We schrijven Kortrijk (Groeninge) 11 Juli 1302. De Franse Koning, Philippe le Bel, krijgt een serieuze pandoering van de Vlaamse Gemeentenaren, die de intriges en de afzetterijen van de toenmalige franscouillons-Leliaerts beu zijn. Er is namelijk in Brugge een nachtelijke opstand geweest (Brugse Metten) waar eenieder die niet vlot en op zn Brugs de woorden schild en vriend kon uitspreken, over de kling werd gejaagd, of in de pan gehakt, of nog erger, wat het best uitkwam om voorgoed van dat soort lastposten af te zijn. Inderdaad de enige efficiënte manier die heden ten dage ook eens zou moeten uitgeprobeerd worden. Philips le Bel, de Schone (geen Coburger!) ziet nu zijn kans schoon en komt op excursie om die Vlaamse keikoppen bijeen te borstelen, want hij had, net als de francouillons nu, de overmacht in alle kazernes van Landsverdediging. Maar toen, lang vóór Bredero, kon het ook al verkeren. Hij kreeg klop van de Gemeentenaren (sociale strijd) wat toen, zelfs voor Rome, twee dagen later, per ijlbode, breaking news was. Zijne Heiligheid wilde wel bidden voor de gesneuvelden, maar inwendig verkneukelde Hij zich liever bij de afgang van die ruziemaker, met wie Hij trouwens ook niet goed overweg kon.
Maar verslagen potentaten zinnen gewoonlijk binnen de kortste keren op wraak. Dus lanceerde Philips de Taaie een nieuwe veldtocht, om de Lage Landen, deze keer tot in het Hoge Noorden, te beroven, en truuks uit te vinden om zijn territorium uit te breiden, om op die manier in alle bescheidenheid, gans West-Eiropa als zijn privé tuin te bezitten. En vooral om, en passant, zoals de kronieken vermelden, uit solidariteit, zoveel mogelijk rijkdom voor de franscouillons bijeen te stelen. De frisse Vlaamse maagdekens vielen hem ten andere ook, en nog geen klein beetje, in de smaak. Want zijneigen eega, nochtans van nobelen bloede was, teoordelen naar de geschilderde portretten, maar een magere bonenstaak. Het Front des Francophones kwam eens te meer als een pletwals in beweging, vooral in de Nederlanden zelf mee in gang gezet door de beweging :Heim ins Reich, maar dan in t Fransoos. Al werd hierbij luidkeels verkondigd dat zulks niet gedaan werd omwille van de postjes.
Er is dus niets nieuws onder de zon.
Maar, zoals gezegd, de zaken vielen tegen. Bij de confrontatie van de legers bij de Pevelennberg (Monts-en-Pévèle) ontmoette hij een nog veel sterker leger dan in Groeninge en er vielen heel wat meer doden en gekwetsten. Toen het avond werd van die verschrikkelijk warme dag, vluchtten de Fransen als hazen in t veld, achtervolgd door de nochtans ook dodelijk vermoeide Vlamingen, want een hele dag vechten en slaan, dat kruipt de mens in de koude kleren. De lijfwachten van de Koning waren reeds gevlucht, het paard van de Koning was gedood onder hem, zonder dat de aanvallers hem herkend hadden, want hij was wel zo slim geweest om alle uiterlijke kentekens van zijnwaardigheid vóór de strijd uit te spelen, voor geval dat De Koning hield zich voor dood, tot het rumoer verstomd was, en te midden het gekreun en gekerm geraakte hij op een ander paard, en vluchtte te vierklwauwens weg, tot hij genoeg volk rond zich wist om veilig de nacht door te brengen, God dankend dat die stomme Vlamingen hem niet hadden herkend en op staande voet een kopke kleiner gemaakt. Gezond en wel in veiligheid gekomen beloofde hij een aanzienlijk aantal Missen te laten doen!
Volgens de gebruiken van die tijd, was hij die van het slagveld wegliep, de verliezer. De Fransen dus. Daar, tijdens de dag, de Vlamingen hun wagens, tenten en mondvoorraad bij een verraderlijke aanval in de rug verloren hadden, trokken ook zij zich terug, om uit te rusten. Er werd bevel gegeven, dat het slagveld die nacht door niemand mocht bettreden worden, noch om de gekwetsten te verzorgen, noch om te stelen van de gesneuvelden.
s Anderendaags was Philippe le Bel al een stuk op zijn effen, en toen de Vlamingen arriveerden om vrede te sluiten (als overwinnaars) kon hij zodanig manoeuvreren, dat beide partijen overeenkwamen dat er geen winnaars en geen verliezers waren. Als goede Christelijke Ridders, Edelen en daarenboven Fransen, gaven zij hun woord: mits zij vrije aftocht kregen, zouden zij eerlijke vredesvoorwaarden onderhandelen. Misschien dat dààr het begrip van dat wiete blaat zou ontstaan zijn .
Dat alles staat, met echos in de annalen in Parijs, zorgvuldig te boek door een monnik, die de jaren 1297 tot 1310 beschrijft als ooggetuige, in De Annales Gandensis. Deze eigentijdse kroniek van de Vlaamse Vrijheidsstrijd werd, met naast de oorspronkelijke LatIjnse tekst, de Nederlandse vertaling, uitgegeven in 2008 door De Leiegouw/Kortrijk ISBN 978-907723-64-7 en gedrukt door Drukkerij Groeninge, Belfaststraat, 122 te 8500 Kortrijk.
Het boek leest als een sneltrein, is authentiek, onpartijdig en intelligent geschreven, wat niet geval zou geweest zijn moest Nak, Humo, DM, de BRT daar toen aan meegewerkt hebben. De monnik, wiens naam zelf niet eens is bekend, is een Vranckx avant-la-lettre, voor wat zijn aanwezigheid bij de feiten betreft. Geenszins voor wat betreft zijn objectiviteit, of liever zijn gebrek aan objectiviteit. Toen bracht men nog eerlijke geschriften, voort, die zonder duiding tot ons zijn gekomen.
En dan beginnen de onderhandelingen. Ze zouden kunnen model gestaan hebben voor wat al 178 jaar lang in den belziek gebeurt. Die duren jaren, want de franscouillons sont demandeurs de rien, buiten altijd maar méér geld, méérr stedelijke gebieden die ze willen aanhechten (Rijsel, Dowaai), toegevingen van de Vlamingen (versterkingen slopen van grenssteden Ieper, Menen, Veurne!...). Zelfs de hulp van de Paus wordt ingeroepen, die gans Vlaanderen in de ban doet, omdat zij des Konings voorwaarden niet willen aanvaarden Zelfs al is Philippe le Bel ondertussen al drie keer vervangen door opvolging, zelfs al is Vlaanderen jaren lang uitgehongerd geweest door pest en cholera: betalen zullen ze! De Tempeliers zijn intussen uitgeroeid: ook daar heeft de Koning bot en geen geld gevangen .
De franscouillons onderhandelen alsof ze 1000Ket, Reynders, di Rupo, Mangain zelf zouden zijn, met niets in handen om alles te bereiken en de Vlamingen? Die ruziën tussen de Edelen, zijnde Vroeg-Lberalen, de Poorters, de boeren (zijnde de Vroeg-CVP-ërs), en het is tenslotte de kleine man (de socialen) die moet afdokken. Waardoor weer opstand. Enz, enz! Tot Jacov Van Artevelde tenslotte beroep doet op een Vreemde Mogendheid (Engeland) om (tijdelijk) zijn gram te halen.
Dit alles leest ernstig maar vlot bij Wikipedia, bij de melding Athis-sur-Orge: vele verhelderende bladzijden lang U komt er terecht, na de slag op de Pevelenberg, op het Kortrijks gehucht De Marquettte, die aan de Eerste Notulen voor het Vredesverdrag zijn naam heeft gegeven. In dit voor-project, met de handtekening van de Koning, worden de overeengekomen voorwaarden vastgelegd, die later, op 20 en meer verschillende manieren, door de franscouillonse N. Slangen van die dagen, herbewerkt worden, tot ze het schandverdrag van Athis-sur-Orge zullen worden Ik zal het U niet allemaal verklappen: U leest het vlot bij de geciteerde links.
Maar wees gerust: er zijn meer overeenkomsten met die dagen dan U voor mogelijk houdt!
Dat, mijn waarde Heer en goede Vriend ELVEEBEE (van Vrij van Zegel), met permissie gezegd, is het begrip dat U ontbeert in Uw overigens voortreffelijk artikel van vandaag. Die voortreffelijkheid van U zijn we gewoon, en we zijn er U dankbaar voor. Net zoals we dankbaar zijn voor het uitsloven van ons aller Vriend, Björn Roose (van Stoofvlees met Frieten), die over hetzelfde onderwerp ook een meer dan voortreffelijk artikel heeft gepleegd. Beide artikels zouden verplichte literatuur moeten worden in in elk klaslokaal van het Modelland als dat ooit bevrijd zal zijn van de huidige bezettende sibbe der franscouillons..
Klootzakken of Landverraders!
Hier gebruikt U een terminologie die in het Modelland voorbehouden blijft voor de twee voorbije en de nog komende repressie-tijden. De woordkeuze van Uw inleiding echter bewijst dat U zich deze keer, (door emotionele overbezorgdheid?), bezondigd hebt aan grof taalgebruik, door de dingen bij hun ware naam te noemen, in plaats van versluierd, naar het goede voorbeeld van onze aller achter-Bibber-Vorst, Le Roi/De Keuning. (Wat U bedoelt als scheldwoord, is voor betrokkenen geen schuttingwoord, maar een eretitel). Aldus ontgaat U de ware toedracht van wat van hogerhand vooral in de Antwerpse scholen geprogrammeerd staat Het ontsnapt U ten enen- en ten anderen male, omdat jullie als konijntjes naar een lichtbak, blijven staren naar de glans van hun waarlijk hemelse glorie, die, reeds op aarde, gezegend is door Allah met meer dan 70 sneeuwwittte achterham maagdekens. Zodat Uw spermazïde argumentatie explodeert, maar totaal naast de kwestie en dus onnvruchtbaar.
Jullie begrijpen het dus niet, willen of kunnen het niet begrijpen wat Schepen Voorhamme bedoelt. Wat jullie goed recht is. Voorlopig toch nog. Toegegeven, niet iedereen kan van hetzelfde verstandelijk niveau zijn als de Leiders die het Schoon Verdiep bevolken, de goede steden, en niet Antwerpen alleen, continu voorzien van nieuwkomers (volwassen en af) of desnoods dag en nacht persoonlijk instaan voor de reproductie van nieuw-geborenen, of althans pogingen daartoe ondernemen bij hun verleidelijke dienstwillige medewerksters. Bezigheden waarvoor zelf tijd en middelen van de Stad worden uitgetrokken, en die voordien werden waargenomen door Onderpastoors en dikbebuikte prevel-paters. Moesten jullie regelmatig jullie geesten laten verruimen met wat jullie nog altijd roesmiddelen blijven noemen, en/of door gedegen gebruik van fijne geestrijke dranken, dan zouden jullie misschien de zin van deze inspanningen kunnen volgen. Waardoor, op latere leeftijd, vanzelf begrip, ja zelfs respect zou groeien.
Mij werd, door een gunstige Alpenwind, de juiste toedracht veropenbaard. Dat komt, omdat ik de wereld aanschouw van uit mijn dakvenster .
Wie gezegend is met politiek doorzicht zou de juiste bedoeling, de verborgen agenda in die Sinterklaas-Kerstmis-Nieuwjaar-soap meteen moeten bevroeden. Het is inderdaad juist de bedoeling van onze Stadsbestierders, (let op de coïtale accenten uit dfe veehouderswereld, verbonden aan deze functies) in al hun onnoemelijke wijsheid, om de nieuwelingen stukje bij beetje bij de hand te nemen, om deze mee te nemen naar de Westerse Normen en Waarden. Voorlopig nog alleen maar in de eigen Vlaamse romantiek. Door ze te laten wennen aan de idee van paardrijdende, geschenken-brengende gemijterde grijsaards, vergezeld van onderdrukte zwarte/bruine knechten, waarvan maar al te duidelijk blijkt dat deze, pour les besoins de la cause, beschilderd en vervalst zijn. Maar in feite, net zo goed als U en wij, er bij horen. Ja, dat ze zelfs noodzakelijkheid des gebods zijn, om het Feest de echte ware allures te geven. De stoomboot uit Spanje: wat n geweldige verbeeldingskracht, om juist de omgekeerde reconquista aan te kondigen: Spanje immers, is een der voorlopers van de islamisering van Eurabia!
Eenmaal de ingevoerde moslimwereld, zijnde hun eigen aldoor groende aanhang, voldoende overtuigd is van het profijt dat door iedereen in verband gebracht wordt met de Hoog Heilig Man, dan is 1° de eigen carrière en die van hun nageslacht veilig voor vele jaren, en 2° de tijd rijp om mijters en kerststallen voor goed te vervangen door de Kerstman in zijn arrenslede getrokken door rendieren (vroeg-Keltische voorstelling). De achterlijken, bij wie de herinnering aan de Sint en de Kruisvaarttekens zou zijn blijven hangen, zullen ondertussen wel uitgestorven zijn. Hetzij in hun eigen bed, hetzij in de nog van Staatswege gesubsidieerde op te richten strafkampen.
Eenmaal zo ver; kan dan, in het Modelland, dat eens te meer op die manier zijn Voortrekkersrol in de wereld zal kunnen bewijzen, overwogen worden, in het kader van de onolprezen mondialisering, om de Gregoriaanse, dus Christelijke kalender wereldwijd te herzien. Ziedaar de verborgen agenda van onze Stadsbestierders. In latere lijden mag dan de waarheid veropenbaard worden. Eenmaal zal blijken, dat hen dit werd voorgekauwd door de Euro-Arabische overeenkomsten uit de jaren 1970/80.
Want heeft U er al aan gedacht, Heren Malcontenten, hoe beledigend het is voor Hindoes, Confucianen, Tibetanen, Afgodendienaars, Hottentotten, Moslims, enz, om wereldwijd dagelijks herinnerd te worden aan de Romeinse, dus christelijke herkomst van de namen der maanden, der weken, ja zelfs van iedere dag!? Ja, de ganse wereldbevolking wordt beledigd, door het jaar te moeten vermelden als zijnde het zoveelste jaar na de Geboorte van Jezus Christus! Zelfs de uren van iedere dag zijn, horesco referens, een uitvindsel van de Pausen van Rome! Wat bij de franse Revolutie geprobeerd werd (tiendaagse week, andere namen, andere jaartelling) was maar een kleine probatie. Een Prélude, getoondicht door Verlichte Geesten als Voltaire en Robespierre. Heden ten dage zal men doortastender en wereldwijder tewerk gaan! En de bakermat van dat alles zal zijn: de stad, die van iedereen is, uitgezonderd van de oorspronkelijke bewoners!
