De Iraanse politie heeft op 21 januari mogelijk vijftig christenen gearresteerd. Dat hebben Iraanse bronnen van persbureau Compass Direct meegedeeld, meldt Open Doors.
Alleen al in Teheran zouden tien christenen zijn opgepakt. Jamal Ghalishorani (49) en zijn vrouw Nadereh Jamali uit Teheran werden s morgens vroeg door de politie van hun bed gelicht. Het is niet bekend waar zij zich nu bevinden.
Het echtpaar was lid van een huiskerk. Jamal is al dertig jaar christen en zijn vrouw vijftien jaar. Hun dochtertje van dertien is bij familie ondergebracht.
Volgens een Iraanse bron van het persbureau zijn de aanhoudingen onderdeel van een golf van arrestaties die al enige maanden duurt. Het gaat waarschijnlijk vooral om mensen die zich van de islam hebben afgekeerd, maar op 21 januari is ook een Armeense christen opgepakt, Hamik Chatsjikian. Ook zijn verblijfplaats is onbekend.
Vroeger waren er golven van ongelooflijke druk, maar na een poosje kwam er altijd weer een eind aan. Maar deze keer lijkt het niet op te houden, aldus de bron van Compass Direct.
Volgens woordvoerder Klaas Muurling van Open Doors zijn er de laatste tijd gevallen bekend waarbij christenen onder zware psychische en fysieke druk zijn gezet om hun een bekentenis af te dwingen en om namen van andere afvallige moslims te noemen. In het ergste geval kan een bekeerde moslim ter dood veroordeeld worden.
In september heeft het Iraanse parlement een wetsontwerp goedgekeurd dat bij afvalligheid de doodstraf verplicht stelt voor mannen. Vrouwen krijgen minimaal levenslang.
De wet moet alleen nog worden goedgekeurd door de Raad van Hoeders.
Dat is de wonderboy van Mei 68, de flamboyante hoofdredacteur die Vooruit naar de dieperik joeg en de doodgraver van Notaris X, die in feite geen Notaris X bleek te zijn, maar een boemerang in het gezicht van dit schrijversgenie .
De Paus van de Linkse Kerk werd onlangs gevierd zoals het de Verworpenen der aarde past: met champieter, kreeft en kaviaar in de Brusselse Comme Chez Soi .Waarlijk een reputatie om fier over te zijn .
De taaie vooroordelen over Allah in het Avondland
Paul Goossens, Europajournalist en voormalig hoofdredacteur van deze krant, vindt het opinieonderzoek over de islam in Vlaanderen nogal arrogant. Bijna de helft van de Vlaamse kiezers heeft een uitermate negatieve opvatting over de islam en de moslims. Maar liefst 46 procent is van mening dat de islam geen bijdrage kan leveren aan de Europese cultuur. Amper 18 procent denkt dat dat wel het geval is. Nog meer kiezers (48 procent) vinden dat de islamitische waarden een bedreiging zijn voor Europa. Dat bleek deze week uit een onderzoek van het Instituut voor Sociaal en Politiek Opinieonderzoek van de KU Leuven. Paul Goossens richt zijn pijlen op het onderzoek zelf: 'Het is niet omdat je opiniepeilingen simpel moet houden dat je om het even wat op papier moet zetten.'
Ooit werd de Vlaamse kiezer verweten dat hij over weinig een mening had. Brave volgzaamheid, zo werd verteld, was zijn grootste deugd en ultieme wijsheid. Die tijd is al lang voorbij. In navolging van zoveel bekende Vlamingen grossiert de assertieve kiezer nu ook in uitgesproken meningen en rake standpunten. Hoe ingewikkeld ook, de onbekende Vlaming draait er zijn hand niet voor om en ventileert een opinie. Europese cultuur? Islamitische waarden? U zegt het maar. Het Instituut voor Sociaal en Politiek Opinieonderzoek (Ispo) van de KU Leuven confronteerde meer dan duizend Vlaamse kiezers met enkele stereotiepe clichés over de islam. Het resultaat mag er zijn. Zo meent maar liefst 46 procent dat de islam geen bijdrage aan de Europese cultuur kan leveren en bijna 50 procent kwam tot het inzicht dat de islamitische waarden een bedreiging voor Europa zijn. Vlaanderen op zijn smalst?
