182 - HET ZONDAG BROOD ALS HEMELREIKER EEN ZONDAGS RONDBLLIK VAN HET BRUGSE VRIJE OVER DE CONDROZ NAAR DE BLOEDEIGEN GAVERSTGREKE
2233
182 - HET ZONDAG BROOD
*
*
VOOR SLECHT ZIENDEN, GOED ZIENDEN, BLINDEN EN VOORAL VOOR ZIJ DIE ZIENDE BLIND ZIJN
*
Zondag 21 juni 2020
**
Burgemeester van Brugge Dirk Defauw neergestoken, toestand slachtoffer stabiel
Gisteren om 12:58 door jve
Kort
na de middag werd Dirk De Fauw (CD&V), burgemeester van Brugge,
neergestoken. Het incident zou gebeurd zijn in zijn advocatenkantoor.
Zijn toestand is stabiel.
**
*
Hoe
de steekpartij tot stand kwam, is nog niet duidelijk. Het parket
bevestigt de feiten en wil de dader vervolgen voor poging tot moord. De
dader werd opgepakt. Het parket communiceert later vandaag over de
precieze omstandigheden. Uur
Niet
gezegd: zaak van de Drie Gs? De man was Burgemeester, dus in dienst
van de Overheid. Ook leerkrachten zijn in dienst van de Overheid. In
Overheidsdienst mogen geen tweede jobs voorkomen. Toch niet in het
Onderwijs. In de politiek mag dat blijkbaar wel. Politiek staat dus
boven de Wet. Waarom moeten er dan nog Wetten zijn? O, Walter, k weet
het al. Wetten zijn gewoon werkzekerheid voor advocaten en politiekers.
Drie
jonge Waalse boeren zochten een nieuwe markt voor hun pover betaalde
aardappelen. Hun artisanaal Belgische chipsmerk Les Chips de Lucien -
naar hun Vlaamse grootvader - ligt in 500 Carrefours, Delhaizes en
Intermarchés. Op elke ton verkochte aardappelen verloren we 95 euro. Er
moest iets gebeuren.
Een
anonieme loods aan de rand van een industrieterrein in Mettet, tussen
Dinant en Charleroi. Achter een deur, met daarop een bordje Atelier de
la Pomme de Terre, schuilt de micro-chipsmakerij van drie neven, de
landbouwers Thomas Cnockaert (34), Stany Obin (29) en Antoine Van den
Abeele (27). Van daaruit weten ze de aardappelen die ze in deze hoek van
de Condroz verbouwen te slijten.
Cnockaert,
een enthousiaste dertiger, gidst ons door het atelier, langs machines
in blinkend inox. Aan de ene kant staat een container vol zanderige
aardappelen, aan de andere kant een machine die de verse chips - licht
gezouten, paprika, peper en gemengde kruiden - doseert en verpakt.
Tussenin worden de aardappelen machinaal gewassen, geschild, gesneden,
gefrituurd, gekruid en gedroogd. In een gezapig tempo van duizend pakjes
per dag.
Traditie
'Een
investering met zeven cijfers', zegt Cnockaert. Een stevig bedrag voor
drie jonge landbouwers. Maar veel keuze hadden ze niet. Een jonge kerel
die de akkers en de boerderij van zijn vader erft, zet die voort, zegt
Cnockaert in het benepen kantoortje naast het atelier. Aan die
traditie ontkom je niet. Maar je kan er wel mee spelen en variëren. Om
dat goed te doen moet je de vinger aan de pols hebben bij de
eind-consument.'
'We
verbouwen op onze 500 hectaren samen elk jaar 22.500 ton aardappelen.
Die leveren we aan grote producenten van diepvriesfrieten: Lamb Weston,
Farm Frites, McCain, Ecofrost en Agristo. Als teler blijf je altijd
anoniem. Nooit krijg je feedback over je product. Dat wilden we anders.
"
Eerlijke, lokale voeding, dat spreekt steeds meer consumenten aan. We
zijn ook ecologisch: onze velden liggen minder dan 3 kilometer van ons
atelier. "
Thomas Cnockaert
Oprichter Les Chips de Lucien
Maar
er was ook een economische noodzaak. De aardappelprijs bengelt de
jongste jaren rond 150 euro per ton, terwijl een ton de boeren ongeveer
125 euro kost aan plantgoed, bewerking van de akkers, verwerking,
magazijnen, enzovoort. De prijs is ook volatiel en onvoorspelbaar. In
slechte seizoenen zakt hij onder de kosten. De voorbije maanden stortte
de markt ook nog eens in door de coronacrisis. De prijs staat op 30
euro per ton. Op elke ton die we verkopen, verliezen we 95 euro. Er
moest iets anders komen.
Het
besluit een eigen chipsmerk te ontwikkelen, dateert al van twee jaar
geleden, maar nu blijkt het de voorzienigheid zelve. Het gaat traag,
zegt Cnockaert. We zetten nog maar 1 procent van onze oogst om in
chips. Ons product ligt in 500 winkels in Wallonië, vooral Delhaize,
Carrefour en Intermarché. Elke dag verwerken we duizend kilo
aardappelen. Ter vergelijking: bij Croky is dat 200.000 kilo.
Croky
Maar
de drie neven willen dat hun chipsmerk meer wordt dan een nieuwe Croky
of Lay's. Om ons te onderscheiden moesten we het artisanaal aanpakken:
geen smaakversterkers of bewaarmiddelen, 100 procent natuurlijke
ingrediënten. Onze chips bevatten 15 procent minder vet en geen
kankerverwekkende acrylamide - eigen aan de klassieke chips - doordat ze
op lage temperatuur gefrituurd zijn. Eerlijke, lokale voeding, op
artisanale manier gemaakt, dat spreekt steeds meer consumenten aan. We
zijn ook ecologisch: onze velden liggen niet verder dan 3 kilometer van
ons atelier.
" Eerst moesten we de warenhuisketens overtuigen. Daarna winkel per winkel veroveren. "
Thomas Cnockaert
Oprichter van Les Chips de Lucien
Om
de techniek onder de knie te krijgen ging Cnockaert een jaar gratis
werken in een Zuid-Franse chipsfabriek. Ook commercieel en logistiek was
de onderneming een serieuze tour de force, zegt hij. We hebben de
warenhuisketens moeten overtuigen ons een kans te geven. Eerst moet je
bij het hoofdkwartier langs. Heb je de mensen daar mee, dan moet je
winkel per winkel veroveren. Elke filiaal-manager heeft de vrijheid te
weigeren.'
Ondanks hun pittige prijs, 2,30 euro voor een zakje van 125 gram, sloegen Les Chips de Lucien
aan. In de eerste vier maanden na de lancering in december bestelden
bijna alle winkels bij. 'We hebben nu een jonge West-Vlaming
aangetrokken om de Vlaamse markt op te gaan. En er zijn nog extra handen
nodig, boven op de tien mensen die al voor ons werken. Onze dagen
beginnen om halfvijf en eindigen om halftien. Dat kan je even volhouden
op je ondernemersdrive, maar niet te lang.
PAPRIKA
Cnockaert wijst op het zwart-wit beeld op de verpakking: een boer op zijn tractor.
Dat is mijn grootvader Lucien Van den Abeele, zegt hij. Ook hij was
de zoon van een landbouwer. Maar hij had zeven broers en twee zussen, en
er was simpelweg niet genoeg landbouwgrond in Vlaanderen. Daarom verhuisde hij in 1960 van Kruishoutem naar hier.
Wat wij doen is net hetzelfde: op zoek gaan naar een manier om de
boerenstiel voort te zetten. Dit is dus ook een eerbetoon aan onze
grootvader.'
Vandaag zes uur
Dodelijk
tumult na racistische betoging ergens in La Douce France: 6
slachtoffers, waarvan minstens 3 dodelijk. Messteken. Geen racistische
motieven. Dader gevat. Blijkt, na gender onderzoek, n jongeman te zijn,
geen Jonge Dame. Sporenonderzoek is volop aan de gang. En neen, de
dader was geen VBëer, anders hadden wij U dat wel gemeld
-
Weersvoorspelling: mottig, maar met veel uitleg. Bij ons volop zon. Prachtige dag in het vooruitzicht.
-
8 uur
Den
Trump is de Kiescampagne ingezet. Ergens, om te beginnen in Oklabama.
Weinig volk. Stoeft op zn eigen om dat vuile Chinese virus te hebben onder de knie
gekregen te hebben maar noemt verzetters tegen politiegeweld gewoon
schoten. De schurk !!!! Dank zij hem komen er nu rijke gelukkige jaren
vol bloeiende economie. Wel niet mooi van hem om zo zijn tegenkandidaat,
Joe Biden, zoals U weet, te kleineren .Zou deze zelf, evenmin als
wijzelf, ooit doen. Trump heeft geen greintje respect in heel zijn lomp
lijf, hoe gewichtig en gemaakt hij ook doet.
* RECHT VAN NADENKeN & SPREKEN.....
*
Uitgeverij
Doorbraak, met name de Hoofdredacteur Pieter Bauwens, pleegde gisteren
een hoofdartikel waarin de stemming onder het voetvolk heel scherp wordt
geanalyseerd.
De
Grondwet van dit apenland? Net hetzelfde als wijlen de Tsjeefer Leo
Tindemans die in de Praatbarak dreigde de Koning het ontslag van zijn
Regering te gaan aanbieden, omdat de Grondwet geen vodje papier was, -
of als de Vlaams Nationalisten allang zeggen, dat de Grondwet buiten
eigenst is gesteld door al de overige regenboog kleuren partijen. Het
gaat hem om de Macht en om de Poen
Vandaag
-Johan Cardoen neemt afscheid als directeur van het VIB omwille van zijn ziekte, MS
MS domineert mijn leven. Dat moet ik erkennen. Maar het is zeer moeilijk te aanvaarden'
**
Johan Cardoen neemt afscheid als directeur van het VIB omwille van zijn ziekte, MS.
Een
vreemde tinteling in zijn been was de eerste prik die de ziekte MS
uitdeelde. Maar hij ging gewoon door. Op de racefiets en als de bio Tech
ondernemer voor wie vier uur slaap volstonden. Vandaag worstelt de
afscheidnemend directeur van het Vlaams Instituut voor Biotechnologie met rolstoel en rollator. Op Strava zie ik mijn vroegere fietsmakkers. En dan denk ik: godverdorie.
Elke
dag stapt hij (62) hetzelfde rondje, meestal in de voormiddag, als hij
nog niet te vermoeid is. Hij wandelt van de woonkamer naar de eetplaats,
dan door naar de keuken en zo via de hal de woonkamer weer in. Dat is
precies 11 meter. En dan begint hij opnieuw. Ik ben hier twee weken
geleden mee begonnen. Mijn record is twaalf rondjes. Het doel is nu
dertien. Dertien rondjes kunnen stappen, met stok maar zonder rollator. It makes my day. Hij wijst op de rollator die naast hem staat. Daar wil ik van af.
Meten,
weten, nooit opgeven: dat is zijn motto. Ik heb biologie gestudeerd.
Ik ben en blijf een wetenschapper. Mijn vrouw wordt er soms zot van. Ik
wil alles kwantificeren: hoe snel ga ik de trap op, en gaat dat beter
dan gisteren? En eergisteren? Zij zegt: laat het toch los. Maar het is
sterker dan mezelf. Ik kom uit een wereld van tellen en rekenen. Nu moet
ik leren omgaan met een enorm onbekende factor, met onvoorspelbaarheid
..
*
De Standaard Online (11:23:57)
De dag dat je partij samenwerkt met Vlaams Belang knip ik de banden door
*
VRT NWS (11:23:59)
"Fake news" en "Kung Flu-virus": Trump herlanceert campagne met bekende recepten en voor minder gevulde zaal
*
De Tijd (11:23:59)
Zuhal Demir: 'Koninklijke liefde voor Leopold II is rem op debat'
*
@Assita_Kanko (NV-A)
Racisme
is verwerpelijk en moeten we bestrijden. Maar symboolpolitiek is heel
gemakkelijk en lost niets op. Een eenzijdig debat dat alle zwarten als
slachtoffers en alle blanken als daders vooropstelt klopt ook niet.
En moet de EU zich echt bezighouden met Zwarte Piet en kapsels?
*
DE MORGENSTOND
HEEFT GOUD IN DE MOND
***
*
IK PROBEER AAN VOLKSVERHEFFING TE DOEN. NIET AAN VULGAIR CHAUVINISME
*
ALS ER AL IETS MELDENSWAARD ZOU ZIJN , ZIT HET ONDERGESNEEUWD ONDER DE PROPAGANDISCHE LEUGENTAAL
*
DROLVAN DE VADERLANDSCHE BROL
*
*It makes my day
U
las het hier vandaag helemaal bovenaan. Spierverlamming. Erg voor de
man zelf en meteen dubbel zo erg voor zijn gezin. Omdat die niets anders
kunnen dan toezien zonder fundamenteel iets te kunnen doen. Dan nog
liever langzaam aan blind worden En hopen dat daardoor het getal uw nog
te gaan dagen niet afneemt. MS-sers op leeftijd zien en horen beter,
maar als ik mocht kiezen
De
Witte Stok, de rollator, Knetterende Letteren: alles wat je hartje
begeert. Hier in dat vernepen hoekje van De Gavers, doodlopend tegen de
Express Weg en Den IJzeren Weg, beiden zo druk als in de drukke stad:
echt een hemelhuis. n Huisje net zo gezellig als dat Hutje op de Heide
met die berk ervoor Heb niks te kort of teveel. Kinderen die het veel
te druk hebben met hun eigen leven en hun eigen zaken .
n
Levens-partnerinnetje om U tegen te zeggen, n knap 6 maand oud
herdershondje. En, niet te vergeten, mijn dakvenster met bijhorend
scherm op de hele wereld. n Armzalig pensioentje als kromgewerkte
zelfstandige. Maar wawilde? Alles is beter dan helemaal niets. Zaaien
naar de zak. Nog geleerd van ons Ma.
Als
t weer wat meezit, vlieg ik er soms wel eens uit. Met de scooter. Merk
Roll Royce. Liefst, het bruggetje over de Express-weg over, recht in de
boerenbuiten van te lande.
-
En
wat nog het mooist is, is dat hier geen kwibussen rondlopen met
aardappelmesjes in de zakken, lijk in Slechten Dries bij Brugge. Heb,
net vóór het middagritje op WTV een kwartier lang de reportage kunnen
volgen. Ongelofelijk lang uitgesponnen. Alle mogelijke gissingen,
reporter na reporter. Mooie défilé van alle soorten meestal vrouwelijke
schepenen van alle mogelijke partijen, uitgenomen het Vlaams Belang.
Hoe zou dat toch komen?
Mijn
vrouwtje verstond het ook niet. Ze zal het eens navragen bij TVG: zijn
er dan in heel Brugge alleen boerenpaarden en koetsiers om te bezoeken,
en geen enkele Vlaams Belanger? Heb geargumenteerd dat het
waarschijnlijk lag aan dat andere VRT-bericht van een paar dagen terug.
Wete nog? Elke leefloner die als Loon om te Leven 1400 per maand
belastingvrij op zijn rekening gestort krijgt, is in de shit geraakt
door dat Chinees virus en krijgt nu voorlopig 200 meer per maand
Vandaar dat de Vlaams Belangers die dat niet graag zien gebeuren, niet
voor de camera mogen komen
-
En
ja voor ik het vergeet: vergeet AUB de 3 Kruishoutemse boerenzonen niet
die in de Walen-pays nu chips maken. Ouden die al in onze streken zijn
doorgedrongen? Achiels Chips.
Steun
de nostalgie en Uw medemens: help de Waalse industrie er weer bovenop.
Want, waar er gewerkt en gezweet wordt; daar is de West-Vlaming van
dichtbij bij betrokken
Vroeg of laat zal dat zijn invloed hebben op de transfers. En wie weet, ook op onze pensioenen
286 - DOORBRAAK HET IBERISCH SCHIEREILAND TIJDENS CORONA ONDER DE MICROSCOOP HOE VOOR HET OOG VAN DE HELE WEREELD DIT APENLAND ZIJN BURGERS BEHANDELT IN TIJDEN VAN HOGE NOOD
286 - DOORBRAAK HET IBERISCH SCHIERILAND ONDER DE MICROSCOOP
Al
enkele jaren verblijven we in februari, maart, april in Almuñécar, op
80 km van Malaga in Zuid-Spanje. Dit jaar is alles anders gelopen.
Wegens Covid-19 en de daaropvolgende lockdown hebben wij vijf weken
letterlijk vast gezeten en konden we niet thuis geraken.
Hoe
de overheid dit afgehandeld heeft is een verhaal apart. Hierbij ons
dagboek. Belangrijk is de opeenvolging van data en feiten en de planning
van de overheid of BuZa. Ik beperk me hier enkel tot de ervaring met de
overheid .
Volledige lockdown
2 februari :aankomst in Spanje
13
maart: premier Sánchez kondigt een volledige en zeer strenge lockdown
af: scholen, winkels, horeca, stranden gaan dicht. Eén persoon mag één
keer per week naar de dichtstbijzijnde winkel Alle andere verplaatsingen
zijn verboden.Ook wandelen is niet toegestaan.
De Guardia Civil, de politie en het leger controleren zeer streng of iedereen de lockdown verplichtingen naleeft.
Op overtredingen staan zware boetes. We besluiten al snel dat we onze tijd daar niet gaan uitzitten en proberen weg te geraken..
14 maart: We nemen contact met onze reisorganisatie, maar er is geen plaats meer voor een retour naar Vlaanderen.
Laconiek
Alle
Belgen die in het buitenland verblijven, moeten zich registeren op de
website van BuZa. Na een 20 tal uren proberen moeten we de Belgische
ambassade in Madrid en het consulaat in Alicante contacteren. Zij worden
ons verdere contactpunt. Alle contact verloopt via mail.
Dit
is een belangrijk gegeven, want omdat telefonisch contact niet mogelijk
is, loopt de communicatie eenzijdig, stroef, oppervlakkig en
onpersoonlijk.
25
maart: We krijgen een eerste brief van ambassadeur Marc Calcoen om zich
voor te stellen. De boodschap die hij meegeeft is vrij laconiek:
Alle toeristische verblijven moeten dicht vanaf 26 maart.
Transport over de weg nog mogelijk, Trein of busverbindingen niet
mogelijk . Nog vluchten vanuit Madrid met Iberia en Vueling vanuit
Barcelona en Madrid richting Brussel.. Wel repatriëringsvluchten
voorzien vanuit Canarisch eilanden .
Waar
verblijven we dan verder ? We kunnen gelukkig een regeling treffen met
onze vriend/huisbaas en mogen nog blijven. Maar hoe geraken we weg?
Auto? Huurwagen? Mag niet, te ver of je moet een geldig ticket hebben
voor een terugvlucht vanuit Malaga. Taxi? Taxis mogen maar beperkt
rijden en met maximaal één passagier. Geen ticket, geen taxi.
Zijn er nog vluchten? Vanuit Madrid ( 500 km) of Barcelona (950 km ) zou het nog lukken . maar je moet er geraken.
-
Treinen of bussen in het binnenland? Deze rijden door de crisis zeer onregelmatig en zijn dus onbetrouwbaar .
wachten op BuZa en het consulaat in de hoop dat zij een repatriëringsvlucht kunnen regelen
Dan
maar proberen een lijnvlucht te boeken? We geraken echter niet tijdig
en veilig in een luchthaven en daarom besluiten we om te wachten op BuZa
en het consulaat in de hoop dat zij een repatriëringsvlucht kunnen
regelen. We blijven mails sturen naar het consulaat in Alicante.
-
We
proberen ook nog eens om telefonisch in contact te komen met de
ambassade in Madrid. Maar dat wordt een koude douche: Heeft u een dak
boven het hoofd ? Heeft u eten ? Zo ja, dan blijft u daar best zitten
tot nader order. Het net sluit zich, we voelen ons heel erg gevangen én
beetgenomen.
Grof, vernederend, teleurstelling.
25
maart: Verwarring ! Die dag krijgen we een brief van het consulaat in
Alicante: Er is een terugvlucht op 27 maart vanuit Estland ,via
Malaga/Brussel met luchtvaartmaatschappij Nordica. Kostprijs 350
euro/pers.
Bij
navraag is de maatschappij al twee jaar failliet en is er op het
vluchtschema hoegenaamd geen landing voorzien in Brussels Airport. Wat
is het nu? De timing is verkeerd en de informatie klopt niet
Op
28 maart horen we minister van Buitenlandse zaken Goffin s ochtends op
Radio 1: Ik zal geen enkele Belg verblijvend in het buitenland in de
steek laten . Goed zo. Maar de luchthaven van Malaga gaat dicht. Het
net wordt nog meer dicht getrokken
Foute informatie
We
geraken moedeloos en sturen nog meer mails naar de ambassade en het
consulaat. We vragen of de vliegtuigen die aan de grond staan in Brussel
niet kunnen ingezet worden, zo blijven die mensen toch aan het werk?