Dàt, Heren Malcontenten, is politiek met een visie, bedreven door Staatsmannen en Staatsvrouwen die zwelgen in staatsmanschap!
Jullie krijgen nog 24 uur de tijd om jullie blogs terug te schroeven. Zo niet zal, om 05 uur in de morgen van de volgende dag, de Staatsvuiligheid aan jullie deur aankloppen. En het zal niet zijn om te kaarten!
We weten het allemaal. Tweemaal 6 onderhandelaars in geheim gehouden communautaire besprekingen die nu al (zonder relultaat) een eindje bezig zijn. Zoals het heet vertrokken met een wiette blaat waarop alleen de hoofding was ingevuld. Er wordt no way geraakt aan de interregionale solidariteit (Fr), met daar onder pour les Flamands la même chose: afdokken en zwijgen). Het loopt verkeerd! Het loopt verkeerd! Leterminez moet dringend aan de slag, of het Rijk der Poenscheppers (Fr/Vl) loopt ten einde.
Deze, niet zeer Vaderlandslievende inleiding, om maar, ten gerieve van het nageslacht, te noteren dat zes (Fr) van de Twaalf Apostelen gisteren de onderhandelingstafel hebben verlaten, omdat ze het in Keulen hebben horen donderen. Euh, ik wil zeggen, dat ze Marino Keulen hebben horen donderen. Allez, toepassing van de Wet, is voor hen ook al een donderslag! Dat is nu voor de tweede keer dat de Flamins hun criminele meerderheid doordrijven! Dat is landverraad! In de jaren 40/50 kreeg men daarvoor een kogel door zijn kop! Zelfs al was men Volksvertegenwoordiger, wiens onschendbaarheid men was vergeten op te heffen (Vindevogel/Ronse).
Onze lieve franscouillonkens voelden zich trouwens over de ganse lijn al vreselijk benadeeld, door dat de Vlamingen hun Minister-President tussen de 6 hebben zitten, en zij niet. Pure discriminatie en misbruik van gezag! Dat heerschap, die Peeters, waar achter de ganse Vlaamse Regering als één man beweert te staan (!) moet die Keulse vernedering rechtzetten, of U gaat eens zien wat U zult zien. Sire le Roi/de Keuning zal straks in zijn Kerstboodschap wel met de nodige tremelos in zijn stem, beroep doen op de juiste en geëigende Vaderlandsliefde. Il faut que la Flandre se sente Aimée!....
Zelfs Europa zet zich schrap om de arme gediscrimineerde franscouillons bij te springen, volgens Le Standaer, want deze waser vanmorgen als de kippen bij, om te schrijven dat Peeters, die Opper-Vlaming, naar Strassburg het mag gaan uitleggen. In hoogsteigen persoon. Zijn repliek, als zou het gaan over juridische problemen, en geen politieke, is echt geniaal in zijn eenvoud. Want die niet-benoeming is juridische materie, en geen politieke. Dura lex, sed lex! Die doortrapte franscouillons proberen de maatjes van Europa voor hun kar te spannen, in de hoop daar gelijk te halen, zodat er binnenkort Uno-blauwhelmen de rechten van de minderheden zullen komen beschermen. Parceque, les Flamins, ce sont les Boches du Nord, nest-ce pas?
6°Hechte samenwerkingsverbanden lanceren met Nl & Nord-Pas-de-Calais/Artesië.
7° Onderhoudsplicht voor Wallonia overdragen aan de EU (of Fr)
8°Hervorming en afslanking van Overheid/Justitie/Onderwijs/Arbeidswetgeving.
9° Hervorming van de media.
10° Invoering van de persoonlijke verantwoordelijkheid op alle niveaus.
Natuurlijk onuitvoerbaar en zelfs voor een JMDD af te doen als te populistrisch? Ja? Kan zijn. Niet elk van deze 10 punten moet gerealiseerd worden! We mogen ook eens lachen! Maar als U, samen met mij, wilt terugblikken in de Vlaamse Geschiedenis? U krijgt onderstaande twee stapstenen, om terug te keren naar de jaren 1300, en geloof me: U hoeft alleen de namen in het verhaal te vervangen door de huidige figuranten. De gebeurtenissen zijn krek dezelfde! Valse Leliaerts, Vlaams territorium, Vlaams geld en onderhandelingen (Misera Pax) tot in Rome. Allez, tot in Avignon, want het waren de dagen van sur le pont dAvignon, lon y danse, lon y danse, tout en rond...
Voor de ongelovige Thomassen onder mijn lezers: in volgend stukje maak ik een schets van die ongeluksjaren. Zodat ik misschien, al ware het maar één ezel, kan beletten van tweemaal over dezelfde steen te vallen
Amper ben ik bekomen van mijn uitsloven, om als Ahasverus, bij klaarlichte dag met een stallantaarn op zoek te gaan naar een goed mens, of ik word al geconfronteerd met Trezebees Barones Mia Doornaert, van Le Standaer, die via Iskander binnenvalt met het goedpraten van de esbattementen van Crembo in New York, en het ridiculiseren van de babbeltrien in de bar, die eens en voor altijd haar Pappenheimers, pardon, haar plichten van staat zou moeten kennen wil ik zeggen. Zou er misschien tussen die twee iets moois aan het bloeien zijn? Tussen de Barones en de Musketier? Een stille Adelijke Barones en een nog te adelen Musketier die luidkeels zijn liefde voor weiden als wiegende zeeën stond te performeren? Of misschien iets ondeugender? dat gewoonlijk ten gehore gebracht wordt na een aantal ad fundums?
MIA DOORNAERT vindt dat ook een minister op café nog een liedje moet kunnen zingen zonder dat dit prompt op het Internet staat. Horeca-personeel hoort een beroepsethiek te hebben en openbare verklikker spelen past daar zeker niet in. 'Moeten journalisten nu echt zulke droogstoppels zijn?' Met die vraag werd ik gistermorgen wakker gebeld door een gewezen studiegenoot met wie ik ooit joyeuze stapjes in de wereld heb gezet. Hij vond het 'erover' dat Pieter De Crem, weliswaar in een luchtige rubriek van de krant, als een soort Rambo werd voorgesteld omdat hij even de bloemetjes buitenzette in New York.
Dat schokkende bericht werd de wereld ingestuurd door een dienster van een Belgian café in de New Yorkse Upper East Side. De minister had een glas te veel op en zong Vlaamse liedjes, schreef ze in een blog. Minister De Crem repliceerde vanuit de VS dat hij gewoon een glas was gaan drinken, met zijn delegatie.
Wat is daarmee aan de hand, vroeg mijn kennis. De minister heeft niemand lastiggevallen, niemand gemolesteerd, en netjes alles betaald wat er verbruikt is. En wat dan nog als hij een paar Vlaamse liedjes zou gezongen hebben?
Wel, als de serveerster de waarheid schrijft en niet op sensatie uit is, dan is het prijzenswaardig dat een federaal minister aldus de Vlaamse cultuur in New York verspreidt. En dat doet hij gratis, terwijl Bert Anciaux ooit 50.000 euro van mijn zuur verdiend belastinggeld over de balk heeft gegooid om Kate Ryan te promoten voor Eurosong.
En ten tweede, wie heeft nog nooit eens op café een liedje ten gehore gebracht? Ik pleit zelf schuldig, zonder complexen, want ik kan niet weerstaan aan community singing. Ik heb dat ook al in New York gedaan, een stuk na middernacht, samen met een Ierse volksvertegenwoordiger, een prominente Zweedse sociaal-democraat en een gerespecteerde Deense professor internationale politiek. En neen, we waren niet dronken, alleen vrolijk, en de bar was een Iers café in Mid-Manhattan, en de sympathieke baas heette Declan, en we hebben onder meer, fraai meerstemmig, My darling Clementine ten gehore gebracht. Erg aan het 'Crembo' verhaal is dat je niet meer na een vermoeiende dag in een gezellige bar lekker ontspannen met vrienden een glas kan drinken zonder schrik dat sommige van je uitspraken, ook nog uit hun verband gerukt, op het internet terechtkomen. Dan hebben we echt geen privacy meer en leven we onder Big Brother.
Na Trezebees Doornaert was het de beurt aan Angeltjes om mijn bloeddruk te doen stijgen. Natuurlijk was het niet hun schuld. Zij waren alleen de aanleiding, doordat ze vliegensvlug en alert op De petitie tegen Knack aan het ageren waren. Waarvoor dank! Ik moest meteen aan Alice Nahon denken: s avonds voor het slapen gaan, mijn armen heb gewonden rondom een hoofd dat eenzaam was Zonder Angeltjes had ik de nacht door gebracht in onzalige onwetendheid over deze petitie, die, echt waar, een beetje balsem op mijn gekwetste ziel is. Het is inderdaad nooit te laat om te hopen .
Maar t is, bij nader toezien, toch wel weer van hetzelfde! Die petitie legt amper de nadruk op de vervalsing van de mails Morel/Van Hecke. Tenzij de fijne naast de kwestie zijnde opmerking, dat de hoernalist in kwestie, Dirkie Droulans van Nak, van opleiding bioloog is .Moet kunnen, zou ik zo zeggen. Want dan is de man beestig op zijn plaats bij Nak
Wees gerust, de namen van de ondertekenaars van die Petitie komen op mijn vaste schijf terecht! Want zij geven hoop op de eerlijkheid die wij van hen verwachten! Al moet ik te voet of op mijn knieën hun mail-adres achterhalen: bij de minste inbreuk op hun Plechtige Communiezieltje zullen zij het geweten hebben!
Dit is een artikel met, toegegeven, zuiver publicitaire doeleinden, ten voordele van voornoemde Volksalmanak, die aan zijn 87ste Jaargang toe is. Tezelfdertijd is het een zetje daar waar de rug van naam verandert bij menig lezer, ten voordele van diens educatie in het nobel West Vlaams zieleleven.
Het hebbedingetje is jaarlijks te koop in de allerbeste boekhandels, is handig in saccoche-of vestzak-formaat, kost nauwelijks 4,- en is, 365 dagen per jaar, een onuitputtelijke bron van vermaak voor Tijl Uilenspiegels en Lamme Goedzakken, zoals U deze alleen in West Vlaanderen aantreft. Kortom, U kunt er alleen maar door leren! Het bespaart U daarenboven Uw dagelijkse portie kommer en kijkbuiskwel, doordat de weersvoorspellingen voor iedere dag stukken luimiger (en exacter) zijn dan bij alle buitenlandse weervrouwen en weermannen in het unitaire Brussel.
Daar waar ik U niet zou kunnen overtuigen, dan kan het Manneke gerust instaan voor zichzelf. Gebruik onderstaande stapstenen, en U komt terecht bij Peegie van de Nieuwmarkt (Willem Denys), bij Stijn Streuvels, bij Hugo Verriest, en och Gottekens, de wereld is toch zo klein! U ontmoet er de ganse wereld, in de palm van Uw hand! Wedden dat U er zich van het eerste ogenblik op Uw gemak zult voelen, tussen al die oude bekenden? En dat beide stapstenen stil en ongezien nog al vlug tussen Uw favorieten zullen prijken?
Het onwaarschijnlijke verhaal van de enige West Vlaamse Nobelprijslaureaat, August Beernaert (Oostende), vindt U op Blz 275 van t Manneke. In 1909 kreeg hij de Nobelprijs voor de Vrede! t En is nochtans in dat verhaal niet al goud dat blinkt. Noch minder, dat moet ik toegeven, is dit het geval voor ene zekere Stille Getuige. Sedert hun Ridderslag worden zij niet meer jaarlijks vermeld, de Ridders van t MLanneke uit de Mane, tenzij bij overlijden, dus ook niet de belg geworden Vlaamse Ieperling met 5 Minuten moed . Ook de Bruggeling Filip Dewinter heb ik nog niet weten tot Ridder slaan. Maar dat kan nog komen ..Misschien na de verkiezingen van 6/2009 ..In 2008 is P. Moenaert bijgekomen, de Brugse sossen-burgemeester. t Manneke zit dus in de goede richting aan het zoeken ..
Op blz 8 vindt U t Manneke zijn verjaardagkalender, die maat liefst 850 jaar terug gaat en een schat aan memoriabele Vlaamse datums oplevert, o.a. het schandverdrag van Athis-sur-Orge waarbij 700 jaar geleden, de Vlaamse Steden en Gemeenten, net als bij BHV in onze dagen met de franscouillons, een schandalige vrede met de Franse Koning wilden onderhandelen. En niet wegliepen. Met alle gevolgen vandien!
Een goede gelegenheid om de Izegemse scheurkalender De Druivelaar te herontdekken? Als U hem nog niet gevonden heeft bij Uw boekhandel, informeer dan bij Drukk. Strobbe/Izegem 051/33 32 01. Of U neemt contact met de verantwoordelijke:jeanique.vankeirsbilck@strobbe.be<jeanique.vankeirsbilck@strobbe.be>;
De vergoelijking .Een beetje stelen mag .Anderen stelen ook .Het is allemaal niet zo erg! Visa-schandaal? Is louter politieke afrekening!Ten koste zelfs van enkele politieke carrières! Misbruik van voorkennis: ach! zo banaal! Het Land moet toch bestuurd worden! Maar Frank Van Hecke en die 5 lijntjes over vermeende allochtone grafschenners: dat pas is halsmisdaad!
Lieve Bettina en haar Aimé logeerden in luxehotels? Ja, et alors! Ze bespaarden waar ze konden, door namelijk één kamer te boeken, in plaats van twee
Die feiten tegen Bettina wogen toch wel héél licht
Luckas Vander Taelen beticht sommige media van commercie en populisme in de keuze van hun primeurs. Vander Taelen is freelance regisseur. Om de twee weken schrijft hij een bijdrage voor De Gedachte.
De defenestratie van Bettina Geysen bij VlaamsProgressieven (Vl.Pro), de vermeende handel met voorkennis in aandelen door de familie De Gucht of de uitgelekte relatie tussen VB-kopstukken Van Hecke en Morel: volgens Luckas Vander Taelen heeft het niets met onderzoeksjournalistiek te maken. 'In het beste geval is de enige motivatie louter commercieel.'
De Vlaamse politiek zal het verder moeten doen zonder Bettina Geysen. De kans dat ze na haar defenestratie uit de VlaamsProgressieven een scheurpartij zal oprichten, kan als eerder gering ingeschat worden.