Schokkend? Vele politici vinden van wel. Mieke Vogels dringt alvast op een breed debat over normen en waarden aan, terwijl Caroline Gennez het betreurenswaardige, maar begrijpelijke cijfers noemt. Voor bevoegd minister Marino Keulen zijn het intrigerende resultaten en hij wil er graag meer over weten. Ondertussen wil hij wel kwijt dat vooral de negatieve beeldvorming in de media de achterdocht tegen de islam voedt. Opmerkelijk en bevreemdend is dat niemand de clichés zelf op de korrel neemt. Daar is nochtans reden toe. Het is niet omdat je opiniepeilingen simpel moet houden dat je om het even wat op papier moet zetten. De stelling "de islam kan iets bijdragen aan de Europese cultuur" klinkt misschien neutraal, redelijk en goed bedoeld, maar ze is wel een gedrocht van een standpunt. Onjuist, dom en nogal arrogant.
Hoe ongaarne sommigen het ook horen, de islam leverde al een bijdrage aan de Europese cultuur. Wie de behoefte voelt om naar de wortels van de Europese cultuur te graven, komt niet alleen bij hellenisme, jodendom, christendom en verlichting terecht, maar ook bij de islam. In het Andalusië van de donkerste middeleeuwen bouwden de erven van de profeet niet alleen een wondermooie moskee, ze koesterden en conserveerden ook Aristoteles en andere klassieke auteurs. Zo werd de islamitisch-Arabische beschaving het belangrijkste doorgeefluik voor de kennis van de klassieken.
Illusie Daarbovenop kwam nog een flinke scheut Indiase, Joodse en Chinese kennis. Heel Europa werd er beter en slimmer van. De wijsgeer Averroes was eeuwen vooruit op zijn tijd. Al in de twaalfde eeuw schreef hij dat er geen conflict tussen godsdienst en filosofie was. In tegenstelling tot wat het Ipso suggereert, is de islam geen vreemd lichaam. Het leverde mee de bouwstenen van de Europese cultuur. Het is niet omdat de behoeders van het Avondland het daar oneens mee zijn dat dit historische feit onder het tapijt moet verdwijnen.
Door de islam volledig buiten de Europese cultuur te plaatsen, wordt de illusie van een homogeen Europa versterkt. Die illusie is niet alleen grondig fout, ze staat ook haaks op het hele Europese project. Het Europese mirakel om van vijanden vrienden te maken werd maar mogelijk door de erkenning van en het respect voor het tegendeel van homogeniteit. Diversiteit dus. Of een homogeen Europa ooit bestond, kan worden betwijfeld. Zeker is dat het nooit zal bestaan, tenzij als Europa zichzelf nog eens vernietigt. Hoe verder Europa uitdijt, hoe groter de diversiteit zal zijn, want de nieuwe talen, culturen, religies en naties moeten een zitje rond de Europese tafel krijgen. Ook de islam dus. Niet alleen omwille van het gestolde verleden en de toekomstige lidstaten Turkije, Kosovo en Albanië, maar ook omdat de islam zich definitief in de Europese lidstaten heeft gesetteld.
In Frankrijk is het de op een na grootste godsdienst, goed voor om en bij 5 miljoen moslims. In Duitsland zijn het er meer dan 3 miljoen, vooral van Turkse origine. Samen zijn alle Europese moslims goed voor een middelgrote EU-lidstaat. Op hun beurt geven de moslims de Europese cultuur mee vorm en behoren ze tot de constituerende delen van die cultuur. Overigens zijn die miljoenen Europese moslims niet langer migranten, ze zijn nu volwaardige Europese medeburgers.
Ze behoren bijgevolg tot het Europese, maar evengoed het Vlaamse wij. Maar toch, ondanks hun goede kennis van de lokale taal, worden ze zelden als volwaardige Vlaming, Belg of Europeaan aanzien. Ze blijven de 'anderen', want in eerste instantie moslims. Alsof hun identiteit volledig door de religie wordt gedetermineerd en alsof ze allemaal met een fundamentalistische interpretatie van de islam sympathiseren. Hoe uitzichtloos en destructief zo'n vernauwing op basis van identiteit is, deed Amin Maalouf in zijn onvolprezen essay Moorddadige identiteiten (1989) haarfijn uit de doeken.
