*
Uitgeverij
Doorbraak, met name de Hoofdredacteur Pieter Bauwens, pleegde gisteren
een hoofdartikel waarin de stemming onder het voetvolk heel scherp wordt
geanalyseerd.
De
Grondwet van dit apenland? Net hetzelfde als wijlen de Tsjeefer Leo
Tindemans die in de Praatbarak dreigde de Koning het ontslag van zijn
Regering te gaan aanbieden, omdat de Grondwet geen vodje papier was, -
of als de Vlaams Nationalisten allang zeggen, dat de Grondwet buiten
eigenst is gesteld door al de overige regenboog kleuren partijen. Het
gaat hem om de Macht en om de Poen
Vandaag
-Johan Cardoen neemt afscheid als directeur van het VIB omwille van zijn ziekte, MS
MS domineert mijn leven. Dat moet ik erkennen. Maar het is zeer moeilijk te aanvaarden'
**
Johan Cardoen neemt afscheid als directeur van het VIB omwille van zijn ziekte, MS.
Een
vreemde tinteling in zijn been was de eerste prik die de ziekte MS
uitdeelde. Maar hij ging gewoon door. Op de racefiets en als de bio Tech
ondernemer voor wie vier uur slaap volstonden. Vandaag worstelt de
afscheidnemend directeur van het Vlaams Instituut voor Biotechnologie met rolstoel en rollator. Op Strava zie ik mijn vroegere fietsmakkers. En dan denk ik: godverdorie.
Elke
dag stapt hij (62) hetzelfde rondje, meestal in de voormiddag, als hij
nog niet te vermoeid is. Hij wandelt van de woonkamer naar de eetplaats,
dan door naar de keuken en zo via de hal de woonkamer weer in. Dat is
precies 11 meter. En dan begint hij opnieuw. Ik ben hier twee weken
geleden mee begonnen. Mijn record is twaalf rondjes. Het doel is nu
dertien. Dertien rondjes kunnen stappen, met stok maar zonder rollator. It makes my day. Hij wijst op de rollator die naast hem staat. Daar wil ik van af.
Meten,
weten, nooit opgeven: dat is zijn motto. Ik heb biologie gestudeerd.
Ik ben en blijf een wetenschapper. Mijn vrouw wordt er soms zot van. Ik
wil alles kwantificeren: hoe snel ga ik de trap op, en gaat dat beter
dan gisteren? En eergisteren? Zij zegt: laat het toch los. Maar het is
sterker dan mezelf. Ik kom uit een wereld van tellen en rekenen. Nu moet
ik leren omgaan met een enorm onbekende factor, met onvoorspelbaarheid
..
*
De Standaard Online (11:23:57)
De dag dat je partij samenwerkt met Vlaams Belang knip ik de banden door
*
VRT NWS (11:23:59)
"Fake news" en "Kung Flu-virus": Trump herlanceert campagne met bekende recepten en voor minder gevulde zaal
*
De Tijd (11:23:59)
Zuhal Demir: 'Koninklijke liefde voor Leopold II is rem op debat'
*
@Assita_Kanko (NV-A)
Racisme
is verwerpelijk en moeten we bestrijden. Maar symboolpolitiek is heel
gemakkelijk en lost niets op. Een eenzijdig debat dat alle zwarten als
slachtoffers en alle blanken als daders vooropstelt klopt ook niet.
En moet de EU zich echt bezighouden met Zwarte Piet en kapsels?
*
DE MORGENSTOND
HEEFT GOUD IN DE MOND
***
*
IK PROBEER AAN VOLKSVERHEFFING TE DOEN. NIET AAN VULGAIR CHAUVINISME
*
ALS ER AL IETS MELDENSWAARD ZOU ZIJN , ZIT HET ONDERGESNEEUWD ONDER DE PROPAGANDISCHE LEUGENTAAL
*
DROLVAN DE VADERLANDSCHE BROL
*
*It makes my day
U
las het hier vandaag helemaal bovenaan. Spierverlamming. Erg voor de
man zelf en meteen dubbel zo erg voor zijn gezin. Omdat die niets anders
kunnen dan toezien zonder fundamenteel iets te kunnen doen. Dan nog
liever langzaam aan blind worden En hopen dat daardoor het getal uw nog
te gaan dagen niet afneemt. MS-sers op leeftijd zien en horen beter,
maar als ik mocht kiezen
De
Witte Stok, de rollator, Knetterende Letteren: alles wat je hartje
begeert. Hier in dat vernepen hoekje van De Gavers, doodlopend tegen de
Express Weg en Den IJzeren Weg, beiden zo druk als in de drukke stad:
echt een hemelhuis. n Huisje net zo gezellig als dat Hutje op de Heide
met die berk ervoor Heb niks te kort of teveel. Kinderen die het veel
te druk hebben met hun eigen leven en hun eigen zaken .
n
Levens-partnerinnetje om U tegen te zeggen, n knap 6 maand oud
herdershondje. En, niet te vergeten, mijn dakvenster met bijhorend
scherm op de hele wereld. n Armzalig pensioentje als kromgewerkte
zelfstandige. Maar wawilde? Alles is beter dan helemaal niets. Zaaien
naar de zak. Nog geleerd van ons Ma.
Als
t weer wat meezit, vlieg ik er soms wel eens uit. Met de scooter. Merk
Roll Royce. Liefst, het bruggetje over de Express-weg over, recht in de
boerenbuiten van te lande.
-
En
wat nog het mooist is, is dat hier geen kwibussen rondlopen met
aardappelmesjes in de zakken, lijk in Slechten Dries bij Brugge. Heb,
net vóór het middagritje op WTV een kwartier lang de reportage kunnen
volgen. Ongelofelijk lang uitgesponnen. Alle mogelijke gissingen,
reporter na reporter. Mooie défilé van alle soorten meestal vrouwelijke
schepenen van alle mogelijke partijen, uitgenomen het Vlaams Belang.
Hoe zou dat toch komen?
Mijn
vrouwtje verstond het ook niet. Ze zal het eens navragen bij TVG: zijn
er dan in heel Brugge alleen boerenpaarden en koetsiers om te bezoeken,
en geen enkele Vlaams Belanger? Heb geargumenteerd dat het
waarschijnlijk lag aan dat andere VRT-bericht van een paar dagen terug.
Wete nog? Elke leefloner die als Loon om te Leven 1400 per maand
belastingvrij op zijn rekening gestort krijgt, is in de shit geraakt
door dat Chinees virus en krijgt nu voorlopig 200 meer per maand
Vandaar dat de Vlaams Belangers die dat niet graag zien gebeuren, niet
voor de camera mogen komen
-
En
ja voor ik het vergeet: vergeet AUB de 3 Kruishoutemse boerenzonen niet
die in de Walen-pays nu chips maken. Ouden die al in onze streken zijn
doorgedrongen? Achiels Chips.
Steun
de nostalgie en Uw medemens: help de Waalse industrie er weer bovenop.
Want, waar er gewerkt en gezweet wordt; daar is de West-Vlaming van
dichtbij bij betrokken
Vroeg of laat zal dat zijn invloed hebben op de transfers. En wie weet, ook op onze pensioenen
286 - DOORBRAAK HET IBERISCH SCHIEREILAND TIJDENS CORONA ONDER DE MICROSCOOP HOE VOOR HET OOG VAN DE HELE WEREELD DIT APENLAND ZIJN BURGERS BEHANDELT IN TIJDEN VAN HOGE NOOD
286 - DOORBRAAK HET IBERISCH SCHIERILAND ONDER DE MICROSCOOP
Al
enkele jaren verblijven we in februari, maart, april in Almuñécar, op
80 km van Malaga in Zuid-Spanje. Dit jaar is alles anders gelopen.
Wegens Covid-19 en de daaropvolgende lockdown hebben wij vijf weken
letterlijk vast gezeten en konden we niet thuis geraken.
Hoe
de overheid dit afgehandeld heeft is een verhaal apart. Hierbij ons
dagboek. Belangrijk is de opeenvolging van data en feiten en de planning
van de overheid of BuZa. Ik beperk me hier enkel tot de ervaring met de
overheid .
Volledige lockdown
2 februari :aankomst in Spanje
13
maart: premier Sánchez kondigt een volledige en zeer strenge lockdown
af: scholen, winkels, horeca, stranden gaan dicht. Eén persoon mag één
keer per week naar de dichtstbijzijnde winkel Alle andere verplaatsingen
zijn verboden.Ook wandelen is niet toegestaan.
De Guardia Civil, de politie en het leger controleren zeer streng of iedereen de lockdown verplichtingen naleeft.
Op overtredingen staan zware boetes. We besluiten al snel dat we onze tijd daar niet gaan uitzitten en proberen weg te geraken..
14 maart: We nemen contact met onze reisorganisatie, maar er is geen plaats meer voor een retour naar Vlaanderen.
Laconiek
Alle
Belgen die in het buitenland verblijven, moeten zich registeren op de
website van BuZa. Na een 20 tal uren proberen moeten we de Belgische
ambassade in Madrid en het consulaat in Alicante contacteren. Zij worden
ons verdere contactpunt. Alle contact verloopt via mail.
Dit
is een belangrijk gegeven, want omdat telefonisch contact niet mogelijk
is, loopt de communicatie eenzijdig, stroef, oppervlakkig en
onpersoonlijk.
25
maart: We krijgen een eerste brief van ambassadeur Marc Calcoen om zich
voor te stellen. De boodschap die hij meegeeft is vrij laconiek:
Alle toeristische verblijven moeten dicht vanaf 26 maart.
Transport over de weg nog mogelijk, Trein of busverbindingen niet
mogelijk . Nog vluchten vanuit Madrid met Iberia en Vueling vanuit
Barcelona en Madrid richting Brussel.. Wel repatriëringsvluchten
voorzien vanuit Canarisch eilanden .
Waar
verblijven we dan verder ? We kunnen gelukkig een regeling treffen met
onze vriend/huisbaas en mogen nog blijven. Maar hoe geraken we weg?
Auto? Huurwagen? Mag niet, te ver of je moet een geldig ticket hebben
voor een terugvlucht vanuit Malaga. Taxi? Taxis mogen maar beperkt
rijden en met maximaal één passagier. Geen ticket, geen taxi.
Zijn er nog vluchten? Vanuit Madrid ( 500 km) of Barcelona (950 km ) zou het nog lukken . maar je moet er geraken.
-
Treinen of bussen in het binnenland? Deze rijden door de crisis zeer onregelmatig en zijn dus onbetrouwbaar .
wachten op BuZa en het consulaat in de hoop dat zij een repatriëringsvlucht kunnen regelen
Dan
maar proberen een lijnvlucht te boeken? We geraken echter niet tijdig
en veilig in een luchthaven en daarom besluiten we om te wachten op BuZa
en het consulaat in de hoop dat zij een repatriëringsvlucht kunnen
regelen. We blijven mails sturen naar het consulaat in Alicante.
-
We
proberen ook nog eens om telefonisch in contact te komen met de
ambassade in Madrid. Maar dat wordt een koude douche: Heeft u een dak
boven het hoofd ? Heeft u eten ? Zo ja, dan blijft u daar best zitten
tot nader order. Het net sluit zich, we voelen ons heel erg gevangen én
beetgenomen.
Grof, vernederend, teleurstelling.
25
maart: Verwarring ! Die dag krijgen we een brief van het consulaat in
Alicante: Er is een terugvlucht op 27 maart vanuit Estland ,via
Malaga/Brussel met luchtvaartmaatschappij Nordica. Kostprijs 350
euro/pers.
Bij
navraag is de maatschappij al twee jaar failliet en is er op het
vluchtschema hoegenaamd geen landing voorzien in Brussels Airport. Wat
is het nu? De timing is verkeerd en de informatie klopt niet
Op
28 maart horen we minister van Buitenlandse zaken Goffin s ochtends op
Radio 1: Ik zal geen enkele Belg verblijvend in het buitenland in de
steek laten . Goed zo. Maar de luchthaven van Malaga gaat dicht. Het
net wordt nog meer dicht getrokken
Foute informatie
We
geraken moedeloos en sturen nog meer mails naar de ambassade en het
consulaat. We vragen of de vliegtuigen die aan de grond staan in Brussel
niet kunnen ingezet worden, zo blijven die mensen toch aan het werk?