Maar waarom is Bettina eigenlijk opgestapt? Haar positie was naar verluidt onhoudbaar geworden na een artikel in een tijdschrift over onkostennota's uit haar VRT-tijd. Bettina Geysen treedt af als voorzitster van een Vlaamse politieke partij omdat ze in haar vorige functie te vaak in dure restaurants heeft gegeten en in te dure hotels heeft gelogeerd.
Vreemd dat zoiets nu verschijnt. Geysen wordt niet bekritiseerd omwille van haar onvermogen om de VlaamsProgressieven op de politieke kaart te zetten. Net zomin als zij of haar partner Aimé Van Hecke, de voormalige VRT-baas, afgerekend worden op hun beleid bij de openbare omroep. Daar zou wel één en ander over te schrijven zijn. Maar neen, met inhoud heeft dit niets te maken.
Het doet terugdenken aan de Visa-affaire van een paar jaar geleden. Toen werd het ook voorgesteld alsof het deksel van de beerput gerukt was en het Antwerpse schepencollege een bende profiteurs was. Achteraf bleek het toch allemaal zo erg niet. Maar de opgeklopte schandaalsfeer betekende wel het einde van een paar politieke carrières.
Nieuw is dit fenoneem niet. In de jaren dertig probeerde Léon Degrelle 'de augiasstal' van de Belgische politiek met 'de bezem uit te kuisen' door de vermeende spilzucht van de 'corrupte politici' aan te klagen. Aimé Van Hecke en Tony Mary hadden bijwijlen waarschijnlijk wel last van enige hoogmoed en normenvervaging. Maar dat Geysen daar nu het slachtoffer van is geworden, kan op zijn minst als ironisch worden beschouwd. Wie de haar ten laste gelegde feiten objectief analyseert, kan niet anders dan besluiten dat die toch wel heel licht wegen. Bizar is ook dat nergens wordt opgemerkt dat de liefdesrelatie tussen Geysen en Van Hecke tenminste een positief collateraal effect op de onkostennota's had omdat beide directieleden hun dure hotelkamers deelden.
Maar daarover gaat het niet. Net zomin dat het echt belangrijk is te weten of Karel De Gucht iets aan zijn vrouw heeft gezegd over wat er met Fortis zou gaan gebeuren. Of dat Frank Vanhecke een verhouding zou hebben met Marie-Rose Morel. Met onderzoeksjournalistiek heeft dit niets te maken.
Seneca stelde lang geleden de enige belangrijke vraag die men zich moet stellen bij het lezen van dit soort journalistiek: "Cui prodest... Wie heeft er voordeel bij?" In de eerste plaats de tijdschriften en kranten zelf die uitpakken met deze 'onthullingen' en zichzelf en hun lezers wijsmaken dat ze met relevante onderzoeksjournalistiek bezig zijn. Terwijl in het beste geval hun enige motivatie louter commercieel is: het zijn moeilijke economische tijden en hoofdredacteurs die willen overleven moeten hun verkoopcijfers hoog houden. Daarom publiceren ze maar al te graag de smeuïge schandalen die hen aangereikt worden door malafide personnages met een eigen agenda. En zo gaat de journalistieke serieux ten onder, ten meerdere eer en glorie van de commercie en van het politiek populisme...
Weten de redacties dan niet dat ze hierbij op een nauwelijks verdoken manier gemanipuleerd worden? Betttina Geysen moest geliquideerd worden als voorzitster van de Vl. Pro omdat ze er daar een potje van had gemaakt, maar niemand in de partij had blijkbaar de moed om dat openlijk te zeggen. Ik zou meer geïnteresseerd geweest zijn in een kritisch artikel over haar beleid bij de VRT of over wie er verantwoordelijk was bij Spirit voor de totale miscast van Bettina als voorzitter. Maar dat vergt natuurlijk meer journalistieke moed dan het publiceren van gelekte onkostennota's
Psst. Nog een laatste woord over MRM en het Koningskoppel Al ergens gelezen dat Streepke zelf zijn poten niet kon thuishouden? Van rancune gesproken Wat een kans laat MRM niet liggen om hem daarmee in te peperen! Ook al iets gelezen in de boekskens of in de kwakrantenkwaliteit over de buiklandingen van de Vadder & Cools in De Keien v/d Wetstraat van 21/11? Het was het debat van de Ongelijke Kansen! Kijk mensen, politiek talent? Is meer en meer uitsluitend te vinden bij het Vlaams Belang, de Partij der Onkreukbaren
Bij het overlopen van De Vaderlandse Pers van het Modelland moet menigeen zich dagelijks voelen als ik: verloren gelopen in een woestijn van zand en wildernis. Waar niemand nog kennis van of herinnering aan heeft van juiste en veilige wegen. Die liggen sinds eeuwen bedolven onder onafzienbare heuvels en dalen van verwilderde leegheid. Iedereen hoopt en denkt te weten dat er levenbrengende rivieren lopen diep onder het zand, en ja, zelfs wegen, waarlangs vele voorbije culturen ooit voorspoedig hebben overleefd. Wahrheit oder Dichtung? Het beeld blijft overeind voor wat volgt ..
Ik geef hieronder, als voorbeeld, slechts twee artikels van vandaag, die zo wat de hoofdtoon weergeven van de media: de kwal-krantkwaliteit Le Standaer, en zijn klein venijnig nakomertje-kakkernestje, de DM, op sterven na dood. Ik laat hierbij de Franstalige pers onbesproken, omdat ik deze sinds lang heb ondergebracht bij der rubriek: Buitenland, omdat Wallonia voor Vlamingensinds altijd het Buitenland was/is.
Ray, van Angeltjes, daarentegen, trekt de juiste conclusie, spijtig zonder daarbij te raken aan de essentie van zijn boodschap: Crembo, Minister van Oorlog, op missie, stiepelzat op zijn hotelkamer: dat zou mogen schrijft hij
(Mitterand, met zijn onwettige dochter, zou gezegd hebben: Et alors?)
Mis Piet! Altijd en overal hetzelfde: iedereen, zelfs Ray is verdwaald in de woestijn van de perceptie (zie N. Slangen): in functie, in het openbaar moeten de Leiders onbesproken zijn (=perceptie), maar privé zouden ze alles mogen, als het maar niet uitkomt. Witgekalkte graven dus.
De Leiders integendeel, zoals wij, Oude Getrouwen (ook Ray toch) het voorhebben, moeten 100 karaat zuiver zijn, privé en openbaar, altijd en overal een voorbeeldfunctie hebben, omdat ze de Leiders zijn, de voorbeelden, waar een ganse gemeenschap moet kunnen naar opkijken. Om na te volgen. Helder als glas en puur als bergkristlwater. Anders is het: kijk niet naar mijn daden, maar luister naar mijn woorden! Klinkt bekend in linkse oren! Links lullen, maar rechts zakken vullen. 5 Minuten Politieke Moed en ik leid jullie als lammeren naar de belse abattoir.
De hetze rondom MRM, Knack, J. Verstrepen en tutti quanti: allemaal misbruik van het adagio: de privé mag niet geschonden worden...Men gebruikt een loepzuivere situatie (MRM) om de scheve schaats van andere (meestal linkse) politici in bescherming te nemen. (Daems, Dewael, enz): dat er geen scheve schaats voorkomt in de zaak MRM, lost men op door er een te fantaseren: weeral garen om de operatie beschadiging verder te spinnen.
Ooit al iets gelezen over de escapades van een zekere geitenboer, zijn auto-met-chauffeur des nachts op het voetpad geparkeerd in de Antwerpse binnenstad, waar een straatmadelief in haar mémoires op hetzelfde moment pocht dat er zich zelfs een minister onder haar clientèle bevindt Bij mijn weten is er alleen en van ver, een allusie hierop verschenen in tScheldt. Zonder tegenspraak of gedwongen rechtzetting. Zwijgen is dus instemmen! In al die gevallen houdt de kwal-krantkwaliteit zich op de vlakte De perceptie is gered, ziet U!
De goede Leider?
Het liefst zien we hem zoals we opkijken naar Koningen, in de (goede) feodale betekenis van het woord: Kruisvaarders zonder vaar noch vrees. Idealisten, en Heiligen waarnaar ganse volkeren konden opkijken! Mannen/vrouwen uit één stuk. Zoals er zoveel terug te vinden waren/zijn in onze glorieuze Vlaamse Geschiedenis, en waarvan er zo velen vermoord zijn geworden (of nog zullen worden) door de belse bezetters. Geen Laekense poenscheppers/angsthazen, met onwettige dochters en bastaardzonen. Geen graven Lippens en Debruyne die ons volk uitverkopen aan Parijs, door te spelen en te verliezen. Of Antwerpse Burgervaders die stiekum en ongestraft hun maîtresse aan een lucratieve job bij t stad helpen. Geen corrupte politie-officieren die niet eens kunnen bestraft worden, omdat de pot de ketel niets kan verwijten .
DS
Nathalie Lubbe Bakker, de Belgische barvrouw van B. Café in New York, die vorige week (DS 21 oktober) op haar blog een bijdrage schreef over minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V), is ontslagen.
'Op staande voet, zonder enige uitleg', schrijft ze. 'Via goed ingelichte bron weet ik dat de woordvoerder van De Crem getelefoneerd heeft'. Lubbe Bakker signaleerde dat zijn diplomatiek medewerker bij het nuttigen van behoorlijk veel drank pochte 'dat ze geen enkele afspraak met de VN hadden, maar dat er toch niet veel te doen was in Brussel'. Het kabinet van De Crem ontkent dat er contact geweest is met B. Café.
ANGELTJES(Ray) over Crembo in New York .
Een man in zijn positie kan zich gewoonweg niet veroorloven tijdens een officiële reis stiepeldronken rond te lopen. Dat hij dat op zijn hotelkamer doet, moet hij weten.
Het positieve van dit domme verhaal is dat het land B zich weer eens in het internationale nieuws heeft gewurmd als een bananenstaat.
Het negatieve is, dat weer eens de kleine werkende vrouw de peer is van het wangedrag van een autoritaire zuipschuit met macht.
Bedenking van Digitalia (in alle nederigheid) : dat de belse minister van oorlog het land b. ten schande maakt, is niet eens erg. Bijna integendeel zelfs. Maar dat hij Vlaanderen tot schande is: dat moet de boodschap wezen! Onmiddellijke ontzetting uit het Ambt, en zware gerechtelijke straffen, verbeurdverklaringen en schadeveroedingen: dat moet zijn deel zijn. Stel U voor dat niet Crembo, maar Gerolf Annemans dat Ambt zou bekleden! Mijn kop er af, als de barjuffrouw in NY dan dezelfde stof zou gehad hebben voor haar blog! Nu weze zij geloofd en geprezen in Eeuwigheid. Amen.
Het einde van De Grote Oorlog! Pas veel jaren, veel boeken en veel vertellingen-uit-de-eerste-hand later ben ik de precieze betekenis van die tijd en van die datum gaan beseffen. Als kind leefde ik midden in De Verwoeste Gewesten. Ik groeide op, zonder dat te beseffen, in het laatste stukje Niemandsland waar de Commonwelth zo hardnekkig weerstand bleef bieden, om de Ypres Saillant te behouden, de vooruitgeschoven kapotgeschoten martelaarsstad, die het slot op de knip was tegen de doorbraak der Duitse Pinhelmen. De plaatsnamen van nietige plaatsjes en uithoeken, drie huizen aan het kruispunt De Broodseinde (Zonnebeke), de namen van de wijd verspreid liggende hofsteden vond ik later terug in Australische heldenverhalen, somtijds een beetje verwarrend, omdat ze in oorlogstaal een codenaam meekregen, zoals Hill 62, waar ik in s hemelsnaam het raden naar had waarom juist die heuvel nummer 62 was, en niet 61, of 63 tot een vrijgegeven Engelse stafkaart het grote geheim onthulde. De heuvel, met de hoogtelijn, 62 meter boven de zeespiegel De Duitse benamingen klonken heel anders, bijna vertrouwelijker, huiselijker als het ware. Alhoewel ze over hetzelfde huis, dezelfde boom of dezelfde heuvelrug hadden. t Hemelrijk of t Moorteltje, die vertrouwde namen ontdekken in een nachtelijke patrouilleverslag, door mensen van de andere kant van de wereldbol: t doet vreemd bekend aan want de beek die ze moesten innemen, ligt nog altijd op dezelfde plaats en de Kurt, of de Hans, die het overleefd hebben, vertellen over dezelfde onmenselijke aanval, waar aan weerszij van de beek vele honderden doen en gekwetsten vielen .Want aan de overkant der beek was de Engelse Post, die op de Duitsers moest heroverd worden .En uitgerekend die bunker, later koestal, eenzaam in de wei, werd ooit ons geliefd speelterrein, toen wij, in WO II, daar soldaatje speelden .
De Franse, de Bretoense, de Canadese, de Ierse, de Australische gedenktekens overal verspreid in het landschap, waren voor ons merktekens van en uit een grote onbekende wereld, waarbij wij, als kind, ons afvroegen wat in s Hemelsnaam die daar waren komen doen Want Duitse memorials waren er niet. Het enige wat aan hun aanwezigheid herinnerde, waren de lage gedrongen merktekens tot waar hun voorste troepen ooit waren gekomen. Die logge afgeknotte kegels kwamen we zowat overal tegen, langs de gravé-veldwegen, weggezakt en half verdwenen onder het onkruid.
Er bestaat een klasfotootje van de gezamenlijke knechtenschool, in 1941 op wandel naar het Monument op t Wieltje, waar een bende kwajongens neergezeten op de toegangstrappen, gelaten het stilzitten ondergaat.(Ik was erbij) zonder te weten op dat ogenblik, dat hier ooit de eerste slachtoffers vielen van de Eerste van de zovele Duitse gasaanvallen hier en een paar kilometer verder, waar aan De Canadien tussen Langemark, Poelkapelle en Zonnebeke, het protserig Gedenkteken staat voor de gevallen Canadezen. En waar toen al, niemand meer wist van de 7-8.000 (?) Beierse universiteitsstudenten, die door het gas uit eigen rangen, dezelfde nacht sneuvelden als ze aan het front waren aangekomen .Alleen iemand die zich afvraagt, waarom het Duits kerkhof in Langemark, het Studentenfriedhof noemt, verneemt dat Die zomerse namiddag en die klasuitstap is mij bijgebleven, omdat Meester Albert ons van op die plaats de torens van Ieper kon aanwijzen, en aan de andere kant Herberg Het Wieltje, van waar ooit Nicolaas-de-Kanonier met een welgemikt schot de verblijfplaats van de Franse koning, die weer eens onze weefgetouwen was komen vernietigen (!), in puin legde. Prestatie waarvoor hij, na de overgave, voor de Koning werd geleid, waar hij, bevangen door grote vreze, geen straf ontving, maar als beloning aangesteld werd tot Hoofdkanonnier van het Franse Leger .