Telkens
krijgen we hetzelfde antwoord: Het consulaat beschikt over beperkte
mogelijkheden. Wij hebben niets voorzien. Wij hebben niet meer
informatie.
En
dan komt er nog meer foute info vanuit Alicante : Met
autoverhuurbedrijf Hertz geraak je terug thuis. Of nog beter : Indien
men u komt ophalen vanuit België , geraak je terug. Ook dit is
klinkklare onzin en berust op foute informatie. De grenzen zijn dicht,
je kan niet vanuit België naar Spanje reizen.
Via Schiphol?
Op
29 maart om 22 h 00 krijgen we een mail van het consulaat in Alicante:
De ambassade van Nederland organiseert vluchten vanuit Alicante naar
Schiphol. U kan morgen 30 maart om 14 h 00 mee. Er zijn nog enkele
plaatsen vrij. Inschrijven vanavond vóór 22 h 30.
In die tijdspanne lukt het niet. Er is geen enkel transport beschikbaar om tijdig in Alicante (450 km) te geraken .
Op
2 april ontvangen we een brief van de Ambassadeur Marc Calcoen met een
verwijzing naar de brief van de Nederlandse ambassade Marc : Tot nu
toe, was het omwille van administratieve formaliteiten niet mogelijk om
burgers van andere EU-lidstaten mee te nemen, we hebben toch een
mogelijkheid gegeven via Alicante. Spijtig zijn er mensen niet geraakt
omwille van de transportproblemen naar de luchthaven
Ik wens u verder veel sterkte in deze moeilijke momenten.
Ik
ben me bewust dat de transportmogelijkheden steeds beperkter zijn. Er
zijn nog vluchten vanuit Madrid en Barcelona, ik wil gewoon vermelden
dat ze nog bestaan. Ik wens u verder veel sterkte in deze moeilijke
momenten.
Onkunde, pesterijen, cynisme.
Op
8 april krijgen we een mail van het consulaat: Op dit moment zijn er
geen terugvluchten geprogrammeerd. De beslissing over
repatriëringsvluchten wordt in België genomen. Alle hoop is weg, we
zitten vast. België beslist .
9
april: We vernemen dat Brussels Airlines terug vliegt vanaf 10 mei, we
kopen 2 tickets met vertrek op 11 mei. De vlucht wordt twee dagen later
gecanceld. We kopen opnieuw tickets voor vertrek op 16 mei, ook deze
worden gecanceld .
10
april: Het is Semana Santa in Spanje. Via de familie in België vernemen
we dat een Belgische bus operator terugreizen organiseert vanuit
Benidorm. Hoe geraken we daar ? Na veel vraag- en zoekwerk vinden we
uiteindelijk een taxi met de noodzakelijke vergunning en kunnen we onze
retour busreis naar België boeken.
Geen nieuws meer van BuZa
Op
16 april vertrekken we s nachts met de taxi naar Benidorm, 500 km ver.
Onderweg zijn er nogmaals controles door de Guardia Civil. We geraken
uiteindelijk tijdig op de bus voor een veilige en goed georganiseerde
terugreis met een duur van 24 uur naar ons kot.
Om
half tien s ochtends komen we op 17 april aan in Menen. Om 11 h 00
zijn we thuis waar ons nog twee weken quarantaine wachten!
Alles zelf moeten organiseren
Na vijf weken verblijf in strenge lockdown in Spanje en een terugreis van 35 uur zijn we uiteindelijk thuis geraakt.
alles moeten organiseren én veel geld moeten betalen om weer thuis te geraken
BuZa heeft voor ons niets gedaan. We hebben zelf alles moeten organiseren én veel geld moeten betalen om weer thuis te geraken.
De foute informatie
en communicatie, de slechte samenwerking tussen BuZa, de ambassade in
Madrid en het consulaat in Alicante zijn schrijnend en typisch voor de
Belgische politiek. Nederland, Zweden, Finland, Denemarken, Noorwegen
hebben hun gestrande landgenoten tijdig geïnformeerd en gerepatrieerd.
Hadden
wij daar geen recht op ? Waarom moesten wij aan ons lot overgelaten
worden? Wij waren de achtergebleven Belgen, zo staan we nu in heel de
wereld bekend. Wij waren tevens de bejaarde reizigers,
tweederangsburgers én achtergebleven Belgen in het Buitenland.
285 - DOORBRAAK NADENKEN OVER DISCRIMINATIE OOSTENDS WAAARSCEIJVER DIABOLORUM OF SANCTORUM OM HET EVEN DE SCHANDAARD BLIJFT DE SCHANDE UITBAZUINEN
285 - DOORBRAAK NADENKEN OVER DISCRIMINATIE
*
ZATERDAG 20 JUNI 2020
*
Discriminatie is een grondrecht
Denkstof voor liberalen als Bart Somers
Een
zwarte Amerikaan sterft door disproportioneel politiegeweld, het
publiek protest slaat over naar Europa en doet Leopold II van zijn
sokkel vallen. Opeens allemaal zwarte gezichten in talkshows en
politieke debatten over discriminatie en praktijktests, alsof er nooit
corona of een mondmaskerschandaal is geweest. Hoe handig kan de waan van
de dag zijn voor politici in nauwe schoentjes.
Niettemin
moet een filosoof zich af en toe eens over het wezen van discriminatie
buigen, en gezien juni de Maand van de Filosofie is, wil ik die taak
graag op mij nemen. Ook al is de uitkomst misschien niet wat ze op Radio
Klara zouden verwachten.
discriminatieWikipedia / Edmund Leighton / Publiek domein
Tristan en Isolde: primair begint elk contact met gesnuffel.
Een kwestie van geur
Laten
we met de privésfeer beginnen. Kiezen, insluiten en uitsluiten, doen we
heel de tijd. De erotiek is hier het absolute paradigma. Een man die
een vrouw kiest en erop verliefd wordt, kiest tegen alle andere vrouwen,
waarvan er sommigen zich afgewezen zullen voelen. Zij maakt op dat
moment het absolute verschil. Niet haat maar liefde is de oervorm van
discriminatie, positieve én negatieve. Sympathie en antipathie houden
elkaar in evenwicht. Dat geldt voor individuen en voor groepen. Het
hoort bij de menselijke existentie, naar het schijnt heeft het met
feromonen, geurstoffen te maken, aanwezig in menig parfum. Primair
begint elk contact met gesnuffel. Ik kan hem niet ruiken, het is in
onze taal een gezegde voor iemand niet lusten. Het zit echt in de neus.
Liefde en afkeer houden elkaar in evenwicht
Liefde
en afkeer houden elkaar in evenwicht, en bepalen de menselijke
uitwisselingsprocessen. Deze chemie is het onderwerp van Goethes roman
Die Wahlverwandtschaften (1809), waarin keuze effectief als iets fysieks
en biologisch wordt geduid, en geen kwestie van politiek-correcte
ideologie. Misschien heeft het discriminatiegegeven wel meer te maken
met een filosofie van de eros, zoals mijn voormalige filosofische mentor
Leopold Flam (1912-1995) ze omschreef, of een filosofie van de smaak
zoals Kant die al formuleerde, dan met abstracte mensenrechtenkwesties.
Smaken
en (voor)oordelen dus. Zo heb ik het enorm voor bakkersvrouwen,
donkerhuidige koeriers en herdershonden. Ik mag homos en moslims niet,
en dat is heel persoonlijk, het is ook wederzijds. Toen ik me in een
vorig leven nog een dienstencheque-poetshulp kon permitteren, is hier
een hele parade rassen, ethnieën en nationaliteiten gepasseerd, de VN in
t klein, soms elke week een andere. Geen betere manier denkbaar om je
een beeld van diversiteit te vormen en rangordes op te stellen.
Gevoelige lezers gelieven volgende paragraaf over te slaan.
Discriminatie VRT
Dalilla Hermans
Lange kunstnagels
De
verschillen komen overeen met afkomst, sorry voor wie dat lastig vindt.
De dames uit de zogenaamde poetsvrouwenrepublieken (Kazachstan,
Azerbeidzjan) zijn met voorsprong de beste. Vlijtig, betrouwbaar,
sociaal en toch discreet. Daarna komen de Roemeense en de Poolse, ook
redelijk, maar wat trager en vaker ziek. Eén waggelende Roma-zigeunerin
met een onmogelijk grote kont en diepe zakken heb ik na een paar sessies
de deur moeten wijzen. De Marokkaanse/Arabische poetsdames zijn vinnig
maar bot, en tonen subtiel dat racisme ook in de omgekeerde richting
bestaat. De Russische zijn een geval apart: Feeksen die op het einde
zelf uw huis herinrichten, nieuwe regels opstellen en de vrouw des
huizes resoluut naar het tweede plan verwijzen. Misschien interessant
voor vrijgezellen op leeftijd.
Echter
één categorie raad ik u resoluut af: zwarte poetsvrouwen, speciaal deze
van Congolese komaf. Vrijwel altijd te dik, met juwelen behangen en
uitgerust met gelakte kunstnagels die geen water met kuisproduct
verdragen. Deze Nubische koninginnen stralen dedain uit, bekijken je
alsof je een makaak bent die uit de brousse kruipt, en rijden met een
auto die je in de sector van de zwarte zeep niet direct zou verwachten.
Poetsen doen ze niet, alleen rondsloffen tot het tijd is, en af en toe
een sigaret opsteken. Te mijden dus.
er bestaat nog zoiets als keuzevrijheid, zeker als het de persoonlijke levenssfeer betreft
Sommigen
zullen dat onversneden racisme noemen, ik verkies te spreken over
ranking naar etniciteit, gebaseerd op persoonlijke expertise. Afgezien
daarvan lijkt het me logisch dat je iemand die je in huis binnenhaalt,
alles weet staan, op de duur alle routines en geplogenheden kent, een
beetje vertrouwt en dus kiest volgens persoonlijke maatstaven. Dat
alleenstaande oudjes misschien een Vlaamse poetshulp verkiezen om eens
een praatje te kunnen slaan. Of er zich gewoon veiliger bij voelen. Of
dat ik als kinderoppas liever een meisje van achter de hoek heb dan een
bruine medemens uit Borgerhout. Is dat discriminatie? Allicht. Maar er
bestaat nog zoiets als keuzevrijheid, zeker als het de persoonlijke
levenssfeer betreft. Voor de rest alle sympathie voor #BlackLivesMatter.
discriminatieGepubliceerd door Corpus Christi Caller-Times-Foto van Associated Press / Publiek domein
Marilyn Monroe
De vrije markt
Over
naar de werkvloer. Praktijktests of monitoring, Vlaanderenbreed nog
wel: De essentie is dat men via telefoons of mails een bedrijf bij een
aanwerving probeert te betrappen op het hanteren van normen naar de
persoon toe. Dat idee berust op grondwettelijk drijfzand. De overheid en
de rechtstaat hebben de absolute plicht om elke burger op voet van
gelijkheid te behandelen. Maar daarbuiten is profiling en casting een
recht. Zie de poetshulp of de kinderoppas. Of moet een operahuis zich
verantwoorden omdat er voor de rol van Salome een jonge, blanke, lenige
en vooral vlekkeloos zingende sopraan wordt gezocht? En moeten witte
voetballers zich gepasseerd voelen omdat onze velden vollopen met
Afrikaanse renpaarden? En als een cafébaas een rondborstig blondje voor
zijn klanten verkiest, eerder dan een rosse bonenstaak, wie gaat hem dat
recht ontzeggen?
We
leven in een geglobaliseerde wereld met vele nadelen, maar ook met
enkele voordelen: namelijk dat er een open markt is van producten,
diensten, en personen. Ik wil best opteren voor een communistisch
systeem, waarin de staat me een poetshulp aanwijst, én mijn kost en
inwoon waarborgt, een gewaarborgd inkomen betaalt, gratis medische hulp
en onderwijs aanbiedt, alles regelt van de wieg tot aan het graf. Maar
niets ertussen. Als we zelf onze boontjes moeten doppen, hebben we ook
het recht om uit te maken met wie, wat, waar, hoe.
Het recht om te discrimineren
Of
zoals jurist Matthias Storme het benoemde: het recht om te
discrimineren. Storme lanceerde dat begrip naar aanleiding van de Prijs
voor de Vrijheid die hij in 2005 van Nova Civitas uitgereikt kreeg. Ik
heb hem daarin altijd gesteund, lang vóór hij als N-VA-er bestuurder
werd van het Interfederaal Gelijkekansencentrum, de officiële waakhond
tegen alle discriminatie (België blijft met voorsprong politiek het
grappigste land ter wereld).
De VRT discrimineert dus, en werft aan volgens racistische maatstaven
Komt
daarbij dat tal van grote bedrijven en instituten een zogenaamde
diversiteitspolitiek voeren en positief discrimineren ten opzichte van
personen met een migratie-achtergrond. De openbare omroep bijvoorbeeld
hanteert de 4% norm op het vlak van het personeelsbeleid, dat staat
zelfs in de beheersovereenkomst. De VRT discrimineert dus, en werft aan
volgens racistische maatstaven, want het betekent onvermijdelijk dat men
voor gekleurde kandidaten de lat lager zal leggen, anders haalt men
dat quotum gewoon niet. Voor mij allemaal niet gelaten, maar het werpt
wel een ander licht op het zogenaamde racisme- en discriminatieprobleem
Net
in de mediawereld is discriminatie schering en inslag: zo zit het
opinielandschap gewoon in mekaar, men sluit in en sluit uit. De
Standaard negeerde jarenlang opiniestukken van ondergetekende, tot ik
het opgaf. Vermoedelijk niet omdat ze slecht geschreven of impertinent
zijn, maar gewoon, nu ja, omdat het Sanctorum is. Moet ik me daarom
slachtoffer voelen? Bij Unia aankloppen? Helaas, ik ben een witte man
uit Oostende. Voor de rest bepaalt zon krant natuurlijk zelf haar
bandbreedte, en is het niet-publiceren van een tekst of het doodzwijgen
van een persoon een statement waar de lezer maar zijn/haar conclusies
moet uit trekken.
Mila
Een kwestie van integriteit
Conclusie:
Mensen moeten kunnen kiezen, dat is een grondrecht. Een maatschappij
die vrije keuzes belet, verliest alle veerkracht. Een liberaal als Bart
Somers moet zich daar maar eens over bezinnen. Respecteert men dat niet,
dan belanden we in de heksenjacht en de paranoia. We herinneren ons de
zaak Mila, in februari van dit jaar: een zestienjarige lesbienne uit
Grenoble die niet op de macho-avances van een moslim wenste in te gaan,
en aansluitend voor raciste werd uitgescholden, een discussie die via
Twitter escaleerde en waar vele geloofsbroeders van de afgewezene zich
mee moeiden. Het werd een staatszaak, en ongelooflijk maar waar: De
linkse feministen hielden zich gedeisd.
Zon
gevallen van doorgeslagen politieke correctheid bewijzen dat de
(anti-)discriminatielogica mensen in hun integriteit kan bedreigen. Soms
creëert het verbod op discriminatie regelrechte censuur en onvrijheid.
Komt daarbij dat beschermde minderheden zelf blijken uit te sluiten
vanuit hun culturele waarden. Een vrouw die een Marokkaans theesalon
niet binnen mag, bijvoorbeeld. Mijn buikgevoel zegt: dat ze die
mannenbastions dan links laat liggen, en misschien zelf een
alternatief theesalon begint. Poets wederom poets, succes verzekerd.
Hetzelfde denk ik zo bij de vrijmetselaarsloges die nog altijd vrouwen
weigeren: mancaves moeten kunnen, respecteer het protocol.
181 - HET ZATERDAG BROOD VANDAAG HIP-HOP DROOGVOETS OVER DEZE BLAUWE PLANEET IN AFWACHTING VAN DE OMMEZWAAI TEN GOEDE BIJ DE OPENBARE OMROEP EN ANDERE PRAATBARAK AABGELEGENHEDEN
1168
181 - HET ZATERDAG BROOD
*
*
VOOR SLECHT ZIENDEN, GOED ZIENDEN, BLINDEN EN VOORAL VOOR ZIJ DIE ZIENDE BLIND ZIJN
Het
momentum voor hervormingen is er waarmee de overheid de helden van de
zorg opnieuw recht in de ogen kan kijken, we een betere zorgkrijgen en
we voorbereid zijn op een nieuwe crisis.
Vandaag om 02:39
De
coronacrisis toonde de sterktes van onze gezondheidszorg, maar ook de
zwaktes. De Tijd schuift vijf lessen uit de crisis naar voren. Dit is de
eerste aflevering van een reeks over de lessen uit de coronacrisis voor
onze gezondheidszorg.
U vindt de reeks tot en met zaterdag 28 juni in uw krant en op tijd.be.
Honderd
dagen geleden maakte het coronavirus zijn eerste slachtoffer in ons
land. België werd zwaar getroffen. In iets meer dan drie maanden lieten
bijna 10.000 mensen het leven. Door de lockdown om het virus in te
dijken kreeg de economie een ongeziene knauw.
Elke
crisis is een stresstest voor het systeem, waarbij de sterktes én de
zwaktes bloot komen te liggen. De sterkte was te zien in onze
ziekenhuizen, die ondanks de zware belasting standhielden. Het is het
verhaal van duizenden onzichtbare artsen en verpleegkundigen die dag in
dag uit in de weer waren. Niet voor niks werden ze tot de helden van de
zorg gedoopt.
Helaas
accentueerde de crisis ook veel zwaktes in ons zorgsysteem. Voor corona
leidden die wondjes tot jeuk onder het bedlaken, nu het laken weg is
blijken het etterende letsels te zijn. De helden van de zorg klagen
terecht over een onmenselijke werkdruk. Hun ongenoegen werd pijnlijk
duidelijk toen het personeel van een Brussels ziekenhuis premier Sophie
Wilmès (MR) de rug toekeerde. De institutionele versnippering en de
onderfinanciering van de ouderenzorg zijn andere tere punten die tijdens
de crisis mensenlevens hebben gekost.
Sophie De Wit @DeWitSophie
18h gisteren
110 miljoen voor de gratis rail-pass van Groen.
Met dat geld zou je een hospitaal kunnen bouwen. Of zelfs 2 nieuwe gevangenissen. Of extra kunnen geven aan de zorg. Of...
Josée
en Martha overleefden Corona. Ons rusthuis t Spelthof werd zeer zwaar
getroffen. Twintigtal bewoners overleefden het niet, maar deze twee
kranige dames wel. Leuk gesprek.
"Un
gouvernement minoritaire qui succède à un autre gouvernement
minoritaire ? Même le Pape ne nous donnera pas labsolution pour
cela..."
*
De Tijd, niet De Standaard
Frederik
Delaplace wordt de nieuwe CEO gedelegeerd bestuurder van de VRT.
Hij werd voorgedragen door de Vlaamse regering en volgt Paul Lembrechts
op die enkele maanden geleden werd ontslagen omdat die het niet eens was
met o.m. de geplande besparingen. Delaplace is 49 en heeft bijna zijn
hele carrière gewerkt bij de Mediafin Persgroep, die o.a. De Tijd
uitgeeft. Daar heeft hij het hele parcours afgelegd, van journalist tot
CEO. Hij wisselt a.h.w. de volgens mij - meest objectieve krant van
Vlaanderen voor het minst objectieve medium van onze regio, de VRT. Het
zal voor hem wel effen wennen worden.
Vlaanderen
heeft trouwens even geluk gehad, want er waren nog kandidaten voor de
job en één ervan was Peter Vandermeersch, ooit hoofdredacteur van De
Standaard waar hij het was die besliste de christelijk-Vlaamse
referentie (AVV-VVK) van de voorpagina van de krant te verwijderen.
Sindsdien is die krant technisch-professioneel gesproken misschien nog
wel een kwaliteitskrant, maar dan wel een met een ranzig, vooringenomen
progressief randje met een links, belgicistisch geurtje dat nog weinig
overtuigend Vlaams is.
In de Raad van Bestuur zitten momenteel ook Vlaams-nationalisten die zoiets niet hebben laten gebeuren. Waarvan akte
*
RECHT VAN NADENKEN & SPREKEN.....
*
Prsoonlijke schroomvolle benadering van dit Hoofdartikel in wat wel de Hoofdkrant is van dit apenland.
*
Ach,
zon rustige rondblik om je heen op ergens een van de verloren
zaterdag-morgens in je rustige leventje: het goede leven, geloof me. Een
Hemelhuis, met een fijn verzorgd tuintje omheen waar ikzelf geen poot
meer moet naar uitsteek wegens niet meer kunnen Ja, Cruyfke-mijn, het
spreekwoord heeft succes. Zelfs al de ene na de andere lichamelijke
handicap heb se voordeel
-
Werk
aan de winkel voor die nieuwe VRT-Hoogheid waarover U hierboven kon
lezen. Daarstraks het middag-nieuws beluisterd. Waarlijk heet van de
naald. Ruzie over de Nijl tussen Egypte en Ethiopië over de monding van
al die energie opwekkers in het water waarmee ooit Mozes nog gedoopt
werd. Bedenking: wat een evolutie: van doopwater voor de bevloeiing van
de rijstvelden, tot oorlogsbuit tussen twee buren. Alles omwille van de
vooruitgang. Weeral eens een of andere plaatselijke syndicale actie?