"Als het erop aankomt", zo luidt een andere stelling van het Leuvens onderzoeksinstituut, "keren islamitische landen zich tegen Europa." Die stelling wordt door 62 procent van de Vlaamse kiezers onderschreven. Echt verwonderlijk is dat niet. Het is een taai vooroordeel dat de Europese islam systematisch door Arabische machtscentra wordt gemanipuleerd en nauwelijks autonomie heeft. Ook dat is fout. De vraag dringt zich dan ook op of het verstandig is om zo'n betwistbaar geopolitiek standpunt in een enquête over waarden en culturen binnen te loodsen.
Soms heb je de indruk dat de discussie over de joods-christelijke cultuur en identiteit van Europa er vooral op gericht is om de tegenstellingen met de Europese islam op scherp te stellen. Alsof de identiteit van het Avondland alleen nog gered en gedefinieerd kan worden door een botsing van de beschavingen. Is het misschien daarom dat de Europese diplomatie in Gaza en omstreken Israël nooit durft terug te fluiten of te sanctioneren?
In dezelfde week dat de Franstaligen een raid uitvoerden op de KBC, toonde Vlaams Minister-President Kris Peeters zich blij als een klein kind omdat Senaatsvoorzitter Armand De Decker hem een morsdode mus aanbood meer dan een maand na zijn laatste absolute deadline om tot resultaten te komen in de communautaire dialoog.
Wat bood Senaatsvoorzitter Armand De Decker nu eigenlijk aan in zijn uitnodiging? Dat er eens lekker gegeten mocht worden met iedereen rond de tafel. Dat er ook wel over de communautaire dialoog zou gesproken worden, maar dat ze nog niet gevoerd zou worden. En dat er misschien wel een kalender zou opgesteld worden. Alle ervaring met zulke kalenders toont echter aan dat de Franstaligen streefdata op zulke communautaire kalenders op een heel andere manier opvatten dan de Vlamingen. De Vlamingen denken immers telkens weer dat een bepaalde streefdatum een ultimatum is waarvoor er resultaten geboekt moeten worden, terwijl de Franstaligen in de gewisse overtuiging leven dat zulke data in het slechtst geval de eerste dag zijn dat zij serieus tegenstand zullen moeten leveren in die communautaire dialoog.
Laten we immers niet vergeten dat de laatste deadline die Kris Peeters vooropstelde niet eind januari of begin februari 2009 was, maar Kerstmis 2008. Het enige dat er rond die datum gebeurde was dat de Franstaligen er zich over verheugden dat Herman van Rompuy federaal Eerste Minister werd, omdat ze weten wat voor vlees ze met die man in de kuip hebben: tsjevenvlees van de bovenste plank, altijd bereid om de Franstaligen op hun wenken te bedienen. En als daarvoor de eigen partij het allerlaatste restje geloofwaardigheid moet opgeven, wordt dat met veel plezier en een dikke grijns verkocht als «zijn verantwoordelijkheid opnemen» aan de kiezer.
Hoeveel beter kan dat laatste trouwens geïllustreerd worden dan met het dossier-Brussel-Halle-Vilvoorde en de laatste wendingen daarin? Op een paaruitzonderingen na stemt in heel Vlaams-Brabant nu de ene gemeenteraad na de andere, met CD&V-burgemeesters op kop, ermee in de Europese verkiezingen op 7 juni toch maar braafjes mee te organiseren. Dat die Europese verkiezingen al even ongrondwettelijk zijn als de federale verkiezingen is absoluut geen beletsel, en het excuus dat een boycot niets zou uithalen omdat de gouverneur anders toch de organisatie van de Europese verkiezingen zou overnemen houdt natuurlijk geen steek. Met zulke excuses verkoopt men ook wapens aan kinderlegers in verre landen of laat men zich omkopen om vervolgens het zwarte geld in brand te steken. Ondertussen stelt de Eerste Minister Herman van Rompuy alles in het werk om het laatste belangenconflict het derde al pas zo laat van start te laten gaan, tegen alle wetten en tradities in, dat de Franstaligen geen vierde belangenconflict hoeven in te roepen vóór de komende regionale verkiezingen. En om het helemaal af te ronden, en Armand De Decker verwees er in zijn uitnodiging nog eens fijntjes naar, is er ondertussen dus een werkgroep opgericht om over het dossier te onderhandelen. Onderhandelen? Dat het alleen maar om een therapeutische werkgroep zou gaan om de Franstaligen de splitsing van de kieskring te toen aanvaarden zonder één enkele compensatie gelooft zelfs Kris Peeters zelf niet, hoewel hij in het Vlaams Parlement probeerde voor te wenden van wel.