Telkens
krijgen we hetzelfde antwoord: Het consulaat beschikt over beperkte
mogelijkheden. Wij hebben niets voorzien. Wij hebben niet meer
informatie.
En
dan komt er nog meer foute info vanuit Alicante : Met
autoverhuurbedrijf Hertz geraak je terug thuis. Of nog beter : Indien
men u komt ophalen vanuit België , geraak je terug. Ook dit is
klinkklare onzin en berust op foute informatie. De grenzen zijn dicht,
je kan niet vanuit België naar Spanje reizen.
Via Schiphol?
Op
29 maart om 22 h 00 krijgen we een mail van het consulaat in Alicante:
De ambassade van Nederland organiseert vluchten vanuit Alicante naar
Schiphol. U kan morgen 30 maart om 14 h 00 mee. Er zijn nog enkele
plaatsen vrij. Inschrijven vanavond vóór 22 h 30.
In die tijdspanne lukt het niet. Er is geen enkel transport beschikbaar om tijdig in Alicante (450 km) te geraken .
Op
2 april ontvangen we een brief van de Ambassadeur Marc Calcoen met een
verwijzing naar de brief van de Nederlandse ambassade Marc : Tot nu
toe, was het omwille van administratieve formaliteiten niet mogelijk om
burgers van andere EU-lidstaten mee te nemen, we hebben toch een
mogelijkheid gegeven via Alicante. Spijtig zijn er mensen niet geraakt
omwille van de transportproblemen naar de luchthaven
Ik wens u verder veel sterkte in deze moeilijke momenten.
Ik
ben me bewust dat de transportmogelijkheden steeds beperkter zijn. Er
zijn nog vluchten vanuit Madrid en Barcelona, ik wil gewoon vermelden
dat ze nog bestaan. Ik wens u verder veel sterkte in deze moeilijke
momenten.
Onkunde, pesterijen, cynisme.
Op
8 april krijgen we een mail van het consulaat: Op dit moment zijn er
geen terugvluchten geprogrammeerd. De beslissing over
repatriëringsvluchten wordt in België genomen. Alle hoop is weg, we
zitten vast. België beslist .
9
april: We vernemen dat Brussels Airlines terug vliegt vanaf 10 mei, we
kopen 2 tickets met vertrek op 11 mei. De vlucht wordt twee dagen later
gecanceld. We kopen opnieuw tickets voor vertrek op 16 mei, ook deze
worden gecanceld .
10
april: Het is Semana Santa in Spanje. Via de familie in België vernemen
we dat een Belgische bus operator terugreizen organiseert vanuit
Benidorm. Hoe geraken we daar ? Na veel vraag- en zoekwerk vinden we
uiteindelijk een taxi met de noodzakelijke vergunning en kunnen we onze
retour busreis naar België boeken.
Geen nieuws meer van BuZa
Op
16 april vertrekken we s nachts met de taxi naar Benidorm, 500 km ver.
Onderweg zijn er nogmaals controles door de Guardia Civil. We geraken
uiteindelijk tijdig op de bus voor een veilige en goed georganiseerde
terugreis met een duur van 24 uur naar ons kot.
Om
half tien s ochtends komen we op 17 april aan in Menen. Om 11 h 00
zijn we thuis waar ons nog twee weken quarantaine wachten!
Alles zelf moeten organiseren
Na vijf weken verblijf in strenge lockdown in Spanje en een terugreis van 35 uur zijn we uiteindelijk thuis geraakt.
alles moeten organiseren én veel geld moeten betalen om weer thuis te geraken
BuZa heeft voor ons niets gedaan. We hebben zelf alles moeten organiseren én veel geld moeten betalen om weer thuis te geraken.
De foute informatie
en communicatie, de slechte samenwerking tussen BuZa, de ambassade in
Madrid en het consulaat in Alicante zijn schrijnend en typisch voor de
Belgische politiek. Nederland, Zweden, Finland, Denemarken, Noorwegen
hebben hun gestrande landgenoten tijdig geïnformeerd en gerepatrieerd.
Hadden
wij daar geen recht op ? Waarom moesten wij aan ons lot overgelaten
worden? Wij waren de achtergebleven Belgen, zo staan we nu in heel de
wereld bekend. Wij waren tevens de bejaarde reizigers,
tweederangsburgers én achtergebleven Belgen in het Buitenland.
285 - DOORBRAAK NADENKEN OVER DISCRIMINATIE OOSTENDS WAAARSCEIJVER DIABOLORUM OF SANCTORUM OM HET EVEN DE SCHANDAARD BLIJFT DE SCHANDE UITBAZUINEN
285 - DOORBRAAK NADENKEN OVER DISCRIMINATIE
*
ZATERDAG 20 JUNI 2020
*
Discriminatie is een grondrecht
Denkstof voor liberalen als Bart Somers
Een
zwarte Amerikaan sterft door disproportioneel politiegeweld, het
publiek protest slaat over naar Europa en doet Leopold II van zijn
sokkel vallen. Opeens allemaal zwarte gezichten in talkshows en
politieke debatten over discriminatie en praktijktests, alsof er nooit
corona of een mondmaskerschandaal is geweest. Hoe handig kan de waan van
de dag zijn voor politici in nauwe schoentjes.
Niettemin
moet een filosoof zich af en toe eens over het wezen van discriminatie
buigen, en gezien juni de Maand van de Filosofie is, wil ik die taak
graag op mij nemen. Ook al is de uitkomst misschien niet wat ze op Radio
Klara zouden verwachten.
discriminatieWikipedia / Edmund Leighton / Publiek domein
Tristan en Isolde: primair begint elk contact met gesnuffel.
Een kwestie van geur
Laten
we met de privésfeer beginnen. Kiezen, insluiten en uitsluiten, doen we
heel de tijd. De erotiek is hier het absolute paradigma. Een man die
een vrouw kiest en erop verliefd wordt, kiest tegen alle andere vrouwen,
waarvan er sommigen zich afgewezen zullen voelen. Zij maakt op dat
moment het absolute verschil. Niet haat maar liefde is de oervorm van
discriminatie, positieve én negatieve. Sympathie en antipathie houden
elkaar in evenwicht. Dat geldt voor individuen en voor groepen. Het
hoort bij de menselijke existentie, naar het schijnt heeft het met
feromonen, geurstoffen te maken, aanwezig in menig parfum. Primair
begint elk contact met gesnuffel. Ik kan hem niet ruiken, het is in
onze taal een gezegde voor iemand niet lusten. Het zit echt in de neus.
Liefde en afkeer houden elkaar in evenwicht
Liefde
en afkeer houden elkaar in evenwicht, en bepalen de menselijke
uitwisselingsprocessen. Deze chemie is het onderwerp van Goethes roman
Die Wahlverwandtschaften (1809), waarin keuze effectief als iets fysieks
en biologisch wordt geduid, en geen kwestie van politiek-correcte
ideologie. Misschien heeft het discriminatiegegeven wel meer te maken
met een filosofie van de eros, zoals mijn voormalige filosofische mentor
Leopold Flam (1912-1995) ze omschreef, of een filosofie van de smaak
zoals Kant die al formuleerde, dan met abstracte mensenrechtenkwesties.
Smaken
en (voor)oordelen dus. Zo heb ik het enorm voor bakkersvrouwen,
donkerhuidige koeriers en herdershonden. Ik mag homos en moslims niet,
en dat is heel persoonlijk, het is ook wederzijds. Toen ik me in een
vorig leven nog een dienstencheque-poetshulp kon permitteren, is hier
een hele parade rassen, ethnieën en nationaliteiten gepasseerd, de VN in
t klein, soms elke week een andere. Geen betere manier denkbaar om je
een beeld van diversiteit te vormen en rangordes op te stellen.
Gevoelige lezers gelieven volgende paragraaf over te slaan.
Discriminatie VRT
Dalilla Hermans
Lange kunstnagels
De
verschillen komen overeen met afkomst, sorry voor wie dat lastig vindt.
De dames uit de zogenaamde poetsvrouwenrepublieken (Kazachstan,
Azerbeidzjan) zijn met voorsprong de beste. Vlijtig, betrouwbaar,
sociaal en toch discreet. Daarna komen de Roemeense en de Poolse, ook
redelijk, maar wat trager en vaker ziek. Eén waggelende Roma-zigeunerin
met een onmogelijk grote kont en diepe zakken heb ik na een paar sessies
de deur moeten wijzen. De Marokkaanse/Arabische poetsdames zijn vinnig
maar bot, en tonen subtiel dat racisme ook in de omgekeerde richting
bestaat. De Russische zijn een geval apart: Feeksen die op het einde
zelf uw huis herinrichten, nieuwe regels opstellen en de vrouw des
huizes resoluut naar het tweede plan verwijzen. Misschien interessant
voor vrijgezellen op leeftijd.
Echter
één categorie raad ik u resoluut af: zwarte poetsvrouwen, speciaal deze
van Congolese komaf. Vrijwel altijd te dik, met juwelen behangen en
uitgerust met gelakte kunstnagels die geen water met kuisproduct
verdragen. Deze Nubische koninginnen stralen dedain uit, bekijken je
alsof je een makaak bent die uit de brousse kruipt, en rijden met een
auto die je in de sector van de zwarte zeep niet direct zou verwachten.
Poetsen doen ze niet, alleen rondsloffen tot het tijd is, en af en toe
een sigaret opsteken. Te mijden dus.
er bestaat nog zoiets als keuzevrijheid, zeker als het de persoonlijke levenssfeer betreft
Sommigen
zullen dat onversneden racisme noemen, ik verkies te spreken over
ranking naar etniciteit, gebaseerd op persoonlijke expertise. Afgezien
daarvan lijkt het me logisch dat je iemand die je in huis binnenhaalt,
alles weet staan, op de duur alle routines en geplogenheden kent, een
beetje vertrouwt en dus kiest volgens persoonlijke maatstaven. Dat
alleenstaande oudjes misschien een Vlaamse poetshulp verkiezen om eens
een praatje te kunnen slaan. Of er zich gewoon veiliger bij voelen. Of
dat ik als kinderoppas liever een meisje van achter de hoek heb dan een
bruine medemens uit Borgerhout. Is dat discriminatie? Allicht. Maar er
bestaat nog zoiets als keuzevrijheid, zeker als het de persoonlijke
levenssfeer betreft. Voor de rest alle sympathie voor #BlackLivesMatter.
discriminatieGepubliceerd door Corpus Christi Caller-Times-Foto van Associated Press / Publiek domein
Marilyn Monroe
De vrije markt
Over
naar de werkvloer. Praktijktests of monitoring, Vlaanderenbreed nog
wel: De essentie is dat men via telefoons of mails een bedrijf bij een
aanwerving probeert te betrappen op het hanteren van normen naar de
persoon toe. Dat idee berust op grondwettelijk drijfzand. De overheid en
de rechtstaat hebben de absolute plicht om elke burger op voet van
gelijkheid te behandelen. Maar daarbuiten is profiling en casting een
recht. Zie de poetshulp of de kinderoppas. Of moet een operahuis zich
verantwoorden omdat er voor de rol van Salome een jonge, blanke, lenige
en vooral vlekkeloos zingende sopraan wordt gezocht? En moeten witte
voetballers zich gepasseerd voelen omdat onze velden vollopen met
Afrikaanse renpaarden? En als een cafébaas een rondborstig blondje voor
zijn klanten verkiest, eerder dan een rosse bonenstaak, wie gaat hem dat
recht ontzeggen?
We
leven in een geglobaliseerde wereld met vele nadelen, maar ook met
enkele voordelen: namelijk dat er een open markt is van producten,
diensten, en personen. Ik wil best opteren voor een communistisch
systeem, waarin de staat me een poetshulp aanwijst, én mijn kost en
inwoon waarborgt, een gewaarborgd inkomen betaalt, gratis medische hulp
en onderwijs aanbiedt, alles regelt van de wieg tot aan het graf. Maar
niets ertussen. Als we zelf onze boontjes moeten doppen, hebben we ook
het recht om uit te maken met wie, wat, waar, hoe.