Tweede
belangrijk groen item. Die bijna vermorzelde wolf in het Herentalse.
Liefkozend troetelnaampje. Dank zij GROEN al lang niet meer de Wolf uit
Roodkapje maar een aanbeden troetelbeest die de Mens weer dichter bij de
Natuur brengt. En die paar lammetjes die hij op zin lange nachtelijke
wandeltochten verscheurt? Is gewoon colateral dammage. Lammetjesvlees,
zijn inderdaad, indien vakkundig bereid, net te versmaden. De stem van
de omroeper trilde van emotie
Waarom
moest ik ineens denken aan de jukwereld die toch ook teruggaat naar het
primitieve in de mens? Ja, noch de Vooruitgang noch de globalisatie
kunnen nog gestopt worden. En een Opperwezen kan daarbij gemist worden
als de Zwarte of de Gele Pest.
-
Verder
was er nog veel ander gewichtig nieuws. Eerst de korte inhoud van elk
nieuw item, telkens gevolgd door dezelfde uitleg van een of ander
personage ter plaatse die niet hetzelfde vertelde. Zij het dan met alle
onnodige détails daarbij van deze roemruchte petite histoire.
Over
de aanslepende regeringsvorming? Over de dreigende hongersnood, de
kapotte economie? Spreekverbod. Vooral geen doden opwekken. Zelfs Trump
werd met rust gelaten. Omdat het weekeind was en de overuren voor de
Overheid stukken van mensen kosten?
Who cares !!!!!
Als de PS maar aan boord blijft, dan zit iedereen daar veilig.
-
Als
slot dan het gewone weerbericht. We mogen ons de volgende 24 uur aan zo
wat van alles verwachten. Zon met regenvlagen, of regenvlagen met zon,
daar waren de experts nog niet aan uit.
*
DE MORGENSTOND
HEEFT GOUD IN DE MOND
***
IK PROBEER AAN VOLKSVERHEFFING TE DOEN. NIET AAN VULGAIR CHAUVINISME
ALS ER AL IETS MELDENSWAARD ZOU ZIJN , ZIT HET ONDERGESNEEUWD ONDER DE PROPAGANDISCHE LEUGENTAAL
*
*
DROLVAN DE VADERLANDSCHE BROL
*
Naast
de aan de gang zijnde godsdienst-oorlogen, de racale wrijvingen, de
sociale ongelijkheid tussen rijk en arm; de vele sportwedstrijden, en
de politieke bekvechterijen, nu de media-oorlogen om de gunst van het
brede publiek.
Dat, met in het achterhoofd ene zekere Spartacus en de Val van het Romeinse Rijk, de besten mogen winnen.
In
ieder geval wordt het een worsteling Griekse Stijl bij de Omroep. Onder
het goedkeurend oog van Tom Van Grieken en de rest van de weldenkende
wereld.
Het
gebeurt wel vaker dat schrijvers ten onrechte, meestal slachtoffer
worden van het succes van één boek dat de rest van hun oeuvre in de
schaduw stelt. Herman Melville en Moby Dick, Josef Roth en Radetzkymars,
Albert Camus en La Peste, Michail Boelgakov en Meester en Margarita,
Lermontov en Een held van onze tijd, Aldous Huxley en Brave New World.
Werken die een zodanige stempel in de literatuur drukken dat ze er de
schrijver mee vereenzelvigen en doen vergeten dat die schrijver een veel
geschakeerder palet op zijn naam heeft staan.
Jean
Raspail die dit weekend, drie weken voor zijn vijfennegentigste
verjaardag, overleed, vereenzelvigen we ook te vaak met één roman, het
pas laat maar met veel talent door Jef Elbers ook in het Nederlands
vertaalde Le Camp des Saints (Robert Laffont). Het boek kreeg bij ons de
titel De Ontscheping. Het is een van de romans die Wim Van Rooy hier
onlangs aanprees als een werk om in quarantainetijden te lezen, samen
met Soumission van Michel Houellebecq dat echter slechts een flauw
afkooksel is van de visionaire toekomstroman van Raspail uit 1973.
Historicus van onze toekomst
Natuurlijk
moeten we vandaag, in tijden van een triomferend en totalitair
multiculturalisme, Le Camps des Saints als een brevier in de hand nemen.
Jean Cau vroeg zich destijds af of Jean Raspail, toen een kleine
vijftig jaar geleden deze profetie verscheen van een miljoenenvloot met
migranten uit Indië op weg naar de Azurenkust om het Europese continent
te overspoelen, wel een romancier was. Was Raspail niet veeleer de
historicus van onze toekomst? Wat de auteur in 1973 nog verpakte als een
apocalyptische fictie, in een superieure literaire vorm gegoten, is
vandaag realiteit.
een gevaarlijk racistisch boek
Le
Camp des Saints sloot voor Jean Raspail de deuren van de Académie
française, maar leverde hem wereldwijde bekendheid op. Ronald Reagan,
Samuel Huntington en Steve Bannon verslonden de roman. Roger Nols,
FDF-burgemeester van Schaarbeek, legde het ooit op tafel tijdens een
debat op de RTBF met de communistische miljonair en acteur Roger Hanin.
Daniel Schneidermann van de linkse krant Libération noemde het een
gevaarlijk racistisch boek, wegens zijn grote suggestieve en literaire
kracht, toen het in 2011 een zoveelste heruitgave kende.
Big Other
Voor
die laatste editie schreef Raspail overigens onder de titel Big Other
een nieuw woord vooraf. Hij somde er bij wijze van provocatie de
tientallen passages in op waarmee hij zich, mocht zijn roman vandaag
verschijnen, blootstelde aan vervolging wegens inbreuken op de
racismewetgeving. Maar de lezer, niet de wetgever, beslist uiteindelijk
over de literaire kwaliteit van een oeuvre.
Van
Le Camp des Saints gingen in Frankrijk 135.000 exemplaren over de
toonbank. Wereldwijd moeten het er miljoenen zijn. Het boek verscheen in
vele talen.
een diep christelijke en katholieke Fransman
Big
Other heet vandaag Black lives matter en het lijkt wel symbolisch
dat de profeet van de ondergang van Europa de laatste sacramenten kreeg
op een moment dat wereldwijde antiracistische hysterie het standbeeld
van Churchill besmeurt, John Cleese van het scherm verbant en vraagt om
boeken van Jef Geeraerts te censureren. Wat zou Raspail gedacht hebben
van deze collectieve blanke zelfhaat? Het antwoord laat zich raden.
Raspail noemde zich een diep christelijke en katholieke Fransman, maar
hij wist ook, zoals Chesterton, dat christelijke ideeën krankzinnig
kunnen worden.
Beschavingspletwals
Le
Camp des Saints opent met een scène waar een oude Franse professor een
modieuze hippie doodschiet die hem komt lastigvallen met het goede woord
over de diversiteit die de migrantenvloot meebrengt van aan de Ganges
in India. Maar op het einde van de roman, voor de poorten opengaan omdat
de Franse elites uit schuldbesef hun laatste immuniteitsreacties
kwijtraakten, zijn het een priester, een pooier en een zwarte die als
laatsten de grenzen gewapenderhand proberen te verdedigen. Europeaan
zijn betekende voor Raspail een bepaalde aristocratische levenshouding
koesteren. Huidskleur of ras speelde geen rol voor hem.
als iemand géén racistische vooroordelen koesterde, dan was het Raspail
Want
als iemand géén racistische vooroordelen koesterde, dan was het
Raspail. Heel zijn oeuvre, waarvan vele lezers buiten Frankrijk helaas
enkel Le Camp des Saints kennen, getuigt daarvan. Raspail debuteerde na
de Tweede Wereldoorlog met reportages die hij meebracht van zijn vele
reizen naar de uithoeken van ons continent, het weze Alaska, Macao, de
Saint-Laurent-rivier in Canada, de Antillen, Japan of Patagonië. De
laatste Franse ontdekkingsreiziger kwam er in contact met verloren
beschavingen en verdwenen volkeren. Niet als etnoloog, zoals een Claude
Lévy-Strauss in Tristes Tropiques, maar als romancier wilde Raspail
hulde brengen aan die slachtoffers van een beschavingspletwals die de
echte diversiteit vernietigt.
Pleidooi voor diversiteit
Het
beeld van enkele naakte inboorlingen, des Alacalufs, de laatste
overlevenden van een door de Vooruitgang vernietigd volk uit Vuurland in
een visserssloep zou Raspail zijn leven lang bijblijven. De Alakaloefs
zouden hem in 1986 inspiratie geven voor wat wellicht zijn mooiste roman
is, Qui se souvient des hommes die bekroond werd met de Prix du Livre
Inter. Wie de unieke plaats in de Franse letteren van Raspail wil
kennen, wie de unieke muziek van zijn romans wil kennen, de melodie
waarmee hij heel zijn leven streed voor een verloren zaak, moet hiermee
beginnen. Ik ken in de literatuur geen oprechter antiracistisch pleidooi
voor diversiteit.
Monarchie
Raspail
was ook een overtuigd monarchist. Op 21 januari 1993, 200 jaar nadat
Lodewijk XVI stierf onder de guillotine van de Franse Revolutie,
organiseerde de schrijver, met veel tegenkanting vanwege de
autoriteiten, een commemoratie op de Place de la Concorde voor de
koning-martelaar in aanwezigheid van de Amerikaanse ambassadeur Walter
Curley. Vergeet niet dat de laatste Franse Bourbonkoning veel gedaan
heeft om de Amerikaanse vrijheidsstrijders te helpen. Vandaar de
aanwezigheid van de ambassadeur.
Zelfs
voor een overtuigd republikein als ik gaat er een onmiskenbare charme
uit van Raspails monarchistische romans, zoals Le jeu du Roi, Le roi
au-delà de la mer of het onvergetelijke Sire dat de kroning van Philippe
Pharamond de Bourbon in 1999 beschrijft. Op enkele uitzonderingen na
bleef Robert Laffont de huisuitgever van Raspail.
Jean
Raspail was romancier. Geen politicus. Hij kwam niet met oplossingen en
wilde geen antwoord geven op de vraag hoe Europa dan wel moest
antwoorden op de massa-immigratie. Sortis de leurs livres, les
écrivains nont rien à dire, beweert de verteller in zijn roman Les
yeux dIrène. Eens buiten hun boeken, hebben auteurs niets meer te
zeggen. Maar wie een verloren strijd begint, moet klaroengeschal laten
horen, op zijn paard springen en een laatste charge proberen uit te
voeren, want anders sterft men door trieste ouderdom in een vergeten
fort dat niemand nog belegert omdat het leven elders plaatsvindt, zegt
een van de personages in Le roi au-delà de la mer.
Op
12 juni benoemde de Senaat een nieuwe rechter in het Grondwettelijk
Hof. Na het politiek débacle dat gepaard ging met de herhaaldelijke
voordracht van oud-Ecolo-voorzitster Zakia Khattabi besloten de
Senatoren het over een andere boeg te gooien. Het nomineren van een
niet-jurist was niet langer aanvaardbaar voor de Belgische upper
chamber, het aanschaffen van de juiste partijkaart onvoldoende voor een
zitje in het Grondwettelijk Hof.
Na
een openbaar debat op de Senaatsvloer volgde de benoeming van de
nieuwste aanwinst. Senatoren tartten hun partijvoorzitters door de hen
opgelegde marsorders naast zich neer te leggen. Het akkoord tussen de
traditionele partijen dat de wettelijke taak van het parlement uitholt
ten voordele van partijpolitieke achterkamertjespolitiek verdween in de
prullenmand. Iedere fractie, iedere Senator kwam er aan te pas bij de
zoektocht naar een opvolger van Jean-Paul Snappe, de oud-parlementariër
voor Ecolo die eind 2019 op emeritaat ging. Een consensus-figuur die op
de instemming van verschillende fracties kon rekenen werd gezocht en
gevonden.
Thierry Detienne
In
een parallel universum lukte op die manier de benoeming van een gedegen
jurist en geen nobele onbekende met een Groene partijpas. In déze
versie van de soapopera die de Belgische partijpolitiek duidde het
parlement Thierry Detienne aan als grondwetswaakhond. Alle partijen
uitgezonderd het Vlaams Belang verleenden hun steun aan Detiennes
kandidatuur.
Na vijf jaar in de Leuvense rechtenbibliotheek herken je doorgaans nochtans de grote namen van de vaderlandse rechtspraktijk.
De
naam Thierry Detienne deed bij ondergetekende niet meteen een belletje
rinkelen. Na vijf jaar in de Leuvense rechtenbibliotheek herken je
doorgaans nochtans de grote namen van de vaderlandse rechtspraktijk.
Detiennes Kamerfiche bevestigde mijn vermoeden dat de rangen van Ecolo
blijkbaar zo uitgedund zijn dat haar partijbureau voor een tweede keer
op rij een partijsoldaat zonder rechtendiploma voordroeg.
De
ecologist ronde succesvol een opleiding in de Romaanse filologie af aan
de Universiteit van Luik het equivalent van de hedendaagse master in
de Taal- en Letterkunde. Volgens de Kamerwebsite werkte hij na een
aanvullende lerarenopleiding in het secundair onderwijs. Bemoedigend om
te zien hoe hoogopgeleiden de weg vonden naar het onderwijs, al is niet
onmiddellijk duidelijk hoe deze loopbaan hem voorbereidde op een
carrière in de vaderlandse magistratuur.
Snappe en Detienne
Ecolo
steunde Detiennes kandidatuur uiteraard niet voor zijn toewijding aan
de Waalse jeugd. Detienne vertegenwoordigde de kieskring Luik van 1991
tot en met 2003. Tijdens de laatste legislatuur verving Muriel Herkens
hem in die taak vervangen door Elio Di Rupo hem aanduidde als minister
van Sociale Zaken en Volksgezondheid in de paarsgroene Waalse
regering-Di Rupo I.
In
die regering was Jean-Paul Snappe, de voorganger van Detienne in het
Hof, de kabinetschef van die laatste. Tijdens het ministerschap van de
huidige rechter in het Grondwettelijk Hof was de vorige zijn
rechterhand. In mei 2001 maakte Snappe de overstap van het
kabinet-Detienne naar het Hof. Dit is een nieuwtje waarover onze
gevestigde media trouwens niet berichtten. Snappe en Detienne startten
eerder samen hun politieke carrière op het nationale niveau in 1991,
Snappe als Senator, Detienne als Kamerlid. Tot en met 1995 zetelden zij
door het zogenaamde dubbelmandaat ook samen in de voorloper van het
Waals Parlement.
Vinger aan de pols
Dat
Snappe een vinger in de pap had bij de aanduiding van zijn opvolger
lijkt, hoewel niet te bewijzen, niet onaannemelijk. Het zou in ieder
geval verklaren waarom een ex-politicus wiens laatste actief
parlementair mandaat meer dan twintig jaar geleden een einde nam
opgevist werd om, in alle medialuwte, zijn voormalige werknemer op te
volgen.
Ex-parlementariërs zouden hun vinger aan de pols hebben wat de gevoeligheden rond bepaalde stukken wetgeving betreft.
Dat
Detienne zich reeds zo lang heeft teruggetrokken uit het politiek leven
ondergraaft trouwens een centraal argument voor het bestaan van de
klasse van politieke rechters in het Grondwettelijk Hof.
Ex-parlementariërs zouden hun vinger aan de pols hebben wat de
gevoeligheden rond bepaalde stukken wetgeving betreft.
een minder gekwalificeerde versie van Zakia Khattabi
Hierdoor
zouden zij een tegengewicht vormen voor de beroepsrechters die een
grotere gewilligheid aan de dag zouden leggen om wetgeving die zij
ongrondwettelijk achten te vernietigen, ongeacht de politieke
consequenties. Maar Detienne houdt zich al twee decennia niet meer bezig
met wetgevend werk wat niet onmiddellijk opheldert waaruit zijn
meerwaarde voor het Hof net bestaat. In die zin is de oud-minister een
minder gekwalificeerde versie van Zakia Khattabi, wier parlementaire
carrière van recentere datum is.
Nochtans
hadden de politieke partijen van dit land de kans om de
benoemingsprocedure grondig te hervormen. Dit hadden zij zelfs vlak voor
de meest recente benoeming kunnen doen. Een onderbelicht aspect van
deze procedure is immers haar, ironisch genoeg, niet-grondwettelijke
aard. De Belgische grondwet wijdt slechts één bepaling aan het Hof, één
artikel dat niet veel meer doet dan het parlement opdragen om via een
Bijzondere Wet de organisatie van het Hof te regelen, inclusief hoe zijn
rechters benoemd worden.
Koehandel
Zon
Bijzondere Wet vereist een dubbele meerderheid. Deze
meerderheidsvereisten hebben als doel het verzekeren van de instemming
van beide grote taalgemeenschappen in dit land. De Bijzondere Wet op het
Grondwettelijk Hof kan aldus geamendeerd worden mits goedkeuring door
twee derde van de Senaat en Kamer én de instemming van een gewone
meerderheid van beide taalgroepen.
Van
vandaag op morgen kan, mits voldoende politieke wil, de restrictieve
vereiste van het politiek personeel in het Hof geschrapt worden.
Maar
een wijziging van de benoemingsprocedure vereist niet het voor
herziening vatbaar verklaren van de grondwet en het ontbinden van Kamer
en Senaat. Van vandaag op morgen kan, mits voldoende politieke wil, de
restrictieve vereiste van het politiek personeel in het Hof geschrapt
worden.
Maar
het Khattabi-débacle was voor onze politieke partijen klaarblijkelijk
onvoldoende motivatie om de eerste stappen te zetten richting het
afschaffen van deze politieke koehandel. In de tussentijd menen onze
Senatoren zich gebonden door een akkoord dat hen niet bindt. De
partijbureaus plaatsen de garantie op één hen goedgezinde rechter boven
een grondige case by case beoordeling van iedere kandidaat-rechter
telkens een plaats openvalt. Al dit voorspelt weinig goeds voor de
toekomst van ons Grondwettelijk Hof.
Het
was redelijk sensationeel: N-VA-minister van Wonen, Matthias
Diependaele, die in De Afspraak (11 mei) het voorstel van
praktijktesten beginselvast afschoot. De media hadden de indruk van
ruime eensgezindheid pro praktijktesten gewekt, en Vlaams
Gelijkekansenminister Bart Somers (Open Vld) trotseerde de weigerachtige
coalitiepartner door de praktijktesten honderduit aan te prijzen en ze
alvast op gemeentelijk niveau door te drukken. Dat hij daarmee een
crisis in de Vlaamse regering veroorzaakte, deert hem geenszins. De
goede zaak is wel een conflict met een eenzame N-VA-minister waard.
Diependaele
onderbouwde zijn radicale tegenstem met twee argumenten. Ten eerste,
we moeten stoppen met elke Vlaming als racist te behandelen, en vooral
ten tweede: Een overheid mag niet liegen tegen haar burgers. Als zij
dat toch doet, wordt het vertrouwen in de overheid beschaamd.
het is een slecht idee om de overheid te machtigen tot liegen tegen haar burgers
Het
is de meesten in deze discussie blijkbaar ontgaan, maar het gaat
inderdaad over het recht om te liegen. Wie eenzelfde sollicitatie doet
onder de naam Peter en onder de naam Mustafa, moet minstens één van de
twee keer liegen. Welnu, het is een slecht idee om de overheid te
machtigen tot liegen tegen haar burgers. Zeker voor liberalen, zowel
Vlaams-liberalen van de N-VA als Belgisch-liberalen van de Open Vld. Dit
is een grondleggend beginsel voor een democratie, waarin de overheid
uit het volk voorkomt en niet de vijand van het volk is die het met
krijgslisten mag te lijf gaan.
Praktijktest als uitlokking
Op
sociale media rakelden sommigen Maarten Boudrys column Waarom
iedereen belang heeft bij praktijktests uit 2017 op. Bij herlezing van
zijn blogs deed ik enkele keren mijn hoed af voor zoveel intellectuele
klaarheid, maar hier vergist hij zich ernstig. Om te beginnen roept hij
duidelijk op tot sanctionering: Beste regeringspartijen, reken niet
enkel op zelfregulering, sensibilisering of marktwerking. Voer zelf
controles uit, met een heldere en correcte methode, en licht alle
betrokken partijen in. Doe aan opvolging en sleep de hardleersen voor de
rechter. Maar bespaar ons uw slappe uitvluchten.
