HITLER, OOSTENRIJK en CANVASxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

U heeft gisteren in ‘Het Nieuws’ om 19 uur, waarschijnlijk, net als ik, een zucht van verlichting geslaakt wegens het afvoeren van het kookprogramma over Hitlers ‘Forel’. Zij het om verschillende redenen, zoals gisteren en vandaag in de kranten en tijdschriften.  Wij vonden het ronduit belachelijk, tactloos, misplaatst, van slechte smaak, getuigend van een gevoel ‘wie doet ons iets’, enz, zowel het programmeren van die onzin, de tumult er over, als het afvoeren er van. Echt een ontspanningsprogramma op de maat van onbenullen. Precies alsof de machtige Alpentoppen rondom de ‘Berghof’ niet voor altijd ontheiligd zouden zijn door de aanewzigheid van een der grootste misdadigers van gemeen recht uit onze dagen, die dan nog in het niet verdwijnt in vergelijking met zijn soortgenoten Lenin, Stalin, Mao en anderen. Inderdaad, de Duitse Nationaal Socialisten viseerden in hoofdzaal niet de eigen landgenoten, wat die andere Heren, en met groter succdes (!) wel deden.

Voor de lezers van mijn blog zal ik echter in exclusiviteit de echte reden verklappen waarom de uitzending is afgeblazen. Ik ben er op gekomen, door dezelfde redenering toe te passen als de beste pennen, deze die schrijven voor de Morgen, zoals Walter Pauli, Luckas Vander Taelen of Tommeke Cohez (niet te verwarren met de Openbare Aanklager tegen wijlen Jeanne D’Arc, de Maagd van Orléans: dat was ene Cochon, geen Cochez, alhoewel via gelijkenis in woordgebruik zekere familiebanden niet kunnen uitgesloten worden). Zij gebruiken, in hun strijd tegen het Algemeen Vlaams Belang, de tactiek van de hink-stap-sprong. Zij zetten af: links, via halve waarheid, doen hink via leugen, en stap+sprong via gevolgtrekking.

En nu komt het.

Gans het verhaal is/was een verkiezingstunt van het Vlaams Belang, in de persoon van Marie Rose Morelleke/Forelleke! En dat is nu gelukkig kunnen afgeblazen worden! En of er, na onderhavige publicatie, koppen zullen rollen!

Psssst. Via het getoonde sfeerbeeld van de opnamen (in Het Nieuws) waanden wij ons terug in de Beierse Alpen, op de plaats waar eens de Berghof in al zijn glorie zou gestaan hebben. Wij konden (1980) de wegwijzers ‘Berchtesgaden’, op de Autostrade naar Salzburg, niet weerstaan. Louter historische nieuwsgierigheid dreef ons daar naar toe. Ter plaatse troffen wij – onbegrijpelijk – een bijna een religieuze stemming aan, alhoewel er alles aan gedaan werd om het begrip ‘bedevaart’ te vermijden. Onwillekeurig waren wij, zoals iedereen, stil. Waarschijnlijk om totaal verschillende reddenen. Wij troffen op de Obersalzberg slechts grondig vernielde ruïnes aan, maar de omgeving was oneindig mooi, afgrijselijk, adembenemend, indrukwekkend groots. Bijna als een weerkaatsing van de enormiteiten die in de ongeluksjaren van op deze plaats voor de ganse mensheid werden beslist. Gelukkig is alleen de natuur over gebleven – de rest is Geschiedenis.