Sinds de aanleg van de A19 is het landschap grondiger gewijzigd dan door 4 jaar oorlog. t Wieltje blijft alleen bestaan in de volksmond, en voor wat De Blok of Het Kattekerkhof betreft: zelfs de mensen in de mooie nieuwe villas, die er wonen, zullen de oude benamingen waarschijnlijk liever niet meer gebruiken.
De levenden leven van de doden Zeer toepasselijk voor dat beetje Vlaanderen, waar in de hospitaalbunkers naast het Kanaal (waar de Duitsers nooit zijn over geraakt) het gedicht In Flanders Fields, where the puppies blow werd gedicht door Dr. John Mc Gray: vraag hoeveel gezinnen overleefd zouden hebben, na de bietenseizoenen in Vrankrijk, omdat er ijzer kon geraapt (en verkocht) worden, of dat er gediepgrond kon worden, met hetzelfde doel .Dat er af en toe ongelukken gebeurden (en nog altijd gebeuren!) met deze dodelijke munitie, tja, dat was een risico eigen aan het beroep .
Hypocriete Leiders, die jaarlijks van heinde en ver, onder de Menenpoort, The Last Post komen aanhoren .Precies al 90 jaar: hypocrieten aller nationaliteiten, en vooral, wat al belse hypocrieten, die hun eigen kerkhoven bewimpeld, verstoken en verdoken laten om des te meer mee te lopen met de toeristische industrie.
Nooit meer Oorlog! Wordt geroepen, en staat er in steen gebeiteld Maar had men dan, na de oorlog, niet beter alle te herbegraven slachtoffers op één vredes-kerkhof bij elkaar kunnen brengen, in plaats van op afzonderlijke kerkhoven? Waar ze ten eeuwigen dage als vijanden van elkaar elk hun eigen bezoekers trekken? Their Names Lived for evermore. Known only by God. Deutschland muss leben,, weil wir sterben müssen
Dit zijn weeral mijmeringen van onderweg, ergens van tussen Bologna en Firenze, toen we, na die lange koude week in het Noorden, onaangekondigd, terug in zomerse temperaturen, en in volle namiddagzon kwamen
Firenze zuchtte Zij-die-mijn-zorgen-deelt Firenze en ongewild kwam bij mij, bij die felle zonneschijn, le Roi Soleil voor de geest . Want de zon, il sole, is mannelijk in Italië En ik dacht: die Philippe Quatorze, die had waarschijnlijk nooit Firenze gezien, zoals het daar lag, in de palm van Gods Hand, verborgen in de glooiende heuvels van het rijke en welvarende Toscane in een warme gloed, waarbij men zich kan afvragen, als nu de zon de stad belicht, of omgekeerd, dat de stad de zon belicht ..Moest hij dat, lijk wij, gezien hebben, hij zou beschaamd zijn zichzelf als Le Roi Soleil in de Geschiedenisboeken te zien verschijnen!
11 November aan het monument op t Wieltje (Ieper), Nicolaas-de-Kanonnier en de Franse Koning, le Roi Soleil en Firenze .Wat een mens, op één en hetzelfde moment, al niet bij elkaar kan dromen .
Op doorreis van Italië naar Vlaanderen, over Zwitserland, Duitsland, Frankrijk in winterse toestanden kwamen wij, gewoontegetrouw, voorbij in Strassbourg/Strassburg. Daar waar de autostrade, na Offenburg, voor wie de kortste weg kent, zo goed als dwars door de stad loopt. Voor wie benieuwd is naar het Europees Parlement, gebouw + inhoud, zal hieronder niets lezen. Want de huidige misklein (1) Europa, zoals het thans als geleide democratie draait, mag in feite geen kat interesseren. Laat staan een Vlaams-Nationalist. Het volstaat de gelijkenis te vermelden tussen een beroemd schilderij van de (instortende) Toren van Babel van Pieter Breughel-den-Oude, en de ronde vorm van het huidige protserige gebouw van glas en staal. Noch Europa noch de Bouwmeesters zullen blij zijn met deze vergelijking, maar de onbedoelde overeenstemming kan (verheugend) niet geloochend worden.
Besluit: Pieter Breughel-den-Oude was een vooruitziend man. En de Bijbel kan somtijds heel verhelderende dingen bepleiten.
Strassbourg/Strassburg schijnt, 60 jaar na de Tweede en voorlopig laatste Wereldoorlog eindelijk zijn definitieve herkomst/bestemming te hebben gevonden. Raus! aus das Reich en pour toujours pronkstuk et pièce de résistance de La Douce France. Strassbourg sera Latine, ou ne sera pas! Waterhoofd Brussel is maar het excuus, Strassbourg is de toekomst!
Heden ten dage wordt daar, dank zij Europa, gebouwd en opgericht als zouden daar duizenden Barons von Münckhausen ingehuurd zijn, het ene al imposanter dan het andere, aan weerskanten van de verkeersader, die we 6 jaar geleden aantroffen als een slingerend asfaltlint vol kuilen en bulten; voorloper van de bouwoorlog in aantocht. Thans een zacht zoemend zwart biljarttapijt onder onze wielen, waar we geluidloos, als in een sprookje dat werkelijkheid is geworden, doorheen deze wereldstad suizen, die pas onlangs, op deze plaats, nog een woestenij van braakliggende vernieling was. Nu staan overal futuristische complexen, woonblokken, winkelcentra, lichtreclames in een onafzienbare opeenvolging, eindeloos uitdagend. Europa is rijk! Europa is voorspoedig! Europa beheerst, nu de Pax Americana ten einde loopt, de wereld. In Strassbourg rijdt men door de toekomst!
En bovenal, als een dreigend spookbeeld, onheilspellend donker afgetekend tegen de neon-verlichte avondhemel, tronend boven de daken van andere in aanbouw zijnde paleizen, totaal onverwacht, een moskeekoepel, in aanbouw, geflankeerd door twee machtige, nog in de steigers staande minaretten .
De Tempel der Achteruitgang .
Nu eens Frans, dan weer Groot-Duits, straks misschien Arabische Hoofdstad van het een-gemaakte Eurabia Strassbourg, herbakken, de oven in. Daar waar nochtans iedereen weet, dat brood bij het herbakken niet beter wordt .
Europa, miskleun: is een niet al te bekloven bedenking voor een Inrichting (Hoofdletter!) waar onlangs in een Vaste Commissie (Tweemaal hoofdletter!) beklonken werd de Parlementaire Onschendbaarheid (Tweemaal Hoofdletter!) van een Europees Parlementslid (Tweemaal Hoofdletter!) op te heffen. Omdat een Bloed Rood Politiek Ultra-Lichtgewicht(Vijfmaal Hoofdletter!) van een Stichtende Lidstaat (Tweemaal Hoofdletter!) de veroordeling wenste van de Voorzitter van een glorieuze niet-te-evenaren Succes Partij (Tweemaal Hoofdletter). De aanklacht (persmisdrijf) was; na drie jaar en mits meer dan intensief juridisch speurwerk, na een Titanen Strijd (Tweemaal Hoofdletter!) eindelijk gevonden. Alhoewel onwettelijk, ja zelfs ongrondwettelijk in dat Land Zonder Naam (Driemaal Hoofdletter), waar beschreven staat dat persdelicten voor een Assisenhof dienen te worden gevoerd, en waar de Verantwoordelijke Uitgever niet eens in rechte kan vervolgd worden, als de eigenlijke auteur bekend is: niets mocht baten. De Beleids Partij (Tweemaal Hoofdletter!) die van Zich Zelf (Tweemaal Hoofdletter!) beweert te zijn gebaseerd op alleen Christelijke Waarden (Tweemaal Hoofdletter!) had haar steun toegezegd in die eis, niettegenstaande de Verdediging van de Beklaagde (Tweemaal Hoofdletter!) o, het Nederlands een Vurig Plaidooi (Tweemaal Hoofdletter!) besloot de Europese Commissie, voor de gelegen,heid bijeengetrommeld in Brussel, en niet in Strassbourg; de Parlementaire Onschendbaarheid op te heffen, zodat het Inlands Gerecht (Tweemaal Hoofdletter!) de schuldige kon doen hangen.
En zo kom ik tot de grondreden van ùok, verontwaardiging, die mij deed besluiten Europa als minkeutel te beschrijven
De meer dan 200 bladzijden die nodig waren om het misdrijf te omschrijven, werden, ter beschikking v an de Commissieleden, vertaald in 23 talen. De Akte van Verdediging .op twee kwartovelletjes; niet.
De Nazis hadden, voor wat betreft Rechtspraak, dan tenminste nog de voorkomendheid om het vonnis, dat bij voorbaat door de Partei was bepaald, in code aan te brengen. N & N, met Rode Inkt, in de rechter bovenhoek. Nacht und Nebel .In Europa hecht men geen belang aan dergelijke pietluttigheden
Filosoferen, de wereld verbeteren, ziedaar een blokje (voor een blogje) van ons tijdverdrijf terwijl wij over Italiës autowegen zoefden, onderweg van Latium naar Vlaanderen, en omgekeerd. Twee keer meer dan 1500 Km .
De reis gaat over een quasi totaal nieuw aangelegd gedeelte van de Autostrada del Sole, van rond Firenze (een vroegere flessenhals, zelfs al waren er vier rijstroken) over Bologna, Parma, Modena (geboorteplaats van de Ferrari-familie) tot aan de Ring van Milano. In dit laatste gedeelte hebben wij, al de jaren dat we dat traject deden, de aanleg/afwerking van de HST/TGV naar Rome (en verder) meebeleefd. Evenwijdig aan de autosnelweg zagen we, jaar na jaar, de kunstwerken, verrijzen, de ene al indrukwekkender dan de andere. Zouden deze spoorwegbouwers misschien in de leer zijn geweest bij bepaalde striptekenaars van futuristische toekomststeden? De snelwegen, zoals we deze al jaren kenden, waren overal vervangen door 4-vaks rijstroken, hoog over afgrijselijk diepe viaducten, door helverlichte tunnels alles nieuw, brandschoon. De vroegere snelwegen waren/zijn verdwenen in het landschap. Als met Tippex uitgeveegd?
Dezer dagen was ik, om de tijd te doden lang, breed en uitgebreid bij mezelf aan het filosoferen gegaan, over twee verschillende stellingen, die ik probeerde met elkaar in ons tijdsgewricht in overeenstemming te brengen. Ze leken me even evident als, in de brede natuur, een waterplas overeenstemt met een kunstmatig waterpas. Het instrument, zogezegd ontsproten aan het menselijk vernuft, doet per slot van rekening niets anders dan wat de natuur al miljoenen jaren doet: perfect alle vloeistoffen waterpassig maken.
En zo kom ik tot de eigenlijke titel van deze posting. Met dezelfde redenering voor de wet op de communicerende vaten. Die bestond, hoe zou het anders kunnen, al in het Aards Paradijs, al zal noch Eva; noch Adam het fenomeen bij naam gekend hebben. Zo heeft een of ander geleerde dan in latere tijden, de Wet ontdekt, en als nieuw vastgelegd. De evidentie zelf, maar de mensheid wist het niet
Zo ook is er de gelijkenis tussen de Wet op de Communicerende Vaten, en de immigratie/emigratie. Wat in de ene regio immigratie heet, is voor de andere regio emigratie, en omgekeerd. Waterpassigheid? Of communicerende vaten?
In rekenkundige termen uitgedrukt: als 1000 Marokkanen, Turken, Keinanen, naar Vlaanderen komen, dan zouden 1000 Vlamingen naar Marokko, Turkije/Kenia, moeten kunnen uitwijken. Beide groepen zouden dezelfde rechten en plichten moeten krijgen: zo zouden de beide landen (en ook andere, waar er beweging steekt in de bevolking) waterpassig dezelfde blijven. Net zoals tussen twee communicerende vaten, beide vloeistoffen ongecontroleerd en zonder mechanische hulp, op gelijke hoogte proberen te staan.
Hen ik nu de reden gevonden waarom immigratie, zoals deze thans verloopt, tot mislukken gedoemd is? En vooral: kan er nog wat aan gedaan worden? Of zou het kunnen, dat de Wet van de Communicerende Vaten niet slaat op de getallen, maar op de levensstandaard? In dat laatste geval zijn we nog ver van huis .
Bedenking.
Zou het voor iedereen niet verstaanbaarder overkomen, moesten de promotoren van de wilde en ongeremde immigratie, hun bedoeling op deze manier kenbaar maken? Gelijkschakeling van welvaart: hier en ginder. Gelijkschakeling van kennis: hier en ginder. Gelijkschakeling van menselijke waardigheid: hier en ginder .
Dat zou tenminste eerlijk zijn, en zouden de mensen begrijpen wat de multicul inhoudt voor hen Een soort Hoger; Lager waarbij de slimste mag raden: Walter, ik weet het .
Zelfs een tekeningetje daarbij zou verhelderend kunnen werken, waarbij welvaart, kennis en menselijke waardheid tussen twee of meer beschavingen onderling met elkaar in verbinding staan, lijk een vloeistof in twee U-peilglazen .
Wedden dat slechts één partij op slag de meest populaire partij wordt? Met alle (goede) gevolgen vandien! Laten wij hierbij, om geen slapende honden wakker te maken, geen namen noemen. De Onkreukbaren zullen vanzelf aan de oppervlakte komen. En de Laekense poppenkast mag dan onderkoning gaan spelen aan de overkant der Mare Nostrum .
van oudheid geweken zaalrugde t dak van de schure .Zo schreef Meester Guido Gezelle het ooit neer in zijn wonderlijk dichtoefeningetje Terug, als hij het ouderlijk erf in Wingene, na lange afwezigheid, terugzag.
Zo ook waren wij terug na een 10-daagse trip (1-11 Nov) naar het Modelland, en geloof mij, we troffen hier thuis geen scheefgezakte poorten noch invallende schuurdaken, maar een toom van vier uitbundige Duitse herdershonden, die zot van contentement als een volleerde cavalerie de ronde van de tuin almaar bleven lopen. Nero, de felste, was mee gemogen, en dat diende gevierd te worden. Op zn honds, natuurlijk! Hij had zich al die tijd beeldig gedragen, en dat voor een jonge spring-in-t-veld op zijn eerste maidentrip Dwars Door Europa.
Het verloop van dat jaarlijks terugkerend Vaderlands geloop? Bezoek aan de levenden en de doden, onder de kerktorens onzer jeugd!...En medische chech-ups op kosten van Lauretteke altijd een stuk beter dan de toch wel lamentabele service in Berlusconi-land .