Onder
die slappe uitvluchten noemt hij ook deze: dat praktijktests een vorm
van uitlokking van een misdrijf zijn. De eenvoudige vaststelling dat
ze een leugen impliceren, was toen blijkbaar nog niet aan de orde. Of
gold als te zwart-wit; maar dit is eraan verwant. Wel, strikt
rechtskundig, betoogt hij, zou dit niet aan de definitie van
uitlokking voldoen. Twijfelachtig, maar ik heb niet de deskundigheid
om daar uitspraak over te doen. Echter, in zijn tegenargumentatie laat
Boudry zich het volgende ontvallen: Iemand die zich als potentiële
huurder voordoet, ( ) doet precies wat elke persoon zou doen: zijn of
haar naam zeggen.
Even
daargelaten dat zijn naam zeggen in het goed Nederlands al volstaat
(volgens het spraakkunstbeginsel: het mannelijk omhelst het
vrouwelijk), vallen hier twee dingen op. Dat iemand zich als iemand
anders voordoet, wijst al op een vorm van liegen. Bijvoorbeeld, een
burger die zich als politieman voordoet, liegt metterdaad, en is
daarvoor zelfs strafbaar. Ten tweede, de stelling dat hij zijn naam
zegt, is onwaar. Het wezen van deze praktijktesten is nu juist dat de
tester niét zijn naam zegt, dat hij een andere dan zijn naam zegt.
Tsjevenstreek
Praktijktesten
legaliseren de leugen. Nochtans had meester Paul Quirijnen, na een
gewonnen proces tegen een zegsman van het (aan racisme verwante
misdrijf) negationisme, nog triomferend verklaard dat het vonnis
voorgoed bewezen had: Liegen mag niet. Dat is moreel natuurlijk
loffelijk, maar wettelijk is dat niet zo. De wet moeit er zich niet mee
als burgers tegen pakweg hun partner leugens vertellen. En ook niet als
politici dat voor de camera doen. Maar het geldt wél voor de overheid in
haar betrekkingen met de burgers. De overheid formeel het recht op
liegen verlenen, dat is een hellend vlak waarvan je het einde niet ziet.
Dat leidt tot Sovjet-praktijken, ook als een meerderheid van de huidige
politici en meningmakers dat nog niet beseft.
Die
overweging geldt des te meer wanneer je bedenkt dat op een ongewenst
resultaat van een praktijktest een heuse bestraffing kan volgen. Zelfs
de Verlichte wijsgeer Maarten Boudry liet dat al blijken. Hoeveel te
meer dan niet Vlaams Open Vld-parlementslid Sihame El Kaouakibi die in
een interview met De Morgen die praktijktesten aldus rechtvaardigt:
Racisme is een misdrijf. En dus moeten we ons niet neerleggen bij de
huidige straffeloosheid.
De
bestraffing van racisme, die is haar wel een leugen waard. Maar daar
legt ze wel de vinger op de wonde: Diependaele staat met de rug tegen de
muur, want de racismewet maakt woorden en daden van racisme strafbaar.
Toen die wet in het parlement ter stemming lag, had de Volksunie, de
vorige incarnatie van de N-VA, genoeg democratische reflex om tegen deze
muilkorfwet te stemmen. De Belgische grondwet waarborgde immers het
recht op vrije meningsuiting, ook en bij uitstek van betwistbare
meningen. Maar de huidige generatie politici is aan deze beperkingen
gewend geraakt en stelt ze niet eens in vraag. Op de grondslag van de
bestaande racismemuilkorf kunnen dus verdere fnuikende verordeningen
gebouwd worden.
Bart Somers glom alvast van tevredenheid
Daags
na Diependaeles onverwacht duidelijke uitspraak moest de Vlaamse
regering een crisisvergadering beleggen, want een aantal tenoren van
Open Vld en CD&V had het vóór praktijktesten. De regeling die
daaruit kwam, is te begrijpen als een Belgisch compromis, een
tsjevenstreek. Voorlopig toch, want typisch is hier juist dat de
betekenis van de gebruikte woorden erg rekbaar is. Het gaat blijkbaar
(zo werd het in een eerste commentaar door De Standaard uitgelegd) om
een aanvaarding van het beginsel van praktijktesten, maar zonder ze zo
te noemen. Bart Somers glom alvast van tevredenheid over het bereikte
resultaat, al had zijn favoriete term een stap teruggezet.
N-VA-beginselen
Probleem
voor Diependaele zijn niet de kiezers, leden of kaderleden van zijn
partij, noch het team van opvallende allochtone mandatarissen die
voorbeeldig de weg wijzen naar een volledige integratie zonder
complimenten. Het zijn alleen de topfiguren van de N-VA die op de
overeengekomen partijlijn neerkijken en zich (tevergeefs) bij hun
vijanden in het gevlij proberen te werken. Ze mogen zich dan
conservatief noemen, maar in de echte wereld lopen ze mee met de
toonaangevende opinietrends. Inderdaad, de voorstanders van
praktijktesten scheppen er plezier in om vroegere momenten van
N-VA-steun aan te halen. Zo zei Sihame El Kaouakibi: Het vreemde is wel
dat minister-president Jan Jambon (N-VA) in het begin van het
academiejaar aan de UGent zei: er komen praktijktesten. Bart De Wever
pleitte in 2007 zelf nog voor praktijktesten.
Hoe
meer mensen voor de schijnwerper staan, des te meer raken ze gehecht
aan applaus en goedkeuring. Daarvoor zorgen dan de opiniehegemonen, en
die staan niet aan de kant van de N-VA-gedachten. Je krijgt daar dus
hetzelfde verschijnsel als bij de vroegere CVP toen mijn ouders daar
voor stemden: de basis was conservatief en katholiek, maar op haar
schouders stonden leiders als Miet Smet of Johan Vanhecke die op die
basis neerkeken en tegen de heersende ideologische modes aanschurkten.
Zij wilden vooral hun vijanden overtuigen hoezeer zij deugden. Bij de
N-VA zag je bijvoorbeeld hoe leden en mandatarissen (met bij uitstek die
van moslimachtergrond) kritisch stonden tegenover de islam, terwijl
Geert Bourgeois, Jan Jambon en Liesbeth Homans als remedie voor de
radicalisering méér islam voorstelden.
Bij de twist om de praktijktesten had de N-VA meer uit de brand kunnen slepen als zij beginselvast was geweest.
Bij
de twist om de praktijktesten had de N-VA meer uit de brand kunnen
slepen als zij beginselvast was geweest. Nee, ik zei niet het verwachte
eensgezind, want dan wordt de vraag: Eensgezind waarover? Eens je
het belang van een beginsel inziet, volgt eensgezindheid daarrond
vanzelf. Over het beginsel dat de overheid tegenover haar burgers
waarheidsgetrouw moet zijn, kan men het toch eens worden? Maar blijkbaar
ligt er op de weg omhoog van basisflamingant naar topfiguur een
hindernis die nefast is voor de trouw aan de beginselen waar het
allemaal om begonnen was.
281 - DOORBRAAK GEROLF ANNEMANS OVER CHINA EN NAIVITEIT DE WERLD ONS DORPJE? CHINA EN DAT REGIME ALDAAR IS DUS EEN KLEIN GEHUCTJE MET DODEELIJKE VIRUSSEN EN 5G IN HET AANBOD.
281 - DOORBRAAK GEROLF ANNEMANS OVER CHINA EN NAIVITEIT
Het gevaar van een Chinees monopolie op de 5G-markt
Gerolf
Annemans: Ik raad de Amerikanen aan om bilaterale en rechtstreekse
gesprekken aan te gaan met de Europese lidstaten die nog volop met de
ontwikkeling en veilingen van hun 5G-netwerken bezig zijn. Want via de
EU-instellingen zullen zij weinig gehoor krijgen.
Deze week nam ik op uitnodiging van voormalig Amerikaans Congreslid Robert Pittenger
deel aan een internetseminarie onder de titel Understanding the
Chinese 5G threat. Een uitnodiging over dit onderwerp die op geen beter
moment kon vallen.
Het
hoeft niet gezegd dat ik nooit een hoge pet op had van het
communistische regime in China, met uitwassen in Tibet, op het
Tiananmenplein en vandaag nog in Hongkong. De manipulaties rond het
coronavirus hebben mijn gezonde achterdocht tegenover de Chinezen enkel
versterkt, hun masker-diplomatie ten spijt.
Naïef geloof in globalisering
Toch
maande het Vlaamse bedrijfsleven mij in het verleden steeds aan tot de
nodige voorzichtigheid. Diezelfde voorzichtigheid heeft er helaas toe
geleid dat de voorbije decennia onze productie en strategische sectoren
en voorraden verhuisden naar het verre Oosten in een naïef geloof in de
globalisering. De Vlaamse (en Europese) verankeringsgedachte verdween in
een wolk van optimisme over de wereld ons dorp.
Daardoor zijn een deel van de strategische goederenstromen naar en in West-Europa nu reeds in Chinese handen.
Dat
maakte het mogelijk voor de Chinezen om dus niet alleen het terrein te
bezetten in ontwikkelingslanden, maar ook in West-Europa. Een bekend
voorbeeld is de verkoop van de Griekse haven van Piraeus. Die is nu in
handen van COSCO. Maar ook bijvoorbeeld haventerminals in Zeebrugge
worden geopereerd door Chinese partners. Daardoor zijn een deel van de
strategische goederenstromen naar en in West-Europa nu reeds in Chinese
handen.
Eind
2016 werd ons publiek distributienet van gas en elektriciteit EANDIS
door onze steden en gemeenten op zoek naar vers geld op een
presenteerblaadje aangeboden aan het Chinese staatsbedrijf (met nauwe
banden met het leger) State Grid. Gelukkig loonde zich de oppositie toen
en werd een gedeeltelijke verkoop op het nippertje vermeden. Heel deze
uitverkoop aan China en onze afhankelijkheid van China heeft er
uiteraard toe geleid dat de vrijheid beperkt is voor Belgische en
Europese politieke leiders om het Chinese regime te bekritiseren over
wat dan ook.
Gevaarlijk 5G-monopolie
We
moeten niet naïef zijn om inderdaad het gevaar in te zien van een
Chinees monopolie op de Europese (en Belgische) 5G-markt. Vergis u niet,
wie de 5G-netwerken in handen heeft, kan de gegevens die er overheen
lopen, inkijken en opslaan of waarom niet de netwerken ook
stilleggen indien dat nodig wordt geacht. Strategische blackouts zijn
eigenlijk kinderspel. Dat de Chinezen niet vies zijn van het betere
spionagewerk bleek recent nog na hun ijverige renovatie van de
ambassade van Malta in de schaduw van het Berlaymontgebouw, de zetel van
de Europese Commissie.
De
markt in Europa is dus de speelbal geworden tussen de Verenigde Staten
en China, Huawei meer bepaald, in de race naar het 5G-monopolie.
President Trump tracht de Chinezen de adem af te snijden. Hij voert
daartoe maatregelen in als een samenwerkingsverbod voor Amerikaanse
bedrijven met Huawei en slaat chiponderdelen in de ban. Voorlopig liggen
de Chinezen echter nog op lengten voorsprong.
En waar is de EU ondertussen vraagt u?
Men mag dus vrezen dat de ontwikkeling en versnelling van 5G maar een klein onderdeel zal uitmaken van het plan
In
de nasleep van de corona-crisis rukt de EU nu uit met een ambitieus
herstelplan. De uitvoering van de heilige koe van de Green Deal lijkt
daarbij de topprioriteit te worden. Men wil ook inzetten op de digitale
evolutie. Dit wordt evenwel uitgespreid over vele fondsen en
programmas. De digitalisering van de financiële markten, bijvoorbeeld.
De regulering van digitale diensten. Glasvezel en internet in rurale
gebieden. Tot de gemeenschappelijke lader van gsms toe. Men mag dus
vrezen dat de ontwikkeling en versnelling van 5G maar een klein
onderdeel zal uitmaken van het plan en de berg een muis zal baren.
Huawei
Huawei
lobbyt tegelijkertijd op een zeer intelligente manier bij de Europese
regeringen en is kind aan huis in de EU-instellingen. Geen Chinezen in
zwarte pakken, maar bijvoorbeeld respectabele oud-politici. Het bedrijf
is on speaking terms met de verschillende veiligheidsdiensten in
Europa. Daar groeide nu een soort verstandhouding uit. Dit heeft er op
zijn minst toe geleid dat Huawei in onze contreien veel airplay
krijgt. Veel (overheids)spelers in Europa zitten nu op het spoor om
Huawei desgevallend wel de 5G-infrastructuur te laten leveren, maar hen
niet het systeem te laten doen draaien. Men vreest dat een volledige
boycot van Huawei zou leiden tot ernstige handelsconflicten.
Huawei
op zijn beurt beweert dat de Verenigde Staten zélf de 5G-markt willen
domineren. En dat de vrees van de Amerikanen niet is ingegeven door
security concerns, maar door commerciële belangen. Huawei-lobbyist en
Iers oud-minister Dick Roche schrijft daarover: Shakespeares
observation that suspicion always haunts the guilty mind applies. Ik
kan daar meteen op zeggen dat de Amerikanen wellicht inderdaad graag een
groter stuk van de koek zouden willen, maar dat op het
internetseminarie waar ik aan deelnam het opviel dat Robert Blair, de
speciale vertegenwoordiger voor het internationaal
telecommunicatiebeleid van de Trump-administratie, de hand uitstak naar
de Europese bedrijven om samen te werken, weze het nu of ze in Europese
handen zijn en/of in Europa actief zijn als marktspeler (zoals
bijvoorbeeld Samsung), zeg maar naar iedereen behalve de Chinezen.
Slapende reuzen
Kijk,
dat schept mogelijkheden. De Nokias en Ericssons zijn slapende reuzen.
Dat zou er ons opnieuw moeten toe brengen de (Europese)
verankeringsgedachte van weleer nieuw leven in te blazen. Als dat mét de
hulp van de Amerikanen kan, dan zou ik het verdeelpipetje van de EU
niet afwachten.
Voorts
raad ik de Amerikanen aan om bilaterale en rechtstreekse gesprekken aan
te gaan met de Europese lidstaten die nog volop met de ontwikkeling en
veilingen van hun 5G-netwerken bezig zijn. Want via de EU-instellingen
zullen zij weinig gehoor krijgen. Daar zal men eerder een standpunt
tegen Trump innemen omdat het Trump is. Helaas is het in de EU zo
simpel als dat.
180 - HET VRIJDAG BROOD VAN UIT DE TIJD DAT DE DIEREN NOG SPRAKEN VOOR EEN TWEEDE KEER TER WERELD KOMEN DEZE KEER OP HOGE LEEFTIJD IN HET DIGITALE TIJDPERK
805
180 HET - VRIJDAG BROOD
*
*
VOOR SLECHT ZIENDEN, GOED ZIENDEN, BLINDEN EN VOORAL VOOR ZIJ DIE ZIENDE BLIND ZIJN
*
Vrijdag 19 juni 2020
**
Dienstmededeling
Ben al een tijdeke bezig met her-geboren worden. Geeft iedereen al gemerkt, waarschijnlijk.
Na een haast voltooid leven in mijn eigen wereld, lig ik nu opnieuw als boreling in de maxi-cosi van de BITS-wereld.
Het grote verschil met mijn eerste geboorte ergens de jaren 30 van de vorige eeuw.
Het meest opvallende van de twee is dat het nu allemaal net als fast food - veel sneller gaat. Heel wat sneller. Eigenlijk véél te snel. Zodat ik hoogst waarschijnlijk veel tijd zal tekort komen.
Maar niet getreurd. De filosoof Gallileo Galilei
(1578-1630) blijft in ieder geval nog altijd gelijk hebben gehad. De
zon staat stil en het zijn wij die er blijven op een eerder vervelende
manier omheen blijven draaien..
Een hele zekerheid voor wie, na mij, overblijft
-
Wat
ik ondertussen wel geleerd heb? Dat het in deze tijden geen enkele zin
meer heeft om de eigen persoonlijke mening uit te dragen. Daarvan moeten
er zowat + 7 miljard op deze ronde bol rondhuppelen. Waarvan de meesten
zich om de vijf seconden kunnen verzadigen op wat er zoal op Tintenet
floreert. Vooral de duizenden tonnen bedrukt papier zijn niet meer van
deze tijd.
-
Over tot de orde van de dag .
*
Flitsbericht op DE SCHANDAERD om 15 uur. Gisteren.
VRT biedt Vlaams Belang excuses aan voor Hitlergroet.
Op
vraag van Vlaams Belang is een passage uit De ideale wereld geknipt.
De VRT bood vervolgens haar excuses aan. Het belangrijkste is dat de
fout is rechtgezet, zegt VB-voorzitter Tom Van Grieken.
*
16u (gissteren)
Socialisten zetten eindspel in: tripartite of verkiezingen
*
Twitter 21 uur. Gistten
Isabelle Alvers:
De Vlaamse regering houdt vrijdag sollicitatiegesprekken met Peter
Vandermeersch, Koen Clement en Frederik Delaplace, de drie kandidaten
die door de headhunter Hudson 'geschikt' zijn gevonden als...
*
HNB (Flitsbericht)
13 maart 2020: de dag waarop de corona-oorlogsmachine in de ziekenhuizen op gang komt, maar andere patiënten wegblijven.
Black Lives Matter network establishes $12M grant fund
*
Gisteren
The
foundation told the AP it has received more than 1.1 million individual
donations at an average of $33 per gift since the death of George
Floyd.
*
12:04:51gisteren
Mini-Ster Benjamin Dalle
Nieuwe VRT Chef: nieuwe wijn in oude zakken?
FREDERIK DELAPLACE (49)
Ex De Tijd is de Nieuwe hoop voor Nieuw Vlaanderen .
-
1865 (vandaag, zoveel jaar terug) vlg VS afschaffing slavernij.
RECHT VAN NADENKEN & SPREKEN.....
*
Persoonlijke schroomvolle benadering van dit Hoofdartikel in wat wel de Hoofdkrant is van dit apenland.
*
Herinnert
U het zich dat we een jong herdershondje in huis hebben? Die kijkt en
luistert ook stomverbaasd iedere seconde naar iets anders. Kostelijk om
ter zien hoeveel die nog moet leren. Baasje zit al een paar dagen achter
het scherm op dezelfde manier.
*
DE MORGENSTOND
HEEFT GOUD IN DE MOND
***
*
IK PROBEER AAN VOLKSVERHEFFING TE DOEN. NIET AAN VULGAIR CHAUVINISME
ALS ER AL IETS MELDENSWAARD ZOU ZIJN , ZIT HET ONDERGESNEEUWD ONDER DE PROPAGANDISCHE LEUGENTAAL
*
*
DROLVAN DE VADERLANDSCHE BROL
*
@washingtonpost, vandaag 09 ur.
Last night
Trump campaign runs ads with marking once used by Nazis
A
red inverted triangle was first used in the 1930s to identify
Communists, and was applied as well to Social Democrats, liberals,
Freemasons and other members of opposition parties.
Photo via @JesseLehrich
-
World news ·1 hour ago
Malala Yousafzai celebrates completing Oxford University degree
The activist and Nobel Peace Prize winner completed a degree in Philosophy, Politics and Economics from Oxford University.
Photo via @Mala
*
Politics · Trending Trump.
Vandaag 12 uur
Twitter brands Trump's latest campaign video manipulated media
A
video posted by Donald Trump accusing CNN and other media outlets of
hysteria and hypocrisy in covering racism in America has been labelled
manipulated media by Twitter, the third time it has
independent.co.uk Trending in Belgium London
Sorry,
Lieve Lezer, Time is up. U kreeg vandaag de drol van de wereldbrol,
maar er is echt geen tijd meer voor een drol van de Vaderlandsche brol.
De aarde draait rond, maar het Vaderland draait vierkant.
Of
gij dan voor je Vaderland je leven niet veil hebt? Vroeg de officier
aan de rekruut voor die de oorlog in ging. Mijn vaders land. Vroeg
die. Welk land. Mijn vader en heeft geen land, tenzij dat beetje
grond in een bloempot. en dat is dan nog niet eens van hem, maar
gestolen .
-
Een verhaal uit mijn vroegste herinnering, waarvan de oorsprong mijn pas veel later is bekend geworden
Het
debat over de bodycams bij de politie ligt opnieuw op tafel na de
rellen van de afgelopen weken. Deze kleine draagbare cameras worden aan
de uniformen van agenten bevestigd. Ze kunnen worden ingezet tijdens
politie-interventies en nemen zowel beeld als geluid op. Moeten ze deel
uitmaken van het standaarduniform van agenten? Er zijn voor-en
tegenstanders. Willem Debeuckelaere, gewezen voorzitter van de
privacycommissie en gewezen magistraat, en Dirk Lauwers, woordvoerder
bij de politievakbond Sypol, leggen in deze podcast de voordelen uit en
wat dit betekent voor de privacywetgeving.