Men kan zich dus alleen maar afvragen wat Kris Peeters eigenlijk bezielt om nog garanties op resultaten te willen eisen. Is het een vorm van politiek sado-masochisme? Hij doet zich in ieder geval voor als de Vlaamse dienstmaagd (Sociale Zekerheid) die vlak na een brutale verkrachting (KBC) met een pak slaag er nog bovenop (de BHV-werkgroep) blijft geloven in de goede inborst van haar opgedrongen (1830) en bedriegende (Fortis-BNP Paribas) Franstalige partner. De verrassing van 7 juni zal daarom niet zijn dat CD&V onder de twintig procent duikt en daarmee een historisch laagterecord neerzet, wel dat ze überhaupt nog steeds de kiesdrempel weet te halen.
Bron The Brussels Journal
Pssst. Even het mes in de wonde ronddraaien. De CVBP op 7 Juni verrassend onder de kiesdrempel? Heeft U dat goed gelezen?Klinkt als hemelse muziek! En weet mij AUB zo vlug mogelijk het adres van een goede bookmaker te bezorgen .
Gisteren 2 februari was het Onze-Lieve-Vrouw Lichtmis, en aangezien Onze Lieve Vrouw de patrones is van de Katholieke Universiteit Leuven (als "sedes sapientiae") worden die dag traditioneel de eredoctoraten uitgereikt op het patroonsfeest. Wat een feest van de wetenschap zou moeten zijn, wordt al vele jaren ontsierd door de blijkbaar ononderbrukbare behoefte van de universiteit om politieke statements te maken, en vooral om de politieke correctheid te vleien. Sommige jaren verloopt het wel allemaal correct, maar gisteren was het weer prijs.
Onder het mom van een bevorderen van de diversiteit heeft men van het feest van onze Lieve Vrouw een hoogmis van de dhimmitude gemaakt. Ik vrees dat vele van de nieuwe dhimmis aan de universiteit het woord nog niet eens kennen. De dhimmis zijn diegene die in ruil voor het "privilege" om zich niet te moeten bekeren tot de islam, in alles onderdanigheid aan (u weet wel, "respect" voor) de islam moeten beoefenen. En onze "leiders" in Europa, belgië en blijkbaar ook aan onze Universiteiten zijn volop aan het dhimmiseren.
Diversiteit, weet U wel: in naam van de diversiteit werden alle eredoctoraten gisteren aan moslims gegeven of aan personen die zich als dhimmi tussen de moslims begeven. Dat getuigt natuurlijk van een ongelooflijke diversiteit, nietwaar. Of liever, van een antidiversiteitsvisie op de diversiteit. Een diversiteit die enkel bestaat uit erkenning van en respect voor de islam, van alle religies diegene die het minst diversiteit in de wereld aanvaardt. De perversie van de diversiteit dus. Indien men nu nog gekozen had voor grote geleerden uit alle wereldgodsdiensten had ik er begrip voor opgebracht. Nu echter geen greintje.
Ik was van plan te zwijgen, maar nu kan ik niet meer. Immers, een van de 4 eredoctoraten ging naar Sari Nusseibeh, zogenaamd een professor in de filosofie aan de Palestijnse universiteit van Jeruzalem. In de voorstelling van deze professor (zie http://dagkrant.kuleuven.be/?q=node/5835) werd evenwel enkel over zijn politieke standpunten gesproken. Enige wetenschappelijke verdienste kwam niet aan bod. Nusseibeh was er zelf niet, en zijn toespraak werd op voorhand opgenomen en gisteren uitgezonden (video op http://dagkrant.kuleuven.be/?q=node/5836 en tekst op http://www.kuleuven.be/patroonsfeest/2009/statement.html). In die videotoespraak stelde Nusseibeh:
"I have resisted in the recent past all calls for a boycott of Israeli academic institutions and individuals. Today I believe the circumstances have changed, and I would like to extend an invitation to all civil society institutions, in Palestine or abroad, to place a six-month moratorium on all new "routine" or normal cooperative activities with Israeli institutions or individuals" en "Ideally, of course, international Governments should also be involved in this effort, thus extending the reach of this boycott, and the gravity of the purpose behind it, to include trade and diplomatic ties".