Het recht om te discrimineren
Of
zoals jurist Matthias Storme het benoemde: het recht om te
discrimineren. Storme lanceerde dat begrip naar aanleiding van de Prijs
voor de Vrijheid die hij in 2005 van Nova Civitas uitgereikt kreeg. Ik
heb hem daarin altijd gesteund, lang vóór hij als N-VA-er bestuurder
werd van het Interfederaal Gelijkekansencentrum, de officiële waakhond
tegen alle discriminatie (België blijft met voorsprong politiek het
grappigste land ter wereld).
De VRT discrimineert dus, en werft aan volgens racistische maatstaven
Komt
daarbij dat tal van grote bedrijven en instituten een zogenaamde
diversiteitspolitiek voeren en positief discrimineren ten opzichte van
personen met een migratie-achtergrond. De openbare omroep bijvoorbeeld
hanteert de 4% norm op het vlak van het personeelsbeleid, dat staat
zelfs in de beheersovereenkomst. De VRT discrimineert dus, en werft aan
volgens racistische maatstaven, want het betekent onvermijdelijk dat men
voor gekleurde kandidaten de lat lager zal leggen, anders haalt men
dat quotum gewoon niet. Voor mij allemaal niet gelaten, maar het werpt
wel een ander licht op het zogenaamde racisme- en discriminatieprobleem
Net
in de mediawereld is discriminatie schering en inslag: zo zit het
opinielandschap gewoon in mekaar, men sluit in en sluit uit. De
Standaard negeerde jarenlang opiniestukken van ondergetekende, tot ik
het opgaf. Vermoedelijk niet omdat ze slecht geschreven of impertinent
zijn, maar gewoon, nu ja, omdat het Sanctorum is. Moet ik me daarom
slachtoffer voelen? Bij Unia aankloppen? Helaas, ik ben een witte man
uit Oostende. Voor de rest bepaalt zon krant natuurlijk zelf haar
bandbreedte, en is het niet-publiceren van een tekst of het doodzwijgen
van een persoon een statement waar de lezer maar zijn/haar conclusies
moet uit trekken.
Mila
Een kwestie van integriteit
Conclusie:
Mensen moeten kunnen kiezen, dat is een grondrecht. Een maatschappij
die vrije keuzes belet, verliest alle veerkracht. Een liberaal als Bart
Somers moet zich daar maar eens over bezinnen. Respecteert men dat niet,
dan belanden we in de heksenjacht en de paranoia. We herinneren ons de
zaak Mila, in februari van dit jaar: een zestienjarige lesbienne uit
Grenoble die niet op de macho-avances van een moslim wenste in te gaan,
en aansluitend voor raciste werd uitgescholden, een discussie die via
Twitter escaleerde en waar vele geloofsbroeders van de afgewezene zich
mee moeiden. Het werd een staatszaak, en ongelooflijk maar waar: De
linkse feministen hielden zich gedeisd.
Zon
gevallen van doorgeslagen politieke correctheid bewijzen dat de
(anti-)discriminatielogica mensen in hun integriteit kan bedreigen. Soms
creëert het verbod op discriminatie regelrechte censuur en onvrijheid.
Komt daarbij dat beschermde minderheden zelf blijken uit te sluiten
vanuit hun culturele waarden. Een vrouw die een Marokkaans theesalon
niet binnen mag, bijvoorbeeld. Mijn buikgevoel zegt: dat ze die
mannenbastions dan links laat liggen, en misschien zelf een
alternatief theesalon begint. Poets wederom poets, succes verzekerd.
Hetzelfde denk ik zo bij de vrijmetselaarsloges die nog altijd vrouwen
weigeren: mancaves moeten kunnen, respecteer het protocol.
181 - HET ZATERDAG BROOD VANDAAG HIP-HOP DROOGVOETS OVER DEZE BLAUWE PLANEET IN AFWACHTING VAN DE OMMEZWAAI TEN GOEDE BIJ DE OPENBARE OMROEP EN ANDERE PRAATBARAK AABGELEGENHEDEN
1168
181 - HET ZATERDAG BROOD
*
*
VOOR SLECHT ZIENDEN, GOED ZIENDEN, BLINDEN EN VOORAL VOOR ZIJ DIE ZIENDE BLIND ZIJN
Het
momentum voor hervormingen is er waarmee de overheid de helden van de
zorg opnieuw recht in de ogen kan kijken, we een betere zorgkrijgen en
we voorbereid zijn op een nieuwe crisis.
Vandaag om 02:39
De
coronacrisis toonde de sterktes van onze gezondheidszorg, maar ook de
zwaktes. De Tijd schuift vijf lessen uit de crisis naar voren. Dit is de
eerste aflevering van een reeks over de lessen uit de coronacrisis voor
onze gezondheidszorg.
U vindt de reeks tot en met zaterdag 28 juni in uw krant en op tijd.be.
Honderd
dagen geleden maakte het coronavirus zijn eerste slachtoffer in ons
land. België werd zwaar getroffen. In iets meer dan drie maanden lieten
bijna 10.000 mensen het leven. Door de lockdown om het virus in te
dijken kreeg de economie een ongeziene knauw.
Elke
crisis is een stresstest voor het systeem, waarbij de sterktes én de
zwaktes bloot komen te liggen. De sterkte was te zien in onze
ziekenhuizen, die ondanks de zware belasting standhielden. Het is het
verhaal van duizenden onzichtbare artsen en verpleegkundigen die dag in
dag uit in de weer waren. Niet voor niks werden ze tot de helden van de
zorg gedoopt.
Helaas
accentueerde de crisis ook veel zwaktes in ons zorgsysteem. Voor corona
leidden die wondjes tot jeuk onder het bedlaken, nu het laken weg is
blijken het etterende letsels te zijn. De helden van de zorg klagen
terecht over een onmenselijke werkdruk. Hun ongenoegen werd pijnlijk
duidelijk toen het personeel van een Brussels ziekenhuis premier Sophie
Wilmès (MR) de rug toekeerde. De institutionele versnippering en de
onderfinanciering van de ouderenzorg zijn andere tere punten die tijdens
de crisis mensenlevens hebben gekost.
Sophie De Wit @DeWitSophie
18h gisteren
110 miljoen voor de gratis rail-pass van Groen.
Met dat geld zou je een hospitaal kunnen bouwen. Of zelfs 2 nieuwe gevangenissen. Of extra kunnen geven aan de zorg. Of...
Josée
en Martha overleefden Corona. Ons rusthuis t Spelthof werd zeer zwaar
getroffen. Twintigtal bewoners overleefden het niet, maar deze twee
kranige dames wel. Leuk gesprek.
"Un
gouvernement minoritaire qui succède à un autre gouvernement
minoritaire ? Même le Pape ne nous donnera pas labsolution pour
cela..."
*
De Tijd, niet De Standaard
Frederik
Delaplace wordt de nieuwe CEO gedelegeerd bestuurder van de VRT.
Hij werd voorgedragen door de Vlaamse regering en volgt Paul Lembrechts
op die enkele maanden geleden werd ontslagen omdat die het niet eens was
met o.m. de geplande besparingen. Delaplace is 49 en heeft bijna zijn
hele carrière gewerkt bij de Mediafin Persgroep, die o.a. De Tijd
uitgeeft. Daar heeft hij het hele parcours afgelegd, van journalist tot
CEO. Hij wisselt a.h.w. de volgens mij - meest objectieve krant van
Vlaanderen voor het minst objectieve medium van onze regio, de VRT. Het
zal voor hem wel effen wennen worden.
Vlaanderen
heeft trouwens even geluk gehad, want er waren nog kandidaten voor de
job en één ervan was Peter Vandermeersch, ooit hoofdredacteur van De
Standaard waar hij het was die besliste de christelijk-Vlaamse
referentie (AVV-VVK) van de voorpagina van de krant te verwijderen.
Sindsdien is die krant technisch-professioneel gesproken misschien nog
wel een kwaliteitskrant, maar dan wel een met een ranzig, vooringenomen
progressief randje met een links, belgicistisch geurtje dat nog weinig
overtuigend Vlaams is.
In de Raad van Bestuur zitten momenteel ook Vlaams-nationalisten die zoiets niet hebben laten gebeuren. Waarvan akte
*
RECHT VAN NADENKEN & SPREKEN.....
*
Prsoonlijke schroomvolle benadering van dit Hoofdartikel in wat wel de Hoofdkrant is van dit apenland.
*
Ach,
zon rustige rondblik om je heen op ergens een van de verloren
zaterdag-morgens in je rustige leventje: het goede leven, geloof me. Een
Hemelhuis, met een fijn verzorgd tuintje omheen waar ikzelf geen poot
meer moet naar uitsteek wegens niet meer kunnen Ja, Cruyfke-mijn, het
spreekwoord heeft succes. Zelfs al de ene na de andere lichamelijke
handicap heb se voordeel
-
Werk
aan de winkel voor die nieuwe VRT-Hoogheid waarover U hierboven kon
lezen. Daarstraks het middag-nieuws beluisterd. Waarlijk heet van de
naald. Ruzie over de Nijl tussen Egypte en Ethiopië over de monding van
al die energie opwekkers in het water waarmee ooit Mozes nog gedoopt
werd. Bedenking: wat een evolutie: van doopwater voor de bevloeiing van
de rijstvelden, tot oorlogsbuit tussen twee buren. Alles omwille van de
vooruitgang. Weeral eens een of andere plaatselijke syndicale actie?
Tweede
belangrijk groen item. Die bijna vermorzelde wolf in het Herentalse.
Liefkozend troetelnaampje. Dank zij GROEN al lang niet meer de Wolf uit
Roodkapje maar een aanbeden troetelbeest die de Mens weer dichter bij de
Natuur brengt. En die paar lammetjes die hij op zin lange nachtelijke
wandeltochten verscheurt? Is gewoon colateral dammage. Lammetjesvlees,
zijn inderdaad, indien vakkundig bereid, net te versmaden. De stem van
de omroeper trilde van emotie
Waarom
moest ik ineens denken aan de jukwereld die toch ook teruggaat naar het
primitieve in de mens? Ja, noch de Vooruitgang noch de globalisatie
kunnen nog gestopt worden. En een Opperwezen kan daarbij gemist worden
als de Zwarte of de Gele Pest.
-
Verder
was er nog veel ander gewichtig nieuws. Eerst de korte inhoud van elk
nieuw item, telkens gevolgd door dezelfde uitleg van een of ander
personage ter plaatse die niet hetzelfde vertelde. Zij het dan met alle
onnodige détails daarbij van deze roemruchte petite histoire.
Over
de aanslepende regeringsvorming? Over de dreigende hongersnood, de
kapotte economie? Spreekverbod. Vooral geen doden opwekken. Zelfs Trump
werd met rust gelaten. Omdat het weekeind was en de overuren voor de
Overheid stukken van mensen kosten?
Who cares !!!!!
Als de PS maar aan boord blijft, dan zit iedereen daar veilig.
-
Als
slot dan het gewone weerbericht. We mogen ons de volgende 24 uur aan zo
wat van alles verwachten. Zon met regenvlagen, of regenvlagen met zon,
daar waren de experts nog niet aan uit.
*
DE MORGENSTOND
HEEFT GOUD IN DE MOND
***
IK PROBEER AAN VOLKSVERHEFFING TE DOEN. NIET AAN VULGAIR CHAUVINISME
ALS ER AL IETS MELDENSWAARD ZOU ZIJN , ZIT HET ONDERGESNEEUWD ONDER DE PROPAGANDISCHE LEUGENTAAL
*
*
DROLVAN DE VADERLANDSCHE BROL
*
Naast
de aan de gang zijnde godsdienst-oorlogen, de racale wrijvingen, de
sociale ongelijkheid tussen rijk en arm; de vele sportwedstrijden, en
de politieke bekvechterijen, nu de media-oorlogen om de gunst van het
brede publiek.
Dat, met in het achterhoofd ene zekere Spartacus en de Val van het Romeinse Rijk, de besten mogen winnen.
In
ieder geval wordt het een worsteling Griekse Stijl bij de Omroep. Onder
het goedkeurend oog van Tom Van Grieken en de rest van de weldenkende
wereld.
Het
gebeurt wel vaker dat schrijvers ten onrechte, meestal slachtoffer
worden van het succes van één boek dat de rest van hun oeuvre in de
schaduw stelt. Herman Melville en Moby Dick, Josef Roth en Radetzkymars,
Albert Camus en La Peste, Michail Boelgakov en Meester en Margarita,
Lermontov en Een held van onze tijd, Aldous Huxley en Brave New World.