Al die dagen in zorgeloze zalige onwetendheid over het grote wereldnieuws? ?! En mijn dagelijks brood op het Internet moest missen (laptop ondertussen eindelijk - vervangen door een machtig monster) terwijl in het verre Amerika de halfbloed-Keniaan met de moslim-naam nu uit t goetens verheven is tot president elect, de Keizer van Berlare besproken voor misbruik van voorkennis, maar al-bij-al had ik niet veel gemist. Bij nader inzien: niets, in feite! Tenzij de Bruderschaft der Gelijkgezinden (en antipoden), die ik, al door elkaar, Een voor Allen, en Allen voor Een, mijn blogvrienden ben gaan noemen.
En die ik, naar mijn gevoel, bij deze verplicht ben te melden dat ik terug ben. Met de vraag: En hoe is t met jullie? Alles goed? ..De kerk in het midden gehouden? In de hoop dat jullie mij gemist hebben.
Dat het, na mijn thuiskomst, toch nog tot nu geduurd heb, vooraleer ik terug verschijn, is respectievelijk te wijten aan een algemene panne van de draadloze internetverbinding, gevolgd door blikseminslag op de air-to-air antenne, verleden week donderdag. In Centraal Italia iets dergelijks hersteld krijgen, is niet niks!
Hoop-en-al ben ik dus voluit 3 weken uitgeteld geweest .Drie op de 52. Zo erg niet, hé!
Wees dus niet verwonderd dat ik de eerste dagen meer te lezen, dan te schrijven had/heb.
Dat intussen de vaudeville met de onschendbaarheid van Frank Van Hecke stilaan tot een climax is gekomen, en dat het Vennootschapsrecht door de driekkleuren-geitenbok zo maar aan zijn bokkepoten kan geveegd worden: Only in Belgium! Of dat de blogwereld in het gareel moet lopen, of anders zou moeten gemuilband worden ..Of dat Morelleke-Forelleke ongestraft door het slijk zou mogen gesleurd worden, door mijn vrienden van de Roularta-Rotpers! ? Over mijn dood lijk, hé!
Tommeke Cochon (1) en het AFF waren deze morgen goddelijk! De belse Justitie waarborgt bij definitie de Rechten van de Verdediging: het is bijgevolg hypocriet van Van Hecke om bij voorbaat te verkondigen dat Willockx zijn Burgerrechten wil/zal afnemen .Vrouwe Justitia is eerlijk! Als men de epuratie en repressietijd vergeet! Daar weten wij, Vlamingen, alles van!
(1)Hier volgt mijn hoofd mijn hart, zodat ik eens te meer Cochez verwar met cochon. Mijn excuses dus voor deze verspreking. Niet aan de hoernalist Cochez, maar aan het gehele varkensgeslacht om een van hen in verband te hebben gebracht met DM/Humo/BRT .
Pauli's pen: Dolf in botersaus, of hoe vettig Canvas is
Als het brandt, giet Walter Pauli olie op het vuur.
En zeggen dat ik een fan ben van tv-kok Jeroen Meus. Zijn Plat Préféré, vorige dinsdag, over het lievelingsgerecht van Salvador Dali was om van te smullen. Langosta a la catalana, een beetje extravagant qua ingrediënten (een tikje chocolade in de saus), en bereid met de zwierige, vrolijke, levenslustige slag van Meus: een mens kreeg niet alleen goesting in eten, maar ook zin in het leven.
Zij het dat die prachtige aflevering afgesloten werd door een bizarre trailer, waarin Jeroen Meus tegen het herkenbare decor van de Obersalzberg te Berchtesgaden een clowneske smoel trok om zijn 'forel in botersaus' aan te kondigen. Op zijn Hitlers. Alleen het gasvuurtje ontbrak. Die aankondiging was intrigerend genoeg om bij de VRT alvast een preview van die Plat Préféré op te vragen, een dvd'tje dat trouwens per kerende toekwam (en dat nu een mooi collector's item is).
Dat was dus nog voor de 'hel' losbarstte, met veel argumenten contra die uitzending en een paar pro. Maar ook: met duidelijk meer internetstemmen tegen het verbieden dan voor die ingreep.
De meest opvallende stem tégen censuur - de meest beargumenteerde ook - was van de hand van Yves Desmet. Getrouw de 'free speech'-traditie die hem dierbaar is, argumenteerde Yves dat een verbod onzinnig is. Hij voegde eraan toe dat ook het kleine, persoonlijke levensverhaal van historische figuren relevant is om de grote geschiedenis te begrijpen.
Ik volg dat punt, zelfs in zijn culinaire consequenties. Beierse burgers die genoeglijk sabbelen aan een gerecht als forel met botersaus: het zal ook in de jaren twintig en dertig wel een plat préféré geweest zijn van de burgerij uit München en omstreken. En wie zijn geschiedenis kent, weet dat het een hoogst serieuze theorie is: fascisme als 'de dictatuur van de (klein)burgerij'.
Alleen weet ik niet of Plat Préféré daarom het ideale vehikel is om iets bij te leren over de aard van het fascisme, het nazisme of Hitler. Ik ben geneigd om te zeggen: niet. Helemaal niet.
Niet dat ik mij zou afkeren van persoonlijke geschiedenis, biografieën als nuttig instrument in het begrijpen van de geschiedenis. Integendeel: ik sleur er elke zomervakantie wel een paar mee, en ik ben dan ontgoocheld als ik te weinig concrete details lees: pittig, persoonlijk, zelfs privaat.
Het nec plus ultra in dat genre is Churchill. A life van Martin Gilbert, een biografie die kon putten uit Churchills persoonlijke correspondentie. Geen beter voorbeeld van de weergaloze eigendunk van 'young Winston' als zijn verslag van een militair treffen in Zuid-Indië tegen een opstandige stam. Churchill was uitermate dapper, op het roekeloze af. De kogels floten om zijn oren. Toch had hij geen schrik, schreef hij zijn moeder: "I do not believe the Gods would create so potent a being as myself for so prosaic an ending."
Wat voor zijn tijdgenoot Churchill opgaat, geldt ook voor Hitler. Adolf Hitler was geen beest, maar een mens. En dus zal meer kennis van de mens Hitler ook meer inzicht geven in de gruwelen van zijn tijd. Dat hoeft niet alleen in academisch werk of de betere biografie, dat mag ook in het popularisende genre. De film Der Untergang was een uiterst indringend portret van de laatste dagen van Hitler, en dat apocalyptische einde van het Derde Rijk vertelde zo veel over de waanzin ervan. Zonde dat die prent geen Oscar won.
Historici noch het brede publiek moesten dus op Jeroen Meus wachten om Hitler beter te leren kennen. Dat zou in se zelfs geen verwijt mogen zijn, want het is ook niet het opzet van programma's à la Meus om inzichten bij te brengen over de grote historische figuren. Plat Préféré is een entertainend culinair programma. Jeroen Meus is namelijk geen historicus, maar een kok.
In de vorige Plat Préféré's deed Meus ook niet of hij een Brel- of Dalikenner was. In de uitzending over Hitler zag je (correctie: zou je gezien hebben) dat hij zich voortdurend wilde rechtvaardigen, door wat afstand te nemen van zijn onderwerp. Meus was meer verkrampt dan zorgeloos. Wanneer twee toeristen bovenop de Obersalzberg zijn forel bewonderen, fluistert Meus naar de camera: 'Ik zal maar niet zeggen waarom ik hier ben.' Natuurlijk niet, want anders had hij op zijn bek gekregen - en dat wist hij best. Vandaar ook die voortdurende zelfverrechtvaardigende opmerkingen, om duidelijk te maken dat hij geen nazi is. Het zou er nog aan moeten mankeren. Kok toch, blijf bij je fornuis.
Bereid je streekgerecht. Want dat is het (gecamoufleerde) opzet van Plat Préféré: Meus wil streekgerechten bereiden, op locatie. Maar stuur zo'n programmavoorstel naar het Canvasmanagement - 'Jeroen trekt naar Beieren om daar een typisch lokaal gerecht te bereiden. Forel bijvoorbeeld' - dan kan hij fluiten naar zijn zendtijd. Dat klinkt niet, dat smaakt niet, daar is geen mens verlekkerd op.
En dus zorgde Meus' redactie voor een aantrekkelijk kleedje. Streekgerechten werden 'favoriete gerechten' van Bekend Volk, dat toevallig in Beieren, Brussel of Catalonië had gewoond. Het was dus enkel zoeken naar een Brit (Roald Dahl) een Brusselaar (Jacques Brel), een Spanjaard (Salvador Dali), en een Duitser.
Maar wie? Welke 'Duitser' doet automatisch een belletje rinkelen? Met een beetje verbeeldingskracht kan je je de brainstorm op de redactievergadering van Plat Préféré wel voorstellen. Met zijn allen nadenken: wélke Duitser? Immanuel Kant? Véél te moeilijk. Goethe? Geeuw. Hildegard von Bingen? Die kent de redactie van Meus zelf niet. Willy Brandt? Konrad Adenauer? Helmut Kohl? Neen-neen-neen. Niet sexy, te grijs, te dik: niets mee aan te vangen. En dan komt het. Hitler! Ja, welke Duitser is er eigenlijk bekender dan Hitler Dàt was de echte reden om Hitler te kiezen: middelmaat en domheid. Vandaar die botte keuze.
En wedden dat VRT er wel extra voordelen in zag. 'Hitler' is namelijk een beetje choquerend. De grens opzoeken: daar lust VRT Nieuwe Stijl wel pap van. Met gehandicapten naar Nicaragua. Stervende kankerpatiënten tot in hun diepste angsten volgen. Tv 'on the edge of a knife'.
Al viel het te voorspellen dat een zender met zo'n beleid zich vroeg of laat in de vingers snijdt. En dan heeft de VRT met dit incident nog oneindig minder blijvende schade opgelopen dan Jeroen Meus zelf. Internationale sites die zich specialiseren in extreem rechts en neo-nazi's hebben 'Jeroen Meus' al ontdekt en genoteerd. Van dat stigma raakt die jongen nooit meer af.
En waarom, in godsnaam? Omdat Meus zijn recht op free speech claimde? Omdat hij zijn volk wilde educeren? Ga weg. Dat argument verzon Canvas ter plaatse. Meus ontmaskert die redenering trouwens zelf, door Hitlers zogezegde 'plat préféré'... zomaar te veranderen. Net zoals heel Beieren at Hitler zijn forel met aardappelen. Maar banale patatjes waren wel het laatste dat Meus nodig had. Dus verving hij de klassieke 'Kartoffeln' door zurig, Zuid-Duits 'bierbrood'.
Met zo'n ingreep is niets mis. Tenminste: niet voor een kok of voor een tv-maker. Maar het is een onvergeeflijke zonde voor wie de historische werkelijkheid wil reconstrueren. Wat Meus dus niet wil of doet, maar wat Canvas wel zo verkoopt.
Als men deze aflevering van Plat Préféré toch had uitgezonden, dan had iedereen gezien wat voor slechte tv het was. Dit programma had inderdaad niet moeten verboden worden. Maar het had vooral nooit mogen gemaakt zijn.
29/10/08 08u54
Omdat het artike (hierboven) van Profeet Walter Pauli zeer typisch is voor de free speechdie de proleten van de DM voor zichzelf voorbehouden, wil ik tot slot , zoals U ziet, nog eens terugkomen op het kook- braad en bakprogramma van hun boezemvrienden. Daarna: Schluss damit!
Yveke en Walterke, ze zoemen als gevaarlijke wespen: ijl en doelloos, bla bla bla, rond Uw oren en bewijzen alleen hun eigen gelijk, gelardeerd met de gekende hin-stap)springredeneringen waarvoor de Nobelprijs Pol & Soc zelfs nog te klein is, de zeer speciale band DM/BRT. Een kleine verspreking, die preview, of gewoon het etaleren van een buitengewone vriendschap onder vrienden? Verder steekt het niet op een beetje rond de pot draaien, als hun wederzijds grote gelijk maar ongeschonden blijft: wat Yves zegt, zegt Walter, en vice versa
Ik verhoop, moest mijn blogje bekend zij bij de DM (wat wel niet zal), dat ze me niet kwalijk nemen hun pennenvruchten te helpen verspreiden. Wie weet breng het hen geen lezers mee! En daarom is het hen toch te doen, hé .
Verder: als ik over Grote Politiek iets mag verklappen: ga dan eens zien bij Hubert Sponssteen, op http://users.skynet.be/sponssteen/Volgende week ben ik in de Heimat voor enkele dagen, en ik heb de indruk dat er op de Boekenbeurs wel meer exemplaren van de geschriften van Patrick Buchanan en Robert Kagan zullen gevraagd worden.. Express om Yveke, Walterk & Konsoorten te kunnen jennen .
De lectuur van het hele artikel werkt als een elektrische schok, waarvan de meesten niet wel zullen zijn. Beide auteurs komen straks, als het aan de linkie-winkies en hun explicatie van de vrije meningsuiting ligt, op de index der Verboden Boeken .Ja, het kiezen of delen voor de Pax Americana nadert snel
(548) DE TUCHTIGING VAN PATRICK BUCHANAN
Woensdag 29 oktober 2008, 15:
/
Over de wenselijkheid of de noodzaak voor de Amerikanen om in Europa aan WO II deel te nemen, brokkelt de eenstemmigheid stilaan af. In zijn boek How Britain Lost Its Empire and the West Lost the World - Churchill, Hitler, and the Unnecessary War argumenteert Patrick Buchanan dat WO II een grove vergissing was; dat Groot-Brittannië (Churchill) en Amerika nazi-Duitsland niet hadden moeten bestrijden; dat het communisme een groter kwaad was dan het nationaal-socialisme. (Ik heb het boek niet gelezen, maar ik haal de hoofdthemas uit besprekingen die ongunstig staan tegenover de algemene strekking ervan). /
/
In Der Spiegel van 27 oktober staat een interview met Robert Kagan,een van de leidende neoconservatieven en raadgever van presidentskandidaat John McCain voor buitenlandse politiek. De man van het toonaangevende weekblad rijgt de gekende bezwaren tegen de Amerikaanse buitenlandse politiek aaneen (De afzetting van Sadam Hoessein was een blunder. In Irak zijn al meer dan 4000 Amerikanen gesneuveld. Meer dan 100.000 Irakezen zijn omgekomen. Miljoenen burgers moesten op de vlucht slaan. 11 september werd misbruikt om in Irak toe te slaan. De misdaden tegen de mensenrechten in Guantanamo.