Met andere woorden zegt hij: in het verleden heb ik nooit meegedaan aan oproepen tot boycot van Israël, maar nu roept hij op tot minstens een tijdelijke boycot, zowel academisch, commercieel als diplomatiek. Dus "Kauf nicht bei Juden".
De Universiteit van Leuven zendt dus zogezegd in het teken van de ontmoeting een oproep tot boycot uit. Het gaat hier niet om een uitspraak die ter plaatse is gedaan en die men op voorhand niet kende: de toespraak was opgenomen en werd bewust uitgezonden.
Het feest van Lichtmis werd dus gepeverteerd tot een hoogmis van de dhimmitude waarin de universiteit bewust een oproep tot boycot van de joodse staat uitzendt. De universiteit kan niet zeggen dat ze "es nicht gewusst hat". Het hele bestuur is mee verantwoordelijk voor dit nieuwe morele dieptepunt.
Ik schaam me over mijn alma mater en zeg dat dus ook. Het zal mijn carrière niet bevorderen, maar ik kan niet anders.
Laten we in ieder geval voorzichtig zijn, want we hebben geen glazen bol, noch zijn we familie van Madame Blanche.
Maar wat de Brulboei uit Oostende de laatste tijd uit zijn platvloerse botten slaat, geeft toch wel te denken. Buiten gegooid bij de Blauwen, voor de zot gehouden door de Tjeven (denk aan de mislukte putch van de NV-A, wijlen de kartel-partner) heeft hij nu precies met deze twee partijen de bedoeling om te regeren. Wellicht als Keizer-arbiter, op de wip tussen de twee. Netjes geleerd in de gevechtsport, waarin hij als coach toch bedreven denkt te zijn Is die man nog wel normaal? .
Jean Marie als Keizer in zijn eigen Republiek Als een God in t diepst van zijn gedachten! Een De Decker Republiek! .
Héla! Is de afkorting in dat geval niet DDR?
Te zot om los te lopen en dus uitermate geschikt voor dit land
Voor ons niet gelaten. Hoe zotter hoe beter! Want alles wat Het Einde naderbij brengt, is hemelse muziek voor elke Vlaming met het hart op de rechte plaats.
Enne, Nee ZeanMarie, er ligt geen eigendomsrecht op dit idee. U kunt dus nog tijdig Uw partij-embleem LDD inwisselen voor DDR. Alleen de kleur ervan is delicaat...Grijs zou nog kunnen, maar rood?! Blauw kan niet Ook geen geel ..t Spijt mij, de hoofdkleuren zijn op. U zult het dus moeten doen met een mengeling. Mag geen probleem zijn. Met een beetje Free Speach gelardeerd met wat fiks opgevezen facturen van langs die kant, en klaar is Klontje .Mengelen is heersen!
Net zo gemengd als Uw ideeëngoed. Van alles wat, links en rechts wat bij elkaar gepikt. Met een sausje van aan de cafétoog goed klinkende gezegden. En U bent onze man! Zijn er eigenlijk nog verkiezingen nodig?
Al een ietsiepietsie verder nagedacht dan Uw neus lang is? Is/was niet het geval bij ondergetekende, tot ik op de blog (weeral die blogs, nietwaar! zouden moeten verboden worden want even zoveel stoorzenders voor de algemene volksmisleiding door de Oude Media ) van ene zekere Koen Dillen, zoon van, en Europarlementslid, bovenstaande titel ontdekte.
En wij maar speculeren op dat nu wel voorgoed uitdovend lichtje van den Bleiter .Met in zijn kielzog de zinkende boot van de Rode Broederschap. Verhoopten wij. Waren wij zeker van
Maar lepe Bert heeft ons allemaal bij ons pietje, om een vergelijking te gebruiken op zijn niveau. Want hij weet (voelt?) dat zijn progressieve achterban met de dag slinkt en spreidt zijn bedje klaar voor een nieuwe, dagelijks nieuw aangevoerde aanhang van Islamieten .Hij weet zijn moment te kiezen, en is niet bang van kinderlijken-pikkerij Gaza/Dendermonde/Joodse reactie: perfedtvoorspelbaar voor zijn zieke geest .Alles in dienst van zijn portefeuille, U weet wel!
Neen, Bert is niet gek. Bert is geniaal. En weet U: krankzinnigheid grenst aan het geniale. En vice versa.