Werken die een zodanige stempel in de literatuur drukken dat ze er de
schrijver mee vereenzelvigen en doen vergeten dat die schrijver een veel
geschakeerder palet op zijn naam heeft staan.
Jean
Raspail die dit weekend, drie weken voor zijn vijfennegentigste
verjaardag, overleed, vereenzelvigen we ook te vaak met één roman, het
pas laat maar met veel talent door Jef Elbers ook in het Nederlands
vertaalde Le Camp des Saints (Robert Laffont). Het boek kreeg bij ons de
titel De Ontscheping. Het is een van de romans die Wim Van Rooy hier
onlangs aanprees als een werk om in quarantainetijden te lezen, samen
met Soumission van Michel Houellebecq dat echter slechts een flauw
afkooksel is van de visionaire toekomstroman van Raspail uit 1973.
Historicus van onze toekomst
Natuurlijk
moeten we vandaag, in tijden van een triomferend en totalitair
multiculturalisme, Le Camps des Saints als een brevier in de hand nemen.
Jean Cau vroeg zich destijds af of Jean Raspail, toen een kleine
vijftig jaar geleden deze profetie verscheen van een miljoenenvloot met
migranten uit Indië op weg naar de Azurenkust om het Europese continent
te overspoelen, wel een romancier was. Was Raspail niet veeleer de
historicus van onze toekomst? Wat de auteur in 1973 nog verpakte als een
apocalyptische fictie, in een superieure literaire vorm gegoten, is
vandaag realiteit.
een gevaarlijk racistisch boek
Le
Camp des Saints sloot voor Jean Raspail de deuren van de Académie
française, maar leverde hem wereldwijde bekendheid op. Ronald Reagan,
Samuel Huntington en Steve Bannon verslonden de roman. Roger Nols,
FDF-burgemeester van Schaarbeek, legde het ooit op tafel tijdens een
debat op de RTBF met de communistische miljonair en acteur Roger Hanin.
Daniel Schneidermann van de linkse krant Libération noemde het een
gevaarlijk racistisch boek, wegens zijn grote suggestieve en literaire
kracht, toen het in 2011 een zoveelste heruitgave kende.
Big Other
Voor
die laatste editie schreef Raspail overigens onder de titel Big Other
een nieuw woord vooraf. Hij somde er bij wijze van provocatie de
tientallen passages in op waarmee hij zich, mocht zijn roman vandaag
verschijnen, blootstelde aan vervolging wegens inbreuken op de
racismewetgeving. Maar de lezer, niet de wetgever, beslist uiteindelijk
over de literaire kwaliteit van een oeuvre.
Van
Le Camp des Saints gingen in Frankrijk 135.000 exemplaren over de
toonbank. Wereldwijd moeten het er miljoenen zijn. Het boek verscheen in
vele talen.
een diep christelijke en katholieke Fransman
Big
Other heet vandaag Black lives matter en het lijkt wel symbolisch
dat de profeet van de ondergang van Europa de laatste sacramenten kreeg
op een moment dat wereldwijde antiracistische hysterie het standbeeld
van Churchill besmeurt, John Cleese van het scherm verbant en vraagt om
boeken van Jef Geeraerts te censureren. Wat zou Raspail gedacht hebben
van deze collectieve blanke zelfhaat? Het antwoord laat zich raden.
Raspail noemde zich een diep christelijke en katholieke Fransman, maar
hij wist ook, zoals Chesterton, dat christelijke ideeën krankzinnig
kunnen worden.
Beschavingspletwals
Le
Camp des Saints opent met een scène waar een oude Franse professor een
modieuze hippie doodschiet die hem komt lastigvallen met het goede woord
over de diversiteit die de migrantenvloot meebrengt van aan de Ganges
in India. Maar op het einde van de roman, voor de poorten opengaan omdat
de Franse elites uit schuldbesef hun laatste immuniteitsreacties
kwijtraakten, zijn het een priester, een pooier en een zwarte die als
laatsten de grenzen gewapenderhand proberen te verdedigen. Europeaan
zijn betekende voor Raspail een bepaalde aristocratische levenshouding
koesteren. Huidskleur of ras speelde geen rol voor hem.
als iemand géén racistische vooroordelen koesterde, dan was het Raspail
Want
als iemand géén racistische vooroordelen koesterde, dan was het
Raspail. Heel zijn oeuvre, waarvan vele lezers buiten Frankrijk helaas
enkel Le Camp des Saints kennen, getuigt daarvan. Raspail debuteerde na
de Tweede Wereldoorlog met reportages die hij meebracht van zijn vele
reizen naar de uithoeken van ons continent, het weze Alaska, Macao, de
Saint-Laurent-rivier in Canada, de Antillen, Japan of Patagonië. De
laatste Franse ontdekkingsreiziger kwam er in contact met verloren
beschavingen en verdwenen volkeren. Niet als etnoloog, zoals een Claude
Lévy-Strauss in Tristes Tropiques, maar als romancier wilde Raspail
hulde brengen aan die slachtoffers van een beschavingspletwals die de
echte diversiteit vernietigt.
Pleidooi voor diversiteit
Het
beeld van enkele naakte inboorlingen, des Alacalufs, de laatste
overlevenden van een door de Vooruitgang vernietigd volk uit Vuurland in
een visserssloep zou Raspail zijn leven lang bijblijven. De Alakaloefs
zouden hem in 1986 inspiratie geven voor wat wellicht zijn mooiste roman
is, Qui se souvient des hommes die bekroond werd met de Prix du Livre
Inter. Wie de unieke plaats in de Franse letteren van Raspail wil
kennen, wie de unieke muziek van zijn romans wil kennen, de melodie
waarmee hij heel zijn leven streed voor een verloren zaak, moet hiermee
beginnen. Ik ken in de literatuur geen oprechter antiracistisch pleidooi
voor diversiteit.
Monarchie
Raspail
was ook een overtuigd monarchist. Op 21 januari 1993, 200 jaar nadat
Lodewijk XVI stierf onder de guillotine van de Franse Revolutie,
organiseerde de schrijver, met veel tegenkanting vanwege de
autoriteiten, een commemoratie op de Place de la Concorde voor de
koning-martelaar in aanwezigheid van de Amerikaanse ambassadeur Walter
Curley. Vergeet niet dat de laatste Franse Bourbonkoning veel gedaan
heeft om de Amerikaanse vrijheidsstrijders te helpen. Vandaar de
aanwezigheid van de ambassadeur.
Zelfs
voor een overtuigd republikein als ik gaat er een onmiskenbare charme
uit van Raspails monarchistische romans, zoals Le jeu du Roi, Le roi
au-delà de la mer of het onvergetelijke Sire dat de kroning van Philippe
Pharamond de Bourbon in 1999 beschrijft. Op enkele uitzonderingen na
bleef Robert Laffont de huisuitgever van Raspail.
Jean
Raspail was romancier. Geen politicus. Hij kwam niet met oplossingen en
wilde geen antwoord geven op de vraag hoe Europa dan wel moest
antwoorden op de massa-immigratie. Sortis de leurs livres, les
écrivains nont rien à dire, beweert de verteller in zijn roman Les
yeux dIrène. Eens buiten hun boeken, hebben auteurs niets meer te
zeggen. Maar wie een verloren strijd begint, moet klaroengeschal laten
horen, op zijn paard springen en een laatste charge proberen uit te
voeren, want anders sterft men door trieste ouderdom in een vergeten
fort dat niemand nog belegert omdat het leven elders plaatsvindt, zegt
een van de personages in Le roi au-delà de la mer.
Op
12 juni benoemde de Senaat een nieuwe rechter in het Grondwettelijk
Hof. Na het politiek débacle dat gepaard ging met de herhaaldelijke
voordracht van oud-Ecolo-voorzitster Zakia Khattabi besloten de
Senatoren het over een andere boeg te gooien. Het nomineren van een
niet-jurist was niet langer aanvaardbaar voor de Belgische upper
chamber, het aanschaffen van de juiste partijkaart onvoldoende voor een
zitje in het Grondwettelijk Hof.
Na
een openbaar debat op de Senaatsvloer volgde de benoeming van de
nieuwste aanwinst. Senatoren tartten hun partijvoorzitters door de hen
opgelegde marsorders naast zich neer te leggen. Het akkoord tussen de
traditionele partijen dat de wettelijke taak van het parlement uitholt
ten voordele van partijpolitieke achterkamertjespolitiek verdween in de
prullenmand. Iedere fractie, iedere Senator kwam er aan te pas bij de
zoektocht naar een opvolger van Jean-Paul Snappe, de oud-parlementariër
voor Ecolo die eind 2019 op emeritaat ging. Een consensus-figuur die op
de instemming van verschillende fracties kon rekenen werd gezocht en
gevonden.
Thierry Detienne
In
een parallel universum lukte op die manier de benoeming van een gedegen
jurist en geen nobele onbekende met een Groene partijpas. In déze
versie van de soapopera die de Belgische partijpolitiek duidde het
parlement Thierry Detienne aan als grondwetswaakhond. Alle partijen
uitgezonderd het Vlaams Belang verleenden hun steun aan Detiennes
kandidatuur.
Na vijf jaar in de Leuvense rechtenbibliotheek herken je doorgaans nochtans de grote namen van de vaderlandse rechtspraktijk.
De
naam Thierry Detienne deed bij ondergetekende niet meteen een belletje
rinkelen. Na vijf jaar in de Leuvense rechtenbibliotheek herken je
doorgaans nochtans de grote namen van de vaderlandse rechtspraktijk.
Detiennes Kamerfiche bevestigde mijn vermoeden dat de rangen van Ecolo
blijkbaar zo uitgedund zijn dat haar partijbureau voor een tweede keer
op rij een partijsoldaat zonder rechtendiploma voordroeg.
De
ecologist ronde succesvol een opleiding in de Romaanse filologie af aan
de Universiteit van Luik het equivalent van de hedendaagse master in
de Taal- en Letterkunde. Volgens de Kamerwebsite werkte hij na een
aanvullende lerarenopleiding in het secundair onderwijs. Bemoedigend om
te zien hoe hoogopgeleiden de weg vonden naar het onderwijs, al is niet
onmiddellijk duidelijk hoe deze loopbaan hem voorbereidde op een
carrière in de vaderlandse magistratuur.
Snappe en Detienne
Ecolo
steunde Detiennes kandidatuur uiteraard niet voor zijn toewijding aan
de Waalse jeugd. Detienne vertegenwoordigde de kieskring Luik van 1991
tot en met 2003. Tijdens de laatste legislatuur verving Muriel Herkens
hem in die taak vervangen door Elio Di Rupo hem aanduidde als minister
van Sociale Zaken en Volksgezondheid in de paarsgroene Waalse
regering-Di Rupo I.
In
die regering was Jean-Paul Snappe, de voorganger van Detienne in het
Hof, de kabinetschef van die laatste. Tijdens het ministerschap van de
huidige rechter in het Grondwettelijk Hof was de vorige zijn
rechterhand. In mei 2001 maakte Snappe de overstap van het
kabinet-Detienne naar het Hof. Dit is een nieuwtje waarover onze
gevestigde media trouwens niet berichtten. Snappe en Detienne startten
eerder samen hun politieke carrière op het nationale niveau in 1991,
Snappe als Senator, Detienne als Kamerlid. Tot en met 1995 zetelden zij
door het zogenaamde dubbelmandaat ook samen in de voorloper van het
Waals Parlement.
Vinger aan de pols
Dat
Snappe een vinger in de pap had bij de aanduiding van zijn opvolger
lijkt, hoewel niet te bewijzen, niet onaannemelijk. Het zou in ieder
geval verklaren waarom een ex-politicus wiens laatste actief
parlementair mandaat meer dan twintig jaar geleden een einde nam
opgevist werd om, in alle medialuwte, zijn voormalige werknemer op te
volgen.
Ex-parlementariërs zouden hun vinger aan de pols hebben wat de gevoeligheden rond bepaalde stukken wetgeving betreft.
Dat
Detienne zich reeds zo lang heeft teruggetrokken uit het politiek leven
ondergraaft trouwens een centraal argument voor het bestaan van de
klasse van politieke rechters in het Grondwettelijk Hof.