Bodycams als waardevol instrument
Na
het politiegeweld tijdens de arrestatie van George Floyd in de VS en
het daaropvolgende debat over politiegeweld in België, komt ook de vraag
naar bodycams weer op tafel. Lauwers benadrukt wel dat de werking van
de politie in de VS niet mag vergeleken worden met die in België. De
aangeleerde technieken voor tijdens een arrestatie zijn bijvoorbeeld
volledig anders, zegt Lauwers. De gebeurtenissen in de VS hebben wel
een duidelijk effect op het vertrouwen in de politie. Vroeger werden
agenten steeds op hun woord geloofd, dat is nu minder vanzelfsprekend,
aldus Lauwers. Bodycams kunnen zeker een positief effect hebben op de
geloofwaardigheid, aangezien dan de volledige interventie wordt
gefilmd.
Zowel Lauwers als Debeuckelaere zien een meerwaarde in het gebruik van bodycams.
Vandaag
behoren bodycams nog niet tot de standaarduitrusting van agenten.
Lokale politiezones kunnen wel zelf beslissen om hun agenten hiermee uit
te rusten. Zowel Lauwers als Debeuckelaere zien een meerwaarde in het
gebruik van bodycams. Door de opnames kan er nagegaan worden hoe een
interventie precies verliep. Debeuckelaere benadrukt wel dat deze
opnames systematisch moeten worden gebruikt als bewijs. In sommige
zaken worden beeld- en geluidsopnames eerder selectief gebruikt. Dit mag
niet het geval zijn wanneer bodycams worden ingezet.
Bescherming van burgers en agenten
Bodycams
kunnen zowel positief zijn voor agenten als voor burgers. Door hun
acties op het terrein op camera vast te leggen, kan er worden nagegaan
of agenten correct handelen. Wanneer agenten weten dat hun interventies
worden gefilmd zal dit de professionaliteit bij de politie alleen maar
ten goede komen, aldus Debeuckelaere.
Ook
de burgers kunnen voordeel halen uit het gebruik van bodycams. Lauwers
en Debeuckelaere benadrukken dat burgers het recht hebben om de politie
te filmen bij de interventies op openbaar terrein. Wanneer burgers
weten dat ze tijdens een interventie gefilmd worden, zullen ze in
normale omstandigheden kalmer reageren. Ze behouden ook het recht om
deze beelden zelf te bekijken. Debeuckelaere is zich er wel van bewust
dat dit bij een kleine groep eerder als een rode lap op een stier kan
werken, maar dit is slechts een minderheid.
Wat met de regelgeving?
Toch
lijkt niet iedereen gewonnen voor het idee van bodycams. Verschillende
politievakbonden en criminologen uiten vooral juridische bezwaren.
Debeuckelaere weerlegt dat bodycams een inbreuk inhouden op de
privacywetgeving aangezien iedereen het recht heeft om gebeurtenissen op
het openbaar domein te filmen. Wel is het belangrijk om rekening te
houden met wat de bedoeling is van het maken van beelden en deze niet in
te zetten om agenten of burgers in diskrediet te brengen.
Ook
het controleorgaan op de politionele informatie waarschuwt voor
juridische moeilijkheden wat betreft de voorafgaande waarschuwing die
agenten dienen te geven aan burgers wanneer ze hun bodycam aanzetten.
Dit zou opgelost kunnen worden door de regelgeving te vereenvoudigen en
de verplichte waarschuwing te laten verdwijnen. Zo is iedereen op de
hoogte dat er telkens een kans bestaat dat de interventie wordt
gefilmd, aldus Debeuckelaere.
Dr. Borms werpt zich in de strijd voor een jonge communist (2/3)
De
Vlamingen zijn lammelingen Ja, de Vlamingen zijn lammelingen! De
Vlamingen zijn lammelingen! Op het einde van de eerste zittingsdag van
zijn proces op 14 juni 1920 probeerde de van landsverraad beschuldigde
activist Jef Van Extergem het publiek te beroeren door enkele passages
uit een na de wapenstilstand door hem geschreven artikel aan te halen.
Hij stond recht en wendde zich tot de toeschouwers, terwijl hij
voorgaand citaat luid herhaalde. De geërgerde voorzitter schorste kort
daarna de zitting tot de volgende morgen.
Op
16 juni 2020 zal het honderd jaar geleden zijn, dat de communistische
flamingant Jef Van Extergem omwille van zijn activistische engagement
door het Antwerpse assisenhof werd veroordeeld tot 20 jaar hechtenis,
eeuwige beroving van zijn burgerrechten en een boete van 927 frank voor
de proceskosten. Deze tekst heeft als doel een duidelijk beeld te
scheppen van de sfeer tijdens het drie dagen durende proces van een
progressist met een unieke kijk op de Vlaamse kwestie. Dit artikel is
het tweede deel van een driedelige terugblik naar de geboorte van een
Vlaams symbool.
De grootste bewondering voor Dr. Borms
In
de ochtend van 15 juni 1920 ving de tweede dag van Van Extergems proces
aan. De ondervraging van de vorige dag werd verdergezet. Na een beknopt
vraaggesprek over de vergoeding die hij ontving voor zijn optreden op
activistische meetings, confronteerde de voorzitter hem met zijn
verschijning tijdens een huldebetoging voor Borms in 1917. De beklaagde
toonde zich niet onder de indruk: Ja, zeker! Ik heb altijd de grootste
verering, de grootste bewondering gekoesterd ook nu nog! voor Dr.
August Borms. Juist gelijk in 1917, zo huldig ik hem thans nog steeds,
als man van de daad!
Dit
betekende evenwel niet dat Van Extergem zich tijdens de oorlog met zijn
marxistisch geïnspireerde daden aan de Raad van Vlaanderen, waarin
Borms een prominente rol had ingenomen, wilde binden: Ons doel was de
Raad van Vlaanderen tegenover ons te binden, zonder dat wij gebonden
waren tegenover de Raad van Vlaanderen. De ondervraging van de
beklaagde kwam abrupt ten einde, toen de voorzitter hem vroeg of hij
zijn vader mee in het activisme had gesleurd. Toen Van Extergem hier met
enige uitleg op wilde reageren, onderbrak de voorzitter hem: Neen,
neen! Gij antwoordt altijd nevens de kwestie! Zeg ja of neen en zo
niet: zwijg! Dan zwijg ik! luidde het antwoord. Hierna begon het
getuigenverhoor.
Rechtstreeks met de vijand in verbinding?
Van Extergem zou dus rechtstreeks met de vijand in verbinding hebben gestaan
Als
getuigen traden socialistisch politicus Modest Terwagne, liberaal
senator Herbert Speyer, Victor Mulie en een zekere Van Sintruyen naar
voren. De eerste drie verklaarden respectievelijk dat Van Extergems
jeugdige leeftijd een grote rol had gespeeld in zijn activistisch
engagement, dat hij een eerlijke, onbaatzuchtige jongen was en dat hij
door zijn antimilitaristische houding in de problemen kwam met de Duitse
bezetter. Van Sintruyen vertelde evenwel dat het algemeen gerucht liep,
dat Van Extergem tijdens de oorlog naar het krijgsgevangenkamp in
Göttingen ging en van daar brieven meebracht. Daarbij zou hij
Duitsgezinde, activistische propaganda hebben gemaakt onder de
krijgsgevangenen en hun ouders. Van Extergem zou dus rechtstreeks met de
vijand in verbinding hebben gestaan.
De
voorzitter gaf daarop aan, dat deze al eerder gedane uitspraak het
uitgangspunt was geweest voor het onderzoek. Daarop ontstond tumult,
toen advocaat De Rademaeker tussenbeide kwam: ziehier wat Van
Sintruyen zegde tijdens de confrontatie met Van Extergem: Dit was het
algemeen gerucht, maar ik heb geen enkel bewijs en ook geen enkel reden
om te bevestigen dat het waar is! En het is op zulke losse
beschuldigingen dat het onderzoek geopend werd. Toen de voorzitter dit
ontkende, reageerde Van Extergem: Dat is een uitvlucht! Zonder de
getuigenis van Van Sintruyen was ik nooit voor het assisenhof gebracht!
Tot slot traden nog twee andere getuigen op, één van de twee was een
oud-leraar die niets dan lof over had voor zijn vroegere leerling.
Dag Borms! Je bent nog niet dood, hé?
Meermaals stak hij ons zelfs stokken in de wielen
Bij
de aanvang van de namiddagzitting werd de op dat moment
terdoodveroordeelde Dr. Borms tussen twee gendarmen binnengeleid om over
Van Extergems activisme te getuigen. Hij gaf tijdens zijn passage aan
de beklaagde dikwijls te hebben horen spreken tijdens de oorlog: Ja,
meestal was hij tegen de Duitsers. Hij juichte vooral de revolutie toe
en keurde dikwijls de werking van de Raad van Vlaanderen openlijk af.
Meermaals stak hij ons zelfs stokken in de wielen. Hierop volgde een
kleine wisselwerking tussen de twee flaminganten, waarbij ze het feit
aanhaalden dat Van Extergem tijdens de oorlog voorstelde om alle
betrekkingen met de Duitsers af te breken. Borms verklaarde dit voorstel
te hebben afgeslagen, omdat het de vernietiging [betekende] van alles
wat wij, met zoveel moeilijkheden, tot stand hadden gebracht. Daarnaast
waren de Duitsers toen aan de verliezende hand, waardoor een
revolutionair optreden van de activisten zou zijn overgekomen als
kazakkendraaierij. Borms opperde vervolgens dat Van Extergem zich
tijdens de oorlog uitte als een overtuigd socialist en zelfs bolsjewist:
Als dusdanig kwam hij voortdurend, en veel heftiger dan wie ook, in
opstand tegen de praktijken van het Duitse militarisme. Hij zegde dat
wij niet alleen revolutionair moesten zijn tegen Le Havre, maar ook
tegen Berlijn.
Toen
Borms wilde uitweiden over de door de activisten nagestreefde
verzoeningsvrede, bleek de voorzitter genoeg te hebben van de mondige
Vlamingen. Hij riep Borms toe dat hij geen redevoering moest houden.
Wanneer gij mij niet laat uitspreken, zou ge mij evengoed in mijn cel
hebben kunnen laten! was Borms antwoord. Uw doel was misdadig!
repliceerde de voorzitter. Dat zou volgens Borms de geschiedenis wel
uitwijzen: Wij wachten met gerust geweten af, wat men binnen enkele
jaren over ons zal zeggen, wij Geen redevoeringen! onderbrak de
voorzitter hem opnieuw. Kort daarna werd Borms weggeleid. Van Extergem
riep hem nog na: Dag, Borms! Je bent nog niet dood, hé? Neen, neen!
antwoordde Borms lachend, waarna de deuren achter hem sloten.
De
tweede zittingsdag eindigde met de getuigenis van een zekere Goossens
en ene De Bruyne, die een meeting van Van Extergem hadden bijgewoond. De
twee mannen brachten twijfelachtige verklaringen over wat hij er
precies had verteld. Toen advocaat De Rademaecker De Bruyne vroeg of hij
alles wel goed gehoord had en deze half zeker antwoordde, verklaarde de
voorzitter: Wat wonderlijks is daaraan? Van Extergem kan harder roepen
dan wij allemaal te samen!
Nick Peeters
*
NA GESCHRIJFSEL
*
Nog even terugkomen op Herman Portecarero, de Belgse diplomaat die dat boek schreef over de Diamanten Diaspora .
Die
sprak, als kleinzoon van een collaborateur uit WO I, met uiterste
minachting over Borms. Zelfs t Pallieterke noemde hij een verwerpelijk
extremistische bende.
Van Joods-Christelijke vergevenings-gezindheid gesproken, hé Jomme Dockx .
Hongaarse zilveren florijn uit 1880 met de keizer van Oostenrijk & koning van Hongarije, Franz Joseph I.
Nostalgie is het verlangen naar een wereld die nooit heeft bestaan
Nieuwe vertaling van oerklassieker 'Radetzkymars'
Interview - 16/06/2020 Karl Drabbe - Leestijd 7 minuten
Vorige
maand verscheen een nieuwe vertaling van Radetzkymars van de
Oostenrijkse auteur Joseph Roth. Die roman uit 1932 is Roths beroemdste
boek. In 1999 werd het boek uitgeroepen tot een van de tien
belangrijkste Duitstalige romans van de 20ste eeuw. Rik van Cauwelaert,
fan van het eerste uur, beaamt dat. Het is natuurlijk een cliché, maar
het is een van de grootste boeken van de 20ste eeuw. In Radetzkymars
vertelt Roth op onnavolgbare wijze de ondergang van de
Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie aan de hand van drie generaties
van de familie Von Trotta.
Tijdloos
In
pakweg 400 blz. en aan de hand van drie generaties schrijft de
journalist een tijdloos verhaal over de ondergang van een rijk. Rik Van
Cauwelaert: de dubbelmonarchie had nog eeuwen kunnen doorgaan. Eén
schot (in Sarajevo red.) en het stortte in mekaar. Die sfeer
beschrijft Roth als geen ander, volgens de columnist van De Tijd.
de ogenschijnlijk veilige en overzichtelijke wereld van vóór de Groote Oorlog
Radetzkymars
vertelt de geschiedenis van de ondergang van de ogenschijnlijk veilige
en overzichtelijke wereld van vóór de Groote Oorlog via de opkomst en
neergang van drie generaties van het geslacht Von Trotta. Het verhaal
begint in 1859 met grootvader Joseph. Bij een veldslag redt de officier
het leven van de nog jonge keizer Frans Jozef. Von Trottas enige zoon
Franz gaat rechten studeren en wordt districtshoofd in de provincie.
Kleinzoon Carl Joseph stapt in de voetsporen van zijn grootvader en
wordt officier in het keizerlijke leger. Al is dat weinig avontuurlijk.
De verveling slaat toe tijdens zijn verblijf in kleine garnizoenssteden,
al zorgen de nodige relaties voor luim, ophef en zelfs een duel.
Uiteindelijk komt hij om aan het Oostfront tijdens de Eerste
Wereldoorlog. Toeval: hij overlijdt op de dag dat keizer Frans Joseph I
wordt ten grave gedragen in de Kapucijncrypte in de keizerlijke
hoofdstad Wenen. Met de dood van de keizer eindigt ook de familie Von
Trotta. (In die begrafenis ligt al enigszins de kiem van een later boek
van Roth, Die Kapuzinergruft. Roth maakte die trouwens mee als soldaat
van de erewacht, in splinternieuw velduniform.)
Ondergang van een stuk Avondland
Roth
schreef het boek op de vooravond van de machtsovername van de nazis.
De Weimarrepubliek liep op haar laatste benen. Hij publiceerde de roman
in feuilletonvorm in de Frankfurter Zeitung. Pas nadien verscheen het in
boekvorm, in september 1932,. In januari 1933 waren er al 35.000
exemplaren de deur uit. Diezelfde maand draaide het nationaalsocialisme
het blad van de Duitse geschiedenis om.
Heimwee en nostalgie druipen van elke pagina
Met
de Radetzkymars beschrijft de sterreporter (het woord is van Geert
Mak) een wereld die niet meer bestaat. Heimwee en nostalgie druipen van
elke pagina. Van Cauwelaert is jaloers: Roth is de enige journalist van
een literair meesterwerk van die orde ooit. Je zou journalist worden om
zo magistraal te kunnen schrijven. Directeur/hoofdredacteur van Ons
Erfdeel/De Lage Landen, Luc Devoldere, spaart de grote woorden evenmin.
De Radetzkymars is dé klassieker over het einde van de Donaumonarchie,
de grote ode aan een wereld die niet meer bestaat.
Over
die Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie wil Devoldere nog het
volgende kwijt: het rijk bestond enkel op papier als de staat niet niet
meer bestond. Het citaat haalt hij uit het doctoraat van Claudio
Magris. De nostalgie naar, het schwärmen met de veelvolkerenstaat, is
iets dat maar ontstaan is, eens het rijk na de Eerste Wereldoorlog is
opgedoekt. Het verdrag van Saint-Germain zette een punt achter het oude
Oostenrijk. De honderdste verjaardag van het verdrag van Trianon werd
nog maar pas in mineur herdacht in Hongarije.
Catastrofe
Roth
schreef een verhaal over de teloorgang van Kakanië (naar de twee ks
van het keizerrijk-koninkrijk). Zijn tijdgenoot, de Oostenrijkse
schrijver Robert Musil in De man zonder eigenschappen beschrijft de
ondergang als volgt:
Volgens
zijn grondwet was het liberaal, maar het werd klerikaal geregeerd. Het
werd klerikaal geregeerd, maar men leefde als vrijdenker. Voor de wet
waren alle burgers gelijk, maar het waren nu eenmaal niet allemaal
burgers. Men had een parlement dat een zo krachtig gebruik maakte van
zijn vrijheid dat men het gewoonlijk gesloten hield; men had echter ook
een paragraaf op de noodtoestand, met behulp waarvan men het zonder
parlement af kon, en telkens als iedereen zich op het absolutisme begon
te verheugen, kondigde de Kroon af dat er nu toch maar weer eens
parlementair moest worden geregeerd. Van dat soort gebeurtenissen waren
er vele in deze staat, en daar hoorden ook die nationalistische
strubbelingen toe die met recht de nieuwsgierigheid van Europa wekten en
die tegenwoordig volkomen onjuist worden voorgesteld. Ze waren zo hevig
dat om hunnentwege de staatsmachine verscheidene malen per jaar haperde
en stilstond, maar in de tussenperiodes en in de regeerpauzes kon men
het uitstekend met elkaar vinden en deed men alsof er niets aan de hand
was geweest. En er was ook niets aan de hand geweest. Het was domweg de
aversie van ieder mens tegen het streven van ieder ander mens, waar wij
tegenwoordig allemaal één in zijn, die in deze staat al vroeg, en men
kan wel zeggen tot een gesublimeerd ceremonieel, was vervolmaakt, wat
nog grote gevolgen had kunnen hebben als die ontwikkeling niet
voortijdig door een catastrofe was afgebroken. (vertaald door Ingeborg
Lesener)
Dubbelmonarchie
Nieuwe vertaling
Hoewel
er een vertaling bestond, die nog regelmatig werd bijgedrukt, zelfs in
luxe-editie, boog Els Snick zich de voorbije jaren over Roths
meesterwerk. Het resultaat ligt er, en eerstdaags verschijnt de tweede
druk van haar nieuwe vertaling. Maar waarom die nieuwe vertaling? Omdat
er veel mensen waren die niet door het boek geraakten, besloot ik om
eraan te beginnen, zegt de vertaalster. Veel passages waren moeilijk
leesbaar en ze werkte ook veel foutjes weg. Al sloeg de schrik haar op
een bepaald moment wel om het hart. Ik was bijna halfweg. De uitgeverij
had mijn vertaling al aangekondigd. En plots stelde iemand op Facebook
de terechte vraag of de nieuwe vertaling wel een meerwaarde zou hebben.
De angst sloeg toen toe, en ik ben gewoon opnieuw begonnen. Deze keer
met de vorige vertaling ernaast, om zeker te zijn van een verbetering.
En die is er echt, ik heb er echt veel foutjes uitgehaald.
een
verhaal waarin mensen terechtkomen in een nieuwe wereld, op een
kantelmoment waarop alles wat vertrouwd was opnieuw geijkt moest worden
Is
Roth vandaag nog te lezen, en waarom? Els Snick klinkt overtuigd: je
kan Radetzkymars altijd opnieuw lezen, in welke levensfase ook, je
ontdekt altijd iets nieuws, iets anders. Je kan focussen op de
actualiteit, de Balkan, de opkomst van de sociaaldemocratie of het
populisme, er is de coming of age, het gaat over liefde tussen vaders en
zonen, mannen en vrouwen, onder mannen, homoseksualiteit, vriendschap
Van Cauwelaert beaamt dat: alles wat erin staat is hedendaags, behalve
misschien de wapens waarmee ze toen vochten. Vertaalster Snick: Roth
beschrijft een wereld die op losse schroeven staat, zoals vandaag. Het
is een verhaal waarin mensen terechtkomen in een nieuwe wereld, op een
kantelmoment waarop alles wat vertrouwd was opnieuw geijkt moest
worden.
Met
dit huzarenstuk zet Snick ook de kroon op haar vertaalwerk. Het is de
eerste roman van Roth die ze vertaalde. De voorbije jaren vertaalde ze
voornamelijk zijn correspondentie (met Stefan Zweig o.a.) en
journalistiek werk. Plannen voor een volgende vertaling heeft ze
voorlopig niet. Of het zou moeten zijn om Roth in te spreken als
luisterboek? Snick: Ik heb heel mijn vertaling, pagina na pagina,
ingesproken in mijn smartphone. Zo voelde ik het ritme van mijn tekst.
Het signalement in Humo noemt de vertaling niet voor niets zingend.