Het zijn maar DE schaapjes, die al blatend hun beet verliezen. Althans volgens een oud Vlaams spreekwoord, dat ik als kind bijna dagelijks rond en tegen mijn oren kreeg van mijn brave moeder, toen ik weeral eens, aan tafel, tussen broers en zussen, geen tijd had om te eten, van het danig vertellen .
Zo was Marie Rose M. vanmorgen weer mijn dappere bode, met een paar tipjes van onder de sluier over de Brusselse Europese Christen Democratie (Particratie, ja!) die zich als een horde hongerige wolven op de reputatie van het Algemeen Vlaams Belang heeft geworpen. Schijnargumenten en dringende behandeling, gevraagd door Piske Vandeurzen van de belg.partij, de vroegere CVP/CD& V. Beter Uw vader en moeder vermoord hebben (if Libanees zijn), dan Vlaams Belanger te zijn!
Dan is Oost Congo voor het ogenblik heel wat duidelijker. Daar moordt, brandt en tuist men er openbaar. Ongestraft. Uitschot. Hier wordt men door eenzelfde uitschot gehangen om een rechtvaardig mens te zijn. Dat heet dan beschaving te zijn.
De rechtbank van Dendermonde? Is Eerste Aanleg. Als er Beroep komt, en desnoods Cassatie: dan wacht ons een tweede veroordeling, waarvan Gent de eerste was. Ondertussen rommelt en suddert de zaak van de subsidies Alles één hete brij van moord en doodslag. Onbloedig, dat wel maar wat en waar is het verschil met de repressie en de epuratie van na WO II?
Alleen in het stemhokje kunnen we wraak nemen. Voorlopig althans alleen dààr. Als in die stemhokjes maar geen strop klaar hangt, in de vorm van gemanipuleerde computers, die voorgeprogrammeerd, elke tweede of derde of vierde stem voor het VB overswitchen naar de andere partijen. Zonder sporen na te laten! De voorproef hebben we meegemaakt in Antwerpen, bij de laatste Gemeenteraadsverkiezingen, waar de computer-uitslagen, na veel correcties en zeer laattijdig pas geloofbaar bekend gemaakt werden met een min of meer aanvaarbare overwinningscore voor Stalin Janssens De stemcomputer, Uw vriend!
Wat gezegd van het verhaal van Den Bleiter en zijn leuke familie, op deze blog? U vindt hem in het kader hier onder en hoort thuis in ieders Favorieten, als dagelijkse lafenis voor dorstige zielen van Vlaams Nationalisten.
30.10.2008 16.23u - De Standaard en Het Nieuwsblad pakken vandaag uit met een sterk staaltje van belangenvermenging: de broer van minister Bert Anciaux (SP.a-Vl.Pro) kreeg een pak belastinggeld voor rusthuis De Overbron in Neder-over-Heembeek.
Hebt u nog nooit gehoord van Jan Anciaux? Welnu, hij is eveneens lid van het kartel SP.a-Vl.Pro, zetelt in de gemeenteraad van Vilvoorde (waar hij nauwelijks zijn mond open doet, maar wel de zitpenningen incasseert) en is last but not least ook nog uitbater van een privé-rusthuis (in Koningslo, het meest verfranste deel van Vilvoorde). DS/NB ontdekten dat in maart van dit jaar plots een overheidslening van 400.000 aan De Overbron werd kwijtgescholden door de Vlaamse Gemeenschapscommissie in Brussel (VGC). DS/NB melden dat specialisten vinden dat heel de operatie neigt naar belangenvermenging en schrijven zelf over de vestzak van minister Bert en de broekzak van broer Jan.
Zoals steeds wanneer hij wat tegenwind voelt, begint Bertje te bleiten: via Belga laat ie zopas weten dat het ronduit schandalig is de indruk te wekken dat het hier gaat over vriendjespolitiek en machtsmisbruik". De indruk, Bertje? Wie de gegevens op een rij zet, weet wel beter: - Bert en Jan Anciaux richtten in 1993 de vzw De Overbron op met de bedoeling een Vlaams rusthuis te bouwen in het noorden van Brussel (hun electorale achtertuin) - tien jaar later is die droom werkelijkheid geworden, de bouw van het rusthuis wordt gesubsidieerd door de Vlaamse gemeenschap en Bert en Jan zijn er beheerder - Bert was in die jaren voortdurend Vlaams minister, ondermeer met de bevoegdheid Brussel - vader Vic Anciaux was toen staatssecretaris in de Brusselse regering (1989 tot 1997), ook dat helpt - in de VGC die dit jaar de voornoemde 400.000 kwijtschold, zetelt onder meer Marie-Paule Quix (Brussels parlementslid voor SP.a-Vl.Pro en het lief van Vic Anciaux). Moet er nog zand zijn?
Nog twee weetjes: - als uitbater van een privé-rusthuis is Jan Anciaux dus tevens voorzitter van de raad van bestuur van de zwaar gesubsidieerde De Overbron; het is handig als je zon halve overheidsinstelling en een privé-onderneming - op alle mogelijke manieren - kunt combineren - de familie Anciaux (in totaal zes, zeven politieke mandatarissen) werft precies in de Noordrand van Brussel z'n (immer slinkend aantal) kiezers. Onder meer - zo blijkt nu - via rusthuizen.
Postscriptum: volgens DS/NB van 31.10 is "intussen gebleken dat De Overbron op 23 november 2007 nog eens een subsidie kreeg van 945.000 euro voor de aankoop van twee panden naast het rusthuis". Schenker was minister Bert Anciaux.
Het verhaal dat Adolf Hitlers lievelingskost forel met botersaus was, werd verzonnen door de programmamakers van de VRT. Dat beweert Michaël Freilich van het tijdschrift Joods Actueel in een opiniestuk op de website van het tijdschrift.
Volgens Freilich bevestigt een goede bron binnen de VRT dat de programmamakers geen gerecht konden vinden dat gelinkt kon worden aan Hitler, en hebben ze dan de lokale specialiteit van het Duitse Berchtesgaden gebruikt.
VRT-woordvoerdster Diane Waumans ontkent de aantijging formeel en wenst niet te reageren.
De uitzending van Plat Préféré over Hitler werd maandag door de VRT ingetrokken en zal dus dinsdag niet uitgezonden worden.
Redacteurs van Joods Actueel deden onderzoek en spraken met een Duitse professor die beweert dat Hitler vanaf 1938 een strikte vegetariër was.
Volgens Michael Freilich bestaat er dan ook geen culinaire rechtvaardiging voor het programma. 'De ongevoeligheid die we de programmamakers verweten, is dus des te groter', zegt Freilich.
'De mediabelangstelling maakte blijkbaar deel uit van een pervers plan om de show in de kijker te brengen', gaat hij voort.
Bij de VRT ontkent men de beschuldigingen. 'Dit klopt gewoon niet. Niemand heeft het programma gezien en we hoeven dan ook geen verantwoording meer af te leggen', zegt Diane Waumans.
The Day After .
Zijn inderdaad de gebeurtenissen rond de vegetarische forel van de Führer herleid tot hun ware proporties: de huisspecialiteit van de BRT/HUMO/DM: de hink-stap-sprong redenering, zodat deze luyden insgesammt de Nobelpreis voor de nieuwe culinaire speczialität verdienen: de vegatarische forelle .Waarmee meteen bewezen is dat een vierkante cirkel in een nabije toekomst tot de mogelijkheden van de BRT/HUMO/DM behoort
Zelfs de min-of-meer aangebrande hoofdredacteur (aan zijn pers brevet geraakt door list en bedrog, dixit El Vee Bee) van het Joodse Tijschrift (zie hierboven) is tot de vaststellinggekomen, dat bedoeld personage (wat iedereen weet: noch rookte, noch dronk noch (veel) vrouwen versierde) .een vegetariër was van het zuiverste gehalte. Sedert 1938, zegt hij.. Terwijl alle Hitler-biografen het begin van deze afwijking (want bij hem is het een afwijking, of niet soms?) naar authentieke waarheid leggen, bij de dood van zijn nichtje-minares, de 18-jarige Geli Raubal, die uit liefdesverdriet en vrouwelijke jalousie voor de concurrentie, voor Nonkeltje Wolffie, zelfmoord pleegde. Met het pistool, zoals het past in elk deftig Wagneriaans drama. Dat het Nonkeltje ernstig om doen was, wordt bewezen doordat de kamer van Geli verder onaangeroerd is moeten blijven liggen, zoals ze was op het ogenblik van de zelfmoord. Dat Eva Braun, het boekenverkoopstertje uit München, tezelfdertijd in de running was, doet niets ter zake
Marokkaanse moskeebesturen in Nederland zijn verontrust
over het terugroepen van zeker 40 imams naar Marokko op
kosten van Rabat.
Wat de geestelijken precies gaan doen of hoe lang ze in Marokko blijven is nog onduidelijk. Het Samenwerkingsverband van Marokkanen in Nederland noemt de situatie onwenselijk. Volgens het SMN ondervinden moskeeorganisaties
in toenemende mate bemoeienis van Rabat. Veel imams zouden uit angst voor de Marokkaanse overheid gehoor geven de uitnodigingen, aldus het SMN. Volgens PvdAKamerlid Dijsselbloem wil dat het kabinet deze kwestie op hoog niveau aankaart.
Aldus De Wereldkrant, en die is lichtjes aangetikt door de grote lijnen van de politieke meningen in Vlaanderen en in Nederland, omdat zij verkiezen mee te roeien met de stroom. Centrum dus, maar in hert verkeer zeker vrij van voorrang van rechts. Objectief? Ja zeker. Voor gelijkgezinden in ieder geval.
Iedereen die inhoudelijk in deze godsdienst iets meer ziet dan eredienst, verkondigt vandaag zijn/hun mening over het terug-roep-bevel van Rabat van hun uitgezonden geestelijke leiders. Veel verder dan ongeloof geraakt men niet. Uit vrees een koe en koe te noemen?
De naam van die koe? De dubbele identiteit, en de laksheid daar omtrent.
Moesten die 40 immans alleen een Nederlands paspoort hebben, dan zou die vreemde mogendheid, volgens internationaal recht, geen dwang kunnen/mogen uitoefenen. Tenzij in Nederland reeds de moslimwet zou ingevoerd zijn, want die staat boven alle andere wetten. U snapt het plaatje? Inderdaad: de sharia werkt goed, alhoewel tot nader order voorlopig in t geniep.
Tweede bedenking. De zaak moet, in de ogen van de Marokkaanse Regering, zeer ernstig zijn, dat men niet eens aandacht heeft voor de negatieve bijklank, die deze maatregel heeft in de media. Tenzij zulks misschien wel juist de bedoeling is: laten zien hoe sterk men zich weet. Altijd goed voor de eigenachterban! Of als waarschuwing voor het Nederlandse Volk. Zonder veel woorden.
Derde bedenking. Hoe zit het nu met de binnenlandse veiligheid van Nederland? Vroeger, en nu, na hun terugkeer of eventuele vervanging? Anders gezegd: hoe veilig zijn die moskee-gebedshuizen? Wat wordt daar verkondigd, en in welke taal? Wat wordt daar, onder het oog van de Veilgheidsdiensten en Politie, aan afspraakjes gemaakt die in eerste instantie niet het Nederlands Algemeen Belang dienen?
Vierde bedenking. De nieuwe (jonge) bisschop van Antwerpen,koppige West Vlaming (° Gistel) verkondigde bij zijn eerste verschijnen op het scherm (gisteren, hot news) de verdraagzaamheid jegens anders-gelovigen als een van zijn voornaamste doelstellingen. Tot hiertoe was hij werkzaam in de Romeinse Curie (Rome) en daar is onlangs de Pauselijke Bisschoppensynode geëindigd. Staan die zaken in verband met elkaar? Of is hem een aangenaam ontspanningsreisje naar Rabat toegezegd, om de Marokkaans-Vlaamse 17de Provincie tijdig voor te bereiden op de Anschluss?
Onze Grote Broers van Angeltjes, Geen Stijl, Het Vrije Volk, enz., zijn ook in hun pen geklommen. Bij hen vandaag een nieuwe Nederlands woord geleerd:
Burgerjournalistiek.
Mooie, niet? Mooi uitgedrukt wat wij, bloggers, doenn: spontane journalistiek (=nieuwgaring) van, voor en door het volk. Ongeslepen koolstof, dat in bepaalde gevallen ook tot edelsteentjes kan omgezet worden. Tot diamant, tot safier, tot briljant, of blinkend koolgruis blijft, nog net goed genoeg als bij-verwarming. Burgerjournalisten , kleine mensjes, klein talent, pure klasse, gedreven, waarheidslievend, waar het hart van vol is, loopt de mond van over, die in ieder geval niet de maat van col hebben van de gediplomeerde en door weer en wind gedrilde persmuskieten, de broodschrijvers, wiens brood men eet, diens woord men spreekt.
Om de vergankelijkheid van het gazettenpapier en bovenal van de inhoud er van ietwat tegen te gaan, heb ik onderstaand artikel uit HLN van vandaag onder deze blog-vorm bewaard. Zodat we minstens tot na de verkiezingsuitslag in de USA zeker zijn van niet te hebben misverstaan, voorbij is. Want alsdan achterhaald door de werkelijkheid.Nog altijd in de veronderstelling, dat de nieuwe President, Obama of McCain, uiteindelijk niet door de Amerikanen, maar door de Europeanen, en dan nog wel op voorhand, verkozen zal zijn. Door de linksebelievers, tegen in de zwijgende meerderheid van realisten.
Als de Heilige Obama van de USA een tweede Europa zou maken, kan hij evengoed de gaspedaal nog wat dieper indrukken, en er een tweede belgië van maken. Immers, ons werd altijd voorgehouden, dat Europa een weerspiegeling moet worden van dit multiculturele samenlevingsverband dat tot voorbeeld van de ganse wereld moet dienen, tot en met LTRM I en diens non-regering inbegrepen.
We zijn benieuwd hoe lang de Heilige Obama op zijn voetstuk zal blijven staan, mocht hij al verkozen worden. De linkse kerk zou wel eens vlug kunnen roepen: Weg met Hem. Wij willen Barabas
Als de Democraat Barack Obama volgende week de presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten wint, dan zou Amerika een 'europeanisatie' te wachten staan: het steeds Europeser worden van de Amerikaanse politiek en samenleving. HLN.BE kijkt even vooruit naar wat dat concreet betekent.
Obama's regering brengt straks protectionisme, hogere belastingen en een veel grotere rol van de overheid in de inkomens en daarmee de levens van de burgers. Een aantal zaken is al praktisch zeker over het beleid van de regering-Obama:
* Een substantieel deel van de Amerikaanse troepen in Irak wordt, ongeacht de omstandigheden, snel teruggehaald.