Ex-parlementariërs zouden hun vinger aan de pols hebben wat de
gevoeligheden rond bepaalde stukken wetgeving betreft.
een minder gekwalificeerde versie van Zakia Khattabi
Hierdoor
zouden zij een tegengewicht vormen voor de beroepsrechters die een
grotere gewilligheid aan de dag zouden leggen om wetgeving die zij
ongrondwettelijk achten te vernietigen, ongeacht de politieke
consequenties. Maar Detienne houdt zich al twee decennia niet meer bezig
met wetgevend werk wat niet onmiddellijk opheldert waaruit zijn
meerwaarde voor het Hof net bestaat. In die zin is de oud-minister een
minder gekwalificeerde versie van Zakia Khattabi, wier parlementaire
carrière van recentere datum is.
Nochtans
hadden de politieke partijen van dit land de kans om de
benoemingsprocedure grondig te hervormen. Dit hadden zij zelfs vlak voor
de meest recente benoeming kunnen doen. Een onderbelicht aspect van
deze procedure is immers haar, ironisch genoeg, niet-grondwettelijke
aard. De Belgische grondwet wijdt slechts één bepaling aan het Hof, één
artikel dat niet veel meer doet dan het parlement opdragen om via een
Bijzondere Wet de organisatie van het Hof te regelen, inclusief hoe zijn
rechters benoemd worden.
Koehandel
Zon
Bijzondere Wet vereist een dubbele meerderheid. Deze
meerderheidsvereisten hebben als doel het verzekeren van de instemming
van beide grote taalgemeenschappen in dit land. De Bijzondere Wet op het
Grondwettelijk Hof kan aldus geamendeerd worden mits goedkeuring door
twee derde van de Senaat en Kamer én de instemming van een gewone
meerderheid van beide taalgroepen.
Van
vandaag op morgen kan, mits voldoende politieke wil, de restrictieve
vereiste van het politiek personeel in het Hof geschrapt worden.
Maar
een wijziging van de benoemingsprocedure vereist niet het voor
herziening vatbaar verklaren van de grondwet en het ontbinden van Kamer
en Senaat. Van vandaag op morgen kan, mits voldoende politieke wil, de
restrictieve vereiste van het politiek personeel in het Hof geschrapt
worden.
Maar
het Khattabi-débacle was voor onze politieke partijen klaarblijkelijk
onvoldoende motivatie om de eerste stappen te zetten richting het
afschaffen van deze politieke koehandel. In de tussentijd menen onze
Senatoren zich gebonden door een akkoord dat hen niet bindt. De
partijbureaus plaatsen de garantie op één hen goedgezinde rechter boven
een grondige case by case beoordeling van iedere kandidaat-rechter
telkens een plaats openvalt. Al dit voorspelt weinig goeds voor de
toekomst van ons Grondwettelijk Hof.
Het
was redelijk sensationeel: N-VA-minister van Wonen, Matthias
Diependaele, die in De Afspraak (11 mei) het voorstel van
praktijktesten beginselvast afschoot. De media hadden de indruk van
ruime eensgezindheid pro praktijktesten gewekt, en Vlaams
Gelijkekansenminister Bart Somers (Open Vld) trotseerde de weigerachtige
coalitiepartner door de praktijktesten honderduit aan te prijzen en ze
alvast op gemeentelijk niveau door te drukken. Dat hij daarmee een
crisis in de Vlaamse regering veroorzaakte, deert hem geenszins. De
goede zaak is wel een conflict met een eenzame N-VA-minister waard.
Diependaele
onderbouwde zijn radicale tegenstem met twee argumenten. Ten eerste,
we moeten stoppen met elke Vlaming als racist te behandelen, en vooral
ten tweede: Een overheid mag niet liegen tegen haar burgers. Als zij
dat toch doet, wordt het vertrouwen in de overheid beschaamd.
het is een slecht idee om de overheid te machtigen tot liegen tegen haar burgers
Het
is de meesten in deze discussie blijkbaar ontgaan, maar het gaat
inderdaad over het recht om te liegen. Wie eenzelfde sollicitatie doet
onder de naam Peter en onder de naam Mustafa, moet minstens één van de
twee keer liegen. Welnu, het is een slecht idee om de overheid te
machtigen tot liegen tegen haar burgers. Zeker voor liberalen, zowel
Vlaams-liberalen van de N-VA als Belgisch-liberalen van de Open Vld. Dit
is een grondleggend beginsel voor een democratie, waarin de overheid
uit het volk voorkomt en niet de vijand van het volk is die het met
krijgslisten mag te lijf gaan.
Praktijktest als uitlokking
Op
sociale media rakelden sommigen Maarten Boudrys column Waarom
iedereen belang heeft bij praktijktests uit 2017 op. Bij herlezing van
zijn blogs deed ik enkele keren mijn hoed af voor zoveel intellectuele
klaarheid, maar hier vergist hij zich ernstig. Om te beginnen roept hij
duidelijk op tot sanctionering: Beste regeringspartijen, reken niet
enkel op zelfregulering, sensibilisering of marktwerking. Voer zelf
controles uit, met een heldere en correcte methode, en licht alle
betrokken partijen in. Doe aan opvolging en sleep de hardleersen voor de
rechter. Maar bespaar ons uw slappe uitvluchten.
Onder
die slappe uitvluchten noemt hij ook deze: dat praktijktests een vorm
van uitlokking van een misdrijf zijn. De eenvoudige vaststelling dat
ze een leugen impliceren, was toen blijkbaar nog niet aan de orde. Of
gold als te zwart-wit; maar dit is eraan verwant. Wel, strikt
rechtskundig, betoogt hij, zou dit niet aan de definitie van
uitlokking voldoen. Twijfelachtig, maar ik heb niet de deskundigheid
om daar uitspraak over te doen. Echter, in zijn tegenargumentatie laat
Boudry zich het volgende ontvallen: Iemand die zich als potentiële
huurder voordoet, ( ) doet precies wat elke persoon zou doen: zijn of
haar naam zeggen.
Even
daargelaten dat zijn naam zeggen in het goed Nederlands al volstaat
(volgens het spraakkunstbeginsel: het mannelijk omhelst het
vrouwelijk), vallen hier twee dingen op. Dat iemand zich als iemand
anders voordoet, wijst al op een vorm van liegen. Bijvoorbeeld, een
burger die zich als politieman voordoet, liegt metterdaad, en is
daarvoor zelfs strafbaar. Ten tweede, de stelling dat hij zijn naam
zegt, is onwaar. Het wezen van deze praktijktesten is nu juist dat de
tester niét zijn naam zegt, dat hij een andere dan zijn naam zegt.
Tsjevenstreek
Praktijktesten
legaliseren de leugen. Nochtans had meester Paul Quirijnen, na een
gewonnen proces tegen een zegsman van het (aan racisme verwante
misdrijf) negationisme, nog triomferend verklaard dat het vonnis
voorgoed bewezen had: Liegen mag niet. Dat is moreel natuurlijk
loffelijk, maar wettelijk is dat niet zo. De wet moeit er zich niet mee
als burgers tegen pakweg hun partner leugens vertellen. En ook niet als
politici dat voor de camera doen. Maar het geldt wél voor de overheid in
haar betrekkingen met de burgers. De overheid formeel het recht op
liegen verlenen, dat is een hellend vlak waarvan je het einde niet ziet.
Dat leidt tot Sovjet-praktijken, ook als een meerderheid van de huidige
politici en meningmakers dat nog niet beseft.
Die
overweging geldt des te meer wanneer je bedenkt dat op een ongewenst
resultaat van een praktijktest een heuse bestraffing kan volgen. Zelfs
de Verlichte wijsgeer Maarten Boudry liet dat al blijken. Hoeveel te
meer dan niet Vlaams Open Vld-parlementslid Sihame El Kaouakibi die in
een interview met De Morgen die praktijktesten aldus rechtvaardigt:
Racisme is een misdrijf. En dus moeten we ons niet neerleggen bij de
huidige straffeloosheid.
De
bestraffing van racisme, die is haar wel een leugen waard. Maar daar
legt ze wel de vinger op de wonde: Diependaele staat met de rug tegen de
muur, want de racismewet maakt woorden en daden van racisme strafbaar.
Toen die wet in het parlement ter stemming lag, had de Volksunie, de
vorige incarnatie van de N-VA, genoeg democratische reflex om tegen deze
muilkorfwet te stemmen. De Belgische grondwet waarborgde immers het
recht op vrije meningsuiting, ook en bij uitstek van betwistbare
meningen. Maar de huidige generatie politici is aan deze beperkingen
gewend geraakt en stelt ze niet eens in vraag. Op de grondslag van de
bestaande racismemuilkorf kunnen dus verdere fnuikende verordeningen
gebouwd worden.
Bart Somers glom alvast van tevredenheid
Daags
na Diependaeles onverwacht duidelijke uitspraak moest de Vlaamse
regering een crisisvergadering beleggen, want een aantal tenoren van
Open Vld en CD&V had het vóór praktijktesten. De regeling die
daaruit kwam, is te begrijpen als een Belgisch compromis, een
tsjevenstreek. Voorlopig toch, want typisch is hier juist dat de
betekenis van de gebruikte woorden erg rekbaar is. Het gaat blijkbaar
(zo werd het in een eerste commentaar door De Standaard uitgelegd) om
een aanvaarding van het beginsel van praktijktesten, maar zonder ze zo
te noemen. Bart Somers glom alvast van tevredenheid over het bereikte
resultaat, al had zijn favoriete term een stap teruggezet.
N-VA-beginselen
Probleem
voor Diependaele zijn niet de kiezers, leden of kaderleden van zijn
partij, noch het team van opvallende allochtone mandatarissen die
voorbeeldig de weg wijzen naar een volledige integratie zonder
complimenten. Het zijn alleen de topfiguren van de N-VA die op de
overeengekomen partijlijn neerkijken en zich (tevergeefs) bij hun
vijanden in het gevlij proberen te werken. Ze mogen zich dan
conservatief noemen, maar in de echte wereld lopen ze mee met de
toonaangevende opinietrends. Inderdaad, de voorstanders van
praktijktesten scheppen er plezier in om vroegere momenten van
N-VA-steun aan te halen. Zo zei Sihame El Kaouakibi: Het vreemde is wel
dat minister-president Jan Jambon (N-VA) in het begin van het
academiejaar aan de UGent zei: er komen praktijktesten. Bart De Wever
pleitte in 2007 zelf nog voor praktijktesten.
Hoe
meer mensen voor de schijnwerper staan, des te meer raken ze gehecht
aan applaus en goedkeuring. Daarvoor zorgen dan de opiniehegemonen, en
die staan niet aan de kant van de N-VA-gedachten. Je krijgt daar dus
hetzelfde verschijnsel als bij de vroegere CVP toen mijn ouders daar
voor stemden: de basis was conservatief en katholiek, maar op haar
schouders stonden leiders als Miet Smet of Johan Vanhecke die op die
basis neerkeken en tegen de heersende ideologische modes aanschurkten.
Zij wilden vooral hun vijanden overtuigen hoezeer zij deugden. Bij de
N-VA zag je bijvoorbeeld hoe leden en mandatarissen (met bij uitstek die
van moslimachtergrond) kritisch stonden tegenover de islam, terwijl
Geert Bourgeois, Jan Jambon en Liesbeth Homans als remedie voor de
radicalisering méér islam voorstelden.
Bij de twist om de praktijktesten had de N-VA meer uit de brand kunnen slepen als zij beginselvast was geweest.
Bij
de twist om de praktijktesten had de N-VA meer uit de brand kunnen
slepen als zij beginselvast was geweest. Nee, ik zei niet het verwachte
eensgezind, want dan wordt de vraag: Eensgezind waarover? Eens je
het belang van een beginsel inziet, volgt eensgezindheid daarrond
vanzelf. Over het beginsel dat de overheid tegenover haar burgers
waarheidsgetrouw moet zijn, kan men het toch eens worden? Maar blijkbaar
ligt er op de weg omhoog van basisflamingant naar topfiguur een
hindernis die nefast is voor de trouw aan de beginselen waar het
allemaal om begonnen was.
281 - DOORBRAAK GEROLF ANNEMANS OVER CHINA EN NAIVITEIT DE WERLD ONS DORPJE? CHINA EN DAT REGIME ALDAAR IS DUS EEN KLEIN GEHUCTJE MET DODEELIJKE VIRUSSEN EN 5G IN HET AANBOD.