Meesterwerk
Wij,
zijn soldaten, wisten allemaal dat onze laatste keizer was heengegaan,
en met hem ons vaderland, onze jeugd en onze wereld. Geert Mak citeert
het in zijn woord vooraf, daarmee naar de kern grijpend van het bijna 90
jaar oude literaire meesterwerk. Mak is al jaren met Els Snick de
bezieler van het Joseph Rothgenootschap. Dat zag door de coronacrisis
een feestelijke voorstelling door de neus geboord. Maar de vertaalster
kijkt al reikhalzend uit naar volgend jaar, dan volgen er zeker nog
activiteiten, lezingen Zo hoopt ze een breder leespubliek te brengen
tot de poëtische taal en journalistieke scherpte van Roth.
*
NA GESCHRIJFSEL
*
Neen.
Ben er ook niet bij geweest. Waar echter wij allemaal zijn bij geweest,
is bij de Hollywood film over Sissi. Dat was een von Possenhofen, een
Beierse Prinzess die Elisabeth hertte
Net
als de weduwe van Albert I von Saksen-Coburg-Gotha die in
Marche-les-Dames per ongeluk van de rotsen duikelde. n Spijtig dodelijk
ongeval. Zo midden in de nacht van 30 meter hoog vallen.
Raar dat de man daarvoor zelfs nog zijn bril had opgehouden . Wahrheit oder Dichtung? Of amoureus leugentje uit Staatsbelang?
Och, van de doden niets dan goed. Is only in Belgium mogelijk.
Het
is onvoorstelbaar hoeveel -logen, -iaters en -euten al hun zegje hebben
mogen doen over onze aanpak van Covid-19. Misschien kan ook een simpele
ingenieur, steunend op gezond boerenverstand, zijn steentje bijdragen
aan de discussie.
Het verspreidings-mechanisme
De laatste dagen wordt er eindelijk gewag gemaakt van het bestaan van super verspreiders. Dat
wordt gegarandeerd het Woord van het Jaar 2020. Ik ben geen
epidemioloog, maar vermoedde al lang dat dit fenomeen bepalend was voor
de massale doorbraak van het virus.
Daarvoor
is de geografische concentratie van het aantal slachtoffers te
opvallend: de omgeving van Modena in Italië, Noord-Brabant in Nederland
en het Limburgse Alken bij ons, waar de prevalentie van corona ineens
explodeerde.
Jan Van Peteghem
RIP Alberto Alesina
DE PEETVADER VAN (VLAAMSE) ECONOMISCHE ONAFHANKELIJKHEID
Met
zijn vrouw Susan was hij op trektocht en bij zijn terugkeer eind vorige
maand overleed hij aan een hartinfarct. Alberto Alesina was pas 63 en
een uiterst actieve Italiaans-Amerikaanse economie-professor van Harvard
University. In Vlaanderen mag je hem gerust, samen met zijn kompaan en
mede-econoom Enrico Spolaore, de peetvader noemen van het
wetenschappelijk denken over onafhankelijkheid van landen vandaag.
Tussen Alesina en het Manifest voor een Zelfstandig Vlaanderen in
Europa van 2005 loopt een rechtstreeks spoor.
Economische onafhankelijkheid
Alesina
en Spolaore schreven samen het nog steeds knappe boek The Size of
Nations, eind 2003. En dat interessante economieboek legde mee de
grondslag van de tekst van Remi Vermeiren en de Denkgroep in de Warande.
we zijn zo klein, moeten wij dan nog eens splitsen?
Vermeiren
oordeelde na lezing van het werk, Dit boek kan een trendbreuk zijn of
althans het einde van dooddoeners als: we zijn zo klein, moeten wij dan
nog eens splitsen? De stellingen van Alesina en Spolaore zijn wel
degelijk steekhoudend voor België, onder meer waar gesteld wordt dat de
publieke goederen best op nationaal niveau worden geproduceerd als die
zo goedkoper zijn dankzij schaalgrootte. Andere waar de kostprijs van
de heterogeniteit groot is, worden beter op een regionaal of een lokaal
niveau geproduceerd. Bovendien als, zoals in België, de federalisering
onvolledig, inconsequent en onvolkomen is en men aan de heterogeniteit
van de basis no
In
Zur Judenfrage ontpopte de Jood (!) Heinrich Karl Marx zich tot een
criticus van zijn eigen gemeenschap. Marx was dan wel geen gelovige
jood, hij behoorde wel tot de Joodse cultuurnatie, zoals Ludo Abicht dat
omschrijft in De eeuwige kop van Jood: een geschiedenis van het
antisemitisme. De uitgave dateert van 1843, en is dus ietsje ouder dan
het Communistisch Manifest. De ronduit anti-Joodse
uitspraken die Marx hierin deed waarin hij Joden reduceerde tot de
door antisemieten wereldwijd gebruikt karikatuur van geld- en bankjoden
zijn hem vaak verweten. Of wat te denken van dit (overbekende) citaat:
Wat
is de seculiere basis van het jodendom? Praktische noodzaak,
eigenbelang Wat is de wereldse religie van de Jood? Handel. Wat is zijn
wereldse God? Geld. Geld is de jaloerse god van Israël, waar geen
andere god voor mag bestaan. Geld vernedert alle goden van de mens en
verandert ze in koopwaar De wisselbrief is de echte god van de Jood.
Zijn god is slechts een illusoire wisselbrief De schimmige
nationaliteit van de jood is de nationaliteit van de koopman, van de man
van het geld in het algemeen. (eigen vertaling red.)
Citaat
en artikel zijn al decennia voorwerp van debat. De vraag of Marx een
échte overtuigde antisemiet was, en of hij niet later van mening
veranderde, heeft nog steeds geen definitief antwoord. Was het eerste
deel van zijn essay slechts grappig en ironisch bedoeld, omdat hij in
het tweede deel antisemitische complot theorieën van tafel veegde? En
wat met de theorie dat zijn alledaagse, typisch Europese, eeuwenoude
antisemitisme de bodem legde van zijn anti-kapitalisme? Waarbij Joden de
kapitalisten werden in zijn communisme?
Sinds
het opdoeken van de Gouden Boekenuil drie jaar terug is er geen
belangrijke Vlaamse literatuurprijs meer. Waarom niet een Gouden
Kroon(tje) in het leven roepen?
Maandag
22 juni wordt de Nederlandse Libris Literatuur Prijswinnaar allicht
winnares bekend gemaakt. Saskia De Coster vertegenwoordigt met
Nachtouders de Vlaamse hoop, maar meer dan waarschijnlijk zal Manon
Uphoff met Vallen als vliegen aan het feest zijn. Of zorgt Oek de Jong
ooit winnaar van de Gouden Uil voor de verrassing met zijn Zwarte
schuur? Na zijn Gouden Uil van 2013 voor zijn tweedelige magnum opus
Pier en oceaan zou deze tweede grote onderscheiding zeker terecht zijn.
Annus horribilis voor schrijvers
Hoe
dan ook, de Nederlandstalige schrijvers hebben dit voorjaar hun annus
horibilis meegemaakt. Je zal maar als auteur debuteren en niet direct
een rechtstreekse lijn hebben met de schaarse boeken redacties op radio,
TV of in de print-media. Tja, dan kan je maar één ding doen: via de
sociale media en YouTube-filmpjes je boek zelf of door gelijkgezinden
schaamteloos promoten. Een presentatie feestje bij wijze van PR zit er
in deze coronatijden immers niet in. Schrijvers trokken dus massaal hun
boek weer in om in de aanloop naar de Boekenbeurs in november dan maar
voor wat reuring te zorgen. Maar wacht eens: dat feestje gaat ook niet
door. Zullen we dan als literati maar mikken op de kerstdagen, zoals met
de James Bond-release gebeurt?
Mooi
dus dat er straks de Libris aan komt, toch wel de meest prestigieuze
commerciële letterenonderscheiding die sinds haar oprichting goddank
haar naam heeft kunnen behouden.
Om
maar te zeggen dat nu meer dan ooit onze schrijvers een duwtje in de
rug kunnen gebruiken, want goede wijn behoeft echt wel een krans. Mooi
dus dat er straks de Libris aan komt, toch wel de meest prestigieuze
commerciële letterenonderscheiding die sinds haar oprichting goddank
haar naam heeft kunnen behouden. Die andere grote Nederlandse
commerciële onderscheiding de AKO Literatuurprijs zaliger is sinds
haar naamsverandering in ECI Literatuurprijs, BookSpot Literatuurprijs
en nu in de herfst Boekenbon Literatuurprijs zwaar onderhevig aan
merkvervaging waardoor de boekenleek bij god niet meer weet waar die
Boekenbon Literatuurprijs voor staat. Krijgen de schrijvers hun prijs
misschien in boekenbonnen uitgekeerd, of in een andere vorm van
fiscaalvriendelijke vergoeding in natura?
Gouden Kroon(je)
Sinds
de enige grote Vlaamse commerciële boeken onderscheiding niet meer
vliegt de laatste Gouden Boekenuil ging gesponsord door de Fintro-bank
naar Jeroen Olyslaegers Wil in 2017 moeten Vlaamse auteurs het doen
met de Cultuurprijs Vlaanderen voor letteren, de zogenaamde Ultimas, de
vroegere staatsprijzen. De kans is klein dat sponsor-minister van
Cultuur Jan Jambon dit jaar op boegeroep zal worden onthaald trouwens.
Misschien
kan hij de handen nog meer op elkaar krijgen wanneer er eenmalig een
substantiële Corona Literatuurprijs van 50.000 euro het bedrag van de
Libris Literatuur Prijs in het leven zou worden geroepen met Vlaams
overheidsmanna: een Gouden Kroon voor de volgens een expertenjury beste
Vlaamse auteur die in dit coronajaar een fictie-, of literair
non-fictieboek de wereld heeft ingestuurd. En een Gouden Kroontje of
aspirant-Kroon van 10.000 euro voor de vermetele Vlaamse debutant(e) die
het aandurfde om in contactloze corona tijden zijn ei te leggen.
Radiojournalist-auteur
Pat Donnez is nu al bezig met op Klara in een You Tube-filmpje
wekelijks de poëzie via een welgemikt gedicht een podium te geven.
De
openbare omroep geeft alvast het goede voorbeeld en steekt dit jaar een
tandje bij om de letteren via radio en televisie meer onder de aandacht
te brengen. Talkshowmaster en gepassioneerd boekenlezer Lieven Van Gils
gaat op Radio 1 in Zomerhuis met boeken negen zondagen lang het betere
boek promoten en in het najaar bij ontstentenis van de Boekenbeurs
zullen gelijkaardige programmas ons hopelijk doen terugdenken aan het
ooit legendarische tv-programma Wie schrijft, die blijft.
Radiojournalist-auteur Pat Donnez is nu al bezig met op Klara in een You
Tube-filmpje wekelijks de poëzie via een welgemikt gedicht een podium
te geven.
Goede wijn behoeft wél een krans
Zou
diezelfde Vlaamse Overheid die dus via haar omroep haar uiterste
best doet om schrijvers meer air play te schenken ook niet met een
substantiële Coronaprijs de geplaagde auteur in het zonnetje kunnen
zetten straks? Je kan het Standaard Boekhandel of een bank moeilijk
kwalijk nemen dat ze hun schaarse fondsen liever niet meer inzetten voor
boekenpromotie. Alhoewel, online verkoopkanalen, zoals Amazon en zeker
Bol.com, zouden eindelijk ook eens over de brug mogen komen als
boekenmecenas. Ze pikken immers meer dan hun graantje mee in de
boekenverkoop en steken in de regel geen poot uit om te investeren in
het fragiele boekenklimaat. Kortom, een Gouden Bol is meer dan welkom,
maar laat ons voorlopig dromen van een Gouden Kroon(tje).
Zoals
al aangestipt, is het unfair om debutanten en meestal nobele
onbekenden, zoals Marijke De Maré bijvoorbeeld, in één zak te steken met
gereputeerde auteurs als Erwin Mortier. Mortier kreeg De onbevlekte,
het vervolg op Marcel, moeiteloos in de media. Hij zal zonder het boek
officieel ten doop te hebben gehouden allicht geen exemplaar minder
verkopen. Maar wat gezegd van dappere debutanten als Mark Cloostermans
(Conscience, De terugkeer), Marieke De Maré (Bult), Valerie Tack (Rauw
& alsof), Anneleen van Offel (Hier is alles veilig) of Chris Van
Camp-Schöller (De kus van Dabrowski) die verhalen schreven die een ruim
publiek verdienen?
Wie heeft prijs?
Daarom
dus dit pleidooi voor een dubbele Corona-prijs. Aan de ene kant
Mortier, Willem Frederik Daem (Tekens van leven), Louis van Dievel (De
dokter is uw kameraad niet), Ingrid Vander Veken (Wat overblijft) &
co die het onder elkaar uitmaken. Aan de andere kant een piëdestal voor
wie zijn eersteling ondanks alles en iedereen toch nu heeft uitgebracht.
Want o ja, de Debuutprijs die traditioneel werd uitgereikt aan de
vooravond van de Boekenbeurs is ook al enkele jaren geleden opgedoekt.
Kortom, schrijvers hebben het vandaag zeker niet onder de markt om te
worden geprezen, laat staan om op een breder forum aandacht te krijgen
voor hun geestekind.
In
afwachting van de gelukkigen die de Gouden Kroon(tje) mogen dragen, gun
ik de Libris Literatuur Prijs zeker aan Manon Uphoff of Oek de Jong. Of
is negen jaar na Yves Petry (De maagd Marino) met Saskia De Coster
opnieuw een Vlaamse schrijfster aan het feest?
DOORBRFAAK
Waarom
krijgt het ene bedrijf steun en het andere niet? De overheid moet daar
objectieve criteria voor hanteren en er transparant over zijn.
*
Europese beurzen op weg naar verlies
De
beurzen trekken donderdag de handrem op nu het aantal besmettingen met
het coronavirus op sommige plaatsen weer oploopt. De ECB neemt met TLTRO
III een nieuwe horde in het stimulus-opbod.
-
Tesco trekt weg uit Polen
Tesco
TSCO0,00% verkoopt 301 supermarkten in Polen voor 819 miljoen zloty
(183 miljoen euro). De Britse supermarktreus had er moeite om
marktaandeel te veroveren en ziet betere groeikansen in zijn drie andere
Oost-Europese markten, Tsjechië, Slovakije en Hongarije.
** RECHT VAN NADENKZN & SPREKEN.....
Persoonlijke schroomvolle benadering van dit Hoofdartikel in wat wel de Hoofdkrant is van dit apenland.
*
Neen
hoor, we zijn er nog niet uit, uit het Dal der Zuchten. Maar laten we
de moed niet verliezen. Onze Sire ging gisteren al eens informeren bij
Janssen Pharma om te kijken hoe ver het nu eindelijk stond met hun
onderzoek naar dat levensreddend serum. Het was een zeer leerzaam
bezoek, maar te oordelen naar de gelaatsuitdrukking van de Vorst
verstond die daar de ballen van.
Dus nog meer ping-ping van Zuster Ursula voor verder en vooral beter onderzoek.
*
DE MORGENSTOND
HEEFT GOUD IN DE MOND
***
*
IK PROBEER AAN VOLKSVERHEFFING TE DOEN. NIET AAN VULGAIR CHAUVINISME
ALS ER AL IETS MELDENSWAARD ZOU ZIJN , ZIT HET ONDERGESNEEUWD ONDER DE PROPAGANDISCHE LEUGENTAAL
*
*
DROLVAN DE VADERLANDSCHE BROL
*
Over het belang van Eigen Volk en Eigen Staat
Maar
liefst VIERHONDERD dagen na de Verkiezingendag 16 Mei 2019, verslijten
thans de nieuwe Formateurs als DERTIENDE in de rij, de Processie der
Radelozen.
De
Francofone Unitaire Staat van 1830 ligt dus al reeds gekist, klaar om
bijgezet te worden in de catacomben van de vergetelheid. En toch
probeert men de dode nog altijd nieuw leven in te blazen door met geld -
dat er niet is te blijven smijten. Want daar is weer Het Ongrijpbaar
Monster van Loch Ness: twee volkeren die elkaar totaal vreemd zijn
beletten van vreedzaam hun eigen natuur te volgen. Neen, liever de
armoede dan een 2de Fluwelen Revolutie naar het voorbeeld van Tsjecho-Slovakije
Een
zekere Gerolf Annemans, Senator voor het Vlaams Belang en goede vriend
van Václav Klaus, die de dingen daar meesterlijk in goede banen leidde,
weet er alles van Niet iedereen niet alleman, maar Annemans aan de top
en Klaar is Kees.
Ook
de voorbije week werden veel vragen gesteld en waren er ook vragen
die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de
nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden.
Zoals:
Wanneer komen er échte praktijk-tests?
(Aan
de voorstanders van praktijktests, die alleen maar valstrikken willen
spannen voor blanke Vlamingen. Een échte praktijktest zou er helemaal
anders uitzien. Je verhuurt 40 identieke appartementen: 20 voor doorsnee
blanke middenklassers, 20 voor Nederlandsonkundige Afrikanen. Dit doe
je vijf jaar lang en dan heb je genoeg praktijkervaring om iets te
zeggen over verhuren in Vlaanderen.)
Welke Walen zijn de goede Walen?
(Aan
RTBF-journalist Alain Gerlache, die een boon heeft voor een oude
krokodil uit Brakel: De Croo is een merknaam geworden voor les bons flamands.
Degenen die ons accepteren zoals wij zijn en ons niet te veel
bekritiseren. Zo hebben Franstaligen hun Vlamingen nog altijd graag.
Hoe zouden zij reageren als wij serviele knuffel-Walen als de goede
Walen zouden bestempelen?)
Wat vinden historici van politieke ingrepen in het onderwijs?
(Aan
al die academici die geen kik geven nu zwarte activisten zoals Olivia
Rutazibwa openlijk oproepen om het (geschiedenis)onderwijs te
dekoloniseren. Als een Vlaams-nationalist nog maar denkt aan het woord
canon, dan kruipen historici massaal in de pen om hun
verontwaardiging uit te schreeuwen. Maar nu de Black Lives Matter-club
het onderwijs voor haar kar willen spannen: stilte. Er zijn dus
politieke drukkingsgroepen die zich wél mogen moeien met de inhoud van
de lessen.)
Welke nobele bedoelingen hebben de BLM-betogers?
(Aan
de virologen, die veel te vriendelijk blijven voor de betogers die hun
voeten veegden aan de corona-maatregelen: Het virus houdt geen rekening
met nobele bedoelingen. Hoe nobel is het om een buitenlands conflict
te importeren? Om het gezag van de politie te ondermijnen met pure
laster? Om te eisen het hele politie apparaat droog te leggen? Om te
heulen met anarchisten en communisten?
Waarom leggen wij zoveel eieren onder het gat van deze aanstellers?
Om
het verwende rotjong uit te hangen, vooral verontwaardigd omdat het al
een paar maanden niet in de eerste plaats over jou gaat? Waarom leggen
wij zoveel eieren onder het gat van deze aanstellers?)
Wie wordt het volgende slachtoffer van al deze agressie?
(Aan
de beeldenstormers, die niet zullen rusten tot alle dode blanke mannen
van hun sokkel vallen. De Vlaamse commentatoren zijn opvallend mild voor
deze opgehitste meute vandalen. Terwijl deze opstoot van agressie tot
nadenken zou moeten stemmen. Deze protestbeweging vertoont totalitaire
trekken. Dit stopt niet bij standbeelden. Om Heinrich Heine te
parafraseren: daar waar men beeltenissen vertrappelt, daar zal men
uiteindelijk ook mensen vertrappelen.)
Wie gelooft dat het alleen maar om Leopold II gaat?
(Aan
al die mensen die nu serieus het debat aangaan over Leopold II. Dat is
hopeloos naïef. Het gaat niet om één rubberkoning, het is een oorlog
tegen onze geschiedenis. U moet aanvaarden dat ons verleden verkeerd is
en onze welvaart onverdiend. Het gaat niet om standbeelden slopen, maar
om instellingen neerhalen. Het gaat niet om excuses, het gaat om
herstelbetalingen en herverdeling van rijkdom. Hoe kan je nu nog
wegkijken van het grotere plaatje?)
Wat als Abou Jahjah plots de stem van de rede lijkt?
(Aan
Abou Jahjah zelf, die een paar zinnige dingen zegt: De oude
moslimrijken hadden ook slaven, in de Arabische wereld is ook
discriminatie. Uitbuiting en racisme is niets van blanken alleen. Voor
alle duidelijkheid: Jahjah is nog steeds een onbetrouwbare ploert. Dus
hoe ver is het maatschappelijke debat doorgeschoten en geradicaliseerd
als iemand als Jahjah die niet veranderde nu de gematigde stem is?)
Hoeveel agenten kunnen gedachten lezen?
(Aan
criminologe Sofie De Kimpe, die wil dat de politie alleen naar het
innerlijk kijkt: Dat de politie controleert op basis van
persoonskenmerken is problematisch, omdat het uitgaat van het idee dat
iemand verdacht is omdat hij bepaalde uiterlijke kenmerken heeft.
Praktijkervaring en instincten zijn namelijk racistisch. Agenten moeten
maar raden naar de diepste zielenroerselen van de mensen op straat.)