* Geen vrijhandelsakkoorden meer, maar protectionisme wordt de nationale handelspolitiek.
* Ondernemingen en de mensen uit de middenklasse en de groep van hogere inkomens gaan meer belasting betalen om 'de welstand te spreiden' zoals Obama dat ziet.
* De federale overheid gaat veel meer geld uitgeven voor onderwijs, gezondheidszorg, energiewinning en milieubescherming.
* Obama's plannen gaan zeker 300 miljard dollar per jaar kosten. Hij heeft een stijging van de overheidsuitgaven van 10 procent voorgesteld, aanzienlijk meer dan de 6,4 procent onder zijn voorganger Bush.
* De overheid gaat zich ook met steeds meer zaken in de economie bemoeien zoals bijvoorbeeld met de structuren van ondernemingen en de wijze van energiewinning en -verbruik.
* De macht van de vakbonden zal aanzienlijk toenemen door nieuwe regulering.
Een eerste voorwaarde is dat een komende Democratische regering sterk genoeg moet staan om haar politieke plannen uit te voeren. Ook het Congres moet dus Democratisch blijven na deze verkiezingen. Volgens de polls zit dat wel goed: bijvoorbeeld in de Senaat, waar ze hun huidige meerderheid van 51 van de honderd zetels lijken uit te breiden tot minstens 57 zetels. (mvl)
U heeft gisteren in Het Nieuws om 19 uur, waarschijnlijk, net als ik, een zucht van verlichting geslaakt wegens het afvoeren van het kookprogramma over Hitlers Forel. Zij het om verschillende redenen, zoals gisteren en vandaag in de kranten en tijdschriften. Wij vonden het ronduit belachelijk, tactloos, misplaatst, van slechte smaak, getuigend van een gevoel wie doet ons iets, enz, zowel het programmeren van die onzin, de tumult er over, als het afvoeren er van. Echt een ontspanningsprogramma op de maat van onbenullen. Precies alsof de machtige Alpentoppen rondom de Berghof niet voor altijd ontheiligd zouden zijn door de aanewzigheid van een der grootste misdadigers van gemeen recht uit onze dagen, die dan nog in het niet verdwijnt in vergelijking met zijn soortgenoten Lenin, Stalin, Mao en anderen. Inderdaad, de Duitse Nationaal Socialisten viseerden in hoofdzaal niet de eigen landgenoten, wat die andere Heren, en met groter succdes (!) wel deden.
In het programma Plat Préfére zou de Vlaamse televisiekok Jeroen Meus Hitlers favoriete kostje maken: forel in botersaus
Voor de lezers van mijn blog zal ik echter in exclusiviteit de echte reden verklappen waarom de uitzending is afgeblazen. Ik ben er op gekomen, door dezelfde redenering toe te passen als de beste pennen, deze die schrijven voor de Morgen, zoals Walter Pauli, Luckas Vander Taelen of Tommeke Cohez (niet te verwarren met de Openbare Aanklager tegen wijlen Jeanne DArc, de Maagd van Orléans: dat was ene Cochon, geen Cochez, alhoewel via gelijkenis in woordgebruik zekere familiebanden niet kunnen uitgesloten worden). Zij gebruiken, in hun strijd tegen het Algemeen Vlaams Belang, de tactiek van de hink-stap-sprong. Zij zetten af: links, via halve waarheid, doen hink via leugen, en stap+sprong via gevolgtrekking.
En nu komt het.
Gans het verhaal is/was een verkiezingstunt van het Vlaams Belang, in de persoon van Marie Rose Morelleke/Forelleke! En dat is nu gelukkig kunnen afgeblazen worden! En of er, na onderhavige publicatie, koppen zullen rollen!
Genaamde Jeroen Meus, televisiekok (= in deze context een halve waarheid) is de nieuwe vrijer van Marie Rose Morel (=leugen, maar de associatie Morelleke/Forelleke klint nog na in het collectief geheugen, dank zij Jürgen Verstrepen, leugen² in t vierkant) : Besluit: linkie-winkie logica van het verhaal: die Meus is louter en alleen naar Berchtesgaden (=Hitler) getrokken, om op TV zijn nieuw lief Morelleke/Forelleke te kunnen promoten.
Psssst. Via het getoonde sfeerbeeld van de opnamen (in Het Nieuws) waanden wij ons terug in de Beierse Alpen, op de plaats waar eens de Berghof in al zijn glorie zou gestaan hebben. Wij konden (1980) de wegwijzers Berchtesgaden, op de Autostrade naar Salzburg, niet weerstaan. Louter historische nieuwsgierigheid dreef ons daar naar toe. Ter plaatse troffen wij onbegrijpelijk een bijna een religieuze stemming aan, alhoewel er alles aan gedaan werd om het begrip bedevaart te vermijden. Onwillekeurig waren wij, zoals iedereen, stil. Waarschijnlijk om totaal verschillende reddenen. Wij troffen op de Obersalzberg slechts grondig vernielde ruïnes aan, maar de omgeving was oneindig mooi, afgrijselijk, adembenemend, indrukwekkend groots. Bijna als een weerkaatsing van de enormiteiten die in de ongeluksjaren van op deze plaats voor de ganse mensheid werden beslist. Gelukkig is alleen de natuur over gebleven de rest is Geschiedenis.
Wie had nooit gedacht dit van me te horen, maar vandaag moet ik toegeven dat sommige mensen écht beter worden van het feit dat ze lid zijn van een vakbond. De heren Rudy De Leeuw, Luc Cortebeeck en Jan Vercamst bijvoorbeeld.
Die worden er dankzij hun inzet voor de werkman - de kleine mens, weet u wel of beter dankzij het feit dat ze baas zijn van respectievelijk het ABVV, het ACV en het ACLVB, iedere maand respectievelijk 4999,25 euro, 4000 euro en 4175 euro rijker op. Netto, wel te verstaan. Het feit dat ze daarmee minstens twee keer en in een niet onaanzienlijk aantal gevallen bijna drie keer zoveel verdienen als hun leden, zal hen ongetwijfeld toelaten zich in te leven in de financiële toestand van die leden. Net zoals het gegeven dat ze, in tegenstelling tot die leden, ook nog een gratis auto en tankkaart hebben én op kosten van die leden ondermeer op restaurant kunnen gaan.
Tot zo ver ons aller goede vriend Björn Roose op zijn weblog
maar deze keer is hij, zeldzaam, te kort door de bocht gegaan. Waarschijnlijk uit medelijden met in het achterhoofd de arme verdrukte PS, de Parti Scandale van o.a. Michel Daerden, Bedrijfsrevisor bij Gods Genade.Als gewezen fiscalist-tot-in-de-kist weet Digitalia uit beroepservaring, dat dergelijke openbare bestuurders als onze Syndic-bazen , gedekt door louche kameraden van het slag van Zatte Daerden, naast de opgesomde officiële emolumenten, nog genieten (dat is wel het juiste woord op de juiste plaats) van
1° alle mogelijke soorten terugbetaalde kosten eigen aan het ambt, gewoonlijk forfaitair bepaald door de Raad van Bestuur. (ttz. zij zelf en hun gelijken) en, via dading fiscaal vrijgesteld.
2°: idem dito voor een andere soort kosten: deze eigen aan de werkgever:dat kan gaan van een bioscoopticket tot terugbetaling van vliegtuigreizen, tot bijvoorbeeld drukwerk, betaald met eigen penningen, dat meestal gaat over verkapte privé-uitgaven van sportzaken en/of schoolbehoeften voor de kinderen, aanschaf van dure boeken of DVDs, enz.. In privé- ondernemingen met officiële Jaarrekeningen het geliefkoosde jachtterrein van belastingscontroleurs. En bij failissement van de Heren Curatoren en Rechters-Commissarissen.
3° van ter beschikking gestelde beroepskledij, wat inhoudt dat garderobes, cosmetica, coiffure van hele gezinnen door den boungd in een of ander rubriek van werkingskosten of sociale kosten weggestopt worden, met medeplichtigheid van bepaalde (meegraaiende) ondergeschikten.
4° dat zij (op kosten van hun eigen - of van een neven - organisatie) een familielid hebben die zich opoffert om (zijn hobby) publicitaire activiteiten te ontwikkelen waarbij het logo goed in beeld komt in de media of voor een groot publiek: sportkledij autocross raceboten sportvliegen, vakantieverblijven,enz .
5° in alle mogelijke Adviesraden, VZWs , nevenorganisaties en Openbare Besturen zetelen, waarvoor er nog eens manna uit de hemel valt, onder de vorm van presentiegelden, terugbetaalde kostenvergoeding, enz.
6° dat er geen afdrachten aan de Partij verschuldigd zijn, zoals bij hun collega-spitsbroeders die in de actieve politiek staan.
7° dat er een pleïade smekers en bedelaars om hun gunsten aan hun bel hangen om gratis toegangskaarten (voetbal, toneel, opera, ballet) te presenteren voor hen en hun familieleden tot in het zeventiende knoopsgat.
8° dat voor hen en hun omgeving ten allen kante de rode lopers worden uitgelegd, om inzake pikorde, overal de eersten te zijn (directieposten, kabinetten, enz).
9° dat, zelfs zonder een teken van hun hand, overal de deuren opengaan, weeral omwille van de zaligmakende pikorde van hun protégés .Post-Spoor-Leger-Administratie-Onderwijs-burgerluchtvaart-media, enz .
10° dat hun adminstraties en sociale bureaus fiscale loonstroken 281.10 (loontrekkers) en 281.20 (bestuurders) uitreikten/uitreiken volgens officieel model, wat dus op de belastingsaangifte dient te worden ingevuld, maar daarnaast identieke modellen, met andere bedragen, waarbij, als men het totale inkomen wenst/wenste te weten, beide fiches moeten samen geteld worden. Beide drukwerken (die fiches) zijn/waren identiek. Alleen een ingewijde kan/kon vermoeden (door het al-dan-niet ontbreken van de vermelding 281.10 of 281.20 in minieme druk, bovenaan het document) wat telde voor de fiscus, en wat niet
En waar is nu Björn Roose tenslotte te kort door de bocht gegaan? Omdat hij nagelaten heeft het besluit neer te schrijven. Namelijk de vraag waarom en voor hoelang nog zij boven de Wet staan, doordat hun winstgevende ondernemingen geen rechtspersoonlijkheid hebben. Omdat op die manier, zij een republiek der kameraden zijn, die alleen hun eigen wetten naleven. En deze aanpassen, naar gelang de tijd en e omstandigheden. Dit alles is nog te meer wraakroepend, omdat juist zij van anderen, de Patroons, de Openbaarheid van Bestuur eisen aan de hand van publiek toegankelijke boekhoudingen. Waar, in de neergelegde Jaarrekeningen een afzonderlijke rubriek voorkomt, met alle uitbetaalde vergoedingen aan alle Bestuurders. Jaarrekeningen, wettelijk gecertifieerd door Revisoren en Accountants-Belastingsconsulenten op investigatie en onder controle van juist die Syndcale Overheden.
Maar er is meer. De kleinste zelfstandige heeft in zijn fiscaal dossier, een onderafdeling Permanent, waarbij van jaar tot jaar de fortuintoestand van de belastingplichtige en van zijn gezin opgevolgd wordt. De fiscus neemt als begincijfer de aangegeven netto beroepswinst, verminderd met het noodzakelijke levensonderhoud van het gezin, dat altijd willekeurig hoog geschat wordt. Zodat er zo goed als niets overschiet voor zaken die zullen blijken uit .Dan begint de balansopstel van ontvangsten en uitgaven, waarbij een overschot van vorige belastbare periode niet eens wettelijk kan in overweging genomen worden. Er wordt gestart met het begin en eindsaldo van binnen-en buitenlandse bankrekeningen +analyse van verdachte bewegingen, private aankoop of uitgavenbewijzen: vliegreizen, aankoop dure huishoudtoestellen of beeldmaterieel, enz .Blijkt hieruit een hogere fortuintoestand dan mogelijk is met de ingediende inkomsten-aangifte, dan volgt gewoon een taxatie op basis van Art 248, tekenen en indiciën.
Onder druk van de juiste personen en wegens gebrek aan middelen, is dergelijk onderzoek hoogst ongebruikelijk voor loontrekkers
Allo, heren van het ABVV, ACV en ACLVB Voldoende duidelijk gemaakt waarom jullie staan voor het behoud van belgië? En wij juist niet?
Dat zijn voor mij namen als over Vlaanderen uitgestrooide tingelende beiaardklanken. Soms licht en tintelend als champagne (voor de eerste), maar doorgaans doordringend en veel te gewichtig( voor de tweede). Dat is voor wat betreft de Dames. U moet weten, dat mijn heimwee naar Vlaanderen het best verbeeld wordt door ronkende beiaardklokken over welig wiegende velden en wouden, of vlakten der heide vol rust. Dan zie ik ons, ergens gezeten ten einde een terrasje te doen het zij op de Groenplaats in Antwerpen, onder de ranke Lieve Vrouwentoren, hetzij in het Oudenaarde van Adriaan Brouwer, lekker in de zin, op het terrasje van de Pomme dOr op de Grote Markt, hetzij op ons geliegde plekje, voor de Ieperse Lakenhallen, op de (twee grootste) Markt van b., in Den Anker waarom het het kwartier gespeeld wordt van Kere weerrom, reuze rzuze, kere weerom, reuzgom
Voor de indruk op mezelf die Prof. Frank Thevissen maakt, zoek ik nog naar woorden. Zou maar al te graag applaudisseren, maar ben beducht voor de echo in mijn eigen hoofd
Deze drie namen haal ik op deze mooie zondagmiddag niet zo maar uit het luchtledige. Neen. Ze kwamen bij mij binnenvallen, eerder ongevraagd, zoals E-Mailpost altijd doet als iemand op zijn computer bezig is . U heeft een Bericht ontvangen staat dan in een mini-schermpje onderaan te lezen .Deze keer was het één ademloos uit te lezen serie van publicaties, die ik graag zou kopiëren op deze blog, maar niet kan wegens echt tè volumineus .
Als Pallieter-lezer, met een goed hart (en dus een slecht karakter), geef ik U wel een paar alineas .als intro.
Over Marie Rose Morel en het boek van Verstrepen: een artikel dat U absoluut moet lezen. Geschreven door Frank Thevissen in Achter Het Nieuws. Hoe een Standae-hoernaliste in het Engelstalig wereldwijd verspreid tijdschrift FLANDERS TODAY, betaald met ons aller belastingsgeld, met goede bedoelingen ooit in het leven geroep door Geert Bourgeois, viswijven-parlé mag vertellen over ons aller Marie Rose, niet ander dan uit de duim gezogen roddel over het Koningskoppel Morel/Van Hecke, maar de andere serieuze Wetstraat-hoerderij netjes achhterwege laat .Die trut schrijft (vertaald uit het Engels!) het volgende:
("Morel kondigde een klacht tegen Verstrepen aan, waarmee ze alleen maar de indruk versterkte dat ze steeds in verdediging speelt. Niet te verwonderen dat ze met Sarah Palin sympathiseert!")