281 - DOORBRAAK GEROLF ANNEMANS OVER CHINA EN NAIVITEIT
Het gevaar van een Chinees monopolie op de 5G-markt
Gerolf
Annemans: Ik raad de Amerikanen aan om bilaterale en rechtstreekse
gesprekken aan te gaan met de Europese lidstaten die nog volop met de
ontwikkeling en veilingen van hun 5G-netwerken bezig zijn. Want via de
EU-instellingen zullen zij weinig gehoor krijgen.
Deze week nam ik op uitnodiging van voormalig Amerikaans Congreslid Robert Pittenger
deel aan een internetseminarie onder de titel Understanding the
Chinese 5G threat. Een uitnodiging over dit onderwerp die op geen beter
moment kon vallen.
Het
hoeft niet gezegd dat ik nooit een hoge pet op had van het
communistische regime in China, met uitwassen in Tibet, op het
Tiananmenplein en vandaag nog in Hongkong. De manipulaties rond het
coronavirus hebben mijn gezonde achterdocht tegenover de Chinezen enkel
versterkt, hun masker-diplomatie ten spijt.
Naïef geloof in globalisering
Toch
maande het Vlaamse bedrijfsleven mij in het verleden steeds aan tot de
nodige voorzichtigheid. Diezelfde voorzichtigheid heeft er helaas toe
geleid dat de voorbije decennia onze productie en strategische sectoren
en voorraden verhuisden naar het verre Oosten in een naïef geloof in de
globalisering. De Vlaamse (en Europese) verankeringsgedachte verdween in
een wolk van optimisme over de wereld ons dorp.
Daardoor zijn een deel van de strategische goederenstromen naar en in West-Europa nu reeds in Chinese handen.
Dat
maakte het mogelijk voor de Chinezen om dus niet alleen het terrein te
bezetten in ontwikkelingslanden, maar ook in West-Europa. Een bekend
voorbeeld is de verkoop van de Griekse haven van Piraeus. Die is nu in
handen van COSCO. Maar ook bijvoorbeeld haventerminals in Zeebrugge
worden geopereerd door Chinese partners. Daardoor zijn een deel van de
strategische goederenstromen naar en in West-Europa nu reeds in Chinese
handen.
Eind
2016 werd ons publiek distributienet van gas en elektriciteit EANDIS
door onze steden en gemeenten op zoek naar vers geld op een
presenteerblaadje aangeboden aan het Chinese staatsbedrijf (met nauwe
banden met het leger) State Grid. Gelukkig loonde zich de oppositie toen
en werd een gedeeltelijke verkoop op het nippertje vermeden. Heel deze
uitverkoop aan China en onze afhankelijkheid van China heeft er
uiteraard toe geleid dat de vrijheid beperkt is voor Belgische en
Europese politieke leiders om het Chinese regime te bekritiseren over
wat dan ook.
Gevaarlijk 5G-monopolie
We
moeten niet naïef zijn om inderdaad het gevaar in te zien van een
Chinees monopolie op de Europese (en Belgische) 5G-markt. Vergis u niet,
wie de 5G-netwerken in handen heeft, kan de gegevens die er overheen
lopen, inkijken en opslaan of waarom niet de netwerken ook
stilleggen indien dat nodig wordt geacht. Strategische blackouts zijn
eigenlijk kinderspel. Dat de Chinezen niet vies zijn van het betere
spionagewerk bleek recent nog na hun ijverige renovatie van de
ambassade van Malta in de schaduw van het Berlaymontgebouw, de zetel van
de Europese Commissie.
De
markt in Europa is dus de speelbal geworden tussen de Verenigde Staten
en China, Huawei meer bepaald, in de race naar het 5G-monopolie.
President Trump tracht de Chinezen de adem af te snijden. Hij voert
daartoe maatregelen in als een samenwerkingsverbod voor Amerikaanse
bedrijven met Huawei en slaat chiponderdelen in de ban. Voorlopig liggen
de Chinezen echter nog op lengten voorsprong.
En waar is de EU ondertussen vraagt u?
Men mag dus vrezen dat de ontwikkeling en versnelling van 5G maar een klein onderdeel zal uitmaken van het plan
In
de nasleep van de corona-crisis rukt de EU nu uit met een ambitieus
herstelplan. De uitvoering van de heilige koe van de Green Deal lijkt
daarbij de topprioriteit te worden. Men wil ook inzetten op de digitale
evolutie. Dit wordt evenwel uitgespreid over vele fondsen en
programmas. De digitalisering van de financiële markten, bijvoorbeeld.
De regulering van digitale diensten. Glasvezel en internet in rurale
gebieden. Tot de gemeenschappelijke lader van gsms toe. Men mag dus
vrezen dat de ontwikkeling en versnelling van 5G maar een klein
onderdeel zal uitmaken van het plan en de berg een muis zal baren.
Huawei
Huawei
lobbyt tegelijkertijd op een zeer intelligente manier bij de Europese
regeringen en is kind aan huis in de EU-instellingen. Geen Chinezen in
zwarte pakken, maar bijvoorbeeld respectabele oud-politici. Het bedrijf
is on speaking terms met de verschillende veiligheidsdiensten in
Europa. Daar groeide nu een soort verstandhouding uit. Dit heeft er op
zijn minst toe geleid dat Huawei in onze contreien veel airplay
krijgt. Veel (overheids)spelers in Europa zitten nu op het spoor om
Huawei desgevallend wel de 5G-infrastructuur te laten leveren, maar hen
niet het systeem te laten doen draaien. Men vreest dat een volledige
boycot van Huawei zou leiden tot ernstige handelsconflicten.
Huawei
op zijn beurt beweert dat de Verenigde Staten zélf de 5G-markt willen
domineren. En dat de vrees van de Amerikanen niet is ingegeven door
security concerns, maar door commerciële belangen. Huawei-lobbyist en
Iers oud-minister Dick Roche schrijft daarover: Shakespeares
observation that suspicion always haunts the guilty mind applies. Ik
kan daar meteen op zeggen dat de Amerikanen wellicht inderdaad graag een
groter stuk van de koek zouden willen, maar dat op het
internetseminarie waar ik aan deelnam het opviel dat Robert Blair, de
speciale vertegenwoordiger voor het internationaal
telecommunicatiebeleid van de Trump-administratie, de hand uitstak naar
de Europese bedrijven om samen te werken, weze het nu of ze in Europese
handen zijn en/of in Europa actief zijn als marktspeler (zoals
bijvoorbeeld Samsung), zeg maar naar iedereen behalve de Chinezen.
Slapende reuzen
Kijk,
dat schept mogelijkheden. De Nokias en Ericssons zijn slapende reuzen.
Dat zou er ons opnieuw moeten toe brengen de (Europese)
verankeringsgedachte van weleer nieuw leven in te blazen. Als dat mét de
hulp van de Amerikanen kan, dan zou ik het verdeelpipetje van de EU
niet afwachten.
Voorts
raad ik de Amerikanen aan om bilaterale en rechtstreekse gesprekken aan
te gaan met de Europese lidstaten die nog volop met de ontwikkeling en
veilingen van hun 5G-netwerken bezig zijn. Want via de EU-instellingen
zullen zij weinig gehoor krijgen. Daar zal men eerder een standpunt
tegen Trump innemen omdat het Trump is. Helaas is het in de EU zo
simpel als dat.
180 - HET VRIJDAG BROOD VAN UIT DE TIJD DAT DE DIEREN NOG SPRAKEN VOOR EEN TWEEDE KEER TER WERELD KOMEN DEZE KEER OP HOGE LEEFTIJD IN HET DIGITALE TIJDPERK
805
180 HET - VRIJDAG BROOD
*
*
VOOR SLECHT ZIENDEN, GOED ZIENDEN, BLINDEN EN VOORAL VOOR ZIJ DIE ZIENDE BLIND ZIJN
*
Vrijdag 19 juni 2020
**
Dienstmededeling
Ben al een tijdeke bezig met her-geboren worden. Geeft iedereen al gemerkt, waarschijnlijk.
Na een haast voltooid leven in mijn eigen wereld, lig ik nu opnieuw als boreling in de maxi-cosi van de BITS-wereld.
Het grote verschil met mijn eerste geboorte ergens de jaren 30 van de vorige eeuw.
Het meest opvallende van de twee is dat het nu allemaal net als fast food - veel sneller gaat. Heel wat sneller. Eigenlijk véél te snel. Zodat ik hoogst waarschijnlijk veel tijd zal tekort komen.
Maar niet getreurd. De filosoof Gallileo Galilei
(1578-1630) blijft in ieder geval nog altijd gelijk hebben gehad. De
zon staat stil en het zijn wij die er blijven op een eerder vervelende
manier omheen blijven draaien..
Een hele zekerheid voor wie, na mij, overblijft
-
Wat
ik ondertussen wel geleerd heb? Dat het in deze tijden geen enkele zin
meer heeft om de eigen persoonlijke mening uit te dragen. Daarvan moeten
er zowat + 7 miljard op deze ronde bol rondhuppelen. Waarvan de meesten
zich om de vijf seconden kunnen verzadigen op wat er zoal op Tintenet
floreert. Vooral de duizenden tonnen bedrukt papier zijn niet meer van
deze tijd.
-
Over tot de orde van de dag .
*
Flitsbericht op DE SCHANDAERD om 15 uur. Gisteren.
VRT biedt Vlaams Belang excuses aan voor Hitlergroet.
Op
vraag van Vlaams Belang is een passage uit De ideale wereld geknipt.
De VRT bood vervolgens haar excuses aan. Het belangrijkste is dat de
fout is rechtgezet, zegt VB-voorzitter Tom Van Grieken.
*
16u (gissteren)
Socialisten zetten eindspel in: tripartite of verkiezingen
*
Twitter 21 uur. Gistten
Isabelle Alvers:
De Vlaamse regering houdt vrijdag sollicitatiegesprekken met Peter
Vandermeersch, Koen Clement en Frederik Delaplace, de drie kandidaten
die door de headhunter Hudson 'geschikt' zijn gevonden als...
*
HNB (Flitsbericht)
13 maart 2020: de dag waarop de corona-oorlogsmachine in de ziekenhuizen op gang komt, maar andere patiënten wegblijven.
Black Lives Matter network establishes $12M grant fund
*
Gisteren
The
foundation told the AP it has received more than 1.1 million individual
donations at an average of $33 per gift since the death of George
Floyd.
*
12:04:51gisteren
Mini-Ster Benjamin Dalle
Nieuwe VRT Chef: nieuwe wijn in oude zakken?
FREDERIK DELAPLACE (49)
Ex De Tijd is de Nieuwe hoop voor Nieuw Vlaanderen .
-
1865 (vandaag, zoveel jaar terug) vlg VS afschaffing slavernij.
RECHT VAN NADENKEN & SPREKEN.....
*
Persoonlijke schroomvolle benadering van dit Hoofdartikel in wat wel de Hoofdkrant is van dit apenland.
*
Herinnert
U het zich dat we een jong herdershondje in huis hebben? Die kijkt en
luistert ook stomverbaasd iedere seconde naar iets anders. Kostelijk om
ter zien hoeveel die nog moet leren. Baasje zit al een paar dagen achter
het scherm op dezelfde manier.
*
DE MORGENSTOND
HEEFT GOUD IN DE MOND
***
*
IK PROBEER AAN VOLKSVERHEFFING TE DOEN. NIET AAN VULGAIR CHAUVINISME
ALS ER AL IETS MELDENSWAARD ZOU ZIJN , ZIT HET ONDERGESNEEUWD ONDER DE PROPAGANDISCHE LEUGENTAAL
*
*
DROLVAN DE VADERLANDSCHE BROL
*
@washingtonpost, vandaag 09 ur.
Last night
Trump campaign runs ads with marking once used by Nazis
A
red inverted triangle was first used in the 1930s to identify
Communists, and was applied as well to Social Democrats, liberals,
Freemasons and other members of opposition parties.
Photo via @JesseLehrich
-
World news ·1 hour ago
Malala Yousafzai celebrates completing Oxford University degree
The activist and Nobel Peace Prize winner completed a degree in Philosophy, Politics and Economics from Oxford University.
Photo via @Mala
*
Politics · Trending Trump.