Wat als niet álles racisme is?
(Aan
sportcommentator Peter Vandenbempt, die zoveel racisme ziet rond onze
voetbalvelden: Sommige supporters zijn zelfs zo idioot om een speler
van de tegenpartij uit te fluiten en racistisch te bejegenen om dan even
later een speler van dezelfde kleur van de eigen ploeg aan te moedigen
en om een handtekening te vragen. Blijkbaar begrijpt Vandenbempt niet
heel goed wat racisme is.)
Waar wachten jullie nog op?
(Aan
Sara Vandekerckhove, die in het edito van De Morgen om quota roept:
Laten we inderdaad werk maken van positieve discriminatie. De boel
trekt namelijk zichzelf niet recht. Maar dan mag het niet bij een
persoonlijke preek blijven. Vandekerckhove kijkt naar de politiek,
zodat ze niet naar haar eigen blanke redactie moet kijken. Niets houdt
De Morgen tegen om voortaan alleen nog kleurlingen aan te werven. Dan
kan die krant rustig zichzelf kapot maken door huidskleur te laten
voorgaan op intrinsieke kwaliteiten.)
Welke revolutie viseert eerst de luxeboetieks?
(Aan
schrijfster Melat Gebeyaw Nigussie, die de kritiek op de Black Lives
Matters-rellen van de hand wijst: Dit land is ontstaan uit protest en
revolutie. Wat zich zondag afspeelde in Brussel, was net zo Belgisch als
friet met mayonaise. Tenminste iemand die toegeeft dat de rellen geen
nevenverschijnsel zijn, maar de essentie van deze revolutie. Wel wat
vreemd dat deze revolutionairen vooral sportschoenwinkels willen
plunderen. Voor ons is het allemaal goed als het maar betekent dat
Brussel zich spoedig afscheurt.)
*
Wanneer komt er een cordon sanitaire rond het ABVV?
zo sectair dat ze zelfs fysieke nabijheid bij andersdenkenden niet meer verdragen
(Aan
elke politicus die de schutskring rond Vlaams Belang rechtvaardigt met
een verwijzing naar zijn onverdraagzaamheid. Vorige week werd Robert
Verteneuil gedefenestreerd bij de socialistische vakbond, omdat hij op
de een foto stond met een liberaal. De (Franstalige) socialisten zijn
stilaan zo sectair dat ze zelfs fysieke nabijheid bij andersdenkenden
niet meer verdragen. Wat is dit anders dan pure, blinde haat?)
Wie is de baas in een unitair Belgisch bedrijf?
(Aan
bpost, waar de Vlaamse postbodes harder moeten werken dan hun Waalse
collegas: Men vermoedt dat bpost schrik heeft voor de grotere
stakingsbereidheid in Wallonië. Unitair Belgische bedrijven zijn vaak
zie ook de NMBS een microkosmos van België zelf. De brave Vlamingen
zullen zich wel een breuk bussen.)
Over welk ander staatshoofd kan je dit schrijven?
(Aan
columnist Paul Baeten, die zijn geweld fantasieën deelt: Ik heb een
droom waarin Donald Trump verstikt wordt tot hij niet meer beweegt en in
de laatste minuten ervaart wat het is om machteloos te zijn. Wanneer ik
mensen voor het Witte Huis zie staan, denk ik in de eerste plaats:
hopelijk breken ze binnen en branden ze heel dat potsierlijke kutgebouw
en de walgelijke eikel erin plat. Wat verderop in dezelfde column
ergert Baeten zich aan al die eerbied voor rechtse kiezers: Sommige
meningen zijn goed geïnformeerd en beredeneerd of genuanceerd, andere
worden er maar uit geflapt door ignorant volk. Het is net aan zij die
meer inzicht en verstand meekregen om de rest in de goeie richting mee
te trekken. Van deze verlichte voorhoede, verlos ons, Heer.)
Il mio conforto. In het verslag van zijn tocht door het hiernamaals spreekt Dante in zijn Divina Commedia
de schim van Vergilius verschillende keren aan als mijn trooster. En
hij geeft hem nog andere namen: mijn gids, mijn meester. Vergilius
is de maestro, want de auteur van de Aeneis toont Dante de weg, staat
hem op zijn tocht ook bij.
Vertrouwen en troost
Trooster,
gids, meester: het zijn bijna synoniemen. De gids is een trooster omdat
hij zijn volgeling sterker (più forte) maakt. En de meester geeft Dante
het vertrouwen dat elke leerling nodig heeft. Vertrouwen is trouwens
etymologisch verwant met troost. Én met het Engelse tree.
In
een ver Germaans verleden moet troost van doen hebben gehad met bomen
waaronder je kan schuilen, waarachter je bescherming vindt. En met
standvastigheid, want wie troost biedt, moet stevige wortels hebben.
Voor Dante is Vergilius zon beschermende, standvastige boom.
Op weg naar het Paradijs
In
de Divina Commedia zijn er verschillende scènes waarin Vergilius zijn
gezel troostende woorden toespreekt, maar in de beste troostscène speelt
hij merkwaardig genoeg geen rol van betekenis. Ze is te vinden op het
einde van de tweede zang van het Purgatorio, deel twee van Dantes
driedelig epos.
Wie naar boven gaat, komt trouwens langs zeven terrassen, één voor elke hoofdzonde.
Dante
en Vergilius bevinden zich op dat moment aan de voet van de
Louteringsberg. Die moet beklommen worden om de ziel te zuiveren. Want
wie in het Paradijs wil raken het derde deel van het epos moet
uiteraard zonder zonden zijn. Wie naar boven gaat, komt trouwens langs
zeven terrassen, één voor elke hoofdzonde. En alleen wie de top haalt,
krijgt zicht op de paradijselijke eindbestemming, de goddelijke plek
voor al wie gelooft.
Maar bij die troostscène is de beklimming van de Louterinsgberg nog niet begonnen.
Il mio Casella
Tussen
een aantal schimmen aan de voet van de berg herkent Dante de zanger
Casella, een oude vriend. Il mio Casella staat er in het Italiaanse
origineel, mijn Casella. Tot drie maal toe probeert Dante zijn
overleden vriend te omhelzen, maar telkens opnieuw ervaart hij dat
zoiets niet gaat met wezens die niet langer van vlees en bloed zijn.
Driemaal hervond ik achter hem mijn handen, zegt Dante, driemaal
waren ze door hem heengegaan.
Casella
ziet de grap van de situatie in, maar Dante moet zich zoals zo vaak
tijdens zijn dodentocht stevig vermannen. Als enige levende raakt hij
maar niet gewend aan de generzijdse wetten. (Vergilius Aeneas had
hetzelfde voor toen die zijn vader terugzag in de onderwereld; Dante had
het dus eigenlijk kunnen weten )
Zangkunst
Dante
heeft nood aan ondersteuning: Casellas legendarische zangkunst kan
zijn leed verzachten. Omdat hij aanneemt dat zijn vriend dat oude talent
niet verloren is, spreekt hij Casellas schim vol verwachting toe:
Als jij je gave mocht bewaren
In deze wereld, en het minnelied
Nog kent dat mijn verlangens kon bedaren,
Wellicht dat jij me dan vertroosting biedt.
Casella
weet meteen over welk lied zijn oude vriend het heeft: Dante heeft er
immers al eerder troost in gevonden. De woorden die Casella zingt, heeft
Dante overigens zelf geschreven: Amor che ne la mente mi ragiona,
Liefde die in de geest tot mij wil spreken, een van de gedichten uit
Dantes Convivio.
Troostend vergeten
Oorspronkelijk
was de canzone een liefdeslied waarin Dante al dichtend troost zocht.
Maar na de dood van zijn Beatrice kon hij die troost alleen maar
vinden bij de Liefde die hij in zijn gedicht aanspreekt. Dezelfde
allegorische figuur die Casella nu toezingt. Zijn zoete gezang heeft op
alle omstaanders onmiddellijk effect. Dante schrijft:
Mijn gids, ikzelf, de zielen om ons heen
Werden zo blij van dit weldadig zingen
Dat waarlijk niets ons meer te deren scheen.
De
troost die van deze verzen uitgaat, is de troost van het vergeten.
Wanneer Dante Casella hoort zingen, verdwijnen al zijn zorgen. De
schoonheid van het gezang was zo groot, schrijft Dante, dat hij bij het
neerschrijven van de herinnering Casella nog altijd hoort zingen. Nooit
is de zoetheid van mij geweken.
Luiaards
Maar
dan wordt het gezelschap brutaal wakker geschud. Terwijl wij geheel in
het gezang opgingen, aldus Dante, verschijnt plots de schim van de
oude Cato, de wijze grijsaard die in de eerste zang van het Purgatorio
wordt voorgesteld als de bewaker van de Louteringsberg. In de Aeneis van
Vergilius is Cato rechter in de Onderwereld. Bij Dante krijgt hij als
heiden een uitzonderlijke taak: hij moet beslissen welke schimmen aan de
tocht van de zielenzuivering mogen beginnen.
de lange tocht moet nog beginnen, en nu al trappelen ze ter plaatse en zijn ze de weg kwijt
Cato
neemt die rol vanzelfsprekend zeer ernstig. Dante en Casella worden
streng toegesproken. Spiriti lenti noemt Cato hen: treuzelaars,
luiaards, volgelingen van de ledigheid. Dat ze zich laten ophouden door
een lied over de aardse liefde, is een veeg teken: de lange tocht moet
nog beginnen, en nu al trappelen ze ter plaatse en zijn ze de weg kwijt.
Cato ergert zich danig en wijst in de richting van de berg:
Ga ginds u van de zondenlast bevrijden
Waardoor u God nog niet aanschouwen kan!
Ware troost
Het
punt van Cato zal duidelijk zijn: de tijdelijke troost uit Casellas
liefdeslied staat de ware troost die wacht in het Paradijs, in de weg.
Dat is de plek waar de gelovige, vrij van zonden, God zal kunnen zien,
aangezicht tot aangezicht, zoals in de Bijbel staat. En zolang de
schimmen zich laten verblinden door de aantrekkingskracht van
niet-hemelse muziek, zullen ze God nooit echt kennen.
-
Wat
Dantes troost-scène vooral duidelijk maakt, is dat aardse troost in
het christelijke denken niet mag worden verward met de enige troost die
echt telt: de troost van het geloof.
Dé
figuur van het christelijke troost-denken is de Bijbelse held Job. Hoe
groot zijn lijden ook is, hij blijft steevast geloven dat het lot dat
God voor hem heeft bepaald, gerechtvaardigd is.
De Jobstijding
Zelfs
wanneer God zou beslissen om op een vreselijke manier een einde aan
mijn leven te maken, zegt Job in het zesde hoofdstuk van het naar hem
genoemde boek, dat zou nog mijn troost zijn. De woorden van troost die
hem bij elke nieuwe rampspoed door zijn zogenaamde vrienden worden
toegeworpen, negeert hij vakkundig. De enige troost die hij kent, komt
van boven.
Als
ware Christen zou Dante het met Job eens moeten zijn. Maar de zoete
verzen van zijn Goddelijke Komedie doen sterk vermoeden dat hij de
troost van de poëzie niet zomaar wil opgeven. Zijn dichterlijke leven
lang heeft Dante ervoor geijverd dat de muziek van zijn poëzie en de
gedachten van zijn geloof elkaar zouden versterken.
De religie is ons dan misschien vreemd, Dantes verzen gelukkig niet.
Jurgen Pieters
NA GESCHRIJFSEL
*
Weer
dat toeval, dat eigenlijk nier eens bestaat. En toch leerde ik op mijn
oude dag Dante van zeer dichtbij kennen. Via de Luisterbibliotheek van
Knetterende Letteren Met gesloten ogen geluisterd, uren lang. Was dat
nu Dante Allifhieri uit Firenze, of Leonardo da Vinci: ach dat
ouder worden!
Ineens was ik terug in ons klein gezellig eethuisje aan de boorden van het Lago di Bolsena (Italië, Lazio), de Purgatorio
Hadden we kennis mee gemaakt, omdat daar op een bepaalde dag in het
jaar, alle volwassen mannen van ons dorpje, 20 Km per pedes apostolorum
dwars door de bergen aflegeden om vóòr het kraaien van de haan, daar in
die kleine kapel te verzamelen om er de rozenkrans te bidden. Neen, dat
was niet in de jaren 1500, maar tussen 2002 en 2018. Een jaarlijkse
traditie
En
nu kreeg ik Dante in mijn oor gefluisterd. Alles in het Toscaans
geschreven, want de man kende geen Latijn Schreef met de ganzenpen, van
rechts naar links en in spiegelbeeld
-
Nee, geen Divinia Comedia. Wel hekelgedichten, balladen en vertelligen. Ik fgeef er ene van mee.
Vriend van een beroemd schilder vraagt hem waarom hij zon prachtige schilderijen maakt, terwijl zijn kinderen echt lelijk zijn.
Anrwoord van de kunstenaar. Schilderen maken ik gedurende de dag, kinderen gedurende de nacht
-
De mens Dante? Moet ik daar toch eens mee, voor nadere uitleg, naar Urbanus trekken
Het spookbedrijf van Zelfa Madhloum, woordvoerster Open-Vld
13 juni 2020 Bono Bo
*
Zelfa
Madhloum is de nieuwe woordvoerster van de Open-Vld en
PR-verantwoordelijke van Egbert Lachaert, de nieuwe voorzitter. Madhloum
profileert zich overal als serial entrepreneur. tScheldt vroeg zich
uiteraard af waar en hoeveel Zelfa dan al serial ge-entrepreneurd
heeft. Op het wereldwijde internet, en dat is ondertussen duizenden
bibliotheken samen, vonden we slechts één verwijzing naar een bedrijf
van Zelfa, en dat was op Zelfas eigen website.
Wat
lazen we op de persoonlijke website van Zelfa Madhloum? In 2017
richtte ik mijn tradingbedrijf The Belgian Food Company op waar ik als
handelsvertegenwoordiger Belgische bedrijven representeer in het
buitenland. Ik exporteer en verleen advies voor afzetmarkten als het
Midden-Oosten en Afrika en representeer bedrijven in buitenlandse
beurzen.
Zoiets
klinkt natuurlijk goed, want Open-VLD, dat is de partij van de doeners.
En de durvers. Duizenden liberalen begonnen spontaan te saliveren bij
het grote nieuws van haar aantreden . eindelijk een echte onderneemster
als woordvoerder van onze partij! Eén die durft en doet! Hip Hip Hoera!
Licht
achterdochtig zoals we zijn gingen wij op zoek naar dat bedrijf .
Eerst gewoon googelen. En ja, een prachtige website duikt op. The
Belgian Food Company blijkt zichzelf aan te prijzen als unicum: heb je
als Tutsi, Inuït of Pijlstaartamazone indiaan een Belgisch product
nodig, slechts één adres. Ergens in Puurs. Ongetwijfeld een megabedrijf.
Alhoewel . Veurtstraat 7. Op loopafstand van de Duvel-brouwerij, een
bescheiden woning met gele kinder-tractor voor de deur
Spijtig
genoeg ontbreekt op de gelikte website van The Belgian Food Company
verder elke inhoudelijke informatie. Wie hun klanten zijn bijvoorbeeld.
Als je echt eens wil gieren, moet je naar de antwoorden op de FAQs gaan
zien. Daar staan nog altijd alle proefzinnen van de web-designer.
Iets in het Latijn (De Wever, help!) Is er dan niemand van de Open-Vld
die de website van Zelfa heeft bekeken vooraleer haar aan te werven als
PR-verantwoordelijke?
Het
kan toch niet zijn dat alle klanten van The Belgian Food Company
latinisten zijn, vroegen we ons af. Nee blijkbaar niet, want op de
website staan 4 referenties. Vier mensen schreeuwen hun blijdschap van
het dak over de fantastische samenwerking met The Belgian Food Company.
Een normale referentie houdt naam en bedrijf in. Bij Zelfa niet. Bij
Zelfa staat er alleen een naam en een land.
Zo
schrijft Saïd El Talhouai uit Morocco dat hij al twee jaar samenwerkt
met The Belgian Food Company en dat hij erg onder de indruk is van hun
diensten. Er staat niet bij voor welk bedrijf Saïd El Talhouai dan wel
werkt, but who cares een referentie is een referentie.
Even
enthousiast is Yasmina Salhaoui uit de Verenigde Arabische Emiraten
(UAE). Ze raadt iedereen aan met The Belgian Food Company te werken en
ze beweert dat de leveringen altijd punktueel waren. Er staat niet bij
voor welk bedrijf Yasmina werkt, but who cares een referentie is een
referentie.
We
hopen voor Zelfa dat ze haar geld kreeg van deze referenties want als
wij deze referenties opzoeken op het web blijken ze nogal heu
onbestaande te zijn?
Als
je naar onze vrienden Saïd en Yasmina op zoek gaat is er telkens maar
één referentie op datzelfde wereldwijde internet met die duizenden
bibliotheken van daarstraks, en dat is de website van Zelfa.
Alhoewel
het bovenstaande verwonderlijk is, zijn we bij tScheldt doorgaans geen
moeilijke mensen. We beschikken ook niet over de computers van de CIA
of de budgetten van de Vlaamse kranten die dit opzoekingswerk eigenlijk
zouden moeten doen. Het zou kunnen zijn dat de namen van deze
referenties op de website van Zelfa verkeerd geschreven zijn, of een of
andere Arabische variant hebben die Google niet kent kan allemaal.
Althans dat hopen we want de enige andere betekenis van het bovenstaande
is dat Zelfa deze referenties uit haar duim gezogen heeft en dat zou
een PR-verantwoordelijke van een liberale partij toch nooit doen?
Dus
verder zoeken dan maar. De Kruispuntbank van Ondernemingen eens
doorsnuffelen. Daar staat immers elk Belgisch bedrijf op. Mooie
zoekmotor hebben ze. Helaas, kijkt u mee: noppes.
Terwijl elke onderneming er toch op moet staan. Wettelijke procedure, bij oprichting moet men zich er registreren.
De
Balanscentrale van de Nationale Bank? U raadt het al. Ofschoon elk
bedrijf ook hier wettelijk verplicht is haar jaarrekeningen te
publiceren, geeft ook hier de zoekmotor geen enkel resultaat.
Koppig
als we zijn: het Staatsblad. Op zoek naar de publicaties aldaar. Een
oprichtingsakte bijvoorbeeld. Wat vinden we daar? Een bedrijf met
dezelfde naam. In Gent. In de Karel van Hyfthenstraat 33. Helaas,
ontbonden sinds 1986. Toen was Zelfa nog niet geboren.
Een mysterie dus
Misschien
eens bellen naar die onderneming, daar in Puurs (ja, waar Kris Peeters
woont. Ook bekend voor zijn eerlijkheid). De veeltalige secretaresse nam
op en zei tuut tuut tuut .
Wat
wel duidelijk op de pretsite van The Belgian Non Existing Food
Company staat, zijn de bijna narcistische portretten van de
zelfverklaarde eigenaars, MADbloum, en haar schattebout, ene Max Van
Coillie die zichzelf op Napoleontische manier de hemel in prijzen. Van
Coillie leutert dat hij uit een ondernemingsfamilie komt. Zozo. Wij
meteen geïnteresseerd. Wat blijkt die Van Coillie als job te hebben?
Leve
LinkedIn, mijnheer werkt bij een bedrijf dat namaak-koffiecapsules
maakt (namaken is ook leuk, sorry George Clooney) Belmio. Sinds
augustus 2018.
Daarvoor
was hij eventjes werkzaam bij The Belgian Food Company, als owner.
Eens temeer een bewijs dat de onderneming van Madhloumboumboum niet
echt een levendig beestje is. Als manlief het al aftrapt om elders wel
geld (kindje bijna verhongerd, poes opgehaald door Michel Vandenbossche,
alle kamerplanten dood, voedselbank geregeld bezocht, . allemaal erg
hoor) te gaan verdienen
We
hebben dus vermoedelijk een leugenaartje te stekken, met een
spookbedrijf als uithangbord. Vinden wij het erg dat Madame Madhloum een
liegebeest is? Dat ze beweert een onderneming te hebben, die weliswaar
geen oprichtingsakte, jaarrekening, activiteiten of klanten heeft? Neen.
Ze heeft de juiste job gevonden, ze zit prima op haar plaats.
Als woordvoerster van de Open-Vld is kunnen liegen een extra troef. Durven en Doen. Inderdaad.
NASCJRIFT
**
*
De
naam van de Démoiselle in kwestie is Zelfa Madhloum. ZELFA, (Selfie?)
een Turkse ???? van eigen binnenlands fabricaat? Goed gelukt, daar niet
van. Goed voorzien van poten en oren. De vraag is niet eens gesteld,
want puur racistish van het helderste kwadraat. Turks, Marochaans of
Oezbekistaans, het uiterlijke valt best mee. Maar voortgaande op de
afbeelding op Google zou het me niet verwonderen, dat Patje Dewalekop,
de eigenlijke bendeleider van de Blauwen, die ouwe snoeper, achter deze
hoge keuze zit.