Wat staat er ons aldus te doen? Ons gedragen als Nieuwe Media, met honderden, neen duizenden Lilliputter-Persgroepen de ether voltetteren met alarmkreten tegen het Rode Gevaar, verpersoonlijkt door ja een afvallige Vlaams-Nationalist, die straks, als hij er zin in heeft en alleen dan, zichzelf zal omswitchen tot Haatbaard in lange tabbaardom samen met de AEL in de straten Intefada now te gaan skanderen. Laten we hopen dat de Grote Verstanden van de Sossen-Partij ondertussen kunnen weerstaan aan de lokroep van de Allah-tisten, anders zien we ze straks niet met een rode roos in hun gebalde vuist, maar met in die roos een Halve Maan daarboven uitstekend .
Met dank aan Koen Dillen, voor het bijbrengen van de uitdrukking "theorema Boniface op onze vaste schijf.
Neen, Bert Anciaux is niet gek, ook al lijkt het er, door de vele grimassen die de Vlaamse minister van Sport en Cultuur maakt, soms op dat hij aan een ver gevorderd stadium van la Tourette lijdt. U weet, Tourette is dat nooit echt verklaard syndroom van plotse woedeaanvallen.Knack van deze week heeft een treffend portret van de man gebracht. Bert Anciaux, die zijn theatraal temperament - weliswaar in een gemuteerde vorm - van zijn vader heeft geërfd, is net zoals zijn vader een berekende machtspoliticus die nog voor hij aan verdraagzaamheid denkt, eerst de eigen belangen in de weegschaal legt. Dat hebben ze zelfs in zijn nieuwe partij snel begrepen.
Gek is hij dus niet. En ook zijn vergelijking van de dramatische kindermoord in Dendermonde met de oorlog in Gaza mag voor ons gewone stervelingen dan wel dom lijken (je vergelijkt geen internationaal conflict met een schokkend fait divers), Anciaux wist goed wat hij deed, toen hij zich blootstelde aan de terechte kritiek van uit Tel Aviv. En zijn nieuwe partij, die zijn optreden maar lauwtjes veroordeelt, weet ook wat hij doet.
Anciaux past gewoon het "theorema van Pascal Boniface" toe. Ik verklaar mij nader.
Pascal Boniface was politoloog en directeur in Parijs van het IRI, het Institut de relations internationales et stratégiques, een denktank over geopolitiek die aanleunt bij de Franse Parti socialiste.In april 2001 heeft deze Boniface de linkse regering van Lionel Jospin in een vertrouwelijke nota gewaarschuwd voor haar pro-Israëlische opvattingen. Jospin had de sjiïtische Hezbollah bij een bezoek aan het Midden-Oosten niet zo lang daarvoor immers een terreurbeweging genoemd en kon daarna bij een bezoek aan Gaza ternauwernood ontzet worden door veiligheidsagenten. Zo zeer had hij de woede van de Palestijnen opgewekt met zijn verdediging van de Israëli's. Ook in de Parijse banlieue reageerden 'jongeren' toen ontstemd op Jospins uitspraken.
Welnu, in zijn nota stelde Pascal Boniface de socialistische premier en diens partij niets minder voor dan de joodse stemmen - le vote juif, zoals men zegt - te laten vallen ten voordele van de moslimkiezer. (Er leven 500.000 joden in Frankrijk en naar schatting 5 à 6 miljoen islamieten.).In naam van het antiracisme hebben heel wat Franse intellectuelen de joden laten vallen en partij gekozen voor Palestijnen en Arabieren. Uit electoraal belang hebben heel wat socialisten de joden laten vallen en gegokt op de miljoenen allochtone kiezers.In de Franse politiek spreekt men sindsdien over het "theorema Boniface", om cliëntelistische praktijken in de partijpolitiek aan te duiden. (De fameuze nota is terug te vinden in een appendix bij het boek van Boniface Est-il permis de critiquer Israël ?, Robert Laffont, april 2003)
Wat doen de Vlaamse en Waalse socialisten en Bert Anciaux anders dan hengelen naar de stemmen van onze allochtonen ? Anciaux weet dat hij met zijn kinds en volatiel gedrag de laatste jaren al heel wat van zijn ooit zo florissant electoraal kapitaal verspeelde. En hij heeft met zijn boerenverstand begrepen dat er een markt voor hem open ligt door tegen Israël tekeer te gaan. De Arafatsjaal en een dwaze vergelijking tussen Kim de Gelder en Gaza zorgen immers voor stemmen in Borgerhout en Molenbeek