Vandaag 12 uur
Twitter brands Trump's latest campaign video manipulated media
A
video posted by Donald Trump accusing CNN and other media outlets of
hysteria and hypocrisy in covering racism in America has been labelled
manipulated media by Twitter, the third time it has
independent.co.uk Trending in Belgium London
Sorry,
Lieve Lezer, Time is up. U kreeg vandaag de drol van de wereldbrol,
maar er is echt geen tijd meer voor een drol van de Vaderlandsche brol.
De aarde draait rond, maar het Vaderland draait vierkant.
Of
gij dan voor je Vaderland je leven niet veil hebt? Vroeg de officier
aan de rekruut voor die de oorlog in ging. Mijn vaders land. Vroeg
die. Welk land. Mijn vader en heeft geen land, tenzij dat beetje
grond in een bloempot. en dat is dan nog niet eens van hem, maar
gestolen .
-
Een verhaal uit mijn vroegste herinnering, waarvan de oorsprong mijn pas veel later is bekend geworden
Het
debat over de bodycams bij de politie ligt opnieuw op tafel na de
rellen van de afgelopen weken. Deze kleine draagbare cameras worden aan
de uniformen van agenten bevestigd. Ze kunnen worden ingezet tijdens
politie-interventies en nemen zowel beeld als geluid op. Moeten ze deel
uitmaken van het standaarduniform van agenten? Er zijn voor-en
tegenstanders. Willem Debeuckelaere, gewezen voorzitter van de
privacycommissie en gewezen magistraat, en Dirk Lauwers, woordvoerder
bij de politievakbond Sypol, leggen in deze podcast de voordelen uit en
wat dit betekent voor de privacywetgeving.
Bodycams als waardevol instrument
Na
het politiegeweld tijdens de arrestatie van George Floyd in de VS en
het daaropvolgende debat over politiegeweld in België, komt ook de vraag
naar bodycams weer op tafel. Lauwers benadrukt wel dat de werking van
de politie in de VS niet mag vergeleken worden met die in België. De
aangeleerde technieken voor tijdens een arrestatie zijn bijvoorbeeld
volledig anders, zegt Lauwers. De gebeurtenissen in de VS hebben wel
een duidelijk effect op het vertrouwen in de politie. Vroeger werden
agenten steeds op hun woord geloofd, dat is nu minder vanzelfsprekend,
aldus Lauwers. Bodycams kunnen zeker een positief effect hebben op de
geloofwaardigheid, aangezien dan de volledige interventie wordt
gefilmd.
Zowel Lauwers als Debeuckelaere zien een meerwaarde in het gebruik van bodycams.
Vandaag
behoren bodycams nog niet tot de standaarduitrusting van agenten.
Lokale politiezones kunnen wel zelf beslissen om hun agenten hiermee uit
te rusten. Zowel Lauwers als Debeuckelaere zien een meerwaarde in het
gebruik van bodycams. Door de opnames kan er nagegaan worden hoe een
interventie precies verliep. Debeuckelaere benadrukt wel dat deze
opnames systematisch moeten worden gebruikt als bewijs. In sommige
zaken worden beeld- en geluidsopnames eerder selectief gebruikt. Dit mag
niet het geval zijn wanneer bodycams worden ingezet.
Bescherming van burgers en agenten
Bodycams
kunnen zowel positief zijn voor agenten als voor burgers. Door hun
acties op het terrein op camera vast te leggen, kan er worden nagegaan
of agenten correct handelen. Wanneer agenten weten dat hun interventies
worden gefilmd zal dit de professionaliteit bij de politie alleen maar
ten goede komen, aldus Debeuckelaere.
Ook
de burgers kunnen voordeel halen uit het gebruik van bodycams. Lauwers
en Debeuckelaere benadrukken dat burgers het recht hebben om de politie
te filmen bij de interventies op openbaar terrein. Wanneer burgers
weten dat ze tijdens een interventie gefilmd worden, zullen ze in
normale omstandigheden kalmer reageren. Ze behouden ook het recht om
deze beelden zelf te bekijken. Debeuckelaere is zich er wel van bewust
dat dit bij een kleine groep eerder als een rode lap op een stier kan
werken, maar dit is slechts een minderheid.
Wat met de regelgeving?
Toch
lijkt niet iedereen gewonnen voor het idee van bodycams. Verschillende
politievakbonden en criminologen uiten vooral juridische bezwaren.
Debeuckelaere weerlegt dat bodycams een inbreuk inhouden op de
privacywetgeving aangezien iedereen het recht heeft om gebeurtenissen op
het openbaar domein te filmen. Wel is het belangrijk om rekening te
houden met wat de bedoeling is van het maken van beelden en deze niet in
te zetten om agenten of burgers in diskrediet te brengen.
Ook
het controleorgaan op de politionele informatie waarschuwt voor
juridische moeilijkheden wat betreft de voorafgaande waarschuwing die
agenten dienen te geven aan burgers wanneer ze hun bodycam aanzetten.
Dit zou opgelost kunnen worden door de regelgeving te vereenvoudigen en
de verplichte waarschuwing te laten verdwijnen. Zo is iedereen op de
hoogte dat er telkens een kans bestaat dat de interventie wordt
gefilmd, aldus Debeuckelaere.
Dr. Borms werpt zich in de strijd voor een jonge communist (2/3)
De
Vlamingen zijn lammelingen Ja, de Vlamingen zijn lammelingen! De
Vlamingen zijn lammelingen! Op het einde van de eerste zittingsdag van
zijn proces op 14 juni 1920 probeerde de van landsverraad beschuldigde
activist Jef Van Extergem het publiek te beroeren door enkele passages
uit een na de wapenstilstand door hem geschreven artikel aan te halen.
Hij stond recht en wendde zich tot de toeschouwers, terwijl hij
voorgaand citaat luid herhaalde. De geërgerde voorzitter schorste kort
daarna de zitting tot de volgende morgen.
Op
16 juni 2020 zal het honderd jaar geleden zijn, dat de communistische
flamingant Jef Van Extergem omwille van zijn activistische engagement
door het Antwerpse assisenhof werd veroordeeld tot 20 jaar hechtenis,
eeuwige beroving van zijn burgerrechten en een boete van 927 frank voor
de proceskosten. Deze tekst heeft als doel een duidelijk beeld te
scheppen van de sfeer tijdens het drie dagen durende proces van een
progressist met een unieke kijk op de Vlaamse kwestie. Dit artikel is
het tweede deel van een driedelige terugblik naar de geboorte van een
Vlaams symbool.
De grootste bewondering voor Dr. Borms
In
de ochtend van 15 juni 1920 ving de tweede dag van Van Extergems proces
aan. De ondervraging van de vorige dag werd verdergezet. Na een beknopt
vraaggesprek over de vergoeding die hij ontving voor zijn optreden op
activistische meetings, confronteerde de voorzitter hem met zijn
verschijning tijdens een huldebetoging voor Borms in 1917. De beklaagde
toonde zich niet onder de indruk: Ja, zeker! Ik heb altijd de grootste
verering, de grootste bewondering gekoesterd ook nu nog! voor Dr.
August Borms. Juist gelijk in 1917, zo huldig ik hem thans nog steeds,
als man van de daad!
Dit
betekende evenwel niet dat Van Extergem zich tijdens de oorlog met zijn
marxistisch geïnspireerde daden aan de Raad van Vlaanderen, waarin
Borms een prominente rol had ingenomen, wilde binden: Ons doel was de
Raad van Vlaanderen tegenover ons te binden, zonder dat wij gebonden
waren tegenover de Raad van Vlaanderen. De ondervraging van de
beklaagde kwam abrupt ten einde, toen de voorzitter hem vroeg of hij
zijn vader mee in het activisme had gesleurd. Toen Van Extergem hier met
enige uitleg op wilde reageren, onderbrak de voorzitter hem: Neen,
neen! Gij antwoordt altijd nevens de kwestie! Zeg ja of neen en zo
niet: zwijg! Dan zwijg ik! luidde het antwoord. Hierna begon het
getuigenverhoor.
Rechtstreeks met de vijand in verbinding?
Van Extergem zou dus rechtstreeks met de vijand in verbinding hebben gestaan
Als
getuigen traden socialistisch politicus Modest Terwagne, liberaal
senator Herbert Speyer, Victor Mulie en een zekere Van Sintruyen naar
voren. De eerste drie verklaarden respectievelijk dat Van Extergems
jeugdige leeftijd een grote rol had gespeeld in zijn activistisch
engagement, dat hij een eerlijke, onbaatzuchtige jongen was en dat hij
door zijn antimilitaristische houding in de problemen kwam met de Duitse
bezetter. Van Sintruyen vertelde evenwel dat het algemeen gerucht liep,
dat Van Extergem tijdens de oorlog naar het krijgsgevangenkamp in
Göttingen ging en van daar brieven meebracht. Daarbij zou hij
Duitsgezinde, activistische propaganda hebben gemaakt onder de
krijgsgevangenen en hun ouders. Van Extergem zou dus rechtstreeks met de
vijand in verbinding hebben gestaan.
De
voorzitter gaf daarop aan, dat deze al eerder gedane uitspraak het
uitgangspunt was geweest voor het onderzoek. Daarop ontstond tumult,
toen advocaat De Rademaeker tussenbeide kwam: ziehier wat Van
Sintruyen zegde tijdens de confrontatie met Van Extergem: Dit was het
algemeen gerucht, maar ik heb geen enkel bewijs en ook geen enkel reden
om te bevestigen dat het waar is! En het is op zulke losse
beschuldigingen dat het onderzoek geopend werd. Toen de voorzitter dit
ontkende, reageerde Van Extergem: Dat is een uitvlucht! Zonder de
getuigenis van Van Sintruyen was ik nooit voor het assisenhof gebracht!
Tot slot traden nog twee andere getuigen op, één van de twee was een
oud-leraar die niets dan lof over had voor zijn vroegere leerling.
Dag Borms! Je bent nog niet dood, hé?
Meermaals stak hij ons zelfs stokken in de wielen
Bij
de aanvang van de namiddagzitting werd de op dat moment
terdoodveroordeelde Dr. Borms tussen twee gendarmen binnengeleid om over
Van Extergems activisme te getuigen. Hij gaf tijdens zijn passage aan
de beklaagde dikwijls te hebben horen spreken tijdens de oorlog: Ja,
meestal was hij tegen de Duitsers. Hij juichte vooral de revolutie toe
en keurde dikwijls de werking van de Raad van Vlaanderen openlijk af.
Meermaals stak hij ons zelfs stokken in de wielen. Hierop volgde een
kleine wisselwerking tussen de twee flaminganten, waarbij ze het feit
aanhaalden dat Van Extergem tijdens de oorlog voorstelde om alle
betrekkingen met de Duitsers af te breken. Borms verklaarde dit voorstel
te hebben afgeslagen, omdat het de vernietiging [betekende] van alles
wat wij, met zoveel moeilijkheden, tot stand hadden gebracht. Daarnaast
waren de Duitsers toen aan de verliezende hand, waardoor een
revolutionair optreden van de activisten zou zijn overgekomen als
kazakkendraaierij. Borms opperde vervolgens dat Van Extergem zich
tijdens de oorlog uitte als een overtuigd socialist en zelfs bolsjewist:
Als dusdanig kwam hij voortdurend, en veel heftiger dan wie ook, in
opstand tegen de praktijken van het Duitse militarisme. Hij zegde dat
wij niet alleen revolutionair moesten zijn tegen Le Havre, maar ook
tegen Berlijn.
Toen
Borms wilde uitweiden over de door de activisten nagestreefde
verzoeningsvrede, bleek de voorzitter genoeg te hebben van de mondige
Vlamingen. Hij riep Borms toe dat hij geen redevoering moest houden.
Wanneer gij mij niet laat uitspreken, zou ge mij evengoed in mijn cel
hebben kunnen laten! was Borms antwoord. Uw doel was misdadig!
repliceerde de voorzitter. Dat zou volgens Borms de geschiedenis wel
uitwijzen: Wij wachten met gerust geweten af, wat men binnen enkele
jaren over ons zal zeggen, wij Geen redevoeringen! onderbrak de
voorzitter hem opnieuw. Kort daarna werd Borms weggeleid. Van Extergem
riep hem nog na: Dag, Borms! Je bent nog niet dood, hé? Neen, neen!
antwoordde Borms lachend, waarna de deuren achter hem sloten.