Ofwel is Vader Madhloum een rijznde ster aan het Blauwe Firmament die op die manier de weg naar de sterren opent voor zijn charmante dochter.
Maar als de vlag de lading dekt? Mij nier gelaten. Het oog wil ook wat
178 - HET WOENSDAG BROOD MET OUDE MEDECIJN AL KEUNE VEKDSLAG TGEEN DEZE PABDEMUIE GEWONNEN
1248
178 - HET WOENSDAG BROOD
*
*
VOOR SLECHT ZIENDEN, GOED ZIENDEN, BLINDEN EN VOORAL VOOR ZIJ DIE ZIENDE BLIND ZIJN
*
Wanneer komt er een cordon sanitaire rond het ABVV?
*
Zo sectair dat ze zelfs fysieke nabijheid bij anders-denkenden niet meer verdragen.
(Aan
elke politicus die de schutskring rond Vlaams Belang rechtvaardigt met
een verwijzing naar zijn onverdraagzaamheid. Vorige week werd Robert
Verteneuil gedefenestreerd bij de socialistische vakbond, omdat hij op
de een foto stond met een liberaal. De (Franstalige) socialisten zijn
stilaan zo sectair dat ze zelfs fysieke nabijheid bij anders-denkenden
niet meer verdragen. Wat is dit anders dan pure, blinde haat?)
**
*
Woensdag 17 juni 2020
**
Oud medicijn boekt 'enorme doorbraak' in strijd tegen corona
**
*
Belgische Duvel-manager in Peking: 'Niemand durft nog op restaurant'
*
Een
goedkope ontstekingsremmer verbetert de overlevingskansen van ernstig
zieke coronapatiënten. In een grootschalige studie verminderde het
medicijn het sterftecijfer bij de zwaarste gevallen met een derde.
Onderzoekers
van de University of Oxford, die bij de studie in de frontlinie
stonden, spreken over een enorme doorbraak' in de strijd tegen het
coronavirus. Dit is het eerste medicijn dat een impact heeft op de
mortaliteit van patiënten. En we spreken over een substantiële impact,
klinkt het.
Het
gaat om het medicijn dexamethasone, een ontstekingsremmer die al
tientallen jaren gebruikt wordt voor de behandeling van onder meer
astma, allergieën en artritis. Mocht het medicijn sinds het begin van de
pandemie opgenomen zijn in de standaardbehandeling dan zouden in het VK
alleen al naar schatting 5.000 minder doden gevallen zijn, zo
becijferden de onderzoekers.
Onmiddellijke uitrol
Na
de aankondiging liet de Britse regering weten dat ze al 200.000
dosissen op voorraad heeft en dat het medicijn meteen in het hele land
zal worden uitgerold. Dit is een grote stap voorwaarts in de zoektocht
naar nieuwe manieren om patiënten te behandelen', zei Stephen Powis,
medisch directeur van de NHS, de Britse openbare gezondheidsdienst.
In
een grootschalige studie kregen meer dan 2.000 patiënten verspreid over
Britse ziekenhuizen het medicijn toegediend. Daaruit bleek dat
dexamethasone het sterftecijfer bij de zwaarste gevallen patiënten die
aan een beademingstoestel liggen met een derde doet minderen van 40
procent naar 28 procent. Voor iets minder zware gevallen - die zuurstof
via een mondmasker krijgen zonder geïntubeerd te worden - daalde de
mortaliteit met een vijfde.
Het
medicijn is niet duur, is al op de markt en kan onmiddellijk ingezet
worden om levens over de hele wereld te redden, zegt Peter Horby van de
University of Oxford. Bij patiënten die geen ademhalingshulp nodig
hebben, had het medicijn geen effect.
*
RECHT VAN NADENKZN & SPREKEN.....
*
Persoonlijke schroomvolle benadering van dit Hoofdartikel in wat wel de Hoofdkrant is van dit apenland.
*
Zeg
nu nog dat ze bij de VRT achterlijk zouden zijn, of achter lopen.
Gisteren reeds om 19u werd hetzelfde Nieuws omgeroepen d.i. de wereld
konde gedaan. Ja, bij de KUL had men daar ook al iets van gehoord. Maar
t was niet meer dan een oud spul van niet het minste belang. De
intonatie van de stem van de Omroeper deed de rest.
Opdracht van deze Regering. Die zieke mensen waren toch al ten dode opgeschreven. Waarom zich dan nog moe maken?
Wat
ik denk? Dat de sanitaire Bubbel rond het ABVV met de Reyerslaan
dient te worden uitgebreid. Dat soort profiteurs van andermans leed
dient te worden verbannen tenminste naar Timboektu waar er nog oerwouden
genoeg voorkomen om er zich tussen de chimpansees vrijelijk te kunnen
bewegen in de hoogste takken van de hoogste bomen
*
*
DE MORGENSTOND
HEEFT GOUD IN DE MOND
*
IK PROBEER AAN VOLKSVERHEFFING TE DOEN. NIET AAN VULGAIR CHAUVINISME
ALS ER AL IETS MELDENSWAARD ZOU ZIJN , ZIT HET ONDERGESNEEUWD ONDER DE PROPAGANDISCHE LEUGENTAAL
*
DROLVAN DE VADERLANDSCHE BROL
*
De kroon op de Corona van het Covit-19 China-virus gaat volgens mij terug tot de 19de
-eeuwse ballade van De Leerling-Tovenaars. Dit verhaal uit
bet-overgrootvaders tijd stond a.h.w. als gegoten model voor de
post-Communistische heilsleer van Mao Tje Thung & CU. Onderweg naar
de Top om Merlijn de Tovenaar in zijn eigen laboratorium te overklassen.
Even bij Google
te rade, want van wat mij uit de lessen Esthetica uit mijn Humaniora is
bijgebleven, schiet niet veel meer over Alleen nog de opzwepende
muziek van de strijkers en de naam Claude Debussy
Zelfs een geliefd thema bij Walt Disney
*
Dit
is de muzikale vertolking van een opvoedend werk als Doornroosje voor
opgroeiende meisjes, werk voor volwassen wordende jongens van Goethe,
geschreven tijdens diens verblijf in Weimar in 1797 .
De in Parijs geboren Paul Dukas
(1865-1935) is het meest bekend van zijn symfonisch gedicht
Tovenaarsleerling (Lapprenti Sorcier) uit 1897 naar die beroemde
ballade van Goethe. Dukas bezocht vanaf zijn 17de het conservatorium van Parijs, waar hij onder andere samen met Claude Debussy studeerde.
De twee werden vrienden voor het leven. Als componist toonde Dukas een
sterke voorliefde voor dramatische onderwerpen. Helaas vernietigde hij
de meeste van zijn werken.
Het
verhaal zelf is zo oud als Mathusalem. Terwijl Merlijn de Tovenaar, oud
en wijs, er even op uit is, proberen de thuis achter gebleven
leerlingen de reeds geleerde kunstjes uit te proberen. Ze laten de haard
hoog opvlammen, de pompen water spuiten, de opgezette dieren weer tot
leven te brengen, tot het huis van de kelder tot de zolder vol beweging
geraakt. Maar o wee de reeds opgedane toverkennis is niet bij machte om
de rust te doen terugkeren. En zo steekt Merlijn dan de voordeur weer
open
-
Over
naar het Land der Spleetogen. Nog van vóór de tijd van Jezus Christus
waren de Chinezen al meer ontwikkeld dan alle Oude Egyptenaren,
Babyloniërs, Grieken en Romeinen samen . Maar het Rijk van de Hemelse
Vrede leefde verder eeuwenlang met de poorten piotdicht. Alleen de
Jezuïeten geraakten er einde de jaren 1700 even binnen om er de Vlaming
Ferdinand Verbiest (Pittem) tot Onderkoning te kunnen kronen. Tot de
Grote Proletarische Culturele Revolutie (1966-1977) de droesem van de
bodem naar omhoog joeg. Het waren de Hoogdagen van de afgod Mao Zedong.
Gedaan met de overbevolking. Verbod tot paren. Vrouwelijke babytjes
dienden voortaan als varkensvoer. Iedereen werd de wildernis en het veld
opgestuurd, zelfs top-chirurgen en universiteitsleraars. Ja, op de Rode
Vooruitgang staat noch maat noch getal.
Dat
heb ik van een Chinese Kruidendame zelf, tijdelijk gedetacheerd naar de
KUL, die ondergetekende destijds in één enkele sessie van 1/4 uur via
acupunctuur van zijn nicotine-verslaging afhielp. Costa niente:
vriendendienst. Plaats der Consultatie: de rand van haar bed. Na
afloop zei ze treiterend in haar beste Engels Now you can smoke again.
Ik, stomverbaasd, rap er vandaar. Nooit nog één sigaret aangeraakt.
China: het land van de Onbegrensde Mogelijkheden.
Eens
zien wat al hellegespis er nog van daar zal komen. Economische
Wereldmacht onder de Rode Vaan. Uitgroeiend tot het laatste snufje van
een nooit gezien despotisme?
Ach Moeder, waarom leven wij?
Pietje-de-Leugenaar op het middaguur.
*
China: scholen en luchthavens dicht. Deze keer voor de invasie EU-versie van het virus
Brazilie
(het Zuid-Amerikaanse Land, met de Rechts President die de VRT al
helemaal niet bevalt) heeft het ongeloofelijkste groot aantal
slachtoffers ter wereld.
Corona? No problem. Zuster Ursula
trekt vele honderden miljarden uit zodat er zo spoedig mogelijk een
definitieve vaccin zou ontdekt worden voor binnen anderhalf jaar.
Hoop doet leven. Zong Will Tura tot de dode Fabiola di Mora e Aragon .
77 - HET DINSDAG BROOD DE RODE ONWEERSBUI TREKT STILAAN WEG EN DE GEEL-ZWARTE OCHTENDSCHEMERING GLANST AAN DE HORIZON
1445
177 - HET DINSDAG BROOD
*
*
VOOR SLECHT ZIENDEN, GOED ZIENDEN, BLINDEN EN VOORAL VOOR ZIJ DIE ZIENDE BLIND ZIJN
*
Dinsdag 16 juni 2020
**
Socialisten stellen tripartite voor
**
*
De socialistische partijvoorzitters Conner Rousseau en Paul Magnette schuiven na een snuffel-ronde in hun schriftelijk eindverslag het scenario van een klassieke tripartite tussen socialisten, liberalen en christendemocraten naar voren.
'We
hebben een nieuw voorstel gedaan. Het is geen droom scenario, maar het
biedt wel een oplossing om zo snel mogelijk een relance-regering op de
been te brengen', lichtte sp.a-voorzitter Conner Rousseau maandagavond
in een online bijeenkomst de socialistische leden in over het
eindverslag dat hij en PS-voorzitter Paul Magnette maandag hebben
voorgesteld aan premier Sophie Wilmès (MR).
Het
nieuwe scenario dat de socialisten op tafel leggen, is dat van een
klassieke tripartite. Wilmès zou als formateur haar minderheidsregering
van liberalen en CD&V kunnen uitbreiden met de socialisten en het
CDH. Zon tripartite komt niet aan een meerderheid, maar met 71 van de
150 Kamerzetels kan de eerste fase van een economische relance worden
uitgewerkt, is de redenering. 'Dat is wat vandaag op tafel ligt', zegt
een partijvoorzitter. 'Alle betrokken partijen moeten het nu nog eens
goed bekijken.'
**
HLN (wervinGsreclame op Gmail))
Rousseau en Magnette hebben hun verslag af en vragen premier Wilmès om formatie over te nemen
*
ALMACY
om 14 uur op de Radio: Ja hoor, dank zij MIJ is het gebakken. Hoera de
mandaten voor onze Partij zullen volgen, zoals beloofd.
*
Deze
versie van Comèr Sloefkens van SPA-BRUIS is pertinent in tegenspraak
niet alleen met dat wat de VRT s morgens vroeg rondstrooide, maar ook
met de juiste toedracht der feiten.
Volgens de Radio gaven de beide Heren zich bedingingslos en definitief over, de handen in de lucht. Vivaldi, neen, dat kon definitief niet. Einde verhaal. Maar Wilmès had ze wandelen gestuurd met de wanhopige smeekbede om toch nog eens te proberen
*
RECHT VAN NADENKEN & SPREKEN.....
Persoonlijke schroomvolle benadering van dit Hoofdartikel in wat wel de Hoofdkrant is van dit apenland.
*
Er
staan ons dus spannende dagen/uren te wachten. Dit apenland zoals het
nu al bijna 200 jaar niet werkt, werkt t nu helemaal niet meer. Zelfs
niet meer in de Waals/Brusselse Hoofdkwartieren. De PARTI SOIALISTE,
van de Waalse profitariaats-partij in het kwadraat met haar
aanhangwagentje van SPA- Bruis niets werkt nog. Want de kassen zijn leeg
en zelfs de bodems ervan zijn weg geroofd, mede door de ratatouille van
alles wat in Vlaanderen ook als progressief wil overkomen, en
dictatoriaal aan de Macht sedert 14-18, hangt, moe geprofiteerd,
vleugellam in de touwen. Dat hangen duurt al een paar tientallen jaren,
maar gecorrumpeerd door de Macht, blijven die Poepos zich obstinaat
verzetten tegen de aflossing die nochtans ook al vele jaren in de
coulissen de kat uit de boom kijkt. En blijft kijken.
Grondwettelijke Reflex
Regering Formateurs werden an sich
door de Sire van de dag aan het werk gezet. Maar ook dat is achter de
rug en in den donkeren? nu overgenomen door de zittende Macht onder
elkaar. Monsieur Ça-ne-se-feit-pas, Minister-President de la Féderation Wallo-Brux. Paul Magnèt ten einde raad en uitgeschud, geeft de Sint-Maartenspijp terug aan Sophie La Deuxième,
de Putch-Cheffin van de machtsgreep na Het Pact van Marrakesh. Comèr
Sloefkens van de Spa-Bruis mee met hem als slippendrager. Een macht der
gewoonte bij de Sossen, en goed voor de achterban.
Sophie, als woordvoerster van Sjieke Sjarel Premier, weigert. Steekt vingertje in de lucht en zendt ze terug naar af.
Maar die twee weigeren die weigering.
Finito. Hun branie is op.
Het immer pal staande Vlaamse Heir blijft pal staande, rechtop staan. In de hoogst romantische bewoordingen bezigen ze de petite histoire van hun Groots Verleden. De Wevers-Gilde, ontredderd, ontmand, ballenloos, durft noch kan om het even wat..
Ja,
nieuwe Verkiezingen zijn de uitweg. Denken ze. Met de moed in de
schoenen en tegen beter weten in. Het moment der Waarheid nadert met
rasse schreden
Ja,
t zijn droeve dagen als het Oorlog wordt en men mensen slacht lijk
dieren Hieronymus Van Alphen, lang, heel lang geleden, zei het al. Weet
ik al sedert de Lagere Jongensschool van toen ik amper 5 jaar oud was.
**
*
Wat nu gezongen?
Das Lied ist aus.
De
Koning drinkt en zwijgt. Vol onrust over het Lot van zijn Onvoltooide
Dochter als troon-opvolgster. Maar nog meer treurt die om zijn bedreigde
Koninklijke Paleizen en Koninklijke Parken. Vooral, nu de Koninklijke
Monumenten t allen kante onteerd worden; nu vreest de hele Clan hun
Congolees fortuin kwijt te spelen als schadeloosstelling voor de
vermoorde Zwartjes uit het Privé Rijk van hun voorvaderen
Kortom, miserie waar ook hun edele blikken gaan. Zelfs hun luxe yacht, de ALPA, gaat voor de bijl
-
Na
de regen de zonneschijn? Het voordeel dat kleeft aan elk nadeel?
Als men in t Fransoos aan het einde van zijn Latijn is, dan maar
overschakelen op de Vloms? Nee, dakannie.
Geen
Latijn, dan maar Grieks? Dat zou eens wat anders zijn. Stel U voor, den
Belziek, met als Staatshoofd onder een échte President Filip DeWinter,
die tot tien cijfers na de komma luistert naar Van Grieken.
Nee, ook da en kannie. Stel U een tweede Trump voor die in Scharrelroi de buiging in ontvangst neemt van Magnèt .
-
Twee
uitersten dan van de drie mogelijkheden. Rien ne va plus. Broekzele bij
het Klein Gevaarlijk Afval en de Koekstad als Tweede Hoofdstad na
Amsterdam van de Herenigde Vrije Republiek der Lage Landen
Met
200 jaar vertraging Het Verdrag van Wenen uit 1814 in werking gebracht;
zoals het door de Groote Mogendheden van toen werd bedacht. Londen,
Wenen, Moskou. Een grote machtige bufferstaat tussen Engeland en
Duitsland
Wedden
dat de vroegere Oostbloklanden die nu al dwars liggen in de EUSSR,
met die Herenigde Nederlanden n gat in de lucht springen? Enig nadeel,
het heropflakkeren van zowel de Christenheid als van de Beschaving, ten
nadele van de dreigende islammerij.
-
Maar daar is nog altijd Covid-19 en dus geldt in de eerste plaats Primum vivere, dan filisophare .
06 uur in de morgen
*
-
Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig Stemplicht
verwaarlozen = zware straffen + uitleg van hier tot ginder. De schrik
moet er diep inzitten.
-
racisme in Aarschot van 2 jaar geleden zwaar bestraft. Was trouwens
gericht tegen n onschuldig kind van 14 jaar. Driewerf schande, die
onverlaten !!!!!!
- vrachtwagen botsingen bij de vleet. Gelukkig maar anders wisten ze niet wat zeveren .
- Covid-19. 18 mio besmettingen wereldwijd. Haarfijn berekend of met de klak naar gegooid? Wie zal het zeggen?
Mag niet aan getwijfeld worden, want komt van de Radio en die is, Alwetend, straffer in de Eeuwige Waarheid dan Ons Heer zelf.
*
DE MORGENSTOND
HEEFT GOUD IN DE MOND
IK PROBEER AAN VOLKSVERHEFFING TE DOEN. NIET AAN VULGAIR CHAUVINISME
**
ALS ER AL IETS MELDENSWAARD ZOU ZIJN , ZIT HET ONDERGESNEEUWD ONDER DE PROPAGANDISCHE LEUGENTAAL
*
DROLVAN DE VADERLANDSCHE BROL
*
En dan ligt er mij nog iets op de maag dat samen te vatten is, als dat zelfs een oude uil nog altijd wijzer kan worden.
Om een lang verhaal kort te houden, diene Herman Portecarero, Belzieks Consul-Generaal, die mij onlangs dagenlang aan het lijntje hield, verklapt op het einde van zijn boek de diamantdiaspora, dat
zij Grootva langs vaders kant na WO I als Jood, een fervent
collaborateur was. Stierf zelf als terdood veroordeelde in de cel. De
familie werd bijgevolg rabiaat en wraakzuchtig Anti Bels. Maar waren in
de Pelikaanstraat als diamantairs meer dan schatrijk.
Kijk
kijk, hoe een dubbeltje rollen kan Belgisch diplomaat en communist
geworden, kosmopoliet en dikke vriend van Fideel in Havanna
Contradictio
in termini? Zelfs de Duits-Belse Jood Heinrich Karl Marx, de uitvinder
van het Communisme, werd later daarvan de felste tegenstander Zijn
strijdmakker, Trotsky moest vluchten en werd later in opdracht van
Stalin in Mexico vermoord
De Joodse Mens, Ahasverus? De meeste Nobelprijswinnaars, o.a. voor de uitvinding van het Ieperiet, Fritz Haber (1868-1934), een Duitse Jood
De bankier in NY, GoldmanSachs, die de maat slaat zelfs voor Trump en ja, ook voor onze bloedeigen EUSSR .
George Soros, de sinds de Crash van 2008 rijke Amerikaans-Hongaarse Jood oproer-stoker en financier tegen Victor Orban
-
Ja, de Joodse medemens, aan de wortels van onze Beschaving; is een medaille met twee kanten. Het is maar hoe je het bekijkt
Vrouwe Fortuna is wispelturig met haar gunsten. Maar ze was en blijft van oorsprong een Griekse
Onze
Tom zal dat ook wel weten, denk ik. Van Griekenland naar de Lage
Landen: in deze digitale tijden is dat maar n kattensprongetje ver
meer
Gisteren 14 uur 
-
@Assita_Kanko (NV-A)
*
Prsoonlijke schroomvolle benadering van dit Hoofdartikel in wat wel de Hoofdkrant is van dit apenland.
16u (gissteren)
Twitter 21 uur. Gistten
12:04:51gisteren
Persoonlijke schroomvolle benadering van dit Hoofdartikel in wat wel de Hoofdkrant is van dit apenland.
*
Oud medicijn boekt 'enorme doorbraak' in strijd tegen corona
Socialisten stellen tripartite voor