Marie Rose in verband brengen met Sarah Palin is dat niet een beetje gewaagd? De verkiezingen in de USA zijn pas op 4 November ..Enfin, die Standaer-trut zingt het liedje dat men in Europa het liefst hoort in de hoop dat Obama de volgende President wordt .Als dat dan maar goed afloopt, voor Europa wat lang niet zeker is Integendeel zelf!
Over Barones Mia Doornaert: die kapt op de media in het algemeen, wegens gebrek aan hoernalistieke waardigheid. De pers zou zo goed als gelijk staan met de boekskens wat nog juist is ook. Dat daarbij Aboe Dadja Dadja (juist?) opgevoerd wordt, en diens vrijspraak, is weeral des Standaerds, anders zou het Barones Mia Doornaert niet zijn. Vlaanderen is een huis met vele kamers!
Over (nog eens) de hoernalistiek in Vlaanderen: weeral Frank Thevissen, met een analyse weeral over het boek Zwart op Wit van Verstrepen. Is een absolute aanrader om per stencil door te geven aan de overige 5.999.998 Vlamingen, zodat niemand het ooit kan vergeten. Hier een (kort) uittreksel, om de smaak te pakken te krijgen .
Persoonlijke bedenking: Vlaamse Onafhankelijke Pers: voor wanneer is die?
Het is wel bijzonder cynisch vast te stellen dat het boek van de man die van 'Freedom of Speech' consequent zijn handelsmerk tracht te maken, ondanks de massale media-aandacht voor het boek, door diezelfde media genadeloos wordt gecensureerd.
Daardoor zullen de verkeerde mensen dit boek om de verkeerde reden aanschaffen om zich vervolgens bekocht te voelen. Want wie - afgaand op de krantenkoppen - een soort geactualiseerde, stomende remake van 'Ilsa, Wolvin van de SS' uit 1975 in boekvorm verwacht, komt zonder meer bedrogen uit.
Veel ophefmakender is dat de eerste 122 pagina's van het boek door de media compleet werden genegeerd. En dat is allerminst toevallig. De eerste elf deeltjes van het boek schetsen immers een ontluisterend beeld van de manier waarop een krans van Vlaamse politici achter de schermen de mediacarrière van Verstrepen fnuikten en hem uiteindelijk journalistiek monddood maakten. Het is een bij momenten angstaanjagend relaas met regelrechte maffiatrekken. Opvallend duiken daarbij telkens weer dezelfde politieke namen op die ook in andere dossiers opgeld maakten.
Het blijken ook telkens opnieuw dezelfde politici te zijn die hun macht aanwenden om achter de schermen de media naar hun hand te zetten en op drieste wijze hun tegenstrevers uit te schakelen en te broodroven. Concreet verwijst het boek naar Patrick Dewael, Bart Somers, Karel De Gucht, Noël Slangen van de Open VLD en Steve Stevaert en Guy Peeters van de Sp.a.
De oprukkende journalistieke kanker van de politieke inmenging en de impliciete dreiging die ervan uitgaat, is blijkbaar zodanig uitgezaaid, dat geen enkele journalist het nog aandurft om de passages waarin Guy Peeters, Steve Stevaert, Karel De Gucht of Noël Slangen opduiken ook maar te citeren, te bespreken, voor te leggen aan de auteur én de betrokkenen, laat staan hun rol te onderzoeken. Autocensuur en de censuur van het verzwijgen dreigen zowat de meest ernstige vormen van mediacensuur te worden waarmee de Vlaamse politieke journalistiek te kampen heeft.
Dit boek vormt een uitgelezen kans om deze wanpraktijken en het machtsmisbruik van een aantal politici aan de kaak te stellen en verder uit te spitten, maar blijkbaar vonden de media het opblazen van pikante seksroddels rond de vermeende liefdesaffaire van Marie-Rose Morel en Frank Vanhecke relevanter en vooral ... veiliger.
Wie het boek integraal leest, beseft meteen dat de machinaties van een kleine groep invloedrijke machtspolitici in dit land - veelal met banden binnen de loge - een stuk meer angst moeten inboezemen dan het relaas over de doortocht van Jurgen Verstrepen bij het Vlaams Blok en het Vlaams Belang in de hoofdstukjes 11 t/m 17. In vergelijking met de malafide praktijken van de hogervermelde Open VLD- en SP.a-bonzen zou men zich wellicht beter eens bezinnen over de wenselijkheid, de noodzaak en de hoogdringendheid van de invoering van een bijkomend cordon sanitaire.
Onder logebroeders: Stevaert (SP.a) en Slangen (Open VLD)
Een van de vele ontluisterende passages in het boek van Verstrepen is deze waarin de Open VLD, Verstrepen in de aanloop van de verkiezingen van 2007 een tijd lang trachtte in te lijven. In dat verband krijgt Verstrepen op zekere dag een telefoon van Noël Slangen.
Slangen: 'De aandacht die u hebt gekregen door het afvoeren van uw programma is perfect voor ons. We kunnen u echt in de markt zetten met de vrijheid van meningsuiting. (...) Daar kunnen we een mooie campagne omheen bouwen, maar er is wel één punt waar we wat verveeld mee zitten. Dat ligt echt nogal gevoelig. U hebt Steve Stevaert beschuldigd.'
Verstrepen: 'Ja, en dan? Wat is het probleem?'
Slangen: '(...) U hebt overal laten doorschemeren dat Steve mee verantwoordelijk is voor het stopzetten van uw programma. Dat staat in verscheidene artikelen.'
Verstrepen: 'Meneer Slangen, dat heeft Steve himself gesuggereerd in het bijzijn van Goedele Liekens, Paul Van Den Driessche en van zijn woordvoerder. Ik mag ter plekke dood neervallen als het niet zo is.'
Slangen: 'Ja maar, misschien zou het nuttig zijn dat u nu, dus voor dat u officieel bekendmaakt dat u bij ons komt, die journalist belt en hem publiekelijk uw verontschuldigingen aanbiedt. Vertel hem dat Steve Stevaert er niets mee te maken heeft, want u weet, Stevaert is populair. (...) Zeg gewoon dat u zich heeft vergist.'
(Verstrepen): 'Ik stond op mijn benen te trillen. Zo ging dat dus in de politiek. Het beviel me niet. Trouwens, Slangen werkte toch voor de VLD en niet voor de Sp.a?
Gisteren, zaterdag 25 oktober, was mijn opstelletje over de C4-formulieren (voor de weekeind-werker bij DM die onzorgvuldig was omgesprongen met het Belgabericht van 16 u 29 over Berlusconi, en die dat in plaats van negatief te interpreteren, positief gepubliceerd had)net klaar om te worden gepost, opgeslagen , verzonden te worden, toen de bel ging, en onze goede vrienden uit Schoten weer eens langs kwamen. First things First dus. Liever de nieuwtjes van thuis bespreken bij een goed glas, dan mijn kas verder op te vreten uit ergernis voor die hink-stap-springer van DM. Moet in hun multiraciale waanwereld een nieuwe Olympische discipline worden: hinkstapspringen op facts/feelings waar bij facts (feiten) gesprongen, en bij feelings (gevoelens) gehinkt wordt. Dat alles op één been, het linkse, zodat zekerlijk niet het minste spoortje van rechts of God-beware-me, evenwicht! zou doorschemeren in de teksten. Politiek perfectionist tot in de kist!...
Vanmorgen is het bezoek al lang weer weg. Dank zij het overschakelen naar winteruur hebben we vannacht tussen 02 en 03 uur, een uurtje langer kunnen babbelen! En wat ziet om 10 uur, boven mijn ontbijtkoffie, mijn lodderig oog op Rai 1? Een plein in Rome, een boogscheut ver van hier, met aangrenzende straten, ter grootte van de Groenplaats in Antwerpen, vol met rode vlaggen en spandoeken, en veel volk met een tierende hansworst aan het woord? Echt waar: dat beeld klopte: enkele tienduizenden, zoals het beeldverslag enthousiast vermeldde. Ook het doel van de protestbetoging klopte: protest van de linkse studenten wegens geplande besparingen, die hier wel degelijk uitgelegd werden als efficiënter aanwenden van belastingsgeld En zeggen dat, net als in het land b., de Staatszender (hier Rai 1) een bloedrode kleur toegedicht wordt .
Daar lagen de leugens van de DM: betoging tegen vreemdelingenhaat, tegen de dalende koopkracht, tegen de dalende zorg in onderwijs en gezondheidszorg .m.a.w. de minus habens met weekeind job had doodgewoon de gebeurtenissen in Rome, aangereikt door het Nieuwsagentschap Belga, aangevuld met de idee-fixen uit zijn eigen leefwereld .in het onlnad b., waar de Rode Broeders even zo goed aan de zijlijn stonden te staan .
En waarachtig bij de De Morgen onlain laas ik ..om 11 uur, op deze mooie zonnige zondagmorgen .. maar kom, lees mee, en vergelijk beide artikels .
Vergis U vooral niet in de vermelde aantallen: nu zijn het geen tientallen meer .maar honderdduizenden (volgens de politie) , ja, zelfs, (volgens de organisatoren), 2.500.000 Er is blijkbaar een andere pen aan het werk, zoals blijkt uit alles wat het nieuwe artikel uitademt Merk wel: het is (onderaan) nochtans eveneens gemerkt Belga 25/10, om 16u29 Zou het misschien bedoeld zijn als vervanging voor het eerste artikel? En heeft het ABVV morgen, maandag, in ieder geval een uitkeringsgerechtigde werkloze meer?
Dat in de laatste alinea de loff over de krachtdadige figuur Berlusconi en diens bestuur als een Raad van Bestuur herhaald wordt: kan dat geen hint zijn voor de eigen SP-A en de Grote Roergangers aldaar? Janssens spreekt al over Sociaal Domcraten, als hij niet verder kan dan spreken over zijn eigen partij. De letters SP of SP-Anders krijgt hij niet over zijn lippen .En Geneetje is op zoek naar een nieuwe elan .om het tij te doen keren .. Ja, waarlijk, de DM is, lijk Diogenes, uit zijn regenton gekropen, op zoek naar een mens op klaarlichte dag met een lantaarn hoog in de lucht geheven
Honderdduizenden betogers tegen Berlusconi
Uiteindelijk zijn honderdduizenden mensen opgedaagd voor een massabetoging tegen premier Silvio Berlusconi in Rome, en niet enkele tienduizenden zoals eerst gemeld. De organisatoren zelf spreken over een opkomst van 2,5 miljoen, de politie hield het op 200.000.
Ander Italië Tot de manifestatie was opgeroepen door Walter Veltroni, ex-burgemeester van de Eeuwige Stad en leider van de grootste oppositiepartij PD (Democratische Partij). De Partito Democratico is een amalgaam van oud-communisten en progressieve katholieken. Voor de kernleus van de betoging werd leentjebuur gespeeld bij het andersglobalisme: Un'altra Italia e possibile (Een Ander Italië is Mogelijk).
Linkse kwaal Met de betoging hoopt Veltroni de zieltogende centrumlinkse oppositie in Italië nieuw leven in te blazen door een einde te maken aan de oude kwaal: links dat zichzelf door onderling gekibbel steeds in de eigen voet schiet.
Perfecte timing De timing voor de massademonstratie bleek alleszins perfect: in Italië staat de gehele onderwijswereld al een tijdje op zijn achterste poten uit protest tegen geplande drastische besnoeiingen -acht miljard euro en over een periode van drie jaar mogelijk 100.000 afvloeiingen- in het onderwijswezen, in het bijzonder de hogere studies.
Uitbuiting Critici vrezen dat de regering de precaire financiële toestand in het onderwijs uitbuit om het openbaar onderwijs af te breken en de door neoliberalen geliefde privatisering door te voeren, waardoor een betalend onderwijssysteem op zijn Amerikaans zijn intrede kan maken.
Machtsmisbruik Het rechtse kabinet van 'Il Cavaliere' wordt door de demonstranten behoorlijk wat aangewreven. Dat gaat van ophitsen tot vreemdelingenhaat en machtsmisbruik over de dalende koopkracht tot bezuinigingen op belangrijke sociale posten als onderwijs en gezondheidszorg.
"Italië verdient beter" Al die pijnpunten werden grondig uitgespeeld door Veltroni in een bijna een uur durende speech voor de demonstranten aan het Circo Massimo.
Kern van Veltroni's betoog: Italië is een land dat beter verdient dan de rechtse regering die haar momenteel bestuurt. "De democratie is geen Raad van Bestuur", zo wierp de PD-voorman de mediatycoon en multimiljardair toe.
Enorm populair Paradoxaal genoeg blijkt de populariteit van Berlusconi, ondanks de ongunstige economische situatie en de weinig democratische bestuursvorm van zijn kabinet, niet te dalen - integendeel zelfs.
Volgens waarnemers heeft Sua Emittenza op dit vlak veel, zoniet alles te danken aan zijn uitstraling als "krachtdadig figuur" en aan zijn controle over de belangrijkste media, waarin die "krachtdadigheid" continu in de verf wordt gezet. In tegenstelling tot het rechtse kamp is centrumlinks in Italië wat charismatische figuren betreft een heuse woestenij.
Sommigen menen dat de PD zich tot de massabetoging genoopt zag om een eind te maken aan haar eigen dalende cijfers in de opiniepeilingen. (belga/svm/edp)
25/10/08 16u29
Psst Ik vergat in vroegere berichten over Berlusconi-land te vermelden, dat sedert enkele weken Padania, in het Noorden, dat, net als Vlaanderen, streeft naar zelfstandigheid, dank zij de Lega Nord van Umberto Bossi die nu een van die volgens DM krachtdadige figuren is die Italië besturen, fiscale autonomie geniet .Maar ja! Het is waar: in Italië bestaat er geen cordon sanitaire die de Onkreukbaren van de macht weghouden, en de rechtse partijen hebben meer haar op hun tanden dan de gewezen Volksunie-mannen, die aan het handje van de CVP (die nu de Belg.Partij, de BP is geworden) een Vette Vis dachten binnen te halen .Precies alsof men in het land b. met vragen iets zou kunnen bereiken. Zeg dat wij bloggers het gezegd hebben. Wie macht heeft, vraagt niet. Hij neemt.