De
tweede zittingsdag eindigde met de getuigenis van een zekere Goossens
en ene De Bruyne, die een meeting van Van Extergem hadden bijgewoond. De
twee mannen brachten twijfelachtige verklaringen over wat hij er
precies had verteld. Toen advocaat De Rademaecker De Bruyne vroeg of hij
alles wel goed gehoord had en deze half zeker antwoordde, verklaarde de
voorzitter: Wat wonderlijks is daaraan? Van Extergem kan harder roepen
dan wij allemaal te samen!
Nick Peeters
*
NA GESCHRIJFSEL
*
Nog even terugkomen op Herman Portecarero, de Belgse diplomaat die dat boek schreef over de Diamanten Diaspora .
Die
sprak, als kleinzoon van een collaborateur uit WO I, met uiterste
minachting over Borms. Zelfs t Pallieterke noemde hij een verwerpelijk
extremistische bende.
Van Joods-Christelijke vergevenings-gezindheid gesproken, hé Jomme Dockx .
Hongaarse zilveren florijn uit 1880 met de keizer van Oostenrijk & koning van Hongarije, Franz Joseph I.
Nostalgie is het verlangen naar een wereld die nooit heeft bestaan
Nieuwe vertaling van oerklassieker 'Radetzkymars'
Interview - 16/06/2020 Karl Drabbe - Leestijd 7 minuten
Vorige
maand verscheen een nieuwe vertaling van Radetzkymars van de
Oostenrijkse auteur Joseph Roth. Die roman uit 1932 is Roths beroemdste
boek. In 1999 werd het boek uitgeroepen tot een van de tien
belangrijkste Duitstalige romans van de 20ste eeuw. Rik van Cauwelaert,
fan van het eerste uur, beaamt dat. Het is natuurlijk een cliché, maar
het is een van de grootste boeken van de 20ste eeuw. In Radetzkymars
vertelt Roth op onnavolgbare wijze de ondergang van de
Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie aan de hand van drie generaties
van de familie Von Trotta.
Tijdloos
In
pakweg 400 blz. en aan de hand van drie generaties schrijft de
journalist een tijdloos verhaal over de ondergang van een rijk. Rik Van
Cauwelaert: de dubbelmonarchie had nog eeuwen kunnen doorgaan. Eén
schot (in Sarajevo red.) en het stortte in mekaar. Die sfeer
beschrijft Roth als geen ander, volgens de columnist van De Tijd.
de ogenschijnlijk veilige en overzichtelijke wereld van vóór de Groote Oorlog
Radetzkymars
vertelt de geschiedenis van de ondergang van de ogenschijnlijk veilige
en overzichtelijke wereld van vóór de Groote Oorlog via de opkomst en
neergang van drie generaties van het geslacht Von Trotta. Het verhaal
begint in 1859 met grootvader Joseph. Bij een veldslag redt de officier
het leven van de nog jonge keizer Frans Jozef. Von Trottas enige zoon
Franz gaat rechten studeren en wordt districtshoofd in de provincie.
Kleinzoon Carl Joseph stapt in de voetsporen van zijn grootvader en
wordt officier in het keizerlijke leger. Al is dat weinig avontuurlijk.
De verveling slaat toe tijdens zijn verblijf in kleine garnizoenssteden,
al zorgen de nodige relaties voor luim, ophef en zelfs een duel.
Uiteindelijk komt hij om aan het Oostfront tijdens de Eerste
Wereldoorlog. Toeval: hij overlijdt op de dag dat keizer Frans Joseph I
wordt ten grave gedragen in de Kapucijncrypte in de keizerlijke
hoofdstad Wenen. Met de dood van de keizer eindigt ook de familie Von
Trotta. (In die begrafenis ligt al enigszins de kiem van een later boek
van Roth, Die Kapuzinergruft. Roth maakte die trouwens mee als soldaat
van de erewacht, in splinternieuw velduniform.)
Ondergang van een stuk Avondland
Roth
schreef het boek op de vooravond van de machtsovername van de nazis.
De Weimarrepubliek liep op haar laatste benen. Hij publiceerde de roman
in feuilletonvorm in de Frankfurter Zeitung. Pas nadien verscheen het in
boekvorm, in september 1932,. In januari 1933 waren er al 35.000
exemplaren de deur uit. Diezelfde maand draaide het nationaalsocialisme
het blad van de Duitse geschiedenis om.
Heimwee en nostalgie druipen van elke pagina
Met
de Radetzkymars beschrijft de sterreporter (het woord is van Geert
Mak) een wereld die niet meer bestaat. Heimwee en nostalgie druipen van
elke pagina. Van Cauwelaert is jaloers: Roth is de enige journalist van
een literair meesterwerk van die orde ooit. Je zou journalist worden om
zo magistraal te kunnen schrijven. Directeur/hoofdredacteur van Ons
Erfdeel/De Lage Landen, Luc Devoldere, spaart de grote woorden evenmin.
De Radetzkymars is dé klassieker over het einde van de Donaumonarchie,
de grote ode aan een wereld die niet meer bestaat.
Over
die Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie wil Devoldere nog het
volgende kwijt: het rijk bestond enkel op papier als de staat niet niet
meer bestond. Het citaat haalt hij uit het doctoraat van Claudio
Magris. De nostalgie naar, het schwärmen met de veelvolkerenstaat, is
iets dat maar ontstaan is, eens het rijk na de Eerste Wereldoorlog is
opgedoekt. Het verdrag van Saint-Germain zette een punt achter het oude
Oostenrijk. De honderdste verjaardag van het verdrag van Trianon werd
nog maar pas in mineur herdacht in Hongarije.
Catastrofe
Roth
schreef een verhaal over de teloorgang van Kakanië (naar de twee ks
van het keizerrijk-koninkrijk). Zijn tijdgenoot, de Oostenrijkse
schrijver Robert Musil in De man zonder eigenschappen beschrijft de
ondergang als volgt:
Volgens
zijn grondwet was het liberaal, maar het werd klerikaal geregeerd. Het
werd klerikaal geregeerd, maar men leefde als vrijdenker. Voor de wet
waren alle burgers gelijk, maar het waren nu eenmaal niet allemaal
burgers. Men had een parlement dat een zo krachtig gebruik maakte van
zijn vrijheid dat men het gewoonlijk gesloten hield; men had echter ook
een paragraaf op de noodtoestand, met behulp waarvan men het zonder
parlement af kon, en telkens als iedereen zich op het absolutisme begon
te verheugen, kondigde de Kroon af dat er nu toch maar weer eens
parlementair moest worden geregeerd. Van dat soort gebeurtenissen waren
er vele in deze staat, en daar hoorden ook die nationalistische
strubbelingen toe die met recht de nieuwsgierigheid van Europa wekten en
die tegenwoordig volkomen onjuist worden voorgesteld. Ze waren zo hevig
dat om hunnentwege de staatsmachine verscheidene malen per jaar haperde
en stilstond, maar in de tussenperiodes en in de regeerpauzes kon men
het uitstekend met elkaar vinden en deed men alsof er niets aan de hand
was geweest. En er was ook niets aan de hand geweest. Het was domweg de
aversie van ieder mens tegen het streven van ieder ander mens, waar wij
tegenwoordig allemaal één in zijn, die in deze staat al vroeg, en men
kan wel zeggen tot een gesublimeerd ceremonieel, was vervolmaakt, wat
nog grote gevolgen had kunnen hebben als die ontwikkeling niet
voortijdig door een catastrofe was afgebroken. (vertaald door Ingeborg
Lesener)
Dubbelmonarchie
Nieuwe vertaling
Hoewel
er een vertaling bestond, die nog regelmatig werd bijgedrukt, zelfs in
luxe-editie, boog Els Snick zich de voorbije jaren over Roths
meesterwerk. Het resultaat ligt er, en eerstdaags verschijnt de tweede
druk van haar nieuwe vertaling. Maar waarom die nieuwe vertaling? Omdat
er veel mensen waren die niet door het boek geraakten, besloot ik om
eraan te beginnen, zegt de vertaalster. Veel passages waren moeilijk
leesbaar en ze werkte ook veel foutjes weg. Al sloeg de schrik haar op
een bepaald moment wel om het hart. Ik was bijna halfweg. De uitgeverij
had mijn vertaling al aangekondigd. En plots stelde iemand op Facebook
de terechte vraag of de nieuwe vertaling wel een meerwaarde zou hebben.
De angst sloeg toen toe, en ik ben gewoon opnieuw begonnen. Deze keer
met de vorige vertaling ernaast, om zeker te zijn van een verbetering.
En die is er echt, ik heb er echt veel foutjes uitgehaald.
een
verhaal waarin mensen terechtkomen in een nieuwe wereld, op een
kantelmoment waarop alles wat vertrouwd was opnieuw geijkt moest worden
Is
Roth vandaag nog te lezen, en waarom? Els Snick klinkt overtuigd: je
kan Radetzkymars altijd opnieuw lezen, in welke levensfase ook, je
ontdekt altijd iets nieuws, iets anders. Je kan focussen op de
actualiteit, de Balkan, de opkomst van de sociaaldemocratie of het
populisme, er is de coming of age, het gaat over liefde tussen vaders en
zonen, mannen en vrouwen, onder mannen, homoseksualiteit, vriendschap
Van Cauwelaert beaamt dat: alles wat erin staat is hedendaags, behalve
misschien de wapens waarmee ze toen vochten. Vertaalster Snick: Roth
beschrijft een wereld die op losse schroeven staat, zoals vandaag. Het
is een verhaal waarin mensen terechtkomen in een nieuwe wereld, op een
kantelmoment waarop alles wat vertrouwd was opnieuw geijkt moest
worden.
Met
dit huzarenstuk zet Snick ook de kroon op haar vertaalwerk. Het is de
eerste roman van Roth die ze vertaalde. De voorbije jaren vertaalde ze
voornamelijk zijn correspondentie (met Stefan Zweig o.a.) en
journalistiek werk. Plannen voor een volgende vertaling heeft ze
voorlopig niet. Of het zou moeten zijn om Roth in te spreken als
luisterboek? Snick: Ik heb heel mijn vertaling, pagina na pagina,
ingesproken in mijn smartphone. Zo voelde ik het ritme van mijn tekst.
Het signalement in Humo noemt de vertaling niet voor niets zingend.
Meesterwerk
Wij,
zijn soldaten, wisten allemaal dat onze laatste keizer was heengegaan,
en met hem ons vaderland, onze jeugd en onze wereld. Geert Mak citeert
het in zijn woord vooraf, daarmee naar de kern grijpend van het bijna 90
jaar oude literaire meesterwerk. Mak is al jaren met Els Snick de
bezieler van het Joseph Rothgenootschap. Dat zag door de coronacrisis
een feestelijke voorstelling door de neus geboord. Maar de vertaalster
kijkt al reikhalzend uit naar volgend jaar, dan volgen er zeker nog
activiteiten, lezingen Zo hoopt ze een breder leespubliek te brengen
tot de poëtische taal en journalistieke scherpte van Roth.
*
NA GESCHRIJFSEL
*
Neen.
Ben er ook niet bij geweest. Waar echter wij allemaal zijn bij geweest,
is bij de Hollywood film over Sissi. Dat was een von Possenhofen, een
Beierse Prinzess die Elisabeth hertte
Net
als de weduwe van Albert I von Saksen-Coburg-Gotha die in
Marche-les-Dames per ongeluk van de rotsen duikelde. n Spijtig dodelijk
ongeval. Zo midden in de nacht van 30 meter hoog vallen.
Raar dat de man daarvoor zelfs nog zijn bril had opgehouden . Wahrheit oder Dichtung? Of amoureus leugentje uit Staatsbelang?
Och, van de doden niets dan goed. Is only in Belgium mogelijk.
gisteren 
@destandaard
*
Gisteren 14 uur 
-
@Assita_Kanko (NV-A)
*
Prsoonlijke schroomvolle benadering van dit Hoofdartikel in wat wel de Hoofdkrant is van dit apenland.
16u (gissteren)
Twitter 21 uur. Gistten
12:04:51gisteren
Persoonlijke schroomvolle benadering van dit Hoofdartikel in wat wel de Hoofdkrant is van dit apenland.
